Category: Soul - KEYS AND CHORDS

Tweed: Love Strong

10/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Mountain
Love Strong
Thinkin' You Can Take Some
One More Dance
Dying Land
Walls
Woman Don't Lie
The Hustler
This Time
Tweed Is Here

Website Artiest
Tweed

Joseph ‘Smokey’ Holman raakt nationaal bekend in de jaren ‘60 met de band Domestic 4. De band reisde enkele keren naar Memphis en werkte er nauw samen met Rufus Thomas en Willie Mitchell. Samen hadden ze enkele opnames voor het label Hi Records, maar na een dispuut werden de songs helaas nooit uitgebracht. Met Charles Simmons in de band, een neef van Stevie Wonder, kregen ze een kans om een auditie te doen voor het grote label Motown. De band werd onmiddellijk in Studio B gestald en er werden 2 demo’s geregistreerd. Helaas kwamen die nummers nooit in het daglicht. Niet veel later speelden Domestic 4 een concert op de West Side van Chicago. Door toedoen van hun manager was Curtis Mayfield in de blues club en het beviel hem meteen wat hij hoorde. Mayfield herdoopte de bandnaam tot Love’s Children en bezorgde hen een contract bij het gevestigde Chicago label Curtom Records. Smokey verliet namelijk de band in 1972 en ging aan de slag in de privésector. Na heel wat omzwervingen werd de groep Tweed Funk opgericht in 2010. Vier jaar later was de plaat ‘Funk’ een heus succesverhaal.
Ter voorbereiding op een tournee door Europa in 2018, was Tweed bezig met het schrijven van nieuw materiaal voor een album. Met Gervis Myles aan boord nam de band ‘Love Strong’ op in amper acht dagen. Het album werd aanvankelijk uitgebracht met een beperkte beschikbaarheid voor de Europese markt En dit in combinatie met de twaalf toerdata door clubs en festivals in Duitsland, België, Nederland, Frankrijk, Oostenrijk en Slowakije. Een krachtige verzameling van negen originele nummers gevuld met blues, soul / R & B, bluesrock, subtiele tinten van jazz en de soulvolle cover ‘Woman Don’t Lie’, een song van Luther Johnson. De opener ‘My Mountain’ is lekker spijkerende en zwaarbeladen blues song. De titeltrack is knappe soul blues en divergeert met de Texas gitaarriffs uit ‘Thinkin’ You Can Take Some’. De soulballade ‘One More Dance’, het swingende ‘Dying Land’ en het rockende ‘Walls’ zijn volgende chapiters op de release. Het funky ‘Woman Don’t Lie’, het blazerssectie begeesterde en Chicago blues ‘The Huster’ én het moderne ‘This Time’ knallen onvoorwaardelijk door onze woofer. Het afsluitende ‘Tweed Is Here’ is alweer ingekleurd met opwekkende gitaarriffs en knappe orgel arrangementen.
De plaat ‘Love Strong’ zal je zeker in beweging krijgen. Let’s groovin’ !

Philip Verhaege

Foto

The release ‘Love Strong’ is a great mix of blues, soul, and blues-rock to get you movin' and groovin'.

Momo Said: Break the Rules

30/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunny Side of the Street
Time Gives Lessons
Basement
Children
In Many Cases
Revolution, no Confusion
Post Scriptum
Loverman
Hold on
Dry River Pt. 1
Dry River Pt. 2
Break the Rules
Way out

Website Artiest
Momo Said

Momo Said is de naam van de Marokkaanse singer-songwriter, gitarist en arrangeur, die echter opgroeide in Cesena, Italië. Hij brengt een muzikaal palet waarop funk, soul, Latin, R&B, jazz en disco aan bod komen. Momo Said debuteerde in 2013 op de Italiaanse muziekscène met zijn album ‘Spirit’. Nu pas is de opvolger daarvan uitgebracht, die echter in april al digitaal verkrijgbaar was. Als producer werd Giulio Zóil Aloisi aangetrokken, met voorop de explosieve discoachtige single ‘Sunny Side of the Street’. ‘Time Gives Lessons’ is eerder mid-tempo, en ‘Basement’ gaat de richting van blaxploitation op. Daarna komt ‘Children’ aardig over, gevolgd door de souljazz sfeer van de tweede single ‘In Many Cases’. ‘Revolution, no Confusion’ klinkt zachter, terwijl ‘Loverman’ teruggrijpt naar echte old school soul. Jazzfunk en disco worden vermengd op het opgewekte ‘Hold on’, en verderop staat de titeltrack in het teken van p-funk. Met deze kruisbestuiving zet Momo Said zichzelf definitief op de kaart, en die mengeling werkt bijzonder goed!

Patrick Van de Wiele

Foto

The cross-pollination that Mono Said brings on his sophomore album works rather well!

Patrice Rushen: Remind Me

25/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Music Of The Earth
Let's Sing A Song Of Love
Haven't You Heard
Givin’ it up is Givin’ in
When I Found You
Forget Me Nots
Look Up!
Number One
Where There Is Love
Never Gonna Give You Up (Won't Let You Be)
All We Need
Remind Me
Settle For My Love
Feels So Real (Won't Let Go)
To Each His Own

Website Artiest
Patrice Rushen

De Afro-Amerikaanse Patrice Rushen begon al op haar derde piano te spelen, en kreeg later een klassieke opleiding. Toen ze teenager was, kreeg ze al een platencontract, en op haar debuutalbum ‘Prelusion’ speelden Joe Henderson en Leon “Ndugu” Chancler mee. Ze veerde naar jazz toe, maar in de tweede helft van de seventies was het funk, soul & disco dat de klok sloeg, en Patrice ging overstag. Deze nieuwe compilatie ‘Remind Me: The Classic Elektra Recordings 1978-1984’ laat haar muziek uit die periode horen. In de 7 jaar bij het Elektra label bracht ze 5 albums uit. Zijzelf noemt het “sophisticated dance music”, en op het eerste ervan ‘Patrice’ (1978) introduceerde ze haar stem. ‘Music of the Earth’ brengt funky dansmuziek, en verderop staat ‘Haven’t You Heard’ uit het jaar daarop, meteen één van haar meest bekende songs. ‘Givin’ it up is Givin’ in’ is een slow jam, evenals ‘When I Found You’. Maar de hit die iedereen kent, en gesampled werd voor Will Smith’s ‘Men In Black’, is uiteraard ‘Forget Me Nots’, hier in de maxiversie. Hiervoor mocht ze een Grammy Award nominatie ontvangen, evenals voor ‘Number One’. ‘Look Up!’ is ook een dansbaar nummer, gevolgd door de ballade ‘Where There Is Love’. We gaan weer richting dansvloer met ‘Never Gonna Give You Up (Won't Let You Be)’, met ‘All We Need’, en met ‘Feels So Real (Won’t Let Go)’. Patrice werd echter niet genoeg door het label ondersteund, en keerde terug naar jazz. Ze kreeg nooit de waardering die ze verdiende. Tegenwoordig wordt haar muziek veel gesampled door rapartiesten. De definitieve compilatie dus van deze talentvolle muzikante.

Patrick Van de Wiele

Foto

This is the definitive compilation from the Elektra recordings between 1978 and 1984.

Various Artists: Can You Feel It? Vol. 2 : Modern Soul, Disco & Boogie 1976-84

20/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cirt Gill & The Jam A Ditty Band – Put the Music in Your Ear
Tony Swamy & The Band of Executives – Disco Jiver
Ambros Seelos Orchester – In Orbit
Mr. Maurice – Love Me
Gangbusters – Can You Feel It
Mabin Brothers Band – Godzilla
Maxwell – Meltdown
Harry Hann – Bump and Run
Tyree Glenn Jr. – Jealous Love
Crown – Intercession
Cecil Lyde – Money’s Funny
Jeremy Power – Ombre De Plaisir
Dancer – Dear Wendy
Phoenix – Lover’s Fantasy
Grayson Street – Medicine Man
The Fantastic Shakers – The Wrong Side of Me

Website Artiest
Tramp Records

Vorig jaar verscheen het eerste volume van deze compilatie, waarop obscure, maar leuke disco, soul en boogie tracks bijeengebracht waren. Op 11 oktober aanstaande verschijnt dit tweede deel op een dubbelelpee, maar ook op cd en zelfs digitaal. De eerste 400 elpees krijgen zelfs een bonussingle erbij. Cirt Gill & The Jam A Ditty Band opent met de discotrack ‘Put the Music in Your Ear’, waarna Tony Swamy zijn enige single ‘Disco Jiver’ ten gehore brengt. De Duitse saxofonist en bandleider Ambros Seelos brengt funk met ‘In Orbit’, gevolgd door het al even funky, instrumentale ‘Love Me’ van Mr. Maurice. Gangbusters gaan er flink tegenaan op de onuitgebrachte discokraker ‘Can You Feel It’, waarna Mabin Brothers Band eerder Afro-funk brengen met het monster ‘Godzilla’. Het onuitgebrachte ‘Meltdown’ van Maxwell is de volgende track, gevolgd door ‘Bump and Run’ van Harry Hann uit 1977. ‘Jealous Love’ van Tyree Glenn Jr. is een recente heruitgave, en verderop staat het in het Frans gezongen ‘Ombre De Plaisir’ door Jeremy Power. Daarna gaan we de “mellow” toer op met 4 tracks in dat genre. Dancer, Phoenix, Grayson Street en The Fantastic Shakers sluiten af. In totaal dus 16 obscure tracks, die vooral voor verzamelaars interessant zijn. Op naar nummer 3? Afwachten.

Patrick Van de Wiele

Foto

This second volume of obscure soul, disco and boogie tracks is again worthwhile for collectors.

The Vibrations: Talkin’ Trash

17/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

So Blue
Love Me Like You Should
Feel So Bad
Cave Man
Doin’ The Slop
So Little Time
The Watusi
Wallflower
Continental With Me, Baby
The Junkernoo
Talkin’ Trash- The Marathons
Peanut Butter- The Marathons
Down In New Orleans
Don’t Say Goodbye
Stranded In The Jungle
Stop Right Now
All My Love Belongs To You
What Made You Change Your Mind
Let’s Pony Again
Oh, Cindy
Over The Rainbow
The New Hully Gully
Anytime
Hamburger On A Bun
If He Don’t

Voor het ontstaan van The Vibrations, moeten we terugkeren naar midden jaren ’50 toen enkele hogeschoolstudenten de vocale doo-wopgroep The Jayhawks oprichtten. Deze kwamen onder de aandacht van Charlie Reynolds, eigenaar van het Flash label. Voor dat label had de groep in 1956 een smash hit met ‘Stranded In The Jungle’, een nummer dat zowel in de pop als de rhythm & blues charts scoorde. Het zou echter bij deze ene hit blijven, want opvolger ‘Love Train’ deed helemaal niets. Na wat personeelswisselingen veranderde de band in The Vibrations en evolueerden ze van een doo-wop groep naar een meer soulgerichte formatie. Hun eerste opname voor het Checker label ‘So Blue’, deed hen onderdak vinden bij Chess. Voor dat label hadden zij meerdere hits tot ze in 1963 ook Chess de rug toekeerde. Eén van die hits waarmee The Vibrations scoorden was de dansklassieker ‘The Watusi’, in 1961. Onder de naam The Marathons blikten ze ‘Peanut Butter’ in, wat andermaal een dikke hit werd. Midden jaren ’70 splitte de groep en ondanks het feit dat zij in Engeland geen grote hit hadden, waren hun platen toch zeer geliefd bij de UK clubs die de Northern Soul omarmden. Dat ze daar een goede reden voor hadden, valt te beluisteren op deze compilatie, die de A en B kantjes bundelt van de periode 1960-1962. Meerstemmige meeslepende ballades en pittige uptempo nummers, kortom soul met een grote S.

Lambert Smits

Foto

Polyphonic ballads and spicy up-tempo songs, in short soul with a big S from the 60s.

Various Artists: Stirring Up Some Soul (The Original Sound Of UK Club Land)

23/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Supremes: Your Heart Belongs To Me
The Impressions: Minstrel And Queen
Sidney Barnes: Wait
Joyce Davis: Moments To Remember
Walter Jackson: I Don’t Want To Suffer
Jamie Coe: Cleopatra
Baby Washington: Hush Heart
Billy Bland: My Heart’s On Fire
Fred Bridges: Baby Don’t You Weep
The Majestics: Treat Me Like You Want To Be Treated
Tony Smith & Combo: Mr. John’s Cha Cha
Vernon Harrell: Slick Chick
Billy La Mont: I’m Gonna Try
Irma Thomas: I Did My Part
Leroy Jones: Hide ‘Nor Hair
Sonny Forriest: Train
Dorothy Berry & Jimmy Norman: I’m With You All The Way
Eli Lee: I Get The Feelin’
Johnny Acey: Please Don’t Go (Back To Baltimore)
Sonny Thompson: Lost In This Great Big City
Jr. Walker & The All Stars: Cleo’s Mood
Chuck Jackson: Any Day Now (My Wild Beautiful Bird)
Barbara George: The Recipe (For Perfect Fools)
Jean Dushon: Plaything
Roosevelt Nettles: Heartaches And Trouble

Deze nieuwe in de reeks ‘The Original Sound Of UK Club Land’ is gewijd aan de soul die begin jaren ’60 in de Londense clubs te horen was. De term ‘soul’ was nog niet van toepassing, die zou pas later gemeengoed worden. De songs die in de voege zestiger jaren de UK clubs overspoelden werden meestal verkregen via de 45 toertjes van de in de omgeving gestationeerde Amerikaanse militairen of via een handvol handelaars die de platen uit het land van Uncle Sam importeerden. Songs die toen nog onder de noemer ‘rhythm & blues’ gecatalogeerd werden.
De 25 nummers die op deze verzameling werden samengebracht behoren dan ook tot het prille begin en alvorens de soul ook een commercieel kantje kreeg. Opener, het door Smokey Robinson geschreven ‘Your Heart Belongs To Me’, gezongen door The Supremes, is hier een goed voorbeeld van. Wat je hoort, zowel op deze opener als op de overige nummers, is de essentie van soulmuziek. Geen tierlantijntjes of grote orkestrale arrangementen, maar muziek met een hoge dosis emotie en gevoel. Muziek die trouwens ook vandaag nog sprankelend fris klinkt. De nummers klinken niet allemaal even bekend in de oren, maar geven wel een prima beeld van de muziek die pakweg een halve eeuw geleden door de speakers van de Londense clubs te horen was.
‘Stirring Up Some Soul (The Original Sound Of UK Club Land)’ is een mooie compilatie van de sterkte van soulmuziek, lang vooraleer deze een commercieel tintje meekreeg.

Lambert Smits (4)

Nice soul songs, which were heard in the London clubs long before the term soul music was born.

James Brown and the Famous Flames: I’ve Got The Money, I’ve Got The Power (singles 1958-1962)

8/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s When I Lost My Heart
Think
You’ve Got The Power
The Bells
And I Do Just What I Want
Hold It
The Scratch
If You Want Me
Suds
Sticky
I Don’t Mind
Love Don’t Love Nobody
Baby, You’re Right
I’ll Never, Never Let You Go
I Love You, Yes I Do
Just You And Me, Darling
Lost Someone
Cross Firing
Night Train
Why Does Everything Happen To Me
Shout And Shimmy
Come Over Here
Mashed Potatoes U.S.A.
You Don’t Have To Go
Three Hearts In A Tangle
I’ve Got Money
Like A Baby
Every Beat Of My Heart

Met het in 1965 uitgebrachte ‘Papa’s Got A Brand New Bag’ zou niet alleen het leven van James Brown veranderen, maar nam ook de soulmuziek een andere wending. Latere nummers als ‘It’s A Mans World’, ‘Sexmachine’ en ‘Say It Loud I’m Black And I’m Proud’ zouden de artiest James Brown onsterfelijk maken. Toen ‘Papa’s Got A Brand New Bag’ uitkwam, had Brown echter reeds heel wat opnames gemaakt. Opnames die hij maakte voor het King label van Syd Nathan en die aantonen dat Brown een groot artiest in wording was. Deze compilatie die het King materiaal bundelt dat werd opgenomen in de periode 1958-1962 is een vervolg op de eerder door Jasmine uitgebrachte dubbelcd ‘I’ve Got To Change, The Early Sessions 1956-1959’. Die dubbelaar bevatte de eerste twee albums die James voor King inblikte, alsook negen bonustracks. ‘I’ve Got The Money, I’ve Got The Power’ focust zich op de A en B kantjes van de King singles die Brown opnam tussen 1958-1962 en is dus een prachtige aanvulling op het eerder op de markt gebracht dubbelalbum. Deze songs laten horen dat James, alvorens zijn grote successen te boeken, reeds heel wat in zijn mars had. Schitterende soulballads en wat vage rhythm & blues waren reeds ruimschoots aanwezig. Belangrijker is echter dat de kiemen voor Browns zo kenmerkende funky soul toen reeds gelegd werden. Gedurende 28 nummers hoor je een ‘op en top’ presterende Brown, gebackt zoals we via zijn latere opnames gewoon zijn, door de sublieme Famous Flames, die trouwens enkele instrumentale nummers voor hun rekening nemen. Het is duidelijk dat James Brown nog maar één stapje verwijderd was van een sterrenstatus. Die bereikte met hij de release van ‘Papa’s Got A Brand New Bag’.

Lambert Smits (4 ½)

In addition to the classic soul ballads that James Brown recorded in the period 1958-1962, the seeds were also laid for Brown's so characteristic funky soul. This compilation shows a top performing Brown, backed by his Famous Flames. Beautiful edition!

Camera Soul: Existence

1/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Existence
You
What I Deserve
I Need My Friends
In the City
Colorado Sky
Another Smile
Forever in Love
Life
One More Chance

Website Artiest
Camera Soul

Twee jaar geleden introduceerde ik hier de Italiaanse band Camera Soul met hun cd ‘Connections’. Nu is hun nieuw album uitgebracht, en weerom staan jazzfunk en soul centraal. Negen van de tracks werden door de broers Pippo en Piero Lombardo gecomponeerd, in samenwerking met zangeres Maria Enrica Lotesoriere. De tiende schreven ze samen met de Amerikaanse Kathryn Ballard Shut, die haar liefde tentoon spreidde op ‘Colorado Sky’. Hun vijfde album opent met de opgewekte, dansbare titeltrack. ‘You’ is eerder mid-tempo, waarna het uiterst dansbare en disco-achtige ‘What I Deserve’ volgt. De ballade ‘I Need My Friends’ is de volgende track, waarna het funky ‘In the City’ ons weer laat dansen. En ‘Colorado Sky’ is ook mid-tempo, gevolgd door de mooie bossa nova van ‘Another Smile’. Vervolgens dansen we weer op de discotonen van ‘Forever in Love’, en ‘Life’ klinkt eerder funky. Afsluiter ‘One More Chance’ is terug mid. Opnieuw een leuk album uit Bari van deze Camera Soul!

Patrick Van de Wiele (4)

Again a beautiful album from Bari by Camera Soul!

Julian Taylor Band: Avalanche

19/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Time
Take What You Need
Back Again
Avalanche
Sweeter
Learn To Love
Gone
Never Let The Lights Go Dim

Website Artiest
Julian Taylor

Julian Taylor is waarschijnlijk een naam die niet meteen een belletje doet rinkelen bij de meeste muziekfans. Toch is ‘Avanlanche’ alweer zijn derde studio album. Twee jaar geleden was Taylor succesvol met het album ‘Live At Lee’s Palace’. In 2014 volgde dan ‘Tech Noir’ en de dubbelrelease ‘Desert Star’ kwam uit 2016. De Canadees Julian Taylor, met een Afrikaanse en Mohawk background, vermengt met alle gemak soul, funk en rock-‘n-roll doorheen zijn oeuvre.
Het nieuwe album ‘Avanlanche’, dat in Toronto werd opgenomen in de Canterbury Sound en Soleil Studios herbergt acht onvolprezen originele nummers. Dit album was een werk van liefde. Met Kerstmis gaf zijn moeder hem een schatkist vol herinneringen die heel wat memorabilia uit zijn hele leven bevatte. Het was in wezen een tijdscapsule. Nadat Julian alle foto's, brieven, briefkaarten en uitvaartbrieven had doorgenomen, begon hij te schrijven wat ze allemaal voor hem betekenden en aanvoelden. Het was als een emotionele lawine, grimmig, mooi, pijnlijk, leuk en ontroerend tegelijkertijd. Toch begint dit alles met een coverversie. Stevie Wonder’s funky ‘Time’ mag de muzikale deur intrappen. De song is haast een amalgama van fijnen gitaarriffs met ingetogen wah-wah pedaal technieken, beukende drumpartijen, een opwindende blazerssectie en warme orgel arrangementen. De song ‘Take What You Need’ is dan weer vintages soul met een snuifje pop. Net zoals ‘Back Again’ zich spijkert met een wel hel hedendaagse sound.
De titeltrack staat dan weer in divergentie met de track ‘Sweeter’. Het pakkende ‘Learn To Love’ gaat over enkele vrienden die hij heeft verloren door zinloos geweld. In de track ‘Gone’ krijgen we een hemels mooi opgebouwde ballade opgedist. Maar ‘Learn To Love’ grenst dan weer aan de retro funky rocksound.

Philip Verhaege (4 ½)

The new album "Avalanche", recorded in Toronto in the Canterbury Sound and Soleil Studios, contains eight unsurpassed original songs. This album was a work of love.

Jon Gindick: Love At The All Night Cafe

10/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Load Me Up, Baby
Feeling Her Gone
Baby's Got The Blues
The All Night Cafe
I Love The Feminine Girl
I Was Born To Wail
Hand Holding Man
Can't Get That Girl Off My Mind
Happy Wife, Happy Life, Happy Home
Mississippi Moods

Website Artiest
Jon Gindick

Jon Gindick werd geboren in 1948 in Hollywood, Californië. In zijn vroege jeugd luisterde hij vaak naar de harmonica sound, waarbij Larry Adler "Rhapsody in Blue" een grote invloed op hem had. In 1954 verhuisde de familie Gindicks 200 mijl noordwaarts naar de stad Visalia in San Joaquin Valley. In de jaren zestig kreeg Jon zowel zijn allereerste gitaar en blues harp. Hij werd zowaar verliefd op de sound van The Beatles, The Rolling Stones, Paul Butterfield Blues Band en Bob Dylan. Hij performde met heel wat bands op de campus in Sproul Plaza.
Na zijn studies aan het Berkeley college in 1970 vond hij werk in een pakhuis. Maar de liefde voor de muziek, het songschrijven en het musiceren op zijn gitaar en harp lieten hem niet los. In het midden van de jaren ‘70 schreef Jon en zelf-gepubliceerde harmonica instructieboek met tape cassette. Hij verpakt dit alles met een Hohner harmonica en verkocht de kit voor $ 13,95 via Rolling Stone Magazine advertenties. Duizenden boeken vlogen letterlijk de deur uit en Jon werd een bekende figuur voor een generatie harpspelers. In 1984 schreef Jon zijn bestseller "Country and Blues Harmonica for The Musically Hopeless". Een boek en cassette die uiteindelijk meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Hij produceerde ook een harmonica-instructievideo samen met B.B. King, gedistribueerd door Hohner. Deze aanstekelijk, enthousiaste en grappige doe-het-zelfproducten maakten hem tot een van de meest populaire en beluisterde harmonicaspelers van het tijdperk. In 2010 ontmoette hij multi-instrumentalist en producer Ralph Carter. In 2010 en 2016 realiseerde hij zijn hoog aangeschreven album 'When We Die, We All Come Back As Music', geproduceerd en begeleid door Carter. Nu heeft Jon zijn tweede album 'Love At The All Night Cafe' in de winkelrekken. Het is meteen ook een krachtig en innovatief aanbod dat een eigen blues sound creëert. Gindick wordt ondersteund door het trio Ralph Carter op bas, gitarist Franck Goldwasser en Pete Gallagher op drums. De twaalf tracks zijn een amalgama van blues, swing, soul en R&B. In het openingsnummer 'I Was Born To Wail' geeft Jon geschiedenisles over de blues harp. De slow blues’ feeling ‘Her Gone’ is een emotioneel maar klassieke Memphis soultrack. Het snedige ’Baby’s Got The Blues’, het Latin beïnvloede ‘The All Night Cafe’ en het piano begeesterde ‘Nighthawks’ zijn maar enkele hoogtepunten op de release. In het swingende ‘Happy Wife, Happy Life’ en ‘I Love The Feminine Girl’ bewierookt Jon zijn wettige wederhelft. En ook de piano ballade ‘The Song I Could Not Write’ kan ons meer dan bekoren.
En ook het feeërieke ‘Can Not Get That Girl Off My Mind’ neemt ons vrijwel meteen bij het strot. Het ‘In The Land Of You' is een meer dan ordinaire en spraakmakende afsluiter. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

Gindick is supported by the trio Ralph Carter on bass, guitarist Franck Goldwasser and Pete Gallagher on drums. The twelve tracks are an amalgam of blues, swing, soul and R&B.

Various Artists: Souled Out (As Featured On UK TV Commercials)

2/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ve Got My Mind Set On You: James Ray
Green Onions: Booker T And The M.G.’S
I Just Want To Make Love To You: Etta James
I Want You So Bad: James Brown & The Famous Flames
My Baby Just Cares For Me: Nina Simone
Reet Petite: Jackie Wilson
I Like It Like That: The 5 Royales
Shop Around: The Miracles
Oh What A Night: Dells
In The Still Of The Nite: The Five Satins
I’m So Happy (Tra La La La): Lewis Lymon And The Teenchords
Do You Love Me: The Contours
Money (That’s What I Want): Barrett Strong
Let It Roll (Let The Good Times Roll) Part 1: Earl Knight & George Kelly
Let It Roll (Let The Good Times Roll) Part 2: Earl Knight & George Kelly
Little By Little: Nappy Brown
Road Runner: Bo Diddley
Little Bitty Pretty One: Thurston Harris & The Sharps
This Little Girl’s Gone Rockin’: Ruth Brown
Mess Around: Ray Charles & His Orchestra
Walk That Walk: Eddie Bo
Boom: John Lee Hooker
Sorry But I’m Gonna Have To Pass: The Coasters
Ain’t That A Shame: Fats Domino
Good Rockin’ Daddy: Etta James
Mannish Boy: Muddy Waters
Yum, Yum, Yum: Joe Tex
Is You Is Or Is You Ain’t (My Baby): Louis Jordan

Het is alom bekend dat firma’s maar al te graag teruggrijpen naar oudere, maar vooral bekende soul, blues en rhythm & blues opnames om hun producten aan te prijzen. Niet alleen stimuleerde dit de verkoop van de aangeboden artikelen, maar het bracht ook de song opnieuw onder de aandacht, wat dan weer voor een verkoop van de single of het album, waaraan het nummer onttrokken werd, zorgde. Net als in Engeland, kregen wij ook via TV commercials hiervan ons deel, denk maar aan het, ook op deze verzameling opgenomen, door Coke aangewende ‘I Just Wanna Make Love To You’ van Etta James. Het Jasmine label heeft nu 28 van deze nummers gebundeld, die gebruikt werden voor TV Commercials in het Verenigd Koninkrijk. Multinationals als o.a. Mercedes, Suzuki, Chanel No.5, Kellogg’s Wheats, T-Mobile, Lidl, Danone Actimel, Hummer H3, Volkswagen Passat, Lee Jeans en Budweiser zochten er hun toevlucht tot Amerikaanse soul, blues en rhythm & blues, om hun verkoopcijfers een boost te geven.
Op deze schitterende compilatie krijgt je niet alleen de originele versie van deze nummers, maar ook gegevens met betrekking tot componist, label, jaartal van opname, noteringen in hitparades en natuurlijk het merk dat beroep op ze deed. Deze originele insteek maakt van ‘Souled Out’ een heel leuke uitgave.

Lambert Smits (5)

Very nice album that bundles 28 soul, blues and rhythm & blues classics that companies used for their UK TV Commercials.

Jimmy Lee: Lovely Day

13/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Think I’ll Tell Her
Hold Back The Night
Goin’ Out Of My Head
Lovely Day
Look Me Up
Just Don’t Want To Be Lonely
What Kind Of Fool Am I
Pride And Joy
Maybe Tomorrow
Zoom

Website Artiest
Niet gekend

Zanger & muzikant Jimmy Lee maakt al decennia lang deel uit van de muziekscène in Philadelphia en New Jersey. Hij begon ooit in de lokale groep The New Side of Town, en stapte daarna over naar The Ebonys. Enkele jaren later werd hij ingehuurd door de groep The Magic of The Blue, met wie hij de wereld rondtoerde. Ze werden populair, kregen een platencontract bij Atlantic Records en veranderden hun naam in Fat Larry’s Band. Die band scoorde indertijd een grote hit met ‘Zoom’. Jimmy toerde vervolgens nog met Earth, Wind & Fire, Chaka Khan & Rufus, The Jacksons, Natalie Cole en The Brothers Johnson. Op 17/5/2016 werd hij opgenomen in The Legends of Vinyl Hall of Fame, en toert nu met Blue Magic rond. Zijn nieuwe cd werd geproduceerd door Butch Ingram, en daarop covert hij een aantal bekende, mooie soulsongs. Ronnie Dyson’s ‘I Think I’ll Tell Her’ is de eerste in het rijtje, waarna ‘Hold Back The Night’ van The Trammps volgt. Little Anthony & The Imperials’ ‘Goin’ Out Of My Head’ is de volgende, hier beter bekend in de versie van Luther Vandross. De titeltrack is uiteraard de hit van Bill Withers, gevolgd door Blue Magic’s ‘Look Me Up’. En The Main Ingredient’s ‘Just Don’t Want To Be Lonely’ volgt daarop, met Sammy Davis’ ‘What Kind Of Fool Am I’ als volgende track. Marvin Gaye’s ‘Pride And Joy’ swingt de pan uit, maar ‘Maybe Tomorrow’ is een originele track van Butch Ingram. Met een nieuwe mid-tempo versie van Fat Larry’s Band hit ‘Zoom’ sluit Jimmy af. Een leuke cd die het old school soul gevoel doet herleven!

Patrick Van de Wiele (4)

A nice album that makes me relive that old school soul feeling!

Ellis Mano Band: Here And Now

5/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Whiskey
Here And Now
Where We Belong
Goodbye My Love
A Lifetime
Badwater
Georgia
Bad News Blues
I Want You Back
Jeannine

Website Artiest:
Ellis Mano Band

Een supergroep geboren? Vier Zwitserse muzikanten die internationaal hun sporen ten dienste van anderen plugden, pompten op enkele maanden tijd een debuutalbum in elkaar dat perspectieven opent op een nog grootser vervolg.. Vocalist Chris Ellis zingt met een perfect verzopen stem in de heavy bluesrock opener ‘Whiskey’. De uitstekende kwaliteiten van het viertal komen druppelsgewijs aan de oppervlakte wanneer blues en southern rock met soulinvloeden door de songs stromen. Mooi ritmisch gitaarspel van Edis Mano en intens sensuele vocals van Chris Ellis in ‘Here And Now’. Vocals met een timbre dat bij Joe Cocker zal aanleunen na een uitbundige rook- en dranksessie. Nog beter wordt het wanneer gastmuzikant Manuel Halter achter de toetsen kruipt van zijn Hammond B3 orgel. Het inventieve slagwerk swingt uit de handen van Nico Looser, een ontoepasselijke naam voor de voormalige drummer van violiste Scarlet Rivera (Bob Dylan’s protégé). Naast het fenomenale ‘Whiskey’ staan er nog andere pareltjes op dit uitstekende album. ‘A Lifetime’ , krachtig en bezwerend, mag gerust een klassieker worden, zowel muzikaal als tekstueel: liefde is altijd zo dankbaar in vreugde én in spijt. ‘Badwater’ heeft de intensiteit van een Led Zeppeling song in al haar facetten, waarbij de rol van gitaar en orgel een mooi geheel vormen. Wil je het meer funky, ‘Georgia’ kreeg wat blazers mee. Langzaam evolueert het album richting soulrock dat herinneringen oproept aan de legendarische Muscle Shoals studio met achtergrondkoortjes. De groove in ‘Bad News Blues’ laat je zeker niet onberoerd wanneer Chris Ellis vertelt “ I’ll Keep my pride and she’ll keep the car”. Als afsluiter gaan de heren leuk ‘back in time’ met een burlesque cabaretsong ‘Jeannine’.
Als debuutalbum absoluut een voltreffer die smeekt om een opvolger.

Line-up
Chris Ellis (Vocals)
Edis Mano (Guitars)
Nico Looser (Drums)
Severin Graf (Bass)

Guest Musicians:
Hammond (Kico Babic, Manuel Halter)
Horns (Florian Egli, Michael Gilsenen, Dave Blaser)

Marino Serdons (4)

Very strong debutalbum wit outstanding blues-rock-soul songs….and an audience asking for a more.

E.L.S Band: Dark Blues Sky

24/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Empty Arms
Palace Of The King
Bad Boy
Old Love
Big Legged Woman
Superstition
I’d Rather Go Blind
Turn Back The Hands Of Time
Feels Like Rain
Further Information
Need Your Love So Bad
Crosstown Traffic
Take Mine

Website Artiest
E.L.S Band

E.L.S Band komt uit Karlskoga, Värmland in Zweden. Daar werd ook de band opgericht in 2015.
Het repertoire was en zijn tot nu toe, fijn uitgekiende covers die blues, soul en heel wat rock-‘n-roll overspannen. De band heeft in de loop der jaren gespeeld op een groot aantal festivals en clubs, én heeft zo een trouwe fanbase opgebouwd. Ze promoten nu hun eerste full lenghte album ‘Dark Blues Sky’, op het label Sound Station Records. Stig Pettersson (gitaar, vocals), bassist Lasse Lövgren, drummer Erik Lindstedt en Hammond orgelvirtuoos/producer Peter Dahl trokken naar de Meadow Creek Studio. Samen blikten ze dertien coverversies in. Verwacht je hier aan geen flauw afkooksel van de songlist. Neen, de band geeft gelukkig een eigen twist aan de nummers. West Coast tunes zijn hier de hoofdmaat. Net zoals zijn opwindende gitaarriffs, de strakke drums en de zeer opwindende Hammond orgelarrangementen, leent Stig’s ruig stemtimbre zich perfect voor hun beoogde sound. Het volgende doel is nu om een album uit te brengen met eigen materiaal. De basis is alvast gelegd. Wij zijn fan, nu u nog..!

Philip Verhaege (4)

The repertoire was and is, until now, well-chosen covers that span blues, soul and some rock and roll. Stig's rough voice timbre lends itself perfectly to their intended sound. Just like his exciting guitar riffs, the tight drums and the very exciting Hammond organ arrangements. The goal now is to release an album with their own material. The basis has already been laid.

Little Joe Cook: Peanuts And Other Delicacies, The Little Joe Cook Story 1951-1962

15/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Make It In (Evening Star Quartet)
Say A Prayer For The Boys In Korea (Evening Star Quartet)
This I Know (Little Joe Cook And The Thrillers)
Let’s Do The Slop (Little Joe Cook And The Thrillers)
Peanuts (Little Joe Cook And The Thrillers)
Lilly Lou (Little Joe Cook And The Thrillers)
The Echoes Keep Calling Me (Little Joe The Thriller)
Lonesome (Little Joe The Thriller)
I’m A Fool (Little Joe Cook And The Thrillers)
What’s Happened To You Halo? (Little Joe The Thriller)
Don’t Leave Me Alone (Little Joe The Thriller)
It’s Too Bad We Have To Say Goodbye (Little Joe The Thriller)
Mine (Little Joe The Thriller)
Cherry (Part 1) (Little Joe)
Cherry (Part 2) (Little Joe)
Need Somebody (Little Joe)
It’s Been A Long Time (Little Joe)
I’ll Never Let You Go (Little Joe)
Give Me All Your Love (Little Joe)
Ev’ry Now And Then (Little Joe)
Goodnight Little Girl (Little Joe)
Please Don’t Go (Little Joe Cook And The Thrillers)
Stay (Little Joe Cook And The Thrillers)
Public Opinion (Little Joe Cook And The Thrillers)
Run Little Girl (Little Joe Cook And The Thrillers)
I Love You For Sentimental Reasons (Little Joe Cook And The Thrillers)
One More Time (Little Joe Cook And The Thrillers)
These Lonely Tears (Little Joe Cook)
This I Know (Little Joe Cook)

Little Joe Cook kan je best omschrijven als een ‘one hit wonder’, maar dan wel eentje die niet kon scoren in de charts. Zijn in 1957 samen met The Thrillers opgenomen ‘Peanuts’ is een klasbak van een rhythm & bluesnummer, dat trouwens zeer gegeerd is bij de verzamelaars van oldies. En toch wist het geen overtuigende plaats in de hitparades te veroveren.
Joe Cook werd in 1922 geboren in een door en door religieuze familie. In 1934 vormt hij samen met drie neven de gospelgroep The Evening Star Quartet. In 1949, toen Cook 27 was, krijgt hij de mogelijkheid om op te nemen voor Gotham. Voor dat label nam het viertal 3, toen nog 78 toerenplaten op. Met de laatste van deze platen, opent trouwens deze verzamelaar. Wanneer het met het kwartet bergaf gaat, vormt Little Joe The Thrillers, met wie hij samen voor Okeh opneemt. Later probeert Cook nog potten te breken als soloartiest, maar ook dit wou niet echt lukken.
De 29 nummers op dit album zijn praktisch alle opnames die hij maakte tot en met 1962 en die zijn niet alleen zeer gevarieerd, maar geven ook een mooi beeld van wat een veelzijdig talent Little Joe toch was. Emotionele gospel, opmerkelijke rhythm & blues, sublieme doo-wop en hartverscheurende soul, Little Joe Cook had het allemaal in huis. In de late jaren ’60 verhuisde Cook naar Boston waar hij met optredens in clubs, een legendarische reputatie wist op te bouwen. Een mooie anekdote is dat hij tevens bewondering genoot via zijn Cadillac Seville. Vreemd zal je zeggen, maar niet als je weet dat de kentekenplaat ‘Nut Man’ vermeldde. Joe Cook overleed op 15 april 2014 op 91 jarige leeftijd.
Na beluistering van dit album, kan je moeilijk vatten dat deze uitermate getalenteerde artiest met zo een degelijk en gevarieerd repertoire, enkel maar bekend werd door zijn ‘Peanuts’.

Lambert Smits (5)

Little Joe Cook is best known for his song 'Peanuts'. That he was a very talented artist, who deserved more recognition than he received, can be heard on these 29 songs. Gospel, rhythm & blues, doo-wop and soul at its best!

Various Artists: R & B Queens of New Orleans

8/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Irma Thomas: Don’ Mess With My Man
Irma Thomas: Set Me Free
Irma Thomas: A Good Man
Irma Thomas: I May Be Wrong
Irma Thomas: For Goodness Sake
Irma Thomas: (Look Up) Whenever
Irma Thomas: Girl Needs Boy
Irma Thomas: Cry On
Irma Thomas: It’s Too Soon To Know
Irma Thomas: That’s All I Ask
Irma Thomas: Gone
Irma Thomas: I Done Got Over It
Irma Thomas: I Did My Part
Irma Thomas: It’s Raining
Irma Thomas: Two Winters Long
Irma Thomas: Somebody Told You
Katie Webster & Ashton Conroy: Baby Baby
Katie Webster: Hoo Wee, Sweet Daddy
Katie Webster With The Songettes: I Feel So Low
Barbara George: I Know (You Don’t Love Me No More)
Barbara George: You Talk About Love
Barbara George: If You Think
Barbara George: Send For Me (If You Need Some Lovin’)
Barbara George: The Recipe (For Perfect Fools)
Barbara Lynn: Dina And Patrina
Barbara Lynn: Give Me A Break
Barbara Lynn: You’ll Lose A Good Thing
Barbara Lynn: Lonely Heartache
Barbara Lynn: Second Fiddle Girl
Barbara Lynn: Letter To Mommy And Daddy
Barbara Lynn: You’re Gonna Need Me
Barbara Lynn: I’m Sorry I Met You

‘The Soul Queen Of New Orleans’ werd ze genoemd. We hebben het natuurlijk over Irma Thomas. Als dienster in een club in New Orleans, werd ze ontdekt door zanger en orkestleider Tommy Ridgley. ‘Don’t Mess With My Man’, een stomende rhythm & blues, behoort zeker tot haar grootste successen. De ontelbare keren dat het nummer gecoverd werd, zegt genoeg over de kwaliteit ervan. Haar in deze compilatie opgenomen acht singles, A en B kantjes, die ze maakten toen ze nog ‘Soul Queen’ in wording was, overspannen de periode van 1959 tot en met 1962. Deze 16 overwegend soulnummers geven blijk van haar uitzonderlijke stem en talent om zich in een nummer in te leven. Naast ‘Dont Mess With My Man’, schitteren hier ook haar hits ‘Cry On’, ‘Gone’, ‘I Done Got Over It’, ‘I Did My Part’ en ‘It’s Raining’. Dit laatste nummer zou trouwens in 1981 opgepikt worden door niemand minder dan Shakin’ Stevens.
Irma Thomas moest echter rekening houden met de geduchte concurrentie van Katie Webster, Barbara George en Barbara Lynn, alhoewel er toch enige diversiteit was tussen de genres. Pianiste Katie Webster, die zich later als de boogie-woogie specialiste zou doen opmerken, flirtte in haar beginperiode ook met rhythm & blues en soul. Van haar krijgen wij drie songs die zijn opnam in 1958 en 1959. Zo is er ‘Baby, Baby’, dat ze later in haar carrière nog opnieuw zou inblikken, maar hier in een fantastische versie samen met Ashton Conroy. En parel van een ‘call and response song’.
Ook niet te versmaden zijn Barbara George en Barbara Lynn. Barbara George siert deze compilatie o.a. met haar grootste hit ‘I Know (You Don’t Love Me No More)’, gevolgd door haar eveneens de R & B charts bestormende ‘You Talk About Love’ en ‘Send For Me’. Stuk voor stuk kwalitatieve rhythm & blues. Dat geldt trouwens ook voor Barbara Lynn, die het rijtje mag sluiten. Scoren deed Lynn met ‘You’ll Lose A Good Thing’, ‘Second Fiddle Girl’ en ‘You’re Gonna Need Me’, maar dat doet geen afbreuk aan de andere hier opgenomen nummers, die minstens evenwaardig zijn.
Nog even vermelden dat een groot deel van de songs van zowel George als Lynn door henzelf gecomponeerd werden, wat bewijst dat deze dames niet zomaar zangeressen waren.
Het Jasmine label heeft met dit album andermaal een prima compilatie in haar catalogus.

Lambert Smits (4 ½)

Super nice and unique compilation of the Jasmine label that spots the rhythm & blues and soul of Irma Thomas, Katie Webster, Barbara George and Barbara Lynn. Songs recorded between 1958 and 1962 during the initial period of these extremely talented singers.

Matt Andersen: Halfway Home By Morning

13/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

What Would Your Mama Say
Free Man
Something To Lose
The Bed I Made
Give Me Some Light
Better Than You Want
Gasoline
Over Me
Help Yourself
Long Rider
Take Me Back
Been My Last
Quarter On The Ground (A Song For Uncle Joe)

Website Artiest
Matt Anderson

De uit Peth-Andover, Canada afkomstige Matt Andersen begon zijn muzikale carrière in 2002 bij de New Brunswick gebaseerde band Flat Top. Met twee European Blues Awards voor ‘beste solo/akoestische act’ en liefst acht Maple Blues Awards voor entertainer van het jaar en vocalist van het jaar, is zijn prijzenkast meer dan rijkelijk gevuld. Al prijkt ook een Juno Award nominatie op zijn erelijst. In 2010 won Matt als eerste Canadese blues artiest de International Blues Challenge in Memphis in de categorie duo/solo. Nu heeft hij met zijn tiende release ‘Halfway Home By Morning’, een schitterende opvolger klaar voor het al even succesvolle ‘Honest Man’ uit 2016.
Matt Anderson opent de deur met ‘What Would Your Mama Say’. Of was het eerder mama die de deur opende. Ons maakt het niet uit. Maar met zijn heerlijke gitaarriffs, Chris Gestrin’s orgelarrangementen, blazerssectie van Jim Hoke op saxofoon, Charles Rose (trombone) en trompettist Steve Hermann én de backingvocals van The McCrary Sisters is dit meteen een dijk van een nummer. De melodieuze akoestische en elektrische gitaarriffs uit 'Free Man' zorgen voor dan weer een dansbare continuïteit. Het intiem duet ‘Something To Lose’, tussen Matt en Amy Helm, is een slow country songs dat perfect past in Matt’s ruw stemtimbre. Voor het ritmische R&B begeesterde ‘The Bed I Made’ kom je wel heel ongecompliceerd uit je zetel. Put on your dancing schoes…! En dan vindt Matt het tijd om wat country tunes te verweven in de release. ‘Give Me Some Lights’ en vooral het R&B begeesterde ‘Better Than You Want’ zijn ingekleurd met Andersen en Steve Dawson’s akoestische gitaarriffs, strakke baslijnen en alweer die schitterende hoornsectie. De track ‘Gasoline’ is een zeldzame instrumentaal nummer en leidt ons naar de soulvolle ballade ‘Over Me’. De akoestische tunes hebben alweer de bovenhand in ‘Long Rider’, al groeit de song langzaam en gestaag uit tot een heus chapiter. De emotionele liefdesballade ‘Been My Last’ brengt ons naar het afsluitende ‘Quarter On The Ground’ (A Song For Uncle Joe). Matt’s stem en zijn akoestische snaren beroeren ons hier vrijwel meteen. Of hoe eenvoud zo mooi kan zijn !

Philip Verhaege (4 ½)

Award-winning Canadian soul-bluesman Matt Andersen announces the forthcoming release of ‘Halfway Home by Morning’. Sweat-soaked soul meets incendiary rhythm and blues, with full doses of heartsick folk and Americana grit mixed in for good measure. Highly recommended…!

The Lachy Doley Group: Make Or Break

13/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

A Woman
Cruel Cruel World
The Greatest Blues
The Strut
Give It (But Just Can’t Take It)
Int The Alone
Make Or Break
Mix Tape
The Killer
Can’t Get Close To You

Website Artiest
The Lachy Doley Group

Toen Sydney een bloeiende muziekscene had, programmeerden de pubs en bars er vrijwel dagelijks een hoop talent. En laat Lachy Doley nu net zo iemand zijn. Hij verhuisde als tiener uit Adelaide en werkte met de crème van de soul-funk-blues-scene in de binnenstad van Sydney . Dit alles leidde hem al snel tot sideman-stints voor enkele van Australië's grootste artiesten zoals Powderfinger, Wolf Mother, Jimmy Barnes, Billy Thorpe en Bernard Fanning, om er hier slechts een paar te noemen. Sindsdien wordt Lachy geprezen als een van de belangrijkste en meest gevierde nieuwe blues en soul Hammond Organ-spelers ter wereld. Zijn geweldige band met drummer Jackie Barnes en bassist Joel Burton hebben in een korte tijdspanne een ongelooflijke fanbase opgebouwd. Grote muziekfestivals zoals Montreal Jazz, Bospop en Blues Peer staan inmiddels op hun curriculum vitae. Nu kondigt de band met volle trost hun vijfde landspeler aan. Het album werd geproduceerd door Lachy en Kieran Collings. Werd opgenomen door Ted Howard (Yothu Yindi Paul Kelly, Kasey Chambers), gemixt door Paul McKercher (Josh Pyke, Papa Vs Pretty, Sarah Blasko, You Am I, Eskimo Joe), en werd gemasterd door de Grammy Award-winnende Brian Lucey (The Black Keys, Ray LaMontagne, Royal Blood, Biffo Clyro). Het swingende ‘A Woman’ typeert meteen de psychedelische seventies sound van Lachy. Funky Hammondorgel invloeden, high speed tempo en knappe interactie houden dit alles spannend. De ongelooflijke ‘gnarly riffage’ die volgt komt niet van een gitaar, maar van Lachy’s Hohner D6 Whammy clavinet. Zo ook bij het soul begeesterde ‘Cruel Cruel World’ met zijn stevige riffs en funky injecties, de bluesrocker ‘The Greatest Blues’ en het uptempo ‘The Strut’. En Lachy speelt op zijn Hammond ook enkele subtiele rock beïnvloede songs zoals met ‘Give It’ (But Just Can’t Take It). Enige cesuur in de release zijn zowaar ‘Into The Alone’, de stemming wisselende titeltrack ‘Make Or Break’ en het nummer ‘Mix Tape’. Al is dit alles toch vrij relatief. Het funky ‘The Killer’ en de sterke ritmiek uit ‘Can’t Get Close To You’ zijn volgende hoogtepunten op de release. Heerlijke plaat…!

Philip Verhaege (4 ½)

Lachy has gone on to be hailed as one of the most important and celebrated new Blues/Soul Hammond Organ players in the world. His killer band of Jackie Barnes (drums) and Joel Burton (bass) have built an incredible following one sold out room at a time, and they’ve become regulars on international blues, jazz and good music festivals.

Georgina Peach & The Savoys: I’m On My Way

8/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Palm Of Your Hand
Early Times
I’m On My Way
Perfidia
I’d Rather Go Blind
Walking The Dog
If You Don’t Think
I Can’t Help Myself
I Know (You Don’t Love Me No More)
Honey Hush
God Trying To Get Your Attention
Money (That’s What I Want)

Website Artiest
Georgina Peach & The Savoys

Een betere titel voor hun debuutalbum hadden Georgina Peach & The Savoys niet kunnen kiezen, want inderdaad Georgina ‘Cheri Addo’ Peach is samen met haar kompanen onderweg naar een prachtige carrière. Niet verwonderlijk als je ziet dat ze zich laat omringen door de ‘crème de la crème’ van de Nederlandse muzikantenscene. Dat zijn supergitarist Jerome van Gasteren, aka CC Jerome, Roy Raaijmaker op piano en orgel, Evert Hoedt en Mikkel van der Meulen op de tenor- en baritonsax, Martin Ubaghs op bas en Darryl Ciggaar op drums. Voor dit album werden The Savoys aangevuld met percussionisten Gijs de Jong en Roel Blommers en Mischa van Dalsen die op ‘I Can’t Help Myself’ van The Four Tops de mondharmonica aan de lippen mag zetten. De opgang van Georgina leest als een roman. Als dienster in een café serveert ze, zoals steeds, ook die avond weer de drankjes. Dat doet ze ook voor de band die er komt optreden en er ietwat mistroostig bij zit. Reden is dat hun zanger vertrokken is. Georginas baas kent echter de oplossing. Hij fluistert CC Jerome in het oor dat zijn dienster een niet onaardige stem heeft. De band waagt het erop met een knal van een optreden als resultaat. Vorig jaar zagen we Georgina, toen nog met The Originators aan het werk op het Sjock festival. Wat we hoorden was een talent dat nog volop aan het openbloeien was. Dat stadium heeft Georgina nu resoluut achter zich gelaten, zoals ze op ‘I’m On My Way’ laat horen. Met 12 bekende en minder bekende covers, die de band toch van een persoonlijke touch weet te voorzien, laat Miss Peach haar veelzijdigheid horen. Soulvolle swing en rhythm & blues vormen de rode draad door het album. Aftrapper, het van Dolly Lyon geleende ‘Palm Of Your Hand’, zet meteen de kracht van Georginas prachtige stem, nog geaccentueerd door de stevige saxen en subtiel maar mooi pianowerk, dik in de verf. Met ‘Early Times’ wordt het tempo wat opgedreven. Soulvol, rockend en swingend, inclusief sublieme saxen weet Georgina ‘when rhythm & blues turns to soulful rock & roll’ te doen herleven. Dé verrassing kondigt zich aan met de door een lazy orgeltje onderbouwde vocale versie van ‘Perfidia’ dat zowel ska- als reggaefans zal doen watertanden. Etta James’ ‘I’d Rather Go Blind’ is reeds in ontelbare versies verschenen, maar zelden zo imponerend als deze. Gewoonweg subliem! Met Rufus Thomas’ ‘Walking The Dog’, met de inspirerende pianoklanken van Roy Raaijmaker voelen we ons onmiddellijk in het New Orleans van Professor Longhair en Dr. John. Het opzwepende ‘If You Don’t Think’ is dan weer hét uitgelezen moment waarop Jerome voluit op de zes snaren kan gaan. Heerlijk rockend werkt Georgina zich even later door ‘Honey Hush’, waarna ze in Keb Mo’s ‘God Trying To Get Your Attention’ het gospelkraantje volledig open draait.
Vlug je ontslag geven als dienster en je volledig op de muziek concentreren Georgina. Want met zo een fantastische band die jou perfect aanvoelt, is een gouden muzikale toekomst verzekerd.

Lambert Smits (5)

A new fantastic Dutch band is born! Georgina's powerful soulful voice and her excellent band make this album a must have.

Kyla Brox: Pain & Glory

8/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

For The Many
Pain & Glory
Sensitive Soul
Bluesman'S Child
Bloodshot Sky
Choose Life
Devil'S Bridge
In The Morning
Compromise
Let You Go
Away From Yesterday
Lover'S Lake
Don'T Let Me Fall
Manchester Milan
Top Of The World
Hallelujah

Website Artiest
Kyla Brox

Blues, funk en soul zijn onlosmakelijk verbonden met het werk de bekroonde singer-songwriter Kyla Brox. Met haar ruwe talenten werd ze beschreven als ‘the finest female blues singer of her generation’. Als winnaar van de ‘UK Blues Challenge 2018’ , heeft Kyla de eer om haar thuisland in Memphis te vertegenwoordigen tijdens de ‘2019 International Blues Challenge’. Net zoals ze ook present was op het Europese evenement op de Azoren in 2018. Met een enorme knipoog naar haar status in de Britse blues, maakte de ‘UK Blues Federation’ Kyla in 2016 tot een officiële ambassadeur van UK Blues. Ze is ook een van de amper drie Britse zangeressen die het voorrecht hebben om te worden opgenomen in de “50 Women of the Blues Spotify”- afspeellijst. Kyle is de dochter van The Aynsley Dunbar Retaliation vocalist/orgelist Victor Brox. Ze begon haar carrière in haar vaders band en heeft inmiddels een eigen sound ontwikkeld. In 2016 had ze haar debuutplaat ‘Throw Away’. Nu heeft ze dus met ‘Pain & Glory’ een al even knappe opvolger. Het vloeiende gitaarwerk van Paul Farr , de geïnspireerd baslijnen van Danny Blomeley en de strakke drums van Mark Warburton vormen de ideale ritmesectie. Funky songs als ‘For The Many’ en ‘Let Go’ zorgen samen met de intieme ballades ‘Pain & Glory’, ‘Choose Life’, ‘Compromise’, ‘Manchester Milan’ en ‘Lover’s Lake’ voor enige diversiteit. Soulkrakkers ‘Sensitive Soul’ en ‘In The Morning’ zorgen samen de swingende blues songs als ‘Bluesman’s Child’ en de moderne blues track ‘Bloodshot Sky’ voor opeenvolgende chapiters. En dan moet het ritmische ‘Devil’s Bridge’ en het New Orleans begeesterde ‘Top Of The World’ nog de revue passeren. Het emotionele ‘Hallelujah’, origineel van Leonard Cohen, mag op een waardige manier de release beëindigen.

Philip Verhaege (4 ½)

Blues, funk and soul are inextricably linked with the award-winning singer-songwriter Kyla Brox. With her raw talent, she was described as "the finest female blues singer of her generation"

Various Artists: Stirring Up Some Mod Soul Action

15/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Marv Johnson: With All That’s In Me
McKinley Mitchell: No Love Like My Love
Hank Ballard and the Midnighters: Let’s Go, Let’s Go, Let’s Go
Wilbert Harrison: Let’s Stick Together
Lee Dorsey: Ya Ya
Richard Berry and the Pharaohs: Louie Louie
Marvin Gaye: Hitch Hike
The Blues Busters: Tell Me Why
Lester Lanin & His Orch.: Russian Roulette
The Righteous Brothers: Little Latin Lupe Lu
Wanda Jackson: Whirlpool
Odessa Harris: A Rocking Good Way
Otis Rush: Homework
Millie Foster: Love Wheel
Little Luther: Steppin’ High
Mamie Perry with Gus Jenkins Orchestra: Lament
Lazy Lester: I’m A Lover Not A Fighter
Jesse Fortune: Too Many Cooks
Chris Kenner: Land Of 1000 Dances
Mary Wells: Shop Around
Slim Harpo: I Got Love If You Want It
BB ‘Blues Boy’ King and his Orch.: 16 Tons
Barbara McNair: He’s A King
Eddie Holland: If Cleopatra Took A Chance
Arthur Alexander: You Better Move On

Destijds was het Mapleton Hotel in het hartje van London’s West End de thuishaven van de gerenommeerde Flamingo Club. Even, en misschien nog meer belangrijk was de tweede club, de in 1955 geopende Americana, die zich in de kelder van het gebouw bevond. De Americana omarmde alles wat maar iet of wat gelinkt kon worden aan het land van Uncle Sam. Het was dan ook de favoriete plek voor de Amerikaanse G.I.’s die nog steeds in Engeland gestationeerd waren. Mits het betalen van entree, kwam je er terecht in een wereld vol exotische geluiden. Je kon er de ganse nacht vertoeven en dansen op de muziek van live acts, die zowel rhythm & blues, blues, jazz, calypso als het op dat moment meest geliefd genre, ska brachten. In 1958 verhuisde de Flamingo Club naar een nieuwe locatie, maar behield de sfeer van de Americana Club en werd al vlug ‘the place to be’ voor de aanhangers van de MOD cultuur. De muziek die er gedraaid werd was dansbaar en een groot aantal songs namen al vlug dagelijks bezit van de platendraaiers. Nummers die vaak wereldwijd bekendheid kregen, zoals Lee Dorsey’s ‘Ya Ya’ en het later door Bryan Ferry de hitlijsten ingezongen ‘Let’s Stick Together’ hier in de originele versie van Wilbert Harrison. Nog origineel hier is ‘Too Many Cooks’ van Jesse Fortune, dat later door Robert Cray gecoverd zou worden en zo zijn er op dit album nog meer te ontdekken. Lester Lanin zorgde er voor het skagevoel met ‘Russian Roulette’, terwijl The Righteous Brothers er een rockend popsfeertje introduceerden met ‘Little Latin Lupe Lu’. Muzikale diversiteit was er troef, zolang het maar matchte met de eigenheid van de club. Motown pioniers als Marv Johnson, Marvin Gaye en Mary Wells pasten perfect in het Americana Club plaatje, net als bluesartiesten Otis Rush, Lazy Lester, Slim Harpo en B.B. King.
‘Stirring Up Some Mod Soul Action’ is niet alleen een mooi klankbeeld van de sound die in de Americana Club weerklonk, maar is tevens een album met songs die ook vandaag nog moeiteloos overeind blijven en nog steeds ambiance kunnen brengen.

Lambert Smits (4 ½)

Not only a beautiful soundscape of the music in the London MOD clubs in the half of last century. But also a collection of rhythm & blues, blues, ska and soul that still sounds very fresh today. Beautiful compilation!

Sugaray Rayford: Somebody Home

9/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Revelator
Time to Get Movin'
You and I
My Cards Are on the Table
I'd Kill for You, Honey
Angels and Devils
Sometimes You Get the Bear (And Sometimes the Bear Gets You)
Somebody Save Me
Is It Just Me
Dark Night of the Soul

Website Artiest
Sugaray Rayford

Caron ‘Sugaray’ Rayford werd geboren in Tyler, Texas. Zijn dynamisch vocale spreidingen werden gevormd op zeven jarige leeftijd in de plaatselijke kerk, waar hij naast heel wat gospelsongs ook leerde drummen. Vijf jaar later verhuisde Rayford naar San Diego waar hij leadzanger werd bij de R&B en funkband Urban Gypsys. Deze band had privilege om shows te openen voor onder meer Dennis Quaid, Joe Louis Walker, Kal David, Super Diamond en Venice. Toen al had Sugaray zijn hart verpand aan de blues en soulsound. In 2011 werd hij de nieuwe vocalist voor de band The Mannish Boys. Na zijn overdonderende debuutalbum ‘Blind Alley’ was Rayford ook succesvol met de release ‘Dangerous’ in 2013. En dat zal met zijn nieuwste telg ‘Somebody Home’ volgens ons niet minder zijn. De tien originele nieuwe blues-, soul- en rock-'n-roll-nummers werden geschreven door producer en Forty Below Records labeloprichter, Eric Corne. Sugaray opent spectaculair met een hiphop intro, maar de song groeit langzaam en gestaag uit tot een onvervalst soulnummer. En het gaat crescendo met de soul bluesrocker ‘Time To Get Movin’, dat is geënthousiasmeerd met knappe gitaarriffs en een beukende ritmesectie van gitarist Rick Holmstrom , bassist Taras Prodaniuk, drummer Matt Tecu, toetsenist Sasha Smith, gitarist Eamon Ryland en de blazerssectie uit The Late Night Show van Conan O'Brien. Het handelsmerk voor Rayford. De tracks ‘You And I’ en de ballade ‘My Cards Are On The Table’ zijn alweer onvervalste soulsongs. Dit alles divergeert met het swampy ‘I’d Kill For You, Honey’ en het modern spijkerende ‘Angels And Devils’. En Rayford soulstem zit ook gegoten bij nummers als ‘Sometimes You Get The Bear’ en de zweemzoete ballade ‘Somebody Save Me’. De blazerssectie geeft, samen met de backingvocals, een adequate swing aan de song ‘Is It Just Me’. Het afsluitende ‘Dark Night Soul’ is alweer op het lijf geschreven van Sugaray Rayford’s imposante soulstem. Sugaray Rayford is een grote knuffelbeer met een enorm stembereik.

Philip Verhaege (5)

Sugaray Rayford is a big cuddly bear with a huge vocal range. Nominated for four Blues Music Awards, including “BB King Entertainer of the Year,” powerhouse, soul-blues singer, Sugaray Rayford will release ‘Somebody Save Me’. It’s an ambitious album that slides gracefully between the new blues and old-school soul…!

Various Artists: Take A Trip (From The Countryside To Big City)

1/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tasso Zachary And His Orch.: Louisville, KY
Johnny Guitar Watson: Highway 60
Percy Mayfield: Louisana
Jimmy Vick & The Victors: Take A Trip
Larry Green: Long Black Train
Jackie Dunham: All Around The World
The Pacers: Short Squashed Texan
Bob Arlin: East L.A.
Little Sam Davis: Goin’ To New Orleans
Jesse And Buzzy: Goin’ Back To Orleans
Elmon Mickle: Lonesome Highway
Big Walter: San Antonio
Roy Brown: Hurry Hurry Baby
Piney Brown: I’m Travelling
Andre Williams: Georgia Mae Is Moving
Mr. Bo: I’m Leaving This Town
Bill Doggett: Quaker City
Bobby Long: Jersey City
Ramp Davis: Bayou Bounce
Elmon Mickle: Jackson Blues
Joe Liggins: Louisana Woman
Sonny Boy Williamson: City Of New Orleans
Monte Easter: Going Back To Kansas City
Little Freddie & Ripcords: Goodbye New York, Hello New Orleans
Bobby Davis & The Rhythm Rockers: Going To New Orleans
Bob Starr: My Girl Back In L.A.
Fletcher Smith: Brand New Neighborhood
Louis & Frosty: Train Time

Van in het begin tot zowat midden vorige eeuw, ontvluchtten vele Amerikanen het platteland om koers te zetten naar de stad. Redenen hiervoor waren er genoeg. Sommigen trokken naar de stad omdat de werkgelegenheden en de ermee verbonden verdiensten er hoger lagen, maar ook muzikanten trokken weg van het platteland. In de steden ontstonden namelijk de eerste opnamestudio’s, vaak in de achterkamer van winkels die elektrische toestellen verkochten en dat wakkerde de hoop op succes natuurlijk aan. Vanzelfsprekend leverde dat nummers op over het verlaten van de geboortegrond, het reizen via highways, de nieuwe veelbelovende stad, maar ook soms het gemis en het heimwee naar de oude stek.
Op nummer 18 van de Koko-Mojo serie, ‘Take A Trip’ met als subtitel ‘From The Countryside To Big City’ worden 28 van deze nummers gebundeld. Shouter Tasso Zachary zet samen met zijn orkest onmiddellijk al swingend en jumpend koers richting ‘Louisville, KY’. In de titeltrack voorspellen Jimmy Vick & The Victors ons een soulvolle trip. Dat is trouwens niet overdreven want met een goedgevulde tank vol ‘old school’ rhythm & blues, blues, jump, swing en wat soul scheuren we over Elmon Mickle’s door mondharmonica gestuurde bluesy en instrumentale ‘Lonesome Highway’, naar oorden als New Orleans, Quaker City, Louisana en Kansas City. Onze gidsen zijn bekende en minder bekende artiesten als Percy Mayfield, Bob Arlin, Bill Doggett, Joe Liggins en Sonny Boy Williamson.
Met ‘Take A Trip’ maak je zonder de deur uit te komen een fantastische muzikale reis, zowel door geografisch Amerika, als door zijn aanstekelijke muziekgenres. Andermaal een aanrader!

Lambert Smits (5)

With old school rhythm & blues, blues, jump, swing and some soul, legendary artists from these genres deliver you a fantastic musical journey with songs that refer to a city or place. This album is the next highlight in the Koko-Mojo series. Once again highly recommended!

Alexis Evans: I’ve Come a Long Way

19/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Took Me Back
I Made a Deal with Myself
Chocolate Seller
It’s not Wrong
I’ve Come a Long Way
It’s All Over Now
But I Do
Your Words
How Can I Get Over
Come Home with Me
Rock n’ Roll Healer

Website Artiest
Alexis Evans

Je kan de stad Bordeaux in Frankrijk niet onmiddellijk in verband te brengen met soulmuziek, eerder met wijn. Toch is het “enfant prodigé of soul” Alexis Evans daarvan afkomstig. Als kind ontdekte hij de Afro-Amerikaanse muziek en dankzij zijn vader leerde hij gitaar spelen. Op zijn zeventiende debuteerde hij. In 2016 verscheen zijn debuut ‘Girl Bait’, en nu is de opvolger er. Beter gezegd, die komt pas op 8 maart uit. Die cd werd gemixt in Sydney door Dojo Cuts’ en The Liberators’ baas Nate Goldentone, en gemastered in LA at Golden Mastering. Alexis heeft ondertussen uitgebreid rondgetoerd. Het mag dan wel een ambitieus project lijken voor een vijfentwintigjarige, waarvoor Alexis alle songs zelf schreef, maar van bij de soulvolle openingstrack ‘She Took Me Back’ hoor je echte “old school” soul. Daarna volgt de uptempo single ‘I Made a Deal with Myself’, echte Northern soul. ‘Chocolate Seller’ is eerder deep soul met funk, en ‘I’ve Come a Long Way’ is een ballade. ‘Your Words’ drijft op een Hammond orgel, en ‘How Can I Get Over’ is weer lekkere “old school” soul. Afsluiter ‘Rock n’ Roll Healer’ is meer door rock & roll beïnvloed. Alexis wou songs componeren die doen denken aan The Impressions, Allen Toussaint en Bobby Womack. Hij is er goed in geslaagd!

Patrick Van de Wiele (4)

Alexis Evans has done a good job in recreating soul music. Recommended if you like The Impressions, Allen Toussaint & Bobby Womack.

Michael Jerome Brown: That’s Where It’s At!

16/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Ask Me Why
Black Nights
Skeletons
Pharaoh
Everybody Ought To Treat A Starnger Right
Love’s A Funny Thing
Remember When
Here I am
Louisiana
Somebody Have Mercy
Curtis’ Blues
That’s The Way Love Is
Where Is The Song ?
Pharaoh (Reprise)

Website Artiest
Michael Jerome Brown

Michael Jerome Brown is een drievoudig Canadian Folk Music Award (Traditional Singer, 2015, Solo Artist, 2012 & 2008), Maple Blues Award (met 32 nominaties sinds 1999), Kerrville (Texas) New Folk Finalist, viervoudig Juno Award Nominee (Roots / Traditional Blues-categorieën) winnaar. Hij is een multi-instrumentalist, songwriter en een wandelende encyclopedie van American Roots-muziek. Michael is geboren in South Bend, Indiana en is de zoon van Engelse hoogleraren wier liefde voor muziek en poëzie hen inspireerde om hun negen jaar oude zoon naar de grote jazz-, blues- en folkclubs in Montreal te brengen. Op veertienjarige leeftijd was MJB al een vaste waarde in de levendige folk- en koffiehuisscene. Banjo, viool, mandoline, alle soorten gitaren en mondharmonica vormen allang geen geheimen meer voor MJB. De release ‘That’s Where It’s At!’ is zijn nieuwe album op het label Borealis Records. Het album concentreert zich op de connectie tussen akoestische blues, folk en soul. Michael’s gitaararrangementen laten zich leiden door en met drummer John McColgan op vijf nummers. Vocal gasten zijn onder andere Harrison Kennedy op het gospel begeesterde ‘Pharaoh’ en ‘That’s The Way Love Is’, Roxanne Potvin op ‘Remember When’ en Eric Bibb in het Delta blues geënthousiasmeerde ‘Everybody Ought To treat’ . Vijf originelen songs worden ingemengd met nummers van onder meer Blind Willie Johnson, Sam Cooke , Randy Newman en Stevie Wonder. Knap..!

Philip Verhaege (4 ½)

This release focuses on the connection between blues, folk and soul. Recorded largely live off the floor in Sherbrooke, Montréal, and Hamilton, Michael’s fingerstyle guitar and warm, unaffected vocals are front and centre, accompanied only by John McColgan’s funky drumming on five songs. Vocal guests include Harrison Kennedy, Roxanne Potvin and Eric Bibb. Five originals are mixed in with songs from Sam Cooke, Bobby “Blue” Bland, Al Green, and Stevie Wonder, as well as two spirituals from way back – the roots of gospel and soul.