​In  1990 richtte de zoon van Bob Dylan, Jakob, zijn eigen band The Wallflowers op.  Niet zonder succes werd op enkele jaren tijd de halve Westerse wereld veroverd met het album ‘Bringing Down The Horse’. Tot en met 2010 verschenen er een zestal niet onaardige albums.  En toen vond Jakob het tijd om solo te gaan en wat documentaires te draaien. Nu meer dan 10 jaren later verzamelde de singer-songwriter een verse band rond zijn figuur.  ‘Exit Wounds’ pikt de draad van de oude muurbloempjes  weer op. Tien songs schitterend geproduced door Butch Walker die ook bijdrages levert op gitaar en keyboard.  Knap afgetekende melodielijnen met een nadruk op de verhalen van Jakob: een ode aan de mens met ontmoetingen en scheidingen als deel van het leven. Toch was het even wachten alvorens de kwaliteit van het album doordrong.  Een eerste maal met de ballad ‘Darlin’ Hold On’ – haal de gsm zaklamp maar al boven – waarbij Shelby Lynn een deel van de vocals voor haar rekening neemt.  Een tweede maal met ‘Who’s That Man Walking ‘Round My Garden’, een simpele rocker die energie geeft aan het album.  Voldoende redenen om de schijf nogmaals af te spelen en een volledige onderdompeling in americana rock met plezier te ondergaan.
Exit Wounds pikt de draad terug op en groeit gestaag tijdens het beluisteren.  Eigenlijk een solo album onder de noemer van The Wallflowers.  Ook vader Bob kan fier zijn en de fans van weleer zullen het zeker smaken!
 
Line-up:
Jakob Dylan (Vocals, Guitar)
Butch Walker (Guitar, Keyboard, Percussion, Backing vocals)
Mark Stepro (Drums)
Whynot Jensveld (Bass)
Aaron Embry (Keyboards)
Val McCallum (Guitar)
Shelby Lynn (Vocals on track 1-5-7)
Brian Griffin (Drums on track 6)
 
 
Marino Serdons 

​Het spiergeheugen van ex-10cc’er Kevin Godley levert een boeiend eclectisch album af.  Al enige maanden bestookt de Engelse zanger/drummer ons  met nieuwe singles via sociale media.  Tegen het einde van het jaar verschijnt dan zijn eerste solo album Muscle Memory.  De eigenlijke release was voorzien in 2018, doch troubles met de crowd funding platenmaatschappij dwarsboomden de plannen.  Gelukkig is er nu State51Conspiracy Records dat vol vertrouwen het volledige album presenteert op 17/12/2020.  Muscle Memory bevat 11 songs die gebaseerd werden op ‘instrumentals’ toegestuurd door componisten vanuit de hele wereld.  Godley ontving er zomaar eventjes 286 en selecteerde de interessantste om er volwaardige songs van te brouwen.  En geloof me maar …er zitten echte juweeltjes tussen.   De elektronisch verpakte ‘Expecting a Message’ als albumopener staat in schril contrast met de klassiek geschoolde ballad ‘Bulletholes In The Sky’ als afsluiter.  Daartussen het Peter Hammill-esque ‘Hit The Street’, de song sleept zich verder als een pijnlijke ervaring.   Ook in ‘Song Of Hate’ haalt Kevin Godley zijn mooi gearticuleerd sarcasme boven. Zes minuten lang sleept de haat je ritmisch mee.  Onderaards gaat ie in ‘The Bang Bang Theory’, waarin het wapengeweld op de korrel wordt genomen. Hou je van een mooie love ballad (of noem het dreampop), luister dan naar ‘5-minutes Alone’ . Kevin Godlye weet zijn doordachte  boodschappen heel origineel en beklijvend in te kleden.  Muscle Memory is nu al een album dat niet alleen in mijn geheugen een plaats krijgt.
 
Marino Serdons

Toevallig of niet, H en M (niet te verwarren met)  vonden elkaar in 2006 op een informeel  feestje.  De New Yorkse Heather Humphrey wou absoluut haar melodische zangkwaliteiten een ruimer publiek gunnen.  De uit Chicago afkomstige schrijver en composer Tom McKeown zocht en vond het talent om zijn eigenzinnige composities gestalte te geven.  Een nieuwe folkrockband was geboren. Niet evident in de postmodernistische tijd met veel r&b, elektronika en hiphop.
Geen bewerkte traditionals op dit vijfde album, wel nieuwe songs met veel melodie en wat poppy invloeden.  Op ‘Better Day’ komt ook de americana bovendrijven met viool en samenzang.  De lead vocals zijn mooi verdeeld over beide hoofdrolspelers en de viool van Gary Jacklin is nooit ver weg.
Eigenzinnige composities, niet experimenteel en niet altijd even sterk (misschien juist daardoor?), wel mooi uitgevoerd.  Het rijkelijke instrumentarium van viool, banjo, mandolin, fluit en harmonica zorgt voor afwisselende intro’s en begeleiding.  Veel dansbare schwung zit er niet in (met uitzondering van ‘Passing Shadows’). Voor de band gaat het telkens om de song en de wonderlijke magie die onstaat tussen de bandleden.  Dat magische overbrengen naar een geïnteresseerd publiek is de volgende uitdaging.
 
Line-up:
Heather Humprey (Lead Vocals, Piano, Flute)
Tom McKeown (Lead Vocals, Mandolin, Mandola, Banjo, Harmonica)
Jim Livas (Drums, Percussion)
Tony Meadors (Bass, Background Vocals)
Gary Jacklin (Violin, Background Vocals)
 
 
Marino Serdons (3)

Poëzie en muziek, een mooie combinatie.  Maar je moet wel weten hoe ermee om te gaan én, nog belangrijker, hoe ernaar te luisteren.  De uit Pittsburgh afkomstige Rodney is al aan zijn zevende album toe.  Time for a change moet ie gedacht hebben vanuit zijn residentie in Vancouver Canada.  Op  Old Tenement Man tracht hij zijn lyrische singer-songwriter teksten een groter rock ’n roll gehalte mee te geven.  Opener ‘Jack Taylor’ is al onmiddellijk een voltreffer met parlando gezongen teksten à la Nick Cave.  De cd is deels ook een ode aan Lou Reed.  Het mag dan ook niet verwonderen dat je er hier en daar een zweempje van terugvindt.  De theaterman Rodney (hij schuimde ooit Canada af met een one-man show) en zijn storytelling eigenschappen komen nog het best aan bod in ‘Like Jacob When He Felt The Angel’s Touch’, een krachtige rocksong die kleeft.  De singer-songwriter vind je gelukkig nog terug in ‘Radio’ en ‘Little Hunger’.  Retro gaat ie op het einde met ‘Half Blind Crow’, een song die ook uit de pen van The Kinks kon gekomen zijn.  Afsluiter ‘The Barrel Has A Dark Eye’ krijgt nog een mooie gitaarbegeleiding van Joe McCaffery.  Er zit nog talent in Canada!
 
Line-up:
 
RODNEY DECROO (Guitar, Vocals) 
LORRIE MATHESON  (Guitar, Keyboards, Bass)
CHRIS DADGE (Drums)
TIM LEACOCK  (Electric Guitar on In The Backrooms Of The Romance)
JOE MCCAFFERY (Electric Guitar on The Barrel Has a Dark Eye)
 
 
Marino Serdons (3 ½ )