Category: Americana - KEYS AND CHORDS

The Wallflowers: Exit Wounds

5/9/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Maybe Your Heart's Not In It No More
Roots and Wings
I Hear The Ocean( When I Wanna Hear Trains)
The Dive Bar In My Heart
Darlin' Hold On
Move The River
I'll Let YouDown (But Will Not Give you Up)
Wrong End of the Spear
Who's That Man Walking 'Round My Garden
The Daylight Between Us

Website Artiest:
The Wallflowers

In 1990 richtte de zoon van Bob Dylan, Jakob, zijn eigen band The Wallflowers op. Niet zonder succes werd op enkele jaren tijd de halve Westerse wereld veroverd met het album ‘Bringing Down The Horse’. Tot en met 2010 verschenen er een zestal niet onaardige albums. En toen vond Jakob het tijd om solo te gaan en wat documentaires te draaien. Nu meer dan 10 jaren later verzamelde de singer-songwriter een verse band rond zijn figuur. ‘Exit Wounds’ pikt de draad van de oude muurbloempjes weer op. Tien songs schitterend geproduced door Butch Walker die ook bijdrages levert op gitaar en keyboard. Knap afgetekende melodielijnen met een nadruk op de verhalen van Jakob: een ode aan de mens met ontmoetingen en scheidingen als deel van het leven. Toch was het even wachten alvorens de kwaliteit van het album doordrong. Een eerste maal met de ballad ‘Darlin’ Hold On’ – haal de gsm zaklamp maar al boven – waarbij Shelby Lynn een deel van de vocals voor haar rekening neemt. Een tweede maal met ‘Who’s That Man Walking ‘Round My Garden’, een simpele rocker die energie geeft aan het album. Voldoende redenen om de schijf nogmaals af te spelen en een volledige onderdompeling in americana rock met plezier te ondergaan.
Exit Wounds pikt de draad terug op en groeit gestaag tijdens het beluisteren. Eigenlijk een solo album onder de noemer van The Wallflowers. Ook vader Bob kan fier zijn en de fans van weleer zullen het zeker smaken!

Line-up:
Jakob Dylan (Vocals, Guitar)
Butch Walker (Guitar, Keyboard, Percussion, Backing vocals)
Mark Stepro (Drums)
Whynot Jensveld (Bass)
Aaron Embry (Keyboards)
Val McCallum (Guitar)
Shelby Lynn (Vocals on track 1-5-7)
Brian Griffin (Drums on track 6)

Marino Serdons

Foto

Glad to hear Jakob Dylan in his comfort zone The Wallflowers. ‘Exit Wounds’ picks up the thread and grows each time as you listen. Father Bob can be proud and the fans of yesteryear will taste it!

Malcolm Holcombe: Tricks Of The Trade (Limited-Deluxe version)

30/8/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Money Train
Misery Loves Company
Into The Sunlight
Crazy Man Blues
Your Kin
Damn Rainy Day
Higher Ground
Good Intentions
On Tennessee Land
Lenora Cynthia
Tricks Of The Trade
Windows Of Amsterdam
Shaky Ground

Website Artiest:
Malcolm Holcombe

Met zijn rauwe bariton duwt troubadour Malcolm Holcombe ons met de neus op de feiten. De suprematie van de elite tegenover de overgrote meerderheid, de trucs van de foor die toegepast worden, met alle consequenties vandien, worden door Malcolm op de rooster en bloot gelegd.
‘Money Train’ en ‘Misery Loves Company’ laten niets aan de verbeelding over…het draait om geld in onze maatschappij. Het in 2018 verschenen album ‘Come Hell or High Water’ werd op deze site al bejubeld, en zijn recente ‘Tricks’ (toch al geschreven in 2019, doch nu pas in Europa verkrijgbaar op cd) moet absoluut niet onderdoen. De vagebond Malcolm laat zich op Tricks Of The Trade begeleiden door bassist/producer Dave Roe, diens zoon Jerry op drums en ‘longtime partner in crime’ Jared Tyler op dobro/mandolin/elektrische gitaar. Al grommend klaagt hij onrechtvaardigheid, armoede en machtsmisbruik aan…zonder belerend te zijn. Toch ook een sprankeltje positiviteit met “Into the sunlight we belong”.
Malcolm Holcombe groeide op in de Appalachen van North Carolina, niet onmiddellijk de meest luxueuze streek, en heeft de man letterlijk en figuurlijk getekend. En zie wat moois daaruit voortspruit! Niet alleen te ontdekken door de folkies, ook voor fans van Tom Waits en zelfs Captain Beefheart.

Marino Serdons

Foto

Once again Malcolm Holcombe rubs the truth in our face. He definitely is one of the best singer-songwriters of this century.

Banty Holler: Journeyman Songs

21/8/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Clementine
Hit This Chord
Alright
Get Stupid!
40
Color Of The Blues
Journeyman Reel
41
Sons Of Outrage
Grass
Take It From Me
Constantine

Website Artiest
Banty Holler

Banty Holler is allang geen onbekende meer in het roots-genre. Country, blues, Americana en alle aanverwante muziekstijlen, niets is hem nog vreemd. Singer-songwriter Neile H. Coe III aka Banty Holler werd geboren in Chicago maar verruilde de Windy City voor een avontuurlijk leven in Europa. Hij had diverse jobs in evenveel Europese steden tot hij in Den Haag aanbelandde. Als wereldburger en muzikaal troubadour waren zijn EP ’s ‘Tradition’ (2018) en vooral ‘Wired For Sound’ uit 2019 vrijwel meteen succesverhalen. Als volbloed Chicagoan is zijn ruw stemtimbre een recommandatie voor deze muzikale subcultuur. Nu vind Coe zijn soulmates in Gijsbert Diteweg (dobro), bassist Eric Kerns, drummer Arthur Bont, Willem van der Tuuk (elektrische gitaar) en Janos Koolen op banjo, mandoline en gitaren. Van de considerabele single ‘Clementine’ gaat het gezwind naar ‘Hit This Chord’. Opwindende banjotunes, swingende gitaarriffs en Banty’s ruwe stemtimbre zijn profitabel voor zijn beoogde countrysound. Het bluesy ‘Alright’ en de eigenzinnige akoestische rootssong ‘40’ divergeren met de Honky Tonk country begeesterde mandoline smartlap ‘Get Stupid!’ en de countryballade ‘Color Of The Blues’, de enige cover op de plaat met credits George Jones. Het instrumentale ‘Journeyman Reel’ contrasteert dan weer met het Americana geënthousiasmeerde ‘41’, de opzwepende boogie ‘Sons Of Outrage’ en de akoestische rootssong ‘Grass’, dat is ingekleurd met knappe slidegitaar. Van de weemoedige ballade ‘Take It from Me’ gaat het naar de outlaw country track ‘Constantine’. Een meer dan waardige afsluiter van een accorderend album.
‘Journeyman Songs’ is een plaat met een visie. Het geeft ons alweer een inkijk op Banty Holler’s rijkelijke folk, blues, rock en vooral country wereld. Hell yeah…!

Philip Verhaege

Foto

The album 'Journeyman Songs' is a record with a vision. It gives us another insight into Banty Holler's rich world that is inspired with folk, blues, rock and especially a lot of country. Exciting banjo tunes, swinging guitar riffs and Banty's raw vocal timbre are beneficial for his intended sound. Handsome..!

Yonder Boys: Acid Folk

8/8/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rabbit Song
Mumma's Boy
Eagle Song
ew Bohemians
The Great American Pussy Grab
Look at What You Done
High on a Mountain
Mosey On Down
House Carpenter
Il Pesce Spada

Website Artiest:
Yonder Boys

Berlijn, het mekka van de experimentele groepen die hun ei leggen zo groot als een Berliner bol. Uitgelezen in die creatieve metropool ontmoeten een Amerikaan, een Australiër en een Chileen elkaar. Het leest als een aanstormende grap ware het niet dat het trio hun folk instrumenten op elkaar afstemden en hun blue-grass americana sound uitprobeerden. Zo toch op hun EP uit 2018 (en nog steeds te verkrijgen aan 5€). Op hun full debuut Acid Folk swingt opener ‘Rabbit Song’ als een opgejaagde wombat door je boxen. De banjo ratelt, de viool ‘hapert’ en als soundscape vermoed je een didgeridoo in de Australische woestijn. Hevige banjo fingerpicking die verder draaft in ‘Mumma’s Boy’. ‘Eagle Song’ drijft gezapig op harmonieuze samenzang die we al enige tijd gewend zijn van Fleet Foxes. Misschien ligt het ook aan de producer Tucker Martine die o.a. The Decemberists en First Aid Kit al in zijn portfolio heeft zitten. In Beach Boys- stijl spotten de Yonder Boys met de Amerikaanse politici in ‘The Great American Pussy Grab’, een song die wegens expliciet taalgebruik in de US zeker niet op de radio mag. Dat de banjo zich uitermate leent voor snelheid bewijst ‘Look At What You Done’. Leuk is de harmonica en tuba in een experimenteel Dixieland nummer. Meer instrumentale uitspattingen in ‘Mosey On Down’; het trio haalt er een sax bij, speelt met de pianotoetsen en versiert atonaal op de achtergrond. Een traditional onder handen nemen is altijd leuk; de harmonieuze a-capella vocals in House Carpenter contrasteren schitterend met het deels experimentele blaaswerk. Nog meer creativiteit in afsluiter ‘Il Pesce Spada’. Yonder Boys gebruiken hun skills om naast traditionele muzieklijnen, een grappige toets aan te brengen in de uitvoeringen. En ja, dit zou je (bijna) kunnen bestempelen als acid folk.

Line-up:
Jason Serious (Vocals, Guitar)
David Stewart Ingleton (Vocals, Banjo)
Tomàs Peralta (Vocals, Banjo, Guitar, Mandolin, Bass, Keys, Drums)

Marino Serdons

Foto

Fresh and surprising bluegrass folk album with great harmonies and unexpected background sounds. Love it!

Steve Dawson: At The Bottom Of A Canyon In The Branches Of A Tree

7/8/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Is All There Is
Forgiveness Is Nothing Like I Thought It Would Be
The Spaces In Between
22 Rubber Bands
She Knew
Hard Time Friend
Beautiful Mathematics
Above The Falls
I Will Never Stop Being Sorry
Time To Remember
We Are Walking In A Forest
At The Bottom Of A Canyon In The Branches Of A Tree

Bonus Tracks:

You’re Trying Too Hard
However Long It Takes

Website Artiest:
Steve Dawson

Wanneer in de USA een officiële instantie je voor 10.000$ sponsort dan beteken je iets voor de maatschappij. Zo dacht ook de City of Chicago erover. Steve Dawson is geen onbekende in de regio met een uitstraling als americana folk singer-songwriter. Daarbovenop nog multi-instrumentalist met roots in jazz, folk, soul en blues. ‘At The Bottom Of A Canyon In The Branches Of A Tree’ is dan ook geen proefstuk, wel een album met verdieping in de human soul. Het album opent schitterend met ‘This Is All There Is’, een song over loslaten, volledig gezongen en ingespeeld door Steve Dawson. De typische Chicago folksongs op akoestische gitaar met wat fingerpicking and dromerige melodieën brengen rust en aandacht naar de lyrics. Als leerkracht Folk Music natuurlijk goed vertegenwoordigd op dit album. En melancholie zit vervat in bijna elke compositie. Verlies van zijn moeder in 2017 heeft de man getekend én aangezet tot herkenbare zelfreflectie. De met jazz keys ingeklede liedjes, zoals ‘Time To Remember’ met wurlitzer, neigen naar de seventies periode. Maar wie maalt daarom want sterk werk. De title track ‘At The Bottom…’ klinkt als een volwaardige Neil Young/CSN&Y in betere tijden, met een inbegrepen elektrische gitaarsolo. En die drive vinden we toch te weinig terug in zijn 14 songs.

Line-up:
Steve Dawson (Vocals, Guitars, Bass, Drums, Keys, Lap Steel, Percussion, Harmonium, Dulcimer, Accordion)

Alton Smith (Piano on track 6 -9)
Michael Miles (Banjo on track 3)
Diane Christiansen (Vocal on track 11)

Marino Serdons

Foto

Inspirational and soul sooting songs from a folk teacher who excels in profound americana.

Roger Chapman: Life In The Pond

19/7/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dark Side Of The Stairs
The Playtime Is Over
Nightmare #5
Rabbit Got The Gun
After The Rain
Having Us A Honeymoon
Snake
On Lavender Heights
Green As Guacamole (GAG)
Collar Turned Up
Naughty Child

Website Artiest:
Roger Chapman

Rauw en belegen zingt de nu 79-jarige Roger Chapman - alias Chappo - over zijn bekommernissen in de wereld. Als jonge zanger van de Britse sixties rockband Family (’66-’73) wist hij met vibrato het verschil te maken en de band een legendarisch statuut mee te geven. Zijn voorliefde ging toen al uit naar de Amerikaanse scène met Little Richard, Eddie Cochran en zelfs Ray Charles. In ’68 pende hij het gelauwerde album ‘Music In A Doll’s House’ bij elkaar, een album dat nooit verveelde. Met die ingesteldheid evolueerde hij naar de R&B band Streetwalkers (’74-’77) met een bleus/hardrock hit ‘Red Card’. In ’79 was het echter hoogtijd om solo te springen in de duisternis. Ettelijke decennia later,- met ups and downs in tal van releases, pendelend tussen de UK en Duitsland (waar hij op handen wordt gedragen), en een ongeloofwaardig afscheid rond 2013-, verrast de ‘the bard’ met een vermoedelijk laatste solo album Life In The Pond. Alive and kicking vist hij in zijn creatieve bluesy vijver. Met een groovy gitaar van vriend Geoff Whitehorn (die we nog kennen van Procol Harum) en de sequencing/keys van Poli Palmer (uit zijn Family periode) laat Roger Chapman zijn ruwe Joe Cocker-voice los in 11 diverse songs. Ondanks (of dankzij?) zijn rake lyrics swingen de nummers richting dansvloer. ‘Rabit Got The Gun’s’ flirt met soul-funk-blues en Zappa-tesque toonladders. ‘After The Rain’ verzekert zich als een hitgevoelige bluessong. En in ‘Having Us A Honeymoon’ zit aanstekelijke honky-tonk piano, viool en mondharmonica. Tedere tearjerker ‘On Lavender Heights’ valt op door het Tom Waits gehalte. Slotnummer ‘Naughty Child’ reflecteert dan weer Roger’s verleden, pure nostalgie.
Roger Chapman’s liefde voor americana én de Family invloeden (Palmer als co-producer) maken van ‘Life In The Pond’ een uitzonderlijk sterk album. Uit op het Duitse Ruf Records.

Line-up:
Roger Chapman (Vocals, Lyrics)
Poli Palmer (Sequencing, Overdubs, Vibes & Keys)
Geoff Whitehorn (Guitars on tracks 2-9-10)

Marino Serdons

Foto

Strong album from the 79 years old ‘bard’ Roger Chapman. Almost six decades of being a rocksinger results in releasing one of his best albums. Strongly recommended!

The Hello Darlins: Go By Feel

13/7/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Catch That Train
Lonely In Las Vegas
Go By Feel
Aberdeen
Still Waters
Mountain Time
Smokin Gun
Never Get Over You
Prayer For A Sparrow
Where You Are
Farewell River Rouge

Website Artiest:
The Hello Darlins

Ook bij de Canadese americana ‘supergroep’ ‘The Hello Darlins’ is de vreugde na twee jaren corona ook ver te zoeken. Hun rootsmuziek bulkt van negatieve bedenkingen en zelf zou ik mij ook eenzaam voelen in Las Vegas. Of zangeres Candace Lacina zou tot het gezelschap moeten behoren en bekoren. Een schitterende geschoolde voice/schrijverstalent dat in combinatie met de gerenommeerde sessiemuzikanten Mike Little (keyboards) en Murray Pulver (Guitars) eenzame innige hoogtes bereikt. Luister eens naar de title track ‘Go By Feel’ met een oude Hammond en Wurlitzer op de achtergrond. Eerlijk en spontaan vertolkt de band haar edel doel. Elf intieme songs, ballads en roots, sterk beïnvloed door gospel en country, die slechts zelden de rock (‘Mountain Time’) opzoeken. De band doet het goed op Spotify, ligt ook goed in het gehoor. Enkele favorieten: opener ‘Catch That Train’ en de potentiële hit ‘Smokin Gun’. De balans van trage en snellere songs zit jammer genoeg niet lekker op het album. De band kreeg de steun van Calgary Development en Alberta Foundation for the Arts, een bewijs dat je met The Hello Darlins goed zit!

Marino Serdons

Foto

Candace has the perfect voice, the talented musicians the right skills to guide in her intimacy.

Afton Wolfe: Kings For Sale

7/7/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Paper Piano
Carpenter
Dirty Girl
About My Falling
Cemetery Blues
Mrs. Ernst’s Piano
Fault Lines
Steel Wires
O’Magnolia

Website Artiest:
Afton Wolfe

Afton Wolfe’s roots liggen in Mississippi, de bakermat van de blues. Nochtans startte hij eind jaren ’90 met pop en rock in diverse bands en smokkelde wat later blues, country en jazz in zijn voorkeuren. Kings For Sale is zijn eerste solo album en draagt alle kenmerken van zijn verleden. Blues in al zijn vormen, van cajun tot zydeco over gospel, Afton Wolfe schrapte en schaafde aan Kings For Sale om de perfecte plaat te kunnen uitbrengen. Onmiskenbaar doet Afton’s stemtimbre denken aan Tom Waits. Zo opent het album met ‘Paper Piano’, een meezinger/trapper met een sax, trombone en trompet in de gelederen. Geen americana/rootsplaat zonder pedalsteel: ‘Carpenter’ sluimert verder doorheen zijn persoonlijk verhaal. En het old school ‘Dirty Girl’ laat de swamp blues herleven met de zuigende harmonica van Cary Hudson en wat zydeco/cajun kopersmeersel tussen de rauwe zang van Afton. Afton Wolfe slaagt in zijn opzet om de aandacht gaande te houden met zijn pianoballade ‘About My Falling’, op de achtergrond weer die gedempte trompet. En dan duwt hij het distortionpedaal in voor een darkrock ‘Cemetery Blues’. Om dan zijn storyteller’s talent (over een pianolerares) te tonen in een theatraal ‘Mrs Ernst’s Piano’. Een piano die hij zelf bespeelt in ‘Fault Lines’, een cover van E.H. Puckett en niet het meest opbeurende nummer. Geef dan maar zijn eigen composities, zoals ‘Steel Wires’: rijkelijk gestoffeerd en 7 minuten vol emotie. Ook met ‘O’ Magnolia’ bewijst Afton Wolfe iets uit de gospel te hebben geleerd: een eerbetoon aan Mississippi ‘The Magnolia State’.
Nu uit op vinyl en cd bij Grandiflora Records (wat ook weer verwijst naar de Magnolia) en een absolute aanrader.

Line-up:
Afton Wolfe (Vocals, Guitars, Piano)
Mike Stokes (Bass)
Tommy Stangroom (Drums)
Ben Babylon (Piano, Keys)
Seth Fox (Sax)
Joey Dykes (Trombone)
Blaise Hearn (Trumpet)
Patricia Billings, Laura Rabell (vocals)

Marino Serdons

Foto

Afton Wolfe’s own compositions are even better than the few covers he plays. Kings For Sale is a great album with a interesting diversity in songs.

Rachel Baiman: Cycles

24/6/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cycles
Joke’s On Me
Rust Belt Fields
Wyoming Wildflowers
When You Bloom (Colorado)
Hope It Hurts
Young Love
Ships In The Night
No Good Time For Dying
The Distance

Website Artiest:
Rachel Baiman
10 String Symphony

De violiste/gitariste singer-songwriter Rachel Baiman (met een traan op de hoesfoto) zingt over de cyclussen in ons leven: geboorte-dood, vooruit-achteruit(gang), de ups en downs in relaties,…niet zwaar, wel realistisch. ‘Cycles’ is een zeer toegankelijk en genietbaar album geworden. Op haar 18de van Chicago naar Nashville verhuisd én blijven plakken in de americana stad bij uitstek. Vroeger als blue grass fiddler, de laatste jaren een roots zoeker en nog altijd een duo in 10 String Symphony. Rachel Baiman legt in haar nieuwe solo album de nadruk op een onberispelijke uitvoering van eigen zang. De vrouwelijke storyteller met een heldere stem, akoestische gitaar en een toegankelijke boodschap in haar songs. Politiek engagement, ja, maar niet overheersend, heel menselijk. Americana, ja, maar zonder de folksinger te verwaarlozen. Tien songs uit de pen van Rachel en co-producer Olivia Hally, zonder uitschieters want allemaal van een zelfde hoog niveau. Als fan van de oude garde Janis Ian, Carole King, en ook het recentere Fleet Foxes of Karen Elson mag je dit roots/folk album zeker niet negeren.
Cycles werd opgenomen in Australië en met lokale sessiemuzikanten, ver weg van de gebruikelijke Nashville invloeden: een hoorbare meerwaarde! Uit op Signature Sounds Recordings.
Begin september vertoeft Rachel Baiman voor een weekje concerten in de UK. Doe de oversteek!

Line-up:
Rachel Baiman (Vocals, Acoustic Guitar, Fiddle, Banjo, Strings)
Olivia Hally (Vocals, Acoustic Guitar, Bass, Piano)
Bree Hartley (Drums)
Cy Winstanley, Josh Oliver (Vocals, Electric Guitar)
Dan Watkins (Vocals and acoustic guitar on Rust Belt Fields)
Maggie Rigby, Dan Parsons (Vocals)

Marino Serdons

Foto

A balanced well-performed album with ‘all ten good songs’.

Ellen Foley: Fighting Words

18/6/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Are You Good Enough
I’m Jst Happy to Be Here
I Call My Pain By Your Name
I Found A Love
I’ll Be True
Come On Love
Fill Your Cup
This Won’t Last Forever
Leave Him Janie
Heaven Can Wait

Website Artiest:
Ellen Foley

Film, theater, tv, muziek…de rijkelijke cataloog van de New Yorkse zangeres Ellen Foley oogt mooi.
Het jaar 1990 zou echter zonder het te beseffen een mijlpaal betekenen in haar persoonlijke geschiedenis. In dat jaar trouwde ze met schrijver Doug Bernstein en ging automatisch haar aandacht meer naar gezin en kinderen. Daarvoor schitterde ze op Broadway, werkte samen met o.a. The Clash (+ pittige relatie met Mick Jones), Joe Jackson, Mick Ronson…allemaal te danken aan de wereldhit van Meat Loaf (‘Paradise by the dashboard light’). Een creatieve periode met 3 solo albums en een veelvoud aan relaties op haar palmares. Het huwelijk bracht redding en rust. Tot in 2013 haar vierde album (About Time) verscheen. De niet gemakkelijke return van een rockster. Op 70-jarige leeftijd durft ze nu haar vijfde album ‘Fighting Words’ presenteren. Een album met classic rocksongs en –ballads. Songwriter van dienst is nog steeds Paul Foglino, onterecht jaloers op Bob Dylan. Foglino pende een tiental songs voor Ellen Foley die maar wat blij was om haar persoonlijke ervaringen verwoordt en gecomponeerd te zien. De energie in stem en lijf en leden doet de rest op ‘Fighting Words’. Nochtans start het album niet al te sterk met een classic rocksong ‘Are You Good Enough’ dat bol staat van oude clichés in ritme en melodie. Gelukkig gaat het de goede richting uit met een soulvol ‘Be Nice’ en de single ‘I’m Just Happy to Be Here’, een up-tempo rocker gezongen in duet met vriendin Karla DeVito (waarmee ze ook zong bij Meat Loaf). Nadien volgen een paar typische americana songs waarbij de al dan niet beroemde sessiemuzikanten (bassist C.P. Roth, drummer Steve Goulding, gitaristen Slim Simon en Paul Foglino himself) geen verschil maken. Eveneens jammer om Ellen Foleys huidige zangbeperking vast te stellen in ‘Fill Your Cup’. De leeftijd eist haar tol. Toch staan op ‘Fighting Words’ voldoende knappe songs om mee te neuriën. En met de herneming van Meat Loaf’s ‘Heaven Can Wait’ komt het vakmanschap van componist Jim Steinman en Ellen’s talent nog eens bovendrijven. Releasedatum 6 augustus 2021 gevolgd door een tour doorheen Europa in 2022.

Line-up:
Slim Simon, Michael Jung, Paul Foglino, Stephen B. Antonakos (Guitars)
C.P. Roth, Mark Ettinger(Bass, Keyboards)
Steve Goulding (Drums)
Karla DeVito, Ula Hedwig, Rachelle Garniez (Vocals)

Marino Serdons

Foto

Ellen Foley hasn’t lost her powerful voice nor her inexhaustable energy and fights with memories in a remarkable way.

Paul Handyside: Loveless Town

13/6/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Loveless Town
Light Of My Life
Not In My Name
Only You
Lonesome Touch
Lord, Show Yourself
Hartley Pit Catastrophe
New Frontier
Deepest Love
Don’t Let Your Heart Be A Hotel
Someone Like You

Website Artiest:
Paul Handyside

Gepokt en gemazeld in alt-country/indie rock ging Paul Handyside in 2006 solo. Zijn verleden met de succesrijke band Hurrah! schudde hij van zich af. Een gestage ommekeer naar melancholie. De singer-songwriter uit Newcastle speelt op zijn vierde solo album Loveless Town een mix van folk, dark country en americana. Een zekere zwaarmoedigheid is hem blijkbaar niet vreemd. Ook op de vorige albums Wayward Son (2013) en Tide, Timber and Grain (2016) versnelt zelden ritme of zang. De Brit schittert vooral in de pure Engelse folksongs, met wat fingerpicking gitaar en traditionele vocals (o.a. ’Hartley Pit Catastrophe’). Enig positief lichtpuntje wel met de indie song ‘Lord, Show Yourself’ en met het gospel-achtige ‘Not In My Name’. De americana touch die hij toevoegt met lap steel (door Rob Tickell) en banjo (van David Porthouse) laat de americana songs (zoals ook ‘New Frontier’) wat opleven doch (weeral) zonder zijn eigen Britse roots te kunnen verbergen. Eindigend met een crooner als ‘Someone Like You’ geeft gelukkig een sprankeltje hoop. Hoor jij ook een Frank Sinatra bij benadering?
Loveless Town is een diep luisteralbum waarbij je je best even laat meesleuren met zijn lyrics. Leuk dat deze afgedrukt werden in het klaphoesje. Doch absoluut niet noodzakelijk door de zuivere articulatie van deze getalenteerde singer-songwriter.
Het album is uit op Malady Music en verkrijgbaar via bandcamp.

Line-up:
Paul Handyside (Vocals, Ac & Electr. Guitar, Piano, Organ, Harmonica, Percussion)
Rob Tickell (Dobro, lap Steel, Weissenborn, Electr. Guitar, Bass Guitar, Percussion)
David Porthouse (Double Bass,Melodeon, Banjo, Percussion)

Marino Serdons

Foto

Deep melancholic dark folk album with a touch of americana.

Rob Lutes: Come Around

26/5/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Knives
Lightning
That Bird Has My Wings
Come Around
Work of Art
In My Time Of Dyin’
Fisherman’s Rest
Shediac Bridge
Amsterdam
Waiting For You
By And By
Away

Website Artiest:
Rob Lutes

Fingerpicking gitarist Rob Lutes imponeert voor de achtste maal met roots/americana songs uit Canada. Een singer-songwriter van het zuiverste ras met veel aandacht voor de lyrics. Zijn ietwat hese stem onderzoekt liefde en verlies, reist naar verre bestemmingen, graaft in het verleden en geeft ook hoop. Het zijn vooral de intieme akoestische songs, ondersteunt met wat piano en soft percussion, zoals het lieflijke ‘Come Around’, die een onsterfelijk allure krijgen. Niet dat de typische americana songs, aangedikt met Wurlitzer (Lightning, Work of Art) geen bestaansrecht mogen hebben. Rob Lutes bewijst tevens dat een laag stemtimbre perfect het contrast kan aangaan met de eigen hogere regionen en een song op die wijze doet openbloeien. Gooi daar nog een vettig bluesgitaartje tussen en ‘In My Time Of Dyin’ prijkt hoog in de ranking. Het zou spijkers op laag water zoeken zijn om een mindere song aan te duiden op Come Around. Elke compositie heeft haar eigen aantrekkingskracht en door de opnames (noodgedwongen door corona) te verspreiden over 6 studio’s sluipt er een nauwelijks merkbare variatie in. Zonder afbreuk te doen aan de eenheid van het album. Rob Lutes mag zich rekenen tot de upperclass van singer-songwriters. Een luisterbeurt waard!

Line-up:
Rob Lutes (Acoustic Guitar, Vocals)
Rob MacDonald (Acoustic and Electric Guitars, Dobro, Mandolin)
Solon McDade (Bass)
Mario Telaro (Drums and Percussion)
Bob Stagg (Piano, Wurlitzer, Organ)
Annabelle Chvostek, Kim Richardson (Backing Vocals)

Marino Serdons

Foto

Rob Lutes is a fantastic songwriter and a fine guitar picker. Skills that impress. Come around to enjoy.

Annie Keating: Bristol County Tides

12/5/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Third Street
Kindred Spirit
Marigold
Nobody Knows
Blue Moon Tide
Half Mast
High Tide
Kindness
Hank’s Saloon
Song For A Friend
Doris
Bittersweet
Lucky 13
Shades Of Blue
Goodbye

Website Artiest:
Annie Keating

Wanneer je Joe Jackson’s gitarist kunt strikken om je album te producen én de gitaarpartijen in te spelen, en de keyboardman van Crosby Stills & Nash op orgel en piano laat tokkelen, dan moet je wel klasse hebben. Bristol County Tides is het achtste full album van de in Brooklyn wonende storyteller Annie Keating. Haar inspiratie ontstond deze maal in het verdronken land rond de kuststadjes van New England. Bluesgetinte americana songs die muzikale begeleiding krijgen van een 6-snarige bariton gitaar en een intrinsiek Hammond orgel. Sterke opener met de upbeat song ‘Third Street’. Krachtig ook in ‘Blue Moon Tide’ en ‘Lucky 13’. Andere songs zinken weg in slowbeat verhalen die teveel melancholie willen opwekken, je hoort het al aan de toonladder. De grote kracht van dit album komt toch van de begeleidende muzikanten die een substantiële bijdrage leveren en de songs pimpen. Annie Keating wordt wel eens vergeleken met Lucinda Williams en Emmylou Harris, feit is dat ze de betere traditionele americana levert. Met flair weeft ze soul en emotie tot een zacht tapijt. Leg je neer en geniet van de tijden (‘Song For A Friend’).

Line-up:
Teddy Kumpel (6 and 12 string guitars, Baritone Guitar, Mandolin, Bass)
Todd Caldwell (Organ, Piano, Melodica, Accordiaphone)
Steve Williams (Drums, Percussion)
Annie Keating (Lead Vocals, Acoustic Guitar)

Marino Serdons

Foto

Lay down on a sandy beach and watch the tides, Annie Keating will be your melancholic companion.

Bob Bradschaw: The Ghost Light

29/4/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Songs On The Radio
Dream
Gone
Blue
Come Back Baby
She’s Gone For Good
21st Century Blues
Sideways
Light Of The Moon
In The Dark
Niagara Barrel Ride Blues

Website Artiest:
Bob Bradshaw

Aanleiding voor het nieuwe album van deze Ierse storyteller is de covid 19 sluiting van theaters. In de verduisterde zalen blijft één enkel peertje branden om de geesten te sussen voor de ontbrekende performers. De Ierse zanger/gitarist vult die onwezenlijke leegte in met een 11-tal eclectische songs verzamelt voor release op 30 april. Als schrijver/journalist pende Bob Bradshaw al heel wat verhaaltjes bij elkaar. Geen persoonlijke ontboezemingen, wel verzonnen literaire verhalen. Met behulp van zijn jarenlange straatervaring als busker weet hij die teksten muzikaal mooi te omkaderen. Dat lukte al goed met zijn in2019 verschenen ‘Queen Of The West’ album, dat meer een conceptalbum was (zie recensie op deze site). Iers van geboorte, uitgezworven over de wereld, vertoefd in New York en San Francisco, uiteindelijk beland in Boston (New England) zoals zovele landgenoten. Niet verwonderlijk dat de americana sound (zoals jullie al lang weten een mix van folk, country en blues) sterk doorsijpelt met fiddle en pedal steel. Toch durft hij ook (via James Rohr) een Hammond B3 orgel toevoegen in de knappe shuffle ‘Gone’. Zijn emotioneel stemtimbre komt schitterend tot zijn recht in het met viool versterkte ‘Blue’, melancholisch zoals Bob Dylan het vroeger bracht in Sara. Vergelijkingen zijn altijd gevaarlijk. Bij het vorige album vergeleek ik zijn stem wel eens met die van Elvis Costello. Terwijl ik nu in ‘Come Back Baby’ het timbre van Eddie Vedder hoor. Vergeet het allemaal want het duidt alleen maar op de veelzijdigheid van Bob Bradshaw. Van crooner over troubadour tot rocker. Luister maar naar ‘21st Century Blues’, de rock ’n roll dicht bij Bob Dylan’s ‘Homesick Blues’. Okee, daar gaan we weer. Vergeet het maar, Bob Bradshaw is van alle markten thuis en levert met The Ghost Light een mooi gevarieerd album af. Ondertussen schalt ‘Sideways’ door de boxen, met de Argentijn Francisco Martinez op bandoneon (soort accordeon) waarin je ook een tango ritme herkent. En zo val ik van de enige verrassing in de andere, jullie dus ook. Zeker weten!

Marino Serdons

Foto

I fell from one surprise into another: strong lyrics, varied musical lines and sincere emotions. From waltz tango folk americana to rock: Bob Bradshaw proves to be an all-round singer-songwriter. You will love it!

The Secret Combination: Finally

10/4/2021

Foto

DEAIL ALBUM

Tracks:

No t A Day Goes By
3 Minutes
You Know And I Know
In The Still Of The Night
Room No.5
Everything By Now
You Can Do Better
Mr. Mailman
A Trap So Tender
Considering You
Ain't No Crime
Rainy Day Parade
My Lovin' Right
Real Love

Website Artiest:
Coast to coast Records

Finally is hopelijk niet het laatste album van de Nederlandse americana band The Secret Combination. Wel markeert het de 20ste verjaardag van de band. Toch had ik er nog nooit van gehoord. Zo zie je maar hoe relatief succes is. De vele ingetogen songs veroverden in al die jaren de Nederlandse harten. Gelukkig durft het zestal af en toe de registers opentrekken en zelfs een funky switch, rock’n roll ritme of virtuoos snarenwerk toevoegen. En dat countryrock nauw aan het hart ligt, wordt bekrachtigd met de pedalsteel van Johan (JJ) Jansen. Finally is pas het vijfde album, wat traagheid doch ook degelijkheid laat vermoeden. Singer-songwriter Jeff Mitchell neemt zijn tijd en raadpleegt de collega’s alvorens een definitieve versie in te spelen. Veertien songs op 2 cd’s/lp’s met voor mij ‘Real Love’ als knapste compositie. Naast het ruime assortiment aan stijlen valt deze verzameling van de laatste twintig jaren vooral op door het artwork waarin vinyl of cd werden verpakt. Kunstenaar Jeroen van Merwijk, blijkbaar onlangs overleden, tekende de hoes vol met schitterende mythisch gerelateerde afbeeldingen. Om het juweeltje volledig te maken vind je in de cd ook nog een booklet van 32 pg. met de lyrics en nog meer moois van Jeroen van Merwijk.
The Secret Combination beroert hun en onze snaren. Finally is een album dat je meermaals zal beluisteren en waarbij een verguisde of vergeten song van gisteren je favoriet wordt de volgende dag. En dat duidt dan weer op kwaliteit!

Line-up:
Jeff Mitchell (Lead Vocals)
Toni Peroni (Drums)
Chip Visser (Bass & Vocals)
René van Barneveld (Guitars)
Johan (JJ) Jansen (Pedalsteel)
Robin van Vliet (Keyboards, Percussion & Vocals)

Marino Serdons

Foto

European americana shows more punch and emotion. The Secret Combination take their time to compose decent songs that touch your heart. Strong album!

Ben De La Cour: Shadow Land

1/4/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

God’s Only Son
High Heels Down The Holler
The Last Chance Farm
In God We Trust….All Others Pay Cash
Amazing Grace (Slight Return)
Shadowland
The Basin Lounge
Swan Aive
From Now On
Anderson’s Small Ritual
Harmless Indian Blues
Valley Of The Moon

Website Artiest:
Ben De La Cour

In 2018 waren we al euforisch over het album The High Cost Of Living Strange, met zijn recente americanoir album Shadow Land, overstijgt de voormalige outlaw alle verwachtingen.
‘God’s Only Son’ rooft Ennio Morricone tonen uit de bank van een westerndorp, terwijl een weerbarstige viool in ‘High Heels Down The Holler’ zijn doomstijl bekrachtigt. Zoals steeds staan er verschillende fingerpicking troubadour songs op dit vierde album. Opgenomen in Winnipeg, en niet in thuishaven Nashville…een beetje ‘wringbos’ of ‘eigengereid’. Het resultaat oort zeker zo goed. Ooit vertelde iemand hem tussen pot en overtollige pinten dat hij een schitterende singer-songwriter is, wat uiteindelijk bewaarheid wordt in al zijn songs. Songs gebaseerd op zijn eigen harde leven met arrestaties, verslavingen, ontwenningskuren. Lovenswaardig hoe Ben De La Cour iedere maal moedig opstaat na een diepe val. Muzikaal wordt hij er rijker en diepzinniger op. Met ‘Basin Lounge’ doet hij eventuele zwaarwichtigheid vergeten met up-tempo boogie woogie piano. En walst hij verder met ‘Swan Dive’. Met ‘Harmless Indian Medicine Blues’ ontpopt een gekwelde rockende ziel onder invloed. Een schitterende song trouwens als inleiding voor ‘Valley Of The Moon’ over pshychose. De indringende zang en trillende cello doet je huiveren. Herken de Leonard Cohen stijl.
Het album Shadow Land verscheen bijna een jaar geleden op Flour Sack Cape Records en belandde nu pas op in mijn brievenbus. Gelukkig, want één van de mooiste americana albums van deze eeuw.

Line-up:
Ben De La Cour (Vocals, Acoustic-Electric-Slide-Twelve String Guitar, Mandolin, Wurlitzer)
Alex De La Cour (Drums)
Scott Nolan (Bass, Tenor and Elect. Guitar, Percussion, Synthesizer, Wurlitzer)
Joanna Miller (Drums, Percussion)
Julian Bradford (Upright Bass, Cello)
Jeremy Rusu (Piano, Mandolin, Accordion)
Paul Balcain (Sax, Clarinet)
Andrina Turenne, Cory Wolchuk (Vocals)

Marino Serdons

Foto

Dark and deep songs, but honest and sincere. One of the best albums of 2020. Just love it!

Son Of The Velvet Rat: Solitary Company

30/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Alicia
Solitary Company
Stardust
When the Lights Go Down
Beautiful Disarray
11 & 9
The Waterlily & the Dragonfly
The Only Child
The Ferris Wheel
Remember Me

Website Artiest:
Son Of A Velvet Rat

Son Of The Velvet Rat is eigenlijk een Oostenrijks echtpaar dat woont in de regio van Joshua Tree Californië. Hun ‘folk noir americana’ zit dan ook vol met woestijnstof. Wat de hese zang van Georg Altziebler verklaart. Eega Heike Binder ontfermt zich over haar theremin (je weet wel dat elektronisch instrument met antennes) en begeleidend orgelwerk. Vrolijk zal je niet worden van de soms zwaarmoedige teksten, duister en met een dubbele (persoonlijke) bodem. Georg kan je dan ook klasseren onder de americana singer-songwriters zoals Tom Waits en Townes von Zandt. En dat hij wat maten pikt van Donovan’ s Hurdy Gurdy Man in ‘The Only Child’ wordt hem vergeven. Het duo is niet aan hun proefstuk toe want ‘Solitary Company ‘ is al hun 9de album. Ooit is Georg Altziebler zelfs bestempeld als de beste Oostenrijkse singer-songwriter aller tijden. Hun verblijf tussen de zandstormen laat natuurlijk ook sporen na in de muziekstijl. De alt-country van americana krijgt er een creatief laagje ‘European style’ bij geserveerd. Een eigen unieke benadering en stijl.
Luister alvast naar bijgevoegd fragment ‘Beautiful Disarray’.

Marino Serdons

Foto

Don’t take the lyrics of Georg Altziebler for granted. With few words he tells a whole (personal) story. If you love Townes von Zandt, Bob Dylan or Tom Waits….Georg Altziebler follows in their footsteps.

David Massey: Island Creek

28/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Island Creek
Demon Wind
Long Long Time
Don’t Know Where I’d Be
Curtain Drawn
Fight Finished

Website Artiest:
David Massey

Twee honden (labradoedels?) en covid-19 verhinderen singer-songwriter David Massey om Washington DC te verlaten. En als we hem mogen geloven zullen we ons ook in de toekomst moeten tevreden stellen met een fysieke drager of streaming van zijn doorleefde songs. Island Creek is zijn vijfde album, een EP met 6 songs die het keurmerk van de Mark Knopfler gitaarsound dragen. De titelsong ‘Island Creek’ is echter een typische folksong met akoestische gitaar en pianobegeleiding, aangevuld met wat strelende cello. ‘Demon Wind’ kon zo uit de Dire Straits stal komen, het vingerspel van een zekere Jay Bird, die zelf ook een mooie solo-carrère uitbouwd met alt-country.
Terug naar David Massey met het up-tempo ‘Long Long Time’, een meezinger van jewelste. Wie van pedal steel houdt, zit goed met ‘Don’t Know Where I’d Be’ waarin David schittert als een storyteller. Een meeslepende melodie met wat folkie mandoline. ‘Curtain Drawn’ start instrumentaal sterk met het slagwerk van Eric Selby (om te onthouden). Hoe meer je luistert, hoe meer Dire Straits én Bob Dylan elementen je terug vindt. In tegenstelling tot de slotsong ‘Fight Finished’ dat een leuke uitstraling nalaat. David Massey mag dan al ‘retired’ zijn, rusten doet hij niet. Blijkbaar kan hij zich nu ten volle uitleven en…wij meegenieten (op cd of digitaal natuurlijk). Wel sporadische gigs in de plaatselijke clubs. Ben je in de buurt van Washington, kijk dan zeker even naar zijn kalender.

Line-up:
David Massey (Lead Vocals, Acoustic Rythm Guitar)
Jay Byrd (Electric Guitars, Twelve String Ac. Guitar)
Kirsten Jones (Cello)
Zan McLeod (Mandolin, Percussion)
Casey O’Neal (Pedal Steel)
Bill Starks (Keyboards)
Bruce Swaim (Sax)
Fred Travers (Dobro)
Eric Selby, Antoine Sanfuentes (Drums)
Jim Robeson (Bass)

Marino Serdons

Foto

Six beautiful songs on Island Creek. David Massey isn’t a prolific writer but he always impresses with immersive melodies and interesting stories.

Brigitte DeMeyer: Seeker

27/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

All The Blue
Cat Man Do
Salt Of The Earth
Louisiana
Calamity Gone
Already In
Ain’t No Mister
Wishbone
Seeker
Roots And Wings And Bones

Website Artiest:
Brigitte DeMeyer

Bitterzoet en vertederend zingt de Amerikaanse Brigitte DeMeyer over het harde leven. Na enkele persoonlijke tegenslagen, sterfgevallen en accidenten, verdeelt ze haar tijd tussen San Francisco en Nashville. Een zoektocht om vriendschappen te bewaren en een weg te vinden in de zo verschillende muziekscène. Seeker kan dan ook niet toepasselijker voor haar achtste album. In samenwerking met pianist Jano Rix vloeiden er een tiental songs naar de soundmixer Trina Shoemaker. Jano’s toetsen – niet gespeend van blues en jazz akkoorden - , samen met de emotionele soul in Brigitte’s voice en de aanwezige upright bass van Chris Wood of Viktor Krauss, maken van dit album een rustige en toch indringende spiegel. Subtiel en evocatieve muzikale begeleiding die de aandacht verlegt naar de lyrics (cd zonder booklet, zonder lyrics).
Elementen van Janis Ian, Carole King en Bonnie Raitt doen niks af van de eigenheid. Integendeel, het versterkt alleen maar het duo Jano Rix en Brigitte DeMeyer in originele americana!

Line-up:
Brigittte DeMeyer (Vocals)
Jano Rix (Piano, Organ, Drums, Shuitar, Vocals)
Ted Pecchio (Acoustic and Electric Bass)
Kris Donegan (Acoustic And Electric Guitar)
JP Ruggieri (Ac. & Electric Guitar, Pedal Steel)
Chris Wood, Viktor Krauss (Upright Bass and Elect. Bass)

Marino Serdons

Foto

Emotional content from the inner soul, performed with honest skills. Jano Rix and Brigitte DeMeyer forms the perfect duo. Keep it alive!

David Olney & Anana Kaye: Whispers And Sighs

22/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Station (Prelude)
My Favorite Goodbye
My Last Dream of You
Lie to Me, Angel
Thank You Note
Behind Your Smile
Why Can’t We Get This Right?
Sideview (Interlude)
Last Days of Rome
Whispers and Sighs
The World We Used to Know
Tennessee Moon (3:52)
The Great Manzini (Disappearing Act)

Website Artiest:
David Olney

December 2019 schreef singer-songwriter David Olney “ We have no idea where the songs come from, but they bring a peace of mind like an old photograph of home, wherever that may be”. Een maand later hakte een hartaanval fataal in. Zijn laatste album ‘Whispers And Sighs’ was zo goed als klaar, 13 americana songs geschreven samen met zangeres/keyboardist Anana Kaye en haar man gitarist Irakli Gabriel. David Olney zingt zoals gewoonlijk met prachtige bariton stem doorheen zijn lange grijze baard op een indrukwekkend ‘My Favorite Goodbye’ (zie video). Dan hoor je waarom Townes Von Zandt hem hoog inschatte. Sfeervolle melancholische piano en vioolbegeleiding maakt de song helemaal af. Waarheidsgetrouwe rock in ‘Lie To Me, Angel’ laat de veelzijdige (en theatrale) kant horen van een man die te vroeg heen ging. Voelde hij zijn einde naderen?
Ook Anana neemt veel zangpartijen voor haar rekening met een hese rokerige stem. Zoals in de met sax opgesmukte ‘Last Days Of Rome’. Knap ook de titelsong ‘Whispers And Sighs’ waarin violist Derek Pell zijn gevoeligste snaar aanstrijkt. De bijdrage van de gekende bassist Chris Donohue uit Nashville, in een ver verleden het podium gedeeld met Donovan, Emmylou Harris, Elvis Costello, enz., mag niet overdreven worden. De grote diversiteit van folk over ballads en rock naar americana is vooral te danken aan het duo Anana en Irakli.
Het album eindigt met een zwanezang zoals Leonard Cohen in parlando zong: ‘The Great Manzine’ met trillende stem gebracht door een onvergetelijke David Olney. Hij had een zwak voor Nederland, kwam er regelmatig voor concerten en opnames. We zullen hem missen!

Line-up:
David Olney (Lead and Backing Vocals, Acoustic Guitar)
Anana Kaye (Lead and Backing Vocals, Piano, Keyboards, String and Vocal Arrangements, Melodica)
Irakli Gabriel (Acoustic and Electric Guitars, Arrangements)

Chris Benelli (Drums, Percussion)
Dan Seymour, Chris Donohue, Seth Ondracek (Bass)
Austin Hoke (Cello)
Derek Pell (Violin)

Marino Serdons

Foto

I already miss the melancholic voice. Apparently ‘Whispers And Sighs’ appears to be his swan song unintentionally. After all, a nice ending of a long and rich career. Thank you David!

John McDonough: Second Chances

13/3/2021

Foto

detail album

Tracks:

The Place Where I Belong
Tonight's The Night
Your Love Sets Me Free
I Wish I Could Fly
Nowhere Else To Run
I'm Home
Give Me One More Day To Say Goodbye
Save A Life
Planes Fly Too Low
You Don't Know This

Website Artiest
John McDonough

Singer-songwriter John McDonough speelde de afgelopen vijfentwintig jaar in en rond zijn habitat Austin, Texas. Om dichter bij zijn familie te wonen, besloot hij onlangs om naar Chicago te verhuizen. Enkele jaren geleden decideerde hij om zijn job als psychotherapeut vaarwel te zeggen, met pensioen te gaan en zich uitsluitend te concentreren op muziek. In die tempus heeft hij een handvol nieuwe cd's geschreven en geregistreerd. Hij toerde onafgebroken de wereld rond, en zijn vorige drie releases 'Dreams and Imagination', 'Surrounding Colors' en 'Can You See Me Now' stonden haast allen zes opeenvolgende maanden in de Americana Music Association Record Chart. En ja, we kunnen er hier ook niet echt onderuit. De Covid-19 pandemie fnuikte ook de meeste plannen van John McDonough. Maar inventief als hij is, gebruikte John deze tijd om zijn gitaarvaardigheden te optimaliseren. De akoestische release 'Second Chances' bestaat uit enkele van zijn favoriete nummers uit de albums 'Dreams and Imagination' (2014) en 'Surrounding Colors' uit 2016. McDonough’s goddelijk en zuivere vocale stijl en gitaarvaardigheden staan dan ook centraal op elk nummer. Al vond hij zijn soulmates in Kris Farrow (akoestische gitaar), Cody Rathmell (backing vocals), Steve Bernal (cello) en Niamh Fay op viool. Dit alles resulteert in een knap geïnstrumenteerd plaat. Het synergisme en de ritmiek zijn van bij aanvang duidelijk merkbaar. ‘The Place Where I Belong’ is meteen een autobiografische song. De amicale vioolarrangementen in ‘Tonight's The Night’ en de ballade ‘Your Love Sets Me Free’ zorgen voor een intieme setting. Maar ook het uitgesproken folky
‘I Wish I Could Fly’ en de muzikale schoonheid in nummers als ‘Nowhere Else To Run’ en
het zachtmoedige ‘I'm Home’ zorgen voor heel wat goose bumps. De meest bluesy song op de release is met hoogste waarschijnlijkheid toch wel ‘Give Me One More Day To Say Goodbye’.
Maar ook de natuurlijke ritmiek van ‘Save A Life’ kan ons meer dan bekoren. De ballade ‘Planes Fly Too Low’ contrasteert enigszins met het country begeesterde ‘You Don't Know This’. Met een zekere originaliteit en die ongebreidelde passie heeft John McDonough een akoestisch meesterwerk afgeleverd. Knap!

Philip Verhaege

Foto

And yes, we cannot really get out of it here. The Covid-19 pandemic also shattered most of John McDonough's plans. But inventive as he is, John used this time to optimize his guitar skills. The acoustic release 'Second Chances' consists of some of his favorite tracks from the albums 'Dreams and Imagination' (2014) and 'Surrounding Colors' from 2016. McDonough's fantastic and clean vocal style and guitar skills are central to every song. With a certain originality and that unbridled passion, John McDonough has delivered an acoustic masterpiece.

Tip Jar: One Lifetime

27/2/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Go On To Get Lucky
Something I Said
Kiss Me
Dreamer’s Dream
Best Year Of Your Life
Find Your Way
Tell Me Something
Amsterdam Rain
One Lifetime
Falling Angel
The Right Words

Website Artiest:
Tip Jar

Europese americana flirt met cross-over en doet mij telkens van mijn paard vallen. Het (internationale) collectief Tip Jar is met One Lifetime aan haar vijfde veulen toe. Roots koppel van dienst zijn de Noord-Brabanders zangeres Arianne Knegt en zanger/multi-instrumentalist Bart de Win. Hun liefde voor Amerika leverde vriendschap op met bassist Bill Small en de bluesman Walt Wilkins , met diverse festivals tot in Austin Texas toe. Vermoedelijk hebben de Texanen nog nooit zo’n melancholisch duo in de armen gesloten. Of het zou lang geleden moeten zijn met Emmylou Harris met Gram Parsons of Johnny Cash met zijn June Carter. Waarbij deze recensent bout beweert dat de intieme composities van Tip Jar de vergelijking met die legendarische beroemdheden best kan doorstaan. Vooral Arianne’s fijne stemtimbre laat elke twijfel wegsmelten in bewondering. Favoriete songs zijn de blue grass opener ‘Go On To Go Lucky’, het lieflijke verontschuldigende ’Something I Said’ en het rustig kabbelende ‘Find Your Way’. Doch eigenlijk is dit een album waarvan elke lied je op één of andere manier raakt.
Leuk ook dat de lyrics bijgevoegd werden in de zeer verzorgde uitgave op Shine A Light Records, zowel op cd als vinyl of streaming. Verrassend goed!!

Line-up:
Bart de Win (Piano, Wurlitzer, Accordeon, Melodica, Vocals)
Arianne Knegt (Vocals)
Harry Hendriks (Electric Guitar, Ukelele, Mouth Harp, Banjo, Vocals)
Bill Small , Ron Flynt (Bass)
Eric van de Lest (Drums)
Walt Wilkins, Baer Traa (Vocals)
Joost van Es (Violin)
B-J Baartmans (Mandolin, Dobro)
Gilad Atzmon (Clarinet)
Harold Spaan (Tuba)

Marino Serdons

Foto

Amazing americana (folk)songs from The Netherlands: beautiful melancholic melodies and clever catchy lyrics. Surprising!

Josh Piché: Josh Piché (EP)

19/2/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Starry Eyes
Fall Down
Spend My Time
December Birds
Fools In Love

Website Artiest:
Josh Piché

In Toronto vallen ze in zwijm voor de zwoele stem van singer-songwriter Josh Piché. Met zijn melodieuze americana, een mix van country-blues-jazz, doet hij denken aan een charmezanger rijkelijk ondersteund met elektrische gitaar. In een recent verleden werkte de loverboy nog mee met The Julian Taylor Band en de soul/bluesband Irene Torres & The Sugar Devils, vrij onbekend in Europa, doch daarom niet minder interessant. Op ‘Starry Eyes’ blinkt zijn stem in de hoge regionen en strelen zijn vingers een fijne gitaarsound. Voor de song ‘Fall Down’ kon Josh Piché bleusgitarist Pat Rush versieren om er een slide onder te schuiven. Nochtans mag zijn eigen gitaarbegeleiding daar gerust naast klinken. ‘Fools In Love’ huppelt op een reggae ritme met lapsteel tranen.
Josh Piché is de zoveelste talentvolle zanger/gitarist die verdwijnt in de massa wegens zijn mainstream americana sound. Geef mij dan maar de duivelse Irene terug.

Line-up:
Josh Piché (Vocals, Guitars)
Eddy Ruyter (Keys on track 1,3, 4)
Anthony Brancati (Keys on track2, 5)
Pat Rush (Slide Guitar on track 2)
Steve Pelletier (Bass)
Don Pham (Drums)
Mitch Lewis (Lapsteel)

Marino Serdons

Foto

Every musician wants to show his own skills. Josh Piché will convince a lot of women as a true ‘charm’ singer. May I prefer his work with Irene Torres?

Steve Yanek: Across The Landscape

16/2/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

No One Said
Right In Front Of You
Emily’s Eyes
All I Ever Wanted
Quarter Moon
I Could Drown
Dance With You
Got To Hear You Say It
Barely Holding On
Roll Out Of Here
Safe Harbors

Website Artiest:
Steve Yanek

Bij de opener ‘No One Said’ zullen wij het wel zeggen: Steve Yanek heeft veel opgestoken van CSN&Y. Geboren in Ohio, verhuist naar LA en nu naar het rustige Pennsylvania, houdt de singer-songwriter er heel wat bagage én vrienden aan over. Terwijl wij met tegenzin de koude februari maand trotseren, wandelt Steve Yanek rustig door het sneeuwlandschap. Een sterk contrast voor de hartverwarmende songs (‘Emily’s Eyes’ in onderstaande video) van een folkie singer-songwriter. Als multi-instrumentalist mocht de piano, toetsen in het algemeen, niet ontbreken . Om een volwaardige sound te bekomen huurde hij een hele resem free-lancers in, ook voor de noodzakelijke backing vocals. Zo kon hij Jeff Pevar (nu bandlid van David Crosby’s CPR) overtuigen om mee te spelen op ‘Across The Landscape’. De samenwerking met Jeff Pevar bereikt haar hoogtepunt in het jazzy ‘Quarter Moon’ ,echt evenwaardig aan Van Morrison’s werk. En zou de mooie solo in ‘Got To Hear You Say It’ ook niet van Jeff zijn? De orgelpartij komt van niemand minder dan T Lavitz … die in 2010 overleed. How come??? Na wat zoekwerk ontdekken we dat de opnames al dateren van 2005. Het album werd nu uitgebracht op Steve Yanek’s eigen label Primitive Records, en terecht. Want Across The Landscape herbergt een mooie blend van 11 southern en folkrock songs.

Line-up:
Steve Yanek (Vocals, Piano, Keyboards, Acoustic and Electric Guitar)
Jeff Pevar (Electric Guitar, Acoustic Guitar,Mandolin, Bass, Drums)
T Lavitz (Piano and B3 Organ)
Joe Greico (Keyboards)
Dave Livolsi, Bob Welsh (Bass)
Rod Morgenstein, Tom Kristich, Scott Allshouse (Drums)
Leah Kunkel, Stuart Getz, Larry Kennedy (Backing Vocals)

Marino Serdons

Foto

It’s never too late to bring beautiful songs to the public. A landscape of american folkrock made early this century but musically rooted in the seventies.

Beth Lee: Waiting On You Tonight

14/2/2021

Foto

DETAILS ALBUM

Tracks:

Waiting On You Tonight
Yale St and 45
Playing Along
I Won’t Give In
Birthday Song
Pens And Needles
Four Letter Name
Understand Me
It Was Enough
Too Little Too Late
All The Way

Website Artiest:
Beth Lee

Breekbaar en toch een harde tante. Intiem en toch extrovert. Schijnbare tegenstrijdigheden in de lyrics van Beth Lee uit Austin Texas. Waiting On You is haar vierde album en druipt van de ontboezemingen. De titelsong dateert reeds van 2006 en gooit haar liefdesleven op straat. Wat haar sporen nalaat tot op heden: een gebroken hart. Na een vijftal intieme americana songs , wordt het tempo verhoogd in de rock ’n roller ‘Pens and Needles’. Om dan terug uit haar schulp te kruipen met het soulvolle ‘Understand Me’. De biecht komt wel in ‘It Was Enough’ en ‘Too Little Too Late’. Beth Lee zingt en walst wat zeurderig over haar gebroken liefdesleven doch wekt daarmee ons begrip én sympathie op. Haar eerste band vormde ze met haar bass-spelende vader, een fervente liefhebber van sixties en seventies soul en r&b. Tevens toerde ze enige tijd met Texas bluesgitarist Chris Duarte. Door de jaren heen gemixt in haar blender laat Beth Lee haar gevoelige (doch standvastige) Texaanse aard horen. Op de homepage van haar website vindt je haar al liggend in je ogen kijkend zoals de babes op een platenhoes uit de jaren ’60.

Line-up:
Beth Lee (Vocals, Guitar)
Vicente Rodriguez (Drums, Percussion, Bass, Background Vocals)
James De Prato (Guitar, Bass, Glockenspiel, Background Vocals)
Julie Wolf (Organ, Melodica)
Nino Moschella (Drums on track 4, Background Vocals)

Marino Serdons

Foto

Very recognizable intimate outpourings from Beth Lee's love life. Vulnerable and determined at the same time.