MFC Chicken is een vierkoppige Londense band onder leiding van zanger en saxofonist Spencer Evoy. De overige drie leden zijn Alberto Zioli op gitaar en zang, Ravi achter de drums en Zig aan de basgitaar. Het viertal breidt regelmatig uit met een aantal gastmuzikanten. Zo ook op dit album, waar gasten op piano, baritonsax, baritongitaar en orgel meespelen. MFC Chicken sloot het onlangs afgelopen Sjock festival op meesterlijke wijze af. Alhoewel een driedaags festival toch zijn tol eist op de laatste dag, zorgde MFC Chicken voor de hoognodige adrenalinestoot. De mix van rock & roll, rhythm & blues, surf en garage die de band er op het publiek losliet, zette de Titty Twister andermaal in vuur en vlam. MFC Chicken heeft een verdomd origineel geluid. De scheurende sax driven sound liet dan ook niemand onberoerd. Alleen vroeg ik mij toen af, of deze band dat fantastisch livegevoel ook op een album kan waarmaken. En het antwoord is klaar en duidelijk, ja. Los van de knettergekke songtitels als ‘Chicken In A Hurry’, ‘New Socks’, ‘Goin’ Chicken Crazy’, valt er muzikaal te genieten van de eerste tot en met de laatste noot. Het is namelijk partytime. Vanaf opener ‘Chicken In A Hurry’ druipt het spelplezier en de ambiance van dit schijfje af. Slippin’, slidin’, boppin’, je kan het allemaal op de songs van deze band. Bovendien komen de heren ook nog humoristisch uit de hoek, want een titel als ‘I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)’ bedenken, getuigt van een grote dosis humor. Alle songs zijn van een uitermate hoog niveau en wanneer je op het instrumentale ‘Roast Potato Time’, de titel van het nummer met de band meebrult, wordt je zonder meer een deel van MFC Chicken.
Met de warme dagen in het verschiet, wanneer de geroosterde lekkernijen van de bbq verorberd zijn en de drank nog overvloedig vloeit, is deze ‘Goin’ Chicken Crazy’ de kers op de (party)taart.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Saturday Night
2. Move On
3. Baby Please Don’t Go
4. Get Out
5. A Room Full Of Blues
6. My Girl Across Town
7. Tick Tack
8. Love Roller Coaster
9. You Left Me, Now I’m Free
10. They Call Me Fat Man
11. A Night Of Jump Blues
12. Lula

Platenlabel
El Toro Records
 
Labelnummer
ETCD 6083
 
Distributie
El Toro Records
 
Website Artiest
The Big Jamboree

The Big Jamboree is een band uit Barcelona die de rhythm & blues, jump, jive, blues en early rock & roll een warm hart toedragen. Dat doen ze aan de hand van een aantal covers van o.a. Louis Jordan, Roy Brown, Big Joe Turner en Wynonie Harris. Covers die ze vaak voorzien van naar hun hand gezette arrangementen, die zeker niet moeten onderdoen voor het originele werk. Maar ook in de eigen nummers tonen de mannen potentieel. Knappe voorbeelden zijn de instrumentale nummers ‘A Room Full Of Blues’ en de titeltrack, waar iedere muzikant het beste van zichzelf geeft. Een band die in deze genres furore wil maken, dient natuurlijk naast een strakke ritmesectie eveneens te beschikken over een batterij competente blazers. Dat alles heeft de band in meer dan voldoende mate. Als dat, zoals hier het geval is nog aangevuld wordt met een formidabele leadgitarist en pianist, alsook een zanger die voeling heeft met deze genres, dan geeft dat vuurwerk. En dat vuurwerk ontsteekt zich reeds bij opener ‘Saturday Night’, waarna je in een rollercoaster van rhythm & blues, jump, jive, blues en  rock & roll belandt.
‘A Night Of Jump Blues’ doet ons watertanden naar een live gig van deze bende. Voorlopig moeten wij het echter doen met dit album. Put on your dancin’ shoes and enjoy!
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. You Don’t Love Me Any More
2. Johnny & Bo
3. Q Sounds Groove
4. Listen To The Showman Twang
5. Cachaça
6. Dreams On Screen (Dolce Vita Dream)
7. Gangsters
8. I’m Hurting
9. Tura Satana Tribute Song
10. You Don’t Love Me (Horns Version)
11. Love Jinx

Platenlabel
Catty Town Records
 
Labelnummer
CTR005
 
Distributie
Niet Meegedeeld
 
Promo-agent
Chris Weidler
 
Website Artiest
The Dustaphonics

In 2008 vroeg de iconische Japans Amerikaanse actrice Tura Satana, die Vara speelde in de in 1965 uitgebrachte Russ Meyers cultklassieker ‘Faster Pussycat Kill Kill’ aan DJ Healer Selecta aka Yvan Serrano om wat muziek te componeren voor haar volgende film. Meteen waren The Dustaphonics geboren, alhoewel zij eerder een concept dan een band zijn. Teamleider is bandleider, muziekregisseur en producer DJ Healer Selecta die voor iedere song de geschikte muzikanten selecteert uit de Londense muziekscene, om daarmee een band samen te stellen. Op ‘Johnny & Bo’ spelen dus ook een groot aantal muzikanten mee. Om tot The Dustaphonics te kunnen behoren, moet je wel een passie hebben voor 50s / 60s rhythm 'n' blues, rock-’n-roll, rockabilly, instrumentale surf, soul, funk, garage en 70s punkrock. Al deze invloeden mixen The Dustaphonics tot een energieke, positieve en feestelijke sound. Naast de swingende surfsound die vorige releases van de band kenmerkte, brengen zij op ‘Johnny & Bo’, hoe kan het anders, een ode aan grootheden Bo Diddley en Johnny Ramone. Aftrappen gebeurt punkrockend met ‘You Don’t Love Me Any More’. Diddley komt daarna onmiddellijk aan bod tijdens de met zijn beat voortgestuwde titeltrack, waar hij al vlug het gezelschap krijgt van Johnny Ramone. Opzwepend funky, inclusief blazers gaat het eraan toe op ‘’Q Sounds Groove’, waarna met ‘Listen To The Showman Twang’ naar de alom gekende surfsound van The Dustaphonics wordt teruggekeerd. De band switcht van stijl dat het een lieve lust is. ‘Cachaça’ start als een bossa nova om later te zegevieren als een formidabel surfnummer. Van originaliteit gesproken! Originaliteit die ook terug te vinden is in het door Billy Gales in 1961 uitgebracht Ike Turnernummer ‘I’m Hurting’, dat hier een met verbluffende twang versierd fiftiesjasje aangemeten krijgt. Tura Satana die aan de wieg stond van The Dustaphonics en overleed in 2011 krijgt een eerbetoon in het hitsige ‘Tura Satana Tribute Song’. Instrumentaal surfend sluit de band dan weer af met ‘Love Jinx’.
Op dit album vermengen The Dustaphonics niet alleen de muzikale erfenissen van Bo Diddley en Johnny Ramone, maar blijven zij ook trouw aan hun schitterende surfsound.
 
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Too Good To Stay Away From
2. The River Turned To Steam
3. I Can’t Go Home Looking Like This
4. She’s Stealin’ Candy
5. Pillow Of Gold
6. When I Tried To Think
7. Girl From The Moon
8. I’m Your Plumber
9. Silicone Brain
10. Standing In The Cold Rain
11. A Wasted Day Is Forever Lost
12. You Need A Little Dirt (To Make The Grass Green)

Platenlabel
Rhythm Bomb Records
 
Labelnummer
RBR 5848X

Distributie
Niet Meegedeeld
 
Website Artiest
The Kokomo Kings

The Kokomo Kings ontstonden uit een samenwerking van Zweedse en Deense topmuzikanten. Hun ervaringen deden Martin Abrahamsson (voc., gtr), Magnus Lanshammar (bass, gtr), Deens bluesartiest van het jaar in 2013 Ronni Busack-Boysen (gtr) en Daniel Winerö (drums) op als begeleidingsband voor o.a. James Harman, Mud Morganfield, Big Jack Johnson, Lazy Lester, Louisiana Red, John Primer, Big Joe Louis, Keith Dunn en Rusty Zinn. Op dit album krijgt de band op 3 songs de hulp van de fantastische Samuel ‘Harmonica Sam’ Andersson. En laat ons maar meteen duidelijk zijn. ‘Too Good To Stay Away From’ is een album dat zonder meer kan wedijveren met de Amerikaanse blues en rhythm & blues producties. Wij hebben het al zo dikwijls gezegd, maar willen het toch nog eens benadrukken: “Degelijke albums met rhythm & blues, blues, jump en swing moeten niet noodzakelijk uit het land van Uncle Sam komen”. Dat bewijzen The Kokomo Kings weer maar eens. Het spelplezier en het vakmanschap van de heren spat er reeds vanaf de eerste noten af. Shufflegewijs trapt de band meteen af met de titeltrack. Die plaatst de kwaliteiten van de band meteen in de spots, een ijzersterke ritmesectie, knappe gitaarlicks en een retro klinkende stem. Harmonica Sam mag daarna plaatsnemen aan de microfoon voor het swingende, aan de early T-Birds herinnerende ‘The River Turned To Steam’, waarin hij bovendien een knap staaltje op de smoelschuiver presenteert. Een verschroeiende slide kruidt de prima shuffle ‘I Can’t Go Home Looking Like This’, waarna Harmonica Sam terugkeert en zowel vocaal als op de harmonica subliem tekeer gaat op het uptempo ‘Pillow Gold’. The Kokomo Kings kennen hun klassiekers. Dat blijkt uit het op een Diddleybeat drijvende ‘When I Tried To Think’. Met het grappige ‘I’m Your Plumber’ en ‘Silicone Brain’ keren wij terug naar de sound van de vroege Thunderbirds, waarna een leuke door Elmore James geïnspireerde slide als een rode draad door ‘A Wasted Day Is Forever Lost’ loopt.
Dit is geen album om lui achteroverleunend in je zetel te beluisteren. Jumpen, swingen en jiven zal je doen, want dit album is simpelweg ‘Too Good To Stay Away From’!
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The One Thing Must Be Love
2. Don’t Say No Tonight
3. Heal With Time
4. Good Day
5. Any Other Way
6. It Might Just Work
7. If You Need Some Time
8. I Work Hard
9. Going Up The Wrong Way
10. Citizens Of The World Unite
11. Don’t Wanna Let You Go
12. I Wanna Do Something
13. I Just Want To Party
14. Signs
15. Everything Changed

Platenlabel
T4A
 
Labelnummer
T4A1701
 
Distributie
PIAS
 
Promo-agent
Filip De Groote
 
Website Artiest
Bai Kamara Jr.

Morlai Bai Kamara Junior ook wel The Urban Gypsy genoemd wordt geboren in Sierra Leone, waar hij ook zijn jeugd doorbrengt. Op vijftienjarige leeftijd verhuist hij naar Engeland, waar hij school loopt in Bath en Manchester. Daar schrijft hij zijn eerste songs. In 1990 stopt hij met zijn handelsstudies en besluit hij zich in Brussel te vestigen en een muzikale carrière na te streven. Ondertussen is hij 51. Hij werkte al samen met Vaya Con Dios, Youssou N’Dour en de Iraakse singer/songwriter Nader Hamid. Hij verleende ook zijn medewerking aan een project voor de UNCHR (United Nations High Commissioner For Refugees) samen met The Refugee Voices. Hij is ook ambassadeur voor Amnesty International. Hij schrijft en produceert voor diverse muzikanten. Meestal componeert hij op een akoestische gitaar. De thema’s die hij aansnijdt gaan meestal over persoonlijke relaties, maar zeker ook over het milieu, sociale ongelijkheid en politieke en economische vluchtelingen.
Zijn eerste album verschijnt in 1998 en zopas verscheen zijn vijfde ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’. Het is een prachtige soulplaat geworden, waarin je echo’s hoort van disco, jazz, latin, easy listening of loung soul. Het is zoals hij zelf zegt: “Ik wilde een sound die aanleunt bij de soul uit de sixties en seventies, maar dan gespeeld door jonge muzikanten van nu. Door de technologische snufjes achterwege te laten, hebben we de ware, organische sound van de muzikanten gevat, zoals ze dat vroeger ook deden. Voor mij is dit geen retromuziek, wel soulvolle rhythm-and-blues. Een klassieke sound met een moderne aanpak, vooral wat betreft de ritmesectie”.
Bai schreef alle vijftien songs zelfs, behalve opener ‘The One Thing Must Be Love’ dat hij samen met gitarist Eric Moens schreef. Het is een prachtige melodieuze soulsong met een maatschappelijk bewogen tekst, die de Hi-sound uit de jaren zeventig naar de kroon steekt. Net zoals ‘Don’t Say No Tonight’ dat hij zo aan Al Green kan aanbieden.
Het ritmisch zeer sterke ‘Heal With Time’ doet nogal aan Sade denken. In dezelfde stijl liggen ook het catchy ‘It Might Just Work’, het funky ‘I Work Hard’, de melodieuze loungesoul ‘Don’t Wanna Let You Go’, het jazzy swingende ‘If You Need Some Time’ en het door Latin klanken geïnjecteerde ‘Sings’ dat gek genoeg ook wat aan Sting doet denken. Maar dat ligt waarschijnlijk aan de manier van zingen op deze song. Op de vocalen is trouwens nergens iets aan te merken. Bai Kamara is een zeer soulvolle zanger. Hij heeft een zeer aangename warme stem met een behoorlijk bereik. Een genot om naar te luisteren. Een extra pluimpje mag trouwens ook gaan naar de backingvocalisten. Nina Babet, Marie-Ange Teuwen en Daddy Waku tillen de vocale emoties naar een hoger niveau.
Twee rustpuntjes op dit album vinden we in de old school soulballad ‘Good Day’ en de sobere pianosong ‘Everything Changed’ waarin Kamara nog eens overtuigend laat horen hoe goed hij zijn stem beheerst.
Modernere (disco/dance) soul, bij Mark Ronson, Pharrel Williams of Bruno Mars aanleunend, horen we terug in, ‘Any Other Way’, het funky ‘’Citizens Of The World Unite’, een oproep naar solidariteit om de aarde te redden. Meer danskriebels krijg je ook bij het opzwepende ‘I Wanna Do Something’ en het ultieme dansnummer ‘I Just Want To Party’, dat ontegensprekelijk hit-aspiraties heeft.
Maar mijn eigen persoonlijke hoogtepunt is het uitermate melodieuze en maatschappijkritische ‘Going Up The Wrong Way’. Het is soul met een vleugje reggae. Het heeft een herkenbaar themaatje dat uren- of dagenlang in je hoofd blijft rondwaren.
Met ‘volume 1’ van ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’ moet Bai Kamara Jr. de muzikale wereld veroveren, dat kan haast niet anders. Dit is een topproductie met een constant hoog niveau. En daarmee bedoel ik niet alleen Bai Kamara, maar ook alle muzikanten die hieraan meewerkten. We mogen trots zijn dat hij het album met Belgische muzikanten in Brussel opnam. Steengoed! Ik kan niet wachten op ‘volume 2’.
 
Peter Jacobs (4 ½)

​​Line-up:
Bai Kamara Jr. (zang, ak. gitaar, handclaps, finger snaps en harmonies)
Eric Moens (gitaar, add. Keyboard, strings, handclaps, finger snaps)
Thierry Rombaux (bas)
Michel Seba (percussie)
Joachim Saerens (piano, orgel, Fender Rhodes)
Patrick Dorcean (drums)
Stéphane Mercier (sax, fluit)
David Devrieze (trombone)
Jean-Paul Estievenart (trompet)
Marie-ange Teuwen (achtergrondzang)
Nina Babet (achtergrondzang)
Daddy Waku (achtergrondzang)
Anna Claire Bullock (handclaps, finger snaps)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Intro
2. Soul Run
3. Two Steps
4. Sweet Memories
5. More Than A Man
6. Money
7. Love Fool
8. Heavy
9. Endless Chain
10. Waiting
11. Darkness And The Dawn

Platenlabel
Record Kicks
 
Labelnummer
RKX066CD
 
Distributie
Niet Gekend
  
Website Artiest
Tanika Charles

Ze is er! De opvolgster van de veel te vroeg overleden Sharon Jones! Ze is jong, ze is mooi en heeft een knallende stem, misschien wel beter dan Jones. Maar toch zit het niet helemaal zoals het hoort, maar dat kan altijd nog komen. ‘Soul Run’ is nog maar haar debuut.
De Afro-Canadese soul en rhythm ‘n’ blues- zangeres Tanika Charles zong backingvocals bij Isis Salaam, Emmanuel Jal en Bedouin Sound. In 2008 verhuist ze van Edmonton, Alberta naar Toronto, Ontario waar ze vaker optreedt onder de naam Ms. Chawlz. In 2010 brengt ze de ep ‘What! What? What!?’ uit. Ze krijgt steeds meer media-aandacht, ook van de Canadese radio en televisie. De singles ‘Soul Run’ en ‘Two Steps’ doen het heel goed en ze wordt in juni 2016 genomineerd voor de Polaris Music Prize. Haar debuutalbum verschijnt op 20 mei van dat jaar en ze wordt begin dit jaar opnieuw genomineerd, ditmaal voor de Juno r&b/soulrecording of the year. Nu is haar debuut cd wereldwijd te verkrijgen en is het wachten op een Europese tour die ongetwijfeld steengoed zal zijn gezien haar zangtalent en haar vintage stijl die helemaal in het plaatje van Sharon Jones, Charles Bradley, Leon Bridges, Ben l’Oncle Soul, St. Paul & The Broken Bones past.
De cd opent met een zeer irritante, iets meer dan een minuut durende chaotische geluidsbrij. Een totaal overbodig reclamespotje voor Tanika. Maar dat kunnen we skippen en snel vergeten, want dan volgt het echte werk. De eerste single ‘Soul Run’ zet de toon, het is retro-soul met een vintage sound, misschien met iets teveel ‘handclaps’ en galm, maar het is een sterk nummer. De tweede single, het Daptone-achtige ‘Two Steps’ is het hoogtepunt van alle 10 songs. Het heeft een prachtige vintage sound en Tanika klinkt als een mengeling van Leon Bridges, Sharon Jones en een vleugje Amy Winehouse. Toen wist ik het zeker, ze is de nieuwe Sharon Jones. Met het swingende Sharon Jones-achtige, ‘Sweet Memories’ bevestigt ze dat!
Maar dan begint het mis te lopen. In ‘More Than A Man’ begint ze te zingen als neo-soul zangeressen Erykah Badu, Mary J Blige of Beyoncé. De productie is ‘moderner’ en het lied met een verschrikkelijk slecht einde wordt besmeurd door storende en zinloze backingvocals. Op ‘Money’ herpakt ze zich weer. De song heeft weer die typische Dap-Kings of Menahan Street Band-sound. Het is een schitterend, priemend nummer! Op ‘Love Fool’ probeert ze moderne popsoul te vermengen met een oude Motown-sound en dat lukt niet. Helemaal bergaf gaat het met ‘Heavy’ dat veel te zwaar klinkt. Het is een poging om te klinken als een voortkabbelend stukje Badu/Beyoncé. Een stuk aangenamer klinkt dan ‘Endless Chain’, al wordt de jaren 1970 sound verziekt door een Fugees-infectie.  Met ‘Waiting’ gaat het terug de goede kant op al is de drumtechniek en sound veel te modern en heeft de song geen begin, refrein, strofe en bridge. En die mooie vintage sound is nu ver te zoeken. ‘Darkness And The Dawn’ lijdt jammer genoeg nog veel meer onder deze afbraak.
Tanika, blijf asjeblieft weg van moderne productie en probeer niet als de Fugees, Beyoncé of andere Bliges en Badus te klinken. Daar ben je veel te goed voor. Ga naar Daptone Records en je bent de nieuwe Sharon Jones. Je hebt een mooie powerstem. Doe het voor de muziek, doe het voor de echte muziekliefhebbers en een klein beetje voor mij. Asjeblieft, hoor mijn smeekbede!
 
Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Living Too Fast
2. Someone New To Disappoint
3. Do What Your Heart Says To
4. Hoping That The Sun Won’t Shine
5. Give A Pencil To Fish
6. Winter Is Always Worse
7. Get Back Up
8. It’s Hard To Be Me
9. Mystery To Me
10. Off My Mind
11. I Need A New One
12. Walk A Little Straighter
13. My Girl For Life
14. Stubborn Man

Platenlabel
Arbor Lane Music
 
Labelnummer
ALM 3121165
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Niet Gekend
 
Website Artiest
www.scottramminger.com

De in Washington wonende zanger en saxofonist Scott Ramminger staat al op zijn vijftiende op een podium. Hij speelt in fanfares en jazzbands, maar ook in een garagecombo After Blue. Als hij een stuk in de twintig is stapt hij uit de muziek. Maar als je het virus hebt, dan gaat het na een tijd weer kriebelen. Ver in de dertig maakt hij zijn rentree in de business. Hij raakt bevriend met de blazerssectie van Tower Of Power, waar hij veel van leert en die hem aansporen er voor te gaan. Hij richt zijn eigen band The Crawstickers op. Ze spelen blues, rootsrock en rhythm & blues en begeleiden artiesten als Gary Nicholson, Andy Poxon en Eric Lindell. Sinds 2010 is zijn muzikale loopbaan in een versnelling terecht gekomen. In 2011 verschijnt zijn debuutalbum ‘Crawstickers’, in 2013 gevolgd door ‘Advice From A Father To A Son’. Beide albums werden door media en publiek goed ontvangen. Volgende maand verschijnt zijn derde album ‘Do What Your Heart Says To’. Zijn begeleiders bestaan uit de beste New Orleans’ muzikanten. Scott zingt nogal monotoon en heeft niet zo’n groot bereik dus wist hij als gastzangers Tommy Malono (The Subdudes), Bekka Bramlett (Fleetwood Mac, Mick Fleetwoods Zoo), Francine Reed (Lyle Lovett), The McCrary Sisters, Janiva Magness en Roddie Romero te strikken. Groot is de verbazing te horen dat Scott geen enekel van deze artiesten de leadvocals gunt. Ze zingen allemaal tweede stem of zelfs maar een beetje achtergrondzang. Doodzonde als je deze mensen kan overtuigen om mee te doen!
Dit album ademt New Orleans. Zo hoor je gezapige, slepende New Orleans Blues in ‘Living Too Fast’ met schitterende blazerspartijen en Tommy Malone van The Subdudes op backing vocal. ‘Do What Your Heart Says To’ met tweede stem Francine Reed (bekend als solo-artiest, maar ook zangeres bij Lyle Lovett) is New Orleans blues. Funky rhythm ‘n’ blues hoor je in ‘Give A Pencil To A Fish’, met de McCrary Sisters, maar ook in de funky blues ‘I Need A New One’ met inventief en gedreven baswerk van George Porter Jr.. Echte Meters-funk hoor je in ‘Get Back Up’.
‘My Girl For Life’ en ‘Hoping That The Sun Won’t Shine zijn pure soul en ‘Stubborn Man’ is flitsende Tex-Mex/zydeco rock ‘n’ roll. ‘Winter Is Always Worse’ en ‘Off My Mind’ zijn twee middelmatige slowblues. ‘Someone New To Disappoint’ is een luie Stones-achtige rock ‘n’ roller met een prachtige saxsolo van Scott zelf en ‘It’s Hard To Be Me’ met Janiva Magness is bigband swing muziek. Voor elk wat wils dus op dit album.
 
Peter Jacobs (3,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. A Little Too Late
2. Please Don’t Cry
3. Everybody Knows
4. The Only Love
5. Keep You Off My Mind
6. Damage Done
7. Caroline
8. Road Runs Cold
9. Salt And Sand
10. Don’t Forget

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Geen Nummer
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Travis Green
 

In de Greaselandstudio van de naar Amerika uitgeweken Noor Kid Andersen, die gitarist Charlie Baty mocht vervangen in de van Little Charlie & The Nightcats naar Rick Estrin & The Nightcats omgedoopte band, werden reeds heel wat opmerkelijke albums opgenomen. Zelfs onze eigen harmonicatrots Steven Troch blikte er zijn schitterend ‘Nice ‘n’ Greasy’ in. Net zoals op dit album, kan Kid het blijkbaar niet laten om naast zijn taak als producer telkens mee te spelen op die opnames. Zo is hij op ‘A Little Too Late’ ook te horen op gitaar en pedal steel.
Travis vliegt er dadelijk in met de gitaarrockende en pianorollende titeltrack, die ons terug katapulteert naar de hoogdagen van de rock & roll, wat nog eens herhaald wordt in ‘Keep You Off My Mind’ en het van scheurende sax doordrongen ‘Caroline’. Countrygewijs vervolgt Green met ‘Please Don’t Cry’ met voortreffelijk gitaarwerk van Andersen. Diversiteit is niet alleen een kolfje naar de hand van producer Andersen, maar ook van Travis Green. In ‘Everybody Knows’ bekeert Travis zich, onder het waakzame oog van de saxofoon van Nancy Wright tot stevige soulvolle rhythm & blues. Een juweel van een tearjerker is dan weer het bluesy ‘The Only Love’, terwijl het vreemde ‘Road Runs Cold’, net zoals op de binnenzijde van de digipack, de beelden van verlaten treinstations oproept.
Travis Green heeft voor ‘A Little Too Late’ in de persoon van Kid Andersen voor de ideale producer gekozen. De manier waarop Kid in de verschillende muziekgenres het beste uit zowel Travis als uit de songs heeft weten te halen, is andermaal van een zeldzaam hoog niveau. Een aanrader!
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Verdict
2. Give Me Life
3. Calling The Blame
4. Waiting At Your Door
5. Run To You
6. Take Two
7. Blind Man’s Blues
8. Firestorm
9. Storybook Love
10. Love Shine
11. Scrabble
12. That’s The Truth
13. Magic Carpet Ride
14. Working Band

Platenlabel
Promo-cd
 
Labelnummer
Promo-CD
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Sarah French Promotion
 
Website Artiest
www.lhexpress.ca
www.lucashaneman.com
 

De Canadese multi-instumentalist Lucas Haneman speelt al sinds zijn zesde gitaar. Hij is nog geen 30 en bespeelt alle mogelijke snaarinstrumenten. Sinds zijn 16de is hij gitaarleraar en performer. Hij toerde al vele malen doorheen Canada met verscheidene muzikanten zoals onder andere James Cotton en Jeff Healy. Hij was gastmuzikant op de albums van meer dan 15 artiesten. Hij begon bij de folk en bluesmuziek. Maar zijn interesse kent geen grenzen en hij vermengt nu blues, funk, jazz, folk, soul en rock.
‘Tearing Up The Rails’ is zijn vierde full album. Ook op deze cd kan je een mengelmoes aan stijlen verwachten. En toch klinken alle songs samen als één geheel. Lucas en zijn Express hebben wel degelijk een eigen geluid.
De cd opent met een old school blues. Dat denk je althans, maar de song ‘The Verdict’ slaat al snel om in een vettige boogie die halverwege ook nog eens vurig versnelt. Als je Lucas niet kent moet je wel even aan zijn stem wennen, want die klinkt voor de stijl(en) die hij brengt erg bleek. Maar de soul en de soepelheid maken haast alles goed.
‘Give Me Life’ had zo uit het Elvis-repertoire van de jaren 1970 kunnen komen. Het funky en poppy ‘Calling The Blame’ en de rustige popsong ‘Waiting At Your Door’ zijn zo catchy en zo goed in het gehoor liggend, dat met de nodige promotie deze werkjes wel eens hits zouden kunnen worden. Vooral ‘Waiting At Your Door’ is een song waar Van Morrison al jaren van droomt.
De eerste verrassing van het album is de zeer gedurfde en uitstekende blues-interpretatie van Bryan Adams’ ‘Run To You’. Het had zo op de setlist van Muddy Waters kunnen staan. Steve Marriner begeleidt Lucas met schitterend mondharmonicawerk. ‘Take Two’ combineert blues en rock op een gesofisticeerde  en jaren 1970 manier, terwijl ‘Blind Man’s Blues’ meer de Britse blues-revivalsound heeft. Achtergrondzangeres Megan Laurence mag de leadzang doen in ‘Firestorm’, een swamprocker met een rockabilly gevoel. De jaren 1960 schijnen door in ‘Storybook Love’. Je hoort echo’s van de vroege Pink Floyd, maar vreemd genoeg lijkt de stem en de manier waarop Lucas zingt op Jeff Buckley. Schitterende muziek! De rustige folksong ‘Love Shine’ wordt gevolgd door de ingetogen funk van ’Scrabble’. Het duet met zangeres Megan, ‘That’s The Truth’ is een jazzy slowblues. De tweede verrassing is een uitstekende punkrockversie van ‘Magic Carpet Ride’, al moet ik erbij zeggen dat het origineel van Steppenwolf uit 1968 mijn voorkeur heeft. Lucas sluit zijn 14 songs tellende album af met de smerige Rockpile-achtige rocker ‘Working Band’. ‘Tearing Up The rails’ is een schitterend rootsalbum!
 
Line-up:
Lucas Haneman (zang, mandolin, alle gitaren)
Jeff Asselin (drums, percussie, zang)
Martin Newman (bas, zang)
Megan Laurence (zang, tamboerijn)
Steve Marriner (mondharmonica)
Jesse Whiteley (orgel, piano)
Nevill Carney, Wayne Haneman, Mari Newman (achtergrondzang)
 
Peter Jacobs (4,5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. It’s Time
2. I Had Some
3. Straight Love
4. Stanyan Street
5. Old Place
6. Katchi
7. Baby I’m In
8. Tracy
9. Lucky Once
10. L.A. Turnaround

Platenlabel
Innovative Leisure
 
Labelnummer
Promo-cd
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Prescriptionpr
 
Website Artiest
Nick Waterhouse

Wie denkt dat fifties rhythm & blues, sixties soul en clubjazz gedateerde genres uit het verleden zijn, weet meer dan waarschijnlijk niet van het bestaan van ‘Never Twice’ van Nick Waterhouse af. Vijf jaar geleden was Waterhouse nog gewoon een werknemer van Rocky Ricardo’s Records, die met hulp van een handvol lokale muzikanten een single in mekaar bokste. Die single ‘Some Place’ gaf meteen Nicks voorliefde voor dansbare, vintage rhythm & blues aan. Nu vijf jaar later heeft Waterhouse zijn visie op zijn geliefkoosde muziek bijgeschaafd en vooral een hedendaagse draai gegeven. Nick heeft gekozen voor een klein combo en een minimale, tot de essentie teruggebrachte begeleiding. Dat uit zich reeds bij opener, het van Hammond doordrongen ‘It’s Time’ dat je plaats laat nemen in een jazzy cocktailbar, om je tijdens het licht swingende, meer dan 7 minuten durende ‘Stanyan Street’ te laten wegdromen bij die heerlijke, scheurende sax en zwoele fluitsolo. En ook in het latinachtige ‘Katchi’ eist die verschroeiende sax je aandacht volledig op. ‘Tracy’ doet een beetje denken aan Charles’ ‘Hit The Road Jack’, terwijl de romantische instrumentale pianosong ‘Lucky Once’ je nog wat dieper in die rode pluche zetel duwt. Aan alle mooie liedjes komt een eind, om maar eens een cliché te gebruiken, en met ‘L.A. Turnaround’ komt er onherroepelijk een einde aan je relaxt clubavondje.
Vocaal mag Waterhouse wat dunnetjes uitvallen, maar door de sobere manier waarop hij de oude muzikale genres benadert, is dit eerder een plus- dan een minpunt.
Nick Waterhouse heeft met ‘Never Twice’ niet alleen zijn visie op de fifties rhythm & blues, sixties soul en clubjazz gegeven, hij biedt deze genres ook een nieuwe en voor de luisteraar zeer aantrekkelijke toekomst.
 
Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. So High
2. It Ain’t Enough
3. Jackson
4. Don’t Let ‘Em See Ya Cry
5. Blind Man In The Dark
6. I Can’t Change Ya
7. Still Enough Time To Cry
8. Give Me A Sign
9. In Any Town
10. Devil’s Dream
11. Small Town Talk

Platenlabel
Dirty Cat Records

Labelnummer
DCR 1505

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
The Lucky Losers

Zangeres Cathy Lemons en zanger/harper Phil Berkowitz zijn de spilfiguren van de uit San Francisco komende The Lucky Losers. Verder in de band treffen wij gitarist Marvin Greene, keyboardspeler Chris Burns, bassist Tim Wagar en drummer Robi Bean aan. Voor de opnames van ‘In Any Town’, hun tweede album na hun debuut ‘A Winning Hand’, trok de band naar de befaamde Greaseland Studio van Kid Andersen, gitarist in de band van Rick Estrin & The Nightcats. Andersen tekende voor de productie, maar verleende ook zijn medewerking op leadgitaar, bas, ritmegitaar, Fender Rhodes piano en percussie. En alsof dit nog niet indrukwekkend genoeg was, passeerden ook tenorsaxofonist Terry Hanck, gitaristen Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser en Jeff Jensen om hun steentje bij te dragen, terwijl mevrouw Andersen op één song de backing vocals verzorgde. Deze artiesten zorgden samen met nog een handvol gastmuzikanten en natuurlijk The Lucky Losers, voor een zeer interessant album. De sterkte van Cathy’s  en Phil’s stemmen komt al dadelijk tot uiting in het hedendaagse rhythm and blues ademende ‘So High’, waarna Cathy met ‘It Ain’t Enough’ een staalkaartje van hemelse soul presenteert. Soul die nog straffer uit de hoek komt door Andersens prestaties op de Fender Rhodes. Maar de Losers staan ook hun mannetje. In de slowsoul Don’t Let ‘Em See Ya Cry’, mogen zowel gitarist Greene als Phil tonen wat ze in huis hebben, terwijl het licht funky kantje van de band aan de oppervlakte komt in ‘Still Enough Time To Cry’. Waarom Jeff Jensen tot de top van de hedendaagse bluesartiesten behoort, ontdek je in het op een heerlijke rif drijvende ‘Give Me A Sign’.
Enig minpuntje is het ietwat mager uitgevallen duet in de Leiber/Wheeler song ‘Jackson’. Gelukkig kon Phil op mondharmonica de song toch nog redden. 
Na beluistering van ‘In Any Town’ kunnen wij alleen maar concluderen dat The Lucky Losers een band is om in de gaten te houden.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. A Little Too Late
2. Please Don’t Cry
3. Everybody Knows
4. The Only Love
5. Keep You Off My Mind
6. Damage Done
7. Caroline
8. Road Runs Cold
9. Salt And Sand
10. Don’t Forget

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Travis Green

Travis Green is een Texaanse zanger die country, western swing, rhythm ‘n’ blues en rock ‘n’ roll brengt, en zeker niet te verwarren is met de gospelzanger Travis Greene.
Dit is Greens eerste full album. In 2014 bracht hij ‘Clarity’, een E.P. uit. Dit is een formidabele cd. Green beheerst alle bovenstaande stijlen. Zijn stem klink nogal country, maar in de stevigere rock ‘n’ roll songs zoals in de opener ‘A Little Too Late’, het opzwepende ‘Caroline’, en in de Tex-Mex rocker ‘Keep You Off My Mind’ komt hij ook overtuigend over. Maar dat is nog niet alles, want ook de country songs ‘Please Don’t Cry’ en ‘Damage Done’ klinken authentiek en gemeend.
Het aan Albert Collins verwijzende ‘Everybody Knows’, een rhythm ‘n’ blues met een grappige tekst (“everybody knows that you’re a bitch at heart”), geeft je een dansimpuls. ‘Road Runs Cold klinkt dan weer als een combinatie tussen Chris Isaac en Tom Waits. ‘The Only Love’ is een rhytm ‘n’ blues tearjerker, een één-tegelschuifelaar die iets wegheeft van Tampa Reds ‘It Hurts Me Too’. Maar ook bij het ritmische en epische ‘Salt And Sand’ kan je niet stil blijven staan, het absolute hoogtepunt van dit album.
Maar we zijn nog niet uitgepraat, want de ‘cast’ muzikanten die Travis Green om zich heen verzamelde op dit album op te nemen is adembenemend. We hebben de Amerikaanse ster saxofoniste ‘Nancy Wright’ , toetsenist Jim Pugh die van 1989 tot 2014 in de band van Robert Cray speelde en uit Noorwegen Chistoffer ‘Kid’ Andersen, bekend van Charlie Musselwhite, Rick Estrin & The Nightcats en Elvin Bishop. Ik zou niet zeggen een supergroep, maar het komt toch dicht in de buurt. En allemaal, stuk voor stuk geven ze het beste van zichzelf. Zij maken samen met de sterke songs en de vloeiende en elastische stem van Travis van dit album een prachtige debuutplaat!

Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

1. Peanuts Wilson: Cast Iron Arm
2. Ray Harris: Come On Little Mama
3. Gene Lamarr: That Crazy Little House On The Hill
4. Betty McQuade: Blue Train
5. Sparkle Moore: Tiger
6. Fabian: Tiger
7. Grace Tennessee: Pow Wow 
8. The Original Starfires: Fender Bender
9. Joe Clay: Did You Mean Jelllybean
10. Andre Williams: Pass The Biscuits Please
11. Stan Freberg: John And Marsha
12. Carl Perkins: Let The Jukebox Keep Playing
13. Homer Denison Jr.: Chickie Run
14. Ron Haydock: 99 Chicks
15. Earl Wade: I Dig Rock ‘N’ Roll
16. Danny Dell And The Trends: Froggy
17. The Dial Tones: Boss
18. Moses Longpiece: Slide Her Under The Door
19. The Phantom: Whisper Your Love
20. The Flamingos: Only Have Eyes For You
21. Jackie And The Starlites: Valarie
22. The Ideals: Knee Socks
23. Marvin And Johnny: Ding Dong Baby
24. Kenny Owen: I Got The Bug
25. Gene Summers: Taboo
26. Young Jessie (With The Flairs): Lonesome Desert
27. The Revels: Midnight Stroll
28. Johnny Burnette Trio: Eager Beaver Baby
29. Edwin Bruce: Sweet Woman
30. Sid King And The Five Strings: Let ‘Er Roll
31. Billy Ward & The Dominoes: Jennie Lee

Disc 2

1. The Nite Cats: Jungle
2. Ronnie Ray’s Playboys: The Vulture
3. Bob Taylor: Thunder
4. The Champs: Nite Owl
5. The Quotations: Imagination
6. The Fleetwoods: Unchained Melody (A Capella Version)
7. The Clovers: Rotten Cocksuckers Ball
8. The Ventures: Ya Ya Wobble
9. The Five Sharps: Stormy Weather
10. Ronnie Dawson: Action Packed
11. The Storey Sisters: Bad Motorcycle
12. Bill Carter: Baby Brother
13. Gene Maltais: Gang War
14. Andre Williams With The Five Dollars: M M M  Andre Is Moving
15. The Imps: Uh Oh
16. Ronnie Isle: Wicked
17. The Musical Linn Twins: Indian Rock
18. Clyde Stacey: Hoy Hoy
19. Portuguese Joe: Teenage Riot
20. Ric Cartey: My Babe
21. Betty McQuade: Tongue Tied
22. Ersal Hickey: Hangin’ Around
23. John Buck: Forbidden City
24. Vernon Green And The Phantoms: Sweet Breeze
25. The 5 Jones Boys: Mr Ghost Goes To Town
26. Ken Nordine: Strollin’ Spooks
27. Bob McFadden And Dor: Noisy Village
28. Arthur Lyman: Taboo
29. Les Baxter: Lust
30. The Legendary Stardust Cowboy: Paralized

Platenlabel
Righteous Psalm

Labelnummer
Psalm 23.860

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet van toepassing

The Cramps was een Amerikaanse punkband die ook bindingen had met de psychobilly. De band, die bestond uit spilfiguren Lux Interior en echtgenote Poison Ivy, werd opgericht in 1976 en nam een eind toen Lux stierf op 4 februari 2009. Zelf speelt het duo geen enkele noot op dit dubbelalbum, maar het duo verzamelde heel wat platen, die vaak ook inspiratie leverden voor het oeuvre van The Cramps. En uit die collectie werd deze compilatie samengesteld. Op enkele bekende namen na, zoals die van Carl Perkins, Fabian en Johnny Burnette, bevatten beide cd’s min of meer obscure opnames. De hier gemaakte selectie getuigt niet steeds van goede smaak, maar dit maakt dit album net super interessant. De nummers geven een mooi beeld van de rock & roll, rockabilly, country, blues, rhythm & blues, doo-wop en instrumentale surf uit de jaren ’50, een periode die tevens een eigen muziek bezorgde aan de toenmalige tieners. Dat The Cramps echter ook een neus hadden voor niet voor de hand liggende, niet steeds van goede smaak getuigende, maar wel opvallende songs wordt hier duidelijk. Neem nu bijvoorbeeld het bluesy humoristische ‘Pass The Biscuits Please’ van Andre Williams of het kolderieke ‘John & Marsha’ van Stan Freberg of nog beter, de waanzinnige afsluiter van The Legendary Stardust Cowboy. Deze rariteiten maken samen met de meer commercieel klinkende nummers van ’61 Classics From The Cramps Crazy Collection’ een parel van een album. Dit is verplichte kost voor fans van de muziek uit de fifties.

Lambert Smits (5)

_DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Fragile
2. I Apologize
3. Come Along With Me
4. Voodoo
5. Summer Bride
6. Wait For Me
7. Give Me A Call
8. Hey Good Lookin’
9. Forward
10. I Want My Heart Back
11. Please Come Back Home
12. Sending All My Love
13. I Did Nothing Wrong
14. Who Am I Kidding

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6080

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
Molly Moonstone
Instagram

Molly Moonstone noemt zichzelf een ‘country and rockabilly showgirl, burlesque performer and artist’ en komt uit het land van de duizend meren, Finland en meer bepaald uit Helsinki. Van haar burlesqueprestaties krijgen we, met de hoesfoto, een niet onaardig voorsmaakje. Wie meer van dergelijke beelden wil bekijken, moet zeker eens www.instagram.com/molly_moonstone bezoeken. Haar eerste stappen in de muziek zette zij reeds als 19-jarige in een hardrockband en op haar 23ste had ze reeds haar eigen 13-koppen tellende band. Haar liefde voor rockabilly, country en rhythm & blues, stuurde haar resoluut de weg op die ze nu bewandelt. En dat is de ‘right way’ ! De eerste song mag dan ‘Fragile’ heten maar die breekbaarheid is zeker niet van toepassing op Molly’s stem. Molly is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en dat laat ze ook overduidelijk horen. Krachtig dirigeert ze haar competente band, inclusief de scheurende sax door deze rhythm & bluessong. Donkere drums kenmerken dan weer ‘I Apologize’ en in het swingende ‘Voodoo’ haalt ze alles uit de kast. Haar rustige zijde toont ze eveneens met veel verve in de met een zwoel achtergrondkoortje op smaak gebrachte titeltrack. Molly en haar band zijn van vele markten thuis. De jazzy groove verantwoordelijk voor het onweerstaanbaar karakter van ‘Wait For Me’  is hier maar één voorbeeld van. Rockabilly kent Molly ook als geen ander. Luister maar eens naar het met heerlijke steelgitaar doordrongen ‘Give Me A Call’, ‘I Did Nothing Wrong’ en naar de hartstochtelijke wilde rockabilly in het naar Johnny Burnette knipogende ‘Hey Good Lookin’’. Met ‘I Want My Heart Back’ en ‘ Please Come Back Home’ komt ze ook nog op een geslaagde manier uit de countryhoek. Tearjerker ‘Who Am I Kidding’ is Molly’s zwoele afsluiter.
Moonstone heeft een aparte, retroklinkende stem en een uitstekende band. Imelda May krijgt met Molly Moonstone serieuze concurrentie. Deze Finse bewijst met ‘Summer Bride’ dat er zeker met haar rekening dient te worden gehouden. Live zal Molly Moonstone zeker sensationeel uit de hoek komen en de tent op zijn kop zetten. Voorlopig moeten wij het echter zien te rooien met het verbazingwekkende ‘Summer Bride’. 

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Peter Piper
2. 26 Love Letters
3. Start Being Nice
4. Just Wanna Be Your Friend
5. Guacamole
6. Cartwheels
7. Affairs Of The Heart
8. Get Out & Get Gone
9. The Boogie-Woogie Bogeyman Is Under My Bed
10. Cafe Of Tears
11. Eenie Meenie Miney
12. Tell Me
13. Try To Have Fun
14. Well Sir, I Don’t Think So
15. Vista Speed Cruiser

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6077

Distributie
El Toro Records

Website Artiest
Lill BeeDee And The Doo-Rites

‘Met de deur in huis vallen’ is een uitspraak die hier echt wel op zijn plaats is, want geloof mij maar ‘a new rockabilly chick is born’. Wat de in North Carolina geboren Betsy-Dawn Williams, onder haar artiestennaam Lil BeeDee hier serveert, is bijna niet te vatten. Het lijkt wel of Lil BeeDee de dochter van Wanda Jackson is. BeeDee pende 15 nummers in onvervalste jaren ’50 gemodelleerde rhythm & blues en rockabilly. Nummers die je een goed gevoel geven, al je kopzorgen ‘deleten’ en testen of je voeten de danspasjes nog naar behoren kunnen uitvoeren. Gebackt door Jeff Potter (piano, drums), Frankie Blandino (lead- en rhythmgtr.), Mark Neveu (bass) en gastmuzikant Big Al Anderson (leadgtr.) werkt Lil BeeDee zich als een bezetene door de rockende en rollende nummers. Dansfanaten die zot zijn van jive boppin’, jitterbug en two-steppers zullen de zeldzame rustpauzes intens moeten benutten om op adem te komen. ‘Just Wanna Be Your Friend’, ‘Affairs Of The Heart’ en ‘Tell Me’ waar Lil BeeDee laat horen dat het croonen haar ook niet vreemd is, zijn enkele van die slowmomenten, maar verder zullen je voeten al vlug het contact met de grond verliezen. Twangy gitaarklanken, rollende pianopartijen en Lil BeeDee’s power voice voeren het tempo meedogenloos op. En het heerlijk opzwepend retro-orgeltje laat je in het rockende ‘Start Being Nice’ alle hoeken van de dansvloer zien. Gastgitarist Big Al Anderson op leadgitaar slaagt erin om op ‘Try To Have Fun’ het reeds aanwezige hoge niveau toch nog op te krikken.
Met dit, haar tweede album voor het Spaanse El Toro label, hebben Lil BeeDee And The Doo-Rites ons van onze sokken geblazen, om maar eens een cliché te gebruiken.  ‘On A Mission… To Do Ya Right… All Night!’ is zonder meer fun, fun, fun!

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. When My Little Girl is Smiling
2. My Love Is Your Love (Forever)
3. Do You Recall
4. Love Makes The World Go Round
5. Reputation
6. Rainy Days And Mondays
7. I Think I’ll Tell Her
8. I’m So Happy
9. One Woman Man
10. I Love Beach Music
11. I Never Thought You’d Leave In Summer

Platenlabel
Forevermore Music & Records

Labelnummer
FVR 4625-2

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Jackie Gore

In 1958 stichtte Jackie Gore samen met Bobby Tomlinson de groep The Embers, en 37 jaar lang was Jackie de leadzanger. In 1995 ging hij solo, en in 2004 richtte hij de band Jackie Gore and the Mighty All-stars op. Hij wordt aanzien als de vader van “Beach Music” en de ambassadeur van Carolina Music. Via de Northern Soul in de UK maakten jongeren kennis met hem, en in 1979 schreef hij de klassieker ‘I Love Beach Music’. Sedert hij solo ging, heeft hij al verscheidene solo-cd’s uitgebracht. Nu is zijn nieuwste release uit, en daarop staan 12 tracks, waaronder 4 songs die tot nummer 1 opgeklommen zijn. Zo kan je de klassieker ‘When My Little Girl is Smiling’ met The Royal Drifters horen, zijn remake van de klassieker van The Carpenters, nl. ‘Rainy Days and Mondays’ met The Philly Intruders, en de remake van zijn hit ‘I Love Beach Music’. De terugkeer van R&B Beach Music dus!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Gimme A Sign
2. Don’t Change For Me
3. Too Sweet
4. Never Gonna Let You Go
5. Try, Try, Try
6. Lay Away
7. Let’s Straighten It Out
8. I Just Want To Love You
9. I Can’t Stand The Rain
10. Call On Me

Platenlabel
Feel Music Records

Labelnummer
FM003

Distributie
Evil Teens

Website Artiest
Nigel Hall

35 jaar is pianist, orgelist, zanger Nigel Hall. In het verleden werkte hij samen met Warren Haynes, Jon Cleary, The soul rebels e.v.a. ‘Ladies & Gentlemen’ werd geproducet door producer/gitarist Eric Krasno (ook Norah Jones, Aaron Neville, Justin Timberlake, Talib Kweli, Matisyahu…)
Hij werkte eerder samen met Krasno aan diens projecten Soulive en Lettuce en hij bracht al een solo cd uit in 2006 ‘The face of things to come’. Maar blijkbaar wil hij dat vergeten, want dit album ‘Ladies & Gentlemen’ wordt voorgesteld als zijn debuut dat op 19 februari zal verschijnen. 
Hij werd geboren en getogen in Washington, DC, maar verhuist vele malen op zoek naar de geschikte plek voor zijn muziek. Eind 2013 verhuist hij naar New Orleans. Nigel zegt daar het volgende over: “Dat was de beste beslissing die ik ooit nam in mijn leven, zeker muzikaal gezien. Ik ben altijd omringd door geweldige, nee ongelooflijke muzikanten. De grote visie en de openhartigheid zijn voortdurend aanwezig. Het is net een teug frisse lucht. Iedereen zit in de vibe, iedereen voelt het”.
En dat hoor je ook op dit album. Je voelt het ook als hij het overdraagt via de gemene Meters-achtige funk van ‘Dont change for me’. Het is een stuwende, pompende en percussieve funk met hit-kwaliteiten. Het gitaartje, de goed gemixte stemmen en de Würlitzer zwepen het nummer nog meer op.
Dit is een degelijk en sterk soulalbum! Van 1960 groove soul zoals de leadsingles ‘Gimme a sign’, een Charles & Eddie-achtige song, die met wat radio-aandacht gemakkelijk wel eens een hit(je) zou kunnen worden. Of van de Motown-soul van ‘Never gonna Let you go’, een nummer dat Leon Bridges vergat te schrijven voor zijn debuut, naar de plagende rhythm & blues en nu-soul a la Erykah Badu in ‘Too sweet’ of de zoete voortkabbelende, pruttelende weinigzeggend muzikaal behang in ‘Call on me’. Hij kan het allemaal, hij heeft kennis van old-skool soul, maar ook van de modernere geluiden in de nu-soul en rhythm & blues. Dit album is een met liefde gemaakte verzameling Amerikaanse soul. Het raakt je hart en je voeten en heupen raken in beweging.
Hall is een geweldige keyboardspeler, maar zijn grote talent is toch zingen. Hij heeft een vrij hoge stem, maar hij kan ook krachtig en voluit uit de hoek komen. Maar ook met een sterke kopstem verrast hij. Zelfs met een Prince-stemmetje of moet ik tegenwoordig een Gary Clark Jr- stemmetje zeggen, maakt hij indruk. Maar soms klinkt zijn stem ook gruizig, korrelig, diepgaand en vurig met vol passie. Een genot om naar te luisteren.
Vijf ‘originals’ en vijf covers staan op dit album. Vooral de zeer originele, erg funky versie van Ann Peebles’ ‘I can’t stand the rain’ en de uptempo jazz-fusion discosoul ‘Try, try, try’, van Roy Ayers maken indruk. Al moet gezegd worden dat de interpretaties van the Isley Borthers’ ‘Lay Away’, de Stanley Clarke shuffle ‘I just want to love you’ (een duet met zangeres Alecia Shakour) en ‘Let’s straighten it out’, een groovy nu-soul van Latimore ook meer dan gemiddeld scoren. Wie van soul houdt en de moderne lichting Gary Clark Jr, Leon Bridges, Curtis Harding e.a. volgt kan een album van Nigel Hall blind aanschaffen! 

Line-up:

• Nigel Hall (zang, piano, orgel)
• Diverse muzikanten

Peter Jacobs (4½)

​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Beautiful
2. The Show
3. Lady of My Dreams
4. My Folks
5. Together
6. Lala Means I Love You
7. Sunshine
8. When You Smile
9. Too Late
10. Bobblehead
11. Show Me
12. Where Do We Go?
13. Zoom (Stepper’s Mix)

Platenlabel
CDC Entertainment

Labelnummer
040232335860

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
C.C.

Van op de Californische kust bracht C.C., ofwel Cornell Carter, op 15 januari jl., zijn derde album uit. C.C. werd door Narada Michael Walden Cornell 2000 genoemd, en heeft al in het voorprogramma gestaan van James Brown, Ray Charles, The Whispers, The Temptations, Natalie Cole en Kool and The Gang. C.C. is een gevraagd achtergrondzanger voor Tarpan studio’s, en werd onlangs gevraagd door Carlos Santana voor 2 tracks. Hij groeide op in een huis dat vol met jazz, blues, funk, soul en gospel was, en is een cocktail van alle die genres. Coproducer en vriend Kirk Crumpler moedigde hem aan om dit album te realiseren. Hij wil er het gat tussen de old school en de neo-soul mee overbruggen. C.C. begint met de leuke up-tempo R&B van ‘Beautiful’, en iets verderop staat de ballade ‘Lady of My Dreams’. Op de cover ‘Lala Means I Love You’ van The Delfonics, krijgt hij hulp van Narada Michael Walden, en op de up-tempo track ‘Sunshine’ is Rich Aguon van de partij. Aaron Greene gaat met hem in duet op ‘Too Late’, terwijl het funky ‘Bobblehead’ de eerste single is, die al sedert 28/12/2015 uitgebracht werd. Met de “Stepper’s Mix” van de Commodores cover ‘Zoom’ sluit hij af. C.C. klinkt wel als een mengeling van old school zangers zoals R. Kelly, Freddie Jackson, Jeffrey Osborne enz. Een leuke verrassing, dit album!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Closer to Your Love
   
2. My Old Friend
3. We’re in this Love Together
4. Easy
5. Our Love
6. Breakin’ Away
7. Roof Garden
8. (Round, Round, Round) Blue Rondo a la Turk
9. Teach Me Tonight

Bonustracks:

1. Girls Know How
   
2. Your Precious Love
3. Who’s Right, Who’s Wrong
4. Sure Enough
5. Closer to Your Love
   

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
WCDBBRX0318

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Al Jarreau

De carrière van de Afro-Amerikaanse zanger al Jarreau omvat al zo’n 5 decennia, sedert het midden van de jaren ’70 met de opkomst van de jazz-fusion. Vanaf 1975 zat zijn carrière dan ook goed, met 9 succesvolle albums die hij voor Warner Bros opnam. Deze ‘Breakin’ Away’ uit 1981 was zijn 5de in dat rijtje, en zijn grootste commercieel succes. Met zijn vorig album ‘This Time’ uit 1980 was hij al overgestapt van jazz naar R&B en pop, en hierop ging hij verder. Opener ‘Closer to Your Love’ was de tweede single eruit, en iets verderop staat de mooie eerste single ‘We’re in this Love Together’. Op ‘Easy’ hoor je Al zijn jazzy scat bovenhalen, terwijl de titeltrack in een strijkersarrangement en pianobegeleiding van David Foster een gehaaide hit was. Maar uiteraard leerde ik hem kennen met de funky wereldhit ‘Roof Garden’, waarop hij teruggrijpt naar zijn jazzverleden. Dat kan ook gezegd worden van ‘(Round, Round, Round) Blue Rondo a la Turk’. ‘Teach Me Tonight’ krijgt een dromerig arrangement. Qua bonustracks werden 5 songs opgenomen, waaronder ‘Girls Know How’ van Burt Bacharach uit de film ‘Night Shift’; 3 tracks samen met Randy Crawford, live opgenomen in Montreux, Zwitserland in 1981; plus de 12 inch versie van ‘Closer to Your Love’. Al kreeg verdiend een Grammy Award voor “Best Male Jazz Vocal Performance” evenals voor “Best Male Vocal Performance”. In het cd-boekje staat een gloednieuw interview met Al, en ik ben bijzonder blij met deze heruitgave. Een top album!

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Work So Hard
   
2. Hard Times
3. You Can’t Stop
4. Pay To Play
5. Gold
6. Guilty Me
7. Raise Your Hand
8. Lonely Girl
9. Cherry Pickin’
10. Ring On The Table
11. Better Than Me
12. Ready To Love

Platenlabel
LRC Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Laura Rain  And The Caesars

Laura Rain And The Caesars komen uit motorcity Detroit en zijn met ‘Gold’ aan hun derde album toe. Samen met gitarist/producer George Friend pende Laura alle 12 songs. Songs die zowel funk, rhythm & blues als soul bevatten. Laura heeft een heel aparte stem. Licht, helder met een subtiele sensuele vibrato, maar ook  krachtig wanneer de song daar nood aan heeft. Omdat haar stem vaak de hogere regionen aandoet, zou je misschien niet dadelijk verwachten dat deze geschikt is om een retrosound neer te zetten. Maar niets is minder waar. Laura grijpt je dadelijk bij je nekvel en dwingt je van naar haar te luisteren. Om de sound van Motown, Stax en Muscle Shoals in haar songs te injecteren, koos ze voor het oude opnameprocedé. Alle muzikanten in één ruimte en live, zonder overdubs. En dat The Caesars rasmuzikanten zijn, daaraan valt niet te twijfelen. Een bonkende ritmesectie, een creatieve leadgitaar, die de gaatjes vakkundig dicht en lekker vintage swingende blazers scheppen die heerlijke, veel te weinig aan bod komende retrosfeer. Die zit al onmiddellijk goed met het swingende naar Motown ruikende ‘Work So Hard’. En de sound van Berry Gordy’s studio keert ook terug in de swingende titeltrack. Maar Laura blijft ons verrassen. ‘You Can’t Stop’ is stevige funk en met ‘Raise Your Hand’ heeft ze simpelweg een voortreffelijke funky gitaarblues te pakken. Liefhebbers van stevige , met blues overgoten grooves, zullen smullen van ‘Guilty Me’ en ‘Cherry Pickin’’.
Afsluiten doet Laura met ‘Ring On The Table’ in onvervalste Stax stijl, ‘Better Than Me’ en het meer actueel klinkende ‘Ready To Love’, drie parels van soulnummers. Laura Rain And The Caesars hebben met ‘Gold’ puur goud in handen. Een album dat zeker een plaats krijgt in mijn persoonlijke top 5 van 2015. Nu nog hopen dat we Laura en haar band binnenkort hier live aan het werk kunnen zien. Welke organisator haalt hen naar België?

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
CD 1
Georgie Does His Thing With Strings

1. And I Love Her
2. Maybe In The Spring Again
3. In The Wee Small Hours
4. What's New
5. Woe Is Me
6. House Is Not A Home
7. This Guy's In Love With You
8. Girl Talk
9. Who's Kissing You Blues
10. Everything Happens To Me
11. Guess Who I Saw Today
12. Need Your Love So Bad

Knock On Wood EP

1. Knock On Wood
2. All I’m Asking
3. Didn’t Want To Have To Do It
4. Close The Door

CD 2
The CBS A’s and B’s:

1. Because I Love You
2. Bidin’ My Time
3. Try My World
4. No Thanks
5. The Ballad Of Bonnie And Clyde
6. Beware Of The Dog
7. By The Time I Get To Phoenix
8. For Your Pleasure
9. Kentucky Child
10. Peaceful
11. Hideaway
12. Someone To Watch Over Me
13. Down Along Cove
14. I’ll Be Your Baby Tonight
15. Seventh Son
16. Fully Booked
17. Somebody Stole My Thunder
18. Entertaining Mr Sloane
19. Fire And Rain
20. Someday Man
21. The Movie Star Song

Platenlabel
Beat Goes On Records

Labelnummer
BGOCD1194

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Georgie Fame

Georgie Fame (echte naam Clive Powell) is een Brits muzikant die we eigenlijk ook niet meer hoeven voor te stellen gezien hij er toch een impressief palmares op nahoudt. Hij begon pianolessen te nemen op zijn zevende en hij was danig onder de indruk van wat hij hoorde van grootheden als Little Richard, Jerry Lee Lewis en Fats Domino. Een tijdje later speelt hij reeds in pubs met een lokaal bandje dat zich The Dominoes noemde.
We kennen hem natuurlijk ook als de man achter de hits ‘Yeh Yeh’, ‘Sunny’, ‘The Ballad Of Bonnie & Clyde’ en natuurlijk de meezinger van formaat ‘Rosetta’. Zijn toenmalig manager Ronan O’Rahily kreeg Fame’s eerste nummers maar niet verkocht aan BBC en zelfs de grote piratenzender Radio Luxemburg 208 (Engelse uitzendingen) weigerde het materiaal van Fame. Om het werk van Georgie te promoten zullen we de man allicht niet te snel vergeten, hij startte toen zijn eigen piratenzender Radio Caroline. En de The Fortunes maakten op hun manier wat reclame voor de nieuwe piratenzender met hun ‘Caroline’. Het  liedje werd de herkenningstune van deze nieuwe zender.
Georgie Fame is de dag van vandaag nog zeer actief en toert frequent rond met bv. Van Morrison en als lid van Bill Wyman’s Rhythm Kings.
Via het Britse kwaliteitslabel Beat Goes On Records krijgen we nu een mooie dubbelaar die toch meer dan één mooie pagina uit het muzikale verleden van deze Britse icoon presenteert.
Op het eerste schijfje krijgen we een elftal leuke covers en een door Fame zelf geschreven nummer. Uiteraard ligt de klemtoon hier op de snaarinstrumenten zoals de viool en de cello. Als opener een leuke cover van de Fab Four’s ‘And I Love Her’ en van het duo Bacharach/David krijgen we twee tijdloze versies van o.m. ‘A House Is Not A Home’ en ‘This Guy’s In Love With Love’. Allemaal overbekende liedjes die toch zekere herinneringen oproepen. ‘Who’s Kissing The Blues’ is een leuke bluesbenadering en het nummer werd door Fame (samen met Alexander Rayn) geschreven. En om in de bluessfeer te blijven presenteert Fame een toch ietwat op een evergreen sfeer geënte Fleetwood Mac’s hit ‘Need Your Love So Bad’ (origineel door Little Willy John maar  geschreven door diens broer Mertis John Jr.).
Ook op dit schijfje nog de EP ‘Knock On Wood’ met uiteraard een zeer knappe cover van ‘Knock On Wood’ zelf, de slow ‘All I’m Asking’ en ‘Didn’t Want To Have To Do It’ dat naadloos hierop aansluit. En met het temperamentvolle Rhythm & Blues vehikel ‘Close The Door’ kon geen betere  song gekozen worden om deze eerste zilveren schijf af te sluiten. En blijven stilzitten is hier geen optie.
Het tweede schijfje zit volgestouwd met de singles (A- en B-kanten) die hij voor CBS uitbracht. We geven graag enkele van deze singles mee.  Het meest bekende hier is ‘The Ballad Of Bonnie & Clyde’ maar het Jimmy Webb nummer ’By The Time I Get To Phoenix’ mogen we ook bij de prachtige versies die Fame maakte, vernoemen. Er zijn uiteraard  betere versies te vinden zoals die van Glenn Campbell maar ook dit is weer persoonlijke smaak. Uiteraard staan er nog meer hartverwarmende songs op: ‘Hideaway’, ‘Someone To Watch Over Me’ en van Willie Dixon krijgen we ‘Seventh Son’. Natuurlijk mocht het werk van Dylan niet ontbreken en Fame koos toen voor het swingende ‘Down Along The Cove’ en ‘I’ll Be Your Baby Tonight’.
Indien je ook een liefhebber bent van het werk van Georgie Fame, en je kent deze periode van zijn werk misschien niet zo goed, koop dan snel deze dubbelaar. Zeker een extra meerwaarde voor je platen en/of cd-collectie. Er zijn voor de moment geen concerten gepland.

Alfons Maes (3½)