Met ‘Binary’ haar 20ste studioalbum keert singer/songwriter en activiste Ani Di Franco terug naar de muziek die haar 25 jaar geleden onder de aandacht van het grote publiek bracht. De songs zijn geschreven in 2016, naar aanloop van de Amerikaanse presidentsverkiezing en belichten het veranderde politieke landschap. Di Franco neemt standpunten in en durft die te verwoorden. Ze doet dat aan de hand van knappe melodieën, die zowel folk, soul als jazz invloeden hebben. Stijlen die zij bovendien naar haar hand weet te zetten en daardoor heel persoonlijk, verrassend en overtuigend klinken. Zij wordt dan ook bijgestaan door kleppers als Ivan Neville, Maceo Parker en Justin Vernon. ‘Pacifist’s Lament’ is een prachtig georkestreerde les in geweldloosheid. ‘Zizzing’ klinkt nogal experimenteel en in het met New Orleans invloeden doorweven ‘Play God’ komt Ani op voor de rechten van de vrouw. ‘Alrighty’ is een rustig voortkabbelend nummer dat gevolgd wordt door het creatieve spicy en jazzy ‘Telepathic’. Jazzy en funky is ook de voedingsbodem voor ‘Even More’, één van de mooiste nummers op ‘Binary’, dat bovendien kan rekenen op een heerlijke blazersinbreng. Tempowisselingen die het spectrum van rock en reggae bespelen, sieren dan weer ‘Terrifying Sight’. Het meest folky klinkt Ani in afsluiter ‘Deferred Gratification’, waarin de viool ongetwijfeld tot die sfeer bijdraagt.
Zoals we van Ani Di Franco gewoon zijn, is dit ook album weer eentje zoals alleen zij dat kan maken. Knappe release!
 
Lambert Smits (4 ½)

Seattle is de thuisbasis van pianist Aaron English, die zowel solo als met The Aaron English Band toert. In Amerika heeft hij, met 4 zelf uitgebrachte albums, naam kunnen maken en in Italië had hij in 2012 een top 5 hit te pakken met een medley van ‘Norwegian Wood’ van The Beatles en ‘Kashmir’ van Led Zeppelin. Aaron heeft een goed klinkende baritonstem, die perfect samengaat met de knappe melodieuze songs die balanceren tussen pop, soul en lichte rock. English’s songs zijn gekenmerkt door hun vaak vreemd klinkende en soms lange intro’s en outro’s. Zo heeft ‘Anthem’ iets zweverigs, terwijl ‘Doves’ een pracht van een pianoballade is. Het ruim 7 minuten durende ‘Sleight Of Heart/Outro’ drijft op een galactische groove, die je langs alle hemellichamen voert en zijn apotheose kent in een 2’28” durende outro. Na deze trip belanden wij terug op aarde, wanneer piano en flugelhorn van ‘Peace’ een sublieme ode aan de vrede maken. De combinatie van een reggaebeat en soulvolle blazers, doet misschien wat wenkbrauwen fronsen, maar werkt perfect in ‘God Bless You And Your Man’, voor mij één van de sterkste nummers.
‘American (Fever) Dream’ is een ietwat vreemd klinkend album, al nodigt het wel uit om je muzikale smaakpapillen te prikkelen. Te ontdekken!
 
Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

1. Something in the Air/The Revolution Will Not Be Televised - LABELLE
2. Lady Marmalade (Single Edit) - LABELLE
3. Are You Lonely? - LABELLE
4. What Can I Do for You? (Single Edit) - LABELLE
5. Nightbird - LABELLE
6. You Turn Me on - LABELLE
7. Messin' With My Mind (Single Edit) - LABELLE
8. Get You Somebody New - LABELLE
9. Who's Watching the Watcher - LABELLE
10. Isn't It a Shame - LABELLE
11. I Can't Believe (Someone Like You Could Really Love Me) - SARAH DASH
12.  (Come and Take This) Candy from Your Baby - SARAH DASH
13. Sinner Man - SARAH DASH
14. Oo-La-La, Too Soon - SARAH DASH
15. Leaving Again - SARAH DASH
16. You're the Only One That I Ever Needed - NONA HENDRYX
17. King of Hearts - NONA HENDRYX
18. Casanova - NONA HENDRYX

Disc 2

1. B-Boys (Single Edit) - NONA HENDRYX
2. Keep It Confidential (Single Edit) - NONA HENDRYX
3. Transformation (Single Edit) - NONA HENDRYX
4. I Sweat (Going Through the Motions) (Single Edit) - NONA HENDRYX
5. To the Bone - NONA HENDRYX
6. I Need Love (Remix) - NONA HENDRYX
7. If Looks Could Kill (D.O.A.) - NONA HENDRYX
8. Joy to Have Your Love (Single Edit) - PATTI LaBELLE
9. Dan Swit Me (Single Edit) - PATTI LaBELLE
10. Teach Me Tonight (Me Gusta Tu Baile) (Single Edit) - PATTI LaBELLE
11. Music Is My Way of Life (Single Edit) - PATTI LaBELLE
12. Release (the Tension) - PATTI LaBELLE
13. It's Alright With Me (Single Edit) - PATTI LaBELLE
14. Little Girls (Single Edit) - PATTI LaBELLE
15. My Best Was Good Enough - PATTI LaBELLE
16. I Don't Go Shopping - PATTI LaBELLE
17. You Are My Friend - PATTI LaBELLE
18. Love and Learn - PATTI LaBELLE

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5158D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Patti LaBelle

​In het begin van de jaren ’60 werd in Philadelphia de groep Patti LaBelle & The Bluebelles opgericht, met de later Supremes zangeres Cindy Birdsong. Daarna werden de leden Patti LaBelle, Nona Hendryx en Sarah Dash stilaan LaBelle. Pas in 1975 braken ze door met hun monsterhit ‘Lady Marmelade’ (bij ons ook gekend als ‘Voulez-vous coucher avec moi, ce soir?’). Hun sterke optredens en futuristische outfits deden het. Ze namen 3 albums op voor Epic Records, en 10 tracks zijn daaruit hier bijeengebracht, waaronder ‘Something In The Air/The Revolution Will Not Be Televised’, Are You Lonely?’, ‘You Turn Me On’ en ‘Who’s Watching The Watcher’. In 1976 viel de groep uiteen, en alle drie namen ze solo op. Patti nam 4 albums voor Epic op, Sarah 3 albums voor Kirshner Records in 1978 met haar hit ‘Sinner Man’, en Nona voor Arista in 179 en daarna 3 elpees voor RCA in het midden van de jaren ’80. Op deze dubbel-cd staan dus zowel tracks van Labelle opgenomen tussen 1973-1976 voor RCA en Epic, als solo-opnames van Sarah Dash (1978-1981, voor Kirshner), Nona Hendryx (1979 voor Arista en 1983-1986 voor RCA), en Patti LaBelle (1977-1980 voor Epic Records). De Amerikaanse auteur Rashod Ollison beschreef ze als ‘intergalactic divas’. David Nathan zorgde voor een essay met citaten. Een document voor soulfans!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

1. Too Tough (Long Version)
2. Can't Slow Down (Extended Remix Version)
3. Special Delivery (Single Edit)
4. Holdin' Out for Love
5. Baby, I Need Your Love
6. What I Wouldn't Do (For the Love of You)
7. Something About You
8. Love Was Never - Marion Meadows Featuring Angela Bofill & Gene Rice
9. Ain't Nothing Like the Real Thing (Duet with Boz Scaggs)
10. Is This a Dream
11. Never Wanna Be Without Your Love - Narada Michael Walden Featuring Angela Bofill
12. Love & Marriage
13. All the Reasons Why
14. Love Light
15. Under the Moon and Over the Sky
16. Angel of the Night
17. Rhythm of Your Mind

Disc 2

1. I Wanna Love Somebody (Single Edit)
2. Tonight I Give in
3. Let Me Be the One
4. A Woman in Love - Carl Anderson Featuring Angela Bofill
5. You're a Special Part of Me - Johnny Mathis Featuring Angela Bofill
6. I'm on Your Side
7. This Time I'll Be Sweeter (Single Edit)
8. Still in Love
9. I Try
10. Where Do We Go - Stanley Clarke Featuring Angela Bofill
11. Tell Me Tomorrow
12. Break It to Me Gently
13. Time to Say Goodbye
14. Always a Part of Me - Kirk Whalum Featuring Angela Bofill
15. Song For A Rainy Day
16. No Love In Sight
17. Heavenly Love

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5157D

Distributie
Cherry Red Records
​
Website Artiest
Angela Bofill

​De Afro-Amerikaanse soulzangeres Angela Bofill komt uit New York City. Ze was de tweede artieste die tekende bij het legendarische GRP label, opgericht door producers Dave Grusin en Larry Rosen in 1978. Haar debuutelpee ‘Angie’ was een van de blijvers in het “quiet storm” formaat, dankzij singles als as ‘Under The Moon And Over The Sky’ en ‘This Time I’ll Be Sweeter’. De opvolger ‘Angel of the Night’ was nog succesvoller, dankzij de titeltrack en ‘I Try’. In 1981 stapte Angela over naar Arista Records, o.l.v. Clive Davis, wat resulteerde in 5 albums met haar grootste hits ‘Too Tough’ en ‘Tonight I Give In’. Deze anthologie, bestaande uit 2 cd’s, werd samengesteld door David Nathan, die al kort na haar debuut haar begon te interviewen. Hierop staan tevens enkele zeldzame tracks zoals ‘All The Reasons Why’, ‘Love & Marriage’, ‘Love Light’ en ‘Rhythm Of Your Mind’, die uitgebracht werden tussen 2002-2007. Daarnaast gastartiesten zoals Narada Michael Walden (die 3 van haar Arista albums produceerde), Johnny Mathis, Carl Anderson, Stanley Clarke, Marian Meadows en Kirk Whalum. Ook tracks uit haar enige elpee voor Jive Records uit 1993 waaronder ‘I Wanna Love Somebody’. De “liner notes” werden geschreven door A. Scott Calloway, met citaten van producers, songwriters en muzikanten waaronder Walden, Mic Murphy & David Frank, Preston Glass, Kirk Whalum, Buddy Williams, Eve Nelson, Derek Bramble enz. Een must voor soulfans. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:
Players Blues
Whole Lotta Gravy
Foolish Mind
Hard To Tell You
Shaker Down Below
Easy To See
Just Wanna
Got One On Ya
Let’s Get Randy
Man On Fire

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Promocd
 
Promo-agent
Sarah French Promotion
 
Website Artiest
Boogie Patrol

Boogie Patrol was voor mij een totaal onbekende band. Een beetje surfen op het net leerde dat de groep sinds 2007 bestaat en Canada als thuishaven heeft. Blues, rock, soul en funk definieerden de muziek van dit vijftal, dat zich op dit album laat assisteren door The Mocking Shadows Horns. Met hoge verwachtingen werd het schijfje dan ook in het afspeelapparaat gestoken. Die hoge verwachtingen werden bij de eerste noten van ‘Players Blues’ meteen ingelost. Rott’n Dans stem schuurt, en dan mag je letterlijk nemen, tegen de blazers aan, met als resultaat een dijk van een met soul overgoten funksong. Dan’s harpwerk, messcherpe gitaren, op speed drijvende drums en aanzwellende toetsen geven opvolger ‘Whole Lotta Gravy’ al het nodige, voor een rockend en rollend hoogtepunt. Eventjes wat soulvol gas terugnemen met ‘Foolish Mind’ en ‘Hard To Tell You’, maar met het door mondharmonica geïntroduceerde ‘’Shaker Down Below’ doet de vaart opnieuw zijn intrede. Boogie bluesrockend zet de band zijn tocht daarna verder met ‘Easy To See’. Dat er fun en spelplezier in de studio heerste, valt dan weer te beluisteren op het no-nonsense ‘Let’s Get Randy’.
Wat een stem, wat een blazers, wat een sound, wat een soul, wat een rock, wat een funk, wat een album en zo kunnen we nog wel enkele regels vullen. Beter is om Boogie Patrol zo vlug mogelijk op onze Belgische podia te inviteren.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Bad Idea
2. Strut
3. Chase Me
4. Trigger
5. Undone

Platenlabel
LaFai Music

Labelnummer
888295566186

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Candace Bellamy

Twaalf jaar geleden begon dokter Candace Bellamy als hobby te zingen in coverbanden en musicals. Dat leidde haar naar Austin in Texas, waar ze samenwerkte met songwriters zoals Ruth Carter (componist voor Stevie Ray Vaughn, Robert Palmer, en John Mayall), baslegende Jimi Calhoun (Dr. John, Jimi Hendrix, John Lennon) en Jake Langley (Roberta Flack, Willie Nelson, k.d. lang). Nu is haar nieuwe EP uitgekomen, met songs over het leven. Het verhaal erachter is dat we dikwijls niet beseffen waar mensen mee bezig zijn in hun strijd. Maar er is hoop. ‘Bad Idea’ begint met blues rock, waarop ze advies geeft aan een vriendin, gevolgd door het ietwat funky ‘Strut’. Daarna is ‘Chase Me’ een ballade, waarna de single ‘Trigger’ volgt, ietwat rock met een bluesachtergrond. En de titeltrack, die afsluit, is een rasechte soulballade. Een aanrader uit het zuiden van de USA, met invloeden van soul, funk, blues en zelfs rock. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The One Thing Must Be Love
2. Don’t Say No Tonight
3. Heal With Time
4. Good Day
5. Any Other Way
6. It Might Just Work
7. If You Need Some Time
8. I Work Hard
9. Going Up The Wrong Way
10. Citizens Of The World Unite
11. Don’t Wanna Let You Go
12. I Wanna Do Something
13. I Just Want To Party
14. Signs
15. Everything Changed

Platenlabel
T4A
 
Labelnummer
T4A1701
 
Distributie
PIAS
 
Promo-agent
Filip De Groote
 
Website Artiest
Bai Kamara Jr.

Morlai Bai Kamara Junior ook wel The Urban Gypsy genoemd wordt geboren in Sierra Leone, waar hij ook zijn jeugd doorbrengt. Op vijftienjarige leeftijd verhuist hij naar Engeland, waar hij school loopt in Bath en Manchester. Daar schrijft hij zijn eerste songs. In 1990 stopt hij met zijn handelsstudies en besluit hij zich in Brussel te vestigen en een muzikale carrière na te streven. Ondertussen is hij 51. Hij werkte al samen met Vaya Con Dios, Youssou N’Dour en de Iraakse singer/songwriter Nader Hamid. Hij verleende ook zijn medewerking aan een project voor de UNCHR (United Nations High Commissioner For Refugees) samen met The Refugee Voices. Hij is ook ambassadeur voor Amnesty International. Hij schrijft en produceert voor diverse muzikanten. Meestal componeert hij op een akoestische gitaar. De thema’s die hij aansnijdt gaan meestal over persoonlijke relaties, maar zeker ook over het milieu, sociale ongelijkheid en politieke en economische vluchtelingen.
Zijn eerste album verschijnt in 1998 en zopas verscheen zijn vijfde ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’. Het is een prachtige soulplaat geworden, waarin je echo’s hoort van disco, jazz, latin, easy listening of loung soul. Het is zoals hij zelf zegt: “Ik wilde een sound die aanleunt bij de soul uit de sixties en seventies, maar dan gespeeld door jonge muzikanten van nu. Door de technologische snufjes achterwege te laten, hebben we de ware, organische sound van de muzikanten gevat, zoals ze dat vroeger ook deden. Voor mij is dit geen retromuziek, wel soulvolle rhythm-and-blues. Een klassieke sound met een moderne aanpak, vooral wat betreft de ritmesectie”.
Bai schreef alle vijftien songs zelfs, behalve opener ‘The One Thing Must Be Love’ dat hij samen met gitarist Eric Moens schreef. Het is een prachtige melodieuze soulsong met een maatschappelijk bewogen tekst, die de Hi-sound uit de jaren zeventig naar de kroon steekt. Net zoals ‘Don’t Say No Tonight’ dat hij zo aan Al Green kan aanbieden.
Het ritmisch zeer sterke ‘Heal With Time’ doet nogal aan Sade denken. In dezelfde stijl liggen ook het catchy ‘It Might Just Work’, het funky ‘I Work Hard’, de melodieuze loungesoul ‘Don’t Wanna Let You Go’, het jazzy swingende ‘If You Need Some Time’ en het door Latin klanken geïnjecteerde ‘Sings’ dat gek genoeg ook wat aan Sting doet denken. Maar dat ligt waarschijnlijk aan de manier van zingen op deze song. Op de vocalen is trouwens nergens iets aan te merken. Bai Kamara is een zeer soulvolle zanger. Hij heeft een zeer aangename warme stem met een behoorlijk bereik. Een genot om naar te luisteren. Een extra pluimpje mag trouwens ook gaan naar de backingvocalisten. Nina Babet, Marie-Ange Teuwen en Daddy Waku tillen de vocale emoties naar een hoger niveau.
Twee rustpuntjes op dit album vinden we in de old school soulballad ‘Good Day’ en de sobere pianosong ‘Everything Changed’ waarin Kamara nog eens overtuigend laat horen hoe goed hij zijn stem beheerst.
Modernere (disco/dance) soul, bij Mark Ronson, Pharrel Williams of Bruno Mars aanleunend, horen we terug in, ‘Any Other Way’, het funky ‘’Citizens Of The World Unite’, een oproep naar solidariteit om de aarde te redden. Meer danskriebels krijg je ook bij het opzwepende ‘I Wanna Do Something’ en het ultieme dansnummer ‘I Just Want To Party’, dat ontegensprekelijk hit-aspiraties heeft.
Maar mijn eigen persoonlijke hoogtepunt is het uitermate melodieuze en maatschappijkritische ‘Going Up The Wrong Way’. Het is soul met een vleugje reggae. Het heeft een herkenbaar themaatje dat uren- of dagenlang in je hoofd blijft rondwaren.
Met ‘volume 1’ van ‘The Mystical Survivors And Some Rare Earthlings’ moet Bai Kamara Jr. de muzikale wereld veroveren, dat kan haast niet anders. Dit is een topproductie met een constant hoog niveau. En daarmee bedoel ik niet alleen Bai Kamara, maar ook alle muzikanten die hieraan meewerkten. We mogen trots zijn dat hij het album met Belgische muzikanten in Brussel opnam. Steengoed! Ik kan niet wachten op ‘volume 2’.
 
Peter Jacobs (4 ½)

​​Line-up:
Bai Kamara Jr. (zang, ak. gitaar, handclaps, finger snaps en harmonies)
Eric Moens (gitaar, add. Keyboard, strings, handclaps, finger snaps)
Thierry Rombaux (bas)
Michel Seba (percussie)
Joachim Saerens (piano, orgel, Fender Rhodes)
Patrick Dorcean (drums)
Stéphane Mercier (sax, fluit)
David Devrieze (trombone)
Jean-Paul Estievenart (trompet)
Marie-ange Teuwen (achtergrondzang)
Nina Babet (achtergrondzang)
Daddy Waku (achtergrondzang)
Anna Claire Bullock (handclaps, finger snaps)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Intro
2. Soul Run
3. Two Steps
4. Sweet Memories
5. More Than A Man
6. Money
7. Love Fool
8. Heavy
9. Endless Chain
10. Waiting
11. Darkness And The Dawn

Platenlabel
Record Kicks
 
Labelnummer
RKX066CD
 
Distributie
Niet Gekend
  
Website Artiest
Tanika Charles

Ze is er! De opvolgster van de veel te vroeg overleden Sharon Jones! Ze is jong, ze is mooi en heeft een knallende stem, misschien wel beter dan Jones. Maar toch zit het niet helemaal zoals het hoort, maar dat kan altijd nog komen. ‘Soul Run’ is nog maar haar debuut.
De Afro-Canadese soul en rhythm ‘n’ blues- zangeres Tanika Charles zong backingvocals bij Isis Salaam, Emmanuel Jal en Bedouin Sound. In 2008 verhuist ze van Edmonton, Alberta naar Toronto, Ontario waar ze vaker optreedt onder de naam Ms. Chawlz. In 2010 brengt ze de ep ‘What! What? What!?’ uit. Ze krijgt steeds meer media-aandacht, ook van de Canadese radio en televisie. De singles ‘Soul Run’ en ‘Two Steps’ doen het heel goed en ze wordt in juni 2016 genomineerd voor de Polaris Music Prize. Haar debuutalbum verschijnt op 20 mei van dat jaar en ze wordt begin dit jaar opnieuw genomineerd, ditmaal voor de Juno r&b/soulrecording of the year. Nu is haar debuut cd wereldwijd te verkrijgen en is het wachten op een Europese tour die ongetwijfeld steengoed zal zijn gezien haar zangtalent en haar vintage stijl die helemaal in het plaatje van Sharon Jones, Charles Bradley, Leon Bridges, Ben l’Oncle Soul, St. Paul & The Broken Bones past.
De cd opent met een zeer irritante, iets meer dan een minuut durende chaotische geluidsbrij. Een totaal overbodig reclamespotje voor Tanika. Maar dat kunnen we skippen en snel vergeten, want dan volgt het echte werk. De eerste single ‘Soul Run’ zet de toon, het is retro-soul met een vintage sound, misschien met iets teveel ‘handclaps’ en galm, maar het is een sterk nummer. De tweede single, het Daptone-achtige ‘Two Steps’ is het hoogtepunt van alle 10 songs. Het heeft een prachtige vintage sound en Tanika klinkt als een mengeling van Leon Bridges, Sharon Jones en een vleugje Amy Winehouse. Toen wist ik het zeker, ze is de nieuwe Sharon Jones. Met het swingende Sharon Jones-achtige, ‘Sweet Memories’ bevestigt ze dat!
Maar dan begint het mis te lopen. In ‘More Than A Man’ begint ze te zingen als neo-soul zangeressen Erykah Badu, Mary J Blige of Beyoncé. De productie is ‘moderner’ en het lied met een verschrikkelijk slecht einde wordt besmeurd door storende en zinloze backingvocals. Op ‘Money’ herpakt ze zich weer. De song heeft weer die typische Dap-Kings of Menahan Street Band-sound. Het is een schitterend, priemend nummer! Op ‘Love Fool’ probeert ze moderne popsoul te vermengen met een oude Motown-sound en dat lukt niet. Helemaal bergaf gaat het met ‘Heavy’ dat veel te zwaar klinkt. Het is een poging om te klinken als een voortkabbelend stukje Badu/Beyoncé. Een stuk aangenamer klinkt dan ‘Endless Chain’, al wordt de jaren 1970 sound verziekt door een Fugees-infectie.  Met ‘Waiting’ gaat het terug de goede kant op al is de drumtechniek en sound veel te modern en heeft de song geen begin, refrein, strofe en bridge. En die mooie vintage sound is nu ver te zoeken. ‘Darkness And The Dawn’ lijdt jammer genoeg nog veel meer onder deze afbraak.
Tanika, blijf asjeblieft weg van moderne productie en probeer niet als de Fugees, Beyoncé of andere Bliges en Badus te klinken. Daar ben je veel te goed voor. Ga naar Daptone Records en je bent de nieuwe Sharon Jones. Je hebt een mooie powerstem. Doe het voor de muziek, doe het voor de echte muziekliefhebbers en een klein beetje voor mij. Asjeblieft, hoor mijn smeekbede!
 
Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. No One Wins At War
2. Never Going Back
3. Marvel Man Lover
4. Don’t Look Back
5. Danger Zone
6. Reasons To Leave
7. Soul Gypsy
8. The Fall
9. Eddy

Platenlabel
Socano records
 
Labelnummer
Socano-002
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Music Shock
 
Website Artiest
www.societeanonyme.be
www.salmonbookings.be/societeanonyme

Hun debuut ep ‘Luvsong’ verscheen al in 2009. Acht jaar lang hebben we moeten wachten op het vervolg, hun debuutalbum ‘Sociéte Anonyme’. En ik kan gelijk zeggen dat het een aangenaam, soms verrassend album is geworden. Zanger Nathan Ambach, zoon van Paul ‘Boogie Boy’ Ambach werd aangetrokken en ze werkten samen met producer Nicolas Rombouts (o.a. Dez Mona, Guido Belcanto). Negen poptunes met een soul- en funkinslag. Je hoort hier en daar grootheden als Al Green, Marvin Gaye, Stevie Wonder of zelfs Jamie Lidell en Prince doorschemeren, maar zeker niet opvallend. Nathan zingt goed, al klinkt hij soms iets te zacht, ijl of nogal dun. Er mocht hier en daar wat meer pit en power in gezeten hebben. Nathan schreef in samenwerking met Graham Paul Ward intelligente teksten en al gaan ze vaak over twijfel en onzekerheid, in al dan niet scheefgegroeide relaties, toch klinkt de muziek opgetogen en positief, misschien zelfs soms frivool.
De productie is warm, al is de basgitaar toch iets té prominent aanwezig, maar dat zal kwestie van smaak zijn. Alles klinkt net iets te braaf, te ingetogen en de spanning is vaak zoek. Nergens bespeur ik een grote opwinding, een climax of een hoogtepunt in de begeleiding. Behalve bij de blazers, die eigenlijk het album optillen naar spannende hoogtes door knappe arrangementen met inventiviteit en virtuositeit te mengen. De enorme pluim kunnen ze op de hoed van trompettist Yves Fernandez-Solino en saxofonist Marc De Maeseneer steken. Door hun schrijfkunsten en uitvoeringen – luister maar eens naar de trompet- en saxofoonsolo op ‘Soul Gypsy’ laten ze dit vrij vlakke album toch schitteren.
Erg leuk en smekend om meer, zijn de haast verdoken, minieme verwijzingen naar andere artiesten zoals de ‘fa fa fa fa…’ stemverwijzing naar Otis Redding, de Stevie Wonder-achtige blazersintro van ‘Soul Gypsy’ of de Miles Davis trompet in ‘Danger Zone’.
Dit is een vlak maar sterk debuut, dat vraagt, nee, smeekt om meer. Erg knap gedaan! Hopelijk moeten we daar niet al te lang op wachten, want ik hoor en voel de potentie van deze band.
 
Line-up:
 

• Marc De Maeseneer (saxofoons)
• Yves Fernandez-Solino (trompet)
• Yvan Van Nistelrooy (drums)
• Mathias Onzia (gitaar)
• Nathan Ambach (zang)
• Bens Bervoets (toetsen)
• Larsen Bervoets (bas)

 
 
Peter Jacobs ​(4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. That’s the Way That I Feel You
2. Always
3. Invisible
4. Lovely Day
5. After the Sunrise
6. Golden Lady
7. Broken Record
8. Glow
9. I Want You in My Life

Platenlabel
Rhythm Universal Records

Labelnummer
PCJ PJ84115

Distributie
Pacific Coast Jazz

Website Artiest
Sol

​Neem een snuifje Luther Vandross, meng het voorzichtig met wat Sam Cooke, en voeg wat Donny Hathaway toe, en je krijgt Sol (Edler). Troy "Sol" Edler werd geboren in Washington, en zong al gauw in de kerk met zijn moeder. Tegelijkertijd luisterde hij naar de soulplaten van zijn vader, en na een tijdje in koren gezongen te hebben, koos hij voor een solocarrière. Hij bracht zijn debuut ‘Song of Solomon, Book I’ in 2005 uit, en zong in het achtergrondkoor van artiesten zoals Mint Condition, Eric Roberson, Lalah Hathaway, Maysa, Phil Perry, Will Downing, Eric Benet, Angie Stone en Syleena Johnson. Toen een producer hem vroeg of hij geïnteresseerd was om solo te gaan, zei hij volmondig ja. Zes van de 9 tracks hier zijn originele composities, waarbij Sol gebruik maakt van smooth jazz, neo-soul en swingende grooves. Opener ‘That’s the Way That I Feel You’ is meteen de groovy single, met Gerald Albright op sax. Daarna volgen de ballades ‘Always’ en ‘Invisible’. Sol covert vervolgens de Bill Withers klassieker ‘Lovely Day’ op een zuiderse, swingende wijze. ‘After the Sunrise’ is een gevoelige ballade, waarna de cover ‘Golden Lady’ van Stevie Wonder volgt. Een ontwrichte relatie vormt de basis van ‘Broken Record’, waarna hij lekker jazzy gaat op ‘Glow’ van Al Jarreau. Afsluiter ‘I Want You in My Life’ is een opgewekt groovy song. We zullen ongetwijfeld nog van deze man horen, want zijn soulvolle cd valt echt mee!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Loves Me To Life
2. Your Place Or Mine
3. Love Is Real
4. Hallelujah Heartache
5. Southern Sun
6. True To You
7. When Someone Throws Your Love Away
8. Distance Do Me Good
9. Strong In Spirit

Platenlabel
New Sky Records
 
Labelnummer
NS-1033
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jon Strider

Jon Strider is voornamelijk bekend in het folk-, country- en Americana-milieu. Ditmaal levert hij met zijn achtste album een popsoulplaat af. En dat doet hij niet eens zo slecht.
Jon is bekend als songschrijver, gitarist, pianist, zanger en producer. Tussen 1990 en 2016 maakte hij zeven albums. ‘Soul Reunion’ is zijn achtste. Hij speelde mee op of schreef mee aan en producete meer dan 40 albums. Hij speelde ook in de band van Eddie Money en Larry Graham, zelfs de band Mink Deville maakte gebruik van zijn diensten.
Strider, afkomstig uit Berkeley in de San Francisco Bay Area ging het ditmaal in Malmö, Zweden zoeken. Maar hij nam de bekende sessie-muzikant en Hammondspeler Skip Edwards (o.a. Walter Trout, Lucinda Williams, Dave Alvin, Dwight Yoakam, Johnny Rivers) mee. Met Edwards en verder plaatselijke Zweedse muzikanten maakte hij een sterk soulalbum. Het is geen hoogtepunt in het genre, maar het is wel een degelijk werkstuk. Al moet gezegd dat het merendeel van de songs ballades zijn en dat er enkele nummers melig en/of mierzoet klinken. Voorbeelden daarvan zijn de zeemzoete  ‘Love Is Real’, het bijzonder melige ‘Southern Sun’, het zouteloze ‘True To You’ en afsluiter ‘Strong In Spirit’.
Maar opener ‘Loves Me To Life’ een soulballade met een schitterende tekst en het sfeervolle ‘Distance Do Me Good’ maken dat meer dan goed.
Strider heeft geen echte soulstem, maar hij kan zonder meer heel soulvol en gevoelig zingen. Dat hij een echte singer/songwriter is bewijst hij op de soulpopsongs ‘Your Place Or Mine’, ‘Hallelujah Heartache’ en ‘When Someone Throws Your Love Away’ waarop hij wat stem, melodie en songarrangement heel sterk op Billy Joel lijkt. En dat bedoel ik zeker in de positieve zin, want wie Joel kent weet dat het een ongeëvenaarde zanger en songschrijver is. Als hij de volgende keer wat loskomt van dat zoete en melige en er wat meer pit in durft te steken, zou hij wel eens een modern hoogtepunt in deze muziekstijl kunnen maken!
 
Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. It Ain’t Juke Joint Without The Blues
2. Lifestyles Of The Poor And Unknown
3. Something Strange
4. This Time I’m Gone For Good
5. One More Day
6. Nothing Stays The Same Forever
7. Never Ger Enough
8. What Have I Done Wrong
9. Lickin’ Stick
10. R.M. Blues
11. Makin’ Plans (Bonus Track)

Platenlabel
NolaBlue/Vizz Tone Label Group
 
Labelnummer
VT-NB003
 
Distributie
Vizz Tone Label Group
 
Promo-Agent
Vizz Tone Label Group
 
Website Artiest
Billy Price

Billy Price entertaint de Pittsburg muziekscéne sinds de vroege jaren zeventig. In april vorig jaar werd hij officieel erkend en ingewijd als Pittsburg Rock ’n Roll Legend, tijdens de Awards die jaarlijks worden gesponsord door het Cancer Caring Centre of Pittsburg. Billy werkte ook drie jaar lang met blues lengende Roy Buchanan. Hij zong op twee albums van Buchanan en richtte zijn eigen band, The Keystone Rhythm Band, op in 1977. Tot hun breuk in ’90 realiseerde de band liefst vier knappe albums. Billy Price heeft inmiddels vijftien albums op zijn actief.
De release ‘This Time For Real’ -met de vorig jaar overleden Chicago Blueslegende Otis Clay- kreeg terecht een Blues Music Award door The Blues Fondation in Memphis. Nu is er dus het langverwachte livealbum ‘Alive And Strange’, dat werd geregistreerd in de Club Café in Pittsburg, PA. The Billy Price Band bestaat hier uit Steve Delach (gitaar), Jim Britton (keys) David Ray Dodd (drums) en bassist Tom Valentine. De blazerssectie met Eric DeFade (tenor sax), Joe Herdon (trompet), Matt Ferrero (tenor en bariton sax) zijn uiteraard een constante in heel wat nummers. Billy Price heeft misschien wel een van de beste blanke soulstemmen in de hedendaagse muziekscéne. Na een korte introductie komt zowel het publiek als de band onder een perspirerende exaltatie in de opening song ‘It Ain’t Juke Joint Without The Blues’.  De injecterende gitaarriffs vloeien langzaam in de pianoarrangement en de hoornsectie. Price’s soulstem komt pas tot uiting in de bluestrage ‘Lifestyles Of The Poor And Unknown’ en het aanwakkerende funky nummer ‘Something Strange’. De soul ballade ‘This Time I’m Gone For Good’, origineel van Oscar Lee Perry, is ingekleurd met heerlijke gitaarriffs. En dat is niet anders in het overheerlijke soul begeesterde ‘One More Day’ en ‘Nothing Stays The Same Forever’  van Percy Mayfield. En dan is Price terug met het funky ingeklede ‘Never Get Enough’ (James Brown), ‘What Have I Done Wrong’ (Sam Maghett) en ‘Lickin’ Stick’. Het meest bluesy nummer op het album is misschien toch wel ‘R.M. Blues’, origineel van Roy Milton.
Herdon’s trompettunes komen zo recht in de arrangementen van de blazerssectie en de Hammond orgel. Als afsluiter van de show is er dan nog het jazzy gestructureerde ‘Makin’ Plans’.
Billy Price is een grote meneer in soul en blues wereld.
 
Philip Verhaege (4 ½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. That’s No Way To Go
2. Tulsa Sound
3. Back To Lonely
4. Our Love Bears Repeating
5. Did It Feel Like This
6. My Town
7. My Old Man
8. Well, Well, Well, Well
9. Chock Full Of Trouble
10. So Long As You’ve Been Loved

Platenlabel
An On The Fly Music Production
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Sarah French Promotion
 
Website Artiest
Lee Palmer

‘Bridge’ is het vierde album in evenveel jaren van de Canadese Lee Palmer. Palmer is gekend voor zijn sound die een samenvoeging van blues, country, folk, jazz en Americana is. Op dit album omringt hij zich met de beste studiomuzikanten van Toronto, gekend als ‘The One Take Players’, die op dit album hun reputatie zonder meer waarmaken. Alle songs zijn van Lee’s hand. Songs die duidelijk laten horen tot wat de man in staat is. Het van memorabele slide voorziene en door Patricia Shirley van een pakkende vocale outro voorziene ‘Tulsa Sound’ is een formidabele ode aan JJ Cale, terwijl ‘That’s No Way To Go’ een steunbetuiging is voor de aan Alzheimer lijdende Glen Campbell. In ‘Back To Lonely’ toont Palmer zich van zijn soulblueszijde om in ‘Our Love Bears Repeating’ overtuigend de weg naar slome gitaarrock in te slaan. Voor een mooie ballade kan je terecht bij ‘Did It Feel Like This’ een soulvol duet tussen Lee en Mary McKay. Lee draagt ‘Bridge’ op aan zijn stad en zijn vader. Dat doet hij respectievelijk in het vrolijke, uptempo ‘My Town’ en het melancholische country getinte ‘My Old Man’. In ‘Well, Well, Well, Well’ overgiet hij blues en soul dan weer met een beetje jazz.
‘Bridge’ is een album dat veel muziekliefhebbers kan bekoren en Lee Palmer bekend moet maken bij een breder publiek. Hopelijk gebeurt dat nu!
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Little Mary Staten – Steppin’ Stone
2. Dede Copeland – You Gotta Give Up Some Money
3. Big Daddy Rucker – Just Do Your Thing
4. Big Daddy Rucker – Jealous Man
5. Ervin Rucker – Kids Together
6. Dede Copeland – The Price I Had To Pay
7. Little Mary Staten – Helpless Girl
8. Lani Groves – Sweet Sixteen
9. Arlene Williams – Duck All Over Town Pt 1
10. Arlene Williams – Duck All Over Town Pt 2
11. Ervin Rucker – She’s Alright
12. Garnett Scott & Lani Groves – Sunset Strip
13. Lenni Groves – You’re Nobody Till Somebody Loves You
14. Lenni Groves – I Feel Pretty
15. Big Daddy Rucker – Christmas In The Ghetto

Platenlabel
Tramp Records

Labelnummer
Promo copy

Distributie
Kudos Records

Website Artiest
Niet gekend

Er is al jaren interesse in het onafhankelijk soullabel Musette Records uit San Diego, Californië, zowel in de USA als in het buitenland. Nu waren er nog zulke kleine labels, maar tijdens de korte levensduur van dit bewuste label (1965 tot 1968) kwamen er slechts 20 singles uit, en geen albums. Het werd destijds opgestart door prominente Afro-Amerikaanse dokters, die zo hun belastingen wilden verminderen, verder waren ze in muziek of artiesten niet geïnteresseerd. Meer dan 40 jaar later verwierf dit label een belangrijke status bij verzamelaars van northern soul. Eén van de eerste singles was van Lani Groves, die tijdens de jaren ’70 deel zou gaan uitmaken van Stevie Wonder’s zanggroep Wonderlove. En Ervin Rucker, wiens echte naam Ervin Groves, was de Hawaïaanse vader van Lani. Hij begon als pianist en componist, maar na die single veranderde hij op het einde van de sixties zijn naam naar Big Daddy Rucker. Hij zette zijn eigen label GME op met daarop Little Mary Staten en Dede Copeland. Op het einde van die sixties gooiden de dokters bij Musette de handdoek in de ring. Dit is echter een album dat de soulfans zeker zullen lusten!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. It’s Alright with Me
2. Only the Lonely
3. Don’t Interrupt the Sorrow
4. River
5. Do I Move You
6. Evolution
7. Rhythm of Life
8. Blowin’ in the Wind
9. Wilted Roses
10. His Loving Eyes

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295541718

Distributie
CD Baby

Promoagent
Tom Estey

Website Artiest
Oleta Adams

Sinds het fenomenale succes van haar debuutalbum ‘Circle of One’ in 1990, dat platina behaalde, en de single ‘Get Here’ (dat het officiële lied werd van de Golfoorlog in 1991), heeft de Afro-Amerikaanse zangeres en pianiste Oleta Adams de harten van miljoenen fans ter wereld veroverd. Ook het mijne. Ze toerde al met Tears for Fears, Phil Collins, Michael Bolton en Luther Vandross, kreeg 4 nominaties voor een Grammy Award, en verkocht meer dan 2,5 miljoen albums. Oleta toonde voor het eerst haar talent in de kerk, en belande na de school in Kansas City waar ze regelmatig optrad in het Hyatt Regency hotel. In 1989 werd ze ontdekt door de Britse band Tears for Fears, die haar tevens een platencontract bezorgde. Ze heeft duetten opgenomen met wijlen Al Jarreau, David Sanborn, wijlen Toots Thielemans, Shirley Ceasar en Tears for Fears. Dit jaar wordt overigens haar duet met José James uitgebracht. Voor haar negende album koos ze de songs zelf. Het was maar liefst 8 jaar stil rond haar geweest, en ze zei: “At this point in my life it’s kind of cool that I don’t have to ask anybody’s permission anymore about what I want to sing”. Toen ze vroeger in lounges en pianobars speelde, brachten ze eerst de bekende songs. Tijdens de derde set brachten ze waar ze zelf voor kozen en Oleta hield van die songs. Ze opent met Cole Porter’s ‘It’s Alright with Me’, waarna Frank Sinatra’s ‘Only the Lonely’ over eenzaamheid volgt. Joni Mitchell’s ‘Don’t Interrupt the Sorrow’ is de volgende cover, met ‘River’ van dezelfde artieste erachteraan. ‘Do I Move You’ komt dan weer van Nina Simone, en klinkt bluesachtig. Dan is het de beurt aan akoestische versies van haar eigen ‘Evolution’ en ‘Rhythm of Life’. Bob Dylan’s ‘Blowin’ in the Wind’ volgt daarop, en ze sluit af met twee eigentijdse gospels ‘Wilted Roses’ en ‘His Loving Eyes’. Oleta zei nog: “These are not necessarily songs that people would have thought I would choose but I chose songs that have meaning. It needs to have a great lyric and I have to relate to it in some way. I’ve found that pain is pain, it doesn’t matter who’s feeling it. When people are lonely and hurt or even when they’re happy I can’t imagine that it is any different for one than it is for another. Whether it’s me or somebody I know and I’m speaking for them, there has to be something in a song that I feel enough people can relate to.” En dat is bij deze goed gelukt Oleta! Een album in totale vrijheid dus, met een artieste die me nog steeds weet te bekoren.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Don’t Do It
2. Doin’ What You Do
3. Middle Of Nowhere
4. Skip Chaser
5. San Miguel
6. Pulling The Strings
7. Neva
8. Like Lovin’ Used To Be
9. Jones For You
10. The Hunt Is On
11. Bad Haircut
12. Rosy

Platenlabel
Hot Shot Records
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Promo-agent
Niet Gekend
 
Website Artiest
Delbert McClinton
 

De nu 76- jarige, meerdere malen met een Grammy Award gehonoreerde McClinton draait reeds meer dan 6 decennia mee in de muziekbusiness. In die periode bracht hij een indrukwekkend aantal albums op de markt. Albums waarop hij blues, country, soul en rock & roll mengde alsof er geen grenzen waren. Geboren in Lubbock, waar ook Buddy Holly vandaan kwam, groeide hij op in Fort Worth. Aanvankelijk gestart als gerespecteerde mondharmonicaspeler, ontwikkelde hij zich later als zanger. Een nieuw album van McClinton is dan ook steeds iets om naar uit te kijken. En ook nu toont Delbert zich weer van zijn sterkste zijde op zijn inmiddels reeds 25ste studioalbum. Begeleid door de getalenteerde Self-Made Men, geeft hij ons op dit album andermaal een inkijk in zijn beleving van de diverse muziekgenres. Opener ‘Don’t Do It’, met gasten Jimmy Vaughan en Lou Ann Barton, herbergt nog wat bluesinvloeden, die ook door het gebruik van de mondharmonica nog lichtjes doorschemeren in ‘Doin’ What You Do’, maar met ‘Middle Of Nowhere’ gaat Delbert de soultoer op. Rockend en swingend baant hij zich daarna een weg door ‘Skip Chaser’. ‘Jones For You’, ‘Like Lovin’ Used To Be’, met zwoele sax en ‘San Miguel’ overgiet hij met een retrojazz sausje. Toppers van pianoblues serveert hij met ‘Pulling The Strings’ en ‘Bad Haricut’, terwijl hij in ‘Neva’ de grenzen van de funk verkent.
Delberts stem mag dan wat aan kracht ingeboet hebben, maar door de jaren heeft ze ook een lekker klinkend patinalaagje ontwikkeld, wat zijn songs nog meer charme geeft. ‘Prick Of The Litter’ is dan ook een uiterst genietbaar album geworden, waar diversiteit hoogtij viert. Op deze manier mag McClinton hopelijk nog meerdere albums op ons loslaten.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1:  KISS AND SAY GOODBYE (1973-1979)

1. There’s No Me Without You
2. You’d Better Believe It
3. Wish That You Were Mine
4. Summertime in the City
5. Don’t Take Your Love
6. That’s How Much I Love You
7. Hurt
8. Kiss and Say Goodbye
9. I Kinda Miss You
10. Gypsy Man
11. It Feels So Good To Be Loved So Bad
12. We Never Danced To A Love Song
13. There’s No Good In Goodbye
14. Am I Losing You
15. Everybody Has A Dream
16. Love Talk
17. Here Comes the Hurt Again
18. The Way We Were/Memories

DISC 2:  SHINING STAR (1980-1987)

1. Shining Star
2. Girl Of My Dream
3. Cloudy, With A Chance Of Tears
4. I’ll Never Find Another Like You (Find Another Like You)
5. Do You Really Mean Goodbye?
6. Just One Moment Away
7. Let Your Love Come Down
8. Honey, Honey
9. Crazy
10. Forever By Your Side
11. Just The Lonely Talking Again
12. You Send Me
13. Don’t Say No (With B.J. Nelson)
14. Where Did We Go Wrong? (With Regina Belle)
15. I’m Through Trying To Prove My Love To You
16. All I Need
17. Neither One Of Us (Wants To Be The First To Say Goodbye)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5148D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
The Manhattans

Op het einde van de jaren ’50 werd de Afro-Amerikaanse zanggroep The Manhatans opgericht door Winfred ‘Blue’ Lovett, Edward ‘Sonny’ Bivins en Richard Taylor. Ze hadden in 1965 enig succes bij Carnival Records, maar hun eerste Top 10 hit kwam er in 1972 met ‘One Life To Life’ toen ze switchten naar DeLuxe Records met Gerald Alston als leadzanger. Het jaar daarop maakten ze de overstap naar Columbia Records, en begonnen daar een resem hits en succesvolle albums te maken, wat begon met de ballade ‘There’s No Me Without You’, en in 1979 eindigde met ‘All I Need’. De eerste cd van deze uitzonderlijke anthologie focust zich op hun werk producer Bobby Martin uit Philadelphia (1973-1979). Hierop vind je top soulbalades zoals de cover ‘Hurt’, ‘Kiss And Say Goodbye’ (waarmee ik hen indertijd ontdekte), ‘I Kinda Miss You’, ‘It Feels So Good To Be Loved By You’, ‘We Never Danced To A Love Song’. Ook goed is hun versie van Billy Joel’s ‘Everybody Has A Dream’, ‘Here Comes The Hurt Again’ en een medley van ‘The Way We Were’ met The Temptations’ ‘Memories’. Plus ‘Gypsy Man’ wat enkel een B-kantje was en niet op een elpee stond. 
De tweede cd gaat over de periode 1980 tot 1987 en brengt verschillende producers in beeld. Leo Graham was verantwoordelijk voor ‘Shining Star’, Morrie Brown leverde ‘Crazy’, en Bobby Womack produceerde ‘Where Did We Go Wrong’ met Regina Belle. Ook leuk zijn het origineel van Sam Dees’ ‘Just The Lonely Talking Again’ (later een hit voor Whitney Houston) en het mooie ‘Cloudy, With A Chance Of Tears’. 
Het laatste originele lid Kenneth “Wally” Kelly overleed in 2015, maar de groep bestaat nog steeds. De “liner notes” werden geleverd door UK auteur Charles Waring met quoten van de groepsleden. Een prachtige dubbel-cd waarvan ik van begin tot einde geniet!

Patrick Van de Wiele (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. I Used To Love You
2. Dreamland
3. Change My Game
4. Holler ‘N’ Moan
5. Hard Time
6. Long Gone
7. Hold My Lover Tight
8. Maybe It’s Alright
9. Train
10. Lay My Burden Down
11. City Of Love

Platenlabel
Ruf Records
 
Labelnummer
Ruf1240
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Promo-agent
Annika Westman
 
Website Artiest
Thorbjørn Risager & The Black Tornado
 

De uit Kopenhagen komende Thorbjørn Risager & The Black Tornado hebben sinds hun ontstaan in 2003 reeds een indrukwekkend parcours gereden. Hun in 2006 uitgebracht album ‘From The Heart’ werd door de muziekpers lovend onthaald en de naam Risager werd synoniem voor stomende soul, blues en rhythm & blues. De tournees volgden mekaar in sneltempo op. Inmiddels heeft de band reeds meer dan 800 optredens op hun palmares staan. Optredens die hen naar 21 landen brachten, waaronder Europa, Canada en zelfs India. Twee jaar op rij wist de band de gegeerde Danish Grammy Award in de wacht te slepen en ook in de legendarische Duitse TV show Rockpalast waren zij reeds te gast. Risager en zijn band vormen een hecht gezelschap, als je weet dat sinds hun ontstaan nog maar twee leden de band verlieten. In  2014 kwam ‘Too Many Roads’ op de markt, wat aanzien wordt als Risagers beste album. Maar het zit er dik in dat Thorbjørn Risager & The Black Tornado met ‘Change My Game’, inmiddels hun elfde album, nog meer lovende woorden mogen incasseren. Sloopte Risager op zijn vorige releases al menig genrehokje, wel nu gaan hij en zijn band nog een stap verder. Hun drang naar nog bredere muzikale paden is nog heviger en bovendien stond de band zelf in voor de productie en de mix, zodat de sound net zo is als Risager het in zijn hoofd had. Het album opent meteen enorm krachtig emotioneel met de ballade ‘I Used To Love You’. Thorbjørn zit volledig in de song en de band volgt hem strak. Steviger gaat het eraan toe in de op aanstekelijke rockriffs drijvende ‘Dreamland’ en ‘Hold My Lover Tight’, waar zowel Risager als de blazers alle registers opentrekken. De akoestische slidegitaar en bonkende drums in ‘Holler ‘N’ Moan‘ gidsen je met vaste hand naar de vettige en zompige gronden van de blues. ‘Hard Time’ is misschien het commercieelst klinkende nummer, maar dat commercieel hand in hand kan gaan met invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek, bewijst de band hier met klasse. Nog zo een hoogvlieger is het door akoestische gitaar op de sporen gezette ‘Train’, waarna de voltallige band de intensiteit opvoert en het gevaarte naar het eindstation stuwt.
Risagers energieke, soulvolle stem, de strak spelende ritmesectie en de creatieve blazers maken van ‘Change My Game’ het zoveelste schot in de roos. Zonder meer het beste album van deze sympathieke Deense band. Een absolute aanrader!
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Johnny’s In The Doghouse
2. Hurry Sundown
3. RSVP To Paradise
4. Every Night Without Warning
5. Let Me Tell You

Platenlabel
Earmusic
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
V2 RECORDS BENELUX
 
Promo-agent
V2 RECORDS BENELUX
 
Website Artiest
Jim Koeppel

‘RSVP To Paradise’ is het derde, weliswaar mini-album van Koeppel. De naam Jim Koeppel mag dan misschien niet dadelijk een belletje doen rinkelen, maar volslagen onbekend is hij toch ook niet. Hij opende, speelde en/of stond in de opnamestudio met o.a. Taj Mahal, Doc Watson, David Bromberg, Les Paul, Cash McCall, Robert ‘Bilbo’ Walker, Watermelon Slim en Billy Branch. Deze laatste mag trouwens twee nummers van mondharmonica voorzien. Naast zijn soloprestaties was hij ook de drijvende kracht achter het akoestische trio The Delta Coasters, de elektrische band Dust My Blues, Who Slapped John? en Shuck & Jive. Alhoewel zanger/gitarist Jim Koeppel blank is, kan hij dat vocaal erg goed camoufleren. In opener, het slome en het door een harmonicasolo van Branch begeleidde ‘Johnny’s In The Doghouse’ klinkt hij toch wel heel erg zwart. Van Cash McCall leende Jim ‘Hurry Sundown’, waarin de blazerssectie ‘carte blanche’ krijgt. Echt verrassen doet Jim in de jazzy pianosoulballade ‘Every Night Without Warning’. Afsluiten doet hij met het enige uptemponummer op dit schijfje ‘Let Me Tell You’.
Laat ons hopen dat Koeppel spoedig een full album op de markt kan brengen. Na het beluisteren van ‘RSVP To Paradise’ zou dat album wel eens potten kunnen breken.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. If Your Phone Don’t Ring
2. Earl Erastus
3. Memphis Soul
4. Big Boss Man
5. I Picked The Wrong Day (To Stop Drinkin’)
6. Get A Life
7. Blues For Me & You
8. Get Up
9. Common Ground
10. Come Back Baby
11. The Odds Are Good
12. C.O.D.

Platenlabel
Rainbow Revenge Records
 
Labelnummer
Promo cd
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Hemifran
 
Website Artiest
Glenn Alexander & Shadowland

De in Kansas opgegroeide Glenn Alexander is een schoolvoorbeeld van iemand die zijn droom waarmaakte. Stammend uit een familie, waar ieder lid ofwel landbouwer of constructiewerker was, leek er ook voor Glenn geen andere toekomst weggelegd. Hij zag dat echter niet zo zitten en wou dolgraag van de muziek zijn beroep maken. Onder invloed van zijn eerste gitaarleraar Chuck Dooling, ging Alexander muziek studeren. Het ging Glenn voor de wind en na enige tijd mocht hij gitaarlessen geven. Inmiddels is hij zelfs opgeklommen tot ‘director of jazz studies’ aan het Sarah Lawrence College. Ondertussen heeft hij ook reeds heel wat opnames gemaakt, waarvan het naar hem en zijn band genoemde album, onlangs verscheen. De naam van zijn band Shadowland ontleende Glenn aan de gelijknamige roadhouseclub in Wichita, Kansas waar in 1932 de eerste elektrische gitaarklanken te horen waren. Glenns rauwe stem, de dominerende rockgitaar en soulvolle blazers, roepen in ‘If Your Phone Don’t Ring’ meteen vergelijkingen op met het werk van Southside Johnny & The Ashbury Jukes. Southside Johnny mag trouwens de harp aan de lippen zetten in het soulbluesy ‘Get A Life’. Glenn Alexander is niet voor één muzikaal gat te vangen. Puur en rauw to the top, zet hij met ‘Earl Erastus’ een stevige bluesrocker neer, terwijl hij in de soulsong ‘Memphis Soul’ de grootheden van het genre de revue laat passeren. Jimmy Reed’s ‘Big Boss Man’ krijgt dan weer een meer funky behandeling en met ‘I Picked The Wrong Day (To Stop Drinkin’)’ heeft Glenn een slowsoul van formaat op zijn palmares staan. Val je meer voor wat swingende jazzy invloeden? Wel daar knalt ‘Come Back Baby’ al uit je speakers.
Glenn’s uit graniet opgetrokken stem, de snerpende gitaren en soulvolle blazers doen ons na een eerste beluistering al vlug de ‘repeatknop’ indrukken.
 
 
 
Lambert Smits (4 ½)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

1. Introduction
2. I Can’t Turn You Loose
3. Pain in My Heart
4. Good To Me
5. Just One More Day
6. Mr. Pitiful
7. (I Can’t Get No) Satisfaction
8. I’m Depending on You
9. I’ve Been Loving You Too Long
10. Good to Me
11. Security
12. Respect

Disc 2

1. Just One More Day
2.  (I Can’t Get No) Satisfaction
3. Any Ole Way
4. These Arms of Mine
5. I Can’t Turn You Loose
6. Pain in My Heart
7. Good to Me
8.  (I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 3

1. Introduction
2. Mr. Pitiful
3. Good to Me
4. Respect
5. Just One More Day
6. I Can’t Turn You Loose
7. Ole Man Trouble
8. (I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 4

1. Introduction
2. (I Can’t Get No) Satisfaction
3. Any Ole Way
4. I’ve Been Loving You Too Long
5. I’m Depending on You
6. I Can’t Turn You Loose
7. Introduction
8. Security
9. Just One More Day
10. These Arms of Mine
11. (I Can’t Get No) Satisfaction
12. I Can’t Turn You Loose
13. Chained and Bound
14. Respect

Disc 5

1. Introduction
2. I’m Depending on You
3. I Can’t Turn You Loose
4. (I Can’t Get No) Satisfaction
5. Chained and Bound
6. Just One More Day
7. Any Ole Way
8. I’ve Been Loving You Too Long
9. (I Can’t Get No) Satisfaction

Disc 6

1. Introduction
2. Destiny
3. Security
4. Good to Me
5. Respect
6. Chained and Bound
7. Mr. Pitiful
8. (I Can’t Get No) Satisfaction
9. Ole Man Trouble
10. I Can’t Turn You Loose
11. A Hard Day’s Night
12. These Arms of Mine
13. Papa’s Got a Brand New Bag
14. (I Can’t Get No) Satisfaction

Platenlabel
Stax Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Prescription PR

Website Artiest
Otis Redding

In de lente van 1966 was de 24jarige soulzanger Otis Redding heel bekend. Zijn soulsingles begonnen succes te hebben in de popcharts. Zijn optreden in de Whisky A Go Go tijdens het weekend van 8 tot 10 april van dat jaar was dan ook een poging om door te breken in deze nieuwe markt. Hij was de eerste grote soulster daar. Hij opende met de woorden: “We’re hoping that this be one of the greatest albums that ever come out.” Een jaar later zou hij aantreden op het Monterey popfestival, maar in december zou hij sterven in een vliegtuigcrash. Nu is deze live registratie van 7 sets uitgebracht op 6 cd’s. Otis brengt hier begeesterde en gepassioneerde versies van ‘I Can’t Turn You Loose’, ‘Mr. Pitiful’, zijn cover van The Rolling Stones’ ‘(I Can’t Get No) Satisfaction’, ‘I’ve Been Loving You Too Long’, ‘Respect’, enz. Verscheidene songs brengt hij meermaals tijdens de 7 sets, maar nooit op dezelfde manier. Tevens coverde hij The Beatles’ ‘A Hard Day’s Night’ en James Brown’s ‘Papa’s Got A Brand New Bag’. Otis werd geruggensteund door zijn “road band”, The Otis Redding Revue, een tienkoppige band. 
Bob Dylan, Van Morrison, en Robbie Robertson waren aanwezig dat weekend om Redding live aan het werk te zien. De opnames werden geremastered van 4 track analoge tapes. Ze zijn hierbij voor de eerste maal op cd verkrijgbaar. Hierbij krijg je tevens een poster en nieuwe “liner notes” van journalist Lynell George en box co-producer Bill Bentley. Deze box komt nu uit ter gelegenheid van wat zijn 75ste verjaardag zou geweest zijn. Ondertussen is Otis opgenomen in de Rock 'n Roll Hall of Fame, Georgia Music Hall of Fame en Songwriters Hall of Fame. Hij kreeg in de USA een postzegel en een Grammy Lifetime Achievement Award.  Rolling Stone noemde hem de 8ste beste zanger aller tijden en Q magazine plaatste hem zelfs op nummer 4.
Een registratie die de elektriciteit in de lucht prima vastgelegd heeft! De beste manie rom er live bij te zijn!

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Disc 1 – So Fine
2. Bet'cha Can't Kiss Me (Just One Time)
3. Ain't Nobody's Business
4. It Sho Ain't Me
5. Too Hot to Hold
6. A Fool in Love
7. I Better Get Ta Steppin'
8. Shake a Tail Feather
9. So Fine
10. We Need An Understanding
11. You're So Fine

Disc 2 – Cussin’, Cryin’ & Carryin’ On

1. Cussin', Cryin' and Carryin' on
2. Poor Little Fool
3. So Blue Over You
4. Nothing You Can Do Boy (To Change My Way)
5. I'm Fed Up
6. You Got What You Wanted
7. Make 'Em Wait
8. Beauty Is Just Skin Deep
9. Thinking Black
10. Black Beauty
11. I Better Get Ta Steppin'

Disc 3 – A Black Man’s Soul

1. Thinking Black
2. Black Beauty
3. Ghetto Funk
4. Blacks' Alley
5. Black Angel
6. Getting Nasty
7. Funky Mule
8. Philly Dog
9. Scotty Souling
10. Up Hard
11. Nuttin' Up
12. Freedom Sound

Platenlabel
Goldenlane Records

Labelnummer
CLO 0385

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Tina Turner

Ik hoef Ike & Tina Turner niet meer voor te stellen, denk ik. Tijdens hun fascinerende carrière, die erg turbulent was, waren ze een van de meest productieve duo’s. Op het einde van de jaren ’60 brachten ze deze ruwe opnames uit voor het Pompeii label. Tussen 1960 en 1970 namen ze immers op voor tenminste 10 verschillende labels, zo’n 70 singles en 20 albums. Daarnaast speelden ze zo’n 300 shows per jaar. Deze set, die bestaat uit 3 albums, in hun originele minihoes, bevat materiaal voor het Pompeii label dus, opgenomen tussen 1968 en 1969. Maar er staan ook titels uitgebracht door het Blue Thumb label op. Ik moet echter tot mijn spijt bekennen dat geen enkele track mij bekend voorkomt. Het bijbehorend cd-boekje komt er met uitgebreide “liner notes” en foto’s. Deze set is een must voor Tina fans, die haar laat horen in haar jongere jaren. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. It’s Time You Made Up Your Mind
2. 2 AM Talks
3. Right Back Atcha
4. Deeper Than The Eye Can See
5. Forever Summer
6. Slow Train
7. Circles
8. She’s Just Katie
9. Urgent (I’ll Give It All)
10. What’s It Gonna Take
11. Willing To Learn
12. You Make It Easy

Platenlabel
Tastee Tone Records

Labelnummer
TT-3043

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Radio Promotions Rick Lusher

Website Artiest
Dave Keller

Zanger/gitarist Dave Keller was de protegé van de vorig jaar, veel te vroeg overleden, Mighty Sam McClain. HIj toerde in het verleden met blues- en soulmeester Johnny Rawls. Hij nam op en schreef songs samen met Ronnie Earl. ('Living The Light' uit 2009). Hij speelde gitaar en zong op de gospelplaat van de meer dan tachtigjarige orgelist/zanger Brother Bob White. Hij produceerde de plaat ook. 
In 2012 won zijn album 'Where I'm Coming From' de prijs voor ‘The Best Self Produced CD’ van de IBC (International Blues Challange). In 2014 kreeg de cd 'Soul Changes' een BMA (Billboard Music Award) nominatie voor beste soul/blues album. 'Right Back Atcha' is Dave Kellers zevende album alweer. Het is een puur soulalbum geworden. Twaalf prachtige southern soulsongs van een hoog niveau. Keller schreef alle songs zelf, twee ervan met een co-auteur. 
De cd opent wel met een interpratie (de enige cover) van Ear Randles en Don Bryants 'It's Time You Made Up Your Mind'. Gelijk weet je als soulfan dat je goed zit. Het uptempo nummer, met uitstekende blazerspartijen van The Mo' Sax Horns zetten de toon voor het hele album. 
Keller heeft een soepele, ietwat nasale, soms wat korrelige soulstem. Hij is zeker één van de betere blue eyed soulzangers. Soms doet hij een beetje aan Elvis Costello denken, dan weer aan Van Morrison, zoals in de ballad 'Deeper Than The Eye Can See'. Op het ingetogen '2 AM Talks' klinkt hij ietwat als Oliver Wood van The Wood Brothers. De song is zeker een hoogtepunt van dit album. Verdere highlights zijn de titelsong 'Right Back Atcha', het Van Morrison-achtige 'Deeper Than The Eye Can See', het Hi records-achtige 'Slow Train' met fantastische achtergrondzang en de Hammondballad 'Circles'. Het is een kippenvelnummer. Maar ook het gedreven 'What's It Gonna Take?' met een sublieme bridge en gitaarsolo, en de ballad 'Willing To Learn' zijn pareltjes. 
'Right Back Atcha' is verplichte kost voor soulfans!

Line-up:

• Dave Keller (zang, gitaar)
• Ira Friedman (Hammond, piano)
• Gary Lotspeich (bas)
• Scott Hoffman (drums)
• Jessica Friedman (baritone sax, alt sax)
• Joe Moore (tenor sax)
• Terry Youk (C melody sax)
• Morgan Klarich (achtergrondzang)
• April Caspari (achtergrondzang)
• Michael Close (cello)
• Paul Reynolds (viool, viola)

Peter Jacobs (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Standing’ Before The King
2. Somethin’ In The Water
3. Don’t Let Her Go
4. Never Too Late
5. Somebody To Trust
6. Serves Me Right
7. Bad Habit
8. Change My Ways
9. Ain’t No Way
10. Let Me In

Platenlabel
Freeroll Records

Labelnummer
SSR Freeroll

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
Jack Mack And The Heart Attack Horns

Jack Mack, een tot hiertoe totaal onbekende voor mij maar sinds vandaag is daar een serieuze verandering in gekomen.
Het was de naam ‘The Heart Attacks Horns’ die mijn volledige aandacht trokken. Koperblazers vind ik nog steeds, en bij gelijk welk muzikaal swingend genre, een noodzakelijkheid om de muziek meer diepgang, meer impact te geven.
Buiten deze fantastische horns beschikt deze Amerikaanse band over nog meer klassenbakken muzikanten. We krijgen ene Mark Campbell die voor de schitterende vocale interventies zorgt. Hij wordt terzijde gestaan aan de gitaar door de fantastische Andrew Kastner. De basakkoorden worden in goede banen geleid door een al even knappe Bruce Atkinson en aan de keys vinden we Carlos Murguia en Mike Finnegan (CS&N, Dave Mason, Taj Mahal,..). En zeker niet de minste vinden we terug op de drums , nl. Tony Braunagel die we nog kennen van Paul Kossof’s (ex-Free) band Back Street Crawler en Bonnie Raitt’s band. De blazersectie bestaat uit Les Lovitt (trompet), Bill Bergmann (saxofoons), Lee Thornburg (trompet, en trombone).
Is dit blues of soul? Maakt eigenlijk weinig uit want het is het totaalprentje dat er moet voor zorgen dat je een leuke luistertijd tegemoet gaat, luister maar daarvoor een naar het schitterende ‘Somebody To Trust’ en je krijgt meteen een eerste positieve indruk van de kwaliteit van deze band. Persoonlijk vind ik dan weer dat zij gerust zij aan zij mogen staan met Southside Johnny And The Asbury Jukes. Dit nummer kletst je gewoon om de oren en daar blijf het niet bij. Zelfs met het meer uptempo ‘Serves Me Right’ dwalen mijn gedachten weer onmiddellijk af naar die Southside Johnny en het bluesy ‘Something In The Water’ blaakt dan weer van originaliteit en de leuke gitaaruitstapjes van Andrew Kastner maken de cirkel rond. Met ‘Don’t Let Her Go’ gaan we meteen weer eventjes een iets meer swingend pad op. 
Swing, old school soul, blues, een beetje funk zoals in ‘Bad Habit’, en noem maar op: Jack Mack en zijn lads heeft het allemaal in zijn catalogus zitten.
Wanneer Amazon.com ook nog zegt dat deze release een van hun favoriete albums is in de geschiedenis van Amazon, dan wil dat toch wel dat zeggen.
Voor mij een totale openbaring, een langspeler zonder enig dieptepunt en dat alleen maar volgestouwd zit met knappe zelfgeschreven tunes. Ik overdrijf zeker niet dat zij de hand mogen schudden van hun uit New Jersey afkomstige collega’s Southside Johnny And The Asbury Jukes. Na dertig jaar leidinggevende band in rock en soul te zijn in Los Angeles weten de heren ons met hun nieuwe worp weer aangenaam te verrassen. Nu nog een tour hier in Europa, Jack maar dan zeker niet ons landje vergeten. Dit is gewoonweg een fantastische band die weet om op ieder moment voor een verassingen te zorgen. Superbe!!! Heren organisators, als je op zoek bent naar een sterke band…

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The Devil Or Jesse James
2. Kind Woman
3. Hallelujah Hustler
4. Jack The Whistle And The Hammer
5. Cold Carolina
6. Bone Digger
7. Delivery Man
8. Turn Into Gold
9. Little Dreamer
10. Break Your Fall
11. Shine Your Weary Light
12. Leaving Charm City

Platenlabel
American Showplace Music
 
Labelnummer
ASM2229
 
Distributie
American Showplace Music
 
Promo-agent
American Showplace Music
 
Website Artiest
Cris Jacobs​

Na tien jaren frontmanschap in de Baltimoreband The Bridge, waarmee hij vijf albums opnam, besliste Cris andere horizonten te verkennen. Dat doet hij als soloartiest of samen met een band. Zijn solodebuut ‘Songs For Cats And Dogs’ nam hij op in 2012. Al vlug werd hij in het muziekwereldje opgemerkt door niemand van de minsten. Zo vroegen Steve Winwood en Sturgill Simpson hem als supportact. Dat Jacobs niet aan een bepaald muziekgenre vasthangt, komt tot uiting in het album dat hij opnam met New Orleans zwaargewicht Ivan Neville. ‘Neville Jacobs’ is de titel ervan en het album wordt op de markt gebracht in de loop van 2017. Maar voorlopig moeten we het dus doen met ‘Dust To Gold’ en dat is zeker geen zware opgave. Vanaf het eerste nummer het bluesy ‘The Devil Or Jesse James’ verrast Cris je al met zijn krachtige, ietwat rauwe stem die wat gelijkenis vertoont met die van Chris Rea en zijn subliem snarenwerk. Daarop volgt met het laid-back ‘Kind Woman’ al onmiddellijk de volgende klepper en dat gitaarrifje in ‘Jack The Whistle And The Hammer’ nestelt zich meedogenloos tussen je oren. Jacobs is inderdaad een man van vele muziekjes, dat laat hij horen op de soulballade ‘Cold Carolina’, om daarna resoluut van stijl te veranderen met het stevige ‘Bone Digger’, terwijl bij zijn slidewerk op ‘Turn Into Gold’ je nekharen recht overeind komen. Eventjes neemt Jacobs wat gas terug met het zoetgevooisde ‘Little Dreamer’, maar met het funky ‘Shine Your Weary Light’ zit hij weer op kruissnelheid.
‘Dust To Gold’ zweeft zo een beetje tussen Chris Rea en Tony Joe White. Cris Jacobs heeft sowieso een knaller van een album afgeleverd. Dat hij bovendien voor alle songs tekende is in dit geval mooi meegenomen. Te ontdekken!
 
Lambert Smits (4½)