Category: Blues - KEYS AND CHORDS

Antry: Devil Don’t Care

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Devil Don’t Care
Always With Me
How Far Down
Fishin’
Prince of Peace
Borrowed Angels
Devil Gone Fishin’
Sending Me Angels
Get Up
Special Angel

Platenlabel
Tres Lobas Enterprises

Labelnummer
TLE-CD-8849

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Antry

Een nogal nors kijkende Steve Antry promoot met ‘Devil Don’t Care’ zijn debuutalbum. Maar laat je niet verleiden door zijn aanblik, want zijn stem klinkt honigzoet. Hij komt uit Tulsa en samen met partner/producer Peter Carson en enkele muzikale soulmates trok hij naar Nahsville om zijn tien songs in te blikken. De openingssong ‘Devil Don’t Care’ is een knappe blues track die is ingekleurd met een rijkelijke rocking’ gitaar shuffle. Het nummer ‘Always With Me’ is een popballade die zich heel wat airplay aanmeet. De song ‘How Far Down’ heeft een gospelachtergrond, en niet alleen tekstueel, maar ook het handgeklap en de backingvocals van Shaun Murphy zorgen voor hemelse arrangementen. Het akoestische ‘Fishin’ is evenwel een troostgeestig verhaal. Antry heeft aan de oevers van de rivier blijkbaar meer geleerd van zijn vader dan in de boeken. De Southern Rock song ‘Prince of Peace’, origineel van Leon Russel, staat in aangename divergentie met de ballade ‘Borrowed Angels’. In het funky ‘Devil Gone Fishin’ komt Andy Gomez de band versterken met zijn aanporrende gitaarriffs. Het nummer ‘Sending Me Angels’, van Frankie Miller, is nog zo’n emotionele compositie en in ‘Get Up’ komt het gospelgevoel weer aanwakkeren. Het afsluitende ‘Special Angel’, van Jimmy Duncan is nog zo’n gevoelig luisterstuk. Antry weet ze er blijkbaar wel uit te kiezen.

Philip Verhaege (4)

A rather naughty Steve Antry promotes 'Devil Do not Care' his debut album. But do not be tempted by his sight, because his voice sounds honey-sweet
Beautiful ballads are interchanged with handsome blues and soul songs.

The Jon Spear Band: Hot Sauce

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bottom of the Bottle
Geographical Cure
Really Great Gig
Hot Sauce
Noah's Blues
Pierre Jourdan
Hit the Quarter
Butt Dial Kyle
Wintertime
Blues for a Soldier
Cheap Whiskey and Stale Cigarettes
Natchez Burning

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Jon Spear Band

The Jon Spear Band is een project van enkele vrienden uit Central Virginia. De liefde voor de muziek bracht hen samen en ze zijn inmiddels al een tijd actief in de Central Virginia Blues Society. The Jon Spear Band bestaat sinds 2012, weliswaar in verschillende personeelswijzigingen. Momenteel zijn Dara James (gitaar, zang en harmonica), Andy Burdetsky (bas), John Stubblefield (drums) en zanger/gitarist Jon Spear de kern rond de band. De twaalf originele tracks van het album ‘Hot Sauce’ staan bol van de muzikale diversiteit. De blues rocker ‘Bottom Of The Blues’ mag het album openen. Dara Jameskleurt met zijn gitaarriffs vrijwel meteen de doorspekte sound. Van een geheel andere orde is de calypso ritmiek van ‘Geographical Cure’ en de rock-‘n-roll vibe van ‘Really Great Gig’. De klassiek R&B groove in de titeltrack wordt bewerkstelligd door Ron Holloway saxofoon arrangementen. De moderne ritmiek uit ‘Noah’s Blues’ en het akoestische ‘Pierre Jourdan’ staan dan weer in contrasterende antithese. Het zuiderse ‘Hit Quarter’ zal alweer heel wat dansvloeren bevolken, net zoals het zonnige ‘Butt-Dial Kyle’. Het primitieve ‘Wintertime’, de aanwakkerende gitaarriffs uit ‘Blues For A Soldier’ en de donkere a capella workerssong ‘Natchez Burning’ zorgen een considerabel klankenpalet.

Philip Verhaege (4 ½)

The Jon Spear Band is a collaboration of some of Central Virginia’s finest and most dedicated blues musicians. Highly recommended!

Doug MacLeod: Break The Chain

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Goin’ Down To The Roadhouse
Mr Bloozeman
Lonesome Feeling
Travel On
La-The Siren In The West
One For Tampa Red
What The Blues Means To Me
This Road I’m Walking
Who’s Driving This Bus?
Church Street Serenade
Going Home
Break The Chain

Platenlabel
Reference Recordings

Labelnummer
RR 141

Distributie
Music & Words

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Doug MacLeod

Binnen de blueswereld heeft Doug MacLeod voor mij steeds een prominente plaats ingenomen. Alhoewel het commerciële aspect noodgedwongen ook voor de blues geldt, heeft MacLeod toch bij iedere release blijk gegeven van een enorme eerlijkheid en openheid. Wat ik maar wil zeggen is dat het commerciële bij hem niet de hoofdreden is om een album uit te brengen. Doug had en heeft nog steeds iets te vertellen, wat hij trouwens ook weer op ‘Break The Chain’ doet. Eerlijker dan hier kunnen opnames amper verlopen. In enkele dagen blikten Doug, zoon en gitarist Jesse, drummer Jimi Bott, bassist Denny Croy en percussionist Oliver Brown, dit akoestisch album live in, zonder overdubs, mixtrucjes en effecten. Wat je hoort, is het echte werk. Opener het uptempo, van slide doordrongen ‘Goin’ Down To The Roadhouse’ laat je onmiddellijk kennismaken met de rechttoe rechtaan opnametechniek, waardoor je het gevoel krijgt bij de opnames aanwezig te zijn. Doug is een geboren storyteller en dat mag je letterlijk nemen. Hij etaleert dat zoals alleen hij dat kan op ‘Mr. Bloozeman’, waar hij de bluesposeurs flink te kijk zet. ‘Lonesome Feeling’ is dan weer één van die authentieke, pakkende akoestische Mississippi Delta bluestracks. Zijn bewondering voor één van de groten in de blues en tevens Dougs idool, brengt hij tot leven in het fenomenale instrumentale ‘One For Tampa Red’. ‘What The Blues Means To Me’ is een gesproken track, zonder begeleiding, waar Doug haarfijn het begrip ‘blues’ benadert. In het a capella gebrachte ‘Going Home’ zet Doug op scherpe wijze onze sterfelijkheid in de spots. Het mooiste nummer is ongetwijfeld afsluiter en titeltrack. In dit nummer dat Doug samen met Jesse schreef, rekenen beiden af met huiselijk geweld en misbruik, dat in Dougs familie heerste. Met ‘Break The Change’ maken ze resoluut komaf met deze toestanden.
Tijdens de opnames kreeg Jesse MacLeod te horen dat hij kanker had. De opnames gingen echter door en nu citeer ik Doug: “we believe that cancer should not dictate your life. The love that Jesse and I felt from all who were with us in the studio was incredible”.
Een pluim gaat zeker ook richting Jimi Bott en Oliver Brown voor de schitterende percussie.
Eenvoudige maar sublieme songs, eerlijkheid, indrukwekkend slidewerk en een passionele stem zijn de kenmerken van ‘Break The Chain’. Blues zoals blues hoort te klinken!

Lambert Smits (5)

Acoustic storytelling blues like only Doug MacLeod can perform. Super album!

Altered Five Blues Band: Charmed & Dangerous

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Charmed & Dangerous
Mint Condition
Three Forks
On My List to Quit
If Your Heart Went Public
Gonna Lose My Lady
Cookin' in My Kitchen
She's Still Crazy
Eighth Wonder
Three Alarm Desire
Small Talk
Rotten
Look What You Made Me Do

Platenlabel
Blind Pig Records

Labelnummer
BPCD 5169

Distributie
The Orchard

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Altered Five Blues Band

Het Milwaukee gebaseerde kwintet Altered Five Blues Band, dat werd opgericht in 2002, promoot nu zijn labeldebuut voor het zeer gewaardeerde label Blind Pig Records. Het album ‘Charmed & Dangerous’ is het vierde album voor de band en werd geproducet door Tom Hambridge, die hier ook op plaatsnam op de drumstoel. Verder vinden we Jeff Schoedel (gitaar), Mark Solveson (bas), Raymond Tevich (keyboard) en vocalist Jeff Taylor. De dertien nummers zijn allen hard-drive blues tracks die zijn ingezaaid met knappe R&B en rocking’ soul. Taylor heeft een fantastische stem die zich makkelijk laat leiden door knappe shuffels en gitaarriffs.
In de openingssong, dat tevens de titeltrack is, doet Taylor’ stemtimbre ons wat aan B.B. King terugdenken. De shuffle in ‘Mint Condition’ doet ons werkelijk heupwiegen, net zoals het Mississippi Delta blues begeesterde ‘Three Forks’ ons gezellig doet voetstampen. Steve Cochen blues harp is hier een meer dan aantrekkelijke invulling voor de sound. Jeff Schroedels gitaarriffs verrichten ook wonderen in het aanwakkerende ‘On My List to Quit’ en het swingende ‘Gonna Lose My Lady’. In de geëlektrificeerde sentimentele ballades ‘If Your Heart Went Public’, ‘Eight Wonder’ en ‘Cookin’ In Your Kitchen’ neemt de band bewust wat gas terug. Cochen is nog een laatste keer terug met zijn mondharmonica in het gestaagde ‘She’s Still Crazy’. De drijvende blues rockers ‘Three Alarm Desire’, het funky ‘Small Talk’ en de rocktunes uit de song ‘Rotten’ behoren overduidelijk tot onze favoriete nummers. Als afsluiter presenteren de Altered Five Blues Band het authentiek klinkende ‘Look What You Made Me Do’. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

The Milwaukee-based quintet Altered Five Blues Band, promotes now its label debut for the highly rated label Blind Pig Records. Beautiful ballads are interchanged with handsome blues and soul songs….

The Halley DeVestern Band: Keep On Playin’

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Keep on Playin'
Time For You To Light Things
Bangin'
Song In You
Hit Twice

Platenlabel
Devestunes & Li’l T

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Haley DeVestern Band

The Halley DeVestern Band is een blues, funk en rockband uit NYC. Zangeres Halley DeVestern David Patterson (gitaar), Rich Kulsar (drums), Tom Heinig (bas) en gitarist en keyboardvirtuoos Steve Jabas presenteren nu hun langverwachte EP. De opvolger van de succesvolle EP ‘Fabbo! Boffo! Smasho!’ uit 2014. Productief kan je deze band dan ook niet meteen echt noemen. Het leuke hebbeding ‘Keep On Playin’ is een verzameling van vijf originele en opwindende tracks. De titeltrack mag zoals vaak de dans openen. Halley heeft een sterk stemtimbre dat zich honkt in de sound die de band beoogd. Het zwaarbeladen en funky ‘Time For You To Light Things’ is een swingend dansnummer. Het zwoele ‘Bangin’ en het bijdetijdse ‘Song In You’ zullen wellicht ook wel gensters slaan op de dansvloer. De meest bluesy song is het afsluitende ‘Hit Twice’. Hier komen de slide gitaar en een meeslepende wasboard ons aangenaam verrassen.

Philip Verhaege (4 ½ )

The Halley DeVestern Band is a blues, funk and rockband from NYC that rocks!

Stacy Jones: Love Is Everywhere

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mojo Potion #61 & 49
Wait For Heaven
Can't Find Love
Stomp Jump Boogie
Can't You Be Mine
I Fell In Love
Love Is Everywhere
One Stop Light
Gotta Get Over You
Tough Girls Never Cry
I'll Be On My Way

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Stacy Jones

Stacy Jones is niet aan haar proefstuk toe. Ze won in 2016 de Washington BB Song Writer of the Year Award’, won een BB Award met haar release ‘Whiskey, Wine and Water’, en was ook laureaat in 2015 voor de IMEA (International Music and Entertainment Association) als ‘Best Blues Song’ met haar nummer ‘Can’t Do Nothin’ Right’uit datzelfde album. Stacy werd ook genomineerd voor ‘Best of the Blues’ awards in de categorieën songwriting, performance, harmonica, guitar en was winning vocalist in 2010 and 2014. Een prijzenkast die dus werkelijk uitpuilt met prijzen en awards. Nu heeft ze samen met haar stellaire band Jeff Menteer (gitaar), Rick J Bowen (drums) en haar vader Tom Jones (bas) alweer elf knappe song gerealiseerd. Als producer koos Stacy Jones (bluesharp/vocals, gitaar, piano en Hamond B3) voor de gerenommeerde Floyd Reitsma. Het album opent met ‘Mojo Potion #61 & 49’. Na een akoestische intro komen Stacy’s bluesharp en de gitaarriffs ons vrijwel meteen overdonderen.
De strakke toon is meteen gezet. Al wordt met de emotionele rockballade ‘Wait For Heaven’ meteen wat gas teruggenomen. Na de swingende country captatie ‘Can’t Find Love’ komt meester en harmonica virtuoos Lee Oskar de gemoederen verder aanwakkeren in de instrumentale ‘Stomp Jump Boogie’. De blues trage ‘Can’t You Be Mine’ is een echte ‘goose bumps’ song en het nummer‘I Fell In Love’ is een regelrechte hit in wording. De weemoedige titeltrack staat dan weer in aangenaam divergentie met het swingende ‘One Stop Light’ en de blues tracks ‘Gotta Get Over You’ en ‘Tough Girls Never Cry’. De akoestische gitaar en blues harp mag zijn arrangementen uitlenen aan het afsluitende ‘I’ll Be On My Way’. Knap!

Philip Verhaege (5)

Stacy Jones experiments by mixing handsome blues, Americana and subtle country licks. What a voice, what a sound .. ‘Love Is Everywhere’ is really a blast of a release… Highly recommended!

Scott Ellison: Good Morning Midnight

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sanctified
No Man's Land
Gone For Good
Last Breath
Hope and Faith
Another Day In Paradise
You Made a Mess (Outta Me)
Good Morning Midnight
Tangled
Wheelhouse
Big City
Mysterious
When You Loves Me Like This

Platenlabel
Red Parlor Records

Labelnummer
RDP-1704

Distributie
Nier Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Scott Ellison

Scott Ellison presenteert met ‘Good Morning Midnight’ eindelijk de langverwachte opvolger van het succesrijke ‘Elevator Man’ uit 2015 en ‘Jesus Love Me’ uit 2014.Ellison, die uit de buurt van Tulsa, Oklahoma komt, staat inmiddels meer dan dertig jaar op de planken. Via de Britse bluesboom ontdekte hij de meer zwart getinte blues sound. Deze blues veteraan begeleide in het verleden heel wat grote artiesten en stond jarenlang in de backing bij Clarence ‘Gatemouth’ Brown. Nu vinden we dus welgeteld dertien originele songs op zijn nieuwste telg ‘Good Morning Midnight‘. Het New Orleans geënthousiasmeerde ‘Sancified’ mag letterlijke en figuurlijk de dans openen. We zijn vertrokken voor een goed uurtje knappe en opwindende blues, soul en funky tunes. De bluesy gitaarriffs kleuren met swingende ‘No Man’s Land’ en de innemende ballade ‘Gone For Good’. De enige cover op het album ‘Last Breath’ vloeide ooit uit de pen van Steve Pryor en Scott Hutchinson. Het nummer ‘Hope and Faith’ is dan weer overgoten met knappe reggae en komt in contrast met de blues rockers ‘Another Day In Paradise’ en ‘Tangled’. De blues ballade ‘You Made A Mess’ (Outta Me) is zelfs een weemoedige song. Maar de jazzy instrumentale ‘Wheelhouse’ komt dan weer in antithese met de New Yorkse blues rocker ‘Big City’ en het funky ‘Mysterious’. Het afsluitende ‘When You Loves Me Like This’ is alweer ingekleurd met die lekker lopende gitaar en harpgroove.

Philip Verhaege (4 ½)

Scott Ellison finally presents with 'Good Morning Midnight' the long-awaited successor of the successful ‘Elevator Man’ (2015) and ‘Jesus Love Me’ from 2014 ... Highly Recommended!

Andrew Chapman a.k.a. JoJo: Well, It’s About Time!

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

That's The Kind of Day That I Had Today
Face of Love
Harley Hotstuff
Still Got The Message
You've Got a Lover
The Fit & The Feel
She Don't Mess With My Buzz
Will You Recognize Me
Bag of Bones
Plane Ride From Paris
That Takes Some Balls
Talk to Me
Butterfly

Platenlabel
UpIsland Records

Labelnummer
UR-0407

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Andrew Chapman

‘It’s All About Time’ is hier misschien wel de meest toepasselijke expressie in de hedendaagse muziekscéne. Andrew Chapman ontmoette Tony Braunagel voor het eerst in de nachtclub Act III in Houston ergens in de late jaren ’60. Andrew was toen een aandacht toeschouwer bij het concert van zijn vriend Johnny Winter en diens broer Edgar. Tony’s vriend en buur Willie Ornelas hanteerde destijds de drumsticks bij de broers Winter. Braunagel had toen de band Buttermilk Bottom en Chapman kwam zowaar aan boord als manager, en was een helpende hand voor een single op het label Polydor Records in 1970. Andrew vormde niet veel later de band The Bloontz All Stars met bassist Terry Wilson en Tony Braunagel op drums. Inmiddels is Tony een gerenommeerde drummer/producer. Andew verdween een hele poos van het muzikale toneel en was werkzaam in de banksector. Tot hij enkele jaren terug de smaak te pakken kreeg en zich concentreerde op het schrijven van nummers en dit bijhorende album. Voor de openingstrack trekken we meteen richting New Orleans. Teresa James komt hier een bijdrage leveren in de backing. De track ‘Face of Love’ is dan weer regelrechte rock-‘n-roll. Maar de swingende gitaarriffs ruimen al snel plaats voor het moderne en langzame ‘Harley Hotstuff’. Van een ander allooi is dan weer de soul bluessong ‘Still Got The Message’ van zijn soulmate Terry Wilson. De country ballade ‘You’ve Got a Lover’ is hemels mooi gecomponeerd en leidt ons naar het pop geconstrueerde ‘The Fit & The Feel’ en het commercieel klinkende ‘Plane Ride From Paris’.
Het funky ‘She Don’t Mess With My Buzz’ en de overweldigende boogie rocker ‘Bag of Bones’, met Teresa James achter de piano, zijn alweer excellerende culminatiepunten. Wilson’s ‘That Takes some Balls’ staat met zijn twingitaar tunes in aangenaam contrast met de croonersong ‘Talk to Me’ en het bijdetijdse ‘Butterfly’. Door zijn diversiteit is dit best een considerabel album!

Philip Verhaege (4 ½)

Due this musical diversity, this is a great album!

Johnny Ray Jones: Feet Back In The Door

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Feet Back In The Door
Hole In Your Soul
Come Up and See Me Sometime
High Coast of Loving
Hard Times Won
Love-Itis
I’m A Blues Man
A Certain Girl
In The Heart Of The City
Hearts Have Turned To Stone

Platenlabel
Moondag Records

Labelnummer
MDR077

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Johnny Ray Jones

In 1995 trok Johnny Ray Jones samen met Tony Braunagel (drums), Marty Grebb (piano, saxofoon), Joe Sublett (saxofoon) en gitarist Johnny Lee Schell de studio in. Daar werden vier track ingeblikt die nooit officieel werden vrijgegeven. Tot twee jaar geleden de band opnieuw de studio induikt om de sessie af te ronden. Enkele bandleden maakten toen ook deel uit van de Phantom Blues Band, een studioband die werd samengesteld in 1993 voor Taj Mahal’s release ‘Dancing The Blues’. Nu alles is voltooid kunnen we eindelijk volop genieten van het album ‘Feet Back In The Door’. Johnny Ray ‘The Godson of Soul’ Jones had als vocale coach Sam ‘Bluzman’ Taylor. Percy Mayfield’s vrouw Tina was zijn ‘godmother’ en Jones speelde en opende voor Big Joe Turner, Leon Russel, John Mayall en Steppenwolf. De tien track zijn een mix van blues soul en knappe R&B nummers. De titeltrack werd bij elkaar gepend door Arthur Adams en Coco Montoya is gastgitarist in het bluesy ‘Hole In Your Soul’. Mike Finnigan orgelarrangementen komen in de spotlights in ‘Come Up and See Me Sometimes’. De heerlijke en hypnotiserende gitaar groove is een constante in ‘High Cost Of Loving’. In ‘Hard Times Won’ komt Jimmy Powers met zijn bluesharp de sound accorderen. Na het soul chapiter ‘Love-Itis’ komt Johnny Ray Jones op de proppen met enkele merkwaardige coverversies. Zo is er ZZ Hill ‘I’m A Blues Man’, ging bij Allen Toussaint ‘A Certain Girl’ halen en leende hij van Leon Russel de boogiesong ‘Hearts Have Turned To Stone’. Knap!

Philip Verhaege (5)

The Godson Of Soul is back in business! These ten tracks are a mix of blues, soul and handsome R & B. Great stuff!

Layla Zoe: Songs From The Road

5/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD

Backstage Queen
Run Away
A Good Man
Sweet Angel
Pull Yourself Together
Why Do We Hurt the Ones We Love
Why You So Afraid
Never Met a Man Like You
Highway of Tears
The Wind Cries Mary

DVD

Backstage Queen
Run Away
A Good Man
Sweet Angel
Pull Yourself Together
Work Horse
Why Do We Hurt the Ones We Love
Why You So Afraid
Never Met a Man Like You
Highway of Tears
Me and Bobby McGee

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
Ruf 1246

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Layla Zoe

Layla Zoe, die trouwens in Britisch Colombia, Canada werd geboren is al tijdje gebaseerd in Toronto. Zoe won in 2006 de ‘Compo 10 Blues Songwriting Competition’ in de stad Jaarvenpaa in Finland en begon met uitgebreid te toeren doorheen Europa. Enkele jaren geleden presenteerde ze het live album ‘Live at Spirit of 66’, dat uiteraard werd geregistreerd in de fameuze muziekclub in Verviers. Wanneer men deze Canadese schoonheid hoort zingen is een emotioneel ontwaken haast nabij. Nu trok ze samen met Jan Laacks (gitaar), Christoph Hübner (bas) en drummer Claus Schulte op 21 maart 2017 naar de Hirsch in Nuernberg. Ze kon uiteraard niet achterblijven voor Thomas Ruf’s ‘Song From The Road’ sectie. In haar gekende rocking’ blues stijl raast ze als een bezetene door haar repertoire. Zonder aankondiger van dienst komt ze meteen aandraven met de blues rocker ‘Backstage Queen’. Zoe heeft met Laacks een geweldige gitarist aan haar zijde en zijn gitaarsolo’s lopen recht in haar ruwe stembanden. De concert voelt goed aan en dat hoor je ook overduidelijk in haar performen. Of het nu opwindende nummers zijn zoals ‘Run Away’ of rock ballades als ‘A Good Man’, ‘Sweet Angel’ of het emotionele poëma ‘Why Do We Hurt the Ones We Love’, Zoe weet als geen ander haar publiek te bespelen. Maar ze laat haar lange haren ongetwijfeld wapperen in activerende nummers als ‘Pull Yourself Together’, ‘Why So Afraid’ en de Texas blues rocker ‘Never Mat A Man Lo-ike You’. Stevie Ray Vaughan’s gitaarriffs zijn nog niet half uitgedoofd of de gevoelsmatige blues trage ‘Highway of Tears’ bezorgen ons heel wat goose bumps. Een klassieker in haar repertoire is beslist ook Jimi Hendrix’ The Wind Cries Mary’. Op de bijhorende DVD staan enkele andere song, waarvan de classic ‘Me And Bobby McGee’, een a capella gezongen versie, op haar bast lijkt geschreven te zijn. Houdt de vergelijking met Janis Joplin misschien dan toch enig steek.

Philip Verhaege (4 ½)

With Layla Zoe sounds we are always served on our hints. Rock ballads, blues rocker or Texas blues .. it does not matter. The good mood of the Blues fans will always be well served. This is a dynamic album, just like her live concerts.

The Nighthawks: All You Gotta Do

5/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

That's All You Gotta Do
When I Go Away
Baby, I Want to Be Loved
Let's Burn the Cornfield
Another Day
Voodoo Doll
Ninety Nine
Three Times Your Fool
Isn't That So
Snake Drive
Blues for Brother John
Dirty Water

Platenlabel
EllerSoul Records

Labelnummer
ER1707-029

Distributie
EllerSoul Records

Promo-Agent
Marc Pucci Media

Website Artiest
The Nighthawks

De legendarische blues & roots band The Nighthawks zijn terug met een knaller van een release.
En de eclectische sound is de perfectie haast nabij. De band switcht opnieuw heel makkelijk van blues rock, over soul blues, Americana en excellerende rock-‘n-roll. Geïnspireerd door hun helden en mentors registreerde ze nu ook enkele significante coverversies. Het album opent met de overweldigende Brenda Lees’s rocking’ versie ‘That’s All You Gotta Do’. Mark Wener blaast zich kenmerkend de longen uit zijn tenger lijf. Maar de voet gaat even van het gaspedaal in de Americana song ‘When I Go Away’. Het nummer is een persoonlijk afscheid aan Levon Helm. Bij Willie Dixon leende de band voor deze gelegenheid ‘Baby, I Want To Be Love’. Wenner geeft aan dit nummer een geheel eigen swung en verlaat hiermee even het originele Chicago blues firmament. De volgende cover die eigen arrangementen kreeg toegemeten is Randy Newman’s ‘Let’s Burn Down The Cornfield’. Bassist Johnny Castle pende de opwindende rocksong ‘Another Day’ bij elkaar. De heavy gitaarriffs van Paul Bell en Marc Stutso’s strakke drumpartijen zijn haast een constante voor de aanporrende sound. Stutso kon tekstueel niet achterblijven en schreef zijn eigen poëem met ‘VooDoo Doll’. Wenner haalt zijn C12 –hole harmonica uit de kast voor Sonny Boy Williamson’s ‘Ninety Nine’. Tijd voor een eerste ballade met ‘Three Times Your Fool’, die al even snel navolging krijgt met de drijvende groove uit ‘Isn’t That So’ en R.L. Burnside Fat Possum –achtige ‘Snake Drive’. De arrangementen uit instrumentale blues trage ‘Blues for Brother John’ vloeide uit de pen van Mark Wenner. Zijn harpvirtuositeit wordt hier uiteraard sterk bewerkstelligd en wordt verder aangewakkerd in de uitsponnen garage rocksong ‘Dirty Water’, origineel van Ed Cobb. Schitterend album!

Philip Verhaege (5)

The latest recording from The Nighthawks, All You Gotta Do, is about as close to perfection as you would want from a blues and American roots band. Of course those terms and descriptions, blues rock, soul blues, roots rock, roots music, Americana

Dudley Taft: Summer Rain

5/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Flying On Love
Dark Blue Star
Summer Rain
Edge Of Insane
Live Or Die
Pistols At Ten Paces
Don't Let It Fade
Moonbeam
Come With Me
I Lost My Way
Find My Way Back Home

Platenlabel
American Blues Artist Group

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Marc Pucci Media

Website Artiest
Dudley Taft

Dudley Taft werd geboren in 1966 te Washington, DC maar groeide op in de Amerikaanse Midwest. Hij verhuisde in de jaren ‘90 naar Seattle en maakt er deel uit van de hardrock bands Sweet Water en Second Coming. Al deze belevingen combineert Dudley moeiteloos in zijn hedendaagse blues rocksound. Zijn nieuwste en vijfde album, ’Summer Rain’ is net zoals zijn voorganger ‘Screaming In The Wild’ uit 2014, uitgebracht op zijn eigen label American Blues Artist Group Records. De elf originele nummers kwamen tot stand met medewerking van Kasey Williams en John Kessler (bas), drummers Jason Patterson en Mike Tapogna en orgelist Reese Wynans. In de openingstrack ‘Flying On Love’ beult Dudley zijn fuzz pedaal haast tot tegen het oneindige. De moordende ritme sectie is een constante voor zijn beoogde sound. Het nummer ‘Dark Blue Star’ en het hoge tempo in de track ‘Summer Rain’ nemen ons mee op een muzikale roetsjbaan. Na de Texas blues rocker ‘Edge Of Insane’ neemt Dudley wat gas terug in het Hendrixianse ‘Live Or Die’ en ‘Pistols at Ten Paces’. Nog zo’n knaller is ‘Don’t Let It Fade’. Dudley’s wah wah pedaal is onlosmakend diep verbonden met zijn klank. De twin gitaar uit ‘Moonbeam’ is een kruisbestuiving tussen de akoestische gitaar en zijn geëlektrificeerde counterpart. Het hoop lopende ‘Come With Me’ staat in divergentie met rockballades ‘I Lost My Way’ en ‘Find My Way Back Home’.

Philip Verhaege (4 ½)

Dudley Taft confirmed again and again. And that's what we want to hear and see here. The release ‘Summer Rain’ is yet another highly recommended release!

Dennis Johnson & The Mississippi Ramblers: Rhythmland

5/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Walkin Blues
Timbale
Faith
Fillmore Street
That Way No More
Valley Of Love
High Heel Shoes
My Love Is Here For You
Southbound Train
Revolution

Platenlabel
Root Tone Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Marc Pucci

Website Artiest
Dennis Johnson

De San Francisco Bay Area gebaseerde slide virtuoos Dennis Johnson kondigde alvast op 01 augustus zijn nieuwe single ‘Timbale’ aan op iTunes. De tien tracks uit het album ‘Rhythmland’ werden geregistreerd in de Paradise Studios in Sacramento. The Mississippi Ramblers met Tim Metz (drums), Jonathan Stoyanoff (bas) en Craig Long (co-producer/keyboard) verkennen op deze release de wortels van de blues, Americana, rock en folk en maken zelfs uitstapjes naar de latin muziekscéne. Met zijn inspirerendevocals is de openingsong ‘Walkin Blues’ meteen een knaller van formaat. De strakke backing en Denis slidegitaar volgen de ritmische initia van de blues rocktunes. In het latin cascara beïnvloede ‘Timbala’ tilt hij zijn gitaar naar een wel heel hoog niveau. De ballade ‘Faith’ is een wondermooie poëma, en dan moet de swingende piano en gitaarboogie ‘Fillmore Street’ nog de revue passeren. Het akoestische ’That Way No More’ claimt zich enige folk arrangementen aan en vloeit recht in de Mississippi Delta compositie van ‘Valey Of Love’. Dennis houdt zijn dobro nog even bij voor de overweldigende rocker ‘High Heel Shoes’. Even terug naar de Delta en de zwoele porch van een juke joint voor ‘My Love Is Here For You’. Na het hemeltergende ‘Southbound Train’ trekt Johnson nog eens alle registers open in het afsluitende ‘Revolution’. De iconische Robert Johnson was de aanzet tot Dennis Johnson’s gitaar evolutie. Maar het was na het horen van enkele Chuck Berry riffs dat hij zichzelf gitaar leerde spelen. Zijn weg naar het professionele werd geplaveid door David Honeyboy Edwards. Toen hij David’s hand schudde ging een ware energie door hem heen. Honeyboy vertelde Dennis: 'Als je de blues wilt spelen, speel dan de blues!' De welsprekendheid van die verklaring was in zijn eenvoud
De diversiteit in het album ‘Rhythmland’ is alweer van een zeer hoog niveau!

Philip Verhaege (4 ½)

"If you want to play the blues, play the blues!" The eloquence of that statement in its simplicity.
The diversity in the album 'Rhythmland' is again of a very high level!

Chris ‘Bad News’ Barnes: Hokum Blues

26/7/2017

DETAIL ALBUm

Tracks:

It Hurts Me Too
Let Me Play with Your Poodle
I'm Gonna Get High
It's Tight Like That
I Had to Give Up Gym
Things About Coming My Way
You Cant Get Enough of That Stuff
Hokum Blues
Somebody Been Using That Thing
Keep Your Mind on It
Let Me Pat That Thing
Caught Him Doing It
Gin Mill Blues

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT-CB17

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenblatt
BradGirlmedia

Website Artiest
Chris Barnes

Chris Barnes is een acteur, comic, regisseur, componist en blues man in hart en nieren. Nu promoot na het succesvolle ’99 Proof Thruth’ meteen ook hij zijn tweede album ‘Hokum Blues’. En ook dat staat vol met humoristische songs. Een Hokum is een Amerikaanse blues song dat met humoristische, uitgebreide analogie of eufemistische termen seksuele insinuaties en innuendo bewerkstelligd. Pioniers op dit vlak waren de befaamde Hokum Boys, Tampa Red, Georgia Tom en Big Bill Broonzie. De veertien tracks zijn dan ook allemaal coversongs. Chris zocht en vond backing bij Jimmy Vivino (gitaar), Will Lee (bas), Shawn Pelton (drums), Bette Sussman (piano) en harp virtuoos Steve Guyer. Het album opent met ‘It Hurts Me Too’ van Tampa Red. En we blijven nog even in het rijkelijke oeuvre van Tampa met de boogie ‘Let Me Play With Your Poodle’, het vooroorlogse jazzy gestructureerde ‘I’m Gonne Get High’ en het grappige en slide gitaar begeesterde It’s Tight Like That’. Guyer’s harp arrangementen zijn dan weer doorslaggevend in het nummer ‘You Can’t Get Enough of That Stuff’, net zoals de pianostructuur zijn functie heeft in het akoestische ‘Hokum Blues’. De dobro wordt om schoudert voor het gezapige ‘Somebody Been Using That Thing No.2’ en Steve Guyer is even terug met zijn blues harp in het opzwepende ‘Keep Your Mind On It’. Maar met ‘Let Me Pat That Thing’ gaan we terug naar de avant-gardisme periode van The Hokum Boys uit hun Vol.1939.
We blijven nog even in deze periode gebeiteld met het opwindende ‘Caught Him Doing It’, het piano en klarinet geënthousiasmeerde ‘Gin Mill Blues’ en het tijdloze ‘Christmas & New Year’s Blues’.

Philip Verhaege (4 ½)

Chris 'Bad News' Barnes presents his uniquely topical and slightly twisted take on Hokum Blues, the raunchy and humorous song style popularized in the steamy Prohibition era of the 1930s by the likes of Tampa Red and Big Bill Broonzy. Highly recommended!

The Gordon Meier Blues Experience: Magic Kingdom

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Howlin' for My Darlin'
Stop Draggin' That Chain Around
Buddy Buddy Friends
Just Keep Ridin'
In the Open
Red Headed Woman
Gold Tail Bird
Signifyin' Monkey
She Belongs to Me
Someday Baby
Gypsy Woman
The Stumb

Platenlabel
Reverberockets Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Gordon Meier Blues Experience

Iedere artiest is wel beïnvloed door een mentor of idool. Zo is Gordon Meier geïnfluenceerd door B.B. King, Muddy Waters en Lightnin’ Hopkins. Maar toch waren het vooral Freddie King en Magic Slim die een indruk op hem nalieten. Freddie King was zelf eens obsessie gedurende de jaren ’70. Niet veel later ontdekte hij dan ook Magic Slim and The Teardrops. Dit alles leidde tot een bedevaart naar Chicago, het mekka van de geëlektrificeerde blues. In die tijd waren er wel vijftig blues clubs in The Windy City. Maar Gordon kende enkel B.L.U.E.S. on N. Halstead en The Checkerboard Lounge, die op dat ogenblik eigendom waren van Buddy Guy en Junior Wells. Nu heeft The Gordon Meier Blues Experience een dijk van een plaat te promoten. Dit is ware Chicago blues en Gordon heeft zelfs een vrij donkere stem. Hij opent met ‘Howlin’ For My Darlin’, van wijlen Howlin’ Wolf en Willie Dixon. Harp virtuoos Dennis Greunling is van de partij in John Primer’s ‘Stop Draggin’ That Chain Around’. Achter het drumstel zit Lester Veith, Mark Freidman (bas), Joe Taino (slide gitaar), Dean Shot (Rhythm gitaar) en Orgelist Tom Hammer vervolledigen de bezetting. Het bonzende ‘Buddy Buddy Friends’ en ‘Just Keep Ridin’ zijn alweer heerlijk Chicago blues chapiters. Gordon’s knappe gitaarriffs komen hier vrijwel meteen in de spotlights. Bij Freddie King leende hij ‘In The Open’, dat met geweldige orgeltunes is ingezaaid en het nummer ‘The Stumble’. Na het fijn gesnaarde ‘Gold Tail Bird’, origineel van Jimmy Rodgers, is het soultime met Johnny Otis’ ‘Signifyn’ Monkey’. Het originele ‘Someday Baby’ misstaat niet tussen al deze klassiekers. Bij Muddy Waters ging Gorden ‘Gypsy Woman’ ontlenen. Het album ‘Magic Kingdom’ is dan ook de ideale leidraad voor al wie nog niet echt thuis is in de Chicago Blues.

Philip Verhaege (4)

The album is a source of inspiration and a guidance for those who are not home in the Chicago blues ....

Michael Packer: “I Am The Blues”, My Story – Vol 3

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blues For Peace (Narration)
Blues For Peace (Song)
Fields Of Sorrow (Narration)
Fields Of Sorrow (Song)
Yo Staten Island (Narration)
Ya Staten Island (Song)
Flash Flame (Narration)
Flash Flame (Song)
Chicago (Narration)
Chicago (Song)
Do It All Over (Narration)
Do It All Over (Song)
Mr. Packer (Song)

Platenlabel
Iris Music Group

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Blind Raccoon

Het album : “I Am The Blues”, My Story – Vol 3 is helaas een postuum album van Michael Packer. Singer-songwriter, gitarist en New York Blues Hall of Fame Michael Packer overleed helaas op vijf mei 2017 aan leverkanker. Diezelfde middag zou Michael nog spelen op een braderij ten voordele van de kerkgemeenschap. Helaas was de pijn toen al niet meer te harden.
Michael werd geboren in 1950 in New York en stond ruim vijf decennia op de planken. Hij performde zijn eerste optreden op vijftien jarige leeftijd op het Bitter End in Greenwich Village. Hij was nog een tiener toen hij samen met zijn eerste band Papa Nebo, een contract ondertekende bij Ahmet Ertegun’ Atlantac Records. In 1973 registreerde hij drie albums met zijn band Free Beer voor de labels Boeddha en RCA Records. Alle deze albums prijkten in de Billbard Top 100. Zijn veelbelovende carrière wred abrupt afgebroken door alcoholproblemen en hij verbleef zelfs een tijd in de Prisoners of Riker’s Island na een veroordeling. Maar na zijn vrijlating kreeg hij zijn muzikale carrière terug op de rails en werd hij ingewijd als Legendary Ambassador en Master Blues Artist in de New York Hall of Fame. Dit jaar werd hij ook ingewijd in de Chicago Blues Hall of Fame als Legendary Ambassador. Hij speelde ondermeer met David Maxwell en Honey Boy Edwards. Zijn nieuwste telg ‘I Am The Blues’ My Stor Vol 3 is dertien tracks lang en is net zoals ‘Vol 2’ voorzien van gesproken intro’s. Packer doet hierin zijn levensverhaal. Haalt zijn biografie aan, verteld gezapige verhaallijnen en heeft het over het ontstaan van bepaalde nummers. Al deze dialogen zijn dus een inwijdingen voor de songs. ‘I Am The Blues’ zijn Michael’s eerste woorden in de intro van de akoestische fingerpicked slow blues ‘Blues For Peace’. Verder vertelt hij over het verlies van enkele blues artiesten en de gevaren rond het vredestraktaat. Hij komt ook terug op de gebeurtenissen in ‘Fields of Sorrow’, waar hij ooit optrad met Honey Boy Edwards. Het nummer ‘Staten Island’ is dan weer sterk geëlektrificeerde blues. En die sterke lijn trekt hij door in het geweldige ‘Flash Flame’. Het nummer ‘Chicago’ gaat over de ‘capitol city of the blues’ een ‘true story’ in de magie van deze stad. Terwijl ‘Do It All Over’ een akoestische klaagzang is die ons naar de Delta brengt. Als afsluiter komt het weemoedige ‘Mr. Packer’ ons ontroeren. Packer heeft het over zijn ziekte, hepatitis C en de dokters die voor hem medisch niets meer kunnen betekenen. Net zoals in het nummer ‘Chicago’ krijgt Michael Packer backing van Willie ‘The Touch’ Hayes (drums), Mike Wheeler (gitaar), Roosevelt Purifoy (piano) en bassist Melvin Smith.
Het album “I Am The Blues”, My Story – Vol 3, is helaas het muzikaal testament van Mr. Michael Packer!

Philip Verhaege (5)

The album "I Am The Blues", My Story - Vol 3, is the musical testament of Mr. Michael Packer

Karen Lovely: Fish Outta Water

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fish Outta Water
Under The Midnight Sun
Twist My Fate
Waking Up The Dead
Big Black Cadillac
Everything Means Nothing
Hades’ Bride (There Was A Time)
Molotov Cocktails
Next Time
Nice And Easy
Punk Rock Johnny Cash
The River’s Wide

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Karen Lovely

Karen Lovely komt uit Massachusetts en begon op jonge leeftijd met zingen in het plaatselijke kerkkoor. In 2008 debuteerde ze met haar album ‘Lucky Girl’. Deze blues diva, die ook heel ongecompliceerd country, soul, America en bluegrass in haar song verweeft, werd tweede op de 2010 International Blues Challenge. Inmiddels puilt haar prijzenkast werkelijk uit en werd ze genomineerd voor liefst drie Blues Music Award nominaties in 2011 (BMA) voor Best Contemporary Blues Female Artist, Best Contemporary Blues Album and Best Song voor haar tweede release ‘Still The Rain’. Nu promoot Karen haar derde langspeler ‘Fish Outta Water’, dat werd geproducet door de Grammy Award winnende Tony Braunagel. Naast een hele rits gastartiesten wordt Karen ook vergezeld door Rick Holmstrom op gitaar, Taras Prodaniuk (bas) en drummer Matt Tecu. Karen opent met de imposante titeltrack ‘Fish Outta Water’. Dat ze een formidabele zangers is komt sterk tot uiting in het bluesy ‘Under The Midnight Sun’ en het Willie Dixon en Chicago blues geënthousiasmeerde ‘Twist My Fate’. De track ‘Waking Up The Dead’ flirt evenwel met enige country ongedwongenheid. En ook ‘Big Black Cadillac’ mag zich enige rock arrangementen aanmeten. De hoogoplopende fraseringen uit ‘Everything Means Nothing’ staat dan weer in aangenaam contrast met de country ballade ‘Hade’s Bride’. De warme cello en viool klanken vloeien aardig in de mandoline schikkingen. Het nummer ‘Molotov Cocktails’ is een coole R&B compositum die ons naar het West Coast begeesterde ‘Next Time’ brengt. ‘Nice And Easy’ is een lekker lopende Americana song, al komen ook de bluegrass compromissen van ‘Punk Rock Johnny Cash’ ons vrolijk onthalen. Als afsluiter koos Karen voor een hemels mooie soulballade in de vorm van ‘The River’s Wide’. Karen Lovely heeft een knappe soulstem die meerdere stijl omvat en uiteraard ook aankan..

Philip Verhaege (5)

Karen Lovely has a handsome blues and soul voice. The musical diversity is a clever musical masterpiece.

Jim Allchin: Decisions

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Artificial Life
The Mexican End
Bad Decisions
Healing Ground (feat. Keb' Mo')
Blew Me Away
She Is It
Just Plain Sick
Friends
You Might Be Wrong
After Hours
Don't Care
Stop Hurting Me
My Father's Eyes
Destiny

Platenlabel
CD-JA004

Labelnummer
Sandy Key Music

Distributie
Sandy Key Music

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Jim Allchin

De uit Seatle afkomstige Jim Allchin promoot met volle trots zijn derde langspeler. De veertien tracks zijn geregistreerd in de befaamde Blackbird studio in Nashville. Het productieteam stond onder leiding van de Grammy award winnende producer , drummer en songwriter Tom Hambridge. Verder krijgt zanger/gitarist Jim Allchin backing van Michael Rhodes op bas, Reese Wynans (piano en Hammond B3), gitaristen Pat Buchanan en Rob McNelly en The Heart Attack Horns, geleid door Bill Bergman en Lee Thornburg. De internationale blues ster Keb 'Mo' heeft zijn verleent aan het nummer ‘Healing Ground’. De blues shuffle ‘Artificial Life’ mag de dans openen. Met ‘The Mexican End’ gaan we ook muzikaal naar het grensgebied met de staat Texas. Reese Wynans Hammond orgel komt hier vrijwel meteen in het vaarwater van Allchin’s aanwakkerende gitaarrriffs. Na de blues rocker ‘Bad Decisions’ creëer Jim wat ademruimte met de blues ballade ‘Healing Ground’, maar al even snel wordt de Texas blues track ‘Blew Me Away’ op ons losgelaten Het piano gedreven ‘She Is It’ is haast een pop ballade. Geef ons dan toch maar de overheerlijke instrumentale boogiewoogie ‘Just Plain Sick’. Na de blues ballade ‘Friends’ verrast Jim ons met het akoestische chapiter ‘You Might Be Wrong’ en het instrumentale ‘After Hours’. Met ‘Don’t Care’ etaleert Jim Allchin nog even zijn Texastunes en scheurt hij zijn gitaar tegen het nietsontziende in het heavy ‘Stop Hurting Me’. Het album dicht zich toe met ‘Destiny’, tevens de derde instrumentale song.

Philip Verhaege (4)

Jim surprised us again with his tearing guitar parties Gorgeous release!

Lightnin’ Willie: No Black No White Just Blues

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can't Get That Stuff
Eyes In The Back Of My Head
Locked in Prison
San 'N Blue
Note On My Door
Heartache
Fuss And Fight
Phone Stopped Ringing
Thinking Of You
Shake My Snake

Platenlabel
Little Dog Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Lightnin’ Willie

Dik twintig jaar geleden zag ik Lightnin’ Willie voor het eerst live in de inmiddels vergane blues tent De Blauwe Wolk, in Grotenberge nabij Zottegem. Hij maakte toen brandhout van de keet en speelde het spreekwoordelijke dak eraf met zijn band The Poorboys. Na het optreden raakten we aan de praat met Willie. Toen vertelde Willie dat hij de komende weken het voorprogramma van B.B. King zou verzorgen. Langs onze neus weg vroegen we of het eventueel mogelijk zo zijn, om een gesigneerde foto van Mister King te verkrijgen. Willie zou zijn best doen en noteerde mij adres. Eigenlijk had ik in mijn stoutste dromen niet meer gedacht aan onze afspraak. Tot enkele maanden later een grote enveloppe in de brievenbus belande. Willie had woord gehouden. Een grote gesigneerde foto van B.B. King ‘himself’ werd ons toegezonden. Inclusief enkele foto’s van Lightnin’ Willie samen met Riley Ben King.
Bluesicoon Lighnin’ Willie is het pseudoniem voor William K. Hermes. Na al die jaren heeft Lightin’ Willie nog niets aan charisma ingeboet. Zijn sound heeft nog steeds die onweerstaanbare mix van conventionele muzikale inventiviteit die ongedwongen is ingekleurd met zijn ruwe stem en hedendaagse riffs. In de studio kon Willie beroep doen op Michael Murphy (piano/orgel), Skip Edwards (Hammond B3/accordeon), Doña Oxford - piano op het nummer ‘Can’t Get That Stuff’, drummers Jesper Kristensen en Jerry Olson en saxofonist Ron Dzubla. Als producer koos hij resoluut voor Pete Anderson van Little Dog Records, die hier ook de baslijnen beroerd en een heerlijke noot harmonica speelt. Willie schreef tien originele nummers bij elkaar en de boogie song ‘Can’t Get That Stuff’ is een excellente openingsong. Met ‘Eyes In The Back Of My Head’ gaan we even in de richting van Chicago. Anderson’s harpvaardigheden zullen hier allicht niet vreemd aan zijn. De blues ballade ‘Locked In A Prison’ heeft een knappe ondersteuning van Michael Murphy’s piano arrangementen en Ron Dzuibla sax tunes. Het nummer ‘Sad ’N Blue’ heeft een zydeco background door Skip Edwards accordeon. De track ‘Not On My Door’ heeft dan weer zachtmoedige jazz akkoorden, terwijl ‘Heartache’ flirt met zuiderse ritmes. Het stemmingswisselende ‘Fuss And Fight’ staat dan weer in aangenaam contrast met het Latin gestructureerde ‘Phone Stopped Ringing’ en de mooi epische ballade ‘Thinking Of You’. De dansvloer is bevolk en dat zal ook niet reduceren met de overweldigende boogie ‘Shake My Snake’. All night long… Oh Yeah! Thanks for everything Willie…

Philip Verhaege (5)

With his raw voice and overwhelming guitar riffs, Lightnin 'Willie still surprise us! The sound on the release ‘No Black No White Just Blues’ is an irresistible blend of tradition and spontaneous creativity, with a deliciously insidious emphasis on the groove. Love this guy!

Dani Wilde: Live At Brighton Road

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Acoustic Session:

Bumble Bee
My Old Man
Glorious Day
The Living Years
Electricity

The Electric Session:

Deeper Than Black
Hound Dog
High On Your Love
Don’t Quit Me Baby
Refugee

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT-DWCD2017

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenblatt

Website Artiest
Dani Wilde

De Britse Danielle Christina Wilde werd muzikaal beïnvloed door de platencollectie van haar vader. Op haar 17de speelde ze het voorprogramma voor Steeleye Span’s Maddie Prior in The Wyvern Theatre in Swindon. Een jaar later verhuisde ze naar Brighton om er in de eerste plaats muziek te studeren aan de universiteit. Ook muzikaal liep het van een leien dakje en na haar studies ondertekende ze vrijwel meteen een lucratief platencontract bij het label Ruf Records. Haar debuutalbum ‘Heal My Blues’ uit 2008 was dan ook meteen een schot in de roos. Sindsdien toert ze bijna onafgebroken de wereld rond. Speelde ze samen met ondermeer Pee Wee Ellis en verzorgde het voorprogramma voor Jools Holland, Journey, Foreigner, Johnny Winter en Robben Ford. Dani Wilde had ook drie nr.1 hits in de officiële I-Tunes Blues Music Charts. Samen met Samantha Fish en Cassie Taylor was ze ook het muzikale brein achter het project ‘Girls With Guitars’. Maar naast dit alles is ze ook actief als humanitaire medewerkster en is ze een pleitbezorgster voor de kinderrechten. Zo werkt ze nauw samen met de stichting ‘Moving Mountains‘ die instaat voor de verbetering van het onderwijs voor straat- en weeskinderen in Kenia. Twee jaar geleden promootte Dani dan het succesvolle album ‘Songs About You’. Nu dook ze samen met haar broer en harmonica wizard Will Wilde de studio in en registreerde er live tien onvervalst meesterwerken. De eerste sessie is een akoestisch set. Dani opent samen met haar broer Will met ‘Bumble Bee’ van Memphis Minnie. Haar hemels stemgeluid leidt zich ook perfect voor het intieme ‘My Old Men’. Will’s ingetogen harptunes vloeien amicaal in Dani’s akoestische gitaar. Het gospel begeesterde ‘Glorious Day’ is de perfecte aanleiding tot ‘The Living Years’, origineel van Mark Rudderford/ Brian Robertson uit de band Mike & The Mechanics. Solo en enkel begeleid door haar gitaar mag het nummer ‘Electricity’ de akoestische set beëindigen. En dan worden de elektrische instrumenten ingeplugd voor ‘Deeper Than Black’. Victoria Smith (bas), Gregory Coulson (piano/orgel), Alan Taylor (drums) en percussionist Jack Bazzani vergezellen de familie Wilde. Met haar diepe blues stem en imponerende gitaarriffs is ook de geweldige boogiewoogie song ‘High On Your Love’ een klein meesterwerk. Het Chicago blues getinte ‘Don’t Quit Me Baby’ is een kolfje naar de hand van Will. Samen met zijn zus kan hij werkelijk freaken met zijn imponerende bluesharp. De modern klinkende ballade ‘Refugee’… Is there a place for me….. heeft dan weer hedendaagse lyrics. En dat typeert Dani Wilde! Als toemaatje krijg er je bovenop ook nog een DVD met een interview en opnamen van deze studio livesessie. Replay please…!!

Philip Verhaege (5)

On this release we also meet Dani's acoustic bluessound. The electrified songs run perfectly with the acoustic numbers.
Album of the year? It's a big contender ...!

Jason Ricci & The Bad Kind: Approved By Snakes

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

My True Love Is A Dope Whore
Something Just Arrived
Demon Lover
My Mom’s Gonna Yell At You
Broken Toy / I Fink U Freaky
Listen Here
Terrors Of Nightlife
Got Cleaned Up
I’m Too Strong For You
Disconnect
515

Platenlabel
EllerSoul Records

Labelnummer
377 913-8

Distributie
City Hall Records

Promo-Agent

Website Artiest
Jason Ricci

De 43-jarige Jason Ricci werd geboren in Portland, Maine en is de zoon van Joseph Ricci, medeoprichter van Elan School, en Cheryl Benton. Na de scheiding van zijn ouders trad Jason op in diverse punk bands. Hij toen pas veertien jaar. In eerste instantie was hij vocalist vooraleer hij besloot om een instrument aan te leren. Zijn keuze viel op de mondharmonica en hij had als counselors Little Walter, Pat Ramsey en Adam Gussow. Die laatste is misschien wel de belangrijkste invloed zijn ontwikkeling in een snelle pentatonische benadering van zijn spel. In 1995 verhuisde Ricci van Portland naar Memphis, TN. Niet veel later presenteerde hij zijn debuutalbum ‘Jason Ricci’. In Memphis speelde hij vaak met David Malone Kimbrough, zoon van Junior Kimbrough. Kort hierop speelde Jason met de beide Kimbourgh en bij R.L. Burnside. Helaas was dit een donkere periode voor Ricci en bezweek hij in een drugverslaving, met een gevangenisstraf als gevolg. Na zijn vrijlating won hij in 1999 de Mars National Harmonica Contest en speelde met Keith Brown. Sindsdien gaat het gestaag met zijn muzikale carrière, werd genomineerd voor enkele Blues Music Awards en speelde harmonica op Johnny Winters song ‘My Babe’, uit het bekroonde album ‘Step Back’ in 2014. Vorig schitterde Jason Ricci nog op het gerenommeerde blues festival Swing Wespelaar. Nu heeft hij met ‘Approved By Snakes’ een elfde album te promoten en is New Orleans zijn nieuw uitvalsbasis. In zijn band The Bad Kind vinden we bassist Andy Kurz, John Lisi en Sammy Hotchkiss (gitaar) en drummer Adam Baumol terug. Het eerste wat ons opvalt is de sticker ‘Warning: Explicit Lyrics’. We hadden eigenlijk ook niet anders verwacht van Jason. Hij daagt graag uit en heeft laks aan heel wat richels. Nummers uit deze release zal je dan ook niet horen op bepaalde radiostations in The States. Hier dus niet gejeremieerd! Want het album opent meteen met zo’n kraker en het uitgesponnen ‘My True Love Is A Dope Whore’. Jason’s harpvirtuositeit loopt samen met Hotchkiss overweldigende gitaarriffs. Het funky ‘Something Just Arrived’ is alweer een story verhaal over drugs. Jason neemt bewust wat gas terug in het tragere ‘Demon Lover’, maar draait de hendel open in het moderne ‘My Mom’s Gonna Yell At You’. Het duivelse nummer ‘Broken Toy/I Fink U Freaky’ komt oorspronkelijk uit zijn album ‘Done With The Devil’ uit 2009. Deze herwerking krijgt als toemaatje ‘I Fink U Freaky’ toegemeten. Ook Eddie Harris’ Listen Here’ krijgt funky arrangementen aangemeten. De bandleden worden hier geïntroduceerd en de bonzende bas en drums zijn haast een constante doorheen het nummer. Ook de blues ballade ‘Terrors Of Nightlive’ zet Jason naar zijn hand. Origineel werd deze song bij elkaar geschreven door heavy metal frontman Dax Riggs. Dax was ooit lid van de sludge metal band Acid Bath in de jaren ’90, en bij groepen als Agents of Oblivion en Deadboy & The Elepantmen. De track ‘Got Cleaned Up’ krijgt zelfs een reggae jasje aangemeten en in ‘I’m Too Strong For You’ worden de dansschoenen nog eens aangehaald. De haast instrumentale song ‘Disconnect’ is alweer een funky chapiter, net zoals de slotakkoorden van ‘515’. Jason Ricci promoot alweer een knap en boeiend luisterstuk.

Philip Verhaege (5)

This album steps out from behind a tattered shade like a hooker hanging her plump tight over the crowd below. Jason Ricci has been to promote a smart and engaging audio piece.

Curse of Lono: Severed

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Five Miles
Pick Up The Pieces
Each Time You Hurt
Just My Head
London Rain
He Takes My Place
Send for the Whisky
All I Got
Welcome Home
Don't Look Down

Platenlabel
Submarine Cat Records

Labelnummer
CD012

Distributie
Bertus

Promo-Agent
Broere Promotion

Website Artiest
Curse of Lono

Curse of Lono’s full-lenght debuut ‘Severed’ werd geproducet door Oli Bayston. De band werd opgericht door Felix Bechtolsheimer in 2015. Voorheen was hij zanger/gitarist bij de Britse roots pioniers band Hey Negrita, waarmee hij samen vier album registreerde. Felix werd geboren in Duitsland, maar groeide op in Engeland. De registratie van het album ‘Severed’ was er blijkbaar een van lange adem. Felix schreef de nummers over een periode van veertien jaar. Alle songs variëren en modificeren in een modern en tijdloos muzikaal landschap. Tekstueel gaat het dan ook meestal over ontrouw, seksuele jaloezie, de dood van vrienden en zijn eigen strijd tegen een heroïne verslaving. Het album opent met de akoestische intro van ‘Five Miles’. Joe Hazell gitaarwerk komt samen met de beukende baslijnen van Charis Anderson vrijwel meteen in de spotlights. ‘Pick Up The Pieces’ is alvast een eerste single. De track ‘Each Time You Hurt’ is een folky Indie song. In aangename antithese staat het dobro en bottleneck geënthousiasmeerde ‘Just My Head’. Eens terug uit de Mississippi Delta gaan we naar de donkere sound van ‘London Rain’ dat is gekenmerkt door Dani Ruiz orgeltunes. Het rustig voortkabbelende ‘He Takes My Places’ is de voorloper van het stemmingswisselende en ritmische ‘Send For The Whiskey’. De ballade ‘All I Got’ wordt gedragen door Ruiz synthesizerarrangementen. Het akoestische en moderne ‘Welcome Home’ geeft ons een warm gevoel, en dat is niet anders in het afsluitende en melancholische ‘Don’t look Down’. Voor Felix Bechtolsheimer is hiermee muzikaal de cirkel rond.

Philip Verhaege (4 ½)

The warm feeling of this release leaves a deep impression. What a voice, what a gorgeous arrangement!

Greg Sover: Songs Of A Renegade

7/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Moment
Heroes
Preacher
Quicksand
(Make Me) Say Yeah
After Me
Deja Vu
Ain't No Sunshine
Superman
Cherie

Platenlabel
Grounded Soul Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak

Website Artiest
Greg Sover

Het album ‘Songs Of A Renegade’ van Geg Sover werd in de States vorig jaar in augustus reeds uitgebracht. Via promotor/publicist Frank Roszak wordt nu deze release ook in Europa verdeelt. En daar zijn we hier uiteraard niet rouwig om want dit is een knap schijfje. Het jaar 2016 was dus niet onbelangrijk voor de uit Philadelphia afkomstige soul rocker Greg Sover. Nu heeft hij samen met Garry Lee (bas), Wally Smith (keyboard), Tom Walling (drums) en gitarist Allen James negen songs geregistreerd. Greg werd op dertien jarige leeftijd gefascineerd door de gitaar. Zijn vader leerde hem de Franse song ‘La Maladie d’Amour’. En dat was uiteraard de aanzet tot heel wat meer. Hij is dus haast een autodidact gitarist die is begeesterd met een soulvolle stem. En dat komt meteen tot uiting in de openingssong ‘My Moment’. Sover weet zijn momenten wel te kiezen. Want ook het zwaarmoedige ‘Heroes’ en het opwindende ‘Preacher’ behoren hier tot onze favoriete nummers. De track ‘Quicksand’ heeft een moderne popinslag, net zoals de ballade (Make Me) ‘Say Yeah’. Met het nummer ‘After Me’ en Sover’s resonatot gitaartune gaan we even naar de richting van de Mississippi Delta. Het nummer ‘Deja Vu’ heeft dan weer een reggae kwikslag. Bill Whiter’s ‘Ain’t No Sunshine’ kreeg alweer eigentijdse blues rockarrangementen aangemeten en in het aanwakkerende ‘Superman’ voelt Greg zich waarschijnlijk ook superman. In het afsluitende ‘Cherie’ komt zijn Haïtiaanse descendentie sterk bovendrijven. En net dat nummer maakt de diversiteit haast compleet!

Philip Verhaege (4)

Besides a lot of freshening rock tunes, the album is also full of diversity. Great!

Joseph Veloz: Offerings

7/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just Jammin
Good Good Day
Mules For Biles (Blues For Miles)
Jukin' and Shakin'
He Loves Me (God's Promise)
I Like Better When I'm With You
Jolene
Kiss

Platenlabel
Big O records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Joseph Veloz

De naam Joseph Veloz zal waarschijnlijk niet meteen een belletje doen rinkelen bij velen onder ons. Toch is hij al decennia lang een vast waarde binnen deze blues wereld. Als kleine gast werd hij geïnspireerd door jazz, soul en klassieke muziek die door het ouderlijke huis schalden. Joseph was zo begeesterd door deze klanken dat hij op achtjarige leeftijd als een volleert artiest al heel wat muziektheorie beheerste. Als tiener studeerde hij aan het Blue Lake Music Camp en Interlochen National Music Camp en was een uitstekende upright bassist. Hij verdiende zijn sporen bij het Michigan Youth Symphony en de Saginaw Symphony, en studeerde aan de Wayne State University in Detroit, MI en Jazz aan het American Conservatory of Music in Chicago, IL. Zijn basgitaar ervaringen kwamen hier bijzonder goed van pas en Joseph ging zich verdiepen in de Chicago Blues. Hij beroerde de baslijnen bij heel wat blues, soul, funk en Top-40 bands. Je zal de naam Joseph Veloz ook terug vinden op albums van onder meer Shawn Kellerman, Biscuit Miller and The Mix, The Nouveaux Honkies, Mississippi Heat, Drew Abbott, Joanne Shaw Taylor en Greg Nagy. Hij stond ook op het podium met gerenommeerde artiesten zoals Matt "Guitar" Murphy, Lucky Peterson, Joanne Shaw Taylor, Shawn Kellerman, Eddie Kirkland, James Armstrong, Sherman Robertson, Debra Coleman, Jason Ricci, Carl Weathersby, Greg Nagy en Drew Abbott.
Nu stap Veloz als het ware uit de schaduw met zijn debuutalbum ‘Offering’. Met Scott Veenstar en Andrew ‘Blze’ Thomas (drums), David Rodenburg (sax), Ray Podhornik (trompet) en keyboardwizzards Jim Alfredson en Jim David en gitaristen Dylan Dunbar, Erich Goebel, Shawn Kellerman en Greg Nagy vindt Veloz alvast de ideale soulmates. Het album opent met de geweldige jazz en funk geënthousiasmeerde instrumentale ‘Just Jammin’. Een toepasselijkere titel kon Veloz hier alvast niet verzinnen. Na Kellerman mag Eric Goebel zijn snaren beroeren in het instrumentale chapiter ‘Mules For Biles’ (Blues For Miles). Als laatste tekstloze nummer hebben we ‘He Loves Me’ (God's Promise). In het nummer ‘Good Good Day’, origineel van Eddie Kirkland, komt Biscuit Miller de song vocaal wat opvrijen. Lucky Peterson mag hetzelfde doen in funky ‘Jukin’ and Shakin’. Greg Nagy verzorgt de zangpartij in de blues ballade ‘I Like Better When I'm With You’ en Jennifer Westwood mag haar stem verlenen aan Dolly Parton’s ‘Jolene’. De enigszins herwerkte versie wordt hier zelfs ingekleurd door knappe en opwindende slidegitaar van Shawn Kellerman. Als sluitstuk mag Prince wereldhit ‘Kiss’ ons een allerlaatste keer beroeren. De funky tunes worden ingekleurd door Joey Spina stemtimbre. What a party release!

Philip Verhaege (4 ½)

Joseph Veloz is a great bass player. The tight backing band and vocal support gives a swinging touch to the numbers. Highly recommended album!

Willa and Company: Better Days

7/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love Looks Good On Me
Stop, Drop and Roll
Hooked On You
Hey Little Sister
Better Days
Caroline
Look What We’ve Done
Mama Needs Some Company
Crazy Man
Say What
Opposite of Lonely
Demons

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak

Website Artiest
Willa and Company

Singer-songwriter Willa Vincitore bouwt al twee decennia lang gestaagd aan haar muzikale carrière. Haar songwriting omvat een eclectische mixture van blues, soul, rock en funky tunes. Voor haar solo carrière was Willa bandlid bij de award winnende Chris O’Leary Band en was ze lange tijd lid bij Levon Helm’s Barn Branders band. Haar bijdrage aan O’Leary’s album ‘Mr. Used To Be’ op Vizztone Records uit 2010 leverde haar meteen een Blues Blast Award in de categorie Best New Artist. Het was zelfs O’Leary die haar aanmoedigde om een solo carrière uit te bouwen. Naast laatst genoemde krijgt Willa hier nu medewerking van gitaristen Pete Hop en Chris Vitarello, drummer Lee Falco, bassist Brandon Morrison, trompettist Jay Collins, saxofonist Reggie Pittman en toetsenist Scott Milici. De openingstrack ‘Love Looks Good On Me’ is een lekker lopend funky blues nummer. De blazerssectie is vrijwel een constante en dat zal in heel wat nummers zo zijn. Het soulgevoel wordt zo sterk aangewakkerd. Nummers als ‘Hooked On You’, ‘Stop, Drop And Roll’ en ‘Opposite Of Lonely’ zijn zo’n knappe chapiters. De ballade ‘Better Days’ staat dan weer in aangenaam contrast met nummers als ‘Hey Little Sister’, met O’Leary op mondharp, en de slide gitaar begeesterde blues rocker ‘Mama Needs Some Company’. Het nummer ‘Look What We’ve Done’ claimt zelfs enige radio airplay. Met het afsluitende ‘Demons’ gaan we even naar de richting van de Mississippi Delta. En dat alles accentueert enigszins de diversiteit in het album!

Philip Verhaege (4 ½)

Willa Vincitore has a great blues voice. The tight backing band gives a swinging touch to the numbers. Highly recommended album!