​Je moet het de Australiër nageven; hij geeft niet op.  Zijn debuutalbum  VHS uit 2018 was nogal halfslachtig (lees de review op deze site) en ook de eindeloze repeats op VHS Remixed konden niet blijvend bekoren.  Dr. Chrispy stort zich nogmaals vol overgave op elektronische deuntjes en gooit er nu een aantal verrassende samples tegenaan die een nostalgische sfeer zouden moeten oproepen.  Monologen en dub-poetry met een space saus én een eenzame sax (in Afternoon) zullen het wellicht goed doen in de club, lounge of dance halls.  Zoals op VH S Remix werkt Dr. Chris Boshuizen, zoals hij in het echte leven heet, met enkele DJ’s en gerelateerde muzikanten/producers om dit nieuwe album de nodige luister te geven.  En toegegeven, Dr. Chrispy groeit in zijn uitvoeringen.  De synthwave verveelt niet langer en nodigt uit om eens lekker uit de bol te gaan.  De nieuwe tracks ‘Morning’, ‘Afternoon’ en ‘Evening’ worden aangevuld met 4 remixes: een volle EP dus.  DJ’s all over the world, met Transitory valt er weer extra manna uit de lucht om de dansvloer stoned te maken.
 
Marino Serdons 

​Het debuut van de Frans/Chileens band Nova Materia kreeg al heel wat goed feedback in de muziekwereld.  Waarom?  Naast de mooie klassieke titel, brengt het duo muzikaal niks nieuws.  De wijze waarop echter spreekt van grote creativiteit.  Galm, potten en pannengerammel, strak ritme en wat slogans:  eigenlijk op de eighties/new wave gebaseerde dance. Wat flauw ware het niet dat ze hun agressie kwijt kunnen door ook stenen te smijten op ijzeren platen.  Live moet dit zeer ‘aantrekkelijk’ zijn.   Nova Materia brengt op festivals en clubs de dansende massa in trance op een eigenzinnige manier.  Verder verdelen Caroline Chaspoul en Eduardo Henriquez hun aandacht over film/video opdrachten, hun eigen creaties én onlangs nog een samenwerking met Tristan Garcia voor een musical in opdracht van France Culture. Hopelijk overspelen ze hun hand niet.
 
Marino Serdons (3)

​Een gediplomeerde ruimtevaart ingenieur die in zijn vrije tijd/reistijd wat begint te prullen op zijn pc en daar zijn wonderlijke klanken aan elkaar bindt.  Dertien jaren spaarde hij zijn ideeën om nu aan de buitenwereld te tonen dat zijn carrièreswitch gerechtvaardigd is.  Inderdaad, bye bye NASA.  De Australiër Chris Boshuizen stort zich volledig op zijn muzikale evolutie.  VHS is zijn instrumentaal debuut en bliksemt 15 verzamelde composities over het welwillende publiek.  Groot talent ontdek je er nog niet in. De elektronische nummers zitten vol herhalingen, sommige zijn dansbaar, andere horen eerder thuis in een lounge restaurant of zijn bruikbaar voor de filmindustrie.  Chris Boshuizen is dan ook een selfmade man gedreven door zijn hobby en misschien kan hij ons later verrassen wanneer zijn zieleroerselen in woorden worden omgezet.  Enkel ‘Follow The Wild Geese‘ kreeg tekst en zang mee van Marie Jenkins. Niet onaardig.
 
Marino Serdons (2 ½)

Soms stippelt het carrièreverloop  van een muzikant zich interessanter uit dan de muziek ansich.  Die indruk heb ik met de Noor Georg Kajanus.  Geboren in Noorwegen uit een Russische vader en een Finse moeder/sculpturiste, opgegroeid in Parijs.  Verhuisd naar Canada. Gewerkt als Tiffanyglasdesigen. Nadien lid van een Londense folkrock band. En dan begon in 1974 het succesverhaal met de band Sailor.  Met een aantal zeer toegankelijke no-nonsense hits als resultaat.  Na de split ging hij zich toeleggen op elektronische muziek onder de naam NOIR en DATA.  De ontmoeting met Henry Marsh in volle new wave periode was de ideale combinatie voor zijn project Fatima And The Mamlucks.  De groepsnaam werd geïnspireerd door de ‘mamelukken’, middeleeuwse islamistische slaven van Turkse origine.   Interesse gewekt?
Angel Air Records acht de tijd rijp om de 5 songs (de enige composities) terug uit te brengen en er een 4-tal remixes aan toe te voegen in het kader van Razormaid (een dj remix service).  Het dansbare aspect zal hier zeker niet vreemd aan zijn.  De composities van het duo, aangevuld met zangeres Fatima, pompen als ouderwetse synthpop door je lijk.  De Arabische arabesken, verweeft met de eighties new wave beat, moet als balsem in de oren klinken voor hedendaagse dj’s.  Eindelijk nog eens iets origineel uit een muzikaal middelmatige decade.
 
Line-up:
Fatima (Female Lead Vocals & Backing Vocals)
Georg Kajanus (Lead Male Vocals)
Georg Kajanus & Henry Marsh (Keys, Percussion, Acoustic Instruments, Programming)
 
Marino Serdons (3 ½)

​Al sinds 1996 brengt onze landgenoot Dirk Swartenbroeckx albums uit onder het pseudoniem Buscemi, naar één van zijn favoriete acteurs. Zo heeft hij al zeven langspeelplaten, mix albums voor Blue Note en Ministry of Sound, soundtracks voor films en tv-series, en 3 samenwerkingen met het Michel Bisceglia Ensemble afgeleverd. Verder maakte hij remixen op vraag van Melody Gardot, Isabelle Antena, Calexico, Hooverphonic, Isolde Lasoen, Nicola Conte enz. En met Squadra Bossa kan hij zelfs met een hele band geboekt worden. Zijn stijl is een mengeling van bossa, jazz, house, lounge, Braziliaans, Afrobeat, Balkan, drum ’n bass en dub. Moeilijk dus in een vakje te stoppen. Nu is zijn nieuwste album uit, in een samenwerking tussen Les Disques du Crepuscule en Prova Records. Daarop staan 14 tracks, die Dirk zelf componeerde en produceerde, waarvan 6 er geheel instrumentaal zijn. Opener ‘La Maleta’ drijft op een heerlijke dansbare Latin beat, waarna ‘Gotta Keep On’ uitnodigt op de dansvloer. De Italiaans-Belgische zanger Luigi Catalano fluit en zingt daarna de titeltrack in, gevolgd door Peter Lesage, die ‘When the Light Goes Out’ brengt. ‘Skyfall’ heeft niks te maken met de gelijknamige James Bond film, maar is eerder een aangename loungetrack. De Britse zanger Leo Wood is te horen op ‘Stronger’, en verderop op de eerste single ‘Addicted’. ‘Flowers’ gaat eerder de houserichting uit, waarna de Braziliaanse Silvia Ramirez ‘Fim Do Caminho’ brengt. ‘Chop Choy Boogie’ wordt waarschijnlijk gedanst in een Chinees restaurant, gevolgd door Luigi Catalano die terugkeert met ‘Red Lips Gold’. Onze landgenote Lady Cath (alias Cathérine Kools) kan je horen op ‘Words Refine’, waarna de Chileense Yael Meyer de vocalen op ‘Moments in Time’ verzorgt. En ‘Tango Tempura’ sluit af in een onvervalste Buenos Aires atmosfeer. Onbetwistbaar weerom een zeer dansbaar en interessant Buscemi album, waarmee hij de wereld weer zal rondtrekken. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Cotton Gap
2. Sweet Formic
3. Major Galactica
4. Ruins
5. Interspace
6. The Dark Face Of The Sun
7. NGC6705 Conflict
8. Quasi Modo
9. Vlad’s Moon Base

Platenlabel
Naff Rekordz
 
Labelnummer
Naff 012
 
Distributie
Xango Music BNL
 
Promo-agent
Filip De Groote
 
Website Artiest
Glü

“Uit de Brusselse underground scène verschijnt GLU,  een ruwe diamant”  lees ik op hun website.  Drum ’n Base, Triphop, Trance,…alles samen een boeiend dansfestijn dat je aderen doe zwellen.
Gegroeid uit de jazz en hiphopscene besluiten Martin Daniel en Dorian Palos te experimenteren met minimalistische patronen en een overdaad aan elektronica.  Een nieuwe drummer, Martin Mereau, wordt aangezocht en ook Multi-instrumentalist François Gaspard ‘joins’ vervolledigt het quartet.  Een nieuwe sound komt tot stand en III (Three) , hun eerst album na 2 EP’s, is geboren.  En wat een mooi kind!
Live struikelen de heren over de kabels en de synthesizers.  Video-projecties verhogen het visuele en auditieve effect op een dansende massa.  Kosmische en gregoriaanse vocale interventies verrijken het muzikale spectrum.  Baanbrekend werk dat aan je lijf en leden plakt!  Een belevenis.
Terecht krijgen ze ondersteuning van Francophones Bruxelles en Fédération Wallonie-Bruxelles.  Trance-bands durven nogal vervelend en storend overkomen in de huiskamer. Niet zo voor GLü.  De composities bulken van originele vondsten en spelen op verrassing met een mix van stijlen en effecten.
Voor tourdates, visit de website!  Voor de cd: Naff Rekordz!  Een aanrader.
 
Line-up:
Martin Daniel (Fender Rhodes, Korg MS20)
François Gaspard (Synthesizers, FX)
Dorian Palos (Bass, Microkorg)
Martin Mereau (Drums)
 
 
Marino Serdons (4,5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Weg
2. Kwaad Bericht
3. Het Andere Meisje
4. Dansen Op De Korte Golf
5. De Nacht En Zijn Kwaad
6. Zin
7. Mijn Profeet
8. T-Shirt
9. Leef Mij Uit
10. Jouw Masker
11. Stemzucht
12. Smalle Blinde God

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR066 

Distributie
Starman Records

Website Artiest
Aroma Di Amore

Een Nederlandstalig album van Starman Records is een zeldzaamheid. Akkoord, het toplabel heeft reeds Marcel Vanthilts excellente ep uitgebracht, maar doorgaans zijn Engels en Frans de voertaal. Aroma Di Amore is me helaas onbekend, ook al zijn ze sinds 1980 bezig. Grote schaamte maakt zich van mij meester. ‘De Nacht En Zijn Kwaad’ is een fantastische track. Dreigend dreunende beats die doen denken aan het beste van Kavinsky of de Hotline Miami-soundtrack. Drommels dansvloergoed. De tekst is dan weer een beetje vreemd, met een constante herhaling van het grommende ‘Kom! Kom! Kom!’. Dubbelzinnige sekspraat of gepeinigde radeloosheid? Rammstein zou er een vette kluif aan hebben. Genre gewijs wordt er duidelijk vrolijk gewisseld: ‘Leef Mij Uit’ en ‘Stemzucht’ zijn vettige rocknummers, titelnummer ‘Zin’ is een kort en mooi instrumentaaltje, ‘Weg’ schuurt en wringt vierkant en dissonant zoals het beste van T.C. Matic. De fluisterstem in ‘Smalle Blinde God’ doet me denken aan ‘Het Lied van de Zee’ van Raymond van het Groenewoud, en zou dus perfect op diens album ‘Ik Ben God Niet’ hebben gepast. ‘Zin’ van Aroma di Amore doet op geen enkel moment vermoeden dat de groepsleden al 36 jaar bezig zijn. Nergens klinkt verveling of herhaling. Aanrader!

Julian De Backer (4)