Category: Americana

Dave Rosewood: Gravel And Gold

18/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Seeds
Someday
Fields
Oh No More
20 Years
Hold On
Waitin To Be Free
Blowin’ Round
In Thes Halls
Back When
Ozark Mountain Jam
Gravel And Gold

Website Artiest:
Dave Rosewood

Liefhebbers van country en blues willen we dit niet onthouden. Eind vorig jaar verscheen in eigen beheer een schitterend debuutalbum. Al twintig jaar schuimt Dave Rosewood de clubs af met zijn eigen roots. Gold And Travel vertelt eindelijk zijn levensverhaal.
Countryrock uit de Ozark Mountains , in combinatie met blues en gospel om de roots niet te ontkennen. Op de hoes een slapende clochard voor een motel. Het zegt veel over de ingesteldheid én het leven van de in Zweden wonende Amerikaan. De liefde trok hem naar dit continent. Eindelijk een vaste stek onder zijn voeten en het begin van een nieuwe periode.
Uit het album werden drie singles getrokken. ‘Fields’ een trage singer-songwritersong. In 'Blowin'Around' snaart de fiddle helemaal op de country toer. En '20 years' kreeg een knap bluesritme mee, heel tof met de krakende groeven en de stemvervorming, nostalgisch verwijzend naar het begin van de opnametechnieken. Vooral in die bluesrock bewijst Dave Rosewood dat hij zijn klassiekers heeft bestudeerd. 'In These Halls' roept heel sterk de hoogdagen van Cream op. Dave Rosewood refereert in vrijwel elke song naar zijn eigen arm en rijk leven. Titelsong 'Gravel and Gold' schuurt dan ook veelbetekenend naar het einde van een tof album.

Line-up:
Dave Rosewood (Lead Vocals, Rythm & Melody Guitar, Harmonica)
Björn Holm (Melody & Slide Guitar, Accordion, Piano)
Roger Bullford Olofsson (Bass, Backing Vocals)
Monica Paulsson (Percussion, Backing Vocals)
Johanna Salminen Karlsson (Fiddle, Backing Vocals)

Marino Serdons (4)

It’s never too late to show your talent, to leave your message, to entertain the world. Dave Rosewood can touch you!

Danni Nicholls: The Melted Morning

14/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wild As The Water
Losing It
Hear Your Voice
Unwanted
Wish I Were Alone
Frozen
Lemonade
Power To Leave
Texas
Ancient Embers
Hopeless Romantic

Website Artiest:
Danni Nicholls

De elegante en talentvolle Danni Nicholls rijgt de UK-nominaties Americana Music vlotjes aan elkaar: in 2017 voor haar album Mockingbird Lane en in 2018 als Artist Of The Year. Vraag rijst dan ook: waar liggen haar roots om zo geboeid te raken door de americana? Simpel, zij kreeg de country-western sound met de paplepel mee van haar grootmoeder tijdens house parties in Bedford/London. Erfde nadien een gitaar van Billy Fury en begon haar eigen songs te schrijven. Ondertussen is Danni Nicholls aan haar derde album ‘The Melted Morning’ beland. Natuurlijk opgenomen in Nashville Tennessee met Jordan Brook Hamlin (o.a. Indigo Girls, Lucy Wainwright-Roche) en zijn grotendeels vrouwelijke crew. Elf diepmenselijke songs met invloeden uit jazz, blues, country, soul en gospel. Met loepzuivere stem en krachtige boodschappen verleidt ze om rustig achterover te leunen op de sofa en te peinzen over het leven. Bijna even goed als yoga, zo ontspannend. Ondanks teksten over angsten, afwijzing en pijn; emoties die zij omzet in hoop en nieuwe perspectieven. Het album mist echter originaliteit om boven de middelmaat uit te steken.

Line-up:
Danni Nicholls (Vocals, Acoustic & ElectricGuitar)
Jordan Brooke Hamlin (Electric & Bass Guitar, Trumpet, Piano, String Arrangements)
Annie Clements (Bass Guitar)
Larissa Maestro (Cello)
Will Sayles (Drums, Percussion)
Ellen Angelico (Electric Guitar & Pedal Steel)

Marino Serdons (3)

English female singer-songwriter with her boots in Nashville’s americana. Treat yourself with her hopefull reflections.

Kristina STykos: RIVER OF LIGHT

11/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

State Line Dinner
Like A Hard Heated Man
Walking These Bridges
Since You Asked
At The Edge
In The Cleaning Rain
Caught By The Heart
River Of Light
Breaking Trail
Climb This Ground
Waging Peace
Blessed Light
Godspeed

Website Artiest
Kristina Stykos

De solide Americana singer-songwriter uit Vermont componeerde voor haar achtste album weer dertien emotionele liedjes bij elkaar. Gebruikelijke thema’s als ouderdom, liefde en vrede worden poëtisch uitgespit en verwerkt tot krachtige songs. Haar rauwe rokersstem leent zich perfect voor bluesy songs als ‘I Like a Hard Hearted Man’ of de countryrock ‘Walking These Ridges’ (een ode aan ons mannen ()J. Een heel speciaal stemtimbre, herkenbaar uit duizenden, verhaalt over haar ervaringen. Muzikaal, met veel akoestische banjo of mandolin, krijgen haar teksten nog meer body, nog meer intrige. Geen eenvoudige structuren met Kristina: ze speelt op verrassing en diversiteit. Grijpt je met poëtische lyrics en laat je nooit meer los. Parlando stories met daaronder fiddle en wat mooie effecten geven ‘Caught By The Heart’ een emotionele inkijk in haar leven. Om maar enkele songs te noemen. Kristina is een natuurvrouw met dichterlijke ballen aan haar lijf. De vrouwelijke tegenhanger van Mark Kozelek’s ‘Sun Kil Moon’. River Of Light geeft hoop nu we niets meer kunnen verwachten van Joni Mitchell. Afsluiter ‘Godspeed’ toont hier nog een laatste maal haar uitzonderlijk muzikaal talent, ter ere van haar vader. Zoek niet verder: dit is de beste americana folk van deze eeuw.

Line-up:
Kristina Stykos (Vocals, Acoustic Guitar, Mandolin, Keys)
Steve Mayone (Electric Guitar,Lap Steel, Bass)
Val McCallum (Electric Guitar)
Jeff Berlin (Drums)
Patrick Ross (Fiddle)

Marino Serdons (4 ½)

One of the most beautiful and intriguing albums of the year. Kristina Stykos breathes talent: poetry on music. Pure magic!

Amber Cross: Savage On The Downhill

8/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pack Of Lies
Eagle & Blue
Savage On The Downhill
Leaving Again
Echoes
Trinity Gold Mine
Tracey Joe
Storms Of Scarcity
One Last Look
Lone Freighter’s Wall

Website Artiest:
Amber Cross

Diep wegzinken in een zeteltje van een bruine kroeg of nostalgisch aan de toog hangen onder een gelige schemerlamp. De jonge countryzangeres Amber Cross klinkt als een doorleefde katoenwerkster. Haar roots liggen in een gospelkerk in Maine, waar haar ouders op de piano tokkelden. Na het juk van de ouders te afgeworpen, zwierf Amber door California om uiteindelijk in Austin Texas te belanden voor de opname van haar derde album, Savage On The Downhill. Haar debuut ‘You Can Come In’ verscheen in 2013, alom geprezen in de lokale pers.
Muzikale originaliteit moet je echter niet verwachten, wel degelijke Amerikaanse folk waarbij de teksten doorwegen (wanneer je niet te dronken bent). Voor de hand liggende ‘paintings’ over liefde en het leven op de boerenbuiten. Of zoals in ‘Echoes’ (waar haar stem bijna op Nancy Sinatra lijkt) over het verlaten van de thuisbasis, melancholie aangedikt met pedal steel.
Old school folk uit het zuiden. Voor liefhebbers van de oerdegelijke americana sound.

Line-up:
Amber Cross (Guitar, Vocals)
Ray Bonneville (Electric & Acoustic Guitar)
David Carroll (Bass)
Rick Richards (Drum)
Mike Hardwick (Pedal Steel)
Gurf Morlix (Bass & Electric Guitar, Baritone Guitar)
Tim O’Brien (Fiddle)

Marino Serdons (3 ½)

Singer-songwriter Amber Cross combines a simple outlaw image with old school american country & folk. Very Solid!

Away With Birds

8/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gone One Day
Jaded
To Kingdom
Away With Birds
Finger Food
Wake To Thee
Boat By The River
Fortune
All Mothers Children
Resting Space
Shed Song

Website Artiest:
Away With Birds

Twee broers vinden elkaar muzikaal terug na twintig jaar. John Carrie speelt al geruime tijd in Nederland met de band Moor Green en broer Pat bouwde een carrière uit op het thuisfront Ierland. ‘Away With Birds’ werd een schitterend debuutalbum met intieme folksongs die vergelijkingen oproepen met ISB, doch zonder de hallucinerende middelen. Met passie spelen Pat en John de noten en klanken aan elkaar vanuit hun zolderkamertje in Amsterdam. ‘Gone One Day’ zou zo uit de hippe jaren zestig kunnen stammen. Mooie harmoniezang over akoestische gitaar en banjo met wat americana gehalte à la CSN&Y. Invloeden hoorbaar van Vic Chesnutt, Jason Molina en Sparklehorse. De elf songs zijn een verwerkingsproces voor de penibele gezondheid van hun ouders. En dan besef je dat de Ierse uitbundigheid hier ver te zoeken valt. Toch blijven ze optimistisch op de kleine toonladders (o.a. ‘To Kingdom’) met leuke geluidjes. Luister eens naar de titelsong Away With Birds: een gebroken zangstem op een strak ritme. Kan het mooier in haar emotionaliteit? Gewoon prachtig ontroerend in rauwe eenvoud. Subtiele bijstand komt van Sjoerd Spoelstra: een nobele onbekende met als taak enkele songs te verrijken met piano of melodica.
Away With Birds is een album om je meermaals in te verliezen. Ook om je eigen creativiteit een boost te geven, in welke omstandigheden dan ook. Zoals de broeders hun motto luidt: “Blijf trouw aan je creativiteit en geloof in jezelf”. Recommended!

Line-up:
Pat Carrie (Guitars, Lead Vocals, Percussion, Banjo)
John Carrie (Guitars, Lead Vocals, Bass, Drums, Percussion)
Sjoerd Spoelstra (Piano, Organa, Melodica, Backing Vocals)

Marino Serdons (4 ½)

Extremely beautiful folk album with americana influences. A contemporary album that can compete with the highlights of the folk revival in the seventies. Recommended!

Mandolin Orange: Tides Of A Teardrop

27/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tracking List:
Golden Embers
The Wolves
Into The Sun
Like You Used To
Mother Deer
Lonely All The Time
When She’s Feeling Blue
Late Semptember
Suspended In Heaven
Time We Made Time

Website Artiest
Mandolin Orange

Met dit album is het americana-duo Andrew Marlin en Emily Franz van Mandolin Orange al aan het zesde album toe na Blindfaller, waarin het duo uit Noord Carolina voor het eerst uitgroeide tot een heus combo. Ook in dit folkalbum is er opnieuw sprake van subtiliteit van de teksten gekoppeld aan intimiteit van de muziek. Het zijn niet allemaal nieuwe nummers op dit album want zowel het treurige openingsnummer ‘Golden Embers’ als het harmonisch mooie ‘The Wolves’ werden al eerder uitgebracht.
Het tien nummers tellende album brengt het verhaal van een door pijn overmande persoon (in dit geval Adrew Marlin), die op achttienjarige leeftijd zijn moeder verloor. Dat is de basis van dit album, dat tekstgewijs mooie momenten bevat (‘Suspended in Heaven’), maar muzikaal toch wel een beetje aan de vlakke en lome kant is. Het album blijft drijven op een warme intieme sfeer dat kalmte uitstraalt, maar met iets te weinig uitschieters. Het muzikale talent is wel duidelijk hoorbaar, vooral in de mooie vioolpartijen van Emily Franz en dat maakt wel wat goed.
Het album eindigt met het ook eerder uitgebrachte ‘Time We Made Time’, als begin van een herstel van het pijnlijke verlies van iemand, maar de blik naar de toekomst gericht. In mei volgen er touroptredens in onder meer België (Gent), Nederland en Duitsland.

Sis Van Hoof (3 ½)

The warm intimate atmosphere is never far away.

Mighty Magnolias: Unknown Skyline

27/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ain’t On The run No More
Sdomeone Else
Green Eyes
From A Higher Ground
Comin’ Of Age
There’s No Easy Way Out
Still Love In The Vault
Whispers Of June
Out In The Cold
Amour Perdu
Gotta Move Up

Website Artiest:
Mighty Magnolias

Magnolias groeien ook in Noorwegen met prachtige ontluikende bloemen op het einde van de winter. Het ideale moment voor songwriter Emil Nordtveit om op de proppen te komen met een opvolger voor het debuutalbum ‘Somewhere North Of Nowhere’. Hiervoor veranderde hij van techniek: eerst de lyrics en dan de muziek eronder. Op ‘Unknown Skyline’ klinkt de countryrock als pure americana van de gelijknamige bodem. De eerste twee songs rocken catchy. ‘Green Eyes’ en ‘Comin’ Of Age’ sleuren als een ballads over de slide of steel gitaar. De lyrics worden belangrijker en aangevuld met mooie vocale harmonieën. Inspiratie komt natuurlijk vanuit het Amerikaanse zuiden, Gram Parsons en Emmylou Harris. Op het album hoor je ook de bijdrage op piano, orgel en sax van de Noorse award winner songwriter en Multi-instrumentalist Bendik Braenne. Naast de rootsy music swingt de band op rock’n roll met o.a. ‘There’s No Easy Way Out’ (hoor het orgel en een opvallende ratel op de achtergrond!). De band experimenteert graag met verschillende geluiden, doch blijft op dit album braaf steken in keigoeie mainstream rock.

Line-up:
Emil Nordtveit (Vocals , Guitar)
Ine Tumyr (Vocals, Percussion)
William Rolland (Bass)
Stian Tumyr (Drums)
Einar Olsson (Drums)

Additional Musicians
Bendik Braenne (Sax, Piano, Organ)
Daniel Birkeland (Banjo)
Christian Skaugen (Steel)
Eivind Solheim (Trumpet)

Marino Serdons (4)

Catchy melodies from singer-songwriter Emil Nordtveit. Inspired by southern rock and americana, the second album of the Mighty Magnolias smells like tasty blossems.

White Owl Red: Existential Frontiers

26/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Existential Frontiers
Breaking Away
Everything But Crying
Goodmorning Moonshine
I’m A Saint
Love Her Still
More More More
See Through Me
SetFree
Union Fight Song
Hand Me Down Girl
Starcrossed Lover
Take A Good Look
Wishing You Well

Website Artiest:
White Owl Red

Enkele weken geleden verscheen het derde album van deze band uit San Francisco. Grote bezieler, schrijver en componist, J. Josef McManus rijgt veertien sterke songs aan zijn americana boots. Zijn titelsong ‘Existential Frontiers’ draaft als een sneltrein richting succes, rijkelijk gestoffeerd. Elke song kent een eigen verhaal, een eigen dynamiek. Bluegrass in ‘Goodmorning Moonshine, (punk)rock in ‘I’m A Saint’, singersong in Love Her Still. Luister zeker eens naar ‘Breaking Away’: gezongen als Mark Kozelek (Sun Kill Moon), gespeeld als Eddy Vadder. ‘More More More’ overstijgt alle verwachtingen: hedendaagse americana met een meeslepende backing vocal naar het einde. Wow! Volgende verrassing komt van ‘See Through Me’: een emotionele ballad met orgel en slide. Josef McManus evenaart in de trage momenten Tom Rapp, zelfs Bob Dylan. En in de up-tempo songs is hij krachtiger dan Jack Daniels. Mag van mij nu al opgenomen worden in The Hall Of Fame. Verhalende alt-country met een West-Coast tintje….bloedmooie bloemlezing.

Marino Serdons (4)

Josef McManus, alias White Owl Red, takes you by the balls: so diverse, so emotional, so melodic….so honest!

Madeleine Roger: Cottonwood

15/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sweet Little Lies
60 Years More
Lady Luck
Soldier Song
Cottonwood
Luckiest
Rough Hard
Automobile
This Way For Me
Have It All
Take My Time

Website Artiest:
Madeleine Roger

Vanuit thuisbasis Winnipeg charmeert folkzangeres Madeleine Roger als een strijdvaardige dame voor gelijke genderrechten. Onderhavig debuutalbum kwam dan ook tot stand met een evenredige verdeling man/vrouw in de studio’s. Het thema sluipt dan ook meermaals in haar songs. ‘Cottonwood’ werd neergepend in een cabin met houtkachtel (tuurlijk), afgelegen in de Manitoba backwoods. Tradities en roots worden meesterlijk aaneen geregen en gezongen. Haar zangstijl doet bijwijlen denken aan niemand minder dan Joni Mitchell in haar jonge jaren (’60 Years More’, ‘Soldier Song’). Alleen met haar gitaar, intiem en indringend, is ze dan ook op haar best. De meeste songs worden echter knap aangevuld met clarinet, mandoline, piano of viool. Een verscheidenheid die doet luisteren en genieten. Op ‘Lady Luck’ sneert de fiddle in ‘the wind and the rain’. En met een clarinet krijgt ‘Luckiest’ een jazzy twist. Schitterende folksongs of noem het americana voor mijn part, alleszins op hoog niveau. Met het album Cottonwood weet de Canadese vast elke folkliefhebber te overtuigen.

Line-up:
Madeleine (Acoustic Guitars, Vocals)
Joanna Miller, Scott Senior, Julene Gravett (Drums)
Julian Bradford (Bass)
Lucas Roger, Logan McKillop (Electric Guitar)
Lloyd Peterson (Piano, Organ)
Olivia Maxfield, Amie Peterson (Harmonies)
Christine Bougie (Electric Guitar, Lapsteel)
Jeremy Penner (Fiddle)
Corey Ticknor (Mandolin)
Aisha Locken (Violin)
Chloe Feoranzo (Clarinet)
Rebecca Harder (Accordion)
Natanielle Felicitas (Cello)
And The Florence Lake Singers

Marino Serdons (4)

A worthy talented successor for Joni Mitchell. Fine folktunes, nice americana, interesting stories. This is world class !

Sam & Julia: So Far, So Good

13/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Benjamin
Come Cry
Save This Sorry Fool
Mayhem
Two Track Station
A Widow’s Lullaby

Website Artiest:
Sam & Julia

Sam Van Ommen en Julia Schellekens, piepjonge Nederlanders vol enthousiasme, verbazen met hedendaagse americana op hun debuut EP So Far, So Good. Het duo, fysiek én muzikaal aan elkaar gewaagd, pakt uit met 6 verhalende songs op rijke gitaarlijnen. Invloeden van Bob Dylan, Emmylou Harris en Neil Young kneedden zachtjes in de eigen stijl. De hoge zangstem van Sam combineert perfect met Julia’s timbre. Zoals het hoort bij folk en country passeren alledaagse onderwerpen de revue: scheiding, verdriet en troost, onbegrip. Niet de meest vrolijke. De composities ademen echter een positieve diversiteit en retro, en zullen zeker ook een ouder publiek aanspreken. De emotionele benadering in de uitvoering wordt deskundig versterkt met bijdrages op piano en pedal steel. Een veelbelovende start!

Line-up:
Sam Van Ommen (Guitar, Vocals)
Julia Schellekens (Keys, Vocals)
Niels De Jonge (Drums, Percussion, Backing Vocals)
Hugo Zuiker (Bass)
Pascal Voorbraak (Guitar, Backing Vocals)
Leif De Leeuw (Pedal Steel, Guitar)
Eric Lensink (Whistle)
Tim Knol (Producer, Backing Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Beautiful debut from two young Dutch musicians with a lot of potential. Emotional songs on cosy guitar lines. A must for the next edition of Nakedsong Eindhoven!

Hayes Carll: What It Is

12/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

None’ya
Times Like These
Things You Don’t Wanna Know
If I May Be So Bold
Jesus And Elvis
American Dream
Be There
Beautiful Thing
What It Is
Fragile Man
Wild Pointy Finger
I Will Stay

Website Artiest:
Hayes Carll

In die zeventien jaren na zijn debuut stapelde Hayes tal van awards bij elkaar gaande van beste zanger, beste singersongwriter, grootste folkartiest tot americana muzikant van het jaar. Grote voorbeeld Townes Van Zandt roept nog steeds gemengde gevoelens op bij Hayes Carll.
Wat zijn songs zo boeiend maken zijn de afwisselende verhalen over politiek, liefde, verlies, een dode bar: kortom het leven in al haar facetten. Met een country rock stijl versiert hij zijn teksten tot boeiende songs. Soms in de eenvoud van folk, meestal in een rijkelijk palet van ritmewisselingen. Met ‘I May Be So Bold’ treedt hij in de treinsporen van de grote Johnny Cash. In ‘Jesus And Elvis’ , hangend aan de bar, komt de songwriter bovendrijven met een beschrijving van een kroeg ergens in Texas. Fiddle en af en toe een niet evidente trompet zorgen voor de sfeerschepping. Verrassend hoe creatief hij uit de hoek kan komen: een poppy ‘Fragile Man’, het bluesy ‘Wild Pointy Finger’.
Hayes Carll staat met zijn leeftijd van 43 jaar duidelijk aan de top. En met afsluiter ‘I Will Stay’ (een ballad met whistle en acoustic guitar) hopen we dat hij voor eeuwig blijft. Een absolute must voor country-folk en americana liefhebbers!

Marino Serdons (4 ½)

Strong new album from Texas’ songwriter Hayes Carll. Every americana fan should listen to this highly acclaimed musician. Great songs, great music!

Hank Shizzoe: Steady As We Go

12/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Careless Love
I Been Treated Wrong
On Top Of Old Smokey
Make Me A Pallet On Your Floor
Days Of Heaven
Steady As We Go
Cool Water
Stand By Your Man
Havre De Grace
They’re No Good
California

Website Artiest
Hank Shizzoe

Het is steeds weer vol verwachting dat er uitgekeken wordt naar nieuw werk van Hank Shizzoe. Verwachtingen die steeds ingelost worden, al gaat Hank op dit album nog een stap verder. Op ‘Steady As We Go’, sinds 1994 inmiddels reeds zijn zestiende album, presenteert hij zich als een in een superieure vorm verkerende singer/songwriter en gitarist. Omringd door zijn fabuleuze band geeft Shizzoe hier het beste van zichzelf. Dat doet hij aan de hand van 11 nummers, waarvan er 3 nieuw zijn. De overige 8 zijn covers van nummers die Hank al jaren wou opnemen. Waarom hij er zo lang mee wachtte, blijft een raadsel, want zijn uitvoeringen overtreffen vaak het origineel. De reden hiervoor is te zoeken in het vakmanschap van Shizzoe en zijn muzikanten. Daardoor wordt er hier enorm relaxed gemusiceerd en kan Hank zich de nummers op een ongedwongen manier eigen maken, zodat de covers meer dan louter covers worden. Het hele album baadt in een heerlijke downhome bluessfeer. Daar zijn niet alleen Washboard Sam’s ‘I Been Treated Wrong’ en Mississippi John Hurt’s ‘Make Me A Pallet On Your Floor’ oorzaak van, maar de ontspannen sfeer die er ongetwijfeld tijdens de opnames heerste. Dit komt nog extra tot uiting in de ballade ‘On Top Of Old Smokie’, waar Hank zich laat inspireren door de versie van die andere Hank, namelijk Hank Williams. Verder leende Shizzoe o.a. bij Randy Newman (‘Days Of Heaven’), Tom Petty (‘California’) en Tammy Wynette (‘Stand By Your Man’). Deze laatste krijgt doordat het door een man wordt gebracht nog een extra dimensie. Bovendien sluiten de nieuwe nummers ‘Havre De Grace’, ‘They’re No Good’ en de titeltrack hier naadloos bij aan.
Dit album mag tot het beste van Hank Shizzoe gerekend worden.

Lambert Smits (5)

Hank Shizzoe is in top form on this album. With 8 covers he wanted to record for a long time, supplemented with 3 original songs, Hank delivers a homogeneous album. His craftsmanship and the relaxed atmosphere that the album radiates, make the covers more than just covers. They become Hank Shizzoe songs. 'Steady As We Go' belongs to his best work!

Vegas Strip Kings: Jackpot

8/3/2019

Foto

detail album

Tracks:

Rotgut Run
It Ain't
Jesus On The Dash
Lately
Screeching Halt
Take It Easy
Back To You
V8 Ford
Hold On
Pawnbroker
Life Of Me
Same Thing
Sharp As a Razor

Website Artiest
Vegas Strip Kings

Het talent en de synergie van deze vijf zeer getalenteerde muzikanten creëren een geweldige ervaring. Met hun unieke mix van invloeden en rijkelijke instrumentatie creëren ze een eclectisch Americana sound recht uit Las Vegas, Nevada. Billy Truitt (accordeons, keyboards, zang) begon zijn muziekcarrière in de jaren 60 met en bij Jack Ely and The Kingsmen (die later The Courtmen werden genoemd) en die een dijk van een hit hadden met 'Louie Louie'. Samen met Al Ek (gitaar, mondharmonica), Rob Edwards (bas), Justin Truitt (drums) en saxofoonlegende Jimmy Carpenter (bandleider en hoornarrangeur bij het New Orleans-pictogram Walter Wolfman Washington & The Roadmasters) serveert Billy aardig (Jack)potje jumps blues. De strakke ritmesectie is de graadmeter voor de opwindende openingstrack ‘Rotgun Run’. De boogiewoogie track ‘It Ain’t wordt opgesmukt door genoeglijke saxofoontunes en lekker loslopende gitaarriffs. Truitt’s accordeon geeft de maatstaf voor het Cajun gemotiveerde ‘Jesus On The Dash’. Van de zeldzame ballade ‘Lately’ gaat het gezwind naar het ritmische interludium en Latin beïnvloede ‘Screenching Halt’ en het piano bezielde ‘Take It Easy’. Zydeco wordt het dan met ‘Back To You’. En de plaat divergeert verder met de swamp blues ballade ‘V8 Ford’. Na het duistere ‘Hold On’ wordt de New Orleans beat in ‘Panwbroker’ bewerkstelligd door een opwindende harp en accordeon sound. Van de beukende Americana track ‘Life Of Me’ en het bluesy ‘Same Thing’ gaat het haast in een ruk naar het swingende ‘Sharp As a Razor’. Vegas Strip Kings divergeren als nooit voorheen op hun nieuwe plaat ‘Jackpot’. Met een levendige en onderscheidende mix van blues, Americana, rockabilly en zydeco verslaan ze je met enige verstomming.

Philip Verhaege (4 ½)

Vegas Strip Kings diverge like never before on their new record 'Jackpot'. With a lively and distinctive mix of blues, Americana, rockabilly and zydeco they beat you with some dumbfounding.

Jess Klein: Back To My Green

7/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

In Dreams
Tougher Than I Seem
Mammal
Blair Mountain
Back To My Green
New Thanksgiving Feast
Gates Of Hell
The Girlz
Kid
I Hear Love

Website Artiest:
Jess Klein

Europa wordt overstelpt met americana, meestal van het niveau dertien in een dozijn. Groots kan je ook Jess Klein uit North Carolina niet noemen. Al vijftien jaren zeult ze in haar verleden, als kleindochter van Joods-Russische immigranten, mee in haar teksten. Een introspectie die louterend werkt voor haarzelf en voor de eventuele luisteraar. “I wrote these songs to uplift your soul and mine” sluit ze af op het cd-hoesje.
Back to my green moet het vooral hebben van de inhoud, poëtische verhalen en mijmeringen gezongen door een mooie mezzo sopraan. En daarmee is alles gezegd. Jammer genoeg blijft het gros van het album steken in saaie melodieën en middelmatige zang. Wat gitaargepingel en pedal steel wat de country invloeden versterkt. Toch enkele uitschieters zoals ‘Blair Mountain’ waarin muziek en innerlijke kracht een mooie symbiose vormen in energie. Wel sterk ingezongen door Gaelyn Lea en niet door haarzelf! In ‘Thanksgiving Feast’ vertelt Jess over haar roots als kind, een intieme folksong op fingerpicking gitaar. Het country gevoel drijft boven in ‘Gates Of Hell’ met op de achtergrond een toepasselijk ‘gospel’-koor. Het album eindigt met een zeemzoeterig ‘I Hear Love’. Liefde horen wij ook, doch geen kunstige werkjes. Met de song ‘Tougher Than I Seem’ vermoed ik dat ze deze recensie makkelijk kan verwerken, mocht ze ooit een vertaling in handen krijgen. Nogmaals jammer!

Line-up:
Jess Klein (Vocals, Guitars, Percussion, Drums on 4The Girlz)
Thom Canova (Bass, Electric Guitars, Percussion)
Mike Grigoni (Pedal and Lap Steel)
Gaelynn Lea (Vocals on Blair Mountain

Marino Serdons (2 ½ )

How pitty. Too bad to listen to this album. Boring melodies but poetic texts doesn’t make a good album. With the exception of a strong Blair Mountain and a beautiful rich ‘Gates Of Hell’, you better forget ‘Back To My Green’. My soul was hurt!

Peter Rogan: Still Tryin’ To Believe

19/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Still Tryin’ To Believe
The Only One
Kickin’ The Can
River Man
The Rolling Mill Blues
Mercy
The Start Of Something Easy
Sweet Baby Blues
Beautiful Honey
Big Green Rambler
Song For Keith
Reprise

Website Artiest
Peter Rogan

Peter Rogan was voor mij een totaal onbekende artiest. Ik zeg er wel graag bij, was! Hij is een singer-songwriter die is gebaseerd in Reading, Pennsylvania, niet zo heel ver van Philadelphia gelegen. Peter Rogan groeide op in de jaren ‘70 toen hij rock en blues speelde en de jazz sound ontdekte in zijn late tienerjaren. In de vroege jaren ‘80, verliet Peter de rock-'n-roll scéne en verdiepte zich fulltime in de jazzwereld. Hij verhuisde in 1985 naar NYC en studeerde bij Leni Stern en volgde een paar lessen bij John Abercrombie en Wayne Krantz. De laatste drie jaar heeft Peter nummers geschreven met Grammy winnende songwriter / muzikant Phil Madeira uit Nashville. Peter is ook een tweevoudig finalist bij de ‘Great American Song Contest’ in 2014 en 2016. En won een award in 2017 voor de compositie ‘Song For Keith’, die hij in co-schrijverschap neerpende met Chris Heslop. In de studio vond hij, naast enkele opmerkelijke speciale gasten, backing bij en met Will Kimbrough op gitaar en dobro, Phil Madeira (gitaar, orgel, piano en lapsteel), bassist Chris Donohue en drummer/percussionist Dennis Holt. Al dan niet in co-schrijverschap pende Peter alle twaalf nummers bij elkaar. Met een mix van Americana, blues, funk en jazz promoot hij zijn eerste full-length CD. Rogan’s debuutplaat opent met de funky titeltrack die ook wat folky invloeden herbergt. De toon is gezet en de kop is eraf. ‘The Only One’ is een hemels mooi duet met Allison Dietz. Het nummer leunt wel heel dicht bij de country folk sound en vooral Rickie Simpkins’ viool arrangementen zijn hierbij belangrijk. Het vrolijke ‘Kickin’ The Can’ heeft net die groove om een nummer groot te maken. Orgelist Craig Kastelnik vervoegd de band en ook Dawn Blandford, Charlene Holloway en Jacqui Thompson zijn significant met hun backingvocals. Tijd om een heuse blues rocker boven de doopvond te houden met ‘The Rolling Mill Blues’, het tijdloze ‘Mercy’, de slow blues ‘Sweet Baby Blues’ en het honingzoete ‘Beautiful Honey’. Het moderne ‘Big Geen Rambler’ staat dan weer in aangename divergentie met het instrumentale en jazzy gestructureerde ‘Song For Keith’ en een ‘Reprise’ van de titeltrack ‘Tryin’ To Believe’.

Philip Verhaege (4 ½)

In the studio Peter found, in addition to some remarkable special guests, backing in and with Will Kimbrough on guitar and dobro, Phil Madeira (guitar, organ, piano and lapsteel), bassist Chris Donohue and drummer / percussionist Dennis Holt. Whether or not in co-writing, Peter panned all twelve numbers together. With a mix of Americana, blues, funk and jazz he promotes his first full-length CD. Great !

The Ebony Hillbillies: 5 Miles from Town

18/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hog Eyed Man
Wang Dang Doodle
Darling Corey
I Can’t Make You Love Me/Zyx
Carroll County Blues
Cream/I’m on My Way to Brooklyn (Yes indeed)
Another Man Done Gone (Hands up Don’t Shoot)
I’d Rather Be a Nigga than a Po’ White Man
Fork in the Road
Oh wat a Time!
Where He Leads Me (I Will Follow)
Five Miles from Town

Website Artiest
The Ebony Hillbillies

De laatste Afro-Amerikaanse strijkersband in de USA is deze Ebony Hillbillies. Vocalist en violist Henrique Prince uit Harlem is de oprichter ervan, en na een auditie voor een bluegrass band ontmoette hij Norris Washington Bennett, die zijn partner zou worden. Samen begonnen ze dus met een sound die aan jazz voorafgaat, en ondertussen is die band uitgegroeid tot een 7 koppige groep. In hun muziek zitten elementen verweven uit pop, country, bluegrass, folk, rock en jazz. Je voeten gaan meestampen op hun sound van banjo, viool, percussie, wasbord en hun mix van instrumentale en gezongen nummers. Op hun vijfde album is opener ‘Hog Eyed Man’ zo’n opgewekte instrumental, die me wat doet denken aan conwboymuziek. Een cover van Willie Dixon’s ‘Wang Dang Doodle’ volgt daarop, en iets verderop staat een cover van Bonnie Raitt’s ‘I Can’t Make You Love Me’. Op ‘Another Man Done Gone (Hands up Don’t Shoot)’ wordt politieke commentaar gegeven op het schietgedrag van politie op Afro-Amerikanen. Overal hoor je een ruwe, akoestische sound, die net zo goed kon opgenomen geweest zijn op een veranda. Als je terug naar de roots wil, dan is dit zeker een aanrader!

Patrick Van de Wiele (3½)

If you want to go back to the roots, than this is something for you!

Ripoff Raskolnikov Band: Small World

18/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sharks
The Way The Wind Blows
Inuit Girl
Blue Afternoon
People
So Much Water
Thang
Ada
Small World
Small Town Beauty
I’ ll Walk Away

Website artist
Ripoff Raskolnikov Band

Ludwig Knoglinger is zijn ware naam, maar hij is in zijn thuisland Oostenrijk bekend als Ripoff Raskolnikov en deze gitarist en singer-songwriter klinkt van naam misschien bekend bij liefhebbers van Ian Siegal. De veelzijdige Brit heeft zelfs een boon voor deze excentrieke muzikant en schat hem hoog in. Siegal nam in het verleden met ‘Horse Dream’ (van het album Swagger) en ‘Temporary’ (One Night In Amsterdam) overigens twee nummers op van deze troubadour, die vooral in Hongarije veel bekendheid geniet. Maar in de Lage Landen is hij nog vrij onbekend, maar daar zou in de nabije toekomst wel eens verandering in kunnen komen want er wordt verwacht dat hij op tournee komt in onze contreien. Samen met zijn band draait Ripoff immers al meer dan een decennium mee in het circuit en heeft hij al heel wat albums op zijn naam staan sinds zijn eersteling ‘Wear and Tear’ (1995). Maar met zijn schitterende band is ‘Small World’ het vierde album in deze bezetting na ‘Everything is Tempory (2006), ‘Last and Found’(2010) en ‘Odds and Ends’ (2016). Ripff Raskolnikov wordt begeleid door drummer Lajos Gyenge, bassist Laca Varga en pianist (en tevens medetekstschrijver) Nagy Szabolcs. Een geweldig trio muzikanten.‘Small Wordl’ bevat elf nummers en is zeker een album dat menig liefhebber van het genre americana, vooroorlogse blues en Britse folk zal behagen. Ook de fans van Tom Waits zullen dit kunnen smaken want ook Ripoff heeft bij momenten een licht schraperige stem. Vaak zijn de nummers een verzameling van songs met een boodschap met sterk gefixeerde nummers die vaak gaan over protest en meermaals in de ik-vorm zijn geschreven. De uitstekende opener ‘Sharks’ is daar een voorbeeld van waarin hij de problematiek van de bootvluchtelingen aan de kaak stelt met een link naar de politieke leiders (sharks). Eén van mijn favoriete songs begint rustig maar klimt gaandeweg naar een climax komt, mede door een uitstekende saxsolo. Die lijn ligt ook in het ritmische ‘The Way The Wind Blows’, een groot verschil met het dromerig vertellende ‘Blue Afternoon’. Ook ‘So Much Water’ is een meeslepende song met een mooie pianopartij in het middenstuk. Vreemde eend in de bijt is misschien wel ‘People’, een song met een ska-reggaegehalte, maar leuk klinkend met een frisse gitaarsolo. Titelsong ‘Small World’ is ook zo’n mooi nummer met een verwijzing dat de wereld kleiner wordt naarmate je ouder wordt. We onthouden hier ook de pianopartijen die het allemaal nog mooier maken. Ook het slotnummer ‘I’ll Walk Away’ is een pakkend nummer dat een bepaalde sfeer ademt met een pakkende tekst. Het handelt over een vrouw met Alzheimer, die besluit weg te lopen uit de instelling waar ze opgesloten zit. Ripoff Raskolnikov is een veelzijdig artiest die het samen met zijn band hopelijk ook zal gaan maken in onze contreien.

Sis Van Hoof (4)

We look forward to a tour of Ripoff Raskolnikov in The Netherlands and Belgium

Cam Penner: At War With Reason

16/1/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gather Round
East Side
Poor You
Lights On (High School Musical)
Tell Me When They’re Gone
Ain’t Nobody Round
Right Here Right There Like That
It’s A Constant
Over & Over
No Angels No Devils

Website Artiest
Cam Penner

Iemand probeerde mij ooit te overtuigen dat hip-hop de nieuwe blues zou worden. Eerlijk gezegd moest ik toen toch even mijn wenkbrauwen fronsen. Maar nu ‘At War With Reason’ dat Cam Penner samen met kompaan Jon Wood opnam zich in mijn afspeelapparaat bevindt, moet ik mij toch ook, zij het dan deels, gewonnen geven. Wat het rauwe, pure, echte, grimmige en primitieve aspect betreft, gaat de vergelijking op, maar nog belangrijker is het feit dat ‘At War With Reason’ een verdomd eerlijk en mooi album is. Moeilijk te omschrijven, maar een parel zoals er maar zelden eentje aan de oppervlakte komt. Penner tast op een sublieme wijze en tot het uiterste af, in hoeverre muziekgenres verenigbaar zijn. Een hypnotiserende groove en een rauwe, vaak declamerende stem geven kracht aan de met de meest diverse muziekgenres geïnjecteerde nummers. De drumloops in ‘Gather Round’ zorgen voor een hip-hop feel, waar na een lange intro Cam’s rauwe stem het nummer op smaak brengt. ‘East Side’ ontrolt zich dan weer als een mantra, maar ook tekstueel valt er te genieten. Zo neemt Cam in ‘Lights On (High School Musical)’ de schietpartijen die de Amerikaanse scholen teisteren, op de korrel. Voor een meer zachtmoedig kantje van Penner, moet je wachten tot ‘Tell Me When They’re Gone’. Een pracht van een hedendaagse ‘field holler’, een ware ‘chain gang prison song’ krijg je met ‘It’s A Constant’. Afsluiten doet Cam met een gevoelige lullaby.
Cam en Jon kleuren buiten de door de muziekindustrie uitgezette lijntjes, wat maakt dat ‘At War With Reason’ een uniek en briljant album is.
2019 is nog jong, maar Cam Penner en Jon Wood hebben nu al één van de beste albums van het jaar op hun naam staan.
In februari concerteren de heren in Nederland. Zeker aanstippen in je agenda!

Lambert Smits (5)

What a hell of an album Cam Penner presents! Americana, blues, folk and even a bit of hip hop make this album a unique one. Cam Penner colors outside the lines set out by the music industry. Let him continue to do this, because the result is fantastic. 'At War With Reason' is an absolute must for real music lovers!

Ben De La Cour: The High Cost Of Living Strange

4/12/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dixie Crystals
Uncle Bourdeaux Went To Texas
Company Town
Face Down Penny
Tupelo
Guy Clark’s Fiddle
Just Like The Blues
The High Cost Of Living Strange

Website Artiest:
Ban De La Cour

Bredero zei ooit “ het kan verkeren”. Niets is minder waar. De New Yorker Ben De La Cour tourde tien jaar geleden met zijn broer in de doom metal band, Dead Man’s Root. Tot iemand hem er tussen pot en pint op wees dat hij een prachtige singer-songwriter verbergt. Moe van het nachtelijke brasleven verhuisde hij via LA (release A Wasted Moon) en New Orleans (verliefdheid en release Ghost Light) naar Nashville. In 2016 verscheen zijn derde album Midnight In Havana. Concertdeuren openden, lauwerkransen rond zijn nek, winnaar Kerrville Folk Festival. Ben De La Cour’s ‘americanoir’ neigt soms naar Leonard Cohen en Bob Dylan. Het album start met 4 akoestische singer-songwriter songs en eindigt met 4 stevig begeleide americana. Zoals elke troubadour heeft hij wel wat verhalen te vertellen in de persoonlijke sfeer en diepmenselijk (‘Face Down Penny’, ‘Company Town’). En de begeleiding met viool, accordeon, fiddle en mandolin past perfect in zijn composities. Duistere elementen vind je wel tekstueel terug, muzikaal blijft het hoopvol en luchtig.
Desalniettemin, het hele stijlswitch van harde ‘doom’ naar zachte ‘hope’. Mooi!

Line-up:
Ben De La Cour (Vocals, Guitar, Mandolin, Moog)
Jimmy Sullivan (Bass, Vocals)
Erin Nelson (Drums, Percussion)
Billy Contreras (Fiddle)
Jeff Lisenby (Accordion)
Collins de La Cour (Backgound Vocals)
Becky Warren (Background Vocals)
Joe Lekkas (Bass on 8)

Marino Serdons (4)

Great new album from this Nashville troubadour. Narrative lyrics, no fake, honest storylines, with delicious musical support.

Kate Campbell: Damn Sure Blue

28/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Damn Sure Blue
Change Should ‘ve Come By Now
Long Slow Train
This, And My Heart Beside
Ballad Of Ira Hayes (by Peter La Farge)
When You Come Back Home
Sally Maxcy
The Great Atomic Power (by Louvin/Bain)
Christ, It’s Mighty Cold Outside (by Eric Kaz)
Forty Shades Of Grey (by Johny Cash)
Peace, Precious Peace (by Stringbean)

Website Artiest:
Kate Campbell

Nog steeds waart de geest van Johnny Cash rond in de zuidelijke staten van de US. Deze maal in een vrouwelijke vorm als Kate Campbell. Op de nieuwe vrucht ‘Damn Sure Blue’ staan zes nieuwe songs en vijf covers waaronder natuurlijk eentje van J.C.. Americana/folk geworteld in de Mississippi Delta en gepolijst in Nashville. Al meer dan twintig jaren zit Kate Campbell in de business. Emmylou Harris en Nancy Griffith zijn vriendinnen. Met een heldere stem zingt ze haar gevoelige folksongs (met items uit het volk). Iets te braaf, niet verwonderlijk als dochter van een baptist preacher, in tekst én noten. Titelsong ‘Damn Sure Blue’ ligt helemaal in de stijl van Johnny Cash. Haar beste song op dit album. En in ‘Ballad Of Ira Hayes’ haalt Kate haar vertelcapaciteiten boven. Ook het traditioneel geïnspireerde Sally Maxcy doet je poëtisch wegdromen. Veel power vind je niet terug op dit ingetogen en vredelievend album. Een beetje jammer met zoveel goede muzikanten in de buurt. But….That’s Kate!

Line-up:
Will Kimbrough (Guitars, Bass, Mandolin, Banjo, harmony Vocals)
Bryan Owings (Drums, Percussion)
Chris Carmichael (Violin, Viola, Cello)
Phil Madeira (Accordion)
Emma McDowell (Fiddle on Peace, Precious, Peace)
Dave Jacques (Bass on The great Atomic P. and Peace, Precious Peace)
Kevin Gordon (Guitars on The Great Atomic Power)
Kate Campbell (Vocals, Acoustic Guitar, Piano)

Marino Serdons (3)

After a career of more than 20 years, Kate Campbell still preaches peace in a firm and modest way. Always nice listening to her stories. That’s Kate anyway!

Jimmy Rankin: Moving East

27/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Loving You Never Gets Old
No More I’ll Go Roving
Thin Ice
The Rawleigh Man
Down At The Shore
TurnThat Boat Around
Been Away
These Roads
Highlander
Haul AwayThe Whale
Dirt’n Potatoes

Website Artiest:
Jimmy Rankin

Moving East moet zowat zijn zevende full album zijn. Na enkele jaren bruinen in Nashville (onder de bloedhete zon), verhuisde Jimmy Rankin (deels om politieke Trump-redenen) terug naar zijn geboortestreek, het barre maar wondermooie Nova Scotia aan de oostkust. De inspiratie stamt ook helemaal uit zijn Cape Breton roots (een klein eiland ten noorden van Halifax in Canada). Geografisch onder Groenland, maar ter hoogte van Ierland en Schotland. De invloeden van de voormalige kolonisten wil en kan hij ook niet ontkennen. Een mix van Amerikaanse en Britse folk(rock) kenmerken de Canadese singer-songwriter. Soms overweegt de americana, dikwijls hoor je de Britse roots op traditionele instrumenten als banjo, mandoline, viool en bagpipes. ‘No More II’ll Go Roving’ zingt mee als een dronkemans pubsong. En zo staan er nog meer op. ‘Thin Ice’ kreeg een americana dekentje om je warm te houden als je toch door het ijs valt. ‘These Roads’, het emotionele hart van het album, is een ballad over verkeerstragedies. Jimmy’s zangstijl varieert leuk, zelfs naar een verhalende Bob Dylan-stijl (‘Highlander’). Een tradtionele song als de ‘tongue-in-cheek shanty’ ‘Haul Away The Whale’ verraadt zelfs Indian roots. ‘Dirt’n Potatoes’ laat je meedansen op een Cape Breton jig met veel fiddle, piano en gitaar. Leuk album om te luisteren, te genieten, te dansen én te zingen. Zelfs zonder drank!

Line-up:
Jimmy Rankin (Vocals, Acoustic Guitars, Tambourine)
Geoff Armenault (Drums, Percussion)
JP Cormier (Mandolin, Banjo)
Jamie Robinson (Mandolin, Electric Guitar)
Ashley McIsaac (Fiddle)
Hilda Chiasson, Bill Stevenson (Wurlitzer, Upricght piano)
Glenn Coolen (Uileann Pipes, Highland Bagpipes)
Joel Plaskett (Guitars, Bouzouki, Mandolin, Bass, Clavinet)

Marino Serdons (4)

Have a great time when hanging around at home or in your local pub. A lot of drinking songs and a touch of emotional recognition. Great album!

Ryan Holweger: Gunmetal Sky

20/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Back Roads
After The Oil Rush
You Be The Rain
Smiles Of Gold
Only Came Here To Die
Briljant Light
The Wait
My Love for You
I Will Always Be Here Sometimes
This Is All I Have To Give

Website Artiest:
Ryan Holweger

Oktober 2015, Ryan Holweger speelt zijn laatste concert met Western Fifth in thuisbasis Minneapolis. Thailands natuur roept en vormen de volgende drie jaren het toneel voor de opvoeding van zijn dochter, afwisselend in de States en Thailand. Voldoende tijd ook om zijn eerste solo album neer te pennen. Het album werd vorige maand voorgesteld in Bangkok onder grote belangstelling. Ryan Holweger was frontman/singer-songwriter van de vijfkoppige americana band Western Fifth. Op het soloproject Gunmetal Sky doet hij echter beroep op niet minder dan 12 muzikanten en enkele backing vocals (waaronder zijn vrouw Katie Anderson). Wat een grote muzikale diversiteit in de songs garandeert: harmonica, pedal steel, violin, organ, slide of trumpet. Eén of ander instrument geeft altijd wat kleur aan zijn overwegend melancholische songs. Liefde, verlies, hoop…de geijkte herkenbare thema’s. ‘After The Oil Rush’, eerder verschenen op EP, boeit door het lijzige ritme en een toepasselijke slide gitaar. ‘You Be The Rain’ kreeg een mooie viool en Katie’s stem mee. Recht uit het hart!

Marino Serdons (3 ½)

Beautiful heartwarming songs from Western Fifth’s frontman Ryan Holweger. Especially the use of trumpet gives a positive vibe. And not to forget the intimate songs with his wife Katie.

Frankie Davies: Wherever I Go

18/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
High On Love
Not Your Game
Wherever I Go
Open Road
All My Love
You Don’t Know Me
Together
Front Row Seat
Travellin’ Love
The Sweetest Sound
Asking For A Friend

Website Artiest:
Frankie Davies

Europa wordt overspoeld met americana, vooral uit de zuidelijke staten van de US. Nashville blijft toch nog altijd het mekka voor tal van gelukszoekers. Onlangs verscheen het debuutalbum van Frankie Davies, vergis je niet, een blonde talentvolle dame, met een bijna kinderlijk stemtimbre. En vergis je geen tweede maal. Frankie opereert vanuit de UK. De laatste jaren de uitnodigingen voor country festivals door het halfrond. En dat alles te danken aan haar EP ‘Dancing All Night’ uit 2015.
‘Wherever I Go’ laat onmiskenbaar een professionele indruk na. Gebaseerd op haar eigen ervaringen, spuwt ze haar frustratie in de rocksong ‘You Don’t Know Me’. Ook ‘Front Row Seat’ plukte ze uit haar leven: een optreden met slechts één belangstellende. Wat haar ook bescheidenheid heeft aangeleerd, doch ook volharding. Ondertussen groeide haar kennissen- en speelkring uit met Maddie & Tae, Chris Young en zoveel anderen. Haar ontwapendende songs vloeien heel melodisch en verslavend door je aderen. Sleuren je mee in haar emotionele leven. Plaats haar nu naast meer bekende country zangeressen en je weet wat haar toekomst brengt.

Marino Serdons (3 ½)

Americana from the Uk. Why not. The female Frankie Davies convinces. Heart-breaking honesty predicts a succesful future.

Garrick Rawlings: Garrick Rawlings

30/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Want To Run Away
No Tengo Palabras (I Have No Words)
Lights Of Marfa
Lost In Time
Lincoln Penny
Friend Of The Devil
Eye Of A Thief
I Don’t Care What You Say
Whiskey, Cryin, Pain…
Million Miles
Poncho & Lefty

Website Artiest:
Garrick Rawlings

Wanneer je nog eens goei ouwe country folk wil horen van een real American singer-songwriter, dan moet je bij Garrick Rawlings zijn. Met en zonder zijn paard Melody heeft hij heel de USA omzworven: als puber, in Michigan, als hardrocker in Detroit, en als bluesgitarist in Chicago. Enkele jaren was hij zelfs road manager voor de legendarische Ramblin’ Jack Elliot, en ook zijn grote voorbeeld. Andere invloeden zijn onmiskenbaar Leonard Cohen, Woody Guthrie en Bob Dylan. Voldoende om een album te vullen met doodeerlijke songs over liefde, romantiek, gebroken harten maar ook over het geweten. Garrick Rawlings geniet van het leven, twaalf stielen en dertien (on)gelukken, voldoende stof om te starten met de americana song ‘I Want To Run Away’. Misschien is dat juist de leidraad in zijn leven. Tijdens zijn verblijf in L. A. schreef hij samen met Perla Batalla het Mexiaans getinte ‘No Tengo Palabras’. Terug naar Texas met ‘Lights Of Marfa’, een mooie ballad met Rick Shea op steel guitar. Om dan over te schakelen op enkele leuke up-tempo songs. Ook als folkie singer-songwriter verbluft hij in ‘Eye Of A Thief’, waarin hij zichzelf virtuoos begeleidt op akoestische gitaar en een rauwe Bob Dylan-zangstijl hanteert.
Onderhavige titelloos album is zijn tweede worp en verschijnt op 16 november 2018 bij Peloponnese Records. Hou je van eerlijke folken americana dan ben je aan het juiste muziekadres.

Line-up:
Garrick Rawlings (Lead Vocal, Acoustic & Spanish Guitar, 12-string)
Rick Shea (Acoustic & Electric Guitars, Mandolin, Steel Guitar, Mandolin)
Dave Hall (Bass)
Shawn Nourse (Drums)
Perla Batalla (Harmony & Background Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Garrick Rawlings may be not the most familiar musician in Europe, but he definitely is one of the most traditional values in the States.

David Olney: This side Or The Other

26/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Southern Life
Shoulda Known Better
American Dream
Come On Home
Crazy Over Him
Dreams
Baby Bye Bye
Unknown Stranger
Washed
Above The Clouds

Website Artiest:
David Olney

Schitterend americana album van Nashville-icoon David Olney. Meeslepend van begin tot einde.
Singer-songwriter David Olney sloot deze week een geslaagde tournee af doorheen Nederland. Eén der grondleggers van americana kwam zijn nieuwe album This Side Or The Other voorstellen in intiem clubverband. De titel suggereert een ‘wall’ opgetrokken tussen de mensheid. Een actueel thema dat in enkele songs zijn betrokkenheid met immigranten bevestigt. Tien songs om duimen en vingers af te likken. Alle opgenomen in thuisbasis Nashville, alleen of met enkele vrienden zoals harmonicablazer Charlie McCoy (Roy Orbison, Elvis Presley, Bob Dylan) en producer/gitarist Steve Dawson.
David Olney mag gerust de opvolger van Johnny Cash genoemd worden als je hem hoort in ‘Always The Stranger’ . Met het bluesy ‘Wall’ treedt hij in de voetsporen van J.J. Cale te treden. Meerlagige country-blues songs die zo oprecht gebracht worden en …beklijven! Keer op keer. Zware thema’s licht gebracht met een kleurrijk palet van instrumenten. Maar ook oprechte love songs met een eigenzinnige versie van ‘She’s Not There’. Wanneer dan als backing vocals de Mc Crary Sisters worden ingeschakeld, hoor je het mooiste wat americana op dit ogenblik te bieden te bieden heeft. Super! Volgens Townes Van Zandt de best songwriter ooit. En volgens ons ook. Subliem album.

Line-up:
David Olney (Lead Vocal, Acoustic & Electric Guitar)
Daniel Seymour (Stand-up Bass)
Justin Amaral (Drums, Percussion)
Ward Stout (Fiddle)
Steve Dawson (Ac & Electr. Guitars, Pedal & Lap Steel, Wurlitzer)
Fats Kaplin (Oud, Accoordion)
Charlie McCoy (Harmonica, Vibes)
Anne Mc Cue & Mc Crary Sisters (Backing Vocals)

Marino Serdons (4 ½)

Beautiful compelling and engaged album. The best americana of the century. Not to be missed!