Category: Soul

Boogie Patrol: Man On Fire

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Players Blues
Whole Lotta Gravy
Foolish Mind
Hard To Tell You
Shaker Down Below
Easy To See
Just Wanna
Got One On Ya
Let’s Get Randy
Man On Fire

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promocd

Promo-agent
Sarah French Promotion

Website Artiest
Boogie Patrol

Boogie Patrol was voor mij een totaal onbekende band. Een beetje surfen op het net leerde dat de groep sinds 2007 bestaat en Canada als thuishaven heeft. Blues, rock, soul en funk definieerden de muziek van dit vijftal, dat zich op dit album laat assisteren door The Mocking Shadows Horns. Met hoge verwachtingen werd het schijfje dan ook in het afspeelapparaat gestoken. Die hoge verwachtingen werden bij de eerste noten van ‘Players Blues’ meteen ingelost. Rott’n Dans stem schuurt, en dan mag je letterlijk nemen, tegen de blazers aan, met als resultaat een dijk van een met soul overgoten funksong. Dan’s harpwerk, messcherpe gitaren, op speed drijvende drums en aanzwellende toetsen geven opvolger ‘Whole Lotta Gravy’ al het nodige, voor een rockend en rollend hoogtepunt. Eventjes wat soulvol gas terugnemen met ‘Foolish Mind’ en ‘Hard To Tell You’, maar met het door mondharmonica geïntroduceerde ‘’Shaker Down Below’ doet de vaart opnieuw zijn intrede. Boogie bluesrockend zet de band zijn tocht daarna verder met ‘Easy To See’. Dat er fun en spelplezier in de studio heerste, valt dan weer te beluisteren op het no-nonsense ‘Let’s Get Randy’.
Wat een stem, wat een blazers, wat een sound, wat een soul, wat een rock, wat een funk, wat een album en zo kunnen we nog wel enkele regels vullen. Beter is om Boogie Patrol zo vlug mogelijk op onze Belgische podia te inviteren.

Lambert Smits (5)

Boogie Patrol is undoubtedly Canada's best-kept soul, funk, blues and rock secret. Great album!

Candace Bellamy: Undone

8/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bad Idea
Strut
Chase Me
Trigger
Undone

Platenlabel
LaFai Music

Labelnummer
888295566186

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Candace Bellamy

Twaalf jaar geleden begon dokter Candace Bellamy als hobby te zingen in coverbanden en musicals. Dat leidde haar naar Austin in Texas, waar ze samenwerkte met songwriters zoals Ruth Carter (componist voor Stevie Ray Vaughn, Robert Palmer, en John Mayall), baslegende Jimi Calhoun (Dr. John, Jimi Hendrix, John Lennon) en Jake Langley (Roberta Flack, Willie Nelson, k.d. lang). Nu is haar nieuwe EP uitgekomen, met songs over het leven. Het verhaal erachter is dat we dikwijls niet beseffen waar mensen mee bezig zijn in hun strijd. Maar er is hoop. ‘Bad Idea’ begint met blues rock, waarop ze advies geeft aan een vriendin, gevolgd door het ietwat funky ‘Strut’. Daarna is ‘Chase Me’ een ballade, waarna de single ‘Trigger’ volgt, ietwat rock met een bluesachtergrond. En de titeltrack, die afsluit, is een rasechte soulballade. Een aanrader uit het zuiden van de USA, met invloeden van soul, funk, blues en zelfs rock.

Patrick Van de Wiele (4)

This EP has influences from the south of the USA, with soul, funk, blues and even rock. Recommended.

Bai Kamara Jr: The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings, vol 1.

5/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The One Thing Must Be Love
Don’t Say No Tonight
Heal With Time
Good Day
Any Other Way
It Might Just Work
If You Need Some Time
I Work Hard
Going Up The Wrong Way
Citizens Of The World Unite
Don’t Wanna Let You Go
I Wanna Do Something
I Just Want To Party
Signs
Everything Changed

Platenlabel
T4A

Labelnummer
T4A1701

Distributie
PIAS

Promo-agent
Filip De Groote

Website Artiest
Bai Kamara Jr.

Morlai Bai Kamara Junior ook wel The Urban Gypsy genoemd wordt geboren in Sierra Leone, waar hij ook zijn jeugd doorbrengt. Op vijftienjarige leeftijd verhuist hij naar Engeland, waar hij school loopt in Bath en Manchester. Daar schrijft hij zijn eerste songs. In 1990 stopt hij met zijn handelsstudies en besluit hij zich in Brussel te vestigen en een muzikale carrière na te streven. Ondertussen is hij 51. Hij werkte al samen met Vaya Con Dios, Youssou N’Dour en de Iraakse singer/songwriter Nader Hamid. Hij verleende ook zijn medewerking aan een project voor de UNCHR (United Nations High Commissioner For Refugees) samen met The Refugee Voices. Hij is ook ambassadeur voor Amnesty International. Hij schrijft en produceert voor diverse muzikanten. Meestal componeert hij op een akoestische gitaar. De thema’s die hij aansnijdt gaan meestal over persoonlijke relaties, maar zeker ook over het milieu, sociale ongelijkheid en politieke en economische vluchtelingen.
Zijn eerste album verschijnt in 1998 en zopas verscheen zijn vijfde ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’. Het is een prachtige soulplaat geworden, waarin je echo’s hoort van disco, jazz, latin, easy listening of loung soul. Het is zoals hij zelf zegt: “Ik wilde een sound die aanleunt bij de soul uit de sixties en seventies, maar dan gespeeld door jonge muzikanten van nu. Door de technologische snufjes achterwege te laten, hebben we de ware, organische sound van de muzikanten gevat, zoals ze dat vroeger ook deden. Voor mij is dit geen retromuziek, wel soulvolle rhythm-and-blues. Een klassieke sound met een moderne aanpak, vooral wat betreft de ritmesectie”.
Bai schreef alle vijftien songs zelfs, behalve opener ‘The One Thing Must Be Love’ dat hij samen met gitarist Eric Moens schreef. Het is een prachtige melodieuze soulsong met een maatschappelijk bewogen tekst, die de Hi-sound uit de jaren zeventig naar de kroon steekt. Net zoals ‘Don’t Say No Tonight’ dat hij zo aan Al Green kan aanbieden.
Het ritmisch zeer sterke ‘Heal With Time’ doet nogal aan Sade denken. In dezelfde stijl liggen ook het catchy ‘It Might Just Work’, het funky ‘I Work Hard’, de melodieuze loungesoul ‘Don’t Wanna Let You Go’, het jazzy swingende ‘If You Need Some Time’ en het door Latin klanken geïnjecteerde ‘Sings’ dat gek genoeg ook wat aan Sting doet denken. Maar dat ligt waarschijnlijk aan de manier van zingen op deze song. Op de vocalen is trouwens nergens iets aan te merken. Bai Kamara is een zeer soulvolle zanger. Hij heeft een zeer aangename warme stem met een behoorlijk bereik. Een genot om naar te luisteren. Een extra pluimpje mag trouwens ook gaan naar de backingvocalisten. Nina Babet, Marie-Ange Teuwen en Daddy Waku tillen de vocale emoties naar een hoger niveau.
Twee rustpuntjes op dit album vinden we in de old school soulballad ‘Good Day’ en de sobere pianosong ‘Everything Changed’ waarin Kamara nog eens overtuigend laat horen hoe goed hij zijn stem beheerst.
Modernere (disco/dance) soul, bij Mark Ronson, Pharrel Williams of Bruno Mars aanleunend, horen we terug in, ‘Any Other Way’, het funky ‘’Citizens Of The World Unite’, een oproep naar solidariteit om de aarde te redden. Meer danskriebels krijg je ook bij het opzwepende ‘I Wanna Do Something’ en het ultieme dansnummer ‘I Just Want To Party’, dat ontegensprekelijk hit-aspiraties heeft.
Maar mijn eigen persoonlijke hoogtepunt is het uitermate melodieuze en maatschappijkritische ‘Going Up The Wrong Way’. Het is soul met een vleugje reggae. Het heeft een herkenbaar themaatje dat uren- of dagenlang in je hoofd blijft rondwaren.
Met ‘volume 1’ van ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’ moet Bai Kamara Jr. de muzikale wereld veroveren, dat kan haast niet anders. Dit is een topproductie met een constant hoog niveau. En daarmee bedoel ik niet alleen Bai Kamara, maar ook alle muzikanten die hieraan meewerkten. We mogen trots zijn dat hij het album met Belgische muzikanten in Brussel opnam. Steengoed! Ik kan niet wachten op ‘volume 2’.

Peter Jacobs (4 ½)

Line-up:
Bai Kamara Jr. (zang, ak. gitaar, handclaps, finger snaps en harmonies)
Eric Moens (gitaar, add. Keyboard, strings, handclaps, finger snaps)
Thierry Rombaux (bas)
Michel Seba (percussie)
Joachim Saerens (piano, orgel, Fender Rhodes)
Patrick Dorcean (drums)
Stéphane Mercier (sax, fluit)
David Devrieze (trombone)
Jean-Paul Estievenart (trompet)
Marie-ange Teuwen (achtergrondzang)
Nina Babet (achtergrondzang)
Daddy Waku (achtergrondzang)
Anna Claire Bullock (handclaps, finger snaps)

This is a high level production. And I don’t mean Bai Kamara Jr only, but all the people involved. We can be very proud he recorded this album in Brussels with all Belgian musicians. Top notch! I can’t wait to hear volume two. With this album Bai Kamara jr will surely conquer the musical world.

Tanika Charles: Soul Run

26/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Soul Run
Two Steps
Sweet Memories
More Than A Man
Money
Love Fool
Heavy
Endless Chain
Waiting
Darkness And The Dawn

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX066CD

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Tanika Charles

Ze is er! De opvolgster van de veel te vroeg overleden Sharon Jones! Ze is jong, ze is mooi en heeft een knallende stem, misschien wel beter dan Jones. Maar toch zit het niet helemaal zoals het hoort, maar dat kan altijd nog komen. ‘Soul Run’ is nog maar haar debuut.
De Afro-Canadese soul en rhythm ‘n’ blues- zangeres Tanika Charles zong backingvocals bij Isis Salaam, Emmanuel Jal en Bedouin Sound. In 2008 verhuist ze van Edmonton, Alberta naar Toronto, Ontario waar ze vaker optreedt onder de naam Ms. Chawlz. In 2010 brengt ze de ep ‘What! What? What!?’ uit. Ze krijgt steeds meer media-aandacht, ook van de Canadese radio en televisie. De singles ‘Soul Run’ en ‘Two Steps’ doen het heel goed en ze wordt in juni 2016 genomineerd voor de Polaris Music Prize. Haar debuutalbum verschijnt op 20 mei van dat jaar en ze wordt begin dit jaar opnieuw genomineerd, ditmaal voor de Juno r&b/soulrecording of the year. Nu is haar debuut cd wereldwijd te verkrijgen en is het wachten op een Europese tour die ongetwijfeld steengoed zal zijn gezien haar zangtalent en haar vintage stijl die helemaal in het plaatje van Sharon Jones, Charles Bradley, Leon Bridges, Ben l’Oncle Soul, St. Paul & The Broken Bones past.
De cd opent met een zeer irritante, iets meer dan een minuut durende chaotische geluidsbrij. Een totaal overbodig reclamespotje voor Tanika. Maar dat kunnen we skippen en snel vergeten, want dan volgt het echte werk. De eerste single ‘Soul Run’ zet de toon, het is retro-soul met een vintage sound, misschien met iets teveel ‘handclaps’ en galm, maar het is een sterk nummer. De tweede single, het Daptone-achtige ‘Two Steps’ is het hoogtepunt van alle 10 songs. Het heeft een prachtige vintage sound en Tanika klinkt als een mengeling van Leon Bridges, Sharon Jones en een vleugje Amy Winehouse. Toen wist ik het zeker, ze is de nieuwe Sharon Jones. Met het swingende Sharon Jones-achtige, ‘Sweet Memories’ bevestigt ze dat!
Maar dan begint het mis te lopen. In ‘More Than A Man’ begint ze te zingen als neo-soul zangeressen Erykah Badu, Mary J Blige of Beyoncé. De productie is ‘moderner’ en het lied met een verschrikkelijk slecht einde wordt besmeurd door storende en zinloze backingvocals. Op ‘Money’ herpakt ze zich weer. De song heeft weer die typische Dap-Kings of Menahan Street Band-sound. Het is een schitterend, priemend nummer! Op ‘Love Fool’ probeert ze moderne popsoul te vermengen met een oude Motown-sound en dat lukt niet. Helemaal bergaf gaat het met ‘Heavy’ dat veel te zwaar klinkt. Het is een poging om te klinken als een voortkabbelend stukje Badu/Beyoncé. Een stuk aangenamer klinkt dan ‘Endless Chain’, al wordt de jaren 1970 sound verziekt door een Fugees-infectie. Met ‘Waiting’ gaat het terug de goede kant op al is de drumtechniek en sound veel te modern en heeft de song geen begin, refrein, strofe en bridge. En die mooie vintage sound is nu ver te zoeken. ‘Darkness And The Dawn’ lijdt jammer genoeg nog veel meer onder deze afbraak.
Tanika, blijf asjeblieft weg van moderne productie en probeer niet als de Fugees, Beyoncé of andere Bliges en Badus te klinken. Daar ben je veel te goed voor. Ga naar Daptone Records en je bent de nieuwe Sharon Jones. Je hebt een mooie powerstem. Doe het voor de muziek, doe het voor de echte muziekliefhebbers en een klein beetje voor mij. Asjeblieft, hoor mijn smeekbede!

Peter Jacobs (4)

Tanika, please stay away from modern production and sounds. Don’t try to be the next Fugees, Beyoncé or other Blige’s or Badu’s. You are way too good for that. Go to Daptone Records and you’ll be the next Sharon Jones. You have a beautiful and powerful voice. Do it for the music, the real music lovers, and a little bit for me. Please, hear my supplication!

Société Anonyme: Société Anonyme

26/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

No One Wins At War
Never Going Back
Marvel Man Lover
Don’t Look Back
Danger Zone
Reasons To Leave
Soul Gypsy
The Fall
Eddy

Platenlabel
Socano records

Labelnummer
Socano-002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Music Shock

Website Artiest
www.societeanonyme.be
www.salmonbookings.be/societeanonyme

Hun debuut ep ‘Luvsong’ verscheen al in 2009. Acht jaar lang hebben we moeten wachten op het vervolg, hun debuutalbum ‘Sociéte Anonyme’. En ik kan gelijk zeggen dat het een aangenaam, soms verrassend album is geworden. Zanger Nathan Ambach, zoon van Paul ‘Boogie Boy’ Ambach werd aangetrokken en ze werkten samen met producer Nicolas Rombouts (o.a. Dez Mona, Guido Belcanto). Negen poptunes met een soul- en funkinslag. Je hoort hier en daar grootheden als Al Green, Marvin Gaye, Stevie Wonder of zelfs Jamie Lidell en Prince doorschemeren, maar zeker niet opvallend. Nathan zingt goed, al klinkt hij soms iets te zacht, ijl of nogal dun. Er mocht hier en daar wat meer pit en power in gezeten hebben. Nathan schreef in samenwerking met Graham Paul Ward intelligente teksten en al gaan ze vaak over twijfel en onzekerheid, in al dan niet scheefgegroeide relaties, toch klinkt de muziek opgetogen en positief, misschien zelfs soms frivool.
De productie is warm, al is de basgitaar toch iets té prominent aanwezig, maar dat zal kwestie van smaak zijn. Alles klinkt net iets te braaf, te ingetogen en de spanning is vaak zoek. Nergens bespeur ik een grote opwinding, een climax of een hoogtepunt in de begeleiding. Behalve bij de blazers, die eigenlijk het album optillen naar spannende hoogtes door knappe arrangementen met inventiviteit en virtuositeit te mengen. De enorme pluim kunnen ze op de hoed van trompettist Yves Fernandez-Solino en saxofonist Marc De Maeseneer steken. Door hun schrijfkunsten en uitvoeringen – luister maar eens naar de trompet- en saxofoonsolo op ‘Soul Gypsy’ laten ze dit vrij vlakke album toch schitteren.
Erg leuk en smekend om meer, zijn de haast verdoken, minieme verwijzingen naar andere artiesten zoals de ‘fa fa fa fa…’ stemverwijzing naar Otis Redding, de Stevie Wonder-achtige blazersintro van ‘Soul Gypsy’ of de Miles Davis trompet in ‘Danger Zone’.
Dit is een vlak maar sterk debuut, dat vraagt, nee, smeekt om meer. Erg knap gedaan! Hopelijk moeten we daar niet al te lang op wachten, want ik hoor en voel de potentie van deze band.

Line-up:

Marc De Maeseneer (saxofoons)
Yves Fernandez-Solino (trompet)
Yvan Van Nistelrooy (drums)
Mathias Onzia (gitaar)
Nathan Ambach (zang)
Bens Bervoets (toetsen)
Larsen Bervoets (bas)

Peter Jacobs (4½)

Sol!: Upfront

24/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s the Way That I Feel You
Always
Invisible
Lovely Day
After the Sunrise
Golden Lady
Broken Record
Glow
I Want You in My Life

Platenlabel
Rhythm Universal Records

Labelnummer
PCJ PJ84115

Distributie
Pacific Coast Jazz

Website Artiest
Sol

Neem een snuifje Luther Vandross, meng het voorzichtig met wat Sam Cooke, en voeg wat Donny Hathaway toe, en je krijgt Sol (Edler). Troy "Sol" Edler werd geboren in Washington, en zong al gauw in de kerk met zijn moeder. Tegelijkertijd luisterde hij naar de soulplaten van zijn vader, en na een tijdje in koren gezongen te hebben, koos hij voor een solocarrière. Hij bracht zijn debuut ‘Song of Solomon, Book I’ in 2005 uit, en zong in het achtergrondkoor van artiesten zoals Mint Condition, Eric Roberson, Lalah Hathaway, Maysa, Phil Perry, Will Downing, Eric Benet, Angie Stone en Syleena Johnson. Toen een producer hem vroeg of hij geïnteresseerd was om solo te gaan, zei hij volmondig ja. Zes van de 9 tracks hier zijn originele composities, waarbij Sol gebruik maakt van smooth jazz, neo-soul en swingende grooves. Opener ‘That’s the Way That I Feel You’ is meteen de groovy single, met Gerald Albright op sax. Daarna volgen de ballades ‘Always’ en ‘Invisible’. Sol covert vervolgens de Bill Withers klassieker ‘Lovely Day’ op een zuiderse, swingende wijze. ‘After the Sunrise’ is een gevoelige ballade, waarna de cover ‘Golden Lady’ van Stevie Wonder volgt. Een ontwrichte relatie vormt de basis van ‘Broken Record’, waarna hij lekker jazzy gaat op ‘Glow’ van Al Jarreau. Afsluiter ‘I Want You in My Life’ is een opgewekt groovy song. We zullen ongetwijfeld nog van deze man horen, want zijn soulvolle cd valt echt mee!

Patrick Van de Wiele (4)

We’ll definitely hear more from this artist, this soulful album is recommended!

Jon Strider: Soul Reunion

12/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Loves Me To Life
Your Place Or Mine
Love Is Real
Hallelujah Heartache
Southern Sun
True To You
When Someone Throws Your Love Away
Distance Do Me Good
Strong In Spirit

Platenlabel
New Sky Records

Labelnummer
NS-1033

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jon Strider

Jon Strider is voornamelijk bekend in het folk-, country- en Americana-milieu. Ditmaal levert hij met zijn achtste album een popsoulplaat af. En dat doet hij niet eens zo slecht.
Jon is bekend als songschrijver, gitarist, pianist, zanger en producer. Tussen 1990 en 2016 maakte hij zeven albums. ‘Soul Reunion’ is zijn achtste. Hij speelde mee op of schreef mee aan en producete meer dan 40 albums. Hij speelde ook in de band van Eddie Money en Larry Graham, zelfs de band Mink Deville maakte gebruik van zijn diensten.
Strider, afkomstig uit Berkeley in de San Francisco Bay Area ging het ditmaal in Malmö, Zweden zoeken. Maar hij nam de bekende sessie-muzikant en Hammondspeler Skip Edwards (o.a. Walter Trout, Lucinda Williams, Dave Alvin, Dwight Yoakam, Johnny Rivers) mee. Met Edwards en verder plaatselijke Zweedse muzikanten maakte hij een sterk soulalbum. Het is geen hoogtepunt in het genre, maar het is wel een degelijk werkstuk. Al moet gezegd dat het merendeel van de songs ballades zijn en dat er enkele nummers melig en/of mierzoet klinken. Voorbeelden daarvan zijn de zeemzoete ‘Love Is Real’, het bijzonder melige ‘Southern Sun’, het zouteloze ‘True To You’ en afsluiter ‘Strong In Spirit’.
Maar opener ‘Loves Me To Life’ een soulballade met een schitterende tekst en het sfeervolle ‘Distance Do Me Good’ maken dat meer dan goed.
Strider heeft geen echte soulstem, maar hij kan zonder meer heel soulvol en gevoelig zingen. Dat hij een echte singer/songwriter is bewijst hij op de soulpopsongs ‘Your Place Or Mine’, ‘Hallelujah Heartache’ en ‘When Someone Throws Your Love Away’ waarop hij wat stem, melodie en songarrangement heel sterk op Billy Joel lijkt. En dat bedoel ik zeker in de positieve zin, want wie Joel kent weet dat het een ongeëvenaarde zanger en songschrijver is. Als hij de volgende keer wat loskomt van dat zoete en melige en er wat meer pit in durft te steken, zou hij wel eens een modern hoogtepunt in deze muziekstijl kunnen maken!

Peter Jacobs (4)

Sometimes Strider sound too sweet and corny, but he makes up for those dull and boring moments with a few genius songs where he sounds like Billy Joel at his best. If he can leave the cloyingly sweet songs out of it, he just might make a modern classic in the genre.

Billy Price: Alive And Strange Featuring Billy Price Band

20/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

It Ain’t Juke Joint Without The Blues
Lifestyles Of The Poor And Unknown
Something Strange
This Time I’m Gone For Good
One More Day
Nothing Stays The Same Forever
Never Ger Enough
What Have I Done Wrong
Lickin’ Stick
R.M. Blues
Makin’ Plans (Bonus Track)

Platenlabel
NolaBlue/Vizz Tone Label Group

Labelnummer
VT-NB003

Distributie
Vizz Tone Label Group

Promo-Agent
Vizz Tone Label Group

Website Artiest
Billy Price

Billy Price entertaint de Pittsburg muziekscéne sinds de vroege jaren zeventig. In april vorig jaar werd hij officieel erkend en ingewijd als Pittsburg Rock ’n Roll Legend, tijdens de Awards die jaarlijks worden gesponsord door het Cancer Caring Centre of Pittsburg. Billy werkte ook drie jaar lang met blues lengende Roy Buchanan. Hij zong op twee albums van Buchanan en richtte zijn eigen band, The Keystone Rhythm Band, op in 1977. Tot hun breuk in ’90 realiseerde de band liefst vier knappe albums. Billy Price heeft inmiddels vijftien albums op zijn actief.
De release ‘This Time For Real’ -met de vorig jaar overleden Chicago Blueslegende Otis Clay- kreeg terecht een Blues Music Award door The Blues Fondation in Memphis. Nu is er dus het langverwachte livealbum ‘Alive And Strange’, dat werd geregistreerd in de Club Café in Pittsburg, PA. The Billy Price Band bestaat hier uit Steve Delach (gitaar), Jim Britton (keys) David Ray Dodd (drums) en bassist Tom Valentine. De blazerssectie met Eric DeFade (tenor sax), Joe Herdon (trompet), Matt Ferrero (tenor en bariton sax) zijn uiteraard een constante in heel wat nummers. Billy Price heeft misschien wel een van de beste blanke soulstemmen in de hedendaagse muziekscéne. Na een korte introductie komt zowel het publiek als de band onder een perspirerende exaltatie in de opening song ‘It Ain’t Juke Joint Without The Blues’. De injecterende gitaarriffs vloeien langzaam in de pianoarrangement en de hoornsectie. Price’s soulstem komt pas tot uiting in de bluestrage ‘Lifestyles Of The Poor And Unknown’ en het aanwakkerende funky nummer ‘Something Strange’. De soul ballade ‘This Time I’m Gone For Good’, origineel van Oscar Lee Perry, is ingekleurd met heerlijke gitaarriffs. En dat is niet anders in het overheerlijke soul begeesterde ‘One More Day’ en ‘Nothing Stays The Same Forever’ van Percy Mayfield. En dan is Price terug met het funky ingeklede ‘Never Get Enough’ (James Brown), ‘What Have I Done Wrong’ (Sam Maghett) en ‘Lickin’ Stick’. Het meest bluesy nummer op het album is misschien toch wel ‘R.M. Blues’, origineel van Roy Milton.
Herdon’s trompettunes komen zo recht in de arrangementen van de blazerssectie en de Hammond orgel. Als afsluiter van de show is er dan nog het jazzy gestructureerde ‘Makin’ Plans’.
Billy Price is een grote meneer in soul en blues wereld.

Philip Verhaege (4 ½)

Billy Price is a big man in the soul and blues world. Togheter with his band he performing an electric array of blues, R&B, soul and funky songs.

Lee Palmer: Bridge

14/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s No Way To Go
Tulsa Sound
Back To Lonely
Our Love Bears Repeating
Did It Feel Like This
My Town
My Old Man
Well, Well, Well, Well
Chock Full Of Trouble
So Long As You’ve Been Loved

Platenlabel
An On The Fly Music Production

Labelnummer
Promocd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Sarah French Promotion

Website Artiest
Lee Palmer

‘Bridge’ is het vierde album in evenveel jaren van de Canadese Lee Palmer. Palmer is gekend voor zijn sound die een samenvoeging van blues, country, folk, jazz en Americana is. Op dit album omringt hij zich met de beste studiomuzikanten van Toronto, gekend als ‘The One Take Players’, die op dit album hun reputatie zonder meer waarmaken. Alle songs zijn van Lee’s hand. Songs die duidelijk laten horen tot wat de man in staat is. Het van memorabele slide voorziene en door Patricia Shirley van een pakkende vocale outro voorziene ‘Tulsa Sound’ is een formidabele ode aan JJ Cale, terwijl ‘That’s No Way To Go’ een steunbetuiging is voor de aan Alzheimer lijdende Glen Campbell. In ‘Back To Lonely’ toont Palmer zich van zijn soulblueszijde om in ‘Our Love Bears Repeating’ overtuigend de weg naar slome gitaarrock in te slaan. Voor een mooie ballade kan je terecht bij ‘Did It Feel Like This’ een soulvol duet tussen Lee en Mary McKay. Lee draagt ‘Bridge’ op aan zijn stad en zijn vader. Dat doet hij respectievelijk in het vrolijke, uptempo ‘My Town’ en het melancholische country getinte ‘My Old Man’. In ‘Well, Well, Well, Well’ overgiet hij blues en soul dan weer met een beetje jazz.
‘Bridge’ is een album dat veel muziekliefhebbers kan bekoren en Lee Palmer bekend moet maken bij een breder publiek. Hopelijk gebeurt dat nu!

Lambert Smits (4 ½)

Ten original songs containing blues, soul, country and Americana, served by the handsome clear voice of Lee Palmer accompanied by excellent musicians

V.A.: The Soulful Side of GME & Musette Records

13/3/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Little Mary Staten – Steppin’ Stone
Dede Copeland – You Gotta Give Up Some Money
Big Daddy Rucker – Just Do Your Thing
Big Daddy Rucker – Jealous Man
Ervin Rucker – Kids Together
Dede Copeland – The Price I Had To Pay
Little Mary Staten – Helpless Girl
Lani Groves – Sweet Sixteen
Arlene Williams – Duck All Over Town Pt 1
Arlene Williams – Duck All Over Town Pt 2
Ervin Rucker – She’s Alright
Garnett Scott & Lani Groves – Sunset Strip
Lenni Groves – You’re Nobody Till Somebody Loves You
Lenni Groves – I Feel Pretty
Big Daddy Rucker – Christmas In The Ghetto

Platenlabel
Tramp Records

Labelnummer
Promo copy

Distributie
Kudos Records

Website Artiest
Niet gekend

Er is al jaren interesse in het onafhankelijk soullabel Musette Records uit San Diego, Californië, zowel in de USA als in het buitenland. Nu waren er nog zulke kleine labels, maar tijdens de korte levensduur van dit bewuste label (1965 tot 1968) kwamen er slechts 20 singles uit, en geen albums. Het werd destijds opgestart door prominente Afro-Amerikaanse dokters, die zo hun belastingen wilden verminderen, verder waren ze in muziek of artiesten niet geïnteresseerd. Meer dan 40 jaar later verwierf dit label een belangrijke status bij verzamelaars van northern soul. Eén van de eerste singles was van Lani Groves, die tijdens de jaren ’70 deel zou gaan uitmaken van Stevie Wonder’s zanggroep Wonderlove. En Ervin Rucker, wiens echte naam Ervin Groves, was de Hawaïaanse vader van Lani. Hij begon als pianist en componist, maar na die single veranderde hij op het einde van de sixties zijn naam naar Big Daddy Rucker. Hij zette zijn eigen label GME op met daarop Little Mary Staten en Dede Copeland. Op het einde van die sixties gooiden de dokters bij Musette de handdoek in de ring. Dit is echter een album dat de soulfans zeker zullen lusten!

Patrick Van de Wiele (4)

From the vaults of a obscure label in San Diego comes this album with songs that will interest the fans of northern soul!

Oleta Adams: Third Set

13/2/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s Alright with Me
Only the Lonely
Don’t Interrupt the Sorrow
River
Do I Move You
Evolution
Rhythm of Life
Blowin’ in the Wind
Wilted Roses
His Loving Eyes

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295541718

Distributie
CD Baby

Promoagent
Tom Estey

Website Artiest
Oleta Adams

Sinds het fenomenale succes van haar debuutalbum ‘Circle of One’ in 1990, dat platina behaalde, en de single ‘Get Here’ (dat het officiële lied werd van de Golfoorlog in 1991), heeft de Afro-Amerikaanse zangeres en pianiste Oleta Adams de harten van miljoenen fans ter wereld veroverd. Ook het mijne. Ze toerde al met Tears for Fears, Phil Collins, Michael Bolton en Luther Vandross, kreeg 4 nominaties voor een Grammy Award, en verkocht meer dan 2,5 miljoen albums. Oleta toonde voor het eerst haar talent in de kerk, en belande na de school in Kansas City waar ze regelmatig optrad in het Hyatt Regency hotel. In 1989 werd ze ontdekt door de Britse band Tears for Fears, die haar tevens een platencontract bezorgde. Ze heeft duetten opgenomen met wijlen Al Jarreau, David Sanborn, wijlen Toots Thielemans, Shirley Ceasar en Tears for Fears. Dit jaar wordt overigens haar duet met José James uitgebracht. Voor haar negende album koos ze de songs zelf. Het was maar liefst 8 jaar stil rond haar geweest, en ze zei: “At this point in my life it’s kind of cool that I don’t have to ask anybody’s permission anymore about what I want to sing”. Toen ze vroeger in lounges en pianobars speelde, brachten ze eerst de bekende songs. Tijdens de derde set brachten ze waar ze zelf voor kozen en Oleta hield van die songs. Ze opent met Cole Porter’s ‘It’s Alright with Me’, waarna Frank Sinatra’s ‘Only the Lonely’ over eenzaamheid volgt. Joni Mitchell’s ‘Don’t Interrupt the Sorrow’ is de volgende cover, met ‘River’ van dezelfde artieste erachteraan. ‘Do I Move You’ komt dan weer van Nina Simone, en klinkt bluesachtig. Dan is het de beurt aan akoestische versies van haar eigen ‘Evolution’ en ‘Rhythm of Life’. Bob Dylan’s ‘Blowin’ in the Wind’ volgt daarop, en ze sluit af met twee eigentijdse gospels ‘Wilted Roses’ en ‘His Loving Eyes’. Oleta zei nog: “These are not necessarily songs that people would have thought I would choose but I chose songs that have meaning. It needs to have a great lyric and I have to relate to it in some way. I’ve found that pain is pain, it doesn’t matter who’s feeling it. When people are lonely and hurt or even when they’re happy I can’t imagine that it is any different for one than it is for another. Whether it’s me or somebody I know and I’m speaking for them, there has to be something in a song that I feel enough people can relate to.” En dat is bij deze goed gelukt Oleta! Een album in totale vrijheid dus, met een artieste die me nog steeds weet te bekoren.

Patrick Van de Wiele (4)

Oleta Adams brings a new album in 8 years, in total freedom, with songs that she chose herself. And she still knows how to move me!

Delbert McClinton & Self-Made Men: Prick Of The Litter

9/2/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Do It
Doin’ What You Do
Middle Of Nowhere
Skip Chaser
San Miguel
Pulling The Strings
Neva
Like Lovin’ Used To Be
Jones For You
The Hunt Is On
Bad Haircut
Rosy

Platenlabel
Hot Shot Records

Labelnummer
Promocd

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Delbert McClinton

De nu 76- jarige, meerdere malen met een Grammy Award gehonoreerde McClinton draait reeds meer dan 6 decennia mee in de muziekbusiness. In die periode bracht hij een indrukwekkend aantal albums op de markt. Albums waarop hij blues, country, soul en rock & roll mengde alsof er geen grenzen waren. Geboren in Lubbock, waar ook Buddy Holly vandaan kwam, groeide hij op in Fort Worth. Aanvankelijk gestart als gerespecteerde mondharmonicaspeler, ontwikkelde hij zich later als zanger. Een nieuw album van McClinton is dan ook steeds iets om naar uit te kijken. En ook nu toont Delbert zich weer van zijn sterkste zijde op zijn inmiddels reeds 25ste studioalbum. Begeleid door de getalenteerde Self-Made Men, geeft hij ons op dit album andermaal een inkijk in zijn beleving van de diverse muziekgenres. Opener ‘Don’t Do It’, met gasten Jimmy Vaughan en Lou Ann Barton, herbergt nog wat bluesinvloeden, die ook door het gebruik van de mondharmonica nog lichtjes doorschemeren in ‘Doin’ What You Do’, maar met ‘Middle Of Nowhere’ gaat Delbert de soultoer op. Rockend en swingend baant hij zich daarna een weg door ‘Skip Chaser’. ‘Jones For You’, ‘Like Lovin’ Used To Be’, met zwoele sax en ‘San Miguel’ overgiet hij met een retrojazz sausje. Toppers van pianoblues serveert hij met ‘Pulling The Strings’ en ‘Bad Haricut’, terwijl hij in ‘Neva’ de grenzen van de funk verkent.
Delberts stem mag dan wat aan kracht ingeboet hebben, maar door de jaren heeft ze ook een lekker klinkend patinalaagje ontwikkeld, wat zijn songs nog meer charme geeft. ‘Prick Of The Litter’ is dan ook een uiterst genietbaar album geworden, waar diversiteit hoogtij viert. Op deze manier mag McClinton hopelijk nog meerdere albums op ons loslaten.

Lambert Smits (5)

In his long career Delbert McClinton reconciled various genres of music in a sublime way. So does this album with amazing blues, soul and jazz.

The Manhattans: I Kinda Miss You – The Anthology Columbia Records 1973-87

25/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1: KISS AND SAY GOODBYE (1973-1979)

There’s No Me Without You
You’d Better Believe It
Wish That You Were Mine
Summertime in the City
Don’t Take Your Love
That’s How Much I Love You
Hurt
Kiss and Say Goodbye
I Kinda Miss You
Gypsy Man
It Feels So Good To Be Loved So Bad
We Never Danced To A Love Song
There’s No Good In Goodbye
Am I Losing You
Everybody Has A Dream
Love Talk
Here Comes the Hurt Again
The Way We Were/Memories

DISC 2: SHINING STAR (1980-1987)

Shining Star
Girl Of My Dream
Cloudy, With A Chance Of Tears
I’ll Never Find Another Like You (Find Another Like You)
Do You Really Mean Goodbye?
Just One Moment Away
Let Your Love Come Down
Honey, Honey
Crazy
Forever By Your Side
Just The Lonely Talking Again
You Send Me
Don’t Say No (With B.J. Nelson)
Where Did We Go Wrong? (With Regina Belle)
I’m Through Trying To Prove My Love To You
All I Need
Neither One Of Us (Wants To Be The First To Say Goodbye)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5148D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
The Manhattans

Op het einde van de jaren ’50 werd de Afro-Amerikaanse zanggroep The Manhatans opgericht door Winfred ‘Blue’ Lovett, Edward ‘Sonny’ Bivins en Richard Taylor. Ze hadden in 1965 enig succes bij Carnival Records, maar hun eerste Top 10 hit kwam er in 1972 met ‘One Life To Life’ toen ze switchten naar DeLuxe Records met Gerald Alston als leadzanger. Het jaar daarop maakten ze de overstap naar Columbia Records, en begonnen daar een resem hits en succesvolle albums te maken, wat begon met de ballade ‘There’s No Me Without You’, en in 1979 eindigde met ‘All I Need’. De eerste cd van deze uitzonderlijke anthologie focust zich op hun werk producer Bobby Martin uit Philadelphia (1973-1979). Hierop vind je top soulbalades zoals de cover ‘Hurt’, ‘Kiss And Say Goodbye’ (waarmee ik hen indertijd ontdekte), ‘I Kinda Miss You’, ‘It Feels So Good To Be Loved By You’, ‘We Never Danced To A Love Song’. Ook goed is hun versie van Billy Joel’s ‘Everybody Has A Dream’, ‘Here Comes The Hurt Again’ en een medley van ‘The Way We Were’ met The Temptations’ ‘Memories’. Plus ‘Gypsy Man’ wat enkel een B-kantje was en niet op een elpee stond.
De tweede cd gaat over de periode 1980 tot 1987 en brengt verschillende producers in beeld. Leo Graham was verantwoordelijk voor ‘Shining Star’, Morrie Brown leverde ‘Crazy’, en Bobby Womack produceerde ‘Where Did We Go Wrong’ met Regina Belle. Ook leuk zijn het origineel van Sam Dees’ ‘Just The Lonely Talking Again’ (later een hit voor Whitney Houston) en het mooie ‘Cloudy, With A Chance Of Tears’.
Het laatste originele lid Kenneth “Wally” Kelly overleed in 2015, maar de groep bestaat nog steeds. De “liner notes” werden geleverd door UK auteur Charles Waring met quoten van de groepsleden. Een prachtige dubbel-cd waarvan ik van begin tot einde geniet!

Patrick Van de Wiele (5)

A beautiful double album , that brings all the hits from The Manhattans together during their years at Columbia Records. I adore it!

Thorbjørn Risager & The Black Tornado: Change My Game

23/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Used To Love You
Dreamland
Change My Game
Holler ‘N’ Moan
Hard Time
Long Gone
Hold My Lover Tight
Maybe It’s Alright
Train
Lay My Burden Down
City Of Love

Platenlabel
Ruf Records

Labelnummer
Ruf1240

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
Annika Westman

Website Artiest
Thorbjørn Risager & The Black Tornado

De uit Kopenhagen komende Thorbjørn Risager & The Black Tornado hebben sinds hun ontstaan in 2003 reeds een indrukwekkend parcours gereden. Hun in 2006 uitgebracht album ‘From The Heart’ werd door de muziekpers lovend onthaald en de naam Risager werd synoniem voor stomende soul, blues en rhythm & blues. De tournees volgden mekaar in sneltempo op. Inmiddels heeft de band reeds meer dan 800 optredens op hun palmares staan. Optredens die hen naar 21 landen brachten, waaronder Europa, Canada en zelfs India. Twee jaar op rij wist de band de gegeerde Danish Grammy Award in de wacht te slepen en ook in de legendarische Duitse TV show Rockpalast waren zij reeds te gast. Risager en zijn band vormen een hecht gezelschap, als je weet dat sinds hun ontstaan nog maar twee leden de band verlieten. In 2014 kwam ‘Too Many Roads’ op de markt, wat aanzien wordt als Risagers beste album. Maar het zit er dik in dat Thorbjørn Risager & The Black Tornado met ‘Change My Game’, inmiddels hun elfde album, nog meer lovende woorden mogen incasseren. Sloopte Risager op zijn vorige releases al menig genrehokje, wel nu gaan hij en zijn band nog een stap verder. Hun drang naar nog bredere muzikale paden is nog heviger en bovendien stond de band zelf in voor de productie en de mix, zodat de sound net zo is als Risager het in zijn hoofd had. Het album opent meteen enorm krachtig emotioneel met de ballade ‘I Used To Love You’. Thorbjørn zit volledig in de song en de band volgt hem strak. Steviger gaat het eraan toe in de op aanstekelijke rockriffs drijvende ‘Dreamland’ en ‘Hold My Lover Tight’, waar zowel Risager als de blazers alle registers opentrekken. De akoestische slidegitaar en bonkende drums in ‘Holler ‘N’ Moan‘ gidsen je met vaste hand naar de vettige en zompige gronden van de blues. ‘Hard Time’ is misschien het commercieelst klinkende nummer, maar dat commercieel hand in hand kan gaan met invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, bewijst de band hier met klasse. Nog zo een hoogvlieger is het door akoestische gitaar op de sporen gezette ‘Train’, waarna de voltallige band de intensiteit opvoert en het gevaarte naar het eindstation stuwt.
Risagers energieke, soulvolle stem, de strak spelende ritmesectie en de creatieve blazers maken van ‘Change My Game’ het zoveelste schot in de roos. Zonder meer het beste album van deze sympathieke Deense band. Een absolute aanrader!

Lambert Smits (5)

Thorbjørn’s energetic soulful voice, the tight rhythm section and the creative horns make 'Change My Game' the next hit album of this sympathetic Danish band. Contemporary blues and soul. Highly recommended!

Jim Koeppel: RSVP To Paradise

23/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Johnny’s In The Doghouse
Hurry Sundown
RSVP To Paradise
Every Night Without Warning
Let Me Tell You

Platenlabel
Earmusic

Labelnummer
Promocd

Distributie
V2 RECORDS BENELUX

Promo-agent
V2 RECORDS BENELUX

Website Artiest
Jim Koeppel

‘RSVP To Paradise’ is het derde, weliswaar mini-album van Koeppel. De naam Jim Koeppel mag dan misschien niet dadelijk een belletje doen rinkelen, maar volslagen onbekend is hij toch ook niet. Hij opende, speelde en/of stond in de opnamestudio met o.a. Taj Mahal, Doc Watson, David Bromberg, Les Paul, Cash McCall, Robert ‘Bilbo’ Walker, Watermelon Slim en Billy Branch. Deze laatste mag trouwens twee nummers van mondharmonica voorzien. Naast zijn soloprestaties was hij ook de drijvende kracht achter het akoestische trio The Delta Coasters, de elektrische band Dust My Blues, Who Slapped John? en Shuck & Jive. Alhoewel zanger/gitarist Jim Koeppel blank is, kan hij dat vocaal erg goed camoufleren. In opener, het slome en het door een harmonicasolo van Branch begeleidde ‘Johnny’s In The Doghouse’ klinkt hij toch wel heel erg zwart. Van Cash McCall leende Jim ‘Hurry Sundown’, waarin de blazerssectie ‘carte blanche’ krijgt. Echt verrassen doet Jim in de jazzy pianosoulballade ‘Every Night Without Warning’. Afsluiten doet hij met het enige uptemponummer op dit schijfje ‘Let Me Tell You’.
Laat ons hopen dat Koeppel spoedig een full album op de markt kan brengen. Na het beluisteren van ‘RSVP To Paradise’ zou dat album wel eens potten kunnen breken.

Lambert Smits (4)

A blues and soul mini album by an artist who, despite his skin color, sounds very black. Hopefully Jim Koeppel will soon release a full album.

Glenn Alexander & Shadowland: Glenn Alexander & Shadowland

11/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

If Your Phone Don’t Ring
Earl Erastus
Memphis Soul
Big Boss Man
I Picked The Wrong Day (To Stop Drinkin’)
Get A Life
Blues For Me & You
Get Up
Common Ground
Come Back Baby
The Odds Are Good
C.O.D.

Platenlabel
Rainbow Revenge Records

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Glenn Alexander & Shadowland

De in Kansas opgegroeide Glenn Alexander is een schoolvoorbeeld van iemand die zijn droom waarmaakte. Stammend uit een familie, waar ieder lid ofwel landbouwer of constructiewerker was, leek er ook voor Glenn geen andere toekomst weggelegd. Hij zag dat echter niet zo zitten en wou dolgraag van de muziek zijn beroep maken. Onder invloed van zijn eerste gitaarleraar Chuck Dooling, ging Alexander muziek studeren. Het ging Glenn voor de wind en na enige tijd mocht hij gitaarlessen geven. Inmiddels is hij zelfs opgeklommen tot ‘director of jazz studies’ aan het Sarah Lawrence College. Ondertussen heeft hij ook reeds heel wat opnames gemaakt, waarvan het naar hem en zijn band genoemde album, onlangs verscheen. De naam van zijn band Shadowland ontleende Glenn aan de gelijknamige roadhouseclub in Wichita, Kansas waar in 1932 de eerste elektrische gitaarklanken te horen waren. Glenns rauwe stem, de dominerende rockgitaar en soulvolle blazers, roepen in ‘If Your Phone Don’t Ring’ meteen vergelijkingen op met het werk van Southside Johnny & The Ashbury Jukes. Southside Johnny mag trouwens de harp aan de lippen zetten in het soulbluesy ‘Get A Life’. Glenn Alexander is niet voor één muzikaal gat te vangen. Puur en rauw to the top, zet hij met ‘Earl Erastus’ een stevige bluesrocker neer, terwijl hij in de soulsong ‘Memphis Soul’ de grootheden van het genre de revue laat passeren. Jimmy Reed’s ‘Big Boss Man’ krijgt dan weer een meer funky behandeling en met ‘I Picked The Wrong Day (To Stop Drinkin’)’ heeft Glenn een slowsoul van formaat op zijn palmares staan. Val je meer voor wat swingende jazzy invloeden? Wel daar knalt ‘Come Back Baby’ al uit je speakers.
Glenn’s uit graniet opgetrokken stem, de snerpende gitaren en soulvolle blazers doen ons na een eerste beluistering al vlug de ‘repeatknop’ indrukken.

Lambert Smits (4 ½)

Slicing rocking guitars, soulful horns and Glenn’s granite raised voice, make this album awesome!

Otis Redding: Live at the Whisky A Go Go – The Complete Recordings

7/11/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

Introduction
I Can’t Turn You Loose
Pain in My Heart
Good To Me
Just One More Day
Mr. Pitiful
(I Can’t Get No) Satisfaction
I’m Depending on You
I’ve Been Loving You Too Long
Good to Me
Security
Respect

Disc 2

Just One More Day
(I Can’t Get No) Satisfaction
Any Ole Way
These Arms of Mine
I Can’t Turn You Loose
Pain in My Heart
Good to Me
(I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 3

Introduction
Mr. Pitiful
Good to Me
Respect
Just One More Day
I Can’t Turn You Loose
Ole Man Trouble
(I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 4

Introduction
(I Can’t Get No) Satisfaction
Any Ole Way
I’ve Been Loving You Too Long
I’m Depending on You
I Can’t Turn You Loose
Introduction
Security
Just One More Day
These Arms of Mine
(I Can’t Get No) Satisfaction
I Can’t Turn You Loose
Chained and Bound
Respect

Disc 5

Introduction
I’m Depending on You
I Can’t Turn You Loose
(I Can’t Get No) Satisfaction
Chained and Bound
Just One More Day
Any Ole Way
I’ve Been Loving You Too Long
(I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 6

Introduction
Destiny
Security
Good to Me
Respect
Chained and Bound
Mr. Pitiful
(I Can’t Get No) Satisfaction
Ole Man Trouble
I Can’t Turn You Loose
A Hard Day’s Night
These Arms of Mine
Papa’s Got a Brand New Bag
(I Can’t Get No) Satisfaction

Platenlabel
Stax Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
Otis Redding

In de lente van 1966 was de 24jarige soulzanger Otis Redding heel bekend. Zijn soulsingles begonnen succes te hebben in de popcharts. Zijn optreden in de Whisky A Go Go tijdens het weekend van 8 tot 10 april van dat jaar was dan ook een poging om door te breken in deze nieuwe markt. Hij was de eerste grote soulster daar. Hij opende met de woorden: “We’re hoping that this be one of the greatest albums that ever come out.” Een jaar later zou hij aantreden op het Monterey popfestival, maar in december zou hij sterven in een vliegtuigcrash. Nu is deze live registratie van 7 sets uitgebracht op 6 cd’s. Otis brengt hier begeesterde en gepassioneerde versies van ‘I Can’t Turn You Loose’, ‘Mr. Pitiful’, zijn cover van The Rolling Stones’ ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’, ‘I’ve Been Loving You Too Long’, ‘Respect’, enz. Verscheidene songs brengt hij meermaals tijdens de 7 sets, maar nooit op dezelfde manier. Tevens coverde hij The Beatles’ ‘A Hard Day’s Night’ en James Brown’s ‘Papa’s Got A Brand New Bag’. Otis werd geruggensteund door zijn “road band”, The Otis Redding Revue, een tienkoppige band.
Bob Dylan, Van Morrison, en Robbie Robertson waren aanwezig dat weekend om Redding live aan het werk te zien. De opnames werden geremastered van 4 track analoge tapes. Ze zijn hierbij voor de eerste maal op cd verkrijgbaar. Hierbij krijg je tevens een poster en nieuwe “liner notes” van journalist Lynell George en box co-producer Bill Bentley. Deze box komt nu uit ter gelegenheid van wat zijn 75ste verjaardag zou geweest zijn. Ondertussen is Otis opgenomen in de Rock 'n Roll Hall of Fame, Georgia Music Hall of Fame en Songwriters Hall of Fame. Hij kreeg in de USA een postzegel en een Grammy Lifetime Achievement Award. Rolling Stone noemde hem de 8ste beste zanger aller tijden en Q magazine plaatste hem zelfs op nummer 4.
Een registratie die de elektriciteit in de lucht prima vastgelegd heeft! De beste manie rom er live bij te zijn!

Patrick Van de Wiele (4½)

This box of 6 cd’s registers the 7 live sets that Otis Redding laid down during the weekend of April 8-10 1966 at the Whisky A Go Go. It contains his passionate hits and covers. It’s a registration that proves the electricity that was in the air!

Ike & Tina Turner: The Complete Pompeii Recordings 1968-1969

26/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc 1 – So Fine
Bet'cha Can't Kiss Me (Just One Time)
Ain't Nobody's Business
It Sho Ain't Me
Too Hot to Hold
A Fool in Love
I Better Get Ta Steppin'
Shake a Tail Feather
So Fine
We Need An Understanding
You're So Fine

Disc 2 – Cussin’, Cryin’ & Carryin’ On

Cussin', Cryin' and Carryin' on
Poor Little Fool
So Blue Over You
Nothing You Can Do Boy (To Change My Way)
I'm Fed Up
You Got What You Wanted
Make 'Em Wait
Beauty Is Just Skin Deep
Thinking Black
Black Beauty
I Better Get Ta Steppin'

Disc 3 – A Black Man’s Soul

Thinking Black
Black Beauty
Ghetto Funk
Blacks' Alley
Black Angel
Getting Nasty
Funky Mule
Philly Dog
Scotty Souling
Up Hard
Nuttin' Up
Freedom Sound

Platenlabel
Goldenlane Records

Labelnummer
CLO 0385

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Tina Turner

Ik hoef Ike & Tina Turner niet meer voor te stellen, denk ik. Tijdens hun fascinerende carrière, die erg turbulent was, waren ze een van de meest productieve duo’s. Op het einde van de jaren ’60 brachten ze deze ruwe opnames uit voor het Pompeii label. Tussen 1960 en 1970 namen ze immers op voor tenminste 10 verschillende labels, zo’n 70 singles en 20 albums. Daarnaast speelden ze zo’n 300 shows per jaar. Deze set, die bestaat uit 3 albums, in hun originele minihoes, bevat materiaal voor het Pompeii label dus, opgenomen tussen 1968 en 1969. Maar er staan ook titels uitgebracht door het Blue Thumb label op. Ik moet echter tot mijn spijt bekennen dat geen enkele track mij bekend voorkomt. Het bijbehorend cd-boekje komt er met uitgebreide “liner notes” en foto’s. Deze set is een must voor Tina fans, die haar laat horen in haar jongere jaren.

Patrick Van de Wiele (4)

A box with 3 original albums, released for the Pompeii label, during 1968 & 1969. A must for Tina fans.

Dave Keller: Right Back Atcha

15/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s Time You Made Up Your Mind
2 AM Talks
Right Back Atcha
Deeper Than The Eye Can See
Forever Summer
Slow Train
Circles
She’s Just Katie
Urgent (I’ll Give It All)
What’s It Gonna Take
Willing To Learn
You Make It Easy

Platenlabel
Tastee Tone Records

Labelnummer
TT-3043

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Radio Promotions Rick Lusher

Website Artiest
Dave Keller

Zanger/gitarist Dave Keller was de protegé van de vorig jaar, veel te vroeg overleden, Mighty Sam McClain. HIj toerde in het verleden met blues- en soulmeester Johnny Rawls. Hij nam op en schreef songs samen met Ronnie Earl. ('Living The Light' uit 2009). Hij speelde gitaar en zong op de gospelplaat van de meer dan tachtigjarige orgelist/zanger Brother Bob White. Hij produceerde de plaat ook.
In 2012 won zijn album 'Where I'm Coming From' de prijs voor ‘The Best Self Produced CD’ van de IBC (International Blues Challange). In 2014 kreeg de cd 'Soul Changes' een BMA (Billboard Music Award) nominatie voor beste soul/blues album. 'Right Back Atcha' is Dave Kellers zevende album alweer. Het is een puur soulalbum geworden. Twaalf prachtige southern soulsongs van een hoog niveau. Keller schreef alle songs zelf, twee ervan met een co-auteur.
De cd opent wel met een interpratie (de enige cover) van Ear Randles en Don Bryants 'It's Time You Made Up Your Mind'. Gelijk weet je als soulfan dat je goed zit. Het uptempo nummer, met uitstekende blazerspartijen van The Mo' Sax Horns zetten de toon voor het hele album.
Keller heeft een soepele, ietwat nasale, soms wat korrelige soulstem. Hij is zeker één van de betere blue eyed soulzangers. Soms doet hij een beetje aan Elvis Costello denken, dan weer aan Van Morrison, zoals in de ballad 'Deeper Than The Eye Can See'. Op het ingetogen '2 AM Talks' klinkt hij ietwat als Oliver Wood van The Wood Brothers. De song is zeker een hoogtepunt van dit album. Verdere highlights zijn de titelsong 'Right Back Atcha', het Van Morrison-achtige 'Deeper Than The Eye Can See', het Hi records-achtige 'Slow Train' met fantastische achtergrondzang en de Hammondballad 'Circles'. Het is een kippenvelnummer. Maar ook het gedreven 'What's It Gonna Take?' met een sublieme bridge en gitaarsolo, en de ballad 'Willing To Learn' zijn pareltjes.
'Right Back Atcha' is verplichte kost voor soulfans!

Line-up:

Dave Keller (zang, gitaar)
Ira Friedman (Hammond, piano)
Gary Lotspeich (bas)
Scott Hoffman (drums)
Jessica Friedman (baritone sax, alt sax)
Joe Moore (tenor sax)
Terry Youk (C melody sax)
Morgan Klarich (achtergrondzang)
April Caspari (achtergrondzang)
Michael Close (cello)
Paul Reynolds (viool, viola)

Peter Jacobs (4½)

‘Right Back Atcha’ is an old school soul album. Southern soul at it’s best. Dave Keller is surely one of the best blue eyed soul singers. Eleven top soul originals and one cover of Earl Randle and Don Bryant. This cd is a must-have for soul fans!

Jack Mack & The Heart Attack Horns: Back To The Shack

14/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Standing’ Before The King
Somethin’ In The Water
Don’t Let Her Go
Never Too Late
Somebody To Trust
Serves Me Right
Bad Habit
Change My Ways
Ain’t No Way
Let Me In

Platenlabel
Freeroll Records

Labelnummer
SSR Freeroll

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Jack Mack And The Heart Attack Horns

Jack Mack, een tot hiertoe totaal onbekende voor mij maar sinds vandaag is daar een serieuze verandering in gekomen.
Het was de naam ‘The Heart Attacks Horns’ die mijn volledige aandacht trokken. Koperblazers vind ik nog steeds, en bij gelijk welk muzikaal swingend genre, een noodzakelijkheid om de muziek meer diepgang, meer impact te geven.
Buiten deze fantastische horns beschikt deze Amerikaanse band over nog meer klassenbakken muzikanten. We krijgen ene Mark Campbell die voor de schitterende vocale interventies zorgt. Hij wordt terzijde gestaan aan de gitaar door de fantastische Andrew Kastner. De basakkoorden worden in goede banen geleid door een al even knappe Bruce Atkinson en aan de keys vinden we Carlos Murguia en Mike Finnegan (CS&N, Dave Mason, Taj Mahal,..). En zeker niet de minste vinden we terug op de drums , nl. Tony Braunagel die we nog kennen van Paul Kossof’s (ex-Free) band Back Street Crawler en Bonnie Raitt’s band. De blazersectie bestaat uit Les Lovitt (trompet), Bill Bergmann (saxofoons), Lee Thornburg (trompet, en trombone).
Is dit blues of soul? Maakt eigenlijk weinig uit want het is het totaalprentje dat er moet voor zorgen dat je een leuke luistertijd tegemoet gaat, luister maar daarvoor een naar het schitterende ‘Somebody To Trust’ en je krijgt meteen een eerste positieve indruk van de kwaliteit van deze band. Persoonlijk vind ik dan weer dat zij gerust zij aan zij mogen staan met Southside Johnny And The Asbury Jukes. Dit nummer kletst je gewoon om de oren en daar blijf het niet bij. Zelfs met het meer uptempo ‘Serves Me Right’ dwalen mijn gedachten weer onmiddellijk af naar die Southside Johnny en het bluesy ‘Something In The Water’ blaakt dan weer van originaliteit en de leuke gitaaruitstapjes van Andrew Kastner maken de cirkel rond. Met ‘Don’t Let Her Go’ gaan we meteen weer eventjes een iets meer swingend pad op.
Swing, old school soul, blues, een beetje funk zoals in ‘Bad Habit’, en noem maar op: Jack Mack en zijn lads heeft het allemaal in zijn catalogus zitten.
Wanneer Amazon.com ook nog zegt dat deze release een van hun favoriete albums is in de geschiedenis van Amazon, dan wil dat toch wel dat zeggen.
Voor mij een totale openbaring, een langspeler zonder enig dieptepunt en dat alleen maar volgestouwd zit met knappe zelfgeschreven tunes. Ik overdrijf zeker niet dat zij de hand mogen schudden van hun uit New Jersey afkomstige collega’s Southside Johnny And The Asbury Jukes. Na dertig jaar leidinggevende band in rock en soul te zijn in Los Angeles weten de heren ons met hun nieuwe worp weer aangenaam te verrassen. Nu nog een tour hier in Europa, Jack maar dan zeker niet ons landje vergeten. Dit is gewoonweg een fantastische band die weet om op ieder moment voor een verassingen te zorgen. Superbe!!! Heren organisators, als je op zoek bent naar een sterke band…

Alfons Maes (5)

I do not exaggerate when I'm saying they may shake hands with their colleagues from New Jersey Southside Johnny And The Asbury Jukes. After thirty years leadership as rock and soul band in Los Angeles, Jack Mack and his lads pleasantly surprises us again with their new album. Now a tour here in Europe, but Jack, please do not forget our country. This is quite simply a fantastic band who knows how to surprises us at any moment. Superbe !!!

Cris Jacobs: Dust To Gold

10/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Devil Or Jesse James
Kind Woman
Hallelujah Hustler
Jack The Whistle And The Hammer
Cold Carolina
Bone Digger
Delivery Man
Turn Into Gold
Little Dreamer
Break Your Fall
Shine Your Weary Light
Leaving Charm City

Platenlabel
American Showplace Music

Labelnummer
ASM2229

Distributie
American Showplace Music

Promo-agent
American Showplace Music

Website Artiest
Cris Jacobs

Na tien jaren frontmanschap in de Baltimoreband The Bridge, waarmee hij vijf albums opnam, besliste Cris andere horizonten te verkennen. Dat doet hij als soloartiest of samen met een band. Zijn solodebuut ‘Songs For Cats And Dogs’ nam hij op in 2012. Al vlug werd hij in het muziekwereldje opgemerkt door niemand van de minsten. Zo vroegen Steve Winwood en Sturgill Simpson hem als supportact. Dat Jacobs niet aan een bepaald muziekgenre vasthangt, komt tot uiting in het album dat hij opnam met New Orleans zwaargewicht Ivan Neville. ‘Neville Jacobs’ is de titel ervan en het album wordt op de markt gebracht in de loop van 2017. Maar voorlopig moeten we het dus doen met ‘Dust To Gold’ en dat is zeker geen zware opgave. Vanaf het eerste nummer het bluesy ‘The Devil Or Jesse James’ verrast Cris je al met zijn krachtige, ietwat rauwe stem die wat gelijkenis vertoont met die van Chris Rea en zijn subliem snarenwerk. Daarop volgt met het laid-back ‘Kind Woman’ al onmiddellijk de volgende klepper en dat gitaarrifje in ‘Jack The Whistle And The Hammer’ nestelt zich meedogenloos tussen je oren. Jacobs is inderdaad een man van vele muziekjes, dat laat hij horen op de soulballade ‘Cold Carolina’, om daarna resoluut van stijl te veranderen met het stevige ‘Bone Digger’, terwijl bij zijn slidewerk op ‘Turn Into Gold’ je nekharen recht overeind komen. Eventjes neemt Jacobs wat gas terug met het zoetgevooisde ‘Little Dreamer’, maar met het funky ‘Shine Your Weary Light’ zit hij weer op kruissnelheid.
‘Dust To Gold’ zweeft zo een beetje tussen Chris Rea en Tony Joe White. Cris Jacobs heeft sowieso een knaller van een album afgeleverd. Dat hij bovendien voor alle songs tekende is in dit geval mooi meegenomen. Te ontdekken!

Lambert Smits (4½)

Brilliant guitar work, a strong voice and songs on a blues and soul base, no more is need for a formidable album. Cris Jacobs proves it with this album. To discover!

Teddy Pendergrass: Teddy – Expanded edition

3/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Come Go With Me
Turn Off The Lights
I’ll Never See Heaven Again
All I Need Is You
If You Know Like I Know
Do Me
Set Me Free
Life Is A Circle

Bonustracks:

Turn Off The Lights (single)
Come Go With Me (single)
Do Me (single)
If You Know Like I Know (single)

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRX 0339

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Teddy Pendergrass

Wijlen Teddy Pendergrass is hier al meermaals aan bod gekomen. Deze Afro-Amerikaanse soulzanger begon zijn carrière als leadzanger bij Harold Melvin and The Blue Notes. Na enkele jaren ging hij solo, en dat resulteerde in een succesvolle carrière. Hij werd tussen 1979 en 1983 één van de belangrijkste stemmen van de Phillysound. In 1979 kwam deze elpee op de markt bij PIR, en het werd zijn tweede nummer 1 in hetzelfde jaar. Deze “quiet storm” plaat behoort dan ook tot mijn favoriete elpees. De eerste single eruit werd ‘Turn Off The Lights’, een sensueel nummer gepend door Gamble & Huff, die voor het merendeel van de songs zorgden. De opvolger werd ‘Come Go With Me’, al even mooi en sensueel. ‘I’ll Never See Heaven Again’ en ‘All I Need Is You’ ook smooth, downtempo vervolledigden de A-kant. De B-kant stond meer in het teken van de dansvloer met ‘If You Know Like I Know’ en het disconummer ‘Do Me’. Daarna daalt bij ‘Set Me Free’ even het tempo, om met ‘Life Is A Circle’ terug het niveau op te krikken. Deze geremasterde versie komt in een super jewel case met 4 bonustracks, en met uitgebreide “liner notes”. Een must voor Philly en soulfans!

Patrick Van de Wiele (4½)

This remastered reissue of one of Teddy’s best albums contains 4 bonus tracks, the single versions of the 4 singles. It’s a must for Phillysound fans like myself!

JJ Thames: Raw Sugar

23/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oh Lord (Featuring Ben Hunter & Joe Seamons)
Hattie Pearl
I’m Leavin’
Leftlovers
Woman Scorned
Only Fool Was Me
Bad Man
Hold Me
Don’t Stop My Shine
Don’t Feel Nothin’
Plan B (Abortion Blues)
Raw Sugar
Want To Fall In Love

Platenlabel
DeChamp Records

Labelnummer
DCH 30003

Distributie
Malaco Music Group

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
JJ Thames

De sexy zangeres JJ Thames maakte vocaal meteen een sterke indruk op het Chicago Blues festival twee jaar geleden. Toen werd ons al heel snel duidelijk dat deze Bluesdiva heel wat in haar mars heeft. JJ komt uit een buitenwijk van Detroit en kreeg als het ware de muziek met de paplepel ingegoten. JJ heeft de harde levenslessen van de blues daadwerkelijk zelf aan den lijve ondervonden. Ze zwermde als het ware heel Amerika door, sliep in opvanghuizen en treinen, en werkte tussendoor als manager bij General Motors. Maar haar muzikale droom deed haar uiteindelijk weer in Jackson, Mississippi belanden. Ze is dus een echte overlever. Met een kleurrijke mix van traditionele blues en soul begon Thames haar carrière in de late jaren ‘90 op het podium met muzikanten en vrienden als Bobby Blue Bland, Peggy Scott Adams, Willie Clayton en Denise LaSalle. Ze diversifieerde haar muzikale invloeden toen ze begon te zingen als achtergrondzangers voor de reggae-rock band Outlaw Nation, Daar werd ze ondergedompeld in een andere vorm van rootsmuziek, reggae en ska. Na enige omwegen in deze muzikale werelden komt Jj nu op de proppen met haar nieuwe dertien tracks tellende blues en soulalbum ‘Raw Sugar’, meteen ook de opvolger van het succesvolle ‘Tell You What I Know’. De openingssong ‘Oh Lord’ is meteen een ongecompliceerd gospelnummer. Na dit spectaculaire muziekstuk komt een blazerssectie Thames accorderen in het met soul doordrenkte ‘Hattie Pearl’. Producer en co-schrijver Eddie Cotton komt met zijn gitaarshuffles de song ‘I’m Leaving’ wat prikkelen. Het nummer ‘Leftlovers’ is dan weer een funky en pop getinte song die in aangename tegenstelling staat met het bluesy ‘Woman Scorned’. Na de ballade ‘Only Fool Was Me’ is Cotton terug met zijn aanstekelijke gitaarriffs in ‘Bad Man’, het behaaglijke en funky gekleurde ‘Don’t Stop My Shine’ en het jazzy imponerende ‘I Don’t Feel Nothing’. Het zweverige ‘Plan B’ (Abortion Blues) heeft dan weer dat considerabele soulgevoel. De song gaat over haar redenering toen ze voor de tweede keer zwanger werd en een abortus nakende was. Gelukkig overtuigde een vriend haar om dat niet te doen. De titeltrack profileert zich als een dirty blues song die een opvolger vindt in het R&B getinte ‘I Wanna Fall In Love’. JJ Thames leverde een klein meesterwerk met de release ‘Raw Sugar’!

Philip Verhaege (5)

JJ Thames’ music works as therapy. She writes often from her own life story, so everyone recognizes here something from himself. JJ Thames has a magnificent and briljant voice, the Future of the blues and soul is insured!

Benny Turner: When She’s Gone

21/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Can’t Leave
Pity On The Lovesick Fool
Because Of You
Ain’t No Sunshine
So Deep
If I Can’t Have You
Have You Ever Been So Lonesome
Reconsider Baby
That’s Alright – I’ll Get Over You
Black Night

Platenlabel
Nola Blue

Labelnummer
NB/002

Distributie
Nola Blue

Promo-agent
Benny Turner

Website Artiest
Benny Turner

‘When She’s Gone’, Turners vierde album is opgedragen aan zijn moeder Ella Mae. Geen haar op ons hoofd dat eraan zou denken om met deze zin een review te starten, ware het niet dat Ella Mae twee blueslegendes opvoedde. Benny Turner is de ene en de andere is niemand minder dan Benny’s oudere broer Freddie King. Benny heeft de bluesmicrobe dus van geen vreemden. Zes van de songs op ‘When She’s Gone’ stonden ook op Benny’s debuutalbum ‘Blue And Not So Blue’ uit 1997. Benny heeft een formidabele soulstem. Dat uit zich onmiddellijk in ‘I Can’t Leave’. Nog meer soul zit in het met Marva Wright gebrachte ‘Pity On This Lovesick Fool'. Een knaller van een slowblues is ‘Because Of You’. Aardigheidje is dat Benny ten tijde van de opname ervan voor zijn debuutalbum, niet de nadruk wou leggen op de gitaar. Dr. John die toen in de studio was om een pianopartij voor een andere artiest te spelen, bleef luisteren naar Turner en nam prompt de gitaar ter hand tijdens de opname van ‘Because Of You’. Iets waar Benny terecht fier op mag zijn. Door het sublieme arrangement, de inbreng van Bob Margolin op gitaar en Turners stem krijgt Bill Withers’ ‘Ain’t No Sunshine’ een enorme boost. Diezelfde Margolin schittert tevens op Lowell Fulsons ‘Reconsider Baby’. Een staaltje van Turners fraai basspel kan je horen op ‘So Deep’ en ‘Have You Ever Been So Lonesome’, waar hij een indrukwekkende bassolo weggeeft. Op ‘So Deep’ horen we ook pianist Charles Brown, wat één van zijn laatste opnames, misschien wel de allerlaatste was. Naast op bas kan Benny ook zijn mannetje staan op de leadgitaar. Dat laat hij horen op ‘That’s Alright – I’ll Get Over You’ van Jimmy Rogers. Freddie’s dood heeft een enorme leegte achtergelaten bij Benny. Hij verwoordt dat in afsluiter ‘Black Night’ waar hij de zin ‘My Brother’s In Korea’ van Browns versie, verandert in ‘My Brother Died And Left Me’.
‘When She’s Gone’ is een album gevuld met blues en soul van een uitzonderlijk hoog niveau. Een vocaal enorm sterke Benny Turner en de performances van alle muzikanten, maken van dit album eentje dat iedere liefhebber van bovengenoemde genres verplicht in zijn collectie zou moeten hebben.

Lambert Smits (5)

An exceptionally nice mix of blues and soul by the younger brother of blues legend Freddie King! This album must being part of the collection of every blues and soul lover.

Eli ‘Paperboy’ Reed: My Way Home

16/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hold Out
Your Sins Will Find You Out
Cut Ya Down
Movin’
Tomorrow’s Not Promised
My Way Home
Eyes On You
The Strangest Thing
I’d Rather Be Alone
A Few More Days
What Have We Done

Platenlabel
www.yeproc.com

Labelnummer
YEP-2474

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Eli ‘Paperboy’ Reed

In 2008 verwierf soulzanger en guitarist Eli Husock, aanhang en bekendheid met het album ‘Roll With You’, een zeer gedreven album. Daarop tekende hij bij de major Capitol Records (Virgin). Het schitterende album ‘Come And Get It!’ verscheen in 2009.
De promotie van Capitol bleek haast nihil. Daarom stapte hij in 2012 over naar Warner Brothers. Daar werd hem veel beloofd, maar alweer werd er totaal niets gedaan om de cd ‘Nights Like This’ (2014) te promoten. Het album flopte grandioos.
Het nieuwe album ‘My Way Home’ verscheen deze maand. Eli is een doorzetter en een major label heb je niet (meer) nodig om succes te hebben. De elf songs smeken om superlatieven. Ware het niet dat de productie erg teleurstellend klinkt. Het is goed om een vintage sound na te streven, maar je kan daar te ver in gaan. In meer dan de helft van de songs klinkt Reeds stem irritant overstuur, omdat hij vintage opnamemateriaal gebruikte dat de krachtige zijn niet aankan. Het is enorm vervelend om naar te luisteren. Het was in de sixties storend en dat is het nog altijd! Daarom hebben ze betere studios en recorders gemaakt…
Jammer, want er zijn genoeg mensen met verstand van zaken, die weten hoe ze zo’n ‘vintage gear’ moeten gebruiken, bijvoorbeeld bij Daptone Records of Stax Records, om er maar twee te noemen. Het album bevat trouwens twee Daptone-achtige songs, de wondermooie ballad ‘My Way Home’ en het Charles Bradley-achtige ‘Your Sins Will Find You Out’.
Dit album leunt meer aan bij gospel door de haast religieuze teksten over god, zonden en meer van die ‘god fearing’-onderwerpen. Misschien is dit album zelfs meer opzwepend en opwindend als zijn vorige opnames.
Eli schreef 11 fantastische songs waarvan er een paar zoals ‘Hold Out’ en ‘Cut Ya Down’ klassiekers in zijn repertoire zullen worden.
Absolute hoogtepunten zijn de hierboven vernoemde songs en ‘Cut Ya Down’, ‘The Strangest Thing’, ‘I’d Rather Be Alone’ en afsluiter ballad ‘What Have We Done’.

Peter Jacobs (4)

Line-up:
Eli ‘Paperboy’ Reed (gitaar, zang)
J.B. Flatt (orgel)
Michael Isvana Montgomery (bas)
Noah James Rubin (drums)
Loren Humphrey (percussie)
Donald King (achtergrondzang)
Shawn Harris (achtergrondzang)
Von Newman (achtergrondzang)

‘My Way Home’ is another exciting and thrilling album from soul- and gospel singer and songwriter Eli’ Paperboy’ Reed. Eleven songs call for superlatives. Of Course Reed produced the album with a great vintage sound. But it’s a shame and a pity that he cranked his high pitch voice up too high and loud on more than half of the songs to get the distorted sound by using vintage analog tape gear. (at that time, in the sixties, a minus of the recording gear that was not yet strong enough to record it cleaner)
You can endeavor a vintage sound, but you can also destroy it….