Category: Fusion - KEYS AND CHORDS

Classica Orchestra Afrobeat: Circles

12/11/2023

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

L’Origine Del Mondo
But First
Ka Munu Munu
Xhemamusasa
Waggle Dance
Kunta Kinte
People & Sprits
Debra Lebanos 2037
Penelope
Until The Daylight

Website Artiest
Marco Zanotti
Xango Music

Oer-degelijke percussie opent het album Circles klaargestoomd door het Italiaanse Classica Orchestra Afrobeat. Het 13- tot 15-koppige gezelschap onder leiding van Marco Zanotti is al aan haar vierde album toe. Zanotti is een percussionist die onweerstaanbaar aangetrokken wordt door andere muzikale culturen en dat verwerkt in zijn eigen barokke composities.
Met 4 percussionisten in het gezelschap is en blijft slagwerk dus zeer belangrijk in de uitvoeringen. Aanvullingen met fluit, violen, cello, oboe, clarinet en sax produceren een rijkelijk geluid. Zoals in de groepsnaam vervat neigen sommige uitvoeringen naar afrobeat, maar dan veel ruimer geïnterpreteerd en klassiek geïnspireerd. Het experiment wordt verheven tot kunst. Oosterse toonladders, latino grooves, nemen verrassende posities in en duwen de luisteraar op misleidende wijze richting klassiek, pop of jazz.
Circles is een fenomenaal fusion werkstuk dat verschillende muzieklijnen bij elkaar gooit, van renaissance tot jazz. Composer / Producer / Percussionist Marco Zanotti is één van de weinige classici die geijkte structuren durven doorbreken, waarvoor dank. De nieuwe Stravinsky?

Marino Serdons

Afbeelding

A wonderful and joyful album, breaking boundaries in classical music. A very interesting fusion of styles. Recommended.

Lenhart Tapes: Dens

1/11/2023

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Vodu brala (feat. Tijana Stankovic)
Daj mi ruka (feat. Tijana Stankovic)
Dzamahirija (feat. Zoja Borovcanin)
Mejremo (feat. Tijana Stankovic)
Sto si glava (feat. Tijana Stankovic)
Zuta zaba (feat. Tijana Stankovic, Svetlana Spajic)
Kuje je dejceno (feat. Tijana Stankovic)
Starala sa (feat. Svetlana Spajic)

Website Artiest:
Xango Music
Glitterbeat Records

Opener ‘Vodu Brala’ (zie video) ramt er onmiddellijk in met een mix van industriële noise en folkzang. We bevinden ons in het hedendaagse Belgrado waar het Balkan-gevoel overheerst. Composer van dienst is een zekere Vladimir Lenhart die met zijn experimentele tapes de nekharen doet zwellen, je kippenvel bezorgt en je nadien niet meer loslaat. De jongeman is met ‘Dens’ aan zijn tweede album toe en slaat iedereen op en naast de dansvloer met verbazing. Op zijn debuut ‘Duets’ regeren loops en samples. Op onderhavig ‘Dens’ maakt Vladimir Lenhart gebruik van 3 zangeressen, waarbij de hoofdrol weggelegd is voor zangeres/violiste Tijana Stankovicj. Zij laat haar viool pijnlijk snerpen doorheen ‘Mejremo’ (vertaald: Beter Worden). De vrouwelijke inbreng geeft de songs een ijl voodoo allure. Ritmiek stimuleert de trance. Elk nummer is een beleving om naar te luisteren of op te dansen.
Zelden, nee, eigenlijk nog nooit de combinatie van Balkan folk en Industrial sounds. Dat maakt het album dan ook zo boeiend en intrigerend. Verschijnt eind november 2023 bij Glitterbeat Records, maar je kan nu reeds een pre-order maken voor de vinyl of cd versie.
Treedt binnen in het universum van Vladimir Lenhart.

Marino Serdons

Afbeelding

Enter the universe of Vladimir Lenhart with the exceptional and experimental mix of Balkan folk and Industrial sounds. Great stuff!

Yilian Canizares: Habana-Bahia

24/10/2023

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Habanera
Contradicciones
Yemaya
Erzulie
Noye
Lo que no digo ahora
Manos abiertas
Cimarron
Gloria mía
Cuando te digo adios
Libertad
Yeye

Website Artiest:
Yilian Canizares
Xango Music

Exotische vibes vanuit Zwitserland? Luister dan even naar onderstaand fragment van de violiste/zangeres Yilian Canizares. Geboren en getogen in Havanna Cuba, na vioolopleiding naar Venezuela, en eind vorige eeuw definitief? verhuisd naar het iets koudere Zwitserland. Haar mengeling van jazz, klassiek en Afro-Cubaanse ritmes doet je bewegen richting dans- en concertzalen. Opwarming!
Wetende dat zij bijna alle nummers zelf schrijft, componeert, en daarnaast de vioolpartijen én keys voor haar rekening neemt, sterk! Yilian zingt in het Spaans, toch een wereldtaal die watertandend emoties losweekt. Let’s wonder!
Naast de dansbare nummers, word je in zachte watten gewikkeld met chansons ofte jazzy luisterliedjes. Het album start met een tribal intro. Haar vioolkwaliteiten sneeuwen echter onder bij de Cubaanse en Braziliaanse percussie. De Cubaanse toon is wel gezet met de rumba in de title track ‘Habana-Bahia’. En de lyrics zetten haar vrouwelijkheid in de verf. De viool wordt meer gebruikt als begeleiding of accent, en niet zozeer als solo-instrument. Franse invloed vind je in de accordeon van ‘Dame Ese Beso’. Positief is wel dat ze naar het einde toe haar strings meer beroert en buiten de lijntjes durft te strijken. Het hoofdzakelijk instrumentale ‘Guerreiro’ is dan ook het opzwependste nummer van het hele album. Zo ook de afsluiter ‘Motumbá’ waarin de viool gently weeps en traditionele zanggeluiden je in a different world brengt.
Benieuwd naar haar vervolgende album wanneer ze verder deze weg bewandeld.
Live kan je haar aan het werk zien dezer dagen in Frankrijk, klik hier voor data. Of vraag aan je platenboer voor dit juweeltje van exotische verbeelding.

Marino Serdons

Afbeelding

Very exotic album that makes you dance and afterwards turns you in a lovely mood.

Embryo: Africa

25/6/2022

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Djangedi 03:08
Sango 04:16
Mao In Afrique - part 1 02:04
Mao In Afrique - part 2 03:55
Konga 02:42
Yulius' Song 02:21
Dun Dun Mix - Yoruba Dun Dun Orchester 05:48
Bush 01:56
Wole Alade - Afro Linkage Ensemble 03:19
Lagune Musik 07:27
Crossriver Xylophone 01:59

Website Artiest:
Xango Music

Het album Africa dateert oorspronkelijk al van 1985 opgenomen in Nigeria en herwerkt in Duitsland en in 1987 pas uitgebracht. De groep Embryo was haar tijd lang vooruit, durfde experimenteren, en trok met de wereldmix van jazz, tribal en rock de wijde wereld in. Voor alle duidelijkheid: Embryo was en is een Duitse band die in het kielzog van de Krautrock furore maakte. Bezieler was multi-instrumentalist Christian Burchard, jammerlijk overleden in 2018, die echter de fakkel overgaf aan zijn dochter Marja. Een verjonging kwam tot stand met de toevoeging van beatboxing.
Op dit heruitgebrachte album, Africa, wordt nog analoog gemusiceerd en sta je versteld van enerzijds de virtuositeit en anderzijds de rijkdom van Afrikaanse roots waarop men zich (nog steeds) baseert. Percussie eigent zich vanzelfsprekend een grote rol toe met yoruba drums, marimba, cymbalen en andere. Dieter Serfas was duidelijk een steengoede jazz-drummer, terwijl Edgar Hofmann zich expressief kon uitleven op sopraan- en altsax, en zelfs de viool ter hand durfde nemen.
Africa straalt helemaal de sfeer uit van een continent dat op punt staat te groeien en muzikaal aansluiting te vinden bij onze westerse cultuur. Overheerst de Duitse bezetting op dit album, vanaf track 7 wordt er een link gelegd met een groot aantal lokale artiesten die zich dan (eindelijk) ook mogen uitleven op allerhande percussie instrumenten.
Een tijdsdocument dat gelukkig nog eens in de belangstelling komt en verkrijgbaar is via Xango Music, hét label voor wereldmuziek.

Marino Serdons

Foto

World music avant-là-lettre from the German jazzrock band Embryo in collaboration with local musicians in Nigeria. First released in 1987 and now finally re-issued on the Italian label Materiali Sonori.

ASAF SIRKIS: SOLAR FLASH

9/11/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Kinship
Under the Ice
Aquila
Polish Suite, Part 1
Polish Suite, Part 2
For Eric
Solar Flash
Polish Suite, Part 3

Website Artiest
ASAF SIRKIS

De Israëlische drummer Asaf Sirkis werd in 1969 geboren in Petah-Tikva, maar verhuisde later naar de stad Rehovot, waar hij zijn tiener en vroege twintigerjaren doorbracht. Daar begon zijn interesse in muziek te ontluiken. In die mengelmoes van culturen leefden immers mensen uit Noord-Afrika, Oost en West Europa, en het Midden Oosten. Asaf werd aangetrokken tot de Jemenitische cultuur en muziek. Op zijn twaalfde nam hij al drumlessen, maar was tevens geïnteresseerd in de basgitaar. Verder werd hij beïnvloed door o.a. The Beatles, Police, Yes, Genesis, Mahavishnu Orchestra, Allan Holdsworth, en Weather Report. In 1990 ving zijn professionele carrière aan, en 5 jaar later richtte hij zijn eerste trio op. In 1998 emigreerde Asaf naar Londen, waar hij begon deel uit te maken van de jazz en wereldmuziekscène. Zijn nieuwste project wordt opnieuw uitgevoerd door een trio, waarin hij uiteraard drums speelt. Verder maken Kevin Glasgow op elektrische bas en Gary Husband op synthesizer, keyboard en piano er ook deel van uit. Asaf kreeg ook versterking van gastvocaliste Sylvia Bialas en van gitarist Mark Wingfield. Hun sound grijpt terug naar de fusion van de eighties, en Asaf componeerde alle tracks zelf. Voorop staat ‘Kinship’, een jazzrocknummer, waarna ‘Under the Ice’ meer atmosferisch en mysterieus klinkt. ‘Aquila’ achtervolgt je in vrije val, en kan je gemakkelijk onder ambient rangschikken. ‘Polish Suite’ valt uiteen in drie delen, klinkt melancholisch en wordt opgeluisterd door Sylvia’s woordeloze vocalen. Het is een verwijzing naar de Pools/Joodse immigranten die Asaf ontmoette. ‘For Eric’ is een eerbetoon aan Eric Gravatt, ooit drummer bij Weather Report en een held in Asaf’s ogen. Na een trage intro breekt het los in een jazzrocktempo met de stem van Sun Ra op de achtergrond. De titeltrack brengt ons de ruimte in, richting de zon, en die sfeer hoor je duidelijk in het nummer. Voer dus voor fans van jazzrock en fusion!

Patrick Van de Wiele

Foto

This album harks back to the eighties, when jazz rock and fusion were popular. The Israeli drummer Asaf Sirkis leads here his trio, and infuses atmospheric and ambient sounds. Recommended to fans of jazz rock and fusion!

Jurgen Burdorf: Rhombus

31/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fuzz Five O
Minor Issues
Can’t Find My Keys
Fast And Loose
First Day Of Autumn
Steve’s Swagger
El Pato
Simple Life
Of Hubris And Humility

Website Artiest:
Jurgen Burdorf

Sprankelende fusion vanuit Nederland. Drijvende kracht is jazz gitarist Jurgen Burdorf. Genoot een degelijke jazz opleiding aan het Conservatorium van Amsterdam en ontpopte zich als een rijke gevarieerde gitartist. Basis blijft natuurlijk de jazzstructuur. Sommige composities neigen wel absoluut naar goeie ouwe prog (‘Of Hubris and Humility’) , andere benaderen de virtuositeit van de legendarische Al Di Meola. Om met zoveel woorden aan te duiden dat er heel wat talent schuilt in het huidige kwartet. ‘Fuzz Five’ is een stevige jazzrocker om mee te starten en ‘Minor Issues’ herbergt een moderne Herby Hancock. In ‘El Pato’ kan Tico Pierhagen zich uitleven op zijn keys. Soleren is eigen in jazzbands. Zolang het maar niet overheerst. Krachtige ritmes met jazzrock vullen de ruimte en stralen skills en sfeer uit. Dwarrelend op de herfsttonen van ‘First Day of Autumn’ zweven de lange noten en bijgaande soundscape rustig voorbij. Stuk voor stuk prachtig afgewerkte nummers waarbij het samenspel de solist overstijgt. Tot op heden een onderbelicht album in de Lage Landen. Jurgen Burdorf’s Rhombus is verkrijgbaar bij Burdorf Records himself. Een toegankelijke aanrader!

Line-up:
Jurgen Burdorf (Guitars)
Tico Pierhagen (Keys)
Hugo Den Oudsten (Bass)
Willem Smid (Drums)

Marino Serdons

Foto

A strong jazzrock quartet that finds teamwork more important than soloing. It evokes memories of the heydays of Herby Hancock or Al Di Meola. Great album!

Stick Men featuring Gary Husband: Owari

14/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hajime (Peace)
Hide The Trees
Cusp
Larks’ Tongues In Aspic Part II
Schattenhaft
Crack In The Sky
Owari
Prog Noir
Swimming In T
Level 5

Bonus Track: The End Of The Tour

Website Artiest:
Stick Men
Tony Levin
Pat Mastelotto
Markus Reuter
Gary Husband

Baadde het vorige album Prog Noir uit 2016 nog in een duister neo-prog sfeerlicht, dan experimenteert onderhavig live werkstuk er lustig op los. Jazzy gitaarlijnen van Markus Reuter, wispelturig slagwerk van Pat Mastelotto en de gekende bas van Tony Levin worden nu aangevuld met Gary Husband op keyboard. Oorgetuige en open mond bewondering bij de bewerking van de King Crimson klassieker ‘Larks’ Tongues in Aspic Part II’. Eén van de vele nummers die het vakmanschap van het trio, hier quartet,benadrukken. De wijze waarop Tony Levin zijn chapman stick en Pat Mastellotto zijn akoestische én elektronische drums bespeelt is legendarisch. Markus Reuter verbindt zich in meerdere trio’s met uitstekend spel op eigen fabrikaat Touch gitaren. En Gary Husband moet ook een belletje laten rinkelen als ex-drummer bij jazz-funk band Level 42 en keyboard/drums bij John McLaughlin’ jazz fusion. De inbreng van deze laatste laat dit album regelmatig afwijken van de gebruikelijke sounds die het oorspronkelijke trio voorbrengt. Vooral in opener ‘Hajime (Peace)’, ‘Owari’ en ‘Swimming In T’ overheerst de experimentele inslag. De nummers ‘Schattenhaft’ en ‘Prog Noir’ komen uit het album Prog Noir, weliswaar in een gewijzigde versie. Maar jammer genoeg met te weinig animo of warmte uitgevoerd. Gelukkig beukt ‘Level 5’ er lustig op los en varieert leuk met de tempowisselingen en melodielijnen.
Als bonus track krijg je nog het 16 minuten lange ‘The End Of The Tour’. Kortom de die-hard fan zal zeker de 75 minuten albumlengte blijven plakken, doch de toevallige luisteraar of sfeerzoeker zal er sneller de brui aan geven. Tenzij je het live kan meemaken natuurlijk!
Wie interesse heeft kan hieronder de link vinden met een verhelderende ‘zoom-sessie interview’ . Leuk en zeer informatief. Alsook het schitterende ‘Prog Noir’.

Line-up:
Tony Levin (Chapman Stick, Voice)
Pat Mastellotto (Acoustic and Electronic Drums & Percussion)
Markus Reuter (Touch Guitars, Soundscapes)
Gary Husband (Keyboards)

Marino Serdons

Foto

Undeniably we have here four talented musicians, but that doesn't make an interesting album.
Don’t worry, play the previous album Prog Noir. Unless you are very curious about the experimental touch featuring Gary Husband.

LO GRECO BROS PRESENTS - FUSION FUNK FOUNDATION: FEEL THE BASE

24/11/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Feel the Base
Sweet and Salt
Funky Doctor
Power of Soul
Crooked Hip
Lights from the Roof
Most of All
Sweet Bread
Pressing Groove
Warm Floor
Time of Joy
Song for the Best

Website Artiest
Niet gekend

Uit Milaan komt het geluid van het collectief Fusion Funk Foundation, een project dat bestaat uit Germano Zenga (tenorsax), Francesco Manzoni (trompet & beugel), Niccolo Cattaneo (piano & keyboards), Enzo Lo Greco (bas & gitaar) en Gianni Lo Greco (drums & percussie). Centraal staan de Lo Greco broers. Zij produceerden, mixten en namen het album op. Dit collectief vermengt jazz met funk en soul, en dit is nu hun tweede album. Ik hoor inderdaad in het eerste uptemponummer ‘Feel the Base’ al funk en jazzinvloeden van Maceo Parker, Incognito, Jazzmatazz enz. ‘Sweet and Salt’ klinkt jazzy en funky, waarna de ‘Funky Doctor’ eraan komt en je geneest met zijn “funky vibes”. Deze versmelting van funk, soul en jazz tot fusion geldt tevens voor de overige tracks. ‘Crooked Hip’ drijft op een funky baslijn, ‘Most of All’ is dan weer wat Booker T. & The MG’s, en ‘Sweet Bread’ swingt de pan uit. Op ‘Pressing Groove’ kan je niet stilzitten, en verderop staat het opgewekte ‘Time of Joy’. Met ‘Song for the Best’ wordt op funky wijze afgesloten. Een zeer leuk album, dat zowel de fans van soul, funk, als fusion zal aanspreken!

Patrick Van de Wiele

Foto

A very nice album, that will certainly appeal to fans of soul, funk and fusion.

THR33

6/11/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Set Me Free
Behind You
Freefall
Shadows
Pumpkin Soup
Hanging On
Freedom
If Only Dreams Were Like This
Shadows (Reprise)

Website Artiest:
THR33

Prog vanuit de UK met als frontman Nick Steed. De zanger/keyboardspeler uit Manchester neemt in THR33 naast de toetsen ook nog eens de bass voor zijn rekening. Gitarist Peter Mason en drummer Greg Morgan vervolledigen het triumviraat. Alle drie hebben ze een verleden met de giants op de progressieve (blues-jazz-)rock lijst: Steve Hackett, Sonja Kristina, Ginger Baker, Chris Farlowe, Dennis Chambers,…. Niet verwonderlijk dat die invloeden duidelijk te horen zijn op hun gelijknamig debuut. ‘Set Me Free’ en ‘Freedom’ zouden van Steely Dan kunnen komen, het orgel in ‘Behind You’ eventueel van Genesis, het instrumentale ‘Freefall’ of ‘If Only Dreams…’ uit de jazzrock stal van Al Di Meola. Die vergelijkingen doen absoluut geen afbreuk aan hun eigen composities. ‘Shadows’ is dan weer een prachtige ballad met een duidelijke soundscape en een kort maar hevig gitaarintermezzo. Hiermee treden ze uit de schaduw van hun ex-collega’s. Funky akkkoorden in ‘Pumpkin Soup’ tonen de veelzijdigheid van de drie doorwinterde artiesten. Of wat denk je van de sample intro bij ‘Hanging On’, een low tempo song die blijft hangen. En waarin de linkerhand bass van Nick Steed en de vette gitaarsolo van Peter Mason gevolgd wordt door Steed’s (Nord-)orgel. Het roept herinneringen op aan tijden toen de muzikanten nog skills hadden en er prat op gingen met melodie emoties los te weken. Een fijn retro gevoel maakt zich van jou meester!

Line-up:
Greg Morgan (Drums, Backing Vocals)
Peter Mason (Guitar, Backing Vocals)
Nick Steed (Keyboards, Lead Vocals)

Marino Serdons

Foto

THR33 proves it’s still possible to compose original progsongs , just blend the old techniques with fresh ideas. A delight for progfans of the first hour.

EDOARDO NORDIO: FUSION STEPS

20/10/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Doctor Q
Amity Island
Fusion Steps
Let it Flow
Nigel
Madeleine
Morning Dance
Blackjack
Tune 88

Website Artiest
EDOARDO NORDIO

Elektrisch bassist Edoardo Nordio uit Italië wou een cd afleveren die teruggrijpt naar het verleden, meer bepaald naar de tijd van de seventies en eighties, toen fusion van Jeff Lorber, The Jazz Crusaders, Grover Washington Jr. enz. hoge toppen scheerde. Hiervoor riep hij de hulp in van Alberto Lombardi op elektrische & akoestische gitaar, Giovanni Luisi op piano & keyboards, Cristiano Micalizzi op drums, Daniele Leucci op percussie, en voegde daar speciale gastmuzikanten zoals gitarist Umberto Fiorentino en saxofonist Gianni Vancini aan toe. Edoardo componeerde alle tracks zelf, behalve drie. Het opgewekte ‘Doctor Q’ opent de schijf, gevolgd door het zachtere ‘Amity Island’. De titeltrack drijft op een uptempo, waarna de mooie ‘Let it Flow’ cover van Grover Washington Jr. (uit het album ‘Winelight’) eraan komt. ‘Nigel’ volgt daarop, terwijl ‘Madeleine’ wat meer gitaar bezit dan de andere tracks. Spyro Gyra’s ‘Morning Dance’ wordt mooi gecoverd, waarna ‘Blackjack’ opgewekt verdergaat. Afsluiter ‘Tune 88’ is een cover van Jeff Lorber. Een leuke cd, die het fusion gevoel op een interessante manier weer onder de aandacht plaatst.

Patrick Van de Wiele

Foto

A nice album, which brings the fusion back under our attention.

STEFANO CANTINI, ROMANO ZUFFI & CO: STRESS DA BRASS

19/10/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Try another Time
Se sfebbrasse (starebbe meglio)
Stress da Brass
On My own
Strepto “Cocco”
Brasserie
Quasi Luglio
Stiamo calmi
Drifting

Website Label
ITALIAN JAZZ MUSIC

Na het vorige keer besproken album ‘Attuttallaria’ van keyboardspeler Romano Zuffi & saxofonist/pianist Stefano Cantini, zag het derde concept in deze reeks het levenslicht. Hierop speelden heel wat gastmuzikanten mee, zoals Ares Tavolazzi (bas), Alfredo Golino (drums), Giulio Stracciati (elektrische gitaar), Francesco Sozzi (elektrische gitaar), Leonardo Marcucci (elektrische bas/akoestische gitaar), Andrea Lagi (trompet, bugel), Giulia Bernardini (altviool), en Valentina Garofoli (viool, cello). Als speciale gasten kwamen Alex Ligertwood, Giulia Fasolino en Jole Canelli op sommige tracks zingen. Alice Bertoncini, Valentina Toni en Gianni Nepi verzorgden dan weer de achtergrondzang. De schijf werd opgedragen aan de schilder/beeldhouwer Giampaolo Talani (1955-2018), die de covers van de albums versierde. ‘Try another Time’ is een aangename, gezongen track, die aan West Coast jazz doet denken. Jenifer Jackson zorgde voor tekst. ‘Se sfebbrasse (starebbe meglio)’ is een zacht instrumentaal nummer, waarna de titeltrack meer de fusion kant opgaat. ‘On My own’ is een gezongen jazzy ballade, gevolgd door de instrumentale fusion van ‘Strepto “Cocco”’. ‘Brasserie’ is dan weer aan de zachte kant, gaat op naar smooth jazz, waarna ‘Quasi Luglio’ ontspannen klinkt. Vervolgens komt de fusion van ‘Stiamo calmi’ aan de beurt, waarna het gezongen ‘Drifting’ afsluit. Weerom een album die liefhebbers van fusion zeker zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele

Foto

Again an album that lovers of fusion will approve of.

ABC: BEGIN AGAIN

14/10/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pita’s
Taking the Trail
A silent Drop
The first Time
Begin Again
2015
Juntos
Fragile Life
Alma Latina
Sospiri
A dorso d’asino

Website Artiest
ABC

De Italiaanse band ABC staat voor Alchemy Brotherhood Cheerfulness, concepten die hen en hun muziek typeren. Het trio werd opgericht in 2015 en brengt muziek die geen grenzen kent, en van jazz naar rock, en van funk naar etnische muziek gaat. De band bestaat uit Sebastian Marino (piano & keyboards), Jacopo Ferrazza (elektrische bas) en Luca Gareri (drums). Dit is hun debuutalbum uit 2018, waarop 11 tracks staan. Eigenlijk kan je hun sound best typeren als fusion, met wervelende wisselingen, zoals op opener ‘Pita’s’, en dat geldt voor de ganse cd. ABC experimenteert erop los, combineert akoestische en elektronische elementen. ‘A silent Drop’ klinkt wat rustiger, maar op ‘The first time’ gaat het tempo weer de hoogte in. ‘2015’ verwijst waarschijnlijk naar het jaar van hun oprichting, en is een rustige track. ‘Alma Latina’ is weer een wervelwind, gevolgd door het intieme ‘Sospiri’. Een aanrader voor wie houdt van fusion.

Patrick Van de Wiele

Foto

This debut from ABC from 2018 is recommended to those who love fusion.

ROMANO ZUFFI & STEFANO CANTINI: ATTUTTALLARIA

9/10/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Brividi ad alta quota
Teste tra le nuvole
Cocco a ore 10
Vuoti d'aria
Sconcerto jazz
Attuttallaria
Notti lucenti
Planando su Rio
Toni sordi

Website Label
ITALIAN JAZZ MUSIC

In 2015 brachten keyboardspeler Romano Zuffi en saxofonist Stefano Cantini het album ‘Attuttogasss’ uit. Twee jaar later volgde dit ‘Attuttallaria’ daarop. Ze kregen daarvoor hulp van bassist Ares Tavolazzi, drummer Alfredo Golino, elektrisch gitarist Giulio Stracciati, akoestisch gitarist Leonardo Marcucci, zanger Jole Canelli en de teksten waren van de hand van Naima Cantini en Elisa Petrucci. Kunstenaar Giampaolo Talani schilderde de uitzonderlijke covers van deze albums. Hun muziek kan je omschrijven als fusion, met heel wat improvisaties erin. De meeste nummers zijn aan de zachte kant, behalve ‘Sconcerto jazz’ dat er flink tegenaan gaat. En het Braziliaans aandoende ‘Planando su Rio’ wordt gezongen door Jole Canelli. Liefhebbers van fusion zullen dit wel pruimen.

Patrick Van de Wiele

Foto

Lovers of fusion will appreciate this album.

Dusan Jevtovic: If You See Me

27/8/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Walking Seven
Babe (Grannies)
Blue
If You See Me Again
Something In Between
Once Ocho
Si Pooro
Ending

Website Artiest:
Dusan Jevtovic

Dusan Jevtovic neemt (vanuit Barcelona) een indrukwekkende start op zijn vijfde solo album If You See Me. Niet alleen gezien, ook gehoord én goedgekeurd. Harmonieus gevoelig lijdt Dusan ons naar een mengeling van rock en jazz. Spectaculair vernieuwend wordt het met ‘Babe (Grannies)’ waarin hij traditionele Servische? vocals en de Macedonische drum Tapan mixt met agressief gitaarwerk. Dusan luisterde in zijn kindertijd zowel naar jazz als hardrock en kreeg daarbij nog traditie ingelepeld. Alles vloeit nu samen in inventief, half geïmproviseerde instrumentals die inhakken én verbazen. Ook de bekende gitarist Markus Reuter bepotelt zijn touch gitaar op dit album. Van soft naar hard, gentle naar agressive, solo naar samenspel: If You See Me zal de fusion liefhebber behagen. ‘If You See Me Again’ wordt langzaam repetitief opgebouwd als een progsong: de gitaren huilen harmonieus tegen elkaar en schreeuwen om vervulling van die wens. Verwacht ook gevarieerd slagwerk van Gary Husband, jazzdrummer bij John McLaughlin, doch ook bij Jack Bruce, Level 42, …en overvraagt als sessiemuzikant. Slagwerk origineel aangevuld door guest Aleksandar Petrov op de tapan, een grote trom die met stok (rechts) en riet (links) wordt bespeeld. Naar het einde verliest het album wel wat van haar drive en lijkt het improvisatievirus aan kracht verloren.

Line-up:
Dusan Jevtovic (Guitar)
Markus Reuter (Touch Guitars, Live Looping)
Ernat Hernandez (Fretless Bass)
Gary Husband (Drums)

Guest: Aleksandar Petrov (Tapan)

Marino Serdons

Foto

Instrumental fusion album with the collaboration of the famous touch guitar player Markus Reuter and drummer Gary Husband. Really impressive in a few compositions. Loved ‘Babe’ (Grannies)!

Scope I & Scope II

11/8/2020

Foto

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Scope I

Watch Your Step
Can You Follow Me
Kayakokolishi
Yesternight’s Dream
Description
Walpurgis Night
Chewing Gum Telegram
The Queen Can Do No Wrong

Bonus Tracks:

Strange Power –Tenderfoot
Strange Power – Spring

Scope II

Tomatua
Frisky Frog Funk
Shuttle Service
Ant-Arctica
Big Ferro
High Checker
Shuffle Funk Dog
The Zebra I
The Zebra II

Website Artiest:
Sireena Records

Verfrissende en vernieuwende jazzrock uit de oude doos. Jaartal 1972, in Zwolle ziet de band Scope het licht. Het waren de hoogdagen voor fusion/jazzrock bands als Chick Corea, Herbie Hancock en de Mahavishnu Orchestra. Tezelfdertijd scoorden progbands als Solution en Focus in de hitlijsten. Drummer Henk Zomer was een echte jazzliefhebber en keyboardist/fluitist Rik Elings introduceerde het fusion gedeelte. En zo kreeg je een Scope-sound die het genre verkende en enige interesse wekte in de Duitse underground scène. Enige gelijkenissen met Klaus Doldinger’s Passport komen soms bovendrijven Rik’s dwarsfluit die overheerste op de sax en met meer gitaar vuurwerk uit de vingers van Rens Nieuwland. De arrangementen ontstonden hoofdzakelijk in het toetsenbrein van Rik Elings, die later een gewaardeerd docent zou worden en zou werken met opdrachten voor o.a. Rogier van Otterloo en het Metropole Orkest.
Het debuutalbum Scope I werd opgenomen in Duitsland en herbergt naast het originele album nog de twee enige singles uit de ontstaansperiode als Strange Power. De invloeden van toenmalige progbands met het gebruik van dwarsfluit (à la Focus) en minimoog (à la ELP) zijn overduidelijk. Het geeft eveneens aan hoe de band evolueerde van progressief naar fusion. De stijl waarin Scope zich zou specialiseren en met de switch in 1974, Rik Elings naar bass en de aanwerving van Rob Franken op keys/synths, nog zou benadrukken. De composities van gitarist Rens Newland op zijn Gibson Les Paul kregen nu een platform in de band en het tweede album kreeg baanbrekende (funky) tunes (‘Ant-Artartica’) mee. Luister ook eens naar de 12-string in ‘The Zebra’, kan het virtuozer. Jammer dat drummer Henk Zomer ondertussen in beslag werd genomen door lukratieve opdrachten (zoals bij Jan Akkerman) zodat hij uiteindelijk besloot de band te verlaten. Het begin van het einde.
De heruitgaven van beide albums bij Sireena Records juichen we zeker toe, want Scope was indertijd niet bekend in Belgenland. Onterecht blijkt nu. Een aanrader voor alle jazzrock fans!!

Line-up - Strange Power:
Rik Elings (Keyboards)
Henk Zomer (Drums)
Stanley Kho (Guitar)
Henk van Ling (Bass)
Bas Munniksma (Flute/Sax)

Line-up – Scope I
Rik Elings (Fender Rhodes Piano, Hammond Organ, Minimoog, Grand Piano, Flute)
Rens Nieuwland (Guitar)
Erik Raayman (Bass, Grand Piano, Percussion)
Henk Zomer (Drums, Percussion)
Jochen Petersen(Soprano Sax on 3 & 5)

Line-up – Scope II
Rik Elings (Fender Bass Guitar, Hammond Organ, Arp Synth, Grand Piano, Gemeinhart Flute, Solina String Ensemble)
Rob Franken (Fender Rhodes Piano, Arp Odyssey Synth
Rens Niewland (Gibson Les Paul, 12 String Acoustic Guitar)
Henk Zomer (Ludwig Drums)

Marino Serdons

Foto

Sometimes we must conclude to have missed a lot of good music. That’s the case with Scope, a Dutch band that played inspiring jazzrock in the seventies. Now it is your turn to fill the gap. Recommended.

JAUME DE VIALA: SONORITAT DE MIL MIRALLS

4/5/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Adéu, tresors d’estiu perdut
Ombres de Lluna creixent
Regal (III-1982)
Quan…
Marinada
Setembre cristal-li
En vol salat de gavina
Carretera al Brasil
Dramàtica sequència d’amor a Les Rambles
Sonet de quatre flors
Jardins estranys I ombrívols
Dissortat estel
Tercet del teu adéu
Vals del desengany
Setembre cristal-li al Fuji nevat
Certesa
Un Dia Boirós
Tan solos per a tu
Duet del teu nom
Extractes de la llunyania mediterrània
Regal (III-1982)
Intro Alterniva
Espera

Website Artiest
JAUME DE VIALA

Vanaf eind 1979 tot het midden van 1983 maakte de Spaanse gitarist Jaume de Viala deel uit van de band Celobert Màgic. Salvador Avià was de leider ervan, en componeerde de meeste songs. Jaume leverde ook enkele songs, en ze deelden soms de eer. Nu heeft die gitarist het idee opgevat om die oude songs opnieuw uit te vinden, waarbij hij de essentie wou behouden. Toch werd een meer progressieve en fusionstijl bekomen, mede door het gebruik van elektrische en akoestische instrumenten. Daardoor is de folk sound van vroeger verloren gegaan, en heeft plaats geruimd voor hybride muzikale gebieden, waarbij progressieve rock, jazz en wereldmuziek aan bod komen. Denk daarbij aan King Crimson, Steve Hackett enz. Jaume werd bijgestaan door gitarist Dusan Jevtovic, zangeres Judit Cucala, drummer Xavi Reija, bassist David Marroquin, keyboardspelers Alvaro Gandul, Vasil Hadzimanov, enz. Het resultaat kan je progressieve Catalaanse, etnische fusion noemen. Ofwel de songs van Celobert Màgic getransporteerd naar de 21ste eeuw. Opmerkelijk is dat een klassieker van Gershwin, ‘A Foggy Day’ hier gecoverd werd als ‘Un Dia Boirós’.

Patrick Van de Wiele

Foto

The songs of the band Celobert Màgic are being transported to the 21st century into an Progressive Catalan ethno fusion.

David Cross & Peter Banks: Crossover

12/4/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks

Rock To A Hard Place
Upshift
The Smile Frequency
The Work Within
Missing Time
Plasma Drive
Laughing Strange
Crossover

Website Artiest:
Cherry Red Records

Postuum eerbetoon aan de legendarische Yes-gitarist Peter Banks. In 2010, drie jaren voor zijn overlijden, zocht hij violist David Cross op om een namiddagje te improviseren. De opnames verdwenen in David’s schuif, te emotioneel om ze terug te beluisteren. Vorig jaar echter kregen de tapes terug een luisterend oor en ontstond het idee om de bestaande viool- en gitaarpartijen te laten aanvullen door gastmuzikanten. Geoff Downes, Tony Kaye, Billy Sherwood, Andy Jackson, …om maar enkele te noemen waren onmiddellijk bereid om in alle vrijheid en creativiteit een bijdrage te leveren. Vanzelfsprekend liggen de karakteristieken van vroegere Yes en King Crimson composities voor de hand. Ook hier worden improvisatie en experiment in een stramien opgebouwd zodat een afgewerkt geheel krijgt. Elke song legt wel ergens de nadruk op: in opener Rock To Hard Place is de viool van David Cross expliciet aanwezig. In ‘Uplift’ doet Peter Banks ‘ gitaarwerk denken aan het vroegere sferische werk ‘Two Sides of…’ , hier nu aangevuld met de Hammond orgel van Tony Kaye. ‘The Smile Frequency’ oort heel atmosferisch met Oliver Wakeman (zoon van) op keyboards, en‘The Work Within’ tape werd aangevuld met sound effects (wedding clocks, birds whistling,..) van Andy Jackson. Samen met ‘Missing Time’ een lange ambient rustpauze. Om dan met ‘Plasma Drive’ langzaam de jazzrock te laten overheersen en in ‘Laughing Strange’ de King Crimson kaart te spelen. In de titelsong ‘Crossover’ als afsluiter kon David Cross het niet laten om de aandacht naar zijn elektrische viool te trekken in een naar mijn aanvoelen té lang snaargevoelig experiment. Album te verkrijgen via Cherry Red Records en op de gebruikelijke platforms.

Line-up:
Peter Banks (Guitar)
David Cross (Violin)
Tony Lowe (additonal Bass, Keys, Strings)

Guests:
Pat Mastelotto
Tony Kaye
Billy Sherwood
Randy Raine-Reusch
Andy Jackson
Oliver Wakeman
Jay Schellen
Jeremy Stacey
Geoff Downes

Marino Serdons

Foto

Last material of the late Peter Banks, professionally supplemented by his former buddies. Thanks to David Cross a great album and worth discovering.

Unya: Unya

6/4/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Leija
Suojassa
Kuuntele
Yövalo
Heijastus
Välimatka
Interlude
Verkko

Website Artiest:
Unya

Eclipse Music

Finse indie-elektro-hop beweren ze zelf op hun facebook pagina. Hop van hip-hop is wat overdreven, independant des te meer. De invloeden van ‘miscellaneous’ genres zijn legio: ambient, space, jazz, pop en de eigen roots. Tijdloosheid lijkt ook heel toepasselijk. De muziek zweeft heel gevoelig door de boxen en bereikt hoogtepunten met viool, piano en vooral indrukwekkende harmoniezang. Elektro, vibrafoon en jazz-vocals lijken verbazend mooi in elkaar te passen in ‘Välimatka’. De band wil met het taalgebruik en wat traditonele invloeden hun roots bewaren. Helsinki herbergt onmiskenbaar talent. Unya’s debuutalbum werd uitgegeven door het label Eclipse Music en gedistribueerd door Xango Music. Een verzorgde uitgave met bijhorende lyrics in een booklet, jammer genoeg niet in een Engelse vertaling.

Line-up:

Hilkka Louhivuori ( Vocals, Keys & Electronics)
Lauri Kallio (Guitar & Electronics)
Ilkka Oksanen (Drums & Samples)

Marino Serdons

Foto

Lovely vocals on sensitive compositions, contemporary and timeless at the same time.

Listen: https://www.facebook.com/unyamusic/videos/758601477922740/

Udo Pannekeet: Electric Regions

2/3/2020

Foto

ALBUM DETAILS

Tracks:

Electric Regions Part One
Integration Yes
Little Nura
The Antibes Situation
Cocon Cocon

Website Artiest:
Udo Pannekeet

Cherry Red Records

Onbekende jazz is onbeminde jazz. Dat gaat zeker op voor de nobele bassist Udo Pannekeet. Vier-, vijf- of zessnarig, geen geheimen voor Udo. Als docent aan de conservatoria van Haarlem en Nijmegen bouwde hij een ruime kennissenkring en fanbase op. Nationaal en internationaal liggen zijn verdiensten eerder bij het Tim Langedijk Trio en niet in het minst bij de gerenommeerde rockband Focus.
Electric Regions werd geschreven in amper vier weken, lag daarna jaren stof te garen op een boekenplank, doch kreeg vorig jaar de noodzakelijk boost. Niet minder dan 14 rasmuzikanten werden opgetrommeld, waaronder drummer/percussionist Marcel Serierse en gitaristen Tim Langedijk, Eef Albers en Menno Gootjes (Focus) himself. Opvallend op dit album is het uiterst lange, 23 minuten durende Part One flirtend met de free style jazzrock. Synths en samples zijn ook in de klassieke jazzwereld schering en inslag geworden, een positieve en verrassende evolutie weliswaar. Het kortste nummer is ‘Little Nura’ dat uitblinkt in melodie en kwetsbaarheid, met kindergeluidjes op de achtergrond. ‘The Antibes Situation’ dateert al van 2004, toen Udo met zijn auto in panne viel in het Zuid-Franse Antibes: een geluk met een ongeluk blijkt nu. Het nummer kreeg een onweerstaanbare drive mee…(wat die auto weigerde haha). En ook afsluiter Cocon Cocon bulkt van de inventiviteit en de virtuoze hoogstandjes. Of wat had jij gedacht?
Electric Regions herbergt veel om te ontdekken. Meerdere luisterbeurten, mét hoofdtelefoon, zullen de fans van o.a. Weather Report zeker plezieren.

Marino Serdons

Foto

Udo is well-known for his bass interventions in the legendary band Focus. But listen on this album also to the horn section, the synths and the few samples ...delightful. Inventive jazz(rock).

Mike Stern & Jeff Lorber Fusion: Eleven

7/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Righteous
Nu Som
Jones Street
Motor City
Big Town
Slow Change
Tell Me
Ha Ha Hotel
Rhumba Pagan
Runner

Website Artiest
Mike Stern
Jeff Lorber

Keyboardspeler, componist & producer Jeff Lorber zag gitarist Mike Stern voor het eerst aan het werk in het begin van de jaren ’80 met Miles Davis. Tijdens de daaropvolgende jaren ging ieder zijn eigen muzikale weg. Lorber deed dat met zijn post-fusion sound van contemporary jazz en Stern ging op de hort met Jaco Pastorius, Michael Brecker en Joe Henderson, waarnaast hij ook nog eens 18 albums opnam. Jimmy Haslip, de bassist & co-producer, ook al werkzaam bij The Yellowjackets, bracht beide heren met mekaar in contact. Samen namen ze 10 tracks op, waarbij de titel van de cd verwijst naar de film ‘This Is Spinal Tap’ waarin de volumeknop op elf gezet, om dat extraatje te bereiken. Haslip heeft al een langdurige muzikale relatie met Lorber. En diezelfde Lorber wijst erop dat zijn muziek raakpunten heeft met smooth jazz, maar toch ambitieuzer, jazzy en niet te stuiten is. Het resultaat van hun samenwerking is een sessie die meer naar fusion neigt. ‘Righteous’ is duidelijk gericht op airplay op de radio, melodieus en uptempo. De invloed van Stern is duidelijker merkbaar in ‘Nu Som’, de door blues doordrongen ‘Jones Street’ en ‘Slow Change’. Tussendoor gaat het er funky aan toe op ‘Motor City’ en ‘Big Town’. ‘Tell Me’ is de enige ballade op het album, terwijl ‘Ha Ha Hotel’ een wervelwind van blues en fusion vormt. Het drijvende ‘Rhumba Pagan’ verwijst nar bassist Edgar Pagan, gevolgd door de afsluiter ‘Runner’. Deze cd is dan ook een must voor fans van fusion!

Patrick Van de Wiele

Foto

This collaboration between two giants is a must for fans of fusion!

Dewa Budjana: Mahandini

6/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crowded
Queen Kanya
Hyang Girl
Jung Oman
ILW
Mahandini
Zone

Website Artiest:
Dewa Budjana

Niet eenvoudig om na vijftig jaren jazzrock nog origineel uit de hoek te komen. In Indonesië mag gitarist Dewa Budjana de maestro van de fusion worden genoemd. Met 10 solo albums op zijn palmares weet hij hoe de syncopen en tempowisselingen aan elkaar te rijgen. De (klassiek geschoolde) virtuositeit staat op dit album niet ter discussie. Jordan Rudess van Dream Theater zit achter de toetsen en drummer Marco Minnemann speelde ook al bij Steven Wilson. Er zitten enkele verrassende passages tussen de (slechts) zeven songs. Niet in het minst te wijten aan guest appearances van veteraan Mike Stern (Blood, Sweat & Tears) en vocalist John Frusciante (Red Hot Chili Peppers). Deze laatste tekent voor de zang in de heavy fusion opener ‘Crowded’. Steven Wilson liefhebbers zullen genieten van ‘Queen Kanya’: herkenbaar mooi opgebouwd en ingezongen door Budjana himself. East meets west vind je terug in Hyang Girl met schitterende percussie en de ijle zang van de Javaanse zangeres Soimah Pancawati. Een a-typisch fusion nummer, op oosterse leest geschoeid en schreeuwt om meer. Voor de rest vind je de geijkte ingrediënten als jazzy solo’s op gitaar, piano en keyboard. Marco Minnemann’s slagwerk drijft de songs in de juiste directie en houdt de energie hoog. Wanneer je houdt van John McLaughlin, Herbie Hancock of Al Dimeola en toch openstaat voor een andere cultuur, dan zit je met Dewa Budjana goed. Mooi album!

Line-up:
Dewa Budjana (Guitars, Soundscapes)
Jordan Rudess (Keyboards)
Marco Minnemann (Drums)
Mohini Dey (Bass Guitar, Konnakol)

Guests:
John Frusciante (Vocals on ‘Crowded’ en ‘Zone’)
Mike Stern (First Guitar Solo on ‘ILW’)
Soimah Pancawati (Lead Vocal on ‘Hyang Girl’)

Marino Serdons (4)

Dewa Budjana proves to be a maestro in fusion. Mixing western and eastern cullture should not end with ‘Hyang Girl’ and the beautiful voice of Soimah Pancawati.

Vasil Hadzimanov Band: Lines in Sand

4/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lines in Sand
Mr. MoonJune
San Snova
Lost
Kazi
Kazi Gradiska
Maklik
For Clara
Waiting For...
Freedom from the Past
Ratnici Podzemlja
Rege Hadzi

Website Artiest
Vasil Hadzimanov Band

De Servische keyboardspeler Vasil Hadzimanov gebruikt op deze nieuwe cd al zijn talenten. Hij vermengt namelijk zijn etnische jazzroots met dosissen van rock, R&B, funk, avant-garde, psychedelica, trance, elektronica enz. Dit is dus een nieuwe aanpak van jazz en fusion. Dat heeft in 1995 al geleid tot de oprichting van deze band. Zes jaar later kwam hun debuut ’11 Reasons for…’ uit, en het jaar daarop wonnen ze de “Beovision” voor het beste debuut. In diezelfde zomer componeerden ze muziek voor een documentaire over Belgrado, en zo volgden de albums mekaar op. De band bestaat nu, naast Vasil, uit: Branko Trijic op gitaar, Miroslav Tovirac op bas, Bojan Ivkovic op percussie en zang, Pedja Milutinovis op drums met als speciale gasten Rastko Obradovis op sax, Marta Hadzimanov en Dean Bowman als vocalisten. Daarbij is de track ‘Mr. Moonjune’ een ode aan labelbaas Leonardo Pavkovic, waarbij funkinvloeden de kop opsteken. ‘Kazi Gradiska’ heeft een drijvende beat, en ‘For Clara’ lijkt wel op een R&B ballade, maar met experimentele kantjes. Een fusion album dus voor diegenen die niet wars zijn van enig geëxperimenteer.

Patrick Van de Wiele (3½)

A fusion album for those who like some experimental sounds.

Bob Holz: Silverthorne

21/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intervals
Less is More
The Point
Rip Tide
Vince
Reasons
Silverthorne
Larry’s Blues
Pick Myself Up
Subliminal Son

Website Artiest
Bob Holz

Drummer & percussionist Bob Holz uit LA studeerde af aan het prestigieuze Berklee College of Music. Daarna nam hij privéles bij Dave Weckl en Billy Cobham. Bob stond al op het podium met ?Larry Coryell, Ralphe Armstrong, Robben Ford, Les McCann, David Fat Head Newman, Cornell Dupree, James Cotton, Peter Tosh, The Outlaws, Mountain, Noel Redding, Foghat, Molly Hatchet, Head East, Savoy Brown, Wolfman Jack, The Winters Brothers, Blackfoot, Shemika Copeland, Johnny Winter, Eddie Money, Maria Muldaur, Dr. John, The Grass Roots, Three Dog Night, Blue Oyster Cult, Elvin Bishop, Duke Robillard, Renee Austin, Marcia Ball, Sue Foley, Otis Rush, Pinetop Perkins, Commander Cody, Point Blank, Grinderswitch, Stillwater, Bobby Kimball van Toto, Orleans, Brian Howe van Bad Company en George Clinton/ Parliament Funk. Een hele boterham dus. Nu is zijn zevende album uit, met daarop medewerking van o.a. percussionist Alex Acuna (Weather Report), gitarist Mike Stern, trompettist Randy Brecker, saxofonist Brandon Fields (Rippingtons) enz. Er staan 10 nieuwe tracks op, die zich situeren in het fusion genre, beginnend met het uptemponummer ‘Intervals’. ‘Less is More’ gaat meer de contemporary jazzrichting op, waarna ‘The Point’ volgt. ‘Rip Tide’ neigt weer naar fusion, en ‘Vince’ is contemporary jazz. ‘Reasons’ is de volgende leuke track, gevolgd door de uptempo fusion titeltrack. ‘Larry’s Blues’ is uiteraard blues, en verwijst waarschijnlijk naar Larry Coryell. ‘Pick Myself Up’ drijft op een funkritme, en ‘Subliminal Son’ sluit af. Een interessant album voor wie van fusion en contemporary jazz houdt!

Patrick Van de Wiele (4)

An interesting album for those who love fusion and contemporary jazz!

The Odd Dogs: Beneath the Surface

19/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Presence Unknown
Failure to Authenticate
Beneath the Surface
Hairpin
Title 5
A Simple Word
The Beast
Monkish
Enigma

Website Artiest
The Odd Dogs

Een groep van eerste klasse jazzmusici uit LA heeft hun debuut uitgebracht. Daarop experimenteren zij met nieuwe fusion combinaties en composities. Het kwintet bestaat uit bassist Steve Billman, gitarist Jeff Miley, saxofonist & pianist Andy Suzuki, drummer Ralph Humphrey en percussionist Billy Hulting. Vijf jaar geleden gingen Billman en Miley samen songs schrijven, met in hun achterhoofd de progressieve rock uit de jaren ’70. De jazz op hun debuut weerspiegelt dan ook de invloed van dat genre. De composities hierop klinken complex, maar toch melodieus, zoals de opener ‘Presence Unknown’, die funky begint, maar soms wat aan Pink Floyd doet denken. ‘Title 5’ heeft dan weer sterk ritmische wisselingen en is beïnvloed door bop. Verderop staat ‘The Beast’ dan weer in het teken van blues, en leunt vooral op die Texas klinkende gitaar. Uiteraard verwijst ‘Monkish’ naar Thelonious Monk, met een knipoog naar Frank Zappa. Voor wie houdt van een mengeling van rock, jazz en andere invloeden.

Patrick Van de Wiele (4)

A debut in fusion by professional musicians. For those who love a mixture of rock, jazz and other influences.

Pymlico: Nightscape

19/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wide Awake
Gabagool
Tofana 10 AM
Room With A View
Ghost Notes
Road Movie
Silver Arrow

Website Artiest:
Pymlico

Niet alleen de Scandinavische crimi-series, ook de muziekscéne uit het steeds warmer wordende noorden veroveren de wereld. Het aantal experimentele groepen uit Noorwegen is al niet meer te tellen en ook in het progrock genre treden steeds meer bands uit het onbekende. Een aantal festivals in Noorwegen (Close To The Rain, We Lave Rock) en Zweden (Artrock Lidköping, Slottskogen Goes Progressive in Gothenburg) hebben er toe bij gedragen dat groepen zoals Gentle Knife en Pymlico hun uitstekend werk live kunnen brengen. Criticasters zullen beweren dat dit ‘afgeleiden’ zijn van de basisprog uit Engeland ( met iconen als Genesis, Kin gCrimson, enz.). En deels klopt dit natuurlijk, maar Pymlico gaat iets verder. Naast de typische prog elementen met veel keyboard en tempowisselingen, plakken zij er een fusion toets aan. Het vijfde album ‘Nightscape’ boeit dan ook zeven composities lang. De sax van Marie Faervaag bepaalt in grote mate de klankkleur in ‘Room With A View’. Een sax in melodische kleedje dat doet denken aan de hoogdagen van Klaus Doldinger’s Passport. Toch een minpuntje: het zweverige Road Movie. Cinematic kan heel inspirerend werken, maar het koortje in ‘Road Movie’ roept aversie op. Drummer/keyboardist/founder Arild Broter had in 2009 niet kunnen vermoeden dat de band zou uitgroeien tot zo’n sterk melodische band. Pymlico speelde ook support voor ‘The Watch’, de ultieme coverband van Genesis. Toch hebben de Noren zich niet laten verleiden tot enige imitatie. (Wel hoor je Steve Hackett’s gitaarsound in Silver Arrow.) De jazz invloeden daarentegen zijn echter nooit ver weg. Instrumentaal een heel sterke band met mooie melodische tracks.

Line-up:
Oyvind Broter (Keyboards)
Arild Broter (Drums, Keyboards)
Axel Toreg Reite (Bass Guitar, Synth Bass)
Stephan Hvinden (Guitars)
Andreas Sjo Engen (Guitars)
Marie Faerevaag (Sax, Keyboards)
Oda Rydning (Percussion)

Marino Serdons (3 ½)

Great melodic tracks from Oslo Norway. The band Pymlico deserves a place on every progrockfestival. Their fifth album ‘Nightscape’ combines prog and a touch of jazz in a very original way.