Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Rachel Caswell: We’re All in The Dance

31/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fragile
A Lovely Way to Spend an Evening
We’re All in the Dance
Devil May Care
Two for the Road
Drown in My own Tears
I Didn’t Know what Time it Was
Tell Me a Bedtime Story
Dexterity
Reflections (Looking Back)

Website Artiest
Rachel Caswell

Jazzzangeres Rachel Caswell komt uit Bloomington, Indiana, en studeerde van haar dertien jaar af instrumentale jazz op piano en cello. Daar ging ze naar de Indiana University’s Jacobs School of Music, en behaalde haar Master aan Boston’s New England Conservatory of Music. In 1997 werd ze verkozen als één van de twee vocalisten voor de Thelonious Monk Institute Jazz Colony in Jazz Aspen/Snowmass, en datzelfde jaar won ze de 1997 Hilton Head Jazz Society Scholarship. Ze geeft les in jazzgeschiedenis aan de universiteit van Indiana. Naast haar solowerk, treedt ze op met het Caswell Sisters Quintet. Op dit nieuw album, dat pas op 7 september e.k. uitkomt, wordt ze bijgestaan door Sara Caswell op viool, Dave Stryker op gitaar (die tevens de cd voorzag van arrangementen en hem produceerde), Fabian Almazan op piano & Fender Rhodes, Linda May Han Oh op bas en Jonathan Blake op drums. Rachel vangt aan met een zachte cover van Sting’s ‘Fragile’, waarna ze Ella imiteert met scatting op ‘A Lovely Way to Spend an Evening’. De titeltrack is zowaar een wals, en gaat improviseren op ‘Devil May Care’. Daarna brengt ze ‘Two for the Road’ in een Latin jazz sfeertje, en ‘Drown in My own Tears’ baadt in een blues stemming. Rodgers & Hart’s ‘I Didn’t Know what Time it Was’ komt uit het American Songbook, gevolgd door Herbie Hancocks ‘Tell Me A Bedtime Story’. En op Charlie Parker’s ‘Dexterity’ gaat ze weer aan het scatten, waarna Thelonius Monk’s ‘Reflections’ afsluit. Een jazzzangeres dus in de traditie van Ella en Sarah. Voor de liefhebbers!

Patrick Van de Wiele (3½)

A jazz album in the tradition of Ella and Sarah. For the fans a feast!

Allen Austin-Bishop: No One Is Alone

31/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ordinary Fool
That’s All
The Way We Were
The First Time Ever I Saw Your Face
Summertime
No One Is Alone
They Long to be Close to You
Alfie
If You Love Me Really Love Me
What Are You Doing The Rest Of Your Life
Poor Butterfly
That’s All
Amazing Grace

Website Artiest
Allen Austin-Bishop

De Afro-Amerikaanse jazzzanger Allen Austin-Bishop brengt op 7 september as. in eigen beheer deze cd uit. Allen zou afkomstig zijn uit Newark, New Jersey, maar tegenwoordig in Londen wonen. Zijn debuut dateert van vorig jaar. Hij wordt op deze nieuwe cd begeleid door Alex Maydew (piano), Mao Yamada (bas) & Rob Hervais-Adelman (percussie). Samen pakken ze een aantal ballades aan, bekende en minder bekende. Ze openen met Paul Williams’ ‘Ordinary Fool’ uit 1975, waarna ‘That’s All’ volgt. Het overbekende ‘The Way We Were’ volgt daarop, evenals Roberta Flack’s ‘The First Time Ever I Saw Your Face’. En het onvermijdelijke ‘Summertime’ van Gershwin staat er ook op, waarna hij aan de titeltrack toe is. Dan volgen twee Bacharach covers, ‘They Long to be Close to You’ en ‘Alfie’, en ‘If You Love Me Really Love Me’. ‘What Are You Doing The Rest Of Your Life’ dateert uit 1969, en is ook al talloze malen gecoverd. Afsluiten doet hij met een liveversie van ‘Amazing Grace’. Allen zingt rustig en ontspannen, maar ik heb toch al betere versies gehoord.

Patrick Van de Wiele (3½)

An album with covers of well-known and lesser known ballads, in a jazzy way.

Samuel Martinelli: Crossing Paths

30/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Samba Echoes
Talking about Spring
Bob’s Blues
St. Thomas
A Gift for You
Birks’ Works
Whispering Loud
Song for Carina

Website Artiest
Samuel Martinelli

Drummer, componist en leraar Samuel Martinelli leeft in New York City. Hij bezit een graad in muziektherapie en werkte met jonge en oudere volwassenen. In 2014 kwam hij vanuit Brazilië naar NYC om aan de universiteit Queen College het Master Program of Jazz Studies te studeren. Sindsdien heeft hij in grote zalen en op evenementen opgetreden zoals Stern Auditorium Carnegie Hall in New York City, LeFrak Hall NYC, Shangai Jazz Club, New Jersey Performing Arts Center, South Orange Performing Arts Center, Trumpets Jazz Club, Zinc Bar NYC, Jazz Forum, DownTown Westfield Jazz Festival, Monmouth Library Jazz Series, RockWood enz. Ook speelt hij met Tres Urbanos groep. Nu heeft hij een album opgenomen met Claudio Roditi op trompet, Marcus McLaurine op bas en Tomoko Ohno op piano. Op dit debuut worden jazz en Braziliaanse muziek ook weer samengebracht. Het bevat zes originele tracks, plus twee covers van klassiekers. Het energieke ‘Samba Echoes’ opent, gevolgd door de bossa nova van ‘Talking about Spring’. ‘Bob’s Blues’ is uiteraard meer blues gericht, waarna ‘St. Thomas’ een cover is van Sonny Rollins. Verderop staat ook ‘Birk’s Works’ van Dizzy Gillespie. Een introductie tot het talent van Samuel Martinelli dus.

Patrick Van de Wiele (3½)

An introduction to the talent of drummer Samuel Martinelli, with 6 originals and two covers.

Antonio Adolfo: Encontros - Orquestra Atlantica

30/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Partido Samba-Funk
Pentatonica
Atlantica
Luizao
Milestones
Saudade
Capoeira Yá
Africa Bahia Brasil
Delicada Jazz Waltz
Sa Marina

Website Artiest
Antonio Adolfo

Pianist, arrangeur, producer en leraar Antonio Adolfo groeide op in een muzikale familie in Rio de Janeiro, en begon zijn muzikale studies op zevenjarige leeftijd. Tien jaar later was hij al een professioneel muzikant, want hij studeerde onder Eumir Deodato en Nadia Boulanger in Parijs. Tijdens de jaren ’60 leidde hij zijn eigen trio, en toerde met zangers Leny Andrade, Carlos Lyra, Flora Purim, Wilson Simonal, Elis Regina en Milton Nascimento. Tevens werkte hij samen met de bekendste Braziliaanse namen, en bracht meer dan 25 albums uit. Hij schreef verschillende boeken en gaf overal ter wereld les over de Braziliaanse muziek. In 1985 richtte hij in Rio zijn eigen school op. Antonio werd verscheidene malen genomineerd voor een Grammy en Latin Award. Hij liep al jaren rond met het idee om een cd op te nemen met een groot ensemble, en dat is er nu van gekomen. De big band Orquestra Atlantica werd in 2012 opgericht. Er staan oude en nieuwe tracks op, plus één cover. Braziliaanse muziekstijlen zoals samba, Baião, Frevo, bossa nova en Afoxé komen aan bod, vermengd met jazz. ‘Partido Samba-Funk’ vermengt samba met funk, waarna het melodieuze ‘Pentatonica’ aan de beurt is. De ballade ‘Atlantica’ volgt daarop, en ‘Luizao’ is een eerbetoon aan wijlen bassist Luizao Maia. De enige cover is ‘Milestones’ van Miles Davis, waarna ‘Saudade’ nostalgisch overkomt. De Braziliaanse dans Capoeira wordt gecombineerd met gevechtskunst, en ‘Capoeira Yá’ gaat daarover. Afrikaanse invloeden zoals Afoxé komen aan bod in ‘Africa Bahia Brasil’, waarna ‘Delicada Jazz Waltz’ een rustig moment creëert. En afsluiter ‘Sa Marina’ is een nieuwe versie van Antonio’s grootste hit. Indien u houdt van Braziliaanse muziek (zoals ik) en dat combineert met een big band, dan zit u hier zeer goed!

Patrick Van de Wiele (4)

If you love Brazilian music (like me) and you want to combine that with big band, then this is an album for you!

David Garfield: Jammin’ Outside the Box

30/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Go Home
Chasing Pavements
Please Don't Go
Stay
Lovin' You
Fragile (instrumental)
Jamming
One Like You
Waiting For Your Love
Rainbow Seeker (electric)
The Highways Of My Life
Rock Steady
What You Won't Do For Love
Harvest Time (electric)

Website Artiest
David Garfield

Vier maand geleden kon je hier mijn recensie van David Garfield’s cd ‘Jazz Outside the Box’ (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/david-garfield-jazz-outside-the-box) lezen, en nu is er al een opvolger binnengekomen. David wil immers een vijfdelig multi-genre ‘Outside the Box’ reeks uitbrengen. Deze jazz en R&B keyboardspeler heeft een resem aan muzikale collega’s uitgenodigd om een handje toe te steken. En er zijn al twee singles, ‘Go Home’ en ‘Jamming’, tot in de Billboard Top 10 geraakt, en recentelijk is de derde single ‘Stay’ met gitarist George Benson en saxofonist David Sanborn diezelfde weg opgegaan. David bespeelde zelf piano, Fender Rhodes, Wurlitzer elektrische piano en synthesizers. Op de mooie opener en Stevie Wonder cover ‘Go Home’, dat opgedragen is aan wijlen drummer Ricky Lawson, speelt Kirk Whalum sax, Paul Jackson Jr. gitaar, Greg Phillinganes klavinet, Tim Welvaars mondharmonica en Eric Marienthal sax. ‘Chasing Pavements’ klinkt lekker ontspannen, met beugelspeler Rick Braun, waarna de originele track ‘Please Don’t Go…’ eraan komt met George Benson op gitaar en David Sanborn op sax. De derde single ‘Stay’ (een cover van Rufus en Chaka Khan) wordt gezongen door Richard “Moon” Calhoun, en weerom hoor je George Benson, David Sanborn, Paul Jackson Jr. en Eric Marienthal. Minnie Riperton’s hit ‘Lovin’ You’ wordt hier gezongen door Lilliana de los Reyes, waarna David Sting’s succesnummer ‘Fragile’ aanpakt. Deze keer zingt Michael McDonald het. Bob Marley herleeft met een cover van ‘Jamming’, opgedragen aan wijlen Tom Petty. David schreef het mooie ‘One Like You’ samen met Smokey Robinson, die het nummer ook zingt, gevolgd door ‘Waiting For Your Love’ van Toto, opgedragen aan Mike & Miles Porcaro, met David Paich op orgel. Joe Sample’s ‘Rainbow Seeker’ is de volgende in het rijtje, met Marcus Miller op bas. The Isley Brothers’ ‘The Highways of My Life’ wordt opgedragen aan Natalie Cole, die het ook introduceert, en gezongen door Oleta Adams en Phil Perry. Het rock & funkachtige ‘Rock Steady’ ken je misschien van Aretha Franklin, waarna Bobby Caldwell’s hit ‘What You Won’t Do For Love’ gecoverd wordt met Lamont Dozier Jr. en Ray Parker Jr. En de originele track ‘Harvest Time’ sluit af. Een prachtige cd, die old school songs in een nieuw, fris jazzy jasje steekt.

Patrick Van de Wiele (4½)

A beautiful album, that reworks old school songs in a new, fresh jazzy jacket!

Sam Rucker: Redemption

30/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Down on the Inside (intro)
Down on the Inside
True Love
Overcomer
Nothing’s Too Hard
Redemption
Forever Forgiven
Follow Me
I Am with You
Throwback
Please Child

Website Artiest
Sam Rucker

Vier jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Tell You Something’ van de Amerikaanse urban jazz saxofonist Sam Rucker, die in een vorig leven hiphopproducer was. Nu is het derde album van deze artiest uit Williamsburg, Virginia hier aangekomen. Die is doorspekt met een diep spirituele visie van het overleven van de ziel. Sam speelde al samen met Peter White, Euge Groove, Norman Connors, Cindy Bradley, Tom Browne, Ronnie Laws, Gerald Veasley, Phil Perry, Alyson Williams, en Ivan Neville, en stond al in het voorprogramma van o.a. Will Downing, Norman Brown, Eric Benet, Ben Tankard, Black Sheep, Candi Staton, Ron Kenoly. Sam beperkt zich echter niet tot de sax, maar schreef al cd’s voor gospelrapper Israel the Warrior, zangeres Tonya Smith-Williams en artiesten Slim & Blizz. Eén van de eerste songs die hij voor dit nieuwe album schreef was het ontspannen ‘Overcomer’, waarop hij in duet gaat met gitaar duo Justin Taylor en John Calisto. Triestig genoeg zijn ondertussen beide gitaristen drie dagen na mekaar overleden. Maar toch staat dit gospelgeïnspireerd album (dat pas op 24 augustus uitkomt) in het teken van het te boven komen van tegenslagen in het leven, en vasthouden aan het geloof. De eerste single eruit is de mid-tempo track ‘True Love’ en Sam wil dan ook die boodschap van het geloof overbrengen. De overige tracks klinken eerder rustig en sommige worden gezongen door zangeressen als Wanda Jay, Sheila J. Madanat, Joselyn Best, en J. Regina Blackwell. Beluister dus dit album en beleef jouw verlossing!

Patrick Van de Wiele (4)

Listen to this new album from urban-jazz saxophonist Sam Rucker and live your redemption with gospel based jazz.

Herb Partlow: Future Jazz

30/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drop It!
Future Jazz
Futuristic Funk
Another Interlude
Funky Jazz

Website Artiest
Herb Partlow

De Afro-Amerikaan Herb Partlow is een veteraan in de muziek business. Hij werd geboren op 23/7/1961, en is radiopersoonlijkheid, artiest, auteur, producer, manager en technicus. Op deze nieuwe EP op het Superb Muzic label bespeelt hij keyboards, piano, basgitaar, programmeerde hij de drums en maakte hij de strijkersarrangementen. Allen Omenka Webb en J. L. P. speelden saxofoon, en Ricardo Love voegde daar gitaarlicks aan toe. Herb wou met deze EP een nieuwe generatie van jongeren tot jazz aantrekken. Daartoe voegde hij elementen uit jazz, funk en hiphop toe, om zo tot modernere jazz te komen. Op die EP staan 5 tracks, die je kan rangschikken bij contemporary jazz. ‘Drop It!’ klinkt al funky, op een hiphopritme. De titeltrack doet me wat denken aan Paul Hardcastle, terwijl ‘Futuristic Funk’ trager is. ‘Another Interlude’ drijft op een ontspannen ritme, waarna ‘Funky Jazz’ meer jazzfunk brengt. Aangeraden aan fans van contemporary jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

Recommended to fans of contemporary jazz, this EP with elements of jazz, funk and hip-hop.

Fatima …And The Mamluks

27/7/2018

title 0

Tracks:

Part One: The Original Masters

Hassan
The Hammer And The Heart
Toubib
The Heart
Behne (I Won’t Follow)

Part Two: The Razormaid Remixes

Hassan (Remix)
The Hammer And The Heart (Remix)
Hassan (Dub)
Behne (I Won’t Follow) (Remix)

Website Artiest:
Georg Kajanus

Soms stippelt het carrièreverloop van een muzikant zich interessanter uit dan de muziek ansich. Die indruk heb ik met de Noor Georg Kajanus. Geboren in Noorwegen uit een Russische vader en een Finse moeder/sculpturiste, opgegroeid in Parijs. Verhuisd naar Canada. Gewerkt als Tiffanyglasdesigen. Nadien lid van een Londense folkrock band. En dan begon in 1974 het succesverhaal met de band Sailor. Met een aantal zeer toegankelijke no-nonsense hits als resultaat. Na de split ging hij zich toeleggen op elektronische muziek onder de naam NOIR en DATA. De ontmoeting met Henry Marsh in volle new wave periode was de ideale combinatie voor zijn project Fatima And The Mamlucks. De groepsnaam werd geïnspireerd door de ‘mamelukken’, middeleeuwse islamistische slaven van Turkse origine. Interesse gewekt?
Angel Air Records acht de tijd rijp om de 5 songs (de enige composities) terug uit te brengen en er een 4-tal remixes aan toe te voegen in het kader van Razormaid (een dj remix service). Het dansbare aspect zal hier zeker niet vreemd aan zijn. De composities van het duo, aangevuld met zangeres Fatima, pompen als ouderwetse synthpop door je lijk. De Arabische arabesken, verweeft met de eighties new wave beat, moet als balsem in de oren klinken voor hedendaagse dj’s. Eindelijk nog eens iets origineel uit een muzikaal middelmatige decade.

Line-up:
Fatima (Female Lead Vocals & Backing Vocals)
Georg Kajanus (Lead Male Vocals)
Georg Kajanus & Henry Marsh (Keys, Percussion, Acoustic Instruments, Programming)

Marino Serdons (3 ½)

Only 5 songs and 4 dance remixes, but much sought after by club fans. A wonderful mix of arabic sounds with new wave beat. Dance the night away!

Daneen Wilburn: After All This Time

26/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

After All This Time
Quiet Nights
Don’t Forget
I’ll Be Free
Stories
Strong Love
I’ll Be Waiting
I Still Love You
The Only Way
This Is Not Love
Love Is Where You Find It

Website Artiest
Daneen Wilburn

Sinds haar kindertijd weet de Amerikaanse Daneen Wilburn uit San Diego haar fans muzikaal te boeien. Daarbij voelt ze zich zowel thuis in soul, gospel, jazz en ballades. Haar ouders waren gospelzangers, en aldus maakte muziek een groot deel van haar kindertijd uit. Zo was ze de leadzangeres van de familieband. Toen ze 19 was, stond ze te zingen op het podium van de Hollywood Bowl. Maar toch koos ze voor een gezin, en pas twintig jaar later zou ze tot de muziek terugkeren. Nu is haar debuut uit, in een productie van tweevoudig Grammy Award winnaar Kamau Kenyatta (Patti Austin, Gregory Porter). Daarop staat soulvolle jazz en gospel, bijna allemaal originele songs. De titeltrack straalt al meteen die soulvolle jazz uit, in een mid-tempo track. ‘Quiet Nights’ is een jazzy cover van Jobim’s klassieker, terwijl ‘I’ll Be Free’ een song is die 40 jaar geleden opgenomen werd door het gospelkwartet van haar oom. Verderop staat ‘Strong Love’, dat wat meer uptempo klinkt. ‘I Still Love You’ is een mooie ballade, en ‘This Is Not Love’ ook. En ‘Love Is Where You Find It’ is een akoestische afsluiter. Een zeer interessant debuut van een artieste die soulvol kan zingen!

Patrick Van de Wiele (4)

A very interesting debut album for an artist who can sing soulfully!

Dan Israel: You’re Free

26/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gets You Through It
You’re Free
Back To You
Long Gone Dream
Make This Life Mine
Feeling Better
Someday You’ll Say
If I Didn’t Have You
Stay On the run
Soul Will Be Found
Porch Storm

Website Artiest:
Dan Israel

Dan Israel zou in zijn midlife-crisis zijn beland. Zijn recent album ‘You’re Free’ uit zich als een bekommernis over persoonlijke, politieke en culturele crississen. Eigenlijk doet dit er allemaal niet toe want zijn songs zijn een zoveelste streling voor het oor. Minnesota’s best singer-songwriter?
‘You’re Free’ is geen proefstuk. Dan Israel is hiermee aan zijn 14de album toe. Sommigen vergelijken hem met een Tom Petty en Bob Dylan. Het zit allemaal in catchy songs met veel inhoud. Als geen ander weet hij een nummer body te geven met zijn (akoestische) gitaar. Hij leerde zijn métier in een folkband in Chicago en een rockband in Austin. Elementen hieruit vind je terug met de viool of het hammond orgel. Dan Israel is ook niet vies van love songs, altijd in een meeslepend kleedje gestoken. Luister eens naar ‘Make This Life Mine’ dat sterker is dan een kruising van Bob Dylan en Art Garfunkel. Hier experimenteert, nee creëert, hij met viool en trompet een utopisch verlangen. Asbolute klepper op dit album is ‘Long Gone Dream’: qua sound, ritme en zang nogal seventies rock maar o zo’n knappe meestamper. Op ‘ Soul Will Be Found’ doet hij het nog eens over.
Een knappe baritonstem maakt de songs af. Het instrumentale ‘Porch Storm’ beëindigt het album in stijl. Noem het americana, folkrock of rootsrock: gewoon schitterend!

Line-up:
Dan Israel (Acoustic & Electric Guitar, Lead Vocals)
David J. Russ (Drums, Bass, Lapsteel, Keys)
Rich Mattson (Electric Guitar, Guitar Solos, Bass, Piano)
Mike Lane (Bass)
James Tyler O’Neill (Keyboards, Orgen)
Peter J. Sands (Hammond Organ)
Katie Gearty, Jenny Russ (Backing Vocals)
Jillian Rae (Violin)
Dave Hill (Drums)
Paul Odegaard (Trumpet)
Randy Casey (Slide Guitar, Baritone Guitar)

Marino Serdons (4 ½)

Everyone should listen to this album: a mix of roots, folk, rock. A lot of skills with beautiful melodies round the message. One of the best musicans of the last decade on a magnificent album!

Fandango Live: Sherwood Avenue

26/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Maybe Someday
My Side Of Life
Sherwood Avenue (instrumental)
Mister Major
Jealous Heart
One Time Too Many
Redemption (instrumental)
All You Can Gather
Awankening (instrumental)
Tears Of A Woman

Website Artiest:
Fandango

Ergens in Boutersem ligt een opnamestudio ‘Studio Fandango’. Eigenaar Dirk Lekenne produceert en stimuleert roots muziek vanuit de Vlaamse velden. Samen met vriend Luk de Graaff brachten ze onlangs hun nieuwe (5de) album Sherwood Avenue uit. Niet verwonderlijk dat na een reis in Virginia, de americana invloeden hun muzikale stempel hebben gedrukt. Zijn we daar gelukkig mee?
De vraag alleen al, houdt het antwoord in beraad. Het professionele duo wordt sporadisch luisterrijk aangevuld door even getalenteerde muzikanten (zie line-up hieronder). De songs liggen mooi in het achteroor en Luk weet met veel gevoel zijn stem te benutten. Wat is dan het probleem? Wel, ik geloof ze/het niet: Vlamingen die trachten de Amerikaanse roots na te bootsen, vallen uit die boot. Gelukkig is er een reddingsloep: hun vakmanschap. Neemt niet weg dat het een knap album is geworden. En dat start al met ‘Maybe Someday’ waar (jammer genoeg dus) de Paul Michiels sound doorklinkt. Zowel de broken ballad ‘My Side Of Life’ als het instrumentale ‘Sherwood Avenue’ blinken echter uit in muzikale perfectie. Toegegeven, schitterend. ‘Mister Major’, een funky nummer met de bluesharp van Wim Degeest, lijkt eerder een (interessante) vreemde eend in het americana geheel. Met ‘Jealous Heart’ en het met slide gitaar ondersteunde ‘One Time Too Many’ bewijst het duo het singer-songwriterschap onder de stoffige knie uit te halen. Maar het zijn toch vooral de instrumentale nummers tussen de songs die het roots album lucht geven. Afsluiter ‘Tears Of A Woman’ laat nog eens de treurige rokerige stem van Luk de Graaff horen, begeleidt met akoestische gitaar. Americana met een Europese toets! En sentiment is nooit ver weg. Hoewel, niemand hoeft hiermee akkoord te gaan.

Line-up:
Luk de Graaff (Lead Vocals, Electric & Acoustic Guitar, Bass)
Dirk Lekenne (Dobro, Slide Guitar, Electric Guitar, Mini Moog, Melodica)
Rik Volkaerts (Drums, Percussion)
Wim Degeest (Blues Harp)
Stoy Stoffelen (Drums)
Pieter Akkermans, Willem Wynants (Keys, Organ)
Sugar Queeen, Hedwig Peetermans (Backing Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Great musicians make great music. Luk de Graaff and Dirk Lekenne knows how to compose a sentimental americana song. Even with the European touch it takes in the heart.

Yvette Landry & The Jukes: Louisiana Lovin’

25/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Need Somebody Bad
Homesick Blues
Daddy Daddy
Kiss Tomorrow Goodbye
I Almost Lost My Mind
Three Chords And The Truth
My Last Date With You
Grow Too Old
Yea Yea Baby
Forbidden Love
Take It Easy Greasy

Website Artiest
Yvette Landry & The Jukes

In 2010 debuteerde de in Breaux Bridge, Louisiana opgegroeide en Grammy genomineerde singer/songwriter Yvette Landry met het album ‘Should Have Known’. Met ‘Louisiana Lovin’’ is ze inmiddels reeds aan haar vijfde toe. En laat ons maar meteen met de deur in huis vallen. ‘Louisiana Lovin’’ neemt je mee naar de tijd, toen ‘dance halls’ en ‘juke joints’ in Louisiana ‘the place to be’ waren. Yvette opent met ‘I Need Somebody Bad’, een tearjerker van formaat die later nog het gezelschap zal krijgen van o.a. ‘Kiss Tomorrow Goodbye’, krachtig op smaak gebracht door de saxsolo van Derek Huston. En de dansvloer blijft overvol tijdens de slowblues ‘Homesick Blues’, een duet met gitarist, de van The Hub City Allstars gekende, Roddie Romero. Romero wiens stem trouwens prachtig matcht met de wat zwoelere keelklanken van Landry. Romero zal trouwens nog vaak de microfoon delen met Yvette. Met ‘Daddy Daddy’ verkennen we de cajun en zydeco, eigen aan Louisiana. Yvette heeft echter een uitgesproken voorkeur voor slows, die dan ook het overgroot deel van dit album vullen. Voor een rocker moet je wachten tot afsluiter ‘Take It Easy Greasy’. Is daar iets mis mee? Neen, absoluut niet, als je er maar van houdt. En dat doen wij onvoorwaardelijk van deze ‘Louisiana Lovin’’.

Lambert Smits (3 ½)

If you are a fan of the tearjerkers from the time that dance halls were the place to be, then you get the perfect soundtrack with this album.

Li’l Ronnie & Gordon Harrower: Pacing The Floor

25/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drop Down Mama
Wine Headed Woman
Mean Red Spider
Act Like You Love Me
Careless Love
Too Fast for Conditions
Needed Time
Pacing the Floor over You
Try Me
Country Boy
Out on the Road
Can't Buy My Love
Rainin' in My Heart
More Than Eye Candy

Website Artiest
Li’l Ronnie

Ronnie Keith Owens a.k.a Li’l Ronnie kennen wij hier nu toch wel al enkele jaren. Zeven jaar geleden had hij het fantastische album ‘Do What’ Cha Do’ te promoten. Een jaar later was er het al even schitterende ‘Gotta Strange Feeling’, met zijn band The Grand Dukes. Tussendoor had hij samen met Terry Garland ‘Live At The Canal Club’ uitgebracht. Nu bundelen Li’l Ronnie en Gordon Harrower de krachten voor dit muzikale meesterstuk ‘Pacing The Floor’. Negen geweldige coverversies en vijf originele tracks sieren de release. Li’l Ronnie zingt, speelt blues harp en geeft de aanzet tot foot drums (kick drums en Hi-Hat). Gordon speelt gitaar en heeft een al even fantastische vocaal blues timbre. Honeyboy Edwards’s ‘Drop Down Mama’ is de eerste cover en is tevens de openingsong. De coole blues down home stijl en kick-drum geven meteen de maatstaf. Li’l Ronnie originele ‘Wine Headed Woman’ krijgt hetzelfde perspectief aangemeten. En dat doet Muddy Water’s ‘Mean Red Spider’ uiteraard ook. De modus is traag en subliem en Li’l Ronnie harpvaardigheden komen in het vaarwater van Gordon’s gitaarsettingen.
Jimmy Rogers’ ‘Act Like You Love Me’ geeft een flinke mep aan het tempo. De traditionele 'Careless Love’ is dan weer een zweemzoete ballade. Het voet stampende ‘Too Fast For Conditions’ is een song uit de hand van Li’l Ronnie en ‘Needed Time’ is een gospelsong dat origineel toebehoort aan Sam ‘Lightning’ Hopkins. De titeltrack is dan weer een volgende originele track. James Brown’s ‘Try Me’ krijgt old-school blues arrangementen aangemeten. Net zoals Eddie taylor’s ‘Country Boy’ en Chicagoan Jimmy Rodgers’ diepe ‘Out On The Road’. De vervormde elektrische gitaar van Gordon in ‘Can’t Buy My Love’ geeft een speels gevoel aan Li’l Ronnie’s diepgaande blues harptunes. Slim Harpo’s ‘Raining In My Heart’ en het originele ‘More Than Eye Candy’ zijn de allerlaatste goosebumps. Het album ‘Pacing The Floor’ is een knap en authentiek album. Traditionele coversongs worden afgewisseld met al even knappe originele tracks.

Philip Verhaege (4 ½)

The album 'Pacing The Floor' is a handsome and authentic album. Traditional cover songs are alternated with equally beautiful original tracks. Tradition blues, mostly acoustic with some electric when needed, includes Gulf Coast / Delta, Piedmont and Chicago blues styles featuring finger picking and slide guitar with acoustic / electric harmonica and vocals.

Travis Bowlin: Secundus

24/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Strange Vibes
In The Worst Way
Dancin’ With The Devil
All Over Again
Don’t Lead Me On
Vickburg Blues
Go To Girl
You Know You Are
Casaurina Sand
I Can Let Go
Record Shop
Slow Cooker Man

Website Artiest
Travis Bowlin

‘Secundus’, latijn voor ‘tweede’ is alweer een spraakmakend album voor Travis Bowlin. Hij werd geboren in 1988 in de buurt van de Ohio rivier in het stadje Aurora, IN. Niet zo heel ver weg van Cincinnati. Op elf jarige leeftijd begon Travis met zingen in het Cincinnati Boy Choir. Vier jaar later kreeg hij dan een akoestische gitaar van zijn oma. Gedurende zijn tienerjaren was hij zeer nauw betrokken bij heel wat muzikale activiteiten van zijn school. Via de school kon Travis twee keer solo spelen in Disney World, de Indianapolis 500 en Cedar Point. Pas in 2012, toen Travis zijn eerste onafhankelijke platencontract tekende, veranderde zijn muzikale situatie. Hij leerde heel wat over de muziek business en bracht in maart 2014 zijn eerste studio-single 'Bad, Bad Man' uit. Begin juni 2015 werd de release 'See You Again', samen met zijn eerste officiële muziekvideo, uitgebracht. Nu heeft hij dus het langverwachte album ‘Secundus’ te promoten. En het schijfje opent meteen vrij strak met de funky rocktunes van ‘Strange Vibe’. Travis blijft ook meesterlijk zijn snaren beroeren in het stemming wisselende ‘In The Worst Way’ en het hoogoplopende ‘Dancin’ With The Devil’, dat haast flirt en grenst met het metal barbarisme. Dan gaat onze voorkeur toch liever uit naar de bluesy ballade ‘All Over Again’ en het spijkerende ‘Don’t Lead Me On’. H. Aaron komt in de schijnwerpers met zijn blues harp in het traag tergende ‘Vickburg Blues’ en het opzwepende ‘Go To Girl’. Het funky ‘You Know You Are’ en de zwoele gitaarriffs uit ‘Casaurine Sand’ zorgen voor enige diversiteit in de sound. En dat doet het akoestische ‘I Can Let Go’ ook uiteraard. ‘Record Shop’ is dan weer een gouden blues rocker die in divergentie komt met de slow blues ‘Slow Cooker Man’. Hell yeah…!

Philip Verhaege (4 ½)

Travis bowling provides a lot of musical diversity on his new release 'Secundus'. And that is what characterizes this blues rocker.

Will: One Click Away

24/7/2018

DETAILS ALBUM

Tracks:

Shake Them Bones
Crash
Be A man
Tears Of Shame
I’ve Got Time
Cool Cats
I Heard A Rumour
Keep Away From Me
Silly Games
Lonely Street
One Click Away

Website Artiest
William Salesne

De Franse blues scéne tiert weelderiger dan ooit. Met een regelmaat van een klok belanden hier heel wat recente albums van Franse bands op onze deurmat. Zo is er ook de nieuwe release ‘One Click Away’ van Will, die ons via het promo kantoor Starassprod bereikte. William Salesne werd geboren in 1976 in de zuid Franse havenstad Marseille. Op zijn elfde besloot hij om elektronische orgel te leren spelen. Maar amper vier jaar later raakte hij in de ban van de gitaarsound. Beïnvloed door Stevie Ray Vaughan, Jimi Hendrix, Deep Purple en heel wat andere geïnfluenceerde bands begon William autodidact gitaar te beoefenen. Een jaar later gaf hij zijn eerste performen in enkele lokale bars en pubs. In 2003 vormde hij zijn eerste trio. Zanger/gitarist Will evolueerde met zijn powervolle band en accentueerde heel wat instrumentale improvisaties. In 2016 werd bassist Jean Paul Daydé het nieuwe bandlid én samen met drummer Eric Flandrin promoot Will nu het knappe blues rockalbum ‘One Click Away’. De elf songs werden bij elkaar gepend door Chelsea Cunningham. Het trio trok naar de Blackbird Studio in Le Soler, in het département des Pyrénées-Orientales. Het oeverloze en swingende ‘Shake Them Bones’ mag de dans openen. De lekkere groove en Will’s aangenaam Engels tongval nemen ons ook mee voor het funky ‘Crash’ en de stemming wisselende rockballade ‘Be A Man’, dat is ingekleurd met een opwindende gitaarsolo in het middenstuk. De hypnotiserende gitaarriffs in ‘Tears Of Shame’ en de knappe gitaarlicks in de rocksong ‘I’ve Got Time’ zijn al even geïnfluenceerd als de funky spijkerende gitaarriffs uit ‘Cool Cats’. De moderne beat van ‘I Heard A Rumour’ en de funky ritmiek uit ‘Keep Away From Me’ zijn alweer lekker swingende chapiters. De beukende ritmesectie is ook present in het rammeiende ‘Silly Games’ en het rock begeesterde ‘Lonely Street’. De funky titeltrack heeft de eer om het album op een meer dan waardige manier te beëindigen. Will is een behendige gitarist en heeft een zeer aangename stemtimbre. Met zijn powervol trio leidt hij ons moeiteloos doorheen enkele knappe bluesrock en funky tracks. Met het album 'One Click Away' is Will amper een klik verwijderd van de grote doorbraak.

Philip Verhaege (4 ½)

Will plays more than agile guitar and has a very pleasant voices! And with his powervolle trio he effortlessly guides us through some handsome blues rock and funky tunes. With the album 'One Click Away' is Will barely a click away from a major worldwide breakthrough.

The Royal Krunk Jazz Orkestra: Get It How You Live

23/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Get It How You Live
The Critic’s Song
Fair
If I Ever Fall In Love
Sybil’s Blues
Hopeless
Lyne’s Joint
Switch Medley
Ballad Of The Sad Young Men

Website Artiest
The Royal Krunk Jazz Orkestra

Trompettist Russell Gunn is afkomstig uit Chicago, groeide op in East St. Louis, maar woont nu in Atlanta. Hij begon op zijn tiende al trompet te spelen, maar droomde steeds ervan drummer te worden. Zijn geliefde stijl is hard bop, en voor zijn albums ‘Ethnomusicology Vol 1’ en Vol 2’, waarop hij hiphop fusioneerde met jazz, kreeg hij zelfs Grammy nominaties. Momenteel maakt hij deel uit van Marcus Miller’s toerband. Zijn nieuwste project is echter de negentienkoppige big band The Royal Krunk Jazz Orkestra. Hierin vermengt hij big bandmuziek met R&B, pop funk en hiphop. Het merendeel van de songs zijn originele composities. Na de titeltrack, die eigenlijk een intro is, volgt ‘The Critic’s Song’, die funky klinkt, met gasttrompettist Theo Croker. ‘Fair’ is zacht, gevolgd door ‘If I Ever Fall In Love’, een cover van de a capella song van Shai. ‘Sybil’s Blues’ bezit verrassende wendingen, waarna Dionne Farris’ hit ‘Hopeless’ een big band arrangement krijgt. ‘Lyne’s Joint’ is een ballade, gevolgd door de meer dan tien minuten durende, driedelige old school soul van ‘Switch Medley’. En ‘Ballad Of The Sad Young Men’ sluit af. Gunn beschouwt dit project als zijn grootste verwezenlijking ooit. Hij wil immers de traditie van de big bands verderzetten en tegelijk nieuwe mogelijkheden exploreren.

Patrick Van de Wiele (4)

Bandleader Russell Gunn wants to carry on the tradition of big bands, but while exploring new possibilities.

Jeff Ryan: Embrace

23/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Up and Up
Blue Wave
Dusk to Dawn
Sweet Spot
Versace on the Floor
Edge of Tomorrow
J-Factor
Embrace
Matter of Fact
Tenderly

Website Artiest
Jeff Ryan

Nadat hij jaren in lokale soul, funk en big bands gespeeld had, begeesterde saxofonist Jeff Ryan uit San Francisco het publiek op jazzfestivals. Daar speelde hij samen met Marion Meadows, Eric Darius, Paul Taylor, Nick Colionne en Julian Vaughn. Ook stond hij op het podium met gitarist Nils. Nochtans werd Jeff geboren in Walnut Creek, Californië, maar groeide op in Asheville, North Carolina. Zijn vader is een klassiek concertpianist, zijn moeder bespeelt orgel en viola en zijn grootvader was muziekleraar. Jeff begon op zijn zesde piano te spelen, en nam vioollessen, maar hij besefte vier jaar later dat de sax zijn ding was. Zijn favorieten sax spelers zijn dan ook Richard Elliot, Gerald Albright, Dave Koz, Grover Washington, Michael Brecker, Cannonball Adderley, Charlie Parker en Dexter Gordon. Andere muzikale invloeden zijn Jeff Lorber, Norman Brown, Rick Braun, Wes Montgomery, Lee Ritenour, Earl Klugh en Jonathan Butler. Jeff studeerde aan het Diablo Valley College in Concord, aan het Berklee College of Music en aan het Pyramind Sound Institute in San Francisco. Nu is zijn debuut uitgekomen, waarop 10 tracks staan. De opener ‘Up and Up’ is tevens de eerste single, die prompt naar de eerste plaats van de Billboard charts steeg. Die song schreef hij samen met keyboardspeler Greg Manning, die de cd ook produceerde. Het is een up-temposong met een positieve uitstraling. Op ‘Blue Wave’ speelt Adam Hawley gitaar, terwijl ‘Sweet Spot’ ietwat funkier is. De Bruno Mars cover ‘Versace on the Floor’ volgt daarop, en verderop staat de funky ‘J-Factor’ waarop Greg Manning meespeelt, en Eric Valentine achter de drums zit. De titeltrack daarentegen klinkt romantisch, waarna ‘Matter of Fact’ drijft op een sterk ritme. Afsluiter ‘Tenderly’ wordt opgeluisterd door de akoestische gitaar van Terry Wollman. Een sterk debuut dat smooth jazz liefhebbers zeker zullen weten te pruimen!

Patrick Van de Wiele (4½)

A strong debut that lovers of smooth jazz surely will dig!

Tom Hambrigde: The NOLA Sessions

21/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blues Been Mighty Good To Me
Bluz Crazy
This End Of The Road
I Love Everything
What You Leave Behind
Little Things
Whiskey Ghost
Save Me
A Couple Drops
Masterpiece
Me And Charlie
Trying To Find It
Faith

Website Artiest
Tom Hambridge

Tom Hambridge is een tweevoudig Grammy-winnende producer, singer-songwriter en drummer voor zijn productiewerk op twee van blueslegende Buddy Guy's meest geprezen albums, ‘Living Proof’ (2010) en ‘Born To Play Guitar’ (2015) . Tom heeft ook vijf andere Grammy-genomineerde albums geproduceerd. Hij won talloze WC Handy en Blues Music Awards, acht Boston Music Awards en verschillende ASCAP Country Music Awards. Hij ontving ook de prestigieuze KBA (Keeping the Blues Alive) Award en werd ingewijd in de Buffalo Music Hall of Fame. Hij werkte onder meer voor en met Gary Clark Jr., Eric Clapton, Van Morrison, B.B. King, Gregg Allman, Keith Richards, Jeff Beck, Kid Rock, Billy Gibbons, Johnny Winter, George Thorogood en Susan Tedeschi. Meer dan vierhonderd van zijn nummers werden ooit geregistreerd door Buddy Guy, Lynyrd Skynyrd, ZZ Top, Rascal Flatts, Eric Burdon (The Animals,) James Cotton, Foghat, Delbert McClinton, Van Zant en Joe Bonamassa. Hiernaast toerde hij met Chuck Berry, Boston, Hank Williams Jr., Buddy Guy, Bo Diddley, Susan Tedeschi, Johnny Winter, George Thorogood and the Destroyers en Keb’ Mo, om er maar enkele te noemen. Tom Hambridge’ ‘The NOLA Sessions’ is gebaseerd op de creatieve diepgang van het muzikale New Orleans. Voor dit achtste album trok Tom met zijn gezelschap naar de The Parlor studio’s in de wijk Irisch Channel in New Orleans. Samen met enkele speciale gasten waaronder Allen Toussaint, Sonny Landreth, The McCrary Sisters, The Naughty Horns en Ivan Neville blikte drummer/vocalist en producer Tom Hambridge dertien originele nummers in. Het album opent met het eenvoudige swingende duet 'Blues Been Mighty Good To Me'. De verbazingwekkende piano en vocale ondersteuning van New Orleans soul- en R & B master Allen Toussaint is een van de laatste studio-opnames vóór zijn vroegtijdige dood in 2015. In de juke joint testimonia 'Bluz Crazy’ komt Tom’s gezellige stem ons accorderen. Net zoals Louisiana Sonny Landreth ons met zijn karakteriserende ‘Slydeco’ elektrische gitaar doorheen het swampy ‘This End Of The Road' leidt. The Naughty Horns zijn van de partij in Frenchmen Street begeesterde 'I Love Everything’. Hambridge bewierookt zijn oude vriend John Flynn met de oprechte ballade 'What You Leave Behind’, dat hier schitterend is ingevuld door Ivan Neville’s Hammond B3. Het groovy ‘Little Things’, met alweer een uitstekende Sonny Landreth, én het schitterende 'Whiskey Ghost' (een nummer in co-schrijverschap met Gary Nicholson) verscheen voor het eerst in 2013 op het album ‘Rhythm & Blues’, een samenwerkingsproject met Buddy Guy. Landreth en Tom brengen ons met de spookachtige rumba verder in de zwoele bayou. In de rocker ‘Save Me’ komen zowel The Naughty Horns als Shane Theriot en David Torkanowsky piano arrangementen in de spotlights. De ballade 'A Couple Drops', is alweer een epische meesterwerk tussen Tom en Ivan Neville’s Hammond B3. Net zoals de mooi opgebouwde blues trage ‘Masterpiece’. Het rocknummer ‘Me And Charlie’ is gewijd aan Buddy Guy's vertrouwde buschauffeur Charlie McPherson. De spraakmakende Nashville-songwriter Jeffrey Steele werkte nauw samen met Hambridge voor de hedendaagse countryballade ‘Trying To Find It’. Het slotakkoord is weggelegd voor het country begeesterde nummer ‘Faith’. Tom Hambridge soulvolle vocals vinden ondersteuning bij John Fohl fingerpicking gitaar en Nathaniel Smith cello arrangementen. Schitterend!

Philip Verhaege (5)

‘The NOLA Sessions’ is inspired by the beauty and creative depth of New Orleans. For this eighth album, Tom and his companions went to The Parlor studios in the Irisch Channel district of New Orleans. Together with a few special guests including Allen Toussaint, Sonny Landreth, The McCrary Sisters, The Naughty Horns and Ivan Neville, drummer/vocalist and producer Tom Hambridge watched thirteen original songs.

Chris Squire: Fish Out Of Water

21/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc One: The New Stereo Mix

Hold Out Your Hand
You By My Side
Silently Falling
Lucky Seven
Safe (Canon Song)

Disc Two: The Original Stereo Mix Re-mastered

Hold Out Your Hand
You By My Side
Silently Falling
Lucky Seven
Safe (Canon Song)

Bonus Tracks:

Lucky Seven (single mix)
Silently Falling (single version)

Chris Squire & Alan White
Run with The Fox
Return Of The Fox
(A&B side of single)

Website Artiest:
Esoteric Recordings

Ancienne Belgique 2014. Yes speelt een grandioos concert met aan de bass de ietwat corpulente Chris Squire. Veel glimlach stond niet op zijn gelaat. Wisten wij veel dat hij toen al op de hoogte was van zijn ziekte die hem in 2015 zou vellen. Een staande ovatie bracht een laatste eer aan zijn uitstekend talent. Velen weten echter niet dat deze Engelse koorknaap (jaja, hij zongin zijn jeugd bij een bekend kathedraalkoor) na enkele albums van Yes, een soloplaat maakte die heden nog steeds als een juweeltje wordt beschouwd. Fish Out Of Water verscheen in 1975 met op de hoes art-deco tiffany, zijn geliefde kunststijl. Het album verkocht als zoete broodjes onder de Yes-fanaten. De grootste verdienste ligt echter bij Andrew Pryce Jackman die instond voor de orchestrale arrangementen. Andrew liet echter de volledige eer aan Chris Squire omdat hij met de ideeën kwam aandraven. Fish Out Of Water ligt dan ook in het verlengde van de Yes-albums. Chris Squire toont echter meer aandacht voor klassieke muziek. De symfonische nummers krijgen hier en daar een klassieke toets mee. En zijn eigen basspel klinkt nog virtuozer, helderder als een echter gitaarpartij.
Deze luxe uitgave van Esoteric Recordings herbergt naast het originele album ook een ‘new stereo mix’ , Jakko Jackszyk ontleedde het 43-jarige album en kon een aantal onderbelichte opnamefragmenten upliften, zonder de originele bedoeling te fnuiken. De dubbel cd bevat ook enkele bonus tracks met drummer Alan White en het obligate 24-page booklet met info, lyrics en foto’s. Ook verkrijgbaar als deluxe box set met lp, cd’s, dvd,..en boekje. Prachtuitgave bij Esoteric Recordings.

Line-up:
Bill Bruford (Drums, Percussion)
Mel Collins (Sax)
Jimmy Hastings (Flute)
Patrick Moraz (Organ&Bass Synth)
Barry Rose (Pipe Organ St Pauls’ Cathedral)
Andrew Pryce Jackman (The Acoustic & Electric Pianos)

Marino Serdons (4)

Chris Squire was one of the best bass players of the World. Remember this solo album as an amazing achievement of a brilliant bright musician.

Russ Green: City Soul

20/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

First Thing Smokin'
Believe In Love
The Edge
Goin' Down South
Lover Man
Train Of Pain
Up From The Bottom
Lint In My Pocket
Somethin' New
Love To Give

Website Artiest
Russ Green

Russ Green’s debuutalbum, 'City Soul' is haast een muzikale liefdesverklaring aan de Windy City en alle muzikanten die hebben bijgedragen aan het creëren van de legendarische Chicago blues sound. Hij werd geboren in Chicago en groeide op in de West Side van de stad. Na zijn legerdienst ging hij film studeren aan de Southern Illinois University in Carbondale. In dezelfde periode raakte hij ook in de ban van muziek en Jimi Hendrix. Zoals zoveel Hendrix’ fans wilde ook Russ de sound van Jimi designeren. Helaas ontbraken de financiële middelen om een gitaar te kopen. Hij kocht dan maar een betaalbare mondharmonica. Het vermogen om de geluiden van Hendrix opnieuw te creëren werden zo gerealiseerd, dus niet met een gitaar, maar met een mondharmonica. Op aanraden van enkele vrienden ging Russ een concert van Sugar Blue bijwonen in B.L.U.E.S. Sugar Blue, dé Charlie Parker van de mondharmonica en dé Jimi Hendrix van de blues harp. De man van de herkenningstune van The Stones wereldhit ‘Miss You’. Dit alles was de aanzet voor een carrière move. Russ verhuisde in die periode naar Seattle, een stad die zijn hart had veroverde tijdens zijn legerdienst. Niet alleen is hij enorm beïnvloed door Sugar Blue, maar ook door die andere Chicago's legendarische harmonicaspeler, Billy Branch.
Russ Green is ook een van de mondharmonicaspelers op het album ‘Chicago Blues Harmonica Project’. Nu heeft Russ dus zijn debuutplaat te promoten. De tien originele tracks werden opgenomen in Rax Trax studio in Chicago. Russ befaamde blues harp komt vrijwel meteen in de spotlights in de boogie blues track ‘First Thing Smokin’. Green brengt hier meteen een eerbetoon aan legendarische blues iconen als Muddy Waters en John Lee Hooker. De muzikale toon is meteen gezet voor de verdere loop van het album. In het groovy ballade ‘Believe In Love’ komt Green’s soulvolle baritonstem ons wat overdonderen. De funky en harp geënthousiasmeerde rocksong ‘The Edge’ is meteen ook met een vette knipoog naar Jimi Hendrix. Speciale gast Eric Bibb verfraaid vocaal het nummer ‘Going Down South’. Net zoals Joe Munroe ’s Hammond B3 een belangrijk aspect is voor de opwindende compositie ‘Lover Man’. In de Chicago blues begeesterde ‘Train Of Pain’ komen Giles Corey’s gitaarriffs de song verder opsmukken. Net zoals in het funky ’Up From The Bottom’ en de moderne blues song ‘Lint In My pocket’. Vince Agwada vette slidegitaar doet dan weer wonderen in de blues rocker ‘Somethin’ New’. Afsluiter van dienst is de gladde R&B track ‘Love To Give’. Great stuff !

Philip Verhaege (4 ½)

Russ Green’s debut album is a love letter tot he Windy City and all the musicians who helped create its legendary sound. Green and his hot blues harp burns from start till finished! ‘City Soul’ is a blast of a release…!

Marcelo Paganini: B4 Ever Now

20/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crying With A Smile
Last Bart To San Bruno
B4Ever Now
2012 Space Traffic Jam

Website Artiest:
Marcelo Paganini

Hoe zwaar ligt de druk wanneer je Paganini heet? Gelukkig weet de Braziliaanse Marcello zich ook zonder violen recht te houden. De vingervlugheid op gitaarsnaren doet enige (verre) relatie vermoeden. Snel en intrigerend als zijn naamgenoot.
Freakin’ op gitaar als Frank Zappa, schreeuwen als Arthur Brown: in ‘Last Bart…’ breekt de hel en chaos los. In ‘B4Ever Now’ brengt soulvolle harmonie rust in hoofd en leden. Daartussen enkele gevoelige gitaarsolo’s ter bevestiging van enige inventiviteit. Zangeres Durga McBroom bromt met halfzware stem in het funky Crying With A Smile. Als backing vocal van Pink Floyd moet je al enige gave hebben. Hier krijgt ze carte blanche op de virtuositeit van gitaarfreak Marcelo . ‘012 space Traffic Jam’ toont heel wat gelijkenissen met Pink Floyd en wordt rijkelijk versierd door Marcelo himself, perfect afwisselend op gitaar en keys. Een viertal funky en jazzy progsongs, mooi verpakt als EP, gedeeltelijk opgenomen in London en in zijn eigen studio in Normandië. Marcelo Paganini heeft zijn naam niet gestolen!

Line-up:
Marcelo Paganini (Guitars, Keys)
Durga McBroom (Lead Vocals)
Eumir Deodato (Keys on track 2 and 3)
Marc Madore (Bass)
Gary Husband (Drums)

Marino Serdons (4)

What A Surprise. Funky progrock with jazzy solo’s on guitar and piano. Very rich soulful compostitions you can’t ignore. Great EP.

Vanessa Collier: Honey Up

19/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sweatin’ Like a Pig, Singin’ like an Angel
Don’t Nobody got Time to Waste
Honey Up
Percolatin’
Icarus
The Fault Line
Bless Your Heart
You’re a Pill
You Get what You Get
Love Me like a Man

Website Artiest
Vanessa Collier

De Amerikaanse saxofoniste Vanessa Collier is eigenlijk een multi-instrumentalist, en verweeft funk, soul, rock en blues. Ze behaalde al drie Blues Music Award nominaties als Contemporary Blues Female Artist of the Year (2018) en Horn Player of the Year (2017 & 2018), plus de Jammingest Pro Award en andere vermeldingen. Vanessa pakte de sax voor het eerst beet toen ze negen was. In 2013 studeerde ze af aan het prestigieuze Berklee College of Music, en ze toerde daarna nationaal en internationaal. In 2014 verscheen haar album ‘Heart, Soul & Saxophone’ en vorig jaar ‘Meeting My Shadow’. Sindsdien is ze veel de baan, en doet heel wat blues festivals aan, en Buddy Guy prees haar werk al. Voor haar derde album schreef ze alle songs zelf, behalve één. Daarbij zingt ze zelf ook, en krijgt steun van Laura Chavez en/of Sparky Parker(gitaar), William Gorman (keyboards), Nick Trautmann (bas), Nick Stevens (drums & percussie), trombonist Quinn Carson en trompettist Doug Woolverton. Alhoewel dit blues is, klinken ‘Sweatin’ Like a Pig, Singin’ like an Angel’, ‘Don’t Nobody got Time to Waste’ en zeker de titeltrack, ietwat funky. Op het leuke, instrumentale ‘Percolatin’ hoor je haar bewondering voor de funk van Maceo Parker. ‘Icarus’ gaat over die figuur uit de Griekse mythologie, die naar de zon wou vliegen. ‘The Fault Line’ bevat een zware baslijn, terwijl ‘You’re a Pill’ swingende blues is. Een cover van Chris Smithers’ trage blues ‘Love Me Like A Man’ sluit af. Een album dat dus zowel de liefhebbers van blues als van R&B kan bekoren!

Patrick Van de Wiele (4)

This third album from Vanessa Collier can appeal to fans of blues as R&B as well!

Meg Bowles: Evensong – Canticles for the Earth

19/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hymnus
Migration at Dusk
The Ridgewalker
Chalice of Shadows
Berceuse for a Star Child
Evensong
Time and Light

Website Artiest
Meg Bowles

De Amerikaanse muzikante Meg Bowles uit Connecticut werd geboren in 1957 en ving haar muzikale studies aan klassieke fluitiste, zowel aan de universiteiten van Northwestern en Boston. Toen ze in 1984 haar MBA in financiën behaalde, koos ze voor investeringsbankieren. Acht jaar later echter koos ze ervoor om sjamanisme, Jungiaanse psychologie en psychoanalyse te gaan studeren, en elektronische space muziek te componeren. In 1993 verschenen haar cd’s ‘Inner Space’ en ‘Solstice Dreams’, en ‘Blue Cosmos’ volgde in 1996. Tevens begon ze een muzikale associatie met trompettist David Bilger, wat resulteerde in verschillende werken voor trompet en synthesizer. Daarna bracht ze twee ambient albums uit, en nu is haar nieuwste project hier aanbeland. Dat bevat een meditatieve reflectie over avondrituelen, zowel licht als donker, en de schoonheid van onze planeet. Meg leeft immers op een eiland in een meer. De opener ‘Hymnus’ laat al horen welke richting het hier uitgaat, ambiente elektronische soundscapes, waarbij je alle zorgen kan achterlaten. Daarna verdwijnt het licht op ‘Migration at Dusk’, terwijl op ‘The Ridgewalker’ een eenzame figuur verdwijnt achter de horizon. Het wordt donker, en schaduwen verschijnen in ‘Chalice of Shadows’, wat leidt tot een slaapliedje voor het sterrenkind in ons met ‘Berceuse for a Star Child’. Vervolgens duidt de titeltrack op de avondgebeden, die hier poëtisch geïnterpreteerd worden met passie, verdriet, verlangen en lof. Op de afsluiter ‘Time and Light’ reizen we doorheen tijd en ruimte. Dit album brengt een mooie sfeerschepping en kan ik enkel maar aanraden.

Patrick Van de Wiele (4)

This album with ambient soundscapes brings a beautiful atmospheric creation, that I only can recommend.

Cecilie: Fearless

19/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tango
Home
Angels
Winter Night
The Spell
My Heart Has Loved
Inside Me
Saturday
Run away
Song in me
Fearless

Website Artiest
Cecilie

Er blijven steeds nieuwe artiesten opduiken. Neem nu de Noorse singer-songwriter Cecilie die haar debuut uitbracht met de titel ‘Fearless’, omdat ze mensen overal er wil toe aanzetten om zichzelf te zijn en hun angsten niet de bovenhand laten te hebben. Cecilie werd geboren in Oslo, en zong al heel haar leven in verschillende koren en muzikaal theater. Op haar zesde werd ze geraakt door de musical ‘Phantom of the Opera’ met Michael Crawford en Sarah Brightman. Verder houdt ze van Celine Dion, The Corrs, Enya, Yiruma, Kenny G. en alles van Deep Purple tot en met opera. Ze zingt in een New Age stijl, die elementen van pop, folk en Keltische muziek in zich heeft. Haar thema’s zijn liefde, relaties, innerlijke gevoelens en de moeilijkheden die het leven met zich meebrengt. Haar stem doet me wat denken aan Celine Dion, want op opener ‘Tango’ haalt ze al krachtig uit. Op ‘Angels’ gaat over de kracht van de natuur, de energie rondom ons, enz. ‘Winter Night’ staat symbolisch voor het vinden van warmte in een soms kille wereld. Wanneer je verliefd bent past ‘The Spell’ bij jou. Mar wanneer het echter misgaat, ben je beter af met ‘My Heart Has Loved’. Alles bij mekaar, een leuk album, van een zangeres met een engelachtige stem, die fans van The Corrs, Sheryl Crow, Enya, Clannad en Alanis Morrissette zal interesseren.

Patrick Van de Wiele (4)

A nice debut album, from a singer-songwriter with an angelic voice, that will appeal to fans of The Corrs, Sheryl Crow, Enya, Clannad and Alanis Morrissette.

Dieter van der Westen band: Me And You

19/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Driving Home
Me And You
Lay Me Down
Come Come Come
Miss You More
Sometimes
Heart Of Mine
Jesse James
Take Me Higher
Where I Belong

Website Artiest
Dieter van der Westen band

Zijn muzikale carrière startte Dieter van der Westen bij de Noord-Afrikaanse groep Kasba. Met die band scoorde hij een nummer één hit in Marokko, met toeren door Europa, Afrika en Zuid-Amerika als gevolg. Zijn drang naar Americana kon hij echter moeilijk van zich afschudden en met zijn in 2016 uitgebracht soloalbum ‘Old Oak Tree’ voegde hij de daad bij het woord. Dat album leverde hem trouwens lovende recensies op. Op ‘Me And You’ treedt Dieter aan met een complete band met daarin broer Eric op staande bas. Die aanpak schept bovendien een vollere sound. Overige gebruikte instrumenten zijn gitaren, banjo, dobro, drums en percussie. ‘Me And You’ is deels autobiografisch, maar ook een aanklacht tegen het individualisme dat momenteel de maatschappij beheerst. Individualisme dat de oorzaak is van het falen in het oplossen van problemen waar de wereld mee kampt. Individualisme dat ook hebzucht, rivaliteit en het ‘eigen ik’ vereert boven het sociale. Vanzelfsprekend resulteert dit in verhalen over liefde, eenzaamheid, relaties, verlies en dromen. Die verhalen verpakt Dieter in songs die bol staan van country, blues en Indiefolk. Zijn heerlijk emotioneel klinkende stem is zonder meer de kers op de taart. Emotionaliteit die ook nog een serieus duwtje in de rug krijgt door de viool van gastmuzikant Mirte de Graaff, die ook door Kathryn Claire op handen wordt gedragen. Het album heeft zeker internationale allures. Zonder afbreuk te doen aan de andere nummers, vind ik het folky, ietwat naar Dylan knipogende ‘Sometimes’, een heuse uitschieter. Aanstekelijk is ook de hitsige funk van ‘Take Me Higher’, terwijl zijn donkere zijde aan de beurt komt in ‘Where I Belong’. Op de traditional ‘Jesse James’ na, tekende van der Westen voor alle nummers.
‘Me And You’ is een album dat kan wedijveren met de uitgaves van zijn Amerikaanse collega’s in het genre. Een pracht van een album!

Lambert Smits (4)

After his warmly received solo album 'Old Oak Tree' in 2016, Dieter van der Westen now surrounds himself with a complete band. Country, Indiefolk and a bit of blues color the autobiographical lyrics.