Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Los Charly’s Orchestra feat. Omar: It’s So & History

31/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s So (Classic Vocal Mix)
It’s So (Classic Instrumental Mix)
History (Vocal Version)
History (Instrumental)

Platenlabel
Imagenes Recordings

Labelnummer
IMAGENES 072

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Los Charly’s Orchestra

Het in Londen gebaseerde collectief Los Charly’s Orchestra bestaat 10 jaar, maar is hier nog nooit aan bod gekomen. Juan Laya & Jorge Montiel, de twee producers achter dit project, zijn afkomstig uit Venezuela, en combineren disco uit de seventies met een Latin perspectief. Over de jaren heen hebben ze een aantal songs uitgebracht die uitgegroeid zijn tot moderne klassiekers, zoals ‘My Barrio & Al Ritmo Del Latin Funk’. De band bestaat uit: Xantone Blacq (keyboard), Mateus Nova (bas), Raphael Delphino (gitaar), Juan Laya (drums), John Allen (blazers), Ben Brown (strijkers) en Alejandro Martinez (percussie). Nu hebben ze Omar’s klassieker ‘It’s So’ uit 2006 onder handen genomen, en het resultaat is weerom Caribisch doordrenkte disco. De song klinkt funky en swingt erop los, met zelfs een Rhodes solo. Je krijgt zowel de vocale mix als de instrumentale versie. Op de achterzijde van deze EP staat ‘History’, een mid-tempo track, waarop Omar ontspannen uitkomt. Hier ook zowel de gezongen als de instrumentale versie. Een prima EP die brokken zal maken op de dansvloer. En een gepaste uitgave om hun tienjarig bestaan te vieren. Zeer leuk en aangeraden!

Patrick Van de Wiele (4)

A very fine EP that will do nicely on the dance floor. Very good for their 10th anniversary. Very nice and recommended!

Patrick Bradley: Intangible

23/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dear Friend
Funky Greens
Tailwind
On Tap
Intangible
Find the Way
Newport Coast
Winds of Change
Destiny
Out of Bounds

Platenlabel
Patrick’s Song Factory

Labelnummer
641444187324

Distributie
Niet vermeld

Promoagent
Great Scott PR

Website Artiest
Patrick Bradley

Drie jaar geleden liet ik u hier kennismaken met de Amerikaanse jazz fusion keyboardspeler Patrick Bradley via zijn cd ‘Can You Hear Me’. Daarop kreeg hij toen al hulp van veteraan Jeff Lorber, en dat is nu weer het geval. Het is Patrick’s tiende verjaardag als muzikant, en daarom noemt hij de inspiratie voor zijn album, dat vrijdag officieel uitkomt, ontastbaar en goddelijk. Verder kreeg Patrick, die zelf piano, orgel, Moog en Arp synthesizers bespeelt, hiervoor o.a. hulp van gitarist Paul Jackson Jr., gitarist Adam Hawley, bassist Jimmy Haslip, en uiteraard Jeff Lorber op synth bas, keyboards en zelfs gitaar. Patrick componeerde samen met Lorber alle songs, en voorzagen ze van arrangementen, terwijl Lorber de productie op zich nam. Openingstrack en single ‘Dear Friend’ bewijst eer aan de keyboardspelers die Patrick’s mengeling van contemporary jazz, rock, fusion en R&B beïnvloed hebben, zoals Keith Emerson, Richard Wright, George Duke, Joe Sample en Jon Lord. Daarnaast hadden bassisten Chris Squire en Jaco Pastorius en gitarist Alan Holdsworth een grote invloed op zijn arrangementen en melodieën. En hij voegt daaraan toe: “The tune also celebrates friendship of all kinds – whether it is the intimate friendship between a spouse or lover, a trusted best friend, a mentor, your family pet or the friendship expressed through songs of faith.” Het up-temponummer ‘Funky Greens’ ontsproot aan een trip naar het eiland Kauai. Daarna krijg je de wind van achteren met ‘Tailwind’, die hoop die je koestert in al wat je onderneemt. Bier van ’t vat komt onder de vorm van ‘On Tap’. Daarvoor moet je in België zijn, Patrick! De leuke titeltrack prijst o.a. de hand van God voor zijn muzikaal talent. ‘Find the Way’ heeft elementen van rock en fusion in zich. En ‘Newport Coast’ is één van zijn favoriete plekken langs de Pacific Coast Highway. Vervolgens staat ‘Winds of Change’ voor de talloze veranderingen in onze maatschappij. Rock komt weer naar boven met ‘Destiny’ en afsluiter ‘Out of Bounds’ laat horen dat er geen grenzen zijn aan muzikale vrijheid. In dit album is duidelijk de hand van Jeff Lorber te horen, en als je een fusion en jazzfunk fan bent, dan is dit zeker iets voor jou! Weerom leuk om te horen!

Patrick Van de Wiele (4)

This album bears clearly the mark of Jeff Lorber, and if you’re a fan of fusion and jazz funk, this one’s definitively for you! Nice to hear!

Viper Central: The Spirit Of God & Madness (A New Collection Of Songs From The West Coast Of Canada)

22/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gold Mine
Losing My Mind
Prophet Of The New World
Say Say
99 Cents Short
Ned Kelly
Cherry Red
I Won’t Be Left Behind
Devil’s Reel (traditional)
Devil’s String
Bloodvein Breakdown
The Mission
Bear Claw
Luxury Liner

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Viper Central

Deze Canadese bluegrassband bracht in 2008 hun debuutalbum ‘The Devil Sure Is Hard To Please’ uit, dat in 2012 een opvolger kreeg met ‘Thump And Howl’. Spilfiguur in de band is leadzangeres en violiste Kathleen Nisbet, die tevens verantwoordelijk is voor het schrijven van de meeste songs. Sinds hun bestaan heeft de band een serieuze evolutie doorgemaakt. Een evolutie die meteen te horen valt in de soulvolle opener ‘Gold Mine’, dat opgesmukt wordt door steelgitaar en daardoor ook een countrytintje krijgt. Bluegrass, de eerste liefde van de band, steekt dan weer de kop op in ’99 Cent Short’. Verhalen vertellen is een kolfje naar de hand van Viper Central. Een schitterend bewijs hiervan is de naar de Australische moordenaar genoemde song ‘Ned Kelly’. Kathleens talent op de viool komt aan de oppervlakte in de instrumentale traditional ‘Devil’s Reel’ dat gerust wat langer had mogen duren. Afsluiten doet de band met een heel aparte maar super geslaagde versie van Gram Parsons ‘Luxury Liner’.
‘The Spirit Of God And Madness’ is een zeer gevarieerd album geworden. Het creatief gebruik van banjo, gitaren, viool, mandoline, blaasinstrumenten en steelgitaar gekoppeld aan de bloedmooie stem van Kathleen Nisbet en songs die zowel blues, bluegrass, country, folk als western swing bevatten, heeft hier duidelijk gewerkt.

Lambert Smits (4)

Attractive mix of bluegrass, blues, country and a little folk. Original songs linked to some well-chosen covers and a violin driven instrumental traditional. Nice album!

Jeff Kashiwa: Fly Away

21/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Side By Side
Fly Away
Lullalo
Do It Again
Solstice
Six of One
7th Heaven
August Nights
The Long Road
The Sun Will Shine

Platenlabel
Coastal Access Music

Labelnummer
888295619790

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Jeff Kashiwa

Al jaren volg ik de Amerikaanse saxofonist Jeff Kashiwa. Geboren in Seattle wist hij al vroeg dat hij voorbestemd was voor een blaasinstrument. Jeff ging bij The Rippingtons, en speelde met hen overal ter wereld. Maar dat leidde tot meer dynamische ondernemingen in 1999 met een solocarrière, alhoewel velen daar met twijfels tegenover stonden. In 2004 richtte hij The Sax Pack op, een sax trio met Steve Cole en Kim Waters, waar ik fan van ben. Twee jaar later ging Jeff weer bij The Rippingtons voor hun 20ste verjaardagtournee. Nu is zijn tiende solo-cd uitgebracht, en meteen de eerste op een onafhankelijk label. Daarop staan songs die het bitterzoete besef uitdrukken hoe vlug de tijd voorbij gaat, en tegelijkertijd de opwinding over wat er op ons afkomt. Jeff bespeelt alt & tenorsax, fluit, altfluit, klarinet en het EWI. Hij wordt bijgestaan door The Coastal Access Band, die bestaat uit: Melvin Davis (bas), Dave Hooper (drums), Allen Hinds (gitaar) en Mark Ellis Stephens (Rhodes & piano). Jeff schreef alle songs zelf, arrangeerde en produceerde ze, behalve twee. Opener ‘Side By Side’ is een opgewekt nummer, gevolgd door de titeltrack, die aan The Rippingtons doet denken. Op ‘Lullalo’ komt Marc Antoine akoestische gitaar spelen, waarna Jeff de Steely Dan klassieker ‘Do It Again’ covert. Een ‘Solstice’ is een keerpunt bij de jaargetijden, en Jeff brengt dit eerder rustig. Daarna komt ‘Six of One’ nogal jazzy, terwijl ‘7th Heaven’ het EWI instrument naar voren brengt. En ‘August Nights’ zet hij eerder kalm neer, gevolgd door ‘The Long Road’. “Feel good” song ‘The Sun Will Shine’ sluit af. Een nieuw hoofdstuk voor Jeff in een mooie carrière en leuke smooth jazz tracks.

Patrick Van de Wiele (4)

A new chapter in Jeff’s interesting career with nice smooth jazz tracks.

Sylvia Bennett: For You

21/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

For You
Stay with Me
Two Hearts One Soul
I Never Thought
Fly Me to the Moon
Smile (Lounge Version)
Loving You
Look of Love (Smooth Pop Version)
Make Someone Happy
Glad to Know
Smile (Chill Version)

Platenlabel
Out of Sight Music

Labelnummer
OSM1721

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Sylvia Bennett

In 2010 liet ik jullie hier tweemaal kennismaken met de Amerikaanse zangeres Sylvia Bennett. Toen recenseerde ik immers haar cd’s ‘Smile’ en ‘It’s Christmas Time with Sylvia Bennett’. Sylvia werd geboren in Italië en groeide op in de USA. Ze trad als zangeres in de voetsporen van haar idolen Barbra Streisand, Ella Fitzgerald, Barry Manilow en Bette Midler, en stond in het voorprogramma van Bob Hope, Dizzy Gillespie, Barry Gibb enz. Haar grote doorbraak kwam er tijdens de jaren tachtig, toen Lionel Hampton haar onder zijn vleugels nam, en haar de eerste vrouwelijke zangeres met hem in dertig jaar maakte. Sylvia zei: “Lionel validated me as a performer and inspired me to be the best singer I can be. He made me realize that the audience was the most important thing and that all I needed to do was to sing from the heart and be honest.” Met hem toerde ze en nam twee albums op, waarvan er één voor een Grammy Award genomineerd werd. Nu heeft ze een nieuw album, geproduceerd door haar producer Hal Batt (Julio Iglesias, Gloria Estefan), waarop ze jazz fusioneert met Electro pop. Het sambaritme in de titeltrack maakt dat het feestelijk klinkt, waarna ze op een jazzy manier zingt dat het waard is om bij haar te blijven en haar lief te hebben. Op ‘Two Hearts One Soul’ is Peet Project’s Peter Perencz met zijn viool aanwezig. Een smooth nummer! ‘I Never Thought’ is opgewekte Electro-pop, gevolgd door de klassieker ‘Fly Me To The Moon’, maar gebracht op een rustige, smooth popwijze. Daarna is de loungeversie van ‘Smile’ aan de beurt, dat op het einde in een chillversie terugkomt. ‘Loving You’ is een positieve track, met de smooth popversie van standaard ‘Look Of Love’ erachter. ‘Make Someone Happy’ komt rustig over, waarna ‘Glad To Know’ in dezelfde stijl afsluit. Moderne liefdesliedjes in een jazzy omgeving met de mooie stem van Sylvia Bennett er bovenop. Best leuk!

Patrick Van de Wiele (4)

Modern love songs in a jazzy environment with the beautiful voice of Sylvia Bennett on top. Very nice!

Chris Guthrie Project: Gaining Altitude

16/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gaining Altitude
Bombi’s Bounce
Soledad
Danger Cat
When You Speak Softly
Feelin’ Snappy
What Time Remains
Good Old Mac
Jeux d’Or (for my Dad)
Elysium

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
191061701880

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Chris Guthrie

Uit Seattle komt het debuut van pianist & keyboardspeler Chris Guthrie. Chris schreef alle songs samen met smooth jazz multi-instrumentalist Steve Oliver, die mee op de cd speelde, de songs opnam en mixte, en ze produceerde. Chris heeft vroeger klassieke stukken op gitaar uitgevoerd, gitaar gespeeld in een bigband en in een jazz/blues trio, en recent keyboards in een alternatieve rockband. Nu heeft hij echter een stap opzij gezet en voor contemporary jazz gekozen. Het album werd tijdens verschillende sessies in 2016 opgenomen. Volgens Chris zijn mening valt dit project ergens tussen Steely Dan (zonder teksten evenwel) en de Pat Metheny Group. Dat zijn tegelijk twee grote muzikale invloeden die hij met Steve deelt. En uiteraard werd zijn voorliefde voor Steve’s muziek daar ook bij betrokken. De muziek op de titeltrack is alvast opgewekt, en lichtvoetig. Je krijgt zin om gaan te dansen. ‘Bombi’s Bounce’ is mid-tempo, en op ‘Soledad’ gaan ze ietwat de Latin richting op. Daarna klinkt ‘Danger Cat’ wat meer mainstream, maar ‘When You Speak Softly’ is een romantisch intermezzo. ‘Feelin’ Snappy’ doet me wat denken aan Santana, waarna ‘What Time Remains’ een ballade geworden is. Verder met ‘Good Old Mac’ in een “feel good” stemming, gevolgd door ‘Jeux d’Or (for my Dad)’, opgedragen aan zijn vader. En met het ingetogen ‘Elysium’ neemt hij afscheid. Een debuutalbum met moderne, funky en smooth kantjes, dat me zeker kon bekoren.

Patrick Van de Wiele (4)

A debut album from Seattle, with modern, funky and smooth touches, that touched me.

Glen Foster Group: Music Alchemy

14/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crashing Down
Cactus Whiskey And Alligator Steak
Joe The Crow
Caldera
Blue Monkey
The Ballad Of Uz And Buz
Why In The World
Sambuca
Stepping Out On Saturday Night
S O S
Groove Eleven

Platenlabel
Rescue Records

Labelnummer
RRCD1717

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Glen Foster Group

‘Music Alchemy’ is het zesde studioalbum van de Canadees Glen Foster. Glen studeerde rock, jazz en klassieke gitaar en sleepte twee zilveren medailles van de Royal Conservatory of Music in de wacht. In de jaren ’70 en ’80 was hij frontman van zijn eigen band Falcon en leadgitarist in de band van Ray Materick. Glen heeft dus een soliede basis en is zowat thuis in alle muziekgenres. Het componeren van de 11 songs en het uitschrijven van de arrangementen zullen dan ook geen problemen hebben opgeleverd voor Glen. Het album wordt voortgestuwd door een heuse blazerssectie, waartussen Glen gedoseerd zijn leadgitaarpartijen plaatst. Creativiteit is de man ook niet vreemd, daar is de ‘one chord bluessong’ ‘Joe The Crow’ met knap werk op de gedempte trompet door Marty Shepherd, een mooi voorbeeld van. En toch blijf ik toch voor een stuk op mijn honger zitten. Met het amper 20 seconden durende ‘Caldera’ waan ik mij zelfs in het repetitielokaal van de lokale fanfare. Als tussenvoegsel is daar evenwel niks mis mee, alleen spijtig dat het overgrote deel van de songs die erop volgen, niet echt kunnen overtuigen. Uitzondering op deze regel is evenwel het sobere country swingende ‘The Ballad Of Uz And Buz’. Deels ligt het aan de nummers zelf, maar ook aan Glens stem. Die is nogal vrij clean en licht. Een discreet schurend randje zou zeker vruchten hebben afgeworpen. Bovendien zouden sommige songs beter gediend zijn van een iets minder overdreven arrangement.

Lambert Smits (3)

11 original by horns and lead guitar driven songs which would often be better off with less worked out arrangements.

Blondie: Pollinator

14/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Doom Or Destiny
Long Time
Already Naked
Fun
My Monster
Best Day Ever
Gravity
When I Gave Up To You
Love Level
Too Much
Fragments

Platenlabel
NOBLE ID

Labelnummer
538263402

Distributie
BMG

Website Artiest
Blondie

Wat een teleurstelling. Ouder worden. Je afvragen waar je jeugdigheid is gebleven. Of je adoratie voor Blondie. De blonde geile meid van enkele decennia. Nu ook op leeftijd, maar artificieel gepolijst. Een icoon dat vasthoudt aan haar verleden. Hoe zielig en muzikaal zeker niet relevant.
‘Pollinator’, de elfde bestuiver, overdracht van pollen? Ook hier is de relevantie met haar songs ver zoek. De cd brengt naast een kloon van voorgaande popsongs (‘Long Time’), een mix van pop en rock zonder enige verrassing. Prachtig gezongen dat wel, de stem van Debbie Harry zal nog menige bejaarde een adrenalinestoot geven. Blondie stond vroeger voor stevige ‘punk’/poprock, de vrouwelijke tegenhanger van The Ramones. Sporadisch vind je nog iets terug van die anarchistische new wave (‘Gravity’), maar in deze tijd absoluut niet geloofwaardig. Ok, dit was de frustratie van een ouder wordende generatie. Je moet het haar wel nageven, op 72-jarige leeftijd kan onze Deborah nog steeds bekoren. En ook al heeft het genre haar houdbaarheidsdatum overschreden, de songs zijn perfect afgewerkt en laten je nog dansen in het hoofd. In ‘When I Gave Up To You’ hoor je wel de rijpere belegen vrouw met een lichte emotie in haar stem. Met de zin “Goodbey, It’s hard to say”, stampt ze een open deur in. Ja, het is moeilijk om afscheid te nemen. Van jeugd, muziek, liefde en een steeds schaarser wordende fanclub.

Line-up:
Clem Burke (Drums)
Leigh Foxx (Bass)
Matt Katz-Bohen (Keyboards, Piano)
Tommy Kessler (Guitars)
Debbie Harry (Vocals)
Chris Stein (Guitars)

Marino Serdons (3)

Jennifer Saran: Wake Up

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wake Up
Jesus To A Child (Tribute To George Michael)
Really
Me And Mr. Jones (Tribute To Billy Paul)
You Are My Star
Too Young To Know
Better Than Me
Look At Me Fly
Old Cape Cod (Tribute To Patti Page)
Try To Forgive (But I Cannot Forget)
Lean On Me (Tribute To Bil Withers)
Grace Is The Champion
I Will Always Be Your Home
My Love And Devotion (Tribute To Doris Day)
Aadguray

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Jennifer Saran

De Noord Amerikaanse Jennifer Saran bundelt op ‘Wake Up’ alternatieve popsongs, enkele originele nummers en een handvol covers. Als gastmuzikanten wist zij niemand minder dan Carlos Santana, Ladysmith Black Mambazo en Narada Michael Walden te strikken. Deze laatste tekende ook voor de arrangementen en nam de taak van producer waar. Voor ons een reden om de lat maar meteen hoog te leggen, te hoog zal later blijken. Het album opent met de titeltrack, een vrolijk nummer dat pop, ietwat soul en een vleugje wereldmuziek bevat en trouwens het enige nummer is waarop de leadgitaar van Santana te horen is. Jennifer is blijkbaar een grote fan van George Michael, Billy Paul, Patti Page, Bill Withers en Doris Day. Van hen covert ze respectievelijk ‘Jesus To A Child’, ‘Me And Mr(s). Jones’, ‘Old Cape Cod’, ‘Lean On Me’ en ‘My Love And Devotion’. Jammer genoeg voegt ze zelden iets aan deze nummers toe. Enige uitzondering is ‘Lean On Me’ dat door de inbreng van Ladysmith Black Mambazo een knappe make-over krijgt. De overige tracks zijn meestal lieflijke alternatieve poppy songs, maar blinken niet uit door originaliteit, wat het album al vlug richting ‘muzak’ stuurt.
Jennifer Saran heeft een niet onaardige stem, maar de nummers hadden iets pittiger mogen gekruid worden.

Lambert Smits (3)

Lovely alternative pop songs supplemented with some covers in a production of Narada Michael Walden. Carlos Santana's contribution is unfortunately limited to the title track. Ladysmith Black Mambazo can be heard on three tracks

Snafu: Live Nottingham 1976

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Keep Me Wondering
Long Gone
Big Legged Woman
Every Little Bit Hurts
Unsettled Dust
Highway

Bonus Tracks-Niagra:

Crossfire
Victim Of Love
Cold Eyes
Don’t Be A Fool

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD499

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Snafu

Het ‘heritage’ label Angel Air viert dit jaar haar twintigjarig jubileum. Meer dan 500 sixties platen werden opnieuw in het daglicht geplaatst en gingen ‘on air’. Niet altijd met ‘angel’ sounds. Tussen de baard bevinden zich oude juweeltjes. Begin jaren zeventig bekoorde de rythm & blues band SNAFU, (Situation Normal All Fucked Up). De rockband werd opgericht door de nog steeds actieve Bobby Harrison en bracht drie sterke albums uit. Een wereldtoernee, Europa en US op kop, volgde als support van The Eagles, The Doobie Brothers en ELP. In 1976, op het toppunt van hun muzikale escapades, werden zes songs uit één van de laatste live optredens geregistreerd in Nottingham. De bluesrock van Snafu ademt inspiratie van legendarische bands Little Feat en The Allman Brothers. Amerikaanse blues met slide-gitaar en een funkyritme doet ook denken aan de Amerikaanse Grandfunk Railroad. Al bij intro van dit live-album hoor je de eerlijke pure sound van een belegen groep. Rauwe ongepolijste zang van Bobby Harrison en funky gitaar van Micky Moody met Tim Hinkley (later sessie muzikant bij alle grote der aarde!!) op Hammond orgel. Bobby’s energie schuurt over zijn stembanden en Micky glundert/trekt vieze muilen bij het bepotelen van zijn slidegitaar. Enkele weken later wisselt hij Snafu in voor David Coverdale’s Whitesnake. Dit betekende ook het einde van Snafu. De opnames van Live Nottingham 1976 zijn niet zo zuiver. Laat dit de pret echter niet bederven: zo mooi en puur was het in die tijd. Geen technische snufjes of loops, neen, rechtstreeks uit ziel en hart! Als toemaatje kan je nog smullen van 4 bonus tracks uit een radio live sessie van 1977 onder de naam Niagra.

Line-up:
Bobby Harrison (Lead Vocals, Percussion)
Micky Moody (Guitars, Mandolin, Backing Vocals)
Tim Hinkley (Keyboards, Backing Vocals)
Colin Gibson (Bass)
Terry Popple (Drums, Percussion)

Line-up Niagra (for radio session):
Bobby Harrison (Lead Vocals)
Gus Iasadore (Lead Guitar on radio sessions)
Gregg Dortch (Bass)
Jim Carson (Drums)
Phil Nicholas (Keyboards)

Marino Serdons (4)

Antry: Devil Don’t Care

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Devil Don’t Care
Always With Me
How Far Down
Fishin’
Prince of Peace
Borrowed Angels
Devil Gone Fishin’
Sending Me Angels
Get Up
Special Angel

Platenlabel
Tres Lobas Enterprises

Labelnummer
TLE-CD-8849

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Antry

Een nogal nors kijkende Steve Antry promoot met ‘Devil Don’t Care’ zijn debuutalbum. Maar laat je niet verleiden door zijn aanblik, want zijn stem klinkt honigzoet. Hij komt uit Tulsa en samen met partner/producer Peter Carson en enkele muzikale soulmates trok hij naar Nahsville om zijn tien songs in te blikken. De openingssong ‘Devil Don’t Care’ is een knappe blues track die is ingekleurd met een rijkelijke rocking’ gitaar shuffle. Het nummer ‘Always With Me’ is een popballade die zich heel wat airplay aanmeet. De song ‘How Far Down’ heeft een gospelachtergrond, en niet alleen tekstueel, maar ook het handgeklap en de backingvocals van Shaun Murphy zorgen voor hemelse arrangementen. Het akoestische ‘Fishin’ is evenwel een troostgeestig verhaal. Antry heeft aan de oevers van de rivier blijkbaar meer geleerd van zijn vader dan in de boeken. De Southern Rock song ‘Prince of Peace’, origineel van Leon Russel, staat in aangename divergentie met de ballade ‘Borrowed Angels’. In het funky ‘Devil Gone Fishin’ komt Andy Gomez de band versterken met zijn aanporrende gitaarriffs. Het nummer ‘Sending Me Angels’, van Frankie Miller, is nog zo’n emotionele compositie en in ‘Get Up’ komt het gospelgevoel weer aanwakkeren. Het afsluitende ‘Special Angel’, van Jimmy Duncan is nog zo’n gevoelig luisterstuk. Antry weet ze er blijkbaar wel uit te kiezen.

Philip Verhaege (4)

A rather naughty Steve Antry promotes 'Devil Do not Care' his debut album. But do not be tempted by his sight, because his voice sounds honey-sweet
Beautiful ballads are interchanged with handsome blues and soul songs.

The Jon Spear Band: Hot Sauce

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bottom of the Bottle
Geographical Cure
Really Great Gig
Hot Sauce
Noah's Blues
Pierre Jourdan
Hit the Quarter
Butt Dial Kyle
Wintertime
Blues for a Soldier
Cheap Whiskey and Stale Cigarettes
Natchez Burning

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Jon Spear Band

The Jon Spear Band is een project van enkele vrienden uit Central Virginia. De liefde voor de muziek bracht hen samen en ze zijn inmiddels al een tijd actief in de Central Virginia Blues Society. The Jon Spear Band bestaat sinds 2012, weliswaar in verschillende personeelswijzigingen. Momenteel zijn Dara James (gitaar, zang en harmonica), Andy Burdetsky (bas), John Stubblefield (drums) en zanger/gitarist Jon Spear de kern rond de band. De twaalf originele tracks van het album ‘Hot Sauce’ staan bol van de muzikale diversiteit. De blues rocker ‘Bottom Of The Blues’ mag het album openen. Dara Jameskleurt met zijn gitaarriffs vrijwel meteen de doorspekte sound. Van een geheel andere orde is de calypso ritmiek van ‘Geographical Cure’ en de rock-‘n-roll vibe van ‘Really Great Gig’. De klassiek R&B groove in de titeltrack wordt bewerkstelligd door Ron Holloway saxofoon arrangementen. De moderne ritmiek uit ‘Noah’s Blues’ en het akoestische ‘Pierre Jourdan’ staan dan weer in contrasterende antithese. Het zuiderse ‘Hit Quarter’ zal alweer heel wat dansvloeren bevolken, net zoals het zonnige ‘Butt-Dial Kyle’. Het primitieve ‘Wintertime’, de aanwakkerende gitaarriffs uit ‘Blues For A Soldier’ en de donkere a capella workerssong ‘Natchez Burning’ zorgen een considerabel klankenpalet.

Philip Verhaege (4 ½)

The Jon Spear Band is a collaboration of some of Central Virginia’s finest and most dedicated blues musicians. Highly recommended!

Doug MacLeod: Break The Chain

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Goin’ Down To The Roadhouse
Mr Bloozeman
Lonesome Feeling
Travel On
La-The Siren In The West
One For Tampa Red
What The Blues Means To Me
This Road I’m Walking
Who’s Driving This Bus?
Church Street Serenade
Going Home
Break The Chain

Platenlabel
Reference Recordings

Labelnummer
RR 141

Distributie
Music & Words

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Doug MacLeod

Binnen de blueswereld heeft Doug MacLeod voor mij steeds een prominente plaats ingenomen. Alhoewel het commerciële aspect noodgedwongen ook voor de blues geldt, heeft MacLeod toch bij iedere release blijk gegeven van een enorme eerlijkheid en openheid. Wat ik maar wil zeggen is dat het commerciële bij hem niet de hoofdreden is om een album uit te brengen. Doug had en heeft nog steeds iets te vertellen, wat hij trouwens ook weer op ‘Break The Chain’ doet. Eerlijker dan hier kunnen opnames amper verlopen. In enkele dagen blikten Doug, zoon en gitarist Jesse, drummer Jimi Bott, bassist Denny Croy en percussionist Oliver Brown, dit akoestisch album live in, zonder overdubs, mixtrucjes en effecten. Wat je hoort, is het echte werk. Opener het uptempo, van slide doordrongen ‘Goin’ Down To The Roadhouse’ laat je onmiddellijk kennismaken met de rechttoe rechtaan opnametechniek, waardoor je het gevoel krijgt bij de opnames aanwezig te zijn. Doug is een geboren storyteller en dat mag je letterlijk nemen. Hij etaleert dat zoals alleen hij dat kan op ‘Mr. Bloozeman’, waar hij de bluesposeurs flink te kijk zet. ‘Lonesome Feeling’ is dan weer één van die authentieke, pakkende akoestische Mississippi Delta bluestracks. Zijn bewondering voor één van de groten in de blues en tevens Dougs idool, brengt hij tot leven in het fenomenale instrumentale ‘One For Tampa Red’. ‘What The Blues Means To Me’ is een gesproken track, zonder begeleiding, waar Doug haarfijn het begrip ‘blues’ benadert. In het a capella gebrachte ‘Going Home’ zet Doug op scherpe wijze onze sterfelijkheid in de spots. Het mooiste nummer is ongetwijfeld afsluiter en titeltrack. In dit nummer dat Doug samen met Jesse schreef, rekenen beiden af met huiselijk geweld en misbruik, dat in Dougs familie heerste. Met ‘Break The Change’ maken ze resoluut komaf met deze toestanden.
Tijdens de opnames kreeg Jesse MacLeod te horen dat hij kanker had. De opnames gingen echter door en nu citeer ik Doug: “we believe that cancer should not dictate your life. The love that Jesse and I felt from all who were with us in the studio was incredible”.
Een pluim gaat zeker ook richting Jimi Bott en Oliver Brown voor de schitterende percussie.
Eenvoudige maar sublieme songs, eerlijkheid, indrukwekkend slidewerk en een passionele stem zijn de kenmerken van ‘Break The Chain’. Blues zoals blues hoort te klinken!

Lambert Smits (5)

Acoustic storytelling blues like only Doug MacLeod can perform. Super album!

The Corridors: End Of Times

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stop The World
Autumn Leaves
Part Of You
Face Of The Ground
Delicate Condition
I Have Died A Thousand Times
Just Like The Way She tought It Will Be
Grace
Raindrops
End Of The Times
Chain Reaction
Free Spirit
Empty Holes
Wild As A River
Inspired Visions

Platenlabel
Bongo Boy Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Bongo Boy Records

Website Artiest
The Corridors

Israëlische bands hoor je niet vaak in Europa. Ook voor dit viertal is de weg naar een ruimer publiek niet eenvoudig. Vorig jaar toerden ze nog in het Verenigd Koninkrijk en in Duitsland. Met succes. Tijd voor een Zanger Adi Mosko is zelf verantwoordelijk voor de uiteindelijke mix die groetendeels plaats vond in Tel Aviv. Hun indie music verheugt door zachtmoedige verholen boodschappen. Zwaarwichtige thema’s gebracht met een ruime positieve blik naar de toekomst. ‘Delicate Concdition’ start met een a-capella samenzang en drijft verder op een strak en vlot ritme. Very British en vooral sterk. De ballad ‘Grace’ smeert je ziel met een additional cello. ‘Raindrop’ werd als single uitgebracht en is misschien wel de sterkste song op dit mainstream album. Een snerende gitaar, electronica en een verruimende galm doen wonderen op regenachtige dagen. Luister ook naar ‘Chain Reaction’ om te weten welk vlees je in de kuip hebt. Liefhebbers van U2 , Smashing Pumpkins of Guns ’N Roses krijgen hier wat extra voer toegesmeten. Enjoy!

Line-up:
Adi Mosko (Vocals, Keyboards, Guitars)
Roi Tal (Vocals, Bass)
Daniel Nahmod (Vocals, Lead Guitars)
Peleg Mor (Drums, Vocals)

Marino Serdons (3 ½ )

A little bit too mainstream for breaking pottery. But lovers of U2 and Guns ’N Roses will not be disappointed. Recommended.

Thurston Moore: Rock n Roll Counsciousness

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Exalted
2. Cusp
3. Turn On
4. Smoke of dreams
5. Aphrodite

Platenlabel
Caroline Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Caroline Records

Website Artiest
Thurston Moore

Het is alweer een jaar of 5 geleden dat Sonic Youth, Thurston Moore`s pareltje, de handdoek in de ring wierp. Tijd voor iets nieuws, dacht Moore dus. Moore werd in 2004 nog door Rolling Stone op 33 geplaatst op de Top 100 lijst beste gitaristen aller tijden.
En terecht, want ook bij deze plaat is het overduidelijk dat deze kunstenaar een ode aan de rockgoden wil brengen. Ook al is ‘Rock n Roll Consciousness’ een plaat met maar vijf nummers, toch duren ze allemaal stuk voor stuk langer dan ‘Bohemian Rhapsody’ en ‘Stairway To Heaven’ samen. De muziek is meeslepend en tegelijk terughoudend, vernieuwend en toch ietwat ouderwets.
Toch heb ik de indruk dat Thurston Moore niet meer zo `Rock n Roll Conscious is, als hij ooit is geweest.

Jens Lenaerts (3)

Thurston Moore brings his personal ode to the Gods of
Rock n Roll.

Altered Five Blues Band: Charmed & Dangerous

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Charmed & Dangerous
Mint Condition
Three Forks
On My List to Quit
If Your Heart Went Public
Gonna Lose My Lady
Cookin' in My Kitchen
She's Still Crazy
Eighth Wonder
Three Alarm Desire
Small Talk
Rotten
Look What You Made Me Do

Platenlabel
Blind Pig Records

Labelnummer
BPCD 5169

Distributie
The Orchard

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Altered Five Blues Band

Het Milwaukee gebaseerde kwintet Altered Five Blues Band, dat werd opgericht in 2002, promoot nu zijn labeldebuut voor het zeer gewaardeerde label Blind Pig Records. Het album ‘Charmed & Dangerous’ is het vierde album voor de band en werd geproducet door Tom Hambridge, die hier ook op plaatsnam op de drumstoel. Verder vinden we Jeff Schoedel (gitaar), Mark Solveson (bas), Raymond Tevich (keyboard) en vocalist Jeff Taylor. De dertien nummers zijn allen hard-drive blues tracks die zijn ingezaaid met knappe R&B en rocking’ soul. Taylor heeft een fantastische stem die zich makkelijk laat leiden door knappe shuffels en gitaarriffs.
In de openingssong, dat tevens de titeltrack is, doet Taylor’ stemtimbre ons wat aan B.B. King terugdenken. De shuffle in ‘Mint Condition’ doet ons werkelijk heupwiegen, net zoals het Mississippi Delta blues begeesterde ‘Three Forks’ ons gezellig doet voetstampen. Steve Cochen blues harp is hier een meer dan aantrekkelijke invulling voor de sound. Jeff Schroedels gitaarriffs verrichten ook wonderen in het aanwakkerende ‘On My List to Quit’ en het swingende ‘Gonna Lose My Lady’. In de geëlektrificeerde sentimentele ballades ‘If Your Heart Went Public’, ‘Eight Wonder’ en ‘Cookin’ In Your Kitchen’ neemt de band bewust wat gas terug. Cochen is nog een laatste keer terug met zijn mondharmonica in het gestaagde ‘She’s Still Crazy’. De drijvende blues rockers ‘Three Alarm Desire’, het funky ‘Small Talk’ en de rocktunes uit de song ‘Rotten’ behoren overduidelijk tot onze favoriete nummers. Als afsluiter presenteren de Altered Five Blues Band het authentiek klinkende ‘Look What You Made Me Do’. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

The Milwaukee-based quintet Altered Five Blues Band, promotes now its label debut for the highly rated label Blind Pig Records. Beautiful ballads are interchanged with handsome blues and soul songs….

The Halley DeVestern Band: Keep On Playin’

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Keep on Playin'
Time For You To Light Things
Bangin'
Song In You
Hit Twice

Platenlabel
Devestunes & Li’l T

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Haley DeVestern Band

The Halley DeVestern Band is een blues, funk en rockband uit NYC. Zangeres Halley DeVestern David Patterson (gitaar), Rich Kulsar (drums), Tom Heinig (bas) en gitarist en keyboardvirtuoos Steve Jabas presenteren nu hun langverwachte EP. De opvolger van de succesvolle EP ‘Fabbo! Boffo! Smasho!’ uit 2014. Productief kan je deze band dan ook niet meteen echt noemen. Het leuke hebbeding ‘Keep On Playin’ is een verzameling van vijf originele en opwindende tracks. De titeltrack mag zoals vaak de dans openen. Halley heeft een sterk stemtimbre dat zich honkt in de sound die de band beoogd. Het zwaarbeladen en funky ‘Time For You To Light Things’ is een swingend dansnummer. Het zwoele ‘Bangin’ en het bijdetijdse ‘Song In You’ zullen wellicht ook wel gensters slaan op de dansvloer. De meest bluesy song is het afsluitende ‘Hit Twice’. Hier komen de slide gitaar en een meeslepende wasboard ons aangenaam verrassen.

Philip Verhaege (4 ½ )

The Halley DeVestern Band is a blues, funk and rockband from NYC that rocks!

Stacy Jones: Love Is Everywhere

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mojo Potion #61 & 49
Wait For Heaven
Can't Find Love
Stomp Jump Boogie
Can't You Be Mine
I Fell In Love
Love Is Everywhere
One Stop Light
Gotta Get Over You
Tough Girls Never Cry
I'll Be On My Way

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Stacy Jones

Stacy Jones is niet aan haar proefstuk toe. Ze won in 2016 de Washington BB Song Writer of the Year Award’, won een BB Award met haar release ‘Whiskey, Wine and Water’, en was ook laureaat in 2015 voor de IMEA (International Music and Entertainment Association) als ‘Best Blues Song’ met haar nummer ‘Can’t Do Nothin’ Right’uit datzelfde album. Stacy werd ook genomineerd voor ‘Best of the Blues’ awards in de categorieën songwriting, performance, harmonica, guitar en was winning vocalist in 2010 and 2014. Een prijzenkast die dus werkelijk uitpuilt met prijzen en awards. Nu heeft ze samen met haar stellaire band Jeff Menteer (gitaar), Rick J Bowen (drums) en haar vader Tom Jones (bas) alweer elf knappe song gerealiseerd. Als producer koos Stacy Jones (bluesharp/vocals, gitaar, piano en Hamond B3) voor de gerenommeerde Floyd Reitsma. Het album opent met ‘Mojo Potion #61 & 49’. Na een akoestische intro komen Stacy’s bluesharp en de gitaarriffs ons vrijwel meteen overdonderen.
De strakke toon is meteen gezet. Al wordt met de emotionele rockballade ‘Wait For Heaven’ meteen wat gas teruggenomen. Na de swingende country captatie ‘Can’t Find Love’ komt meester en harmonica virtuoos Lee Oskar de gemoederen verder aanwakkeren in de instrumentale ‘Stomp Jump Boogie’. De blues trage ‘Can’t You Be Mine’ is een echte ‘goose bumps’ song en het nummer‘I Fell In Love’ is een regelrechte hit in wording. De weemoedige titeltrack staat dan weer in aangenaam divergentie met het swingende ‘One Stop Light’ en de blues tracks ‘Gotta Get Over You’ en ‘Tough Girls Never Cry’. De akoestische gitaar en blues harp mag zijn arrangementen uitlenen aan het afsluitende ‘I’ll Be On My Way’. Knap!

Philip Verhaege (5)

Stacy Jones experiments by mixing handsome blues, Americana and subtle country licks. What a voice, what a sound .. ‘Love Is Everywhere’ is really a blast of a release… Highly recommended!

Scott Ellison: Good Morning Midnight

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sanctified
No Man's Land
Gone For Good
Last Breath
Hope and Faith
Another Day In Paradise
You Made a Mess (Outta Me)
Good Morning Midnight
Tangled
Wheelhouse
Big City
Mysterious
When You Loves Me Like This

Platenlabel
Red Parlor Records

Labelnummer
RDP-1704

Distributie
Nier Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Scott Ellison

Scott Ellison presenteert met ‘Good Morning Midnight’ eindelijk de langverwachte opvolger van het succesrijke ‘Elevator Man’ uit 2015 en ‘Jesus Love Me’ uit 2014.Ellison, die uit de buurt van Tulsa, Oklahoma komt, staat inmiddels meer dan dertig jaar op de planken. Via de Britse bluesboom ontdekte hij de meer zwart getinte blues sound. Deze blues veteraan begeleide in het verleden heel wat grote artiesten en stond jarenlang in de backing bij Clarence ‘Gatemouth’ Brown. Nu vinden we dus welgeteld dertien originele songs op zijn nieuwste telg ‘Good Morning Midnight‘. Het New Orleans geënthousiasmeerde ‘Sancified’ mag letterlijke en figuurlijk de dans openen. We zijn vertrokken voor een goed uurtje knappe en opwindende blues, soul en funky tunes. De bluesy gitaarriffs kleuren met swingende ‘No Man’s Land’ en de innemende ballade ‘Gone For Good’. De enige cover op het album ‘Last Breath’ vloeide ooit uit de pen van Steve Pryor en Scott Hutchinson. Het nummer ‘Hope and Faith’ is dan weer overgoten met knappe reggae en komt in contrast met de blues rockers ‘Another Day In Paradise’ en ‘Tangled’. De blues ballade ‘You Made A Mess’ (Outta Me) is zelfs een weemoedige song. Maar de jazzy instrumentale ‘Wheelhouse’ komt dan weer in antithese met de New Yorkse blues rocker ‘Big City’ en het funky ‘Mysterious’. Het afsluitende ‘When You Loves Me Like This’ is alweer ingekleurd met die lekker lopende gitaar en harpgroove.

Philip Verhaege (4 ½)

Scott Ellison finally presents with 'Good Morning Midnight' the long-awaited successor of the successful ‘Elevator Man’ (2015) and ‘Jesus Love Me’ from 2014 ... Highly Recommended!

Andrew Chapman a.k.a. JoJo: Well, It’s About Time!

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

That's The Kind of Day That I Had Today
Face of Love
Harley Hotstuff
Still Got The Message
You've Got a Lover
The Fit & The Feel
She Don't Mess With My Buzz
Will You Recognize Me
Bag of Bones
Plane Ride From Paris
That Takes Some Balls
Talk to Me
Butterfly

Platenlabel
UpIsland Records

Labelnummer
UR-0407

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Andrew Chapman

‘It’s All About Time’ is hier misschien wel de meest toepasselijke expressie in de hedendaagse muziekscéne. Andrew Chapman ontmoette Tony Braunagel voor het eerst in de nachtclub Act III in Houston ergens in de late jaren ’60. Andrew was toen een aandacht toeschouwer bij het concert van zijn vriend Johnny Winter en diens broer Edgar. Tony’s vriend en buur Willie Ornelas hanteerde destijds de drumsticks bij de broers Winter. Braunagel had toen de band Buttermilk Bottom en Chapman kwam zowaar aan boord als manager, en was een helpende hand voor een single op het label Polydor Records in 1970. Andrew vormde niet veel later de band The Bloontz All Stars met bassist Terry Wilson en Tony Braunagel op drums. Inmiddels is Tony een gerenommeerde drummer/producer. Andew verdween een hele poos van het muzikale toneel en was werkzaam in de banksector. Tot hij enkele jaren terug de smaak te pakken kreeg en zich concentreerde op het schrijven van nummers en dit bijhorende album. Voor de openingstrack trekken we meteen richting New Orleans. Teresa James komt hier een bijdrage leveren in de backing. De track ‘Face of Love’ is dan weer regelrechte rock-‘n-roll. Maar de swingende gitaarriffs ruimen al snel plaats voor het moderne en langzame ‘Harley Hotstuff’. Van een ander allooi is dan weer de soul bluessong ‘Still Got The Message’ van zijn soulmate Terry Wilson. De country ballade ‘You’ve Got a Lover’ is hemels mooi gecomponeerd en leidt ons naar het pop geconstrueerde ‘The Fit & The Feel’ en het commercieel klinkende ‘Plane Ride From Paris’.
Het funky ‘She Don’t Mess With My Buzz’ en de overweldigende boogie rocker ‘Bag of Bones’, met Teresa James achter de piano, zijn alweer excellerende culminatiepunten. Wilson’s ‘That Takes some Balls’ staat met zijn twingitaar tunes in aangenaam contrast met de croonersong ‘Talk to Me’ en het bijdetijdse ‘Butterfly’. Door zijn diversiteit is dit best een considerabel album!

Philip Verhaege (4 ½)

Due this musical diversity, this is a great album!

Johnny Ray Jones: Feet Back In The Door

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Feet Back In The Door
Hole In Your Soul
Come Up and See Me Sometime
High Coast of Loving
Hard Times Won
Love-Itis
I’m A Blues Man
A Certain Girl
In The Heart Of The City
Hearts Have Turned To Stone

Platenlabel
Moondag Records

Labelnummer
MDR077

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Johnny Ray Jones

In 1995 trok Johnny Ray Jones samen met Tony Braunagel (drums), Marty Grebb (piano, saxofoon), Joe Sublett (saxofoon) en gitarist Johnny Lee Schell de studio in. Daar werden vier track ingeblikt die nooit officieel werden vrijgegeven. Tot twee jaar geleden de band opnieuw de studio induikt om de sessie af te ronden. Enkele bandleden maakten toen ook deel uit van de Phantom Blues Band, een studioband die werd samengesteld in 1993 voor Taj Mahal’s release ‘Dancing The Blues’. Nu alles is voltooid kunnen we eindelijk volop genieten van het album ‘Feet Back In The Door’. Johnny Ray ‘The Godson of Soul’ Jones had als vocale coach Sam ‘Bluzman’ Taylor. Percy Mayfield’s vrouw Tina was zijn ‘godmother’ en Jones speelde en opende voor Big Joe Turner, Leon Russel, John Mayall en Steppenwolf. De tien track zijn een mix van blues soul en knappe R&B nummers. De titeltrack werd bij elkaar gepend door Arthur Adams en Coco Montoya is gastgitarist in het bluesy ‘Hole In Your Soul’. Mike Finnigan orgelarrangementen komen in de spotlights in ‘Come Up and See Me Sometimes’. De heerlijke en hypnotiserende gitaar groove is een constante in ‘High Cost Of Loving’. In ‘Hard Times Won’ komt Jimmy Powers met zijn bluesharp de sound accorderen. Na het soul chapiter ‘Love-Itis’ komt Johnny Ray Jones op de proppen met enkele merkwaardige coverversies. Zo is er ZZ Hill ‘I’m A Blues Man’, ging bij Allen Toussaint ‘A Certain Girl’ halen en leende hij van Leon Russel de boogiesong ‘Hearts Have Turned To Stone’. Knap!

Philip Verhaege (5)

The Godson Of Soul is back in business! These ten tracks are a mix of blues, soul and handsome R & B. Great stuff!

Scottie Miller Band: Stay Above Water

11/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Burned All My Bridges
Keep This Good Thing Going (feat. Ruthie Foster)
Stay Above Water
Falter
Same Page
It Better Groove
Guardian Angel
Circles
It's What You Do
Rippin' & Runnin'
Come Along
Goodbye

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Scottie Miller Band

Scottie Miller (vocals piano, orgel, mandoline) is afkomstig uit Minnesota. Samen met Mark O’Day (drums, percussie), Patrick Allen (gitaar) en bassist Dik Shopteau promoot hij het album ‘Stay Above Water’. De twaalf originele nummers worden verder opgefleurd door de blazerssectie bestaande uit Larry McCabe (trombone), David Eiland (tenorsax), Scott Snyder (trompet) en John Croarkin (baritonsax). Maar laat je niet meteen verleiden door de blues rockende openingssong ‘Burned All My Bridges’. Dit is eerder een uitzondering op de regel, want Scottie Miller staat vooral voor knappe New Orleans tunes. In ‘Keep This Good Thing Going’ komt Ruthie Foster een chorus meezingen. En het feestje gaat lekker door in de zuiders klinkende titeltrack, het swampy ‘Falter’ en het stemmingswisselende ‘Same Page’. De blazerssectie komt zelfs ‘It Better Groove’ wat opvrijen. De countryballade ‘Guardian Angel’ staat dan weer in een gave divergentie met het funky ‘Circles’, het Mardi Grass geënthousiasmeerd ‘It’s What You Do’ en het fluwelen ‘Rippin’ & Runnin’ dat is ingekleurd met aanporrende gitaarriffs. Miller schoudert zijn mandoline voor het heavy ‘Come Along’, net zoals Allen zijn akoestische snaren betoverd voor het afsluitende ‘Goodbye’.

Philip Verhaege (4 ½)

Scottie Miller presented swampy New Orleans tunes with a pretty clever blues edge ...
The release ‘Stay Above Water’ is very inspiring songwriting and lyrics that speak of peace, hope and unity. And That’s what we need in this world, Thanks Scottie !

Julian Gerstin Sextet: The One Who Makes You Happy

10/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Iroko Hop
Polar Bear Meltdown
I Remember it Differently
The One Who Makes You Happy
Kaiman Ka Modé
Child Left Behind
Apprendiendo Como Amar
The King Dreams of Flying
Dig it Deeper
Mongo’s Lament
Love that Stumbles Across the Earth in Ecstasy

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295604826

Distributie
CD Baby

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Julian Gerstin

Al meer dan 40 jaar speelt en bestudeert componist & percussionist Julian Gerstin diverse soorten muziek. Zijn voornaamste stijlen zijn afkomstig van Martinique, Cuba, Ghana (Ewe) en Brazilië, maar ook uit Nigeria, Puerto Rico, Trinidad en andere Caribische eilanden, muziek uit de Balkan en jazz. Voor zijn nieuwe album zoekt hij overal ter wereld inspiratie. Naast hem spelen er zo’n 10 muzikanten mee. Opener ‘Iroko Hop’ draait rond Latin jazz, en de titeltrack vermengt jazz met wereldmuziek. Een cd voor wie houdt van wereldmuziek, en niet wars is van jazz.

Patrick Van de Wiele (3½)

An album for those who love world music combined with jazz.

Jane Ira Bloom: Wild Lines: Improvising Emily Dickinson

10/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1 (music)

Emily & Her Atoms
Alone & In A Circumstance
Other Eyes
Singing The Triangle
Dangerous Times
Mind Gray River
One Note From One Bird
Cornets of Paradise
A Star Not Far Enough
Hymn: You Wish You Had eyes in Your Pages
Wild Lines
Say More
Bright Wednesday
Big Bill
It’s Easy to Remember

CD 2 (music & poetry)

Wild Lines
Emily & Her Atoms
Alone & In A Circumstance
One Note From One Bird
Dangerous Times
A Star Not Far Enough
Singing The Triangle
Mind Gray River
Cornets of Paradise
Other Eyes
Say More
Hymn: You Wish You Had eyes in Your Pages
Bright Wednesday
Big Bill
It’s Easy to Remember

Platenlabel
Outline

Labelnummer
OTL143

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Jane Ira Bloom

De Amerikaanse sopraan saxofoniste Jane Ira Bloom heeft er een carrière van meer dan 35 jaar al opzitten. Ze werkte al samen met Kenny Wheeler, Charlie Haden, Ed Blackwell, Rufus Reid, Matt Wilson, Bob Brookmeyer, Julian Priester, Jerry Granelli, Billy Hart, Mark Dresser, Bobby Previte, & Fred Hersch. Ook stond ze vooraan in wereldmuziekgroepen met Min Xioa-Fen op Chinese pipa, Zuid Indische veena artiest Geetha Ramanathan Bennett, koto artiest Miya Masaoka, Koreaanse komungo speler Jin Hi Kim, en bassist Mark Dresser. Naast optredens in haar thuisland toerde ze ook al rond in de UK, Portugal, Zwitserland en Brazilië. Jane won al 9 maal de Jazz Journalists Award voor sopraansax van het jaar, de Downbeat International Critics Poll voor sopraansax, de Mary Lou Williams Women In Jazz Award voor een carrière in jazz, de Charlie Parker Fellowship voor Jazz Innovation en de International Women in Jazz Masters Award. Tevens is ze de eerste muzikante die door het NASA Art Program aangesteld werd, en de International Astronomical Union gaf zelfs een asteroïde haar naam (asteroid 6083janeirabloom). Haar affiniteit voor andere kunstvormen (zoals schilderkunst, film, theater en dans) brachten haar in contact met innovatie artiesten. In 1976 richtte ze haar eigen label op, en bracht sedertdien 16 albums uit. Deze keer nam ze de poëzie van de 19de -eeuwse Emily Dickinson op de korrel, en dat op een dubbel-cd. De eerste schijf bevat muzikale interpretaties, terwijl de tweede muziek en poëzie bevat, voorgelezen door actrice Deborah Rush. Jane wordt begeleid door Dawn Clement (piano), Mark Helias (bas) & Bobby Previte (drums). Enkel de afsluiter ‘It’s Easy to Remember’ is van Rodgers & Hart. Jane wordt terecht de poëet van de sopraansax genoemd.

Patrick Van de Wiele (3½)

A double album with music & poetry by 19th century poet Emily Dickinson, set to music by Jane Ira Bloom and her trio.

Dave Stryker: Strykin’ Ahead

10/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Shadowboxing
Footprints
New You
Passion Flower
Strykin' Ahead
Blues Down Deep
Joy Spring
Who Can I Turn To
Donna Lee

Platenlabel
Strikezone Records

Labelnummer
8815

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Dave Stryker

Vorig jaar besprak ik hier de cd ‘Eight Track II’ van deze Amerikaanse jazzgitarist Dave Stryker, en hier is de opvolger al. Dave groeide op in Omaha, Nebraska en verhuisde naar New York City in 1980. Vier jaar later vervoegde hij daar orgelist Jack McDuff voor 2 opeenvolgende jaren. Zo ontmoette hij saxman Stanley Turrentine, die hem prompt vroeg om bij zijn kwintet te komen. Dat deed hij dan ook gedurende 10 jaar. Daarna ging hij solo. Op zijn 28ste album wordt hij bijgestaan door zijn trio: Steve Nelson (vibrafoon), Jared Gold (orgel) en McClenty Hunter (drums). De cd bevat zowel standaards als enkele originele nummers. Na de blues van ‘Shadowboxing’ volgt een rustige cover van Wayne Shorter’s ‘Footprints’. Dave’s originele track ‘New You’ is de volgende in het rijtje, waarna een subtiele bossa novaversie van Billy Strayhorn’s ‘Passion Flower’ aan de beurt is. De titeltrack komt met snelle en vloeiende noten, gevolgd door de trage blues van ‘Blues Down Deep’. Clifford Brown’s ‘Joy Spring’ volgt daarop, waarna een cover van ‘Who Can I Turn To’ eraan komt. En afsluiter ‘Donna Lee’ drijft op een boppy melodie. Een album dat de liefhebber zal jazzgitaar zal smaken.

Patrick Van de Wiele (4)

This album with standards and originals will suite the lover of jazz guitar.