Category: Funk

Julian Taylor Band: Avalanche

19/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Time
Take What You Need
Back Again
Avalanche
Sweeter
Learn To Love
Gone
Never Let The Lights Go Dim

Website Artiest
Julian Taylor

Julian Taylor is waarschijnlijk een naam die niet meteen een belletje doet rinkelen bij de meeste muziekfans. Toch is ‘Avanlanche’ alweer zijn derde studio album. Twee jaar geleden was Taylor succesvol met het album ‘Live At Lee’s Palace’. In 2014 volgde dan ‘Tech Noir’ en de dubbelrelease ‘Desert Star’ kwam uit 2016. De Canadees Julian Taylor, met een Afrikaanse en Mohawk background, vermengt met alle gemak soul, funk en rock-‘n-roll doorheen zijn oeuvre.
Het nieuwe album ‘Avanlanche’, dat in Toronto werd opgenomen in de Canterbury Sound en Soleil Studios herbergt acht onvolprezen originele nummers. Dit album was een werk van liefde. Met Kerstmis gaf zijn moeder hem een schatkist vol herinneringen die heel wat memorabilia uit zijn hele leven bevatte. Het was in wezen een tijdscapsule. Nadat Julian alle foto's, brieven, briefkaarten en uitvaartbrieven had doorgenomen, begon hij te schrijven wat ze allemaal voor hem betekenden en aanvoelden. Het was als een emotionele lawine, grimmig, mooi, pijnlijk, leuk en ontroerend tegelijkertijd. Toch begint dit alles met een coverversie. Stevie Wonder’s funky ‘Time’ mag de muzikale deur intrappen. De song is haast een amalgama van fijnen gitaarriffs met ingetogen wah-wah pedaal technieken, beukende drumpartijen, een opwindende blazerssectie en warme orgel arrangementen. De song ‘Take What You Need’ is dan weer vintages soul met een snuifje pop. Net zoals ‘Back Again’ zich spijkert met een wel hel hedendaagse sound.
De titeltrack staat dan weer in divergentie met de track ‘Sweeter’. Het pakkende ‘Learn To Love’ gaat over enkele vrienden die hij heeft verloren door zinloos geweld. In de track ‘Gone’ krijgen we een hemels mooi opgebouwde ballade opgedist. Maar ‘Learn To Love’ grenst dan weer aan de retro funky rocksound.

Philip Verhaege (4 ½)

The new album "Avalanche", recorded in Toronto in the Canterbury Sound and Soleil Studios, contains eight unsurpassed original songs. This album was a work of love.

Calibro 35: Decade

28/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Psycheground
SuperStudio
Faster Faster!
Pragma
Modulor
ArchiZoom
Ambienti
Agogica
Polymeri
Modo
Travelers

Website Artiest
Calibro 35

De Italiaanse band Calibro 35 is terug met een zesde studio album. Deze crime-funkband heeft ook verschillende filmsoundtracks uitgebracht. Diverse nummers van de band zijn zelfs gesampled in hiphop-producties. De song ‘Ogni Riferimento A Fatti Realmente Accaduti’ werd door Dr. Dre gesampled op zijn album ‘One Shot One Kill’ (feat Snoop Dogg en Jon Connor) en Jay Z haalde ‘Picasso Baby’ bij Calibro 35. Enrico Gabrielli (toetsenborden, fluit, saxofoon en xylofoon), bassist Luca Cavina, Massimo Martellotta (gitaar, toetsen) en drummer Fabio Rondanini vormen het kwartet. Hierachter zit dan weer de Award winnende topproducer Tommaso Colliva. Calibro 35’s grooves zijn een ontmoeting van het psychedelische met een seventies funksound. Uitgebreid met een blazerssectie, strijkers, keys, heel wat snarenwerk en strakke percussie geeft de Calibro 35 ons meteen dat opwindende bigband gevoel. Verschillende sounds omringen ons. Freaky jazzy tunes, alternatieve hiphop, progressieve beats en wat blues arrangementen zijn de hoofdmoot voor al deze songs. De dansbare en funky single ‘Superstudio’ kon zo uit een seventies serie te zijn weggeplukt. Gruizige funk gitaarriffs, synths hoorns, bas, drums en orgels doorspekken de release. Cinematic is een term die vaak wordt gebruikt voor instrumentale acts, en dat is hier dus van toepassing.

Philip Verhaege (4)

Calibro 35 is a cinematic funk Italian band formed from Milan. They are back with their sixth studio album. Freaky jazzy tunes, alternative hip hop, progressive beats and some blues are the main focus in all these songs. The danceable and funky single "Superstudio" could have been snatched from a seventies series. Gritty funk guitar riffs, synths horns, bass, drums and organs punctuate the release. Great stuff!

Re:Funk: BorderLine

27/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Say Goodbye
Find My Way
Keep on Dancin’
Let Her Lead
This Time
Give it All
Hot’n Sweat
Heaven’s Just for Few
Everything’s Alright
Re:Funk Strut

Website Artiest
Re:Funk

In 2015 werd in Lugano, Zwitserland de band Re:Funk opgericht, en nadat ze gedurende 3 jaar intensief “the godfather of soul” op podia hadden eer bewezen, lanceren ze nu hun debuutalbum. Deze cd staat vol met originele composities, en nog even meegeven dat de band gedragen wordt door drummer Dario Milan, bassiste Francesca Morandi en gitarist Mad Mantello, plus de stem van singer-songwriter Maqs Rossi. Vorig jaar kwam de digitale single ‘The Harder We Try’ uit, maar die staat hier niet op. Het wordt al onmiddellijk duidelijk welk vlees we in de kuip hebben met de stomende openingsballade ‘Say Goodbye’, waarna funk aan de beurt is met het leuke ‘Find My Way’. Daarna klinkt ‘Keep on Dancin’’ als vette funk met een flinke blazerssectie, gevolgd door het duet ‘Let Her Lead’ waarop Maqs bijgetreden wordt door de Zwitserse soulzangeres Ira May. ‘This Time’ is swingende soul, en ‘op ‘Give it All’ gaan alle registers open, met invloeden van Tower of Power. De legendarische saxofonist Pee Wee Ellis, in een vorig leven nog bij James Brown zelf, is te gast op het stomende, instrumentale ‘Hot’n Sweat’. Zo’n vaart verwijst duidelijk naar de “old school soul”. Funk komt weer aan de beurt op ‘Heaven’s Just for Few’, en ‘Everything’s Alright’ is disco vermengd met funk. Afsluiter ‘Re:Funk Strut’ doet weer denken aan James Brown, maar dan met de blazers van Tower of Power. Een top debuut met echte soul & funk! “I want more”!

Patrick Van de Wiele (4)

This debut is top class! Real soul & funk! I want more!

Flevans: Part Time Millionaire

27/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Right On Top
Invisible
It Just Goes
15,000 Words
Part Time Millionaire
Who’s Got Me
Two Steps
Take Your Money
Ex-Factor
Some Day
The Wheel

Website Artiest
Flevans

De muziekcarrière van de Britse instrumentalist, Dj en producer Flevans (echte naam Nigel Evans) begon wanneer hij een demotape maakte. Hij tekende bij een label en bracht enkele EP’s uit, waarop een voorliefde voor klassieke funk en soul bleek, op eigentijdse beats. Na een eerste full album vervoegde hij de band Backini voor een tournee. Daarna volgden nog verscheidene albums, en nu is zijn vijfde cd uitgekomen op het Jalapeno Records label. Daarop werkt hij samen met gastvocalisten Elliott Cole, Laura Vane, Sarah Scott, en Izo FitzRoy. De titel ervan werd hem ingegeven door de tijd die hij moet verdelen tussen zijn kinderen en de muziek. ‘Right on Top’ brengt na een korte intro, meteen funk, waarna Laura Vane het swingende ‘Invisible’ inzingt. En ‘It Just Goes’ is uptempo funk, deze keer gezongen door Sarah Scott, gevolgd door Elliott Cole, die de ballade ‘15,000 Words’ van zang voorzag. De titeltrack is een leuke instrumentale, jazzfunk track, waarna Laura Vane terugkeert voor het uptempo ‘Who’s Got Me’. Elliott Cole gaat dan weer de weg op van James Brown met ‘Two Steps’, maar ‘Take Your Money’ brengt swingende instrumentale funk. ‘Ex-Factor’, gezongen door Laura Vane, klinkt meer als neo-soul, terwijl ‘Some Day’, ingezongen door Izo FitzRoy lome neo-soul brengt. Afsluiter ‘The Wheel’, gezongen door Laura Vane, terugkeert naar funk. Een leuke verrassing, deze (mij onbekende) Flevans, die old school soul & funk koppelt aan moderne beats.

Patrick Van de Wiele (4)

This is a nice surprise for me, the unknown Flevans, who mixes old school soul & funk with contemporary beats.

Nicole Willis & Banda Palomita: My Soul Sensation

26/6/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Save It
Reparate
Free
My Soul Sensation
I Call Your Name
My Reflection

Website Artiest
Nicole Willis

Vorig jaar bewees zangeres Nicole Willis op haar album ‘My Name Is Nicole Willis’ dat soul en jazz kunnen hand in hand gaan. Nicole heeft immers voorheen al een duet opgenomen met wijlen Curtis Mayfield, zat in President ’s Obama’s playlist op Spotify, en is al meer dan 30 jaar aan de weg aan het timmeren. In februari van dit jaar verscheen een nieuw album, en Nicole was bij alle facetten ervan betrokken. Ze stelde de nieuwe band Banda Palomita samen, die bestaat uit Ndioba Gueye (bas), Julius Heikkilä (gitaar), Antti Kujanpaä (keyboards), Ilari Larjosto (drums) en Luiz Orlando Sa Do Carmo (percussie). Daaruit werd ‘I Call Your Name’ gekozen als eerste single, een knap stukje elektro-funk, terwijl de tweede single ‘Reparate’ eerder op disco gericht is. Daarentegen heeft de opener ‘Save It’ reggae-invloeden, gevolgd door ‘Free’, dat ons naar de dansvloer lokt. De titeltrack gaat meer de kant van Afro funk op, met Jimmy Tenor op sax. En ‘My Reflection’ sluit af met uptempo funk. Nicole Willis heeft na meer dan 30 jaar niks meer te bewijzen, maar toch kan ik deze nieuwe cd enkel maar aanprijzen aan fans van soul, funk enz.

Patrick Van de Wiele (4)

This new album by Nicole Willis with a new band is highly recommended to fans of soul, funk etc.

JoosTVD: The Fly On The Wall Routine

22/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fly talk
Stuck
Behave
Say The Word
Treason
TheVanished Vaudeville
Kick Together
NoT Today
The Gloves Are Off
Do Your Job
U Know That Now
The Fly Off The Wall Routine

Website Artiest:
JoosTVD

Al 40 jaren schudt Joost van Dinther alias The Vanished Dutchman, liedjes uit zijn non-stop creatief brein. Vorig jaar nog schreef de pers het album ‘Just Say Know’ naar de hemelse sterren. Ook ‘The Fly On The Wall Routine’ bulkt van snelle en funky songs waarbij meerdere muzikale lagen een mooi complex geheel maken. Soms valt wel eens de vergelijking met Frank Zappa, in zijn tijd een meester in complexe en dikwijls oeverloze songs. Joost bespeelt het iets praktischer en vooral meer gebundeld. Zelden overstijgt een nummer 3 minuten, en toch heb je het gevoel (al swingend) om tientallen instrumenten te hebben ontdekt. Niet alleen intelligent en boeiend, ook enigszins riskant om in alle overmoed er téveel laagjes in te duwen (‘Behave’).. Gelukkig weet Joost nog nipt een juiste dosering aan boord te leggen zodat het organische niet verloren gaat.
Grappig is het speelse ‘Treason’. Een perfecte musicalsong. Niet toevallig gevolgd door een luchtig instrumentaal ‘The Vanished Vaudeville’. In het theatrale maakt Joost het verschil met de mainstream funkbands.
Naast enkele folietjes herbergt ‘The Fly On The Wall Routine’ een aantal knappe funk geïnspireerde songs met ieder hun eigen excentrieke benadering. Een aanrader!

Marino Serdons (3 ½)

Again a great album from The Vanished Dutchman, JoosTVD. Beside his ‘classic’ funky beats, you will find a few crazy cabaret tunes. How nice music can be!

The Lachy Doley Group: Make Or Break

13/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

A Woman
Cruel Cruel World
The Greatest Blues
The Strut
Give It (But Just Can’t Take It)
Int The Alone
Make Or Break
Mix Tape
The Killer
Can’t Get Close To You

Website Artiest
The Lachy Doley Group

Toen Sydney een bloeiende muziekscene had, programmeerden de pubs en bars er vrijwel dagelijks een hoop talent. En laat Lachy Doley nu net zo iemand zijn. Hij verhuisde als tiener uit Adelaide en werkte met de crème van de soul-funk-blues-scene in de binnenstad van Sydney . Dit alles leidde hem al snel tot sideman-stints voor enkele van Australië's grootste artiesten zoals Powderfinger, Wolf Mother, Jimmy Barnes, Billy Thorpe en Bernard Fanning, om er hier slechts een paar te noemen. Sindsdien wordt Lachy geprezen als een van de belangrijkste en meest gevierde nieuwe blues en soul Hammond Organ-spelers ter wereld. Zijn geweldige band met drummer Jackie Barnes en bassist Joel Burton hebben in een korte tijdspanne een ongelooflijke fanbase opgebouwd. Grote muziekfestivals zoals Montreal Jazz, Bospop en Blues Peer staan inmiddels op hun curriculum vitae. Nu kondigt de band met volle trost hun vijfde landspeler aan. Het album werd geproduceerd door Lachy en Kieran Collings. Werd opgenomen door Ted Howard (Yothu Yindi Paul Kelly, Kasey Chambers), gemixt door Paul McKercher (Josh Pyke, Papa Vs Pretty, Sarah Blasko, You Am I, Eskimo Joe), en werd gemasterd door de Grammy Award-winnende Brian Lucey (The Black Keys, Ray LaMontagne, Royal Blood, Biffo Clyro). Het swingende ‘A Woman’ typeert meteen de psychedelische seventies sound van Lachy. Funky Hammondorgel invloeden, high speed tempo en knappe interactie houden dit alles spannend. De ongelooflijke ‘gnarly riffage’ die volgt komt niet van een gitaar, maar van Lachy’s Hohner D6 Whammy clavinet. Zo ook bij het soul begeesterde ‘Cruel Cruel World’ met zijn stevige riffs en funky injecties, de bluesrocker ‘The Greatest Blues’ en het uptempo ‘The Strut’. En Lachy speelt op zijn Hammond ook enkele subtiele rock beïnvloede songs zoals met ‘Give It’ (But Just Can’t Take It). Enige cesuur in de release zijn zowaar ‘Into The Alone’, de stemming wisselende titeltrack ‘Make Or Break’ en het nummer ‘Mix Tape’. Al is dit alles toch vrij relatief. Het funky ‘The Killer’ en de sterke ritmiek uit ‘Can’t Get Close To You’ zijn volgende hoogtepunten op de release. Heerlijke plaat…!

Philip Verhaege (4 ½)

Lachy has gone on to be hailed as one of the most important and celebrated new Blues/Soul Hammond Organ players in the world. His killer band of Jackie Barnes (drums) and Joel Burton (bass) have built an incredible following one sold out room at a time, and they’ve become regulars on international blues, jazz and good music festivals.

Kyla Brox: Pain & Glory

8/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

For The Many
Pain & Glory
Sensitive Soul
Bluesman'S Child
Bloodshot Sky
Choose Life
Devil'S Bridge
In The Morning
Compromise
Let You Go
Away From Yesterday
Lover'S Lake
Don'T Let Me Fall
Manchester Milan
Top Of The World
Hallelujah

Website Artiest
Kyla Brox

Blues, funk en soul zijn onlosmakelijk verbonden met het werk de bekroonde singer-songwriter Kyla Brox. Met haar ruwe talenten werd ze beschreven als ‘the finest female blues singer of her generation’. Als winnaar van de ‘UK Blues Challenge 2018’ , heeft Kyla de eer om haar thuisland in Memphis te vertegenwoordigen tijdens de ‘2019 International Blues Challenge’. Net zoals ze ook present was op het Europese evenement op de Azoren in 2018. Met een enorme knipoog naar haar status in de Britse blues, maakte de ‘UK Blues Federation’ Kyla in 2016 tot een officiële ambassadeur van UK Blues. Ze is ook een van de amper drie Britse zangeressen die het voorrecht hebben om te worden opgenomen in de “50 Women of the Blues Spotify”- afspeellijst. Kyle is de dochter van The Aynsley Dunbar Retaliation vocalist/orgelist Victor Brox. Ze begon haar carrière in haar vaders band en heeft inmiddels een eigen sound ontwikkeld. In 2016 had ze haar debuutplaat ‘Throw Away’. Nu heeft ze dus met ‘Pain & Glory’ een al even knappe opvolger. Het vloeiende gitaarwerk van Paul Farr , de geïnspireerd baslijnen van Danny Blomeley en de strakke drums van Mark Warburton vormen de ideale ritmesectie. Funky songs als ‘For The Many’ en ‘Let Go’ zorgen samen met de intieme ballades ‘Pain & Glory’, ‘Choose Life’, ‘Compromise’, ‘Manchester Milan’ en ‘Lover’s Lake’ voor enige diversiteit. Soulkrakkers ‘Sensitive Soul’ en ‘In The Morning’ zorgen samen de swingende blues songs als ‘Bluesman’s Child’ en de moderne blues track ‘Bloodshot Sky’ voor opeenvolgende chapiters. En dan moet het ritmische ‘Devil’s Bridge’ en het New Orleans begeesterde ‘Top Of The World’ nog de revue passeren. Het emotionele ‘Hallelujah’, origineel van Leonard Cohen, mag op een waardige manier de release beëindigen.

Philip Verhaege (4 ½)

Blues, funk and soul are inextricably linked with the award-winning singer-songwriter Kyla Brox. With her raw talent, she was described as "the finest female blues singer of her generation"

Peter Rogan: Still Tryin’ To Believe

19/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Still Tryin’ To Believe
The Only One
Kickin’ The Can
River Man
The Rolling Mill Blues
Mercy
The Start Of Something Easy
Sweet Baby Blues
Beautiful Honey
Big Green Rambler
Song For Keith
Reprise

Website Artiest
Peter Rogan

Peter Rogan was voor mij een totaal onbekende artiest. Ik zeg er wel graag bij, was! Hij is een singer-songwriter die is gebaseerd in Reading, Pennsylvania, niet zo heel ver van Philadelphia gelegen. Peter Rogan groeide op in de jaren ‘70 toen hij rock en blues speelde en de jazz sound ontdekte in zijn late tienerjaren. In de vroege jaren ‘80, verliet Peter de rock-'n-roll scéne en verdiepte zich fulltime in de jazzwereld. Hij verhuisde in 1985 naar NYC en studeerde bij Leni Stern en volgde een paar lessen bij John Abercrombie en Wayne Krantz. De laatste drie jaar heeft Peter nummers geschreven met Grammy winnende songwriter / muzikant Phil Madeira uit Nashville. Peter is ook een tweevoudig finalist bij de ‘Great American Song Contest’ in 2014 en 2016. En won een award in 2017 voor de compositie ‘Song For Keith’, die hij in co-schrijverschap neerpende met Chris Heslop. In de studio vond hij, naast enkele opmerkelijke speciale gasten, backing bij en met Will Kimbrough op gitaar en dobro, Phil Madeira (gitaar, orgel, piano en lapsteel), bassist Chris Donohue en drummer/percussionist Dennis Holt. Al dan niet in co-schrijverschap pende Peter alle twaalf nummers bij elkaar. Met een mix van Americana, blues, funk en jazz promoot hij zijn eerste full-length CD. Rogan’s debuutplaat opent met de funky titeltrack die ook wat folky invloeden herbergt. De toon is gezet en de kop is eraf. ‘The Only One’ is een hemels mooi duet met Allison Dietz. Het nummer leunt wel heel dicht bij de country folk sound en vooral Rickie Simpkins’ viool arrangementen zijn hierbij belangrijk. Het vrolijke ‘Kickin’ The Can’ heeft net die groove om een nummer groot te maken. Orgelist Craig Kastelnik vervoegd de band en ook Dawn Blandford, Charlene Holloway en Jacqui Thompson zijn significant met hun backingvocals. Tijd om een heuse blues rocker boven de doopvond te houden met ‘The Rolling Mill Blues’, het tijdloze ‘Mercy’, de slow blues ‘Sweet Baby Blues’ en het honingzoete ‘Beautiful Honey’. Het moderne ‘Big Geen Rambler’ staat dan weer in aangename divergentie met het instrumentale en jazzy gestructureerde ‘Song For Keith’ en een ‘Reprise’ van de titeltrack ‘Tryin’ To Believe’.

Philip Verhaege (4 ½)

In the studio Peter found, in addition to some remarkable special guests, backing in and with Will Kimbrough on guitar and dobro, Phil Madeira (guitar, organ, piano and lapsteel), bassist Chris Donohue and drummer / percussionist Dennis Holt. Whether or not in co-writing, Peter panned all twelve numbers together. With a mix of Americana, blues, funk and jazz he promotes his first full-length CD. Great !

LTJ Xperience Presents: All These Dirty Grooves

31/12/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Black Mighty Wax feat. Sarah Jane Morris – Shake Your Heart
Man Sueto – Man Sueto Theme
Bossa Nostra – Kontaminazione II
LTJ Xperience – Get Down
Belladonna – Moon Jumping
LTJ Xperience – Funk Is On
Duran Y Garcia – Old Fashioned Thief
Legato – Till You Take My Love
Jestofunk – Theme from JFK
Jestofunk – Nel Nome Del Suono
LTJ Xperience – Cocos
Montefiori Cocktail – Anamaria
LTJ Xperience – Disco People

Website Artiest
LTJ Xperience

Dertig jaar geleden, in 1988, bracht het Italiaanse label Irma Records zijn eerste single ‘First Job’ uit door Kekkotronics & LTJ. Samen met Kekko Kekkotronics Montefiori, Luca Trevisi ofwel als LTJ, beter bekend als LTJ Xperience, komt nu deze compilatie ter ere van die voorbije 30 jaar. LTJ’s carrière als DJ en producer is door de jaren heen geëscaleerd, waardoor hij nu overal ter wereld speelt. Hij heeft 6 albums en honderden singles op zijn actief. Nu heeft hij geselecteerde tracks ge-rediteerd en hermixt. Sommige daarvan worden hier voor het eerst uitgebracht. De genres daarbij zijn funky, acid jazz, soul, en downtempo house. Onder de artiesten bevinden zich LTJ Xperience zelf, Jestofunk, Bossa Nostra met het funky ‘Kontaminazione II’, Legato, Black Mighty Wax feat. Sarah Jane Morris met het mooie, ontspannen ‘Shake Your Heart’, Belladonna, Duran Y Garcia, Man Sueto met het filmische klinkende ‘Man Sueto Theme’ en Montefiori Cocktail. Voor elk dus wat wils.

Patrick Van de Wiele (4)

Thirty tears after the release of the first single on Irma Records, comes a compilation with remixes of funk, acid jazz, soul and downtempo house.

Mr Confuse: Only A Man

7/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Only A Man
Same Old Game
Against All Odds
Let The Music Play
Only Rainbows
Can’t Be No Crime
Fast Lane
Gain Station
Rush Zone
The Turnaround
The Modern Way
Cranberry Dream

Website Artiest:
MrConfuse

Vijfde album van DJ MrConfuse uit het Duitse Hannover. Eigenlijk een producer die vanachter zijn draai- en mengtafel loops, riffs en grooves pikt uit het oeuvre van meer dan 50 muzikanten en die samples tot een nieuw geheel breit. Om te vervolledigen vraagt M. Streng aan sessiemuzikanten om de ideeën uit zijn brein om te zetten in muziek. ‘Only A Man’ zweeft tussen sixties funk en eighties soul. Maar dan met toevoeging van elektro. Wat enigszins niet doorleefde arrangementen oplevert.
Jammer, want het is de nieuwe werkwijze van deze eeuw en opent perspectieven op muzikaal vlak.
Mr Confuse blijft echter steken in het naäpen van illustere ambachtelijke muzikanten. Gelukkig wordt het allemaal wat natuurlijker met het inschakelen van zes verschillende vocalisten. Wat de eenheid van het album echt niet ten goede komt. Voordeel is wel dat je lustig je benen kan uitstrekken op zijn fake soul en platvoerse funk.

Marino Serdons (3)

A mixture of soulful music. Don’t ask, just dance the night away!

Candi Staton: Unstoppable

17/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Confidence
I Fooled You, Didn’t I
Love Is You
It Ain’t Over
People Have The Power
Revolution Of Change
Stand Up
(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding
The Prize Is Not Worth The Pain
Can I Change My Mind

Website Artiest
Candi Staton

Met de titel van haar dertigste album verwijst Candi Staton naar haar uitspraak ‘My life has been unstoppable’. ‘Niet te stoppen’ is haar leven zeker, maar ook is het verre van doorsnee. Haar reeds meer dan 5 decennia durende carrière, liep niet steeds over een met rozen bezaaid pad. Ups en downs kreeg ze meermaals te verwerken, maar misschien waren die wel de oorzaak dat Candi tal van hits scoorde. Hits waarmee ze telkens op de trein sprong van de op dat ogenblik heersende muzikale genres. Voorbeelden zijn er meer dan genoeg. Rhythm & blues bracht ze met ‘I’m Just A Prisoner’, terwijl ze met ‘Young Hearts Run Free’ en The Bee Gees’ ‘Nights On Broadway’, dat ze een soulkantje meegaf, zich aan de discokelk laafde. Van een uitzonderlijke klasse was zeker haar bewerking van Tammy Wynette’s ‘Stand By Your Man’. ‘Hallelujah Anyway’ en ‘You Got The Love’ konden dan weer onder de elektronische dancenoemer geplaatst worden. En ook op ‘Unstoppable’ past Staton zich weer aan de hedendaagse muzikale smaak aan. Zonder echter haar in de Southern soul en blues liggende roots te verloochenen, baadt dit album toch in een meer funky hedendaags geluid. Dat spreidt ze al dadelijk tentoon in het stevig funky, met blazers overgoten ’Confidence’, wat meteen aangeeft wat haar nauw aan het hart ligt. Die gevoelens laat ze tevens de vrije loop in Patti Smith’s ‘People Have The Power’, dat in Candi’s versie het origineel moeiteloos overklast. Dat herhaalt zich nog eens in Nick Lowe’s ‘(What’s So Funny ‘Bout) Peace, Love And Understanding’. Met ‘Revolution Of Change’ en Tyrone Davis’ hit ‘Can I Change My Mind’ keert ze dan weer even terug naar haar Southern soul verleden. Pure nostalgie om van te smullen! Candi Staton geeft om haar medemensen. Dat toont ze nog dagelijks met haar non-profitorganisatie ‘A Veil Of Silence’, waar ze werkt met slachtoffers van huishoudelijk geweld. Muzikaal vertaalt ze haar bezorgdheid om haar medemens in ‘Stand Up’, een pleidooi voor het opkomen voor jezelf en een vredevolle wereld.
Vocaal komt de door een super funky band geassisteerde Candi nog steeds enorm sterk uit de hoek. Die stem staat garant voor een in soul gedompelde funk, die zowel op de dansvloer als in je luie zetel voor een stomende sfeer zorgt.
Gevuld met zes originele door Candi zelf of als co-writer geschreven songs, aangevuld met 4 covers, laat deze klassedame horen dat de 78 jaren die zij reeds op de teller heeft, geen invloed hebben op haar muzikale prestaties. Super album!

Lambert Smits (5)

During her more than 5 decades spanning musical career, Candi Staton scored several hits and managed to adapt to the current musical taste. She now does that on 'Unstoppable' that is filled with tasteful soul-dipped funk. Highly recommended!

Vinyl Hampdin: Red

3/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Superstition
Gottaluvit
One Song
The Road’s My Middle Name
Pay For It
Flowers On The Wall
Billions
I Just Want To Celebrate
Diamonds
My Love
Use Me

Website Artiest
Vinyl Hampdin

Op 5 oktober as. komt dit debuut uit van de band Vinyl Hampdin. Die band bestaat uit Lisa Dodd (zang), Ryan Davidson (gitaar), Stockton Helbing (drums), Eric Gunnison (keyboards), Gerald Stockton (bas), Frank Greene (trompet), Ray Hermann (sax), Art Bouton (fluit) en Steve Wiest (trombone). Deze laatste is de componist, arrangeur en stichter ervan. Hijzelf noemt hen een eigentijdse mix van Blood, Sweat & Tears met Tower of Power, ofwel “Rocked Out Seriously Funky Jaw Dropping Ear Candy”. Wiest en zangeres Dodd schreven samen 5 tracks, en kozen ook voor enkele covers. Zo openen ze met een cover van Stevie Wonder’s ‘Superstition’, en coveren verder Bonne Raitt’s bluesy ‘The Road Is My Middle Name’, The Statler Brothers 1966 hit ‘Flowers on the Wall’, Rare Earth’s ‘I Just Want To Celebrate’, Paul & Linda McCartney’s ballade ‘My Love’ en Bill Withers’ ‘Use Me’. Deze band is een funkbeest, geloof me vrij. Maar daarnaast putten ze uit jazz, rock, progressieve rock en soul. Geschikt dus liefhebbers van Blood, Sweat & Tears, Tower of Power, Maynard Ferguson enz.

Patrick Van de Wiele (4)

Funk with elements of jazz, rock, prog rock, and soul. For lovers of Blood, Sweat & Tears, Tower of Power, Maynard Ferguson etc.

Michelle D’Amour & The Love Dealers: Wiggle Room

2/9/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
01. Falling Down
02. Sweet Lovin’ Man
03. Wiggle Room
04. Honey On The Side
05. Nothing To No One
06. Let It Slide
07. Been So Long
08. Worthy
09. He Can’t Be Wrong
10. Hard Times

Website artist:
Michelle D’Amour & The Love Dealers

In de liner notes lezen we dat Michele D’Amour een singer-songwriter is die een missie vervult. De in Seattle wonende Michele D'Amour (spreekt uit als Michele De-Moore) heeft nu met ‘Wiggle Room’ een vierde langspeler. Het is het debuut voor haar eigen platenlabel. Uit haar vorige release ‘Lost Nights At The Leopard Lounge’, won één van de nummers een hoofdprijs in de John Lennon Songwriting Competition van 2017. Nu werkte ze samen met het Washington Blues Society Hall of Fame-lid én beroemde gitarist Mark Riley om het album te produceren. De tien nieuwe en originele nummers bevatten D'Amour's powerhouse-vocalen en tonen tevens de talenten van gitarist Jeff Cornell en drummer Dave Delzotto. Keyboardvirtuoos Brian Olendorf en saxofonist Noel Barnes werden voor de gelegenheid toegevoegd aan The Love Dealers.
Met ‘Falling Down’ opent Michelle met een semi-rocksong. En ze vervolgt al snel haar weg in het swingende ‘Sweet Lovin Man’. Seattle blues diva Nora Michaels vergezelt Michelle in het jazzy refrein en geeft een extra facet aan het nummer. Trompettist Greg Lyons begeesterd ons verder in de jazzy lounge-titeltrack. Het funky ‘Honey on the Side’ staat in aangenaam contrast met het jazz begeesterde 'Nothing To No One'. Lyons werd vergezeld door Patrick McDanel’s knappe trombonetunes. Conga virtuoos Angelo Ortiz kruidt het rumba gevoelige ‘Let It Slide’ en in ‘Been So Long’ beult Cornell met zijn gitaarsnaren. En om de diversiteit nog wat meer aan te zwengelen mag de ballade ‘Worthy’, de pianoboogie ‘He Can’t Be Wrong’ en het gospel geënthousiasmeerde ‘Hard Times’ onze missie vervullen.

Philip Verhaege (4 ½)

Michelle D'Amour & The Love Dealers have a great record to promote. The diversity is a great merit in the sultry voice of Michelle ...

Jon Cleary: Dyna-Mite

17/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dyna-Mite
Skin in the Game
Unputdownable
Big Greasy
21st Century Gypsy Singing Lover Man
Best Ain’t Good Enuff
Hit, Git, Quit, Split
I’m not Mad
Frenchman Street Blues
All Good Things

Website Artiest
Jon Cleary

Naast songwriter, keyboardspeler en gitarist is de Amerikaan Jon Cleary een begenadigd soulzanger. Zijn vijfendertigjarige carrière werd geprezen door New Orleans R&B iconen Dr. John en Allen Toussaint. Jon werd nochtans geboren in een landelijk dorpje in Cranbrook, Kent, UK. Zijn grootouders traden al op onder de namen Sweet Dolly Daydream en Frank Neville. Maar op zijn achttiende kocht Jon een ticket naar New Orleans om er te blijven. Daar kon hij onmiddellijk aan de slag in een bar als sessiemuzikant. Ondertussen speelde hij al samen met Taj Mahal, John Scofield, en Bonnie Raitt. Nu is zijn nieuwste album uit, met daarop 10 nieuwe tracks, die hij samen met John Porter produceerde. De funk wordt al dadelijk duidelijk bij het titelnummer, terwijl ‘Skin in the Game’ zachter klinkt. Maar ‘Unputdownable’ drijft op ingehouden funk, waarna ‘Big Greasy’ een calypso en reggaeritme als basis heeft. Daarentegen is ‘21st Century Gypsy Singing Lover Man’ een onvervalste soulballade, en komt blues de kop opsteken in ‘Best Ain’t Good Enuff’ en ‘Frenchman Street Blues’. Afsluiter ‘All Good Things’ is weerom soulvol en één van de beste tracks. Alles bij elkaar een leuk album vanuit een onverwachte hoek!

Patrick Van de Wiele (4)

A nice album from an unknown to me artist. Soulful, funky and bluesy.

JoosTVD : Just Say KNOW

10/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Not Now
The Vanished Romeo
Indie
My Cat Is Stoned
Loaded
Gameface
Rottendance
Crest Of A Wave
There’s No Sense In Making Sense
All The Way
Not Ever

Website Artiest:
JoosTVD
https://joostvd.bandcamp.com/

Surprise surprise, funky music vanuit buurland Nederland. JoosTVD, Joos The Vanished Dutchman, levert al sedert 2005 het ene unieke digitale album na het andere af. Chapeau voor deze einzelgänger: schrijft, componeert én speelt alle muziek zelf. Arrangeert, mixed én mastered zijn eigen brouwsels tot een prachtig geheel.
Zo ook met zijn nieuwste telg Just Say KNOW. Het album spettert van de funky grooves en doet regelmatig denken aan wijlen Frank Zappa, een meester in complexe en toch begrijpbare structuren.
Luister maar eens naar opener ‘Not Now’ of ‘The Vanished Romeo’: elektronica zoals Todd Rundgren, xylofoon als Frank Zappa. Is hier een volledig orkest aan het werk? Neen hoor, dit is JoosTVD ten note uit. Als geen ander weet hij elke song een meeslepende groove te bezorgen. Door de complexiteit blijf je geboeid luisteren, opnieuw en opnieuw. Ook houdt hij van grappige intermezzo’s zoals in het theatrale ‘My Cat Is Stoned’ (waarin ook Brian Protheroe een kei was). Luchtig!
Wie nog mocht twijfelen: Tom Robinson pikt regelmatig songs op voor zijn BBC6 Shows.
Just Say KNOW is een oerdegelijk tof album geworden dat roept om een fysieke drager zoals vinyl. Digitaal natuurlijk te beluisteren via de geijkte kanalen Spotify, Deezer enz.

Line-up:
JoosTVD (everything-lyrics,vocals, guitars, keyboards, bass, percussion, recording, mixing, laughs)

Marino Serdons (4)

Beautiful album from ‘The Vanished Dutchman’ Joost. Strong funky grooves with Zappa-tesque influences but also melancholy and a lot of fun. A wonderful discovery!

Peter V Blues Train: Running Out Of Time.

6/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stay On Track
Cherry On The Cream
Buzzed Busted & Blue
Worried Life Blues
Running Out Of Time
Time To Collect
Youngblood
Time For Me To Go
Freedom
Love Me Like A Man
Lay Down My Friend

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Cd Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Peter V Blues Train

Peter V werd in 1959 geboren in Manhattan, maar groeide op in Jamaica Queens. Op 12 jarige leeftijd zag Peter een zwarte Les Paul in het uitstalraam van een pandjeshuis. Peter, die in de buurt de kranten bezorgde, spaarde al zijn zuur verdiende geld en na een tijdje mocht hij zich de gitaar toe-eigenen. Luisterend naar Derek and the Domino’s en The Allman Brothers, leerde hij het instrument bespelen. Zijn eerste optreden deed hij als 15 jarige, waarna de verschillende bands mekaar opvolgden. Toen hij 21 werd, hield hij de muziek voor gezien, waarna hij de volgende 25 jaar de gitaar in de hoek liet staan. Op bluesgebied mag je Peter een laatbloeier noemen. Pas toen hij begin 50 was, raakte hij in de ban van Robert Cray. Zingen was aanvankelijk niet Peters sterkste kant, maar gaandeweg wist hij zich toch als vocalist te manifesteren. Niet alleen door blues, maar Peter is ook geïnspireerd door jazz en funk, wat ook te horen is op ‘Running Out Of Time’. Naast hem op gitaar en zang, bestaat de band uit drummer Alex D’Agnese, Aron Louis Gornish op keys en bassist Sean Graverson. Formatie die voor dit album uitgebreid werd met gastmuzikanten op sax, piano, conga’s en harp. De meeste nummers zijn van Peters hand, en het mag gezegd, de man weet waar hij mee bezig is. Dat laat zich onmiddellijk horen in ‘Stay On Track’, een song die funky rhythm & blues ademt. Ook Peter’s krachtige stem valt meteen op. Een heldere stem die schitterend contrasteert met de scheurende sax van gastmuzikant Danny Walsh. Diezelfde Walsh geeft trouwens een sublieme intro weg op de slowblues ‘Buzzed Busted & Blue’. In de titeltrack geeft Peter V zijn gitaar eerder de bluesrock sporen, om daarna de funkrichting in te slaan met ‘Time To Collect’, een instrumental waar de sax andermaal het mooie weer maakt. Tijdens ‘Time For Me To Go’ wordt de elektrische gitaar geruild voor de akoestische, wat dan weer voor een mooi ingetogen moment zorgt.
De toevoeging van de sax geeft duidelijk een meerwaarde aan deze band. Het zou schitterend zijn moest Peter dit instrument definitief aan boord nemen van zijn Blues Train. Niet onaardig album!

Lambert Smits (4)

Amusing mix of blues, rhythm & blues and funk, with a beautiful sax that often appears in the spotlights.

Crowd Company: Stone & Sky

9/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take Off The Crown
Saw You Testerday
Can’t Get Enough
Soar
Fever
Away With You
Let Me Be
Getting The Groove
Fast Forward
Summer
The Spark
Blind Pig
Station 77

Platenlabel
Vintage Music League

Labelnummer
VML003

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
Crowd Company

Crowd Company is een schitterende Britse funk- en soulband. Het zijn stuk voor stuk formidabele muzikanten, die knappe niet voor de hand liggende songs schrijven. Echte musician’s musicians. En daar ligt nu net het probleem van de band. De songs ademen ‘kijk eens wat we kunnen’ uit en niet ‘luister eens wat een sterke song dit is’. Alle 13 songs zijn knap, onvoorspelbaar en ‘gecompliceerd’. Slecht enkele songs zetten de vocalen in de verf, iets dat eigenlijk toch wel coherent is aan deze stijl.
Esther Dee is een ongelooflijk sterke zangeres, maar ze past absoluut niet in deze muziek. Haar blanke Britse meisjesstem klinkt te dun, te genepen en heeft geen soul. Als ze hoog zingt doet het pijn aan je oren, zo schel klinkt het. Over de zangtalenten van gitarist Robert Fleming kunnen we heel kort zijn: ‘schoenmaker blijf bij je leest’ en ‘het hoeft niet zo nodig’, tot ‘alsjeblieft stop ermee’.
Jo Marshall die maar weinig ruimte krijgt is duidelijk de meest geschikte zangeres voor deze band. Daarom zijn ‘Can’t Get Enough’ en de twee instrumentale bonustracks ‘Blind Pig’ en ‘Station 77’ de hoogtepunten van dit album.

Peter Jacobs (4)

British soul band Crowd Company released their second album. Fantastic band, no wait, superb band. This is some really funky stuff. Robert Fleming, please stop singing, just play guitar. Esther Dee is a fantastic singer, but not for this band. You need more soul like Jo has. Hightlights are the two bonus tracks and the vintage 1960’s sounding track ‘Can’t Get Enough’, the best soulful vocal track. I bet Claudio Corona and Joanne Marshall had Sharon Jones in mind when they wrote this!

Funkallisto: Saturday Night Dogs

27/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Saturday Night Dogs
Take A Little Time
Rhythm
The Devil
Piamose Trastevere
Marcelito El Tropicano
Fatebenefratelli
Darkalabro

Platenlabel
Express Yourself Productions

Labelnummer
EY 005

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Will Work 4 Funk

Website Artiest
Funkallisto

In 2004 gestart als een jamband, werd Funkallisto al vlug een vaste waarde in de Italiaanse funkscene. Die kregen ze door hun energieke shows in de straten van Rome. Nu, meer dan een decennium later, is de band met ‘Saturday Night Dogs’ aan hun vijfde album toe. Hun sound is een bonte mengeling van 70’s funk en soul, afrobeat, jazz, rock en latin. Openen doen de heren meteen met de titeltrack. Wanneer de ietwat onfunky intro voorbij is, drijft de song op een lekkere funky groove en waan je je midden in een jaren ’70 Italiaanse politiefilm. Tijdens ‘Take A Little Time’ neemt de Engelse zangeres Jess Roberts plaats achter de microfoon, wat resulteert in een sublieme mix van soul en funk. Funk moet het hebben van aanstekelijke en opwindende grooves. Een schoolvoorbeeld hiervan is de song ‘Rhythm’ feat. Trio Vermelho, waar de vlag compleet de lading dekt. Hitsige blazers verbroederen er met verve met de Afro percussie. Pure 70’s funk serveert Funkallisto eerder in ‘The Devil’, waarin de pompende bas en het creatief drumwerk een soliede basis vormen voor de lekker uit de bocht gaande blazers. Veelzijdigheid is troef bij deze heren. De jazzinvloeden manifesteren zich tijdens het meer dan 6 minuten durende ‘Marcelito El Tropicano’. Een nummer dat je meezuigt in de trance die het ontketent. Dat doet trouwens ‘Fatebenefratelli’, waar het orgel gedeeltelijk de rol van de blazers inpalmt, eveneens. Rustiger klinkt afsluiter, het zwoele op Afroritmes drijvende en met een streepje Latin opgesmukte ‘Darkalabro’.
‘Saturday Night Dogs’ is funk zoals funk hoort te klinken, swingend, springend en aanstekelijk. Haal dit album als de bliksem in huis en………get funky!

Lambert Smits (4 ½)

Very clever mix of 70 'funk, soul, jazz, Afro rhythms and Latin by an Italian band. Turn that volume knob towards max. and ....... get funky!

Mama Spanx: State Of Groove

2/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rocket
Wild Emotion
Crawl
Being Beautiful
Wrong Side Of The Garden
Alligator Boogaloo
Thinkin’
Anywhere You Are
State Of Groove

Platenlabel
Ideal Scene Music

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak

Website Artiest
Mama Spanx

Nikki Armstrong uit New York, stelde een band samen met rhythm ‘n’ blues, rock en funkmuzikanten van de Oost tot westkust van de VS.
Als 11 jarige werd Nikki al danseres en actrice. Ze studeerde muziek en vooral zang in Boston, Los Angeles en New York. Vocaal en muzikaal werd ze beïnvloed door Peggy Lee, James Brown en Tina Turner. In het begin van haar loopbaan werkte ze hoofdzakelijk als songschrijver en sessiezangeres. Dat deed ze in Los Angeles en lange tijd in Sidney, Australië. Maar het live performen zat in haar en ze besloot zich uiteindelijk in New York te vestigen. Daar werd ze vorig jaar opgenomen in de New Yorkse Blues Hall of Fame. Ze werd bekend door haar werk met de bands Whola Lotta Blues en de Nikki Armstrong Project, maar nog meer door haar werk met gitarist Melvin Sparks (Acid Jazz) die net voor zijn dood de naam voor Nikki’s nieuwe band verzon, ‘Mama Spanx’. Ze werkt ook al twaalf jaar als zangcoach en toerde in 2012 en 2014 door Frankrijk.
Haar muziek ligt in het verlengde van Tower Of Power, Cold Blood, Sly & The Family Stone, Ike & Tina Turner en natuurlijk James Brown. 56 minuten (9 songs) lang duurt deze schijf. Allemaal originele songs en één interpretatie van Lou Donaldsons jazz soul hit ‘Alligator Boogaloo’ uit 1967. Eigenlijk is deze funky soulsong een heerlijk dansnummer a la James Brown.
Het album opent met het sfeervolle gekraak van een lp. ‘Rocket’ volgt, een song die langzaam op gang getrokken wordt, maar dan verandert in een funky soul. In deze schitterende opener klinkt Nikki’s stem doorleefd en rauw, en de muzikanten laten zich opmerken door elke een kort solospotje. ‘Wild Emotion’ is warme southern soul, terwijl ‘Crawl’ een langzame funky rocker is. Iets te saai en te rechtdoor klinkt ‘Being Beautiful’, een grappige aanklacht over mooi zijn. In ‘Wrong Side Of The Garden’ laat Nikki horen dat haar stembereik groter is dan we aanvankelijk dachten en laat Steve Johnson zijn bluesy gitaarwerk op ons los. Het is een dynamische song. ‘Thinkin’ begint als een James Brown funk, maar verandert dan langzaam in een Ike & Tina Turner-song met mooi Hammondwerk van Harlan Spector en sterk gitaarwerk van Johnson.
Louter met wat pianobegeleiding zingt Nikki het ingetogen en sfeervolle ‘Anywhere You Are’. Het Doobie Brother-achtige ‘State Of Groove’ sluit het album waardig af. Het mocht misschien soms nog wat rauwer en wat meer vintage zijn, toch is ‘State Of Groove’ een uitstekend album van een band met een ietwat dominante naam…

Peter Jacobs (4)

Nikki Armstrong was influenced by Peggy Lee, James Brown and Ike & Tina Turner amongst others. she is a strong funk(rock), rhythm ‘n’ blues and soul singer. This is a strong and beautiful album from her and her band with a very dominant name…

Mojo Monkeys: Swerve On

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tuscaloosa Maybe
Two Shots
About To Get Gone
Beat Bus Driver
Swerve On
All The Wrong Things
Ride You Pony
Song For The Muse
Little Javelina
Argyle & Selma
If I Were Gone

Platenlabel
Medikull Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mojo Monkeys

Mojo Monkeys is een trio uit Los Angeles, bestaande uit drummer en bandleader Dave Raven, bassist Taras Prodaniuk en gitarist Bill Watts. De drie heren mag je rustig veteranen noemen. Hun kracht ontdekte het trio, toen ze pakweg 20 jaren geleden Hubert Tubbs één van de leden van het collectief Tower Of Power begeleidde in een funkband. ‘Swerve On’ is hun derde full album. Hun debuut ‘Hang’ lanceerden de heren in 1999 en in 2010 kwam ‘Blessings and Curses’ op de markt. Mojo Monkeys houdt van heerlijke en vooral gevarieerde dansmuziek, zoveel is zeker. Echter niet van die we kennen, daarvoor klinkt ‘Swerve On’ net iets te apart. Opener ‘Tuscaloosa Maybe’ katapulteert je naar de hoogdagen van de dancehalls en ballrooms. Swing en jump die door de toevoeging van pedal steel, een eigen leven gaan leiden. Diezelfde pedal steel schittert tevens in opvolger, het jazzy ‘Two Shots’, waarin Bill Watts eveneens een smooth klinkende gitaarsolo neerzet. Met het hitsige ‘About To Get Gone’ betreedt het trio het rockabillypad en dat de funk nog steeds door hun aderen stroomt, bewijst ‘Beat Bus Driver’. Veelzijdigheid is troef, wat tevens het vakmanschap van het trio in de spots plaatst. Zo flirt de titeltrack wat met Southern Rock en kondigt meteen slowtime aan, waarna het door zware drums gedragen ‘All The Wrong Things’ de rockzijde van het trio laat horen. Enige cover is het aan Allen Toussaint schatplichtige ‘Ride Your Pony’ dat New Orleans aanboort. Diezelfde sfeer is ook te horen in het met een streepje swamp doorweven ‘Little Javelina’. Afsluiten doen de heren met het op Mississippiblues geënte ‘If I Were Gone’.
‘Swerve On’ is een knap en zeer gevarieerd dansbaar album. Kortom de ideale gangmaker voor een geslaagde party.

Lambert Smits (5)

Swing, rock, rockabilly, funk, and more ... it's all on this beautiful album by Mojo Monkeys. The ideal danceable party album!

Andrea Marr: Natural

15/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Force Of Nature
Rock Steady
Mama Got It Wrong Sometimes Too
Grateful
That’s Where Love Ends
Let’s Take It To The Bedroom
Credit
What Do I Have To Do
Snakes
Real Good Man
Sticks & Stones

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
AM2017

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak

Website Artiest
Andrea Marr

De in Sri-Lanka geboren soul- en blueszangeres Andrea Marr woont sinds haar veertiende in Melbourne, Australië. Ze is muzikaal actief sinds 1999. Ze zingt met power en brengt high energy funk, soul, blues en groove. Ze won in het verleden tientallen Australische awards en werd tot twee keer toe (in 2005 en 2012) uitgezonden om Australië te gaan vertegenwoordigen op de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. ‘Natural’ is haar vijfde album, maar haar eerste volledige soulalbum. Met haar band ‘The Funky Hitmen’ nam ze elf songs op waarvan negen originele songs en twee covers, allemaal in de geest van James Brown, Aretha Franklin, Stax records.
Het album opent met ‘Force Of Nature’, een powersoul die ze samen met toetsenist, arrangeur en musical director Cam Scott schreef. Dat is serieus binnenkomen, je wordt bijna omver geblazen door de power. De blazerspartijen zijn trouwens schitterend verrassend en spannend gearrangeerd. We zijn vertrokken voor 11 songs gedreven soul. Je moet het durven, maar ze slaagt erin. Andrea covert heel verdienstelijk Aretha Franklins ‘Rock Steady’. Iets minder funky maar iets meer groovy is het vurige, naar James Brown knipogende ‘Mama Got It Wrong Sometimes Too’. Met ‘Grateful’ neemt ze wat gas terug. Het heeft iets weg van de gospel geïnspireerde songs van The Staple Singers. ‘That’s Where Love Ends’ is een typische Stax-achtige ballad, met een geweldige saxsolo van Andy O’Connell. Na dit rustpunt gaat Andrea met de gouden soulstrot er weer tegenaan in de bluesoul ‘Let’s Take It To The Bedroom’. Andrea klinkt alsof ze al oververhit klaarligt in bed. Daarna schiet ze opnieuw uit de startblokken met ‘Credit’ dat weer erg, en dat is positief bedoelt, naar Stax records ruikt. Stilzitten of –staan is onmogelijk geworden. De dansvloer is ondertussen aardig volgelopen. Ook in de pure seventies funk ‘What Do I Have To Do’ voelt Andrea zich als een vis in het water. De song laat me denken aan wijlen Sharon Jones. ‘Snakes’ zet dat funk feestje nog even verder als James Brown en The Dap-Kings weer even om de hoek komen kijken. Iets minder funky, maar met des te meer groove, is ‘Real Good Man’. Met het ingetogen door de basgitaar gedreven ‘Sticks And Stones’ sluit ze dit fantastisch album af. Ik hoop dat er tenminste één organisator de moeite doet om deze vrouw naar de Benelux te halen. Hij of zij zal het zich niet beklagen!

Peter Jacobs (4 ½)

Andrea Marr (and the Funky Hitmen) delivers a highly recommended blistering and scorching funky soul album ‘Natural’. Echoes of Sharon Jones, James Brown, Stax- and Daptone records are easy to find. But this Australian/Shri-Lankan soul diva writes her own material and her songs can compete effortless with the great soul songwriters of the golden soul era. ‘Natural’ is a magnificent album!

Martha High: Tribute To My Soul Sisters

6/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Think (About It)
This Is My Story
A Little Taste of Soul
Mama’s Got A Bag Of Her Own
I Cried
Don’t Throw Your Love in the Garbage Can
Things Got to Get Better (Get Together)
Put It on the Line
Unwind Yourself
You Can Make it if You Try
Answer to Mother Popcorn
Mama Feelgood
Oh What a Feeling (cd bonus track)

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX067

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Martha High

Martha High, geboren in Virginia, als Martha Harvin, begint haar carrière in 1963 als ze lid wordt van de meidengroep The Jewels. Ze is dan 18 jaar. In 1964 gaan The Jewels als backingband op tour met James Brown, maar door het drukke werkschema en omdat er geen tijd meer overblijft om de groep verder te ontwikkelen splitten ze 1968. Maar Martha blijft James Brown 32 jaar trouw. Ze zingt in zijn band, is zijn hairstylist en is de verantwoordelijke voor de uitbetalingen van de band.
Martha grijpt in die periode elke kans. Zo zingt ze in 1977 op de lp ‘Original Funk Divas’ een duet met James Brown, ‘Summertime’. In 1979 brengt ze onder eigen naam het disco-album ‘High’ uit. In 2000 als ze bij James Brown vertrekt vergezelt ze Maceo Parker op tour. In 2004 sluit High zich aan bij de Soulpower organisatie, die o.a. ook zorgen voor de comebacks van Bobby Byrd, Lyn Collins, Marva Whitney e.a.. Ze tourt door Europa en Afrika gesteund door The Soulpower Allstars. In 2005 gaat ze samen met haar vriendin Lyn Collins op pad als ‘James Brown’s Funky Divas’. Kort na de tour overlijdt Collins op 56 jarige leeftijd aan een hartstilstand. In 2008 verschijnt het album ‘W.O.M.A.N.’ opgenomen met de Shoalin Temple Defenders, in 2009 brengt ze onder haar eigen naam, ‘It’s High Time’ uit. In 2012 ziet ‘Soul Overdue’ het licht. Vorig jaar verscheen ‘Singing For The Good Times’ op Blind Faith Records. Op 17 november verschijnt het in Osaka, Japan opgenomen ‘Tribute To My Soul Sisters’. Die opnames maakte ze met de Japanse funk ambassadeurs, Osaka Monaurail. De plaat is een homage aan de soul- en funkdiva’s die ooit bij James Brown zongen. De gekozen nummers werden door deze dames solo of onder supervisie van Brown opgenomen.
De cd opent met ‘Think (About It)’, een door James Brown geschreven en destijds door Martha’s beste vriendin Lyn Collins opgenomen funknummer. ‘This Is My Story’, is een vintage popsoul die Martha in de jaren 1960 met The Jewels zong. Sugarpie Desanto was in 1959 en ’60 lid van The James Brown Revue. Maar zelf schreef ze ‘A LittLe Taste Of Soul’, een opzwepend rhythm & bluesnummer, dat perfect past bij de stem van Martha. ‘Mama’s Got A Brand New Bag’, met een sterke Stax-sound werd in 1968 uitgebracht door Anna King als antwoord op Browns ‘Papa’s Got A Brand New Bag’. Anna King was lid van de James Brown revue van 1962 tot 1964.
De tearjerker ‘I Cried’, geschreven door James Brown en zijn rechterhand Bobby Byrd, was de eerste hitsingle voor Tammi Terrell voor Browns Try Me Records, in 1964. De zangeres zou later grote hits scoren met Marvin Gaye. De link tussen Betty Wright en James Brown is me niet duidelijk, maar Martha zingt hier Wrights gezapige ‘Don’t Throw Your Love In The Garbage Can’.
Alfred Ellis en James Brown schreven in 1969 het dansnummer ‘Things Got To Get better (Get Together)’ voor Marva Whitney (voor het King Label). Brown produceerde het. Marva zong eind jaren 1960 bij Brown. Martha neemt wat gas terug in het funky, maar het door strijkers gedempte jaren 1970 soulnummer ‘Put in On The Line’, dat Lyn Collins samen met James Brown schreef. In Marva’s setlist stond ook de stomende door Hank Ballard geschreven funksoul ‘Unwind Yourself’.
De misser van deze cd is wat mij betreft ‘You Can Make It If You Try’, dat hier een flauwe, slappe versie krijgt van Martha. Maar ze herpakt zich onmiddellijk in de aanstekelijke funk ‘Answer to Mother Popcorn’, een song die oorspronkelijk door Vicki Anderson werd gezongen. Ze stond James Brown bij van 1968 tot 1972 en is de weduwe van Bobby Byrd. Ze was volgens Brown de beste zangeres die hij ooit in zijn band had. Daarna is het weer swingen met Lyn Collins’ ‘Mama Feelgood’ en afsluiter ‘Oh What A Feeling’.
Dit is het beste ‘moderne’ funkalbum dat ik in jaren hoorde. Martha is in topvorm en de Japanse funkband Osaka Monaurail is een fenomeen op zich. Dit is een top cd!

Peter Jacobs (4 ½)

This is the best funkalbum I’ve heard in years. Martha is in top shape and the songs are almost all jewels, with the exception of a floppy version of ‘You Can Make It If You Try’. The Japanese band Osaka Munaurail phenomenon. Top cd!

The Haggis Horns: One Of These Days

4/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Curse Of The Haggis
New York Beat (feat. Lucinda Slim)
Take It Back (feat. Doc Brown)
World Gone Crazy (feat. Lucinda Slim)
What's It All About (feat. Doc Brown)
All Fuzzed Up
The Long Way (feat. John McCallum)
Gonna Be Alright
One Of These Days (feat. John McCallum)

Platenlabel
Haggis Records

Labelnummer
HR002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Jada Parolini/Willwork4funk

Website Artiest
The Haggis Horns

Haggis is een traditioneel Schots gerecht gemaakt van schapenhart, -longen en -lever, vermengd met reuzel, ui, havermout en kruiden. Blijkbaar zijn de heren van The Haggis Horns er wel voor te vinden want bijna 20 jaar geleden was het de inspiratie voor de bandnaam. Maar gelukkig is hun muziek iets beter te pruimen. Mark Ronson noemt hen: “The best horn section in the world”. En dan weet je gelijk waar de muziek van The Haggis Horns zich situeert, uiteraard funk en soul. Maar het is niet zomaar een blazerssectie, het is een volledige band bestaande uit 7 personen. In het verleden speelden ze samen of individueel al met artiesten als Jamiroquai, John Legends & The Roots, Amy Winehouse, Mark Ronson, Elbow, Martha Reeves, Robbie Williams, Lisa Stansfield e.v.a. In 2007 debuteerden ze met ‘Hot Damn!’. In 2010 verscheen ‘Keep On Movin’, gevolgd door ‘What Comes To Mind’ in 2015’.
Deze maand verschijnt hun vierde album ‘One Of These Days. Uiteraard ligt de nadruk weer op schitterende funky muziek gevuld met ongelooflijke blazers, zeg maar het werk waar ook Mark Ronson veel mee bezig is, aanstekelijke en levendige organische retro- dansmuziek.
De cd opent met het instrumentale begin jaren 1970 funknummer ‘Curse Of The Haggis’. Bij die titel kan ik me wel het één en ander voorstellen. Het door Lucinda Slim gezongen ‘New York Beat’ is pure disco. Nog recenter in de tijd klinkt de hip hop ‘Take It Back’ waarop een relaxte Doc Brown rapt. Lucinda Slim gaat terug naar funkdiscoboogie met ‘World Gone Crazy’. De instrumentale nummers ‘All Fuzzed Up’ en ‘Gonna Be Alright’ klinken dan weer of ze uit een soundtrack van Isaac Hayes komen. Dat jaren 1970 gevoel komt nog sterker naar boven in het door John McCallum gezongen ‘The Long Way’, een treurig verhaal over de strijd die vele mensen voeren om het hoofd boven water te houden. McCallum zingt ook de rustige afsluiter en titelnummer ‘One Of These Days’, dat ook weer volledig ondergedompeld is in die seventies sound.
Wie houdt van de goeie funk- en soulmuziek en niet vies is van een beetje disco kan dit album zonder zorgen aanschaffen. En toch klinkt dit album ook fris en modern!

Line-up:
Malcolm Strachan (trompet)
Rob Michell (alt- en baritonsax)
Atholl Ransome (saxen, fluit)
Erroll Rollins (drums)
Kenny Higgins (bas)
Ben Barker (gitaar)
George Cooper (toetsen)

Peter Jacobs (4)

Music fans who like funk, soul and disco(boogie) with that seventies feel, with a lot of incredible horns, can buy this album for sure. This band’s fantastic. They make it sound so eas... This is great dance music. I wish the clubs would be playing this superb music more. I would be on the dancefloor, all weekend, for hours. Great stuff!!

Snafu: Live Nottingham 1976

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Keep Me Wondering
Long Gone
Big Legged Woman
Every Little Bit Hurts
Unsettled Dust
Highway

Bonus Tracks-Niagra:

Crossfire
Victim Of Love
Cold Eyes
Don’t Be A Fool

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD499

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Snafu

Het ‘heritage’ label Angel Air viert dit jaar haar twintigjarig jubileum. Meer dan 500 sixties platen werden opnieuw in het daglicht geplaatst en gingen ‘on air’. Niet altijd met ‘angel’ sounds. Tussen de baard bevinden zich oude juweeltjes. Begin jaren zeventig bekoorde de rythm & blues band SNAFU, (Situation Normal All Fucked Up). De rockband werd opgericht door de nog steeds actieve Bobby Harrison en bracht drie sterke albums uit. Een wereldtoernee, Europa en US op kop, volgde als support van The Eagles, The Doobie Brothers en ELP. In 1976, op het toppunt van hun muzikale escapades, werden zes songs uit één van de laatste live optredens geregistreerd in Nottingham. De bluesrock van Snafu ademt inspiratie van legendarische bands Little Feat en The Allman Brothers. Amerikaanse blues met slide-gitaar en een funkyritme doet ook denken aan de Amerikaanse Grandfunk Railroad. Al bij intro van dit live-album hoor je de eerlijke pure sound van een belegen groep. Rauwe ongepolijste zang van Bobby Harrison en funky gitaar van Micky Moody met Tim Hinkley (later sessie muzikant bij alle grote der aarde!!) op Hammond orgel. Bobby’s energie schuurt over zijn stembanden en Micky glundert/trekt vieze muilen bij het bepotelen van zijn slidegitaar. Enkele weken later wisselt hij Snafu in voor David Coverdale’s Whitesnake. Dit betekende ook het einde van Snafu. De opnames van Live Nottingham 1976 zijn niet zo zuiver. Laat dit de pret echter niet bederven: zo mooi en puur was het in die tijd. Geen technische snufjes of loops, neen, rechtstreeks uit ziel en hart! Als toemaatje kan je nog smullen van 4 bonus tracks uit een radio live sessie van 1977 onder de naam Niagra.

Line-up:
Bobby Harrison (Lead Vocals, Percussion)
Micky Moody (Guitars, Mandolin, Backing Vocals)
Tim Hinkley (Keyboards, Backing Vocals)
Colin Gibson (Bass)
Terry Popple (Drums, Percussion)

Line-up Niagra (for radio session):
Bobby Harrison (Lead Vocals)
Gus Iasadore (Lead Guitar on radio sessions)
Gregg Dortch (Bass)
Jim Carson (Drums)
Phil Nicholas (Keyboards)

Marino Serdons (4)