Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Maiden UniteD: The Barrel House Tapes

31/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tavern: The Last Bow
The Number Of The Beast
Back In The Village
Alexander The Great
Wasting Love
Powerslave
Stranger In A Strange Land
Phantom Of The Opera
Montsegur
Sanctuary

Bonus Track on CD only:
Caught Somewhere In Time

Website Artiest:
Maiden UniteD

Geen fan van Iron Maiden? Dan zijn de akoestische coveralbums van Maiden UniteD de perfecte insteek om de songs van de heavy metal band te ontdekken. Onderhavig album The Barrelhouse Tapes is al de vierde release in het project van Joey Bruers. Tijd ook om nieuwe wegen in te slaan en zichzelf relevant te houden. Opdracht cum laude geslaagd!
Je kan niet eindeloos blijven herhalen dus kwam Joey op het lumineuze idee om voor The Barrelhouse Tapes een aantal bekende zangers uit te nodigen én de jazzy trompet van Eric Vloeimans te integreren. Een uitdaging voor deze laatste want nog nooit een Iron Maiden track gespeeld. De twaalf songs uit het omvangrijke oeuvre evolueren nu naar intrinsieke progsongs met bravoure ingezongen door vijf vocalisten. Het album begint met de opname van rumoerige bezoekers: een verwijzing naar het live-gehalte van de band (in de zaal Barrel House op Cyprus). En dan mag Jeroen Voogd ‘The Number of The Beast’ brengen en het impressionante ‘Alexander The Great’ al zingend declameren. De mooiste vocals komen echter van Doogie White in ‘Waiting Love’ met Daan Janzing & Martijn Balsters op gitaar, daaronder groeiend het leuke Hammond orgel van Leon Den Engelsen. Voor Eric’s trompet moet je wachten tot ‘Powerslave’. (waarnaar ook de nakende tour werd genoemd). De vloeiende trompetlijn contrasteert met de agressieve stem van Jos Severens. In ‘Montsegur’ benadrukt Dirk Bruinenberg’s tromgeroffel het middeleeuws karakter. Hoe een metalsong folk wordt. ‘Sanctuary’ sluit het vinylalbum af met het toffe trompetgeluid. Op cd krijg je nog een bonus track ‘Caught Somewhere In Time’) waarbij vocalisten Jos en Doogie het vrouwelijk gezelschap krijgen van Eszter Anna Bauman. Kortom: indrukwekkende bewerkingen die gerust naast het origineel mogen staan en niet in je platencollectie mag ontbreken. En voor meer info over de ‘Powerslave’ tour: http://www.maidenunited.com/tour.html

Line-up:
Doogie White (Vocal on 5,7 & 11)
Frank Beck (Vocals on 3 & 8)
Jeroen Voogd (Vocals on 2,4 & 9)
Jos Severens (Vocals on 6,10 & 11)
Eszter Anna Bauman (Vocals on 11)

Dennis Stratton, Bart Hennephof, Daan Janzing, Martijn Balsters (Guitars)
Polle van Genechten (Piano)
Leon de Engelsen (Hammond & Rhodes)
Dirk Bruinenberg, Tom Heijnen (Drums)
Eric Vloeimans (Trompet)
Joey Bruers (Bass, Piano, Guitar)

Marino Serdons

Foto

Maiden UniteD is so much more than a tribute band. Acoustic re-arrangements that will convince every prog-folk-metal lover.

Tragedy Ann: Matches

31/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Last Thing
One In Two
Neon & Velour
Regulars
Snooze
Kids
Too Soon
Odysseus
Young Man In A Middle School Washroom
Holy Water
The Light We Have

Website Artiest:
Tragedy Ann

Mooie verzorgde release van Matches, het debuut full album van Tragedy Ann. In 2016 verscheen al een EP ‘Stumbling’ met twee veelzeggende schoenen (zoek het even op en kijk goed!) op de hoes. Tegengestelde polen ‘matchen’ dan toch, bewijze deze recente uitgave in eigen beheer. Vanuit Canada komt de laatste tijd een stormvloed van traditioneel folk geënte muziek. Niet oubollig, wel met een moderne intelligente toets. Op het eerste gehoor denk je dat de stemmen van het duo, Liv Cazzola en Bredan Phelan, niet bij elkaar passen. Ze vangen dat echter mooi op met de knappe zangprestaties van Liv of met aangepaste harmoniezang. Enkele blikvangers zijn het breekbare ‘Snooze’ , het humoristische ‘Neon & Velour’ of de song ‘Too Soon’. En dan valt op dat vooral gitarist Braden de vocals voor zijn rekening neemt. Jammer dat Liv slechts een secundaire rol speelt in het geheel, als zangeres én als pianiste. Met de steun van zeker tien Class 5 –genoten op viool, accordeon, doch vooral in de zangharmonieën, krijgt vertedering de bovenhand op kunst. Echter…Matches herbergt een aantal intimistische en delicate songs. Nog knapper wordt het naar het einde met het 7-minuten durende ‘Holy Water’ of met de samenzang in ‘The Light We Have’. De revival van folk komt precies vanuit Ontario.

Marino Serdons

Foto

Intelligent heartwarming folk from Ontario. You feel the collaboration as a team and the joy in the charming songs.

Various Artists: Friction Heat, Rock ’n Roll Kittens, vol. 1

30/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Big Maybelle: Rock House
Marilynn Lovell: Such A Night
Bonnie Lou: Friction Heat
Little Gracie: You’re My Tarzan
Mabel Scott: Googie Woogie
Rosie & Retta: The Hoot-Owl Melody
Erline Harris: Long Tall Papa
Patti Page: Steam Heat
Betty Madigan: Dance Everybody, Dance
Sally Starr: Rockin’ In The Nursery
Nellie Lutcher: It’s Been Said
Rosemary McCoy: Dippin’ Is My Business
Etta Jones & Jack Parker: One O’clock Jump
Rosemary Clooney: Shot Gun Boogie
Honey Brown: Rockin’ And Jumpin’
Fran Manfred: (Oh My Darling) Don’t You Know
Ella Mae Morse: Forty Cups Of Coffee
Judy & Joyce: Rock And Roll Kittens
Janis Martin: Let’s Elope Baby
Jo Stafford: I Got A Sweetie
Annisteen Allen: Lies, Lies, Lies
The Morrison Sisters: The Rockin’ Boogie Shuffle
Rosalie Allen: It’s Surprise You
Etta James: Tough Lover
Lizzie Miles: Salty Dog

Atomicat Records bewees in het verleden meermaals dat ze tot de top behoren wat betreft het uitbrengen van compilaties met blues, rhythm & blues, rock-‘n-roll en rockabilly uit de hoogdagen van deze genres. Met ‘Friction Heat’ start het label onder de naam Rock ’n Roll Kittens een reeks, waarin de dames op het voorplan staan. Dames die schitterden in de verschillende genres die de Amerikaanse rootsmuziek rijk is. Voor een portie rauwe, hypnotiserende rhythm & blues zorgen o.a. Big Maybelle, Erline Harris en Etta James. Aanstekelijke rock-‘n-roll serveren dan weer dames als Bonnie Lou, Sally Starr en natuurlijk Janis Martin, die jammer genoeg steeds in de schaduw is gebleven van artiesten als Wanda Jackson of Lorrie Collins van The Collins Kids. Zoals steeds op de Atomicat releases, is ook nu weer diversiteit troef. Als je van een zwoel, ietwat jazzy rhythm & blues sfeertje wil proeven, dan ben je bij Patti Page, Rosemary McCoy of Ella Mae Morse aan het juiste adres. Een knap staaltje harmonieuze samenzang wacht op je met ‘The Rockin’ Boogie Shuffle’ van The Morrison Sisters, die wat doen denken aan die andere schitterende formatie The Andrew Sisters’.
Deze eersteling in de Rock ’n Roll Kittens reeks voorspelt heel wat moois voor de volgende volumes, waarvan u hier binnenkort reeds de review kan lezen van volume 2.

Lambert Smits

Foto

In this new serie Rock'n Roll Kittens, started by Atomicat Records, the female artists get all the attention. Expect steamy rhythm & blues and exhilarating rock 'n roll from artists who reaped success in these genres

Johnny Burgin: Live

30/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Got to Make a Change
Can't Make It Blues
She Gave Me the Slip
You're My Trinket
Leading Brand
I Got to Find Me a Woman
Late Night Date Night
You Took the Bait
Daddy's Got the Personal Touch
Louisiana Walk
Blues Falling
California Blues
When the Bluesman Comes to Town
Jody's Jazz

Website Artiest
Johnny Burgin

Johnny Burgin komt uit South Carolina en kwam in de eerste plaats naar Chicago om er te studeren aan de prestigieuze University of Chicago. Johnny was dj op het college radio station WHPK, speelde aardig wat gitaar en begon zijn muzikale loopbaan als begeleider van Tail Dragger in en rond de getto clubs van Chicago’s West Side. Niet veel later toerde hij met Howlin’ Wolf drummer Sam Lay én de betreurde pianolegende Pinetop Perkins. Johnny absorbeerde de blues sound en prefereerde al snel een loopbaan als bandleider. The Rockin’ Johnny Band is een van de meeste geliefde blues bands sinds 1995 in Chicago. Met een vintage blues sound creëert Johnny een breed spectrum aan invloeden. En die vinden hun oorsprong bij de Stax soulstyle, swing en niet classificeerbare blues. Tot Johnny in 2003 plots uit het blues circuit verdween en zich volledig focuste op zijn gezin. Na een akelige stilte van bijna zes jaar was het Dave Specter die Johnny opnieuw katapulteerde in de blues en hem aankondigde op 10 januari 2009 in Nick’s Beer Garden. Gestaag werkte Burgin verder, is te horen als sideman op talloze albums, realiseerde de release ‘Now’s The Time’, de schitterende cd-dvd ‘Live at Rooster’s Lounge’, met zijn grote mentor Tail Dragger en de veelbelovende plaat ‘Grim Reaper’. De definitieve terugkeer van Rockin’ Johnny Burgin. Na achtentwintig jaar in Chicago te hebben gewoond, vertrok Burgin naar de westkust, waar hij in 2015 'Greetings From Greaseland' opnam en 'Neopreen Fedora' in 2017. Enkele maanden geleden had Johnny samen met Quique Gomez het al even schitterende ‘Dos Hombres Wanted’ in de aanbieding. Dit ‘Live’ album offreert heel wat nieuwe song en enkele fijn uitgekiende coverversies. Op één avond en voor een dolenthousiast publiek kreeg Johnny backing van Aki Kumar (harp), Kid Andersen (gitaar/piano), Chris Matheos (bas) en drummer Steve Dougherty. Als speciale gasten komen Charlie Musselwhite en saxofonist Nancy Wright de ritmesectie vergezellen. Vocalist Rae Gordon verleent haar stem aan enkele songs. Ze is te horen in het duet ‘I Got To Find Me Woman’, origineel van Robert Lockwood, het accorderende ‘Daddy’s Got The Personal Touch’, het zwoele ‘Late Night Date Night’ en als backingzangeres in ‘Daddy’s Got The Personal Touch’. Maar het swingende ‘You Got To Make A Change’ mag het concert op gang trekken. Het divergeert al snel met de slow blues ‘Can’t Make It Blues’, de shuffle’s uit ‘She Give Me The Slip’ en ‘You’re My Trinket’ én de opwindende instrumentale ‘The Leading Brand’. Burgin is bijzonder goed bij stem en dat alles laat zich wel heel makkelijk leiden door zijn Chicago blues overgoten gitaarriffs. ‘Louisiana Walk’ is een instrumentale rocker van Linda Lou Adams. Charlie Musselwhite komt in de spotlights in de swingende boogiesong ‘Blues Falling’, origineel van Jimmy Rodgers én de blues ballades ‘California Blues’ en ‘When The Bluesman Comes To Town’. Om finaal af te sluiten met de stemming wisselende instrumental ‘Jody’s Jazz’. Heerlijk concert!

Philip Verhaege

Foto

On one evening and in front of an enthusiastic audience, Johnny got backing from Aki Kumar (harp), Kid Andersen (guitar / piano), Chris Matheos (bass) and drummer Steve Dougherty. As special guests, Charlie Musselwhite and saxophonist Nancy Wright will join the rhythm section. Vocalist Rae Gordon gives her voice to some songs. But Johnny Burgin is also exceptionally good at voice and all of that is very easily guided by his Chicago blues-covered guitar riffs.

Breezy Rodio: If It Ain’t Broke Don’t Fix It

28/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

If It Ain't Broke Don't Fix It
From Downtown Chicago To Biloxi Bay
A Woman Don't Care
I'm A Shufflin' Fool
A Minute Of My Kissing
Look Me In The Eye
Desperate Lover
Los Christianos
Led To A Better Life
Green And Unsatisfied
The Breeze
I'll Survive
Pick Up Blues
Dear Blues
I Need Your Love
Another Day

Website Artiest
Breezy Rodio

Op jonge leeftijd emigreerde Breezy Rodio uit Italië naar de Verenigde Staten en strandde in New York. Hij werd er al even snel verliefd op de blues sound en verhuisde tenslotte naar de Windy City om er zijn grote droom na te jagen. Guy King werd er zijn grote mentor. Maar het was blues veteraan Linsey Alexander die hem in 2007 onder zijn vleugels nam. Breezy is tevens een opmerkelijke gast op enkele albums die Linsey Alexander registreerde voor het label Delmark Records. Hij zou uiteindelijk negen jaar aan boord blijven bij Linsey. Voor zijn vijfde release trok Breezy Rodio alweer naar de Delmark’s Riverside Studio. De authenticiteit die hier is bewerkstelligd door Steve Wagner werd ingevolgd door enkele speciale gasten, waaronder Monster Mike Welch, Kid Andersen, Corey Dennison en Ouique Gomez. Verder vond Breezy zijn soulmates in Sumito “Ariyo” Aryoshi (piano), Dan Tabion (orgel), Light Palone (bas), Lorenzo Francocci (drums), Constantine Alexander (trompet), Ian ‘The Chief’ McGaphrie (bariton sax) en Ian Letts op alt- en tenorsaxofoon. Breezy opent in stijl met een swingende titeltrack. De blazerssectie is naast Breezy’s hypnotiserende gitaarriffs en Simone ‘Harp’ Nobile harp arrangementen meteen een constante voor de ritmiek. De song ‘From Downtown Chicago To Biloxi Bay’ is typerende West Side Chicago blues. De tracks ‘A Woman Don’t Care’ en ‘I’ll Survive’ zijn zeldzame coverversies met B.B. King credits. In de Chicago blues shuffle ‘I’m A Shufflin’ Fool’ komt Quique Gomez ons vergasten. De piano boogie rocker ‘A Minute Of My Kissing’ is ingekleurd met een Chuck Berry gitaarintro en divergeert met het big band jazzy ‘Look Me In The Eye’, het soul geënthousiasmeerde ‘Desperate Love’ en de autobiografische soulballade ‘Los Christianos’. Mike Welsh speelt een opvrijende solo in het gospel begeesterde ‘Led To A Better Life’, een emotioneel eerbetoon aan Michael Ledbetter, waar Corry Dennison duet-gewijs zijn stem mag aan verlenen. Het nummer ‘Green And Unsatisfied’ is een smooth funky song dat gezwind overgaat in het Mardi Grass aandrijvende ‘The Breez’. De song ‘Pick Up Blues’ is een van de drie nummers waar een mondharmonica in de spotlights komt. Quique Gomez is hier meer dan een indicatie voor Breezy Rodio’s vintage Chicago sound. In ware
B.B. King stijl speelt Breezy het geconverseerd ‘Dear Blues’ in. Om zijn verhaal verder af te werken met de slow blues ‘I Need Your Love’ en de swingende blues shuffle ‘Another Day’. Breezy Rodio produceerde alweer een schitterend album. Het divergeert als nooit voorheen. Briljant!

Philip Verhaege

Foto

Breezy Rodio produced another great album. It diverges like never before. The authenticity achieved by Steve Wagner here was followed by some special guests. Brilliant!

Stephen Fearing: The Unconquerable Past

28/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Break Our Mother’s Heart
Gold On The River
Stay With Me
Marie
Someone Else’s Shoes
The Unconquerable Past
Sunny
Christine
Emigrant Song
No Country

Website Artiest:
Stephen Fearing

Muzikaal talent vanuit Canada: Stephen Fearing. Singersong writer, award winner, troubadour, storyteller en gitarist. Met een nostalgische blik op het verleden pende de co-founder van rootsrock band Blackie And The Rodeo Kings een tiental songs bij elkaar. Van akoestische roots over country tot full americana interpreteert hij ‘the past’ in de ruime zin: “those who cannot remember the past are condemned to repeat it”. Ook hier weer blijkt Stephen op z’n best bij eenvoudige akoestisch ondersteunde verhalen. Lyrics zijn belangrijker dan zijn fingerpicking of het historische wurlitzer. Een rustig album om relaxt en mijmerend te ondergaan, al dan niet met een troostende whisky in de hand. Live kan je hem aanhoren bij Meneer Frits in Eindhoven op 17 februari 2020. Voor de zeemzoeten onder ons!

Line-up:
Stephen Fearing (Vocals, Acoustic Guitar, Backwards Piano)
Scott Nolan (Wurlitzer, Electric Guitar, Vibraphone, Harmonica,..)
Christian Dugas (Drums, Percussion)
Julian Bradford (Electric & Upright Bass)
Jeremy Rusu (Piano, Rhodes)
Jim Hoke (Organ, Pedal Steel, Accordion, Harmonica, Tin Whistle)
Andrina Turenne (Harmony vocals)

Marino Serdons

Foto

Stephen Fearing seems to be a nostalgic and realistic crooner from Canada… but also full of talent.

Dave Specter: Blues From The Inside Out

27/12/2019

Foto

title 0

Tracks:

Blues from the Inside Out
Ponchatoula Way
March Through the Darkness
Sanctifunkious
How Low Can One Man Go?
Asking for a Friend
Minor Shout
The Blues Ain't Nothin'
Opposites Attract
Soul Drop
Wave's Gonna Come
String Chillin'

Website Artiest
Dave Specter

Bluesgitarist, bandleider en producer Dave Specter is sinds de jaren ’80 een graag geziene gast in de Internationale bluesscène. Met een regelmaat van een klok is hij ook vaak te vinden in de bluesclubs in en rond The Windy City. Hij toerde met de allergrootste blues artiesten en verschijnt op compilatie albums met ondermeer Eric Clapton, Carlos Santana, B.B. King, Muddy Waters en Junior Wells. De release ‘Blues From The Inside Out’ is Dave Specter’s meest expressieve project in 35 jaar. Het is meteen ook zijn debuut als vocalist op plaat. En dat etaleert hij in songs als ‘Blues From The Inside Out’, het modern spijkerende ‘How Long Can One Man Go?’ en het funky hangende ‘Asking For A Friend’. Het New Orleans begeesterde ‘Ponchatoula Way’ is ingekleurd door een hoornsectie, die strakke en herkenbare percussie én Brother John Kattke’s vocaliteit en piano arrangementen. De soulsong ‘March Through The Darkness’ is geïnspireerd door Chicago’s blues diva Mavis Staples. Het instrumentale ‘Sanctifunkious’ is een kolfje naar de hand van virtuozen als Specter en Kattke. In het instrumentale en rumba gedreven ‘Minor Shout’ is Jorma Kaukonen (Jefferson Airplane/Hot Tuna) die in de spotlights komt met heel wat continuerende gitaarriffs. In de song ‘The Blues Ain’t Nothing’ komt Kattke opnieuw voor wat vocalen zorgen en gaat Specter wel heel ingetogen zijn snaren beroeren. Het Crescent City bluesje ‘Opposites Attract’ divergeert met het instrumentale ‘Soul Drop’ en de akoestische ballade ‘Wave’s Gonna Come’, met Sarah Marie Young achter de microfoon. Het finale ‘String Chillin’ is een veelzeggende schitterende afsluiter.

Philip Verhaege

Foto

The release "Blues From The Inside Out" is Dave Specter's most expressive project in 35 years. It is also his debut as a vocalist on a record. And that he shows in songs like "Blues From The Inside Out", the modern nailing "How Long Can One Man Go?" and the funky "Asking For A Friend". The final "String Chillin" is a tellingly beautiful closing valve. Dave Specter has been one of our favorite guitar players for years....

Various Artists: Indian Bred (Fire In The Teepee)

27/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Bill Haley & His Comets: Ten Little Indians
Bobby Crown & The Kapers: One Way Ticket
Marvin Rainwater With Link Wray: Boo Hoo
Art Neville: Zing Zing
James Brown: Chonnie-On-Chon
T Bone Walker: Come Back To Me Baby Blues
Frank Starr: Knees Shakin’
Ben Hewitt: You Break Me Up
Cherokee Chief And The Oaklahoma Rockers: Little Mama Twist
‘Lucky’ Wray: It’s Music She Says
Chief Little Chief: Come On Darlin’
Jackie Lee Cochran: Mama Don’t You Think I Know
Chan Romero: Hippy Hippy Shake
Jenks ‘Tex’ Carman: Fire In The Teepee
Champion Jack Dupree: Old Time Rock ‘N’ Roll
Billy Lee Riley: Baby Please Don’t Go
Harry Carter, The Rock ‘N’ Roll Apache, With The Dixie Rhythmaires: Rhythm In My Soul
Eddie Clearwater: I Was Gone
‘Lucky’ Wray With Link And Doug Wray: Teenage Cutie
Charlie Feathers: Nobody’s Woman
Link Wray & His Wraymen: Raw-Hide
Marvin Rainwater: The Valley Of The Moon
Cherokee Chief: Mean And Evil Blues
Marty Robbins: I Can’t Quit (I’ve Gone Too Far)
Hank Williams: Baby, We’re Really In Love
Arvee Allens (Ritchie Valens): Fast Freight
Ray Vernon: Danger One Way Love Affair
Elvis Presley: How Do You Think I Feel

Het concept van dit album is om de serie te introduceren via de muziek van inheemse Amerikaanse Bred-artiesten. De volgende volumes zullen het concept uitbreiden maar een inheems-Amerikaans gerelateerd thema behouden. Ongetwijfeld is informatie soms tegenstrijdig en gelukkig erkenden sommige kunstenaars openlijk hun afkomst. Anderen verbergen deze en sommigen beweren inheems-Amerikaans te zijn, maar vaak is er geen harde informatie om dit te onderbouwen. Kortom, waar hun geboortegrond ook was, uiteindelijk hebben ze in het land van Uncle Sam hun muzikale carrière kunnen ontplooien. ‘Zoveel artiesten, zoveel verschillende muziekjes’ zou hiervoor een mooi statement kunnen zijn, en dat is het ook. Andermaal heeft samensteller Mark Armstrong zichzelf weer overtroffen. Immers met 28 nummers schetst hij een indrukwekkend muzikaal beeld van de verschillende genres waarin deze bekende en minder bekende artiesten zich bekwaamden. Ongekend hun afkomst maakten ze allen sowieso schitterende muziek. De gekende Bill Haley mag samen met zijn Comets openen met het toepasselijke ‘Ten Little Indians’. Haley’s vader had Cherokeebloed en Bill zelf was korte tijd gehuwd met de Amerikaans-Indiaanse Dorothy Crowe. En zo had iedere op dit schijfje staande artiest zijn eigen verhaal. Dat verhaal kan je trouwens lezen op de uitgebreide info op deze mooi uitgevoerde digipack. Maar laten we ons concentreren op de muziek. Natuurlijk herbergt het album een groot aantal formidabele rock-‘n-roll nummers, maar zijdelings komen toch ook andere genres aan bod. Zo brengt Art Neville met ‘Zing Zing’ een streepje New Orleans in de collectie, terwijl James Brown met ‘Chonnie-On-Chon’ een fraai stukje soul ten beste geeft. Meester gitarist T Bone Walker vervolgt met het jazzy bluesy ‘Come Back To Me Baby Blues’, terwijl hillbilly en country sporen vertonen in ‘It’s Music She Says’ van ‘Lucky’ Wray. Voor een tranen ontlokkende tearjerker skip je best naar ‘Come On Darlin’’ van Chief Little Chief. ‘Hippy Hippy Shake’ ken je ongetwijfeld in de versie van The Swinging Bluejeans, die het coverde. De originele versie van schrijver en tevens uitvoerder Chan Romero, tref je hier aan. Hillbilly is dan weer de grondtoon voor de instrumentale titeltrack van dit album en een gitaarsound die je uit duizenden feilloos herkent, is deze van Link Wray, hier instrumentaal surfend op ‘Raw-Hide’. Countryfans zullen dan weer eerder gecharmeerd worden door de bijdrages van Marty Robbins en Hank Williams. In de voorlaatste track ‘Danger One Way Love Affair’ klinkt Ray Vernon een beetje als Elvis, maar de echte Presley mag eervol afsluiten met ‘How Do You Think I Feel’.
Hoeft het nog gezegd dat dit album andermaal de voorbode is van een indrukwekkende reeks. Wij zijn dan ook razend benieuwd naar wat Mark Armstrong nog in de pijplijn heeft zitten.

Lambert Smits

Foto

Mark Armstrong has again surpassed himself. With this formidable album he starts a new serie on American themes. The common thread throughout this album is the origin of the artists that appear on it. Expect an impressive portion of rock and roll, but also some soul, country and hillbilly. Highly recommended!

SLIM MAN: LIVE AT VICKY’S

26/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Peter Gunn
Every Beat of My Heart
Valerie
Bella Mia
Weeping Willow
Angela
Can it Get any Better?
Slim’s Shady Trailer Park
Sunny Day
When a Dream Comes True
Hey Carolina
Overdose of You
If You Only Knew
Faith in Us
Low Rider

CD 2

There for You
If You Were Mine
Secrets of Your Heart
Don’t Say Goodbye
U Best Believe
Thousand Miles Away
Midnight Train
Sweet Serenade
Bona Fide Club
Secret Rendezvous
Take Me to the River
Mitch Mitch
Night Like This

Website Artiest
Slim Man

In 2017 besprak ik hier de cd ‘Young at Heart’ van de Amerikaan Slim Man. Hij is oorspronkelijk afkomstig uit Baltimore, Maryland, maar verhuisde enkele jaren geleden naar Palm Springs, Californië. In de maand oktober 2018 werd hij gevraagd om een live show op te voeren in de club Vicky’s. Hij stelde een band samen en maanden lang speelden ze iedere woensdagavond. Na 8 maand besloot hij om van de finale een dubbele live cd te maken. Dat gebeurde op 5 juni 2019. Daarop staan zowel songs van hem solo, maar ook van de band Bona Fide, en zelfs enkele covers. Slim lanceerde een campagne op Kickstarter om het nodige geld bijeen te krijgen, en voilà hier is het resultaat. Maar liefst achtentwintig songs vullen beide schijfjes. De band bestaat uit: Craig Chesnut (drums), Nick Sosa (gitaar), Enrique Hernandez (percussie), Chase Huna (sax), Tateng Katindig (piano & synthesizer) en Slim Man (zang & bas). Openen doen ze met een swingende cover van het ‘Peter Gunn’ thema (Henry Mancini), en iets verderop staat een al even opgewekte cover van Amy Winehouse’s ‘Valerie’. Slim’s ‘Bella Mia’ heb ik altijd mooi gevonden, en ‘Angela’ is een prachtsong. ‘Slim’s Shady Trailer Park’ is een bewerking ‘King of the Road’, en ‘Hey Carolina’ is een leuke bossa nova. ‘Faith in Us’ is ook mooi en ‘Low Rider’ is uiteraard een cover van War. CD 2 begint met het opgewekte ‘There for You’, gevolgd door de ballade ‘If You Were Mine’. Slim’s ‘Secrets of Your Heart’ klinkt ook zeer leuk, waarna de ballade ‘Don’t Say Goodbye’ eraan komt. ‘U Best Believe’ is een instrumentale track, en de ‘Midnight Train’ dendert stevig voorbij. ‘Sweet Serenade’ is ook weer zo’n mooie Slim song, en de ‘Bona Fide Club’ is een leuke instrumental. ‘Secret Rendezvous’ is een van mijn favoriete Slim nummers, en een soulvolle cover van ‘Take Me to the River ‘ (Al Green) volgt daarop. Een meer dan geslaagd live dubbel-cd dus, die Slim zeker nieuwe fans zal opleveren! Kopen dus.

Patrick Van de Wiele

Foto

A more than successful double live album, that certainly will produce new fans. Buy this one!

Mrs. Henry: Live At The Casbah

26/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

All I Can Do
Peace
Lovin’ You Baby
Where Are We Going
The River

Website Artiest:
Mrs. Henry

Blind Owl

Opgenomen exact een jaar geleden in de legendarische San Diego nachtclub The Casbah. Mrs. Henry is allesbehalve vrouwelijk: vier rock ’n roll mannen waar de energie vanaf druipt. Onlangs brachten ze nog het full album Mrs. Henry Presents The Last Waltz uit, een eerbetoon aan het live concert The Last Waltz van The Band. Voor Live At The Casbah (hun 5de album) werden vijf eigen songs geregistreerd waarbij de gensters door de ruimte vliegen. Gitarist/zanger Dan Cervantes en keyboardspeler Jody Bagley spelen de ziel uit hun lijf, gestructureerd en toch met de nodige freaky uitspattingen. Terwijl bassist Blake Dean en drummer Chad Lee het stuwende ritme voor hun rekening nemen. Beluister onderstaand videofragment, jump out en laat eindelijk nog eens goed gaan (ja, jij, Europese depressieveling!). Rock die het midden houdt tussen Grand Funk Railroad, Van Halen, Deep Purple en The White Stripes. In totaal 37 minuten uitbundig luisterplezier. That’s music man! Uit 24 jan. 2020 op hun eigen label Blind Owl en verkrijgbaar in diverse formaten, waaronder vinyl.

Marino Serdons

Foto

An explosion of energy! Wow!

Ben Levin: Ben’s Blues

26/12/2019

Foto

title 0

Tracks:

Floyd’s Blues
Willie Mae
Hey Now Baby
Have You Lost Your Mind
Cold Chills
Chicago Breakdown
I Love You Honey
Little Girl
Tribute To Mr. Perkins
Mr. Blue
Take Out Some Insurance
Ben’s Blues

Website Artiest
Ben Levin

De release ‘Ben’s Blues’ dateert uit 2017 en is de debuutplaat van een grote ster in wording. Ben komt uit Cincinnati, Ohio en was pas zeventien jaar jong tijdens deze opnamen. In tegenstelling tot andere tieners van zijn generatie, die tot vervelens toe voor de buis hangen als ze al niet eens aan het gamen slaan, graaft en verdiept Ben zich in de rijkelijke geschiedenis van de piano blues. In het ouderlijke huis schalde onvoorwaardelijk Muddy Waters en heel wat andere blues muziek door de woofer. Zijn vader Ben is dan ook een meer dan getalenteerde blues gitarist. Maar zijn liefde voor de piano werd opgerakeld door de film Ray, die Ben op vijfjarige leeftijd op de buis zag. Hij maakte ook snel kennis met Chicago Blues en New Orleans R & B. Ben begon piano te spelen op zijn achtste levensjaar en volgt sindsdien lessen bij zijn mentor, de legendarische en Cincinnati-gebaseerde multi-instrumentalist Ricky Nye. Samen stonden ze ook in de halve finale op de International Blues Challenge in Memphis. Naast Ricky zijn Ben’s grootste invloeden Pinetop Perkins, Big Joe Duskin en Professor Longhair. Net zoals Otis Spann, Sunnyland Slim en uiteraard Ray Charles. Met zo’n achtergrond moest en zou Ben een blues pianist worden. Bij elk arrangement slaat hij zowaar een andere generatie aan. De New Orleans sound is nooit ver weg. Op deze debuutplaat ‘Ben’s Blues’ delft hij vooral in die vintage piano blues sound. Samen met Chris Douglas (upright bass), drummer Ricky Nye, Stevie Snyder (harmonica) en gitarist, mentor en vader Aron Levin trok Ben een drietal dagen naar de Ultrasuede Studios in Cincinnati. Daar registreerde het gezelschap twaalf songs, waarvan vier nieuwe composities. Hij opent met het gave ‘Floyd’s Blues’ van Floyd Dixon. Om al snel zijn weg te vervolgen in ‘Willie Mae’, met die strakke backing én ‘Hey Now Baby’, beiden van Roy ‘Bald Head’ Byrd & His Blues Jumpers, beter gekend als Professor Longhair. Van het beukende en originele ‘Have You Lost Your Mind’ en Henry Gary’s ‘Cold Chills, met die knappe mondharmonica schikkingen, gaat het gezwind naar de instrumentale boogiewoogie song ‘Chicago Breakdown’ van Big Maceo Merriweather. Het Windy City begeesterde ‘I Love You Honey’ heeft John Lee Hooker credits. Om te divergeren met een origineel drieluik. De piano blues ballade ‘Little Girl’ -met zijn ragtime intro- het swingend instrumentaal eerbetoon ‘Tribute To Mr. Perkins’ en de boogie ritmiek ‘Mr. Blue’. De single ‘Take Out Some Insurance’ werd ooit bij elkaar gepend door Jimmy Reed in 1959 en leidt ons naar de instrumentale afsluiter ‘Ben’s Blues’. Met dit album sleepte Ben meer dan terecht twee Blues Blast Awards in de wacht en ontving een Sean Costello Rising Star Award. Sinds 2019 heeft Ben Levin ook het schitterende ‘Before Me’ in de winkelrekken, met Bob Margolin, Bob Corritore en de al even legendarische 93-jarige drummer Philip Paul.
Ben Levin is een ontdekking die de piano blues nieuw leven inblaast. Hij is een verademing in die vaak veel te bekrompen blues wereld. Haal deze jonge kerel naar een van onze zomer podia!
Heren organisatoren, zeg niet dat we jullie niet gewaarschuwd hebben…

Philip Verhaege

Foto

With each arrangement he actually appeals to a different generation. The New Orleans sound is never far away. On this debut album ‘Ben’s Blues’ he mainly delves into the pre-war piano sound. Together with Chris Douglas (standing bass), drummer Ricky Nye, Stevie Snyder (harmonica) and guitarist, mentor and father Aron Levin, Ben went to the Ultrasuede Studios in Cincinnati for three days. There the company registered twelve songs, four of which were new compositions. Since 2019, Ben Levin also has the wonderful release "Before Me" with Bob Margolin, Bob Corritore and the equally legendary 93-year-old drummer Philip Paul in the stores
Ben Levin is a discovery that breathes a new life into the piano blues. He is a breath of fresh air in that often too narrow-minded blues world. Check it out on his website…!

Track Dogs: Fire On The Rails

25/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love & War
I’ve Needed You
Better Off On Your Own
Dragonfly’s Castle
On The Last Night
Don’t Delay
And The Piano Sings
Abi’s Lullaby
When It Comes
All Clapped Out

Website Artiest:
Track Dogs

Twee Ieren, een Engelsman en een Amerikaan ontmoeten elkaar in Madrid. Het lijkt wel het begin van een grap. Nochtans is de feelgood band al aan haar vijfde album toe. Mei 2018 werd hun vierde album Kansas City Out Groove, opgenomen op een analoge Studer A80 van Abbey Road. Een succesvolle warme formule voor herhaling vatbaar op Fire On The Rails. Opener Love & War is een Slavische mix van gypsy music en cajun. De toegevoegde strings en viool komen van Eli Bishop uit Nashville. Technisch lag alles in handen van producer Germàn Gutiérrez in de Playground Studios van Madrid. De wereldse, zuiderse sfeer zit in elke song vervlochten waarbij de trompet de hoofdrol blaast. En dan luister je maar eens naar ‘And The Piano Sings’, een tribute aan Freddy Mercury. Een heel knappe originele compositie met harmoniezang en de solotrompet van Howard Brown. Op bijgevoegde video krijg je een mooi beeld waar Track Dogs voor staat.
Het album eindigt met een bleusy a-capella in ‘All Clapped Out’. Staande ovatie inbegrepen. Oh ja, het album verschijnt op 24 januari 2020 en tegen die tijd toeren ze doorheen het Verenigd Koninkrijk.

Line-up:
Robbie K. Jones (Banjo, Cajon, Vocals, Percussion)
Garrett Wall (Guitar, Ukelele, Piano, Vocals)
Howard Brown (Trumpet, Cajon, Vocals)
Dave Mooney (Bass, Mandolin, Vocals)
….and from Nashville: Eli Bishop (Strings, Violin, Mandolin), Ashley Campbell (Banjo)

Marino Serdons

Foto

Another fine feelgood album from Madrid-based international band. Track Dogs put you on the trail of a pleasant americana-latino mix. Superb!

Rae Gordon Band: Wrong Kind Love

25/12/2019

Foto

detail album

Tracks:

Comin’ Back For More
Don’t Look Now
How You Gonna’s
Might As Well Be You
Sea Of Blue
Wrong Kind Love
How I Love You So
Got To Have You
Last Call
Get Right With The World

Website Artiest
Rae Gordon Band

Vorige zomer startte Rae Gordon nog een “Kickstarters” project om de nodige fondsen bij elkaar te vergaren voor haar release ‘Wrong Kind Love’. De band heeft een paar fantastisch jaren achter de rug, behaalde de 3de plaats op de International Blues Challenge in Memphis en bracht in 2017 de plaat ‘Better Than I Was uit. Ze ontvingen talloze prijzen en nominaties én reisden voor een dol enthousiast publiek van Florida naar Canada. Rae begon haar zangcarrière in de pianobars en comedyclubs in en rond Los Angeles. De benaderbaarheid en het charisma van Rae zijn net zo bekend als haar multi-octaaf stembereik. Ze won liefst vijf keer de Cascade Blues Association's Muddy Award als ‘Best Female Vocalist’ en werd opgenomen in hun Hall Of Fame. Haar eerste opname ‘Blue Lemonade’ bereikte de nummer tien positie in de Billlboard Blues Chart. Terwijl haar tweede plaat ‘Dirty Flowers’ genoot van heel wat uitgebreid airplay in de VS en ver daarbuiten. Rae Gordon en haar band geloofden zo sterk in deze nieuwe set nummers dat ze een sprong in het diepe hebben gemaakt. Het opnameproces was reeds gestart voordat deze Kickstarter was gefinancierd. Met dit nieuwe album ‘Wrong Kind Love’ voegen ze ook een nieuwe grit toe aan hun sound. Ze vond haar soulmates in en met de Texaan Kivett Bednar (gitaar), bassist Joseph Conrad, saxofonist Scott Franklin, trompettist Allen Kalik, keyboard virtuoos Pat McDougall en drummer Ed Pierce. Een orgeldeuntje en strakke blazersarrangementen zijn de ideale intro voor ‘Comin’ Back For More’. Gordon maakt meteen indruk met haar vocalen, net zoals in ‘Don’t Look Now’. De ballade ‘How You Gonna’s’ staat dan weer in aangenaam contrast met het R&B begeesterde ‘Might As Well Be You’. In ‘Sea Of Blue’ komt gitarist Bednar in de spotlights met zijn groovy gitaarriffs. En hij is samen met de blazers ook een constante voor het opwekkende ‘Wrong Kind Love’. Na de hommage ‘How I Love You So’ knallen ook ‘Got To Have You’ en het innemende ‘Last Call’ door de woofer. Om dan af te ronden met een niet mis te verstane boodschap ‘Get Right With The World’.

Philip Verhaege

Foto

Rae Gordon and her band believed so strongly in this new set of songs that they made a leap of faith. The recording process was already started before this Kickstarter was financed. With this new album "Wrong Kind Love" they also add a new grit to their sound. Handsome..

Jay Gordon and Blues Venom: Slide Rules!

24/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dripping Blues
Pain
Lost In Time
Lucky 13
Dockery's Plantation
Stranger Blues
Voodoo Boogie
El Diablos Blues
Travelin Riverside Blues
Pure Grain Alcohol
Six String Outlaw
Sweetheart Blues
Train Train

Website Artiest
Jay Gordon and Blues Venom

Jay Gordon werd geboren in Charlotte, North Carolina maar groeide op in Chicago, Illinois. Op jonge leeftijd werd hij door zijn grootmoeder, die zelf piano en orgel speelde, onderworpen aan jazz en blues. Een jonge Gordon speelde verschillende instrumenten, maar ontdekte de gitaar op 14-jarige leeftijd. Hij ontmoette Albert Collins op jonge leeftijd en werd beïnvloed door diens blues stijl. Gordon speelde ook op het 2004 Crossroads Guitar Festival en deelde het podium met Eric Clapton , B.B. King , Jeff Beck en Carlos Santana. Vier jaar geleden had Jay Gordon and Blues Venom de plaat ‘Woodchoppers Ball’ in de winkelrekken. Nu is er dus ‘Slide Rules!’. En dat zal ons auditoria geweten hebben. Hij is een creatieve en muzikale agressieve slidegitarist. Een raszuivere gitaarslinger met die wild huilende stem. En dat alles omvat en kenmerkt Jay in al deze songs. Hij beult zijn snaren in ‘Dripping Blues’ en ‘Pain’ en knalt haast genadeloos door de geluidsmuur in ‘Lots In Time’ en de bluesrocker ‘Lucky 13’. Stoom afblazen doet hij gelukkig even in het duivelse ‘Dockery’s Plantation’ en ‘Sweetheart Blues’. Funky is enigszins met ‘Stranger Blues’ en komt zelfs de voodoo dokter langs in ‘Voodoo Boogie’. We trekken naar de Delta met het zwaarbeladen ‘El Diablos Blues’ en het dobro begeesterde ‘Travelin Riverside Blues’, jawel van Robert Johnson. Een moonshiner herkennen we in ‘Pure Grain Alcohol’ en ‘Six String Outlaw’. Om ons finaal te betoveren met het losgeslagen ‘Train Train’. Hell Yeah…!

Philip Verhaege

Foto

Jay Gordon is a creative and musical aggressive slide guitarist. A pure guitar guitarist with that wild howling voice. And all of this includes and characterizes himself in all these songs.

Various Artists: Rock and Roll Mama

24/12/2019

Foto

title 0

Tracks:

Flipsville: Stormy Gayle
Marlene: The Sonics
Ginger: Eddie Chase
Midnight Dreams: Tommy Bell
Campus Cutie: Billy Perkins
Baby Sitter Boogie: Stan Gunn And The Country Hepcats
Starlight: Jack Huddle
Warm As Toast: Russ Veers
Hey Babe: Johnny Denton
Rock & Roll Mama: Roy James And The Rhythm Rockers
Natalie: Charles Jones And The Stardusters
If You Want To Be My Baby: Danny And The Galaxies
Thunder Head: Teddy And The Rough Riders
Pretty Baby: Rock Danny Mayo
Ain't Going That Route: Tex Neighbors
Rootie Tootie Baby: Lee Mitchell And The Combo
Ruby Lee: Donnie Dean
The Bug: Jerry Dallman And The Knightcaps
Betty Ann: Cruisers
Go Jenny: Donnie Martindale
Cindy Lou: Gene Terry
I'm A Madman: Willie Ward And The Warblers
Whole Lot Of Shakin': Tony Garo
Goodbye Little Star: Kenny Baker
Tick Tock: Bob Callaway And The Spiro Hepcats
Dont Let Go: The Vice-Roys

De Pan American reeks behoort tot de langst lopende series van albums die rock-‘n-roll songs, vaak voor de eerste maal, op cd uitbrengen. Honderden nummers vonden hierdoor hun weg naar de fans van het genre. Ook op deze nieuwe ‘Rock and Roll Mama’ bevinden zich weer 26 tracks die de liefhebbers zullen doen watertanden. Rock-‘n-roll uit de hoogdagen van het genre. Een lekker clean gitaartje, een scheurende sax of een in echo gedrenkte stem brengen je al vlug in de stemming. Dat alles is terug te vinden in minder bekende en vaak obscure songs van even minder bekende en obscure talenten. Talenten die allen probeerden om de nieuwe Elvis Presley, Eddie Cochran, Gene Vincent of noem maar op te worden. Hun prestaties moesten, zoals je hier kan horen, vaak niet onderdoen voor die van de grote namen. Waarom ze echter onder de muzikale radar bleven, zal voor altijd een raadsel blijven. Het overaanbod zal hier zeker deel van hebben uitgemaakt. Gelukkig komen deze opnames nu aan de oppervlakte op deze voortreffelijke Pan American reeks. Geef die volumeknop maar een stevige ruk naar rechts en laat je verleiden door de aanstekelijke rock-‘n-roll van artiesten die luisteren naar de namen van een Eddie Chase, Danny and the Galaxies, Jack Huddle, Lee Mitchell and the Combo of Donnie Dean.
Hou je eerder van instrumentale surf? Luister dan maar eens naar ‘Thunder Head’ van Teddy and the Rough Riders. Pure klasse! Al is de pure en onversneden versie van Jerry Lee’s ‘Whole Lot Of Shakin’’ van Tony Garo ook om van te smullen, en wedden dat je de rockende en rollende piano geen seconde gaat missen?
‘Rock and Roll Mama’ is de zoveelste Pan American knaller. Partytime is guaranteed!

Lambert Smits

Foto

This new release in the excellent Pan American series contains once again high-quality rock and roll from lesser-known and often obscure artists. A clean guitar, an all-searing sax or a voice soaked in echo will quickly get you in the mood. Put 'Rock and Roll Mama' in your CD player and ........ party time is guaranteed!

Madison Galloway: Moon & Mercury

23/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can't Buy Time
Love's Not a Game
Devil In Her Eye
Moon & Mercury
Rose Coloured Glasses
Beginnings & Ends
Coffee Stains
Bye Bye
Doors
Infectious Eyes
Season of Treason
My Baby Don't Care
House of the Rising Sun

Website Artiest
Madison Galloway

De release ‘Moon & Mercury’, het debuutalbum van Madison Galloway, is een verzameling van dertien nummers. Elementen van folk, rock, country en blues worden gecombineerd met wereldse muziek die een eclectische sound creëren. Zangeres/gitarist Madison Galloway vond samenwerking met een hele rits van gastmusici. De country en folk tunes van ‘Can’t Buy Time’ vormen de ideale openingsong. Na deze lekker mee bekenden track komt het stemming wisselende ‘Love's Not a Game’ een glimlach op ons fieselemie modificeren. Akoestische gitaartunes dwarrelen lekker rond met knappe slide gitaar en enige blues harp. Van de swampy rocker ‘Devil In Her Eye’ en het construerende ‘Moon & Mercury’ gaat het naar het trage ‘Rose Coloured Glasses’, het banjo geënthousiasmeerde ‘Beginnings & Ends’ en de Indisch toelijkende instrumentale ‘Coffee Stains’. Folk wordt het met vrolijke ‘Bye Bye’ en het radiovriendelijke ‘Doors’. De akoestische snaren worden aangehaald in het mijmerende ‘Infectious Eyes’. De rocker ‘Season of Treason’ is een knap duet met Ron Hawkins. Het Delta blues ‘My Baby Don’t Care’ is misschien wel de meest bluesy song op de plaat. De traditional ‘House of The Rising Sun’ kreeg hier wel heel tristesse arrangementen aangemeten. Schitterend!

Philip Verhaege

Foto

The release "Moon & Mercury", the debut album by Madison Galloway, is a collection of thirteen songs. Elements of folk, rock, country and blues are combined with worldly music that creates an eclectic sound. Brilliant!

The Gothic Cowboy (aka Melvin Litton) & Mando Dan: Between The Wars

23/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Vol.1

Border Blues
Pretty Mary
Between The Wars
Marijuana Fields
Summer Days Are Long
Holly ’n The Drifter
Golgatha
Breakaway
Cold Ohio City
O Big Magic Moon
Yellow Rose Hotel
Caspion & The White Buffalo
Elmira

Vol. 2

Creek-Bank Ghetto Boys
Bagpipe Blues
The Devil’s Daughter
Help My Crossover
Murder Of Bob Hope
Sunday Morning
Colorado Gambler
Fractions Of Life
Montana Bound
Christmas Song
Indian Land
War Wind
Late In The Winter

Website Artiest;
The Gothic Cowboy/Melvin Litton

Murder ballads scoren hoog qua aantrekkelijkheid in countryfolk. De verhalen van gothic Melvin Litton variëren qua tijd, plaats én onderwerp; geput uit eigen ervaringen en uit overlevering. Als een goeie storyteller luistert hij naar zijn omgeving en werkt dit heel persoonlijk uit. Melvin’s rauwe stem imponeert en triggert. En muzikaal verovert Dan Hermreck elke scepticus met zijn virtuoze mandoline. Het duo speelt op Between The Wars twee cd’s vol. 26 songs die graven in het verleden en raken in het heden. In 2016 beëindigde hij na twintig wisselende jaren geestesking The Border Band om solo verder te gaan. Gelukkig voor ons ontmoette hij de grandioze mandoline speler Dan Hermreck. Een geslaagde combinatie die zich nu vertaalt in deze verzameling boeiende akoestische songs. Drie (waargebeurde) murder ballads voor de Stijn Meuris naäpers: ‘Pretty Mary’ (zie videofragment) , ‘Murder Of Bob Rose’ (bijna 10 minuten lang) en ‘Cold Ohio City’. De mandoline van Dan tovert lichtheid over de rauwe verhalen. Om niet te vergeten de ondersteunende bijdrage van harmonica blazer Til. Naast alle 26 goed (niet allemaal natuurlijk), enkele uitschieters zoals het Bob Dylan-achtige ‘War Wind’ en het folkie ‘Montana Bound’. Toch wel een dikke aanrader als geschenk voor de feestdagen!

Line-up:
Melvin Litton (Vocals, Guitar
Dan Hermreck (Mandolin, Backup Vocals)
Til Willis (Harmonica)
Jeff Jackson (Standup Bass)

Marino Serdons

Foto

Great double album from the Gothic Cowboy Melvin Litton and his mate mandolin player Dan Hemreck. Raw storytelling songs with superb mandolin input to give every song a nice digistibility.
Strongly Recommended.

Chantel McGregor: Bury’d Alive

22/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take The Power
Killing Time
Like No Other
Caught Out
Eternal Dream
Lose Control
Inconsolable
Your Fever
April
Walk On Land
Freefalling

Website Artiest
Chantel McGregor

Chantel McGregor komt uit het Engelse Yorkshire, waar ze sinds haar twaalfde regelmatig op een podium stond. Ze volgde een opleiding aan het Leeds College of Music en werd de eerste student in de geschiedenis van de hogeschool die een BT-score van 100% behaalde en dit met liefst 18 onderscheidingen. Ze behaalde ook een First Class Honours Degree in Popular Music. Samen met haar huidige bandleden vormt ze een geweldig powertrio dat een eclectische mix speelt van op blues gebaseerde melodieën. Gecomponeerd door Chantel, variërend van traditionele blues nummers, die perfect zijn aangevuld door de puurheid van haar zangstem, naar excellerende bluesrocksongs. Chantel was succesvol in 2015 met de plaat ’Lose Control’, op haar onafhankelijke label Tis Rock Music. Dit was het vervolg op haar veelgeprezen debuutalbum ‘Like No Other’ uit 2011. Nu is dus het live album ‘Bury’d Alive’. Een album dat werd opgenomen in de prestigieuze zaal The Apex in Bury St Edmunds op 29 maart 2019. Dit is de derde langspeler van Chantel McGregor, en na het succes van haar eerste twee studioalbums, was de vraag naar een live-album groot bij haar fanbase. Er gaat trouwens niets boven de interactie tussen een artiest en haar publiek. En ook de haast telepathische wisselwerking tussen McGregor op gitaar en zang, bassist Colin Sutton op bas en drummer Thom Gardner op drums zijn navenant en onevenaarbaar. De openingssong ‘Take The Power’ neemt je vrijwel onmiddellijk bij het strot. Chantel’s innemende vocalen en gitaarriffs zijn haast haar handelsmerk en trademark geworden. Funky time is het met ‘Killing Time’ en zijn vurige percussie. Er wordt een sfeer gecreëerd en de chemie is meer dan gedesigneerd. Het passionele ‘Like No Other’ en het uitdagende ‘Caught Out’ nemen je mee op een muzikale roetsjbaan. Het stemming wisselende ‘Eternal Dream’ is een meer dan negen minuten durende track dat is ingezaaid met een uitzinnige outro. En dan moet de rocksong ‘Lose Control’, de slow blues ‘Inconsolable’ en het duistere ‘Your Fever’ nog door de zaal worden gekatapulteerd. Van het instrumentale ‘April’ en het bloedstollende ‘Walk On Land’ gaat het gezwind naar de afsluitende bluesrocker ‘Freefalling’. De perfecte uitsmijter van een schitterend concert. Chantel werkt momenteel in de studio aan een akoestisch album. Wij kijken hier alvast reikhalzend uit naar dat nieuwe hebbeding!

Philip Verhaege

Foto

Nothing beats the interaction between an artist and her audience. And the almost telepathic interaction between McGregor on guitar and vocals, bass player Colin Sutton on bass and drummer Thom Gardner on drums are unparalleled. Chantel is also currently in the studio working on an acoustic album. We look forward to this new gadget! But for now we're doing here with this gorgeous live release ..

Katy Hobgood Ray featuring Dave Ray: I Dream of Water

22/12/2019

Foto

detail album

Tracks:

Lollie Bottoms
Washed Away
Oh Devil
I Dream of Water
House Divided
Dirty Water
Little Children's Blues
Des Allemands
That Really Matters
Kings, Queens, And Jesters

Website Artiest
Katy Hobgood Ray

Het echtpaar Kathryn Damaris Hobgood en David Eugene Ray ontmoetten elkaar in 2001 tijdens een songwriters-avond in hun geboortestad Shreveport, Louisiana. Beiden schrijven songs die in de richting van Americana, folkrock en country gaan. In 2003 verhuisden Katy en Ray naar New Orleans. In de loop der jaren bleven ze optreden, al dan niet met diverse formaties, in coffeeshops en op kleine locaties. Dave en Katy zijn ook lid van Friends of Leadbelly, een groep muzikanten die zich inzetten voor het promoten van de nalatenschap van de songwriter uit Noord-Louisiana, Huddie Ledbetter. In de afgelopen jaren is Katy ook bekend geworden met haar werk rond kindermuziek. Ze was ook een graag geziene gaste op festivals als New Orleans Jazz & Heritage Festival, French Quarter Fest, het Folk Art Fest, Mid-City Bayou Boogaloo, Beignet Fest , Creools Tomato Fest en Red River Revel. Verder zingt ze ook met Steve Howell & The Mighty Men, die country blues en vroege jazzstandaarden spelen. In 2018 namen Dave en Katy ook jobs aan vanuit Memphis en wonen momenteel ergens tussen Memphis en New Orleans. Ze schreven het album ‘I Dream of Water’ met het perspectief en de reflectie op hun ervaringen uit hun geliefde Louisiana. De tien tracks werden geproduceerd door Greg Spradlin en zijn opgenomen in Fellowship Hall Sound in Little Rock, Arkansas en de Marigny Studios in New Orleans. De nummers bevatten elementen uit Delta blues, gospel, country en jazz. Het swingende ‘Lollie Bottoms’ verdoezeld enigszins de lyrics over de riviervallei. Net zoals het emotionele en radiovriendelijke ‘Washed Away’. De gitaarshuffle’s uit ‘Oh Devil’ vinden in dit nummer een prettige alteratie met het trompetgeschal. De titeltrack ‘I Dream of Water’, het duet ‘House Divided’ en het gospel begeesterde ‘Dirty Water’ zijn volgende chapiters op de plaat. De song ‘Little Children’s Blues’ is een zeldzame cover van Lead Belly. Nog snel even naar de bayou met het innemende ‘Des Allemands’ en het bluesy ‘That Really Matters’. Afsluiten doen we met het extraordinaire ‘Kings, Queens, And Jesters’, een kinderdroom die uitkomt.

Philip Verhaege

Foto

Kathryn Damaris Hobgood and David Eugene Ray met each other in 2001 during a songwriters evening in their hometown of Shreveport, Louisiana. Both write songs that go in the direction of blues, Americana, folk rock and country blues. They wrote the album "I Dream of Water" with the perspective and reflection on their experiences from their beloved Louisiana. And that is also their music, their sound ..Great !

The Johnny Otis Show: Blues, Twist, Hand Jive, Cha Cha, All The Hits And More 1948-1962

21/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

That’s Your Last Boogie: Joe Swift With Johnny Otis & His Orchestra
Double Crossing Blues: Johnny Otis Quintette With The Robins & Little Esther
Mistrustin’ Blues: Little Esther With Mel Walker & Johnny Otis Orchestra
Misery: Little Esther With Johnny Otis Orchestra
Cry Baby: Johnny Otis Orchestra With Mel Walker & The Bluenotes
Cupid’s Boogie: Little Esther With Mel Walker & Johnny Otis Orchestra
Deceivin’ Blues: Little Esther & Mel Walker With Johnny Otis Orchestra
Dreamin’ Blues: Mel Walker With Johnny Otis Orchestra
Wedding Boogie: Johnny Otis Orchestra, Bride: Little Esther, Groom: Mel Walker, Preacher: Lee Graves
Far Away Blues (Xmas Blues): Johnny Otis Orchestra With Little Esther & Mel Walker
Rockin’ Blues: Johnny Otis Orchestra With Mel Walker
Gee Baby: Johnny Otis Orchestra
Mambo Boogie: Johnny Otis Orchestra
All Nite Long: Johnny Otis Orchestra
Sunset To Dawn: Mel Walker With Johnny Otis Orchestra
Call Operator 210: Johnny Otis And His Orchestra Featuring Mel Walker
Rock Me Baby: Johnny Otis Orchestra
Hey! Hey! Hey! Hey!: Johnny Otis And Orchestra
Ma (He’s Making Eyes At Me): Johnny Otis & His Orchestra With Marie Adams And The Three Tons Of Joy
Bye Bye Baby: The Johnny Otis Show, Vocal By Marie Adams & Johnny Otis
Willie And The Hand Jive: The Johnny Otis Show
Willie Did The Cha Cha: The Johnny Otis Show
Crazy Country Hop: The Johnny Otis Show
Telephone Baby: The Johnny Otis Show, Vocal By Johnny Otis & Marci Lee
Castin’ My Spell: The Johnny Otis Show, Vocal By Johnny Otis & Marci Lee
Mumblin’ Mosie: The Johnny Otis Show
Hand Jive One More Time: Johnny Otis, Vocal By Johnny Otis With Group And Orchestra
Queen Of The Twist: Johnny Otis

Geboren op 28 december 1921 als Ioannis Alexandres Veliotes, als zoon van Griekse immigranten, zou hij als Johnny Otis muzikale geschiedenis schrijven. Als tiener begon hij zich het drumstel eigen te maken en in 1945 vormde hij zijn eigen band. In 1947 opende hij in Los Angeles, samen met een partner de nachtclub The Barrelhouse. Vanaf dat moment ontpopt Johnny zich ook als muzikant, componist, arrangeur, talentscout en producer. In The Barrelhouse zou hij gedurende de eerste tien jaren meerdere talenten ontdekken. Als producer leverde hij bijdrages voor meerdere kleinere R & B labels en meer bepaald voor o.a. Esther Philips, Etta James, Little Willie John, Hank Ballard, Jackie Wilson, Big Mama Thornton, Big Jay McNeely en de vocale groep The Robins, die later zou transformeren in The Coasters. Ondanks de kwaliteitsvolle opnames, wist Johnny niet echt te scoren bij die labels. In 1950 tekende hij dan ook bij Savoy Records, op dat moment behorend tot de belangrijkste jazz en R & B labels. De twee daaropvolgende jaren toerde hij door gans Amerika als The California Rhythm and Blues Caravan met zijn eigen The Johnny Otis Show, aangevuld met vocalisten Esther Philips, Mel Walker en The Robins. Voor Savoy had Johnny een resem hits te pakken, die allen op deze verzamelaar terug te vinden zijn. Ondertussen had hij het drumstel ook vervangen door de vibrafoon. In 1951 scoorde hij een hoogvlieger met ‘Mambo Boogie’ en vond hij meteen aansluiting met de heersende mambo dansgekte. Daarna was Otis terug te vinden bij labels als Mercury Records en Peacock Records. Bij dit laatste werkte hij o.a. met Little Richard en Big Mama Thornton, voor wie hij als producer fungeerde voor haar major hit ‘Hound Dog’. Johnny bewees dat hij een neus had voor talent, wat hem later nog werk zou opleveren bij Capitol Records, King Records en Columbia Records, waar hij de hits aan elkaar reeg. Via zijn eigen Blues Spectrum label, zou hij nog een 15 tal albums opnemen van veteranen met wie hij eerder werkte. In 1994 werd hij opgenomen in de Rock And Roll Hall Of Fame en op 17 januari 2012 overleed hij op 90 jarige leeftijd.
Johnny Otis was een enorm getalenteerde muzikale ‘duivel doet al’. De 28 nummers op deze compilatie geven een fraai beeld van de vintage blues en rhythm & blues, waaraan hij in verschillende functies mee verantwoordelijk voor was.

Lambert Smits

Foto

Wonderful compilation of excellent vintage blues and rhythm & blues, on which Johnny Otis worked as a musician, producer, arranger or composer.

Tales: Light Trip

21/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

There’s Is That Song
Little Man Stan
Scarlet Flowers
Six Blade Knife
We Found Our Love
It’s Ok
The Seeds
The Rope Between Us
The Rythm Of Time
Believe
In A Trance
There’s That Sound

Website Artiest
Tales

De doorwinterde muzikant Roeland Smeyers is de drijvende kracht achter het project Tales. Hij trok naar de Wiserock Sound Studios in het Nederlandse Zeewolde en blikte er samen met drummer Kristof De Weerdt, bassist Christian Allegaert, gitarist Geert Van Kelst en saxofonist/keyboardvirtuoos Raf Cornelis elf originele songs in. Mark Knopfler’s ‘Six Blade Knife’ is een zeldzame cover, die destijds ook prijkte op de plaat ‘Sultans Of Swing’ van Dire Straits. Het album met wereldhits als ‘Water Of Love ‘ en ‘Sultans Of Swing’. Maar verwacht je hier aan geen klakkeloze coverversie. Met toestemming van Knopfler himself geeft Tales een eigen touch en swung mee aan het nummer. Uiteraard is Roeland Smeyers een Dire Straits fan. En dat karakteriseert zich ook in zijn eigen originele songs. En daar is verder niets mis mee, want ook vocaal komt hij meer dan aardig in de buurt van Mark Knopfler. Het warme ‘There’s Is That Song’ is als een open deur intrappen. De lekker lopende gitaarriffs vormen samen met zijn cordiaal stemtimbre de rode draad doorheen de song en het volledige album. En dat is dus ook zo in ‘Little Man Stan’ en het bluesy ‘Scarlet Flowers’, waar alweer die muzikale loopjes in accorderen. Onconventioneel spijkert zich ook het funky ‘We Found Our Love’ tussen al dat moois. Akoestische snaren geven ook de aanzet tot een kinderkoor in ‘It’s Ok’. Het weemoedige ‘The Seeds’ en ‘The Rope Between Us’ divergeren met de funky riffs uit ‘The Rythm Of Time’ en het saxofoon inleidende ‘Believe’. Van de bluesrocker ‘In A Trance’ gaan we naar een akoestische versie van de openingstrack ‘There’s That Sound’. Knap!

Het album ‘Light Trip’ wordt voorgesteld op 23 februari 2020 in CC ‘Zwaneberg’, Cultuurplein1, 2200 Heist-op-den-Berg. Be there..!

Philip Verhaege

Foto

The seasoned musician Roeland Smeyers is the driving force behind this Tales project. He went to the Wiserock Sound Studios in Zeewolde and together with drummer Kristof De Weerdt, bass player Christian Allegaert, guitarist Geert Van Kelst and saxophonist / keyboard virtuoso Raf Cornelis, he recorded eleven original songs. Mark Knopfler’s "Six Blade Knife" is a rare cover on this release. Of course Roeland Smeyers is a Dire Straits fan, and that is also characterized in his own original songs. And there's nothing wrong with that, because vocally he is more than pretty close to Mark Knopfler. Although Tales gives a personal touch and swung into his songs. Honor who deserves honor ...Well done Tales… Clever!

ELLEN EDWARDS: A NEW YORK SESSION

20/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Over There
Let the Fire Grow
Love’s on My Side
Blue and Green
The Queen’s Bridge

Website Artiest
ELLEN EDWARDS

Singer-songwriter Ellen Edwards komt uit Atlanta, Georgia, waar ze haar eerste drie albums opnam. Alhoewel ze oorspronkelijk afkomstig is van New York verhuisde ze naar Atlanta, waar ze in het huwelijk trad. Ze bracht drie kinderen groot, en zingt al meer dan 20 jaar professioneel. In 2001 kwam haar debuut uit, en nu keert ze terug naar New York voor deze nieuwe EP. Countryartieste Suzy Bogguss bracht haar in contact met producer & keyboardspeler Jason Miles, en de rest is geschiedenis. Ze wordt hierop bijgestaan door Randy Brecker (trompet), Robbie Kondor (piano), Will Lee (bas), Jeff Mironov (gitaar), Gene Lake (drums), Richie Morales (percussie) en Jason Miles (B3, vibrafoon & synthesizers). Maar deze EP komt maar op de markt op 22/2/2020. Opener ‘Over There’ is een liefdesverhaal op een sambaritme, dat doet denken aan Jobim. ‘Let the Fire Grow’ is een jazzwals met een gedempte trompet. Daarna komt ‘Love’s on My Side’, waarin ze zingt om geen schrik te hebben van liefde. ‘Blue and Green’ is een zachte track, waarna ‘The Queen’s Bridge’ funkinvloeden vertoont. Een puike terugkeer voor Ellen!

Patrick Van de Wiele

Foto

A nice return for Ellen Edwards!

AMBER WEEKES: PURE IMAGINATION

20/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pure Imagination
It’s All Right With Me
When He Makes Music
The Snake
Gotta Be This or That
Brown Baby
After You’ve Gone
When October Goes
Mr. Kicks
The Way He Makes Me Feel
Just Squeeze Me
Gone At Last
When October Goes

Website Artiest
AMBER WEEKES

Uit LA komt het geluid van jazzzangeres Amber Weekes, die beïnvloed werd door Diahann Carroll, Ella Fitzgerald, Sarah Vaughan, Shirley Bassey, Lena Horne, Oscar Brown, Jr., en de vroege opnamen van Barbra Streisand. Amber zingt al sinds haar kindertijd. Haar nieuwste album, dat pas op 3 januari uitkomt, bevat 13 tracks. De set begint met de titeltrack, een speelse versie van dit Latinachtige nummer, waarop ze in duet gaat met Sue Raney. ‘It’s All Right With Me’ is een swingende song, gevolgd door de ballade ‘When He Makes Music’. Daarna doet ‘The Snake’ met zijn basintro en vingerknippen denken aan ‘Fever’, terwijl ‘Gotta Be This or That’ teruggrijpt naar de swing van Benny Goodman. ‘Brown Baby’ is half spiritueel en half slaapliedje. ‘After You’ve Gone’ is ook weer swing, en ‘When October Goes’ staat er in twee versies op, eenmaal als bossa nova, en eenmaal als ballade. Op ‘Mr. Kicks’ gaat ze in hoog tempo verder, terwijl ‘The Way He Make Me Feel’ een duet wordt met Mon David. ‘Just Squeeze Me’ swingt lichtjes en ‘Gone At Last’ is een cover van Paul Simon, die op New Orleans wijze gebracht wordt. Een leuke kennismaking met Amber!

Patrick Van de Wiele

Foto

This album is a nice introduction to Amber Weekes.

David Ronaldo & The Dice: Citizen Of The World

20/12/2019

Foto

DETAILS ALBUM

Tracks:

Stick With You
My Home
Citizen Of The World
Children Of The Sun
Hey Hey My My
Gipsy Woman
Sarah
Can't Let You Take My Soul Away
Hey Little Mama
Voodoo Chile
Refugee Blues

Website Artiest
David Ronaldo

Circus Ronaldo zal waarschijnlijk bij onze oudere lezers iets meer zeggen dan David Ronaldo en zijn formatie The Dice. Maar daar komt vanaf vandaag hoogstwaarschijnlijk wel verandering in. De broers David en Danny Ronaldo zijn geboren en getogen circus artiesten. Samen vormen ze een zesde generatie en gestaag werkten ze hun komediantentheater uit tot een waar succesverhaal. In 1999 werden ze zelfs uitgeroepen tot Cultureel Ambassadeur van Vlaanderen. Toch is het de liefde voor muziek die prevaleert bij David. Samen met zijn ruwe stem en gitaar vond hij zijn soulmates in Charly Verbinnen (gitaar), Tim Van Passel (bas) en drummer Marco Epis. De plaat ‘Citizen Of The World’, dat werd geregistreerd in Dirk Lekenne’s Fandango Studio in Boutersem, én verschijnt op het label Fandango Music Belgium, is een ware hommage aan zijn muzikale helden. Het pop-getinte en radiovriendelijke ‘Stick With You’ is de ideale opener. Op naar de Southern rocker ‘My Home’, dat is ingekleurd met knappe gitaarriffs. De titeltrack ‘Citizen Of The World’ is een wereldse folksong en divergeert met het bluesy ‘Children Of The Sun’, dat is ingegoten met knappe percussie en mondharmonica én het akoestische ‘Hey Hey My My’, jawel die Neil Young klassieker. En die kreeg een knappe Americana metamorfose. Bij het banjo en country begeesterde ‘Gipsy Woman’ is het verdomd moeilijk stilzitten. En van de ballade ‘Sarah’, de seventies rocker ‘Can't Let You Take My Soul Away’ en de piano geënthousiasmeerde rocksong ‘Hey Little Mama’ gaat het naar Jimi Hendrix ‘Voodoo Chile’, dat voor de gelegenheid werd gesaust met heerlijke Delta blues arrangementen.
Nog zo’n slijper is uiteindelijk ook het finale ‘Refugee Blues’. Heerlijk !

Philip Verhaege

Foto

The love of music prevails by David. Together with his rough voice and guitar he found his soulmates in Charly Verbinnen (guitar), Tim Van Passel (bass) and drummer Marco Epis. The record "Citizen Of The World", which was registered in Dirk Lekenne's Fandango Studio in Boutersem, and appears on the label Fandango Music Belgium, is a true homage to his musical heroes. Blues, country, rock some folk and pop ... that's a wonderful melting pot, for a great album..!

Coyote Brother

20/12/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Part Of Me That’s Lonely
Dharma Blues
Palmetto Wine
Holy Rollers
Alberta Goddamn
Lucky Ones
London Dry
Get The Livin’ Done
Mockingbird

Website Artiest:
Coyote Brother

Wie zich nog eens in volle draf wil begeven naar countryland, berijdt best het paard van de Coyote Brothers. Cowboys van dienst zijn John Hardin en Hayward Williams uit Milwauky (Wisconsin). Twee singersong writers die rustig in het oor klinkende melodieën uit hun dna-boots kloppen. De belegen voices (op kleine melancholische toonladders) doen je van nederigheid kruipen door het groene Wisconsin en snakken naar vocht in bierstad Milwaukee (‘Palmetto Wine’). De pedal steel van Eric Heywood is daar natuurlijk niet vreemd aan. Religieus geïnspireerde songs ontbreken meestal ook niet (‘Holy Rollers’). Het debuutalbum werd gepromoot met de single ‘Alberta Goddamn’ . Toch onthouden we vooral ‘ Lucky Ones’, de wetenschap dat niet iedereen zoveel geluk heeft. Iets plezanter swingt het met boogie woogie piano ‘Get The Livin’ Done’. Om nadien helemaal in nostalgie te verzwelgen in de slotsong ‘Mockingbird’. Een beetje luchtiger kon toch ook?

Line-up:
John Hardin (Vocals, Guitar)
Hayward Willians (Vocals, Guitar)
Eric Heywood (Pedal Steel Guitar)
Brooks Milgate (Piano, Organ)
Jeremy Moses Curtis (Bass)
Charlie Koltak (Drums)

Marino Serdons

Foto

Intimate countrysongs with stuff for reflection. Who are the lucky ones? The mockingbirds?