Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Jack Lee: La Habana

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

La Habana
Emerald Dream
God Bless the Child
September Song
Gratitude
Brushstrokes
Katie
Amalfi
I See You
Vivre De Amor
Passport

Website Artiest
Jack Lee

Jack Lee is de bekendste jazzgitarist uit Seoul, Zuid Korea, en dat al sinds 20 jaar. Dit is meteen ook de eerste cd die ik uit dat land te pakken krijg. Met zijn roots in Aziatische techniek, en zijn scholing in New York, absorbeerde hij het geluid van gitaarlegendes Eric Clapton, Jimi Hendrix, en Jeff Beck, vooraleer de jazzy geluiden van Pat Metheny, Larry Coryell en Miles Davis te ontdekken. Op zijn zeventiende trok Jack naar de USA om er computerwetenschappen te studeren. Een job als Dj bracht hem echter in contact met jazzmuziek, en na zijn afstuderen toerde hij de wereld rond. Tijdens zulke reizen in 2017 & 2018 naar de USA, Mexico, Cuba, China en Japan nam hij de tracks voor dit nieuwe album op. Daarbij kreeg hij hulp van o.a. bassist Nathan East, drummers Steve Ferrone, drummer Harvey Mason enz. Met opener ‘La Habana’, tevens de eerste single, zit je onmiddellijk in op Cuba, in een ontspannen sfeer met een tropisch tintje. ‘Emerald Dream’ dompelt je onder in een rustig mid-tempo, waarna een cover van Billie Holiday’s ‘God Bless the Child’ eerder de blues richting opgaat. En ‘September Song’ is een herwerking van de song ‘Jasmine’. Vervolgens komt bluesachtige gospel op de proppen met ‘Gratitude’ waarna ‘Brushstrokes’ een “coole” sfeer schept. ‘Amalfi’ is de tweede single, die op licht funky wijze voorbij huppelt. Nog diepere funk krijg je met ‘I See You’ en afsluiter ‘Passport’ is een exotische track. Aardige contemporary jazz dus met allerlei invloeden uit Latin, funk, blues en gospel.

Patrick Van de Wiele

Foto

Nice contemporary jazz with all kinds of influences from Latin, funk, blues and gospel.

Monkey House: Friday

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

10.000 Hours
Nine O’Clock Friday
Shotgun
Welcome to the Rest of the World
Book of Liars
The Jazz Life
I’ll Drive, You Chill
Say it for the Last Time
When the Mud Men Come
Because You
Brainyard
Island off the Coast of America

Website Artiest
Monkey House

De vijfde release van het combo Monkey House uit LA & Toronto komt er op het moment dat die band 25 jaar bestaat. Daarvoor zijn kernleden singer-songwriter/keyboardspeler Don Breithaupt, drummer Mark Kelso, bassist Pat Kilbride, en gitarist Justin Abedin verantwoordelijk. Voeg daarbij de blazerssectie van William Sperandei, Vern Dorge, John Johnson, William Carn en Tony Carlucci uit Toronto, evenals percussionist Art Avalos. Noteer tevens gastoptredens van gitarist Drew Zingg (Boz Scaggs), trompettist Michael Leonhart (Steely Dan), Snarky Puppy gitarist Mark Lettieri, Ground Up artist Lucy Woodward (Rod Stewart) als achtergrondzang, en het bekende kwartet The Manhattan Transfer. Breithaupt schreef alle songs, behalve twee. De 12 tracks klinken echter cohesief, in een cocktail van gesofistikeerde R&B, contemporary jazz en funkrock. Opener ’10.000 Hours’ vertoont zowel funk als Latin invloeden, terwijl ‘Nine O’Clock Friday’ heel wat zachter klinkt en doet denken aan Steely Dan. En ‘Shotgun’ is een single eruit, een poppy track, waarna ‘Welcome to the Rest of the World’ mid-tempo R&B voorschotelt. ‘Book of Liars’ is een cover van Walter Becker van Steely Dan, gevolgd door ‘The Jazz Life’, een track waarop voormelde Manhattan Transfer te gast is. ‘Say it for the Last Time’ doet denken aan Michael Jackson’s ‘Human Nature’, terwijl ‘When the Mud Men Come’ eerder de richting van Michael McDonald opgaat. Met ‘Brainyard’ gaan we de ska toer op, maar met afsluiter ‘Island off the Coast of America’ wordt er teruggekeerd naar de sound van Steely Dan. Een album dat Monkey House naar nieuwe hoogten tilt.

Patrick Van de Wiele

Foto

An album that lifts Monkey House to new musical heights.

Various Artists: The Tide Story

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Christy Sextet: Bitter Winds
Johnny Daril And The Med-Tones: Come Back
Ruth Christie: My Mother’s Eyes
Pat Rocco: Too Darn Hot
Ruth Christie: Strange Exotic Melody
Larry Bright: Mojo Workout (Dance)
Alan Knight: (I Get) Chills
Charles Trent With The Planets: Blue Stamp Blues
Alan Knight: What’s The Matter With Young Love
Alan Knight: Bertha Lou
Larry Bright: Twinkie Lee
The Welch: A Boy And A Girl In Love
Cathy Saunders: Don’t Let ‘Em Bring You Down
Cathy Saunders: Restless (And Running Wild)
Larry Bright: It Ain’t Right
Cathy Saunders: Stop That Lyin’
Gary Myers: If (You’d Only Be Mine)
Larry Bright: (I’m A) Mojo Man
Victor Upshaw: I Remember
Tommy Lee: Farewell To Love
Bobby Martin: My Heart Is Thumpy
Ruth Christie: This Must Be Love
Alan Knight: The Girl With The Wavy Hair
Rena Wright: I’m Just Your Fool
Bobby Charles And The Apollos: Forget
The Honeycombs: Strange Kind Of Love
Ruth Christie: Come Back

Tide Records en het sublabel Edit (Tide omgekeerd) waren kleine in Los Angeles gevestigde labels. Tide, dat in 1959 uit de grond werd gestampt, was eigendom van Ruth Etta Stratchborneo, die een jaar eerder opnames maakte voor het Vita label als Ruth Christie. Met partner en singer/songwriter Cathy Saunders, echte naam Paula Sapp, bracht het Tide label heel wat opnames uit. De output van het label mocht dan wel groot zijn, de successen waren dat allerminst. Het waarom hiervan ontrolt zich langzaam bij beluistering van dit album. Opener, het instrumentale door Ruth gecomponeerde ‘Bitter Winds’ is niet meer dan een doorslagje van Santo & Johnny’s ‘Sleep Walk’. Helemaal niet slecht, maar origineel is het alles behalve. En dat geldt eigenlijk voor alle tracks, die vaak baden in een pop fifties sfeertje. Uit een ander vaatje tapt Larry Bright, die met ‘Mojo Workout’ niet alleen bij Muddy Waters leentjebuur speelde, om dan te verzanden in de British pop van de sixties, wat hem wel in de lokale charts deed belanden. Hij herhaalde dit nogmaals met ‘(I’m A) Mojo Man’, waarna hij naar Del-Fi Records overstapte. Charles Trent with The Planets gooit het eerder over de rhythm & blues boeg met ‘Blue Stamp Blues’, terwijl Alan Knight met ‘Bertha Lou’ en Larry Bright met ‘Twinkie Lee’ zich op de heersende rock-‘n-roll storten. Knap is evenwel Rena Wright’s soulvolle bewerking van het door Little Walter bekend geraakte ‘I’m Just Your Fool’.
‘Ruth Christie And Her Strange Exotic Melodies, Chapter 1’ is de ondertitel van deze verzamelaar, die zeker geen echt minderwaardige nummers bevat. Ik vrees echter dat het gebrek aan originaliteit Ruth en haar label de das hebben omgedaan. Het ‘waar hebben we dit al eerder gehoord’ gevoel overheerst hier jammer genoeg, al geldt dit net zo goed voor veel andere labels en hun producties. Gesteund door een degelijke promotiemachine, zouden sommige nummers misschien geen potten hebben gebroken, maar ook niet in de vergetelheid zijn geraakt.

Lambert Smits

Foto

Fifties pop and a bit of rock and roll released by the at that time small in Los Angeles based Tide label.

Al Basile: B’s Hot House

30/9/2019

Foto

detail album

Tracks:

So-Called Storyteller
Five Roads
Razor Wire
Try One
Don’t Fool with the Truth
Give Me That Look
Looking for a Cookie
Can’t Keep Me from Dreaming
O See You There
I Ain’t Changing
You Don’t Know Lonesome
What Dogs Wanna Do
Talking in a Room
Time Has Made a Fool of Me

Website Artiest
Al Basile

Al Basile is een origineel bandlid van de befaamde Roomful of Blues en werd meervoudig genomineerd voor de Blues Music Awards. Hij pende en verscheen ook op meer dan tien albums van Duke Robillard. Heel wat artiesten coverden ook zijn nummers zoals Ruth Brown en Johnny Rawls.. Zijn vorige release ‘Me & The Originator’ was zijn vijftiende solo- release op het label Sweetspot Records. Nu is er dus ‘B’s Hot House’. Drummer Mark Texeira, toetsenist Bruce Bears, Doug James op tenorsax, bassist Brad Hallen, Jeff ‘Doc’ Chanonhouse op trompet en Duke Robillard (gitaar/producer) tekende present in de studio. Met een breed scala aan stijlen kenmerkt de ‘Bard of The Blues’ zoals hij ook weleens vaker wordt genoemd, zich doorheen zijn oeuvre. Na die alweer typerende storytelling song ‘So-Called Storyteller’ is ‘Five Roads’ een knappe swampy song net zoals het Hammond B3 gekenmerkte ‘Razor Wire’, en dit met een vette knipoog naar Booker T. De soulballade ‘Try One’, het beukende en swingende ‘Don’t Fool With The Truth’ en de piano blues track ‘Give Me That Look’, dat is ingezaaid met knappe gitaarriffs en een hoornsectie, divergeren als nooit voorheen. Het zonnige ‘Looking for a Cookie’, de slow blues ‘Can’t Keep Me from Dreaming’, het jazzy ‘O See You There’ en ‘I Ain’t Changing’ zijn volgende hoogtepunten op de release. Terug naar The Crescent City voor ‘What Dogs Wanna Do’ en het piano begeesterde ‘Talking in a Room’. Op zijn zeventigste heeft Al Basile nog steeds een eigen mening over heel wat onderwerpen, net zoals in het afsluitende ‘Time Has Made a Fool of Me’. Knap!

Philip Verhaege

Foto

The release ‘B’s Hot House’ is Al Basile's 16th CD for Sweetspot Records. Using producer Duke Robillard's rhythm section and Roomful of Blues alumni horns as usual, it is similar to 2016's Mid-Century Modern which was nominated for s BMA award as Best Contemporary Blues Album. With 14 new Al Basile songs inspired musically by the likes of Junior Parker and Booker T and the MGs,and boasting AL's celebrated lyrics and themes.

Benedicte Maurseth: Benedicte Maurseth

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Huldre mi
Huldreslatt I & II
Huldreslatt
Etterdonning
Den 4. Gorrlausen
Og Fargane Skiftar Pa Fjorden
Noringen
Bygdatraen

Website Artiest
Benedicte Maurseth

Uit Noorwegen komt deze cd van Benedicte Maurseth, die diep geworteld in traditie, en toch door middel van haar Hardanger viool, de welsprekende fragiliteit en de ruwe kracht van de menselijke geest tentoon spreidt. Op die manier viert ze haar verband met haar verleden en projecteert dat naar de toekomst. Benedicte werkte al samen met Nils Økland en Marilyn Crispell, David Rothenberg, Rolf Lislevand en de bekende Noorse schrijver Jon Fosse. Met haar album ‘Over Tones’ uit 2014 op het ECM label, oogstte ze succes. Haar muziek klinkt mysterieus, maar toch durft ze andere richtingen uitgaan in deze traditionele volksmuziek. Deze cd is grotendeels instrumentaal, en leunt m.i. aan bij neoklassiek.

Patrick Van de Wiele

Foto

This album brings the sound of Hardanger fiddle in traditional Norwegian folk music.

Momo Said: Break the Rules

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunny Side of the Street
Time Gives Lessons
Basement
Children
In Many Cases
Revolution, no Confusion
Post Scriptum
Loverman
Hold on
Dry River Pt. 1
Dry River Pt. 2
Break the Rules
Way out

Website Artiest
Momo Said

Momo Said is de naam van de Marokkaanse singer-songwriter, gitarist en arrangeur, die echter opgroeide in Cesena, Italië. Hij brengt een muzikaal palet waarop funk, soul, Latin, R&B, jazz en disco aan bod komen. Momo Said debuteerde in 2013 op de Italiaanse muziekscène met zijn album ‘Spirit’. Nu pas is de opvolger daarvan uitgebracht, die echter in april al digitaal verkrijgbaar was. Als producer werd Giulio Zóil Aloisi aangetrokken, met voorop de explosieve discoachtige single ‘Sunny Side of the Street’. ‘Time Gives Lessons’ is eerder mid-tempo, en ‘Basement’ gaat de richting van blaxploitation op. Daarna komt ‘Children’ aardig over, gevolgd door de souljazz sfeer van de tweede single ‘In Many Cases’. ‘Revolution, no Confusion’ klinkt zachter, terwijl ‘Loverman’ teruggrijpt naar echte old school soul. Jazzfunk en disco worden vermengd op het opgewekte ‘Hold on’, en verderop staat de titeltrack in het teken van p-funk. Met deze kruisbestuiving zet Momo Said zichzelf definitief op de kaart, en die mengeling werkt bijzonder goed!

Patrick Van de Wiele

Foto

The cross-pollination that Mono Said brings on his sophomore album works rather well!

HFMC: Parallel Life

29/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Parallel Life
Sleeping With the Ghost
Time Waits
All Those Faces
Rain
Friday
Never Alone

Website Artiest:
HFMC

Hasse Fröberg liet zich al bij The Flower Kings opvallen als getalenteerd zanger. Met HMFC (Hasse Fröberg & Musical Companion) exploreert hij verder het prog genre. Geen zij project, wel een definitef gezelschap dat aan haar vierde album toe is. ‘Parallel LiFe’ begint met een typisch lang uitgesponnen en met veel tempowisselingen geconstrueerde song van 21 minuten. De symfonische invloeden van voorgangers als Yes en Genesis vind je terug met de stuwende keyboard en een ‘Steve Hackett’ gitaarsound. Als thema ontleedt Hasse ons social media gedrag, alsof we dat nog niet wisten. Hasse is eigenlijk een rocker, en dat voel en hoor je in zijn composities.(‘Friday’) Een prog song bezit een aantal diverse onderdelen die toch een geheel moeten vormen. Die smeuïge lijm ontbreekt echter bij HFMC. En zit er sleet op de stem van Hasse? In ‘Rain’, over het sterven van zijn vader, schuurt zijn stem (en niet van emotie) een beetje toononvast. Ook dit album zal niet onsterfelijk worden. Of het moest zijn om het prachtige artwork op de hoes van Ed Unitsky.

Line-up:
Hasse Fröberg (Lead Vocals, Guitar, Tambourine)
Anton Lindsjö (Guitar, Vocals)
Kjell Haraldsson (Keyboards, Vocals)
Thomsson (Bass, Vocals)
Ola Strandberg (Drums, 12-string acoustic guitar, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Fourth album of Swedish band HFMC focuses on keyboard and melodic arrangements.

Angela Perley: 4:30

29/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

4:30
Let Go
Back In Town
He Rides High
Don’t Look Back Mary
Snake Charmer
Dangerous Love
Friends
Ruby Girl
Local Heroes
Lost And Found
Walk With Me

Website Artiest:
Angela Perley

“My creative time begins as soon as the sun goes down”. De in Ohio opgegroeide Angela is duidelijk een nachtuil met een jonge onschuldige ‘First Aid Kit’ rockstem. Haar eerste schuchtere creaties verpakte ze in bruine papieren zakjes en verkocht ze op school. Met haar rockband The Howlin’ Moons mocht ze het podium delen met The Flaming Lips, Lucinda Williams, ..toch niet niks.
Het stille uur 4:30 was voor haar dan ook voldoende om het album mee te openen. ‘Let Go’, ‘Back In Town’ en ‘Friends’ rocken Nadien volgen een aantal americana ballads. Angela klinkt sterk overtuigend in tragische love songs. De knappe bijdrage van gitarist Chris Connor met six-string riffs, cruciaal voor de gevarieerde intro’s en solo’s, maakt haar eerste echt solo-album helemaal af. Angela Perley liet zich beïnvloeden door Patti Smith. Luister eens naar afsluiter ‘Walk With Me’ : een krachtig ritme met fuzzy psychedelic guitar. Sterk werk!

Line-up:
Angela Perley (Vocals, Electric Guitar on track 1)
Chris Connor (Acoustic & Electric Guitars, Electric Bass)
Jake Levy (Drums & Percussion)
Robbie Crowell (Hammon Organ, Wurlitzer, Piano)
Brandon Bankes (Pedal Steel on6, 7 and 10)
Andy Carlson (Violin & Viola on track 5)

Marino Serdons

Foto

The voice of Angela and Chris Connor’s guitar: compelling in the ballads, fireworks in the rock songs. Keep on writing while we sleep Angela!

Richard van Bergen & Jeroen JJ Goossens: Richville

28/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lord Won't Fail Me
Set Me Free
Love Yourself
Home
Richville Bound
Gettin' Real Good In Me
Keep On Prayin'
Addicted To You
Lord And The Devil
Angels Tell You
What The World Needs

Website Artist
Richville

Het duo Richard van Bergen en Jeroen JJ Goossens hebben met de release ‘Richville’ misschien wel de meest vintage plaat van het jaar geproduceerd. Alleen al van het swampy hoesje worden wij hier wild. En dan die sound! Geïnspireerd op die analoge apparatuur, vertrouwd op hun jarenlange vriendschap, hun liefde voor rootsmuziek. Samen trokken ze de Tub Thumber studio in en vonden in producer/percussionist Bird Stevens hun ideale soulmate. De nummers ontstonden grotendeels tussen die vier muren, door hun muzikale vrijheid en interacties. Spontaniteit die zijn inducties vindt in Delta blues, New Orleans doorspekte tunes en enige gospel. Als speciale gasten verwelkomden ze maar al te graag Roel Spanjers (piano) en mondharmonica virtuoos Gait Klein Kromhof. Kwakkende moeraskikkers, grove en moddervette gitaarriffs én een strakke drumbeat vormen de sound voor de swampy openingssong ‘Lord Won’t Fail Me’. Die riffs kleuren, samen met opzienbarende percussie en ingetogen piano arrangementen, ook het bevrijdende ‘Set Me Free’. De swampy shuffle hypnotiseert ook het blues trage ‘Love Yourself’. En we blijven nog even rondspoken in de Wetlands met het gospel begeesterde ‘Home’. Het instrumentale ‘Richville Bound’ staat in aangename antithese met de excellerende rauwe boogie rocker ‘Gettin’ Real Good In Me’ en de slow blues én gospel getinte ‘Keep On’ Prayin’. De track ‘Addicted To You’ is een emotionele ballade met enige Tex-mex invloeden. Van een heel andere slagorde is de rocker ‘Lord And The Devil’, dat is geïnstrumenteerd met opwindende slide gitaar en gruizige blues harp. In ‘Angels Tell You’ snuiven we de Mardi Gras sfeer. Na die ode aan Dr. John genieten we nog van het afsluitende en gospel gemotiveerde ‘What The World Needs’. Knap!

Philip Verhaege

Foto

With the release "Richville" the duo Richard van Bergen and Jeroen JJ Goossens produced perhaps the most vintage album of the year. The swampy case alone makes us wild here. And then that sound! Inspired by the analogue equipment, trusted by their years of friendship, their love for roots music. Together they entered the Tub Thumber studio and found their ideal soul mate in producer / percussionist Bird Stevens. The songs were mostly created between those four walls, due to their musical freedom and interactions. Spontaneity that finds its inductions in Delta blues, New Orleans peppered tunes and some gospel.

05 oktober: Oude Pothuys, Utrecht
12 oktober: Texelblues, Den Burg
19 oktober: Theater Calypso, Wijk bij Duurstede
20 oktober: Café Wilhelmina, Eindhoven.

Big Walter Horton: In Session (From Memphis To Chicago 1951-1956)

28/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Mumbles
Now Tell Me Baby
Little Boy Blue
Black Gal
Jumpin’ Blues

Willie Nix
Truckin’ Little Woman

Walter Horton
Little Walter’s Boogie
West Winds Are Blowing

Johnny Shines
Evening Sun
Brutal Hearted Woman

Jimmy And Walter
Easy

Joe Hill Louis
Hydramatic Woman
Tiger Man

Tampa Red
Big Stars Falling Blues
Rambler’s Blues
Evalena

Big Walter Horton And His Combo
Hard-Hearted Woman
Back Home To Mama

Shakey Horton
Have A Good Time
Need My Baby

Arbee Stidham
When I Find My Baby

Sunnyland Slim
It’s You Baby
Highway 61

Otis Rush And His Band
I Can’t Quit You Baby
Sit Down Baby

Jimmy Rogers
If It Ain’t Me (Who You Thinking Of)
Walking By Myself
I Can’t Believe
One Kiss

Wille Dixon noemde hem ooit de beste harmonicaspeler en toch genoot Big Walter Horton niet die bekendheid die bijvoorbeeld Little Walter Jacobs te beurt viel. Horton mag dan niet zoveel opnames onder eigen naam gemaakt hebben, andere bluesartiesten deden daarentegen maar al te graag beroep op hem. Horton werd geboren in 1918 in Horn Lake, Mississippi, dicht bij Memphis. Hij leerde zichzelf de bluesharp, een cadeautje dat hij van zijn vader kreeg, bespelen. Als tiener hing hij graag rond bij muzikanten in Memphis, waar hij zijn spel verfijnde. Net als zoveel bluesmannen speelde Big Walter in de fifties ook in lokale clubs, juke joints en op house parties. In 1951 trok hij de aandacht van Sun Records baas Sam Phillips. Die maakte met hem opnames onder de naam Mumbles, tot zijn vriend Johnny Shines hem kon overtuigen om naar Chicago te trekken. Vanaf dan pendelde Horton voor sessies tussen Chicago en Memphis. In Chicago maakte hij al vlug naam in de bluesscene, wat leidde tot een samenwerking met Muddy Waters. Die samenwerking was echter niet van lange duur, want Muddy ontsloeg hem na ongeveer een jaar. Vanaf 1956 deed Willie Dixon, wanneer hij bij opnames betrokken werd, regelmatig beroep op Horton. Op die manier is Horton te horen op opnames van o.a. Jimmy Rogers en Otis Rush. Voor opnames onder eigen naam moest Big Walter wachten tot 1964. Dan neemt hij zijn eerste soloalbum ‘Soul Of Blues Harmonica’ op. Later werkte hij nog mee aan de Vanguard serie ‘Chicago The Blues Today’, alsook op het in 1969 uitgebrachte legendarische album ‘Blues Jam At Chess’ met Fleetwood Mac. Vanaf de jaren ’70 maakte Horton regelmatig deel uit van Willie Dixon’s Chicago Blues All Stars. Big Walter Horton overleed op 8 december 1981.
Op dit album krijg je naast de eerste opnames onder de naam Mumbles een mooi staalkaartje van Hortons werk in dienst van o.a. Johnny Shines, Joe Hill Louis, Tampa Red, Sunnyland Slim, Otis Rush en Jimmy Rogers. Dat Big Walter Horton een getalenteerde bluesharper was staat buiten kijf, daarvan levert deze compilatie onomstotelijk het bewijs.

Lambert Smits

Foto

Willie Dixon called Big Walter Horton the best harmonica player he ever heard. After listening to this compilation, which contains both songs that Horton recorded under his own name, and tracks where he plays as a session musician for blues artists, you understand all too well what Dixon meant.

King Of The World: Connected

27/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love Don't Come From You
Connected
Give Me Back My Heart
Future Man
Saving Grace
Eyes Wide Open
Money
Life After You
I Can't Help Myself
Space Captain

Website Artiest
King Of The World

Sinds de formatie King Of The World het levenslicht zag in 1992 ging het plots wel heel snel voor deze band. Zanger/bassist Ruud Weber, gitarist Stef Delbaere, keyboard virtuoos Govert van der Kolm en drummer Fokke de Jong kroonden zich tot een superband op festivals als het North Sea Jazz Festival, Highlands, Ribs'n Blues, R&B Night Groningen en Bluesrock Tegelen. Vijf jaar geleden won de bandleden maar liefst vijf Blues Awards in diverse categorieën. Met albums als 'Can't Go Home', 'KOTW' en 'Live At Paradiso' hadden ze al even snel een heuse fanbase opgebouwd. In 2016 trok de band, samen met producer Erwin Musper, naar Cincinnati om het gelijknamige album in te blinken. Sindsdien veranderde er wat in de line-up en gitarist Erwin Java werd vervangen door het Gentse gitaarwonder Stef Delbaere. Nu is er dus het knappe ‘Connected’ dat werd opgenomen in de Woodstock Studio in Enschede onder het alziende oog van producer Phil Martin. De drumintro van Fokke De Jong leidt ons naar de blues rocker ‘Love Don’t Come From You’. De voorloper van de knappe shuffle in de titeltrack en de liefdesballade ‘Give Me Back My Heart’. Funky time wordt het in de rocker ‘Future Man’ en ‘Eyes Wide Open’. Maar al even snel wordt het tempo gedrukt voor de slow blues ‘Saving Grace’ en het meer dan negen minuten durende ‘Life After You’. Het swingende ‘I Can’t Help Myself’ is ingekleurd met knappe Hammond orgel en hemelse gitaararrangementen. Het afsluitende ‘Space Captain’ is de enige cover op de release. Matthew Moore’s song was ooit een grote hit voor Joe Cocker, maar King Of The World zet ook dit nummer mateloos naar hun hand. Knap!

Philip Verhaege

Foto

Now there is the beautiful album "Connected" that was recorded at the Woodstock Studio in Enschede under the all-seeing eye of producer Phil Martin.

Flagship Romance: Concentric

27/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crossroads
(Love Is) Running Me Ragged
California Mansion
Concentric
Sex + Drugs + Rock + Roll + Kitties
Chardonnay
Julie Wants To Go To War
Fluorescent
Dorothy
Belly Of The Beast
This Land Was Your Land
His Town

Website Artiest:
Flagship Romance

Perfecte harmonieuze samenzang van het duo Flagship Romance. Romantiek hangt wel degelijk in de lucht wanneer Shawn Fisher en Jordyn Jackson samen hun performance brengen. Acht maanden per jaar zwerven ze van club naar festival met melodieuze alt-folk. Met opener ‘Crossroads’ zouden ze makkelijk thuishoren op het Eurovisie songfestival én het winnen ook nog. Hun thuisbasis ligt echter in New Mexico. Hun eerste EP verscheen in 2013 en ‘Concentric’ is hun derde full album, bijeen geschraapt via Kickstarter. Shawn Fisher zingt passioneel met een fluwelen stem en in harmonie met Jordyn op akoestische gitaar vormen ze een ideaal duo. Soms leunen de songs aan bij de gekende americana sound of overweegt het zeemzoeterige (oh ik hou van dat woord!). Luister maar eens naar het bekende ‘This Land Was Your Land’ (Hey Man!) Ook Jordyn weert zich met volle borst als zanger in ‘Fluorescent’. Orchestrale arrangementen liften de songs uit hun folk-canvas en creëren die gemoedelijke sfeer die uitermate werkt in een intieme setting.
Voor de fashion-liefhebber: Shawn creëert ook schitterende juwelen (zie website)

Marino Serdons

Foto

Even if your not in the mood, Flagship Romance can lift you up with their passionate songs

Scott Henderson: People Mover

27/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Transatlantic
Primary Location
All Aboard
People Mover
Satellite
Blood Moon
Blue Heron Boulevard
Syringe
Happy Fun-Sing
Fawn

Website Artiest
Scott Henderson

De Amerikaanse gitarist Scott Henderson werd geboren in 1954, en groeide op in een regio waar blues rock hoog aangeschreven stond. Hij kreeg zijn muzikale opleiding in Zuid Florida, waar hij in clubs met verschillende bands speelde, en alles van Led Zeppelin tot James Brown coverde. Daarbij werd hij beïnvloed door Jimmy Page, Jeff Beck, Jimi Hendrix, Ritchie Blackmore, en zijn favoriete bluesgitarist Albert King. En alhoewel hij zelf beweert een blues rock gitarist te zijn, is het jazz dat hem leidde tot waar hij nu staat. Scott studeerde aan de Florida Atlantic University en verhuisde in 1980 naar LA. Hij toerde en nam op met Chick Corea's Elektric Band, violist Jean-Luc Ponty, en werkte vier jaar samen met zijn favoriet, Joe Zawinul (Weather Report). In 1984 richtte hij de band Tribal Tech op, en nam er 10 albums mee op. Tijdens de jaren ’90 ging hij solo. Nu is er een album als trio uitgebracht, samen met de Franse muzikanten Romain Labaye (bas) en Archibald Ligonniere (drums). Daarop combineert hij elementen uit jazz, rock, funk en blues. Het is meteen zijn zesde soloalbum, waaraan hij 3 jaar werkte. Dat hoor je van bij de opener ‘Transatlantic’, waarna ‘Primary Location’ iets meer uptempo en funky is. Op het tussenspel ‘All Aboard’ hoor je de massa en elektronische effecten, waarna de titeltrack stilaan opbouwt. ‘Satellite’ vertoont invloeden uit het Midden-Oosten, en op ‘Blood Moon’ hoor je stemmen op de achtergrond. Daarna wordt er op ‘Syringe’ flink geïmproviseerd en geëxperimenteerd. ‘Happy Fun-Sing’ doet terugdenken aan de tijd van Tribal Tech, waarna de ballade ‘Fawn’ afsluit. Met dit trio voegt hij dus een nieuw aspect aan zijn muzikalecarrière toe.

Patrick Van de Wiele

Foto

With this album, guitarist Scott Henderson adds a new aspect to his musical career.

Fraudprophets: Poptosis

27/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Think I Just Said That
Scrubs
Homer’s Journey
Moths and Mosquitoes
Eat a Frog
Sad People Music
The Phlebotomist
Skronktastic
The Climb
Two Steps Back

Website Artiest
Fraudprophets

Fraudprophets is eigenlijk een duo, dat bestaat uit multi-instrumentalist Sean Halley en drummer/percussionist Nate Morton. Op deze nieuwe cd kregen ze hulp van gitarist Oz Noy en Hammond B3 speler Matt Rohde. Sean is al dertig jaar bezig als sessiemuzikant en speelde al samen met Vinnie Colaitua, Tony Levin, Jerry Marotta, Michael Thompson, Richard Marx en Michael Manring. Tevens schreef hij orkestrale muziek voor Tv en film. Ook creëerde hij het Populaire Bachelor programma en het Production & Recording departement aan het LA College of Music. Nate drumde al voor Michael Bolton, Kelis & Damian Marley, en toerde de wereld rond met Natalie Cole, Chaka Khan, Miley Cyrus, Poe, Vanessa Carlton en Paul Stanley. Samen produceren ze hier een cd vol met jazzrock, fusion zoals die tijdens de seventies klonk, en rock. Opener ‘I Think I Just Said That’ laat duidelijk dat genre horen, maar ‘Scrubs’ is rustiger van opzet. Verderop staat ‘Moths and Mosquitoes’, dat als een ballade klinkt, maar op ‘Eat a Frog’ gaan ze flink tekeer in een swingende rocktune. Bo Reynolds speelt sax op het dromerige ‘Sad People Music’, terwijl Oz Noy zijn ding doet op het al even dromerige ‘The Phlebotomist’. ‘Skronktastic’ daarentegen doet je uit je stoel donderen, en afsluiter ‘Two Steps Back’ klinkt funky. Een album waar fans van jazzrock en fusion uit de seventies zullen van smullen!

Patrick Van de Wiele

Foto

An album for fans of jazz rock and fusion from the seventies.

Holland Phillips: A Presence of Three Minds

26/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

From the Depths
Oceanside
The Order of Things
Last One Home
Finding Pixies
Seeking Sanctuary
Alone in the Crowd
In the Queen’s Court
Aftermath
Arendell Rising
To the Heavens

Website Artiest
Holland Phillips

De muziek die multi-instrumentalist Holland Phillips maakt laat zich moeilijk in een categorie stoppen. Sommige noemen het New Age, anderen dromerige pop of Contemporary instrumentaal. Hij gebruikt dan ook New Age, jazz, dromerige pop, elektronica, klassiek en rock in zijn composities. Holland speelt al heel zijn leven muziek, beginnend op jonge leeftijd met gitaar en piano. Hij kreeg een klassieke opleiding en leerde heel wat instrumenten bespelen. Na zijn afstuderen toerde hij enkele jaren rond met Southern en klassieke rock bands. Zijn recente albums bevatten muziek die resoneert met ons lichaam. Zo vermengt hij New Age met elementen van ambient, contemporary instrumentaal en zelfs jazz. Op zijn nieuw album staan 11 tracks, geïnspireerd door drie bronnen. De eerste is water, de tweede verdriet, en de derde een fantasy roman die hij geschreven heeft. ‘From the Depths’ en ‘Oceanside’ verwijzen naar dat water, waarbij hij piano, synthesizer, fluit en gitaar gebruikt. ‘The Order of Things’ klinkt introverter, waarna ‘Last One Home’ een melancholische sfeer oproept. ‘Seeking Sanctuary’ is uptempo en behoort tot die fantasiewereld. En ‘In the Queen’s Court’ neemt je mee naar het hof, terwijl het mooie ‘Arendell Rising’ verwijst naar Disney’s ‘Frozen’. Ik kan me best voorstellen dat deze muziek verslavend werkt, en ze zal fans van Vangelis en Yanni zeker aanspreken.

Patrick Van de Wiele

Foto

Beautiful melodic music, inspired by three sources. Recommended to fans of Vangelis and Yanni.

Peter Kater: Wings

26/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Raven’s Wings
Wings of Love
Hold Me Close
Angel’s Nest
Wings
Flight
Swallow River
Remembrance
When We Meet Again
Flight Reprise

Website Artiest
Peter Kater

Peter Kater werd in Duitsland geboren, meer bepaald in de stad München. Op zijn zevende verhuisden zijn ouders naar New Jersey, waar zijn moeder erop stond dat hij klassieke pianolessen volgde. Elf jaar later trok hij met de rugzak meer dan een jaar rond. Hij speelde daarbij piano in restaurants en loungebars. Hij belandde uiteindelijk in Boulder, Colorado, wat hem aan zijn thuisland herinnerde. Na Keith Jarrett ontdekt te hebben, begon hij te improviseren. Maar zeven jaar later werd hij dat beu, en begon in kerken te spelen. In 1983 kwam zijn debuut ‘Spirit’ op de markt. Twee jaar later kwam hij in contact met Robert Redford, speelde voor hem op feestjes en benefieten, en leerde heel wat acteurs kennen. Ook begon hij samen te werken met wijlen John Denver, tot diens dood in 1997. Daarna verzorgde hij de score voor Tv en filmproducties, en een dozijn Broadway shows. Na de muziek van de fluitist R. Carlos Nakai ontdekt te hebben, verliet hij jazz, en legde zich toe op helende muziek. Ondertussen heeft hij meer dan 70 albums opgenomen, en één Grammy Award gewonnen. Vleugels zijn het centrale thema van zijn nieuw project, waarover hij zei: “As I started to work on this album I noticed a theme in my life of ‘wings’ everywhere. In the art that I was drawn to, the birds that showed up during my time in Nature and the concept or fantasy of having wings emotionally, spiritually and even physically filled my thoughts.” Hij componeerde alle tracks zelf, en de cd is een aanrader voor wie houdt van solo pianomuziek. De muziek is zeer melodieus, en bij het rustig beluisteren ervan zal het lijken alsof je vleugels hebt en opstijgt. Het is dan ook een mooi, rustig en sfeervol album geworden, dat helend en ontspannend werkt.

Patrick Van de Wiele

Foto

A beautiful peaceful and healing album of solo piano, that centers around the theme of wings.

Paul Gabriel: Man Of Many Blues

26/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Feel Good
Maybe We Can Talk Awhile
Cold, Cold, Cold
It Be That Way Sometimes
No Finance, No Romance
Blues For Georgia
Second Story Man
Man Of Many Blues
Face Full Of Frown
On That Train
Just a Bitterness
Angel
Dear John Letter

Website Artiest
Paul Gabriel

De veelgeprezen Paul Gabriel is een Blues Music Award genomineerde gitarist, zanger en songwriter. In maart 2018 ontving Gabriel de Lifetime Achievement Award van de Connecticut Blues Society. In juli van datzelfde jaar werd hij ook opgenomen in de Connecticut Blues Hall of Fame. De professionele carrière van Paul Gabriel begon in 1969. Hij registreerde drie albums met Harry Chapin in de jaren '70 en had drie albums met de vierdelige bluesband Blue in The Face, inclusief het titelloze album uit 1987. In 1992 verscheen hij op Rory Block's Grammy genomineerd album ‘Mama’s Blues’. Gabriel toerde met Michael Bolton en bracht pas 2001 zijn solodebuut ‘Fate’ op de markt. Zijn nieuwe plaat ‘Man Of Many Blues’ verschijnt nu op het label Smoke Ring Records en samen met speciale gasten als Duke Robillard (die ook het geheel produceerde), Sugar Ray Norcia en Christine Ohlman trok hij naar de Lake West Studio in West Greenwich, Rhode Island. Het album ‘Man of Many Blues’ bevat dertien originele songs. Hij vond backing bij een all-star cast van muzikanten, waaronder dus Duke Robillard (akoestische en elektrische gitaar), veteraan Scott Spray, Frank Davis en Paul Opalach (bas), Mark Teixeira (drums), Sugar Ray Norcia (mondharmonica), Bruce Bears en Lonnie Gasperini (Hammondorgel), vocalisten Howard Eldridge en Christine Ohlman en een blazerssectie met Mark Earley (tenor en baritonsax); en Doug James (baritonsax). Openen doen ze in stijl met
‘I Feel Good’, een song dat gaat over de jaarlijkse IBC in Memphis. Robillard jazzy gitaartunes vormen de basis voor ‘Maybe We Can Talk Awhile’. Van de track ‘Cold, Cold, Cold’ krijgen wij het hier pas warm. Backingvocalen, die tenor saxofoon en Paul’s heerlijke stem zijn essentieel voor de beoogde sound. Norcia komt met zijn blues harp de klaagzang ‘It Be That Way Sometimes’ inkleuren terwijl Howard Eldrige vocaal ‘No Finance, No Romance’ gestalte mag geven. Het instrumentale ‘Blues For Georgia’ is een hommage aan gospel en blues diva Georgia Lewis, waar Paul in het verleden vaak mee samenwerkte. Het groovy ‘Second Story Man’, de slow blues ‘Man Of Many Blues’ en het swingende en bigband gekroonde
‘Face Full of Frown’ zijn volgende chapiters op de release. Het melodische ‘On That Train’ exponeert, net zoals ‘Just a Bitterness’, een ander facet van Paul Gabriel blues route. Het modern spijkerende ‘Angel’ en ‘Dear John Letter ‘ mogen dan de dans beëindigen.

Philip Verhaege

Foto

The release ‘Man Of Many Blues’ was recorded at Lake West Studio in West Greenwich, Rhode Island, by Jack Gauthier, and also includes perennial Blues Music Award nominee Sugar Ray Norcia (of Sugar Ray & the Bluetones) and Duke Robillard as a special guest.

Mike Jacoby: Long Beach Calling

26/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Long Beach Calling
Here And Now
Pine Box
Your Love Song
Just In Case
Know Right Away
Smile
Hangers (A Christmas Tale)
BBQ Pit
Play Like Richards
Long Live The King

Website Artiest:
Mike Jacoby

Mike Jacoby riep onmiddellijk herinneringen op aan de meezinger ‘rock, rock, rockin’ on high school’. Zijn derde album rock ’n rollt dan ook als geen ander met enkele onverwachte homages. Het vorige album ‘Northeastsouthwest’ focuste op akoestische gitaar, ‘Long Beach Callin’ eert de elektrische gitaarsound. En hoe! De Titeltrack (Long Beach is ook zijn thuisbasis) verwijst naar ‘London Calling’ van The Clash. Een Amerikaanse rock ’n roll versie met een humoristische knipoog naar de bekende Engelse klassieker. Countryrock zit in de genen van elke Amerikaan, in ‘Your Love Song’ hekelt hij een echtscheiding. Helemaal leuk wordt het met ‘Play Like Richards’, een rechttoe rechtaan (straigth-up dus) rocker waarin hij zijn bewondering voor Keith Richards niet onder het beachzand verstopt. En wanneer je denkt dat Mike Jacoby’s humor opgebruikt is raad ik jullie aan om eens naar ‘Long Live The King’ (met viool- en pianopartij) te luisteren en op het einde 14 seconden te wachten…een bonus track (Yes, but) klinkt door de boxen. Weer een verwijzing naar het album ‘Londen Calling’ en ‘Abbey Road’ van The Beatles.
Long Beach Calling laat je nog eens kennis maken met originele rock ’n roll songs met heel veel positiviteit, humor en verrassingen. Knap!!

Line-up:
Mike Jacoby (All instruments

Special Guests:
Ann DeJarnett (Violin)
Art Bailey Jr. (Piano)

Marino Serdons

Foto

Long Beach Calling will surprise you with good old school rock ’n roll, a lot of humor and a positive vibe. Very original songs!

Akku Quintet: Depart

25/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Largo
Made in China
Breeze
Depart
Cyan

Website Artiest
Akku Quintet

Uit Bern in Zwitserland komt het geluid van het Akku Quintet. Deze minimalistische jazzband bestaat uit: Manuel Pasquinelli (drums), Michael Gilsenan (sax), Maja Nydegger (keyboards) , Markus Ischer (gitaar) en Andi Schnellmann (bas). Drummer Manuel Pasquinelli richtte de band op in 2010. Hun debuut kwam er drie jaar later, en dit zou hun vierde album zijn. Hierop staan 5 tracks, die gecomponeerd werden door Pasquinelli. Ze klinken mysterieus, atmosferisch en ambient. ‘Largo’, de openingstrack, is meteen de langste op het album. Ze gaat m.i. wat de fusiontoer op, waarna ‘Made in China’ een speelgoedpiano ten tonele voert. Voeg daarbij een sax, die een bossa novaritme neerzet, en je weet hoe het klinkt. Op ‘Breeze’ waan je je in een sciencefictionwereld, met een mysterieuze setting, waarna de titeltrack weerom de sax in horten en stoten aan bod laat, met een trage beat op de achtergrond. ‘Cyan’ lijkt wel op elektronisch gejengel. Dit album is moeilijk te plaatsen, maar doet me denken aan een cross-over van jazz naar progressieve rock. Dit is dan ook “mood music”.

Patrick Van de Wiele

Foto

Mood music from Switzerland, in a crossover from jazz to prog rock.

Patrice Rushen: Remind Me

25/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Music Of The Earth
Let's Sing A Song Of Love
Haven't You Heard
Givin’ it up is Givin’ in
When I Found You
Forget Me Nots
Look Up!
Number One
Where There Is Love
Never Gonna Give You Up (Won't Let You Be)
All We Need
Remind Me
Settle For My Love
Feels So Real (Won't Let Go)
To Each His Own

Website Artiest
Patrice Rushen

De Afro-Amerikaanse Patrice Rushen begon al op haar derde piano te spelen, en kreeg later een klassieke opleiding. Toen ze teenager was, kreeg ze al een platencontract, en op haar debuutalbum ‘Prelusion’ speelden Joe Henderson en Leon “Ndugu” Chancler mee. Ze veerde naar jazz toe, maar in de tweede helft van de seventies was het funk, soul & disco dat de klok sloeg, en Patrice ging overstag. Deze nieuwe compilatie ‘Remind Me: The Classic Elektra Recordings 1978-1984’ laat haar muziek uit die periode horen. In de 7 jaar bij het Elektra label bracht ze 5 albums uit. Zijzelf noemt het “sophisticated dance music”, en op het eerste ervan ‘Patrice’ (1978) introduceerde ze haar stem. ‘Music of the Earth’ brengt funky dansmuziek, en verderop staat ‘Haven’t You Heard’ uit het jaar daarop, meteen één van haar meest bekende songs. ‘Givin’ it up is Givin’ in’ is een slow jam, evenals ‘When I Found You’. Maar de hit die iedereen kent, en gesampled werd voor Will Smith’s ‘Men In Black’, is uiteraard ‘Forget Me Nots’, hier in de maxiversie. Hiervoor mocht ze een Grammy Award nominatie ontvangen, evenals voor ‘Number One’. ‘Look Up!’ is ook een dansbaar nummer, gevolgd door de ballade ‘Where There Is Love’. We gaan weer richting dansvloer met ‘Never Gonna Give You Up (Won't Let You Be)’, met ‘All We Need’, en met ‘Feels So Real (Won’t Let Go)’. Patrice werd echter niet genoeg door het label ondersteund, en keerde terug naar jazz. Ze kreeg nooit de waardering die ze verdiende. Tegenwoordig wordt haar muziek veel gesampled door rapartiesten. De definitieve compilatie dus van deze talentvolle muzikante.

Patrick Van de Wiele

Foto

This is the definitive compilation from the Elektra recordings between 1978 and 1984.

Dave Bartholomew: The King Of New Orleans R & B

25/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1

Stardust
She’s Got Great Big Eyes (And Great Big Thighs)
Dave’s Boogiewoogie
Bum Mae
Mr. Fool
Country Boy
High Society Blues
Girt Town Blues
Basin Street Breakdown
Pyramid Club
Messy Bessy
Nickel Wine
Tra-La-La
Anything But Love
Once In A Lifetime
Tra-La-La
Come Home Baby
Teejim
In The Alley
Sweet Home Blues
Bad Habit
Twins
Twins (Alternate Take)
The Golden Rule

Disc 2

The Golden Rule (Alternate Take)
High Flying Woman
I’ll Never Be The Same
Mother Knows Best
Stormy Weather
Lawdy Lawdy Lord (Part 1)
Lawdy Lawdy Lord (Part 2)
My Ding A Ling
Teachin’ And Preachin’
Bouncing The Boogie
Kiss Me Baby
Three O’clock Blues
Bookie’s Blues
Tender Heart
I Didn’t Sleep A Wink Last Night
How Many More Years
Booted
Flamingo
Shine On
Wheel Of Fortune
Got You On My Mind
Fool Fool Fool
Night Train
Twins

Toen Dave Bartholomew op 23 juni van dit jaar in New Orleans overleed, was hij maar liefst 100 jaar en 6 maanden oud en had hij een professionele muziekcarrière van meer dan 70 jaar achter de rug. Zijn nalatenschap is dan ook zonder meer indrukwekkend te noemen. Bartholomew was niet alleen een begenadigd trompettist en bandleader maar was als talentscout, muzikant, producer, arrangeur en componist een markant persoon bij de ontwikkeling van de New Orleans rhythm & blues in de veertiger jaren tot de jaren ’60. Bartholomew stond zo o.a. mee aan de wieg van het succes van Fats Domino. Bovendien heeft de man maar liefst meer dan 4000 songs gecomponeerd. Eén van die composities zou Chuck Berry een enorme hit bezorgen. Met ‘My Ding A Ling’ kon Berry namelijk doorstoten tot de top van de popcharts. Op deze verzamelaar, die een aanvulling is op de eerder door Jasmine uitgebrachte ‘Jump Children!’, staan opnames die Dave met zijn band, tussen 1947 en 1952 maakte voor de labels DeLuxe, Decca, King, Specialty en Park. Het eerste schijfje van dit dubbelalbum start met de opnames die hij samen met zijn sextet maakte in1947, alsook de opnames met het orkest van Thomas Ridgley & The Royal Playboys en dat van Todd Rhodes. Deel twee bevat naast opnames met zijn eigen orkest, ook de songs die hij inblikte met The Royal Kings en The Royal Playboys.
Deze compilatie bevat alle nummers die Bartholomew onder eigen naam opnam, voor en na zijn werk voor Imperial en geeft een mooi beeld weer van waartoe deze legende in staat was. Met het recent overlijden van Bartholomew is deze dubbelaar meer dan ooit een voltreffer voor liefhebbers van de oorsprong van de New Orleans rhythm & blues.

Lambert Smits

Foto

Nice compilation of all the songs that Dave Bartholomew, the architect of the New Orleans rhythm & blues, recorded under his own name in the period 1947-1952 for DeLuxe, Decca, King, Specialty and Park.

Hubro Releases September 2019

25/9/2019

Foto

Baanbrekend is te hoog ingeschat, inspirerend zijn deze 4 nieuwe releases op het Noorse experimentele HUBRO-label alleszins wel. Voor fans van Filmmuziek, Jazz, Minimalisme en Experimentele Jazzrock.

Jazz-bassist Mats Eilertsen laat zijn instrument op ‘Reveries and Revelations’ zelf op zoek gaan naar geïmproviseerde én bestudeerde klanken. Als resultaat werden een tiental minimalistische nummers geregistreerd die wel degelijk mijmeringen doen ontstaan en inspirerend kunnen werken voor theater en filmindustrie. Thriller, art-movie of horror…het passeert de revue.
Accordeonist en componist Frode Haltli gaat op het album ‘Border Woods’ in zee met de harpiste Emilia Amper en de percussionisten Hakon Stene en Eirik Raude. Hun experimentele creaties vinden voeding in de Noorse folk en wereldmuziek. Mystieke klanken en melodieën spruiten desolaat maar geaard uit de Noorse valleien.
De Noorse/US supergroep Exoterm gooit op ‘Exits Into A Corridor’ jazz, rock en improvisatie op een bijna ondoorgrondelijk hoopje. De brute bass (Rune Nergaard), de rauwe sax (Kr. Berre Alberts), het experimentele slagwerk en de bizarre elektronische soundscapes (beiden van Jim Black) samen met de soms onherkenbare gitaar ( Nels Cline) vormen een uitermate boeiende trip in experimentele jazzrock. Wow!!
Gitarist Trond Kallevag Hansen omringt zich op het album ‘Bedehus & Hawaii’ met een rijk instrumentaal gezelschap en experimenteert richting country, folk en jazz zonder in de americana val te trappen. De beste en correcte beschrijving komt van het Hubro-label: een ontmoeting tussen US desert-country, Noorse chapel grooves en Polynesische gospel-swing. Virtuoos en aantrekkelijk!

Marino Serdons

Foto

Website:
Hubro

Mirrorplain: Lost In Paradise

24/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Northstar
Speak To The Deaf
No 1.0.7
Judgement Day
Lost In Paradise
Listen Up
Sealed Off
Drown
World Of Pain
Mr. Hyde
Faceless World

Website Artiest:
Mirrorplain

Hoeveel powermetal bands bewegen zich niet binnen hetzelfde rauwe circuit? Ook Mirrorplain probeert een definitief plaatsje te bemachtigen met hun tweede album ‘Lost In Paradise’. In 2017 verscheen hun debuut ‘Path Of Salvation’ (lees recensie HIER) waarbij we al wezen op het grote potentieel. Knallende riffs, kletterende gitaren en zware bassen met de schreeuwerige voice van Christian Döring. De composities zitten goed in elkaar en liefhebbers van AC/DC en consoorten zullen het zeker kunnen pruimen. De gitaarsolo’s worden mooi melodisch uitgewerkt, waarbij je verwacht dat er ook wat prog inzit. Zover wil het Duitse zestal echter (nog) niet evolueren. Hun softe intro’s wijzen echter wel in die bekoorlijke richting (‘Lost In Paradise’ of ‘Sealed Off’). Ook het catchy ‘Judgement Day’ met een akoestische gitaarintro zal je verbazen. Niet vies van wat drama (‘Drown’) en onbenullige repetitieve teksten (‘Mr Hyde’) eindigen ze in schoonheid met de rock ballad ‘Faceless World’. Ook hier zijn het de melodieuze lead guitar, de fijne tempowisselingen en de harmonieuze samenzang die Mirrorplain bestaansrecht geven.

Line-up:
Christian Döring (Vocals, Rhythm guitar)
Jeremy Vollmert (Lead guitar, Vocals)
Sascha Drendel (Bass)
Kevin Ax – (Keys)
Nikolas "Uli" Hoffmann – (Drums, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Six powerman with a lot of testosteron are searching for a place in the metalscene. However they have all the skills (and ingredients) to become a progrock band. Curious!?

Jack Spann: Propaganda Man

24/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Propaganda Man
Rage In The Garden
All Go Together
Her Majesty
She’s My Love Line
Your Lullaby
Sing Your Own Song
When Joe Sings
Marry The Flag With The Cross
Dead man’s Clothes
Shut The Door
Good Night Lullaby

Website Artiest:
Jack Spann

Inspiratie en variatie genoeg op het derde album van Jack Spann. De klassiek en theatraal geschoolde keyboardist uit St.-Louis doch al achttien jaar draaiende in het New Yorkse circuit teert op zijn connecties met producer Tony Visconti en dat hij de demo’s van David Bowie’s Blackstar mocht inspelen. Dat geeft de man voldoende krediet om nader te beluisteren. Een goed pianist is daarom nog geen toegankelijk componist. De songs van Jack Spann vergen wel wat inspanning door de complexiteit. Ze zwalpen ergens tussen theatrale soul en jazzy prog; met wat goede wil vergelijkbaar (wel wat theatraler) met Todd Rundgren of Ben Folds. Jack put uit een ongelooflijke zak muzikale trucs en stijlen, blues- jazz- musical –rock- honky-tonk, en mixt alles door elkaar. Download zeker eens ‘Marry The Flag’ om je een beeld te vormen. Jack profileert zich niet alleen als een begenadigd keyboardist waarbij hij klassieke piano combineert met clavecimbel en synths. Ook als zanger, gitarist en bassist manifesteert hij zich als een propaganda man voor zichzelf. Terecht wanneer je meermaals luistert!

Line-up:
Jack Spann (Vocals, Piano, Keyboards, Guitars, Bass)
Cecil Robbington (Drums)
Gary Tanin (AdditionalKeyboards)

Marino Serdons

Foto

Theatrical performance like a rock-opera: creative, inspired and virtuoso.

Dave Miller Trio: Just Imagine

24/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

One for the Woofer
You Took Advantage of Me
The Bebop Irishman
I’d Love to Make Love to You
Bittersweet
A Foggy Day
A Beautiful Friendship
Confirmation
You Must Believe in Spring
This Time the Dream’s on Me
Careful
A Time for Love
All My Tomorrows
Just Imagine

Website Artiest
Dave Miller

Pianist Dave Miller maakt al een paar jaar deel uit van jazzscène in Noord Californië. Al vroeg in zijn leven ontdekte hij de muziek van George Shearing, wiens kwintet tijdens de jaren ’50 bebop populair maakte. Hij beschouwt deze dan ook al een grote invloed op zijn eigen muziek. Deze nieuwe cd, die op 4 oktober as. Uitkomt, is dan ook een viering voor de honderdste verjaardag van de geboorte (13/8/1919) van Shearing. Dave treedt hier aan met bassist Chuck Bennett en drummer Bill Belasco om zowel klassiekers als obscure songs van Shearing te brengen. ‘One for the Woofer’ krijgt een speelse aanpak, waarna ‘You Took Advantage of Me’ volgt. Op ‘The Bebop Irishman’ gaat hij helemaal uit de bol, gevolgd door ‘I’d Love to Make Love to You’, geïntroduceerd door Nat King Cole in 1946. ‘Bittersweet’ is al even speels, waarna het er kalm aan toe gaat op ‘A Foggy Day’. ‘A Beautiful Friendship’ klinkt goed, gevold door een cover van Charlie Parker’s ‘Confirmation’. Michel Legrand’s klassieker ‘You Must Believe in Spring’ is de volgende. Verder nog een Latin versie van ‘A Time for Love’ en een solopiano op de titeltrack. Ee aanrader voor wie houdt van straight ahead jazz.

Patrick Van de Wiele

Foto

This celebration of George Shearing is recommended for those who straight ahead jazz.