Category: Funk - KEYS AND CHORDS

Peter V Blues Train: Running Out Of Time.

6/4/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stay On Track
Cherry On The Cream
Buzzed Busted & Blue
Worried Life Blues
Running Out Of Time
Time To Collect
Youngblood
Time For Me To Go
Freedom
Love Me Like A Man
Lay Down My Friend

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Cd Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Peter V Blues Train

Peter V werd in 1959 geboren in Manhattan, maar groeide op in Jamaica Queens. Op 12 jarige leeftijd zag Peter een zwarte Les Paul in het uitstalraam van een pandjeshuis. Peter, die in de buurt de kranten bezorgde, spaarde al zijn zuur verdiende geld en na een tijdje mocht hij zich de gitaar toe-eigenen. Luisterend naar Derek and the Domino’s en The Allman Brothers, leerde hij het instrument bespelen. Zijn eerste optreden deed hij als 15 jarige, waarna de verschillende bands mekaar opvolgden. Toen hij 21 werd, hield hij de muziek voor gezien, waarna hij de volgende 25 jaar de gitaar in de hoek liet staan. Op bluesgebied mag je Peter een laatbloeier noemen. Pas toen hij begin 50 was, raakte hij in de ban van Robert Cray. Zingen was aanvankelijk niet Peters sterkste kant, maar gaandeweg wist hij zich toch als vocalist te manifesteren. Niet alleen door blues, maar Peter is ook geïnspireerd door jazz en funk, wat ook te horen is op ‘Running Out Of Time’. Naast hem op gitaar en zang, bestaat de band uit drummer Alex D’Agnese, Aron Louis Gornish op keys en bassist Sean Graverson. Formatie die voor dit album uitgebreid werd met gastmuzikanten op sax, piano, conga’s en harp. De meeste nummers zijn van Peters hand, en het mag gezegd, de man weet waar hij mee bezig is. Dat laat zich onmiddellijk horen in ‘Stay On Track’, een song die funky rhythm & blues ademt. Ook Peter’s krachtige stem valt meteen op. Een heldere stem die schitterend contrasteert met de scheurende sax van gastmuzikant Danny Walsh. Diezelfde Walsh geeft trouwens een sublieme intro weg op de slowblues ‘Buzzed Busted & Blue’. In de titeltrack geeft Peter V zijn gitaar eerder de bluesrock sporen, om daarna de funkrichting in te slaan met ‘Time To Collect’, een instrumental waar de sax andermaal het mooie weer maakt. Tijdens ‘Time For Me To Go’ wordt de elektrische gitaar geruild voor de akoestische, wat dan weer voor een mooi ingetogen moment zorgt.
De toevoeging van de sax geeft duidelijk een meerwaarde aan deze band. Het zou schitterend zijn moest Peter dit instrument definitief aan boord nemen van zijn Blues Train. Niet onaardig album!

Lambert Smits (4)

Amusing mix of blues, rhythm & blues and funk, with a beautiful sax that often appears in the spotlights.

Crowd Company: Stone & Sky

9/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take Off The Crown
Saw You Testerday
Can’t Get Enough
Soar
Fever
Away With You
Let Me Be
Getting The Groove
Fast Forward
Summer
The Spark
Blind Pig
Station 77

Platenlabel
Vintage Music League

Labelnummer
VML003

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
Crowd Company

Crowd Company is een schitterende Britse funk- en soulband. Het zijn stuk voor stuk formidabele muzikanten, die knappe niet voor de hand liggende songs schrijven. Echte musician’s musicians. En daar ligt nu net het probleem van de band. De songs ademen ‘kijk eens wat we kunnen’ uit en niet ‘luister eens wat een sterke song dit is’. Alle 13 songs zijn knap, onvoorspelbaar en ‘gecompliceerd’. Slecht enkele songs zetten de vocalen in de verf, iets dat eigenlijk toch wel coherent is aan deze stijl.
Esther Dee is een ongelooflijk sterke zangeres, maar ze past absoluut niet in deze muziek. Haar blanke Britse meisjesstem klinkt te dun, te genepen en heeft geen soul. Als ze hoog zingt doet het pijn aan je oren, zo schel klinkt het. Over de zangtalenten van gitarist Robert Fleming kunnen we heel kort zijn: ‘schoenmaker blijf bij je leest’ en ‘het hoeft niet zo nodig’, tot ‘alsjeblieft stop ermee’.
Jo Marshall die maar weinig ruimte krijgt is duidelijk de meest geschikte zangeres voor deze band. Daarom zijn ‘Can’t Get Enough’ en de twee instrumentale bonustracks ‘Blind Pig’ en ‘Station 77’ de hoogtepunten van dit album.

Peter Jacobs (4)

British soul band Crowd Company released their second album. Fantastic band, no wait, superb band. This is some really funky stuff. Robert Fleming, please stop singing, just play guitar. Esther Dee is a fantastic singer, but not for this band. You need more soul like Jo has. Hightlights are the two bonus tracks and the vintage 1960’s sounding track ‘Can’t Get Enough’, the best soulful vocal track. I bet Claudio Corona and Joanne Marshall had Sharon Jones in mind when they wrote this!

Funkallisto: Saturday Night Dogs

27/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Saturday Night Dogs
Take A Little Time
Rhythm
The Devil
Piamose Trastevere
Marcelito El Tropicano
Fatebenefratelli
Darkalabro

Platenlabel
Express Yourself Productions

Labelnummer
EY 005

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Will Work 4 Funk

Website Artiest
Funkallisto

In 2004 gestart als een jamband, werd Funkallisto al vlug een vaste waarde in de Italiaanse funkscene. Die kregen ze door hun energieke shows in de straten van Rome. Nu, meer dan een decennium later, is de band met ‘Saturday Night Dogs’ aan hun vijfde album toe. Hun sound is een bonte mengeling van 70’s funk en soul, afrobeat, jazz, rock en latin. Openen doen de heren meteen met de titeltrack. Wanneer de ietwat onfunky intro voorbij is, drijft de song op een lekkere funky groove en waan je je midden in een jaren ’70 Italiaanse politiefilm. Tijdens ‘Take A Little Time’ neemt de Engelse zangeres Jess Roberts plaats achter de microfoon, wat resulteert in een sublieme mix van soul en funk. Funk moet het hebben van aanstekelijke en opwindende grooves. Een schoolvoorbeeld hiervan is de song ‘Rhythm’ feat. Trio Vermelho, waar de vlag compleet de lading dekt. Hitsige blazers verbroederen er met verve met de Afro percussie. Pure 70’s funk serveert Funkallisto eerder in ‘The Devil’, waarin de pompende bas en het creatief drumwerk een soliede basis vormen voor de lekker uit de bocht gaande blazers. Veelzijdigheid is troef bij deze heren. De jazzinvloeden manifesteren zich tijdens het meer dan 6 minuten durende ‘Marcelito El Tropicano’. Een nummer dat je meezuigt in de trance die het ontketent. Dat doet trouwens ‘Fatebenefratelli’, waar het orgel gedeeltelijk de rol van de blazers inpalmt, eveneens. Rustiger klinkt afsluiter, het zwoele op Afroritmes drijvende en met een streepje Latin opgesmukte ‘Darkalabro’.
‘Saturday Night Dogs’ is funk zoals funk hoort te klinken, swingend, springend en aanstekelijk. Haal dit album als de bliksem in huis en………get funky!

Lambert Smits (4 ½)

Very clever mix of 70 'funk, soul, jazz, Afro rhythms and Latin by an Italian band. Turn that volume knob towards max. and ....... get funky!

Mama Spanx: State Of Groove

2/12/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rocket
Wild Emotion
Crawl
Being Beautiful
Wrong Side Of The Garden
Alligator Boogaloo
Thinkin’
Anywhere You Are
State Of Groove

Platenlabel
Ideal Scene Music

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak

Website Artiest
Mama Spanx

Nikki Armstrong uit New York, stelde een band samen met rhythm ‘n’ blues, rock en funkmuzikanten van de Oost tot westkust van de VS.
Als 11 jarige werd Nikki al danseres en actrice. Ze studeerde muziek en vooral zang in Boston, Los Angeles en New York. Vocaal en muzikaal werd ze beïnvloed door Peggy Lee, James Brown en Tina Turner. In het begin van haar loopbaan werkte ze hoofdzakelijk als songschrijver en sessiezangeres. Dat deed ze in Los Angeles en lange tijd in Sidney, Australië. Maar het live performen zat in haar en ze besloot zich uiteindelijk in New York te vestigen. Daar werd ze vorig jaar opgenomen in de New Yorkse Blues Hall of Fame. Ze werd bekend door haar werk met de bands Whola Lotta Blues en de Nikki Armstrong Project, maar nog meer door haar werk met gitarist Melvin Sparks (Acid Jazz) die net voor zijn dood de naam voor Nikki’s nieuwe band verzon, ‘Mama Spanx’. Ze werkt ook al twaalf jaar als zangcoach en toerde in 2012 en 2014 door Frankrijk.
Haar muziek ligt in het verlengde van Tower Of Power, Cold Blood, Sly & The Family Stone, Ike & Tina Turner en natuurlijk James Brown. 56 minuten (9 songs) lang duurt deze schijf. Allemaal originele songs en één interpretatie van Lou Donaldsons jazz soul hit ‘Alligator Boogaloo’ uit 1967. Eigenlijk is deze funky soulsong een heerlijk dansnummer a la James Brown.
Het album opent met het sfeervolle gekraak van een lp. ‘Rocket’ volgt, een song die langzaam op gang getrokken wordt, maar dan verandert in een funky soul. In deze schitterende opener klinkt Nikki’s stem doorleefd en rauw, en de muzikanten laten zich opmerken door elke een kort solospotje. ‘Wild Emotion’ is warme southern soul, terwijl ‘Crawl’ een langzame funky rocker is. Iets te saai en te rechtdoor klinkt ‘Being Beautiful’, een grappige aanklacht over mooi zijn. In ‘Wrong Side Of The Garden’ laat Nikki horen dat haar stembereik groter is dan we aanvankelijk dachten en laat Steve Johnson zijn bluesy gitaarwerk op ons los. Het is een dynamische song. ‘Thinkin’ begint als een James Brown funk, maar verandert dan langzaam in een Ike & Tina Turner-song met mooi Hammondwerk van Harlan Spector en sterk gitaarwerk van Johnson.
Louter met wat pianobegeleiding zingt Nikki het ingetogen en sfeervolle ‘Anywhere You Are’. Het Doobie Brother-achtige ‘State Of Groove’ sluit het album waardig af. Het mocht misschien soms nog wat rauwer en wat meer vintage zijn, toch is ‘State Of Groove’ een uitstekend album van een band met een ietwat dominante naam…

Peter Jacobs (4)

Nikki Armstrong was influenced by Peggy Lee, James Brown and Ike & Tina Turner amongst others. she is a strong funk(rock), rhythm ‘n’ blues and soul singer. This is a strong and beautiful album from her and her band with a very dominant name…

Mojo Monkeys: Swerve On

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tuscaloosa Maybe
Two Shots
About To Get Gone
Beat Bus Driver
Swerve On
All The Wrong Things
Ride You Pony
Song For The Muse
Little Javelina
Argyle & Selma
If I Were Gone

Platenlabel
Medikull Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mojo Monkeys

Mojo Monkeys is een trio uit Los Angeles, bestaande uit drummer en bandleader Dave Raven, bassist Taras Prodaniuk en gitarist Bill Watts. De drie heren mag je rustig veteranen noemen. Hun kracht ontdekte het trio, toen ze pakweg 20 jaren geleden Hubert Tubbs één van de leden van het collectief Tower Of Power begeleidde in een funkband. ‘Swerve On’ is hun derde full album. Hun debuut ‘Hang’ lanceerden de heren in 1999 en in 2010 kwam ‘Blessings and Curses’ op de markt. Mojo Monkeys houdt van heerlijke en vooral gevarieerde dansmuziek, zoveel is zeker. Echter niet van die we kennen, daarvoor klinkt ‘Swerve On’ net iets te apart. Opener ‘Tuscaloosa Maybe’ katapulteert je naar de hoogdagen van de dancehalls en ballrooms. Swing en jump die door de toevoeging van pedal steel, een eigen leven gaan leiden. Diezelfde pedal steel schittert tevens in opvolger, het jazzy ‘Two Shots’, waarin Bill Watts eveneens een smooth klinkende gitaarsolo neerzet. Met het hitsige ‘About To Get Gone’ betreedt het trio het rockabillypad en dat de funk nog steeds door hun aderen stroomt, bewijst ‘Beat Bus Driver’. Veelzijdigheid is troef, wat tevens het vakmanschap van het trio in de spots plaatst. Zo flirt de titeltrack wat met Southern Rock en kondigt meteen slowtime aan, waarna het door zware drums gedragen ‘All The Wrong Things’ de rockzijde van het trio laat horen. Enige cover is het aan Allen Toussaint schatplichtige ‘Ride Your Pony’ dat New Orleans aanboort. Diezelfde sfeer is ook te horen in het met een streepje swamp doorweven ‘Little Javelina’. Afsluiten doen de heren met het op Mississippiblues geënte ‘If I Were Gone’.
‘Swerve On’ is een knap en zeer gevarieerd dansbaar album. Kortom de ideale gangmaker voor een geslaagde party.

Lambert Smits (5)

Swing, rock, rockabilly, funk, and more ... it's all on this beautiful album by Mojo Monkeys. The ideal danceable party album!

Andrea Marr: Natural

15/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Force Of Nature
Rock Steady
Mama Got It Wrong Sometimes Too
Grateful
That’s Where Love Ends
Let’s Take It To The Bedroom
Credit
What Do I Have To Do
Snakes
Real Good Man
Sticks & Stones

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
AM2017

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak

Website Artiest
Andrea Marr

De in Sri-Lanka geboren soul- en blueszangeres Andrea Marr woont sinds haar veertiende in Melbourne, Australië. Ze is muzikaal actief sinds 1999. Ze zingt met power en brengt high energy funk, soul, blues en groove. Ze won in het verleden tientallen Australische awards en werd tot twee keer toe (in 2005 en 2012) uitgezonden om Australië te gaan vertegenwoordigen op de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. ‘Natural’ is haar vijfde album, maar haar eerste volledige soulalbum. Met haar band ‘The Funky Hitmen’ nam ze elf songs op waarvan negen originele songs en twee covers, allemaal in de geest van James Brown, Aretha Franklin, Stax records.
Het album opent met ‘Force Of Nature’, een powersoul die ze samen met toetsenist, arrangeur en musical director Cam Scott schreef. Dat is serieus binnenkomen, je wordt bijna omver geblazen door de power. De blazerspartijen zijn trouwens schitterend verrassend en spannend gearrangeerd. We zijn vertrokken voor 11 songs gedreven soul. Je moet het durven, maar ze slaagt erin. Andrea covert heel verdienstelijk Aretha Franklins ‘Rock Steady’. Iets minder funky maar iets meer groovy is het vurige, naar James Brown knipogende ‘Mama Got It Wrong Sometimes Too’. Met ‘Grateful’ neemt ze wat gas terug. Het heeft iets weg van de gospel geïnspireerde songs van The Staple Singers. ‘That’s Where Love Ends’ is een typische Stax-achtige ballad, met een geweldige saxsolo van Andy O’Connell. Na dit rustpunt gaat Andrea met de gouden soulstrot er weer tegenaan in de bluesoul ‘Let’s Take It To The Bedroom’. Andrea klinkt alsof ze al oververhit klaarligt in bed. Daarna schiet ze opnieuw uit de startblokken met ‘Credit’ dat weer erg, en dat is positief bedoelt, naar Stax records ruikt. Stilzitten of –staan is onmogelijk geworden. De dansvloer is ondertussen aardig volgelopen. Ook in de pure seventies funk ‘What Do I Have To Do’ voelt Andrea zich als een vis in het water. De song laat me denken aan wijlen Sharon Jones. ‘Snakes’ zet dat funk feestje nog even verder als James Brown en The Dap-Kings weer even om de hoek komen kijken. Iets minder funky, maar met des te meer groove, is ‘Real Good Man’. Met het ingetogen door de basgitaar gedreven ‘Sticks And Stones’ sluit ze dit fantastisch album af. Ik hoop dat er tenminste één organisator de moeite doet om deze vrouw naar de Benelux te halen. Hij of zij zal het zich niet beklagen!

Peter Jacobs (4 ½)

Andrea Marr (and the Funky Hitmen) delivers a highly recommended blistering and scorching funky soul album ‘Natural’. Echoes of Sharon Jones, James Brown, Stax- and Daptone records are easy to find. But this Australian/Shri-Lankan soul diva writes her own material and her songs can compete effortless with the great soul songwriters of the golden soul era. ‘Natural’ is a magnificent album!

Martha High: Tribute To My Soul Sisters

6/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Think (About It)
This Is My Story
A Little Taste of Soul
Mama’s Got A Bag Of Her Own
I Cried
Don’t Throw Your Love in the Garbage Can
Things Got to Get Better (Get Together)
Put It on the Line
Unwind Yourself
You Can Make it if You Try
Answer to Mother Popcorn
Mama Feelgood
Oh What a Feeling (cd bonus track)

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX067

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Martha High

Martha High, geboren in Virginia, als Martha Harvin, begint haar carrière in 1963 als ze lid wordt van de meidengroep The Jewels. Ze is dan 18 jaar. In 1964 gaan The Jewels als backingband op tour met James Brown, maar door het drukke werkschema en omdat er geen tijd meer overblijft om de groep verder te ontwikkelen splitten ze 1968. Maar Martha blijft James Brown 32 jaar trouw. Ze zingt in zijn band, is zijn hairstylist en is de verantwoordelijke voor de uitbetalingen van de band.
Martha grijpt in die periode elke kans. Zo zingt ze in 1977 op de lp ‘Original Funk Divas’ een duet met James Brown, ‘Summertime’. In 1979 brengt ze onder eigen naam het disco-album ‘High’ uit. In 2000 als ze bij James Brown vertrekt vergezelt ze Maceo Parker op tour. In 2004 sluit High zich aan bij de Soulpower organisatie, die o.a. ook zorgen voor de comebacks van Bobby Byrd, Lyn Collins, Marva Whitney e.a.. Ze tourt door Europa en Afrika gesteund door The Soulpower Allstars. In 2005 gaat ze samen met haar vriendin Lyn Collins op pad als ‘James Brown’s Funky Divas’. Kort na de tour overlijdt Collins op 56 jarige leeftijd aan een hartstilstand. In 2008 verschijnt het album ‘W.O.M.A.N.’ opgenomen met de Shoalin Temple Defenders, in 2009 brengt ze onder haar eigen naam, ‘It’s High Time’ uit. In 2012 ziet ‘Soul Overdue’ het licht. Vorig jaar verscheen ‘Singing For The Good Times’ op Blind Faith Records. Op 17 november verschijnt het in Osaka, Japan opgenomen ‘Tribute To My Soul Sisters’. Die opnames maakte ze met de Japanse funk ambassadeurs, Osaka Monaurail. De plaat is een homage aan de soul- en funkdiva’s die ooit bij James Brown zongen. De gekozen nummers werden door deze dames solo of onder supervisie van Brown opgenomen.
De cd opent met ‘Think (About It)’, een door James Brown geschreven en destijds door Martha’s beste vriendin Lyn Collins opgenomen funknummer. ‘This Is My Story’, is een vintage popsoul die Martha in de jaren 1960 met The Jewels zong. Sugarpie Desanto was in 1959 en ’60 lid van The James Brown Revue. Maar zelf schreef ze ‘A LittLe Taste Of Soul’, een opzwepend rhythm & bluesnummer, dat perfect past bij de stem van Martha. ‘Mama’s Got A Brand New Bag’, met een sterke Stax-sound werd in 1968 uitgebracht door Anna King als antwoord op Browns ‘Papa’s Got A Brand New Bag’. Anna King was lid van de James Brown revue van 1962 tot 1964.
De tearjerker ‘I Cried’, geschreven door James Brown en zijn rechterhand Bobby Byrd, was de eerste hitsingle voor Tammi Terrell voor Browns Try Me Records, in 1964. De zangeres zou later grote hits scoren met Marvin Gaye. De link tussen Betty Wright en James Brown is me niet duidelijk, maar Martha zingt hier Wrights gezapige ‘Don’t Throw Your Love In The Garbage Can’.
Alfred Ellis en James Brown schreven in 1969 het dansnummer ‘Things Got To Get better (Get Together)’ voor Marva Whitney (voor het King Label). Brown produceerde het. Marva zong eind jaren 1960 bij Brown. Martha neemt wat gas terug in het funky, maar het door strijkers gedempte jaren 1970 soulnummer ‘Put in On The Line’, dat Lyn Collins samen met James Brown schreef. In Marva’s setlist stond ook de stomende door Hank Ballard geschreven funksoul ‘Unwind Yourself’.
De misser van deze cd is wat mij betreft ‘You Can Make It If You Try’, dat hier een flauwe, slappe versie krijgt van Martha. Maar ze herpakt zich onmiddellijk in de aanstekelijke funk ‘Answer to Mother Popcorn’, een song die oorspronkelijk door Vicki Anderson werd gezongen. Ze stond James Brown bij van 1968 tot 1972 en is de weduwe van Bobby Byrd. Ze was volgens Brown de beste zangeres die hij ooit in zijn band had. Daarna is het weer swingen met Lyn Collins’ ‘Mama Feelgood’ en afsluiter ‘Oh What A Feeling’.
Dit is het beste ‘moderne’ funkalbum dat ik in jaren hoorde. Martha is in topvorm en de Japanse funkband Osaka Monaurail is een fenomeen op zich. Dit is een top cd!

Peter Jacobs (4 ½)

This is the best funkalbum I’ve heard in years. Martha is in top shape and the songs are almost all jewels, with the exception of a floppy version of ‘You Can Make It If You Try’. The Japanese band Osaka Munaurail phenomenon. Top cd!

The Haggis Horns: One Of These Days

4/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Curse Of The Haggis
New York Beat (feat. Lucinda Slim)
Take It Back (feat. Doc Brown)
World Gone Crazy (feat. Lucinda Slim)
What's It All About (feat. Doc Brown)
All Fuzzed Up
The Long Way (feat. John McCallum)
Gonna Be Alright
One Of These Days (feat. John McCallum)

Platenlabel
Haggis Records

Labelnummer
HR002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Jada Parolini/Willwork4funk

Website Artiest
The Haggis Horns

Haggis is een traditioneel Schots gerecht gemaakt van schapenhart, -longen en -lever, vermengd met reuzel, ui, havermout en kruiden. Blijkbaar zijn de heren van The Haggis Horns er wel voor te vinden want bijna 20 jaar geleden was het de inspiratie voor de bandnaam. Maar gelukkig is hun muziek iets beter te pruimen. Mark Ronson noemt hen: “The best horn section in the world”. En dan weet je gelijk waar de muziek van The Haggis Horns zich situeert, uiteraard funk en soul. Maar het is niet zomaar een blazerssectie, het is een volledige band bestaande uit 7 personen. In het verleden speelden ze samen of individueel al met artiesten als Jamiroquai, John Legends & The Roots, Amy Winehouse, Mark Ronson, Elbow, Martha Reeves, Robbie Williams, Lisa Stansfield e.v.a. In 2007 debuteerden ze met ‘Hot Damn!’. In 2010 verscheen ‘Keep On Movin’, gevolgd door ‘What Comes To Mind’ in 2015’.
Deze maand verschijnt hun vierde album ‘One Of These Days. Uiteraard ligt de nadruk weer op schitterende funky muziek gevuld met ongelooflijke blazers, zeg maar het werk waar ook Mark Ronson veel mee bezig is, aanstekelijke en levendige organische retro- dansmuziek.
De cd opent met het instrumentale begin jaren 1970 funknummer ‘Curse Of The Haggis’. Bij die titel kan ik me wel het één en ander voorstellen. Het door Lucinda Slim gezongen ‘New York Beat’ is pure disco. Nog recenter in de tijd klinkt de hip hop ‘Take It Back’ waarop een relaxte Doc Brown rapt. Lucinda Slim gaat terug naar funkdiscoboogie met ‘World Gone Crazy’. De instrumentale nummers ‘All Fuzzed Up’ en ‘Gonna Be Alright’ klinken dan weer of ze uit een soundtrack van Isaac Hayes komen. Dat jaren 1970 gevoel komt nog sterker naar boven in het door John McCallum gezongen ‘The Long Way’, een treurig verhaal over de strijd die vele mensen voeren om het hoofd boven water te houden. McCallum zingt ook de rustige afsluiter en titelnummer ‘One Of These Days’, dat ook weer volledig ondergedompeld is in die seventies sound.
Wie houdt van de goeie funk- en soulmuziek en niet vies is van een beetje disco kan dit album zonder zorgen aanschaffen. En toch klinkt dit album ook fris en modern!

Line-up:
Malcolm Strachan (trompet)
Rob Michell (alt- en baritonsax)
Atholl Ransome (saxen, fluit)
Erroll Rollins (drums)
Kenny Higgins (bas)
Ben Barker (gitaar)
George Cooper (toetsen)

Peter Jacobs (4)

Music fans who like funk, soul and disco(boogie) with that seventies feel, with a lot of incredible horns, can buy this album for sure. This band’s fantastic. They make it sound so eas... This is great dance music. I wish the clubs would be playing this superb music more. I would be on the dancefloor, all weekend, for hours. Great stuff!!

Snafu: Live Nottingham 1976

12/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Keep Me Wondering
Long Gone
Big Legged Woman
Every Little Bit Hurts
Unsettled Dust
Highway

Bonus Tracks-Niagra:

Crossfire
Victim Of Love
Cold Eyes
Don’t Be A Fool

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD499

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Snafu

Het ‘heritage’ label Angel Air viert dit jaar haar twintigjarig jubileum. Meer dan 500 sixties platen werden opnieuw in het daglicht geplaatst en gingen ‘on air’. Niet altijd met ‘angel’ sounds. Tussen de baard bevinden zich oude juweeltjes. Begin jaren zeventig bekoorde de rythm & blues band SNAFU, (Situation Normal All Fucked Up). De rockband werd opgericht door de nog steeds actieve Bobby Harrison en bracht drie sterke albums uit. Een wereldtoernee, Europa en US op kop, volgde als support van The Eagles, The Doobie Brothers en ELP. In 1976, op het toppunt van hun muzikale escapades, werden zes songs uit één van de laatste live optredens geregistreerd in Nottingham. De bluesrock van Snafu ademt inspiratie van legendarische bands Little Feat en The Allman Brothers. Amerikaanse blues met slide-gitaar en een funkyritme doet ook denken aan de Amerikaanse Grandfunk Railroad. Al bij intro van dit live-album hoor je de eerlijke pure sound van een belegen groep. Rauwe ongepolijste zang van Bobby Harrison en funky gitaar van Micky Moody met Tim Hinkley (later sessie muzikant bij alle grote der aarde!!) op Hammond orgel. Bobby’s energie schuurt over zijn stembanden en Micky glundert/trekt vieze muilen bij het bepotelen van zijn slidegitaar. Enkele weken later wisselt hij Snafu in voor David Coverdale’s Whitesnake. Dit betekende ook het einde van Snafu. De opnames van Live Nottingham 1976 zijn niet zo zuiver. Laat dit de pret echter niet bederven: zo mooi en puur was het in die tijd. Geen technische snufjes of loops, neen, rechtstreeks uit ziel en hart! Als toemaatje kan je nog smullen van 4 bonus tracks uit een radio live sessie van 1977 onder de naam Niagra.

Line-up:
Bobby Harrison (Lead Vocals, Percussion)
Micky Moody (Guitars, Mandolin, Backing Vocals)
Tim Hinkley (Keyboards, Backing Vocals)
Colin Gibson (Bass)
Terry Popple (Drums, Percussion)

Line-up Niagra (for radio session):
Bobby Harrison (Lead Vocals)
Gus Iasadore (Lead Guitar on radio sessions)
Gregg Dortch (Bass)
Jim Carson (Drums)
Phil Nicholas (Keyboards)

Marino Serdons (4)

Paragraph. Klik hier om te bewerken.

The Brothers Nylon: Bitches Cold Brew

18/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Khaleesi
Coffee Shop
Cous-Cous
Hot Sauce
Local Fruit & Veg Emporium
Selfie Stick
Shove It In My Mouth
Girls Just Like To Party
All Man Milk
Rockwell Welch

Platenlabel
Resistant Mindz

Distributie
Resistand Mindz

Website Artiest
The Brothers Nylon

Herinner u The Mothers Of Invention, Frank Zappa’s freaky begeleidingsband nu ongeveer een halve eeuw geleden. The Brothers Nylon kan je gerust de evenknie van de 21ste eeuw noemen. De gebroeders Nick en Mike Rufolo uit New York sloegen de handen in elkaar met de legendarische film en video artist Shawn Lee. Zorgen Nick en Mike voor de ritmesectie en nog wat blazers, Shawn Lee voegde gitaren en keys toe vanuit thuisbasis London.
‘Bitches Cold Brew’ is het 2de album van een obscuur en koddig trio. Funky melodieën, jazzy ritmes, psych en disco, soulfull emotions verwerkt in humoristische songs. Zappa kon hun voorbeeld zijn. Of even weird als Captain Beefheart, maar…nog beter.
Het hele album swingt van begin tot einde in een mix van stijlen. You like it or you hate it. Opener ‘Khaleesi’ spuwt algehele verwarring in je brein. Gelukkig brengt ‘Couscous’ wat funky relax. Complexe muziekstructuren en veel afwisselende ritmes. Blaas er nog wat dwarsfluit of xylophoon door. Voeg wat psychedelisch gitaarwerk toe en blow away. ‘Hot Sauce’ gaat helemaal de funky toer op met een zappa-teske verhalende stem. De band heeft iets met eten…in Local Fruit & Veg Emporium lust je zeker het reggae ritme en de aanzwellende zang onder de blazers. Hou je van goeie ouwe disco, luister dan naar All Man Milk. Een humoristische persiflage op de huidige narcistische generatie vind je terug in ‘Seflie Stick’.
Een bizar funky album, geen Zappa kloon, wel heel origineel sterk werk. Soms dansbaar, soms een kakafonie, maar altijd boeiend, verrassend en zo levendig. Zo hoor ik het graag!

Line-up:
Nick Rufolo (Guitar, Bass, Keys, Vocals)
Mike Rufolo (Drums, Percussion, vocals, Mixing)
Shawn Lee (Guitar, Keys, Vocals, Percussion)

Marino Serdons (4)

Do you like funky music, away from the ordinary stuff, this can be yours favourite! Wonderful album!

Boogie Patrol: Man On Fire

10/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Players Blues
Whole Lotta Gravy
Foolish Mind
Hard To Tell You
Shaker Down Below
Easy To See
Just Wanna
Got One On Ya
Let’s Get Randy
Man On Fire

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promocd

Promo-agent
Sarah French Promotion

Website Artiest
Boogie Patrol

Boogie Patrol was voor mij een totaal onbekende band. Een beetje surfen op het net leerde dat de groep sinds 2007 bestaat en Canada als thuishaven heeft. Blues, rock, soul en funk definieerden de muziek van dit vijftal, dat zich op dit album laat assisteren door The Mocking Shadows Horns. Met hoge verwachtingen werd het schijfje dan ook in het afspeelapparaat gestoken. Die hoge verwachtingen werden bij de eerste noten van ‘Players Blues’ meteen ingelost. Rott’n Dans stem schuurt, en dan mag je letterlijk nemen, tegen de blazers aan, met als resultaat een dijk van een met soul overgoten funksong. Dan’s harpwerk, messcherpe gitaren, op speed drijvende drums en aanzwellende toetsen geven opvolger ‘Whole Lotta Gravy’ al het nodige, voor een rockend en rollend hoogtepunt. Eventjes wat soulvol gas terugnemen met ‘Foolish Mind’ en ‘Hard To Tell You’, maar met het door mondharmonica geïntroduceerde ‘’Shaker Down Below’ doet de vaart opnieuw zijn intrede. Boogie bluesrockend zet de band zijn tocht daarna verder met ‘Easy To See’. Dat er fun en spelplezier in de studio heerste, valt dan weer te beluisteren op het no-nonsense ‘Let’s Get Randy’.
Wat een stem, wat een blazers, wat een sound, wat een soul, wat een rock, wat een funk, wat een album en zo kunnen we nog wel enkele regels vullen. Beter is om Boogie Patrol zo vlug mogelijk op onze Belgische podia te inviteren.

Lambert Smits (5)

Boogie Patrol is undoubtedly Canada's best-kept soul, funk, blues and rock secret. Great album!

Candy Dulfer: Together

25/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

How It's Done
Together
Show Ur ID
Age
Sincerity
After Tonight
Out Of Time (For P.)
What U Do
Promises
L.O.V.E. Intro
Hold Up
So Close
D.I.S.C.O.
L.O.V.E. Outro
I Cannot Believe

Platenlabel
CTM Entertainment

Labelnummer
CMM2017333

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Candy Dulfer

De Nederlandse saxofoniste Candy Dulfer is hier al meermaals aan bod gekomen. Ooit zag ik ze zelfs tweemaal live in concert, eenmaal in de Zuiderkroon in Antwerpen, en éénmaal op het Gent Jazz Festival. Sedert haar debuut ‘Saxuality’ ben ik haar blijven volgen, zelfs met het project ‘Ladies of Soul’. Nu is haar nieuwste album uit, en ik ben er als de kippen bij om het aan jullie voor te stellen. Jawel, het is 6 jaar geleden sinds ‘Crazy’ op de markt kwam, en nu is Candy teruggekeerd naar haar roots met jazz, funk, soul en disco. Daarvoor kreeg ze hulp van gitarist/producer Ulco Bed, bandlid sinds 1984, producer Dennis Letnom (The Opposites, Kempi) en componist, producer en zanger Rico Greene (Anouk, Chaka Khan). Dat hoor je onmiddellijk bij de eerste noten van ‘How It’s Done’, en hier zingt ze over hoe ze zich manifesteert in de muziekwereld. De titeltrack staat voor verdraagzaamheid in onze samenleving, meegezongen door Ivan Peroti. ‘Show Ur ID’ klinkt ook funky, maar ‘Sincerity’ is zachter. Op het swingende ‘After Tonight’ zingt Rico Greene mee, en vervolgens brengt ze haar eerbetoon aan wijlen Prince in Minneapolisfunk met ‘Out of Time’, met wie ze ooit samenspeelde. Een zuiders sfeertje heerst op het uiterst swingende ‘What U Do (when the Music hits)’, en op ‘Hold Up’ komt zanger/keyboardspeler Chance Howard terug zijn opwachting maken. EDM beats zijn te horen op ‘So Close’, terwijl ‘D.I.S.C.O.’ (niets te maken met de hit van Ottawan) je richting dansvloer uitnodigt. En ‘I Cannot Believe’ sluit opwekt af. Het lijdt geen twijfel, Candy is stevig terug met een uiterst dansbare cd, alhoewel ik graag enkele instrumentale nummers had gehoord.

Patrick Van de Wiele (4½)

B.T. Express: Give Up The Funk – The B.T. Express Anthology (1974-1982)

13/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc: 1

Do It (‘Til You're Satisfied)
Express
Once You Get It
That’s What I Want for You Baby
Mental Telepathy
If It Don’t Turn You on (You Oughta’ Leave It Alone)
The House Is Smokin’
Give It What You Got
Peace Pipe
You Got It, I Want It
Close to You
Happiness
Can’t Stop Groovin’ Now, Wanna Do It Some More
Energy to Burn
Depend on Yourself
Make Your Body Move

Disc: 2

Funky Music (Don’t Laugh at My Funk)
Eyes
Sunshine
Shout It Out
What You Do in the Dark
Ride on B.T
Give Up the Funk (Let’s Dance)
Does It Feel Good
Have Some Fun
Funk Theory
Stretch
Let Yourself Go
Keep It Up
Star Child (Spirit of the Night)
This Must Be the Night for Love

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRD0357

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

De funkformatie B.T. Express uit Brooklyn, New York, zorgde voor een verrassing in 1974 met hun machtige debuutsingle ‘Do It (‘Til You're Satisfied)’, die naar nummer 1 in de charts doorstootte. En daarmee hield het niet op. Al gauw volgde het al even funky treinepos ‘Express’, in totaal leverden ze 10 funkhits en 7 albums in de top 50. Eerst noemde de band Madison Street Express, daarna Brooklyn Transit Express, en tenslotte B.T. Express. Ze bestond uit gitarist Richard Thompson, tenor saxman Bill Risbrook, alt saxman Carlos Ward, bassist Louis Risbrook, percussionist Dennis Rowe, drummer Terrell Wood en zangeres Barbara Wood. Hun 31 beste tracks uit de periode 1974 tot 1982 zijn nu bijeengebracht op deze nieuwe anthologie op dubbel-cd, en gedistilleerd uit de elpees ‘Do It (‘Til You’re Satisfied)’ (‘74), ‘Non-Stop’ (‘75) en opvolgers. Zo werd gekozen voor ‘Mental Telepathy’, ‘This House Is Smokin’’, ‘Give It What You Got’, ‘Peace Pipe’ en ‘You Got It, I Want It’. Later gingen ze wat meer de discotoer op met ‘Can’t Stop Groovin’ Now Wanna Do It Some More’, ‘Shout It Out’, ‘Give Up The Funk (Let’s Dance)’ en ‘Stretch’. Toch bezaten ook een zachtere kant, wat nummers als de Carpenters cover ‘Close To You’, ‘Sunshine’ en ‘Does It Feel Good’ bewijzen. Uit hun zwanenzang ‘Keep It Up’ (1982) stammen de discohits ‘Star Child (Spirit Of The Night)’ en ‘This Must Be The Night For Love’. Met “liner notes” door Stephen Schnee is dit een aanrader voor funk en R&B fans.

Patrick Van de Wiele (4)

This double album anthology is highly recommended to fans of funk and R&B. It contains 31 tracks with all their hits from their career.

Mother’s Finest: Love Changes – The Anthology 1972-1983

12/4/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1: Give You All The Love (Inside of Me)

You Move Me
Dear Sir And Brother Mann
Monster People
Bone Song
Living Hero
Middle Of The Night
Funky Mountain
Run Joe
Fire
Dontcha Wanna Love Me
Rain
My Baby
Give You All The Love (Inside Of Me)
Baby Love
Thank You For The Love
Dis Go Dis Way, Dis Go Dat Way
Mickey’s Monkey

Disc 2: Take Me To The Middle (Of Your Luv)

Hard Rock Lover
Piece Of The Rock
Truth’ll Set You Free
Don’t Wanna Come Back
Love Changes
Can’t Fight The Feeling
Watch My Stylin’
Somebody To Love (Live)
U Turn Me On
Evolution
Secret Service
What Kind Of Fool
Victory
Love Me Too
Everybody Needs Somebody
Big Shot Romeo
What You Do To Me
In My Baby’s Arms
Some Kind Of Madness
Take Me To The Middle (Of Your Luv)

Platenlabel
SoulMusic Records

Labelnummer
SMCR 5151D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Mother’s Finest

De Amerikaanse funkrock band Mother’s Finest ontstond in Atlanta, Georgia in 1970 toen Joyce “Baby Jean” Kennedy en Glenn “Doc” Murdock, gitarist Gary “Moses Mo” Moore en bassist Jerry “Wyzard” Seay tegenkwamen. Hun muziek is een mengeling van funk, rockgitaar en soul/R&B zang. De band oversteeg muzikale grenzen en voelde zich zowel thuis naast The Who, AC/DC en Black Sabbath, als naast Parliament/Funkadelic, The Commodores en Ohio Players. Hun debuut verscheen in 1972, en daarvan staan er 6 tracks op deze dubbel-cd anthologie. Deze bevat niet minder dan 37 tracks, met daartussen de volledige elpee ‘One Mother To Another’ uit 1983, nooit eerder op cd uitgebracht. Ook opgenomen zijn 4 hitsingles, de tracks ‘Somebody To Love’, ‘U Turn Me On’ en ‘Evolution’ uit de elpee ‘Iron Age (1981), ‘Give You All The Love (Inside Of Me)’ en de Motown cover ‘Mickey’s Monkey’. Succes in de charts kwam er in 1976 met ‘Dontcha Wanna Love Me’, twee jaar later gevolgd door ‘Love Changes’. De band bestaat nog steeds, en neemt nog steeds op. De “liner notes” in het cd-boekje werden geschreven door A. Scott Galloway. Een stuk soul en funkgeschiedenis.

Patrick Van de Wiele (4)

This double anthology contains tracks from 1972 till 1983, and is a piece of funk & soul history.

Delbert McClinton & Self-Made Men: Prick Of The Litter

9/2/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Don’t Do It
Doin’ What You Do
Middle Of Nowhere
Skip Chaser
San Miguel
Pulling The Strings
Neva
Like Lovin’ Used To Be
Jones For You
The Hunt Is On
Bad Haircut
Rosy

Platenlabel
Hot Shot Records

Labelnummer
Promocd

Distributie
V2 Records Benelux

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Delbert McClinton

De nu 76- jarige, meerdere malen met een Grammy Award gehonoreerde McClinton draait reeds meer dan 6 decennia mee in de muziekbusiness. In die periode bracht hij een indrukwekkend aantal albums op de markt. Albums waarop hij blues, country, soul en rock & roll mengde alsof er geen grenzen waren. Geboren in Lubbock, waar ook Buddy Holly vandaan kwam, groeide hij op in Fort Worth. Aanvankelijk gestart als gerespecteerde mondharmonicaspeler, ontwikkelde hij zich later als zanger. Een nieuw album van McClinton is dan ook steeds iets om naar uit te kijken. En ook nu toont Delbert zich weer van zijn sterkste zijde op zijn inmiddels reeds 25ste studioalbum. Begeleid door de getalenteerde Self-Made Men, geeft hij ons op dit album andermaal een inkijk in zijn beleving van de diverse muziekgenres. Opener ‘Don’t Do It’, met gasten Jimmy Vaughan en Lou Ann Barton, herbergt nog wat bluesinvloeden, die ook door het gebruik van de mondharmonica nog lichtjes doorschemeren in ‘Doin’ What You Do’, maar met ‘Middle Of Nowhere’ gaat Delbert de soultoer op. Rockend en swingend baant hij zich daarna een weg door ‘Skip Chaser’. ‘Jones For You’, ‘Like Lovin’ Used To Be’, met zwoele sax en ‘San Miguel’ overgiet hij met een retrojazz sausje. Toppers van pianoblues serveert hij met ‘Pulling The Strings’ en ‘Bad Haricut’, terwijl hij in ‘Neva’ de grenzen van de funk verkent.
Delberts stem mag dan wat aan kracht ingeboet hebben, maar door de jaren heeft ze ook een lekker klinkend patinalaagje ontwikkeld, wat zijn songs nog meer charme geeft. ‘Prick Of The Litter’ is dan ook een uiterst genietbaar album geworden, waar diversiteit hoogtij viert. Op deze manier mag McClinton hopelijk nog meerdere albums op ons loslaten.

Lambert Smits (5)

In his long career Delbert McClinton reconciled various genres of music in a sublime way. So does this album with amazing blues, soul and jazz.

Graham Central Station: Now Do U Wanta Dance-My Radio Sure Sounds Good To Me-Star Walk

25/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1: Tracks 1-10: Graham Central Station: Now Do U Wanta Dance lp
Tracks 11-14: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp

Happ-E-2-C-U-A-Ginn
Now Do-U-Wanta Dance
Last Train
Love And Happiness
Earthquake
Crazy Chicken
Stomped Beat-Up And Whooped
Lead Me On
Saving My Love For You
Have Faith In Me
Pow
My Radio Sure Sounds Good To Me
Is It Love?
Boogie Witcha, Baby

DISC 2: Tracks 1-4: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp
Tracks 6-11: Larry Graham With Graham Central Station: Star Walk lp

It’s The Engine In Me
Turn It Out
Mr. Friend
Are You Happy?
Is It Love? (US single edit)
(You’re A) Foxy Lady
Star Walk
The Entertainer
Scream
Sneaky Freak
Tonight
(You’re A) Foxy Lady (US single edit)
Star Walk (US single edit)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
WSMCR 5149D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Larry Graham

Nadat bassist, singer-songwriter Larry Graham de groep Sly & The Family Stone verliet, kwam hij in 1974 met de band Graham Central Station op de proppen. Hun debuut kwam uit bij Warner Brothers, gevolgd door 3 bestsellers, nl. ‘Release Yourself’, ‘Ain’t No Bout-A Doubt It’ en ‘Mirror’. Toen de lp ‘Now Do U Wanta Dance’ (de eerste van dit drieluik, nu op dubbel-cd) verscheen in 1977 genoot de groep van een constant succes. De titeltrack (met zijn vocoder) klom door tot in de Top 10 en daarnaast stonden er covers op van Al Green’s ‘Love And Happiness’ en Bobby Bland’s ‘Lead Me On’. ‘Last Train’ doet dan weer denken aan James Brown. Het centrale stuk is echter ‘Earthquake’, met zware bas, explosies en zelfs heavy metal gitaar.
De tweede in het rijtje is ‘My Radio Sure Sounds Good To Me’ en werd geproduceerd door jazzlegende Benny Golson. Let op de funky titeltrack en de ballade ‘Is It Love?’.
Twee jaar later, in 1979 verscheen de derde hier, ‘Star Walk’ met Philadelphia producer Bobby Martin en arrangeur Ron Kersey. Daaruit kwam de hit ‘(You’re A) Foxy Lady’ en de titeltrack die duidelijk meer in de richting van disco gaat.
Deze heruitgave komt er met “liner notes” van Matt Bauer met quoten van Larry Graham en groepslid Jerry Martini. Een aanrader voor funkateers!

Patrick Van de Wiele (4)

This double reissue contains three albums by Graham Central Station & Larry Graham, and is a must for funkateers!

Gordon Goodwin’s Little Phat Band: An Elusive Man

21/10/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The LP Shuffle
Cot In The Act
Behind You
An Elusive Man
Samba Cya
Garaje Gato
I Know You
Walkin’
In A Sentimental Mood
Why We Can’t Have Nice Things

Platenlabel
Music Of Content

Labelnummer
35-453-02

Distributie
Music Of Content

Promo-agent
Great Scott Productions Promo

Website Artiest
Gordon Goodwin’s Little Phat Band

Met vier Grammy’ s en twintig Grammy nominaties is de vanuit Los Angeles opererende Gordon Goodwin ongetwijfeld de meest gelauwerde hedendaagse bigbandleider. Naast deze awards vermeldt zijn cv ook samenwerkingen met Quincy Jones, Christina Aguilera, Ray Charles, David Sanborn, Lee Ritenour en Chick Corea, om er maar enkelen op te noemen. Bestaat Gordons big band normaal uit 18 muzikanten, voor ‘An Elusive Man’ herleidt hij die tot 8. De reden waarom Gordon The Little Phat Band oprichtte is te vinden in het feit dat improviseren makkelijker te realiseren is met een kleiner aantal muzikanten. Voor deze nieuwe band schreef Goodwin 8 nieuwe instrumentale nummers die het midden houden tussen jazzfunk, swing, bebop en latinjazzfunk. Als covers koos hij voor ‘Walkin’’ en de Duke Ellington klassieker ‘In A Sentimental Mood’. Improvisaties zijn zelden strak afgelijnd, vandaar ook dat alle nummers een speelduur hebben van meer dan 5 minuten. Gordon en zijn kompanen zijn evenwel straffe gasten in het improviseren, want nergens kan je hen betrappen op een slordigheidje, waardoor de nummers ondanks de lange speelduur nooit vervelen. De prestaties van Gordon Goodwin’s Little Phat Band wakkeren de nieuwsgierigheid aan naar de prestaties met zijn big band. Goodwin is zeker niet voor één gat te vangen, kortom ‘An Elusive Man’.

Lambert Smits (4½)

Eight original songs and two covers by a great little big band. The way this band improvises never is boring. Jazz, swing, Latin and funk at a top level!

Kutiman: 6am

11/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Jaffa Beach
She’s A Revolution
Shine Again
Zeelim
Stranger On The Follow
Dangerous
I Think I Am

Platenlabel
SIYAL

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Kutiman

De Israëliër Ophir Kutiel is beter bekend onder zijn artiestennaam Kutiman. Hij werd geboren in 1982 in Jeruzalem en creëerde het online muziekvideoproject ‘ThruYOU’ en de reeks ‘Thru the City’. Op zijn zesde leerde hij piano spelen en acht jaar later kwamen daar drums en gitaar bij. Toen hij 18 werd verhuisde hij naar Tel Aviv om daar jazz te studeren aan het Rimon Music College. Daarna werd hij blootgesteld aan andere muziekgenres zoals Afrobeat en funk. Een reis naar Jamaica in 2003 zorgde voor research in reggae. Dit is de tweede release op zijn eigen label, en de roots van deze muziek liggen in psychedelische rock, maar met funk & soul & Afrobeat gekruid. ‘Jaffa Beach’ en ‘Zeelim’ zijn twee instrumentale tracks. Het ritme op ‘She’s a Revolution’ doet denken aan wijlen James Brown, en wordt gezongen door Adam Scheflan & Karolina. ‘Shine Again’ is de eerste single eruit, gezongen door Adam Scheflan, die tevens ‘Stranger on the Follow’ en ‘Dangerous’ zingt. Karolina neemt het van hem over op ‘I Think I Am’.

Patrick Van de Wiele (3½)

A marriage of psychedelic rock with Afrobeat and funk.

The Lucky Losers (with Cathy Lemons & Phil Berkowitz): In Any Town

28/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

So High
It Ain’t Enough
Jackson
Don’t Let ‘Em See Ya Cry
Blind Man In The Dark
I Can’t Change Ya
Still Enough Time To Cry
Give Me A Sign
In Any Town
Devil’s Dream
Small Town Talk

Platenlabel
Dirty Cat Records

Labelnummer
DCR 1505

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
The Lucky Losers

Zangeres Cathy Lemons en zanger/harper Phil Berkowitz zijn de spilfiguren van de uit San Francisco komende The Lucky Losers. Verder in de band treffen wij gitarist Marvin Greene, keyboardspeler Chris Burns, bassist Tim Wagar en drummer Robi Bean aan. Voor de opnames van ‘In Any Town’, hun tweede album na hun debuut ‘A Winning Hand’, trok de band naar de befaamde Greaseland Studio van Kid Andersen, gitarist in de band van Rick Estrin & The Nightcats. Andersen tekende voor de productie, maar verleende ook zijn medewerking op leadgitaar, bas, ritmegitaar, Fender Rhodes piano en percussie. En alsof dit nog niet indrukwekkend genoeg was, passeerden ook tenorsaxofonist Terry Hanck, gitaristen Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser en Jeff Jensen om hun steentje bij te dragen, terwijl mevrouw Andersen op één song de backing vocals verzorgde. Deze artiesten zorgden samen met nog een handvol gastmuzikanten en natuurlijk The Lucky Losers, voor een zeer interessant album. De sterkte van Cathy’s en Phil’s stemmen komt al dadelijk tot uiting in het hedendaagse rhythm and blues ademende ‘So High’, waarna Cathy met ‘It Ain’t Enough’ een staalkaartje van hemelse soul presenteert. Soul die nog straffer uit de hoek komt door Andersens prestaties op de Fender Rhodes. Maar de Losers staan ook hun mannetje. In de slowsoul Don’t Let ‘Em See Ya Cry’, mogen zowel gitarist Greene als Phil tonen wat ze in huis hebben, terwijl het licht funky kantje van de band aan de oppervlakte komt in ‘Still Enough Time To Cry’. Waarom Jeff Jensen tot de top van de hedendaagse bluesartiesten behoort, ontdek je in het op een heerlijke rif drijvende ‘Give Me A Sign’.
Enig minpuntje is het ietwat mager uitgevallen duet in de Leiber/Wheeler song ‘Jackson’. Gelukkig kon Phil op mondharmonica de song toch nog redden.
Na beluistering van ‘In Any Town’ kunnen wij alleen maar concluderen dat The Lucky Losers een band is om in de gaten te houden.

Lambert Smits (4½)

Beautiful blues, soul, rhythm & blues and funk in a production by Kid Andersen and with guest musicians as Terry Hanck, Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser and Jeff Jensen.

Nick Pride & The Pimptones: Go Deep

6/7/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

What The Heart Wants
Sweetness And Light
Give It To Me
If You Ain’t
Baby Can We Start Again
Don’t Break Her Heart
Put Your Arms Around Me
Gotta Leave The Lady Alone
Good Day
Nothin’ But The Good Times

Platenlabel
Légère Recordings

Labelnummer
LC 14924

Distributie
Kudos Records

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
Nick Pride & The Pimptones

Soul zit in de lift, ik zeg het al jaren. Nu begint het grote publiek dat langzaamaan ook door te krijgen. Ook dit tweede album voor Légère Recordings, ‘Go Deep’ is helemaal in de vintage-retro stijl waar zoveel artiesten en bands tegenwoordig mee bezig zijn. De Britse band rond gitarist en songschrijver Nick Pride bestaat sinds 2007. Hij schreef alle songs en nam ook de productie voor zijn rekening. Al klinkt het allemaal een beetje te afgestoft en opgeblonken soms, The Pimptones en zangeres Beth Macari laten toch een sterke indruk achter. Het mocht allemaal wel wat vuriger, grover en korreliger zijn, maar ze slaagden erin om een zeer aangenaam album af te leveren.
Sterke songs gebracht door muzikanten die weten waarmee ze bezig zijn. Het klinkt af en toe wat jazzy (vooral door de soli van de blazers), maar hoofdzakelijk krijgen we soul en funksoul. De productie is uitstekend, maar ik mis dat beetje extra, iets dat ik wel vind bij bijvoorbeeld Daptone records. Misschien moet Nick de volgende keer een producer inhuren of naar Daptone records stappen. Soms is het goed om niet alles zelf te willen doen. Los van dit alles is dit een prachtig soulalbum van een band die om meer aandacht vraagt en die zeker nog veel meer in hun mars hebben.
Hoogtepunten zijn: ‘Sweetness And Light’, ‘Give It To Me’ en ‘Put Your Arms Around Me’. Het absolute hoogtepunt is ‘Gotta Leave The Lady Alone’ in onvervalste Archie Bell-stijl en dat komt voornamelijk door het gejaagde ritme, het spelen met dynamiek en de schitterende blazers-arrangementen.

Peter Jacobs (4)

Line-up:

Beth Macari (zang)
Nick Pride (gitaar)
Ian Paterson (bas)
Oscar Cassidy (drums, percussie)
Keith Nicholson (trompet, bugel)
Alex Saxon (alt sax, fluit)
Sue Ferris (tenor sax, baritone sax)
James Peacock (keyboards)
Eliza Lawson (backing zang)
The Pimptones (backing zang)

This is a terrific soul and funk album, all original songs. This band needs more attention, because they have more up their sleeves, I know for sure. The highlights are: ‘Sweetness And Light’, ‘Give It To Me’ en ‘Put Your Arms Around Me’. The absolute highlight is the Archie Bell-style ‘Gotta Leave The Lady Alone’, with his hurried pace, playful dynamics and fabulous horn arrangements.

The Tibbs: Takin’ Over

28/5/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dog Days
Get Back Tuesday
Until We Meet Again
Armada
96 Tears
Next Time
Suffocated
Washed My Hands
The Story Goes
Wild Way

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX061

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Broere Promo

Website Artiest
The Tibbs

The Tibbs is een Nederlandse band bestaande uit 7 heren en 1 dame met name Elsa Bekman. De band startte met het vanonder het stof halen van instrumentals en classics uit de Memphis soul en Northern soul. Al spoedig drong de behoefte zich op om hier eigen songs aan toe te voegen. Na ‘Cleaned Out’ uit 2014 is ‘Takin’ Over’ hun tweede album. Hieruit werden inmiddels twee nummers op single uitgebracht, namelijk het wat door ska beïnvloedde ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’. Soul is muziek van de zwarte gemeenschap in Amerika en het is aanvankelijk dan ook wennen om een blanke dame dit repertoire te horen brengen. Elsa heeft een heldere stem, die je niet dadelijk zou associëren met dit van emoties overlopende genre. Wanneer zij echter de slowsoul, een beetje naar Redding knipogend nummer ‘Until We Meet Again’ begint, katapulteert ze haar emoties recht in je aangezicht. Kippenvel gegarandeerd! Mooi is tevens ‘Armada’, inclusief een knappe trompetsolo van Siebe Posthuma de Boer, dat een beetje aan het werk van Sade doet denken. En dat je van ’96 Tears’ een hit van ? & The Mysterians uit 1965, een denderende swingende soulversie kan maken, maakt de band ons overduidelijk. Hedendaagse funk is dan weer de motor die ‘Suffocated’ draaiend houdt en bij ‘Washed My Hands’ is stilzitten al lang geen optie meer. Elsa mag dan geen Tina zijn, maar de manier waarop ze stand houdt in Ike & Tina’s ‘Cussin’, Cryin’ & Carryin’ On’, verdient alle lof.
The Tibbs zijn een verrijking voor de soulscene uit de lage landen. Eén opmerking ligt echter nog op mijn lippen, namelijk waarom net ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’ op single werden uitgebracht. Persoonlijk ontdek ik een pak nummers die niet alleen meer hitpotentieel hebben, maar ook een heel stuk overtuigender zijn. Maar goed de band zal er wel een goede reden voor hebben. Neemt niet weg dat ‘Takin’ Over’ een zeer aantrekkelijk album is.

Lambert Smits (4½)

Great soul and funk from a Dutch band, with a fantastic female singer.

Brothers Brown: Dusty Road

24/2/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cup Of Tea
Love Sake
Sweet Cadillac
When All Is Said And Done
Can’t Outrun The Blues
The River
Hurricane
Nothin’ But Love
This Old Heart
California
Drink You Off My Mind
Dusty Road

Platenlabel
Funky Joint Records

Labelnummer
FJR8881

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
Brothers Brown

Paul Brown uit L.A, gitarist en met een Grammy Award bedacht voor zijn producerswerk en Paul Brown uit Nashville, keyboardspeler, zijn eigenlijk niet door een bloedband verbonden broers. Neen, zij ontmoetten mekaar voor het eerst op de uitreiking van de Grammy Awards in 2014. Het klikte onmiddellijk tussen de twee Browns, waarbij reeds afspraken werden gemaakt om samen iets te ondernemen. Dat hebben zij inmiddels gedaan met hun debuutalbum ‘Dusty Road’. Met David Santos op bas, die samenwerkte met o.a. Billy Joel, Elton John en Fogerty en drummer Pete Young, die toerde met Loretta Lynn en de Burrito Brothers hebben zij meteen een zeer competente ritmesectie in huis gehaald. ‘Cup Of Tea’ zet al dadelijk het muzikaal vakmanschap van de band in de spots. Een percussie die tussen funk en latin zweeft, geeft het nummer een heel eigen karakter. Een nummer dat onmiddellijk gevolgd wordt door ‘Love Sake’, een slowblues in B.B. King stijl, met sprankelend gitaarwerk en creatief gebruik van de zwarte en witte toetsen. Brothers Brown voelen zich in alle mogelijke blues en aanverwante stijlen als vissen in helder water. ‘Sweet Cadillac’ en ‘Can’t Outrun The Blues’ doen funk en blues heerlijk versmelten. Een mix van zwoele jazz en blues valt ons dan weer te beurt in ‘California’. Over ‘The River’ waakt de geest van Robbie Robertson en schuift Paul de microfoon door naar Santos, terwijl ‘When All Is Said And Done’, ‘This Old Heart’ en de titeltrack door vloeiende gitaarsolo’s op de sporen worden gezet. ‘Dusty Road’ is een sublieme verzameling songs, voorzien van superieure gitaar- en keyboardklanken.
Het straffe in het verhaal is bovendien dat Paul en Paul niet samen in de studio dit album opnamen. Ieder werkte in zijn studio, waarna de files doorgestuurd werden en er gecommuniceerd werd via Facebook.
Als Brothers Brown de met ‘Dusty Road’ ingeslagen weg in de toekomst verder bewandelen, lachen de toekomst en de grote bluespodia hen toe.

Lambert Smits (5)

This is an album that makes the difference. A sublime mix of blues, funk and jazz with wonderful guitar and keyboards. I do not say more, but... GET YOUR COPY!

The Undisputed Truth: Method To The Madness & Smokin’ – Deluxe 2 CD edition

12/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:
Method To The Madness album:

Cosmic Contact
Method to the Madness
Sunshine
You + Me = Love
Hole in the Wall
Loose
Life Ain't So Easy
Take a Vacation from Life (And Visit Your Dreams)
Let's Go Down to the Disco

Smokin’ album:

Show Time
Talkin' to the Wind
Atomic Funk
I Can't Get Enough of Your Love
Space Machine
Tazmainian Monster
Sandman
Misunderstood

Platenlabel
Robinsongs

Labelnummer
WROBIN2CDD

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

Toen producer Norman Whitfield in 1970 Motown verliet en later de band The Undisputed Truth opzette, was dat om die op zijn eigen label te plaatsen, en psychedelische funk te brengen. In 1975 veranderde de bezetting echter, nieuwe leden kwamen erbij, en de kledij ging meer de richting van Funkadelic op. Ze waren één van de meest funky bands ooit, die vroeger hits had gescoord zoals ‘Law of the Land’. Deze heruitgave bundelt hun twee laatste albums, respectievelijk uit 1976 en 1979. Uit de eerste lp ‘Method To The Madness’ onthouden we vooral de discosingle ‘You + Me = Love’, waarvan beweerd wordt dat het de eerste discosingle ooit was (op 12 inch), en wordt gezongen door Taka Boom, de zus van Chaka Khan. Het nummer duurt hier meer dan 11 minuten. Ook de single ‘Let's Go Down to the Disco’ duurt meer dan 9 minuten. Deze lp zou hun meest succesvolle album geweest zijn, en werd gevolgd door ‘Smokin’’. Hierop staan weerom funk, met memorabele nummers zoals ‘Show Time’, ‘Atomic Funk’ en ‘Space Machine’. Funkadelic geïnspireerde muziek, die vooral de funkateers onder ons zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (4)

Two albums on one reissue, with Funkadelic inspired music, ideal for the funkateers among us.

Rose Royce III: Strikes Again! – Expanded edition

12/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Get Up Off Your Fat
Do It, Do It
I’m In Love (And Love The Feeling)
First Come, First Serve
Love Don’t Live Here Anymore
Angel In The Sky
Help
Let Me Be The First To Know
That’s What’s Wrong With Me

Bonustracks:

First Come, First Serve
Love Don’t Live Here Anymore
That’s What’s Wrong With Me

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
WCDBBRX0323

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Rose Royce

Songwriter en producer Norman Whitfield was tijdens de jaren ’60 verantwoordelijk voor het merendeel van de hits van The Temptations. Een decennium later zocht hij echter nieuw bloed, en vond dat in de groep Rose Royce. Iedereen herinnert zich de megahit ‘Carwash’ uit 1976, uit de gelijknamige film. De band zou tijdens het ganse decennium hits blijven scoren. Deze heruitgave herneemt een album uit 1978, het derde in de rij toen, met uiteraard de prachtige ballade ‘Love Don’t Live Here Anymore’ op kop. Zangeres Gwen Dickey levert hier een topprestatie, tegen een achtergrond van synthesizers. Opener ‘Get Up Off Your Fat’ opent met een carnavalachtig melodietje. Tweede single ‘I’m In Love (And Love The Feeling)’ werd minder bekend, en drijft op een mid-tempo. De derde single hieruit werd ‘First Come, First Serve’, en is een funky discotune. Afsluiter ‘That’s What’s Wrong With Me’ laat de band horen in een uiterst funky discosetting. Verder nog 3 bonustracks: de singleversies van ‘First Come, First Serve’, ‘Love Don’t Live Here Anymore’ en ‘That’s What’s Wrong With Me’. Een leuk initiatief om dit album te herontdekken. Een album met ballades en funk in balans.

Patrick Van de Wiele (4)

A nice initiative to rediscover this album, the third in the row, with ballads and funk in balance.

The New Mastersounds: Made For Pleasure

3/11/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Made For Pleasure
High & Wide
Enough is Enough
Fancy
Cigar Time
Joy
Sitting on my Knees
Let’s Do Another
Pho Baby
Just Gotta Run
Tranquilo

Platenlabel
One Note Records

Labelnummer
LC 14924

Distributie
Legere Recordings

Website Artiest
The New Mastersounds

Vorig jaar besprak ik hier de vorige cd van deze Britse funkband, nl. ‘Therapy’. Sedert hun ontstaan bestaan ze al 15 jaar, hebben ze live opgetreden, 24 singles, 9 albums, 2 live albums een remix album, en 3 compilatiealbums uitgebracht. Deze instrumentale funkband bestond oorspronkelijk uit: Eddie Roberts (gitaar & tamboerijn), Pete Shand (bas), Simon Allen (drums), en Bob Birch (Hammond). De vier ontmoetten mekaar in Leeds. Op het einde van de jaren negentig runde Roberts de club ‘The Cooker’ in Leeds. Toen hij naar een nieuwe locatie verhuisde, was er op het tweede verdiep plek voor live optredens. Hij had al met Allen samengespeeld in 1997 als The Mastersounds, met een andere bassist en zonder orgel. Via vrienden kwamen de twee anderen erbij. Eerst was het nogal ruw, maar er kwam toch in 2000 een EP van uit op Blow It Hard Records. Sindsdien hebben ze met o.a. Corinne Bailey Rae, Lou Donaldson enz. samengewerkt, en doorheen de USA, Japan, Frankrijk en Spanje getoerd. Tegenwoordig is Birch vervangen door Joe Tatton op Hammond, keyboard & piano. Ze zijn geëvolueerd tot één van de meest prominente funkbands van hun tijd. Op hun nieuwe cd worden ze bijgestaan door gasten zoals soulzangeres Charly Lowry, percussionist/vibrafonist Mike Dillon, en de West Coast Horns uit Noord Californië, met tenor saxofonist Joe Cohen en trompetter Mike Olmos. Het is hun meest ambitieuze project ooit, dat opgenomen werd in New Orleans. De sprankelende openings- en titeltrack laat horen dat het hier om een “fun” project gaat. Maar de funk viert hoogtij op ‘High & Wide’ dat aan The Meters doet denken. Verderop zijn ‘Enough is Enough’, ‘Joy’ en ‘Just Gotta Run’ meer vrouwelijke soul à Ann Peebles etc. ‘Fancy’ is een reggaenummer (een cover van Iggy Azalea), terwijl ‘Cigar Time’ meer de jazzrichting van George Benson opgaat. ‘Sitting on my Knees’ is van hetzelfde kaliber, terwijl ‘Pho Baby’ een souljazz mid-temponummer is. En ‘Tranquilo’ sluit af is datzelfde genre. Toch een leuk album, waarop geen slechte track te bespeuren valt.

Patrick Van de Wiele (4)

A nice new album without a filler! For soul & funk fans.