Category: Prog Rock

Rob Gould and friends play…Nursery Crime

20/7/2023

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Musical Box
For Absent Friends
The Return Of The Giant Hogweed
Seven Stones
Harold The Barrel
Harlequin
The Fountain Of Salmacis

Bonus Tracks:

Twilight Alehouse
Happy The Man

Website Artiest:
Fruits de Mer Records

Gewaagd om één van de meest iconische albums van Genesis te willen spelen. Multi-instrumentalist Rob Gould bewees vorig jaar met de bewerking van het album Pawn Hearts (VDGG) dat hij alle skills heeft om een luisterwaardige plaat af te leveren.
Een bewerking van Nursery Crime lag echter niet voor de hand wegens de immense expressie die reeds vervat zit in de songs. Het inschakelen van enkele ‘mates’ zoals Pete Carlyle en Luiz Garcia zorgde voor een stroomversnelling.
Het album start met ‘The Musical Box’, het meest legendarische nummer dat voor de volgende prog generaties een leidraad werd. Het zal dan ook niet verbazen dat Rob Gould er bijna een exacte kopie van het origineel maakte. Ook de volgende songs wijken weinig af van de oorspronkelijke arrangementen. De zang van Peter Gabriel imiteren bleek ofwel te moeilijk ofwel de enige uitweg om een eigen interpretatie toe te voegen. De zang van Jay Tausig is iets geprononceerder en laat PG zelfs even vergeten.
Meer afwijkende songs zoals ‘Harlequin’ en ‘Seven Stones’ kan je schrijven op het conto van Icarus Peel. Een getalenteerde gitarist die zijn sporen talloze malen verdiende met psychedelische tunes doch misschien iets te vrijpostig in de zang- en gitaarpartij rommelde. Of was dat een gezamenlijke beslissing?
Wel heel geslaagd de vervanging van Peter Gabriel in ‘Absent Friends’ door de vrouwelijke voice van Kimberly Bass, ironisch genoeg met wat moeilijkheden in de lage tonen bij de start.
Als bonus tracks werd gekozen voor de b-side van de single ‘I Know What I Like’ : Twilight Alehouse. En eerlijk is eerlijk: een sterkere versie dan die uit 1973.
Tweede bonus track, Happy The Man uit 1972, gaat dan weer echter de mist in. Nu ja, niet alles kan even sterk gecovered worden. Of is het die mist die een song boeiend maakt?
Rob Gould heeft met Nursery Crime een schitterende plaat afgeleverd die absoluut het beluisteren waard is. Met dank aan Fruits de Mer Records om dit uit te brengen op cd én vinyl 24 juli ’23. Snel zijn!

Marino Serdons

Reinventing the album ‘Nursery Crime’ from Genesis is a real challenge. Rob Gould and friends however manages to arouse our curiosity with some unexpected twists on this iconic album.

0 Opmerkingen

Various Artists: Wind of Change. Progressive Sounds Of 1973

5/12/2022

0 Opmerkingen

Details Album

Tracks
Disc One
1 Slow Yourself Down – Camel
2 Decadence – Kevin Ayers
3 Jerusalem – Emerson, Lake & Palmer
4 Check Out – Family
5 Evening Blue – Traffic
6 River Of Life – Pfm
7 In Old England Town (Boogie No. 2) – Electric Light Orchestra
8 Memory Laine Hugh / Headloss – Caravan
9 Ejection (Single Version) – Robert Calvert
10 Back Into The Future – Man
11 Drowning Man – Greenslade
12 The Void – Darryl Way’s Wolf
13 Wind Of Change – Badger
14 Classical Gas – Beggars Opera

Disc Two
1 Untitled No. 1 – John Lees
2 Father Of Day, Father Of Night – Manfred Mann’s Earthband
3 Song – Jonesy
4 Hurricane Man / Rock N’ Roller – Edgar Broughton Band
5 Hard Time – Rare Bird
6 Good Day – Nektar
7 Parents – Budgie
8 Orgone Accumulator – Hawkwind
9 Street Urchin – Pink Fairies
10 Wheel Of Fortune – Badger
11 Dreams By The Sea – John Martyn
12 Armin – Curved Air

Disc Three
1 Time Captives – Arthur Brown’s Kingdom Come
2 Terminal Eyes (Single Version) – Al Stewart
3 L’auberge Du Sanglier / A Hunting We Shall Go / Pengola / Backwards / A Hunting We Shall Go (Reprise) – Caravan
4 Flying Teapot – Gong
5 Fool’s Gold – Hemlock
6 Metamorphosis – Curved Air
7 Photos Of Ghosts – Pfm
8 Never Let Go – Camel
9 Grand Hotel – Procol Harum
10 Still – Pete Sinfield
11 Never Let Go – Camel
12 Starship Trooper (Live) – Yes

Disc Four
1 Move It (Single Version) – Stray
2 The Furthest Point – Spirogyra
3 Spirit Of Joy – Arthur Brown’s Kingdom Come
4 Nostradamus – Al Stewart
5 Silver Song (1973 Single Version) – Anthony Phillips
6 It Has To Be – Help Yourself
7 The Night People – Pete Sinfield
8 Upon Tomorrow – Tempest
9 Shouting In A Bucket Blues – Kevin Ayers
10 Bedside Manners Are Extra – Greenslade
11 Ashes Are Burning – Renaissance

Er valt natuurlijk iets voor te zeggen dat de undergroundmuziek met hippie-achtergrond het in 1973 definitief moest afleggen tegen de niet te stuiten golf van ‘progressieve’ muziek – althans in het Verenigd Koninkrijk. Anderzijds, vind ik een evolutie vastpinnen op een jaartal simpel, ook omdat ‘progressief’ een onwaarschijnlijke reeks invloeden en uitingen behelst. En dat blijkt meteen als je een blik werpt op het vijftigtal nummers dat Cherry Red over vier cds verdeelde. Nemen we gewoon de eerste schijf: die opent met een moeilijk stuk van Camel, gevolgd door de poëtische zegging van Kevin Ayers, met daarna de orgeldraaiers van ELP, de superrasp van Family, de clever verpakte pop door Electric Light Orchestra en de experimentele expressie van de Italiaanse groep PFM. Stuk voor stuk knap, stuk voor stuk verschillend van achtergrond en beïnvloeding: folk, rock, blues, maar veel jazz en klassiek. “Pop” werd “rock” en “rock” kreeg een nieuwe, zelfs ernstige dimensie.
Maar goed, bekijk eens de inhoudsopgave hiernaast. Dan merk je vast al die invloeden, met een mix van bekende artiesten (Caravan, Man, Traffic, Curved Air) tot invloedrijke maar minder succesrijke groepen (Nektar, Badger, Spirogyra) en nobele onbekenden die het ontdekken waard zijn (Darryl Way’s Wolf, John Lees), ja, zelfs namen die je hier absoluut niet zou verwachten maar terecht een plek kregen – de onvolprezen Al Stewart, bijvoorbeeld!
Alle opnames werden re-mastered en Cherry Red zorgde voor een mooi inlegboekje. Radio 68 draait een selectie op woensdag 07 december van 12 tot 24 uur

Eddy Bonte

According to Cherry Red, 1973 is the year when hippie-related Underground music was slowly but surely replaced by ‘progressive’ sounds – at least in the UK. Well, a calendar doesn’t really matter, the success of ‘progressive’ music in the UK is a fact, as is its wide range of influences and modes of expression: rock, folk and blues, of course, but especially jazz and classical. Roundabout 50 tracks on 4 CDs are here to prove the point as you will come across all these influences by famous bands (Yes, Caravan, Manfred Mann), the less lucky but still influential and often very creative ones (Nektar!!) and, naturally, those that never really made it commercially speaking, such as John Lees or Spirogyra. I frowned my brows when I saw Al Stewart’s name, but I must admit he’s in the right room. The enit
As usual, Cherry Red presents re-mastered tracks only and provides a nice booklet.
Radio 68 plays choice tracks on Wednesday 07 December from 12 noon till 12 midnight CET.

0 Opmerkingen

HFMC: We Are The Truth

9/2/2022

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

To Those Who Rule The World (7:29)
Other Eyes (12:55)
Rise Up (4:47)
The Constant Search For Bravery (8:59)
Yoko ( 6:36)
We Are The Truth (6:45)
Shaken And Stirred (7:13)
Every Second Counts (3:55)
A Spiritual Change (10:53)

Website Artiest:
HFMC

Eerlijkheidshalve moet ik als progfan toegeven mij HFMC niet te herinneren. Nochtans is We Are The Truth reeds hun vijfde album? Hasse Fröberg Musical Companion, genoemd naar de zanger en bezieler uit Zweden, speelt de pannen van het dak met melodische en soulvolle progrock. En toen wist ik het weer. Hasse Fröberg scoorde einde van vorige eeuw met The Flower Kings, toen met vriend/oprichter Roine Stolt, symfonische progrock met wat jazzy invloeden. HFMC gaat nog sterker de progtoer op. Want in 2019 brachten ze Parallel Life uit, dat echter wat magertjes uitviel. Lange rijkelijk gelaagde songs, klassiek opgebouwd met veel tempowisselingen en doorspekt met gitaar- en keyboardsolo’s. Het album duurt 1u10’, en draagt elementen in zich van alle progbands uit het verleden: Yes, Genesis, ELP,…
Opener ‘To Those Who Rule The World’ geeft een exact beeld van de band. Ook akoestische intro’s kenmerken het genre .’The constant Search For Bravery’ of ‘We Are The Truth’ zou zo uit de compositiestal van Genesis of Steve Hackett kunnen komen. Alleen de zanglijnen zien niet zo sterk. Met ‘Yoko’ situeert de band zich meer naar de progressieve hardrock. En de pedal steel in ‘Shaken and Stirred’ is heel verrassend, met zelfs voor bassist Sampio Axelsson (nieuwe aanwinst) wat solo ruimte. Rustig en traag voert ‘Every Second Counts’ je naar de uitgang…tijd voor een lang uitgesponnen ‘A Spiritual Change’ met heel wat (overbodige) maten. Jammer.
HFMC met Hasse Fröberg evolueert positief met avontuurlijk opgebouwde songs die het ontdekken waard zijn. Uit op Glasville Records en verkrijgbaar bij DMW (Dutch Music Works).

Line-up:
Hasse Fröberg (Lead Vocals, Electric & acoustic Guitars)
Kjell Harraldsson (Keyboards, Piano, Organ)
Anton Lindsjö (Lead Guitar)
Sampio Axelsson (Bass Guitar, Pedal Steel)
Ola Strandberg (Drums, Acoustic Guitars)

Marino Serdons

A highlight in the career of founder Hasse Fröberg. HFMC grows in every album with melodic soulful progsongs

0 Opmerkingen

Marco Mattei: Out Of Control

23/12/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Would I Be Me
Picture In A Frame
More Intense
I’ll Be Born
Lullaby For You
Anymore
Tomorrow
Void
On Your Side
After Tomorrow
Hidden Gems
Gone

Website Artiest:
Marco Mattei

Italianen en Britten verhouden zich op muzikaal vlak als geliefden. Al in de jaren 60/70 van vorige eeuw zocht de Britse progrock scène het zonnige Italië op en verspreidde haar virus. Samenwerkingen zagen veelvuldig het licht. Ondertussen verhuisden veel muzikanten naar de USA. Zo ook de Italiaanse songwriter/gitarist Marco Mattei. Tijdens de vele omzwervingen kwam hij in contact met grootheden als bassist Tony Levin en drummer Pat Mastelotto (King Crimson). Een debuutalbum houdt echter altijd wat spanning in: progressieve rock is een kunst op zich met vele facetten. Met Out Of Control bewijst Marco Mattei dat hij het genre ondertussen (vroeger lid van progband DeBlaise) wel in zijn genen heeft opgeslagen. Toch is dit album een mix van folk, dreampop en progrock. Het meest opvallend is de invloed van early-Peter Gabriel in songs als ‘More Intense’ en ‘On Your Side’, gezongen door Dave Bond. Ook met ‘I’ll Be Born’ grijpt hij terug naar het sixties verleden waarbij folk en psychedelica het goed met mekaar konden vinden en een whistle nog als sexy werd ervaren.
Rocken doet het eindelijk in ‘Anymore’ waarbij de song mooi gespijsd wordt met gitaren en programmering door Marco himself. Zang laat hij telkenmale over aan betere stem geschoolden.
Nog knapper zijn de instrumentalen: ‘Tomorrow’, ‘After Tomorrow’, ‘Hidden Gems’ en ‘Gone’. Marco bepotelt zijn gitaar met ultieme flexibiliteit, eigen aan zijn jeugdliefde voor jazz gitaar waarbij creativiteit geen grenzen kent. Of wat denk je van het akoestische ‘After Tomorrow’ op bouzouki. Effecten, samples, Loops, programmering, …het komt allemaal uit het brein van Marco Mattei. Op ‘Hidden Gems’ geslaagd aangevuld met slagwerk van Jerry Marotta (Peter Gabriel). Het album sluit af met een spreekwoordelijk ‘Gone’ met een virtuoze solo op elektrische gitaar. Zoals dikwijls bij een debuut wordt het nu uitkijken naar een opvolger die de verwachtingen van consistentie kunnen inlossen.

Line-up:
Marco Mattei (Guitars, Programming,..)

Guests:
Dave Bond, Felix Brandt, Matthew Brown, Barak Seguin, Richard Farrell (Vocals)
Tony Levin (Bass)
Jerry Marotta, Pat Mastelotto, Clive Deamer, Matt Crain , Gianni Pierannunzio , Chad Wackerman (Drums)

Marino Serdons

Marco Mattei plays wonderful guitar in all his possibilities. The support of his famous friends wasn’t necessary to succeed on Out Of Control. The opposite: he has everything under control.

0 Opmerkingen

City Weezle: N°2

9/10/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Captain Introspective
The Underground in Europe
Maestro Mafioso
Crimson Jig
She’s A Stomper
Even Weezles Get The Blues
Eskimo Pie
Cluedo

Website Artiest:
City Weezle

Mixed feelings treden op bij het nieuwe album van de band City Weezle. Jaren heeft de Ier Simon Fleury met de andere bandleden gewerkt om het album N°2, vermoedelijk verwijzend naar de tweede en nieuwe samenstelling van de groep, in een aanstekelijke vorm aan elkaar te rijgen. De bizarre funky sungs zijn het resultaat van een groepje ongeregelde topmuzikanten uit Japan, Duitsland, Frankijk en de Ierse bandleader. Dat ze een voorliefde hebben voor het werk van Frank Zappa staat buiten kijf. Zelf refereer ik nog liever naar de trukendoos van Gong’s Daevid Allen, hier onderbouwd met metal, musical en barok. Wow, wat moet dat voorstellen? Meeslepende groovy ritmes met knotsgekke zanglijnen en a-typische texturen. Rock fusion zoals je nog zelden kan horen, laat staan live meemaken. De mix aan stijlen, de massale ritme en –stemwisselingen (eigen ook aan progrock), sleuren je mee in een swingend genot … doch vergen ook heel wat energie om die rijkelijke gelaagdheid te verwerken. Vandaar de gemengde gevoelens. Eerst gaat je aandacht naar de vocal artist Simon Fleury (en de harmoniën die ook Zappa hanteerde met zijn Mothers). Na verloop van tijd echter begint het prachtige slagwerk van de Japanner Ai Uchida op te vallen, in twee weken geschreven en opgenomen in een Ierse cottage. Bewondering ook voor “Wunderkind” , de Duitser Axel Steinbiss, op piano en keys met luisterrijk spel (o.a. in ‘Eskimo Pie’). Afsluiter ‘Cluedo’ is zelfs met 13:13 minuten een boeiend meesterwerk.
De fusion die City Weezle hier durft presenteren klinkt vertrouwd en experimenteel tegelijkertijd.
Wie van uitdagingen houdt zit op de 1ste plaats met N°2. Have fun!

Line-up:
Simon Fleury aka The Vocal King (Vocals, Guitars, Banjo, Baby Screams)
Kengo Moichizuki aka “Bass Samurai” (Bass)
Ai Uchida aka “Drum Ninja” (Drums)
Axel Steinbiss aka “Wunderkind” (Keyboards, Piano)
Pierre Schmidt (Guitar)

Marino Serdons

The fusion that City Weezle dares to present on N°2 sounds familiar and experimental at the same time. So if you are open for a challenge (and if you are a Zappa addict)...have fun!

0 Opmerkingen

Fruits de Mer Records: New Releases October ‘21

30/9/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Insektlife Cycle: EP ‘Superstrung!’

Old Year’s Eve
Superstrung!
Sol Velvet
Recline

Rob Gould: Pawn Hearts

Lemmings (including Cog)
Man Erg
A Plague Of Lighthouse Keepers

Website Artiest:
Rob Gould
The Insektlife Cycle
Fruit de Mer Records

Ondanks de natuurrampen op de Filippijnen slaagt The Insektlife Cycle uit Manila erin te overleven en schitterende instrumentale psych en acid blues albums af te leveren. Volgende maand verschijnt bij het Welshe Fruits de Mer Records een speciale uitgave van de nieuwe EP ‘Superstrung!’: op lathe-cut 8”(+cd) en gekleurde cassette tape. Een collector’s item in spé. Vier nummers die het verleden van dit trio met de heavy metal band Hateure & Barabbas niet verdoezelen. Gitaristen Ronnel Vivo en Jay Jumawan vingeren tot yelling en weeping terwijl drummer Nal Vivo zich te pletter slaat op de vellen. En dat alles gesausd met jazzrock en psychedelische invloeden. Knap werk!
Elke muziekkenner herinnert zich nog wel het album Pawn Hearts van Van Der Graaf Generator. Drie songs die constant meanderen tussen soft en hysterische passages. Composer/keyboard player Rob Gould herwerkte dit iconische album, of beter gezegd, probeerde er een eigen invulling aan te geven. Het resultaat is verbluffend en teleurstellend tegelijkertijd. Enerzijds weet Rob Gould dat hij niet teveel kan en mag prutsen aan het origineel, anderzijds wil hij toch zijn eigen skills erin leggen. Dat lukt hem slechts gedeeltelijk. Over het algemeen blijft hij zeer trouw, doch gaat hij de mist in bij verschillende spectaculaire overgangen. En dat niet alleen muzikaal, ook vocaal kan hij Peter Hammill’s bereik niet evenaren. Neemt niet weg dat deze coverversie best genietbaar is. Uitzonderlijk alleen verkrijgbaar op cd bij de betere platenboer.

Marino Serdons

Two new releases on Fruits de Mer Records in October ’21: a great cover version of VDGG’s Pawn Hearts by composer/keyboard player Rob Gould. And a spectacular EP ‘Superstrung!’ from the band The Insektlife Cycle with heavy psych and progressive rock.

0 Opmerkingen

Chain Reaktor: Homesick

26/8/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Day That Never Came
Lonely City
Enjoy Your Life
The Lying King
Homesick
Stop Yelling
A Thousand Diamonds

Website Artiest:
Chain Reaktor

Gezien het mooie belegen progressieve parcours van toetsenist Erik Laan in Silhouette en de vernieuwing van zonen Arjan (drums) en Bart (zang, gitaar) in Skylake waren de verwachtingen hooggespannen bij de release van hun eerste album Homesick onder de groepsnaam Chain Reaktor. De 10 minuten opener ‘The Day That Never Came’ bevestigt de kwaliteit van de familie Laan aangevuld met bassist Mark op ten Berg. Jammer dat de vocals (van pa) slechts een gemiddelde scoren qua niveau. Een element dat niet kan opgevangen worden door zoon Bart, zuiverder doch in het zelfde register. Zoals je kan zien in onderstaande video wordt ‘Lonely City’ mooi ingeleid met dwarsfluit. Bij ‘The Lying King’ zoekt het viertal de verrassing op met een kortstondige metalswitch, gedeeltelijk om zeep geholpen door de te éénzijdige backing vocals. Toch blijft het één van de betere songs met dank aan de viool- en gitaarsolo. Titletrack ‘Homesick’ start als een folktraditional met viool en piano, traag en hoog kwalitatief gezongen . Na enkele minuten klinkt een melancholische saxpartij die het heavier gedeelte van de song aankondigt met soundscape, gitaar- en slagwerk in crescendo: een schitterende wending naar onze beleving. Nog meer respect bij ‘Stop Yelling’ , zeker naar het einde met de oerkreten, de agressieve gitaar en het originele contrast dat volgt met zachte fluit en akoestische gitaar. In ‘A Thousand Diamonds’ mag gastvioliste Sophie Zaaijer nog even de juiste snaar aanstrijken. Het zijn zulke variaties die van progressieve rock een art maken. Compositorisch weten de heren dus wel wat ze doen, nu nog wat meer originaliteit aanspreken in de vocals!
Uit op Freya Records en weldra ook verkrijgbaar op vinyl. Worth It!

Line-up:
Arjan Laan (Drums, Percussion)
Bart Laan (Lead & Backing Vocals, Guitars, Flute)
Erik Laan (Lead & Backing Vocals, Keyboards, Bass Pedals)
Mark op ten Berg (Bass Guitar)

Marino Serdons

This family debut Homesick saw the light in a necessary lockdown, a medecin against the rat race in our society. To discover by playing it several times.

0 Opmerkingen

Mick Paul: Parallel Lives

22/8/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Your Days
Light Of Silence
No Horizon
Parallel Lives
Beneath The Gate
Uncharted Course
One Way Converstion
Cypher
Swallows
Comfort Zone
Frozen Perspective
Name On You
Consigned to Reality
Morning Skyline

Website Artiest:
Mick Paul

Toen het debuutalbum van bassist Mick Paul, altijd in de schaduw van David Cross (Band), werd aangekondigd, was er – onterecht - wat scepticisme in de progwereld….Parallel Lives refereert naar de wijze waarop (facetten van) levenslopen zich kunnen herhalen van generatie op generatie. Als componist bassist bedeelt Mick zich natuurlijk rijkelijk in de composities, met keyboard player Sheila Maloney in een hoofdrol voor het invullen van de gestoffeerde songs.
Opvallend is ook hoe Jinian Wilde’s vocals in symbiose gaan met de uitgezette muzieklijnen. Samen met drummer Craig Blundell voelen ze elkaar perfect aan in de David Cross Band en dus ook in dit soloproject. Wat duidelijk merkbaar is in een jazzy ‘Light Of Silence’ met sublieme harmoniezang en de soundscapes van Sheila. Of in ‘No Horizon’ met David Cross éénmalig op viool . Mick Paul zit voldoende jaren in het Engelse progmilieu om ook David Jackson van Van Der Graaf Generator te strikken om ‘Swallows’ op te luisteren met dwarsfluit, ipv zijn gebruikelijke sax. ‘Beneath The Gate’ draagt zelfs iets mysterieus in zich door de uitgesproken bass en de ruimtelijke sounds. Ook de dreigende piano intro van ‘Comfort Zone’ lijkt uiteindelijk een ‘waarschuwing’ te zijn. ‘Frozen Perspective’ stijgt naar hogere synth/space regionen. Heavier bass en guitar (van Paul Clark) in ‘Name On You’. Paul Clark ‘Clarky’ is Londenaar, lead gitarist bij David Cross, en mag dit mooie album afsluiten in het jazzprog ‘Morning Skyline’, waarin ook Sheila eventjes de sfeer durft bepalen en Mick een laatste keer virtuoos op zijn bassnaren tokkelt.
Er staan 14 songs op Parallel Lives waarbij je constant het gevoel hebt naar schoonheid te luisteren, iets bekend uit vroegere progbands en toch heel verfrissend én verrassend nieuw.
Ondertussen onderging het album al vier luisterbeurten en stijgt het respect voor de gevarieerdheid én eenheid, doch vooral ook voor de bescheiden virtuositeit van de 10 muzikanten die meewerkten aan Parallel Lives. Uitzonderlijk mooi !!

Line-up:
Mick Paul (Bass, Guitar, Vocals on track 4)
Sheila Maloney (Piano, Keyboards, Synths)
Steve Roberts, Craig Blundell (Drums)
Jinian Wilde (Vocals)
David Cross (Violin on track 3)
David Jackson (Flutes & Whistles on track 9)
Paul Clark (Guitar on track 12 & 14)
Dennis Mahon (Vocals on track12)
Geoff Winkworth (Guitar on track 6)

Marino Serdons

One of the most beautiful prog albums of the year. Cohesion in creativity with a constant feeling of listening to beauty. Exceptional!

0 Opmerkingen

Laura Meade: The Most Dangerous Woman In America

13/8/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

On The Shores Of The Seine
Leaving
Burned At The Stake
Iconoclast
End Of The Road In Hollywood
Doesn’t Change A Thing
The Most Dangerous Woman In America
The Shape Of Shock
Forgive Me
Tell Me, Love

Website Artiest:
Laura Meade

De New Yorkse Laura Meade, leadzanger van de progrock band IZZ, passeerde als eens de revue met het solo album Remedium uit 2018. Toen al erg bejubeld, overtreft ze nu elke verwachting. Samen met husband John Galgano en veel elektronica (in drums en keyboards) vertelt ze het verhaal van een vrouw (zijzelf?) ‘in the picture’. Zoals steeds speelt ze met de vocals als een nachtegaal, loepzuiver en virtuoos. Inhoudelijke introspectie met een elektronisch ritme en samples van Franse gesprekken in Parijs. Wanneer de songs starten met piano en haar zoete stem, zoals in ‘Iconoclast’ en ‘Doesn’t Change A Thing, voel je een betrokkenheid die zich muzikaal ontplooit als een geschenk uit de hemel. Ook in de title track ‘The Most Dangerous Woman In America’ hoor je een Franstalige sample op de achtergrond. De progsong surft op een scala van keyboards, synth waves, ritmische baspartij, veel ritmewisselingen en gemixte vocals. De 8 minuten lange song eindigt in ultieme schoonheid en hypothekeert hiermee opvolger ‘The Shape Of Shock’ . Elektronica krijgt een ruimer deel van de compositie toegemeten wat leidt tot een intrigerend ‘Forgive Me’: ritmeversnellingen, opzwepende strings arrangementen in een heerlijk contrast van rustige passages, kortom: sublieme creativiteit. ‘Tell Me, Love’ start heel bedeesd met Laura’s vocals en piano. Om even later uit te barsten met synth keys en de dwingende existentiële vraag ‘What Should We Do? Give In or Stand Fast?’. Ook al noemt Laura Meade niemand bij naam, en gaat het deels ook over haar ervaringen en indrukken, het is vooral een eerbetoon aan al die verguisde vrouwen die iets betekend hebben in onze maatschappij.
Het hele album is als concept opgevat en heeft mij gewoon overweldigd. Niet oordelen, laat je gewoon onderdompelen en geniet!

Line-up:
Laura Meade (Vocals, Keyboards)
John Galgano (Bass Guitar, Keyboards, Electric Guitar)
Brian Coralian (V-Drums, Electronic Drums, Percussion)
Tom Galgano (Keyboards)

Marino Serdons

Once again an impressive innovative album. Strongly recommended!

0 Opmerkingen

Between The Jars: What’s To Come

4/8/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Swarm
All In Me
Untethered
The Volume Rat
Passing Through
Collision
All In Me (Reprise)

Website Artiest:
Between The Jars

Ook wij vragen ons af wat er nog kan volgen wanneer je tweede album zo sterk is als het debuut. De vijf uit Utrecht scoorden vorig jaar met hun eerste album ‘Oh….What A Time To Be Alive’. Een serie knappe afwisselende rocksongs met theatrale en psychedelische invloeden, artrock durven wij dat noemen. Ook hun nieuwe plaat ‘What’s To Come’ begint oersterk met het psychedelische ‘The Swarm ‘. Een compositie met vocaal spel (veel drops) dat je zou kunnen toeschrijven aan de legendarische band Gentle Giant. Maar neen, dit hoogstandje komt uit Nederland. Ook in ‘All In Me’ wordt veel aandacht besteed aan Florian Albronda’s zang met een melodielijn die zeemzoet brainwasht. In het zweverige ‘Untethered’ (= ongebonden) bindt Florian zijn lage en (lange) hoge vocalen in perfectie, mooi begeleid op toetsen door de nieuwe vrouwelijke kracht Marleen Cuijpers en een vettige (Gibson?) gitaarsolo naar het pathetische einde. In ‘The Volume Rat’ komt even een retro feeling boven, aangewakkerd door het ‘Hammond’ orgel. En dan volgt de als single uitgebrachte song ‘Passing Through’: rechtlijnige headbanger, opzwepend en hitgevoelig refrein. Laat je niet misleiden, Between The Jars is een hedendaagse prog/artrock band: psychedelische toetsen en wahwah pedalen, ritmewisselingen en zelfs een enkele space intermezzo. Ze zijn dus niet vies van uitdagingen en evolutie. Het album eindigt namelijk met een 8 minuten durende reprise van ‘All In Me’: trager in opbouw, contrastrijker en veeleisender dan de 4-minuten durende versie….een intrigerend progressief groepsgebeuren waarbij Led Zeppelin en Robert Plant even door mijn geest werden gepompt.
Between The Jars bestempelt ‘What’s To Come’ als een studentikoos ‘sophomore’ album. Té bescheiden mannen . Niet alleen de uitstekende opname en een sublieme mastering, doch vooral de vijf bandleden klinken zeer professioneel. De muzikale introspecties smeken om de repeat button in te drukken. Sterk aanbevolen album en verkrijgbaar via hun website.

Line-up:
Florian Albronda (Zang, gitaar)
Max Mulhuyzen (Drums, percussie)
Chris Fonteijn (Gitaar)
Marleen Cuijpers (Toetsen)
Maarten van den Ende (Bass)

Marino Serdons

A damn good second album from the Dutch psychedelic progband Between The Jars. Vocal delights, interesting melodies and artistic compositions. Strongly recommended!

0 Opmerkingen

Derev: Leap Of Faith EP

30/7/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tunnel Vision
Turab
Futile
Delayed
Slipping Down Again
Ghost Of Guilt

Website Artiest:
Derev

Hooggespannen verwachtingen bij Leap of Faith, de debuut EP van het Canadese prog-metal gezelschap Derev met Italiaans/Armeens/Syrische roots. Ondanks het rijke culturele DNA van gitarist Armando Bablanian en drummer Michel Karakach blijven de 5 songs echter steken in middelmatigheid. De blend van energieke metal en atmosferische rustpunten leunt te sterk op Westerse invloeden en te weinig op hun Oosterse/Arabische roots. In ‘Futile’ hoor je wel het Arabische tromgeroffel van Michel, doch de vocals van Adel Saflou is eigen aan rockzangers. Niet verwonderlijk want deze laatste heeft zijn sporen al verdiend bij de Nederlandse progband Perfect Storm. ‘Slipping Down Again’ glijdt uit over classic prog, weliswaar met een mooie gitaarsolo. De integratie van het schrijversduo Armando en Michel is dus al veel verder gevorderd dan ze zelf vermoeden. Beide hebben een universitair diploma in Canada en proberen daarnaast zich ook muzikaal te bewijzen. De songs ontstaan vanuit instrumentaal geëxperimenteer met ritmes en melodieën waarop naderhand tekst wordt geplaatst. Een nefaste werkwijze voor cohesie in de song zelf. Anderzijds geeft Leap Of Faith wel een zeker potentieel aan, dat echter nu verder moet uitgediept worden. Bewijs daarvan vind je in het slotnummer ‘Ghost Of Guilt’ dat wel alle beloofde elementen in zich heeft, zelfs wat Arabische invloeden op gitaar én een knappe bass van Liam Horrigan. Succes alvast gewenst, het vertrouwen is er!

Line-up:
Armando Bablanian (Guitar)
Michel Karakach (Drums)
Liam Horrigan (Bass)

Guest: Adel Saflou (Vocals)

Marino Serdons

The first EP from the Canadian band DEREV. You can hear the potential of both writers, so the listener can have faith in future work.

0 Opmerkingen

Omega: Working

20/7/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Nasca (1:24)
Love Games (4:14)
Inside Outside (3:22)
Laughing On The Inside (3:25)
Working (3:57)
Intermezzo (2:04)
Rocket (3:22)
Hostage I (0:58)
Something's Goin' On (3:35)
Thinkin' Of You (3:43)
Machines (3:55)
So (4:56)
Hostage II (0:58)

Website Artiest:
Sireena Records

Omega was de meest succesvolle Hongaarse rockband, opgericht in 1962 met zeker 20 albums op haar palmares, meestal in het Hongaars gezongen. In de jaren zeventig waren het vooral Italiaanse bands (zoals PFM, Le Orme) die een Engelstalige versie maakten om internationaal te scoren. Hongaars(talig)e folk werd in het Westen nog aanvaard, rock daarentegen moest Engelstalig zijn. Het album ‘Working’ dateert van 1981 en is de Engelstalige versie van het Hongaarse origineel ‘Az Arc’. Toen tussen de spleten van de houten vinylbakken verdwenen, nu 40 jaar later terug opgepikt door het Duitse Sireena Records en in een mooie geremasterde cd omgetoverd. Vergeet ook niet dat Hongarije nog achter het Ijzeren Gordijn lag in die tijd, en het allemaal niet zo simpel was om de groep naar Frankfurt te krijgen voor de opnames.
Muzikaal fluctueert de sound tussen classic rock, pop en prog, aangevuld met synths uit de Duitse krautrock. Invloeden kwamen uit de sixtiespop, de spacerock, de hardrock. Denk aan een mix van ELO, Scorpions en Eloy.De Hongaren verstonden echter de kunst om een eigen rock ’n roll pad uit te tekenen dat toen als zeer origineel werd bestempeld. Origineel vertaalde zich echter niet in verkoop en veel fans lieten het afweten. Sommige songs verdienen echter aandacht. ‘Nasca’ is een space prelude, een moodie opwarmertje voor het up-tempo ‘Love Games’ (naar Meat Loaf geluisterd?) en de r’n roll in ‘Inside Outside’. Het mooie atmosferische ‘Laughing On The Inside’ (5:18) is misschien wel de knapste progsong op ‘Working’. Vooral het hitgevoelige ‘Rocket’ met repitieve tekst en stuwende drive blijft hangen. Een unieke kans om een vergeten Hongaarse band op te waarderen.

Line-up:
János Kóbor (vocals)
György Molnár (guitar)
László Benkö ( keyboards)
Tamás Mihály (bass)
Ferenc Debreceni (drums, percussion)

Marino Serdons

Time to give the Hungarian band Omega credit. Some say its a masterpiece op progrock. Working is for sure worth listening. The blend of pop, rock, space and prog didn’t really work in the West, but was very important for Hungary.

0 Opmerkingen

Giant Sky: Giant Sky

17/7/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Further We Go The Deeper It Gets (pt1-6)
Broken Stone
Interlude (I Don’t Know What You Think Of Me But It’s Wrong)
No Cancelling This
Out Of Swords
The Further We Go The Deeper It Gets (pt 7)
Breaking Patterns

Website Artiest:
Giant Sky

Schitterend synth-prog album van de Noor Erlend Aastad Viken (Eav). Als songwriter van de post-underground band Soup liet hij zich al opmerken en vergeleken met Steven Wilson. Op dit debuut onder de naam Giant Sky mengt hij space, rock, pop en shoegaze tot een aantrekkelijke progsound.
Vooral de lange openings track ‘The Further We Go The Deeper It Gets’ (12’’) imponeert door de psychedelische soundscape en de vrouwelijke vocals. ‘Broken Stone’ begint heel rustig zoals ook Peter Gabriel dat bij Genesis dat voordeed een halve eeuw geleden. Een heel sferische ballad gezongen door Eav himself, met een engelenkoortje op de achtergrond, van akoestisch naar elektrisch gitaarwerk met aansluitend een viola partij, wat xylofoon en andere percussie. Om nadien afbreuk doend te eindigen in een fade in/out van elektronica noise. En inderdaad bij ‘Interlude’ vragen wij ons af wat we van hem moeten denken. Want de invloed van folk – zeemzoete vocals en akoestische gitaar – wordt groter naargelang het album vordert. ‘Out Of Swords’ wiegt op dat ambient folk elan. Invloeden van Nick Drake, Brian Eno en zelfs Syd Barrett en Tame Impala laten hun sporen na. Slotsong ‘Breaking Patterns’ doorbreekt het psych/folk patroon in een seventies progrock stijl (dwarsfluit, hoge vocalen, ritmevariaties, …) Luister vooral zelf en je laat je meevoeren op de hemelse toonladders van Giant Sky. Het album verscheen bij Glasville Records, enkel op cd of download en online verkrijgbaar bij Dutch Music Works.

Line-up:
Espen Berge (Drums)
Ivan Ushakov (Flutes)
Liv Brox (Viola)
Vegard Lien Bjerkan (Church Organ)
Sturla Fagerli Larsen (backing vocals, various percussion)
Myrtoula Roe, Marino Skanche, Charlotte Stav (Vocals)
Erlend Aastad Viken (Vocals, Various Instruments)

Marino Serdons

Wonderful prog album from Norwegian Soup-songwriter Erlend Aastad Viken. Atmospheric songs that flirt with psych, folk, ambient and spacerock. Recommended!

0 Opmerkingen

Perfect Storm: No Air

8/4/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Strength (8:18)
The Search (6:55)
Sun For Life (8:08)
Hope (7:41)
No Air (6:55)
Mind’s Eye (6:15)
How It Ends (9:34)

Website Artiest:
Perfect Storm

Melodische prog vanuit Groningen door een ‘sextet’ dat haar harmonieën kent. En dat de lead vocals hoofdzakelijk van de Syrische vluchteling Adel Saflou komen, afgewisseld of in duo met de fluwelen stem van Hiske Oosterwijk, maakt het nog boeiender. ‘No Air’ is hun debuut en werd gecomponeerd door gitarist Gert-Jan Schurer. De band kan en wil de invloeden van Porcupine Tree/ Steven Wilson niet verdoezelen. De benadering is echter volledig anders. Terwijl StevenWilson zich lostrekt uit de prog van vorige eeuw en elektronica een grotere rol toebedeelt, streeft Perfect Storm naar een mix van artrock, heavy prog en hedendaagse toetsen. Resultaat is een zeer dynamisch album met groovy licks en catchy sounds.
Titelsong ‘No Air’ , met Hiske die de dreamy pop een face geeft en met het serene pianospel van Ard Offers als leidraad, eindigt in crescendo keys contrasterend gevolgd door enkele zachte piano noten. Contrasten werken (bijna) altijd!
Spannend solo gitaarwerk van Gert-Jan, zwellende harmonieën met veel reverb/galm op de vocals, bovenop een up-tempo ritme, maken van ‘Mind’s Eye’ een repeat song. Lange nummers met tempowisselingen en melodieuze lijnen onderstrepen hun zoektocht naar een eigen sound. En als je je afvraagt waarom ik die 2 songs eruit pik? De voorgaande songs lijken in eerste instantie sterk op elkaar en je moet er even inkomen. Dus gebruik af en toe de repeat-button en de waardering groeit. Zeker voor songs zoals ‘Hope’ waarin Adel Saflou zijn stembereik uitdaagt of het 8 minuten durende ‘Sun For Life’ met mooie keys. Als representatieve teaser hieronder de video van opener ‘Strenght’, oordeel zelf maar! Een lovenswaardig debuut, toch? Uit op Glasville Records.

Line-up:
Gert-Jan Schurer (Guitars)
Adel Saflou (Vocals)
Jesse Bosman (Drums)
Ard Offers (Keys)
David Klompmakers (Bass)
Hiske Oosterwijk (Vocals)

Marino Serdons

Prog from the Netherlands, always interesting. The band convinces with their debut ‘No Air’, a dynamic and melodious album with great guitar riffs, a driving rythm and velvet voices. Try it!

0 Opmerkingen

Flying Circus: Best of

7/3/2021

0 Opmerkingen

ALBUM DETAILS

Tracks:

The World Is Mine
Dystopia
Fire (I Wanna Go)
Seasons
Bedevere’s Wake
Cut It Deep
Derry
Follow the Empress
Carpe Noctem
Living A Lie
The Hopes We Had (in 1968)
Voices In The Rain
Pride Of Creation
The Edge Of The World
The Jewel City

Website Artiest:
Flying Circus
Fast Ball Music

Barre tijden voor artiesten. Elke schnabbel is dan ook welkom. Een 30-jarig jubileum vieren met een ‘Best Of’ moet de platenmaatschappij Fast Ball gedacht hebben. Zolang draait de Duitse Flying Circus al mee in het progcircuit. Lovend waren we alleszins met hun meest recente album 1968 dat vorig jaar verscheen. De band balanceert tussen hardrock en progrock wat mixed feelings oproept…doch het ook verrassend houdt. Oudere songs werden terug door de mangel gehaald en ge-re-mixed. Het album opent met ‘The World Is Mine’ in Arabische akoestische stijl. Oudere songs kregen naast de re-mixing nog overdubs. ‘Seasons’ en afsluiter ‘The Jewel City’ dateren al van 1997 en veroverden snel de hardrock fans. Latere composities kregen stelselmatig een ingewikkelder structuur. Luister maar eens naar het met klassieke piano gevoede Bedevere’s Wake (van het album Pomp uit 2004) en het meer recente ‘Cut It Deep’ (album Starlight Clearing uit 2016)… of de vioolsolo in het instrumentale ‘Derry’ (2020). De wisselingen in bezetting gedurende die dertig jaren laten een art-prog spoor achter zonder de onderhuidse hardrock genen te verloochenen. Deze ‘Best of’ van Flying Circus spreidt sierlijk de vleugels en is een schitterend visitekaartje.

Marino Serdons

This ‘Best of’ album from the German band Flying Circus spreads gracefully his wings over hardrock into progrock. A nice portrait of 30 years superb musicianship.

0 Opmerkingen

Haze: Back To The Bones

11/2/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

See You On The Other Side
Faces On The Wall
The Snake
The Last Post
Suzanne
To Us All
Lockdown
The Awakeners
A Call To Arms
The Summoning Dark

Website Artiest:
Haze

Classic progrock vanuit Sheffield steekt eindelijk nog eens de plas over. Haze werd veertig jaar geleden gevormd door de gebroeders Paul en Chris McMahon. Ondertussen is ook zoon Danny als drummer aangeworven. Hun laatste cd ‘The Last Battle’ dateert al van 2013. Met ‘Back To The Bones’ weeft de band wat heavier stuff aan hun klassieke progsound. De meeste songs komen uit het brein van zanger/gitarist Paul McMahon. Terwijl broer Chris glansrijk de keys voor zijn rekening neemt. Voeg hier de sfeervolle bijdrage van Catrin Ashton aan toe, het volwaardig vierde bandlid. Haar fiddle en fluit verrijken elke performance naar een rijke gelaagdheid en geven naast het sublieme gitaarwerk de seventies sfeer mee. Opener ‘See You On The Other Side’ draagt wat Black Sabbath en ELP elementen (keys!) met zich mee. Later zal je ook elementen van Genesis en Camel ontdekken. Toch weten ze elke song zo origineel mogelijk te presenteren, in prog zijn de variaties onuitputtelijk met lange nummers tot gevolg. Rustpunt is het instrumentale ‘Suzanne’, een adempauze om nadien helemaal te verdwijnen in de nostalgische geluiden. Verrassend ook hoe snel die 70 minuten voorbij vliegen, wat wijst op het boeiende aspect van de 10 composities. De mix van rock, folk, metal, symfonische rock en veel melodie werkt gewoon verslavend. ‘Back To The Bones’ druipt van de originele klassieke progsound en nodigt uit om naar de gratis livestream te luisteren via Facebook en You Tube elke zondag, zie zendschema op hun eigen label

Line-up:
Danny McMahon (Drums)
Paul McMahon (Vocals, Guitar)
Chris McMahon (Bass, Keyboards, Vocals)
Catrin Ashton (Fiddle, Mandolin, Vocals)

Marino Serdons

Great progalbum from the Sheffield band Haze, all ingredients to be a headbanger, a symphonic loverboy or a psychedelic addict.

0 Opmerkingen

Meadows: Modern Emotions

15/1/2021

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dance With The Corpse
Modern Emotions
Nostalgia
Rebecca
Powerture
Good Times
The Void
The Brave

Website Artiest:
Meadows

Een groepsnaam als Meadows suggereert een rijkelijk klankenpalet die zich tot de verre einder uitstrekt. Gitarist Daniël van der Weijde - bands Silhouette, Incidense, Coppersky – grasduint met het debuutalbum Modern Emotions in zijn dromen en fantasie. Een melodische mix van gothic, rock en metal die doet denken aan Porcupine Tree, Muse of Dream Theater. Prachtig gitaarwerk swirlt dan ook door je boxen, alles deskundig verpakt met behulp van programming. Vooral het gebruik van viool lijnen (Dance With The Corpse, Rebecca) geeft de composities een extra gevoelige touch. Fijn voor bassgitarist Jurjen Bergsma dat hij in de instrumentale progmetal Powerture voluit kan vingeren. Waarom gitaristen Ruud Jolie (Within Temptation) en Richard Henshall (Haken) werden aangezocht om een solo te geven, blijft mij een raadsel. Daniël heeft voldoende kwaliteit in de vingers om het razendsnelle tempo van Ruud Jolie in ‘Good Times’ te counteren. Een bijdrage trouwens die de melodische gitaarkracht van Daniël teniet doet! Daarnaast heb je vocalist Peter Meijer die op dit album toch wat moeite heeft met de lagere én hogere regionen. Jammer eigenlijk.
Het debuutalbum van Meadows mag zeker gehoord worden (op cd, digitaal en slechts 140 gr vinul via Freya Records), en het gebrek aan coherentie neem ik er graag bij. Hopelijk ooit live met een echte violist(e)!

Line-up:
Daniel van der Weijde - guitars, synthsm drum programming, mixing & mastering
Jurjen Bergsma - bass guitar
Peter Meijer - vocals & lyrics

Erik Laan - additional piano on 'Dance With The Corpse Bride' & 'The Brave'
Sophie Zaaijer - violin on 'Dance With The Corpse Bride', 'Rebecca' & 'The Brave'
Ruud Jolie - guitar solo on 'Good Times'
Richard Henshall - guitar solo on 'The Brave'

Marino Serdons

Progressive metal full of melody and a touch of gothic inside. Wonderful debut from this Dutch band Meadows, indeed!

0 Opmerkingen

Realisea: Mantelpeace

9/7/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Las Vegas Lace
Deep Blue
Riroda Roads
Strong Enough
Leave Street
Out Of This World
Your Part
Circles Of Silence
This Time
Liquid Domino
Our Stage

Website Artiest:
Realisea

Boeiend debuutalbum van de Nederlandse band Realisea. Volgens Brian de Graeve, composer en leadgitarist, en zangeres Marjolein brengen ze prog pop rock. Een stijlbepaling die misschien de lading dekt, doch de inhoud niet beschrijft. Realisa maakt soft prog met sferische melodieën en folkie vocals. Er valt geen greintje agressie in te vinden. Integendeel, op subtiele wijze rekent de band af met fake news en realiteit. Mantelpeace (een afgeleide van mantelpiece) wil hoop geven. Voor de opnames deed het tweetal gebruik van een 14-tal (ja je leest het goed) guest musicians. In tegenstelling tot wat het uitgebreide instrumentarium van fluit, harp, viool, enz. doet vermoeden, blijven de composities hangen in een symfonische progsound. De harmonische zangpartijen met Marjolein missen soms wat power. Na meermaals beluisteren verlang je toch wat meer variatie en meeslepender melodieën. De songs hebben allen wel enkele mooie korte solo’s op piano, fluit of harp doch worden soms te weinig belicht. Beluister het schitterende ‘Circles of Silence’, met in het midden een knappe Franse hoorn door Ger Otten…mocht echt meer op de voorgrond, niet?. Wat gelukkig wel gebeurt met de vioolintro van Sophie Zaaijer in ‘This Time’ of de harpintro in ‘Liquid Dominio’. Klinkt dit alles niet echt positief? Muggenzifterij hoor. Realisea behoort tot het betere progwerk in Nederland. Brian de Graeve maakte reeds naam met zijn band Silhouette en ook met het softere Realisa weet hij perfecte harmonieën neer te pennen. Het doet alleen naar meer en nóg beter verlangen. Mantelpeace is een album om met de ogen dicht zachtjes weg te zinken in een dromerige wereld ver van de realiteit. En wanneer je je zoekers terug opendoet, geniet dan ook van het kleurrijke artwork van Marjolein.

Line-up:
Brian de Graeve (Vocals, Acoustic & Electric Guitar, Keyboards)
Christophe Rapenne (Keyboards)
Marjolein de Graeve (Vocals, Flute)
Rob van Nieuwenhuijzen (Drums, Percussion)
Geoffrey de Graeve (Bass Guitar)

And14 great musicians on guitar, violin, French horn, harp, piano, keys and clarinet.

Marino Serdons

Beautiful harmonies and melodies. Gothic without the black and agressive image?. Instead songs to dream away and lose yourself in a hopefull fairytale world.

0 Opmerkingen

Lesoir: Mosaic

4/7/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mosaic
Is This It?
Somebody Like You
The Geese
Measure Of Things
Dystopia
It’s Never Quiet
MXI
Two Faces

Website Artiest:
Lesoir

Weinig Nederlandse bands imponeren meer dan de Maastrichtse progrockers Lesoir. Hun vijfde album kreeg als hoes een kleurenmozaïek dat vrolijkheid en levendigheid uitstraalt. En dat vertaalt zich ook in hun songs: rijk aan verscheidenheid en energiek. Mag de titelsong Mosaïc nog vrij klassiek overkomen, met ‘Is This It?’ gaat de band zeer inventief om met prog. Een origineel refrein, een aantal tempowisseling aan elkaar gesmeedt met sferische tonen, sprankelende en heavy gitaarklanken groeiend naar een apotheose met kippenvel. Play it loud en geniet van de agressieve stemvervorming. Wil je optimaal genieten van Maartje’s zangkwaliteiten, zit je goed bij de mix van symfonische rock en ballad in ‘The Geese’. Geen enkele band ontkomt aan invloeden. Bij Lesoir ligt dat in de klassieke prog (Gentle Giant, Pink Floyd,..) maar ook in gothic of heavy metal. Hedendaagse prog wordt trouwens ruiger en harder. ‘Dystopia’ krijgt als intro een zeer herkenbaar klankenpalet mee en schittert in de meeslepende melodie. En eindelijk ook wat dwarsfluit in het aanzwellende ‘It’s Never Quiet’. Maartje Meessen steelt (terecht) de show.
Mosaic is een schitterend album geworden dat je meermaals op repeat moet zetten. Je blijft genieten! Uit op Glasville Records en verkrijgbaar op vinyl, cd en dl.
Live terug op het podium in Nederland: 13/11/20 Landgraaf, 14/11/20 Amersfoort, 15/11/20 Zwolle.

Line-up:
Eleën Bartholomeus ( gitaar, percussie, zang)
Ingo Dassen ( gitaar)
Ingo Jetten (basgitaar)
Bob van Heumen ( drums)
Maartje Meessen (zang, fluit, piano)

Marino Serdons

Compelling new album with Maartje Meessen in a star role. Don’t hesitate to dream away. Recommended.

0 Opmerkingen

Combo Qazam: Flight Music

15/5/2020

0 Opmerkingen

detail album

Tracklisting:

Ions
Owls
Movements
Logorrhea
Panama
Waveforms
Marx
San Remi
Gunshot
Partial Sun

Website Artiest:
Combo Qazam

Tiny Room Records

Schitterende prog/postpunk stroomt uit de turbo van de Utrechtse band Combo Qazam (=een groep dwergen). Klein in naam, groot in prestaties. Energieke songs waar analoog en digitaal blijkbaar elkaar opvrijen, nl. een 4-sporen cassetterecorder en Logic Pro. Een voorspelbare evolutie die nieuwe perspectieven opent. De eerste single ‘Ions’ flirt met progsounds uit de seventies, terwijl hun tweede ‘Owls’ een zucht van de eighties eraan toevoegt. Harmonieuze samenzang op strakke staccato ritmes, repetitief en inventief, gooien diverse stijlen op een hoopje tot een Combo Qazam stijl. Niet verwonderlijk dat de invloed van krautrock en psychedelica hen tot spacey prog arrangementen verleidt (‘Panama’). Toch overweegt de (te sterk aanwezige) ritmesectie (o.a.‘Gunshot’) en verdwijnt het melodieuze in het experiment. Combo Qazam, vier mannen met 4/5 eeuw ervaring, zou misschien graag vernieuwende rock maken, doch slaagt slechts matig in het opzet wegens teveel invloeden uit het verleden. Neemt niet weg dat ik ‘Ions’ en ‘Owls’ al een tiental keer heb beluisterd, en nog steeds niet moe ben. Dat wil wat zeggen, maar ik ben dan ook een nostalgicus. Het album verschijnt op 20 mei 2020 bij het boeiende Tiny Room Records en als corona het toelaat live op 18/09 in de gloednieuwe zaal The Oven te Hasselt.

Line-up:
Ab Al Tamimi
Gino Miniutti
Arno Breuer
Stefan Breuer

Marino Serdons

Experimental rock with nostalgic musical influences and digital platforms makes Combo Qazam an interesting progband. Ritmic rock, harmony vocals, and a lot of unpredictable changes. Listen to their first single…a beauty!

0 Opmerkingen

Kayak: Live 2019

13/5/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

CD 1

Love Of A Victim
Rhea
Ballad For A Lost Friend
A Million Years
Somebody
La Peregrina
Falling
Mammoth
Daphne (Laurel Tree)
Still My Heart Cries For You
Merlin

CD 2

Seagull
Alibi
Said No Word
Cracks
Feathers And Tar
Irene
Walk Through Fire
Ruthless Queen
Chance For A Lifetime
Starlight Dancer
To An End

Website Artiest:
Kayak

De live presentatie van het nieuwe album ‘Seventeen’ in 2018 werd een onvergetelijk succes voor Kayak. De Nederlandse prog-band bracht naast recent werk, highlights uit een ver verleden. Van een reunie kon je niet echt spreken aangezien alleen Ton Scherpenzeel overblijft van de oorspronkelijke bezetting. Gelukkig verzamelde hij rond zich twee schitterende leadzangers, Bart Schwertmann en Marcel Singor. Oude en nieuwe composities lieten een imponerende indruk achter. De integrale live set, opgenomen in Zwolle en Zoetermeer in 2019, staat nu gebrand op dubbel cd en is exclusief bedoeld voor de fans via de bandcamp site. Zelf was ik getuige van een sterk concert in Maastricht in 2018, waarvan verslag op www.keysandchords.be . Luister zeker eens naar ‘La Peregrina’, ‘Walk Through Fire’ of ‘Merlin’, en je begrijpt dat Kayak met keyboardspeler Ton Scherpenzeel wereldklasse is. Zijn componeertalent voor de band oort nog steeds rijkelijk melodieus en vlot toegankelijk. Nochtans besteedde hij het gros van zijn jaren aan zijn schrijverstalent, boekvertalingen, componeerwerk voor theaterproducties, enz. Een nevenactiviteit die hem in staat stelde de ‘dode Kayak-jaren, tussen 1981 en 1999, te overbruggen. Met het album ‘Seventeen’ en nu de live-cd 2019 (ook te downloaden) krijgt het Kayak-verhaal een aantrekkelijk vervolg. Hopelijk weldra ook terug in de concertzalen!

Line-up:
Ton Scherpenzeel (Keyboards, Backing Vocals)
Bart Schwertmann (Lead & Backing Vocals, Acoustic Guitar)
Marcel Singor (Electric & Acoustic Guitars, Lead & Backing Vocals)
Kristoffer Gildenlöw (Bass Guitar, Backing Vocals)
Hans Eijkenaar (Drums, Sequences)

Marino Serdons

Wonderful live recordings in the slipstream of the 2019 tour with old songs to remember and newer material from the recent ‘Seventeen’ album. A must for prog fans.

0 Opmerkingen

Darryl Way: Destinations

8/5/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Downtown L. A.
Metropolis
The Stars
The Wild West
A Rainy Day In Vienna
The Restless City
Riviera Blue
Antigua Bay
Freedom Road
Mystic Mountain

Website Artiest:
Darryl Way

Darryl Way is ondertussen genoegzaam bekend als violist bij de legendarische band Curved Air. Minder geweten is zijn solo oeuvre waar hij volop zijn eigen creativiteit kan botvieren. Twee jaren geleden verwezenlijkte hij nog een jongensdroom door van Vivaldi’s Vier Jaargetijden een rockversie te maken. Zeker te ontdekken. Met ‘Destinations’ gaat hij nog een stap verder door niet alleen zijn vioolspel doch ook zijn gitaartalent een vlucht te laten nemen. Atmosferische soundtracks passeren zijn verbeelding in ‘Downtown LA’ of in ‘The Wild West’. Zijn klassieke opleiding laat hem niet los en sijpelt losjes in de instrumentals als een ‘A Rainy Day in Vienna’ of in de ambient ‘Mystic Mountain’. Een mix van rock, prog, jazz, klassiek en soundeffects neemt je mee naar ‘Metropolis’. Orchestraal, vrolijk en virtuoos reist hij een deel van de wereld af en geeft zijn eigen impressie mee. Symfonische rock zonder pretenties, zonder al te grote hoogstandjes. Bescheiden doch rijkelijke en sfeervolle – composities, dikwijls up-tempo, die perfect overeenkomen met de songtitels. Knap werk!

Line-up:
Darryl Way (Guitars, Violin)
Pete Skinner (Drums)
Richard Mead (Bass)

Marino Serdons

Once again 10 great instrumental compositions from violin player Darryl Way, now also skillful on guitar. Orchestral progrock with jazz and classical influences. A realistic musical interpretation of the imagination on different locations.

0 Opmerkingen

Fernando Perdomo: Out To Sea 3

21/4/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Out Of Sea 3 Theme
Wonder
Cycles
The Storm
The Great Known
Frenzy
Tambourines Of Malmo
The U.F.O. Club
Doom Is Often Loud
The Crab
Dawn

Website Artiest
Fernando Perdomo

Hiermee beëindigt de begenadigde gitarist uit Los Angeles zijn trilogie. In 2018 verscheen het eerste deel op vraag van Fernando’s fans. Een geslaagde tribute aan zijn grote voorbeelden: Curved Air, Peter Banks, King Crimson,…. De positieve respons leidde tot een trilogie die nu volledig in het teken staat van eigen composities. Voor de eerste maal ook opgenomen in een eigen volwaardige studio zodat de overdubs beperkt bleven. Als multi-instrumentalist bespeelt hij zelf alle instrumenten, op wat atmosferische percussie van vriendin Cyndi Trissel na. Om kort te zijn: op dit album laat Fernando Perdomo horen waar zijn voorliefde naar toe gaat. In het verleden maakte hij deel uit van de Dave Kerzner band, speelde met leden van Yes, King Crimson en Genesis. Zijn liefde ligt duidelijk bij de atmosferische ‘70ties progrock à la Steve Hackett en Robert Fripp, met veel melodie en emotie dus. Boeiende ritmes waarover uitzonderlijke gitaarriffs worden gestrooid. Zijdelings flirtend met genres als jazzrock en hardrock. Ingenieus en verslavend!

Line-up:
Fernando Perdomo (All Instruments)
Cyndi Trissel (Brass Birds, Lay-out, Photography)

Marino Serdons

I said it before: Fernando Perdomo is one of the best guitar players new generation. Dramatic, emotional and atmospheric compositions will tell his own story. Ingenious and addictive.

0 Opmerkingen

Flying Circus: 1968

19/4/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:

Paris
New York
Prague
Derry
The Hopes We Had (In 1968)
My Lai
Memphis
Vienna
Berlin
The Hopes We Had (Reprise)

Website Artiest:
Flying Circus

Fastball Music

Historisch gezien was het jaar 1968 een game changer. Betogingen en rellen in verschillende werelddelen deden aloude gewoontes en betwiste politieke beslissingen wankelen. De Duitse hardrock/progrock band Flying Circus zag hierin een ideaal onderwerp voor een conceptalbum. “Laat ons songs schrijven in relatie tot de betrokken steden die toen het voortouw namen” was de leidraad. Op het achtste (?) album komen acht steden aan bod in acht rocksongs, aangevuld met twee ‘hoopvolle’ betogen. Flying Circus beweegt zich al jaren tussen hard- en progrock waarbij subtiele elementen van hun favorieten Gentle Giant, Yes, King Crimson en Pink Floyd verwerkt worden in hun eigen identiteit.
En toegegeven, 1968 start met een opvallende muzikale omkadering van de gebeurtenissen in ‘Paris’.
Holle paukgeluiden, samples, synths en keyboards, een snerende gitaar verzinnebeelden de opstand en kakafonie van de lichtstad. ‘Derry’ en ‘Vienna’ kregen een instrumentale omlijsting. In ‘Derry’ overheerst een opzwepende gevoelige viool en in ‘Vienna’ de pure madness op keys en samples. De band weet ook prachtig de oosterse sfeer en de desastreuze oorlog te pakken in ‘My Lai’ (Vietnam). Of wat te denken van de blazers in ‘Memphis’?
1968 werd een album om te koesteren, te beluisteren en te ontdekken. Liefhebbers van Machiavel en PFM zullen in hun nopjes zijn. Een contradictorisch minpuntje: sommige overgangen in de composities komen wat hortend over, doch hierdoor blijft het onvoorspelbare uitdagend. Een aanrader!

Line-up:
Michael Dorp (Vocals)
Michael Rick (Guitar)
Rüdiger Blömer (Keyboards, Violin)
Roger Weitz (Bass)
Ande Roderigo (Drums)

Marino Serdons

Great prog album where the unpredictable continues to challenge. Strongly recommended.

0 Opmerkingen

Dave Kerzner: Breakdown – A Compilation 1995-2019

27/2/2020

0 Opmerkingen

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

The Lie
Ocean Of Stars (Alt Version)
Nothing
Static (Live)
New World (Live
The Truth Behind (Live
Reckless (Live)
My Old Friend (Alt Version)
Joytown (Live)
Into The Sun (Alt Version)

CD 2

Paranoia (2019 Version)
Breakdown
Scavengers
Not Readmission (Inst. Version)
Crash Landing
Every Corner (Instr. Version)
Island (Reprise)
All That Is
Only breathing Out (Alt Version)
Omega Point (Live)
Not Coming Down (Live)

Website Artiest
Dave Kerzner

De ouwe rot in het vak vond het tijd om zichzelf even alle eer toe te dienen met een verzameling songs uit enerzijds zijn eigen studio- en live-albums en anderzijds met songs die hij (mee) schreef voor andere bands. In dat opzicht ook een aanwinst voor de fan die eindelijk een overzicht krijgt van Dave Kerzner’s verwezenlijkingen. 21 songs verdeeld over 2 cd’s= 2 uren progrock.
Disc 1 put uit albums uitgebracht onder eigen naam: New World (2014), Static (2017) en wat live-albums. Overwegend gekende versies zoals het prachtige Nothing met ELO invloeden of het psychedelische ‘Static’ met een Porcupine Tree stempel. Opvallend toch wel het indrukwekkende gitaarspel van Fernando Perdomo, mutli-instrumentalist en fenomeen op zich. Een alternatieve versie van ‘My Old Friend’ leunt op Indische tablas. En zo draagt elke song wel haar positieve verrassing. Of wat denk je van Dave’s solo op een Wurlitzer keyboard in de live versie van ‘Joytown’ (met Thud). En dan verraad ik nog niet alles. Het album eindigt met een semi-unplugged versie van ‘Into The Sun’.
Op disc 2 put Dave Kerzner voornamelijk uit materiaal dat hij schreef in andere bands. Het start echter met de outtake ‘Paranoia’ , een song met Pink Floyd allures. Gevolgd door het catchy dark ‘Breakdown’. Dave Kerzner trad ook als band de studio in onder de namen “In Continuum” en “Mantra Vega”. En niet te vergeten zijn samenwerking met Simon Collins in het collectief “Sound Of Contact”. De invloeden van bands als Yes en Genesis zijn hier ook sterker aanwezig.
Het materiaal op deze compilatie is zo divers en toch zo herkenbaar als old school progrock. Het mag dan ook niet verwonderen dat Dave Kerzner gerespecteerd wordt in de progrock wereld en Steve Hackett (guitar ‘Crash Landing’), Jon Davison (Vocals ‘All That Is’), Jon Anderson en Heather Findlay tot zijn vriendenkring mag rekenen.
Kortom een schitterende compilatie met alternatieve versies en onbekende juweeltjes, voor de fan én als eerste kennismaking.

Marino Serdons

I really love the alternative versions, instrumentals and live performances. An indispensable collection for the beginner and the die hard fan.

0 Opmerkingen

<<Vorige

CD REVIEW BLOG

Rob Gould and friends play…Nursery Crime

Various Artists: Wind of Change. Progressive Sounds Of 1973

HFMC: We Are The Truth

Marco Mattei: Out Of Control

City Weezle: N°2

Fruits de Mer Records: New Releases October ‘21

Chain Reaktor: Homesick

Mick Paul: Parallel Lives

Laura Meade: The Most Dangerous Woman In America

Between The Jars: What’s To Come

Derev: Leap Of Faith EP

Omega: Working

Giant Sky: Giant Sky

Perfect Storm: No Air

Flying Circus: Best of

Haze: Back To The Bones

Meadows: Modern Emotions

Realisea: Mantelpeace

Lesoir: Mosaic

Combo Qazam: Flight Music

Kayak: Live 2019

Darryl Way: Destinations

Fernando Perdomo: Out To Sea 3

Flying Circus: 1968

Dave Kerzner: Breakdown – A Compilation 1995-2019

Archives

Categories