DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Khaleesi
2. Coffee Shop
3. Cous-Cous
4. Hot Sauce
5. Local Fruit & Veg Emporium
6. Selfie Stick
7. Shove It In My Mouth
8. Girls Just Like To Party
9. All Man Milk
10. Rockwell Welch

Platenlabel
Resistant Mindz
 
Distributie
Resistand Mindz
 
Website Artiest
The Brothers Nylon

Herinner u The Mothers Of Invention, Frank Zappa’s freaky begeleidingsband nu ongeveer een halve eeuw geleden. The Brothers Nylon kan je gerust de evenknie van de 21ste eeuw noemen. De gebroeders Nick en Mike Rufolo  uit New York sloegen  de handen in elkaar met de legendarische film en video artist Shawn Lee.  Zorgen Nick en Mike voor de ritmesectie en nog wat blazers, Shawn Lee voegde gitaren en keys toe vanuit thuisbasis London.
‘Bitches Cold Brew’ is het 2de album van een obscuur en koddig trio.  Funky melodieën, jazzy ritmes,  psych en disco, soulfull emotions verwerkt in humoristische songs.  Zappa kon hun voorbeeld zijn.  Of even weird als Captain Beefheart, maar…nog beter.
Het hele album swingt van begin tot einde in een mix van stijlen.  You like it or you hate it. Opener ‘Khaleesi’ spuwt algehele verwarring in je brein.  Gelukkig brengt ‘Couscous’ wat funky relax. Complexe muziekstructuren en veel afwisselende ritmes.  Blaas er nog wat dwarsfluit of xylophoon door. Voeg wat psychedelisch gitaarwerk toe en blow away.   ‘Hot Sauce’ gaat helemaal de funky toer op met een zappa-teske verhalende stem.  De band heeft iets met eten…in Local Fruit & Veg Emporium lust je zeker het reggae ritme en de aanzwellende zang onder de blazers.  Hou je van goeie ouwe disco, luister dan naar All Man Milk.  Een humoristische persiflage op de huidige narcistische generatie vind je terug in ‘Seflie Stick’. 
Een bizar funky album, geen Zappa kloon, wel heel origineel sterk werk. Soms dansbaar, soms een kakafonie, maar altijd boeiend, verrassend en zo levendig. Zo hoor ik het graag!
 
Line-up:
Nick Rufolo (Guitar, Bass, Keys, Vocals)
Mike Rufolo (Drums, Percussion, vocals, Mixing)
Shawn Lee (Guitar, Keys, Vocals, Percussion)

​Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:
Players Blues
Whole Lotta Gravy
Foolish Mind
Hard To Tell You
Shaker Down Below
Easy To See
Just Wanna
Got One On Ya
Let’s Get Randy
Man On Fire

Platenlabel
Eigen Beheer
 
Labelnummer
Promocd
 
Promo-agent
Sarah French Promotion
 
Website Artiest
Boogie Patrol

Boogie Patrol was voor mij een totaal onbekende band. Een beetje surfen op het net leerde dat de groep sinds 2007 bestaat en Canada als thuishaven heeft. Blues, rock, soul en funk definieerden de muziek van dit vijftal, dat zich op dit album laat assisteren door The Mocking Shadows Horns. Met hoge verwachtingen werd het schijfje dan ook in het afspeelapparaat gestoken. Die hoge verwachtingen werden bij de eerste noten van ‘Players Blues’ meteen ingelost. Rott’n Dans stem schuurt, en dan mag je letterlijk nemen, tegen de blazers aan, met als resultaat een dijk van een met soul overgoten funksong. Dan’s harpwerk, messcherpe gitaren, op speed drijvende drums en aanzwellende toetsen geven opvolger ‘Whole Lotta Gravy’ al het nodige, voor een rockend en rollend hoogtepunt. Eventjes wat soulvol gas terugnemen met ‘Foolish Mind’ en ‘Hard To Tell You’, maar met het door mondharmonica geïntroduceerde ‘’Shaker Down Below’ doet de vaart opnieuw zijn intrede. Boogie bluesrockend zet de band zijn tocht daarna verder met ‘Easy To See’. Dat er fun en spelplezier in de studio heerste, valt dan weer te beluisteren op het no-nonsense ‘Let’s Get Randy’.
Wat een stem, wat een blazers, wat een sound, wat een soul, wat een rock, wat een funk, wat een album en zo kunnen we nog wel enkele regels vullen. Beter is om Boogie Patrol zo vlug mogelijk op onze Belgische podia te inviteren.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. How It's Done
2. Together
3. Show Ur ID
4. Age
5. Sincerity
6. After Tonight
7. Out Of Time (For P.)
8. What U Do
9. Promises
10. L.O.V.E. Intro
11. Hold Up
12. So Close
13. D.I.S.C.O.
14. L.O.V.E. Outro
15. I Cannot Believe

Platenlabel
CTM Entertainment

Labelnummer
CMM2017333

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Candy Dulfer

​De Nederlandse saxofoniste Candy Dulfer is hier al meermaals aan bod gekomen. Ooit zag ik ze zelfs tweemaal live in concert, eenmaal in de Zuiderkroon in Antwerpen, en éénmaal op het Gent Jazz Festival. Sedert haar debuut ‘Saxuality’ ben ik haar blijven volgen, zelfs met het project ‘Ladies of Soul’. Nu is haar nieuwste album uit, en ik ben er als de kippen bij om het aan jullie voor te stellen. Jawel, het is 6 jaar geleden sinds ‘Crazy’ op de markt kwam, en nu is Candy teruggekeerd naar haar roots met jazz, funk, soul en disco. Daarvoor kreeg ze hulp van gitarist/producer Ulco Bed, bandlid sinds 1984, producer Dennis Letnom (The Opposites, Kempi) en componist, producer en zanger Rico Greene (Anouk, Chaka Khan). Dat hoor je onmiddellijk bij de eerste noten van ‘How It’s Done’, en hier zingt ze over hoe ze zich manifesteert in de muziekwereld. De titeltrack staat voor verdraagzaamheid in onze samenleving, meegezongen door Ivan Peroti. ‘Show Ur ID’ klinkt ook funky, maar ‘Sincerity’ is zachter. Op het swingende ‘After Tonight’ zingt Rico Greene mee, en vervolgens brengt ze haar eerbetoon aan wijlen Prince in Minneapolisfunk met ‘Out of Time’, met wie ze ooit samenspeelde. Een zuiders sfeertje heerst op het uiterst swingende ‘What U Do (when the Music hits)’, en op ‘Hold Up’ komt zanger/keyboardspeler Chance Howard terug zijn opwachting maken. EDM beats zijn te horen op ‘So Close’, terwijl ‘D.I.S.C.O.’ (niets te maken met de hit van Ottawan) je richting dansvloer uitnodigt. En ‘I Cannot Believe’ sluit opwekt af. Het lijdt geen twijfel, Candy is stevig terug met een uiterst dansbare cd, alhoewel ik graag enkele instrumentale nummers had gehoord.

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc: 1

1. Do It (‘Til You're Satisfied)
2. Express
3. Once You Get It
4. That’s What I Want for You Baby
5. Mental Telepathy
6. If It Don’t Turn You on (You Oughta’ Leave It Alone)
7. The House Is Smokin’
8. Give It What You Got
9. Peace Pipe
10. You Got It, I Want It
11. Close to You
12. Happiness
13. Can’t Stop Groovin’ Now, Wanna Do It Some More
14. Energy to Burn
15. Depend on Yourself
16. Make Your Body Move

Disc: 2

1. Funky Music (Don’t Laugh at My Funk)
2. Eyes
3. Sunshine
4. Shout It Out
5. What You Do in the Dark
6. Ride on B.T
7. Give Up the Funk (Let’s Dance)
8. Does It Feel Good
9. Have Some Fun
10. Funk Theory
11. Stretch
12. Let Yourself Go
13. Keep It Up
14. Star Child (Spirit of the Night)
15. This Must Be the Night for Love

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRD0357

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

​De funkformatie B.T. Express uit Brooklyn, New York, zorgde voor een verrassing in 1974 met hun machtige debuutsingle ‘Do It (‘Til You're Satisfied)’, die naar nummer 1 in de charts doorstootte. En daarmee hield het niet op. Al gauw volgde het al even funky treinepos ‘Express’, in totaal leverden ze 10 funkhits en 7 albums in de top 50. Eerst noemde de band Madison Street Express, daarna Brooklyn Transit Express, en tenslotte B.T. Express. Ze bestond uit gitarist Richard Thompson, tenor saxman Bill Risbrook, alt saxman Carlos Ward, bassist Louis Risbrook, percussionist Dennis Rowe, drummer Terrell Wood en zangeres Barbara Wood. Hun 31 beste tracks uit de periode 1974 tot 1982 zijn nu bijeengebracht op deze nieuwe anthologie op dubbel-cd, en gedistilleerd uit de elpees ‘Do It (‘Til You’re Satisfied)’ (‘74), ‘Non-Stop’ (‘75) en opvolgers. Zo werd gekozen voor ‘Mental Telepathy’, ‘This House Is Smokin’’, ‘Give It What You Got’, ‘Peace Pipe’ en ‘You Got It, I Want It’. Later gingen ze wat meer de discotoer op met ‘Can’t Stop Groovin’ Now Wanna Do It Some More’, ‘Shout It Out’, ‘Give Up The Funk (Let’s Dance)’ en ‘Stretch’. Toch bezaten ook een zachtere kant, wat nummers als de Carpenters cover ‘Close To You’, ‘Sunshine’ en ‘Does It Feel Good’ bewijzen. Uit hun zwanenzang ‘Keep It Up’ (1982) stammen de discohits ‘Star Child (Spirit Of The Night)’ en ‘This Must Be The Night For Love’. Met “liner notes” door Stephen Schnee is dit een aanrader voor funk en R&B fans. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1: Give You All The Love (Inside of Me)

1. You Move Me
2. Dear Sir And Brother Mann
3. Monster People
4. Bone Song
5. Living Hero
6. Middle Of The Night
7. Funky Mountain
8. Run Joe
9. Fire
10. Dontcha Wanna Love Me
11. Rain
12. My Baby
13. Give You All The Love (Inside Of Me)
14. Baby Love
15. Thank You For The Love
16. Dis Go Dis Way, Dis Go Dat Way
17. Mickey’s Monkey

Disc 2: Take Me To The Middle (Of Your Luv)

1. Hard Rock Lover
2. Piece Of The Rock
3. Truth’ll Set You Free
4. Don’t Wanna Come Back
5. Love Changes
6. Can’t Fight The Feeling
7. Watch My Stylin’
8. Somebody To Love (Live)
9. U Turn Me On
10. Evolution
11. Secret Service
12. What Kind Of Fool
13. Victory
14. Love Me Too
15. Everybody Needs Somebody
16. Big Shot Romeo
17. What You Do To Me
18. In My Baby’s Arms
19. Some Kind Of Madness
20. Take Me To The Middle (Of Your Luv)

Platenlabel
SoulMusic Records

Labelnummer
SMCR 5151D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Mother’s Finest

​De Amerikaanse funkrock band Mother’s Finest ontstond in Atlanta, Georgia in 1970 toen Joyce “Baby Jean” Kennedy en Glenn “Doc” Murdock, gitarist Gary “Moses Mo” Moore en bassist Jerry “Wyzard” Seay tegenkwamen. Hun muziek is een mengeling van funk, rockgitaar en soul/R&B zang. De band oversteeg muzikale grenzen en voelde zich zowel thuis naast The Who, AC/DC en Black Sabbath, als naast Parliament/Funkadelic, The Commodores en Ohio Players. Hun debuut verscheen in 1972, en daarvan staan er 6 tracks op deze dubbel-cd anthologie. Deze bevat niet minder dan 37 tracks, met daartussen de volledige elpee ‘One Mother To Another’ uit 1983, nooit eerder op cd uitgebracht. Ook opgenomen zijn 4 hitsingles, de tracks ‘Somebody To Love’, ‘U Turn Me On’ en ‘Evolution’ uit de elpee ‘Iron Age (1981), ‘Give You All The Love (Inside Of Me)’ en de Motown cover ‘Mickey’s Monkey’. Succes in de charts kwam er in 1976 met ‘Dontcha Wanna Love Me’, twee jaar later gevolgd door ‘Love Changes’. De band bestaat nog steeds, en neemt nog steeds op. De “liner notes” in het cd-boekje werden geschreven door A. Scott Galloway. Een stuk soul en funkgeschiedenis.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Don’t Do It
2. Doin’ What You Do
3. Middle Of Nowhere
4. Skip Chaser
5. San Miguel
6. Pulling The Strings
7. Neva
8. Like Lovin’ Used To Be
9. Jones For You
10. The Hunt Is On
11. Bad Haircut
12. Rosy

Platenlabel
Hot Shot Records
 
Labelnummer
Promocd
 
Distributie
V2 Records Benelux
 
Promo-agent
Niet Gekend
 
Website Artiest
Delbert McClinton
 

De nu 76- jarige, meerdere malen met een Grammy Award gehonoreerde McClinton draait reeds meer dan 6 decennia mee in de muziekbusiness. In die periode bracht hij een indrukwekkend aantal albums op de markt. Albums waarop hij blues, country, soul en rock & roll mengde alsof er geen grenzen waren. Geboren in Lubbock, waar ook Buddy Holly vandaan kwam, groeide hij op in Fort Worth. Aanvankelijk gestart als gerespecteerde mondharmonicaspeler, ontwikkelde hij zich later als zanger. Een nieuw album van McClinton is dan ook steeds iets om naar uit te kijken. En ook nu toont Delbert zich weer van zijn sterkste zijde op zijn inmiddels reeds 25ste studioalbum. Begeleid door de getalenteerde Self-Made Men, geeft hij ons op dit album andermaal een inkijk in zijn beleving van de diverse muziekgenres. Opener ‘Don’t Do It’, met gasten Jimmy Vaughan en Lou Ann Barton, herbergt nog wat bluesinvloeden, die ook door het gebruik van de mondharmonica nog lichtjes doorschemeren in ‘Doin’ What You Do’, maar met ‘Middle Of Nowhere’ gaat Delbert de soultoer op. Rockend en swingend baant hij zich daarna een weg door ‘Skip Chaser’. ‘Jones For You’, ‘Like Lovin’ Used To Be’, met zwoele sax en ‘San Miguel’ overgiet hij met een retrojazz sausje. Toppers van pianoblues serveert hij met ‘Pulling The Strings’ en ‘Bad Haricut’, terwijl hij in ‘Neva’ de grenzen van de funk verkent.
Delberts stem mag dan wat aan kracht ingeboet hebben, maar door de jaren heeft ze ook een lekker klinkend patinalaagje ontwikkeld, wat zijn songs nog meer charme geeft. ‘Prick Of The Litter’ is dan ook een uiterst genietbaar album geworden, waar diversiteit hoogtij viert. Op deze manier mag McClinton hopelijk nog meerdere albums op ons loslaten.
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1: Tracks 1-10: Graham Central Station: Now Do U Wanta Dance lp
Tracks 11-14: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp

1. Happ-E-2-C-U-A-Ginn
2. Now Do-U-Wanta Dance
3. Last Train
4. Love And Happiness
5. Earthquake
6. Crazy Chicken
7. Stomped Beat-Up And Whooped
8. Lead Me On
9. Saving My Love For You
10. Have Faith In Me
11. Pow
12. My Radio Sure Sounds Good To Me
13. Is It Love?
14. Boogie Witcha, Baby

DISC 2: Tracks 1-4: Larry Graham And Graham Central Station: My Radio Sure Sounds Good To Me lp
Tracks 6-11: Larry Graham With Graham Central Station: Star Walk lp

1. It’s The Engine In Me
2. Turn It Out
3. Mr. Friend
4. Are You Happy?
5. Is It Love? (US single edit)
6. (You’re A) Foxy Lady
7. Star Walk
8. The Entertainer
9. Scream
10. Sneaky Freak
11. Tonight
12. (You’re A) Foxy Lady (US single edit)
13. Star Walk (US single edit)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
WSMCR 5149D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Larry Graham

Nadat bassist, singer-songwriter Larry Graham de groep Sly & The Family Stone verliet, kwam hij in 1974 met de band Graham Central Station op de proppen. Hun debuut kwam uit bij Warner Brothers, gevolgd door 3 bestsellers, nl. ‘Release Yourself’, ‘Ain’t No Bout-A Doubt It’ en ‘Mirror’. Toen de lp ‘Now Do U Wanta Dance’ (de eerste van dit drieluik, nu op dubbel-cd) verscheen in 1977 genoot de groep van een constant succes. De titeltrack (met zijn vocoder) klom door tot in de Top 10 en daarnaast stonden er covers op van Al Green’s ‘Love And Happiness’ en Bobby Bland’s ‘Lead Me On’. ‘Last Train’ doet dan weer denken aan James Brown. Het centrale stuk is echter ‘Earthquake’, met zware bas, explosies en zelfs heavy metal gitaar. 
De tweede in het rijtje is ‘My Radio Sure Sounds Good To Me’ en werd geproduceerd door jazzlegende Benny Golson. Let op de funky titeltrack en de ballade ‘Is It Love?’. 
Twee jaar later, in 1979 verscheen de derde hier, ‘Star Walk’ met Philadelphia producer Bobby Martin en arrangeur Ron Kersey. Daaruit kwam de hit ‘(You’re A) Foxy Lady’ en de titeltrack die duidelijk meer in de richting van disco gaat. 
Deze heruitgave komt er met “liner notes” van Matt Bauer met quoten van Larry Graham en groepslid Jerry Martini. Een aanrader voor funkateers!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. The LP Shuffle
2. Cot In The Act
3. Behind You
4. An Elusive Man
5. Samba Cya
6. Garaje Gato
7. I Know You
8. Walkin’
9. In A Sentimental Mood
10. Why We Can’t Have Nice Things

Platenlabel
Music Of Content
 
Labelnummer
35-453-02
 
Distributie
Music Of Content
 
Promo-agent
Great Scott Productions Promo
 
Website Artiest
Gordon Goodwin’s Little Phat Band
 

Met vier Grammy’ s en twintig Grammy nominaties is de vanuit Los Angeles opererende Gordon Goodwin ongetwijfeld de meest gelauwerde hedendaagse bigbandleider. Naast deze awards vermeldt zijn cv ook samenwerkingen met Quincy Jones, Christina Aguilera, Ray Charles, David Sanborn, Lee Ritenour en Chick Corea, om er maar enkelen op te noemen. Bestaat Gordons big band normaal uit 18 muzikanten, voor ‘An Elusive Man’ herleidt hij die tot 8. De reden waarom Gordon The Little Phat Band oprichtte is te vinden in het feit dat improviseren makkelijker te realiseren is met een kleiner aantal muzikanten. Voor deze nieuwe band schreef Goodwin 8 nieuwe instrumentale nummers die het midden houden tussen jazzfunk, swing, bebop en latinjazzfunk. Als covers koos hij voor ‘Walkin’’ en de Duke Ellington klassieker ‘In A Sentimental Mood’. Improvisaties zijn zelden strak afgelijnd, vandaar ook dat alle nummers een speelduur hebben van meer dan 5 minuten. Gordon en zijn kompanen zijn evenwel straffe gasten in het improviseren, want nergens kan je hen betrappen op een slordigheidje, waardoor de nummers ondanks de lange speelduur nooit vervelen. De prestaties van Gordon Goodwin’s Little Phat Band wakkeren de nieuwsgierigheid aan naar de prestaties met zijn big band. Goodwin is zeker niet voor één gat te vangen, kortom ‘An Elusive Man’.
 
Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Jaffa Beach
2. She’s A Revolution
3. Shine Again
4. Zeelim
5. Stranger On The Follow
6. Dangerous
7. I Think I Am

Platenlabel
SIYAL

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Kutiman

De Israëliër Ophir Kutiel is beter bekend onder zijn artiestennaam Kutiman. Hij werd geboren  in 1982 in Jeruzalem en creëerde het online muziekvideoproject ‘ThruYOU’ en de reeks ‘Thru the City’. Op zijn zesde leerde hij piano spelen en acht jaar later kwamen daar drums en gitaar bij. Toen hij 18 werd verhuisde hij naar Tel Aviv om daar jazz te studeren aan het Rimon Music College. Daarna werd hij blootgesteld aan andere muziekgenres zoals Afrobeat en funk. Een reis naar Jamaica in 2003 zorgde voor research in reggae. Dit is de tweede release op zijn eigen label, en de roots van deze muziek liggen in psychedelische rock, maar met funk & soul & Afrobeat gekruid. ‘Jaffa Beach’ en ‘Zeelim’ zijn twee instrumentale tracks. Het ritme op ‘She’s a Revolution’ doet denken aan wijlen James Brown, en wordt gezongen door Adam Scheflan & Karolina. ‘Shine Again’ is de eerste single eruit, gezongen door Adam Scheflan, die tevens ‘Stranger on the Follow’ en ‘Dangerous’ zingt. Karolina neemt het van hem over op ‘I Think I Am’. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. So High
2. It Ain’t Enough
3. Jackson
4. Don’t Let ‘Em See Ya Cry
5. Blind Man In The Dark
6. I Can’t Change Ya
7. Still Enough Time To Cry
8. Give Me A Sign
9. In Any Town
10. Devil’s Dream
11. Small Town Talk

Platenlabel
Dirty Cat Records

Labelnummer
DCR 1505

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
The Lucky Losers

Zangeres Cathy Lemons en zanger/harper Phil Berkowitz zijn de spilfiguren van de uit San Francisco komende The Lucky Losers. Verder in de band treffen wij gitarist Marvin Greene, keyboardspeler Chris Burns, bassist Tim Wagar en drummer Robi Bean aan. Voor de opnames van ‘In Any Town’, hun tweede album na hun debuut ‘A Winning Hand’, trok de band naar de befaamde Greaseland Studio van Kid Andersen, gitarist in de band van Rick Estrin & The Nightcats. Andersen tekende voor de productie, maar verleende ook zijn medewerking op leadgitaar, bas, ritmegitaar, Fender Rhodes piano en percussie. En alsof dit nog niet indrukwekkend genoeg was, passeerden ook tenorsaxofonist Terry Hanck, gitaristen Frank ‘Paris Slim’ Goldwasser en Jeff Jensen om hun steentje bij te dragen, terwijl mevrouw Andersen op één song de backing vocals verzorgde. Deze artiesten zorgden samen met nog een handvol gastmuzikanten en natuurlijk The Lucky Losers, voor een zeer interessant album. De sterkte van Cathy’s  en Phil’s stemmen komt al dadelijk tot uiting in het hedendaagse rhythm and blues ademende ‘So High’, waarna Cathy met ‘It Ain’t Enough’ een staalkaartje van hemelse soul presenteert. Soul die nog straffer uit de hoek komt door Andersens prestaties op de Fender Rhodes. Maar de Losers staan ook hun mannetje. In de slowsoul Don’t Let ‘Em See Ya Cry’, mogen zowel gitarist Greene als Phil tonen wat ze in huis hebben, terwijl het licht funky kantje van de band aan de oppervlakte komt in ‘Still Enough Time To Cry’. Waarom Jeff Jensen tot de top van de hedendaagse bluesartiesten behoort, ontdek je in het op een heerlijke rif drijvende ‘Give Me A Sign’.
Enig minpuntje is het ietwat mager uitgevallen duet in de Leiber/Wheeler song ‘Jackson’. Gelukkig kon Phil op mondharmonica de song toch nog redden. 
Na beluistering van ‘In Any Town’ kunnen wij alleen maar concluderen dat The Lucky Losers een band is om in de gaten te houden.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. What The Heart Wants
2. Sweetness And Light
3. Give It To Me
4. If You Ain’t
5. Baby Can We Start Again
6. Don’t Break Her Heart
7. Put Your Arms Around Me
8. Gotta Leave The Lady Alone
9. Good Day
10. Nothin’ But The Good Times

Platenlabel
Légère Recordings

Labelnummer
LC 14924

Distributie
Kudos Records

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
Nick Pride & The Pimptones

Soul zit in de lift, ik zeg het al jaren. Nu begint het grote publiek dat langzaamaan ook door te krijgen. Ook dit tweede album voor Légère Recordings, ‘Go Deep’ is helemaal in de vintage-retro stijl waar zoveel artiesten en bands tegenwoordig mee bezig zijn. De Britse band rond gitarist en songschrijver Nick Pride bestaat sinds 2007. Hij schreef alle songs en nam ook de productie voor zijn rekening. Al klinkt het allemaal een beetje te afgestoft en opgeblonken soms, The Pimptones en zangeres Beth Macari laten toch een sterke indruk achter. Het mocht allemaal wel wat vuriger, grover en korreliger zijn, maar ze slaagden erin om een zeer aangenaam album af te leveren. 
Sterke songs gebracht door muzikanten die weten waarmee ze bezig zijn. Het klinkt af en toe wat jazzy (vooral door de soli van de blazers), maar hoofdzakelijk krijgen we soul en funksoul. De productie is uitstekend, maar ik mis dat beetje extra, iets dat ik wel vind bij bijvoorbeeld Daptone records. Misschien moet Nick de volgende keer een producer inhuren of naar Daptone records stappen. Soms is het goed om niet alles zelf te willen doen. Los van dit alles is dit een prachtig soulalbum van een band die om meer aandacht vraagt en die zeker nog veel meer in hun mars hebben. 
Hoogtepunten zijn: ‘Sweetness And Light’, ‘Give It To Me’ en ‘Put Your Arms Around Me’. Het absolute hoogtepunt is ‘Gotta Leave The Lady Alone’ in onvervalste Archie Bell-stijl en dat komt voornamelijk door het gejaagde ritme, het spelen met dynamiek en de schitterende blazers-arrangementen.

Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Dog Days
2. Get Back Tuesday
3. Until We Meet Again
4. Armada
5. 96 Tears
6. Next Time
7. Suffocated
8. Washed My Hands
9. The Story Goes
10. Wild Way

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX061

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Broere Promo

Website Artiest
The Tibbs

The Tibbs is een Nederlandse band bestaande uit 7 heren en 1 dame met name Elsa Bekman. De band startte met het vanonder het stof halen van instrumentals en classics uit de Memphis soul en Northern soul. Al spoedig drong de behoefte zich op om hier eigen songs aan toe te voegen. Na ‘Cleaned Out’ uit 2014 is ‘Takin’ Over’ hun tweede album. Hieruit werden inmiddels twee nummers op single uitgebracht, namelijk het wat door ska beïnvloedde ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’. Soul is muziek van de zwarte gemeenschap in Amerika en het is aanvankelijk dan ook wennen om een blanke dame dit repertoire te horen brengen. Elsa heeft een heldere stem, die je niet dadelijk zou associëren met dit van emoties overlopende genre. Wanneer zij echter de slowsoul, een beetje naar Redding knipogend nummer ‘Until We Meet Again’ begint, katapulteert ze haar emoties recht in je aangezicht. Kippenvel gegarandeerd! Mooi is tevens ‘Armada’, inclusief een knappe trompetsolo van Siebe Posthuma de Boer, dat een beetje aan het werk van Sade doet denken. En dat je van ’96 Tears’ een hit van ? & The Mysterians uit 1965, een denderende swingende soulversie kan maken, maakt de band ons overduidelijk. Hedendaagse funk is dan weer de motor die ‘Suffocated’ draaiend houdt en bij ‘Washed My Hands’ is stilzitten al lang geen optie meer. Elsa mag dan geen Tina zijn, maar de manier waarop ze stand houdt in Ike & Tina’s ‘Cussin’, Cryin’ & Carryin’ On’, verdient alle lof.
The Tibbs zijn een verrijking voor de soulscene uit de lage landen. Eén opmerking ligt echter nog op mijn lippen, namelijk waarom net ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’ op single werden uitgebracht. Persoonlijk ontdek ik een pak nummers die niet alleen meer hitpotentieel hebben, maar ook een heel stuk overtuigender zijn. Maar goed de band zal er wel een goede reden voor hebben. Neemt niet weg dat ‘Takin’ Over’ een zeer aantrekkelijk album is.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Cup Of Tea
2. Love Sake
3. Sweet Cadillac
4. When All Is Said And Done
5. Can’t Outrun The Blues
6. The River
7. Hurricane
8. Nothin’ But Love
9. This Old Heart
10. California
11. Drink You Off My Mind 
12. Dusty Road

Platenlabel
Funky Joint Records

Labelnummer
FJR8881

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promotion

Website Artiest
Brothers Brown

Paul Brown uit L.A, gitarist en met een Grammy Award bedacht voor zijn producerswerk en Paul Brown uit Nashville, keyboardspeler, zijn eigenlijk niet door een bloedband verbonden broers. Neen, zij ontmoetten mekaar voor het eerst op de uitreiking van de Grammy Awards in 2014. Het klikte onmiddellijk tussen de twee Browns, waarbij reeds afspraken werden gemaakt om samen iets te ondernemen. Dat hebben zij inmiddels gedaan met hun debuutalbum ‘Dusty Road’. Met David Santos op bas, die samenwerkte met o.a. Billy Joel, Elton John en Fogerty en drummer Pete Young, die toerde met Loretta Lynn en de Burrito Brothers hebben zij meteen een zeer competente ritmesectie in huis gehaald. ‘Cup Of Tea’ zet al dadelijk het muzikaal vakmanschap van de band in de spots. Een percussie die tussen funk en latin zweeft, geeft het nummer een heel eigen karakter. Een nummer dat onmiddellijk gevolgd wordt door ‘Love Sake’, een slowblues in B.B. King stijl, met sprankelend gitaarwerk en creatief gebruik van de zwarte en witte toetsen. Brothers Brown voelen zich in alle mogelijke blues en aanverwante stijlen als vissen in helder water. ‘Sweet Cadillac’ en ‘Can’t Outrun The Blues’ doen funk en blues heerlijk versmelten. Een mix van zwoele jazz en blues valt ons dan weer te beurt in ‘California’. Over ‘The River’ waakt de geest van Robbie Robertson en schuift Paul de microfoon door naar Santos, terwijl ‘When All Is Said And Done’, ‘This Old Heart’ en de titeltrack door vloeiende gitaarsolo’s op de sporen worden gezet. ‘Dusty Road’ is een sublieme verzameling songs, voorzien van superieure gitaar- en keyboardklanken.
Het straffe in het verhaal is bovendien dat Paul en Paul niet samen in de studio dit album opnamen. Ieder werkte in zijn studio, waarna de files doorgestuurd werden en er gecommuniceerd werd  via Facebook.
Als Brothers Brown de met ‘Dusty Road’ ingeslagen weg in de toekomst verder bewandelen, lachen de toekomst en de grote bluespodia hen toe.

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:
Method To The Madness album:

1. Cosmic Contact
   
2. Method to the Madness
3. Sunshine
4. You + Me = Love
5. Hole in the Wall
6. Loose
7. Life Ain't So Easy
   
8. Take a Vacation from Life (And Visit Your Dreams)
9. Let's Go Down to the Disco
   

Smokin’ album:

1. Show Time
   
2. Talkin' to the Wind
3. Atomic Funk
4. I Can't Get Enough of Your Love
5. Space Machine
6. Tazmainian Monster
7. Sandman
8. Misunderstood

Platenlabel
Robinsongs

Labelnummer
WROBIN2CDD

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

Toen producer Norman Whitfield in 1970 Motown verliet en later de band The Undisputed Truth opzette, was dat om die op zijn eigen label te plaatsen, en psychedelische funk te brengen. In 1975 veranderde de bezetting echter, nieuwe leden kwamen erbij, en de kledij ging meer de richting van Funkadelic op. Ze waren één van de meest funky bands ooit, die vroeger hits had gescoord zoals ‘Law of the Land’. Deze heruitgave bundelt hun twee laatste albums, respectievelijk uit 1976 en 1979. Uit de eerste lp ‘Method To The Madness’ onthouden we vooral de discosingle ‘You + Me = Love’, waarvan beweerd wordt dat het de eerste discosingle ooit was (op 12 inch), en wordt gezongen door Taka Boom, de zus van Chaka Khan. Het nummer duurt hier meer dan 11 minuten. Ook de single ‘Let's Go Down to the Disco’ duurt meer dan 9 minuten. Deze lp zou hun meest succesvolle album geweest zijn, en werd gevolgd door ‘Smokin’’. Hierop staan weerom funk, met memorabele nummers zoals ‘Show Time’, ‘Atomic Funk’ en ‘Space Machine’. Funkadelic geïnspireerde muziek, die vooral de funkateers onder ons zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Get Up Off Your Fat
   
2. Do It, Do It
3. I’m In Love (And Love The Feeling)
4. First Come, First Serve
5. Love Don’t Live Here Anymore
6. Angel In The Sky
7. Help
8. Let Me Be The First To Know
9. That’s What’s Wrong With Me
   

Bonustracks:

1. First Come, First Serve
   
2. Love Don’t Live Here Anymore
3. That’s What’s Wrong With Me

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
WCDBBRX0323

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Rose Royce

Songwriter en producer Norman Whitfield was tijdens de jaren ’60 verantwoordelijk voor het merendeel van de hits van The Temptations. Een decennium later zocht hij echter nieuw bloed, en vond dat in de groep Rose Royce. Iedereen herinnert zich de megahit ‘Carwash’ uit 1976, uit de gelijknamige film. De band zou tijdens het ganse decennium hits blijven scoren. Deze heruitgave herneemt een album uit 1978, het derde in de rij toen, met uiteraard de prachtige ballade ‘Love Don’t Live Here Anymore’ op kop. Zangeres Gwen Dickey levert hier een topprestatie, tegen een achtergrond van synthesizers. Opener ‘Get Up Off Your Fat’ opent met een carnavalachtig melodietje. Tweede single ‘I’m In Love (And Love The Feeling)’ werd minder bekend, en drijft op een mid-tempo. De derde single hieruit werd ‘First Come, First Serve’, en is een funky discotune. Afsluiter ‘That’s What’s Wrong With Me’ laat de band horen in een uiterst funky discosetting. Verder nog 3 bonustracks: de singleversies van ‘First Come, First Serve’, ‘Love Don’t Live Here Anymore’ en ‘That’s What’s Wrong With Me’. Een leuk initiatief om dit album te herontdekken. Een album met ballades en funk in balans.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Made For Pleasure
   
2. High & Wide
3. Enough is Enough
4. Fancy
5. Cigar Time
6. Joy
7. Sitting on my Knees
8. Let’s Do Another
9. Pho Baby
10. Just Gotta Run
11. Tranquilo

Platenlabel
One Note Records

Labelnummer
LC 14924

Distributie
Legere Recordings

Website Artiest
The New Mastersounds

Vorig jaar besprak ik hier de vorige cd van deze Britse funkband, nl. ‘Therapy’. Sedert hun ontstaan bestaan ze al 15 jaar, hebben ze live opgetreden, 24 singles, 9 albums, 2 live albums een remix album, en 3 compilatiealbums uitgebracht. Deze instrumentale funkband bestond oorspronkelijk uit: Eddie Roberts (gitaar & tamboerijn), Pete Shand (bas), Simon Allen (drums), en Bob Birch (Hammond). De vier ontmoetten mekaar in Leeds. Op het einde van de jaren negentig runde Roberts de club ‘The Cooker’ in Leeds. Toen hij naar een nieuwe locatie verhuisde, was er op het tweede verdiep plek voor live optredens. Hij had al met Allen samengespeeld in 1997 als The Mastersounds, met een andere bassist en zonder orgel. Via vrienden kwamen de twee anderen erbij. Eerst was het nogal ruw, maar er kwam toch in 2000 een EP van uit op Blow It Hard Records. Sindsdien hebben ze met o.a. Corinne Bailey Rae, Lou Donaldson enz. samengewerkt, en doorheen de USA, Japan, Frankrijk en Spanje getoerd. Tegenwoordig is Birch vervangen door Joe Tatton op Hammond, keyboard & piano. Ze zijn geëvolueerd tot één van de meest prominente funkbands van hun tijd. Op hun nieuwe cd worden ze bijgestaan door gasten zoals soulzangeres Charly Lowry, percussionist/vibrafonist Mike Dillon, en de West Coast Horns uit Noord Californië, met tenor saxofonist Joe Cohen en trompetter Mike Olmos. Het is hun meest ambitieuze project ooit, dat opgenomen werd in New Orleans. De sprankelende openings- en titeltrack laat horen dat het hier om een “fun” project gaat. Maar de funk viert hoogtij op ‘High & Wide’ dat aan The Meters doet denken. Verderop zijn ‘Enough is Enough’, ‘Joy’ en ‘Just Gotta Run’ meer vrouwelijke soul à Ann Peebles etc. ‘Fancy’ is een reggaenummer (een cover van Iggy Azalea), terwijl ‘Cigar Time’ meer de jazzrichting van George Benson opgaat. ‘Sitting on my Knees’ is van hetzelfde kaliber, terwijl ‘Pho Baby’ een souljazz mid-temponummer is. En ‘Tranquilo’ sluit af is datzelfde genre. Toch een leuk album, waarop geen slechte track te bespeuren valt.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Return of the Haggis
   
2. Give Me Something Better
3. It Ain't What You Got
4. Keep It Tight
5. Digging In The Dirt
6. I Can't Stop The Feeling
7. Doin' It
8. Outta My Head
9. You've Got To Keep on Bumping
10. Return Of The Haggis (X rated)

Platenlabel
Haggis Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Legere Recordings

Website Artiest
The Haggis Horns

De funkformatie The Haggis Horns uit Leeds kwam voor het eerst op de proppen in 1999 toen ze op het debuutalbum van The New Mastersounds meespeelde. Er spelen enkele van de meest begaafde blazers en ritmesectiespelers uit de UK in mee. De groep speelde dan ook live en op laat al mee met Mark Ronson, Corinne Bailey Rae, Lou Donaldson, Amy Winehouse, Lily Allen, Martha Reeves, Jamiroquai, John Legend, Cinematic Orchestra, Morcheeba, Roots Manuva, Finley Quaye en Nightmares On Wax. Op het onafhankelijke label First Word Records brachten ze 5 singles en 2 albums uit, nl. ‘Hot Damn!’ in 2007 en ‘Keep On Movin’’ in 2010. Nu heeft deze 7-koppige band een album gereleased op hun eigen label. Ze brengen een mengeling van funk, soul, hiphop en Afrobeat. Ze bewijzen hierop een eerbetoon aan hun muzikale helden uit de jaren ’70, nl. Kool & The Gang, Donald Byrd, The Blackbyrds, The Mizell Brothers, Earth Wind & Fire. Dat hoor je al dadelijk op ‘Return of the Haggis’, een swingende funky instrumentale track. ‘Give Me Something Better’ wordt gezongen door John McCallum (van de Corinne Bailey Rae band), in een iets trager tempo. Daarna zingt John Turrell (van Smoove & Turrell) het funky ‘It Ain't What You Got’, terwijl ‘Keep It Tight’ weer onvervalste instrumentale funk inhoudt. ‘Digging In The Dirt’ is van dezelfde leuke slag, terwijl zangeres Lucinda Slim (van Zap Mama) de track ‘I Can't Stop The Feeling’ inzingt. ‘Doin' It’ is weerom knappe instrumentale funk, gevolgd door John McCallum die ‘Outta My Head ‘ zingt. ‘You've Got To Keep on Bumping’ is een nummer van Ronald Bell van Kool & the Gang, en dat is aan de stijl te horen. Als bonus krijg je ‘Return Of The Haggis (X rated)’. Dit is topper voor de Britse funkscène! Een leuk album uit een totaal onverwachte hoek!

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Road to Earth
2. It’s the Music
3. In the Dark
4. The Spell of Ra-Orkon
5. Political Power
6. Drifting Stars
7. Not Get Caught
8. Locked and Loaded
9. Catfight
10. Hot Stuff
11. The Showdown

Platenlabel
Légère Recordings

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Broken Silence
Kudos
Zebralution

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
The Mighty Mocambos

Het nieuwe album ‘Showdown’ van de Duitse The Mighty Mocambos voegt een nieuwe hoeksteen toe aan hun rijke carrière als instrumentale funkband. Deze keer inviteerden ze een aantal gasten zoals de Duitse filmcomponist Peter Thomas, hiphop grootheid Afrika Bambaataa, rap legendes Charlie Funk ofwel Afrika Islan (lid van de originele Rocksteady Crew) en Donald D (van Ice-T's Rhyme Syndicate), plus Nichola Richards, Shawn Lee, DeRobert van het label GED Soul in Nashville, Zulu Nation MCs Deejay Snoop & DJ Hektek en orgelgenie Guillaume Metenier. The Mighty Mocambos hebben al twee albums opgenomen, en een reeks singles onder de naam Bacao Rhythm & Steel Band. Op de openingstrack ‘Road to Earth’ hoor je Peter Thomas op piano, en hij verzorgde tevens de orkestrale arrangementen. Recht uit het blaxploitation tijdperk. ‘It’s the Music’ bevat de stemmen van Afrika Bambaataa, Charlie Funk, Hektek & Deejay Snoop. Nichola Richards zingt ‘In the Dark’ alsof het uit het getto komt. ‘The Spell of Ra-Orkon’ neigt naar Afro funk, maar blijft leuk. Daarna wordt het politiek heet met inbreng van de rappers en hiphoppers op ‘Political Power’. Daarentegen is ‘Drifting Stars’ heel wat zachter en leuker, en doet me wat aan Isaac Hayes denken. ‘Not Get Caught’ wordt gezongen door DeRobert, en ‘Locked and Loaded’ is weer opperbeste funk. Dat geldt eveneens voor ‘Catfight’. Op ‘Hot Stuff’ doen de rappers en hiphoppers weer hun ding, terwijl de titeltrack leuke funk brengt. De ’70 herleven op een leuke manier!

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. You Got the Love (live)
2. Once You Get Started (live)
3. Dance Wit’ Me (live)
4. Sweet Thing (live)
5. Tell Me Something Good (live)
6. Stop On By (live)
7. Pack’d My Bags (live)
8. I’m a Woman (I’m a Backbone) (live)
9. At Midnight (My Love Will Lift You Up) (live)
10. Ain’t That Peculiar (live)
11. Stay (live)
12. What Cha’ Gonna Do For Me (live)
13. Do You Love What You Feel (live)
14. Ain’t Nobody (studio)
15. One Million Kisses (studio)
16. Try a Little Understanding (studio)
17. Don’t Go to Strangers (studio)

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
WCDBBRX0313

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Chaka Khan

De Amerikaanse funkband Rufus uit Chicago is best bekend als lanceerbasis voor de carrière van leadzangeres Chaka Khan. Eigenlijk ontstond de groep al in 1967 onder de naam The American Breed, die een rockhit had met ‘Bend Me, Shape Me’. Twee jaar later creëerden drie leden samen met 2 nieuwelingen de nieuwe band Smoke. In 1970 kwam er een zanger en een zangeres bij en de naam werd veranderd in Ask Rufus. Het jaar daarop werd een contract met Epic Records getekend, maar in 1972 werd dat alweer verbroken. Chaka Khan was bevriend met zangeres Paulette McWilliams, en wanneer deze laatste besliste om de band te verlaten, stapte Chaka in haar voetsporen. De band tekende bij ABC Dunhill Records. Chaka was toen nog maar 18 jaar. In 1973 kwam hun debuut ‘Rufus’ uit, en het jaar daarop kwam de opvolger ‘Rags to Rufus’ er. Daaruit scoorden ze twee hits met ‘Tell Me Something Good’ (geschreven door Stevie Wonder) en ‘You Got The Love’. De elpee haalde dan ook platina en zelfs een Grammy Award voor ‘Tell Me Something Good’. De bandnaam veranderde naar Rufus featuring Chaka Khan, omdat Chaka’s sterke stemgeluid steeds meer op de voorgrond trad. Doorheen de jaren ’70 hadden ze nog meer hits met o.a. ‘Once You Get Started’, ‘Sweet Thing’, ‘At Midnight (My Love Will Lift You Up)’ en het door Quincy Jones geproduceerde ‘Do You Love What You Feel’. Maar er kwamen spanningen in de band, vooral tussen Chaka en drummer Andre Fisher. In 1978 kwam Chaka’s soloalbum er. Daaruit moet vooral het door Ashford & Simpson gecomponeerde ‘I’m Every Woman’ onthouden worden. Toch moest Chaka volgens contractuele verplichtingen nog 2 albums met de band afleveren. In 1982 kwam dan ook de definitieve breuk. Toch vroegen ze Chaka om terug te komen voor hun laatste live dubbelelpee, die werd opgenomen op 12-14/2/1982, in het New Yorkse Savoy Theatre. Warner Bros. tapte de show en zou hem uitbrengen als documentaire, maar bracht enkel de live elpee uit. Die is nu heruitgebracht op cd, en bevat heel wat hoogtepunten. Drie elpee kanten bevatten live opnames, terwijl de vierde kant nieuwe songs vertoonde. Uiteraard stonden hier live versies van hun grootste hits op zoals ‘You Got the Love’, ‘Once You Get Started’, ‘Sweet Thing’, ‘Tell Me Something Good’, ‘At Midnight (My Love Will Lift You Up)’, en ‘Do You Love What You Feel’. Van de nieuwe songs viel ‘Ain’t Nobody’ op, omdat die op een soundtrack van een film terecht kwam, en dat werd een Top 30 hit, en verdiende zelfs een Grammy Award. ‘One Million Kisses’ (geschreven door Jeffrey Osborne) is soulvol, en ze coverden ook de jazzstandaard ‘Don’t Go to Strangers’. Deze heruitgave komt er met een spiksplinternieuw essay en is een dikke aanrader!

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Good Feeling
2. Make Time for Love
3. Do it Right Now
4. Danger!
5. Let’s Fall in Love
6. Beauty of Loving You
7. Look Here in My Heart
8. Get Up on this Groove
9. Whole Lotta Talk
10. Which One Are You?

Platenlabel
Légère Recordings

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Zebralution
Broken Silence
Kudos Records

Promo-agent
Willwork4funk

Website Artiest
Jay W. McGee

Deze cd betekent de terugkeer van één van de zangers uit de discoperiode van de late jaren ’80. Het is dan ook zijn eerste nieuwe opname in meer dan 25 jaar. Jay W. McGee begon met het zingen van gospel toen hij 4 jaar oud was. Tijdens de jaren ’70 toerde hij rond door de USA en Canada met een aantal funk en soulbands. Hij nam twee soloalbums op voor onafhankelijke labels, zoals ‘Over & Over’ in 1981 en ‘Survivor’ in 1988, naast een aantal cult 12 inch singles. Zo is ‘Turn Me On’ in 2013 officieel heruitgebracht door Légère Recordings, terwijl ‘When We Party’ nog steeds bekend is bij de Dj’s. Voor deze nieuwe cd werden de zangpartijen opgenomen in zijn thuisstad Flint/Michigan, terwijl de muziek vastgelegd werd in Hamburg door het productieteam van The Unbelievable Two. Het zijn allemaal originele tracks. De eerste single en tegelijk titeltrack is al verkrijgbaar in remixes door Cool Million en DJ Mzuzu. Het is een opgewekte up-temponummer, uiteraard in een discovibe. ‘Make Time for Love’ is meer mid-tempo en meer soul. ‘Do it Right Now’ is weer disco, en op ‘Danger’ wordt wat meer gebruikt gemaakt van elektronische muziek. Op de overige nummers wordt die opgewekte discosound behouden, enkel ‘Look Here in My Heart’ gaat wat meer de jazz/funk toer op. Een leuke terugkeer dus naar de tijd van disco, maar toch mist de cd, behalve de titeltrack de echte sfeer.

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Funky to the Bone
2. Something You Got
3. Don't Let Your Mouth Write No Check (Your Booty Can't Cash In) (feat. Freddi Gowdy)
4. Joy
5. Cool Breeze
6. Dance Dance Dance    
7. What a Day
8. Nobody Knows
9. Survivors
10. Birthday Suit

Platenlabel
Moon Voyage Records

Labelnummer
CD 2015

Distributie
CD-Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Chris Daniels & The Kings

Dat deze mannen hun sound inderdaad zeer funky klinkt, bewezen ze reeds op de jongste editie van Duvel Blues festival in Puurs.
Voordat ze hun grandioze show gaven moet het weer een van die goed bewaarde geheimen zijn geweest uit de blues en funk omgeving.
Voor deze Chris “Spoons” Daniels begon het allemaal toen hij met David Johansen (hij zal een tijdje later de New York Dolls boven het doopvont houden) in een bandje speelde maar na een periode rondgedold te hebben verkast hij naar Colorado waar hij in de eerste jamband van deze staat, Magic Music, terechtkomt. Een tiental jaren later start hij The Rhythm Kings op dat hij al snel tot The Kings verkort. En dat leidde tot de release van een goede 14 albums waaronder ‘Has Anyone Seen My Keys?’, ‘That’s What I Like About The South’, ‘In Your Face’ en ‘We’ll Meet Again’ om maar een handgreep van zijn muziekstukjes te melden.
Maar… als we er even de geschiedenis van het Leuvense Marktrock op napluizen ontdekken we reeds de naam Charlie Daniels & The Kings. Dit moet in 1984 geweest zijn en ondertussen zijn er al enkele decennia gepasseerd.
Anno 2015 staat hij met zijn Kings op het podium van Duvelblues en daar wordt hij een van de revelaties.
Op dit schijfje krijgen we een leuk muzikaal palletje waar eigenlijk niet echte bluesnummers terug te vinden zijn ma    ar wel nummers die zeker niet misstaan op een bluesfestival. M.a.w.  we mogen gerust spreken van funky blues!
We krijgen 10 leuke dansbare tunes te verwerken en het leuke eraan is de sterke begeleiding van de Hammond B3 en de koperblazers die toch voor een evenwichtige balans zorgen. Onze voorkeur ging uit naar de cover van Chris Kenner ‘Something You Got’ en misschien herinner je je ook nog de sterke versie van Long John Baldy op diens album uit 1980? ‘Dance, Dance, Dance’, het ietwat meer ingetogen ‘What A Day’, ‘Funky To The Bone’ zijn zowat de hoogtepunten op dit album maar als je ook van wat meer intimistische nummers houdt zal ‘Survivors’ ook wel bij jou in de smaak vallen.
Wat me meteen opviel was dat alles veel te clean, té afgeroomd werd vastgelegd op cd want deze band is een ‘must see’ live ervaring. Maar op plaat komt deze outfit niet echt volledig tot zijn recht.

Line-up

• Chris Daniels (vocals, gitaar)
• Freddi Gowdy (vocals)
• Randy Amen (drums, vocals)
• Kevin Lege (vocals, bass)
• Colin “Bones” Jones (lead gitaar)Jim Waddell (vocals, tenor en altosax)
• Darryl Abrahamson (vocals, trompet)

Extra muzikanten:

• Bill Payne (B3, piano)
• Darren Kramer (trombone)
• Christian Teele (percussie)
• Bob Rebholz (tenor sax)
• Carlos Chavez (Bariton sax)
• Hazel Miller (vocals)
• Coco Brown (vocals)
• Carl Carwell (vocals)
• Chris Kimmel (hip hop, vocals)

Alfons Maes (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Nothin’ But The Blues
2. Every Time I See Her
3. Long Lonely Night
4. The Story Of Ike Dupree
5. Ice Water
6. One Way Street (Down The Line)
7. Down To The River
8. Too Cold Ohio Blues
9. The Rainmaker
10. Blues Said: ‘Old Man…’
11. That Lil’ Fice
12. Steak For Two
13. Lighten Up

Platenlabel
Presidio Records

Labelnummer
002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Whelan

De Amerikaanse gitarist, songschrijver en bandleader Sid Whelan vormde in 2013 de naar hem genoemde band. Hun eerste album is het in datzelfde jaar verschenen, met blues gerelateerde ‘Flood Waters Rising’, dat het eerste deel is van een op stapel staande trilogie. Later zouden nog het op country gebaseerde ‘Grandpa’s Rye’ en het met rock en soul doordrenkte ‘New York Taxi’ moeten verschijnen. Ondertussen vloeiden echter weer een aantal songs uit Whelans pen, zodat een tussentijds album zich opdrong. En dat is ‘The Story Of Ike Dupree’ geworden. Geen samenraapsel van songs, maar een album met een thema. Tijdens de naweeën van de orkaan Katrina werd er in New Orleans nogal losjes omgesprongen met de politiebevoegdheden, wat al vlug tot misbruiken leidde. ‘The Story Of Ike Dupree’ vertelt het verhaal van een fictief persoon die strijdt tegen dit onrecht. Ike is geen heilige, niet perfect, maar via dertien songs wordt hij hier het symbool van overlevingskracht. Via de platencollectie van zijn vader kreeg Whelan, zeg maar samen met de moedermelk blues en jazz toegediend, wat duidelijk een invloed heeft op zijn songschrijven. Aangezien het Whelans eerste album is waarop hij gebruik maakt van een serieuze blazerssectie, moest hij allereerst op zoek naar iemand die bedreven was in het uitschrijven van arrangementen voor de toeteraars. Met Fred Wesley, geroemd om zijn werk met James Brown, Parliament Funkadelic en de Count Basie Band, kon hij geen betere keuze gemaakt hebben. Komt daar nog bij dat de grootmeester op de trombone  ook effectief meespeelt op dit album, dat diep in de blues geworteld is. ‘The Story Of Ike Dupree’ klinkt echter niet echt authentiek. Whelan laat zich inspireren door de pioniers van het genre, maar geeft er ook een hedendaagse touch aan. Zo krijgt het aan zijn echtgenote opgedragen ‘Every Time I See Her’, door het op Muddy Waters geënt gitaarriffje  een heerlijk boogie sfeertje. ‘Lonely Night’ straalt, mede door de creatieve horns, iets New Orleans uit en doet aan Dr. John denken, terwijl de titeltrack als het ware met een vleugje zwarte magie wordt geïnjecteerd. In het superfunky ‘Ice Water’ zie ik in gedachten James Brown vanuit het hiernamaals zijn bekende danspasjes ten beste geven. Zijn helden Sonny Terry en Brownie McGhee eert Whelan in stijl met een door harmonica gestuurde ‘Too Cold Ohio Blues’. Stilzitten wordt moeilijk wanneer de blazers de aftrap geven voor een swingend ‘The Rainmaker’, waarna we via een jazzy ‘Blues Said: “Old Man…” in een gore, met rook gevulde club belanden. Subtiele jump met een knipoog naar Louis Jordan en Rickie Lee Jones zorgen ervoor dat ‘That Lil’ Fice’ de zoveelste knaller op rij wordt. Zin in een man/vrouw duetje, dan bedient het jazzy bluesy ‘Steak For Two’ je op je wenken.
De fantastische originele songs, de relaxte laidback stem van Sid, de eigenzinnige funky blazers, de sensuele backing vocals en het hitsige gitaartje van Whelan maken van dit schijfje er eentje dat simpelweg de confrontatie mag aangaan met de releases van heel wat hedendaagse bluesartiesten.

Lambert Smits (4½)