DETAIL ALBUM

Tracks:
Out Of My Heart

1. I Knew My Day Would Come
2. The Garden
3. Love Will Keep Your Hand
4. On The Wheel
5. Out Of My Heart
6. The Bridge I’m Still Building On
7. Once And For All
8. The Song Wrote Itself
9. A Month Of Sundays
10. You’ve Never Been In Love With You
11. I’d Better Write It Down

Nickels And Dimes And Love

1. Nickels And Dimes And Love
2. Back When
3. Where The Tall Grass Grows
4. Bury Me In A Jukebox
5. Any Old Miracle
6. I Like My Country Music Kinda Rock
7. Two Good People With A Love Gone Bad (with Janie Frickie)
8. What Are We Gonna Do About Me
9. Gone In A Heartbeat
10. A Better Time To Say Goodbye

Platenlabel
Morello

Labelnummer
MRLL56

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Vern Gosdin

Een mooie gedistingeerde stem was zeker een pluspunt om het als zanger ver te schoppen in de klassieke country. Marty Robbins en George Jones bezaten ze, maar ook Vern Gosdin was ermee gezegend. Geboren op 5 augustus 1934, begon deze 6de telg in een gezin van 9, al op vrij jonge leeftijd te zingen in het plaatselijke kerkkoor, waar zijn moeder pianiste was. Samen met zijn broer Rex begon hij een duo in de stijl van de Louvin Brothers. Toen het gezin van Alabama naar Californië verkaste, vervoegden de broers The Golden State Boys, een bluegrassband, die later zou omgedoopt worden tot The Hillmen, naar frontman Chris Hillman, vooraleer die naar The Byrds vertrok. Toen Gene Clark The Byrds vaarwel zei, stonden de Gosdin Brothers klaar om Gene te assisteren bij zijn eerste soloalbum dat toepasselijk de titel ‘Gene Clark With The Gosdin Brothers’ meekreeg. De muziek bood Vern in eerste instantie niet datgene wat hij ervan verwachtte. Hij trok zich dan ook een tijdje terug uit business, totdat een bijdrage van Emmylou Harris op één van zijn demo’s de aanleiding was voor een platencontract met Elektra Records. Eind 1976 startte Verns solocarrière. Gosdin nam voor diverse labels op en de twee albums die Morello Records hier bundelt zijn Verns laatste twee die hij opnam voor Columbia. ‘Out Of My Heart’ werd uitgebracht in 1991 en twee jaren later kwam ‘Nickels And Dimes And Love’ op de markt. Naast succesvol zanger wist hij zich ook nog te profileren als getalenteerd songwriter. Producer van ‘Out Of My Heart’ was niemand minder dan Bob Montgomery, die zijn carrière startte in het duo Buddy and Bob, waar Buddy natuurlijk Holly was. Het album bevatte hits als ‘I Knew My Day Would Come’, ‘The Garden’ en ‘A Month Of Sundays’. We horen een zeer relaxt zingende, soms melancholisch klinkende Vern. De begeleiding met een serieuze inbreng van steelgitaar, is vrij sober maar tevens heel functioneel gehouden. Geen groot orkest of een dozijn strijkers, maar een begeleiding eigen aan een hoofdzakelijk met klassieke countryballades gevuld album.
Midden jaren negentig kwamen er meer popelementen in dit genre, misschien de reden waarom Vern de studio’s in Nashville ruilde voor de legendarische Fame Studio’s in Muscle Shoals voor ‘Nickels And Dimes And Love’. Tevens mocht Rick Hall, die nog met Etta James haar ‘Tell Mama’ opnam, de producerstoel van Montgomery overnemen. Het album laat ook deels een andere Gosdin horen. De klassieke ballades zijn er nog maar met ‘Back When’, zijn laatste hitsingle, komt ook de pop voorzichtig om het hoekje loeren en ‘Bury Me In A Jukebox’ heeft zelfs een honky tonkkantje. Gosdin sprong met ‘I Like My Country Music Kinda Rock’ zelfs op de trein van de door o.a.Willie Nelson op de sporen gezette ‘outlaw country’. 
Vern Gosdin die overleed op 28 april 2009, was niet enkel een uitmuntend zanger, maar ook iemand die de muzikale veranderingen die de country doormaakte, min of meer kon bijbenen en zelfs er zijn eigen draai aan kon geven. Dat blijkt ontegensprekelijk uit deze heruitgave.

Lambert Smits (4½)

Tracks:
Disc One:
Singles (Mono)

1. Time Seller
2. Don’t Want You No More

Soundtrack

1. Taking Out Time
2. Every Little Thing
3. Virginals Dream
4. Looking Back
5. Picture Of Her
6. Just Like Me
7. Possession

Singles (Mono)

1. Mr. Second Class
2. Sanity Inspector
3. After Tea
4. Moonshine

Album – With Their New Face On (Stereo)

1. With His New Face On
2. Mr Second Class
3. Alec In Transitland
4. Sanity Inspector
5. Feel Your Way
6. Morning Sun
7. Moonshine
8. Don't Want You No More
9. Time Seller
10. Stop Me, I'm Falling

Bonus Track (Stereo)

1. After Tea

Disc Two:
Singles

1. (Aquarius) Der Wassermann
2. Let The Sunshine In
3. Short Change
4. Picture Of Heaven

Album - Funky

1. I Met A Woman
2. Letters From Edith
3. Raintree River
4. What A Way To Die
5. Firefly (Alias Funky)
6. Magical Day
7. I Guess I'm Wasting My Time
8. Misguided (Alias Poor Misguided Woman)
9. And The Gods Came Down
10. New Jersey Turnpike

Single

1. Magpie (The Murgatroyd Band)
2. Twice A Week (The Murgatroyd Band)

Outtakes

1. I’m Lost
2. Pools Winner
3. Groove Extra
4. The Girls Song
5. Aquarius/Let The Sunshine In (Demo)
6. Feel Your Way (Backing Track)

Disc Three:
Alternative Versions From Soundtrack Sessions 1967

1. Feel Your Way
2. Morning Sun
3. Taking Out Time
4. Picture Of Her
5. Just Like Me
6. Possession

BBC Radio Sessions

1. Don’t Want You No More 
2. Interview 
3. Mr Second Class
4. Time Seller
5. Feel Your Way
6. Taking Out Time
7. Time Seller
8. Moonshine
9. Interview
10. After Tea
11. Feel Your Way
12. Dust My Blues
13. Interview
14. With His New Face On 
15. Mr Second Class 

Live: Empire Pool, Wembley 24.3.68

1. Dust My Blues

Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
RPMBX533

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Spencer Davis

We kennen ze allemaal nog wel, de hitmakers uit Groot-Brittannië. ‘Gimme Some Lovin’’, ‘I’m A Man’, ‘Keep On Running’, ‘Every Little Bit Hurts’, het zijn maar enkele van de songs waarmee de Spencer Davis Group (met de gebroeders Winwood nog) de hitparades bestormden. Dus het ging hen goed voor de wind... Ze stonden met ‘I’m A Man’ in de Britse Top Tien en tegelijkertijd met ‘Gimme Some Lovin’’ in de Amerikaanse Top Tien en plots… was er geen band meer. Het was een vreemde situatie voor Davis en York die als twee enigen overbleven. Muff Winwood hield het voor bekeken en zijn broertje Steve startte met een nieuwe band, nl. Traffic.
Maar dit was zeker niet het einde voor een band die tot nu toe zo succesvol was. Dankzij diverse line-ups doorheen de jaren hield Spencer Davis en zijn band het hoofd boven water. Ze leverden ons toch nog enkele sterke langspelers af waaronder ‘With Their New Face On’, ‘Funky’, ‘Gluggo’ en ‘Living In A Back Street’ om er maar enkele te noemen.
Dankzij het kwaliteitslabel Cherry Red Records, via RPM, krijgen we nu de volledige opnames van een band die na het succesverhaal met Steve Winwood verder geschiedenis bleef schrijven.
Op het eerste schijfje, in deze mooie clambox van drie discs, krijgen we enkele nummers van de soundtrack van de schitterende film ‘Here We Go Around The Mulberry Bush’ waar ook Traffic en Andy Ellison (John’s Children) muziek voor leverden.
Voor de opener werd geopteerd voor een echte psychedelische sound met de single ‘Time Seller’. Mijn gedachten dwaalden af naar de vroege periode van Peter Frampton’s Herd. Maar ‘Time Seller’ is een op zichzelf sterke song. Dat mogen we ook zeggen van ‘Don’t Want You No More’, een ietwat meer rock georiënteerde rocksong. Luister vooral naar de sterke Hammondklanken van Eddie Hardin die Winwood toch mooi wist te vervangen op de ivoren toetsen. Met enkele nummers uit de genoemde speelfilm gaan we weer de meer psychedelische richting uit. ‘Taking Out Time’, ‘Virginals Dream’ en ‘Looking Back’, dat we ook nog kennen van John Mayall & The Bluesbreakers (origineel van Johnny “Guitar” Watson), zijn leuke momenten uit de soundtrack van die leuke speelse film. Zeer sterke nummers en daar had Eddie Hardin vooral een groot aandeel in met zijn Hammondorgel. Weer een bewijs dat de Spencer Davis Group, ook zonder Steve Winwood, even sterk uit de hoek kon komen.
Ook op dit schijfje vinden we mono versies van enkele singles waaronder het nog steeds fantastisch klinkende ‘Mr. Second Class’, het piano gedreven ‘Sanity Inspector’ en ‘After Tea’, geschreven door Ray Fenwick en Hans Van Eijck van het Nederlandse Tee Set én After Tea, en ‘Moonshine’ besluiten de sectie singles. Dus weer een leuke portie psychedelica zoals het hoort.
Nog meer goodies is het volledige album ‘With Their New Face On’, weer tien sterke nummers met als handelsmerk een vlaagje psychedelica zoals we het allemaal graag hoorden. In de line-up verschenen ook Charlie McCracken (bas) en Phil Saywer (gitaar). Enkele tracks uit dit helaas al vergeten album zijn ‘Alec In Transitland’, ‘Feel Your Way’, het meer swingende bluesy ‘Feel Your Way’, ‘Morning Sun’. Maar ook de genoemde singles ‘Mr. Second Class’, ‘Sanity Inspector’ en ‘Moonshine’ staan origineel op dit album.
Als bonustrack een versie van het nooit eerder uitgebrachte ‘After Tea’.
Op het tweede schijfje krijgen we diverse singles en het volledige ‘Funky’-album. De line-up voor deze langspeler zag er als volgt uit: Spencer Davis (gitaar), Ray Fenwick (gitaar), Nigel Olsson (drums) en Dee Murray (bass). De twee laatstgenoemden zullen kort daarop hun heil vinden bij Elton John. En als echte Spencer Davis-fan doet het label er enkele outtakes bovenop.
Ook Spencer Davis Group liet zich niet onbetuigd en we krijgen meteen een Duitse versie van ‘Aquarius’ te horen. Niet te doen in het Duits. Geef mij maar de Engelse versie.
Uit diezelfde periode volgt ‘Let The Sunshine In’. Voor mij waren de beste nummers uit dit album ‘Raintree River’, het bluesgetinte ‘What A Way To Die’, het jazzy ‘Firefly’ (aka ‘Funky’) maar ook het ietwat Beatles getinte ‘Magical Day’ behoren tot de betere songs hier.
‘Magpie’ was een bekende televisie show in Engeland en Davis presenteert ons hier de themasong van dit televisiespektakel.
In de sectie ‘Outtakes’ werd aandacht besteed aan o.m. een demoversie van ‘Aquarius/Let The Sunshine In’, het sterke instrumentale groovy ‘Pool’s Winner’ zorgt dan weer voor enige afwisseling, ‘Groove Extra’ wat eigenlijk net hetzelfde nummer is als het voorgaande. ‘The Girls Song’ is dan weer zo’n typisch commercieel ding dat best op dat album had mogen prijken.
Het derde schijfje is dus weer een leuk cadeautje voor de verzamelaars onder ons. Met alternatieve versies van o.m. ‘Morning Sun’, ‘Taking Time Out’, ‘Picture Of Her’ e.a. geven ons een indruk van hoe de songs eigenlijk origineel klonken.
Net zoals vele andere bands uit de British Boom-periode had ook de Britse omroep BBC interesse in het werk van Spencer Davis, daarom krijgen we nu ook enkele van hun nummers die tijdens deze sessies werden uitgezonden maar ook twee leuke interviews.
Als allerlaatste nummer in deze schitterende box krijgen we een live versie van de bluesklassieker ‘Dust My Blues’. De klank van deze opname klinkt nog uitstekend gezien dit reeds dateert vanuit 1968.
Zelfs na het vertrek van Steve Winwood wist Spencer Davis Group sterke muziek te maken. Dit hadden ze vooral te danken aan de diverse line-up van uitstekende muzikanten.
‘Taking Out Time – Complete Recordings 1967-1969 is een hebbeding dat niet mag ontbreken in ieders cd-collectie. Ook het smaakvolle inlegboekje met rare foto’s van de diverse personeelsbezettingen is een streling voor het oog. Kopen dit ding!!! 

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. All Blues To Me 
2. Stop That Grinnin' 
3. Blues All Mornin' 
4. I Just Want To Make Love To You 
5. My Baby's Gone 
6. Sugar Me 
7. No Excuse For The Blues 
8. Born To Love You 
9. It's My Life Baby 
10. I'm Gonna' Leave You

Platenlabel
Underworld Records

Labelnummer
B01G4B4UUE

Distributie
Burnside Distribution

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Sammy Eubanks

Het album ‘Sugar Me’ is de nieuwe release voor Sammy Eubanks. Het is meteen ook zijn debuut op het label Underworld Records. Sammy werd meermaals bekroond met de ‘Best Male Vocalist’ award in de staat Washington. Drie jaar geleden schopte hij het samen met zijn band tot de halve finale op de International Blues Challenge in Memphis. Voor de registratie voor zijn vijfde album ‘Sugar Me’ trok hij naar Nashville. Daar vond hij backing bij bassist Darren Theriault, gitaristen Bob Britt (Delbert McClinton) en Matt Hauer, drummer Chris Kimmerer en keyboardvirtuozen Reese Wynans (Stevie Ray Vaughan) en Scott Saunders. Eubanks heeft een orkaan van een stem die hij wel heel makkelijk laat leiden door zijn heavy gitaarrifs. Het album huisvest tien tracks, waarvan enkele knappe cover versies hier ook de lading dekken. We denken hier in de eerste plaats aan de nummers ‘Stop That Grinnin’’, origineel van Skeeter Brandon en ooit gerestyled door Elmore James, het gladde ‘Blues All Mornin’’ van de Native Amerikaanse bluesrocker Mato Nanji en de Willie Dixon boogie ‘I Just Wanna Make Love To You’, origineel uit 1954. Bij Los Lobos oppergod Cesar Rosas leende hij de song ‘My Baby’s Gone’. Uit de originele nummers is de zwaarbeladen titeltrack begeesterd met heavy gitaarpartijen. In de blues ballade ‘No Excuse For The Blues’ komt Reese Wynans op de voorplan met zijn opwindende toetsen. De track ‘Born To Love You’ is overheerlijk Americana die met slide gitaar is omsluierd. Met het nummer ‘It’s My Life baby’ gaan we zelfs even in de richting van de West Coast. Heerlijk, als je het mij vraagt. En dan moet de afsluiter ‘I’m Gonna Leave You’ nog de revue passeren. De scheurende gitaararrangementen vormen alweer de basis voor de sound en zijn de perfecte tegenhanger voor Sammy’s doorknede stembanden. 

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. What's Shakin' On The Hill?     
2. Raining Raining     
3. Don't Dream It's Over     
4. Ride On     
5. What's Going On     
6. Ain't That Perculiar     
7. I Live On A Battlefield     
8. Love Will Keep Us Alive     
9. Always Have, Always Will Girl     
10. The Reason Was You     
11. No Easy Way Out     
12. Help Me Make It Through The Night

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD15

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

Vier jaar na zijn fantastische schijf ‘It Ain’t Over’ verrast deze Britse top talent ons in 2007 met nieuw een juweeltje.
Onder de enkele originele nummers, weer plaats voor een paar coverkleppers van formaat. Dat Nick Lowe en wijlen Jim Capaldi twee vrienden van Paul zijn wordt hier sterk onderlijnd door ‘What’s Shakin’ On The Hill’ en het daarop naadloos aansluitende ‘Raining Raining’, twee covers waarvan bij sommige onder ons het kwijl uit de mond zal lopen. Ja, de titel van dit juweeltje kon niet beter gevonden worden.
Je herinnert je natuurlijk ook nog de grote hit van Neil Finn (Crowded House) ‘Don’t Dream It’s Over’. Paul maakt er weer een beklijvende versie van die je keer op keer kunt beluisteren maar eigenlijk geldt dat voor al zijn werk. Dat Paul niet voor niets de blanke soulbrother wordt genoemd, bewijst hij hier nog maar eens met zijn versie van Marvin Gaye’s ‘What’s Going On’. Steve Beighton zet met zijn saxofoon het nummer in en dat vraagt om meer. Nog meer van Gaye volgt in ‘Ain’t It Peculiar’, een nummer geschreven door Smokey Robinson en zijn twee collega’s bij The Miracles, Peter Moore en Bobby Rogers. Marvin Gaye nam dit al op in 1965 en dan nu een indrukwekkende versie van Paul Carrack. We zijn nog maar net bezig en weer worden we met  verbazing geslagen over de kwaliteit van wat Carrack hier allemaal presenteert.
Een van de mooiste songs die de Eagles ooit hebben uitgebracht is zonder meer ‘Love Will Keep Us Alive’ maar wat velen niet weten is dat Paul Carrack, samen met wijlen Traffic drummer Jim Capaldi en Peter Vale (die ook verantwoordelijk was voor ‘Dear M. Fantasy – The Jim Capaldi Story’)  gecomponeerd werd. Deze versie werd een duet met Lindsay Dracass (zij vertegenwoordigde Groot-Brittannië in 2001 op het Eurovisiesongfestival), weer zo’n nummer dat eigenlijk naar een nummer-1 plaats in de hitparades had moeten klimmen.
Dit nummer werd opgenomen in ons eigenste landje, meer bepaald in de Hogeschool van Gent en met Belgische muzikanten waaronder Little Chris (gitaar), Joris Peeters (drums), Roberto Mercurio (bass), Herve Martens (keys). De strings werden door Dirk Brosse gedirigeerd terwijl Herve Martens ook nog als producent dienst deed. Jan Servaes zat aan de opnameknoppen. Dus er zit in deze song dan toch ook iets ‘Belgisch’ en daar mogen we toch fier op zijn.
Buiten de Fab Four kon Paul eigenlijk niet kijken en daarom een eerbetoon aan hen met het nog steeds prachtig klinkende ‘Girl’. Dit nummer werd eigenlijk opgenomen voor de John Lennon Tribute van Radio 2 (GB) in 2006.
Van ietwat ander temperament is ‘No Easy Way Out’, een van de weinige originals op deze schijf maar moet zeker niet onder doen voor de andere nummers op dit knap werkje en met het van Kris Kristofferson geleende ‘Help Me Make It Through The Night’ verzegelt Carrack dit pareltje. Weer zo’n mooie compositie waarvan er helaas te weinig gemaakt worden.
Woorden schieten me te kort om ook aan dit meesterwerkje de juiste benaming te geven.
Wat Carrack ook maar doet, schrijft of opneemt, ik vrees dat niemand het hem nadoet. Paul Carrack is nog steeds een weergaloos muzikant, zonder meer. 

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Think It’s Going To Rain Today
2. Moon River
3. Don’t Let The Sun Catch You Crying
4. I Can’t Make You Love Me
5. I Live On A Battlefield
6. Eyes Of Blue
7. I Dont Know Enough About You
8. All The Way
9. If You Love Me
10. Love Will Keep Us Alive
11. For All We Know
12. It Aint Over

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD19

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

Drie jaar na ‘Old, New, Borrowed And Blue’ pakt meneer Carrack uit met een totaalspektakel. In de studio laat hij zich muzikaal steunen door een filharmonisch orkest en producer Peter Van Hooke had de taak om van deze nieuwe langspeler een orkestraal geheel te maken. 
Het geheel werd ingeblikt na drie sessies, een vond plaats in de beroemde Londonse Air Studios, voor de twee overige besloot Carrack uit te wijken naar de al even vermaarde Abbey Road Studios. Het gehele opnameproces nam drie maanden in beslag en wees gerust, het werd wéér een dijk van een langspeler.
Ook hier weer die oude vertrouwde formule: enkele originele nummers worden met leuke covers gemixt, resultaat: je zult deze niet te snel uit je cd-lader verwijderen.
Openen met een slow, velen vinden dat niet echt een voordeel maar bij Carrack heeft dat geen verdere invloed. Randy Newman schreef ‘I Think It's Going To Rain Today’ en Carrack vond dit blijkbaar meer dan interessant om dit op zijn nieuw werkpallet te zetten. Wie zich nog de speelfilm ‘Breakfast At Tiffany’s’ (met Audrey Hepburn en George Peppard) herinnert, zal zich ook nog de in de prijzen gevallen Henry Mancini/Johnny Mercer song ‘Moon River’ voor de geest kunnen halen. Geen nood, als je dit even niet meer kunt. Carrack brengt hier een versie die je meteen met verbazing zal slaan. Het brengt weer de nodige mooie memoires in ons naar boven.
Nog een sterke song die in het verleden door velen gecoverd werd maar origineel van Gerry & The Pacemakers was, is ‘Don’t Let The Sun Catch You Crying’. Nog steeds een song dat zware emotionele toestanden zal losweken. Carrack doet er met zijn prachtige stem nog een schepje bovenop.
Misschien zul je ‘I Can’t Make You Love Me’ beter kennen van de Bonnie Raitt versie die het nummer van Mike Reid/Allen Shamblin opnam voor haar album ‘Luck Of Draw’. Ditmaal gaan we op tour met Carrack die het nummer helemaal naar zijn eigen hand zet.
‘Live On A Battlefield’ vonden we ook terug op zijn vorig album ‘Old, New, Borrowed And Blue’, zo ook het nog immer schitterende klinkende ‘Love Will Keep Us Alive’. Ditmaal dus niet in duet met Lindsay Dracass en nu met ondersteuning van een groot filharmonisch orkest. Zelfs met deze versie, die qua kwaliteit even sterk is als de versie op zijn vorig album, weet Paul de gevoelige, emotionele snaar te raken. Het zijn de snaarinstrumenten die het geheel een ietwat soundtrackachtig karakter geven. ‘It Ain’t Over’, ook terug te vinden op zijn ‘It Ain’t Over’ langspeler wordt hier nog eens van onder het stof gehaald en krijg een kleine opfrisbeurt.
Het ganse proces kwam er eigenlijk door een toevallige ontmoeting tussen Peter Van Hooke en arrangeur/dirigent David Cullen na een ontmoeting in een Engelse pub. Van Hooke stelde Cullen voor het groot orkest op Paul Carrack’s nieuwste album te dirigeren maar vreemd genoeg had David Cullen hiervoor nog nooit van ene Paul Carrack gehoord. Nadat Cullen enkele van Carrack’s vorige cd’s had ontvangen, was hij er meteen voor de vinden. De rest is geschiedenis en luister vooral naar de schitterende conducties van David Cullen. Alsof het de soundtrack betreft van een nog te verschijnen         speelfilm. 
Paul Carrack doet het weer. Hij laat ons weer van de ene emotionele moment in de andere terechtkomen. Paul Carrack is God!

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Cross Me Off Your List
2. Modern Days, Lonely Nights
3. Doctor, Doctor
4. No Feeling In This Love Anymore
5. Break It Down
6. Time Will Tell
7. No Reason To Believe In Me
8. New Home
9. That's Unnatural
10. Ain't The Truth Bad Enough
11. Loaded For Bears
12. Treat Your Woman Right
13. Into The Blues
14. Cry To Me
15. Poor Wages

Platenlabel
JSP Records

Labelnummer
B00LVZ8RQM

Distributie
JSP Records

Website Artiest
Norman Beaker

Norman ‘Beaker’ Hume werd geboren op 21 juni 1950 in Manchester. Sinds de vroege jaren ’70 maakte hij deel uit van de Engelse bluesscène. Hij werkte als sessiegitarist samen met onder meer Jack Bruce, Lowell Fulson, James Booker en Van Morrison. Op zijn zevende was hij als autodidact reeds behendig gitarist. Tot een ernstig verkeersongeval hem maandenlang aan zijn bed kluisterde. Op een vakantiekamp won hij ooit een wedstrijd voor amper 10 shilling. Niet veel later werd hij beïnvloed door Lonnie Donegan en Hank Marvin. Maar door toedoen van zijn broer Malcolm leerde hij het werk kennen van blues grootheden als Howlin’ Wolf, Jimmy Reed, Muddy Waters en Sonny Boy Williamson. In 1967 vormde Beaker zijn eerste band Morning After. Zijn carrière ging gestaag en in 1988 werd het album ‘Into The Blues’ voorgesteld aan het grote publiek. Beaker (gitaar en vocals) werd in de Cavalier Studio bijgestaan door Dave Bainbridge (keyboard), Lenni (sax), Kevin Hill (bas) en drummer Tim Franks. Uiteraard zijn er ook nog heel wat gastmuzikanten die een bijdrage leverden aan de realisatie van het album. Het album opent in flair met de Engelse blues rocker ‘Cross Me Off You List’. Meteen komt Lenni opdraven met zijn saxtunes, en hij blijft nog even op het voorplan in de ballade ‘Modern Days, Lonely Nights’ en het opwindende ‘Doctor, Doctor’ waar Bainbridge’s doorgedreven Hammond orgel de sound bepaald. Het nummer ‘No Feeling In This Love Anymore’ kon zowaar in de popcharts terechtgekomen zijn. Maar met de ballade ‘Break It Down’ gaan we weer in de richting van de blues. De track ‘Time Will Tell’ is zelfs een overweldigende boogie. En ik denk sterk dat het nummer ‘No Reason To Believe In Me’ zijn tijd ver vooruit was, net zoals het moderne ‘New Home’. Met ‘Loaded For Bears ‘ benaderen we even de Chicago blues. De sax en piano arrangementen komen hier alweer in het vaarwater van Beaker’s gitaarriffs. De titeltrack ‘Into The Blues’ heeft funky schikkingen met zich meegekregen, en die staan in aangenaam contrast met de bluestrack ‘Cry To Me’. Als afsluiter gaan we nog eens onze dansschoenen aantrekken voor de opwindende boogie ‘Poor Wages’. Norman Beaker was een van de grondleggers van de Engelse bluesboom en is tevens een overlever. Great Stuff!
Norman Beaker zal live te gast zijn tijdens de Blues Happening op 13 Augustus 2016 in Zelzate.

Philip Verhaege (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Baby Face Louise  
2. Taylor Made Blues 
3. Prison Song 
4. I’m Getting Late 
5. In the Day 
6. With Friends Like Mine 
7. Lungs 
8. Keep A Goin 
9. Left Too Soon 
10. Can’t Get Next To You 
11. My Hurry Done Broke 
12. Raul Was My Friend

Platenlabel
Swing Suit Records

Labelnummer
MMK032016

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Rosak Promo

Website Artiest
Mick Kolassa

Mick Kolassa aka “Michissippi Mick” heeft met wat muzikale vrienden een dijk van een blues plaat geproduceerd. Jeff Jensen is een constante voor de sound, en naast zijn werk als producer is hij ook alom tegenwoordig met zijn elektrische en akoestische gitaar. Mick (vocals en akoestische gitaar) vindt verder zijn soulmates in Jensen’s bandleden Bill Ruffino (bas) en James Cunningham (drums en percusssie). Colin John heeft met zijn lap steel, resonator en baby sitar een belangrijk aandeel in enkele nummers. Het album ‘Taylor Made Blues’ is de opvolger van het knappe ‘Ghost Of The Riverside Hotel’ en omvat 12 blues tracks. Mick Kolassa innemende blues stem laat zich heel makkelijk leiden door de rijkelijke instrumentatie. Het album opent in stijl met de down-home blues song ‘Baby Faced Louise’, dat meteen een navolging vindt in de titeltrack. Het nummer ‘Prison Song’, origineel van Graham Nash, kreeg een geretardeerde bewerking. Viktor Wainwright’s piano arrangementen komen in de spotlights in het New Orleans bevlekte ‘I’m Getting Late’. Het funky geflatteerde ‘In The Day’ komt zo in divergentie met de country gevoelige tunes van ‘With Friends Like Mine’, de tragische ballade ‘Lungs’, origineel van Townes Van Zandt, en de slow blues ‘Left To Soon’. Het Mississippi geflatteerde nummer ‘Keep A Goin’’ is een oud gedicht dat op een muzikale fundament is herwerkt. In ‘Can’t Get Next To You’ komt Castro ‘Mr. Sipp’ Coleman met zijn gitaar de band ondersteuning geven. Als afsluiter eert Mick zijn veel te vroeg overleden Braziliaanse vriend met de emotionele ballade ‘Raul Was My Friend’. Het album ‘Taylor Made Blues’ is een aanrader van formaat!

Philip Verhaege (5

DETAIL ALBUM

Tracks: 
All Around Cowboy

1. All Around Cowboy
2. The Dreamer
3. Pride And The Badge
4. Restless Cattle
5. When I’m Gone
6. Buenos Dias Argentina
7. San Angelo
8. Tumbling Tumbleweeds
9. Ballad Of A Small Man

Everything I’ve Always Wanted

1. The Woman In My Bed
2. Completely Out Of Love
3. There’s No Wings On My Angel
4. Holding On To You
5. Gene Autry, My Hero
6. My Greatest Memory
7. I’ll Go On Alone
8. Another Cup Of Coffee
9. An Occasional Rose
10. Crossroads Of Life

Platenlabel
Morello

Labelnummer
MRLL55

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Marty Robbins

Onlangs mochten wij reeds kennismaken met de heruitgave van twee albums van Marty Robbins. Dat waren ‘Today’ dat gekoppeld werd aan ‘Don’t Let Me Touch You’. De review kan u trouwens op deze site lezen (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/marty-robbins-today-dont-let-me-touch-you). Nu brengt Morello Records opnieuw twee albums van deze countrylegende op één schijfje uit. Het eerste is het uit 1979 stammende ‘All Around Cowboy’ wat meteen Marty’s laatste album met een westernthema was. Het album bevatte dan wel geen nieuw ‘El Paso’, toch waren de titeltrack en ‘Buenos Dias Argentina’ goed voor de hitparade. Robbins nam hier ook het eerder al ingeblikte ‘San Angelo’ opnieuw op en de ‘all time classic’ ‘Tumbling Tumbleweeds’ van Bob Nelson kreeg ook een plaats op dit album. ‘All Around Cowboy’ is ongetwijfeld één van de betere albums die Marty op latere leeftijd opnam. Marty had er duidelijk zin in en dat vertaalt zich in enthousiast gebrachte songs. Zoals steeds op Robbins’ albums werd ook hier weer veel aandacht besteed aan de arrangementen, die het talent van de countryster benadrukten.
Het tweede album ‘Everything I’ve Always Wanted’ dateert uit 1981, een tijd dat de countrymuziek anders werd benaderd en ook dus anders ging klinken. Robbins was duidelijk nog niet mee met de nieuwe countrystijl en het album klinkt dan ook als ‘already heard’. Robbins’ intrede in de charts in 1952 ‘I’ll Go On Alone’ werd hier nog eens hernomen. Ondanks de nieuwe richting die country insloeg, wist Robbins toch nog met de klassieke sound van ‘Completely Out Of Love’ en ‘An Occasional Rose’ in de charts te verschijnen, terwijl hij met ‘Gene Autry, My Hero’ nog eventjes naar zijn geliefd westernthema teruggreep.
De heruitgave van deze albums is dan ook zeer verantwoord. Zowel ‘All Around Cowboy’ als ‘Everything I’ve Always Wanted’ geven aan dat Robbins lak had aan de veranderingen die de country onderging. Robbins deed wat hij altijd al gedaan had, namelijk trouw blijven aan zijn eigen stijl en scoorde daar ook nog mee.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Mind Reader
2. Room of Fools
3. Flat Line
4. Get in the Middle
5. Summertime
6. Skip That Stone
7. Talk Too Much
8. Sun Shine Through
9. Southern Drawl
10. Everybody Party
11. Here We Go Again
12. It's Been Hard

Platenlabel
Connor Ray Music

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Mark Pucci Promo

Website Artiest
Jeremiah Johnson Band

‘Blues Heart Attack’ is de nieuwe cd van de in St. Louis opererende blues rockgitarist Jeremiah Johnson. Samen met zijn kompanen Jeff Girardier (bas) en drummer Benet Schaeffer registreerden ze twaalf originele nummers in de Sawhorse Studios in St. Louis, MO. En daar waren ook de speciale gasten Nathan Hershey (Hammond B3, Wurlitzer en piano), Frank Bauer (sax en backing vocals) en Tom Papa’ Ray (harmonica op de song ‘Skip That Stone’) welgekomen gasten. Jeremiah en band zijn nog steeds een van de meest toonaangevende bands in en rond het Midwesten. Het album opent in stijl met ‘Mind Reader’. Meteen is duidelijk welke sound de band opnieuw beoogd. Het trio is gerijpt en geëvolueerd sinds het album ‘Grind’. In ‘Room Of Fools’ blijkt de Hammond B3 de perfecte folie voor de opwekkende tunes. Deze concessie geeft de band heel wat meer textuur. En daar is vooral het jazzy geordende ‘Flat Line’ een ideaal voorbeeld voor. Net zoals de knappe en opwindende boogie ‘Get It In The Middle’. In tegenstelling tot de eerder vernoemde tracks is het  soulgevoelige ‘Summertime’ en het deugdzame ‘Here We Go Again’ knappe composities. Het uptempo ‘Skip That Stone’ heeft evaluatieve gitaarriffs die ons sterk doen terugdenken aan The Allman Brothers en als ook Papa’ Ray met zijn bluesharp de song komt opvrolijken komen wij hier bijna in een exaltatie. Het bluesy ‘Talk To Much’ en het Hammond begeesterde ‘Sun Shine Trough’ brengen ons wat in een funky verlegenheid. De semi-akoestische countrysound van ‘Southern Drawl’ brengt ons grenzeloos naar de Louisiana swing boogie van ‘Everybody Party’. Na de emotioneel geladen ballade ‘Here We Go Again’ komen we terecht bij het afsluitende ‘Its Been Hard’ dat ons met zijn bluesrock gitaarriffs enigszins verweest achterlaat. Het album ‘Blues Heart Attack’ is a blast of a release!

Philip Verhaege (5)

​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Still Waiting
2. Singing The Blues
3. That Place On The Road
4. Lost Jacket Blues
5. May I Dance With You
6. Travel Back In Time
7. Party Late All Night
8. Same Old Road
9. A Moment In Time

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Isaiah B Brunt

Steeds gehuld met een strikdas is deze Aussie allang geen onbekende figuur meer in het blues milieu. In 2010 werd Isaiah B Brunt bekroond door de Sydney Blues Society met de award voor ‘Performer of The Year’. Vorig jaar was hij een graag geziene gast op de IBC in Memphis. Nu promoot Isaiah met ‘A Moment In Time’ zijn derde album. In de negen nummers neemt hij ons samen met de ritme sectie van George Porter Jnr. (bas), Doug Belote (drums) en pianist Mike Lemmler mee naar de hypostase van de blues. Van bij de openingstrack ‘Still Waiting’ word ik haast uit mijn spreekwoordelijke sokken geblazen. De New Orleans tunes steken meteen de kop op, de blazerssectie is meteen een constante voor de sound, het gaat hier crescendo met de Brunt’s lekker continuerende gitaarsolo’s en Lemmler’s opwekkende pianoarrangementen. De piano blijft ook aan boord bij het trage ‘Singing The Blues’. Het ritme persisteert ook op het hemels mooie ‘That Place On The Road’, waar Smokey Greenwell met zijn harp de sound verder komt opsieren. De hoornsectie is de drijvende kracht op het dansbare ‘Lost Jacket Blues’. Maar je kan uiteraard ook lekker verder blijven shaken met het funky ‘May I Dance With You’. Het jazzy ‘Travel Back In Time’ kan haast niet contrastrijker dan met het opzwepende ‘Party Late All Night’. De Hammond B3 sound zorgt voor verkwikkelijke tunes in de half-tempo jam ‘Same Old Road’. De titeltrack mag ons uitgeleide doen. Deze ballade wordt opgesierd door Ian E Smith flugel horn en Sarah E Burke hemelse backingvocals. De release ‘A Moment In Time’ is een dijk van een plaat!

Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:
A Picture Of Me (Without You)

1. A Picture Of Me (Without You)
2. The Man Worth Lovin’ You
3. She Knows What She’s Crying About
4. Second Handed Flowers
5. That Singing Friend Of Mine
6. She Loves Me (Right Out Of My Mind)
7. Tomorrow Never Comes
8. Another Way To Say Goodbye
9. On The Back Row
10. Let There Be A Woman
11. We Found A Match

Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)

1. Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)
2. You’re Looking At A Happy Man
3. Never Having You
4. Made For The Blues
5. What’s Your Mama’s Name?
6. Mom And Dad’s Waltz
7. You’ll Never Grow Old (To Me)
8. What My Woman Can’t Do
9. My Loving Wife
10. Love Lives Again
11. Wine (You’ve Used Me Long Enough)

Platenlabel
Morello

Labelnummer
MRLL57

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
George Jones

Met zijn dood op 26 april 2013 verdween een country legende, die naast een carrière van bijna 60 jaren, ook iemand was waar de country wereld naar opkeek en die voor vele artiesten inspirerend werkte. Wat dat betreft kwam hij aardig in de buurt van die andere legende, Hank Williams. Zowel het artiestenvak als de waardering van het publiek bouwde hij op met optredens in de door cowboys gefrequenteerde bars in het zuiden van Texas. De twee hier gebundelde albums stammen respectievelijk uit 1972 en 1973, de beginperiode van Jones’ samenwerking met Epic Records. Van ‘A Picture Of Me (Without You) werd alleen de titeltrack op single uitgebracht. Het laat een ontspannen Jones horen in een typische country ballade met strijkers. Strijkers die niet opdringerig klinken maar gewoon kleur geven aan Georges stem. Nog zo een typische ballade is ‘She Knows What She’s Crying About’, voorzien van de aan het genre eigen zijnde lapsteel. Het album is een opeenvolging van ballades en dus een typisch country album uit die tijd. De weinige variatie in de keuze van de nummers maakt het album echter niet steeds even boeiend. Daar staat tegenover dat Jones met zijn lage stem en de functionele begeleiding een meester is in het ‘gebroken harten’ genre, wat hij hier met klasse laat blijken.
‘Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)’ laat meteen met de licht uptempo titeltrack een andere George Jones horen. Dat Jones nieuwe muzikale bronnen had aangeboord, staat als een paal boven. Bovendien durfde hij vocaal wat harder uithalen. Dat laat hij nogmaals horen in het vrolijke ‘You’re Looking At A Happy Man’. De klassieke ballades zijn er nog en ‘What’s Your Mama’s Name’ is zeker één van de mooiste. ‘Mom And Dad’s Waltz’ van Lefty Frizzell’s transformeert Jones dan weer in een verscheurende honky tonk ballade.
Het mooie aan deze uitgave van Morello is het feit dat de evolutie die Jones op één jaar doormaakte, prachtig uit de verf komt. Misschien nog belangrijker is dat zowel de fans van hartscheurende country ballades als het licht uptempo werk, hier aan hun trekken komen.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. West Coast Jammin’
2. Jumpstep
3. Guy’s Night Out
4. Set Me Free
5. Saboroso
6. Back To The Top
7. Eastern Beauty
8. Angels Passing
9. Nothin’ But Groove
10. Moon And Stars
11. Here I Go Again

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
190394464691

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Dave Bradshaw Jr.

In de zomer van vorig jaar kwam de single ‘Jumpstep’ uit van deze Amerikaanse keyboardspeler Dave Bradshaw Jr. uit Californië. De song markeerde een samenwerking met saxofonist, componist en producer Darren Rahn, die de song schreef en ook produceerde. Nu is het album uit. Dave was gedurende 13 jaar lid van de Al Williams Jazz Society, een jazzensemble. Hij stond al in het voorprogramma van o.a. Kenny G. en Brian Culbertson. Het overlijden van zijn vader in 2010 deed hem beseffen dat er geen tijd te verliezen was, en hij begon zelf te componeren. Dave is al bezig sedert zijn tiende in de kerk op orgel en piano, en speelde later achter Tony Curtis, Natalie Cole, Etta James, Paul McCartney en Julie Andrews. Tevens maakte hij deel uit van de U.S. Navy Band. Opener ‘West Coast Jammin’’ is de nieuwe single, jazzy, opgewekt en ideaal om bij te “cruisen”. Darren Rahn is hierop te horen op sax. Daarna komt ‘Jumpstep’, waarmee het allemaal begon. Cool pianospel! Op het opgewekte “feel good” nummer ‘Guy’s Night Out’ komt Darren Rahn terug op sax. De titeltrack klinkt relax, gevolgd door het Latinachtige ‘Saboroso’. Marqueal Jordan verzorgt de zang in het refrein van ‘Back to the Top’, en ‘Eastern Beauty’ drijft op een lekkere groove. Verder nog het opgewekte ‘Nothin’ but Groove’, weerom met Darren Rahn, ditmaal op keys en synth. Een leuke cd vanuit een onbekende hoek! Dave brengt coole jazzy tracks, die me beslist interesseren. 

Patrick Van de Wiele (4)