​Gitariste en violoniste Camille Nelson specialiseert zich in akoestisch gedreven folkmuziek. Ze timmert al meer dan 10 jaar aan de weg, en haar debuut ‘First Words’ verscheen in 2009. Camille heeft nu haar derde album uitgebracht, waarop ze elementen uit folk, klassiek, New Age en bluegrass vermengt. Ze wou hierop hetzelfde vredig gevoel weergeven dat ze indertijd van haar moeder meekreeg, toen die haar in slaap zong. Camille werd geboren en groeide op in Salt Lake City als jongste van 6. Haar vader was violist, en moeder operazangeres. Het spreekt vanzelf dat beiden haar sterk beïnvloed hebben. Ze heeft al meer dan 70 landen bezocht, en haalt daar inspiratie uit. Camille leefde al in Zuid-Afrika, Duitsland, Zwitserland en Italië, waarna ze haar Masters behaalde aan de University of Utah en Utah State University, en haar Ph. D. aan de Gonzaga University in Spokane, Washington. Tevens heeft ze in Nashville gewoond. Voor dit album werd speciaal in Zwitserland een nieuwe akoestische gitaar gemaakt, vanwaar Camille nu opereert. Dit nieuwe album staat vol met originele songs en hymnes, zowel instrumentaal als gezongen. Op zes gezongen tracks zijn gastvocalisten Kimberly Knighton & Britney Holman, maar ook Madilyn Paige, Alex Sharpe, Stephanie Madsen en Catherine Bohman te horen. Het merendeel van de songs is Christelijk geïnspireerd. Geen typische New Age dus, eerder een cross-over 

Patrick Van de Wiele (3½)

In 2018 en ook dit jaar besprak ik hier al cd’s van het Amerikaanse New-Age duo Tom Moore & Sherry Finzer. Tom is een multi-instrumentalist, en Sherry bespeelt de fluit. Samen hebben ze nu een nieuw album gecomponeerd en opgenomen, dat de missie van Apollo 11, nu precies 50 jaar geleden, herdenkt. Uiteraard weet u dat Neil Armstrong de eerste man op de maan was, op onze nationale feestdag (21/7/1969), en dat Buzz Aldrin hem volgde, terwijl Michael Collins met de commandomodule rond de maan toerde. De songs brengen een vredig, zwevend, kalmerend, ruimtelijk en ontspannend gevoel over. ‘Dawn at the Coast’ situeert zich op Merritt Island, van waar je de lancering van Apollo 11 kon bijwonen. Eens gelanceerd begaf Apollo 11 zich in een ‘Trans-lunar’ traject, om zo de maan te bereiken. ‘A Song for Distant Earth’ is geïnspireerd op het uitzicht dat de astronauten hadden toen ze terugkeken naar de Aarde. ‘Shadow of the Moon’ was dan weer het moment toen ze de achterkant van de maan bereikten, in duisternis. ‘Blue Pearl in a Black Sky’ verwijst uiteraard naar de Aarde, die “pale blue dot” zoals wijlen Carl Sagan hem beschreef. Een blauwe parel in de duistere leegte van de ruimte. Wanneer de landing een feit was, gebeurde dat vanop ‘Tranquility Base Here’ met de woorden “the Eagle Has Landed”. De Zee der Stilte of Sea of Tranquility was inderdaad de landingsplek. En aan boord van de commandomodule heerste een ‘Magnificent Solitude’, een prachtige eenzaamheid die Michael Collins onderging. Om terug te keren naar de Aarde ondernamen de astronauten het ‘Trans-earth’ traject. En eens terug op onze planeet kan je de ‘Night Sky in Wonder’ bewonderen. En je uiteraard blijven verbazen over het heelal. Dit inspirerend werk, waarmee u in de voetsporen van de astronauten kan treden, kan ik dan ook enkel aanprijzen. Dit is New-Age zoals ze moet klinken!

Patrick Van de Wiele (4½)

​Er zijn huizen waar we ooit geleefd hebben, die een speciale betekenis voor ons hebben. Voor de Amerikaanse muzikant is dat een huis aan Mackland Avenue in Albuquerque, New Mexico, waar hij meer dan tien jaar woonde. Als eerbetoon aan dat huis vernoemde hij zijn nieuw album ernaar. Alles wat daar gebeurde inspireerde hem en beïnvloedde zijn muziek. Woodlark’s vorig album bracht hij uit onder de naam M.K.Sol. Hij is vooral pianist en keyboardspeler, maar bespeelt nu ook akoestische gitaar en zingt op 5 van de 12 originele tracks. Drie speciale gasten, nl Jonathan Orner op piano, Halcyon Chamber op cello en Cory McBride op viool, zijn ook van de partij. Alhoewel Woodlark vooral bij New Age gerangschikt wordt, zitten er ook elementen van moderne folk en eigentijds klassiek in. De titel ‘Listening to the Pines’ werd hem aangereikt door zijn grootmoeder, en ‘Dark Locomotive’ deed hem denken aan het geluid van een voorbijrijdende trein. Soms zingt Woodlark ook, en dat is onder meer het geval op ‘An Elephant’s Soul’. De inspiratie voor ‘Legends of the Southwest’ komt van Westerns en outlaws, terwijl ‘Hey Vincent’ (dat voorkomt in 2 versies) een eerbetoon is aan schilder Vincent van Gogh. Een zacht album. 

Patrick Van de Wiele (3½)

​Decennia nadat ze samen voor het eerst jamden na schooltijd in een folk jazzband, ontdekten vrienden Ben Brooks (fluit en keyboards) en Peter Day (gitaar en keyboards), een griezelige, geïmproviseerde, muzikale synergie die ze niet konden verklaren. Dat is dan ook meteen de titel van hun nieuw album, “geheimzinnige boodschappen” uit het New Age genre. Ze componeerden uiteraard alle 9 songs zelf, en kregen hulp van percussionist Rich Mangicaro en keyboardspeler Rob Mullins. Brooks & Day namen de basis voor deze songs op in hun thuisstudio met uitzicht op de San Gabriel bergen bij LA, waarna de orkestratie bijgevoegd werd en Mullins de overige instrumenten toevoegde, en de songs mixte. De openingstrack ‘Sacred City’ klinkt ambient en dromerig, en dat kan ook gezegd worden van de overige tracks. Dit is het eerste project onder de naam Brooks & Day, terwijl ze vooruitkijken naar meer geïmproviseerde muziek. 

Patrick Van de Wiele (3½)

Vorig jaar kon u hier mijn recensie lezen van de samenwerking ‘Whispers from Silence’ uit 2016 tussen multi-instrumentalist Tom Moore en fluitiste Sherry Finzer. Nu is er een nieuwe samenwerking verschenen, en opnieuw wordt gesteld dat muziek de capaciteit bezit om diepe, emotionele wonden te helen. Dat inspireert dan op zijn beurt lichaam, geest en spirituele heling. Dit nieuwe album gaat over stromingen van helende energie die in het leven zelf terug te vinden zijn. De muziek die Tom en Sherry hier brengen creëert ingewikkelde geluidstapijten en bevordert een muzikale ruimte die uw geest voedt en u helpt te communiceren met een diepere bron. Die stromingen vloeien doorheen ieder van ons. Je kan deze muziek ook als ambient bestempelen, maar ze bezit ongetwijfeld een meditatieve en helende werking. Een mooi “science project”!

Patrick Van de Wiele (4)

​New Age keyboardspeler is hier al verschillende malen aan bod gekomen, dus ik hoef hem niet meer voor te stellen. Dit is meteen al zijn zevende album, waarop 12 tracks staan, die variëren van zachte New Age tot meer Keltische thema’s. Hierop bespeelt hij piano en synthesizer, en krijgt daarbij hulp van Jill Haley op Engelse hoorn en oboe, van Jeff Haynes op percussie en van Josie Quick op viool. Timothy onderzoekt via zijn muziek universele concepten zoals filosofie, gevoelens en avonturen. De openingstrack ‘Dream of Summer’ werd geïnspireerd door een warme ochtendwind, terwijl ‘Dancing in Darkness’ gaat over een paar in afzondering danst. De titeltrack stamt van een droombeeld om een nieuw leven te starten, weg van alle problemen en stress. En als afsluiter krijg je ‘Coronal Rain’, waarvan het bekijken van een videoclip van NASA aan de basis lag. Hierin spuwt onze zon plasma uit, die daarna terugvalt op het oppervlak. Een cd die je zowel kan gebruiken om bij te ontspannen, maar ook om op te mediteren. Best leuk.

Patrick Van de Wiele (4)

​Op hun derde samenwerking hebben Jeff Johnson en Phil Keaggy een eigentijdse instrumentale reis gecreëerd, die geïnspireerd door het prachtige landschap van Cappadocië in centraal Turkije. Zelf heb ik dit natuurwonder al tweemaal bezocht, en het is een echte aanrader. Meer nog, het is een unieke plek waar spiritualiteit tastbaar is, waar feëenschouwen uitsteken, waarin eeuwenlang mensen gewoond hebben, kerken uitgebouwd hebben en zelfs ondergrondse steden te bezoeken zijn. Dit muzikaal eerbetoon aan die streek weerspiegelt dan ook het Christelijk geloof van beide muzikanten. Jeff bespeelt piano en synthesizers, terwijl Phil allerlei gitaren ten tonele voert, maar ook ukelele en bas. Op de titeltrack met zijn hints van het Midden-Oosten, is de kalimba te horen, een Afrikaanse duimpiano, waar ik binnenkort een artikel zal aan wijden. ‘Quo Vadis’ is een vraag die rechtstreeks uit de Bijbel afkomstig is, terwijl ‘Valley of Swords and Roses’ duidt op twee valleien die kunnen doorkruist worden. En ‘Parousia’ heeft een bijkomende betekenis, nl. een tweede komst. ‘Chapel of Stone’ is uiteraard gewijd aan een kerk die uitgehouwen werd in die zachte steen (waarin je zelfs nog wandschilderingen kan zien), waarna op ‘Dove Visions’ elektronische accenten te horen zijn. Dit duidt zowel op de gelijknamige vallei, als op de Heilige Geest, in de vorm van een duif. En ‘Trinity’ is uiteraard gewijd aan de Heilige Drievuldigheid. Een cd, die dus het landschap weerspiegelt, maar met een spirituele betekenis. Dit moet je echt bezoeken, en men organiseert zelfs ballonvluchten erover. Een mooie concept-cd!

Patrick Van de Wiele (4)

​New Age artiest Michael Kollwitz heeft zich een buitengewoon muziekinstrument eigen gemaakt, namelijk “the Chapman Stick”. Al meer dan 40 jaar probeert hij deze muziek beter bekend te maken. Tijdens de jaren ’70 ontmoette hij de uitvinder ervan, Emmett Chapman, en die leraar/student relatie duurt nog steeds verder. Nochtans was Michael op school een getalenteerd trompetspeler, maar de Chapman Stick nam alles over. Het lijkt op een gitaar, met een nek en kop met snaren, maar wordt meer bespeeld als een piano, door met twee handen erop te kloppen. In het begin van de jaren 2000 bracht hij zijn debuut uit, en zelfs een documentaire ‘Stick Man’. In 2007 verhuisde hij naar Hawaï, waar hij met Carlos Santana speelde. Mick Fleetwood hoorde hem spelen, en stelde voor om Hawaïaanse muziek erop te brengen. Dat leidde tot zes albums. Sindsdien heeft Michael er jazz, klassieke rock, Latin, Americana, en zelfs Kerstmuziek op gespeeld. Zijn muziek wordt tevens in hospitalen gebruikt. In 2017 bracht hij ‘Serenity’ uit met ontspannende, rustige tracks, en dit is nu de derde in die reeks, en tevens zijn 23ste album. De inspiratie komt voort uit een studie van het boek ‘Steps To Knowledge- The Book Of Inner Knowing’ van Marshall Vian Summers. Het geluid doet wel denken aan die van een akoestische gitaar. Ontspannende, helende muziek dus.

Patrick Van de Wiele (4)

​Bluesilhouettes is het pseudoniem van de Amerikaan David R. Peoples uit Atlanta. Sinds hij jong was adoreerde hij muziek, het alles wat hij ooit wou doen. Nu is hij componist, leraar als Adjunct Professor of Music aan de University of North Georgia, en muzikant. David is al bedrijvig geweest in verschillende muziekgenres zoals klassiek, experimenteel en jazz. Hij componeerde alle tracks zelf, speelt o.a. piano en synthesizer, en wordt op dit debuut onder zijn pseudoniem bijgestaan door de Zuid-Afrikaanse fluitiste Carina Bruwer, en de Duitse celliste Natasha Jaffe, die hun deel thuis opnemen, en daarna doorstuurden. Tevens zijn Abnmusic3 op vibrafoon en Jwnaugle op drums aanwezig. De muziek op deze schijf kan je niet in één vakje onderbrengen. Het is een zoektocht naar de ideale samenleving (Utopia) en de energie die je onderweg daarbij verliest. Soms klinkt de muziek meditatief zoals op opener ‘The Valley of Hidden Treasures’, soms jazzy op ‘Peach Blossom Spring’, soms ritmisch op ‘Dance of the Flickering Fire’. Op ‘Crystal Skies’ hoor je een duet van cello en vibrafoon, met piano en percussie. Daarna is ‘Solitariety’ solo piano, en verderop sluit een bezoek aan de Elyseese velden op ‘Take Me to Elysian Fields’ af. Zoals gezegd dus een mengeling van New Age, jazz, klassiek enz.

Patrick Van de Wiele (3½)

​Componiste en multi-instrumentaliste Kerani hoeft hier zeker niet meer voorgesteld te worden. Ik interviewde haar (lees Interview) en besprak hier haar vorige cd’s ook. De vorige cd, ‘Stardust’, stond twee maand aan de top van de ZMR charts, en prees ik de hemel in. Nu is haar nieuwste project hier aangekomen, een cd die deze keer geen concept heeft, maar songs bevat die haar meer aan het hart liggen. Het is meteen haar meest persoonlijk album geworden, geïnspireerd door poëzie, geschiedenis, afkomst, dromen en fantasie. Daarop bespeelt ze meestal de piano, maar ook wat synthesizer. ‘Temple of Roses’ opent, gebaseerd op een gedicht van de Amerikaanse dichteres Sara Teasdale, met de engelachtige stem van Chanele McGuiness uit Ierland. De muziek klinkt teder en ietwat mysterieus, met een Keltische ondertoon. ‘Fields of Hungary’ verwijst dan weer naar Kerani’s vader, klinkt wat nostalgisch, en de eindeloze graan-, zonnebloem en maisvelden van Hongarije inspireerden haar. Helen Hendriks speelt er fluit bij. De pracht van de Japanse kerselaars wordt beschreven in ‘Sakura’, opnieuw teder en mooi, samen met de Canadese fluitist Ron Korb. Op ‘Fantasy in White’ wordt Kerani bijgestaan door strijkers uit André Rieu’s Johan Strauss orkest, en het is geïnspireerd op een liefdesgedicht van Oscar Wilde. ‘Celtic Mystery’ doet me verlangen om toch eens Ierland te bezoeken, in de voetsporen van mijn patroonheilige, en wanneer je de ogen sluit zie he zo de wilde natuur, en met een beetje verbeelding de druïden en de elfen. Het refrein wordt ingezongen door Davinia Van der Zee, en Isaac “les” Muller bespeelt de Ierse fluit. Aangeraden voor wie houdt van ‘The Lord of the Rings’! Vervolgens neemt Kerani ons mee naar onze “secret garden” op het dromerige ‘Garden of Dreams’ met elementen van Debussy. Jeugdherinneringen komen boven op ‘Where the Heart Belongs’, een song die ze schreef toen ze 14 was, en een boek over afstamming gelezen had. Het werd tot nu toe nooit voorzien van orkestratie. De Braziliaanse gitariste Carla Maffioletti gaat met haar in duet op ‘Echo of our Souls’, waar de liefde zo afstraalt. Nadat Kerani’s moeder overleden was, kwam ze van haar een kleine verzameling gedichten tegen, en twee bomen in de tuin stonden als inspiratiebron voor ‘To the Heavens’. En afsluiter ‘Reflections of the Heart’ is een deel uit een gelijknamige track, afkomstig uit haar debuut ‘Wings of Comfort’. De track werd ingekort en voorzien van strijkers. Op de tonen van deze mooie muziek, die dichter bij haar hart staat, hoopt Kerani de luisteraar een stukje van zichzelf te geven. Ik neem het alvast dankbaar in ontvangst, en hoop het hiermee te kunnen delen met mijn lezers. Dit is dan ook een album waarop geen “fillers” staan. Elke track is de moeite waard, zodat ik het album ten hoogste aanbeveel!

Patrick Van de Wiele (4½)

​Keyboardspeler en componist Richard Shulman wil met zijn muziek een positieve invloed uitoefenen op zichzelf, zijn publiek en de maatschappij. Zelf heeft hij 26 albums uitgebracht, en aan talloze andere meegewerkt. Richard kreeg een opleiding in klassieke muziek en jazz, maar heeft ook een aanzienlijk deel van zijn output aan meditatie en healing besteed. Als componist creëerde hij meer dan 80 stukken voor jazzkwartet, evenals songs voor kamerensembles, koren en symfonische orkesten. Hij werd geboren in Niagara Falls, New York, en nam op zijn zevende pianolessen. Vervolgens bespeelde hij het orgel in verschillende kerken, was muzikaal adviseur op een zomerkamp in Canada, en speelde met een rockband. Richard studeerde af aan de University of Rochester, met twee bachelors in muziek en psychologie, en speelde met drummer Previte en bassist Bill Savino in de jazz-fusion band Thermopylae. Daarnaast studeerde hij jazzimprovisatie aan de Eastman School of Music en verhuisde later naar New York City. Daar richtte hij de The Richard Shulman Group op. Maar meditatie begon zijn aandacht op te eisen, en hij bracht verscheidene albums uit. Nu heeft hij een spirituele en muzikale samenwerking met Michael G. Love opgezet, als vervolg op diens boek ‘The Reality of Your Greatness: A Personal Journey Through the Twelve Rays’. Het resultaat zijn twaalf instrumentale tracks met meditatieve muziek, om de luisteraar te helpen aansluiting te krijgen bij de kracht, energie en bewustzijn van die twaalf stralen. De muziek wordt gevormd door ambiente soundscapes op synthesizer en moet leiden tot een reis van zelfontdekking, groei, healing enz. Meer hierover op www.thetwelverays.com. Maar de muziek kan ook op zichzelf staan, en de eerste 3 zijn aspecten van de schepper, gevolgd door 4 tracks die de verscheidenheid aan menselijke karakteristieken voorstellen, om af te sluiten met 5 songs om een nieuw bewustzijn te bereiken door hogere staten van bewustzijn. Dit album bestaat uit 2 cd’s, want de tracks zijn allemaal lang uitgewerkt. Er wordt wel aangeraden om deze niet te beluisteren terwijl je een gemotoriseerd vehikel bestuurt. Mooi en rustgevend!

Patrick Van de Wiele (4)

​De award winnende, progressieve New Age band 2002 heeft al 12 albums in de Billboard charts gehad. Tijdens hun zesentwintigjarige muzikale carrière bestreken ze verschillende muziekgenres van ambient tot licht progressieve rock. Ze deden hun intrede in 1992 met ‘Wings’, toen Pamela en Randy Copus mekaar na school weer ontmoeten. In tussentijd hadden ze verscheidene muziekgenres doorkruist, zoals jazz tot industriële rock. Ondertussen heeft dochter Sarah Copus de groep ook vervoegd. Nu is hun achttiende album uitgebracht, waarop 6 gezongen en 4 instrumentale tracks staan. Het zijn allemaal nieuwe, originele songs. Ze doorkruisen heel wat van 2002’s uitgebreid sonisch palet, van progressieve pop, via New Age, tot neoklassiek en ambient. Thematisch gezien is het een kosmisch liefdesverhaal, van verwante zielen die doorheen verschillende tijden en werelden samen reizen, mekaar uit het oog verliezen, en uiteindelijk toch weer samen komen. Randy bespeelt piano, elektrische cello, gitaar, bas en keyboards. Pamela op haar beurt fluit, harp, keyboards en WX5 (een windinstrument). Sarah zingt en speelt Keltische harp, viool, ukelele, piano en Ierse fluit. ‘Dream of Life’ is al een sfeervolle opener, die me wat aan Enya doet denken. ‘Finding You’ is een instrumentale track, waarna ‘To Live Again’ weerom een sfeervolle gezongen songs is. Daarna doet ‘Butterfly’ aan als Keltisch, vergelijkbaar met Enya. ‘Memory of Tomorrow’ volgt daarop met mooie strijkarrangementen en harp. ‘Stars and Moon’ klinkt ook weer groots, gevolgd oor het romantisch instrumentale intermezzo ‘We Are Always’. ‘The Stars Will Guide Us’ klinkt gevoelig, waarna ‘The Space Between’ eerder meditatief overkomt. En afsluiter ‘Strings of Your Heart’ is nogmaals in de stijl van Enya. Dit is een verrassing voor mij! Een mooi sfeervol album vanuit een onbekende hoek! 

Patrick Van de Wiele (4)

​De Amerikaanse keyboardspeler Rick Sparks is op verschillende manieren muzikaal beïnvloed. Grootvader bespeelde de banjo, hijzelf was tijdens de jaren ’70 en ’80 Dj, hij programmeerde tevens een New Age radiostation, en heeft nu zijn vijfde album uitgebracht. Pianolessen begonnen op zijn zevende, waarna hij dat als teenager in de kerk mocht doen. Later behaalde hij zijn master in muziek en begeleidde artiesten zoals The 5th Dimension's Marilyn McCoo & Billy Davis Jr., gospelzanger Alvin Slaughter van het Brooklyn Tabernacle, en American Idol finalist Phil Stacey. Alhoewel op zijn repertoire gospel, pop en klassiek stonden, bracht een bezoek aan een antiekwinkel in 2007 daar verandering in. Toen hij pianomuziek hoorde, gingen zijn ogen en oren open. Het album ‘Christmas Love’ volgde kortelings daarop. Op deze nieuwe cd staan 7 originele composities, plus 3 instrumentale covers van minder bekende songs van Brian Wilson (Beach Boys). Hijzelf noemt de muziek “summer chill music”. De oceaan stond dan ook als muzikale inspiratiebron, waar je kan wandelen langs het strand of naar de geluiden van de zee luisteren. Vredevolle tracks, hoofdzakelijk pianospel, aangevuld met strijkers, synthesizers enz. Je krijgt inderdaad romantische indrukken bij het beluisteren van ‘Sand and Stars’, van een koppel dat ’s avonds in het maanlicht een strandwandeling maakt. De inspiratie voor de titeltrack kreeg Brian Wilson toen hij een surfgemeenschap op de Californische kust ontdekte. ‘Sunlight in her Hair’ opent met akoestische gitaar, en de overige tracks blijven rust en vrede uitstralen. De cd is dan ook perfect om deze zomer mee af te sluiten, om terug te denken aan die mooie zomerdagen (al dan niet op het strand). Geïnspireerd door Brian Wilson’s surf en strandmuziek. 

Patrick Van de Wiele (4)

​Drie jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Daydream Alley’ van deze Amerikaanse componist & muzikant Holland Phillips (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/holland-phillips-daydream-alley), en nu is zijn nieuwste project hier aanbeland. Holland won al verscheidene prijzen zoals Song of the Year (2016, 2017), Contemporary Instrumental Album of the Year (2016, 2017), Best Electronic Album of the Year (2015), Album of the Year (2014). Zijn muziek overstijgt genres en kan zowel als New Age als contemporary instrumentaal bestempeld worden. Hij gebruikt dan ook New Age, jazz, dromerige pop, elektronica, klassiek en rock in zijn composities. Holland vermengt live instrumenten met zijn keyboard en pianowerk, en deze keer is daar ook rijkelijke orkestratie bij voorzien. De songs verwarmen de ziel en monteren je op. M.a.w. ze werken therapeutisch en nemen je mee op een reis naar een goed gevoel. 

Patrick Van de Wiele (4½)

​De Amerikaanse fluitiste Monica Williams kreeg een klassieke opleiding aan de Eastman School of Music. Na haar opleiding werd ze aangetrokken tot het geluid van diverse wereld en hybride fluiten, en dat leidde haar tot New Age. Zo bespeelt ze de C fluit, maar ook bamboe, Indiaans Amerikaans, pan, alt, en bas. Haar nieuwste aanwinst in de hybride “Zi Fi”, een fusion fluit, een mengeling van een Chinese Dizi en een rietinstrument. Monica richtte het Phoenix Rising ensemble mee op, en heeft momenteel al 4 cd’s op haar actief. Daarnaast geeft ze les aan het Civic Arts Education. Haar nieuwste album bevat 10 originele composities, en komt uit op 21 september as. Ze begint tussen donder en regen op ‘Raining Tears’, en op ‘Conversations Within’ krijgt ze hulp van gitarist Michael Selig. ‘New Horizons’ drijft op typische Indiaans Amerikaanse fluit, en gastgitarist Darin Mahoney en fluitiste Sherry Finzer vervoegen haar. ‘On the Edge’ bevat meer percussie, waarna ‘Finding Peace’ rust brengt. ‘Wandering’ brengt ons naar India, waarna ‘Love from a Distance’ meditatief klinkt. ‘The Great Beyond’ wordt gezongen door vocaliste Alexa Nodromia, en transporteert ons naar een mystieke plek. Ideaal dus voor wie spiritueel wil zijn. Een leuke ontdekking!

Patrick Van de Wiele (4)

​Keyboardspeler en componiste Aleksandra Takala werd geboren en groeide op in Californië. Al heel jong begon ze muziek te beluisteren, en op twaalfjarige leeftijd raakte ze voor ’t eerst de piano aan. Aleksandra begon poëzie te schrijven, te zingen in het schoolkoor, en ging de rockmusical ‘Hair’ bekijken. Verdere invloeden waren Crosby, Stills and Nash, Simon and Garfunkel, The Moody Blues, Jimi Hendrix, The Hollies, Chicago, Blood, Sweat and Tears, The Beatles, John Lennon, Elton John, Gentle Giant en haar favoriet Pink Floyd. Op haar 21ste huwde ze een gitarist, begon songteksten te schrijven en met hem te zingen. Ze exploreerden daarbij fusion, jazzrock en progressieve rock. Aleksandra leerde bands zoals Genesis, Mahavishnu Orchestra, Jack Bruce, Yes en Jeff Beck kennen. Pianospelen kwam echter pas op haar vijfentwintigste. Ze ontwikkelde een appreciatie voor klassieke muziek, maar tijdens de eighties en nineties kwam daar New Age bij. Na haar echtscheiding werd ze spiritueel, mediteerde enz. Ook begon ze synthesizers, elektronische keyboards, samplers, programma’s voor computermuziek en software te bestuderen. En nu is haar debuut uitgebracht. Daarop bespeelt ze piano, strijkers, koperen blazers, gitaren, koto, bas percussie en effecten, houtblazers en zingt ze. ‘World Traveler’ opent, en is een eerbetoon aan haar moeder die steeds de wereld wou zien. ‘Enraptured’ gaat over twee geliefden die mekaar vasthouden, en ‘Japanse Maple’ komt er omdat Aleksandra houdt van de bladeren die in de lente ontspringen, en in de herfst afsterven. Water hoor je borrelen in ‘Ocean Swells’, waarna ze je aanzet om tijdens je vakantie het kalm aan te doen met ‘Road Trip (Hurry Up & Slow Down)’. ‘Melancholy’ verwijst naar een moeilijke periode, en verderop gaat ‘Cascading Pools of Crystal’ verder in op het waterthema. ‘Passing Clouds’ gaat niet alleen over voorbijvliegende wolken, maar tevens over dito stemmingen. En romantische Cubaanse ritmes zijn terug te vinden in afsluiter ‘Moonlight over Havana’. Aleksandra bestrijkt dus een gans palet aan thema’s en stijlen. 

Patrick Van de Wiele (3½)

​In 2010 besprak ik hier het album ‘Prismatic’ van de Amerikaanse artieste Stephanie Sante, en vond het zeer mooie chill-out met invloeden van bossa en Nu jazz. Nu, 8 jaar later krijg ik haar nieuwste exploot onder ogen en oren, en het is een album vol met ambiente en New Age muziek geworden, een eerbetoon aan de oceanen van onze planeet. Stephanie is immers bedrijvig op verschillende vlakken, zoals Nu Jazz, downtempo, elektronica, groove, lounge en chill-out, met uitsapjes naar ambient en smooth jazz. Ze bezit een zeer sterke band met de natuur, specifiek met de oceaan. Ze ging vroeger dikwijls naar het strand, en is al jaren lid van Greenpeace. Ze wou dat deze muziek de kracht en de schoonheid van de oceanen inkapselde, en zowel onze aandacht trok op de wonderlijke aspecten, als op de problemen. New Age muziek was dan ook de beste stijl om alle stemmingen en emoties te verwoorden. De tracks beginnen met noten die lijken op elektronische waterdruppels, gevolgd door mooie, elektronische New Age muziek. Ze creëren een ambiente stemming die het gevoel zweeft van zweven. Zo verkent ze het onderwaterleven, tektonische plaattektoniek, vulkanische uitbarstingen, zeebevingen, zeewier met de kleur van jade, smeltende sneeuw, de bedreigde koraalriffen, klimaatveranderingen, een zeester die danst in het maanlicht en de Marianentrog, de diepst bekende plek onderwater. Alles bij mekaar, een mooi atmosferisch album!

Patrick Van de Wiele (4)

Dit is voor mij de eerste kennismaking met multi-instrumentalist Erik Scott. Nochtans besprak wijlen Alfons Maes hier in 2014 zijn solo-cd ‘And the Earth Bleeds’ (zie http://www.keysandchords.com/album-review-blog/erik-scott-and-the-earth-bleeds), die Keltische luistermuziek bevatte, en waarover Alfons heel positief was. Het solodebuut ‘Other Planets’ van Erik dateert echter al uit 2009. En in een vorig leven speelde hij nog met Alice Cooper, Sonia Dada, Pop Staples, Mavis Staples, Flo & Eddie, Carl Palmer, Kim Carnes enz. Erik bespeelt vooral basgitaar, maar ook elektrische piano, orgel, synthesizer, elektrische sitar, percussie en zingt. En hij verzamelde o.a. gitarist John Pirruccello, drummer Celso Alberti, gitarist John Luttrell, percussionist Andy Mitran, gitaarsynthesizerspeler Jeff Pearce, trompettist Jeff Oster en enkele vocalisten rond zich. Erik componeerde alle 9 songs zelf, en produceerde de cd ook. Alle songs draaien rond de wind, je kan dus spreken van een atmosferisch conceptalbum. ‘Ghosts of Storyville’ bevat wat jazzy elementen, terwijl verderop een kerkorgel mij introduceert tot het meditatieve ‘A Wing and a Prayer’. En ‘Born Dreaming’ komt eerder dromerig over. Voor wie houdt van atmosferische, etherale en ambient getinte muziek.

Patrick Van de Wiele (4)

​De Amerikaanse muzikante Meg Bowles uit Connecticut werd geboren in 1957 en ving haar muzikale studies aan klassieke fluitiste, zowel aan de universiteiten van Northwestern en Boston. Toen ze in 1984 haar MBA in financiën behaalde, koos ze voor investeringsbankieren. Acht jaar later echter koos ze ervoor om sjamanisme, Jungiaanse psychologie en psychoanalyse te gaan studeren, en elektronische space muziek te componeren. In 1993 verschenen haar cd’s ‘Inner Space’ en ‘Solstice Dreams’, en ‘Blue Cosmos’ volgde in 1996. Tevens begon ze een muzikale associatie met trompettist David Bilger, wat resulteerde in verschillende werken voor trompet en synthesizer. Daarna bracht ze twee ambient albums uit, en nu is haar nieuwste project hier aanbeland. Dat bevat een meditatieve reflectie over avondrituelen, zowel licht als donker, en de schoonheid van onze planeet. Meg leeft immers op een eiland in een meer. De opener ‘Hymnus’ laat al horen welke richting het hier uitgaat, ambiente elektronische soundscapes, waarbij je alle zorgen kan achterlaten. Daarna verdwijnt het licht op ‘Migration at Dusk’, terwijl op ‘The Ridgewalker’ een eenzame figuur verdwijnt achter de horizon. Het wordt donker, en schaduwen verschijnen in ‘Chalice of Shadows’, wat leidt tot een slaapliedje voor het sterrenkind in ons met ‘Berceuse for a Star Child’. Vervolgens duidt de titeltrack op de avondgebeden, die hier poëtisch geïnterpreteerd worden met passie, verdriet, verlangen en lof. Op de afsluiter ‘Time and Light’ reizen we doorheen tijd en ruimte. Dit album brengt een mooie sfeerschepping en kan ik enkel maar aanraden. 

Patrick Van de Wiele (4)

​Er blijven steeds nieuwe artiesten opduiken. Neem nu de Noorse singer-songwriter Cecilie die haar debuut uitbracht met de titel ‘Fearless’, omdat ze mensen overal er wil toe aanzetten om zichzelf te zijn en hun angsten niet de bovenhand laten te hebben. Cecilie werd geboren in Oslo, en zong al heel haar leven in verschillende koren en muzikaal theater. Op haar zesde werd ze geraakt door de musical ‘Phantom of the Opera’ met Michael Crawford en Sarah Brightman. Verder houdt ze van Celine Dion, The Corrs, Enya, Yiruma, Kenny G. en alles van Deep Purple tot en met opera. Ze zingt in een New Age stijl, die elementen van pop, folk en Keltische muziek in zich heeft. Haar thema’s zijn liefde, relaties, innerlijke gevoelens en de moeilijkheden die het leven met zich meebrengt. Haar stem doet me wat denken aan Celine Dion, want op opener ‘Tango’ haalt ze al krachtig uit. Op ‘Angels’ gaat over de kracht van de natuur, de energie rondom ons, enz. ‘Winter Night’ staat symbolisch voor het vinden van warmte in een soms kille wereld. Wanneer je verliefd bent past ‘The Spell’ bij jou. Mar wanneer het echter misgaat, ben je beter af met ‘My Heart Has Loved’. Alles bij mekaar, een leuk album, van een zangeres met een engelachtige stem, die fans van The Corrs, Sheryl Crow, Enya, Clannad en Alanis Morrissette zal interesseren. 

Patrick Van de Wiele (4)

Conceptalbum zouden niet meer passen in deze tijd van snel zappen, switchen, like-en deleten.  Jeff Johnson en Brian Dunning zijn een andere mening toegedaan.  Al dertig jaar componeren ze meditatieve new age gebaseerd op de Keltische muziek.  Nochtans begon voor Jeff alles in de progrock, een iets complexere muziekstijl.  Voor Eirlandia zocht het duo hun inspiratie bij Stephen R. Lawhead’s novelle ‘In The Region Of The Summer Stars’.  Zoals meestal werd het een volledig instrumentaal album dat best in zijn geheel wordt beluisterd.  Zweverige dwarsfluit of emo-viool op een traag slaperig bedje van gitaar en soft percussie.  En ook voorspelbaar de woordloze voice als sirene doorheen de engelenwolk.  Zelfs wanneer spooky sounds de fantasierijke sfeer bepalen, loop je niet weg van angst.  Eirlandia doet dus wat het belooft: het creëren van meditatieve rust.  Van enige originaliteit in het genre is totaal geen sprake.
 
Line-up:
 
Jeff Johnson (Keys, Percussion)
Brian Dunning (Flutes, Penny Whistles)
Wendy Goodwin (Violin)
Janet Marie Chvatal (Voice)
Phil Baker (Bass)
Roy Salmond (Guitar)
Eric Miller (Guitar)
Tim Ellis (Ebow Guitar)
​
Marino Serdons (2 ½)

​De natuur is de voornaamste inspiratiebron voor de Amerikaan Richard Noll. Hij componeert al zo’n 20 jaar zijn eigen songs, en neemt die ook op. Zo nam hij natuurgeluiden op in de bergen of langs rivieren en stromen van Noord Nieuw Mexico. Hij droeg bij tot de albums van zijn vrouw Shaina Noll, en is zijn levensdroom waar geworden, nl. zijn eigen debuut uitbrengen. De tracks op deze cd werden dan ook over de loop van 40 jaar gecomponeerd. Richard bespeelt keyboards, fluitjes en het E(lectronic) W(ind) I(nstrument). Zijn vrouw helpt met piano, en beiden zingen tevens. Verder draagt Gwen Franz bij met viola. Het resultaat zijn 8 tracks die verzachtend en meditatief werken, maar werkelijk mooi klinken. Ze kunnen behulpzaam zijn bij mijmeringen maar ook tijdens yoga of meditatie. Ze brengen je naar een plek waar je de batterijen weer kan opladen, na een drukke werkdag of gewoon om tot jezelf te komen. Ideaal om spiritueel bij te worden!

Patrick Van de Wiele (4)

Fluitiste Sherry Finzer kwam hier al aan bod met Tom Moore op de cd ‘Whispers from Silence’ (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/tom-moore-sherry-finzer-whispers-from-silence) en met Cass Anawaty onder het pseudoniem Majestica met de cd ‘Auriga to Orion’ (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/majestica-auriga-to-orion). Nu is ze samengegaan met collega fluitist Mark Holland als opvolger van hun Award winnende album ‘Flute Flight’. Het duo nodigde speciale gastmuzikanten uit, en dat zijn: Cory Edwards (piano gitaar, synthesizers), Will Clipman (percussie), Greg Maroney (piano), Peter Sterling (harp), Ken Verheecke (elektrische gitaar, synthesizers) en Ben von Harz (hand pan). Sherry koos voor concert C, alt, bas en contrabasfluiten, terwijl Mark het meer heeft voor wereld en Amerikaanse Indianen fluiten. Samen brengen ze rustige, ontspannen maar melodieuze muziek, zoals opener ‘Never Forgotten’, of de mooie titeltrack. Uiterst geschikt om bij te relaxen of op te mediteren.

Patrick Van de Wiele (4)

​De Amerikaanse gitarist Don Latarski is bekend voor zijn jazz en blues opnames. Hij is afkomstig uit de streek rond Detroit, maar leeft al sinds 1973 in Oregon. Op zijn tiende nam hij al gitaarlessen. Don stond al op het podium met Mason Williams, Bobby McFerrin, Charlie Baty, Paul deLay, en het Eugene Symphony Orchestra. Daarnaast bracht hij niet minder dan 14 albums uit, en schreef meer dan 20 boeken over gitaarspelen. Momenteel bekleedt hij de positie van “Head of Guitar Studies” aan de universiteit van Oregon, waar hij les geeft in theorie, jazz, funk, blues en opnametechnologie. En hij bezit de opnamestudio Crescent studio’s. Deze nieuwe cd wil hij terugschenken aan de natuur. Een reis doorheen het oostelijk deel van Oregon, Californië en Arizona inspireerde hem tot deze soundscapes. Daarbij staat ‘River Suite’ centraal, en bestaat dat uit 9 delen. Het is een auditieve reis zonder grenzen en creëert een stemming die ontspannend en vredevol werkt. 

Patrick Van de Wiele (3½)

Tientallen new age albums verschijnen per jaar, het ene al boeiender dan het andere.  Deze van Mysteries Of The Night werd, zoals de titel zegt, opgenomen in The Tank.  In Rangely Colorado, vlakbij de grens met Utah ligt op een heuvel een grote metalen tank.  Reeds in 1976 ontdekte men de uitzonderlijke klanken in dat plaatstalen monster. Pas in 2015 heeft men er een officieel soundcenter van gemaakt: The Tank Center For Sonic Arts. 
Mysterie Of The Night wordt gevormd door James Marienthal  met Indiaanse fluiten en Sarah Gibbons neemt de vocals en drums voor haar rekening.  Zachtjes beginnen de summiere tonen door de tank te zweven en te vibreren.  Overweldigt door reverb een enige ervaring moet het duo hebben gedacht en moest dus geregistreerd worden.  Je hoort hoe enkele lange noten zich onzichtbaar vermenigvuldigen en op de duur een eigen diepere en vollere klank produceren. Onvoorspelbaar en wonderbaarlijk.   Die stalen tube heeft een eigen frequentie die dan nog eens wijzigt met de relatieve vochtigheid en de temperatuur. De native tonen van James met de stem van Sarah worden op een natuurlijke wijze aangevuld tot een rustgevend muzikaal spectrum. Energie stroom en vibreert door je lijf. Muzikanten  aller landen, allen daarheen en experimenteer zelf!
 
Line-up:
James Marienthal (Native Flutes,Percussion)
Sarah Gibbons (Vocals, Hand Drums, Percussion)
 
Marino Serdons (3)