Blog-Archiv

The Don Diego Trio: The Cowboy Jazz Experience

31/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:
Session # 1

When You’re Smiling
After You’ve Gone
Whistle Stop
Guarda Che Luna
Crazy Legs
Chet’s Medley, ‘Mr. Sandman’, ‘Chinatown’, ‘Liebestraum’
Flip, Flop And Fly
Nuages

Session # 2

Dinah
Texas Blues
Sittin’ And Drinkin’

Session # 3

Right Or Wrong
Comosci Mia Cugina

Website Artiest
The Don Diego Trio

Hun album ‘Greetings From Austin’ kreeg wereldwijd lovende recensies. Ook wij konden ons dadelijk vinden in de mix van country, rockabilly en hillbilly van deze sympathieke Italianen. Nog meer waren wij onder de indruk toen wij het trio onlangs live aan het werk zagen. Toen bleek namelijk dat zanger en gitarist Don Diego Geraci, drummer Marco Betti en Luca ‘Guizzo’ Chiappara op staande bas heel wat meer in hun mars hadden. Western swing, Texas blues, tex-mex en zelfs jazz en klassieke croonersongs gingen hen moeiteloos af. Op ‘The Cowboy Jazz Experience’ hebben zij nu ook nummers die tot de jazz en het croonerrepertoire behoren, vereeuwigd. Ditmaal geen eigen nummers, maar wel 13 standards gekend van o.a. Louis Prima, Dean Martin, Chet Atkins, Django Reinhardt en Big Joe Turner. Gedurende 3 sessies werden deze ingeblikt. De nummers van de eerste twee sessies werden opgenomen in Italië en de derde sessie vond plaats in de Sweetwater Studio in Fort Wayne, Indiana, USA. Het siert Don Diego en zijn medestanders dat ze geen ongeïnspireerde kopieën van deze in het geheugen gegrifte evergreens serveren. Hier steekt een grote dosis vakmanschap en talent in. Don Diego voorziet de nummers van hemelse, van een eigen touch voorziene gitaarpartijen. We mogen echter ook niet de ritmesectie over het hoofd zien, want zonder hen zou het geheel zeker niet te verwezenlijken zijn geweest. Leuk is tevens dat Don enkele klassiekers uit zijn thuisland toevoegt. Als een echte Italiaanse charmeur geeft hij gestalte aan ‘Guarda Che Luna’, terwijl hij met ‘Crazy Legs’ de rockabilly van ‘Greetings From Austin’ herneemt. Een snuifje hillbilly voegt hij dan weer toe aan de instrumentale Chet’s medley, met heerlijk gitaarwerk. Het jazzy ‘Nuages’ zet Diego’s inlevingsvermogen dan weer flink in de verf. Moest Django destijds over een Telecaster hebben kunnen beschikken, dan had zijn ‘Nuages’ ongetwijfeld zo geklonken zoals Don het hier doet. Ronduit indrukwekkend! Zo zijn trouwens ook de bas- en drumsolo’s op ‘Dinah’.
‘The Cowboy Jazz Experience’ laat een heel andere Don Diego horen dan we gewoon waren van ‘Greetings From Austin’, maar wel eentje die wij graag omarmen. Geweldig knappe prestatie! Proficiat Don Diego Trio!

Lambert Smits (4 ½)

'The Cowboy Jazz Experience' shows another side of this Italian trio. Their own creative versions of jazz standards and crooner songs are impressive. A solid rhythm section, heavenly guitar parts and a charming Italian voice give these evergreens a contemporary twist. Congratulations Don Diego Trio!

0 Reacties

Katie Doherty & The Navigators: And Then

31/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ll Go Out
Yours
Navigator
Heartbreak Ballroom
Rose In Winter
Polska
Angry Daughter
And Then
Tiny Litte Shoes
We Burn

WEBSITE ARTIST:
Katie Doherty

Het was lang wachten op een nieuw album na haar eersteling ‘Bridges’ in 2007, die toch wel goede recensies kreeg en ook de BBC radio besteedde heel wat aandacht aan Kathie Doherty & The Navigators. Nu staat deze Engelse dame er meer dan tien jaar later terug met ‘And Than’, een tien songs tellend album dat zopas gereleased werd door Speeplejack Music.
Katie Doherty speelt piano en sansula (duimpiano) en wordt vergezeld door Shona Mooney op viool en Dave Gray op melodeon (harmonica), die beiden ook vocale steun verlenen. Bovendien krijgt dit trio op sommige nummers ook hulp van een handvol andere muzikanten.
Haar gedreven en bij momenten emotionele stemtimbre komt in de eerste nummers goed tot uiting, maar er is ook de diepte in haar teksten die haar onderscheidt van veel van haar tijdgenoten. Een mooi voorbeeld hiervan vinden we in de levendige openener ‘I’ll Go Out’ een drinklied, maar eentje met een donker randje omwille van de klanken van de melodeon. Het wordt dan ook een beetje een waarschuwing. ‘Yours’ is een traditional in het genre met een arrangement met een romantische randje. ‘Polska’ klinkt dan weer gedreven met de hoge tonen van violiste Shona Mooney in ondersteuning van de zware tonen van de melodeon. Een goede combinatie, zeker als er later de mooie hemelse stem bijkomt van Kathie.
In ‘Navigator’ komt de uitstekende zang ook tot haar recht en de samenzang vult het aan met de romantisch klinkende geluiden van de melodeon. Helemaal anders klinkt ‘Angry Daughter’, een krachtig feministich folknummer met een enorme veerkracht. Je merkt dan ook dat er veel afwisseling zit in dit album. Ook titeltrack ‘And Than’ klinkt anders, maar is ook vertellend een mooi verhaal. Dat is ook het geval voor slotnummer ‘We Burn’, een opbouwend nummer dat eindigt in een collectieve samenzang. Een Mooie voorbeeld toch van moderne folk.
Dit album vergt wel enige beluistering, maar mag voor de zuivere liefhebbers van het genre niet in de albumcollectie ontbreken.

Sis Van Hoof (4)

Folkmusic is in good hands with Katie Doherty and her musicians

0 Reacties

Bloodest Saxophone: Texas Queens 5

30/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

I've Got A Feeling (feat. Diunna Greenleaf)
I Just Want To Make Love To You
Losing Battle (feat. Crystal Thomas)
Walking The Dog (feat. Jai Malano)
Pork Chop Chick
Run Joe (feat. Lauren Cervantes)
It's Your Voodoo Working (feat. Jai Malano)
Don't Move Me (feat. Crystal Thomas)
Don't Hit Me No More (feat. Angela Miller)
I Done Done It (feat. Jai Malano)
The Grape Vine (feat. Lauren Cervantes)
Cockroach Run

Website Artiest
Bloodest Saxophone

De jump, blues en swingband Bloodest Saxophone werden opgericht in Tokyo. Ze betoveren er de muziekscené met hun old-school vintage sounds sinds 1988. Inmiddels hebben ze sinds de debuutplaat ‘Blood’ Est’ uit 2003 liefst elf albums geregistreerd en werkte samen met artiesten als Big Jay McNeely en Jewel Brown. Hun klankkleur komt aardig in de buurt van de retro-throwbacks en de grote sax-sound uit de jaren 40 en ‘50. Vier jaar geleden promootten ze het succesalbum ‘Roller Coaster Boogie’. Het zijn Koda "Young Corn" Shintaro op tenor, Coh "Colonel Sanders" (trombone), Osikawa Yukimasa (bariton), Shuji "Apple Juice" (gitaar), The Takeo "Little Tokyo (bas) en Kiminori "Dog Bo " op drums en congas die de basis vormen voor deze geweldige partyband . Manager Yoshinari "Kawathomas" Kawato beheert deze jongens en bracht ze naar Austin, Texas om te schitteren op het befaamde East Side Festival. De Texas Queens 5 zijn Houston's Diunna Greenleaf, Lauren Cervantes en Angela Miller van Austin's Soul Supporters, Jai Malano komt ook uit Austin en Crystal Thomas heeft als thuisbasis Shreveport, LA en is dus de enige niet Texaanse diva. Het gezelschap brengt een knappe en opwindende mixture van blues, gospel, R & B en soul. Andere lokale gastartiesten vinden we terug in en met Nick Connolly, Kaz Kazanoff en Johnny Moeller. Diunna Greenleaf mag vocaal de dans openen in het uptempo en vintage ‘I’ve Got A Feeling’, een klassiek werkstuk van Big Maybelle uit 1954. Alle Queens vertolken samen Willie Dixon’s ‘I Just Want To make Love To You’. Crystal Thomas is aan de beurt in de slowblues ‘Losing Battle’, een coverherwerking van Johnny Adams’ kaskraker uit alweer 1962. Het soulnummer ‘Walking The Dog’ werd drie jaar later op de muziekwereld losgelaten door Rufus Thomas. Jai Malano zorgt hier voor de nodige vocale uitspattingen. Met de instrumentale jumpblues song ‘Pork Chop Chick’ krijgen we een eerste Shintaro originele nummer. Johnny Moeller gitaarriffs lopen recht in Kaz Kazanoff’s tenorsaxofoon arrangementen. Geweldig! Bij Joe Willoughby leende ze het Afro-Caribbean swingende nummer ‘Run Joe’, dat voor het eerst werd geregistreerd door Louis Jordan in 1950. Na zangers Lauren Cervantes mag Jai Malano het New Orleans getinte ‘It’s Your Voodoo Working’ kleur meegeven. Crysatl Thomas mag hetzelfde doen in de soulchapiter ‘Do Not Move Me No More’, origineel van Roscoe Robinson. De soulballade ‘Do Not Hit Me No More’ is op het lijf geschreven van Angela Miller, Malano betovert Amus Milburn’s ‘I Done Done It’, net zoals Lauren Cervantes ‘The Grape Vin’ van Lucky Millinder And His Orchestra gestalte meegeeft. Als afsluiter serveren Bloodest Saxophone ons de overweldigende instrumentale ‘Cockroach Run’. Geweldig…!

Philip Verhaege (5)

Their timbre is pretty close to the retro throwbacks and the big sax sound from the 40s and 50s. The Texas Queens 5 are Houston's Diunna Greenleaf, Lauren Cervantes and Angela Miller from Austin's Soul Supporters, Jai Malano also comes from Austin and Crystal Thomas is home to Shreveport, LA and is the only non-Texan diva. Together with the band the divas brings a handsome and exciting mixture of blues, gospel, R & B and soul. Amazing...! Splendid…!

0 Reacties

Bjorn Berge: Who Else?

29/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Monkey Ship
Lost Pearl
Mr. Bones
It Just Ain’t So
Bitter Sweet
Speed Of Light
The Calling
Ginger Brandy Wine
The Sun’s Going Down

Website Artiest
Bjorn Berge

Wanneer een artiest gedurende zes jaar niets van zich laat horen, zijn er twee mogelijkheden. Ofwel werkt hij gestadig verder om zijn muziek een nieuwe richting te laten inslaan, ofwel is zijn inspiratiebron opgedroogd. De Noorse, tweevoudige ‘Norwegian Grammy Awards’ winnende bluesbard Bjorn Berge bracht inderdaad de laatste zes jaar geen nieuw materiaal op de markt, maar zijn inspiratiebronnen zijn allesbehalve opgedroogd. Hij heeft een heuse evolutie doorgemaakt. Zijn rauw en snel gitaarspel en zijn uit korrelig beton gemodelleerde stem waren dé bouwstenen voor zijn donkere, in groezeligste juke-joints ontstane blues. Geen paniek echter, want deze ingrediënten zijn ook nu nog volop aanwezig. En ook ‘Who Else?’ was in eerste instantie bedoeld als een akoestisch werkstuk. Tot op het moment dat Bjorn de Noorse band Vamp ontmoette. Hij besliste om te wachten tot Vamp zijn lopende tournee had afgewerkt, om dan samen met hen het album te verfijnen. Een goed idee, zo blijkt al vlug. Vamp geeft Berge’s sound in hoge mate, de in het verleden ietwat gemiste grooves. Grooves die zijn songs aanstekelijk maken. Hier valt niet aan te ontkomen, zodat hij zeker aansluiting zal vinden bij een breder publiek. Bovendien geeft de band Berge een grote dosis slagkracht. Slagkracht die hij aanwendt om zijn superieur talent op de zes snaren te laten zegevieren. Nu eens uitbundig en later wat meer ingetogen. Donker gekleurd in ‘Lost Pearl’, van gierende slide voorzien in ‘Mr. Bones’ en heerlijk soulvol voortkabbelend, van lieflijke backing vocals voorzien in ‘It Just Ain’t So’. De band zorgt er tevens voor dat Bjorn in de bluessoul ‘Bitter Sweet’ volledig tot zijn recht komt. Met knappe slide en leuke meezinger ‘The Sun’s Going Down’, sluit Berge af.
Bjorn Berge heeft een ietwat aparte kijk op blues, maar een visie die zonder meer aanslaat. ‘Who Else?’ is voor mij het beste album wat deze geweldige Noorse bluesgitarist tot nog toe op de markt bracht. Zijn samenwerking met Vamp is een doordachte en geslaagde beslissing. Zonder meer een aanrader!

Lambert Smits (4 ½)

On this album the two-time ‘Norwegian Grammy Awards’ winning Norwegian blues guitarist is joined by the band Vamp, who is also from his homeland. A very successful collaboration. The band injects the songs with a dose of pleasant grooves, on which Berge lets his superior talent prevail on the six strings. Without a doubt Bjorn Berge’s best album so far!

0 Reacties

Pablo Aslan: Contrabajo

28/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Preludio No 1
Confluencias
Reflejos
Tanguajira
Te extraño Buenos Aires
Come Sunday
Tango para cuerdas
Contratango
Riendo suelto
La cumparsita

Website Artiest
Pablo Aslan

De uit Argentinië afkomstige bassist Pablo Aslan wordt veelgevraagd voor zijn kennis van traditionele en eigentijdse tango. Zijn talenten als bassist, leraar en producer worden daarbij gewaardeerd. Momenteel maakt hij deel uit van het Glass House Orchestra, en het Astoria Tango Orchestra. Tevens speelt hij regelmatig met kleine ensembles in New York City. Deze nieuwe cd, die al dateert van vorig jaar, werd zowel in Buenos Aires als in New York opgenomen. Pablo wordt bijgestaan door Pablo Saravi op viool, Hernán Briático op viool, Adrián Felizia op viola en Gloria Pankaeva op vioolcello, evenals door 2 gastmuzikanten: de Cubaanse saxofonist/klarinettist Paquito D’Rivera, en de Uruguayaanse bandoneón meester Raúl Jaurena. U krijgt hier een nieuw arrangement te horen van Heitor Villa-Lobos’ ‘Preludio N°1’, een bewerking van Duke Ellington’s ‘Come Sunday’, de tangoklassieker ‘La cumparsita’, Roger Davidson’s ‘Tango para cuerdas’, maar ook originele composities zoals ‘Confluencias’ en ‘Reflejos’. Pablo heeft in zijn carrière al jazz, Latin Jazz, symfonische werken en kamermuziek gespeeld, evenals improvisaties, Broadway shows, en songs uit de top 40. Dit klinkt voor mij eerder als klassieke muziek, dan als tango. Een eclectisch album dat tango met bas en strijkers combineert.

Patrick Van de Wiele (3½)

An eclectic album that combines tango with bass and strings.

0 Reacties

Nicholas Gunn: Riding The Thermals

28/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Riding the Thermals
I’ll Always
Be Tulum
I’ll Be Gone
Finding You
Saint Lucia
Out There
Ibiza Sunset
Above the Clouds
Older

Website Artiest
Nicholas Gunn

Op zijn nieuwste album doet de Amerikaanse artiest Nicholas Gunn iets totaal anders. Deze eerste cd met zang overbrugt de kloof tussen “contemporary instrumental” uit de jaren ’90 en het moderne EDM genre. Op zijn website staat geen informatie over hem, maar uit deze ambient/elektronische muziek kan ik afleiden dat hij keyboards en synthesizer bespeelt. De titeltrack laat al horen welke richting deze cd uitgaat, alsof je op de thermische luchtstromen meedrijft. Alina Renae verzorgt de zang op ‘I’ll Always’, een liefdeslied, waarna het instrumentale ‘Be Tulum’ verwijst naar Tulum in Mexico, een oude Mayastad op het schiereiland Yucatan. De dood van Marlon Brando staat centraal op het gezongen ‘I’ll Be Gone’, gevolgd door ‘Finding You’, dat langzaam opbouwt. Het Caribische eiland ‘Saint Lucia’ is de inspiratiebron voor de volgende instrumentale track, en op ‘Out There’ hoor je Alina Renae terug. Daarna is het chillen geblazen met de zonsondergang van ‘Ibiza Sunset’, die ik ook al meegemaakt heb. Op ‘Above the Clouds’ zijn enkel samples van Alina Renae’s zang te horen, en met de dromerige single ‘Older’ wordt afgesloten. Een mooi, sfeervol album dat liefhebbers van chill out en lichte EDM zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (4)

A beautiful, atmospheric album, for fans of chill out and light EDM.

0 Reacties

Katie Henry: High Road

27/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nowhere Fast
Nothing To Lose
Chapels (feat. Marcus Randolph)
High Road
Carry You
Gypsy Sister
Dead Man's Hands
Someday
Roll Away
Takes A Lot

Website Artiest
Katie Henry

Singer-songwriter en multi-instrumentalist Katie Henry absorbeerde de blues en rockmuziek door de vinylplaten collectie van haar ouders. Van haar muzikale opvoeding in en rond de bergen van Noord-Jersey ging het resoluut naar het muzikale circuit in New York City. Katie laat op haar debuut album ‘High Road’ zien dat haar muzikaliteit geen grenzen kent. Met haar diepe soulstem leidt ze haar band door tien nummers die doorspekt zijn met blues, R&B, soul en opwindende rockelementen. De volleerde blues-organist en producer John Ginty (Dixie Chicks, Jewel, Robert Randolph en The Family Band), gitarist Jonathan Fritz (Lionel Richie, Rachel Platten), bassist Antar Goodwin (Sting, Wyclef, Lauryn Hill) en drummer Maurice Moe Watson tekenden present in de Showplace Studios in Dover, New Yersey. De funky orgel arrangementen zijn een leuke binnen smijter voor het hoog oplopende ‘Nowhere Fast’. Katie’s knappe gitaarriffs doen het ook in het modern spijkerende ‘Nothing To Lose’ en die staan in aangenaam contrast met het gospel begeesterde ‘Chapels’. In de hypnotiserende titeltrack komt de minimalistische bezetting en Katie’s expressieve blues en soulstem tot uiting. De slow blues ‘Carry You’, het soulvolle ‘Gypsy Sister’ en ‘Dead Man’s Hands’ klinken modern en fris. Het funky ‘Someday’, ‘Roll Away’ en het opwindende luisterstuk ‘Takes A Lot’ zorgen voor de diversiteit en veelzijdigheid veelzijdigheid die schuilt in een talentrijke Katie Henry.

Philip Verhaege (4 ½)

Katie shows on her debut album 'High Road' that her musicality has no boundaries. With her deep soul voice she leads her band through ten songs that are interspersed with blues, R & B, soul and rock elements. This is a modern, contemporary blues album that retains the traditional blues style and at the same time sounds fresh andlively. With this handsome debut album is Katie Henry immediately and musically on the right track!

0 Reacties

Eriksson Delcroix: The Riverside Hotel

26/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Louisiana Hot
J’ai été Au Bal
Flat Earth Blues
Les Ti’ Blondes
Elize, Urzule & Erzulie-Ge-Rouge
The Riverside Hotel
La Danse De Mardi Gras
Hex
Snap Off The Pearl Snap
Le Bayou De Mille Misères

Website Artiest:
Eriksson Delcroix

Bjorn Eriksson blijft verbazen. Met het vijfde album ‘The Riverside Hotel’ slaat hij een brug tussen roots en hedendaags. Samen met de bijdrage van eega/zangeres Nathalie, zijn trouwe vriend Alain Rylant en bassist Peter Pask levert de band een eclectisch en schilferend juweeltje af. Het album verschijnt officieel pas op 1 februari. Op You Tube krijg je reeds een tof familiaal voorsmaakje met ‘Louisiana Hot’.
De inspiratie werd gevonden in southern USA. Sfeervolle songs verwijzen naar het rijke (Franse) verleden van Louisiana. Met ‘Le Bayou de Mille Misére’ waan je jezelf midden in een ‘Afrikaans’ oerwoud. De song is gebaseerd op de gelijknamige swamps, Bayou Misere in Louisiana, een natuurgebied ten westen van New Orleans. Bjorn’s lijflied, de cajun traditional ‘La Danse De Mardi Gras’, werd ge-upgraded. Strakker, moderner door de synth-sounds. Weliswaar een originele dansbare bewerking zonder verloochening, waar echter niet iedereen even gelukkig mee zal zijn. Ook titelsong ‘Riverside Hotel’ kreeg een elektronika-onderlaag. Het roemrijke hotel in Clarksdale trekt nog steeds muzikanten aan van over de hele wereld, samen met Ground Zero Blues club een must op de Mississippi Blues Trail. De bluessong verhaalt in parlando het mooie verleden.
Les ‘Ti’ Blondes lijkt enigszins misplaatst op dit album, een Franstalige tachtiger jaren song waarbij de connectie met de overige songs op het album een mysterie blijft. ‘Flat Earth Blues’ breekt dan weer met de verwachtingen: een schitterende song waarin het speelse karakter van Bjorn de bovenhand haalt. Het album meandert tussen Delta Blues, Cajun en African vibes. Heeft volgens de promo als bedoeling om vrolijk op te dansen: daar slaagt het slechts gedeeltelijk in. De Franse markt zal echter smullen. Vlaanderen geniet mee op 14 maart in de Roma en 23 maart in de AB.

Marino Serdons (4)

New album ‘The Riverside Hotel’ - based on cajun, delta blues and a lot of fun in the southern States - combines roots with modern influences. Eriksson-Delcroix (Bjorn especially) convulsively tries to break boundaries with varying results. However you will find a few masterpieces.

0 Reacties

Michael Kollwitz: Serenity III

25/1/2019

1 Reactie

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cloud Number Eleven
Soft Forest
Tell Me Why
Wherever It Leads
Gift of Peace
Smooth Sailing
Sunday Morning
Contemplation
Winding Down
Crystal Caverns
Playful Curiosity
Forgive and Forget
Have a Good One
On the Lake
Secret Cargo
Good Night Sleep Tight

Website Artiest
Michael Kollwitz

New Age artiest Michael Kollwitz heeft zich een buitengewoon muziekinstrument eigen gemaakt, namelijk “the Chapman Stick”. Al meer dan 40 jaar probeert hij deze muziek beter bekend te maken. Tijdens de jaren ’70 ontmoette hij de uitvinder ervan, Emmett Chapman, en die leraar/student relatie duurt nog steeds verder. Nochtans was Michael op school een getalenteerd trompetspeler, maar de Chapman Stick nam alles over. Het lijkt op een gitaar, met een nek en kop met snaren, maar wordt meer bespeeld als een piano, door met twee handen erop te kloppen. In het begin van de jaren 2000 bracht hij zijn debuut uit, en zelfs een documentaire ‘Stick Man’. In 2007 verhuisde hij naar Hawaï, waar hij met Carlos Santana speelde. Mick Fleetwood hoorde hem spelen, en stelde voor om Hawaïaanse muziek erop te brengen. Dat leidde tot zes albums. Sindsdien heeft Michael er jazz, klassieke rock, Latin, Americana, en zelfs Kerstmuziek op gespeeld. Zijn muziek wordt tevens in hospitalen gebruikt. In 2017 bracht hij ‘Serenity’ uit met ontspannende, rustige tracks, en dit is nu de derde in die reeks, en tevens zijn 23ste album. De inspiratie komt voort uit een studie van het boek ‘Steps To Knowledge- The Book Of Inner Knowing’ van Marshall Vian Summers. Het geluid doet wel denken aan die van een akoestische gitaar. Ontspannende, helende muziek dus.

Patrick Van de Wiele (4)

Peaceful, relaxing music on The Chapman Stick.

1 Reactie

KeithTim Anderson: Waiting’s End

25/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Autumn Rain
Here With You
Hope Again
Last Goodbye
Long Ago
Photographs
Remember When
Rest Awhile
Someday
Somewhere Out There
Waiting’s End

Website Artiest
KeithTim Anderson

Dit is het solo piano debuut van de Amerikaanse singer-songwriter KeithTim Anderson, nadat hij in 2017 zijn stem verloor. Eerder bracht hij wel al een gezongen album ‘Refuge’ uit. Hij wou hoe dan ook zijn creativiteit behouden en begon te componeren op de piano. KeithTim groeide op in Eau Claire, Wisconsin, in een muzikaal gezin. Al op jonge leeftijd zong hij in koren en leerde piano spelen. Nu woont hij in Nashville, en levert hierbij een album af met 11 originele composities, die rustig overkomen. De inspiratie daarvoor kwam uit zijn eigen levenservaringen en zijn geloof. Er zit hoe dan ook een boodschap van hoop in, zoals op ‘Autumn Rain’ en op ‘Long Ago’, waarvan de inspiratie uit de Bijbel komt. ‘Last Goodbye’ is een samenwerking met de Australische songwriter Heather Field. Muziek die helend overkomt, voor rustige momenten.

Patrick Van de Wiele (3½)

Music that is calm and healing, for quiet moments.

0 Reacties

Shaw Davis & The Black Ties: Tales From The West

24/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Take My Hand
Willie the Pimp
Tales From The West
Mamma Told Me
Fire Inside
Know Where You Been
Atomic Groove
I Gotta Try You Girl
My Friend

Website Artiest
Shaw Davis & The Black Ties

Samen met drummer Bobby Van Stone en bassist Patrick Stevenson etaleert Shaw Davis zijn duivelskunsten op gitaar. Als een jonge gitaarheld raast hij door het bluesrock repertoire. Het powerhouse blues-rocktrio presenteert met volle trots een meer dan clever album. De negen nummers zijn allen high energy en vintage rock begeesterde composities. Met een rauwe en emotionele stijl beuzelt het trio door hun setlist. Met een niet aflatende slagkracht opent Shaw met het Texas bluesrock geënthousiasmeerde ‘Take My Hand’. Het hongerige powertrio covert zelfs met succes Frank Zappa’s ‘Willie The Pimp’, dat overgoten werd met Davis opwindende gitaarriffs, én Junior Kimbrough’s ‘I Gotta Try You Girl’. Met een explosieve en inventieve mixture zijn ook het mooi opbouwende en perfect uitgebalanceerde ‘Tales From The West’ en het Hendrixiaanse ‘Mama Told Me’ indrukwekkende tracks. Van de strakke groove uit ‘Fire Inside’ gaat het gezwind naar enkele Stevie Ray Vaughan Texas bluesriffs in het mid-tempo ‘Know Where You Been’, de stomper ‘Atomic Groove’ en de rockende Americana song ‘I Gotta Try You Girl’. De haast acht minuten durende afsluiter ‘My Friend’ zit alweer boordevol afwisselende ideeën die het muzikale vakmanschap van het trio bewierookt. Handsome!

Philip Verhaege (4 ½)

The powerhouse blues rock trio proudly presents a sophomore album. The nine songs are all high energy and vintage rock inspired compositions. With a raw and emotional style, the trio lettuces through their set list. With a relentless strength Shaw opens enthusiasm with the Texas blues rocker 'Take My Hand'. This hungry power trio covert even successfully Frank Zappa's "Willie The Pimp", which was topped with Davis exciting guitar riffs, and Junior Kimbrough's "I Gotta Try You Girl’. Hell Yeay…!

0 Reacties

Cathy Oakes: On the Other Side

24/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hymn for Peace
From this Day
Echoes of Time
Home with Annie
Kessia’s Waltz
Puddle Dance
Flight of a Princess
Lullaby from afar
Just Us
Midnight Tide
Sienna’s Dream
Ripples on the Water
Remnant Tears
Heal Me
Beloved Promise
Be Still My Soul
On the Other Side

Website Artiest
Cathy Oakes

Al op zesjarige leeftijd kreeg de Amerikaanse Cathy Oakes pianolessen, maar dat verveelde haar al gauw. Via een fanfare en het school koor kreeg ze weer zin in muziek, en deze keer ging ze naar het West Virginia Wesleyan College. Ze studeerde piano, stem, muziektheorie & geschiedenis en koorbegeleiding. Met haar Bachelor op zak koos ze uiteindelijk voor piano. Ze geeft er al 30 jaar les in, en ontving in 2017 de Lifetime Achievement Award voor muziek ten dienste van de kunsten. Ze heeft al drie albums op haar actief, en dit is nu het vierde in de rij. Cathy heeft er 5 jaar aan gewerkt, en het is opgedragen aan wijlen haar moeder. Er staan maar liefst 17 originele composities op. Ze opent met ‘Hymn for Peace’, een gebed voor de USA. De muziek klinkt melodieus en de ze sluit af met de titeltrack, waarbij ze uiteraard haar moeder hoopt weer te zien aan de andere zijde van dit bestaan. Solo pianomuziek dus die reflecteert over emotionele gebeurtenissen in haar dagelijks leven.

Patrick Van de Wiele (3½)

Solo piano music that reflects on emotional occurrences in the daily life.

0 Reacties

Brenda Warren: Beautiful Journey

24/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Imagine Spring
Open Heart
Passing Through
Without You
Beautiful Journey
Beneath Cherry Blossoms
New Morning
Awakening
Blue Sky Day
Drifting
Delicate Dance
Forgiveness

Website Artiest
Brenda Warren

Op vierjarige leeftijd begon de Amerikaanse Brenda Warren piano te spelen, en 4 jaar later ging ze naar het Detroit Conservatory of Music. Later behaalde ze een Bachelor in muziekcompositie en theorie aan de San Francisco State University. Toen speelde ze al solo piano in de Bay Area, en schreef ze de musical ‘Breakfast in Marin’. Toen ze naar LA verhuisde kreeg ze een platencontract te pakken en bracht in 1990 haar debuut ‘Childhood Dreams’ uit. Haar muziek is tevens te horen in documentaires. Vorig jaar kwam haar derde album uit, dat hier nu beland is. Het werd opgenomen met de Grammy winnende producer en oprichter van Windham Hill, Will Ackerman. Er staan 12 originele solo pianotracks op, en het centrale thema is de hoop en de kracht die we in onszelf weervinden na liefdesleed. Op ‘Passing Through’ wordt dat een samenspel met andere instrumenten, zoals fluit. En ‘New Morning’ is een sereen duet tussen piano en viool. Een album dat vooral de liefhebbers van pianomuziek zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (3½)

A solo piano album, that will appeal to lovers of piano music.

0 Reacties

Kieran Goss and Annie Kinsella: Oh, The Starlings

23/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oh, The Starlings
Come Back Liza
Michael’s Orchard
Into Your Arms
Jewel Of The South
As Mam Lay Dying
Hollywood Boulevard
Hymn To Love
The Song Of Wandering Aengus
Crazy For Your Love
Time To Go Sleeping

Website Artiest
Kieran Goss and Annie Kinsella

Met ‘Oh, The Starlings’ maakt het echtpaar Goss/Kinsella nu ook samen hun platendebuut. Beiden hebben ze afzonderlijk reeds een aantal schitterende albums op hun palmares en het stond ergens wel in de sterren geschreven dat ze ooit samen een album zouden uitbrengen. Met een mix van eigen nummers, enkele composities van Rodney Crowell, Chris Cavin en een op muziek gezet gedicht van William B. Yeats, trokken Goss en Kinsella, in het gezelschap van gastmuzikanten, de studio in. Dat deden ze onder het waakzaam oog van Kevin Killen, bekend van zijn samenwerking met David Bowie, Peter Gabriel, U2 en Elvis Costello. Het resultaat is een album dat je vanaf het eerste nummer een goed gevoel bezorgt. Prachtige melodieuze nummers, sublieme duetten en een schitterende muzikale omkadering vormen een brug tussen het hart van de artiesten en het hart van de luisteraar. Muziek die de indruk geeft alsof je ze al eerder hoorde. Geen verwijt maar een compliment, omdat Kieran Goss en Annie Kinsella vergelijkingen met grootheden als Joan Baez, Joni Mitchell, Judy Collins en ook The Carpenters moeiteloos doorstaan. Elf nummers die de pracht van de natuur, een overweldigende liefde, de hunkering om in de armen van je geliefde de nacht door te brengen, op een persoonlijke manier in de spots plaatsen. ‘De dood hoort bij het leven’ is een vaak gehoorde uitspraak. Niet dadelijk een onderwerp dat inspiratie biedt voor een nummer. En toch gebeurt het hier op een indrukwekkende manier met ‘As Mam Lay Dying’.
‘Oh, The Starlings’ is folk van een uitzonderlijk niveau. Het album doet je wegdromen naar de jaren ’70, toen het genre niet uit de spots weg te denken viel. Gelukkig doen Kieran Goss en Annie Kinsella die tijden herleven.

Lambert Smits (4)

Beautiful melodies, sublime vocal harmonies and perfect musical accompainment bring you back to the 70s when the folk flourished. If you like Joan Baez, Joni Mitchell and Judy Collins, then I am sure you will love Kieran Goss and Annie Kinsella.

0 Reacties

Yagull: Yuna

23/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Searching for the Moon
Dawn
Sabbath Bloody Sabbath
Muse
101
Fall Winter
Riverwas
Mori (Forest Song)
Yuna
Kiri

Website Artiest
Yagull

Het duo Yagull uit New York bestaat uit componist/gitarist Sasha Markovic en componiste/pianiste Kana Kamitsubo. Dit is het tweede album van dit echtpaar, na ‘Kai’ vernoemd naar hun zoon. Ze werkten er twee jaar aan, en afgezien van één track, zijn ze de enige muzikanten hierop. Het is meteen hun meest intiem en persoonlijk project, aangezien ‘Yuna’ verwijst na het kind dat zou geweest zijn, moest Kana geen twee miskramen gehad hebben. ‘Searching for the Moon’ opent nogal delicaat, met een spel tussen piano en gitaar. Maar opmerkelijk is een cover van Black Sabbath’s ‘Sabbath Bloody Sabbath ‘, helemaal niet zoals het origineel hoor. De dromerige creaties overheersen hier, zoals ‘Muse’, ‘Mori (Forest Song)’ enz. De titeltrack werd ingezongen door Ayumi Ueda. Een album om stil van te genieten.

Patrick Van de Wiele (3½)

This is an album to be quietly enjoyed, with dreamy creations.

0 Reacties

Helen Rose: Trouble Holding Back

23/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Love and Whiskey
Flatlands of North Dakota
When the Levee Breaks
John Coltrane on the Jukebox
Mississippi Moon
A Dangerous Tender Man
Trouble Holding Back
Oh Glory Be
The Mountain
Love on Arrival

Website Artiest
Helen Rose

Twee jaar heeft de Amerikaanse Helen Rose aan haar debuutalbum gewerkt. Ze woonde in bij haar oom in New York en werkte in de dienstverlening om geld bij mekaar te brengen om studiotijd te kopen en de muzikanten te betalen die ze wou. Die muzikanten zijn o.a. R&B drummer James Gadson, pedal steel speler Eric Heywood en roots singer-songwriter Jonah Tolchin. Op dat debuut staan 10 songs, in een productie van Marvin Etzioni, en opgenomen en gemixt door Jeff Peters en Sheldon Gomberg. Helen’s muzikale inspiratie komt uit verschillende plekken, zoals de bayou van New Orleans, de muziekzalen van Nashville, en de rock ‘n’ roll velden van Woodstock. Het resultaat is dan ook deels blues rock, en deels country soul. Helen zingt en bespeelt de saxofoon. ‘Love and Whiskey’ doet wat denken aan The Rolling Stones, waarna Helen op ‘Flatlands of North Dakota’ het verhaal vertelt van een paaldanseres/serveuse. Een cover van de traditionele blues tune ‘When the Levee Breaks’ volgt daarop, en ‘John Coltrane on the Jukebox’ is uiteraard een ode aan die saxofonist. ‘Mississippi Moon’ drijft op sax arrangement, en ‘A Dangerous Tender Man’ is bluesachtige rock. Maar ‘Oh Glory Be’ daarentegen klinkt als echte soul, en ‘Love on Arrival’ sluit zachtjes af. Een sterk debuut, alhoewel ik liever meer sax gehoord had. Dat is nu eenmaal mijn favoriete instrument!

Patrick Van de Wiele (4)

A strong debut album, although I would have preferred to hear more sax, because that’s my favorite instrument!

0 Reacties

Myles Goodwyn: And Friends Of The Blues

23/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Hate To See You Go (But I Love To Watch You Walk Away)
Isn’t That So
It’ll Take Time To Get Used To
Tell Me Where I’ve Been (So I Don’t Go There Anymore)
I Ain’t Gonna Bath In The Kitchen Anymore
I’ll Hate You (Till Death Do Us Part) )
Good Man In A Bad Place
Brand New Cardboard Belt
Weeping Willow Tree Blues
Last Time I’ll Ever Sing The Blues
Nobody Lies (About Having The Blues)
You Never Got The Best Of Me

Website Artiest
Myles Goodwyn

Myles Goodwyn is vooral bekend om zijn werk bij de Canadese superformatie en klassieke rockband April Wine. Deze getalenteerde band werd geleid door Goodwyn. Decennia lang schreef en produceerde hij een groot aantal pop, rocksongs en albums voor de band. April Wine debuteerde in 1971 met een zelfgetitelde album en zou 20 studioalbums uitbrengen. En toch stonden ze niet meteen bekend als een blues band. Goodwyn tweede solo album is een dan ook een blues album pur-sang. Zijn eerste soloalbum werd bijna 30 jaar geleden uitgebracht. En net als dat album biedt zijn solowerk hem de mogelijkheid om muziek te spelen waar hij van houdt, de blues dus. Voor dit album heeft hij een aantal vrienden samengetroept. Vandaar dus ook de zeer toepasselijke titel ‘And Friends Of The Blues’. Naast Goodwyn op leadvocals, gitaren en keyboards vinden we Mike Carrol en Blair Mackay op drums én Richard Fallus, Alex Fraser, Russal Jackson en Bruce Dixon afwisselend op bas. Maar Goodwyn heeft ook verschillende gasten op elk nummer en gitaristen Shaun Verreault, Amos Garrett, Steve Segal, Frank Marino, Garret Mason, David Wilcox, Jack de Keyser en Rick Derringer voegen meer dan hun muzikale steentje bij. Harpvirtuoos Dewey Reeds mag de track ‘You Never Got The Best Of Me’ aanvullen én Sonja Ball en Emily Lamarche zijn als achtergrondzang een extra toevoeging, net zoals toetsenisten Bill Stevenson en Kenny "Blues Boss" Wayne op enkele nummers. En dat is een geniale muzikale zet gebleken. Myles schreef op uitzondering van het nummer ‘Is Not That So’ (Jesse Winchester) alle songs bij elkaar. Zijn teksten variëren van humoristische tracks, naar gevoelige ballades zoals ‘Weeping Willow Tree Blues’ en ‘You Never Got The Best Of Me’, over liefdesperikelen met ‘Good Man In A Bad Place’ en ‘Nobody Lies’. De blues dus. Maar het album opent met de vrolijke blues rocker ‘Hate To See You Go’, dat is ingekleurd met saxofoontunes en slidegitaar. Myles heeft desondanks een doorwinterde blues stem die hij lekker laat glijden door zijn spijkerende gitaarriffs, en die worden ingevuld door opwindende pianoarrangementen, opwindende baslijnen en mokerende maar ingetogen drums.

Philip Verhaege (5)

Myles Goodwyn has a seasoned blues voice, which he lets glide through by his spiking guitar riffs, and which are colored by exciting piano arrangements, exciting bass lines and sultry but subdued drums. Highly recommended!

0 Reacties

Jaki Graham: When a Woman Loves

22/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sometimes
News For You
Stop The Ride
Get It Right
Eye To Eye
Through The Rain
When a Woman Loves
Leftover Tears
Someone Like You
About Your Love
Use Me
All Night Long (1985)
Song Inside Me
Ready For Love

Website Artiest
Jaki Graham

Nadat ze al eerder een talentenjacht gewonnen had, en met jazzfunkgroep Medium Wave gezongen had, kreeg de Britse zangeres Jaki Graham in 1983 een platencontract aangeboden bij EMI. Samen met David Grant scoorde ze in dat decennium twee successen met de duetten ‘Could It Be I’m Falling In Love’ en ‘Mated’. Solo had ze hits met ‘Round And Around’, ‘Set Me Free’, ‘Breaking Away’ en ‘Step Right Up’. Ik was fan van haar. Michael McDonald zocht haar aan om samen met hem ‘On My Own’ op het podium te brengen. Zo werd ze de meest succesvolle vrouwelijke zwarte artieste in de UK. Maar ook Denemarken, Duitsland, Japan, Australië en Zuid-Afrika gingen plat voor haar. In 2009 kreeg ze de kans om voor de BBC jazz te zingen, en drie jaar later kwam het album met de standaards ‘For Sentimental Reasons’ eraan. In 2014 verloor ze haar echtgenoot. Vorig jaar kwam haar nieuw album eraan, dat ik nu pas kon bemachtigen. Hierop staan haar persoonlijke levenservaringen, gevat in 14 songs. Het album werd opgenomen in de legendarische Abbey Road studio’s en bevat “upgraded” old school soul en funk. Opener ‘Sometimes’ is uptempo met een boodschap van hoop. Mid-tempo ‘News For You’ werd geschreven door Eric Benet, waarna ‘Stop The Ride’ weer autobiografisch is. Vervolgens keren we terug naar de eighties met het swingende ‘Get It Right’, en ‘Eye To Eye’ is van niemand minder dan wijlen Maurice White (Earth, Wind & Fire). ‘Through The Rain’ is de eerste track afkomstig van Michael McDonald, evenals ‘Someone Like You’ en de ballade ‘Song Inside Me’. De titeltrack grijpt ook weer terug naar de eighties met swingende funk, en ‘Leftover Tears’ is ook weer autobiografisch. Vervolgens komen we bij ‘About Your Love’ en op deze synthfunk denk ik terug aan Alexander O’Neal. Bill Withers’ hit ‘Use Me’ is een cover, waarna ‘All Night Long’ op een dansbare manier teruggrijpt naar 1985. ‘Ready For Love’ sluit af met een mid-tempo. Dit is een fantastische terugkeer voor Jaki, en na al die jaren weet ze nog steeds me te boeien! Absoluut aangeraden!

Patrick Van de Wiele (4½)

After all these years, Jaki still knows how to move me! Highly recommended!

0 Reacties

Jack Kilby and The Front Line: Love Is a Song Anyone Can Sing

22/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Micah Robinson Introduces
Love Is a Song Anyone Can Sing
With Love from Kris Monson
Hipsippy Blues
With Love from Sam Blakelock
Pure Imagination
With Love from The House Band
A Tribute to Someone
More Love from The House Band
Sensitive Like Ladies
Even More Love from The House Band
Life in a Glasshouse
A Bridge Between
Driftin’
With Love from Ian Dansey
Jupiter
With Love from Mark G. Meadows
Colors of the Wind
More Love from Ian Dansey
Pure Imagination (Reimagined)
Micah Robinson Concludes, [Hidden Track]

Website Artiest
Jack Kilby

Jack Kilby uit Alexandria, Virginia is steeds een muziekfanaat geweest. Al in de lagere school begon hij trompet en drums te spelen. Tijdens de middelbare school zat hij in een rockband, maar daarnaast ook in een jazzgroepje. Jack studeerde aan de University of Virginia af met een Bachelor in Science of Biology, maar bleef ondertussen drummen. In 2013 verhuisde hij naar Queens, New York, waar hij aan de Aaron Copland School of Music van het Queens College in 2015 zijn Master of Music in Jazz Performance behaalde. Hij stichtte de band Jack Kilby & the Front Line en dit album, dat oorspronkelijk in 2 volumes verscheen, is nu samengebracht op één schijf. Op volume 1 speelt de band hun hard bop repertoire, terwijl vocaliste Micah Robinson het album introduceert. ‘A Tribute to Someone’ is een cover van Herbie Hancock, en tussendoor doet The House Band zijn ding. Volume 2 opent met de cover ‘Driftin’’ weerom van Herbie Hancock, gevolgd door een bewerking van Gustav Holsts ‘Jupiter’ uit ‘The Planets’. Volgens de critici is dit een sterk debuut.

Patrick Van de Wiele (3½)

A strong debut that consists of two volumes.

0 Reacties

Kenny Carr: Departure

22/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intervals
Time Change
Tell Me I Can’t
Warmth
D&P
Evolutions
Departure
Waiting
Bear Call
Parallels

Website Artiest
Kenny Carr

Het zesde album van de Amerikaanse gitarist Kenny Carr is eind vorig jaar op de markt gebracht. Hij leeft in New York City en werd klassiek geschoold. Nochtans speelt hij met trio, kwartet en andere ensembles zowel jazz, blues, funk als fusion. Hij begon op zijn negende viool te spelen, maar twee jaar later besefte hij dat zijn roeping bij de gitaar lag. Kenny groeide op in Santa Cruz, en tijdens zijn tienerjaren ging hij jazztheorie sturen met vibrafonist Rob Lautz en trompettist Ray Brown. Op zijn zestiende stond hij dan ook al op het podium. Kenny liep school aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston, en kreeg een aanbieding om met Ray Charles op tournee te gaan. Dat deed hij dan ook gedurende de volgende 10 jaar. Op zijn nieuwste cd speelt hijzelf gitaar en synthesizer, en wordt hij bijgestaan door Donny McCaslin (tenor sax), Kenny Wollesen (drums, percussie) en Hans Glawischnig (bas). Toch blijft Kenny jazz met blues vermengen, zoals op ‘Tell Me I Can’t’ en op ‘D&P’. ‘Warmth’ en ‘Parallels’ klinken dan weer meer jazzy.

Patrick Van de Wiele (3½)

Guitarist Kenny Carr’s sixth album has jazz, blues and a bit of bebop.

0 Reacties

Danny Lynn Wilson: Peace Of Mind

22/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

When Will The Loving Start
Sympathy for Your Man
Peace Of Mind
Long Way Home
Love Only You
Middle Class Blues
Shine is Off
Arkansas Trotter
High Water
No Walls
Fuss ’N Fight
Too Many Hounds
Galway Bay

Website Artiest
Danny Lynn Wilson

Singer-songwriter Danny Lynn Wilson is niet de eerste de beste want de man heeft ervaring bij zijn vroegere projecten Danny & The Champions, Grand Drive wat later uitmondde in Benneth, Wilson & Poole. Die periode was goed voor een aantal behoorlijke albums. Toen de Britse zanger-gitarist de bekende producer en multi-instrumentalist Dave Gross ontmoette, mondde dat uit in een samenwerking en het uitbrengen van het album Peace Of Mind, met de medewerking van een ganse sliert muzikanten.
Zijn vierde album is een persoonlijks werkstuk van dertien originele rootsnummers . Het gaat vaak over liefde (‘Sympathy for Your Man’ en ‘Shine Is Off’) en ervaringen die de man meemaakte ‘on the road’. Wilson is een echte verteller en dat is al meteen duidelijk in het openingsnummer ‘When Will The Loving Start’ en ook ‘Sympathy For Your Man’. Ook titeltrack ‘Peace Of Mind’ behoort bij de deuntjes die wel enige luisterbereidheid vergen. En dat is niet altijd even makkelijk want de man heeft bij momenten een wat monotone stem.
‘Long Way Home’, een nummer met ritme, is dan ook welgekomen evenals ‘Middle Class Blues’, met een mooie balans tussen de electrische gitaar van Dave Gross en de wondermooie viool van Charles Burnham. Ook het rockende ‘Arkansas Blues’ en ‘Too Many Hounds’ zijn nummers die toch de nodige dynamiek aan het album geven en er wat mij betreft bovenuit steken.
Het album eindigt met het mooi beschrijvend slotnummer ‘Galway Bay. De bio die bij dit album hoort eindigt met “If you have peace of mind, you can find happiness under the most difficult circumstances.”
“Als je gemoedrust hebt kan je geluk vinden in de in de meest moeilijke omstandigheden.” Mooier hadden we het niet kunnen zeggen.

Sis Van Hoof (3 ½)

Danny Lynn Wilson makes with his companion Dave Gross a musical journey with thirteen original songs

0 Reacties

Randy Casey: I Got Lucky

22/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bed Bug Blues
I Got Lucky
Six Feet Of Rain
Soo Line
Little Weed
Strange
One Step Ahead
That Train
The Chaperone
The New Old Landlord Blues
Broken Arm Blues
Racing Stripes

Website Artiest
Randy Casey

Er zijn veel ups en down geweest in dertig jaar en acht albums. Vanaf het moment dat Casey de Gibson Les Paul Custom uit 1969 van zijn buurman in handen kreeg als 12-jarige, was gitaarsound zijn wereld. Drie jaar later had Randy reeds zijn allereerste professionele optreden. Geïnspireerd door Britse blues- en rockartiesten wist hij al wat voor soort muziek hij wilde spelen. Terwijl hij met Arista Records-artiest Shannon Curfman speelde, performde hij ook op enkele van 's werelds grootste podia met royals als Robert Cray, Melissa Etheridge, Jimmie Vaughn en Buddy Guy. Onder eigen naam opende hij onder andere voor Eddie Money en The North Mississippi Allstars. Hiernaast had hij ook opnamen met grote labelartiesten waaronder Emmy en Grammy genomineerde songwriter en filmcomponist Peter Himmelman, de Amerikaanse en alternatieve alt country band Souled American uit Chicago en met new age gitarist en documentair onderwerp Billy McLaughlin. Randy speelde ook in de legendarische CBGB Club in New York en de iconische Troubador van LA. Door al deze rijkelijke ervaringen bouwde Randy voor zichzelf een ongelooflijk uitgebreide muzikale scala van stijlen en vaardigheden uit. Nu heeft Randy Casey met de release ‘I Got Lucky’ een innovatief en eigenzinnig album op de markt. Twaalf nummers vonden hun weg naar zijn achtste release en zijn haast allen begeesterd door knappe en geavanceerde vette slidegitaar. Songs als ‘Bed Bug Blues’en ‘That Train’ klinken zo swampy. Net zoals de vrolijke titeltrack met opwindende harptune van 'Pinetree' Paynich én Randy’s gezellige gitaarriffs. Een eerste slow blues vinden we in ‘Six Feet Of Rain’ en staat in aangenaam antithese met de swingende country alteratie ‘Soo Line’. Met de Delta blues tracks ‘Little Weed’, ‘That Train’ en ‘Racing Stripes’ trekken we ons terug op een front porch in het diepe en zwoele zuiden. Net zoals het opzwepende ‘The Chaperone’. Het sublieme ‘New Old Landlord Blues’ is een volgende hoogtepunt én dan moet het modern spijkerende ‘Broken Arm Blues’ nog door onze woofer knallen.

Philip Verhaege (4 ½)

With the release 'I Got Lucky' has Randy Casey an innovative and idiosyncratic album on the market. Twelve songs found their way to his eighth album and there are almost all enthused by clever and sophisticated greasy slide guitar.

0 Reacties

Atomic: Pet Variations

21/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pet Variations / Pet Sounds
Art
Walking Woman
Un Grand Sommeil Noir
Cry Want
Louange à l’Eternité de Jésus
Inri
Karin’s Mode

Website Artiest
Atomic

De Zweeds-Noorse instrumentale jazzgroep Atomic werd opgericht in het jaar 2000, met als doel een duidelijk standpunt in te nemen over Scandinavische jazz, zo ver mogelijk verwijderd van de ECM standaard. De band bestond toen uit: rietblazer Fredrik Ljungkvist, trompettist Magnus Broo, pianist Håvard Wiik, bassist Ingebrigt Håker Flaten en drummer Paal Nilssen-Love, die in 2014 vervangen werd door Hans Hulbækmo. Hun sound werd voorgesteld als een alternatief voor de Amerikaanse en Afro-Amerikaanse jazztradities. Dikwijls werden harmonische elementen uit Scandinavische volksmuziek geleend. Maar de band was ook niet vies van het werk van moderne componisten, zoals Edgard Varese. Nu, 14 albums later, komt de groep voor het eerst op de proppen met covers van andere componisten. De opener is de titeltrack van Wiik, hier aangevuld met ‘Pet Sounds’ van The Beach Boys uit 1966. Het resultaat is een langgerekte improvisatie. ‘Art’ is dan weer afkomstig van Steve Lacy, en gebaseerd op een gedicht van Herman Melville. Carla Bley’s ‘Walking Woman’ weerspiegelt de sound van Sun Ra. Edgard Varese’s ‘Un Grand Sommeil Noir’ is dan weer geïnspireerd op een gedicht van Paul Verlaine, terwijl ‘Cry Want’ volgt. En Olivier Messiaen’s ‘Louange à l'Éternité de Jésus’ dateert al van tijdens de Tweede Wereldoorlog, gebaseerd op een vers uit het evangelie van Johannes. Het klinkt nogal somber. ‘Inri’ is dan weer toe te schrijven aan Alexander von Schlippenbach, en is een collectieve improvisatie. Garbarek’s ‘Karin’s Mode’ sluit ritmisch af. Een album voor de liefhebbers van free jazz.

Patrick Van de Wiele (3½)

An album for lovers of free jazz.

0 Reacties

Amund Maarud & Lucky Lips: Perfect Stranger

21/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Change Of Heart
Don't Tell Me How To Spend My Time
Perfect Stranger
Indian Butterfly
Daydream
My Guitar
Going Home
Translate My Instructions
Carry Me

Website Artiest
Amund Maarud

Naast frontman van bands zoals The Grand, Morudes en Amgala Temple is de Noor Amund Maarud ook bedrijvig in zijn Amund Maarud Band en als soloartiest. Voor zijn drie laatste releases in rock en blues werd hij genomineerd voor de Noorse Grammy Awards. Als één van de meest prominente en energieke bluesgitaristen in zijn thuisland tijdens zijn twintig jaar durende carrière, besliste hij nu om zijn krachten te bundelen met Lucky Lips, de Europese bluesgrass band van 2017. Zijn bedoeling was om muziek te componeren met een geluid dat niet afhankelijk was van speciale effecten. Hiermee ging een droom in vervulling, die al jaren aan het rijpen was. Verschillende van de tracks werden samen geschreven met songwriter & producer Jace Everett uit Nashville. Toch meen ik op opener ‘Change Of Heart’ een bluegrass invloed te horen. Dat geldt tevens voor ‘Don't Tell Me How To Spend My Time’, waarna de titeltrack meer de blues richting uitgaat. Toch blijft het geluid van de banjo pertinent aanwezig, ook op ‘Indian Butterfly’. ‘My Guitar’ rockt meer en ‘Going Home’ is een duet met Lucky Lipszangeres Malin Pettersen. Afsluiter ‘Carry Me’ doet dan weer denken aan Ry Cooder. Aldus combineert deze cd zowel het country als het blues genre.

Patrick Van de Wiele (3½)

An album that combines the country and blues genre, with hints of bluegrass.

0 Reacties

Seth Rosenbloom: Keep On Turning

20/1/2019

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Keep On Turning
Crawling Back
I Can't Help It
Heartbreaker
Right About Now
Look Over Yonders Wall
Broke And Lonely
Come Back Around
Palace Of The King

Website Artiest
Seth Rosenbloom

"Voor mij draait het spelen van de blues allemaal om het uiten van emoties", benadrukt gitarist en zanger Seth Rosenbloom. "Wat me altijd naar het genre heeft getrokken, is het feit dat het een buitengewoon breed scala aan emoties mogelijk maakt”. Dat is volgens Seth de sleutel tot het maken van geweldige muziek in het algemeen en tot de geweldige blues sound in het bijzonder.
Seth Rosenbloom weet dus overduidelijk wat hij zegt. Geprezen door The Boston Globe als een zinderende blues rockgitarist en in het vakblad The Noise Boston als een muzikant die zijn gitaar laat grommen en een stem heeft om bij te passen, wordt hij vaak vergeleken met een jongere en rauwere versie van Matt Schofield . Geboren in een muzikaal gezin en opgegroeid in Waltham, Massachusetts, begon hij als kind klassieke viool te spelen en nam vervolgens op zijn elfde een gitaar in handen. Aanvankelijk geïnspireerd door de muziek van Elvis en The Beatles, verdiende hij op zijn zestiende een prestatiebeurs voor het befaamde Berklee College of Music. Na een paar jaar actief te zijn geweest als sideman stapte Rosenbloom in de schijnwerpers met de release van zijn gelijknamige EP in september 2017. Seth’s krachtige zang en uitstekend gitaarwerk vindt backing bij en met bassist Travis Carlton, drummer Gary Novak en keyboardvirtuoos Scott Kinsey. Naast heel wat origineel werk covert Seth hier met succes het blazerssectie geënthousiasmeerde ‘Heartbreaker’, origineel van B.B. King, Elmore James’ ‘Look Over Yonders Wall’, dat een funky versie kreeg aangemeten én Leon Russell’s ‘Palace Of The King’. De single ‘Keep On Turning’ mag de dans openen. Het nummer zit verankerd in de blues en weerspiegeld tevens de diversiteit van de talentrijke Seth Rosenbloom. En dat komt meteen ook tot uiting in de blues rocker ‘Crawling Back’ en de lekker loslopende gitaarriffs in ‘I Can’t Help It’. Eerste blues ballades vinden we met ‘Right About Now’ en ‘Broke And Lonely’, om te beëindigen met het Texas blues georiënteerde ‘Palace Of The King’, met een overweldigende Vanessa Bryan als backingvocals.

Philip Verhaege (4 ½)

Seth's powerful vocals and stinging guitars will find backing with bassist Travis Carlton, drummer Gary Novak and keyboard virtuoso Scott Kinsey. In addition to a lot of original work Seth covers successfully the inspired 'Heartbreaker', original by B.B. King, Elmore James’ 'Look About Yonders Wall' that got a funky version and Leon Russell's 'Palace Of The King' with a great Vanessa Bryan as backingvocals.

0 Reacties

<<Vorige

CD REVIEW BLOG

The Don Diego Trio: The Cowboy Jazz Experience

Katie Doherty & The Navigators: And Then

Bloodest Saxophone: Texas Queens 5

Bjorn Berge: Who Else?

Pablo Aslan: Contrabajo

Nicholas Gunn: Riding The Thermals

Katie Henry: High Road

Eriksson Delcroix: The Riverside Hotel

Michael Kollwitz: Serenity III

KeithTim Anderson: Waiting’s End

Shaw Davis & The Black Ties: Tales From The West

Cathy Oakes: On the Other Side

Brenda Warren: Beautiful Journey

Kieran Goss and Annie Kinsella: Oh, The Starlings

Yagull: Yuna

Helen Rose: Trouble Holding Back

Myles Goodwyn: And Friends Of The Blues

Jaki Graham: When a Woman Loves

Jack Kilby and The Front Line: Love Is a Song Anyone Can Sing

Kenny Carr: Departure

Danny Lynn Wilson: Peace Of Mind

Randy Casey: I Got Lucky

Atomic: Pet Variations

Amund Maarud & Lucky Lips: Perfect Stranger

Seth Rosenbloom: Keep On Turning

Archives

Categories