The Alan Parsons Project: The Turn Of A Friendly Card – 2 CD DeLuxe Anniversary Edition

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc: 1 – Original Album

1. May Be a Price to Pay
   
2. Games People Play
3. Time
4. I Don't Wanna Go Home
5. The Gold Bug
6. The Turn of a Friendly Card (Part One)
7. Snake Eyes
8. The Ace of Swords
9. Nothing Left to Lose
10. The Turn of a Friendly Card (Part Two)

Bonus tracks:

1. May Be A Price to Pay
   
2. Nothing Left to Lose
3. Nothing Left to Lose
4. Nothing Left to Lose
5. Time
6. Games People Play
7. The Gold Bug

Disc: 2 – Eric’s Songwriting Diaries

1. May Be a Price to Pay - Eric Woolfson
   
2. Games People Play - Eric Woolfson
3. Time - Eric Woolfson
4. I Don't Wanna Go Home - Eric Woolfson
5. The Turn of a Friendly Card - Eric Woolfson
6. Snake Eyes - Eric Woolfson
7. Nothing Left to Lose - Eric Woolfson
8. TOFC / Snake Eyes / I Don't Wanna Go Home - Eric Woolfson / The Alan Parsons Project

Extra Bonus tracks:

1. May Be a Price to Pay
   
2. Games People Play
3. Time
4. The Gold Bug
   
5. The Turn of a Friendly Card (Part One)
6. Snake Eyes
7. The Ace of Swords
8. The Ace of Swords
9. The Turn of a Friendly Card (Part Two)

Single Edits:

1. Games People Play
   
2. The Turn of a Friendly Card
3. Snake Eyes

Platenlabel
Legacy Recordings

Labelnummer
88751 43712

Distributie
Sony Music

Website Artiest
The Alan Parsons Project

De Britse producer Alan Parsons kwam eigenlijk voor het eerst in de schijnwerpers te staan als producer en technicus van o.m. de Beatles en de psychedelische band Pink Floyd. Hij werkte voornamelijk in de vermaarde Abbey Road Studios in Londen.
Maar Parsons is een man die met gedurfde projecten naar buiten durfde treden en dit onder zijn eigen naam The Alan Parsons Project, een project waarin hij ontzettend veel bekende muzikanten betrok.
Zijn eerste langspeler in deze nieuwe ervaring was ‘Tales Of Mystery And Imagination’ dat in 1976 in de platenrekken lag. Op deze langspeler, die het toch vrij behoorlijk deed op commercieel vlak, horen we bijdrages van o.m. Ian Bairnson (gitaar), David Paton (bas), Stuart Tosh (drums, percussie), Andrew Powell (keys) maar we hoorden ook hier al de stemmen van o.a. Chris Rainbow, Colin Blunstone, Eric Woolfson, Kiki Dee, Leo Sayer en Lenny Zakatek. Inmiddels heeft Parsons met dit project meer dan zestien albums op zijn conto staan.
Maar het was vooral het in 1980 verschenen ‘The Turn of A Friendly Card’, dat ik als beste album uit de rij verkies. Het album deed het ontzettend goed en uit deze langspeler verschenen enkele singles.
We  krijgen nu een re-release, naar aanleiding van de 35e verjaardag van deze langspeler, maar omdat de feestdagen er weer aan komen worden we nu getrakteerd met extra muziek en ook een tweede schijfje. Uiteraard krijgen we eerst het volledige, originele album te horen maar nu voorzien van zeven extra tracks.
Uiteraard moeten we de kenners onder u niet meer vertellen dat dit album volgepakt zit met schitterende nummers, zeg maar meesterwerkjes. Dus vraag niet naar hoogtepunten. Maar een ding is zéker: het waren allemaal één voor één stermuzikanten die hier hun aandeel leverden.
De zeven extra tracks op het eerste schijfje zijn try-outs, en zoals het meermaals te beurt valt zijn sommige hiervan op zich juweeltjes te noemen. Zo krijgen we van ‘Time’ een vroegere studio try-out en ‘Nothing Left To Lose’ kreeg van hetzelfde laken een pak. Van het meer uptempo ‘Games People Play’, wat nog steeds een schijf is die op een positieve manier op je gemoed inwerkt, krijgen we hier een eerste ruwe mix te horen.
Het tweede schijfje zit bomvol andere versies waarvan men blijkbaar niet tevreden was maar ook eerste, vroege probeersels en alternatieve edities van enkele van deze wondermooie liedjes kruisen onze paden.
Wie niet bekend is met het werk van The Alan Parsons Project moet maar eens dringend zijn oren hun werk laten doen want beweer nu niet dat dit muziek is voor insiders of andere muziekfreaks, neen, het zijn nummers die wel doordacht werden gecomponeerd met het oog op een grote doelgroep. Enfin, om het kort te houden, muziek waar je nooit genoeg van krijgt, muziek die je zelf ooit als muzikant had willen maken… sterke nummers, hemelse vocalen, uitstekende verhaallijnen en bovenal meeslepende muziek.
De échte APP-fan zal het met me eens zijn: een dijk van een album waar je niet aan kunt voorbijgaan!
Het album werd opgedragen aan de recent dit jaar overleden zanger Chris Rainbow (1946-2015). Zeker aan te raden…

Line-up:

• Alan Parsons (keys)
• Ian Bairnson (gitaren)
• David Paton (bas)
• Eric Woolfson (keys)
• Drums (Stuart Elliott)
• Munich Chamber Orchestra (olv Eberhard Schoener)
• Sandor Farcas Orchestra (coördinator Curtis Briggs)
• Lenny Zakatek (vocals)
• Elmer Gantry (vocals)
• Eric Woolfson (vocals)
• Chris Rainbow (vocals)

Alfons Maes (5)

Omdat dit toch zo’n bijzonder album is heb ik hier twee YouTube videos’ uit dat album geplaatst. Luister de nummers volledig uit en ontdek een voor u misschien wel nieuwe muzikale wereld.