0 Opmerkingen
Wie in de jaren zestig een beetje muzikale interesse toonde heeft zeker toen de compilatielangspelers van CBS, ‘The Rock Machine Turns You On’ gekocht. Het was volgens mijn weten een eerste aanraking met deze avant-gardistische, Amerikaanse band. Er volgde nog een langspeler met de naam ‘Rock Machine: I Love You’ maar bij CBS ging men verder en nog drie extra fantastische compilaties zagen hun weg naar het grote publiek: ‘Fill Your Head With Rock’ (1970), ‘Rockbuster’ (1970) en ‘Together!’ (1970). Op deze compilaties vonden we obscuur werk van o.m. Moby Grape, Mike Bloomfield, Bob Dylan, Elmer Gantry’s Velvet Opera, The Peanut Butter Conspiracy en ook nog The Notorious Byrds Brothers om er maar enkele te noemen. Langspelers die je gewoonweg in je collectie moet hebben zitten gezien deze een groot stuk van onze muzikale erfenis uitmaken. Dit keer gaan we het hebben over The United States Of America. In 1967 opgericht door Joseph Byrd (elektronische muziek, harpsichord) en hij vond in Dorothy Moskowitz (zang), Ed Bogas (orgel, piano), Gordon Marron (viool), Rand Forbes (fretless bass), Craig Woodson (elektrische drums) de geschikte partners om samen muziek te maken. Wat we dus hier te horen krijgen is hun eerste langspeler die in 1968 op we markt kwam. Ik meldde het al, avant-gardistische muziek, verwacht geen hard rock of jukebox situaties. The United States Of America stonden bekend om hun extraordinaire muziek waarbij veel elektronische effecten werden gebruikt. Toch zijn het nummers die echt niet aan je aandacht mogen ontsnappen. Denk hierbij ook aan de tijdsperiode, de Summer of Love was net voorbij en we gingen nu een nog meer hippie overspoelende periode tegemoet. Deels door hun subversieve gedrag werden de United States Of America vrij dikwijls het label ‘provocateurs’ opgekleefd. Maar wanneer je hun eerste en meteen ook laatste album een goede luisterbeurt geeft, ontdek je de ware kracht van deze muzikanten. Buiten de elektronische toestanden, alhoewel die zeker niet misplaatst waren – het paste goed bij hun composities- ontdek je ook diverse prachtige experimentele maar tevens ook verrassende charmante tunes. Het album werd nu blijkbaar ook door een nieuwe, jonge generatie ontdekt en misschien was de doorslag hier de fragiele, fluwelen stem van Dorothy die vrij dikwijls ondergedompeld werd in de sciencefictionachtige stormen van Gordon Marron die doorheen sommige nummers lopen. We krijgen ook een pak bonus tracks. Nummers, die niet op het origineel vinyl staan, zijn ‘Osamu’s Birthday’, ‘No Love To Give’, ‘You Can Never Come Down’, ‘Perry Pier’, ‘Tailor Man’, ‘Do You Follow me’, ‘Mouse (The Garden Of Earthly Delights)’ en ‘Heresy (Coming Down)’. We mogen dus haast spreken over ‘twee’ langspelers van deze band. Menig liefhebber zal het dan ook met me eens zijn dat de re-release van dit album de dag van vandaag meer zin zal hebben dan dat het pakweg 45 jaar geleden had… De band uit San Francisco zag dat hun muzikaal palletje niet meteen de nodige commerciële weg zou inslaan alhoewel de kritieken toen zeer lovend waren over deze vinyl. Wat zong Bob Dylan ooit: ‘Times They Are a-Changin’ en hopelijk zal deze heruitgave meer geld in het laadje brengen dan wat het deed in 1968. Alle leden van deze obscure band zijn nog in leven, sommige onder hen musiceren nog steeds en andere hebben heil gevonden in lesgeven of het programmeren van leuke software. Op ‘The Rock Machine Turns You On’ vinden we het nummer ‘I Want Leave My Wooden Wife For You, Sugar’. Alfons Maes (4) Esoteric Recordings I ECLEC 2449 I Cherry Red Records I The United States Of America
De avant-pop songwriter, postminimalist componist en pianist Othon Mataragas werd geboren in Griekenland. Hij gaf zijn eerste concert op zijn vijfde en won verschillende Awards. Maar toen hij opgroeide was hij niet tevreden met klassieke muziek en hij werd gefascineerd door de Britse punk en New Wave. Aldus kwam hij naar Londen om daar piano te studeren, maar toch voelde hij zich nog een buitenstaander. In 2008 kwam zijn debuut ‘Digital Angel’ uit, en de opvolger ‘Impermanence’ kwam er drie jaar later. In 2012 nam hij deel aan geestesverruimende experimenten met het Ayahuasca brouwsel in Brazilië. Hij had geen idee waartoe hem dat zou leiden. Maar in de jungle, en omringd door sjamanen legde hij de basis voor zijn nieuwe cd. Het album brengt zijn klassieke achtergrond samen met zijn voorliefde voor heftige dansmuziek en de eeuwenoude wijsheid van de heilige en helende Ikaros liederen van de Braziliaanse stammen. Daarvoor werkte hij samen met de zanger Marc Almond, de futuristische elektro cabaret operazanger Ernesto Tomasini, Bird Radio en de sjamanen Javier Arevalo Shahuano en Jessica Ramirez Seopa uit het Amazonegebied. De titel van het album verwijst naar de een deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor mystieke ervaringen en innerlijke visioenen. Het resultaat is een cd met muziek die teert op cinematografische pop, heftige sjamaanse techno, downtempo jungle en door viool gedreven elektronica. De song ‘Dawn Yet to Come’ wordt omschreven als melancholische techno met preklassieke keerpunten, met daarboven een gospelkoor. En ‘Japan Suite’ is een mini requiem voor de nucleaire tragedie van Fukushima. Het tweede deel van de cd staat meer in het teken van de sjamaanse ceremonie. Eén van de heilige songs van de Kaxinawá stam, ‘Pasha Dume’, werd herwerkt in een technotrack, en ‘Cobra Coral’, een traditionele Umbandan song werd een “tribal” danstrack, waarop Marc Almond in het Braziliaans zingt. Patrick Van de Wiele (3½) A genre defying mixture that merges Western musical traditions with spiritual Brazilian influences |
