Category: Folk Blues

Broke Fuse + Friends: Why Should I Be Blue

30/8/2020

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blow All The Blues Away
Rack'Em Up
Night Before
You Know It's True
Whisky Bottles
Bluffer's Blues
The Runner Duck
Why Should I Be Blue?

Website Artiest:
Broke Fuse

Waar coronatijden al niet goed voor zijn. Jay Moonah, aka Broke Fuse, nodigde wat vrienden uit om op afstand een bijdrage te leveren. Normaal zou hij, als suitcase multi-instrumentalist, alles zelf inspelen hebben. In barre tijden kent men zijn vrienden…geef je ze werk moet hij gedacht hebben. Zijn thuisstudio in Toronto Canada werd wel het decor voor opnames en producing. Met alle respect, dat hoor je al in het openingsnummer ‘Blow All The Blues Away’. De naturel druipt er vanaf. Jay is een singer-songwriter die, na 30 jaren het beste van zichzelf te hebben geven in diverse Canadese bleusbands, vruchteloos naar geëngageerde muzikanten zocht om Broke Fuse een volwaardig statuut te geven. Corona bracht soelaas want juni 2020 zal in zijn notulen geboekstaafd staan als de ultieme redding. Een tiental bevriende musici leverden mooiebijdrages voor zijn folkblues nummers. Acht songs die gedrenkt zijn in akoestische akkoorden en rauwe whisky verhalen. Gitaar, piano of harmonica…de gevoelige snaar wordt telkens op rustige wijze geraakt.
Why Should I Be Blue is een (te) kort album dat na enkele malen beluisteren een aureool van echtheid en basics krijgt. Pure roots muziek uit het hart, met ziel gebracht. Muziek waar je naar hunkert wanneer je een zeldzame bruine kroeg eenzaam binnenstapt.

Line-up:
Jay Moonah (Vocals, Harmonica, Bass, Rythm Guitar, Percussion, Banjolele, Steel-string Uke, Programming)
Participating Friends: Frank Baraczka, Alex Matthew, Mike McKenna, Matthew Bartram,Paul Butters, Alex Cheung, Steve McNie, Sandra Bouza,Zen Skylar, Frank Horvat, Attila Baraczka

Marino Serdons

Broke Fuse is actually a one man band, but on this album the contribution of 11 friends, gives the voice of Jay Moonah an extra emotional dimension. Beautiful!

1 Reactie

Lonesome Shack: Desert Dreams

14/4/2019

0 Reacties

detail album

Tracks:

On The One
Past The Ditch
New Dream
Lonely
Only One
Too Bad
King Clone
No Way Back
The City Is A Desert
Desert Dreams

Website Artiest
Lonesome Shack

Het label Alive Naturalsound Records is trots om het nieuwe album ‘Desert Dreams’ van Lonesome Shack te realiseren. Onder het pseudoniem Lonesome Shack had Ben Todd in 2007 de debuutplaat ‘Whiskey's What I Crave?/?Tryin' To Get Home’ vrijgegeven als digitale download.
Twee jaar later verscheen dan de EP ‘Falling Down On Your Floor’ en ‘Bound To Die’ uit 2010.
In datzelfde jaar werd ook de release ‘Slidin Boa’ boven de doopvond gehouden. Net zoals ‘City Man’ en ‘The Switcher’ van dik drie jaar geleden. Van Seattle naar London was ook voor Lonesome Shack een kleine stap. Nu hebben ze dus met de plaat ‘Desert Dreams’ een nieuw en leuk hebbeding gerealiseerd. Frontman, singer-songwriter en gitaarslinger Ben Todd neemt je vrijwel meteen bij je strot van bij de aftrap. Het Delta blues begeesterde ‘On The One’ blijkt dan ook de ideale openingssong te zijn. De toon is gezet, de bourbon weerklinkt op de achtergrond en dit alles doet ons bijwijlen sterk terugdenken aan de Fat Possum blues-stijl. Bassist Luke Bergman en Kristian Garrard’s percussie en drumwerk vormen de perfecte ritmesectie. Songs als ‘Past The Ditch’ en ‘New Dream’ zijn net zoals ‘Lonely’ zeer swingende tracks. Het nummer ‘Only One’ is zelfs een radiovriendelijke popsong. De Afrikaanse blues ritmiek uit ‘Too Bad’ is haast onevenaarbaar. Al komt het popgevoelige ‘No way Back’ alweer flink om de hoek loeren. Psychedelica, is het blues of toch alweer moderne rootsmuziek. En dan hebben we het hier over het nummer ‘The City Is A Dessert’. Het nummer divergeert en brengt ons naar het blues begeesterde ‘Desert Dreams’. Delta blues met een moderne touch…

Philip Verhaege (4 ½)

With a sound that is raw, expressive, and strange, Lonesome Shack's music is part hill country blues, part urban folk rock, and owes as much to Alan Wilson's Canned Heat as it does to Junior Kimbrough. The trio is led by Ben Todd, a finger picking guitarist who has spent time living in a shack in the NM desert where he learned how to play old blues and banjo tunes from vintage recordings. Desert Dreams sounds like rock city meets backwoods boogie, desert blues meets jungle grooves.

0 Reacties

Cam Penner: At War With Reason

16/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gather Round
East Side
Poor You
Lights On (High School Musical)
Tell Me When They’re Gone
Ain’t Nobody Round
Right Here Right There Like That
It’s A Constant
Over & Over
No Angels No Devils

Website Artiest
Cam Penner

Iemand probeerde mij ooit te overtuigen dat hip-hop de nieuwe blues zou worden. Eerlijk gezegd moest ik toen toch even mijn wenkbrauwen fronsen. Maar nu ‘At War With Reason’ dat Cam Penner samen met kompaan Jon Wood opnam zich in mijn afspeelapparaat bevindt, moet ik mij toch ook, zij het dan deels, gewonnen geven. Wat het rauwe, pure, echte, grimmige en primitieve aspect betreft, gaat de vergelijking op, maar nog belangrijker is het feit dat ‘At War With Reason’ een verdomd eerlijk en mooi album is. Moeilijk te omschrijven, maar een parel zoals er maar zelden eentje aan de oppervlakte komt. Penner tast op een sublieme wijze en tot het uiterste af, in hoeverre muziekgenres verenigbaar zijn. Een hypnotiserende groove en een rauwe, vaak declamerende stem geven kracht aan de met de meest diverse muziekgenres geïnjecteerde nummers. De drumloops in ‘Gather Round’ zorgen voor een hip-hop feel, waar na een lange intro Cam’s rauwe stem het nummer op smaak brengt. ‘East Side’ ontrolt zich dan weer als een mantra, maar ook tekstueel valt er te genieten. Zo neemt Cam in ‘Lights On (High School Musical)’ de schietpartijen die de Amerikaanse scholen teisteren, op de korrel. Voor een meer zachtmoedig kantje van Penner, moet je wachten tot ‘Tell Me When They’re Gone’. Een pracht van een hedendaagse ‘field holler’, een ware ‘chain gang prison song’ krijg je met ‘It’s A Constant’. Afsluiten doet Cam met een gevoelige lullaby.
Cam en Jon kleuren buiten de door de muziekindustrie uitgezette lijntjes, wat maakt dat ‘At War With Reason’ een uniek en briljant album is.
2019 is nog jong, maar Cam Penner en Jon Wood hebben nu al één van de beste albums van het jaar op hun naam staan.
In februari concerteren de heren in Nederland. Zeker aanstippen in je agenda!

Lambert Smits (5)

What a hell of an album Cam Penner presents! Americana, blues, folk and even a bit of hip hop make this album a unique one. Cam Penner colors outside the lines set out by the music industry. Let him continue to do this, because the result is fantastic. 'At War With Reason' is an absolute must for real music lovers!

0 Reacties

Ivas John: Good Days A Comin’

7/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Goin’ Back To Arkansas
Here I Am
Roll Mississippi
Dark As A Dungeon
Can’t Help But Wonder Where I’m Bound
Greenville Trestle High
All Along
Things Ain’t Been The Same
Keep Your Train Movin’
Payday Boogie
Wrong Road Again
Sunday Morning Blues

Platenlabel
Right Side Up Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
KL Productions

Website Artiest
Ivas John

Lil’ Ed noemde Ivas John en zijn band één van de beste bands waar hij ooit het podium mee deelde. Geboren in Chicago werd Ivas muzikaal beïnvloed door zijn vader, die in de late jaren ’60 een graag geziene muzikant was in de folk- en bluesscene van Chicago. Op zestienjarige leeftijd pakte Ivas de gitaar vast, terwijl zijn vader hem de eerste akkoorden bijbracht. Ondertussen zijn wij heel wat jaren verder en wist Ivas respect af te dwingen in de folk- en countryblueswereld. Zijn jongste album ‘Good Days A Comin’’ situeert zich ook in de akoestische folk en countryblues en bevat hoofdzakelijk Johns composities. En dat doet hij erg goed en met veel respect voor deze muziek. Het begint al onmiddellijk veelbelovend met de folkcountryblues ‘Goin’ Back To Arkansas’, waar Johns bluesstem al meteen alle aandacht trekt. Naast het knappe gitaarspel van Ivas, schittert ook Robert Bowlin op fiddle. Ivas heeft de legendarische akoestisch spelende bluesmannen goed bestudeerd, inclusief alle heersende gitaartechnieken. Dat stelt hem tevens in staat om nummers in de vooroorlogse folk- en countrybluestraditie op een overtuigende manier te componeren. Maar ook covers weet hij op een opmerkelijke manier neer te zetten. De koolmijnsong ‘Dark As A Dungeon’ van Merle Travis krijgt door toevoeging van de fiddle een extra dosis melancholie toegediend, wat Ivas nog eens herhaalt in Paxtons ‘Can’ Help But Wonder Where I’m Bound’. Zijn fantastisch gitaarspel komt nog het best tot uiting in de rollende treinsong ‘Greenville Trestle High’. Nog een indrukwekkende, maar dan metaforische trainsong, is de slowblues ‘Keep Your Train’ Movin’’. ‘Payday Boogie’ doet een beetje aan Leon Redbone denken en met de instrumental ‘Sunday Morning Blues’ sluit Ivas solo af in de niet-swingende Django Reinhardtstijl.
Kenmerkend voor dit album is ook het prachtig samengaan van fiddle, dobro en mandoline. Ivas John is zonder enig moment van twijfel, iemand die de waardering van een breder publiek verdient. Zeker iemand om een plaats te gunnen op één van onze nationale bluespodia.

Lambert Smits (5)

Twelve super acoustic folk and country blues songs, interwoven with impressive guitar playing of Ivas, which nicely matches with the dobro, fiddle and mandolin in the band. Great album!

0 Reacties

CD REVIEW BLOG

Broke Fuse + Friends: Why Should I Be Blue

Lonesome Shack: Desert Dreams

Cam Penner: At War With Reason

Ivas John: Good Days A Comin’

Archives

Categories