​De omgekeerde wereld?  Zangeres en ukelele speler Victoria Vox liet zich inspireren door de schilderijen van een zekere Fred Stonehouse en pende zo een tiental songs bij elkaar. Geef toe, als er al sprake is van een samenwerking tussen die twee kunstvormen dan laat de schilder zich toch wel inspireren door de muziek(teksten), niet?  Voor Victoria Vox sprak het werk van Fred Stonehouse boekdelen en hele zanglijnen, wat resulteerde in het album Nirvana In Rem (titel ontleent aan ‘Floating On Fruit -Garden’).  Leuk trouwens dat in de bijgaande booklet elk schilderij wordt afgebeeld samen met de bijhorende lyrics.  Wanneer je Fred Stonehouse creaties bestudeert begrijp je ook dat zijn antropomorfische figuren tot de verbeelding spreken.  De Californische Victoria Vox mengt r&b, pop en folk tot al dan niet dromerige en zeer emotionele songs. De muzieklijnen zijn zo a-typisch als de schilderijen zelf: subtiel origineel, modern. Kortom: hedendaagse narratieve liedjes op atmosferische muziek in een stijlvolle uitvoering. Laat je verrassen door beide kunstenaars. Luister maar naar de opener ‘Clean’ en naar afsluiter ‘Floating On Fruit’
 
Line-up:
Victoria Vox (Vocals, Ukelele, Production)
Geoff Stanfield (Bass, Programming, Percussion)
Leilani Diaz, Andrea Wittgens (Backing Vocals)
Jack Maher (Banjo,Electric Guitar)
Hal Ratliff (Rhodes, Key bass)
 
Marino Serdons 

​Een droomscenario voor een Zweeds droomkoppel met een dreampop oeuvre.  Het 16 miljoen keer gestreamde debuutalbum uit 2019 verzilverde hun jeugdliefde met popsongs à la Belle & Sebastian. Opvolger ‘Mondays’ poolt het negatieve imago van de maandagen definitief om. Vergeet dus de jaren zestig én alle aanverwante ‘Monday’ songs.  Het trio Vivii geeft een hedendaagse invulling aan de eerste dag van de week.  Een positieve dag om te starten met hetgeen je het liefst doet. Voor Emil en Caroline Jonsson is dat de studio intrekken om muziek te maken met producer/vriend/derde bandlid Anders Eckeborn.  Dat de rest van de week verplicht opgevuld wordt bij een werkgever doet geen afbreuk aan hun ingesteldheid. De pop van Vivii is het tegengewicht voor een saaie job als accountant of economisch adviseur, en het macabere werk van Emil op een begraafplaats.  Muzikaal blijft het trio hangen in de reverb dreampop met zeer weinig variatie in composities: traag, dromerig (natuurlijk) en hemelse zang. De knapste songs vind je bij de start (One Day) en als afsluiter (Baby Be The Light).  Zeer braaf allemaal, zeker nu het gezin werd uitgebreid!
Vanaf heden op alles streaming platforms en verkrijgbaar op het label Dumont Dumont als cd en  vinyl (300ex.).
 
Marino Serdons 

​Tien jaar na het album ‘Silent Green’ keert de Duitse filmcomponist Jan Weber terug met elektronische dark wave in ‘Poems Of An Extinct Species’.   Zoals verwacht krijg je veel cinematic impressies waarover vriendin/zangeres Nadine Stelzer haar etherische stem laat klinken.  Bewonderenswaardig hoe Jan Weber ondanks zijn voortschrijdende ziekte (ALS )  toch nog de moed en kracht vond om het album (weliswaar met menselijke en technologische steun) af te werken.  De grote lijnen van het album lagen al klaar toen hij in 2015 de diagnose van ALS kreeg. Als een voorbode van een andere wereld waarin hij snel zou terecht komen.  Het album hangt in ruimte en tijd tussen space, ambient en dreampop.  Na enkele mindsetting songs barst de ruimte even open met een ritmisch up-tempo ‘All They Left Behind’, een aanstekelijke song die niet alleen je geest verhit.  De combinatie van gezongen en instrumentale nummers benadrukken het multi-dimensionele concept.  In hoeverre Jan Weber hier nog een vervolg kan aan breien?  Nu hij alleen met oogbewegingen instructies kan geven aan apparatuur en helpers lijkt ‘Poems Of An Extinct Species’ een requiem te worden…en hijzelf een ‘extinct species’!  Knap werk!

Marino Serdons 

​Boegbeeld Pascal Hallibert schildert een filmisch landschap op Starlight, het sluitstuk van hun trilogie na Greyhounds (2011) en Constellations (2015).  De muzikale pauze bleek noodzakelijk om alle wereldse beslommeringen te verwerken en om te zetten in een krachtig album dat zeer Amerikaans klinkt.  Singer-songwriter Pascal Hallibert  bouwt in ‘305 South’ langzaam de spanning op, je dwaalt door het Amerikaanse landschap, op reis naar belevenissen.   De enige song waarin ex-bandlid Miranda Visser haar viool nog eens mag aanstrijken.  En dan neemt  ‘Night Wind’ je met eigthies psychrock mee in vervoering naar L.A. by night.  De songs reflecteren de emotionele ervaringen van Pascal.  Hoe mooi hij de onschuld van zijn dochtertje bezingt in de dreampop van ‘Sound Of Waves’. Om bezwerend én energetisch uit te halen met ‘The Southern And The Dog’, een song die zich afspeelt in Clarksdale Mississippi.  Nog meer dan vroeger trekt Templo Diez de kaart van emotionele slowrock en dromerige persoonlijke songs.  ‘Forty Seconds’ drijft het lage tempo wat op en is dan ook de vreemde eend op het rustige water. Om dan nog te eindigen met een surfsong in Templo Diez stijl.  Voor liefhebbers van Sparklehorse of Sun Kill Moon.
 
Line-up:
Pascal Hallibert
Leejon Verhaeg
Paolo Panza
Hans Custers
Shireen van Dorp
 
Marino Serdons 

Het neopsychedelisch indie rockduo Moonchy & Tobias werd opgericht in 2018. De Italiaanse Pat Moonchy zingt, terwijl de Amerikaan Todd Tobias de muziek verzorgt op allerlei instrumenten. Dit is hun tweede album, na hun debuut in 2018. Moonchy is de helft van de experimentele band Sothiac, speelt in duo’s naast trombonist Angelo Contini en jazzdrummer Lino Liguori, maar ook in het Tai-No Orchestra, en met de Duitse krautrock pioniers Faust. Tobias werkt al lang samen met de Robert Pollard (Guides by Voices) en leverde de muziek voor Pollard’s stem in het freak rocktrio Circus Devils. Tevens bracht hij een aantal instrumentale albums uit, en een duetalbum met Chloe March. Op deze nieuwe schijf brengen ze 12 korte tracks, sommige instrumentaal, andere weer gezongen. Moonchy zingt in het Italiaans, klinkt soms ijl, en het geheel voelt aan als dromerige pop. Atmosferisch en ietwat mysterieus is de beste omschrijving ervoor. 

Patrick Van de Wiele 

​De Band Chain Wallet uit Bergen, Noorwegen, die opgericht werd door Stian Iversen, Christian Line en Frode Boris, zonderde zich in een klein huisje op een afgelegen strand in Zuidwest Noorwegen af om hun debuut te schrijven. Daar vonden ze de dromerige pop die hun album vulde. Nu zijn ze terug met de opvolger ervan, die pas op 15 februari as uitkomt. Ze riepen de hulp in van Chiara Cavallari van de psychedelische band FOAMMM. Het centrale thema is een post-apocalyptische duik in het mythische leven van het millennium. De titeltrack brengt al een glimp daarvan, een melancholische viering van esoterie, introspectie en verbazing. De muziek doet me denken aan de Wave uit de eighties. De eerste single eruit is ‘Ride’, een catchy poptune. Vervolgens staat ‘World I Used to Call Mine’ als tweede single gepland. Voor fans van bands zoals Pains of Being Pure at Heart, Future Islands, Beach Fossils en Wild Nothing.

Patrick Van de Wiele (3½)

​Dit duo uit Kopenhagen bestaat uit 2 ervaren artiesten, te weten: Heidi Lindahl, al bekend van het akoestische popproject Summing Silence, en Nils Lassen, die in het begin van de jaren ’80 experimenteerde met post-punk en no wave, maar tevens met soloprojecten. Samen creëerden ze hier voor hun debuut, droomachtige pop, waarbij Nils als multi-instrumentalist optrad en Heidi uiteraard de zang voor haar rekening nam. Nils schreef, arrangeerde en produceerde het complete album, dat melancholieke tracks bevat, die baadden in een filmische atmosfeer. Dat hoor je onmiddellijk met ‘My Trembling Guitar’ en ‘Blood Under the Bridge’, dat me ietwat doet terugdenken aan Chris Isaak. Het ganse album en de titeltrack symboliseren een onderaardse rivier van herinneringen, die vloeit onder onze steden, terwijl wij op het oppervlak onze levens leven achter muren, tussen gebouwen en luidruchtige straten, en onze hoop en dromen vervolgen. Het klinkt dan ook als een droom, waarbij Nils guitaren, bas, mandoline, harp, lap steel gebruikt, en op ‘Sometime Soon’ Adam Woer op fluit te horen is. Opmerkelijk hier in wel de afwezigheid van enige drums. Het album is ondertussen verkrijgbaar op CD, op vinyl en als download. Ik vind dat dit werk fans van Kate Bush zal aanspreken. 

Patrick Van de Wiele (4)

​Shindigs begon als band van de Zuid Koreaanse songwriter en lo-fi droompop tovenaar Beejay op de 20ste verdieping van een appartementsblok, nadat een vriend hem aangemoedigd had om de muziek die hij Internet postte, op te nemen. Hij vond echter geen zanger en nam zijn eigen stem op, die hij daarna op Bandcamp plaatste. Daar vond hij een enthousiast publiek en werd één van de bestverkopende droompop artiesten. Nu leeft hij in San Diego en dit is zijn nieuwste album. Het werd geïnspireerd door de routine van het dagelijkse leven, wat inhoudt: eten, slapen, spelen, naar muziek luisteren en bij mensen zijn. Ook zijn de ervaringen van leven en reizen tussen Azië en San Diego erin verwerkt. Het is inderdaad dromerige pop op een bedje van beats en gitaar. Goed om bij te relaxen of op de achtergrond. 

Patrick Van de Wiele (3½)