​Muzikanten in overvloed, in alle maten en stijlen.  Voor elk wat wils dus.  Begin jaren ’80  stond een zekere Peter Corijn op het podium, beter gekend als Paul Numi.  De Deinzenaar was bassist en had het voorrecht om in het voorprogramma van U2  te spelen met hun locale band Angry Voices.  Realistisch zoals menige Oost-Vlaming kreeg het verdienmodel in de bedrijfswereld voorkeur op het armtierige muzikantenbestaan.  Zijn Fender liet hem niet los en zakenreizen plakten aan concertjes overal ter wereld.  “Music was my first love, and it will be my last” moet de Paul Numi gedacht hebben.  Terug in het thuisland en geplaagd door corona brachten de onverwoestbare creatieveling in de opnamestudio (ICP Brussel en Lunatic Gent) voor het nieuwe album Chimera.
Geen verrassingen.  Knap geschreven new wave songs die het signatuur van The Cure dragen en waarbij vooral de lyrics belangrijk zijn.  De composities op zich zijn niet spannend genoeg om een heel album te vullen, laat staan geboeid te blijven.  De teksten daarentegen, meegeleverd in 12-page booklet vorm, lichten een tipje van de innerlijke sluier en schuren smoothly tegen poëzie aan. 
Wie echter The Cure nog steeds auditief in ere houdt, zal zich zeker ook kunnen vinden in Paul Numi’s zang én Eric Melaerts gitaarwerk. 
 
Line-up:
Vincent Pierins (Bass)
Herre Cambré & Bram Raeymaekers (Drums)
Eric Melaerts (Guitar)
Henk De Mulder (Piano)
Ronald Vanhuffel (Synths, Programming)
Paul Numi (Vocals & Guitar)
 
Marino Serdons 

​Van ongeschoolde new-wavers tot professionele elektropop muzikanten.  Na veertig jaren verbaast de Hasseltse band O Veux oud en jong met hun nieuwe album ‘More Games’.  Hun alternatieve wave uit de eighties wordt nu op originele wijze aangevuld met de synthesizer klanken van Sam Schellingen.  Baanbrekend mag je ​de nieuwe sound niet noemen, maar de heren van O Veux hebben wel zichzelf terug uitgevonden.  Het plezier om samen te musiceren en er een gekke twist aan te geven heeft na zovele jaren stand gehouden.   Het album start uitmuntend met een imponerend in strak basritme en vocal effects gedompeld ‘Kiss Myself’.  Waardoor de single The Game (in live versie) verbleekt in haar eighties toegankelijkheid.  Gelukkig wordt het ritme opgedreven in de speedrocker / postpunker EVOL-Shout.  Een ijzersterke song die barst van creativiteit.  En de verrassingen houden niet op. New wave ‘Lala Song’ gaat naadloos over in het experimentele ‘Vendetta’.  De inbreng van soundscapes achter een strak (dansbaar) ritme levert up-to-date stimuli voor mind and body.  Om in deel twee onder de titel RadiOveux alle creatieve registers open te trekken.  Narcisme en zelfspot vertaalt zich nu in een radiospotje van Stijn Meuris (Radio Meneer) en een Nederlandstalige remix van ‘Het leven is geen spel meneer’. En ook Marcel Vanthilt levert een ultra korte bijdrage als overgang naar ‘The Metal Game’.  Een song waarbij de band schampert met het metalgenre.    Als bonus tracks volgen vier ‘Game’ remixes van Buscemi en Stefan Wuyts. Meeslepende originele bewerkingen die deze zomer niet mogen ontbreken op dansbaar Pukkelpop.
Muziek maken is voor O Veux een leuk spel: niets moet, alles kan. Een vrijgevochten spirit om te koesteren. More Games is als cd te verkrijgen bij elke geaarde muziekboer, zoals GigaSwing Hasselt, tegen een spotprijs. En om er helemaal een collector’s item van te maken, krijg je die knappe remixes ook nog eens op 12”vinyl er gratis bij.  Een stevige aanrader!
 
Line-up:
Rudi Reners (Vocals)
Valentin Smeyers (Drums)
Sam Schellingen (Synths)
Serge Hauglustaine (Bass)
Alain Terwingen (Guitar)
 
Marino Serdons 

​Al 40 jaren maakt Ganesh ‘Bid’ Seshadri met de The Monochrome Set indrukwekkende popsongs.  Ooit gestart als postpunk-newwave, al snel vervelt tot een tijdloze band die niet kapot te krijgen is. Voor hun nieuwste album dook zanger/gitarist Bid in de  15de eeuwse manuscripten van Armande de Pange, tijdgenote van de legendarische Jeanne d’Arc…  Nooit van gehoord. Hoe kom je op zo’n idee??... Wel, Bid’s vrouw is van Metz en blijkbaar zat dat ergens in de familiearchieven verborgen.  Wat er ook van zij, Armande de Pange (Pange is een Frans dorpje) heeft bestaan en werd voorwerp van een schitterend album met zeer toegankelijke songs.  Fabula Mendex betekent ‘twisted fable’, de schrijversnaam van een onbekende, dan maar Armande (male warrior) genaamd. Kan jij nog volgen? Het historische verhaal kreeg melodische pop als canvas, zoals in de early days van The Monochrome Set.   Mooi is  de afwisseling in de arrangementen met elementen van psychedelica, folk  waarin de duistere middeleeuwen bijna voelbaar zijn.  Bid beperkte zich niet in instrumentarium. Hij wou er echte strings bij hebben: viool, piano, cello.  En verschiet niet wanneer er zelfs een western song tussendoor klinkt.  En even later een bluessong met slide.  Om te eindigen met een orchestrale bewerking in ‘La Chanson de Pucelle’.  Jammer dat de band België niet heeft opgenomen in haar tour schedule.  Het album is uit op het Duitse Tapete Records en verkrijgbaar als DVD, CD én op vinyl.  Een echte aanrader!
 
Marino Serdons 

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Another False Dawn
2. Come Closer
3. San Francisco
4. Corridors
5. Forgotten Souls
6. Ghost Land
7. Climate of Fear
8. A Girl and a Gun
9. The Remnants
10. Feeling Gothic

Bonustracks:

1. Nowhere Girl (radio edit)
2. Nowhere Girl (Die Krupps vs Leather Strip Remix)
3. Nowhere Girl (Extended)
4. Nowhere Girl (Deathday Remix)

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO 0072

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
B-Movie

In het jaar 1978 vormde zich in Mansfield, Nottinghamshire, de band B-Movie uit de as van de lokale punkgroep The Aborted. De line-up bestond toen uit Steve Hovington (zang/bas), Paul Statham (gitaar) & Graham Boffey (drums). Later kwam daar nog Rick Holliday (keyboards, synthesizer & piano) bij. Ze zijn ondertussen best bekend voor hun hitsingle ‘Nowhere Girl’ uit 1982. Dit gloednieuwe album is hun derde sinds de reünie van 2012. Ze klinken fris en energiek als tijdens hun hoogdagen, met een nieuwe set van op keyboard steunende klassiekers, zoals de dansbare single ‘Another False Dawn’ en de titeltrack ‘Climate of Fear’. En ergens doen ze me denken aan Gary Numan & Tubeway Army. Deze cd komt ook uit op elpee en beide bevatten een nieuwe versie van ‘Nowhere Girl’, samen met remixen door de Duitse industriële legendes Die Krupps en Leather Strip, evenals door indie elektroband Deathday uit LA. Voor fans die zweren dat New Wave niet dood is!

Patrick Van de Wiele (3½)