KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY

  CD & vinyl   REVIEW BLOG

Wilson Pickett: Mr. Magic Man – The Complete RCA Studio Recordings

30/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1
  1. Mr. Magic Man
  2. Only I Can Sing This Song
  3. Love Is Beautiful
  4. I Sho' Love You
  5. Baby Man
  6. Sin Was the Blame
  7. What It Is
  8. If You Need Me
  9. I Can't Let My True Love Slip Away
  10. I Keep Walking Straight Ahead
  11. Take a Closer Look at the Woman You're With
  12. Memphis, Tennessee
  13. Soft Soul Boogie Woogie
  14. Help Me Make It Through the Night
  15. Never My Love
  16. You Lay'd It On Me
  17. Is Your Love Life Better
  18. Two Women and a Wife
  19. Why Don't You Make Up Your Mind
  20. Take The Pollution Out of Your Throat
  21. Take A Closer Look at the Woman You’re With (Mono Promo Version)
  22. Soft Soul Boogie Woogie (Mono Promo Version)

CD 2
  1. Iron It Out
  2. Isn't That So
  3. Take A Look
  4. I Was Too Nice
  5. Don't Pass Me By
  6. What Good Is a Lie
  7. Young Boy Blues
  8. Take Your Pleasure Where You Can Find It
  9. You're the One
  10. Join Me & Let's Be Free
  11. Let's Make Love Right
  12. I've Got a Good Friend
  13. Smokin' In the United Nations
  14. Gone
  15. Good Things
  16. Higher Consciousness
  17. Bailin' Hay on a Rainy Day
  18. Mighty Mouth
  19. Isn’t That So (Mono Promo Version)
  20. Take Your Pleasure Where You Can Find It (Mono Promo Version)
Platenlabel
Real Gone Music

Labelnummer
RGM-0384

Distributie
Real Gone Music

Website Artiest
Wilson Pickett
Als je van soulmuziek houdt, zal je Wilson Pickett zeker kennen. De “Wicked Mr. Pickett” schreef muziekgeschiedenis met songs als ‘Mustang Sally’, ‘In the Midnight Hour’, ‘Land of 1000 Dances’ en ‘Funky Broadway’. Hij werd geboren op 18/3/1941, en werd in 1991 opgenomen in de Rock ‘n’ Roll Hall of Fame. Maar hij overleed al op 19/1/2006. In 1973 verliet hij Atlantic Records, en tekende bij RCA. Op deze nieuwe dubbel-cd verzamelde het label Real Gone Music de vier albums die Wilson daar opnam, en dat zijn: ‘Mr. Magic Man’ (1973), ‘Miz Lena’s Boy’ (1973), ‘Pickett in the Pocket’ (1974) en ‘Join Me and Let’s Be Free’ (1975). Ze werden aangevuld met 4 zeldzame bonussingles, die nooit eerder op cd uitkwamen. Wilson teamde samen met producers zoals Brad Shapiro, Dave Crawford en Yusuf Rahman en nam o.a. op in Muscle Shoals Sound en Philadelphia’s Sigma Sound Studio’s. Zo kreeg Wilson ipv zijn rauwe stemgeluid, een gepolijste sound, die echter destijds in de charts niet aansloeg. Zo hoor je de titeltrack in een echte Phillysound, zoals ik Wilson nog nooit hoorde. Jerry Wexler had het al snel in de mot. Toch brengen deze 42 tracks zeldzame soul uit de jaren ’70, echter zonder de rauwe soul die van hem gewend waren uit de ‘60’s. Luister bvb. naar de gevoelige ballade ‘What It Is’, naar de single ‘Take a Closer Look at the Woman You're With’, naar de cover van ‘Memphis, Tennessee’, naar de cover van Kris Kristofferson’s ‘Help Me Make It Through the Night’. Of naar de southern soul van ‘I Was Too Nice’, of de cover ‘Isn’t That So’ van Jesse Winchester. Humor komt aan bod op ‘Bailin' Hay on a Rainy Day’ en op ‘Mighty Mouth’. Een leuke traktatie voor fans van soulmuziek uit de jaren ’70. Toch is dit bewijs dat waneer een artiest zijn successtal verlaat, verder succes wegblijft.

Patrick Van de Wiele (4½)
A nice treat for fans of soul Music from the ‘70’s. But also a prove that when an artist leaves his home, it comes with a price.
0 Opmerkingen

Michael Stanley: The Compact

30/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Rosewood Bitters
  2. Among My Friends Again
  3. Let’s Get The Show On the Road
  4. Moving Right Along
  5. After Hollywood
  6. American Road
  7. Tupleo Rain
  8. Downstream
  9. Dead Flowers
  10. Come On Down
  11. Cadillac Man
  12. From Somewhere Else
  13. When The Smoke It Finally Clears
  14. In For A Dollar
  15. Breaking News
Platenlabel
Line Level Music

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Michael Stanley
Op 25/3/1948 werd de Amerikaanse singer-songwriter en radiopersoonlijkheid Michael Stanley Gee in Cleveland, Ohio geboren. Tijdens de jaren ’70 en ’80 was zijn rockmuziek, zowel solo, als met de Michael Stanley Band populair. Michael werkte als regionaal manager voor een keten van platenzaken toen hij in 1973 zijn solodebuut uitbracht. Het jaar daarop richtte hij de Michael Stanley Band op. Wanneer je een cd van hem koopt, krijg je deze promo cd er bovenop. En die staat vol met tracks uit zijn soloalbums. ‘Rosewood Bitters’ komt uit 1972 van zijn debuut dus, evenals ‘Moving Right Along’, terwijl de twee tussenin van zijn tweede album ‘Friends & Legends’ uit 1973 komen. En ‘Let's Get The Show On The Road’ is nog steeds een blijver. Daarna is ‘After Hollywood’ aan de beurt van de cd ‘Coming Up For Air’ uit 1996, terwijl ‘American Road’ uit 2006 het Mid-West rockgenre definieerde. ‘Tupleo Rain’ uit 2008 is een klassieke rocksong. ‘Dead Flowers’ is een cover van The Rolling Stones, en ‘Breaking News’ komt uit de cd ‘The Job’ van vorig jaar. Een prima cadeau dat je Michael van zijn beste solokant laat horen!

Patrick Van de Wiele (4)
This promo CD comes free when you buy a Michael Stanley album. It’s a fine gift that let you hear Michael from his finest solo side.
0 Opmerkingen

Jack Bon Slim Combo: What a Good Life !

30/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Empty Mind
  2. Loose My Cool
  3. Traces Don’t Lie
  4. Faded Roses Blues
  5. I Wish You The Best
  6. You Were In Love
  7. When Yoi’ve Got No Money
  8. Rain Blues
  9. Don’t Worry About Me
  10. What A Good Life
  11. In Love With My Guitar
  12. When I Crossed The River
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
235048

Distributie
Starasso Productions

Website Artiest
Jack Bon
Het Franse trio Jack Bon Slim Combo is met ‘What a Good Life!’ uit 2014 aan zijn tweede album toe. Zanger/gitarist Jack Bon vindt sinds 2012 backing bij Laurent Falso (drums, percussie) en bassist Chris Michel. Jack Bon was voormalig bandlid bij de band Ganafoul vooraleer hij zijn eigen combo oprichtte. Wat ons hier vooral meteen opvalt is de uiterst knappe Engelstalige tongval die Jack wel heeft.
Het was eigenlijk zijn broer die hem onderdompelde in de bluesmuziek. Jack was amper 10 jaar toen ze samen een concert van Freddie King bijwoonden. Toen hij in de jaren ‘70 ook nog eens Little Bob ontmoette was een nieuwe carrière meer dan ooit dichtbij. Vorig jaar had Jack Bon dus zijn album ‘What a Good Life!’ te promoten. De tien nummers behoren allen tot de categorie bluesrock. De band is een goed geoliede machine die hun sound doorspekken en kruiden met heavy gitaarriffs, innemende baslijnen en strak drumwerk. Jack Bon Slim Combo is een blijver, zoveel is wel zeker. Wie deze band durft programmeren, zal niet bedrogen uitkomen.

Philip Verhaege (4)
Jack Bon Slim Combo is a keeper. The band is a well-oiled machine which pervade their sound with heavy guitar riffs, engaging bass lines and tightly drumming.
0 Opmerkingen

Jack Bon Slim Combo: Colors Of Blues

30/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. I Ain’t Got You
  2. They’re Red Hot
  3. Spoonful
  4. Don’t You Just Know It
  5. Little Red Rooster
  6. Corrina
  7. Bad Boy
  8. Living The Blues
  9. You Never Can Tell
  10. Don’t Think Twice, It’s All Right
  11. Hi-Heel Sneakers
  12. Pills
latenlabel
Starassoprod

Labelnummer
6615/1

Distributie
Starassprod

Website Artiest
Jack Bon
Samen met het album ‘What a Good Life!’ ontvingen we hier ook het nieuwe album ‘Colors Of Life’, een akoestische tribute aan al die drummer Laurant Falso, bassist Chris Michel en bandlid zanger/gitarist Jack Bon nauw aan het hart liggen. Al mag je gerust het woord akoestisch met een korreltje zout nemen. Gelukkig coveren ze niet klakkeloos al deze knappe songs. Het trio was slim genoeg om er enige eigen arrangementen in te verweven, en dit zonder aan de identiteit van het originele nummer te raken. Dus is de sound zo herkenbaar, maar blijft er gelukkig toch nog enige originaliteit te bespeuren. Het album opent met het slide gitaar begeesterde ‘I’Ain’t Got You’ van Calvin Carter. Om al snel te vervolgen met de dixieblues tunes in Robert Johnson ‘They’re Red Hot’, en de heavy gitaarriffs van Willie Dixons ‘Spoonful’. Van Huey Piano Smith hebben we de meezinger ‘Don’t You Just Know It’ gekregen. De versie ‘Little Red Rooster’ van Willie Dixon doet ons ongewillig terugdenken aan de jonge Stones. En dat alleen al is een hele eer. Het reggae getinte ‘Corrina’ van Jesse Ed Davis en Taj Mahal werkt ook hier al even verslavend als de originele versie. Ragtime is op zijn plaats in Louis Hamstrings ‘Bad Boy’. Van Bob Dylan hebben we ook twee songs ‘Living The Blues’ en ‘Don’t Think Twice, It’s All Right’. De eerst genoemde versie staat bol van energie, al duiken we met het tweede nummer de country charts binnen. Beiden staan in aangenaam contrast met de rock-’n-roll tunes van Chuck Berry’s ‘You Never Can Tell’. En de lijn wordt stevig doorgetrokken met Bo Diddley’s ‘Pills’. Normaal hebben we het hier niet zo voor een volledig coveralbum, maar met ‘Colors Of Blues’ druk ik graag op ‘replay!’

Philip Verhaege (4½)
Normally I’m not in for cover albums, but with these ‘Colors Of Blues’… hmm.. I like to push my ‘replay‘ button again…
0 Opmerkingen

Boogie Beasts: Come And Get Me

29/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Blast
  2. Calling My Name
  3. Shake ‘Em
  4. Dig
  5. Coming Home To You
  6. Would You Please Shut Up
  7. Do Her Thing
  8. Rainy Day
  9. On My Own Again
  10. Soul Keep Crying
  11. Like A Fool
Platenlabel
Naked Productions

Labelnummer
NP023

Distributie
Bertus

Website Artiest
Boogie Beasts
De zware industrie maakte destijds van Limburg en Luik economisch sterke regio’s. Beide regio’s hadden hun steenkoolmijnen en Luik had daarbij nog zijn staalindustrie. De jobs in deze bedrijven waren niet aan softies besteed, maar aan arbeiders die geen blad voor de mond namen, het gevaar weglachten en ‘het komt wel goed’ principe hanteerden. Het is dan ook niet te verwonderen dat Jan Jaspers en Gert Servaes, die opgroeiden in de schaduw van de Limburgse mijnen en Mathias Dalle en Fabian Bennardo uit het Luikse, rauwe, van alle franjes ontdane muziek verkiezen boven de nietszeggende muzak. En dat etaleren ze met verve op hun debuut ‘Come And Get Me’. Opener ‘Blast’ drukt je meten met de neus op de feiten. Hier zijn geen koorknapen aan het werk maar gasten die onomwonden hun gevoelens recht in je aangezicht smijten.  Gierende, overstuurde gitaren, bonkende drums, een snerpende, hitsige mondharmonica en de ruimtelijke zang zijn de ingrediënten voor de alternatieve en withete punkboogie. Punkboogie die zelfs hier en daar opgesmukt wordt met een heerlijk psychedelisch randje.
Jan, Gert, Mathias en Fabian leggen de vaak wrang smakende facetten van de liefde in  ‘Shake ‘Em’, ‘Do Her Thing’ en ‘On My Own Again’ op een nooit gehoorde manier bloot. Melancholie, pijn, passie, afwijzing, gedumpt worden en het daarop volgend intens verlangen naar een nieuwe liefde, in de hoop niet opnieuw het deksel op de neus te krijgen, lopen als een rode draad door ‘Come And Get Me’. En ondanks het ‘Je m’en fous’ gevoel straalt het album ook vertrouwen in de toekomst uit.
Echter dan Boogie Beasts kun je niet zijn en het is dan ook niet zo vreemd dat de band weinig of geen concurrenten heeft.
‘Would You Please Shut Up’ is de titel van een song. Ok, maar niet zonder te zeggen dat Boogie Beasts op 22 oktober ‘Come And Get Me’ live op ons loslaten in de Muziekodroom te Hasselt. U bent gewaarschuwd!

Lambert Smits (5)
'Come And Get Me' by the Belgian Boogie Beasts contains raw, searing, all burning punk boogie. Play loud but please beware that you don’t burn yourself!
0 Opmerkingen

Zornik: Blinded By The Diamonds

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Shiver When They Shine
  2. My Friend, My Stranger
  3. Too Soon
  4. Here And Now
  5. Friends @ 03:46 AM
  6. Spoke
  7. Holding Back
  8. Home
  9. Who’s Running?
  10. Pins & Needles
  11. The One That Got Away
Platenlabel
Rocker Boy Records

Labelnummer
RBR001CD

Distributie
PIAS

Website Artiest
Zornik
Toen ik de albumtitel van het nieuwe Zornik-album met een half oog las, dacht ik dat er ‘Blinded By The Light’ stond. Als Bruce Springsteenfan deed mijn hart meteen een vreugdesprongeje, en ik hoopte dat ze het prachtnummer hadden gecoverd – net zoals Manfred Mann’s Earth Band. Maar: het album heet ‘Blinded By The Diamonds’. Eigen nummers, eigen werk. Dat is uiteraard even goed. Misschien zelfs beter. Ik ken Zornik enkel van de hits. ‘Scared of Yourself’ heb ik zelfs op singel, gekocht in een tijd dat singels al zeldzamer werden. Topnummer, nog steeds. Albums van Zornik heb ik nooit gekocht. Niet uit slechte wil. So much to hear, so little time. En ik heb de onhebbelijke gewoonte om steevast dezelfde platen opnieuw te beluisteren. Tijd die ik zou kunnen besteden aan het ontdekken van nieuw werk. Old habits die hard. ‘Blinded By The Diamonds’, dus.
Op bepaalde momenten en tijdens bepaalde strofen klinkt Koen Buyse helemaal niet zoals Koen Buyse. De zanger heeft een indrukwekkend keel- en klankgeluid (zoals Axl W. Rose op een goede dag), waardoor hij zijn stem helemaal kan ombuigen. Een echte frontman zoals in ‘ye olde days’: componist van 5 nummers, co-componist van 6 nummers, tekstschrijver van alle nummers, producer, co-mixer, gitarist en zanger. Wow. Ik ben lichtjes teleurgesteld dat hij het artwork niet heeft verzorgd. Dat is wild en eclectisch door Ashkan Harati gemaakt. Ik ben bijzonder fan van de glossy finish van de cover, die het residu van het logo extra in de verf zet.
‘Holding Back’ is een uitstekend nummer. Het heeft iets Kinks-achtig, beetje protopunk. Heel nice. Ook ‘Here and Now’ baadt in dezelfde drammerige punkstijl, begint met een gezellige countrygroove, en is werkelijk fantastisch. Het beste nummer van de plaat. ‘Friends @ 03:46 am’ (goede titel!) doet dan weer denken aan Sonic Youth – ik zie nu al een lynchende groep fans van deze groep, me verwijtend dat ik hun helden durf vergelijken met Zornik. Hey, sorry, ik hoor er echo’s in. Afsluiter ‘The One That Got Away’ is géén cover van Katy Perry, maar deelt gewoon de titel. Haar nummer is echter beter. ‘Pins & Needles’ is géén cover van Jack Nitzsche en Sonny Bono, want dat nummer heette ‘Needles and Pins’. ‘My Friend My Stranger’ drijft op een stuwende gitaarsound die Muse of U2 zeker kunnen waarderen. De basis van ‘Home’ is ook een beetje U2 (maar dan ten tijde van hun vreemde meesterwerk ‘Numb’).
‘Blinded By The Diamonds’ kan je met een beetje slechte wil (en een neus voor zoetloze woordspelingen) een ‘ruwe diamant van een album’ noemen. En, ongetwijfeld, een groeier. Een bescheiden aanrader.

Julian De Backer (3)
​Reading the album title of Zornik’s new album in a dream-like state, I thought it said ‘Blinded By The Light’. As a major Bruce Springsteen-fan, my heart leapt for joy. But: the album is called ‘Blinded By The Diamonds’. Original songs, original work, not a cover to be found. Even better. Zornik has quite a few hits, and those are all I know of the band. I still own the ‘Scared of Yourself’ 2-track cd single, bought in a time when singles were becoming rather scarce. Still one mighty masterpiece, that song. I have never bought any Zornik albums. No ill will is involved. So much to hear, so little time. And yet, I keep returning to albums I already know by heart – time that could be spent discovering new gems. Old habits die hard. ‘Blinded By The Diamonds’, then.
Singer Koen Buyse has pipes. He’s a real frontman from ‘ye olde days’: composer of 5 songs, co-composer of 6 more songs, lyricist of all tracks, producer, co-mixer, guitar player and singer. Wow. I half expected him to have created the artwork as well. Ashkan Harati’s results are quite pretty, and I’m particularly fond of the cover’s glossy finish, which amplifies the logo’s floating debris.
‘Holding Back’ is a fantastic song. A little Kinks-esque, a sniff of protopunk. Very nice. ‘Here and Now’ is steeped in the same tiresome (in a positive way) punk style, and the results are stunning. Best song on the album! ‘Friends @ 03:46 am’ (good title!) reminds me of Sonic Youth – don’t lynch me, die hard fans of said band. ‘My Friend My Stranger’ offers a drifting guitar sound that would please Muse or U2. The base track of ‘Home’ is more vintage U2 goodness (around the time of their weird but superb ‘Numb’).
‘Blinded By The Diamonds’ could be considered ‘a diamond in the rough’, if bad puns are your thing. It’s also a grower, and a possible keeper. One to watch. Or listen.
0 Opmerkingen

Deb Callahan: Sweet Soul

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Big Love
  2. I Keep Things Running
  3. Shackin Up
  4. I Am Family
  5. Sweet Feeling
  6. Born To Love You
  7. Seven States Away
  8. Way Down In The Hole
  9. Step Back
  10. You Don’t Know Your Mind
  11. Crazy ‘Bout You Baby
  12. Slow As Molasses, Sweet As Honey
  13. I Been Hoodood
Platenlabel
Blue Pearl Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Deb Callahan
Deb Callahan is alweer aan haar vijfde release toe. Deb komt uit Philadelphia en is een uiterst bekwame blues- en soulzangeres. De dertien tracks werden geregistreerd in de Ultratone Studios in Los Angeles en geproducet door de ervaren Tony Braunagel. Debs sterke en overtuigende zangpartijen worden ondersteund door de veelzijdige gitarist Allen James, bassist Reggie McBride, Jimmy Powers (harmonica), Mike Finnigan op orgel en piano en drummer Tony Braunagel. Als ‘special guest’ komt Johnny Lee Schell met zijn slide gitaar aandraven in de opwindende rocksong ‘Shakin’ Up’. Bij Candi Staton leende Deb de ballade ‘Sweet Feeling’, en dat gevoel houden wij hier toch wel over na enkele luisterbeurten. Net zoals we ook houden van de bluesy nummers ‘Born To Love You’ en ‘Slow As Molasses, Sweet As Honey’. 
Bij Tom Waits ging ze ten rade voor zijn nummer ‘Way Down In The Hole’.  Al vormen Allen James’ gitaarriffs de ideale leidraad voor de rockersong ‘Crazy ‘Bout You Baby’. Als afsluiter gaan we even richting New Orleans met Dr. John’s ‘I Been Hoodood’. Het album ‘Sweet Soul’ is een aanrader van formaat. 

Philip Verhaege (5)
The album 'Sweet Soul' is an absolute must for every soul and blues fanatic...
0 Opmerkingen

Anthony Geraci and The Boston Blues All-Stars: Fifty Shades of Blue

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Everything I Do Is Wrong
  2. Fifty Shades of Blue
  3. Sad But True
  4. Heard That Tutwiler Whistle Blow
  5. If You Want to Get to Heaven
  6. Don’t Keep Me Waiting
  7. The Blues Never Sleeps
  8. Too Late for Coffee
  9. Diamonds and Pearls
  10. Cry a Million Tears
  11. In the Quicksand, Again
  12. Your Turn to Cry
  13. Blues for David Maxwell
Platenlabel
Delta Groove Music

Labelnummer
DGPCO171

Distributie
Delta Groove Music

Website Artiest
Anthony Geraci
Piano en Hammond orgel virtuoos Anthony Geraci is een van de meest invloedrijke artiesten van zijn generatie. Anthony was amper 4 jaar toen hij zijn ouders vertelde dat hij pianist wou worden. Hij speelde letterlijk en figuurlijk met de ‘who’s-who’ in deze blueswereld. Hij is ook een origineel bandlid van zowel Sugar Ray & The Bluetones als van Ronnie Earl’s Broadcasters. Anthony werd ook meermaals genomineerd voor zijn bijdragen op diverse albums. Nu heeft hij dertien overheerlijke nummers bij elkaar gepend. En met heel wat muzikale hulp zijn deze echte kaskrakers. In de soulgetinte openingsong ‘Eveything I Do Is Wrong’ komt Darrell Nulisch meteen vocaal op de proppen. Op heel wat nummers is Sugar Ray Norcia, naast zijn opwindende bluesharp,  verantwoordelijk voor de vocale prestaties. Net zoals ook zangeressen Toni Lynn Washington en Michelle ‘Evil Gal’ Willson een meer dan verdienstelijke duit in het zakje doen. Voor het snarengeweld stond Monster Mike Welsch in de backing, was Michael ‘Mudcat’ Ward verantwoordelijk voor de baslijnen en sloegen Marty Richards en Neil Gouvin afwisselend met de drumsticks. Anthony kan zich perfect uitleven in de instrumentale ‘In The Quicksand, Again’ en de emotionele ode ‘Blues for David Maxwell’. In de zeldzame soulballade ‘Your Turn to Cry’ komt het ensemblespel tussen Sugar Ray’s vocale prestaties, innemende harparrangementen en Anthony’s pianotonen meteen tot een goed recht. De meeste nummers zijn opwindende West Coast blues en dit zonder uitgelikte randjes. 

Philip Verhaege (5)
Most of the songs are very exciting West Coast blues, without any lapped jaggies…
0 Opmerkingen

Andy Santana and The West Coast Playboys: Watch Your Step!

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Knock Knock
  2. Watch Your Step
  3. Playgirl
  4. One Way Love Affair
  5. Love Sickness
  6. You May Not Know
  7. No Double Talk
  8. Can’t You See
  9. Take Me Back
  10. Greaseland
  11. You Smell Like Coockies
  12. Whats’ Wrong ?
  13. Go On Fool
Platenlabel
Delta Groove Music

Labelnummer
DGPCD170

Distributie
Delta Groove Music

Website Artiest
Andy Santana
De Golden State Californië heeft vrijwel elke Amerikaanse cultuur geabsorbeerd. Het is haast een ethos. De muziek van de inheemse Andy Santana is daar haast een weerspiegeling van. Naast de swingende West Coast jump vinden we ook samentrekkingen terug van Chicago blues, New Orleans getinte muziek en heuse R&B klanken. We kennen Andy nu toch wel al enkele jaren, en dit nog uit zijn periode met de The Soul Drivers. Nu maakt hij zijn debuut op het label Delta Groove Music. Andy (vocals, harp en gitaar) krijgt backing van de herrezen West Coast Playboys. Kid Andersen speelt samen met zijn metgezellen Anthony Paule, Mighty Mike Schermer, Bob Welsh en Rusty Zinn gitaar. Lorenzo Farrell en Nate Ginsberg zitten afwisselend achter de keyboard. Mike McCurdy en Mike Phillips verzorgen de baslijnen en Robi Bean, June Core en D’Mar zitten op de drumstoel. Het album bevat dertien opwindende West Coast nummers en eigenlijk heeft het geen zin om er enkel hoogtepunten uit te vissen. Want dat zijn ze namelijk allemaal. Als het dan toch moet. Van bij de hilarische openingssong ‘Knock Knock’ is het meteen raak. En de sound zet zijn weg ongenaakbaar verder met het innemende ‘Watch Your Step’ van Bobby Parker. De song ‘Playgirl’ is een regelrechte piano boogie om duimen en vingers bij af te likken. Net zoals het driftige ’You May Not Know’. Tijd voor wat Chicago blues met ‘One Way Love Affair’, Bony Rice’s ‘Love Sickness’ en een innemende ballade met Chuck Willis ‘Can’t You See’. De instrumentale song ‘Greaseland’ gaat perfect over in het originele ‘You Smell Like Coockies’ en de rockertune van ‘What’s Wrong’. Het was lang geleden dat we nog iets van Andy Santana hadden gehoord, maar het was het wachten waard! 

Philip Verhaege (5)
The album contains thirteen exciting West Coast tracks. It has really no point to mention a few highlights. Because all the songs are great.
0 Opmerkingen

And The Golden Choir: Another Half Life

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Another Half Life
  2. The Transformation
  3. Holy Diamond
  4. My Brothers Home
  5. My Heaven Is Lost
  6. It’s Not My Life
  7. New Daily Dose
  8. Choose To Lose
  9. Dead End Street
  10. The Hunter Of Souls
  11. Angelina
  12. In Heaven
Platenlabel
Cargo Records

Labelnummer
LC 10634

Distributie
Sonic Rendezvous

Website Artiest
And The Golden Choir
Bij een one-man-band stellen we ons meestal een zanger voor die zich begeleidt op  gitaar, mondharmonica en basdrum. Dat het ook anders kan bewijst de Duitser Tobias Siebert. Tobias is vooral gekend door zijn prestaties in bands als Delbo en Klez.e. And The Golden Choir is niets anders dan Sieberts éémansband. Gedurende vijf jaren werkte Tobias aan ‘Another Half Life’. Songs schrijven, arrangementen maken, opnemen en instrumenten bespelen deed hij allemaal zelf. Tobias bespeelt een uitgebreid gamma aan instrumenten gaande van drums, gitaren, bas tot piano, Rhodes en synthesizer en nog een hoop andere. Lovenswaardig in ieder geval, ware het niet dat een soloproject ook zijn negatieve kanten heeft. Eén van die negatieve kanten is dat de maker ervan zodanig verbonden is met zijn project en overtuigd is van de goede afloop, dat hij verdwaalt in zijn eigen kunnen. En dat is nu net de valkuil die Tobias niet heeft weten te vermijden. ‘Another Half Life’ is een conceptalbum dat vaak autobiografisch is en zich nog het best situeert in de indiepop. De songs balanceren tussen euforie, melancholie en drama. De meeste songs worden met percussie ingeleid, waarna de lieflijke, zachte stem van Siebert zijn poëtische teksten kleur geeft. Jammer is echter dat alle songs zowat in dezelfde ritmische vijver zwemmen. De songs volgen mekaar rustig kabbelend op, zodat de over onrust, vertwijfeling, ontgoochelingen en beslommeringen handelende teksten niet steeds volledig tot hun recht komen. Nog een reden waarom de teksten niet steeds het beoogde doel bereiken, is het feit dat Siebert regelmatig pauzes in zijn zinnen inlast. Het is pas bij het voorlaatste nummer ‘Angelina’ dat hij je volle aandacht heeft. In het slotummer ‘In Heaven’ valt de twijfel en onrust van Siberts schouders en vindt hij eindelijk rust. Siebert had beter zijn oor eens bij anderen te luister gelegd en hun mening gevraagd omtrent ‘Another Half Life’. Hij zou dan zeker te weten zijn gekomen, dat er meer uit dit project te halen viel dan wat er nu ingeblikt werd. De langspeelplaatversie is verkrijgbaar in toepasselijk goudkleurig vinyl.

Lambert Smits (3½)
‘And The Golden Choir” is the one-man project of the German Tobias Siebert. For five years he worked at 'Another Half Life'. He wrote all the songs, made the arrangements and played all the instruments. The indie pop songs include feelings of euphoria, melancholy and drama and follow each other in the same peaceful atmosphere. With the help of other musicians this album undoubtedly have had more impact.
0 Opmerkingen

Andy Poxon: Must Be Crazy

28/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. You Must Be Crazy
  2. Living Alone
  3. Next To You
  4. Give Me The Chance
  5. Cold Weather
  6. Don’t Tell Your Mama
  7. Harder Everyday
  8. I Want To Know
  9. Already Gone
  10. Making A Fool
  11. Don’t Tell Me What To Do
  12. Too Late
  13. Rebound
​Platenlabel
EllerSoul Records

Labelnummer
ER 1509-24

Distributie
EllerSoul Records

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Andy Poxon
Andy Poxon komt uit een muzikale familie. Zijn ouders ontmoetten elkaar tijdens hun studies klassieke muziek aan de universiteit van Maryland. Andy’s grootvader, langs moeders zijde, speelde meer dan 30-jaar French horn, terwijl zijn grootmoeder klassieke muziek onderwees. Nu hoor ik jullie je al afvragen hoe Andy dan bij de blues terecht kwam. Wel, er moet maar een naam worden ingevuld, namelijk B.B. King. 
Op zijn 16e  promootte Andy volop zijn debuutalbum ‘Red Roots’. Na het succesvolle schijfje ‘Tomorrow’ is het nu de beurt aan zijn nieuwste telg ‘Must Be Crazy’, dat met dertien originele songs is ingeworteld. Wat ons meteen opvalt na een eerste luisterbeurt, is de maturiteit waar Andy aan gewonnen heeft. En dan bedoel ik niet allen zijn vocale prestaties, maar het algemene concept. Het kinderstemmetje is uiteraard verdwenen en Andy is een briljante jonge gitarist. Naast een heuse blazerssectie vinden we Kevin McKendree (piano, orgel), Kenneth Blevins (drums) en bassist Steve Mackey in de backing. Het album opent met een knaller van een titeltrack, Andy laat ons meteen mee genieten van heavy gitaarriffs. Het daaropvolgende ‘Living Alone’ is met een soulsausje overgoten, en staat in aangenaam contrast met de boogie tunes van  ‘Next To You’. Tijd voor een drieluik overheerlijke ballades met ‘Cold Weather’, het hoog oplopende ‘Don’t Tell Your Mama’ en ‘Harder Everyday’. Met het nummer ‘I Want To Know’ gaan we even richting New Orleans, om te besluiten met de moderne bluesinstrumentale ‘Rebound’. 

Philip Verhaege (5)
With guys like Andy Poxon is the future of the blues no longer hopeless...
0 Opmerkingen

The Smoky Greenwell Band: Live At The Old U.S. Mint

25/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Smoke Alarm
  2. My Own Blues Club
  3. Peter Gunn
  4. Power O Now
  5. Jodie
  6. I Earned The Right To Sing The Blues
  7. Between Iraq and A Hard PLace
  8. Need a Friend
  9. Love’s Gone
  10. Leroy’s Shuffle
  11. Back To The Boogie
Platenlabel
Greenwell Records

Labelnummer
GWR-102C

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Smokey Greenwell Band
Live albums zijn niet altijd van een betrouwbare kwaliteit en dus is het afwachten hoe het te beluisteren valt alvorens een oordeel te gaan vellen. Wanneer het dan om een jam betreft moet je dubbel gaan opletten.
The Smoky Greenwell Band dat zijn uiteraard harmonicaspeler Smoky Greenwell die ook als songwriter gekend is. Bijna de helft van dit ‘live’ album is geschreven door deze Smoky Greenwell en de special guests op deze ‘Smoky Greenwell’s New Orleans Blues Jam’, met name Mark Pentone (guitar) en Bruce ‘Sunpie’ Barnes (accordion) hebben ook hun bijdrage mogen leveren.
Een ‘New Orleans Jam’ dus mogen we blues uit Lousiana verwachten en daar staat zeker de accordion van ‘Sunpie’ voor garant. De kwaliteit van de opnamen is meer dan behoorlijk te noemen maar met de uitgeknipte passage gaat het minder de goede richting uit. Maar we kunnen ons meer dan voldoende opwarmen aan de aangename ‘shuffles’ van de Smoky Greenwell Band. Hun vorige studio album werd reeds uitgegeven in 2012 en dus moest er wel nieuw materiaal van komen, al gaat mijn voorkeur uit naar een studio album zoals hun ‘99% Blues’.
‘Jodie’ is een aangenaam bluesje om horen van de hand van gitarist Mark Pentone en op Henri Mancini zijn alom gekende Peter Gunn brengen ze toch wel een instrumentaaltje van formaat. Het album brengt goede nummers maar zijn soms te oppervlakkig te noemen. Voor het echte Louisiana en bayou gevoel moeten we helaas wachten tot het nummer ‘Love’s Gone’ van Bruce ‘Sunpie’ Barnes. Akkoord het is een ‘live ‘jam maar de New Orleans sound mocht mijn inziens toch een beetje meer aan bod zijn gekomen zoals op ‘Leroy’s Shuffle’, een nummer waar je zo de sfeer kan opsnuiven van ‘Bourbon Street’. Afsluiten doen ze nog met een heerlijke boogie!

Freddy Vandervelpen (3)
0 Opmerkingen

Michael Schatte: Turn Back The Vikings

25/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. The Rehabilistate
  2. Northern Dancer Boulevard
  3. Honey Doll
  4. Turn Back The Vikings
  5. If I Find Love And Leave It Be
  6. Odessa
  7. Baby’s On The Border
  8. Push, Pull, And Swing
  9. Pistol On Her Pillow
  10. All For Me
  11. Old Ties Gone
  12. Sam Jones
  13. Bring You ‘Round
  14. Our Sun Sets Early
  15. Ottawa
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
DF 25 3765 32

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Michael Schatte
Schatte is een Canadese gitarist, zanger en songwriter die naast blues ook van rock, rockabilly, bluegrass en Keltische muziek houdt. Hij behoorde dit jaar tot de 8 finalisten in de ‘Memphis International Blues Challenge’ en won onlangs de ‘2015 Toronto Blues Society Talent Search’. Alhoewel dit mooie vermeldingen zijn, kan je Michael Schatte toch niet als pure bluesartiest bestempelen. Dit zou namelijk afbreuk doen aan zijn talent. Zijn muziek is een mengeling van de meest uiteenlopende genres, die hij op een erg speciale manier onder de aandacht brengt. Hoor je bij andere artiesten een vage aanwezigheid van verschillende muziekstijlen, dan zijn die bij Schatte duidelijk herkenbaar en traceerbaar. Schatte gooit meteen alle registers open in ‘The Rehabilistate’ met een aan ‘Everybody Needs Somebody To Love’ van The Blues Brothers refererend rifje. Schatte zou Schatte niet zijn moest hij al niet onmiddellijk voor een verrassende wending zorgen. En die komt er op het moment dat hij een dijk van een rockabillysolo in onvervalste Setzerstijl in het nummer gooit. Een funky benadering valt even later te beurt aan ‘Northern Dancer Boulevard’ en ‘Bring You ‘Round’.  Een song waar de verschillende muziekstijlen echt goed tot hun recht komen is ‘Baby’s On The Border’ dat na een sublieme zuiders klinkende solo op de akoestische gitaar zicht ontpopt als een uptemponummer dat mijn gedachten doen afdwalen naar Dr. Hook. De gitaarpartij op ‘Push, Pull And Swing’ roept dan weer herinnering op aan Tony Joe White. Invloeden uit de Keltische folk sieren de titeltrack, terwijl sixtiesfolk de basis is van ‘If I Find Love And Leave It Be’, waarbij het folkgevoel nog versterkt wordt door het gebruik van het ‘fluitje van een cent’. Dat Schatte op de zes snaren ook door B.B. King beïnvloed werd, laat hij subtiel horen in de boogie ‘Odessa’. Voor het mixen van het album deed Michael niet alleen een beroep op Simon Tassano, de man achter vele opnames van Richard Thompson, hij coverde ook nog Thompsons ‘Sam Jones’. De song over de handelaar in skeletten begint akoestisch, maar na het invallen van de elektrische gitaar krijgt het lugubere van de song nog meer slagkracht.
Michaels heldere krachtige stem, zijn formidabel gitaarwerk alsmede zijn apart gevoel om diverse muziekstijlen samen te brengen maken van ‘Turn Back The Vikings’ een visitekaartje dat hopelijk de deuren opent naar internationale erkenning.

Lambert Smits (4½)
In a completely unique way Schatte mixes blues, rock, rockabilly, sixties folk and even Celtic music. As a guitarist he mastered all these styles. This and his clear and powerful voice make ‘Turn Back The Vikings' an excellent album!
0 Opmerkingen

David Gilmour: Rattle That Lock

25/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
Tracks:
  1. 5 A.M.
  2. Rattle That Lock
  3. Faces Of Stone
  4. A Boat Lies Waiting
  5. Dancing Right In Front Of Me
  6. In Any Tongue
  7. Beauty
  8. The Girl In The Yellow Dress
  9. Today
  10. And Then...
Platenlabel
Columbia Records

Labelnummer
888751 23262

Distributie
Sony Music

Website Artiest
David Gilmour

Of je nu een cd van de glorieuze Pink Floyd in handen krijgt of soloplaatje van één van de leden van dit progressieve viertal, over één ding kunnen we het eens zijn.
Wat we te horen krijgen grenst steeds aan genialiteit, zeg maar muziek waar de kwaliteit zo van afdruipt. En dat is zonder te overdrijven.
Vorig jaar bracht dit progressieve collectief zijn allerlaatste studioalbum (moeten we daar zeker van zijn?) ‘The Endless River’ uit.
Het kreeg gemengde kritieken wereldwijd en Pink Floyd is nog steeds een celebriteit die verankerd zit in een godenwereldje waar alleen de grootsten van deze aardkloot zich mogen thuisvoelen.
Gilmour heeft blijkbaar de status van ‘God’ van zich afgezet want de periode met de band was fantastisch, het was leuk maar het is nu (helaas voor ons) over. Of er ooit nog een reünie (met de twee resterende originele leden, Nick Mason en Roger Waters) komt, ik vrees dat het bij een intens verlangen, een utopie blijft.
Het was dan ook doordat de jonge Syd Barrett uit de groep werd gezet, omwille van overmatig druggebruik, dat Dave Gilmour de kans kreeg om zich te ontpoppen tot een status die hij de dag van vandaag nog steeds heeft.
‘Rattle en Lock’ is een interessant album geworden dat toch nog steeds herinneren oproept aan Pink Floyd en waarmee Gilmour kennelijk niet (echt) wil breken.
10 nummers van eigen hand en om de teksten bij sommige nummers in te kleuren deed hij weer beroep op Polly Samson die haar talenten reeds hardmaakte op Pink Floyds ‘The Division Bell’ maar ook op hun laatste album ‘The Endless River’ troffen we werk van haar aan.
Voor de afwerking van het album zat Dave met enkele andere zielsverwanten in de studio waaronder Phil Manzanera, Guy Pratt, David Crobsy en Graham Nash, Roger Eno, en ook Jools Holland leverde zijn deel aan dit album.
Met het instrumentale openingsnummer ‘5 A.M.’ zitten we meteen op het juiste spoor, de gitaarinterventie van Gilmour brengt de luisteraar in, zeg maar, ontspannende maar hypnotische mijmerende droomwereld. Gelukkig blijft de luisteraar nog even in deze junctuur met het prachtige ‘Beauty’ (tja, de naam zegt al alles) en met ‘And Then’ krijgen we een nummer met een vraag die nu een beetje onbeantwoord blijft.
‘Rattle That Lock’ is eigenlijk een langspeler die vol zit met  ietwat al dan niet oprechte mijmeringen die verspreid zijn over het ganse album. In het titelnummer ‘Rattle That Lock’, waarvoor Polly Samson de tekst fourneerde, is eigenlijk het meest belangrijke waarin Samson eigenlijk een beetje suggereert naar de val van Lucifer en de verleiding van de mensheid en hun poging om een geestelijke straf te ontlopen.
‘Faces of Stone’ heeft dan weer meteen het ritme van een trage wals waarin de gitaar en piano voor een subtiele concordantie zorgen terwijl de stemmen van David Crosby en Graham Nash in ‘A Boat Lies Waiting’ voor de weelderige harmonieën zorgen. Magische plaat en we mogen zonder enige aarzeling dit nummer tot een van de apotheoses van deze schijf bestempelen.
Met  het ietwat jazzy maar ingetogen ‘The Girl In The Yellow Dress’ maakt hij even komaf met de Pink Floyd sfeer. Ook voor dit nummer zat Polly Samson voor haar computerklavier. Jools Holland ontfermde zich hier over de knappe pianoklanken en voor de zomerse saxgeluiden kon Gilmour rekenen op Colin Stetson.
Tijdens het laatste decennium vertoonde Gilmour zowat dezelfde trekjes die we ook bij Roger Waters terugvinden: via een pseudo-progressieve muzikale manier kunst maken. Het verschil is wel dat Waters zijn kunstvorm bedekt met relevante onderwerpen zoals manipulatieve bestuursorganen en verwoestingen als gevolg van een oorlog. Gilmour daarentegen voelde zich wanhopig, op zoek naar nieuwe uitdagingen, steeds overschaduwd door zijn eigen vorige daden.
Hoe dan ook, Gilmour bewijst met dit nieuwe werkpaletje dat hij nog steeds niet uitgezongen is en hopelijk mag hij daar nog eens twee (en meer zelfs) decenniums aan toevoegen. De geest van Pink Floyd zal nooit rust kennen en dat is voor ons, de diehardfans, maar goed ook.
Op 14 september zat David Gilmour in het Colosseum van Verona (Italië) waar ik toen ook enkele dagen verbleef maar ik kon toen niet meer aan een ticket geraken gezien alle Europese shows uitverkocht zijn. België staat helaas niet op het lijstje van zijn stopplaatsen. Van een tegenvaller gesproken.

Alfons Maes (5)
0 Opmerkingen

Vahagn Stepanyan: Moonlight

24/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Gonna Fly
  2. Image
  3. Give More
  4. I Believe in You
  5. Someday
  6. Loving You
  7. Moonlight
  8. Lead Me Home
  9. True Love
  10. Journey
  11. Only You
  12. Passion
Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
889211390991

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Vahagn Stepanyan
Op 10/7/1985 werd de getalenteerde keyboardspeler Vahagn Stepanyan geboren in Armenië. Zijn muzikale opleiding startte al op achtjarige leeftijd, toen hij een klassieke opleiding piano ging volgen. Daarna ging hij eerst naar de Yerevan Tchaikovsky High School, waarna hij aan het Yerevan Komitas State Conservatory zijn bachelor behaalde in klassieke muziek. Bijna onmiddellijk daarna begon hij soundtracks voor films te schrijven, en vanaf 2010 begon hij te toeren doorheen de USA. Zo werkte hij o.a. samen met Eric Marienthal, Nathan East, Don Moen, Greg Adams, Melvin Lee Davis, Wojtek Pilichowski, Cleverson Silva, Adam Hawley, Feodor Dosumov enz. Dat jaar kwam ook het kerstproject ‘Peace On Earth’ met zanger Eric Lige uit, en het jaar daarop werkte hij samen met Carolyn Malachi. In 2014 produceerde hij ‘The Ethnos Project: Volume One’, met muzikanten van overal ter wereld. Voor dit nieuw project schreef, produceerde en arrangeerde hij alle songs zelf, en speelde uiteraard keyboards, synth bas, drumprogrammering, en percussie. Hij vermengt smooth jazz met R&B en funk, en kon rekenen op muzikanten uit Thailand, Israël, Turkije, Slovenië en de USA. Openen doet hij met de contemporary jazz van ‘Gonna Fly’, en ‘Image’ wordt gezongen door Heanon Tate. De up-tempo fusion track ‘Give More’ leunt zwaar op de bas van Anthony Crawford, terwijl de ballade ‘I Believe in You’ gezongen wordt door Marta Kirakosyan. Bassist Leslie Johnson is te horen op de smooth jazztrack ‘Someday’, terwijl Heanon Tate de mid-tempo track ‘Loving You’ zingt. De titeltrack springt er echt bovenuit, met bassist Melvin Lee Davis en saxman Eric Marienthal. Dit is smooth jazz op zijn best! ‘Lead Me Home’ is een zachte, mooie, instrumentale ballade, gevolgd door de ballade ‘True Love’, gezongen door Alva Copeland. Daarna volgt het mooie instrumentale ‘Journey’, waarna ‘Only You’ gezongen wordt door Andy Delos Santos, met steun van saxofonist Eric Marienthal. Afsluiter ‘Passion’ is een gevoelige instrumental. Dit debuut toont dat Vahagn echt getalenteerd is, en niet hoeft onder te doen voor andere gelijkaardige artiesten in dit genre. Een interessante ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)
This debut shows that Vahagn is really talented, and can easily be compared to other artists in this genre. An interesting discovery!
0 Opmerkingen

Joe Satriani: Shockwave Supernova

24/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Shockwave Supernova
  2. Lost In a Memory
  3. Crazy Joe
  4. In My Pocket
  5. On PErigrine Wings
  6. Cataclysmic
  7. San Francisco Blue
  8. Keep On Movin’
  9. All Of My Life
  10. A Phase I’m Going Through
  11. Scarborough Stomp
  12. Butterfly And Zebra
  13. If There Is No Heaven
  14. Stars Race Across The Sky
  15. Goodbye Supernova
Platenlabel
Legacy

Labelnummer
888750 99682

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Joe Satriani
Shockwave Supernova is het vijftiende album van Joe Satriani, dat uitkwam op 24 juli 2015 bij Sony Music Entertainment.
Op het einde van de ‘Unstoppable Motion’ tour, had Satriani een openbaring, en ik citeer: "Playing the guitar with my teeth an awful lot" vroeg hij zich af waarom hij dat zo vaak deed, zijn zelfrealisatie was het alter ego 'Shockwave Supernova' en het ambitieuze 15e soloalbum was geboren. Satriani stelde een trio aan muzikanten met wereldklasse samen. Keyboardspeler & gitarist Mike Keneally, drummer Marco Minnemann en bassist Bryan Beller dewelke hem ook vergezelden op deze laatste tournee en nu garant staan voor het grootste deel van de ritmesectie op dit album. Dit werd aangevuld met toevoeging van bassist Chris Chaney (Jane’s Addiction) en drummer Vinnie Colaiuta (gekend om zijn werk bij Sting, Frank Zappa & Paul Simon) die hun bijdrage leveren op sommige van de nummers. Gecombineerd, brengen ze een pure artistieke Satch’s ritmesectie gecombineerd met de keyboard achtergronden van Keneally, afgetopt met pure Satriani gitaardoodles. Aangezien dit album geheel instrumentaal is valt er niets te vertellen over vocale prestaties, maar het gitaarwerk spreekt voor zich. De controle die Satriani heeft over zijn gitaar is onmiskenbaar, instinctief en van ongekend niveau.
Toen Satriani dit album aankondigde en op zijn facebook pagina de foto’s toonde van de vele gitaren, versterkers & randapparatuur die hij voor dit album zou gebruiken met de melding dat dit een ander album zou worden had ik enige twijfel. Zo  ontstond er ook commotie over het feit of het wel nodig was om zoveel materiaal de studio in te zeulen voor één album maar ik moet toegeven dat het zeker waard is. Er is weliswaar nog een jaren ’80 sfeertje op een aantal van de songs op te merken, en enkele voelen als herhalingsbezoeken uit het verleden aan maar er zijn toch ook vele vernieuwende elementen te bespeuren die dit album speciaal maken. Op “Shockwave Supernova” vindt je een Satriani die meer in een ‘striped Down’ versie te werk gaat; zijn spel klinkt rauwer en directer… Gitaar, kabel, vingers, versterker - toevoeging van effecten is er enkel voor inkleuring van de sfeer. Van zodra ik op play knop drukte in de wagen en de CD een eerste luistersessie gaf tijdens een lange autorit bemerkte ik het briljante gitaarspel, de zovele contrasten en stijlen.
Het voelt als een nieuw grondgebied voor Satriani, iets dat zijn meer recente albums nodig hadden. Kleine details, zoals de synths, verschillende stijlinvloeden en een waardering voor het fusion genre dat een zwaardere, maar gevarieerde verzameling van tracks biedt.
Toen Joe 'Shockwave Supernova' aankondigde sprak hij over hoe hij een volledig thema, back-story & persoon had gecreëerd. Satch's albums hebben altijd een thema, maar ik denk dat dit de eerste keer is dat hij songs benaderd heeft met dit soort sterke verhaal sinds ‘Surfing With The Alien’ en ‘Flying In A Blue Dream’ en huidig album heeft in feite meer gemeen met deze twee albums dan zijn laatste paar releases. Joe Satriani heeft een raadselachtige en filmische stijl van compositie en aan de andere kant heeft hij zijn op groove gebaseerde bluesy kant en deze beide vind je veelvuldig terug op 'Shockwave Supernova'. Hij weet precies wat te spelen, hoe het moet klinken en met welke details hij dit moet uiten. Om in cliche te treden, zijn instrument is eigenlijk gewoon een verlengstuk van zijn lichaam. Het gitaargeluid, exotische toonladders, harmonische gitaarlijnen en verbazingwekkende feedback controle doen me allemaal denken aan ‘Not Of This Earth’ & ‘Flying In A Blue Dream’ maar de live band vibe is hier prominent aanwezig.
Het album opent met het grootse rock gebaseerde 'Shockwave Supernova'. Hoewel sommige misleide luisteraars hem wel eens bestempelen als een ‘shredder’ heeft Satch ons steeds ook voorzien van  genuanceerde en langzamere melodieën. Dit prachtige, lyrische spel vind je in “Lost In A Memory” en “Crazy Joey”. “In My Pocket” doet me denken aan ‘Big Bad Moon’ waarin Joe terug grijpt naar de harmonica en funky melodieën. “On Peregrine Wings” & “Cataclysmic” rocken er weer als vanouds op los en dan is het de beurt aan een meer jazzy swing geluid dat inzet. “San Fransisco Blue” heeft een repetitieve hook die wel bij één of andere TV serie zou passen. Het meer Latin geïnspireerde “All Of My Life” spreekt dan weer van gedurfde verbeelding en passie. Verder is er ook een knipoog naar ‘Chickenfoot’ in het nummer “Scarborough Stomp” met een verschroeiende solo als vervanging voor Hagar's zang. Natuurlijk is een Satriani album geen Satriani album zonder ballads, en eens te meer stelt de maestro ons niet teleur. Getuige hiervan zijn “Butterfly and Zebra” & “Stars Race Across The Sky”. Satriani blijft één van de weinigen die nooit onder zijn talenten zal spelen en legt ook hier de lat weer hoog voor zichzelf. Dit is één van de meest memorabele Satch's avonturen  - een album dat zowel de toevallige luisteraar alsook de muzikale getalenten zal bekoren, ook de shedders onder ons die zin hebben om achter de opbouw van de snelle riffs te komen en deze haarjuist na te spelen, evenals de luchtgitaristen die de warmte afkomstig van de composities weten te smaken en in bewondering staan dat er zoveel gitaarschoonheid in deze wereld te vinden is. Lof ook voor de 'te mooi om waar te zijn’ ritmesectie van Minnemann en Beller. De onvoorwaardelijke werkelijkheid die naar voren komt bij herhaalde luistersessies is dat dit een combo voor jaren is en misschien wel de beste die we ooit hebben gehoord op een Satriani album. Hopen maar dat we ook een live album krijgen in deze bezetting want dat is het zeker waard. En Satch zelf is de feeling nog steeds niet verloren, zelfs na bijna 30 jaar van album na album release niet. Zijn vertrouwde frasering, vibrato vuurwerk en ritmische stijl geeft meer karakter aan de basistracks dan deze anders zou hebben. Dit is muzikale verwoording van liefde en vakmanschap, een stukje ziel van de man zelf. Longtime co-producer en oude Satriani vriend John Cuniberti, de man die daar aan de start van satriani’s albumcarrière aanwezig was, keert met dit album weer. Hoewel ze vele goede albums zonder elkaar gemaakt hebben, zijn er nog meer die ze samen verwezenlijkten. Ook oud bekende Mike Fraser is op dit album weer bij de productie van de partij.

Line-up:
  • Joe Satriani - guitars, keyboards, harmonica, bass (track 6)
  • Mike Keneally - Keyboards. Additional rhythm guitar (track 2)
  • Marco Minnemann - Drums (tracks 1, 2, 5, 6, 7, 9, 10, 13, & 15)
  • Vinnie Colaiuta - Drums (tracks 3, 4, 8 & 11)
  • Bryan Beller - Bass (tracks 1, 2, 5, 7, 10, 12, 14 & 15)
  • Chris Chaney - Bass (tracks 3, 4, 8 & 11)
  • Bobby Vega - Bass (track 9)
  • Tony Menjivar - Congas, bongos and percussion (track 9)
  • John Cuniberti - Percussion (tracks 1, 2, 3, 5, 6 & 14)

Johan Kaethoven (4½)
0 Opmerkingen

James Leg: Below The Belt

24/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Dirty South
  2. Casa De Fuego
  3. Up Above My Head
  4. Drink It Away
  5. October 3rd
  6. Glass Jaw
  7. Can’t Stop Thinkin’ About It
  8. A Forest
  9. Disappearing
  10. What More
Platenlabel
Alive Records

Labelnummer
Alive0173-2

Distributie
Sonic Rendezvous

Website Artiest
James Leg

John Wesley Myers, of liever James Leg zoals hij zich het podium noemt is de leider van de punkbluesband Black Diamond Heavies.  James komt uit Port Arthur Texas en bespeelt de Fender Rhodes, de Hammond en de piano. Alhoewel, in Legs geval lijkt bespelen veeleer op slaan en zalven. Met een grafstem, waarbij die van Tom Waits die van een koorknaap is,  gaat hij wild tekeer op de toetsen. Opener ‘Dirty South’ zet meteen de toon voor een dik halfuur psychedelische punk, punkbluesrock en een vleugje soul en je zou het misschien niet verwachten gospel. Dit laatste weet hij met veel vuur en inleving te tonen in ‘Up Above My Head’ van Sister Rosetta Tharpe. Handclaps, een ruwe mondharmonica van Johnny Walker , het pianospel van Leg en diens rauwe uit het diepste van zijn strot komende stem, zorgen dat de kerk op instorten staat. Iets rustiger gaat het eraan toe op het countryrockende ‘Drink It Away’, met wat voor een pianosolo. Super! ‘Glass Jaw’ is dan weer een enorm heavy klinkende bluesrocker, terwijl je voor een super stevige boogie met ‘Can’t Stop Thinkin’ About It’ op je wenken wordt bediend. En hoe hij ‘A Forest’ van The Cure met echoënde stem heavy leven inblaast is alleen de groten gegeven. Dat James ook ingetogen kan ontroeren blijkt uit afsluiter ‘What More’.
‘Below The Belt’ klinkt rauw en is niet bestemd voor zoetgevooisde zielen. Maar dat rauw en ongepolijst mooi en vooral zeer melodieus kunnen zijn, wrijft James Leg ons hier onomwonden onder de neus. ‘Below The Belt’ verrast op alle vlakken, maar wel in gunstige zin!

Lambert Smits (4½)
James Leg is a keyboard wizard with a voice compared to Tom Waits, Tom's voice is the voice of a choir boy. 'Below The Belt' is filled with heavy punk blues-rock. The way James turns 'Up Above My Head' by Sister Rosetta Tharpe into a heavy wild gospel song is miraculous. ‘Below The Belt’ is a catchy album, but... not for romantics!

0 Opmerkingen

Duran Duran: Paper Gods

24/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Paper Gods
  2. Last Night In The City
  3. You Kill Me With Silence
  4. Pressure Off
  5. Face For Today
  6. Dancephobia
  7. What Are The Chances?
  8. Sunset Garage
  9. Change The Skyline
  10. Butterfly Girl
  11. Only In Dreams
  12. The Universe Alone
Bonus tracks
  1. Planet Roaring
  2. Valentine Stones
  3. Northern Lights
Platenlabel
Warner Bros

Labelnummer
9362-49251-4

Distributie
Warner Music

Website Artiest
Duran Duran
Begonnen als band die gecatalogeerd werd onder de noemer New Romantic, draait Duran Duran ondertussen reeds meer dan 30 jaren mee. Na diverse personeelswisselingen wisten Simon Le Bon en Nick Rhodes, leden van het eerste uur John Taylor, Andy Taylor en Roger Taylor (overigens geen familie van elkaar) in 2001 tot een reünie te overhalen. In 2006 gaf Andy Taylor echter te kennen dat hij zich niet langer kon vinden in de muzikale koers die de band volgde, waarop hij andermaal Duran Duran vaarwel zei. Na de reünie volgden de albums ‘Astronaut’, ‘Red Carpet Massacre’, ‘All You Need Is Now’ en het live opgenomen ‘Diamond In The Mind’. En nu is er ‘Paper Gods’, waarvan de sound eigenlijk niet zo gek veel verschilt met die uit de beginperiode van de band, alhoewel het album door de funky aanpak toch iets dansbaarder klinkt.  Ook nu werd er samengewerkt met Mr. Hudson en Nile Rodgers, maar om nog meer aansluiting te vinden met de huidige popscene zijn ook zangeres Janelle Monáe, ex- Red Hot Chili Peppers gitarist John Frusciante en Lindsay Lohan aangetrokken. Dat dit vruchten afwierp is zonder meer een feit en nog het best  te merken aan de sterkste song op dit album, nl. het funky ‘Pressure Off’. Zoals steeds horen we hier weer een fantastische Nile Rodgers, maar ook Monáe imponeert. ‘Butterfly Girl’ is nog zo een prachtsong met een mooie wisselwerking op de zes snaren tussen Frusciante en Dom Brown, met vocale steun van Anna Ross, terwijl Lindsay Lohan ‘Dancephobia’ een vocale boost geeft.
Het gebruik van elektronica en de soms ietwat overdreven aandacht die aan de productie van dit album werd besteed, doen ‘Paper Gods’ soms uit zijn voegen barsten.‘Paper Gods’ is zeker geen slecht album, al heb je soms de neiging de ‘next’ knop in te drukken. Nieuwe fans zal het viertal met dit album niet aantrekken, daarvoor is het muzikale landschap te fel veranderd. Fans van Duran Duran daarentegen krijgen, mede door de drie bonussongs op deze luxe-editie,  toch nog waar voor hun geld.

Lambert Smits (4)
'Paper Gods’, "the new album of Duran Duran is not so different from their previous work, although it is a little bit more funky and therefore sounds more danceable. This is definitely thanks to the cooperation with Nile Rodgers,  who makes "Pressure Off’ the strongest song on the album.
0 Opmerkingen

Darlene Love: Introducing Darlene Love

24/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Among The Believers
  2. Forbidden Nights
  3. Love Kept Us Foolin' Around
  4. Little Liar
  5. Still Too Soon To Know
  6. Who Under Heaven
  7. Night Closing In
  8. Painkiller
  9. Just Another Lonely Mile
  10. Last Time
  11. River Deep, Mountain High
  12. Sweet Freedom
  13. Marvelous
  14. Jesus Is The Rock (That Keeps Me Rollin)
Platenlabel
Columbia

Labelnummer
88851 32312

Distributie
Sony Music

Website Artiest
Darlene Love
De titel van deze cd kon niet ironischer. Darlene Love heeft helemaal geen introductie nodig. Ze is 74 en was in de jaren 60 al één van de favoriete zangeressen van producer Phil Spector, je weet wel, die van ‘the wall of sound’. Ze zong onder andere ‘Be my baby’, ‘The doo ron ron’, ‘Zip-a-dee-doo-dah’ en nog meer hitjes van de hand van de meester van de bombast. Later maakte ze een carrière als een veelgevraagde backingzangeres. Haar stem lijkt tegenwoordig op die van Ellen Foley. (die van ‘We Belong To The Night’) Zeer krachtig, sterk, met een enorm volume maar ook wel vaker overdreven.
Phil Spector zit sinds 2009 in de gevangenis, omdat hij in 2003 een pistool leegschoot in de mond van actrice Lana Clarkson. Hij werd, zonder kans op vervroegde vrijlating, veroordeeld tot 19 jaar celstraf. Exit Phil, welkom Steven van Zandt. Jawel, Little Steven, de gitarist van Bruce Springsteen of Silvio Dante uit de maffiaserie The Sopranos.
En wat denk je? Ja hoor! Steven wist de sound van Spector te benaderen. Veel percussie waaronder tamboerijn en glockenspiel, veel blazers, veel strijkers, een heel koor dat meebrult, kortom, een echte ‘wall of sound’. De productie is groots, bombastisch, weids en ook wel episch. Maar dat heeft Van Zandt natuurlijk ook wel een beetje van zijn baas geleerd, want die kan er ook wat van.
Steven verzamelde sterke songs van gerenommeerde songschrijvers. Van Zandt zelf nam 3 songs mee, Elvis Costello leverde er twee en ook twee songs komen van de hand van Stevies baas, Bruce Springsteen. ‘Little Liar’, een nummer dat klinkt als een jaren 90 Heart- of Jefferson Starship-nummer werd geschreven door Joan Jett! Elvis Costello schreef de single ‘Forbidden Nights’, dat dan weer erg Bruce Springsteen klinkt.
Maar de hoogtepunten zijn Linda Perrys (4 Non Blondes) ‘Love kept us foolin’ around’ en ook Jimmy Webbs ‘Who under Heaven’. Over een episch nummer gesproken! Maar ook Springsteens ‘Night closing in’ en ‘Just another lonely mile’ of Van Zandts ‘Last time’ , een schitterende versie van Spectors ‘River deep, Mountain high’ (wat een stem!!) en de gospelsong van Van Zandt ‘Jesus is the rock (that keeps me rollin’), maken indruk. Je zou er haast gelovig van worden.
Je moet ervan houden. Het is echt wennen aan zo’n krachtige, zware vrouwelijke altstem en de (over)productie. Maar wie graag omvergeblazen wordt of houdt van een wall of sound en een ‘over the top-productie’, zit met dit album zeker goed. Wie de Meatloaf albums of het ‘Night out’ album van Ellen Foley kan pruimen kan dit zonder nadenken aanschaffen.

Peter Jacobs (3½)
0 Opmerkingen

The Zombies: Still Got That Hunger

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Moving On
  2. Chasing The Past
  3. Edge Of The Rainbow
  4. New York
  5. I Want You Back Again
  6. And We Were Young Again
  7. Maybe Tomorrow
  8. Now I Know I’ll Never Get Over You
  9. Little One
  10. Beyond The Borderline
Platenlabel
Cherry Red Records

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
The Zombies
The Zombies zagen het levenslicht in 1961 toen zanger Colin Blunstone en keyboardspeler Rod Argent op de school van St. Albans besloten een band op te starten. Zombies van het eerste uur waren ook nog Paul Atkinson op gitaar, bassist Paul Arnold en drummer Hugh Grundy. Paul Arnold zou niet veel later reeds vervangen worden door Chris White. Deze Engelse band kreeg al vlug de wind in de zeilen. Hun eerste opname die ze uitbrachten was ‘She’s Not There’ en was meteen een schot in de roos. The Zombies zouden echter al vlug splitten, maar eerst blikte ze nog het album ‘Odessey And Oracle’ in, wat door fans van de psychedelische pop nog steeds aanzien wordt als de bijbel. Op dit album stond trouwens ook de door Rod Argent gecomponeerde hit ‘Time Of The Season’. Voor de psychedelisch uitziende hoes ervan tekende Terry Quirk, die ook voor dit album, voor de in dezelfde lijn liggende cover zorgde. Na een periode van stilte, begon de band in 2001 aan een tweede leven. Sindsdien brachten The Zombies twee albums uit. In 2004 was dat ‘As Far As I Can See’, in 2011 gevolgd door ‘Breathe Out, Breathe In’. En nu vier jaren later is er ‘Still Got That Hunger’. De huidige Zombies bestaan uit pioniers Colin Blunstone en Rod Argent, aangevuld met gitarist Tom Toomey, bassist en tevens samen met Rod Argent oprichter van de band Argent, Jim Rodford en diens zoon Steve Rodford achter de drums. De productie van het nieuwe album was in handen van Chris Potter, gekend van zijn werk met The Rolling Stones en U2. En die Chris Potter heeft ook nu weer voortreffelijk werk geleverd. Nu moet er ook gezegd worden dat als je als producer zulke ritmische, vol schitterende akkoordenwisselingen zittende songs op een dienblad gepresenteerd krijgt, je werk al voor meer dan de helft erop zit. Blunstone heeft ook nog steeds die enorm sterke stem. Door de tijd heeft ze wel een ietwat zacht randje gekweekt, maar melig klinken doet ze nooit. Maar ook Rod Argent bespeelt de toetsen nog steeds als in de beginjaren van de band. Qua composities en sfeer is ‘Still Got That Hunger’ bijna een conceptalbum. Opener ‘Moving On’ is een rocksong van formaat, gevolgd door ‘Chasing The Past’ dat een beetje aan Steely Dan doet denken en dat door Argent feestelijk ingeleid wordt met een klassiek getinte piano-intro.  En wat een inleving tonen de heren in de bluesy soulballade ‘Edge Of The Rainbow’. Uptempowerk krijg je in de rockende 70’s song ‘New York’, terwijl ‘I Want You Back Again’ een remake van hun sixtiessong, het lichtvoetige van die periode terug tot leven brengt. ‘Maybe Tomorrow’ heeft iets Sgt. Peppersachtige en eindigt zelfs met de zin ‘I believe in yesterday’ van de Fab Four. Voor een schitterende lovesong heb je niet meer nodig dan een knappe stem en een piano zoals in ‘Little One’. En met ‘Beyond The Borderline’ als apotheose maken The Zombies nog maar eens duidelijk dat ze nog steeds uitstekende muzikanten zijn, die hun enorme muzikale bagage investeerden in een magistraal ‘Still Got That Hunger’. Een hongergevoel dat best nog lang mag duren, want het resulteert in enorm mooie muziek.

Lambert Smits (5)
The Zombies are best known by their sixties hits "She's Not There 'and' Time Of The Season". After the recording of the album "Odessey and Oracle" the band  from singer Colin Blunstone and keyboard player  Rod Argent, split. They reunite in 2001 and ‘Still Got That Hunger’ is their third album since then. And it has become a very special one. The songs are rhythmic and contain beautiful chord changes. Along with the still powerful voice of Blunstone, the sublime keyboard of Rod Argent and support of Toomey on lead guitar, and Jim and Steve Rodford on bass and drums, ‘Still Got That Hunger’ is one of the most beautiful albums at the moment!
0 Opmerkingen

The Underground Wave 7”s

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Tipical Me – Claustrofobian
  2. Solid State – Recalling You
  3. Van Lukas – The Riot
  4. Karman – Poker
  5. Silent Corner – Number One
  6. Bene Gesserit – Kidnapping
  7. Kloot Per W – l’Europe
  8. Tipical Me – Pope No Hope
  9. Rive Gauche – Friends Are Friends
  10. Victor Hublot – J’ai Perdu Mon Oiseau
  11. Kaa Antilope – The Break of Day
  12. Ton Lebbink – Voetbalknieën
  13. Marina Swingers – I’m A Swinger
  14. 701 Triangles – Esther
Platenlabel
Walhalla Records

Labelnummer
WR010

Distributie
Starman Records

Webiste Artiest
Zonder
Collaboraties tussen Walhalla Records en Starman leveren steevast schijven op die uitnodigen tot succulent smullen. De compilatie ‘The Underground Wave 7”s’ is een bont allegaartje van compleet onbekende muziek (voor mij, althans) geworden. Enkel de naam ‘Kloot Per W’ deed meer dan een bedeesd belletje rinkelen. Muziekjournalistiek is echter elke dag bijleren, dus “hoera!” voor dit blik onontdekt goud. Door een gebrek aan referentiekader zal deze recensie een warrige opsomming van echo’s en flarden zijn. Veel nummers doen me namelijk ergens aan denken, maar ongetwijfeld zal ik vaak ernaast zitten qua correcte invloeden.
Het synthriff-refreintje van 'Claustrofobian' van Tipical Me (géén taalfout) lijkt op (het refrein van) David McWilliams' ‘Days of Pearly Spencer’. 'Kidnapping' van Bene Gesserit lijkt dan weer op een vroege schijf van Salt-N-Pepa, TLC, of een andere baanbrekende grietengroep – hoewel Bene Gesserit natuurlijk eerst was. Van Lukas' 'The Riot' is erg schatplichtig aan Telex' 'Moscow Disco' door de vocoderstemmetjes. Ook Daft Punk kan hier een ferme kluif aan, eh, kluiven. Ton Lebbinks ‘Voetbalknieën’ is puur cabaret, en doet me – door de monotone opsomming van alledaagse banaliteiten – denken aan ‘Love’ van Praga Khan. ‘Pope No Hope’ (het tweede Tipical Me-nummer) klinkt bewust out of tune. ‘Friends Are Friends’ van Rive Gauche is ‘Echo Beach’ van Martha and The Muffins – dat uit 1979 komt en dus vermoedelijk Rive Gauche in 1984 heeft beïnvloed. ‘I’m A Swinger’ van The Marina Swingers is zeer dubbelzinnig. ‘Esther’ van 701 Triangles is meer vintage Belgian goodness: het accent, het gemompel, de onduidelijke frasering, het beetje oversturen, een te nadrukkelijke baspartij en vooral de neiging om nummers vrouwennamen te geven (zie ook: ‘Lena’, ‘Victoria’, ‘Domino’ …)
Als geheel is ‘The Underground Wave 7”s’ prettig gestoord luistervoer. Een fijn testament van de wilde jaren 1979-1985, toen de mogelijkheden quasi eindeloos waren en elke enthousiasteling singles kon uitbrengen. Laten we allemaal stoppen met illegaal downloaden en terugkeren naar deze carefree days.

Julian De Backer (3½)
Walhalla Records/Starman Records collaborations always yield interesting, and sometimes far-out results. ‘The Underground Wave 7”s’ is no different, offering a variety of gimmicky, weird, fascinating, offbeat, strange, eclectic and wildly talented Belgian bands from the decade that taste forgot. Most are completely unknown to me, in fact, only Kloot Per W rings an actual bell. For lack of a better musical and cultural frame, most of the influences will fly right past by yours truly, but I’ve attempted to at least uncover some similarities. Keep in mind: most will have been inspired by these unknown cats, instead of vice versa. The refrain of Tipical Me’s ‘Claustrofobian’ resembles that of David McWilliams’ ‘Days of Pearly Spencer’. Bene Gesserit’s ‘Kidnapping’ more than likely inspired a few girl groups (Salt-N-Pepa, TLC). Van Lukas’ ‘The Riot’ is Telex ‘Moscow Disco’ redone, mainly thanks to the vocoder voices (see also: Punk, Daft). And Riva Gauche’s ‘Friends Are Friends’ sounds an awful lot like ‘Echo Beach’ by Martha and The Muffins, but not in a ‘bring on the lawyers’-way. ‘The Underground Wave 7”s’ is quite pleasing to the ears. A fine testament to the 80’s, back when record companies were still rolling in the dough and every man and his donkey could release a single. Let’s all stop this illegal downloading, and return to these carefree days.
0 Opmerkingen

Tom Freund: Two Moons

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
Tracks:
  1. Angel Eyes
  2. Heavy Balloon
  3. Lemme Be Who I Wanna Be
  4. Happy Days Lunch Box
  5. Next Time Around
  6. Grooves Out Of My Heart
  7. Weekend Guy
  8. Me And Bernice
  9. Mind Of Your Own
  10. Same Old Shit Different Day
  11. Sugar Pie
Platenlabel
Surf Road Records

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Tom Freund
Deze singer-songwriter uit Venice Beach levert met ‘Two Moons’ een zeer opmerkelijk album af. Freunds eerste album kwam er door een samenwerking met niemand minder dan Ben Harper. Op ‘Two Moons’ neemt Freund de productie voor eigen rekening en bewijst hij dat hij duidelijk weet hoe een hedendaags album van een artiest in zijn genre moet klinken.  Openingstrack en lovesong ‘Angel Eyes’, waarop Ben Harper de backing vocals voor zijn rekening neemt, doet een beetje aan Randy Newman denken. ‘Lemme Be Who I Wanna Be’ is dan weer een pleidooi voor de eigenheid in ieder persoon, en dat je best iedereen zijn waardigheid laat en hem of haar bijgevolg neemt zoals hij of zij is. Intimiteit is troef op het van prachtige violen voorziene ‘Happy Days Lunch Box’ en op ‘’Grooves Out Of My Heart’ waait een licht psychedelische wind op een door Led Zeppelin geïnspireerde rif. Dat Freund niet blind is voor het jachtige leven dat vaak ontaardt in een gekte, verwoordt hij in het folky ‘Same Old Shit Different Day’. En al handelt afsluiter ‘Sugar Pie’ over een teloorgegane relatie, toch klinkt het zacht en vrolijk.
Toms teksten leggen op een slimme manier een link tussen gebeurtenissen uit het verleden en het heden. Zijn stem doet nu eens aan Newman aan dan weer aan de jonge Dylan denken. Bovendien is Freund een multi-instrumentalist die zowel op akoestische en elektrische gitaar, als staande bas, ukelele, Moog en piano aardig uit de hoek komt. De wisselwerking tussen rock en folk, en door Freund bestempelt als ‘cosmic Americana’ maakt van ‘Two Moons’ een  uiterst genietbaar album.

Lambert Smits (4)
On this album singer-songwriter and multi-instrumentalist Tom Freund knows how to build a bridge between folk and rock. With a voice that balances between those of Randy Newman and the young Bob Dylan, he knows how to convey his thoughts in a clever way.

0 Opmerkingen

Tim Austin Mitchell Band: Time

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Cold As Ice
  2. Time
  3. Spanish Amor
  4. Ya Got Me Whipped
  5. Uncle Bo
  6. Troubled Blues
  7. It’s Like That
  8. Got Me Feeling Blue
  9. Treat Me Right
  10. Down By The River
  11. Ain’t No Love In The Heart Of The City
  12. I Don’t Trust Myself
  13. I Gotta Believe
  14. The Matrix
  15. Gotta Leave You Alone
  16. A Matter Of Time
Platenlabel
LSA Records

Labelnummer
LSA0032014

Distributie
LSA Records

Website Artiest
Tim Mitchell Band

Tim Mitchell verraste ons deze zomer al in positieve zin op Swing Wespelaar 2015.
Daar promootte hij volop zijn nieuw album ‘Time’. Mitchell werd geboren in een muzikale familie, en in de jaren ‘60 speelde hij hoofdzakelijk bas en keyboards. Niet veel later zetten hij zijn muzikale weg verder in Philadelphia, Pennsylvania en vormde hij er zijn eigen band Sound Check. Al vrij snel waren ze de ‘hottest band’ in de regio. In de jaren ‘80 stond Tim op het podium met ondermeer James Brown en Harold Melvin and The Blue Notes. In 1994 werd hij dan bandlid bij The Drifters. Tijdens die zes jaar ontwikkelde Tim naast zijn gitaarspel vooral zijn vocale talenten en ook nog eens werd verliefd op het Spaanse Mallorca. Daar leerde hij de befaamde Spaanse gitaristen Warner Bros (Spain Division) en Javier Vargas kennen. Vorig jaar vormde Tim Austin Mitchell samen met bassist Victor Tugores Rodriguez, Unai Iker (gitaar) en drummer Patti Ballinas zijn eigen band en in diezefde periode werd ook het album ‘Time’ boven de doopvond gehouden. De zestien tracks, waarvan liefst dertien van originele makelij, zijn een gezellige mixture van blues, funk en hoogoplopende soul. De Santana-achtige gitaarriffs van ‘Cold As Ice’ hebben de eer om het schijfje te openen. Meteen wordt ook duidelijk, maar dat wisten we hier wel al een tijdje, dat Tim over een gouden blues en soul stem beschikt. Al snel wordt de titeltrack op ons losgelaten. Het is meteen een ballade om duimen en vingers af te likken, en Tim puurt de ene gitaarsolo na de andere uit zijn vingers. In de instrumentale track ‘Spanish Amor’ verduidelijk Mitchell nogmaals zijn liefde voor Spanje. De Latijnse ritmes en dansbare percussie is hier dan ook niet zo heel vreemd aan. Tijd voor een ode met het soulbegeesterde ‘Uncle Bo’. In ‘Trouble Blues’ en ‘Ya Got Me Whipped’ komt de Chicago blues sterk bovendrijven. Al wenteld het funky en soul ingeklede ‘It’s Like That’ de rode loper uit voor de soulblues van ‘Got Me Feeling Blue’. Bij Neil Young leende Tim het mooie ‘Down By The River’ net zoals hij deed met het knappe ‘I Don’t Trust Myself’ van John Mayer. Het nummer ‘The Matrix’ is alweer zeer uitgesponnen ritmische funk. Hier haalt Tim zelfs zijn falset stem uit de kast. In het afsluitende ‘A Matter Of Time’ komen de hoornsectie en de funky percussie meteen in de spotlights Het is slecht een kwestie van tijd voor Tim Austin Mitchell door de grote poort zijn opwachting zal maken in deze blues en soulwereld.

Philip Verhaege (4½)
It's only a matter of time before Tim Austin Mitchell will make his appearance in this blues and soul world.
0 Opmerkingen

Steppenwolf: The ABC/Dunhill Singles Collection

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1
  1. A Girl I Knew
  2. The Ostrich
  3. Sookie Sookie
  4. Take What You Need
  5. Born To Be Wild
  6. Everybody’s Next One
  7. Magic Carpet Ride
  8. Rock Me
  9. Jupiter Child
  10. The Pusher
  11. It’s Never Too Late
  12. Happy Birthday
  13. Move Over
  14. Power Play
  15. Monster
  16. Berry Rides Again
  17. Hey Lawdy Mama
  18. Twisted
  19. Screaming Night Hog
  20. Spiritual Fantasy
  21. Corina, Corina
Disc 2
  1. Who Needs Ya
  2. Earschplittenloudenboomer
  3. Snow Blind Friend
  4. Hippo Stomp
  5. Ride With Me
  6. For Madmen Only
  7. Black Pit
  8. For Ladies Only
  9. Sparkle Eyes
  10. I’m Movin’ On
  11. Walk Beside Me
  12. Somebody
  13. You Win Again
  14. Moonshine (Friend Of Mine)
  15. Nobody Lives Here Anymore
  16. Easy Evil
  17. Dance To My Song
Platenlabel
Real Gone Music

Labelnummer
RGM-0380

Distributie
Real Gone Music

Website Artiest
Steppenwolf
Met ‘Born To Be Wild’ veroverden de Canadese rockers van Steppenwolf zich in één klap een felbegeerde plaats in de annalen van de popgeschiedenis. Dat de song gebruikt werd in de bikerfilm ‘Easy Rider’ zal hierin zeker hebben meegespeeld. Leadzanger John Kay en zijn medestanders hadden echter meer in hun mars. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de albums die jaren later gedigitaliseerd werden, nog steeds afnemers vonden. Met de singles, die reeds lang niet meer als originele 45toertjes te verkrijgen waren, lag het enigszins anders. Ze op cd bundelen was ook lange tijd niet mogelijk omdat, volgens de legende Dunhills platenbaas Jay Lasker het destijds te duur vond om alle multi-track tapes en mono masters te stockeren en ze bijgevolg weggooide. Totdat de eigenaar van het in Dallas gevestigde evenementenbedrijf Uptown Sound en tevens dj Aaron Kannowski op het toneel verscheen. Wereldwijd ging Aaron op zoek met het doel om alle singles digitaal te bundelen. En dat is hem schitterend gelukt. Niet alleen heeft hij de songs geremasterd, hij heeft ook zowel A als B kantjes mooi bij elkaar gezet. Het hoeft weinig betoog om te besluiten dat ‘The ABC/Dunhill Singles Collection’ van onschatbare waarde is. Het is niet enkel en alleen interessant om een collectie te vervolledigen, het is ook ronduit fantastisch om al deze historische songs op een dubbelcd in je kast te hebben staan. Natuurlijk staat klassieker ‘Born To Be Wild’ op deze dubbelaar, maar ook andere hits als ‘Sookie Sookie’, ‘Rock Me’ en ‘Magic Carpet Ride’ sieren deze uitgave. Trouwens ‘Magic Carpet Ride’ krijg je nu eindelijk in een fatsoenlijk klinkende versie te horen. Pluspunt is ook dat John Kay nauw betrokken werd bij dit project. Zo schreef hij niet alleen de liner notes, maar stond hij er tevens op dat de ruim 9 minuten durende langspeelplaatversie van ‘Monster’ zou gebruikt worden, omdat de destijds uitgebrachte singleversie een té gekunsteld gedrocht werd. Naast de 30 tracks van Steppenwolf krijg je als extraatje nog 8 songs uit Kays soloproject. Songs die laten horen dat Kay naast het brengen van stoere rocknummers ook wel voeling had met het ontroerende werk van Hank Williams, van wie hij een imponerende versie van diens ‘You Win Again’ opnam. Bovendien wordt het bijhorende boekje opgesmukt met foto’s van bandfotografen Henry Diltz en Tom O’Neal.
De meeste opnames zijn in mono, waardoor de typische Steppenwolfsound optimaal behouden werd. Het zoeken naar al deze opnames moet een monnikenwerk geweest zijn. Al die moeite is echter niet voor niets geweest want ‘The ABC/Dunhill Singles Collection’ is  de ultieme Steppenwolfcollectie en bijgevolg zonder meer een AANRADER!

Lambert Smits (5)
Until now the singles from the Canadian rock band Steppenwolf were unavailable on cd. The reason was that Dunhill label chief Jay Lasker discarded all the label’s multi-track tapes and mono masters after having deemed them too expensive to store. Engineer Aaron Kannowski has, after a worldwide search, rounded up the best sources available and put together a two-cd set with the A and B-side of every Steppenwolf single on the ABC/Dunhill label. Completed with eight songs from John Kay’s solo project, this double CD is undeniably the ultimate Steppenwolf collection!

0 Opmerkingen

Ellis Hooks: Needle In A Haystack

22/9/2015

0 Opmerkingen

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Needle In A Haystack
  2. Train 2 Train
  3. To You Who Have Wronged Me
  4. Los Angeles
  5. Time Is A Mofo
  6. Live The Day
  7. Now You Know
  8. I Stand I Scream
  9. Shortcuts To Infinity
  10. Put Down Your Needles
  11. Another Planet
  12. Follow The Seasons
  13. Amerika, I’m Coming Home
Platenlabel
Blues Boulevard Records

Labelnummer
250375

Distributie
Music Avenue

Website Artiest
Ellis Hooks
Ellis Hooks werd in 1974 geboren in Bay Minette, Alabama uit een Cherokee moeder en een Afro-Amerikaanse vader. Hij was het dertiende kind uit een kroost van 16.
Als jonster begon hij zijn zangcarrière in het kerkkoor, maar was al snel onder de indruk van de soul, blues en countrymuziek die zijn oudere broers op de radio beluisterden. Op zijn 15de besloot hij zijn geluk te beproeven als zanger en verliet het ouderlijke huis. Hij liftte de Verenigde Staten rond, kluste wat in het rond en zong op ieder mogelijke straathoek. Uiteindelijk belande hij in New York, sliep waar hij een plaatsje vond en speelde af en toe in een club op Bleeker Street. Net zoals hij even vaak zong in en rond Central Park. En dat was de plaats waar Diana Ross zijn unieke zangstijl ontdekte. Er werd hem een opnamesessie aangeboden, maar Hooks daagde helaas nooit op. Later beweerde Ellis dat hij nog niet klaar was voor het grote werk en dat zijn songs nog niet ontwikkeld genoeg waren. Maar gelukkig verspeelde hij geen tijd en verdiende genoeg voor een trip naar Europa. Zo woonde hij vervolgens in Parijs, Amsterdam en Milaan. Het Europese publiek smaakte zijn stijl wel en in 1995 trok hij opnieuw naar New York. Daar zou hij Jon Tiven ontmoette. Multi-instrumentalist en producer Tiven was zo onder de indruk van zijn talent dat een samenwerking niet kon uitblijven. In 2005 stond Ellis Hooks op de podium van Blues Peer en verraste vriend en vijand met een knappe set. Nu is er dus het album ‘Needle In A Haystack’. En dat is inmiddels zijn zevende release. Opnieuw produceerde en musiceerde Jon Tiven de originele dertien nummers. De titeltrack heeft de eer om het schijfje te openen. Het is meteen gedreven soulblues en vind een knappe opvolger met de lekker loslopende rocker ‘Train 2 Train’. De funky hooks in ‘To You Who Have Wronged Me’ vloeien uit Steve Croppers gitaar en staan in aangenaam contrast met  ballades zoals ‘Los Angeles’ en ‘Time Is A Mofo’. Uitermate knappe soularrangementen zijn ‘Live The Day’ en vooral ‘I Stand I Scream’. De opwindende percussie van Tiven komt mateloos in de spotlights in ’Put Down Your Needles’, maar vooral de emotionele afsluiter  ‘America, I’m Coming Home’ is veelzeggend over Ellis Hooks muzikale wandelgang.

Philip Verhaege (4½)

With the release ‘Needle In A Haystack’ we find our taste in a gigantic masterpiece ...

0 Opmerkingen
<<Vorige

    Archives

    Mei 2025
    April 2025
    Maart 2025
    Februari 2025
    Januari 2025
    December 2024
    November 2024
    Oktober 2024
    September 2024
    Augustus 2024
    Juli 2024
    Juni 2024
    Mei 2024
    April 2024
    Maart 2024
    Februari 2024
    Januari 2024
    December 2023
    November 2023
    Oktober 2023
    September 2023
    Augustus 2023
    Juli 2023
    Juni 2023
    Mei 2023
    April 2023
    Maart 2023
    Februari 2023
    Januari 2023
    December 2022
    November 2022
    Oktober 2022
    September 2022
    Augustus 2022
    Juli 2022
    Juni 2022
    Mei 2022
    April 2022
    Maart 2022
    Februari 2022
    Januari 2022
    December 2021
    November 2021
    Oktober 2021
    September 2021
    Augustus 2021
    Juli 2021
    Juni 2021
    Mei 2021
    April 2021
    Maart 2021
    Februari 2021
    Januari 2021
    December 2020
    November 2020
    Oktober 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    December 2019
    November 2019
    Oktober 2019
    September 2019
    Augustus 2019
    Juli 2019
    Juni 2019
    Mei 2019
    April 2019
    Maart 2019
    Februari 2019
    Januari 2019
    December 2018
    November 2018
    Oktober 2018
    September 2018
    Augustus 2018
    Juli 2018
    Juni 2018
    Mei 2018
    April 2018
    Maart 2018
    Februari 2018
    Januari 2018
    December 2017
    November 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Augustus 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Mei 2017
    April 2017
    Maart 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014


    Categories

    Alles
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afro Beat
    Afrobilly
    Afro Blues
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Afro Rock
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Folk
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Pop
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avant Garde
    Avant-garde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaans
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Country Rock
    Countryrock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Country & Western
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Dessert Blues
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixieland
    Dixiemusic
    DIY
    Doo Wop
    Doo-wop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Chill-out
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electro Punk
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folk Pop
    Folkpop
    Folkpoptronica
    Folk Rock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer Songwriter
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funk & Soul
    Funky Blues
    Fusion
    Fusion Rock
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Griekse Folk
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Highlife
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie R&B
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazz Funk
    Jazzfunk
    Jazz Fusion
    Jazz Rock
    Jazzrock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Jump Blues
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Lounge & Chill-out
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Soul
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Philly Soul
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Poëzie
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Prog Rock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punk Rock
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Samba Jazz
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul & Blues
    Soul & Blues
    Soul Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Soul & Jazz
    Soul Jazz
    Souljazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Sunshine Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synthesizer
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    Tex Mex
    Tex-Mex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Tribal
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    World Music
    Worldmusic
    World Pop
    Yacht Soul
    Zydeco


A WOODLAND HILLCREST PROMOTION PRODUCTION  I  KEYS AND CHORDS 2001 - 2025

  • HOME
  • MUSIC NEWS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • CD REVIEWS 2025
  • VINYL REVIEWS 2025
  • BOOK REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • COMING EVENTS
  • CONTACT PAGE
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY