Category: Blues - KEYS AND CHORDS

Big Georges Harp: Uptown Cool

19/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Down To The Rite Aid
Internet Honey
Alternative Facts
I Wanna Know
Nobody’s Listening
In The First Place
Standing In The Weather
Bulletproof
Cold Snap By The Bay
Just Calm Yourself
Uptown Cool
Lord Make Me Chaste

Website Artiest
Big George Harp

Big Georges Harp is een blues artiest die de chromatische harmonica bespeelt en die genomineerd werd voor een Blues Music én Blues Blast Magazine award in de categorie “Best New Artist Album” in 2014 met zijn album ‘Chromaticism’. Met ‘Uptown Cool’ promoot hij nu zijn derde album en presenteert hij meteen ook twaalf nieuwe originele nummers. Muzikaal is hij beïnvloed door de sound uit Memphis en New Orleans. Maar ook door de Braziliaanse jazz en de smeulende Chicago blues staan hoog op zijn verlanglijstje. Big Georges omringt zich alweer met heel wat toptalenten zoals Chris Burns (keyboard), drummer Alexander Pettersen, bassist Joe Kyle, Kid Andersen (bas, gitaar en percussie), Little Charlie Baty (gitaar), Loralee Christensen (vocals), saxofonist Michael Peloquin en Mike Rinta (trombone en tuba), percussionist D’Mar en gastvocalist Derick Hughes. Big George Harp herdefinieert als het ware de rol van chromatische mondharmonica in blues, net zoals William Clarck dat ooit deed in de jaren ’90. Met de openingssong ‘Down To The Rite Aid’ trekken we meteen naar de West Coast. De swingende arrangementen zijn ook van de partij in het funky ‘Internet Honey’. De jazzy structuur begeesterd het nummer ‘Alternative Facts’ en brengt ons naar het Latin geënthousiasmeerde
‘I Wanna Know’, de slow blues ‘Nobody’s Listening’ en de swingende instrumentale shuffle ‘In The First Place’. Big Georges Harp neemt ook het voortouw in het West Coast geïnstrumenteerde ‘Standing In The Water’. Kid Anderson’s gitaar groove komt in de spotlights in het exporterende ‘Bulletproof’. De piano intro in ‘Cold Snap By The Bay’ blijft tijdens het nummer alterneren met Kid’s gitaarriffs. In het zuiderse duet ‘Just Calm Yourself’ mag Loralee Christenen enkele vocalen voor haar rekening nemen. In de laatste twee nummers ‘Uptown Cool’ en ‘Lord Make Me Chastle’ komt Little Charlie Baty zijn gitaarsnaren beroeren. En net hij maakt deze song groot, net zoals hij zo vaak deed met zijn Nightcats. Knap!

Philip Verhaege (5)

Big Harp George is one the best chromatic bluesharp players. With his great voice and incredible tight backing band, is this a blast of a release. Highly recommended!

Ruben Hoeke Band: 25 Live

17/6/2018

title 0

Tracks:
CD 1:

That’s The Boogie
Liar, Liar (Panties On Fire)
Backdoor Blues
Pet The Fat Cat
Midnight Prayer
Sweet Lovin'
High On The Bottle
Boogie Music
True Love
Gone But Not Forgotten
Fresh From The Mother
Misty Morning
Give It Up

CD 2:

Swamp
Hour-E-Cow
Cynide Fire
Time
Four Seasons
Bell Tower
Raging Fire
Soul Of A Man
Let The Good Times Roll
Dirty Little Woman
Won’t Get Fooled Again
Lord I Feel Tired

Website Artiest
Ruben Hoeke

Ruben Hoeke speelde al veel langer met het idee om ooit eens een live album te registreren. Het is dan maar meteen een dubbel album geworden. Pas na de eerste van twee opgenomen shows hoorde hij pas dat er live opnamen waren vastgelegd. Ruben is de zoon van de Nederlandse singer-songwriter, blues, soul, R&B en boogiewoogie pianist Rob Hoeke. Op veertienjarige leeftijd begint Ruben met gitaarspelen. Niet veel later richtte hij de band Blues On The Road op en met een gemiddelde leeftijd van amper veertien jaar waren ze op dat ogenblik de jongste rockband van Nederland. Twee jaar later vervoegde Ruben de rock-‘n-roll band van Henk Pepping en vindt met zanger Reniet Vrieze de ideale inspirator. Hij vertrekt voor enkele weken naar de States en speelt in de loop der jaren met diverse bands en projecten. In 2006 geregistreerd Ruben Hoeke Band met ‘Sugar’ hun debuutplaat en het succesvolle ‘Coexist’ in 2008. Vijf jaar later promoot de band dan het album ‘Loaded’. Ruben wordt in 2015 onderscheiden met een ‘Dutch Blues Award’ en verschijnt ook de release ‘River Songs’. Twee jaar geleden werd zijn laatste studioalbum ‘Sonic Revolver’ op het grote publiek losgelaten en verschijnt tevens het nieuwe 'Hoeke - Legacy' album. Eind 2017 vierde Ruben Hoeke samen met drummer en broer Eric Hoeke, bassist Mike Kamp en zanger Lucas Pruim het 25-jarige podiumjubileum met een uitgebreide tour. Op 30 september 2017 en 27 januari 2018 werden beiden shows door Robin Schingenga geregistreerd in Poppodium Bolwerk in Sneek, een stad ten zuidwesten van Leeuwarden. Strakker kan een band live niet openen dan met een vette blues rocker zoals ‘That’s The Boogie’. Met een soepele maar beukende trend gaat RHB onverstoord verder met het zwaarbeladen ‘Liar, Liar’ (Panties On Fire), de in highspeed vertolkte boogie ‘Backdoor Blues’ en de heavy gitaarriffs uit ‘Pet The Fat Cat’. En dan komt de haast elf minuten durende rockballade ‘Midnight Prayers’ de blues prediken. Ruben ontpopt zich als een waar gitaarvirtuoos en de song gaat over in het funky spijkerende ‘Sweet Lovin’. In nummers als ‘High On The Bottle’ en ‘Boogie Music’ geeft de band dan weer plankgas. Maar al snel wordt het slowtime met de bluesy ballade ‘True Love’. Ruben toont zich meteen ook een grootmeester met zijn ingetogen wah-wah pedaal. Het stemming wisselende ‘Gone But Not Forgotten’ is haast een emotionele rollercoaster, net zoals het hoogoplopende en heavy ‘Fresh From The Mother’. Het dynamische ‘Misty Morning’ is alweer een power ballade die een structureel hoog niveau aanhoudt. Het bonzende ‘Give It Up!’ is een waardige afsluiter voor CD 1.
Volume twee opent met de scheurende gitaarriffs in ‘Swamp’, en nummer uit het album ‘Sugar’. Met het stomende ‘Hour-E-Cow’ en ‘Cyanide Fire’ blijft RHB zijn energieke heavy rock sound meer dan loyaal. De zeer typerende vocalen van Lucas Pruim komen ook tot hun recht in de hypnotiserende ballades ‘Time’ en Thé Lau’s ‘Four Seasons’. Het scheurende en weergaloze ‘Bell Tower’, uit de release ‘Sonic Revolver’, raast als een wervelwind door onze woofer. En dan moet de meeslepende boogie chapiter ‘Raging Fire’ nog de setlist sieren. De band neemt bewust wat gasoline terug in de haast negen minuten durende rockballade ‘Soul Of A Man’.
Het divergerende ‘Let The Good Time Roll’, origineel van Louis Jordan en het met overweldigende gitaarriffs overgoten en hard rammeiende ‘Dirty Little Woman’ staan garant voor heel wat stage diving en crowd surfing .
Voor de gelegenheid leende RHB bij Pete Townshend, The Who klassieker ‘Won’t Get Fooled Again’ en dan weet je meteen ook waar Ruben de muzikale mosterd vandaan haalde. Als afsluiter koos de band voor ‘Lord I Feel Tired’, een nummer van The Groundhogs’ Tony McPhee.
De release ’25 Live’ is een muzikaal testament voor Ruben Hoeke Band.

Philip Verhaege (4 ½)

In accordance with the anniversary release, the double CD also contains twenty-five songs.
Besides some rare cover versions you will find almost all original compositions. The release '25 Live’ is a musical testament for Ruben Hoeke Band. On to a minimum of 25 years. Let’s rock..!

Sugar Brown: It’s A Blues World…Calling All Blues!

15/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hummingbird
Love Me Twice
Lousy Dime
Sure As The Stars
It's a Blues World
Hard To Love
Frying Pan
What I Know
Tide Blues
Those Things You Said
Looking for 2 O'clock
Dew On The Grass
Brothers

Website Artiest
Sugar Brown

De in Toronto gevestigde singer-songwriter en multi-instrumentalist Sugar Brown kan zijn creatieve stem uitlenen aan het schitterende album ‘It's A Blues World’… Calling All Blues!
Zijn derde album komt in navolging van ‘Saddle Day’ uit 2014 en het veelgeprezen ‘Poor Lazarus’ uit 2015. Brown bezit een encyclopedische muzikale kennis en zijn nummers zijn gepassioneerd, uniek en soulvol. Hij legt graag zelf zijn idiosyncratische stijl op deze manier uit: "Elk nummer hier is een blueswereld op zich, ze gaan van country naar urban, van de jaren 30 tot de jaren 70, maar het zijn kleine werelden in de blues. Zijn officiële achternaam is Kawashima, en dat betekent rivier-eiland in het Japans. Je kunt elk liedje zien als een eiland in een rivier.
Het album ‘It's A Blues World’ werd opgenomen in de Studio Marquee Sound in Toronto, in coöperatie met ingenieur Braden Sauder. De studio bevindt zich in een oude bioscoopcomplex en richt zich vooral op analoge opnames, de favoriete muziekvorm van Sugar Brown. Op een oude Collins microfoonvoorversterker uit 1936 heeft Brown zijn vocale microfoon aangesloten, om zo zijn beoogde sound te designeren. Een rijk, warm en intiem geluid, dat is de perfecte setting voor alle originele Brown’s composities. In de studio vond Brown backing bij Chicagoan
Rockin’ Johnny Burgin (gitaar), Michelle Josef (drums), Russ Boswell (bas) Minnie Heart (bas, gitaar, fiddle, bari), Nichol Robertson (gitaar, banjo), Julian Fauth (piano, Farfisa), drummer Chuck Bucket en Bill Howard (tamboerijn, basdrum). De release opent met de swingende boogiewoogie groove uit ‘Hummingbird’ en de hypnotiserende funky Farfisa orgel arrangementen in ‘Love Me Twice’. De country beïnvloede song ‘Lousy Dime’ is een nummer dat bijzonder lang in je hoofd blijft rondtollen. De track ‘Sure As The Star’ is dan weer een Chicago blues geïnspireerde song. De titeltrack heeft wat ‘House Of The Rising Sun’ schikkingen, maar al snel kentert de composities in een overheerlijke blues song. Het nummer ‘Hard To Love’ is geïnspireerd door het akoestische gitaarspel van Floyd Council en George McCoy, de echtgenoot van Memphis Minnie. Met ‘House Of The Frying Pan’ trekken we naar het diep zuiden en belanden we haast in een vette Fat Possum stijl. Sugar Brown’s authentiek harpstijl is ook geënthousiasmeerd in het nummer ‘What I Know’. De country blues uit ‘Tide Blues’ en de rocker ‘Looking For Two O’Clock’ zijn volgende hoogtepunten. Van de jumpblues in ‘Dew On The Grass’ gaat het onverwijld naar de country blues met ‘Brothers’.
Sugar Brown werd geboren als Ken Kawashima, uit een Japanse vader en een Koreaanse moeder die beiden halverwege de jaren zestig emigreerde naar de Verenigde Staten. Hij groeide op in Bowling Green, Ohio en verhuisde naar Chicago om zijn studies voort te zetten. Hij verdiepte zich al snel in de rijke blues cultuur én de cultuur van de Windy City. Zijn blijvende passie voor de bluesy muziekvorm was geboren. Hij werkte intensief samen met lokale helden als Tail Dragger (de hem zijn bijnaam Sugar Brown gaf) als met Willie "Big Eyes" Smith en Rockin’ Johnny Burgin. Na het afronden van zijn doctoraat in de geschiedenis aan de New York University in 2002 woont Sugar Brown in Toronto, waar hij lesgeeft als universitair hoofddocent Oost-Aziatische Studies aan de Universiteit van Toronto.

Philip Verhaege (5)

"I try to have a diversity of songs with different feelings, different beats, different worlds.” he explains, and that mandate is certainly fulfilled on It's A Blues World. Recognition of Sugar Brown as a fresh, authentic and original voice in North American blues. Brown has connected his vocal microphone to a Collins microphone preamp from 1936. To create his intended sound. A rich, warm and intimate sound that is the perfect setting for Brown's original compositions

Matty T Wall: Sidewinder

15/6/2018

detail album

Tracks:

Slideride
Sidewinder
Something Beautiful
Change Is Gonna Come
Can't Stop Thinkin
Shake It
Going Down
Ain't That The Truth
Walk Out The Door
Sophia's Strut
Leave It All Behind
Mississippi Kkkrossroads

Website Artiest
Matty T Wall

Dat ook Australië bruist van de bluessound wisten wij hier al heel wat langer dan vandaag.
Matty T Wall’s debuutalbum ‘Blue Skies’ werd ooit geregisterd in twee continenten, deels in New York en deels in zijn thuisstad Perth, Australië. Voor het project ‘Sidewinder’ werkt Matty T nu samen met drummer Ric Whittle, Stephen Wakler (bas) en orgelist Gordon Cant.
Matty opent met de originele instrumentale ‘Slideride’ en de rockende titeltrack. Maar al even snel trekken we naar het zuiden en New Orleans met de cover ‘Something Beautiful’, origineel van Troy 'Trombone Shorty' Andrews en Rayn Montbleau.
Sam Cooke’s ‘Change Is Gonna Come’ is een soul chapiter die Matty ook moeiteloos naar zijn hand zet door de hypnotiserende orgeltunes en Jonas Petersen vioolarrangementen. Na het moderne ‘Can’t Stop Thinkin’ trek Matty alle muzikale registers open in de Fat Possum-achtige boogie rocker ‘Shake It’ en het met gitaarriffs overgoten ‘Going Down’, van Don Nix. Het funky ‘Ain’t That The Truth’ percipieert de veelzijdigheid en diversiteit die schuilt in rasartiesten als Matty T Wall. En dat is uiteraard niet anders in het blazerssectie gekruide ‘Walk Out The Door’ en ‘Sophia’s Strut’. Als afsluiter serveert Matty ons het folk begeesterde ‘Mississippi Kkkrossroads’, een nummer van Chris Thomas King. ‘Sidewinder’ is a great stuff…!

Philip Verhaege (4 ½ )

Matty Wall is home to all this musical markets. What a diversity refutes is his songs. He also has the ideal voice for all these genres. Who will take him to the Low Countries?

Blind Lemon Pledge: Evangeline

14/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Buley’s Farm
Jennie Bell
Brimstone Joe
Midnight Assignation
Go Jump The Willie
The Language Of Love
Ham And Eggs
How Can I Still Love You
You Had Me A Goodbye
Evangeline

Website Artiest
Blind Lemon Pledge

Vorig jaar leverde Blind Lemon Pledge, het alter ego van James Byfield, samen met een handvol ‘friends’ het aangenaam klinkend album ‘Backwoods Glance’ af. Het album boorde genres als blues, jazz, country, folk en rock & roll aan die door Pledge op een eigen manier door elkaar gekneed werden. Op zijn recent uitgebracht ‘Evangeline’ houdt hij deze traditie in eer, maar heeft hij de hulp van ‘friends’ niet langer nodig. Multi-instrumentalist Blind Lemon Pledge neemt hier namelijk alle arrangementen voor zijn rekening en alle instrumenten worden door hem bespeeld. Pledge is een bluesman in hart en nieren. Openen met een van slidegitaar en mondharmonica voorziene worksong als ‘Buley’s Farm’ zet je gehoor dan ook meteen op scherp. Byfield houdt van verschillende genres en bij opvolger ‘Jennie Bell’ wisselt hij het geweer resoluut van schouder, met een pracht van een folky Americanaballade als resultaat. En ook zijn stem stuurt hij alle windrichtingen uit, maar steeds de richting uit van de sfeer die het nummer vraagt. Dat uit zich in het van smooth jazzyfeel met bluesritme wisselende ‘Brimstone Joe’ waar zoetgevooisd en rauw mekaar ontmoeten. Southern rockend raast hij, gedreven door een messcherpe gitaarsound over de highway in ‘Midnight Assignation’ om op Latin salsa wijze aan te komen op ‘The Language Of Love’. Voor een jazzy croonergevoel zorgen dan weer ‘Ham And Eggs’ en ‘How Can I Still Love You’.
Eindigen doet Pledge zoals hij begon, zichzelf op akoestische slidegitaar begeleidend, mijmerend over de verloren liefde van ‘Evangeline’.
Dit album barst van de diversiteit en laat horen dat Blind Lemon Pledge zich zo gezond als een vis voelt in de momenteel maar al te vaak in onfrisse toestanden verkerende muzikale wateren. ‘Evangeline’ is een klasse album van een groot artiest, eentje dat een aparte plaats verdient in de platenkast, zodat het vlug kan gevonden worden.

Lambert Smits (4 ½)

On this album, Blind Lemon Pledge takes care of all arrangements and plays all instruments in the most diverse music genres. Blues, jazz, Americana, Latin salsa and a bit of rock, all brought with passion and craftsmanship. Sublime album!

J.P. Soars: Southbound I-95

12/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Ain't No Dania Beach
Sure As Hell Ain't Foolin' Me
Southbound I-95
Shining Though The Dark
The Grass Ain't Always Greener
Arkansas Porch Party
Satisfy My Soul
Born In California
When You Walk Out That Door
Deep Down In Florida
Across The Desert
Dog Catcher
Troubled Waters
Go With The Flow
Sure As Hell Ain't Foolin' Me (Radio Edit)

Website
JP Soars

In 2009 wonnen J.P. Soars en The Red Hots de bandcompetitie tijdens de International Blues Challenge. Het album ‘More Blues With Honey’ uit 2011 resulteerde in het ontvangen van een 2012 Blues Music Award-nominatie als "Contemporary Blues Male Artist of The Year".
J.P. Soars staat sinds zijn album ‘Back of My Mind’ wereldwijd in de belangstelling. Toen al werd duidelijk dat hij wel zeer ongewone invloeden in zijn sound kon weerleggen. Compromisloze bluesrock wordt versneden met complexloze blues, Latin en jazzy arrangementen. Naast het knappe album ‘As Live As It Gets’ met Jimmy Thackery & The Drivers was het succesvolle ‘Full Moon Night in Memphis’ zijn derde soloalbum. Met enkele opmerkelijke passage in België, (waaronder Blues Peer én de Banana Peel) en in Nederland, kon ook het grote publiek kennis maken met zijn opmerkelijke sound. Nu heeft J.P. ‘Sountbound’ in de platenrekken liggen. En hiervoor kreeg hij medewerking van een hele lijst gastartiesten en is het een co-productie van J.P. en Jeremy Staska. Soars gitaar en vocalen openen met ‘Is Not No Dania Beach’. Hij wordt vergezeld door de Canadese Paul Deslauriers op slide-gitaar en orgelist Travis Colby (Roomful of Blues) en de ritmesectie met drummer Chris Peet, bassist Greg Morency en percussionist Sam Harrison. Op het New Orleans funky spijkerende ‘Sure As Hell Is Not Foolin Me’ hanteert J.P. ook de baslijnen en is Travis Colby’s piano orgel wel heel belangrijk voor de beoogde sound. De titeltrack ‘Southbound I-95’ is een opwindende surfrocker met een vette knipoog naar masters als Dick Dale. In het soul chapiter ‘Shining Though The Dark’ komt tenorsaxofonist Terry Hanks in de spotlights. Het wordt ook lekker swingend met de boogiewoogie rocker ‘The Grass Ain’t Always Greener’. De instrumentale ‘Arkansas Porch Party’ bespeelt J.P. zijn akoestische gitaar en heeft co-producer Jeremy Staska op percussie. De basistrack werd opgenomen in John Smalls-hut in de Ozark-bergen van Union Town, Arkansas. En net dat geeft een andere dimensie aan de songs. De blazerssectie van Sax Gordon, (tenorsaxofoon) en Tino Barker met zijn baritonsax, zijn ook significant in de track ‘Satisfy My Soul’. De geweldige frasering in de blues rocker ‘Born In California’ zijn een autobiografisch verhaal. J.P. is geboren in Californië en opgegroeid in Arkansas. Maar nu woont hij in Florida waar hij voor ons de blues speelt. In het nummer ‘When You Walk Out That Door ‘ van Albert King mag gitarist Jimmy Thackery de eerste solo voor zijn rekening nemen. En op Muddy Water’s ‘Deep Down In Florida’ is Albert Castiglia gastgitarist. De zwoele en Latin beïnvloede instrumentale ‘Across The Desert’ speelt J.P. even op een Portugese folk gitaar en komt Lee Oskar op mondharmonica de sound verheerlijken. En ook ‘Dog Catcher’ heeft die Latin beat en is percussionist Oscar Santiago, naast J.P.’s slidegitaar, een belangrijke counselor. En dan komt Reza Filsoofi met zijn sitar het bluesy ‘Troubled Water’ inkleuren. Een derde instrumentale track krijgen we met het activerende ‘Go With The Flow’, om te beëindigen met het funky Bourbon Street spijkerende ‘Sure As Hell Ain't Foolin' Me’ (Radio Edit). And now.. replay please!

Philip Verhaege (5)

J.P. Soars confirmed repeatedly. What a great artist, what a great voice and what an overwhelming guitarist. And what a musical diversity. With many guest artists, J.P. has produced the 2018 album.

Parker Millsap: Other Arrangements

12/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Fine Line
Your Water
Singing To Me
Other Arrangements
Let A Little Light In
Tell Me
Gotta Get To You
Good Night
Coming On
Some People
She
Come Back When You Can't Stay

Website Artiest
Parker Millsap

De pas 24-jarige Parker Misssap promoot met ‘Other Arrangements’ meteen zijn vierde album. Hij komt uit het kleine stadje Purcell, Oklahoma en zijn release wordt in de vakpers omschreven als een van de beste platen in 2018. En wie zijn wij om dit tegen te spreken. Nu heeft hij duidelijk zijn muzikale weg gevonden. Dat was alleszins nog niet het geval bij zijn titelloos debuut uit 2014, en de single ‘Truck Stop Gospel’. Maar zijn carrière nam een andere wending na de albums ‘The Blues Howler’ en ‘The Very Mast Day’ uit 2016. Sindsdien gaat het hard voor Parker. Hij tilt zijn originele songs moeiteloos naar hogere regionen. Zijn stem is gerijpt en zijn gitaarwerk grenst tot tegen het sublieme. Hij krijgt backing van violist Daniel Foulks, Michael Rose (bas), Paddy Ryan (drums / percussie) en achtergrondzangers Jillette Johnson, die mee pende aan het afsluitende 'Come Back When You Can Not Stay'. En zoals het een goede rocksong beaamt duren die allen niet langer dan drie minuten. De opwindende openingssong ‘Fine Line’ is daar de beste bewijsreden voor. Met ‘Your Water’ graait hij in het blues milieu en de cadans gaat verder in het akoestische ‘Singing To Me’. Parker’s emotionele stem concipieert met enkele knappe viool supports in heel wat songs. De solide backing zorgt voor heel wat kippenvel momenten in ‘Let A Little Light In’ en de slow blues ‘Tell Me’, de rockballade ‘Gotta Get To You’ en het folky ‘Good Night’. De track ‘Coming On’ claimt heel wat radio airplay en in ‘Some People’ geeft de band nog eens plankgas. De melodische veelzijdigheid wordt bewerkstelligd in het popy ‘She’ en de afsluitende ballade ‘Come Back When You Can’t Stay’, met die hemelse backingvocals van Jilette Johnson.

Philip Verhaege (5)

Parker Millsap lifts his original songs effortlessly to higher regions. His voice is matured and his guitar work is so sublime. He has developed his own style, and that only at the age of 24. With such young guys as Parker Millsap, the blues music and related styles are far from dead…!

Victoria Ginty: Unfinished Business

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Unfinished Business
Take Me Down
Hard To Move On
You Don't Love Me No More
Every Night, Every Day
Give It Up
Water
Sign Your Name
Lying (In Each Other's Arms)
Do Me Right
The Blues Found Me

Website Artiest
Victoria Ginty

‘Unfinished Business’ is het nieuwe album van Victoria Ginty. De elf tracks werden samen met de Ladyhawke Band opgenomen in de GCR Audio Studio in Buffalo en zijn doordrenkt met knappe R&B, soul en blues geïnfluenceerde muziek. Je kan Victoria altijd wel ergens vinden op een podium in en rond de wijde omgeving van Brandenton in Florida. Het minste wat we van Victoria kunnen zeggen is dat ze na al die jaren toch een eigen stijl heeft ontwikkeld. De meeste nummers werden door Grinty, al dan niet in co-schrijverschap met bassist Mike Ivey, op papier gezet. Het duo leverde echt schitterend werk, en met gevoel en emotie mag de titeltrack hier mag de spits afbijten. Na dit uiterst dansbare funky caput komen de gospel influentie in ‘Take Me Down’ en de akoestische country ballade ‘Hard To Move On’, met zijn schitterende slidegitaar ons begeesteren. Van het vrolijke tempo in ‘You Don’t Love Me No More’ gaat het naar de slow blues ‘Every Night, Every Day’, een sexy remake van Jimmy McCracklin. Ginty’s zwoele stem krijgt hier meteen de nodige steun van Grace Lougen expressieve gitaargrove. Het nummer ‘Give It Up’ is opwindende R&B en staat in aangenaam contrast met het evangelische ‘Water’ en ‘Sign Your Name’, dat een remake is van Terence Trent D’Arby’s hit. Het nummer kreeg zowaar een Latin make-over en geweldige sax arrangementen aangemeten. Earl Bud Lee’s soulvolle ballade ‘Lying’ (In Each Other’s Arms) en de blues rocker ‘Do Me Right’ rollen zo de loper uit voor de afsluitende soultrack ‘The Bues Found Me’.

Philip Verhaege (4 ½ )

This new album by Victoria Ginty, captures the vocalist's unique, soulful blues style. The tight backing is the ideal addition to Grinty's heavenly voice. The diverse musical flow is a true pleasure. R & B, Blues and hansome Soul songs color the album!

Bootleggers: Southern Roads

10/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sometimes You Run
Short Change Hero
Sending Me Angels
Bootleggers
10 Million Slaves
Negro Prison Blues
John The Revelator
Hangman Tree
Spirit In The Sky
Man Of Constant Sorrow

Website Artiest
Bootleggers

Sinds hun ontstaan in 1987 schuimde de Franse formatie Bootleggers heel wat Europese festivals en clubs rond. Met hun pakkende boogie rock, slammin’ gitaren en opzwepende riffs veroverende ze meteen heel wat muzikale harten. Vocalist Didier Cere, bassist François Gautier, Nicolas Zacaze (drums), Alain Brunet en Xavier Dominguez (gitaar) en pianist/Hammond Eric Suzi Allibe hadden nu met gitaristen Neal Black, de Texas gitaarlegende Van Wilks, Rusty Burns (die helaas overleed voordat de release werd vrijgegeven) en de Franse harpvirtuoos Nico Wayne Toussaint de ideale soulmates in de studio. De openingstrack ‘Sometimes You Run’ is meteen een vlammende blues rocker. Black’s overweldigende gitaarriffs zijn de perfecte alternering voor de song. Rusty Burns is de volgde gast die ons komt verrassen in de stemming wisselende ‘Short Change Hero’. De country ballade ‘Sending Me Angels’, origineel van Delbert McClinton is ingekleurd met activerende pedal steel gitaar van Jean-Yves Zozack. De twingitaar en banjotunes uit ’10 Million Slaves’, een Otis Taylor song, zorgen voor heel wat goose bumps. En dat is niet anders in de blues en gospel worksong ’Negro Prison Blues’, dat zich kenmerkt door de acapella vocalen en Claude Zanglois dobrogitaar. Alan Lomax is de eigenaar van de gebruikte tapes en samples, dus gebruiken Bootleggers stuff uit de eerste hand. De traditional gospel blues song ‘John The Revelator’ van Blind Willie Johnson klinkt dan zoals het hoort. Het simplistisch. ‘Hangman Tree’ is een nummer van Neal Black en zweeft rond de Southern rock met zijn beukende drumbeats en slidegitaar. Bij Norman Greenbaum haalde de Bootleggers de hit ‘Spirit In The Sky’. Hier ontpop Nico Wayne Toussaint zich tot een waar harpvirtuoos en tilt het nummer tot een rockende versie. Dick Burnett’s ‘Man Of Constant Sorrow’ klinkt alweer fris en is een meer dan waardige afsluiter.

Philip Verhaege (4 ½ )

Bootleggers are blazing and spicier than a tequila stuffed jalapeno. They may not be from Texas, but they're hotter than a South Texas cactus in August. The perfect mixture between pre-war Delta blues, blues rock and overwhelming Texas rock. The great vocals are perfectly fulfilled by the heavy guitar grooves. Handsome release!

Dan McKinnon: The Cleaner

8/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Storm
Walk That Aisle
17 Years
King Baby
Thoughtless
All Mine
One Track Mind
More Than Enough
Til You Come Around
WOWOWOW

Website Artiest
www.danmckinnon.ca

De uit Toronto, Canada afkomstige blues-rockgitarist Dan McKinnon werkt gestaag aan zijn carrière. Met zijn debuutalbum ‘As Sharp As Possible’ won hij niet alleen een beurs voor de Amy Louie Grossman’s Music School in 2013. Het album werd ook verkozen als Blues-debuut van het jaar door het Blues Underground Network, en werd hij verkozen als Talent Search door de Toronto Blues Society 2017. Nu heeft hij met ‘The Cleaner’ een waardige opvolger te promoten. Met bassist Peter Eratostene en drummer Michael Carbone heeft hij zijn ideale soulmates gevonden. De release ‘The Cleaner’ is tien tracks rijk en zijn allen van de hand van Dan. Alle songs benaderen die rauwe en harde blues rock die ook een eerbetoon vormen aan de groten uit de muziekgeschiedenis. De songs zijn ‘Live-to-tape’ opgenomen in Canterbury Music Company in Toronto en slechts één nummer bevat overdubs. Met een meedogenloze intensiteit begeesterd hij haast elk nummer. En de release staat bol van hoogtepunten. Nummers als de openingstrack ‘Storm’ en het heavy geperformde ‘Walk That Aisle’ leggen de focus op die aanstekelijke blues rocksound. Het rustig opbouwende ’17 Years’ heeft die Albert King gitaarriff, en ook ‘All Mine’ is met een vette knipoog naar die andere blues legende, Junior Kimbrough. Het beukende ‘King Baby’ en de vibrerende gitaarsolo’s in ‘Toughtless’ zijn haast onevenaarbaar. Van het uiterst moderne ‘One Track Mind’ gaat het gezwind naar de swingende soul shuffle’s in ‘More Than Enough’ en de slow blues ‘Til You Come Around’. In het creatieve ‘WOWOWOW’ wordt de nadruk vooral gelegd op Dan’s vocalen. De muziek stopt als McKinnon begint te zingen, om dan opnieuw te spelen als zijn vocale partij eindigt. Voor ons part…Well, all night long! Thanks, Dan

Philip Verhaege (4 ½ )

‘The Cleaner’ is a guitar driven album. With a ruthless intensity he inspires almost every song. This release is full of highlights…!

Jeff Jensen: Wisdom & Decay

7/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

I'm Living Of The Love You Give
2000 Days
Pretend Forevers
Good Woman Back Home
Downtown
Luck Is Gonna Change
What We Used To Be
Tonight I'll Be Staying Here with You
Something In The Water
The Water Jam

Website artiest
Jeff Jensen

Jeff Jensen werd geboren in mei 1981 in het hart van Los Angeles, Californië. Hij bracht zijn jeugd door op een kleine boerderij in Green Valley. Daarna woonde hij een tijdje in Portland, Oregon vooraleer hij zich huisveste in Memphis, Tennessee. Jeff ontdekte de blues via de rock-’n-roll sound, The Stones, Led Zeppelin en Eric Clapton. Via deze kleppers vond hij, zoals zovelen onder ons, de weg naar de blues van Muddy Waters, Buddy Guy en B.B. King. Zijn muzikaal pad was geplaveid en in 2013 werd het album ’Road Worn and Ragged’ boven de doopvond gehouden. Twee jaar later was er dan het succesvolle ’Morose Elephant’. Twee jaar geleden vond Jensen dat het tijd werd om zijn rauwe emoties, die tijdens zijn live concerten zo worden gepersonifieerd, uiteindelijk ook live te registreren in de release ‘The River City Sessions’. Nu promoot hij met ‘Wisdom & Decay’ zijn zesde album. De tien tracks werden ingeblikt in de Ardent Studios en Jeff haalde om zijn beoogde soul sound te benaderen naast een blazerssectie van Kirk Smothers en Marc Franklin, nu ook een volwaardig strijkkwartet in huis. Beide toevoegingen zijn opgenomen in de legendarische Sam Phillips Recording Studio. Jensen's band bestaat uit bassist Bill Ruffino en drummer David Green. Samen openen ze lekker funky met Little Milton’s ‘I’m Living Of The Love You Give’. De blazerssectie is meteen een constante in de song, al neemt Jensen’s gitaarlicks toch wel het voortouw. In ‘2000 Days’ gaan we even richting New Orleans. Maar na de bezwerende voodoo komt hij aandraven met de
old-school blues in ‘Pretend Forevers’. Het nummer ‘Good Woman Back Home’ is knappe Memphis soul en komt in antithese met Tom Waits’ Downtown’. Bij Bob Dylan leende hij dan maar voor deze gelegenheid het bluesy ‘Tonight I’ll Be Staying Here With You’. De gospelbeat in ‘Luck Is Gonna Change’ wordt enigszins bewerkstelligd door Reba Russell’s backingvocalen. Net zoals Victor Wainright de backing vocals voor zijn rekening neemt in ‘What We Used To B Be’. En dan komen de heavy gitaarriffs uit ‘Something In The Water’ en ‘The Water Jam’ nog voor enige diversiteit zorgen. Jeff Jensen zal nooit een eenvoudige blues artiest worden. Hij kan perfect heel wat diverse stijlen aan. En dat vinden wij net zo leuk aan Jeff Jensen.

Philip Verhaege (5)

Jeff Jensen will never be a simple blues artist. He can handle perfectly many different styles. And that is just what we like about Jeff Jensen.

Concerts:
14 juni: Bluesmoose Cafe Radio,Groesbeek (NL)
17 juni: Den Heiligen Cornelius, Roermond (NL)
18 juni: The Maple, Ertvelde (B)
19 juni: Missy Sippy, Gent (B)
21 juni: De Steiger, Menen (B)
25 juni: Banana Peel, Ruiselede (B)
27 juni: Cafe Brun, Le Roux (B)
29 juni: Hookrock Roots & Blues Festival, Diepenbeek (B)

Bob Corritore & Friends: Don’t Let The Devil Ride !

6/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Went Home This Morning
Tell Me Mama
The Glide
Laundromat Blues
Fork in the Road
Lovey Dovey Lovey One
Don't Let the Devil Ride
Willie Mae
Steal Your Joy
I Was A Fool
Blues Why You Worry Me?
Thundering and Raining

Website Artiest
Bob Corritore

Bob Corritore werd geboren in Chicago op 27 September 1956 en schuimde er als tiener de blues clubs af. Bob verhuisde naar Phoenix, Arizona waar hij al geruime tijd de befaamde club The Rhythm Room uitbaat. Hij is tevens radiopresentator, record producer en talentenschout.
Ik heb in al die jaren dat ik in het blues wereldje meedraai nooit niemand zo overtuigend zien performen als Bob. Als hij ook maar 5-minuten tijd heeft speelt hij op zijn harp. Wachtend op de tourbus, voor het hotel, bij een pitstop in een tankstation… bij iedere gelegenheid tovert Bob wel een mondharmonica uit zijn zak om wat te spelen. Na heel wat projecten met collega artiesten had Bob met ‘Taboe’ een schitterend instrumentale release in de cd-rekken. Nu heeft
harmonica ‘ace’ Bob Corritore een schitterende all-star blues band rond zich verzamelt voor zijn nieuwe release. Het album ‘Don’t Let The Devil Ride!’ laat ook horen hoe belangrijk een traditionele blues release kan klinken! Naast het verbluffende harmonica werk van Bob Corritore, tonen deze opnames ook Bob's talent als producer, bandleider en arrangeur. Deze collectie presenteert de hoogtepunten van diverse opname sessies tussen 2014 en 2017. Chicagoan Willie Buck opent met het knappe Chicago blues nummer ‘Went Home This Morning’. Big Jon Atkinson’s gitaarriffs accorderen meteen met de harp schikkingen van Corritore. Henry Gray is van de party in het boogiewoogie chapiter ‘Tell Me Mama’. Oscar Wilson neemt hier de vocale honneurs waar, net zoals Jimi “Primetime” Smith samen met Johnny Rapp de gitaarsnaren beroeren. En dan is het beurt aan Sugaray Rayford in de blues slijper ‘The Glide’, waar Junior Watson gitaar groove al even belangrijk zijn. Vocalist Alabama Like is verantwoordelijk voor ‘Laundromat Blues’, met alweer die schitterende Jon Atkinson op gitaar. Oscar Wilson mag ‘Fork In The Road’ inzingen. Piano legende Henry Gray zit alweer op de pianostoel, Marty Dotson hanteert de drumstick en Johnny Rapp is , naast Corritore’s blues harp, belangrijk met zijn gitaarriffs. In de verbluffende rocker ‘Lovely Dovey Lovey One’ komt vocalist Alabama Mike opnieuw in beeld, net zoals Bob Welsch’ gitaar groove. En Mike blijft nog even achter de microfoon voor de slow blues ‘Don’t Let The Devil Ride’. En dan is het de beurt aan zanger/gitarist Bill “Howl-N-Mad” Perry in het geïnfluenceerde ‘Willie Mae’. Sugaray komt ons nog eens overdonderen in het bonzende ‘Steal Your Joy’ dat is gekenmerkt door Brian Fahey drumpartijen en Mojo Mark ingetogen gitaarsolo’s. Big Jon Atkinson gitaar groove’s zijn samen met zanger George Bowman verantwoordelijk voor de track ‘I Was A Fool’. Alabama Mike komt ons een laatste keer vergenoegen in de slow bluesy ‘Blues Why You Worry Me?’. En ook Tail Dragger mocht niet ontbreken op de release van zijn vriend Bob Corritore. Drummer Brian Fayhe, Bob Stroger (bas) en gitaarmaster Rockin’ Johnny begeleiden samen met Bob’s hemelse harp arrangementen de legendarische Tail Dragger.
Het album ‘Don’t Let The Devil Ride!’ levert een frisse en gepassioneerde blues stijl die het 'old- school'- blues gevoel nieuw leven inblaast. Terwijl dit misschien toch niet zo relevant blijkt in deze hedendaagse blues scéne. Met deze release competeert Bob Corritore zijn positie als een van de beste Chiacgo blues mondharmonicaspelers van de laatste decennia. Genieten!

Philip Verhaege (5)

The album delivers a fresh and passionate blues style that gives new life to the old-school blues feeling. While this may not be so relevant in this contemporary blues scene. In addition to the stunning harmonica work of Bob Corritore, these recordings also show Bob's talent as a producer, band leader and arranger. This collection presents the highlights of various recording sessions between 2014 and 201. With this release, Bob Corritore competes as one of the best Chicago blues harmonica players of the last decades. Enjoy!

Deb Ryder: Enjoy The Ride

1/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Storm's Coming
Temporary Insanity
Bring The Walls Down
Nothin To Lose
For The Last Time
What You Want from Me
Enjoy The Ride
Got To Let It Go
Life Fast Forward
Sweet Sweet Love
Goodbye Baby
Forever Yours
Red Line

Website Artiest
Deb Ryder

Blues, gospel en jazz vocalist Allan Swanson’s dochter Deb Ryder werd geboren in Peoria, Il. Het gezin verhuisde naar Chicago, maar het was pas in L.A. en na de split van haar ouders dat Deb de blues ontdekte via haar buurman. En dat was niemand minder dan Bob ‘The Bear’ Hite, de oprichter/vocalist van Canned Heat. Deze wereldberoemde band was vaak te gast in The Topanga Corral bluesclub, en die was in handen van Deb’s stiefvader. Regelmatige gasten waren naast Charlie Musselwhite ook Etta James, Taj Mahal en Big Joe Turner. Deb ging er met de regelmaat van een klok een kijkje nemen en ontwikkelde er haar muzikale stembanden. In diezelfde periode opereerde Etta James zowaar als haar muzikale mentor. Nu heeft deze multi-award genomineerde singer-songwriter Deb Ryder haar vierde album boven de doopvond gehouden. Als producer kon ze Tony Braunagel overtuigen om achter de knoppen plaats te nemen. En zoals in het verleden gebruikt hij leden van The Phantom Blues Band, hanteert hij zelf ook de drumsticks en hebben we Johnny Lee Schell op gitaar; Mike Finnigan (Hammond B-3 en piano) Deb’s echtgenoot Ric Ryder op basgitaar, Little Feat's Kenny Gradney of James 'Hutch' Hutchinson op bas én Joe Sublett (saxofoon) en mondharmonica virtuoos Pieter “Big Pete” van der Pluijm in de backing. Alle dertien nummers zijn bij elkaar geschreven door Deb en gedurende de opname waren er verschillende speciale gastgitaristen. Het album opent met ‘A Storm’s Coming’ met ‘special guest’ Coco Montoya op gitaar. Kirk Fletcher bespeelt dan weer zijn snaren op ‘Temporary Insanity’. Het actuele ‘Bring The Walls Down’ is geïnspireerd door haar vriendin Julie Jenkins en is voorzien van Chris Cain’ gitaarlicks en enkele tekstuele invoegingen van Big Llou Johnson. Johnny Lee Schell speelt zowel gitaar als bas op ‘Nothing To Lose’ en ook onze vriend Big Pete komt met zijn aanjagende harp arrangementen in de spotlights. Ryder’s en Finnigan’s krachtige stemmen komt ook tot uiting in de slow blues ‘For The Last Time’. Het gospel begeesterde ‘What You Want From Me’ heeft dan weer de nodige backingvocals van Maxanne Lewis, Ricky Nelson en Kudisan Kai. Van de funky titeltrack gaat het naar het vocale duet ‘Got To Let It Go’ met Chris Cain en moderne blues song ‘Life Fast Forward’. Gitarist Debbie Davies verschijnt zowel op het New Orleans beïnvloede ‘Sweet, Sweet Love’ als het spijkerende ‘Goodbye Baby’. De ballade ‘Forever Yours’ is dan weer ingekleurd met Schell’s knappe slidegitaar. In het afsluitende track ‘Red Line’ komt Pieter “Big Pete” van der Pluim ons nog een laatste keer hypnotiseren met zijn speelse harp, net zoals Schell’s luchtige slide- en gitaar grooves. Deb Ryder is een geweldige zanger en het album ‘Enjoy Ride’ boeit van start tot finish.

Philip Verhaege (5)

Deb Ryder is an amazing singer. With a very high occupancy and guest artists this is an escalating release. The album 'Enjoy Ride' captivates from start to finish.
Highly recommended…!

Zoë Schwarz Blue Commotion: The Blues And I Should Have A Party

1/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Please Don’t Cheat On Me
The Blues And I Should Have A Party
You’ve Changed
Way Down In The Caves
Don’t Worry Blues
Shout
You Don’t Live Here Anymore
My Handsome Man
Tell Me
Don’t Hold Back
The Memory Of You
Time Waits For No One
Thank You

Website Artiest
Zoë Schwarz Blue Commotion

De Britse Zoë Schwarz promoot nu met ‘The Blues And I Should Have A Party’ meteen haar vijfde album. Blue Commotion’ Hammond organist Pete Whittaker was ooit lid van de band The Wonder Stuff. Drummer en percussionist Paul Robinson was dan weer 19 jaar lang de drummer van Nina Simone. Gitarist Rob Koral vervolledigd de ritmesectie. Samen trokken ze tussen negen en veertien oktober vorig jaar naar de Superfly Studios in Nottingham. Gestaag heeft Zoë een muzikale reputatie opgebouwd die zich nu vertaald in dit knappe en opwindende album. De openingstrack ‘Please Don’t Cheat On Me’ steekt vol variatie. Zo vinden we vrijwel meteen opwindende Hammond orgel, strakke drum en baslijnen én leuke gitaarriffs terug. De titeltrack is een vroege ballade die zich kenmerkt met jazzy gitaarwerk, net zoals de soulballade ‘You’ve Changed’. De aandrijvende nummers ‘Way Down In The Caves’ en ‘Shout’, met zijn innemende Wurlitzer arrangementen staan in aangename antithese met de slow blues ‘Don’t Worry Blues’, het funky spijkerende ‘My Handsome Man’ en het jazzy ‘Tell Me’. En het is alweer slow time met nummers als ‘Don’t Hold Back’ en ‘Time Waits For No One’. Wij houden dan toch liever van de swingende rocksound zoals in ‘The Memory Of You’ of het funky ‘Thank You’.

Philip Verhaege (4)

Zoë Schwarz interweaves a lot of ballads between her exciting sound. With her pleasant voice and tight backing is ‘The Blues And I Should Have A Party’ a nice release.

Steve Hill: The One-Man Blues Rock Band

1/6/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rhythm All Over
Go On
The Collector
Damned
Tough Luck
Never Is Such A Long Time
Hate To See You Go
Emily
Nothing New
Out Of Phase
Still Got It Bad
The Ballad Of Johnny Wabo
Dangerous
Voodoo Child (Slight Return)

Website Artiest
Steve Hill

De Canadese singer-songwriter en one-man blues artiest Steve Hill heeft met zijn album ‘The One-Man Blues Rock Band’ alweer een meesterwerk op de rails gezet. In de afgelopen twintig jaar toerde Steve met gerenommeerde artiesten als Ray Charles, B.B. King, Jimmy Vaughan, Hubert Sumlin, Jeff Beck en ZZ Top. Hij won inmiddels liefst drie Maple Blues Awards als ‘Electric Act of The Year’, ‘Recording/Producer of The Year and Entertainer of The Year’ en ‘Guitarist of The Year’. In 2015 won hij ook nog eens een Juno Award in de categorie ’Blues Album of The Year’ met zijn release ’Solo Recordings Volume 2’.
Continuerend op Vol.1, Vol.2 en Vol.3 rust hij dus nauwelijks op zijn lauweren. Het concert ‘The One-Man Blues Rock Band’ werd zonder enige overdubs of technische fratsen ingeblikt. Hill opent hier met het beukende ‘Rhythm All Over’ en etaleert verder zijn kunsten in het hamerende ‘Go On’ en de meeslepende blues rockers ‘The Collector’ en ‘Damned’. Zijn ruw stemgeluid, de stompin’ drums en zijn bijwijlen opzwepende slidegitaar zijn haast een constante voor zijn heavy tunes. Al schoudert hij graag zijn akoestische gitaar en bluesharp voor het overheerlijke ‘Tough Luck’. Na deze relaxatie geeft Hill plankgas in het overweldigende ‘Never Is Such A Long Time’ en het uptempo bezwerende ‘Hate To See Youn Go’ met zijn ‘Baby, Please Don’t Go’ outro. En dan wordt het wat rustiger met nummers als ‘Emily’, het blues harp geënthousiasmeerde ‘Nothing New’, het gevoelsmatige ‘Out Of Phase’ en het hoogoplopende ‘Still Got It Bad’. En dat is niet anders in ‘The Ballade Of Johnny Wabo’ en de rammeiende rocktunes uit ‘Dangerous’. Als afsluiter krijgen we een onvervalste versie van Jimi Hendrix’ ‘Voodoo Child’ (Slight Return). Steve Hill weet alweer te overtuigen!

Philip Verhaege (4 ½)

The release 'The One-Man Blues Rock Band' by Steve Hill is an energetic and varied album. You will forget that this is only a one-man band! Great stuff…

Willie Jackson: Chosen By The Blues

31/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Just An Old Dog
Big Boned Woman
I’ll Throw You Back
Sleepin’ On The Job
Why You Still Mad
Diggin’ My Shovel

Website Artiest
Willie Jackson

Net zoals heel wat van zijn voorgangers heeft ook Willie Jackson gemusiceerd in zijn kerkgemeenschap. Hij had daar niet alleen een vocale functie, maar drumde ook in de kerkkoor. Hij komt uit Savannah, Georgia en had naast het musiceren een broodnodige dagtaak. Tot hij in 2009 door een tragisch ongeval het werken niet meer aankon en zich volop concentreerde op zijn muzikale carrière. Willie schreef heel wat teksten bij elkaar en leerde naast gitaar spelen uiteindelijk ook de baslijnen beroeren. Nu heeft zanger/gitarist Willie Jackson met de EP ‘Chosen By The Blues’ nieuw werk in de cd-rekken. De zes originele track werden in samenwerking met leadgitarist Dillon Young, Jon Willes ( basgitaar), Paxton Eugene (drums) en harmonica virtuoos Ace Anderson ingeblikt. De band opent met het swingende ‘Just An Old Dog’. Harp ‘ace’ Anderson is meteen toonaangevend voor deze down-home blues song. Jackson authentieke cordiale blues stem laat zich ook makkelijk leiden in de slow blues ‘Big Boned Woman’. Maar hij scheurt onvolprezen doorheen de juke joints met songs als ‘I’ll Throw You Back’ en de accorderende blues ballade ‘Sleepin’ On The Job’. De shuffle ‘Why You Still Mad’ en vooral het afsluitende ‘Diggin 'My Shovel’ (In Your Sister's Backyard) zijn nog zo’n nummer dat door merg en been gaan. Wat een goosebumps songs, wat een classic urban blues stijl!

Philip Verhaege (5)

Willie wrote a lot of texts together and learned to touch the bass lines next to the guitar. With his unbelievably handsome blues voice he enthralled us from song one! Singer-songwriter / guitarist Willie Jackson has been promoting a new release with the EP 'Chosen By The Blues'. Handsome!

Keeshea Pratt Band: Believe

31/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Make It Good
Have A Good Time Y'all
In The Mood
It's Too Late
Shake off These Blues
Home To Mississippi
Easily Replaced
Monkey See, Monkey Do
Believe
Out Of My Mind
Can't Stop Now
So Bad Blues (Live)

Website Artiest
Keeshea Pratt

Keeshea Pratt komt uit Houston, Texas maar heeft haar muzikale ziel verpast aan de old-school soul sound. Ze won in januari dit jaar de ‘34e Annual International Blues Challenge’ in Memphis, Tennessee als ‘Best Band’, wat haar carrière uiteraard een serieuze bootst meegaf. Aan de release ‘Believe’ werken heel wat gast artiesten mee en de sound diversifieert tussen blues, gospel en uiteraard knappe en opwindende soul. En met deze laatste muziekgenre opent ze haar album in stijl. Het nummer ‘Make It Good’ is meteen een beklijvende soul chapiter. ‘Have A Good Time Y’All’ is dan weer lekker doorspekte Chicago blues. De slowblues nummers ‘In The Mood’ en ‘It’s Too Late’ zijn doordrongen met een blazerssectie en innemende piano structuren. Met de swingende trompetarrangementen gaan we zelfs even naar Bourbon Street in New Orleans om te feesten op nummers zoals ‘Shake These Blues’. Terug naar de blues voor het geïnspireerde ‘Home To Mississippi’ en de aanstekelijke Chicago blues nummers ‘Easily Replaced’ en ‘Monkey See, Monkey Do’. De titeltrack is soul-blues zoals we tegenwoordig nog maar zelden aanschouwen. Van het funky ‘Out Of My Mind’ gaat het naar de emotionele ballade ‘Can’t Stop Now’ en de bluesy live uitvoering van ‘So Bad Blues’. Yep, wie haalt ze naar de lage Landen..

Philip Verhaege (5)

What a dynamic soul energy this Keeshea Pratt has. With this tight band and remarkable horn section this is one of the soul and blues highlights of the year. She is the rightful winner of the youngest IBC ...!

Artur Menezes: Keep Pushing

30/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Now's The Time
Keep Pushing
Come With Me
Any Day, Any Time
Should Have Never Left
Love 'n' Roll
Pull It Through
Give My Money Back
Can't Get You Out Of My Mind
Til The Day I Die

Website Artiest
Artur Menezes

Het Braziliaanse gitaarwonder Artur Menezes stond op het podium met Joe Satriani en opende voor enkele tienduizenden fans Buddy Guy’s Zuid-Amerikaanse tournee in 2012 in Brazilië. Al even snel viel de Latin world aan zijn voeten en concerten in Mexico, Argentinië en Europa volgden. In de VS opende Artur zich voor Grammy-winnende Bobby Rush in LA.
Hij werd onlangs verkozen tot ‘Winner of the 2018 Gibson/Albert King Award’ als ‘Best Guitarist’ en veroverde de derde plek in de ‘Band Category’ op de 2018 International Blues Challenge. Hij vestigde zich in Los Angeles en heeft nu zijn vierde langspeler ‘Keep Pushing’ te promootten. Artur speelt traditionele blues, maar hij creëert een sound die moderne blues en creatieve applicaties van andere genres met elkaar vermengen. Hij was een baanbreker in het genre en was medeoprichter van de Casa De Blues Society. Hij verruimde zijn kennis en vaardigheden tijdens heel wat stints in Chicago. Daar speelde hij met Buddy Guy, John Primer en Linsey Alexander in legendarische clubs zoals Kingston Mines, Smokey Daddy en Katheria's. Artur trok samen met Daniel Aged (bas), Gary Novak (drums), Carey Frank (Hammond), Jamelie Adisa (trompet), Dan Boisey (tenor saxofoon) en Rhythm gitarist Josh Smith naar de Flat V studios in Los Angeles. Samen blikten ze tien onvolprezen bluesy nummers in. De openingssong ‘Now’s The Time’ is meteen een lekker soulnummer met een fijn uitgekiende B.B. King gitaarlick. En het blues feestje gaat geswingd verder in de titeltrack en het enigszins zwaarbeladen ‘Come With Me’. Artur’s ruige octaanstem is zo passend bij zijn muzikale keuze dat ook de ballade ‘Any Day, Any Time’ niet onopgemerkt voorbij gaat. Het funky ‘Should Have Never Left’ staat dan weer in aangenaam contrast met het jazzy ‘Love ‘n’ Roll’. Maar ook blues tracks als ‘Pull It Trough’ en ‘Give My Money Back’ kunnen wij hier best smaken. Menezes loepzuiver gitaarriffs lopen als rode draad doorheen zijn nummers. Net zoals in de emotionele ballade ‘Can't Get You Out Of My Mind’ dat is ingekleurd met overheerlijke trompet arrangementen van Jamelle Adisa. Als afsluiter komt Menezes ons vergasten met de rocktunes uit het overweldigende ‘Til The day I Die’. De release ‘Keep Pushing’ is een aanrader van formaat. And now…Replay please!

Philip Verhaege (4 ½)

Artur plays traditional blues, but he creates a sound that blends modern blues with a creative applications of different genres. He was a pioneer in the genre and co-founder of the Casa De Blues Society. Highly recommended!

George Lilly And The Alf-Fast Allstarz: Thinkin’ About You

28/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Thinkin' About You Baby
All Your Love (I Miss Lovin')
Just Because
Crazy About You Baby
Catfish Blues
So Swell When You're Well
Snatch It Back
Love, Love, Love
Parchman Farm
Somewhere Down the Line
Walking the Dog (Live)

Platenlabel
Snakeg Gator Music

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon
CD Baby

Promo-Agent
Hemifran

Website Artiest
George Lilly

George ‘Nighthawk’ Lilly heeft na meer dan 50 jaar professioneel performen eindelijk zijn droomband samengesteld. The Alf-Fast Allstarz band is een beukende ritmesectie die met krachtige saxofoonklanken de Louisiana beïnvloede Blues en R & B-ritmes en melodieën sterk incarneert. Lilly heeft blijkbaar geen website en er is amper informatie te vinden op het internet. Ook op de website van promotor Hemifran is of werd geen informatie vrijgegeven. Nochtans heeft muzikant en geluidstechnicus Lilly reeds meer dan vijftig jaar ervaring in de muziek business. Zo was hij in de jaren zeventig geluidstechnicus voor heel wat heavy metal bands.
Het album ‘Thinkin’ About You Baby’ wordt nu uitgegeven op zijn eigen label Snake Gator Music, waar Lilly naast President ook chief cook & bottle washer is. Lilly’s eigen originele nummers worden afgewisseld met klassieke blues songs. Zo vinden we onder andere ‘Grazy About You Baby’, origineel van Little Walter, net zoals ‘All Your Love’ (I Miss Lovin’) van Otis Rush is, Mose Allison’s ‘Parchman Fram’, ‘So Well When You’re Well’ van James Booker, het nummer ‘Snatch It Back’ van Buddy Guy & Junior Wells en ‘Walking The Dog’ de wereldhit van Rufus Thomas, dat is ingekleurd met knappe saxofoon partijen. ‘Catfisch Blues’ is dan weer van Robert Petway, net zoals ‘Somewhere Down The Line’ dat origineel van Little Johnny Taylor is. Gelukkig steekt Lilly haast al deze songs in andere arrangementen. En zijn het geen flauwe afkooksel die zo vaak de revue passeren. De New Orleans sound is dus nooit ver weg. De titelsong, ‘Just Because’ en ‘Love, Love, Love’ zijn van eigen hand en doen niet onder voor het fijn uitgekiende covermateriaal. George Lilly And The Alf-Fast Allstarz band waren voor ons tot op de dag van vandaag nobele onbekende artiesten. Gelukkig mochten we kennis maken met de knappe release ‘Thinkin’ About You’.

Philip Verhaege (4 ½)

George Lilly And The Alf-Fast Allstarz are a pounding rhythm section that incarnates Blues and R & B rhythms with powerful saxophone sounds.

Dany Franchi: Problem Child

28/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Back To The River
Give Me a Sign
Big Town Playboy
Real Love
Run Around
You Don’t Want Me
Don’t Steal My Time
Sen-Sa-Shun
My Only One
Big Kind-Hearted Woman
Everything Gonna Be Alright
Wanna Know
Problem Child

Platenlabel
Station House Records

Labelnummer
SHRO 100

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Dany Franchi

Singer-songwriter Daniele Franchi is een 28-jarige jong blues talent uit Genua, Italië. Dany studeerde op zijn 18de af met cum laude aan het CPM Musician Institute in Milaan. Tijdens deze studiejaren zou hij ondermeer Daniele Silvestri begeleiden en werken met Paolo Bonfanti, Pietro Nobile en Alessio Menconi. In 2009 ging Dany de Italiaanse tournee van de musical Aida begeleiden. In datzelfde jaar zou hij de band Zibba & Almalibre vervoegen. Succesvol zouden ze concerten openen voor Jack Bruce, Robin Tower en Gary Husband. De band polijstte hun repertoire dat een sterke variatie vond tussen blues en rock. Deze verscheidene inwerkingen maken nu ook deel uit van Franchi’s rijkelijke blues sound. Hij is inmiddels zelf een invloedrijk Italiaanse professioneel performen. De succesvolle release ‘Free Feeling’ uit alweer 2012, werd ingevolgd door het favorabele 'I Believe', een samenwerkingsproject met bluesgitarist Sean Carney. Dany reisde de wereld rond en stond op prestigieuze festivals zoals Blues From The Top in Colorado (USA), het Dallas International Guitar Festival in Texas (USA), Blues N' JazzRallye in Rapperswill (CH), Olsztyn Blues Festival (Polen) en het Augustibluus Festival in Spanje.
Dit alles ontging ook Anson Funderburgh niet, én hij nodigde Dany uit naar Amerika te verhuizen. Een avontuurlijke Franchi moest daar niet lang over nadenken. Dit alles resulteerde nu in het album 'Problem Child', dat met dertien songs rijkelijk gestoffeerd is. Tien songs werden door Dany Franchi geschreven en hij leende bij Eddie Taylor de song ‘Big Town Playboy’, ‘Sen-Sa-Shun’ bij Freddie King en ‘Everything Gonna Be Alright’ is origineel van Willie Dixon. Voor dit project trok Dani naar de Wire Recording Studios in Austin, Texas en kreeg medewerking van toetsenist Jim Puch, drummer Wes Starr en ‘the master himself’ Anson Funderburgh.
De Texas Horns zijn meteen van de partij in de soul beïnvloede openingssong ‘Back To The River’. In het swingende ‘Give Me A Sign’ komt Jim Pugh’s piano arrangementen de ritmiek bepalen. Harpvirtuoos Greg Izor komt op Eddie Taylor’s ‘Big Town Playboy’ de band vervoegen. De soul ballade ‘Real Love’ is een echte goosebumps track en staat in aangenaam contrast met de knappe gitaar shuffle uit ‘Run Around’ en het overweldigende ‘You Don’t Want Me’. De Texas Horns zijn terug in het shuffle oververheerlijke ‘Don’t Steel My Time’, al mag Andy T de rhythm gitaar hier wel hanteren . Freddie King’s instrumentale ‘Sen-Sa-Shun’ is dan weer een gerechtvaardigde coverversie. Na dit knap staaltje gitaarwerk komt Franchi op ons gemoed inspelen met de slowblues ‘My Only One’. En gaan even naar Bourbon Street met het feestelijke ‘Big Kind-Hearted Man’. Willie Dixon’s ‘Everything Gonna Be Alright’ katapulteert ons dan weer even naar de West Side van de Windy City. Na de nodige gitaar reverbs verlaten we Chicago voor het beladen ‘Wanna Know’ en het fingerpicking en diep zuiders spijkerende ‘Problem Child’. Van een muzikale diversiteit gesproken. Hell yeah!

Philip Verhaege (5)

With his great voice and engrossing guitar playing, Dany Franchi belongs now to the blues world top. The musical diversity that resounds here is really world-class! The album 'Problem Child' is a highly recommended release!

Tas Cru: Memphis Song

25/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heal My Soul
Memphis Song
Fool For The Blues
Give A Little Up
Daddy Didn't Give You Much
Have A Drink
That Look
One Eyed Jack
Queen Of Hearts
Don't Lie To That Woman
Feel So Good
Can't Get over Blues

Platenlabel
Subcat Records

Labelnummer
Subcat Records 0118

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Devious Planet Media

Website Artiest
Tas Cru

Eigenlijk waren wij hier al wild enthousiast over zijn acht jaar geleden verschenen album ‘Jus’ Desserts’. Tas Cru, zou ook ongekookte aardappelen betekenen in het Canadese Frans. Tas Cru was lange tijd een vaste waarde in de Clarksdale’s Groung Zero Club en de Memphis Rum Boogie. Hij deelde ooit het podium met Buddy Guy, Shemekia Copeland en Willie ‘Big Eyes’ Smith, en realiseerde in 2006 zijn succesvol debuutalbum ‘Biscuit’, dat ook bij Dan Akroyd van The Blues Brothers niet in dovemans oren was gevallen. Een jaar later werd zijn nummer ‘Black and Poor’ in New Orleans terecht geselecteerd voor een benefiet album ten voordele van de slachtoffers van de orkaan Katrina. Fier prijkte Tas Cru er tussen grootheden als Tab Benoit, Irma Thomas en Mem Shanon. Na ‘Biscuit‘ (2006), ‘Gravi-Tas’(2008), ‘Grizzle’n Bone’ (2009) en ‘Jus’ Desserts’ was er dan in 2012 het succesvolle ‘Tired of Bluesmen Cryin’. Twee jaar geleden volgde dan het favorabele ‘Simmered & Stewed’. Nu is er dus de release ‘Memphis Song’, dat een dozijn nummers herbergt. Met Cru’s aangenaam stemgeluid is het swingende ‘Heal My Soul’ meteen een aangename binnenkomer. De akoestische titeltrack, met Victor Wainwright achter de piano en Pat Harrington op slide gitaar, staat in aangenaam contrast met de keyboard begeesterde blues rocker ‘Fool For The Blues’ en het swamp, funk en harp geënthousiasmeerde ‘Give A Little Up’. De slowblues ‘Daddy Didn't Give You Much’, de piano swingende shuffle ‘Have A Drink’ en het funky en politiek getinte ‘That Look’ zijn net als het uptempo ‘One Eyed Jack’ en de ballade ‘Queen Of Heart’ zeer competente songs. Het influencerende ‘Don’t Lie To That Woman’, het blues shuffle geënthousiasmeerde ‘Feel So Good’ en het lekker loslopende ‘Can’t Get Over Blues’ zijn de perfecte afsluiters. Wij zijn fan, nu U nog!

Philip Verhaege (4 ½)

Tas Cru is one of the most unique songwriters. With his great and amazing voice and harp skills this is a stunner of an album. Highly recommended…!

Samantha Martin & Delta Sugar: Run To Me

25/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

You’re The Love
Gonna Find It
Will We Ever Learn
Wanna Be Your Lover
Chasing Dreams
Good Trouble
Over You
This Night Is Mine
Only So Much
All Night Long

Platenlabel
Gypsy Soul Records

Labelnummer
GSR 008 CD

Distributie
iTunes
Fontana North

Promo-Agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Samantha Martin

Samantha Martin en Delta Sugar debuutalbum ‘Send’s Nightingale’ uit 2015 was meteen een succesverhaal. Bekroond met vier Maple Blues-nominaties was de release regelmatig te horen op CBC. Ze speelde haast op alle grote Canadese festivals en clubs en werd drie jaar op rij genomineerd als ‘Female Vocalist of the Year’ bij de Maple Blues Awards. Vorig jaar vertegenwoordigde Martin ook Toronto op de International Blues Challenge in Memphis, waar ze de halve finale bereikten. Samantha Martin is de leadzangeres, songwriter en brandpunt van de groep. Ze is een dynamische frontvrouw en beschikt over een verbluffende stem die een vloedgolf van tintelende emoties oproept en subtiel enige nuances uitstraalt. Martin's eerste opname was een EP ‘Fade’, uitgegeven in 2004. Een jaar later verhuisde ze naar Toronto en bracht in 2008 haar debuutalbum ‘Back Home’ uit. Vocalist Samantha Martin laat de soulmuziek als het ware herleven. Met een dijk van een stem laat zich samen met haar Delta Sugar onderdompelen in de Memphis soul. Samen met drummer Dani Nash, gitaristen Mikey McCallum en Curtis Chaffey , Darcy Yates (bas), Steve Marriner (keys), Tom Moffett (trumpet), Andrew Moljgun (sax) en trombonist Shamus Currie blikte Samantha tien volwaardige originele – al dan niet in coschijverschap met Curtis Chaffey of Suzie Vinnick,- soul nummers in. De songs zijn tekstueel scherp en de melodieën en arrangementen flirten met de klanken uit de stal van Stax Records. Tekstueel gaat het over wisselvalligheden van liefde, verlangen, verraad en emotionele en seksuele bevredigingen. Geproduceerd door Darcy Yates, is het album een enorme stap voorwaarts voor zowel Martin als haar band Delta Sugar. De openingstrack ‘You’re The Love’ is met zijn vlijmscherpe gitaarriffs een knappe crossroads tussen blues en soul. De backingvocals van Sherie Marshall en Mwansa Mwansa geven Martin’s ruwe stem de juiste consistentie mee in ‘Gonna Find It’. De soulballade ‘Will We Ever Learn’, de sentimentele blues trage ‘Wanna Be Your Lover’ en het blazerssectie begeesterde ‘Chasing Dreams’ zijn allen volgende intieme hoogtepunten. De track ‘Good Troble’, met zijn gospel ondertoon, vindt zijn gelijkenis met de swingende soulchapiters ‘Over You’ en het swingende ‘This Night Is Mine’. En dan moet de pakkende ballade ‘Only So Much’ en het met keyboard overgoten ‘All Night Long’ nog de revue passeren. Knap! Samantha Martin zou volgend jaar naar Europa komen. Wie ze durft programmeren zal een topper in huis halen.

Philip Verhaege (5)

Samantha Martin is the lead singer, songwriter and focal point of the group. She is a dynamic front woman and has an amazing voice. That evokes a flood of soulful emotions and subtly conveys some nuances. 'Run To Me' is the soul album of the year! Samantha Martin would come to Europe next year. Those who dare to program here, will get a top in the house!

Spencer MacKenzie: Cold November

24/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fine Place To Start
Move On Down The Track
Shut The Door (Baby Don’t Look Back)
Cold November
Voices Echoing
Haunt Me
Your Mama’s Crying
She Don’t Care
You Move Me
Next Door Neighbor Blues

Platenlabel
Gypsy Soul Records

Labelnummer
GSR

Distributie
Fontana North

Promo-Agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Spencer MacKenzie

De achttien jarige Canadese blues sensatie Spencer MacKenzie had nu de moeilijke taak om te bevestigen na zijn succesverhaal en de release ‘Infected With The Blues’ uit 2016. In 2013 won Spencer de Niagara Music Rising Award. Drie jaar later werd hij geselecteerd om te performen op de 2016 Youth Showcase op het International Blues Challenge in Memphis. Hij kreeg ook een studiebeurs van de Blues Foundation voor het Fernando Jones Blues Camp in Chicago. Daar zagen we Spencer live aan het werk en raakten danig onder de indruk van zijn kunsten op gitaar. Nu heeft hij dus het album ‘Cold November’ te promootten. Acht nummers komen van de hand van Spencer, al was zijn vader Richard graag een schrijvende hulp. De twee uitstekend gespeelde covers zijn Robert Cray’s ‘You Move Me’ en ‘Next Door Neighbor Blues’ van Gary Clark Jr. Spencer opent in stijl met het funk en soul geënthousiasmeerde ‘Fine Place To Start’. De blazerssectie is nog maar net uitgespeeld of hij komt aandraven met het heavy en hoog oplopende ‘Move On Down The Track’. Het stemtimbre van Spencer heeft zich verder ontwikkelt en ook dat is favorabel voor het verloop van het album én zijn nabije muzikale toekomst. In de track ‘Shut The Door’ laat hij bijwijlen zijn gitaar dan weer loepzuiver klinken zoals enkel de blues duivelskunstenaars dat kunnen. En ook daar hebben wij uiteraard niets op tegen. De titeltrack is een trieste mare aan wat in november 2015 geschieden in Parijs. De funky track ‘Voices Echoing’ en het lekkere ‘Haunt Me’, dat overgoten is met backingvocals en Miles Evans Hammond orgel, zetten de dans verder. Spencer opent alle registers open in de knappe en gitaarriffs overgoten ‘Your Mama’s Crying’, het swingende en jazzy ‘She Don’t Care’ en Robert Cray’s ‘You Move Me’. Gary Clark Jr. ‘Next Door Neighbor Blues’ is een allerlaatste chapiter op de al even schitterende release ‘Cold November’. And know…. Replay!

Philip Verhaege (4 ½)

Spender MacKenzie confirms that blues music has a future and that young people all over get it regardless of yet having some of the life experiences that the genre so often detail and that the blues is a feeling. Specer got the blues running thruogh his veins! The release ‘Cold November’ is the confirmation what we saw from this young guy live. The future of the blues is assured with young guys like Spencer. Superb release!

Big Daddy Wilson: Songs From The Road

24/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wake Up
Drop Down Here
Miss Dorothy Lee
Texas Boogie
Ain't No Slave
Anna Mae
Walk A Mile In My Shoes
Cross Creek Road
Neckbone Stew
7 Years
Baby Don't Like
I Just Need A Smile

Tracks DVD:

John The Revelator
Wake Up
Drop Down Here
Miss Dorothy Lee
Baby's Coming Home Again
Texas Boogie
Ain't No Slave
Anna Mae
Walk A Mile In My Shoes
Cross Creek Road
Neckbone Stew
7 Years
Baby Don’t Like
I Just Need A Smile
Country Boy Medley

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
RUF 1247

Distributie
V2 Benelux

Promo-Agent
V2 Benelux

Website Artiest
Big Daddy Wilson

Om aan de armoede van zijn geboortestreek Edenton, North Carolina te ontvluchten nam Wilson zijn intrek in het Amerikaanse leger. Edenton, North Carolina is dan ook een kleine stad met amper enkele duizenden inwoners. Hiervan leeft meer dan helft van de Afro-Amerikanen onder de armoedegrens. Kleine Wilson werd opgevoed door zijn moeder en grootmoeder én werkte op de katoen en tabaksplantages die de streek rijk was. Op zondag zong Wilson in de kerk tot hij op zijn zestiende naar het leger trok. Hij werd gekazerneerd in Duitsland en ontmoette daar zijn grote liefde, zijn vrouw. De bluesmuziek was hem door zijn afkomst uiteraard ook niet vreemd, al ontdekte hij de sound wel in Duitsland. In 2004 verscheen zijn debuut album 'Get On Your Knees And Pray' op het label Moonsound Records. Maar de grote doorbraak kwam in 2009 toen hij een lucratief platencontract ondertekende bij het Duitse label RUF Records en de release 'Love Is The Key' realiseerde. Vorig jaar had Wilson dan de succesvolle release ‘Neckbone Stew’ in de winkelrekken. Nu is er ‘Songs From The Road’, een serie die aardig aandik in de Ruf Records catalogus. Net zoals bij de andere ‘Songs From The Road’ albums, is hier als toemaatje ook een knappe DVD in het prijzenpakket inbegrepen. Op de CD staan twaalf live songs en zijn eigenlijk een ‘Best off’ van Big Daddy Wilson. Op de DVD zijn als extra nummers ‘John The Revelator’, Baby’s Coming Home Again’ en Country Boy Medley’ toegevoegd. Wilson opent zijn album met ‘Wake Up’. Zijn warme soulstem kruid vrijwel onmiddellijk het nummer. Na deze prettig klinkende mix van blues en soul borduurt hij lekker verder met het soul geënthousiasmeerde ‘Drop Down Here’, dat is ingezaaid met Cesare Nolli’s knappe reggae gitaarriffs. De footstompin’ en workers blues song ‘Miss Dorothy Lee’ is een emotionele ode aan zijn moeder. Het traag tergende ‘Texas Boogie’ sleept ons langzaam mee naar het diepe zuiden en ligt in de lijn van ‘Ain’t No Slave’, het country blues getinte ‘Anna Mae’ en het Hammond gemotiveerde ‘Walk A Mile In My Shoes’. Het slide gitaar en Louisiana piano geïnstrueerde ‘Cross Creek Road’ klinken uiterst swampy, en zijn net zoals de reggae tunes uit ‘Neckbone Stew’ opeenvolgende chapiters. En dan moet het slide gitaar ‘7 Years’ en het funky spijkerende ‘Baby Don’t Like’ nog de setlist modificeren. Als afsluiter klinkt het gospel beïnvloede ‘I Just Need A Smile’ ons bekend in de oren. Big Daddy Wilson bevestigd keer op keer. En dat resulteerde nu in deze knappe ‘Songs From The Road’.

Philip Verhaege (5)

Wilson's catchy soul voice sounds so heavy. Anyone who has never seen him live on stage, will now have the chance of a first meeting. And you will not be disappointed .. Trust me! Big Daddy Wilson confirmed time after time. And that resulted in these handsome 'Songs From The Road', An unmissable series of the label Ruf Records. CD + DVD fort he price of one…!

John Clifton: Nightlife

23/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Strange Land
Sad About It
Last Clean Shirt
Long As I Have You
Brand New Way To Walk
Swamp Dump
How About That
Still A Fool
Nightlife
Wild Ride
No Better Time Than Now
Every Now And Then

Platenlabel
Rip Cat Records

Labelnummer
RIC 1803

Distributie
Amazon
iTunes

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
John Clifton

Op het album ‘Nightlife’ brengt John Clifton, die trouwens afkomstig is uit Fresno, Californië, een mix van West Coast, Chicago Blues, jaren '40 classic R & B en Soul. Hij toerde wereldwijd en wij maakten kennis met John op zijn vele doortochten doorheen België. Hij was namelijk, samen met zijn broer Bill, de spilfiguur rond de band The Mofo Party Band. In 2015 verscheen zijn debuutalbum ‘Let Yourself Go’. Nu drie jaar later is er de release ‘Nightlife’. Met een hoogrenderende vintage rock-‘n-roll attitude trok hij naar de studio. Dit alles vertaalt zich in een dozijn nummers. Het nieuwe album werd geregistreerd met zijn live band, de jongens waarmee hij dus haast elke avond samenspeelt. Deze nummers maken dan ook al geruime tijd deel uit van zijn setlist en voelen uitermate heel natuurlijk aan. Samen met Scott Abeyta (gitaar), Matt Moulton (bas), Bartek Szopinski (Piano) en de drummers John Shafer en Roman Rivera opent John met het overweldigende ‘Strange Land’, een song van Charlie Musselwhite. De stemming wisselende track ‘Sad About It’ is dan weer pakkende soul. De heavy blues song ‘Last Clean Shirt’ is ingekleurd door Bartek Szopinski’s piano arrangementen. En dat volgt de Chicago slowblues ‘Long As I Can Have You’, origineel van Little Walter. Het rock en blues-spectrum ‘Brand New Way To Walk’, met gitarist Scott Abeyta in een hoofdrol, brandt van muzikaal verlangen. Net zoals het swampy en Louisiana instrumentaal spijkerende ‘Swamp Dump’, met zijn lokale krekels in de intro. In het nummer ‘How About That’ zit Clifton met zijn harp in een heerlijk West Coast mood. Muddy Water’s ‘Still A Fool’ is dan weer ‘the real deal’ Chicago blues. De titeltrack ‘Nightlife’ is een pure en onvervalste blues rocker. Net zoals ‘Wide Ride’ een opwindende pianoboogie is. Het funky ‘No Better Time Than Now’ is een volgende chapiter. De afsluitende ballade ‘Every Now And Then’ is alweer een kolfje naar de hand van harp virtuoos John Clifton. Het album ‘Nightlife’ is een dijk van een release!

Philip Verhaege (5)

On the album 'Nightlife' John Clifton brings a mix of West Coast, Chicago Blues, 40s classic R & B and Soul. He went
to the studio with a high-performance vintage rock and roll attitude.
The album 'Nightlife' is highly recommended!