Category: Blues

Andy T Band: Double Strike

13/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Want You Bad
Somebody Like You
Deep Inside
Sweet Thing
I Feel So Bad
Juanita
Mudslide
Drunk Or Sober
I Was Gonna Leave You
Dream About You
Where Did Our Love Go Wrong

Platenlabel
American Showplace Music

Labelnummer
ASM 7215

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
KL Productions

Website Artiest
Andy T Band

Het album ‘Double Strike’ is een krachtige mix van enkele blues talenten. De Nashville veteraan zanger/gitarist Andy Talamantez, aka Andy T heeft met de dynamische San Francisco Bay Area vocalist Michael ‘Alabama Mike’ Benjamin en gast vocalist en ‘long time buddy’ Nick Nixon alweer de ideale soulmates rond zich verzameld. Samen met co-producer en gastgitarist Anson Funderburg en Hammond B3 orgel virtuoos Mike Flanigin betoveren ze de dertien tracks. En de nummers variëren van heel wat origineel materiaal tot enkele goed uitgekozen covers van blues grootheden zoals Chuck Willis en Goree Carter. De swingende Wes Coast bluesong ‘I Want You Bad’ mag de dans openen. De Texas Horns met Kaz Kazanov (tenor sax), John Mills (bariton sax) en trompetist Al Gomez geven samen met gitaristen Andy T en Anson Funderburgh de maatstaf voor het nummer. Vocalist Alabama Mike blijft aan boord met zijn hoge tenor stemtimbre voor het volgende soul chapiter ‘Somebody Like You’. Nick Nixon neemt de vocale honneurs waar in het Chicago beïnvloede ‘Deep Inside’. Hier komt Greg Izor met zijn bluesharp onvoorwaardelijk in de spotlights. Nixon heeft ook vocale betrekking in de songs ‘Sweet Thing’, de blues ballade ‘Juanita’, het Texas geënthousiasmeerde ‘I Feel So Bad’ -beiden van Chuck Willis- en het Louisiana rumba ‘Drunk Or Sober’ en het vintahe R&B begeesterde ‘I Was Gonna Leave You’. De instrumentale ‘Mudslide’ geeft de gelegenheid tot enig mooi solowerk. Het nummer ‘Sad Times’ heeft een big band gevoel en staat in aangename tegenstelling met het schitterende gitaarwerk in ‘Doin’ Hard Time’ en Alabama Mike’s flonkerende soulstem. En Mike verleent ook graag zijn stem aan Mark Kazanoff’s New Orleans gemotiveerde nummer ‘Where Did Our Love Go Wrong’. Knap!

Philip Verhaege (5)

This is a gorgeous release of a gang of well-known blues artists. The two vocalists are very easy to lead by an exciting backing band! Highly recommended!

Gemma & The Travellers: Too Many Rules & Games

13/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Keep On Thinking
Too Many Rules & Games
I've Got No Feelin'
I Can Fly
Where I Lived Before
Please Don't Forget My Name
I Believe In You
Take My Heart & Breathe
I Miss You Babe

Platenlabel
Légère Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Broke Silence

Promo-Agent
Will Work 4 Funk

Website Artiest
Gemma & The Travellers

De Duitse singer-songwriter Gemma Marchi vindt met haar Travellers Robert P. Petersson (Producer, co-writer, gitarist), Robin Tixier (drums), Alan Beckman (bas), Damien Barbé (Wurlitzer piano) en saxofonist Kevin Hoffman de ideale backingband. Met een vette knipoog naar de Northern soul, gritty funk en sixties R&B begeesterd ze haar negen originele nummers. Haar unieke songwriting geven meteen ook een frisse en moderne twist aan de songs. Gemma’s krachtige en onnavolgbare stem vloeit in de swingende arrangementen van The Travellers. Het funky openingsnummer ‘I Keep On Thinking’ laat ons meteen swingend de dag tegemoet gaan. En Gemma houdt nog even de ritmiek aan in de soul begeesterde titeltrack ‘Too Many Rules & Games’. De voet gaat dan even van het gaspedaal in de soul ballade ‘I’ve Got No Feelin’. Maar in het tempowisselende ‘I Can Fly’ trekken we alweer ten dans. En dat stramien houden we ook aan in het soul gemotiveerde ‘Where I Lived Before’, de ballade ‘I Believe In You’, het zeer gevoelsmatige ‘Take My Heart & Breath’ en het funky soulchapiter ‘I Miss You Babe’. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

Gemma & The Travelers bring us back to the glory days of the sixties R & B and al lots of funky tunes! The release ‘The Too Many Rules & Games’ is a swinging and exciting album….!

IVOR S.K.: Montserrat

11/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Montserrat
Don’t Say Goodbye
Ain’t No Cross
I Been Had
Take The Good With The Bad
It’s Raining
Take Me Back To New Orleans
Murder Tonight
Indianola
Good Mawnin’ Judge

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Ivor S.K.

Ivor S.K. of voluit Ivor Simpson-Kennedy uit Sidney, Australië wordt in zijn thuisland tot de nieuwe generatie singer/songwriters gerekend, die de blues als basis kiezen voor hun muziek. En dat hoor je reeds bij de titeltrack die het album opent. Daarin laat de ietwat schor klinkende Ivor horen dat hij ook een begenadigd gitarist is, met een adoratie voor de cleane klank van de zessnarenplank. Een klank die volgens ons te weinig aan bod komt bij de momenteel heersende generatie bluesgitaristen. In ‘Ain’t No Cross’ profileert hij zich, op sublieme wijze, als componist van een melodieuze bluesballade. Origineel is de man ook. Zo drijft ‘I Been Had’ op een reggaebeat en zorgen percussie en gitaar voor een tropisch eilandsfeertje. Met het hoofdzakelijk akoestische, ‘Take The Good With The Bad’, aangevuld met een krachtige solo op de elektrische gitaar, boort Ivor de Mississippi Deltablues aan. Troosteloos is dan weer het, met lieflijk akoestisch snarenwerk begeleidde ‘It’s Raining’. Ook de New Orleanssound frist Ivor op met ‘Take Me Back To New Orleans’. Hoe getalenteerd hij wel is, laat hij andermaal horen op het moderne, akoestische, instrumentale ‘Indianola’. Shufflegewijs eindigt het album met ‘Good Mawnin’ Judge’.
Aangezien er geen melding wordt gemaakt van andere muzikanten, neem ik aan dat Ivor zowel gitaar-, bas – en drumpartijen voor zijn rekening nam. Een pluspunt temeer!
Het leggen van nieuwe accenten in de blues wordt maar al te vaak gezien als hoogverraad aan het genre. Wel, de accenten die Ivor aan de blues toevoegt zijn zonder meer formidabel. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

Extremely enjoyable album for the open minded bluesfan. A must have!

John McNamara: Rollin’ With It

9/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

One, Two Of A Kind
Bad Reputation
Ask Me Nothing (But About The Blues)
Wild Out There
Under The Weight Of The Moon
One Impossible Night
Security
Blind Man
You Wouldn't Wanna Know
Suffering With The Blues

Platenlabel
Bahool Records

Labelnummer
BMM 3942

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
John McNamara

John McNamara is een Australische award winnende zanger/gitarist. Zijn debuut ‘One Voice, One Guitar’ uit 2014 was meteen een voltreffer. Een jaar later was hij semifinalist op de Internationale Blues Challenge in Memphis. Met het album ‘Rollin’ With It’ reist hij dan ook muzikaal terug naar Memphis en eert op zijn manier de legendarische soulartiesten uit de Stax Records stal. John heeft dan ook heel wat mooi volk rond zich verzameld in de studio. Lester Snell (keys) is een Stax Records veteraan die in de jaren ’70 bandlid was bij Isaac Hayes Movement. Drummer Steve Potts hanteerde de drumsticks bij Booker T. & The MG’s. Bassist James ‘Jimi’ Kinard, gitarist Michale Toles (Bobby ‘Blue’ Bland en The Bar-Kayes) en de blazerssectie van Marc Franklin (trompet), Lannie Mc Millan (tenor sax) en Jim Spake (bariton sax) perfectioneren de backingband. John profileert zich hier ook als volleert tekstschrijver. Liefst zes originelen prijken op de release. De overige nummers zijn fijn uitgekiende coversongs. Otis Redding’s ‘Security’ is een knappe assertie. De tracks ‘Blind Man’, origineel van Don Robey/ Joe Scott, en de innemende blues ballade ‘Ask Me About Nothing’ (But The Blues) werden ooit geregistreerd door Bobby ‘Blue’ Bland. De afsluitende soulballade ‘Suffering with The Blues’ was ooit een hitsingle voor Little Willie John in 1956 en is een zoveelste ‘goose bumps’. Maar het album opent dan ook meteen in stijl met de soul chapiter ‘One, Two Of A Kind’. McNamara’s soulvolle stem wordt meteen ingevolgd door enkele knappe gitaarriffs. En dat krijgt een vervolg in ‘Bad Reputation’. In de song ‘Wild Out There’ komt de blazerssectie samen met Lester Snell’s piano arrangementen in de schijnwerpers. Wat dan weer het Stax-gevoel nog meer preciseert. De apollinische sfeer van ‘Under The Weight Of The Moon’ is dan weer ingekleurd door een bluesy gitaartune. En dat is niet anders in het bovenmaatse ‘One Impossible Night’. De blazers zijn ook een constante in het funky ‘You Wouldn’t Wanna Know’ en de afsluitende ballade ‘Suffering With the Blues’ van Little Willie John, origineel uit 1956.
Ken je klassieker zou ik zo zeggen. Wat een album! Wie haalt deze man naar de Lage Landen?

Philip Verhaege (5)

John McNamara is a great artist. What a voice, what a backing band! That's soul music as it should sound everytime! Who will takes this man to the Low Countries like Belgium and the Netherlands?

Frankie Chavez: Double Or Nothing

8/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Religion
Save
Whatever Happened To Our Love
Time For A Change
Strong Enough To Pray
Getaway
Move On
Sliding Donnie
Double Or Nothing
By The Banks Of This Old River

Platenlabel
Universal NL

Labelnummer
5741643

Distributie
Universal NL

Promo-Agent
Broere Promotion

Website Artiest
Frankie Chavez

Blues uit Portugal. Ja, het bestaat inderdaad. Het is niet al fado wat de klok slaat in het zuiden van Europa. Frankie Chavez komt de mooie stad Lissabon. Deze vocalist, elektrisch, akoestische, Portugese en lapsteel gitarist vindt met João Correia (drums, vocals), bassist Donovan en
Paulo Borges (keys, piano en Farfisa) de ideale soulmates voor zijn album ‘Double Are Nothing’. Frankie verweeft een mixtures van diverse en verschillende soorten geluiden doorheen zijn bluesmuziek. Hij reisde dan ook de wereld rond en absorbeerde zo heel wat verschillende muzikale invloeden. Dit alles resulteert in een soort blues stijl die hij graag omringt met folky tunes en net onaardige rock-‘n-roll. Het is dan ook haast onmogelijk om zijn muziekstijl te definiëren in een enkel woord. In 2009 had hij met de single ‘The Search’, dat werd verkozen tot officiële song voor Rip Curl Pro Search, een meer dan bescheiden succes. In maart 2010 produceerde Frankie dan zijn allereerste EP, dat werd geproduceerd door Optimus Discos. Een Portugees muzikaal initiatief dat nieuwe projecten ondersteunt. Een jaar later werd dan zijn eerste full-lenghte release ‘Family Tree’ boven de doopvond gehouden. Drie jaar na ‘Heart & Spine’ is Frankie Chavez terug met de release ‘Double Or Nothing’, dat meteen met tien originele tracks gestoffeerd is. De modern single ‘My Religion’ is meteen ook een weerspiegeling van een verontruste maatschappij en de recente terreuraanslagen. Frankie schreef het nummer daags na de aanslagen in Parijs. Wat ons ook vrijwel meteen opvalt is dat Frankie een haast perfect loze Engelse tongval heeft. En dat opent uiteraard ook heel wat perspectieven voor een wereldwijde herkenning. De tracks ‘Save’ en het overweldigende ‘Getaway’ modificeren een sterk grunce gevoel. De opwindende gitaarriff intro in de song ‘Whatever Happened To Our Love’ groeit gelijkmatig uit tot een knappe rockgroove. Het nummer ‘Time For A Change’ is een eerste emotionele ballade en vervolgt zijn weg met de folk en akoestische nummers ‘String Enough To Pray’ en ‘Double Are Nothing’. De gedifferentieerde arrangementen van het nummer ‘Move On’ leiden ons langzaam naar de strakke blues rocksong ‘Sliding Donnie’. Als afsluiter trakteert Frankie ons met het rustig opbouwde bluegrass nummer ‘By The Banks Of This Old River’
Het album ‘Double Or Nothing’ is, volgens Frankie Chavez, een album van story's. Het is een verhaal van liefde en onmogelijke relaties. Maar ook over terreuraanslagen en vrijheidsberoving zoals in de single.

Philip Verhaege (4 ½)

The strong musical variation is a major asset in Frankie's enriched sound. This is lyrically, just like the musicality, a very beautiful release. Clever!

Gina Sicilia: Tug Of War

8/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Don’t Want To Be In Love
Damaging Me
He Called Me Baby
I’ll Stand Up
Never Gonna End
I Cried
They Never Pay Me
Abandoned
Tell Him
All My Loving
Heaven

Platenlabel
Blue Elan Records

Labelnummer
BER1023

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Gina Sicilia

De uit Philadelphia afkomstige Gina Sicilia werd al vrij snel ondergedompeld in de blues en rootsmuziek door de platencollectie van haar Italiaanse geëmigreerde ouders. Op haar 12de pende ze haar eerste nummers bij elkaar en amper vier jaar later had Gina haar debuutalbum ‘Allow Me To Confess’ in de platenrekken. Bedolven onder heel wat positieve superlatieven in de vakpers werd ze zelfs genomineerd voor ‘Best New Artist Debut’ op de Blues Music Awards in Memphis. Met opvolgers als ‘Hey Sugar’ en vooral met de release ‘Can’t Controle Myself’ uit 2011, verruimde Gina haar muzikaal stilistische palet. Inmiddels is Gina gehuisvest in Nashville, Tennessee en ook dat heeft een invloed voor haar sound. Nu heeft deze knappe en zeer getalenteerde dame een album te promoten met elf tracks die genoeglijk balanceren tussen blues, soul en pop getinte songs. Na ‘The Alabama Sessions’ uit 2014 en de vijf tracks tellende ‘Sunset Avenue’ van vorig jaar, is dit alweer haar zevende release. Gina verzamelde nu ook alweer een hele muzikale crew rond zich in de studio. Het akoestische blues nummer 'Abandoned' prijkte –net zoals nog vier andere nummers- reeds op de EP ‘Sunset Avenue’. Maar nu we vinden uiteraard ook heel wat nieuw werk. Zo is ‘I’ll Stand Up’ meteen ook de nieuwe single. Het album trapt af met het swingende ‘I Don’t Want To Be In Love’. Dave Darling gitaarriffs en Gina’s volwassen stem komen meteen ook tot hun recht. En dat is uiteraard niet anders in het bluesy ‘Damaging Me’, het fijn uitgekiende ‘He Call Me A Baby’ en het soul geënthousiasmeerde ‘Never Gonna End’. Tussendoor vinden we in ‘I Cried’ opwekkende gospeltunes. Is er de blues trage ‘They Never Pay Me’ en de bij Bert Berns geleende wereldclassic ‘Tell Him’, origineel uit 1962. Het country swingende ‘Heaven’ is een meer dan waardige afsluiter. Bij The Beatles leende ze voor deze gelegenheid ‘All My Loving’. Gina verweeft de originele arrangementen tot een traag uitdijende akoestische versie. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

Gina has been to promote a very strong and deeply blues & soulful new album. The musical variation is very pleasant. Just like her voice and the tight backing band! Gina Sicilia confirmed time after time. Handsome...!

Lurrie Bell: Can’t Shake This Feeling

8/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blues Is Trying To Keep Up With Me
Drifting
I Get So Weary
One Eyed Woman
This Worrisome Feeling In My Heart
Sit Down Baby
Hold Me Tight
Sinner's Prayer
I Can't Shake This Feeling
Born With The Blues
Do You Hear
Hidden Charms
Faith And Music

Platenlabel
Delmark Records

Labelnummer
Delmark DE 847

Distributie
Delmark Records

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
Lurrie Bell

Lurrie Bell is eindelijk terug met een nieuw album. Lurrie Bell is nu zo eens iemand die er steeds goedlachs bijloopt. Hij werd geboren op 13 december 1958 in Chicago, en als zoon van de legendarische harpvirtuoos Carey Bell hoeft hij dan ook allang geen betoog meer. Lurrie hanteert de gitaarsnaren sinds zijn zesde levensjaar en polijstte in zijn tienerjaren de vaardigheden bij ondermeer Eddy Clearwater, Big Walter Horton en Eddie Taylor. In de vroege jaren ‘70 toerde hij zelfs vier jaar met Koko Taylor’s Blues Machine. In 1977 maakte Lurrie zijn studiodebuut op vader Carey’s plaat ‘Heartaches and Pain’ op het label Delmark Records en op het album ‘King of The Jungle’ van Eddie C. Campbell. Rond deze periode vormde hij samen met de meesterlijk mondharmonicaspeler Billy Branch de band The Sons of Blues. In 1989 bracht Lurrrie dan uiteindelijk zijn solodebuut ‘Everybody Wants To Win’ uit op het label JSP Records Feeling’. De release ‘Can’t Shake This Feeling’ is de follow-up van het meervoudig bekroonde album ‘Blues In My Soul’ uit 2013. Op het album toont hij opnieuw de passie, de ruwheid en uniciteit die hem steeds heeft gekenmerkt in de Chicago blues. Lurrie had een hand in vijf van de dertien songs en vind met Roosevelt ‘Mad Hatter’ Purifoy (piano, orgel Rhodes), Matthew Skoller (harmonica), Willie ‘The Touch’ Hayes (drum) en bassist Melvin Smith een stellaire backingband. Dick Schurman mocht opnieuw de release producen. Dick verstond ook opnieuw de kunst om Lurrie onvoorspelbaar te doen klinken. En dan is Lurrie uiteraard op zijn best, net zoals in de openingssong ‘Blues Is Trying To Keep Up With Me’ en het fulminante ‘Drifting’. De track ‘ I Get So Weary’ is origineel van T-Bone Walker, maar Bell drukt zo zijn eigen stempel op de coverversie. Het akoestische ‘One Eyed Woman’ van Maxwell Street Jimmy Davis staat in aangename antithese met de Chicago ballade ‘This Worrisome Feeling In My Heart’. Deze rauwe emotie vinden we ook terug in Willie Dixons ‘Sit Down Baby’, Milton Campbells ‘Hold Me Tight’ en de boogie ritmiek van ‘Sinner’s Prayer’, origineel van Lowell Fulson. Lurrie heeft persoonlijk een moeilijke tijd achter de rug, maar schud hier uiteindelijk toch het knappe ‘I Can't Shake This Feeling’ uit zijn hoed. Zijn integrerende gitaarriffs accommoderen perfect met Hayes strakke drumslagen en Matthews innemende harparrangementen. Bij zijn vader Carey Bell leende hij voor de gelegenheid het intransigente ‘Do You Hear’ en van Willie Dixon erfde hij de bluestrage ‘Hidden Charms’. Voor het afsluitende ‘Faith And Music’ schoof Dick Schurman mee aan de schrijftafel. Lurrie Bell heeft zichzelf met ‘Can’t Shake This Feeling‘ weer op de Chicago blues kaart gezet.

Philip Verhaege (5)

Paragraph. Klik hier om te bewerken.

Omar Coleman Live! At Rosa’s Lounge

8/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Snatch It Back And Hold It /Wall To Wall
I'm Ready
Born And Raised
Slow Down Baby
Sit Down Baby /Jody's Got Your Girl And Gone
Raspberry Wine
Lucky Man
One Request
Give Me The Green Light
Two Headed Woman

Platenlabel
Delmark Records

Labelnummer
Delmark DE 846

Distributie
Delmark Records

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
Omar Coleman

Omar Coleman is nog zo artiest die de Chicago blues perfect personifieert. Hij werd geboren en getogen in 1973 op de West Side van Chicago en werd vrijwel meteen blootgesteld aan de blues- en soulklanken van ondermeer Muddy Waters, Sam Coocke, OV Wright, Buddy Guy en Junior Wells. Toch duurde het tot in 2003 voor hij het aandurfde om live voor een publiek te performen. Omar werd geïnstrueerd door bluesartiesten als Billy Branch en Sugar Blue, en was al even snel een gerespecteerd vocalist en harpvirtuoos. In 2011 werd hij door Sean Carney uitgenodigd voor een Europees luik dat maar liefst zeven landen zou aandoen. Samen registreerden ze het knappe akoestische album ‘Very Lucky Man‘. Vorig jaar was Omar succesvol met het knappe album ‘Born And Raised’ op het label Delmark Records. Wie ooit eens in Chicago vertoeft zal ongetwijfeld wel een club vinden waar je Omar live aan het werk kan zien. Op data van 25 augustus en op 15 en 22 september vorig jaar trad hij met zijn band op in ‘Rosa’s Lounge’, 3420 W. Armitage Ave, Chicago, IL 60647. Daar werden dan ook deze opnamen gepercipieerd. Zijn all-star bluesband bestaat uit gitarist Pete Galanis, funky pianist Neal O’Hara, bassisten Ari Seder of Dave Forte en drummer Marty Binder. De toekomst van de Chicago Blues wordt hier haast geherdefinieerd door Coleman, want naast heel wat bluestunes vinden we ook heel wat funk, soul en opwindende R&B. Omar test meteen onze dansspieren met het funky ‘Snatch It Back And Hold It’ van Junior Wells uit het legendarische album ‘Hoodoo Man Blues’. Pete’s gitaarriffs leiden ons meteen naar ‘I’m Ready’ van Willie Dixon’. Funky wordt het alweer met de titeltrack van het album ‘Born And Raised’. Maar hou je dansschoenen bij de hand voor de rocker ‘Slow Down Baby’ en het nummer ‘Sit Down Baby / Jody’s Got Your Girl And Gone’. In ‘Rasberry Wine’ komt Neal O’Hara in de spotlight met zijn aanwakkerende orgelarrangementen, en in het nummer ‘Lucky Man’ komt Colemans harpvirtuositeit nog eens de kop opsteken. Het tempo wordt er even uitgehaald in het zeer emotionele ‘One Request’. De song ‘Give Me The Green’ is een eerbetoon aan Rufus Thomas, om na iets meer dan een uur het concert waardig af te sluiten met de opwindende countryrocker ‘Two Headed Woman’. Rosa’s Lounge is een fijne club om te vertoeven, en als ook Omar Coleman er geafficheerd staat moet je er zeker en vast eens een kijkje gaan nemen. Deze release is één lang uitgerekt culminatiepunt dat bol staat van ‘ real Chicago blues goosebumps’.

Philip Verhaege (5)

Rosa's Lounge is a nice club to be in, and when Omar Coleman is posted up there, you should definitely go and take a look. This release is a long stretched highlight that is full of real 'goosebumps'. The future of the Chicago Blues is here redefined by Omar Coleman, because besides a lot of blues tunes, we find some great funk, magnificent soul and exiting R & B! Highly recommended….

Gus McKay: Talisman

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Art Of Living
Fallen Down
Hundred Acres
Piawaning Suit
The Man
Muse
Bohemian Life
Murchison Sequel
Gingin Morning
Last Dance

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Gus McKay

‘Talisman’ is het vijfde album van de voor mij tot op heden onbekende Australische Gus McKay. Gus musiceert reeds meer dan 20 jaar. Hij speelt gitaar, mondharmonica en recentelijk voegde hij er nog de tenorsax aan toe. Zelf zegt hij beïnvloed te zijn door o.a. Chris Whitley, David Crosby, Donald Fagen, Little Walter, Freddie King en Howlin’ Wolf. Die brede muzikale interesse uit zich reeds in opener ‘Art Of Living’, dat zowel flarden folk, Americana, rock als psychedelica bevat. Die psychedelica zet, door middel van de keyboards van Roman Charles ook ‘Fallen Down’ met de neus in de juiste richting. Wat instrumentale inbreng betreft is Gus trouwens erg vindingrijk. Het streepje trompet dat hij aan het nummer toevoegt, geeft de song nadien een jazzyblues touch, die deels doorgetrokken wordt in ‘Hundred Acres’. Deels, want de song verrast tevens met een aardig stukje elektrische slide. Met ‘Piawaning Suit’ maakt Gus het ons echter iets makkelijker. De blues die hij hier, met toevoeging van banjo serveert, smaakt echt wel naar meer. Dat extraatje krijg je voorgeschoteld met ‘Gingin Morning’. Een nummer dat pas goed tot zijn recht zou komen als soundtrack bij de ontnuchtering na een stomende nacht en het terugdenken aan die ‘Last Dance’.
Gus McKay is zeker van vele muzikale markten thuis. Zijn muziek omschrijven is daarom niet makkelijk. Je zou ze kunnen omschrijven, als moderne blues, jazzy blues of het niet door de beugel kunnende Australische Americana. Beter nog zou zijn om deze te omschrijven als ‘Australicana’. Desalniettemin is dit een album dat je dromen de vrije loop geeft. En als dat al niet fantastisch is?

Lambert Smits (4)

With his unique mix of blues, jazzy blues, folk, rock and psychedelica, Gus McKay delivers a very surprising album.

Micki Free Electric Blues: Tattoo Burn-Redux

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

God Is On The Phone
Tattoo Burn
Greens & Barbeque
Six Feet Down In The Blues
Mojo Black Coffee
Co-Co Gin
There’s A Hole In The Heart of The Blues
Angels In The Room
Hey Baby (The New Rising Sun) (remix)
Five Minutes Till Christmas
Sometimes In Winter

Platenlabel
Mysterium Blues Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Dark Idol Music

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Micki Free

Micki Free werd eigenlijk ontdekt door Gene Simmons van de superformatie KISS. De Grammy Award Winner & Multi-Native American Music Award artiest Micki Free begon zijn rijkelijke carrière in de R&B, disco en soulband Shalamar. Zijn samenwerking met Jean Beauvoir in cult AOR legends Crown of Thorns en zijn Cherokee & Comanch afkomst creëerde hij oorspronkelijk een Native American muzieksound. Als rock & blues artiest speelde Micki met heel wat gerenommeerde collega artiesten en performde vier keer op het Hard Rock Calling Festival in London’s Hide Park. Daar werkte hij samen met onder meer Prince, Janet Jackson, Wendy O. Williams, Gene Simmons & Paul Stanley van KISS, Billy Gibbons van ZZ Top en Stones bassist Bill Wyman. De blues rock geïnspireerde Micki Free is dus een extraordinaire gitarist in de ruim zin van het woord. Hij kanaliseert zijn behendigheden met knappe groove’s en unieke gitaarfraseringen. De gospel beïnvloede openingstrack ‘God Is On The Phone’ is net zoals de titeltrack geënthousiasmeerd door Free’s aanwakkerende gitaarriffs . De ballade ‘Greens & Barbecue’ heeft dan weer die Texas blues arrangementen. In ‘Six Feet Down In The Blues’ gaat hij zelfs de melancholische toer op. De Chicago ruwe blues groove en Hoochie Coochie-achtige intro in ‘Mojo Black Coffee’ wordt ingekleurd door Randy Singer’s knappe mondharmonica. Van de dronkenmanssong ‘Co-Co Gin’, het smoking There’s A Hole In The Heart of The Blues’ en het Jimi Hendrix’ ‘Angels In The Room’ gaan we naar de Texas anthem met ‘Five Minutes For Christmas’. In het emotioneel geladen ‘Sometimes In Winter’ creëert Free -naast een aanwakkerend gospelkoor- een showcase op zijn zes snaren. Knap!

Philip Verhaege 4 (½)

With a lot of cooperation from a large number of great artists, Micki Free has promoted a very handsome and clever album! Blues, rock, soul, some bluesrock and gospel ... everything passes the revue. And how!

Jim Roberts And The Resonants: Beneath The Blood Moon

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Beneath The Blood Moon
Dog Done Bit My Baby
Tupelo Fool
Bayou Beau
May All Your Regrets Be Small
Gold Train Fever
Red Lips And High Heels
Southern Hospitality
Dark Down In The Delta
The Hell Hound’s Due

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Jim Roberts And The Resonants

Een paar jaar geleden bekoorde Jim Roberts ons met het uitstekende album ‘Devil’. Sindsdien werd het hier stil rond de persoon Roberts. Niet dat hij echt heeft stilgezeten. Nu trok hij samen met enkele soulmates de Bo$$ PoGG Studio in Los Angeles, CA in en registreerde er deze originele tien aantrekkelijke nummers. Jim Roberts aangename bluesstem laat zich ongecompliceerd leiden door zijn slidegitaar. En die schakelt Jim moeiteloos over naar zijn resonator gitaar, elektrische en/of sigar box snaarinstrument. De openingstrack ‘Beneath The Blood Moon’ is meteen geënthousiasmeerd door zijn swampy slidegitaar. En de toon lijkt meteen gezet voor het verloop van het volledige album. Het funky ‘Tupelo Fool’ staat in aangename antithese met de swampy rocker ‘Bayou Beau’ en de smartballade ‘May All Your Regrets Be Small’, waar Nathan Cihlar met zijn accordeon de aandacht naar zich toe haalt. De nummers ‘Gold Train Fever’ en ‘Red Lips And High Heels’ liggen in dezelfde muzikale lijn. In deze laatste track komt Mike Finnigan in de schijnwerpers met zijn opwindende B3 Hammond orgel en pianotunes. Van de warme sound uit ‘Southern Hospitality’ gaat het gezwind naar Roberts oppermachtige en dominante slidekunsten in ‘Dark Down In The Delta’ en het afsluitende en dobro gekunstelde ‘The Hell Hound’s Due’, waar Felix Flanagan zich opdringt met zijn harmonica.

Philip Verhaege 4 (½)

Jim Roberts is really an exciting slide guitarist. With his raw voice, he is undoubtedly the driving force behind his original songs

Robert Cray: Robert Cray & Hi Rhythm

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Same Love That Made Me Laugh
You Must Believe In Yourself
I Don’t Care
Aspen, Colarado
Just How Low
You had My Heart
I’m With You Part 1
Honey Bad
The Way We Are
Dont Steal My Love
I’m With You Part 2

Platenlabel
Jay-Vee Records

Labelnummer
JV 2017

Distributie
Proper Music Distribution/V2 Records Benelux

Promo-Agent
Niet Gemeld

Website Artiest
Robert Cray

Robert Cray is samen met Stevie Ray Vaughan en Georges Thorogood een muzikaal icoon die in de jaren tachtig de blues opnieuw in de wereldwijde aandacht bracht. Met het Grammy Award bekroonde album ‘Strong Persuader’ en zijn hits ‘Right Next Door’ (Becuase Of Me) en ‘Smokin’ Gun’ speelde hij toen zelfs op rockfestivals zoals Torhout/Werchter in 1986 en 1989. Naast bands als Simple Minds, UB 40, Talk Talk, TC Matic, The Beat Farmers, Elvis Costello, Pixies, R.E.M. en andere wereldbands verkondigde Cray zijn blues bij een breder publiek. Hij speelt gitaar sinds zijn tienerjaren en in de high school groeide zijn liefde voor soul en blues. In 1980 promootte Cray zijn debuutalbum ‘Who’s Been Talking’ en het knappe ‘Bad Influence’ in 1983. Samen met zijn mentors Johnny Copeland en Albert Collins realiseerde hij da twee jaar later de considerabele release ‘Showdown’ op het label Alligator Records. In 2011 werd Cray opgenomen in de Blues Hall of Fame. Nu is er dus het titelloze album dat hij samen met de legendarische Hi Rhythm band heeft opgenomen in de Royal Studios in Memphis. Deze waren in handen van de in 2010 overleden muziekproducent Willie Mitchell en waren naast Stax Records en Sun Records de meest befaamde opnamestudio’s in Memphis, Tennessee. Samen met de
Hi Rhythm sectie Rev. Charles Hodges (toetsen), Leroy ‘Flick’ Hodges (bas), Steve Jordan (drums) en Archie ‘Hubby’ Archer (piano) registreerde Cray elf nummers. Tony Joe White speelt elektrische gitaar op zijn nummers ‘Aspen, Colorado’ en het geëlektrificeerde ‘Don’t Steal My Love’. De drie originele songs ‘Just How Low’, dat met zeer actuele en hedendaagse politieke lofzang is ingekleurd, de ballades ‘You Had My Heart’ en ‘The Way We Are’ zijn duidelijk overgoten met Cray’s ‘signature blueslicks’. Het album opent met de groove van de Bill Withers song ‘The Same Love That Made Me Laugh’, om zich meteen verder te verdiepen in het funky en R&B begeesterde ‘You Must Believe In Yourself’, voor deze gelegenheid bij elkaar gepend door Chales Jerue. Het soulnummer ‘I Don’t Care’ en het funky ‘Honey Bad’ haalde Robert Cray bij Bonny ‘Sir Mack’ Rice, de man achter ‘Mustang Sally. In de fifties doo-wop song ‘I’m With You’ van Lowman Pauling (The “5” Royales’ ) krijgt Cray vocale backing van The Masqueraders. Knap!

Philip Verhaege (5)

Robert Cray & HI Rhythm sounds very authentis and rugged. With this rhythm section, Cray moves his boundaries into this handsome album

North Mississippi Allstars: Prayer For Peace

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prayer For Peace
Need To Be Free
Miss Maybelle
Run Red Rooster
Stealin’
Deep Ellum
Bird Without A Feather
You Got To Move
61 Highway
Long Haired Doney
Bid You Goodnight
P4P2017

Platenlabel
Sony Legacy

Labelnummer
B06XKCLWR2

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenbladt

Website Artiest
Noth Mississippi Allstars

Met de toepasselijk en hedendaagse titel ‘Prayers For Peace’ zijn de North Mississippi Allstars meteen ook toe aan hun achtste studioalbum. Na hun wereldschokkende release ‘World Boogie Is Coming’ uit 2013 waren de verwachtingen dan ook heel hoog gespannen. Dit, door de Dickinson Brothers zelf-geproducet album, werd geregistreerd in een half dozijn differente studio’s doorheen Amerika. De meest markante opnameplekken waren misschien toch wel de Royal Studios in Memphis, TN (eigendom van wijlen Willie Mitchell van 1928 tot aan zijn dood in 2010) en vader Jim Dickinson’s Zebra Ranch in Hernando, MS. Naast drummer Cody (piano, synthesizer en bas) en zanger/gitarist Luther zijn de speciale gasten op het album onder andere bassist Oteil Burbridge (Allman Brothers Band, Dead & Company), Graeme Lesh (Midnight North, The Terrapin Family Band), zangeres Sharisse Norman, bassist Dominic Davis (Jack White) en zanger/fluitist Shardé Thomas, dochter van Mississippi blues gigantische Otha Turner. De experimentele openingstrack mag het album openen. De fuzzed-out funk tune wordt meteen ook verder gezet in ‘Need To Be Free’ en de boogie chapiters ‘Miss Maybelle’ en ‘Run Red Rooster’. Cody’s beukende drums grauwen dwars door onze botten heen, net zoals Luthers aanporrende gitaarriffs. Tot we afglijden naar het dobro begeesterde nummer ‘Stealin’.
En we blijven nog even in het zuiden floreren met de track ‘Deep Ellum’, een voorstad van Dallas, Texas. Deze traditional werd ooit door Blind Lemon Jefferson, Lead Belly en Grateful Dead op de blues kaart gezet. Maar de broers overgieten de arrangementen met overheerlijke Southern Rock. Met R.L Burnside’s ‘Big Without A Feather’, origineel uit 1968, gaan we terug naar de vertrouwde moddervette sound. Mississippi Fred McDowell’s ‘You Got Move’ krijgt een pulserende interpretatie door zangeres Danielle Nicolle en Hill County Blues gitarist Kenny Brown. Na een meesterlijke ‘61 Highway’ komt het nummer ‘Long Haired Doney’, alweer origineel van R.L. Burnside, de originele sound wat verheerlijken. Burnside is trouwens de legendarische artiest die de jonge broers Dickinson onder zijn hoede nam. Zijn protegés overgieten zijn nummer met heel wat slidegitaar en krachtige drum en percussies. Het muzikale en spreekwoordelijke gaspedaal wordt even ontladen voor de heerlijke countrytunes van ‘Bid You Goodnight’ en het experimenterende drum & bass afsluiter ‘P4P’ (Remix).

Philip Verhaege (5)

The Dickinson brothers traveled almost around America, from studio to studio, to recording this musical pearl. They retain the art not renouncing their musical roots. The release ‘Prayer For Peace’ stands tall as yet another milestone marking North Mississippi Allstars’ own inimitable place in the American musical tradition What a great release have the North Mississippi Allstars to promote!

Franky And The Band: Austin, Texas, The Rock Opera, A Texas Love Story

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Austin I’m Flying
Austin Rodeo
Live Music Capitol
Texas Weather (Shadow Queen)
Magic In The Air
Rancho Austinado
Dance With Me Mom
Austin Holds A Place
Austin Save My Love (Losing You)
Amor Amor Amor
Austin Prison Blues
Austin Marching
Austin Where I Long To Be

Platenlabel
Round Rock Records

Labelnummer
RR0030

Distributie
Round Rock Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Frank And The Band

Fehmi Nuhoglu, aka Franky, is een Texaanse zanger/gitarist, die zijn liefde voor Austin, Texas heeft vastgelegd in een rockopera. Franky is blijkbaar niet over één nacht ijs gegaan, want voor de uitvoering van deze rockopera, heeft hij beroep gedaan op een indrukwekkende lijst muzikanten. Franky bespeelt maar sporadisch elektrische gitaar en ook de zang laat hij meestal over aan anderen. Met succes trouwens. Zo maken we in opener, de van strijkers voorziene ballade ‘Austin I’m Flying’ al dadelijk kennis met de imponerende stem van Brian Leach. Dat Austin een smeltkroes is van diverse muziekgenres komt tot uiting in ‘Austin Rodeo’ en ‘Rancho Austinado’ ode’s aan de country. De stevige rock komt dan weer aan bod in het van blazers voorziene en door Franky gezongen ‘Live Music Capitol’. Rock die een vervolg krijgt in het naar de hardere soort neigende ‘Austin Save My Love (Losing You)’. Rhythm & blues is dan eerder een kolfje naar de hand van zangeres Lynne Jordan, op harmonica geassisteerd door Matthew Skoller in ‘Texas Weather (Shadow Queen)’. Een streepje reggae sluipt binnen in ‘Amor Amor Amor’ en met ‘Austin Prison Blues’ gaan wij…..juist de bluestour op.
‘Austin, Texas, The Rock Opera, A Texas Love Story’ is een sterk album geworden. Ik weet niet of het de bedoeling is om deze rockopera ook live op te voeren met deze cast. Het zou in ieder geval een schitterende voorstelling worden.
Franky tekende voor alle songs, voor de mixing en ook voor de job van producer. Knap staaltje van vakmanschap!

Lambert Smits (5)

Rockopera that translates the love for Austin Texas musically. Country, blues and rock show the melting pot of music genres in that city. Nice project!

Laura Tate: Let’s Just Be Real

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nobody Gets Hurt
It That Ain't Love
Hitting On Nothing
Can't Say No
Boys Are Back in Town
Still Got the Blues
I'll Find Someone Who Will
Let's Just Be Real
I Know You Lied
I Need a Man
Big Top Hat
Wildest Dreams

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Frank Roszak

Website Artiest
Laura Tate

Laura Tate mag dan niet meteen een belletje doen rinkelen hier in de Lage Landen, toch heeft ze al een rijkelijke carrière achter de rug. Laura is niet alleen een gevierde zangeres, ze had ook rollen in tv-programma’s als 1St & Ten, Thirtysomething and Sister. Ze regisseerde ook heel wat videoclips en commercials. Laura was ook betrokken bij diverse humanitaire projecten. Haar werk resulteerde in een ontvangst van een President’s Volunteer Service Award in 2008 en 2009.
Naast dit alles had ze ook de tijd om een vierde album in te blikken. Haar nieuwste release ‘Let’s Just Be Real’ is een leuk en knap blues album dat is ingezaaid met heel wat jazz en rock componenten. Net zoals bij haar vorige release vindt Laura nu ook backing bij enkele leden van Teresa James & The Rhythm Tramps. (Terry Wilson op bas, zangeres Teresa James, gitarist Billy Watts, Lee Thornberg op hoorns en drummer Tony Braunagel). Verder wordt Laura ook vergezeld door Jeff Paris op piano, orgel en mandoline, Paulie Cerra op saxofoon en percussionist Leslie Smith. Het album opent met de Stephen Bruton’s song ‘Nobody’s Gets Hurt’. Het nummer ‘It That Ain’t Love’ leende ze bij Tery Wilson en Jeff Paris. Het opwindend en New Orleans begeesterde ‘Hitting On Nothing’ is origineel van Naomi Neville, het synoniem voor Allen Toussaint. Het nummer was zelfs een grote hit voor Irma Thomas. De grootste verrassing is toch wel de herwerkte versie ‘The Boys Are Back In Town’ van Thin Lizzy en Gary Moore’s ‘Still Got The Blues’, dat blazer arrangementen meekreeg. En die blijfen ook in de spotlights in de track ‘I’ll Find Someone Who Will’ en het sexy en jazzy ‘I Need a Man’. Stephen Bruton’s ‘Big Top Man’ is alweer op het lijf geschreven van Laura Tate. Het pop en country getinte ‘Wildest Dreams’ mag het album op een waardige en knappe manier beëindigen.

Philip Verhaege 4 ½

Laura Tate’s latest release 'Let's Just Be Real' is a fun and handsome blues album sown with some jazz and rock components. Greta stuff!

Janiva Magness: Blue Again

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Can Tell
I Love You More Than You’ll Ever Know
If I Can’t Have You
Tired Of Walking
Buck
Pack It Up

Platenlabel
Blue Élan Records

Labelnummer
BER 1045

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Janiva Magness

Janiva Magness hoeft bij de doorwinterde blues fanaat allang geen betoon meer. De uit Detroit afkomstige Janiva is na Koko Taylor de tweede vrouwelijke blues artiest die ooit door The Blues Foundation werd bekroond in 2009 met de B.B. King Entertainer of The Year Award. Inmiddels puilt haar prijzenkast werkelijk uit. Maar haar levenswandel ademt werkelijk de blues uit. Als tiener verloor ze haar beide ouders en raakte danig op de dool. Ze werd geplaatst in heel wat pleeggezinnen en werd op haar 17de zelf zwanger. In eerste instantie werd Janiva geïnspireerd door haar vaders rijkelijke platencollectie, tot de minderjarige Magness een concert bijwoonde van Otis Rush in Minneapolis. Dat concert zou haar leven een geheel andere wending meegeven. Ze studeerde voor ingenieur, werkte in de Saint Paul opnamestudio en verzorgde de backingvocals voor Kid Ramos en R.L. Burnside. Dit alles leidde haar uiteindelijk naar Phoenix, Arizona waar ze haar eigen band The Mojomatics oprichtte. Gestaagd werkte ze keihard aan haar muzikale carrière en met het album ’Love Wins Again’ had ze vorig jaar haar elfde album uitgebracht. Een volgende revolutionairdere stap in haar soulvolle en elegante carrièrewandel.
Nu levert Janiva Magness een gloednieuw album met ‘Blue Again’. En nu ook keert ze terug naar haar roots. Haar interpretatie van dit half dozijn klassiekers zijn gesneden uit het Blues arsenaal en ver daarbuiten. Naast haar bandleden Zach Zunis en Garrett Deloian (gitaar), Gary ‘Scruff’ Davenport (bas), Matt Tecu (drums) en Hammond orgel virtuoos T.J Norton komt ook David ‘Kid’ Ramos zijn gitaarkunsten verhalen en komt Sugaray Rayford zijn stem verlenen aan de song ‘If I Can’t Have You’. Maar het sexy ‘I Can Tell’ van Samuel Smith mag de dans openen. De knappe en opwindende West Coast gitaarriffs van Kid Ramos mogen meteen het nummer inkleuren. Al Kooper’s blues ballade ‘I Love You More Than You’ll Ever Know’ werd ooit geregistreerd door Blood, Sweat and Tears en was een grote hit voor Donny Hathaway. Het duet ’If I Can’t Have You’ met soul en blues gigant Sugaray Rayford werd oorspronkelijk opgenomen door Etta James en Harvey Fuqua van de band Moonglows. Het R&B nummer ‘Tired Of Walking’ haalde Magness bij Little Joe Hinton. Het uptempo nummer kreeg hier meteen ook enige hedendaagse arrangementen aangemeten. En dat doet Janiva Magness ook met Nina Simone’s ‘Buck’, origineel uit 1967. Bij Freddie King haalde ze dan onvoorwaardelijk het nummer ‘Pack It Up’. Janiva Magness haalde hier enkele haast vergeten klassieker van onder het stof. Knap…zoals steeds!

Philip Verhaege (5)

Janiva Magness drew a few hiding classics from under the dust! Great stuff…Like always!

Nick Schnebelen: Live In Kansas City

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fool
Pain In My Mind
Herbert Harper’s Free Press News
You Call That Love
Bad Woman Blues
Mean Town Blues
Jonny Cheat
Bad Disposition
Schoolnight
Conformity Blues (instrumental)

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT NSB02

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richar Rosenblatt

Website Artiest
Nick Schnebelen

De naam Nick Schnebelen zal je misschien niet meteen iets zeggen. Wel, Nick was samen met zijn zus Danielle het brein achter de super formatie Tramped Under Foot. De band die twee jaar geleden uiteenviel. Sindsdien werken beiden keihard aan een solo carrière. Nick’s showcases omvat een impressieve variatie, die met zijn knappe vocale partijen dan ook worden ingekleurd met zijn elektrische gitaarsound, lap steel gitaar of dobro. Hij won meer dan verdiend de Albert King Award voor ‘Best Guitarist’ op de Blues Fondation’s 2008 op de International Blues Challenge in Memphis. De release ‘Live In Kansas City’ is een live-album dat werd opgenomen op drie december vorig jaar in de befaamde club Knuckleheads Saloon in Kansas City. Vorig jaar was er ook nog de release ‘Live at Knuckleheads Vol.1’. Nu opent Nick zijn concert met de slow blues ‘Fool’ en vervolgt zijn weg met het beukende ‘Pain In My Mind’. De rammeiende drumintro vloeien meteen in Nick’s gitaarriffs in het funky ‘Herbert Harper’s Free Press News’. In de ballade ‘You Call That Love’ bewijst Nick dat hij meer dan een begenadigde en zeer getalenteerde vocalist is. Het funky en New Orleans begeesterde nummer ‘Bad Woman Blues’ is dan weer geënthousiasmeerd met knappe slidegitaar. En het publiek krijg nog meer geserveerd in de vorm van ‘Mean Town Blues’, een zes minuten durende cover van Johnny Winter. De Texas blues rocker ‘Jonny Cheat’ is alweer van een zeer hoog level. Al wordt er met ‘Bad Dispostion’ een zeer emotionele ballade ingezet en is het jazzy ‘Schoolnight’ alweer een volgende chapiter. Het concert en het album eindigen met de instrumentale ‘Conformity Blues’.

Philip Verhaege (5)

Nick Schnebelen is a super talented singer / guitarist. With this live album puts Nick himself at the blues world map. What would we like to see him asap on a Belgian or Dutch stage!

Malcolm Holcombe: Pretty Little Troubles

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crippled Point O’View
Yours No More
Good Ole Days
Outta Luck
South Hampton Street
Rocky Ground
Pretty Little Troubles
Bury, England
Damn Weeds
The Eyes O’Josephine
The Sky Stood Still
We Struggle

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promocd

Promo-agent
G Promo Pr

Website Artiest
Malcolm Holcombe

Heel zelden krijg je een cd, waarvan je niet goed weet wat je ermee moet. Wel ‘Pretty Little Troubles’ van de uit de Blue Ridge Mountains, North Carolina komende Malcolm Holcombe, is er zo eentje. Met zijn 61 jaren is Malcolm niet meer van de jongsten en zo klinkt hij ook. Vocaal doet hij mij het meest denken aan Watermelon Slim, die ook een heel apart stemgeluid heeft en in een vakje kan je Malcolm al helemaal niet stoppen. Het lijkt wel een stoelendans. Malcolm switcht dat het een lieve lust is tussen folk, blues, country en Americana. Zelf bespeelt hij de akoestische gitaar en laat hij zich op deze opnames bijstaan op mandoline, dobro, percussie, bas, accordeon en harmonica. Verwacht echter geen opgepoetste songs. Neen, het klinkt allemaal erg rudimentair, wat volgens mij ook aansluit bij Malcolms levenswijze. Wat je de man zeker niet kan verwijten, is dat hij niet rauw, authentiek en eerlijk klinkt. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen zal vallen voor ‘Pretty Little Troubles’, maar ik kan wel stellen dat Malcolm bij mij een gevoelige snaar geraakt heeft. Tussen de vele momenteel op de markt gegooide als blues, folk, country en Americana bestempelde albums, is deze van Malcolm Holcombe toch een (h)eerlijk lichtpunt.

Lambert Smits (4)

If you are a fan of honest, raw, authentic sounding folk, blues, country and Americana, then Malcolm Holcombe is your man!

Vintage #18: Grit

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Diamonds Are Optional
Is This Too Good?
Love Hangover
Million Miles
Circles
Pieces
Just Got Back from Baby's
Poor Me
Remember
Good Eye
Circles Down Home

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Vintage #18

Negen originele songs en twee coverversies herbergt het debuut album ‘Grit’ van de in Washington gebaseerde band Vintage #18. De band wordt geleid door de uit Chicago afkomstige, maar in Atlanta opgroeiende, zangeres Robbin Kapsalis, gitarist Bill Holter (aka #18), Alex Kuldell (drums) en bassist Mark Chandler. Samen begonnen ze in 2013 met cluboptredens in de buurt van Noord Virginia, Maryland en Washington, DC. Drie jaar later vertegenwoordigende ze de Central Virginia Blues Society op de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. De release werd gefinancierd door middel van het zeer populaire internet programma Kickstarter. Het album trapt af met het funky ‘Diamonds Are Optional’. De zeer eenvoudige blues standaard ‘Is This Too Good?’ leidt ons naar de gitaarintro van ‘Love Hangover’ en Bob Dylan’s ‘Million Milles’. Het tempo wordt danig opgeschroefd in de song ‘Circles’, maar al snel volgt enige consternatie met ‘Just Got Back From Baby’s’. Een nummer dat voor het eerst werd geregistreerd door ZZ Top in 1971. De klaagsong ‘Poor Me’ is een langzame soul bluesnummer. En dan gaat het tempo nog eens crescendo met de nummers ‘Remember’ en de soulrocker ‘Good Eye’. Na het gestaagde tempo van ‘Circles Down Home’ is het tijd om op replay te drukken.

Philip Verhaege (4 ½)

The album reflects the band’s love of classic 60’s Soul and Blues, featuring a mix of originals as well as two covers and a whole lot of elbow grease. Grit, you might say.

June Star: Sleeping With The Lights On

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Telegraph
Sleeping with the Lights On
Hum and Buzz
Cinnamon
Smoke and Diesel
Faithless
Careless
Engine
Smoke
You're Still Here
My Sugar
Already Saved

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Hemifran

Website Artiest
June Star

Singer-songwriter Andrew Grimm is het geesteskind van de band June Star. Hij schreef alweer twaalf overheerlijke pareltjes bij elkaar voor het album ‘Sleeping With The Lights On’.
En die staan uiteraard bol van knappe geëlektrificeerde blues en Americana rocksongs. In 2001 was Andrew al succesvol met het album ‘Telegraph’. Het titelnummer dat hij voor deze gelegenheid herwerkt heeft en hier als openingssong mag fungeren. Zijn debuutalbum ‘Way Back In’ uit 1999 werd bestempeld als country rock. Maar er is meer. Heel wat meer! Je hoort op zijn nieuwste telg ‘Sleeping With The Lights On’ heel wat instrumentatie die perfect samengaan met zijn ruw stemtimbre. Naast Grimm’s lead vocals, elektrische en akoestische gitaren vormen Andy Bopp (basgitaar en gitaren) en drummer Kurt Celtnieks de backing. Het album opent dus met een herwerkte en akoestische versie van ‘Telegraph’. Maar snel volgt de dynamische titeltrack en de knappe instrumentatie van ‘Hum and Buzz’. De track ‘Cinanamon’ is dan weer een heerlijke rocksong dat in aangenaam contrast staat met de rustig opbouwende ‘Smoke and Diesel’. In de ballade ‘Faithless’ komt een beklijvende slide gitaar ons vergenoegen en komt Ellen Cherry zels wat vrouwelijke harmonie toevoegen. Het nummer ‘Careless’ heeft dan weer die grunge gitaarsound, net als het doorspekte nummer ‘Smoke’. De banjo intro en diepe twang gitaartune in ‘My Sugar’ vormen de leidraad voor de akoestische en country getinte afsluiter ‘Laready Saved’.

Philip Verhaege (4½)

June Star is a great band that reflects a lot of variation between its musical style. What a pleasant surprise!

Brad Stivers: Took You Long Enough

16/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

2000 Miles
You’re Just About To Lose Your Clown
Put It Down
Took You Long Enough
Here We Go Again (with Emily Gimble)
Nickel And A Nail (with Malford Milligan)
One Night Of Sin
Can’t Wait
Save Me
Cold Sweat

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT-Bs001

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenblatt

Website Artiest
Brad Stivers

Brad Stivers is een jonge singer-songwriter/gitarist uit Austin, Texas. Hij is een blues muzikant die klaar is om een voortrekker te worden voor een volgende generatie artiesten. Recentelijk was hij op doortocht in Italië en Zwitserland, werkte aan een midwest-to-west tour en begeesterde hij de rijkelijke atmosferen in de Austin blues scéne. Nu heeft hij met zijn debuutplaat ‘Took You Long Enough’ een schitterende release te promoten. De hoekige en swingende gitaarriffs van ‘2000Miles’ hebben de eer om het album te openen. En het feestje gaat lekker door in het doorgedreven R&B ‘You’re Just About To Lose Your Clown’ - met een schitterende Mark Wilson in de hoofdrol op saxofoon- en de rock-‘n-roll Texas twang tunes van ‘Put It Down’.
Van het funky ‘Took You Long Enough’ gaat het gezwind naar het duet ‘Here We Go Again’ met pianiste Emily Gimble. Malford Milligan mag dan zijn stem verlenen aan het soul caput ‘Nickel And A Nail’. Na de overweldigende instrumentale ‘One Night Of Sin’ komt Brad aandraven met het West Coast begeesterde ‘Can’t Wait’, het grungy ‘Save Me’ en de afsluitende instrumentale ‘Cold Sweat’. Een kolfje naar de hand van Brad Stivers geweldige Texas twang gitaartunes!

Philip Verhaege (5)

Brad Stivers is really a great guitar sling. He mixes very easy fifties rock’n roll with contemporary blues and Texasrock. What a great debut album! Highly recommended!

Bev Grant: It’s Personal

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hang On Girl
Small Town Girl
Poor Daddy
Throw Me The Ball
You’re Not The One
Dirty Laundry Blues
The Space Between
I Am A Sewing Machine
I Felt The Earth Shake (Ayiti = Haiti)
Mother’s Wrath
National Anthem: Arise! Arise!

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promocd

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Bev Grant

Feministe en activiste Bev Grant gebruikt, al sinds de jaren ’60, haar muziek om sociale wantoestanden aan de kaak te stellen. Haar gedrevenheid gaf ze gestalte met de oprichting van de politiek getinte band The Human Condition, waarmee ze gedurende 19 jaren optrad in de regio New York City. ‘It’s Personal’, is haar eerste soloalbum in jaren en de titel mag je gerust letterlijk nemen. Bev geeft met dit album een inkijk in haar persoonlijk leven. Dat gaat van het opgroeien, de relatie met haar ouders tot haar liefdes en verdrietjes. Het zou Bev echter niet zijn, moest ze geen sociaal getinte songs serveren. Dit alles hoeft echter niet op een saaie muzikale manier te gebeuren en dat heeft Grant goed begrepen. De aangesneden onderwerpen verpakt ze, met hulp van country, folk, blues en jazz, in leuke melodieën. Hierbij laat ze zich assisteren door een indrukwekkende lijst muzikanten op keyboards, gitaren, bas, drums, pedalsteel, lapsteel, mandoline en saxen. Een eerste keer scoort ze al met het slome bluesjazzy, met zwoele saxen overgoten ‘Small Town Girl’. Voor de relatie met haar vader te beschrijven doet ze in ‘Poor Daddy’ beroep op country, waar ze subtiel een beetje soul aan toevoegt. Licht rockend geeft ze met ‘Throw Me The Ball’ de situatie van de opgroeiende meisjes in de jaren ’50 aan, toen deze nog niet mochten deelnemen aan georganiseerde sporten. Haar relatiebreuk en het gevoel dat zij eraan overhield worden vakkundig verpakt in de melancholische, countryslow ‘You’re Not The One’. De aardbeving die in 2010 in Haïti toesloeg, leverde dan weer stof voor ‘ I Felt The Earth Shake (Ayiti = Haiti)’.
Op ‘It’s Personal’ brengt Bev Grant de dingen die haar beroeren op een muzikaal aangename manier onder de aandacht.

Lambert Smits (4)

With a little bit of country, blues and jazz, Bev Grant gives an insight into her life and the social items that keeps her busy.

Polly O’Keary and The Rhythm Metod: Black Crow Callin’

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hard Hearted World
A Man Who Can Stand
Red Light
Black Crow Callin’
Yours To Lose
One Life
Reconciled
I Don’t Understand
Plan B
I Am The One

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Polly O’Keary

In het album ‘Black Crow Callin’ etaleert de Award winnende bassist Polly O’Keary alweer haar eclectische blues stijl. Ze groeide op in een blokhut zonder elektriciteit of sanitair en begon als tiener haar muzikale carrière in bars in Mexico. Op haar 19de belande haar man in de gevangenis en studeerde ze een 8ste graad onderwijs. Twintig jaar later speelde ze dan basgitaar bij diverse blues bands in en rond de vier werelddelen, en is inmiddels een van de meest volprezen artiesten van de Pacific Northwest. Haar vierde album ‘Black Crow Callin' is voorzien van opruiende gitaarwerk van Californië Central Coast legende David Miller en van haar long-time wereld touring partner en drummer Tommy Cook. Het swingende en Chicago blues geïnfluenceerde ‘Hard Hearted World’ heeft de eer om de album op een waardige wijze te openen. Naast Polly’s baslijnen en Millers gitaarriffs is het vooral Eric Robert’s boogiewoogie pianotunes die in de spotlights komen. Na de blues trage ‘A Man Who Can Stand’ komt het hoogoplopende en funky ‘Red Light’ ons wat overdonderen. Al wordt serieus wat gas teruggenomen in de song ‘Black Crow Callin’. In het soul en funky chapiter ‘Your To Lose’ komen The Powerhouse Hornsbacking het trio wat versterken. De track ‘One Life’ heeft zelfs een reggae ondertoon, al komt Miller in de schijnwerpers met een gigantische gitaarsolo. Van de emotionele blues ballade ‘Reconciled’ gaat het gezwind naar het funky ‘I Don’t Understand’ en het dansbare ‘Plan B’. In ‘I Am The One’ etaleert Polly O’Keary een laatste keer haar sterk en zeer overtuigende stemtimbre. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

Polly O’Keary strong voice mimic is an instrument in itself. With such a tight backing band, this is release is a must!

Johnny Max Band: Roadhouse Soul

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Couldn't Happen To A Nicer Guy
Blind Leading The Blind
(I'm Your) 911
Little Yellow Dress
I'm Broke
I Wish I Could Write You A Love Song
Roadhouse Soul
Lend A Helping Hand
Time Well Wasted
We've Been Together For Such A Long Time

Platenlabel
Pour Soul Records

Labelnummer
JMB0026

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Niet Gemeld

Website Artiest
Johnny Max Band

Twee jaar hebben we gewacht op een opvolger voor het volprezen ‘Fourty Nine Minutes’ van de Canadese blues en rockformatie Johnny Max Band. De band won ook met het nummer ‘Daddy’s Little Girl’ uit de release ‘It’s A Long Road’ de award voor Internationale Songwriting Competition Blues Song Of The Year. Zanger John ‘Johnny Max’ McAneney heeft nu zijn soulmates gevonden in Kevin Vienneau (gitaar, mandoline), Jim Casson (drums en percussie), Rob Gusevs (piano) en bassist Russ Boswell. De tien originele tracks liggen in de lijn van al hun voorgangers. En dat is nog steeds die geweldige funky bluesrock. Samen met gitarist en co-schrijver Vienneau verweeft Johnny heel wat humor tussen de lyrics door. Rob Gusevs’ boogiewoogie piano intro in de openingssong ‘Couldn't Happen To A Nicer Guy’ geeft de opdis voor Vienneau oppermachtige gitaarriffs en Johnny’s ruw en ontbolsterd stemtimbre. En het feestje gaat gezellig door met het bluesy ‘Blind Leading The Blind’, het zeer funky (I’m Your) ‘911’ en het voet stampende ‘Little Yellow Dress’. Vienneau’s mandoline arrangementen verrichten ook wonderen in het nummer ‘I’m Broke’. De ballade ‘I Wish I Could Write You A Love Song’ staat in aangename antithese met de blues rocker ‘Roudhouse Soul’, het funky ‘Lend A Helping Hand’ en de Texas rocker ‘Time Well Wasted’. Om dan te eindigen met de Americana tunes van ‘We've Been Together For Such A Long Time’.

Philip Verhaege (4 ½)

A swampy manage of Memphis & New Orleanian style Blues with a mix of that Toronto R&B Sound and a throwback, of sorts to an earlier sound. That they call ‘Roadhouse Soul’

Low Society: Sanctified

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Angel From Montgomery
Raccoon Song
The Freeze
Sanctified
River Of Tears
Nina
Drawning Blues
New York City Boy #3
Here Comes The Flood
I'd rather Go Blind

Platenlabel
Renoate Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak

Website Artiest
Low Society

De band Low Society is het geesteskind van zangeres Mandy Lemons en haar echtgenoot, gitarist en producer Sturgis Nikides. Ze won in 2015 de Memphis Music People Choice Award terwijl Sturgis toerde met de legendarische John Cale. Blues en roots muziek vormen sinds jaar en dag de basis. Maar die worden ingekleurd met Americana, Texas blues en Memphis rock en soul. Vooral met het tweede album ‘You Can Not Keep A Good Woman Down’ op het label Icehouse Records uit 2014 scoorden ze hoog in de ranglijsten. En ook hun nieuwste telg ‘Sancified’ zal ongetwijfeld heel wat kritiekasters kunnen bekoren. Met steun van de Belgische ritmesectie van bassist Jacky Verstraeten en drummer Bart de Bruecker neemt de band een fascinerende loop in tien onvolprezen blues song. De tracks werden gedeeltelijk geregistreerd in België en in Memphis. De thuisbasis voor Mandy en Sturgis. Verder vind het duo backing bij toetsenist Rick Steff en Andrew McCarty (percussie). De John Prine cover ‘Angel From Montgomery’ mag de dans openen. Na deze hemelse versie komt ‘special guest’ en jaw harp virtuoos Brian Hawkins de band vervoegen voor het hoogoplopende ‘Raccoon Song’. Van het mysterieuze ‘The Freeze’ gaat het gezwind naar de diffuse titeltrack die is ingezaaid met considerabele slide gitaar. Na de knappe ballade ‘River Of Tears’ mag Will Danger in het enigmatische nummer ‘Nina’ de drumsticks hanteren. Een volgende parel is ‘Drowning Blues’. En hier mag Sturgis het vocale gedeelde voor zijn rekening nemen. Samen met zijn slide gitaar leidt hij ons naar de Mississippi Delta voor het pakkende ‘New York City Boy’, en gaan we even naar New Orleans voor ‘Here Comes The Flood’. Het album sluit op wonderlijke wijze met de oprechte blues cover ‘I’d Rather Go Blind’ van Etta James. De band Low Society exhibeert zichzelf met het derde studio album ‘Sanctified’.

Philip Verhaege (4 ½)

The band Low Society sets itself up with their third studio album 'Sanctified'. From Memphis over New Orleans and the Delta, is’t all a small step for Low Society!