KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2021
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2020

CD REVIEW BLOG

Luca Giordano: Let’s Talk About It

26/2/2021

1 Reactie

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Let’s Talk About It
  2. Teasin Me
  3. Next Time
  4. Cold Winter
  5. Movin’ Day
  6. Flay 915
  7. Heartquake Blues
  8. Souls For Sale
  9. Buzios Blues
  10. Have You No Shame
  11. Days Of My Life
 
Website Artiest
Luca Giordano

​Als professioneel muzikant is het moeilijk om te overleven in deze Covis-19 pandemie. Italië was lang een van de ergst getroffen landen, en dan vooral de regio waar Luca Giordano zijn thuisbasis heeft. Toch vond hij de nodige fondsen om in deze harde tijden een nieuwe plaat uit te brengen.
De Italiaan Luca Giordano is een echte ‘travatori blues musicale’. Zeg maar een echte muzikale blues troubadour die al een tijdje zijn eigen weg heeft geplaveid in deze blues wereld.  Luca werd geboren in 1980 in het kleine stadje Teramo, in de mooie streek van Abruzzo. Op zijn 14de  oefende hij op zijn kamer enkele ballades in, om zes jaar later zijn eerste bandje Jumpin’ Eye Blues Quintet te vormen. Niet zo heel veel later was er het album ’The Moon Is Full’ en verhuisde Luca voor een korte periode naar Chicago. Daar werd hij al even snel overdonder door de sound van de West Side en performde hij er met de grootste Chicago blues artiesten. Het zou voorgoed zijn leven veranderen. In 2008 ontmoet Luca de ‘late great’ Eric ‘Guitar’ Davis. Uit deze ontmoeting ontstond al snel een muzikale collaboratie en een hechte vriendschapsband.
Samen toerden ze haast onafgebroken de wereld rond en stonden in 2013 op het gerenommeerde Duvel Blues Festival in Puurs. Tot het noodlot enkele maanden later toesloeg en Eric het slachtoffer werd van een gewelddadige carjacking. Twee jaar later had Luca dan het succesvolle ‘Off The Grid’ in de stores.  Een eerbetoon aan zijn vriend Eric Davis.
In 2011 had hij zijn debuutalbum ‘My Kind Of Blues’ in de stijgers gezet, net zoals het uitermate knappe ‘Chicago “2011 Studios” Sessions’, met zijn Spaanse compagnon en harpwonder Quique Gomez en een hele rits Chicago blues vrienden. Luca performde onder andere met Bob Stroger, Willie ′′ Big Eye ′′ Smith, Eddie C. Campbell, Chris Cain en Billy Branch. Anno 2021 is er nu het langverwachte ‘Let’s Talk About It’, op het Braziliaanse label BlueCrawFish Records, van labeleigenaar Netto Rockfeller. Luca continueert alweer elegant door zijn blues, R&B en soul sound. En dit met heel wat met sentimentaire interpretaties. Het album werd geproducet, geregistreerd en gemixt in de Italiaanse Sahsha Records studio door Fabio Colella, die hier ook als drummer fungeerde. Naast Luca Giordano  op gitaar en zang werd de ritmesectie gevormd door  Hammondorgel en pianovirtuoos Abramo Riti  en bassist Walter Cerasani. Verder zijn er opmerkelijke gastoptredens van de legendarische Mighty Mo Rodgers.  (de ‘Blues Prophet’ die ooit Sonny Terry en Brownie McGhee producete), de explosieve tenorsaxofonist  Sax Gordon, die vier nummers van hoornarrangementen voorzag én trompettist  Alessandro Di Bonaventura , bassisten Walter Monini  en Nicola Di Camillo én drummer  Eric Cisbani. Giordano schreef liefst acht originele nummers bij elkaar. Verder vinden we coversongs van Mighty Mo Rodgers, Eric ‘Guitar’ Davis en Sean Costello. Luca opent het album in stijl met een soulvolle instrumentale titeltrack. Chicago blues is zijn trademark, zijn handelsmerk. Accommodeer hierbij die indrukwekkende blazerssectie, een innemende orgelpartij en Luca’s vlotte vingerzettingen. Het alternerende ‘Teasin Me’ is een swingende blues track, net zoals het nummer ‘Next Time’ een crooner hit in wording is. Hopelijk is dit alles geen autobiografische song voor Luca. Slow blues time is het enigszins met nummers als ‘Cold Winter’, waarin Francesco Cerasoli schittert met een heerlijke gitaarsolo, Might Mo Rodgers’ ‘Movin’ Day’ en het alternerende Memphis soul begeesterde ‘Flay 915’. Het swingende ‘Heartquake Blues’, met zijn hypnotiserende strakke ritmiek is ingekleurd met die opwindende Hammond tunes en strakke drumpartijen. De track ‘Souls For Sale’ concordeert met die funk, soul en New Sound of Chicago. ‘Buzios Blues’ is een heerlijk duet met zus Chiara. Luca heeft heimwee naar zijn Braziliaanse tweede thuis en zijn stranden en de kliffen in en rond het mooie Búzios. Van de swingende Zuid Amerikaanse arrangementen gaat het naar de R&B ballade ‘Have You No Shame’, origineel van wijlen Sean Costello uit 2008 én het afsluitende en emotionele ‘Days Of My Life’, dat is ingekleurd met stemming wisselende funky gitaarriffs en die opvrijende blazerssectie. Het is meteen ook de eerste keer dat Luca dat nummer op plaat zet. Het was emotioneel te zwaar om Eric ‘Guitar’ Davis’ song te interpreteren, maar Luca vond dat de tijd nu rijp was. Luca Giordano perfectioneert zijn Chicago blues sound alweer naar een hoger level, al divergeert hij met heel wat soul en funky gitaarriffs.  
 
Philip Verhaege 
Foto
​In 2021 there is now the long-awaited "Let's Talk About It", on the Brazilian label BlueCrawFish Records, from label owner Netto Rockfeller. Luca continues in this project elegantly through the blues, R&B and soul sound. And this with a lot of sentimentary interpretations. The album was produced, recorded and mixed in the Italian Sahsha Records studio by Fabio Colella.
Giordano wrote no fewer than eight original songs together. We also find cover songs by Mighty Mo Rodgers, Eric "Guitar" Davis and Sean Costello. Luca opens the album in style with a soulful instrumental title track. Chicago blues is its trademark. Add to this that impressive horn section, a captivating organ part and Luca's smooth fingerings on guitar. The closing and emotional song "Days Of My Life", is colored with mood-changing funky guitar riffs and those invigorating horn section. It is also the first time that Luca records that song. It was emotionally too hard to interpret Eric's "Guitar" Davis "song, but Luca felt the time was right. Luca Giordano is perfecting his Chicago blues sound to a higher level, although he diverges with a lot of soul, R&B  and funky guitar riffs. Great stuff, highly recommended..!
1 Reactie

Endrick & The Sandwiches: Green Room Rumble

25/2/2021

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Mystery Train
  2. Mannish Boy
  3. Choo Choo
  4. PT Rider
  5. Huckle Up
  6. Trouble In Mind
  7. Scratch My Back
  8. Born In Chicago
  9. Devil Does
  10. You Can’t Judge A Book By It’s Cover
 
Website Artiest
Endrick & The Sandwiches
 
​Endrick & The Sandwiches zijn een Canadese band uit Montreal, Quebec. Spilfiguur is Endrick Tremblay (lead vocals, harp, slide, akoestische & elektrische gitaar én piano). Samen met Greg ‘The Mac’ McEvoy (lead vocals op ‘PT Rider’, telecaster gitaar, backing vocals), Simon Éthier (bas, backing vocals), drummer Mandela Coupal Dalgleish en Elyze Venne-Deshaies op saxofoon vormt hij de  basis voor The Sandwiches. De release ‘Green Room Rumble’ werd live ingeblikt in 2019 én 2020 in clubs als Bistro à Jojo (Mtl), L’Entracte (Val d’Or) en Ursa (Mtl). Op één nummer na existeert het album uit een hele rits opwindende coverversies. Gelukkig geven Endrick & The Sandwiches een eigen twist aan de vele covers. Ze spelen de nummer niet klakkeloos na, maar verstaan toch de kunst om de identiteit van de songs te behouden. Junior Parker’s ‘Mystery Train’ heeft wat country invloeden en met ‘Mannish Boy’, van McKinley ‘Muddy Waters’ Morganfield, trekken we onverwijld naar Chicago. Endrick is duidelijk een harpvirtuoos. Heel wat van zijn harparrangementen vinden zo een weg in de songs. De blues ballade ‘Choo Choo’  heeft credits Willie Dixon, net zoals de rocker ‘PT Rider’ (Every Woman I know) ooit bij elkaar werd gepend door Billy Emerson. Het akoestisch begeesterde ‘Huckle Up’, origineel van John Lee Hooker, kon daar blijkbaar ook zijn fanbase smaken. Net zoals de country blues song ‘Trouble In Mind’, dat uitgroeit tot een heerlijk duet tussen Endrick en Anne Lauzière. Bij Slim Harpo ontleende de band voor de gelegenheid het sexy ‘Scratch My Back’. Het swingende ‘Born In Chicago’ behoord toe aan Nick Gravenites en was een hit in 1965 voor Paul Butterfield Blues Band. De song ‘Devil Does’ is meteen de enige originele track. Na enig boogiewoogie gooi-en-smijtwerk mag Willie Dixon’s ‘You Can’t Judge A Book By It’s Cover’, met zijn Bo Diddley ritmiek, als ideale uitsmijter u tot dienst zijn.
 
Philip Verhaege 
Foto
​With the exception of one song, the album consists of a whole series of exciting cover versions. Fortunately Endrick & The Sandwiches give their own twist to the many covers. They don't just play the song indiscriminately, but they still understand the art of preserving the identity of the songs. Not bad at all folks…!
0 Reacties

Jimmy Rushing: Do You Wanna Jump Children? 1937-1946

21/2/2021

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
 
With Count Basie And His Orchestra
  1. Boogie Woogie (I May Be Wrong)
  2. Blues In The Dark
  3. The Blues I Like To Hear
  4. Do You Wanna Jump, Children?
  5. You Can Depend On Me
  6. Evil Blues
  7. Baby Don’t Tell On Me
  8. How Long Blues
  9. I Can’t Believe That You’re In Love With Me
  10. I Left My Baby
  11. It’s The Same Old South
  12. Undecided Blues
  13. Goin’ To Chicago Blues
  14. I’m Gonna Move To The Outskirts Of Town
  15. Rusty Dusty Blues
  16. Lost The Blackout Blues
  17. Gee, Baby Ain’t I Good To You
  18. Jimmy’s Blues
  19. Take Me Back, Baby
  20. Harvard Blues
 
With Johnny Otis His Drums & His Orchestra
  1. Jimmy’s Round The Clock Blues
  2. My Baby’s Business
 
With Jimmy Mundy Orchestra
  1. Thursday Blues
  2. Good Morning Blues
​De Amerikaanse Jimmy Rushing gooide hoge ogen in de periode dat bigbands enorm populair waren. Hij mag zeker tot de grootste blues- en swingjazzzangers van zijn tijd gerekend worden. Alhoewel hij muzikale ouders had, zijn moeder was zangeres en zijn vader was trompettist, was het zijn oom die hem aanspoorde om piano te spelen en blues te zingen. Zijn grootste bekendheid verkreeg hij als vocalist bij Count Basie. Van diens band maakte hij deel uit van 1935 tot 1948. Daarna stopte hij enkele jaren, maar vanaf 1950 was hij weer vaak te horen als gastzanger bij diverse orkesten, waaronder die van Duke Ellington en Benny Goodman. De meeste aandacht op deze verzamelaar gaat dan ook uit naar de opnames die Rushing met het orkest van Count Basie maakte. Hiervan krijg je 20 tracks, die aangevuld worden met telkens 2 nummers die hij opnam met het orkest van Johnny Otis en dat van Jimmy Mundy.
Naast Rushing’s sterke muzikale persoonlijkheid, is dit album tevens een ode aan de tijd dat bigbands in de ballrooms voor de nodige ontspanning zorgden.
 
Lambert Smits 
Foto
​The American Jimmy Rushing was highly regarded in the period when big bands were extremely popular. He can certainly be counted among the greatest blues and swing jazz singers of his time. He gained his greatest fame as a vocalist with Count Basie. He was a member of his band from 1935 to 1948. Most of the attention on this collector therefore goes to the recordings that Rushing made with Count Basie's orchestra. You get 20 tracks, which are supplemented with 2 songs that he recorded with the orchestra of Johnny Otis and that of Jimmy Mundy.
Besides Rushing’s strong musical personality, this album is also an ode to the time when big bands hit the ballrooms.
0 Reacties

Clarence ‘Gatemouth’ Brown: Rocks

8/2/2021

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM 
Tracks:
  1. Okie Dokie Stomp
  2. Baby Take It Easy
  3. Pale Dry Boogie Part 1
  4. Without Me Baby
  5. I Live My Life
  6. Too Late Baby
  7. Mary Is Fine
  8. Boogie Uproar
  9. She Walk Right In
  10. Just Got Lucky
  11. Midnight Hour
  12. Ain’t That Dandy
  13. Boogie Rambler
  14. You Got Money
  15. Gate Walks To Board
  16. Pale Dry Boogie Part 2
  17. Hurry Back Good News
  18. It Can Never Be That Way
  19. Gatemouth Boogie
  20. Gate’s Salty Blues
  21. She Winked Her Eye
  22. Slop Time
  23. That’s Your Daddy Yaddy Yo
  24. Atomic Energy
  25. Depression Blues
  26. Dirty Work At The Crossroads
  27. Just Before Dawn
  28. Swingin’ The Gate
  29. Rock My Blues Away

​De volgende die in de Bear Family reeks ‘Rocks’ aan de beurt komt, is niemand minder dan Clarence ‘Gatemouth’ Brown, een gitarist die vele jongeren naar de plank met de zes snaren zou leiden. Niet alleen was hij een multi-instrumentalist, hij was ook gekant tegen het indelen van muziek in hokjes. Hij noemde zichzelf ook geen blues-, jazz- of countryartiest, maar wel muzikant. Een definitie die hem paste als een maatpak. T-Bone Walker had dan wel de elektrische gitaar in de blues geïntroduceerd, Brown zou door zijn speeltalent en het mixen van blues, swing, jazz en country, het geluid van de elektrische gitaar perfectioneren. T-Bone en Clarence waren trouwens met elkaar verbonden. Zo gebeurde het in 1947 dat T-Bone tijdens een concert in de befaamde Bronze Peacock Club in Houston, omwille van ziekte, zijn optreden moest onderbreken. Een gelegenheid die Clarence meteen ‘in the picture’ plaatste. Op aanraden van clubeigenaar Don Robey, pakte Clarence Walker’s gitaar en speelde een verbluffende show voor de 800 aanwezigen. Robey nam Brown onder zijn vleugels en produceerde zijn eerste opnames voor het Aladdin label. Later richtte Robey zijn eigen platenlabel Peacock Records op, waarvoor Clarence ‘Gatemouth’ tot begin zestiger jaren opnam.
Dit album is een prachtige verzamelaar die Brown op een formdiabele manier in de spots zet. Zowel vocale als instrumentale nummers, zowel blues, swing al dan niet met jazzy uitstapje, tonen Clarence’s immense talent. Een man die niet enkel baanbrekend werk verrichtte voor de ontwikkeling en evolutie van de Texas blues, maar die ook een voorbeeld was en nog steeds is voor opkomende gitaristen.
Clarence ‘Gatemouth’ Brown werd geboren op 18 april 1924 en overleed op 10 september 2005.
Bovendien vergezelt een maar liefst 34 pagina’s tellende booklet deze uitgave. Met schitterende foto’s geïllustreerd, beschrijft bluesspecialist Bill Dahl Brown’s carrière. Detlev Hoegen tekent dan weer voor ‘Gatemouth’s’ discografie. Een waanzinnig mooi album!
 
Lambert Smits 
Foto
Next up in the Bear Family ‘Rocks’ series is none other than Clarence ‘Gatemouth’ Brown, a guitarist who would lead many youngsters to the six-string plank. Not only was he a multi-instrumentalist, he was also against categorizing music. He didn't call himself a blues, jazz or country artist, but he did call himself a musician. A definition that fits him like a tailored suit. This album is a wonderful collector that puts Brown in the spotlight in a formidable way. Both vocal and instrumental songs, blues, swing with or without jazzy twist, show Clarence's immense talent. A man who pioneered the development and evolution of the Texas blues.
In addition, a 34-page booklet accompanies this issue. Illustrated with beautiful photos, blues specialist Bill Dahl Brown describes his career. Detlev Hoegen in turn is responsible for ‘Gatemouth's’ discography. An insanely beautiful album!
0 Reacties

Various Artists: Rock And Roll Vixens, Vol. 2

4/2/2021

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
Dakota Staton: A Little You
Patti Anne With Maxwell Davis Band: Shtiggy Boom
Linda Hopkins: Shiver And Shake
Theola Kilgore: The Sound Of My Man
Carol Fran: Knock Knock
Donna Hightower: Bob O Link
Clyde McPhatter & Ruth Brown: Rock In Your Head
Etta James: Shortnin Bread Rock
Priscilla Bowman: A Rockin’ Good Way
Baby Washington: Medicine Man
Christine Kittrell: Every Night In The Week
Sinner Strong: Don’t Knock It
The Teen Queens: Zig Zag
Lillian Childs (Johnny Bird Orchestra): 22 Minutes
Margo White: Don’t Mess With My Man
The Charmers: Oh Yes
Bonnie Graham: Prove You Love Me Baby
Helen Humes: Real Fine Daddy
Katie Webster With The Songettes: I Feel So Low
Ella Johnson: Don’t Shout At Me Daddy
Kitty White: I’m Gonna Be A Fool Next Monday
Ruth McFadden: Don’t Take Your Love
Della Reese: Headin’ Home
Ella Fitzgerald & Louis Armstrong: Who Walks In When I Walk Out
​Onlangs recenseerden wij volume 1 in de ‘Rock And Roll Vixens’ serie, en nu is het de beurt aan volume 2, dat gelijktijdig met volume 1 op de markt werd gebracht. Traditiegetrouw ligt ook op deze uitgave het accent op de rhythm & blues, blues en soul, die Afro-Amerikaanse dames uitbrachten van begin jaren ’50 tot midden jaren ’60. Meerdere namen die op het eerste album aanwezig waren, sieren ook deze uitgave. Maar er zijn ook nieuwkomers, zoals Dakota Staton die met ‘A Little You’, rhythm & blues met een swingende jazzy inslag, meteen van wal mag steken. Ook nieuw op deze verzamelaar is Theola Kilgore. Zij was vooral gekend om haar gospel en soul. ‘The Sound Of My Man’, beter gekend als Sam Cooke’s ‘Working On The Chain Gang’, past haar dan ook als een handschoen. De nog steeds in leven zijnde en in de blues en soul opererende Carol Fran, is tevens pianiste en songwriter. Met één van haar pennenvruchten, het rockende ‘Knock Knock’ overtuigt ze als songwriter en tevens als zangeres. In de discoperiode was Donna Hightower terug te vinden in de hitparades. Zij was toen echter niet aan haar proefstuk, want het swingende ‘Bob O Link’ nam ze reeds in 1955 als 29 jarige op. Een streep mondharmonica in de intro, geeft ‘Don’t Knock It’ van Sinner Strong een bluesy gevoel. Nummer dat zich gaandeweg ontpopt als een nummer dat zowel rhythm & blues, soul als gospel in zich heeft. Priscilla Bowman, ook aanwezig op volume 1, verrast hier met haar versie van ‘A Rockin’ Good Way’ dat ze in 1958 inzong.
Andere kleppers op deze compilatie zijn zeker Clyde McPhatter & Ruth Brown in het duet ‘I Gotta Have You’, Etta James met ‘Shortnin Bread Rock’, Helen Humes met het energieke ‘Real Fine Daddy’, pianiste Katie Webster die samen met The Songettes een met gospelinvloeden schitterend ‘I Feel So Low’ neerzet. En zeker niet te vergeten Ella Fitzgerald & Louis Armstrong die subliem afsluiten met het jazzy ‘Who Walks In When I Walk Out’.
Volume 2 van de ‘Rock And Roll Vixens’ reeks is nog maar eens een voltreffer van het KokoMojo label.
 
Lambert Smits 
Foto
​We recently reviewed volume 1 in the ‘Rock And Roll Vixens’ series, and now it is time for volume 2, which was released simultaneously with volume 1. Traditionally, this release also focuses on the rhythm & blues, blues and soul, which African-American ladies released from the early 1950s to the mid-1960s. Once again this compilation contains superior blues, rhythm & blues and soul, sporadically with a jazzy twist.
Volume 2 of the ‘Rock And Roll Vixens’ is, just like volume 1, another hit from the KokoMojo label.
0 Reacties

Various Artists: Rock And Roll Vixens, Vol. 1

28/1/2021

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Jane Baker: Boom De De Boom
  2. Betty James: I’m A Little Mixed Up
  3. Christine Chatman (Peppy Prince & Orchestra): Ain’t Nothin’ Shaking
  4. Little Esther: The Deacon Moves On
  5. Lulu Reed: Watch Dog
  6. The Bobbettes: Um Bow Bow
  7. Jay Duvalle: Matchbox, I’m Gonna Forget About You
  8. Juanita Nixon: Stop Knockin’
  9. Dolly Cooper: My Man
  10. The Cookies: Don’t Say Nothing Bad
  11. Baby Washington: No Tears
  12. Mickey & Sylvia: No Good Lover
  13. Betty And Dupree: If It Ain’t One Thing
  14. The Teen Queens: Lets Kiss
  15. Gladys Patrick: Unchain My Heart
  16. Etta James: Somethings Gotta Hold On Me
  17. Helen Bryant: That’s A Promise
  18. Jesse Powell Orchestra With Fluffy Hunter: My Natch’l Man
  19. Lil Greenwood: Come Back Baby
  20. Luther & Little Eva: Ain’t Got No Home
  21. The Griffin Brothers Feat. Margie Day: Ace In The Hole
  22. Linda Hopkins: My Loving Baby
  23. Louis Payne Orchestra: That’s All Right With Me
  24. Priscilla Bowman: A Spare Man
  25. The Enchanters: Housewife’s Blues
​Met ‘Rock And Roll Vixens, Vol. 1’ concentreert het Koko-Mojo label zich op de opnames van Afro-Amerikaanse zangeressen van begin 1950 tot halfweg 1960. Het waren de hoogdagen van de blues, rhythm & blues en vroege soul, maar ook opnames van damesgroepen die garant stonden voor een harmonieuze samenzang vielen erg in de smaak. 25 van die opnames vullen dit eerste volume. Opnames van zowel bekende als minder bekende zangeressen. Bekendste naam is voor velen zeker Etta James, die met  het alom gekende ‘Somethings Gotta A Hold Of Me’ een klasbak van een bluessong neerzet. Bekend is ook ‘Ain’t Got No Home’ van Clarence ‘Frogman’ Henry. Hier krijg je een verdomd energieke rhythm & bluesversie van Luther & Little Eva. Laat je echter niet afschrikken als je voor jou wat ongekende artiesten in de tracklist bemerkt. Immers alle nummers hebben, zoals steeds bij het label, een kwalitatief hoog gehalte. Dat geldt zeker voor het in blues gedrenkte ‘I’m A Little Mixed Up’ van Betty James. James trad destijds op in de clubs in Baltimore met haar echtgenoot op gitaar. De minimale begeleiding geeft dit nummer een natuurlijke glans. Uit een meer swingend vaatje, inclusief heerlijke blazers, tapt Little Esther tijdens ‘The Deacon Moves On’. In 1949 waagde Esther haar kans in een lokale talentenjacht, waar ze opgemerkt werd door niemand minder dan Johnny Otis, die haar prompt een contract aanbood. Bluesy klinkt ook Lulu Reed in ‘Watch Dog’. Reed nam op met o.a. met de band van Sonny Thompson en later nog met Freddy King. Voor een harmonieuze samenzang zorgen dan weer de bekende The Bobbettes, hier met ‘Um Bow Bow’. Ze mocht dan misschien een fijngevoelige stem hebben, maar de in de fifties opererende Dolly Cooper presteert toch op topniveau tijdens ‘My Man’ een dijk van een rhythm & blues nummer. Baby Washington was een gekende soulartieste. Hier mixt ze op ‘No Tears’ op een knappe manier soul met gospel. Gladys Patrick’s grootste hit was ‘Unchain My Heart’ en siert dus ook dit schijfje. Redelijk uniek is dan weer ‘No Good Lover’ van Mickey & Sylvia. Het gebruik van washboard geeft het rockende nummer een wel heel aparte sound. Een super zangeres was zeker Priscilla Bowman, die zowel in de jazz als de rhythm & blues actief was. Ze was zelfs een tijdje leadzangeres in de band van Jay McShann. Hier overtuigt ze zonder meer met ‘A Spare Man’.
De Koko-Mojo leuze ‘No Fillers, Just Killers’ indachtig, kunnen we niet anders dan vaststellen dat dit ook nu weer voor de volle 100 % gelukt is.
 
Lambert Smits
Foto
​With ‘Rock And Roll Vixens, Vol. 1', the Koko-Mojo label focuses on the recordings of African-American female singers from the early 1950s to the mid 1960s. These were the heyday of the blues, rhythm & blues and early soul, but also recordings by women's groups that guaranteed harmony vocals were very popular.
Keeping in mind the Koko-Mojo slogan ‘No Fillers, Just Killers’, we can only conclude that this has once again been 100% successful.
0 Reacties

Ghalia Volt: One Woman Band

27/1/2021

0 Reacties

 
Foto
detail album
​Tracks:
  1. Last Minute Packer
  2. Espìritu Papàgo
  3. Can’t Escape
  4. Evil Thoughts
  5. Meet Me In My Dreams
  6. Reap What You Sow
  7. Loving Me Is A Full Time Job
  8. It Hurts Me Too
  9. It Ain’t Bad
  10. Bad Apple
  11. Just One More Time
 
Website Artiest
Ghalie Volt

​Ghalia Vauthier startte haar muzikale carrière in en rond de straten van haar eigenste Brussel. Haar repertoire bestaat hoofdzakelijk uit blues, R&B en opwindende rock’-n-roll. Ghalia reisde de wereld rond en na een bezoek aan Chicago, Memphis en Nashville vond ze eindelijk haar groove in New Orleans. De stad waar ze haar punkrock-attitude combineerde met de plaatselijke sound. Ze ontmoette in New Orleans de jongens van de legendarische Mama’s Boys én al heel snel ontstond er een ware muzikale chemie tussen Ghalia en Johnny Mastro. Dat leidde in 2017 tot het samenwerkingsproject ‘Let The Demons Out’, meteen ook Volt’s debuutplaat. Twee jaar later volde Ghalie haar muzikale luchtstroom naar de heuvels rond Coldwater, Mississippi. Twee albumsessies in de Zebra Ranch Studio met grootheden als Cody Dickinson, Cedric Burnside, Lightnin 'Malcolm en Watermelon Slim waren het gevolg van haar trektocht.
Als ze ooit iets heeft geleerd, dan is het wel solo performen, net zoals destijds in en rond de straten van de Europese hoofdstad Brussel. De magie, haar filosofie en een maandlange treinreis met de vermaarde Armtrak, ook nu was er niet meer nodig om heel wat inspiraties te verwerven voor haar schrijverstalent. In maart 2020, terwijl de Covid-19 pandemie over de planeet blies, de luiken naar beneden vielen van de live locaties en opnamestudio's én de muziekscene plots stil viel, stond ook Ghalia Volt stond voor hetzelfde dilemma als elke andere artiest. Gelukkig had ze het lumineuze idee om haar als ‘One Woman Band’ te profileren. In november trok ze naar legendarische Royal Sound Studios in Memphis. Haast in real time werden de nummers op een vintage manier ingeblikt. Samen met Lawrence Boo Mitchell staat Volt ook in voor de productie. Als een volleert multi-instrumentalist opent Ghalia met de opwindende punkrocker ‘Last Minute Parker’. Het nummer geeft ons een inkijk op het leven ‘on the route ‘ van een artiest.
Swamp blues met ‘Espìritu Papàgo’, waar Mama’s Boy Dean Zucchero voor de baslijnen zorgt, net zoals ‘Can’t Escape’ dat ook die hypnotiserende gitaarriffs herbergt. In aangenaam contrast staat de euforische shuffle ‘Evil Thoughts’, met speciale gast Mike Welch op gitaar. Van het Delta slidegitaar begeesterde ‘Meet Me In My Dreams’ en het moddervette  ‘Reap What You Sow’ gaat het gezwind naar de stuwende groove van het swingende ‘Loving Me Is A Full Time Job’. Een zeldzame cover is de blues ballade ‘It Hurts Me Too’, dat credits Tampa ‘Hudson Whittaker’ Red heeft. De track ‘It Ain’t Bad’ zadelt ons op met een goed gevoel en de release vervolgt zijn weg met het slide geënthousiasmeerde ‘Bad Apple’. In het afsluitende  ‘Just One More Time’ vormt Ghalie samen met gitarist Monster Mike Welch en bassist Dean Zucchero een zeldzaam trio. Het nummer is toegeschreven aan Ralph Bass en werd ooit opgenomen door Bill Gates and Ike Turner’s Rhythm Rockers in 1956. Ghalie Volt is momenteel ook een onderdeel van Ruf Blues Caravan. En hopelijk zal ze het album ook promoten op de zomerfestivals.
Hell Yeah..!
 
Philip Verhaege
Foto
​This is the busker’s rebirth as a solo artist, and as a new “One Woman Band”. The magic, her philosophy and a month-long train journey with the renowned Armtrak. Even now it was no longer necessary to acquire a lot of inspiration for her writing talent. Fortunately, she had the bright idea to profile her as "One Woman Band". In November she moved to legendary Royal Sound Studios in Memphis. Almost in real time the songs were canned in a vintage way. Along with Lawrence Boo Mitchell Volt is also responsible for the production.
The release ‘One Woman Band’ is a beautiful, cheerful and inspiring album. And this in difficult times. Thanks Ghalia ...
0 Reacties

Early Times & The High Rollers: The Corner

23/1/2021

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Come On , Let’s Ride 
  2. On The Corner 
  3. Do What She Do  
  4. She’s About To Lose Her Mind
  5. Rosie’s Herbs ‘n Ting
  6. He’s Got A Jones
  7. Say, Man
  8. Charlemagne
  9. Someone Help Mary
  10. Return Of The Queen
 
Website Artiest
Early Times
 

​
Bij het horen van de naam Early Times denken wij hier eerder aan de befaamde Kentucky Whisky. En toch is muziekveteraan Early Times ook een bluesrock-straatpoet, die leeft sinds 1998 in een ruig verstedelijk landschap dat zich uitstrekt over de straathoeken van de East Side, enkele bodega's én het projectpark van New York. Early groeide op in Sacramento, CA speelde op zijn zestiende voor het eerst in een club en had een debuutplaat met ‘Society For The Misunderstood’, op het label Fantasia Records.  Dit succesverhaal werd opgevolgd door ‘Hobo Deluxe’, dat werd bekroont als beste cd-nominatie voor de  Sacramento Area Music Awards en het akoestische ‘The Comedown’ (nominatie Sacramento Area Music Awards). Rond deze periode vormde hij ook een blues en jazztrio met Johnny Heartsman en Jimmy Robinson. Het trio speelde in heel wat gerenommeerde bars als Sam’s op Broadway en The Press Club in Sacramento. “The Incredible” Jimmy Smith, koning van het Hammondorgel, was zelfs een paar keer gastmusici. Niet veel later werd ook de plaat ‘Tickle Your Fancy’ uitgebracht en produceerde Earl tussendoor ook ‘Play in Your Cosmos’ voor de band The Food. In Sacramento exploiteerde hij Fantasia Music, een platenlabel dat internationale distributie had via Bayside. Early fladderde tussen formaties als The Camaros en The Counterfits én vervoegde de band van E. C. Scott. Early Times & The High Rollers creëren intonaties die zo compact zijn dat je ze haast met een kettingzaag moet doorklieven. Hij exploiteert ook Manhattan Recording vanuit zijn appartement in New York City en produceerde in 2016 de cd ‘Gene Yes Disc Eyes’. Nu promoot hij zijn nieuwste telg ‘The Corner’ op VizzTones Label Group. Zijn cassante gitaarspel is haast altijd tot in perfect gedefinieerd. De openingssong ‘Come On, Let’s Ride’ is de tweede single én is een swingende rocker die is voortgestuwd door indringende gitaarriff. De eerste soulvolle single ‘She’s About To Lose Her Mind’, bevat speciale gast Popa Chubby op gitaar. Beide draaischijven konden op heel wat bijval rekenen op radiostations als Sirius / XM's Bluesville, waar Early dan ook een populaire DJ is. Tussen beide succesopnames divergeert de rocksong ‘On The Corner’ met de akoestische gitaarintro van het popgetinte ‘Do What’s She Do’. Het instrumentale ‘Rosie’s Herbs ’n Ting’ is alweer begeesterd met zijn considerabele gitaarriffs. Het funky ‘He’s Got A Jones’ contrasteert op zijn beurt met de jazzy en rumba structuur van ‘Say, Man’, de rockballade ‘Charlemagne’ en de akoestische slowblues ‘Someone Help Mary’. Het afsluitende ‘Return Of The Queen’ is een knappe en opruiende punksong. Hell Yeah!
 
Philip Verhaege 
Foto
​Early Times is a music veteran from Sacramento, CA affectionately known as the "Hobo Deluxe". From New York City he abandoned his musicality. And it is diverging like never before. Heavy blues rock, great instrumentals, some funky and jazzy tunes have almost become his tradmark here. This is a great and exciting CD!
0 Reacties

Cathy Grier & The Troublemakers: I’m All Burn

5/1/2021

0 Reacties

 
Foto
detail album
​Tracks:
  1. I'm All Burn
  2. Get Me Away
  3. Down On My
  4. Backroad Blues
  5. Cool Trick
  6. Easy Come Easy Go
  7. Key To My Survival
  8. Good Thing
  9. Happiness Blues
  10. Roots Run Deep
  11. Keep You Out
  12. Ode To Billy Joe
  13. What Fools Do
  14. Protecting My Heart
  15. Question Of Desire
  16. Cathy's Bike Song
 
Website Artiest
Cathy grier

​Een album op de markt gooien zonder enige toekomstperspectieven op een reeks liveconcerten is een heus risico anno 2020 en ‘21. Het album ‘I’m All Burn’, Cathy Grier’s veertiende plaat inmiddels, werd geregistreerd met een tussenpauze van liefst vier maanden. Singer-songwriter-gitarist Grier is een voormalige straatmuzikant uit NYC en een reaNYC subwaygirl. Ze verhuisde van The Big Apple naar Sturgean Bay, Wisconsin na een ontmoeting met bassist Tony Menzer. Tony organiseerde een blues avond in Badger Bowl in Madison in de herfst van 2015. Een jaar later performde Cathy op het Steel Bridge Songfest. en werd er verliefd op de bluesscene.
Amper een jaar later won Cathy de 2017 Paramount Music Association Blues Challenge (Solo en People's Choice), en ging naar de International Blues Challenge in 2018 in Memphis.
Het studioalbum I'm All Burn’, werd opgenomen in Steve Hamilton's studio Makin Sausage Music in Milwaukee. Naast haar band The Troublemakers, met bassist Tony Menzer, drummer Jamey Clark, Larry Byrne (toetsen), Pauli Ryan op percussie en gitarist Jim Ohlschmidt had Cathy met Greg Koch op gitaar en slide-gitaar, Howard Levy en Steve Cohen op mondharmonica, Jimmy Voegeli ( keyboards), Billy Flynn op gitaar en mondharmonica, Matt Liban (drums), Pat MacDonald op mondharmonica en achtergrondzang, Pauli Ryan (percussie), Andrew Spadafora op saxofoons, Joe Neimann (trompet) en Mike Lizzo op trombone enkele opmerkelijke gastmusici. Het album bleef ongemengd en gemasterd in de studio liggen vanwege de lockdown. Maar Cathy zong en danste op de niet-gemixte nummers en maakte een video-opname voor het album, dat je kunt vinden op haar YouTube-kanaal. De relaxte titeltrack is een knappe soultrack dat meteen is ingekleurd met die hemelse blazerssectie, net zoals ‘Keep You Out’.  Slidegitaar krijgt de bovenhand in ‘Get Ma Away’ en het swampy en funky ‘Down On My’ én ‘Cool Trick’ zijn volgende chapiters op de release. Met ‘Backroad Blues’ ploetert ze in het ‘muddy water’ van Ma Rainey. De gevoelige slowblues ‘Easy Come Easy Go’ divergeert met het bluesy ‘Key To My Survival’. De ballades ‘Happiness Blues’ en ‘What Fools Do’ zijn alweer begeesterd met overweldigende bluesharp, net zoals de diepe groove in ‘Roots Run Deep’.
En ook in Bobby Gentry’s ‘Ode To Billie Joe’ levert Cathy uitstekend vocaal werk, net zoals  Howard Levy die hier absoluut een fantastisch job levert op mondharmonica. Het jazzy ‘Protecting My Heart’ heeft een opwindende groove die zich ook laat meesjouwen in het swingende ‘Question Of Desire’. In het afsluitende ‘Cathy’s Bike Song’ neemt Cathy Grier voor de gelegenheid haar Cigarbox gitaar in handen. Een meer dan waardige afsluiter van een al even knappe plaat!
 
Philip Verhaege 
Foto
​Besides Bobby Gentry's coversong 'Ode To Billie Joe', Cathy Grier wrote fifteen great songs. And they diverge from beautiful swampy funky songs to emotional ballads and delicious Chicago blues harp inspired songs. A well-balanced album!
0 Reacties

Terminal Station: Brotherhood

26/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Barrelhouse
  2. One More Bottle
  3. Poor Lightnin'
  4. Chicago Calling
  5. Ain't Giving Up On Rock N' Roll
  6. If You Don't Know Me Now
  7. Take Me Back Or Let Me Go
  8. It's Not The End Of The World
  9. One More Shot
  10. Nothin' But Trouble
  11. Booker D
  12. Voodoo Queen
 
 
Website Artiest
Terminal Station

​Terminal Station is een Vancouver gebaseerde blues rockband. Hun debuutopname ‘Burnout Blues’ uit 2007 werd twee jaar later opgevolgd door het succesverhaal van ‘Rolling All Night’. Nu is er dus met ‘Brotherhood’ een nieuwe worp. Leadzanger/gitarist Scott Smith die in heel wat diverse bands speelde ontmoette bassist Jeremy Holmes in 1996 toen ze samen in de rockabilly band Bughouse Five speelden. Ze registreerden twee jaar later het album ‘Everything Must Go!’.
In hetzelfde jaar nam gitarist Smith ook de plaat ‘Surf After Dark’ op met de band The Surfdusters, en heeft nu ook onder eigen album de release ‘Lifeboat: Explorations in Pedal Steel’ opgenomen tijdens de pandemie. Nu vond het duo in en met toetsenist/vocalist Havers, drummer/percussionist MacDonald en speciale gasten Victor Polyik (mondharmonica), gitarist John Sponarski, saxofonist Dominic Conway en achtergrondzangeres Colleen Rennison de ideale soulmates. Smith schreef tien van de twaalf nummers en de band opent met de instrumentale rocker ‘Barrelhouse’. De toon is ingezet, de weg geplaveid. Knappe Southern rockers als ‘One More Bottle’ en de T-Bone Walker geënthousiasmeerde shuffle’s ‘Chicago Calling’, ‘One More Shot’ en ‘Take Me Back Or Let Me In’ divergeren met de ontspannen en knappe rocker ‘Ain't Giving Up On Rock N' Roll’ én de swampy song ‘Poor Lightnin’. Het nummer ‘If You Don’t Know Me Now’ is een zeldzame slowblues, net zoals ‘Take Me Back Or Let Me Go’ en ‘Nothin’ But Trouble’ swingende West Coast song zijn. De hypnotiserende gitaarriffs overheersen in de rocker ‘It's Not The End Of The World’, net zoals ‘Booker D’ een hommage is aan Booker T & The MG. Het afsluitende ‘Voodoo Queen’ is een meer dan waardige afsluiter van een al even knappe plaat. De formatie Terminal Station bevestigen met hun derde langspeler. De winter blues is alvast verdreven! 
 
Philip Verhaege 
Foto
​The Vancouver-based rock band Terminal Station confirmed with their third full-length release. The winter blues have already disappeared! Hell yeah..!!
0 Reacties

Andy Cohen: Tryin’ To Get Home

23/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
​Tracks:
  1. Step It Up And Go               
  2. Pea Vine Blues                      
  3. Lewis Jay Meyers Memorial Stomp             
  4. Riley And Spencer    
  5. Bad Dream Blues                  
  6. Puffin' That Stuff      
  7. One Monkey Don't Stop The Show             
  8. Talkin' Casey             
  9. Reverend Gary Rag              
  10. Bob Dylan's Dream               
  11. Death Don't Have No Mercy           
  12. Earwig Stomp           
  13. Time To Go   
  14. I Ain't Gonna Let Nobody Have None Of My Jelly Roll               
  15. West Coast Blues                  
  16. Planxty Miss Joanna Swan
 
​Andy Cohen is een virtuoze fingerstyle gitarist die wordt omschreven als een wandelende, pratende folk-blues-roots muziekencyclopedie. In het ouderlijke huis stond niet toevallig een piano. Op de koop toe werd er ook heel wat Dixieland Jazzplaten gedraaid. Tijdens de Sixties Folk Revival raakte hij verslaafd aan de muziek van Big Bill Broonzy en de Jim Kweskin Jug Band. Toen Andy amper zestien was, werd hij overdonderd door een optreden van Rev. Gary Davis uit South Carolina. Het effect op hem was zo groot dat hij zijn leven wijdde aan het bestuderen, uitvoeren en promoten van traditionele blues- en volksmuziek uit het pre war blues tijdperk. Andy toerde solo, maar ook met Martin, Bogan en Armstrong, John Jackson, Rev. Gary Davis, Brother Daniel Womack, Rev. Dan Smith, Jim Brewer en David Honeyboy Edwards. Hij werkte ook vaak samen met Walt en Ethel Phelps, Big Joe Duskin, Pigmeat Jarrett, Etta Baker, Big Boy Henry en James "Son" Thomas. Hij onderwijst de blues en de folk sound, en veel van zijn studenten zijn nu professionele tourmuzikanten. Onderweg behaalde Andy een masterdiploma in antropologie en al die passies komen samen in zijn essay "The Hands of Blues Guitarists", gepubliceerd in Ramblin 'On My Mind: New Perspectives On the Blues, onder redactie van David Evans (2008). In 2011 ontving Andy de Eisteddfod Award van het Eisteddfod Traditional Music Festival. Andy Cohen heeft ook meer dan een dozijn opnames op zijn naam staan. Verwacht bij een Andy Cohen-concert blues uit Mississippi, Piemonte, Memphis en Chicago. Evenals wat ragtime, gospel en originele deuntjes. Nu promoot hij zijn laatste album ‘Tryin’ To Get Home’. En hij prefereert zich alweer als een uitstekend fingerpicking blues gitarist. Maar ook zijn barrelhouse piano mag niet ontbreken in nummers als ‘Lewis Jay Meyers Memorial Stomp’ en ‘Time To Go’. De klaagzang uit ‘Riley And Spencer’ en ‘Bad Dream Blues’ divergeren met het folky ‘Puffin’ That Stuff’. Akoestische Delta blues vinden we terug in ‘One Monkey Don’t Stop The Show’ en ‘Reverend Gary Rag’, net zoals ‘Talkin’ Casey’ én ‘Death Don’t Have No Mercy’ storytelling song zijn. In ‘Bob Dylan’s Dream’ steek hij zijn verwondering voor Dylan niet onder stoelen en banken. Het opwekkende ‘Earwig Stomp’ is met een vette knipoog naar label eigenaar Michael Frank van het Chicago blues label Earwig Records. Enkele songs vinden we ook terug in de zopas verschenen release ‘Small But Mighty’, zijn het in een kindervriendelijke vorm. Knap!
 
Philip Verhaege 
Foto
Expected with Andy Cohen concert blues from Mississippi, Piedmont, Memphis and Chicago. As well as some ragtime, gospel and original tunes. Now he is promoting his latest album "Tryin 'To Get Home". And again he prefers himself as an excellent fingerpicking blues guitarist. But also his barrel house piano should not be missed..!
0 Reacties

Miss Emily: Live At The Isabel

21/12/2020

0 Reacties

 
Foto
detail album
Tracks:
  1. Sometimes It’s Better To Lose
  2. Land Of Greed
  3. Who Is He
  4. Three Words
  5. The Letter
  6. Blue Is Still Blue
  7. Dear CBC
  8. The Sellout
  9. Long Time Running
  10. Cry To Me
  11. My Friend
  12. No
  13. It Must Have Been Love
  14. Beautiful You
  15. Hold Back The River
 
Website Artiest
Miss Emily

​De Canada's 2019 Maple Blues Female Artist of the Year, Emily Fennell, beter bekend als Miss Emily, heeft inmiddels een heuse fanbase opgebouwd. Ze won ook de New Artist of the Year, net als de Sapphire Canadian Blues Music Video Award tijdens de uitreiking van de Maple Blues Award afgelopen februari. De plaat ‘Live At The Isabel’  is een compilatie van vier shows en dit  gedurende een tijdspanne die twee en een half jaar bestrijkt in het Isabel Bader Center for the Performing Arts in Kingston, ON. Centraal in haar sound staan ​​gitarist James McKenty, toetsenist Benni Vander en drummer Rob Radford. Opmerkelijke gasten zijn bassist Gord Sinclair en gitarist Rob Baker van The Tragically Hip, evenals door CCMA genomineerde Kelly Prescott en Chad Murphy op backingvocals. Miss Emily heeft songwriting credits voor negen van de vijftien nummers en opent haar show met de melodieuze slowblues ‘Sometimes It’s Better To Lose’. Van het mid tempo ‘Land Of Greed’ gaat het naar Bill Withers classic 'Who Is He' en de pianoballade ‘Three Words’.  Bij The Box Tops leende ze voor de gelegenheid ‘The Letter’, al denken wij hier wel vaker aan Joe Cocker’s versie. En dan volgen heel wat beklijvende ballades met uitschieters als ‘Blue Is Still Blue’, ‘Dear CBC’ en ‘The Sellout’. Het R&B begeesterde ‘Cry To Me’ is misschien wel onze favoriete track, net zoals de afsluitende gospelsong ‘Hold Back The River’. Knappe show..!
 
Philip Verhaege 
Foto
The release 'Live At The Isabel' is a very enjoyable and varied album by a strong singer. Miss Emily has songwriting credits for nine of the fifteen songs and opens her show with the melodic slow blues "Sometimes It's Better To Lose". Handsome..!
0 Reacties

The Bills: Til The Blues Have Gone

19/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Til The Blues Have Gone
  2. Last Change To Hurt Me
  3. Good Lord Done Gone
  4. Slipping Through The Cracks
  5. Keeping The Blues Alive
  6. Asking For More
  7. Already Gone
  8. Driving Rain
  9. Still Might Be Around
  10. Road Is Long
  11. Sun Was Going Down
  12. Grinnin’ In Your Face
  13. Didn’t Know What I Had
 
Website Artiest
The Bills
 

​Bill Booth en Bill Troiani zijn beiden gevestigde en ervaren Amerikaanse muzikanten die al vele jaren in Noorwegen wonen. Ze hebben door de jaren heen als duo en in verschillende bands samen gespeeld, maar vreemd genoeg hebben ze nog nooit samen muziek opgenomen en uitgebracht. Tot nu ! Het duo hebben hun sporen verdiend in de Noorse muziekindustrie. Met een scala aan genres, van blues tot folkrock veroverden ze al snel heel wat muzikale hartjes. Ze hebben ook hun eigen materiaal gepubliceerd, met diverse nationale en internationale onderscheidingen, en hebben samengewerkt met enkele van de grootste artiesten in Noorwegen. Met een jarenlange podiumervaring én een grondige kennis van het Amerikaanse muzikale erfgoed, brengen The Bills de essentie van het Amerikaanse muzikaale propriëteit. Sinds 2012 hebben de ervaren muzikanten Billy T en Bill Booth veel opgetreden als duo-act, waarbij ze Billy T's soul- en bluesstijl combineren met Bill Booth's Americana en folk. Ze creëren zo een eigen en unieke sound. ‘Til The Blues Have Gone’ is de debuutschijf van The Bills. De nieuwe nummers volgen traditionele elementen van diepe blues, swing en country. Dit alles combineren ze met een uitgesproken vocale mix, Billy T's stuwende bas, Bill Booth’s bluesy viool en gitaarwerk én het ritme van drummer Alexander Pettersen. Het trio  trok naar The Anneks Studio, Ellen’s Cellar en blikten daar dertien onvervalste blues tracks in. De titeltrack is een smetkroes van swing en luchtige jazzy New Orleans. De track ‘Last Change To Hurt Me’ is ingekleurd met een cajun viool structuur, net zoals ‘Good Lord Done Gone’. De blues shuffle ‘Slipping Through The Cracks’ is gemotiveerd met een vleugje country. In ‘Keeping The Blues Alive’ vinden ze het moeilijk om een verloren liefde te vergeten die de blues levendig houdt. De swing groove in ‘Asking For More’is ingekleurd met hypnotiserende gitaarriffs dito vioolthema’s. De uptempo popsong ‘Already Gone’ is een leuk track die divergeert met de pop en rockinslag uit ‘Driving Rain’ en het bluegrass swingende ‘Still Might Be Around’. Van het weemoedige ‘Road Is Long’ en het traditionele folk gebeuren in ‘Sun Was Going Down’ gaat het naar Son House’s ‘Grinnin’ In Your Face’, om finaal het simplistische maar o’ zo breekbaar bluesje ‘Didn’t Know What I Had’ op ons los te laten. Schitterend!
 
Philip Verhaege (5)
Foto
​Bill Booth and Bill Troiani are both established and experienced American musicians who have lived in Norway for many years. They have played together as a duo and in different bands over the years, but strangely enough they have never recorded and released music together. Until now!
In this way they create their own and unique sound. "Til The Blues Have Gone" is The Bills' debut album. The new songs follow traditional elements of deep blues, swing and country. They combine all this with a distinct vocal mix, Billy T's driving bass, Bill Booth's bluesy fiddle and guitar work and the rhythm of drummer Alexander Pettersen. The trio went to The Anneks Studio, Ellen’s Cellar and canned thirteen unadulterated blues tracks. Great stuff…!
0 Reacties

Dennis Jones: Soft Hard & Loud

16/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Revolves Around You
  2. I Love The Blues
  3. Like Sheep
  4. Front Door Man
  5. I Hate Hate
  6. Nothin’ On You
  7. Gonna Be Alright
  8. When I Wake Up
  9. I’m Not
  10. Burn The Plantation Down
 
Website Artiest
Dennis Jones 

​Dennis Jones werd geboren in Baltimore, Maryland. Slagwerk was zijn allereerste passie, maar op zijn dertiende werd hij begeesterd door de gitaarsound. Twee jaar later zou hij samen met zijn Marshall gitaar een plaatselijk bandje vervoegen. Al even snel werd hij bezield door de klanken van The Rolling Stones, Bob Dylan, The Who, Santana en andere gitaarhelden zoals Jimi Hendrix, Johnny Winter en Jimmy Page. In 2012 was er dan de schitterende release ‘My Kinda Blues’, dat op zijn beurt werd opgevolgd door ‘Both Side Of The Track’ in 2016 en de release ‘WE3’ uit 2018. Jones’ krachtige sound omvat een trio van gitaar, bas en drums. Het is al langer een fundamenteel gegeven in deze rock en blues wereld. Dennis Jones is bekend als de zinderende lead-gitarist van de Zac Harmon Band, én samen wonnen ze de International Blues Challenge in 2004. Nu promoot Dennis zijn zesde plaat ‘Soft Hard & Loud’ op het label Blue Rock Records. Samen met drummer Raymond Johnson en bassist Cornelius Memes registreerde hij tien tracks. Ondanks dat de opnamen enkele keren werden uitgesteld door de Corona pandemie en de bijhorende lockdown voltooide Jones toch zijn beoogde sound in de studio.  De openingssong ‘Revolves Around You’ is dan ook zo’n typerende rocksong. Niet alleen tekstueel trek Jones hier de aandacht, ook zijn opruiende funky gitaarriffs klinken voortreffelijk. Hammond virtuoos Bennet Paysinger is dan weer een opmerkelijke gast in de standaard slowblues ‘I Love The Blues’. En Jones houdt het tempo bijzonder strak en hoog in nummers als ‘Like Sheep’, met alweer die funky riffs en de shuffle ‘Front Door Man’. Dat Jones graag divergeert in zijn sound bewerkstelligd hij in de R&B song ‘Nothin’ On You’ en het reggae geënthousiasmeerde ‘I Hate Hate’. Zijn trademark komt bovendrijven in de bluesrockers ‘Gonna Be Alright’ en ‘When I Wake Up’. Tot hij een knappe cesuur inbouwt met de ballade ‘I’m Not’, vooraleer finaal af te sluiten met de rocker ‘Burn The Plantation Down’. Knap! Met deze muzikale indrukken promoot Dennis Jones nu zijn nieuwe plaat.
 
Philip Verhaege 
Foto
​Jones' powerful sound includes a trio of guitar, bass and drums. It has long been a fundamental part of this rock and blues world. His trademark is surfacing in the blues rockers like ‘Gonna Be Alright','Revolves Around You  'and ‘Burn Down The Plantation . Handsome!  With these musical impressions Dennis Jones is now promoting his new record! Check it out on his website…
0 Reacties

Blues Lee: Twenty Five

10/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM 
​Tracks:
  1. Don’t You Come Running
  2. Never Ever
  3. Flying High
  4. The Hard Way
  5. Ribery
  6. Who’s Gonna Help Brother Get Further
  7. No More
  8. Hooking
  9. Work Hard
  10. I Got Loaded
  11. Halibut Hop
 
Website Artiest
Blues Lee

​Door de jaren heen van hun bestaan heeft de band Blues Lee de wereld rondgereisd. Ze speelden op de grootste festivals, in de grootste steden, van Afrika tot in Amerika… zong K3 ooit.
Wisten die meiden veel over wie ze het toen hadden. Wel, Blues Lee deed het hen allemaal voor. Het maakte van de band zowaar wereldburgers, voorgoed verheven en gekoketteerd in de blues adel. Alles begon in 1995 in en rond Heusden-Zolder. Amper een jaar later prijkt de band op de affiche van het BRBF in Peer, en jawel ook op Pukkelpop. Na een demo en de live registratie ‘Fame’s Got A Name’ werd de debuutplaat ‘Bubba’ in 2000 voorgesteld. Na enkele personeelswissels duikt Blues Lee in 2003 de studio in voor de release ‘The Crack Of The Map’. Drie jaar later was er dan ‘Home’, om in 2010 de plaat ‘Indeed’ de blueswereld in te katapulteren. Nu stellen ze met volle trots de nieuwe plaat ‘Twenty Five’ voor aan de wereldpers. De nummers werden gereleaset tijdens de tweede Covid-19 lockdown, al trokken gitarist Jan ‘Catchy’ Corthouts, JB Biesemans (vocals/saxofoon), drummer Carlo Smeyers, bassist Steph Collart en Karel ‘Helix’ Phlix op gitaar ergens tussen 2019 en 2020 de Hechtelse Rootshouse Studio in. Heel wat originele nummers en 37-minuten, meer heeft Blues Lee niet nodig om ons alweer te overdonderen. Iedere maand werd haast een nummer ingeblikt, dat resulteert nu in de plaat ‘Twenty Five’. Swing, jump, blues en R&B, de diversiteit is haast als een trademark voor de band. Openen met een song als ‘Don’t You Come Running’ is dan ook als een open deur intrappen. Blues Lee capteert ook een eigen klankkleur in ‘Never Ever’, met zijn apparente rumba ritmiek. In aangename antithese staat dan weer de seventies getinte popsong ‘Flying High’. En dan schiet de rocker ‘The Hard Way’ de stratosfeer in en steekt er ook heel wat nuance in het instrumentale ‘Ribery’, dat is ingekleurd met die honkende groove uit JB’s sexy spijkerende saxofoontunes. Het swampy ‘Who’s Gonna Help Brother Get Further’ contrasteert met de funky vintage sound van ‘No More’ en de jazzy instrumental ‘Hooking’. Van de strakke beat uit de eerste single ‘Work Hard’, gaat het gezwind naar de knap gecoverde R&B song ‘I Got Loaded’, origineel uit 1965 van Camille ‘Lill’ Bob . De party wordt afgesloten met de apparente instrumentale ritmiek van ‘Halibut Hop’. Het beeld van een rustige kerst, met minder volk aan tafel en minder lawaai in huis zal met het album ‘Twenty Five’ voorgoed eclipseren. Knap!
 
Philip Verhaege 
Foto
​Blues Lee is proud to present the new album "Twenty Five". The songs were released during the second Covid-19 lockdown, although guitarist Jan 'Catchy' Corthouts, JB Biesemans (vocals / saxophone), drummer Carlo Smeyers, bassist Steph Collart and Karel 'Helix' Phlix on guitar worked in the Hechtelse Rootshouse Studio between 2019 and 2020. A lot of original songs and 37 minutes, more was not needed again to overwhelm us. Almost every month, one song was ​taped, which now results in the album "Twenty Five". Swing, jump, blues and R&B, the diversity is almost like a trademark for the band.
0 Reacties

John Fusco and The X-Road Riders: John The Revelator

9/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
CD 1
  1. John The Revelator
  2. Baker Man
  3. Bone Deep
  4. It Takes a Man
  5. Ophelia
  6. Don't Mess Up a Good Thing
  7. Applejack Brandy
  8. Why You Choose Me
  9. Bad Dog
  10. Snake Oil Man

 CD 2
  1. Song For Peter
  2. Jacqueline
  3. Hottest Part of The Flame
  4. Language of Angels
  5. Fools Fire
  6. Baby Let's Not Borrow
  7. Moonstone Lady
  8. Motel Laws of Arizona
  9. Good Money
  10. The Sun Also Rises
 
Website Artiest
John Fusco and The X-Road Riders
Facebook

​John Fusco en zijn band The X-Road Riders zullen hun veelgeprezen titelloze debuut uit 2019 opvolgen met het twintig nummers (en 18 gloednieuwe originelen) tellende dubbelalbum ‘John The Revelator’. Een plaat die verschijnt op het label Checkerboard Lounge Recordings. Het is inmiddels meer dan drie decennia geleden dat John zijn thuis in Vermont inruilde voor Louisiana en de Mississippi Delta. Met zijn semi-autobiografisch script ‘Crossroads’ prefereerde hij zich als een Hollywood scenarioschrijver. Op de set ontmoette Fusco de legendarische blues- en sessiemuzikant Jim Dickinson, die er werkte als een van de muziekadviseurs van de film. 
En ook de Delta was het decor voor zijn Netfix-hit ‘The Highwaymen. Voor zijn nieuwe worp ‘John The Revelator’ heeft Fusco een cast van moderne blues artiesten rond zich verzameld. North Mississippi Allstars’ Cody Dickinson, die ook de eerste plaat van zanger/toetsenist Fusco produceerde, zit nu weer achter de knoppen en voorziet de songs van enige achtergrondzang, drums, bas, gitaren, dobro, piano en elektrisch wasbord. Ook zanger Risse Norman, die heeft getoerd en opgenomen met The North Mississippi Allstars  en Samantha Fish is van de partij, net zoals Sarah ‘Bone Doctor’ Morrow, voormalig trombonist van Ray Charles, Bootsy Collins, Pee Wee Ellis en bandleider was bij Dr. John. De plaat was zo divers dat Fusco en zijn team aanvankelijk overwogen om het op te splitsen in twee albums of misschien een reeks EP's. Het werd dus het eerste idee. De dubbelplaat ‘John The Revelator’ werd deels opgenomen in Dickinson's kleine Checkerboard Lounge- homestudio, net buiten Memphis in Southaven, Mississippi én in de Meadowlark Studio in Burlington, Vermont. Daar vond John medewerking in en met George Walker Petit, die gitaar en bas toevoegde aan de nummers. John Fusco and The X-Road Riders integreren de trombone op een wel heel interessante manier in hun muziek en hij laat ook meteen heel wat vrijheid tot soleren aan zijn Riders. Het eerste album is haast een jamsessie. Opener ‘John The Revelator’ is een traditioneel gospel blues -call en response- nummer dat voor het eerst werd geregistreerd door Blind Willie Johnson in 1930. Fusco wijkt hier niet zo heel veel af van het origineel, al verpakt hij de muzikaliteit in met knappe moderne arrangementen. Het akoestische ‘Baker Man’ is ingekleurd met die intieme bluesharp, net zoals ‘Bone Dog’. De song ‘It Takes a Man’, heeft die karakteriserende trombone structuur. Het pittige duet ‘Don't Mess Up a Good Thing’ met Sarah Morrow, is een swingend liedje en is net zoals de pianoballade ‘Ophelia’ een volgend chapiter. ‘Applejack Brandy’ is een folky ballade dat in aangenaam contrast staat met het modern spijkerende ‘Why You Choose Me’. De bluestrack ‘Bad Dog’ werd geregistreerd in The Tank met een Hammond B-3 uit 1955. 'Snake Oil Man' is het perfecte voorbeeld van moderne politieke satire en kenmerkt de huidige Amerikaanse leider als een moderne medicijnman. De tweede plaat opent met ‘Song For Peter’, een ballade waar alweer een verhaal in schuilt. De soulballade ‘Jacqueline’ divergeert dan weer met nummers als ‘Hottest Part of The Flame', waar slide-gitaar en trombone met elkaar in duel. Dit alles resulteert in een enige blues en jazzy compositie. In de slowblues ‘Language of Angels’ komen Patrick Ross’s vioolarrangementen in de spotlights. ‘Fools Fire’ is een zwoele ballade dat is ingekleurd met knappe slidegitaar, net zoals ‘Baby Let’s Not Borrow’ en de ’70 country-pop song ‘Motel Laws Of Arizona’. De track ‘Good Money’ is een argeloos blues deuntje, tot Morrow’s trombone een plotwending meegeeft aan het nummer. Knap!
John Fusco is verheugd om aan te kondigen dat alle opbrengsten van zijn nieuwe dubbelalbum ' John the Revelator' rechtstreeks naar het WC HANDY ARTS RELIEF FUND (HART Fund) gaan, dat is opgericht door de The Blues Foundation. Dit fonds helpt bluesmuzikanten en hun families die in financiële nood verkeren vanwege een breed scala aan gezondheidsproblemen, tandheelkundige zorg en begrafenis- en begrafeniskosten.
 
Philip Verhaege 
Foto
​John is pleased to announce that his new double album ‘John the Revelator’ will see all proceeds going directly to the W.C. HANDY ARTS RELIEF FUND (HART Fund) established by the The Blues Foundation. This fund helps blues musicians and their families in financial need due to a broad range of health concerns, dental care, as well as funeral and burial expenses. John Fusco and The X-Road Riders integrate the trombone into their music in a very interesting way and he also gives a lot of freedom to solo to his Riders. John his band will follow up their critically acclaimed 2019 debut with the 20-track (and 18 brand new originals) double album "John The Revelator".
0 Reacties

Randy Casey: Record Time

7/12/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Deep End
  2. Sleep
  3. Teach Me To Fall Down
  4. I Don Like You Anymore
  5. Lucky
  6. Back On The Blues
  7. Dead Wrong
  8. I Got Lucky
  9. That Train
  10. It's About Love
  11. Graceland Kiss
 
Website Artiest
Randy Casey

​Eigenlijk is er nooit een slecht moment om een dijk van een plaat te draaien. Randy Casey vond met de eindejaarsperiode in zicht, het ideale moment om zijn nieuwe worp aan de wereldpers en zijn uitgebreide fanbase voor te stellen. Voor het album, dat trouwens elf originele nummers herbergt, had Randy amper 24 uur studiotijd nodig. Hij, als multi-instrumentalist, speelt dan ook alle instrumentatie en keert overduidelijk terug naar de basis van de blues. Studiotrucs en speciale effecten zijn hem vreemd. En daar houden wij hier wel van. De release ‘Record Time’ is de opvolger van het veelgeprezen ‘I Got Lucky’ uit 2018. Deze turbulente tijden inspireerden Randy tot het neerschrijven van deze nummers. De akoestische country ballade ‘Deep End’ mag de dans openen. Al vervolgt Randy zijn weg in het folky ‘Sleep’ en ‘Teach Me To Fall Down’. Hij koketteert zijn snaren in ‘I Don’t Like You Anymore’, om zich gelukkig te voelen in de lovesong ‘Lucky’. In het uptempo ‘Dead Wrong’ speelt hij handig slidegitaar, net zoals in het gospel begeesterde ‘I Got Lucky’. Nog een laatste keer die bottleneck en dobro instrumenteren voor het afsluitende ‘Graceland Kiss’. Vanaf het moment dat de 12-jarige Randy Casey de 1969 Gibson Les Paul Custom van zijn buurman in handen kreeg, was de gitaarsound zijn wereld. Geïnspireerd door heel wat Britse blues en rockartiesten wist hij al wat zijn muzikale toekomst zou worden. Drie jaar later had Casey dan ook zijn allereerste professionele optreden. Terwijl Randy met Arista Record-artiest Shannon Curfman speelde, performde hij ook op enkele van
‘s werelds grootste podia met royals als Robert Cray, Melissa Etheridge, Jimmie Vaughan en Buddy Guy én opende voor Eddie Money en The North Mississippi Allstars. Hiernaast had hij ook opnamen met grote labelartiesten waaronder de Grammy Award genomineerde songwriter en filmcomponist Peter Himmelman, de alternatieve Chicago alt country band Souled American en met new age gitarist Billy McLaughlin. Door al deze rijkelijke ervaringen bouwde Randy voor zichzelf een ongelooflijk uitgebreide muzikale scala van stijlen en vaardigheden uit.
 
Randy doneert nu de helft van alle opbrengsten van de verkoop van dit album aan Equal Justice Initiative. Een organisme dat een aantal organisaties in de schijnwerpers zet die oproepen tot een reeks politiehervormingen. Een non-profitorganisatie die al jaren aan deze complexe kwesties werkt op lokaal en nationaal niveau in Amerika. Randy houdt van simplisme op zijn nieuw album. Hij verstaat de kunst om met intieme instrumentatie het geheel boeiend en spannend te houden. Een kunst op zich. En dat de helft van de opbrengst naar een goed doel gaat, maakt dit plaatje alleen maar mooier. Net zoals de mens die schuil gaat achter randy Casey..!
 
Philip Verhaege 
Foto
​Randy likes simplicity on his new album. He understands the art of keeping things fascinating and exciting with intimate instrumentation. An art in itself. And that half of the proceeds go to charity only makes this picture even better. Just like the human behind Randy Casey ..!
Actually, there is never a bad time to turn a hell of a record. With the holiday season approaching, Randy found the ideal time to present his new pitch to the world press and his extensive fan base. The album, which moreover contains eleven original songs, Randy needed only 24 hours of studio time. He, as a multi-instrumentalist also plays all the instruments and obviously returns to the basics of the blues. Studio tricks and special effects are foreign to him. And that’s something what we like here also.
0 Reacties

Big Bob Kornegay: You Line Was Busy

1/12/2020

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
Julian Dash & His Orch.
I Can’t Understand It
 
Bob Kornegay
This Is The Day
Take Me Baby
 
The Du Droppers
I Found Out (What You Do When You Go ‘Round There)
Just Whisper
 
The Dixieaires
I’m Not Like I Use To Be
 
The Du Droppers
Give Me Some Consideration
 
The Bells
Let Me Love You, Love You
 
Bob Kornegay
Stop Knockin’ Rock ‘N’ Roll
Between You & Me The Gatepost
Is It True
 
The Ravens
I Can’t Believe
 
Big Daddy & His Boys
Bacon Fat
Bad Boy
 
Pork Chops
I Wanne See My Lovin’ Baby
Everything’s Cool
 
Big Bob Kornegay
The Man In The Phone Booth (Hello Baby)
The Man In The Phone Booth (Hello Mama)
Hocus Pocus Voo Doo
Come By Here
Stay With Me Baby
Humdinger
 
Dave & Bob
Two Old Sparrows
Whoa Bessie
 
Big Bee Kornegay
At The House Of Frankenstein
The Fiesta Rock ‘N’ Roll
Exposition Rock
Hey Mary Lou
 
Big Bob
What Am I
You Line Was Busy
​Biografisch is er weinig of zeg maar niets gekend over Big Bob Kornegay. Vandaar ook de subtitel van dit album, namelijk ’28 Rockers, Blues & Ballads From The Mystery Man Of R & B’. En toch wist hij door zijn basstem heel wat leuke opnames te maken. Op dit album krijgen we die te horen in diverse settings. Wat Big Bob kenmerkte was het feit dat hij niet op één genre vast te pinnen was. Zo maakte hij in 1952 opnames met het orkest van Julian Dash, waar hij zich bijna als een volwaardig crooner ontpopte. Maar ook in de uptempo rhythm & blues, de bluesballads en later in de rock-‘n-roll voelde Bob zich als de klassieke vis in het water. Groepen waarvan hij deel uitmaakte, waren The Du Droppers, The Bells, The Dixieaires, The Ravens en Pork Chops. Stuk voor stuk groepen die het vocale werk hoog in het vaandel droegen. Iet of wat bekend van Kornegay is de single die hij in 1957 voor het Herald label opnam. ‘The Man In The Phone Booth (Hello Baby)’ met als keerzijde ‘The Man In The Phone Booth (Hello Mama)’ scoorde zeker wat originaliteit gekoppeld aan een dosis humor, betreft. Verrassend is ook ‘The Two Sparrows’ dat Kornegay met Dave ‘Baby Cortez’ Clowney als Dave & Bob opnam. Het nummer is humoristisch doorspekt met flarden van hits, waarin de heren zich voluit konden laten gaan. Big Bob mocht dan vocaal zijn stempel hebben gedrukt in menig vocale groep, maar ook solo maakte hij smaakvolle opnames. Een erg toffe song is de afsluiter en tevens titeltrack ‘Your Line Was Busy’. Een nummer dat moeiteloos kan concurreren met de grootste rock-‘n-roll hits.
Voor wie Big Bob Kornegay een onbekende is, is deze compilatie zeker een aanrader. Wedden dat je er een ontdekking mee beet hebt?
 
Lambert Smits 
Foto
​Little or say nothing is known biographically about Big Bob Kornegay. Hence the subtitle of this album, namely ‘28 Rockers, Blues & Ballads From The Mystery Man Of R & B’. And yet he managed to make a lot of nice recordings through his bass voice. On this album we hear it in various settings. What characterized Big Bob was the fact that he could not be pinned to one genre.
Uptempo rhythm & blues, blues ballads and some doo-wop were all among his vocal possibilities.
For whom Big Bob Kornegay is unknown, this compilation is definitely recommended. Bet you made a discovery with it?
0 Reacties

Various Artists: Slide It On In!

28/11/2020

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Muddy Waters: You’re Gonna Miss Me (When I’m Dead And Gone)
  2. Robert Nighthawk: Sweet Black Angel
  3. John Lee: Blind’s Blues
  4. Dan Pickett: Baby, How Long?
  5. Pinetop Slim: Applejack Boogie
  6. Homesick James: Johnnie Mae
  7. St. Louis Jimmy: Florida Hurricane
  8. Hop Wilson (As Poppa Hop And His Orchestra): My Woman Has A Black Cat Bone
  9. Robert Nighthawk: The Moon Is Rising
  10. Frankie Lee Sims: Single Man Blues
  11. Johnny Shines: Ramblin’
  12. Dan Pickett: Chicago Blues
  13. Homesick James: Homesick
  14. John Dudley: Po’ Boy Blues
  15. Pinetop Slim: Fast Life
  16. John Lee: Down At The Depot
  17. Robert Nighthawk: Crying Won’t Help You
  18. Dan Pickett: That’s Grieving Me
  19. Homesick James: Late Hours At Midnight
  20. Pinetop Slim: I’m Gonna Carry On
  21. Frankie Lee Sims: Don’t Forget Me Baby
  22. Robert Nighthawk (As The Nighthawks): Annie Lee Blues
  23. Johnny Shines: Fishtail
  24. Dan Pickett: Early One Morning
  25. Hop Wilson (As Poppa Hop And His Orchestra): Merry Christmas, Darling
  26. Homesick James: Wartime
  27. Pinetop Slim: Poor Boy
  28. Hound Dag Taylor: My Baby Is Coming Home 
​Slidegitaar is een techniek die eind jaren ’20, begin jaren ’30 ontwikkeld werd en vooral gebruikt werd in de Mississippi Delta blues. De bedoeling hierbij is dat de speler een voorwerp over de snaren laat glijden, waardoor een specifiek zangerig geluid ontstaat. Oorspronkelijk gebeurde dit op akoestische gitaren, maar met het verkassen van de bluesartiesten naar de meer industriële steden en de opkomst van de elektrische gitaar, werd de slide ook op dit instrument gebruikt. Bij het ontstaan van deze techniek gebeurde dit vaak met een afgebroken flessenhals, waardoor de naam ‘bottle neck guitar’ ontstond. Inmiddels zijn slides in diverse materialen te verkrijgen. Ze bestaan nog steeds in glas, zoals de flessenhals, maar tevens kan je ze vinden in staal of koper en sommige spelers gebruiken zelfs keramische slides.
Op deze verzamelaar bundelt het Jasmine label 28 tracks die hoofdzakelijk de akoestische slidegitaar in de spots zetten. Naast slide-opnames van bekende artiesten zoals Homesick James, Muddy Waters, Robert Nighthawk, Johnny Shines en vooral Hound Dog Taylor, bevat dit album ook een aantal minder bekende namen. Terwijl de meeste artiesten op dit blinkertje met meerdere songs aanwezig zijn, is het jammer dat toch één van de grootmeesters van de techniek, namelijk Hound Dog Taylor maar één nummer toegewezen krijgt. Tevens had iemand als Elmore James terecht op dit album moeten staan. ‘Slide It On In!’ is dan ook eerder interessant voor zij die niet vertrouwd zijn met tot wat de slidetechniek in staat is. Voor hen is dit album zeker een leuk opstapje naar bekender werk.
 
Lambert Smits
Foto
​Slide guitar is a technique that was developed in the late 1920s and early 1930s and was mainly used in the Mississippi Delta blues. The intention is for the player to slide an object over the strings, creating a specific lilting sound.
The Jasmine label bundles 28 tracks on this collector, mainly focusing on the acoustic slide guitar. In addition to slide recordings by famous artists such as Homesick James, Muddy Waters, Robert Nighthawk, Johnny Shines and especially Hound Dog Taylor, this album also contains a number of less known artists.
0 Reacties

Billy J: Rise Above

24/11/2020

0 Reacties

 
Foto
detail album
Tracks:
  1. She’s Mine
  2. Sweaty Melons
  3. Rise Above
  4. Line ‘Em Up
  5. New Car
  6. Cats In The Cradle
  7. She
  8. Push Push
  9. My Baby’s Blue
  10. Boomerang
 
Website Artiest
Billy J

​New Jersey’ Billy J Jams was oorspronkelijk bandlid bij de formatie Sacred Oath. Ze openden voor supergroepen als Twisted Sister, Cinderella en zelfs voor Bruce ‘The Boss’ Springsteen. Nadat ze eind jaren ’80 een lucratief contract weigerende voor het label Metal Blade Records, splitte de band. In 1994 verhuisde Billy naar Marco Island, Florida en maakte furore met een akoestische act en speelde in bandformatie op enkele festivals. De vele positieve reacties deden Billy uiteindelijk terugkeren naar zijn roots. De blues sound die hem zo aantrok als tiener toen hij werd beïnvloed door grootheden als Eric Clapton, Stevie Ray Vaughan, The Allman Brothers Band en Gov’t Mule. Nu dook hij de studio in en registreerde negen originele nummers én Harry Chapin’s ‘Cats In The Cradle’. Billy J opent met de funky rocker ‘She’s Mine’. Hij legt meteen de link naar de seventies en ook ‘Sweaty Melons’ zou in deze tijdsgeest zeker een plaatsje hebben gehad. De akoestische titeltrack, dat is ingekleurd met een intieme vioolstructuur heeft een country beleving. ‘Line ‘Em Up’ is ingevuld met knappe gitaarriffs en die staan in aangenaam contrast met de slow blues ‘New Car’ en het opvrijende ‘Cats In The Cradle’. Voor het folky ‘She’ schoudert Billy graag zijn akoestische gitaar en in ‘Push Push’ refuteert hij enige reggae ritmiek. Van de bluesrocker ‘My Baby’s Blue’ gaat het gezwind naar het afsluitende ‘Boomerang’. Billy J heeft een wel heel divergerende plaat geproduceerd.
 
Philip Verhaege 
Foto
​Billy J has recorded his most divergent album. From seventies rock, it goes to pleasant blues rock, some ballads and even some rare reggae tunes. Handsome release..! 
0 Reacties

‘Baby Face’ Willette: Organ Giant

23/11/2020

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
 
Face To Face
Swingin’ At Sugar Ray’s
Goin’ Down
Whatever Lola Wants
Face To Face
Somethin’ Strange
High ’N Low
 
Stop And Listen (Part One)
Willow Weep For Me
Chances Are Few
Jumpin’ Jupiter
 
Bonus Tracks:
The Early Recordings
Wake Up, Get Out
Cool Blues
Why
Can’t Keep From Lovin’ You
 
​Als we aan een orgelist binnen de jazzscene denken, dan schiet ons onmiddellijk de naam van Jimmy Smith binnen. ‘Baby Face’ Willette verdient echter minstens dezelfde status als Smith, maar bleef een mysterieuze, over zijn geboortejaar circuleren zowel jaren 1933, 1934 als 1936, gereserveerde maar vooral ondergewaardeerde soul en jazz orgelist. Willette beweerde grotendeels beïnvloed te zijn door Smith, alhoewel het feit dat zijn ouders beiden actief waren in de kerkgemeenschap, zeker ertoe bijdroeg dat zijn werk meer gospelinvloeden bevat dan dit bij Smith het geval was. Zijn nonkel, pianist Fred Freeman, leerde hem de knepen op de zwarte en witte toetsen, zodat hij als tiener reeds als pianist actief was in diverse bands. Begin jaren ’50 werkte hij tevens met o.a. Johnny Otis, Big Jay McNeely en Guitar Slim. In die periode maakte hij ook zijn eerste opname op piano. Later, toen hij voor Vee Jay in de studio was, switchte hij naar het orgel. In 1960 verhuisde ‘Baby Face’ naar New York, waar hij ingehuurd werd door alt saxofonist Lou Donaldson, die tevens talentjager was voor het gerenommeerde Blue Note label. Toen Donaldson hem betrok bij de opnames van zijn album ‘Here Tis’ was labelbaas Alfred Lion zodanig onder de indruk van Willette, dat hij hem prompt een contract aanbood. Dat resulteerde in ‘Face To Face’, zijn debuutalbum, dat in 1962 gevolgd werd door ‘Stop And Listen’, meteen zijn laatste opname voor Blue Note. Muziek die met veel liefde omarmd werd in de door Mods bezochte Britse clubs. Omwille van het feit dat Willette veroordeeld en opgesloten werd voor verschillende vechtpartijen, ontbond Blue Note zijn contract. In 1963 kwam hij vrij en trok hij naar Chicago, waar hij een trio oprichtte en in clubs optrad. Hij kreeg er een contract bij Argo Records, dochteronderneming van Chess. Na twee opnamesessies verdween Willette echter in de obscuriteit en in 1971 overleed hij aan een longontsteking.
Deze Jasmine verzamelaar bevat naast het volledige Blue Note album ‘Face To Face’, drie tracks van het eveneens bij Blue Note uitgebrachte ‘Stop And Listen’, vier bonustracks van Willette vroegste opnames. Vanaf de eerste track ontpopt ‘Baby Face’ Willette zich als een uitermate creatieve orgelist, die jazz, gospel en blues op een meesterlijke wijze weet te combineren. Laat ons hopen dat Jasmine spoedig ook de overige songs van het ‘Stop And Listen’ album op de markt brengt. Immers muziek van uiterst getalenteerde muzikanten, hoort niet ongehoord te blijven, zeker niet die van ‘Baby Face’ Willette.
 
 
Lambert Smits 
Foto
​This Jasmine collector contains, besides the full Blue Note album ‘Face To Face’, three tracks from the also by Blue Note released ‘Stop And Listen’, four bonus tracks from Willette's earliest recordings. From the first track, ‘Baby Face’ Willette emerge as an extremely creative organist, who knows how to combine jazz, gospel and blues in a masterful way. Let's hope Jasmine will release the rest of the ‘Stop And Listen’ album soon as well. After all, music by extremely talented musicians should not stayed unheard, especially not that of ‘Baby Face’ Willette. An absolute must have!
0 Reacties

Matt ‘Guitar’ Murphy: In Session, From Memphis To Chicago 1952 -1961

22/11/2020

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
 
Junior Parker And The Blue Flames
You’re My Angel
Bad Women Bad Whiskey
 
Earl (Whoopin’ And Hollerin’) Forrest
Wronged A Woman
I Can’t Forgive You
 
Robert Bland Or Bobby ‘Blue’ Bland With Ike Turner Orchestra
Drifting From Town To Town
Good Lovin’
 
Memphis Slim
Living The Life I Love
Wish Me Well
Little Piece Of Mind
Four Years Of Torment
Sassy Mae
 
Billly ‘The Kid’ Emerson With Al Smith’s Orchestra
Do Yourself A Favour
You Never Miss Your Water
 
Memphis Slim
Stroll On Little Girl
Steppin’ Out
Slim’s Blues
Lend Me Your Love
Sassy Mae
 
Otis Rush And Band
So Many Roads, So Many Trains
You Know My Love
I Can’t Stop Baby
 
Chuck Berry
Driftin’ Blues
Don’t You Lie To Me
Worried Life Blues
 
Memphis Slim And His Band
Lonesome
I’ll Just Keep On Singing The Blues
 
Muddy Waters
Lonesome Room Blues
Messin’ With The Man
 
 

​Gitarist Matt ‘Guitar’ Murphy (29.12.1929 – 15.06.2018) raakte bij het grote publiek bekend door zijn rol in de twee komische films, ‘The Blues Brothers’ en ‘Blues Brothers 2000’ aan de zijde van John Belushi en Dan Aykroyd. Op dat ogenblik had Matt reeds een indrukwekkende staat van dienst. In 1948 verhuisde hij van Memphis, Tennessee naar Chicago, waar hij toetrad tot de band van Howlin’ Wolf en was hij tevens te horen op diverse opnames voor het Chess label.  Dit opende vanzelfsprekend deuren naar samenwerkingen met een aantal grootheden uit de blues, die hem maar al te graag inhuurde als sessiemuzikant. Zo deden o.a. Junior Parker, Earl Forrest, Bobby ‘Blue’ Bland, Memphis Slim, Billy ‘The Kid’ Emerson, Otis Rush, Chuck Berry en Muddy Waters regelmatig beroep op hem.
Dit album bevat maar liefst 28 tracks van artiesten, wiens opnames Matt ‘Guitar’ Murphy op de zes snaren op een formidabele manier tot een hoger niveau wist te tillen. Tussen 1952 en 1961 opgenomen rhythm & blues en blues voor labels als Modern, Meteor, United, Vee Jay, Strand en natuurlijk Chess, die een fraai beeld geven van de beginjaren van een uitstekend gitarist.
 
Lambert Smits (4)
Foto
​Matt 'Guitar' Murphy was best known for his role in the two films by The Blues Brothers. At that time, Murphy had already had a serious career as a session musician with greats such as Memphis Slim, Junior Parker, Chuck Berry, Otis Rush and Muddy Waters. On this album you get 28 rhythm & blues tracks, which Matt 'Guitar' Murphy, recorded by their side between 1952 and 1961.
0 Reacties

Danny Brooks and Lil’ Miss Debi: Are You Ready?  The Mississippi Sessions

21/11/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
​Tracks:
  1. Are You Ready
  2. Jesus Had The Blues
  3. Jamaica Sun
  4. We Do Whaterver It Takes
  5. Let Me Know
  6. No Easy Way Out
  7. Angel From Montgomery
  8. Coming Home
  9. One More Mile (To Mississippi)
  10. Rock n Roll Was The Baby
  11. Where Will You Stand
  12. Hold On To Love
  13. Broken
  14. Climb That Mountain
  15. Put A Little Rock N Roll In Your Soul
  16. Without Love
  17. Me and Brownie McGhee
  18. Tell Ma About It
  19. When I’m Holding You
  20. The Battle
 
Website Artiest
Danny Brooks and Lil’ Miss Debi

​Danny 'Texassippi Soul Man' Brooks, die gevestigd is in Llano, Texas, heeft de muzikaliteit die zowel de Texas blues sound als heel wat Mississippi tunes overspant. Danny involveert dit alles en noemt dit ingenieus 'Texassippi'. Hij groeide op met heel wat country, blues en soulmuziek en had het voorrecht om ooit te mogen openen voor Brownie McGhee. Danny werd door Mitch Lopate voorgesteld aan Johnny Sandlin, de legendarische producer van Capricorn Records. Die bracht hem naar Decatur Alabama om het album 'No Easy Way Out' op te nemen met heel wat Muscle Shoals-muzikanten zoals David Hood, Spooner Oldham, Bonnie Bramlett, Frazer Mohawk en bassist Tim Drummond. Als Texassippi Soul Man Danny Brooks heeft hij de afgelopen jaren veel getoerd met  Lil’ Miss Debi, en samen registreerden het duo de albums ‘Texassippi Soul Man’ (2012), ‘This World Is Not Your Friend’ in 2015 en ‘Get Your Joy On’. Nu is er het langverwachte ‘Are You Ready? The Mississippi Sessions’. Danny Books en echtgenote Miss Debi trokken de studio in met een hele rits gastartiesten. Dat resulteerde in twintig songs die de beproevingen van het leven, de liefde en de harde levenslessen weergeven. Rocksongs als ‘Are You Ready’ zijn ingekleurd met die oppermachtige vocalen, heavy gitaarriffs en een Memphis soul hoornsectie. En die blazerssectie zal ook de soulballades ‘Jesus Had The Blues’ en ‘Coming Home’ enthousiasmeren. De track ‘Jamaica Sun’ heeft dan weer die typerende reggae tune, en dat divergeert met de gospelsongs ‘We Do Whatever It Takes’ en ‘Let Me Know’. In de mid-tempo blues track ‘No Easy Way Out’ mag Lil’ Miss Debi de vocale honneurs waarnemen, net zoals in het goosebumps caput ‘Angel From Montgomery’, origineel van John Mayer. Met ‘One More Mile’ (To Mississippi) en ‘Rock N Roll Was The Baby’ gaan we naar het diepe zuiden. Het radiovriendelijke ‘Where Will You Stand’, het country begeesterde ‘Hold On To Love’, de heavy blues rocker ‘Broken’, het folky ‘Climb That Mountain’ én het cajun geïnspireerde ‘Put A Little Rock n Roll In Your Soul’ staan in aangenaam contrast met het Chicago gospelblues begeesterde ‘Without Love’ en het autobiografische ‘Me and Brownie McGhee’.  Van het lekker voet-stampende ‘Tell Ma About It’ gaat het gezwind naar de Southern rockballade ‘When I’m Holding You’ en de speelse afsluiter ‘The Battle’. Danny Brooks stemtimbre met die lage, rauwe, bijna grommende stem is hier met een vette knipoog naar Tom Waits.
 
Philip Verhaege (5)
Foto
​Now there is the long-awaited "Are You Ready? The Mississippi Sessions ". The duo went into the studio with a whole series of guest artists. The result, twenty songs that depict the trials of life, love and hard life lessons. Danny Brooks has that voice timbre with a low, raw, almost growl voice. Rock songs like "Are You Ready" are colored with those supreme vocals, heavy guitar riffs and a Memphis soul horn section. 
0 Reacties

Peter Veteska & Blues Train: Grass Ain’t Greener On The Other Side

20/11/2020

0 Reacties

 
Foto
DETAIL ALBUM
​Tracks:
  1. Am I Wrong Pretty Baby
  2. Baby You've Got What It Takes'
  3. Running Like A Dog
  4. I've Been Missing You
  5. You Give Me Loving
  6. Learning The Blues
  7. Thinking And Drinking
  8. Heartbreaker
  9. You Don't Love Me
  10. Grass Ain't Greener On The Other Side
 
Website Artiest
Peter Veteska

​Na een lange pauze in de muziekscene, vormden leadgitarist en zanger Peter Veteska eind 2013 de formatie Peter V Blues Train. In 2015 bracht de band hun eerste album uit, ‘Peter V Blues Train’. In 2016 hadden ze snel een vervolg met de plaat ‘On Track’. Peter werd kort hierop genotuleerd in de New York Blues Hall of Fame. Een jaar later werd 'Running Out of Time uitgebracht. Het album ‘Shaken But Not Deterred’, uit 2018 piekte op nummer drie in de RMR hitlijsten. Peter Veteska (gitaar, vocals), vindt alweer zijn soulmates in drummer Alex D'Agnese en bassist Coo Mo Jhee. Speciale gasten zijn Jeff Levine, de legendarische toetsenist die ooit toerde met Joe Cocker, Hall and Oats en John Fogerty, vocalist/mondharmonica Mikey Junior, Jen Barnes (vocals) en Delaware bluesgitaarveteraan Roger Girke. Het vijfde muziekproject van de band is ‘Grass Ain't Greener On The Other Side’, dat zal worden uitgebracht eind 2020. Een set van tien nummers, die afwijken van eerdere jazz- en funk-invloeden, waarbij de hardwerkende gitarist nu besluit een pure rock- en blues sound te performen. Mickey Junior is meteen een constante in de openingssong ‘Am I Wrong Pretty Baby’. In de funky blues shuffle
‘Baby You've Got What It Takes', origineel van Dinah Washington en Brook Benton, krijgt Peter V vocale steun van zangeres Jen Barnes. Jen die ook haar eigen band leidt aan de kust van Jersey is een frisse vocale verschijning. Peter’s Stratocaster gitaarriffs begeesterd, samen met die Hammond B3 tunes, het overweldigende ‘Running Like A Dog’. Dit alles contrasteert met het akoestische Delta bluesy ‘I've Been Missing You’, het swingende ‘You Give Me Loving’ en de jazzy ballade ‘Learning The Blues’. Crescent City blues zijn dan weer een swingend ‘Thinking And Drinking’ en Ray Charles’ ‘Heartbreaker’. Bij Willie Cobbs ontleende Peter voor de gelegenheid ‘You Don't Love Me’, om te eindigen met de titeltrack ‘Grass Ain't Greener On The Other Side’. Knap!
 
Philip Verhaege (4 ½)
​Peter Veteka is a great vocalist / guitarist who leads a tight rhythm section. His sound ranges from heavy bluesrock over funky tunes and some rare ballads. Strong album !
0 Reacties

Various Artists: Dancefloor Killers, Volume 1, Doctor Velvet

18/11/2020

0 Reacties

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Mike Robinson: Lula
  2. Volcanos: Oh Oh Mojo
  3. Jessie Powell Orchestra: The Walking Blues
  4. The Nite Riders: Doctor Velvet
  5. Bobby Hendricks: Molly Be Good
  6. Jimmy Liggins: I Ain’t Drunk
  7. John Lee Hooker: Dimples
  8. Gay Poppers: You Got Me Uptight
  9. Johnny Otis Orchestra  (Vocal Redd Lyte): Little Red Men
  10. Earl (Connelly) King: They Tell Me
  11. Eddie Barnes: Sweet Lover
  12. Harmonica Fats: Tore Up
  13. Helen Humes: Real Fine Daddy
  14. Smokey Smothers: Twist With Me Annie
  15. Teddy (Mr. Bear) McCrae: Hi Fi Baby
  16. Ray Johnson: Shake A Little Bit
  17. Earl Washington: Miserlou
  18. Sugar Boy Williams: Little Girl
  19. Little Betty: Twistin’ School
  20. Chris Kenner: Will You Be Mine
  21. Larry Bright: Way Down Home
  22. Huey Smith & His Clowns: Genevieve
  23. Henry Strogin: Misery
  24. The Five Counts: Watermelon Walk
​‘Mojo Man’ Little Victor start met ‘Doctor Velvet’ de nieuwe ‘Dancefloor Killers’ serie. Een serie, die zoals hijzelf aangeeft ‘het neusje van de zalm’ van dansbare muziek bevat. Deze eersteling bundelt 24 bekende en minder bekende tracks uit de hoogdagen van de rhythm & blues, blues en rock-‘n-roll. Bekend is zeker ‘The Walking Blues’, hier in een schitterende bigbandfeel door het Jessie Powell Orchestra. Voor een flinke dosis rock-‘n-roll zorgt even later Bobby Hendricks met ‘Molly Be Good’. Jimmy Liggins werkt zich eerder shufflegewijs door ‘I Ain’t Drunk’ en wordt op zijn beurt gevolgd door boogie grootheid John Lee Hooker met het al even bekende ‘Dimples’. Nog meer bekend volk kondigt zich aan met het Johnny Otis Orchestra. Met als vocalist Redd Lyte resulteert dit in een aanstekelijk ‘Little Red Men’. Eventjes wat gas terugnemen? Daar is het soulvolle ‘They Tell Me’ van Earl ‘Connelly’ King de passende track voor. We blijven trouwens nog even van het heerlijk soulgevoel doordrongen met Eddie Barnes’ ‘Sweet Lover’. Mondharmonicavirtuoos Harmonica Fats zet iets meer in op swingende, hitsige rhythm & blues met ‘Tore Up’, gevolgd door een andere grote rhythm & blues dame, namelijk Helen Humes. Zij brengt een met een kippenvel bezorgende saxsolo versierde ‘Real Fine Daddy’. ‘No Fillers, Just Killers’ wordt weer eens bevestigd, want ook de grote gitarist Smokey Smothers is aanwezig met het overbekende ‘Twist With Me Annie’. Smothers werkte trouwens nog met Howlin’ Wolf en Freddy King. Een pracht van een zwoel aanvoelend instrumentaal nummer is het met de piano op de voorgrond en door sax aangevulde ‘Miserlou’ van Earl Washington. Redelijk ‘hard to find’ is dan weer ‘Twistin’ School’ van Little Betty. Niet getreurd, want ook dit nummer maakt deel uit van deze compilatie. Met het instrumentale ‘Watermelon Walk’ van The Five Counts sluit het eerste volume in de ‘Dancefloor Killers’ reeks.
Hoeft het nog gezegd dat deze nieuwe serie niet te missen is? Wij zijn al benieuwd welke tracks door Little Victor zullen weerhouden worden voor de volgende op stapel staande volumes.
 
 
Lambert Smits 
Foto
​‘Mojo Man’ Little Victor starts with ‘Doctor Velvet’ the new ‘Dancefloor Killers’ series. A series, which contains ‘the cream of the crop’ of danceable music. This first album brings together 24 well-known and less known tracks from the heyday of rhythm & blues, blues and rock and roll. Extremely danceable music and highly recommended!
0 Reacties
<<Vorige

    Archives

    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afrobeat
    Afrobilly
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avantgarde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country And Western
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Countryrock
    Country Rock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixiemusic
    DIY
    Doowop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folkpop
    Folk Pop
    Folkpoptronica
    Folkrock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funky Blues
    Fusion
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazzfunk
    Jazz Funk
    Jazz Fusion
    Jazzrock
    Jazz Rock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Progrock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Souljazz
    Soul Jazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    TexMex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    Worldmusic
    World Music
    World Pop
    Zydeco

  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2021
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2020