Sinds 2017 komt de gerenommeerde Braziliaanse pianist Antonio Adolfo hier regelmatig aan bod. Hij heeft ondertussen meer dan twee dozijn albums in de USA en Brazilië uitgebracht, waaronder enkele met zijn dochter zangeres Carol Saboya. Antonio werd verschillende malen voor een Latin Jazz Grammy Award genomineerd. In 1959 hoorde hij op de radio voor het eerst de muziek van Antonio Carlos Jobim. Antonio was door het geluid van de bossa nova bezeten, en werd een onderdeel van zijn muziek. Jobim was nu eenmaal een van de meest belangrijke figuren in dat genre. En nu heeft Antonio voor 9 van die songs uit de sixties een nieuwe aanpak gevonden. Daarvoor deed hij beroep op enkele topmusici uit zijn thuisland, en alhoewel ze onmiddellijk herkenbaar zijn, heeft Antonio er zijn eigen stempel op gedrukt. Opener is Jobim’s meest bekende hit ‘The Girl from Ipanema’, en op de tonen van een ontspannen pianospel en een verleidelijke sax wordt de bossa nova voorgeleid. ‘Wave’ werd geïnspireerd op de arrangementen voor zangeressen Elis Regina en Carol Saboya, met een leuke trombone solo. Met de song ‘A Felicidade’ is het in 1959 voor Antonio allemaal begonnen, en die song komt uit de film ‘Black Orpheus’ uit 1956. Vervolgens gaat het tempo wat naar omlaag met ‘How Insensitive’, ingeleid door piano, waarna beugel en fluit een solo krijgen. En op ‘Favela (O Morro Não Tem Vez)’ keren we weer naar die typische bossa nova sound. In de USA is ‘Inutil Paisagem’ beter gekend als ‘If You Never Come to Me’, een beklijvende track. Het wereldbekende ‘Agua De Beber’ drijft op een opgewekt ritme, waarna ‘Amparo/Intro: Por toda a minha vida’ uit de film ‘The Adventures’ 2 songs vermengt. En met ‘Estrada do Sol’ sluit Antonio af met een jazzwals. Het lijdt geen twijfel dat Antonio Adolfo hiermee een passend eerbetoon afgeleverd heeft aan wijlen Jobim, een van de architecten van de bossa nova. Zo blijft deze tijdloze muziek “in the picture”!
 
Patrick Van de Wiele 

De Italiaanse singer-songwriter Joe Barbieri uit Napels heeft een nieuw album uitgebracht. Dit is zijn zesde release, sinds hij in 2004 debuteerde met ‘In Parole Povere’. Daarnaast bracht hij in 2010 tevens een live-cd plus dvd uit, en ook twee eerbetonen aan jazzgrootheden, nl. Chet Baker en Billie Holiday. De titel van deze nieuwe cd betekent: “gebaseerd op een echt verhaal”, en is meteen een terugkeer naar zijn eigen songs. Het resultaat is een stoutmoedig, autobiografisch album, waarop elke track vibreert met echte passie en eerlijkheid. Uiteraard doen deze tracks denken aan wijlen Antonio Carlos Jobim. De eerste single die eruit getrokken werd is het uptemponummer ‘Promemoria’, en nu is de tweede single gelanceerd, en dat is het mooie ‘Niente Di Grave’, vertaald als “niks serieus”, waarop de Braziliaanse cellist Jaques Morelenbaum te gast is. "Each of us cherishes the unresolved nostalgia of a special encounter that is often accompanied by the guilt of having wasted it,” legt Barbieri uit. “‘Niente Di Grave’ is a liturgy, an inner lament in a desperate attempt to exorcise that piece of the soul that perhaps will never find a solution. We will eternally write and rewrite those words that have remained on the threshold of our mouth, at the door of our heart, to finally be able to say ‘stay’ to that one person who truly deserved it.” Barbieri krijgt op dit album ook gezelschap van Fabrizio Bosso (trompet), Chris Ott (trombone), het strijkkwartet Onda Nuev, plus vocalisten Sergio Cammariere, Carmen Consoli en Tosca. Een oprecht en intiem album, ideaal voor wie houdt van Braziliaanse jazz. Aangeraden!
 
Patrick Van de Wiele 

Klarinetiste en zangeres Kristen Mather de Andrade uit New York City speelt al sinds 2007 bij de West Point’s Army Special Band. Nadat ze echter op een programma met Braziliaanse muziek op een livestream gespeeld had, besliste ze om haar debuutalbum op te nemen. ‘Clarão’ betekent in het Portugees “lichtflits”. Kristen werd al op jonge leeftijd betoverd door Braziliaanse muziek, en dat werd nog versterkt toen ze in 2011 een Braziliaanse man huwde. Deze klassiek geschoolde klarinetiste & saxofoniste uit Youngstown, Ohio begon Portugees te leren, en speelde choros, traditionele instrumentale Braziliaanse popmuziek, omdat die stijl best bij de klarinet paste. Tijdens de Olympische Spelen in Rio in 2016 voerde ze enkele live songs uit op de Facebookpagina van de West Point Band, en dat zaadje bloeide dus open in dit debuutalbum. Daarover zei ze: “I wanted to show the diversity of Brazil in the music selections on this album. I learned so much from the music producer, Sergio Krakowski, who really helped me dig deeper into the styles that I was already familiar with and find some music that was really interesting and would flatter the band. I wanted to showcase music beyond Bossa Nova and bring attention to some amazing styles and composers that I have found so inspiring,”. Met de hulp van haar producer verzamelde ze Braziliaanse musici rond haar. De helft van de tracks zijn instrumentale covers, waarvan er 3 uitgevoerd werden met een big band. Daarnaast staan er 4 originele tracks op, gecomponeerd door de Braziliaanse singer-songwriter Roque Ferriera, waarop Kristen in het Portugees zingt. Het is dus een multiculturele opname geworden, met Amerikaanse blazers, een Braziliaanse ritmesectie en een Franse gitarist. Vier dagen geleden werd een deels getekende videoclip uitgebracht van het gezongen ‘Guelê Guelê’ op YouTube. U vindt die hieronder. Om het album te lanceren zal Kristen op 8 augustus as via het interactief visueel platform Stretto.live een live stream uitvoeren vanuit Studio 42 Brooklyn. Dit is een album voor wie houdt van Braziliaanse muziek, maar ook een voorliefde heeft voor wereldmuziek. 

Patrick Van de Wiele

Maar liefst zesmaal werd klarinettist/fluitist/saxofonist Eddie Daniels reeds genomineerd voor een Grammy Award. Zijn nieuwste album beschrijft hij als “a concert of love”. In 2015 vierde de Braziliaanse componist Ivan Lins zijn zeventigste verjaardag. Hij wordt na Antonio Carlos Jobim, de meest succesvolle Braziliaanse componist buiten zijn thuisland genoemd. Zijn muziek werd door Barbra Streisand, Michael Buble, Sting, Sarah Vaughan en Patti Austin gecoverd. Labeleigenaar George Klabin stelde rond Eddie Daniels een band samen om de muziek van Lins eer te bewijzen. Dat werden Josh Nelson, Kuno Schmid, Dave Grusin en Bob James beurtelings op piano, Kevin Axt op bas, Mauricio Zottarelli op drums, en het Harlem Quartet als strijkers. Deze romantische collectie bevat akoestische jazz, pop en Braziliaanse muziek uit de jaren ’70 en ‘80, en is de opvolger van ‘Heart of Brazil: A Tribute to Egberto Gismonti’. Het was 30 jaar geleden dat Daniels nog de fluit bespeeld had, maar dat heeft hij hierbij goedgemaakt. De samba ‘A Voz Do Povo’ opent, alhoewel die niet van de hand van Lins is. ‘Pano de Fundo’ volgt daarop, en de liefdesballade ‘Mãos de Afeto’ doet denken aan Stan Getz. Het luchtige ‘D’Aquilo Que Eu Sei’ is de volgende track, waarna ‘Velas Içadas’ volgt, waarin het hart vergeleken wordt met een zeilboot op zijn levenstocht. Quincy Jones coverde dit nummer ooit als ‘Velas’ met onze Toots. ‘Dinorah, Dinorah’ gaat over een macho die zich masturbeert voor een foto van een pin-up. De lieflijke ballade ‘Cantor Da Noite’ werd ooit geschreven voor zangeres Leny Andrade, waarna ‘Quadras De Roda: O Passarinho Cantou’ volgt in de traditie van een speels kinderliedje. En ‘Amor’ is uiteraard opgedragen aan de liefde. ‘Lembra’ werd dan weer gecomponeerd om te bekomen van een echtscheiding, gevolgd door ‘Depois dos Temporais’ dat er een optimistische draai probeert aan te geven. ‘A Noite’ werd geschreven tijdens het dictatorregime in Brazilië en ‘Ivante’ is een originele track, die gepresenteerd wordt als eerbetoon aan Lins. Op deze smooth jazztrack spelen Grusin en James voor het eerst samen. Het is een fantastisch en lyrische album geworden, een eerbetoon waardig! 

Patrick Van de Wiele

Ook alweer 2 jaar geleden kon u hier mijn recensie van het album ‘Sebastiana’ van de Braziliaanse artiest Ricardo Bacelar lezen. Ik heb er even moeten op wachten, maar nu is zijn nieuwste project hier aangeland. Het is een live opname geworden, die opgenomen werd in mei van 2018 in de Blue Note club in Rio. Brazilië staat al een tijdje aan de kop van de coronasterfgevallen op de wereld, dus mensen bijeenkrijgen in een jazzclub zit er niet direct in. Dat, samen met de onrust in de VS hebben ertoe geleid dat Ricardo met een nieuwe versie van de Milton Nascimento klassieker ‘Nothing Will Be As Before’ op de proppen kwam. Deze track werd al op single uitgebracht, en het verwoordt zowel de pandemie, als de civiele onrust met Black Lives Matter. Maar ook in Brazilië heerst er racisme. Benny Golson’s klassieker ‘Killer Joe’ opent de schijf, gevolgd door Gilberto Gil’s ‘Toda Menina Bahiana’. Voornoemde ‘Nothing Will Be As Before’ wordt deze keer als duet gezongen door zangeres/pianiste Delia Fischer, die het in het Portugees brengt. Ricardo zei erover: “I chose to release this single thinking about this moment and the lyrics of the song. The lyrics are like a photograph of the moment. It’s a very famous song in Brazil that was originally recorded in 1976 when we were under a military dictatorship. The lyrics say ‘I know that tomorrow nothing will be like before, What news of my friends will they give me? What news of you will they give me?’ People were disappearing at the hands of the dictatorial military regime. And now people are disappearing – dying – because of the virus. Everyone in Brazil, the United States and all over the world have lost friends due to the virus.” Horace Silver’s ‘Señor Blues’ is de volgende track, en in ‘Partido Alto’ weerklinkt Flora Purim. Pat Metheny’s ‘So May It Secretly Begin’ wordt gevolgd door het funky ‘Caicó Cantiga’. Tom Jobim’s ‘Água de Beber’ is een bossa nova klassieker, waarna Ricardo’s originele compositie ‘Sernambetiba, 1992’ eraan komt. ‘Nanã’ is een swingende track, waarna Chick Corea’s ‘Blue Miles’ afsluit. Het idee achter deze live opname kwam tot Ricardo gedurende de quarantaine, en deed hem nadenken over isolatie. Die warme live sound kan je dus nu bij jou thuis beleven, met deze mooie opname. Aangeraden!

Patrick Van de Wiele 

Daarnet kon u nog mijn recensie van volume 1 van deze compilatie lezen, en hier is volume 2 al. Opnieuw kozen de bandleden van Nova voor hun favoriete tracks, en dat zijn uiteraard allemaal Braziliaanse bossa nova’s of samba’s. Het mooie ‘Corcovado (Quiet Nights of Quiet Stars)’ van Jobim opent het album, gevolgd door de wereldhit ‘Garota de Ipanema (The Girl from Ipanema)’, zeg maar het lijflied van de bossa nova. Het swingende ‘Flor de Lis’ komt vervolgens aan de beurt, waarna de samba van ‘Artigo de Luxo’ weerklinkt. Jobim is terug met de heupwiegende bossa nova ‘A Felicidade’, gevolgd door zijn overbekende ‘Wave’. En zijn ‘Dindi’ is ook nog springlevend. De originele track ‘Viver Mais Uma Vez’ volgt daarop, waarna het bekende, swingende ‘Berimbau’ komt. Met de originele song ‘Quando Outono Vem (When Autumn Falls)’ neemt de band afscheid. Opnieuw bewijst Nova dat ze tijdloze en elegante muziek kunnen neerzetten, die ik in mijn hart sluit! 

Patrick Van de Wiele 

In 2011 trad de Amerikaanse band Nova voor het eerst live op. Sindsdien zijn hun video’s op YouTube, wereldwijd niet minder dan 17 miljoen maal bekeken! Twee jaar later waren ze in Martha Stewart Weddings te gast, en werden aangeprezen als eerste keuze voor huwelijken en evenementen. In 2014 volgde dan, op aanvraag, hun debuutalbum. Drie jaar kwam de opvolger ‘Live from Seahorse Sound’ uit, en in 2018 volgde zelfs het kerstalbum ‘A Bossa Nova Christmas’. Traditionele bossa nova en samba worden gebracht als trio of als kwartet. En dat met elegantie en tijdloze klasse. De band bestaat uit Laura Vall (zang), David Irelan (gitaar), Mike Papagni (drums) plus verschillende bassisten. Ze stelden 2 compilaties samen, waarvan dit de eerste is. Daarop kozen ze voor hun favoriete tracks, en remixten en remasterden de originele opnames. Antõnio Carlos Jobim’s ‘Insensatez (How Insensitive)’ opent de schijf met een heupwiegende, sensuele bossa nova, gevolgd door de swingende ‘Samba de Uma Nota Só (One Note Samba)’, ook van Jobim. Jobim’s wereldbekende ‘Desafinado’ is de volgende bossa nova, en zijn opgewekte ‘Chega de Saudade (No More Blues)’ maakt een einde aan de blues. Verder nogmaals met Jobim’s bekende ‘Aguas de Março (Waters of March)’, waarna Jorge Ben’s wereldhit ‘Mas Que Nada’ aan de beurt komt. Terug naar Jobim, overigens de architect van de bossa nova, met ‘Agua de Beber (Water to Drink)’, gevolgd door het minder bekende ‘Até Vocé Voltar’. Nogmaals Jobim met het zachte ‘Meditação (Meditation)’, waarna ‘Canto de Ossanha’ afsluit. Een zeer leuk album, dat ik, als liefhebber van Braziliaanse muziek, ten zeerste kan aanraden!

Patrick Van de Wiele 

Vorig jaar kwam hier de cd ‘Pra Voce’ van de Braziliaanse zangeres Nice Brazil aan bod. Sinds het begin van de jaren ’90 leeft ze echter in Duitsland. Nu heeft haar nieuwste project mij bereikt, en als liefhebber van Braziliaanse muziek, kan ik weer de mengeling van die Braziliaanse muziek met jazz appreciëren. Het album werd al geprezen in de Duitse pers, en ze wordt bijgestaan door João Luis Nogueira Pinto op gitaar, Ricardo Fiuza op piano, Joel Locher op bas en door Valery Brusilovsky op drums. De cover ‘Deixa’ van Baden Powell opent uptempo, waarna de ballade ‘Doce Presença’ het zachter aandoet. De titeltrack is een bossa nova eerbetoon aan haar voorouders, gevolgd door ‘Quando Te Vi’, waarin haar eerste liefde aan bod komt. ‘Pra Lá e Pra Cá’ opent wat chaotisch, maar ‘U.T.I.’ gaat er weer opgewekt tegenaan. Op ‘Te Amei’ zegt ze op een jazzy manier vaarwel aan haar overleden vader, en de ‘Samba da Fonte’ is weerom een zomers, opgewekt nummer. De ‘Bachianas Brasileiras Nr. 5’ is een nogal klassiek aandoende cover van Hector Villa-Lobos, waarna ‘O Cantador’ afsluit. Nice Brazil balanceert dus tussen opgewekte, zachte en zelfs meditatieve tracks. Een aanrader voor wie van Braziliaanse muziek houdt.

Patrick Van de Wiele

Zes jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Magic’ van deze Braziliaanse artiest, producer, componist, keyboardspeler en zanger Sergio Mendes. Eind vorige maand bracht hij een nieuwe release uit, geflankeerd door een all-star cast van speciale gasten. De release ervan valt samen met een nieuwe, spectaculaire documentaire door John Scheinfeld, over zijn opmerkelijk leven en carrière. En Sergio heeft er duidelijk zin, want de rode draad die er doorheen loopt, is die van de vreugde. Sergio zat indertijd bij de pioniers van de bossa nova, bracht Latin pop met zijn band Brasil ’66, werkte samen met jazzlegendes zoals Herbie Mann, bracht adult contemporary muziek, en vond zichzelf opnieuw uit met The Black-Eyed Peas & John Legend. Maar toch wil nog steeds vooruit, en brengt nu een mengeling van Braziliaanse muziek, jazz en pop. De tintelende, Braziliaanse pop op opener ‘Sabor Do Rio’ brengt mij onmiddellijk in de sfeer van zijn hit ‘Mas Que Nada’, terwijl Common rapt. Op het zeer dansbare ‘Bora Lá’ komen de Braziliaanse sambaster Rogê, en Sergio’s vrouw en muze Gracinha Leporace aan bod. Vervolgens nemen het Colombiaanse popduo Cali y El Dandee het voortouw op het sensuele ‘La Noche Entera’, dat wat doet denken aan Ricky Martin. Op ‘Samba In Heaven’ duurt het feestje verder, met Sugar Joans. Bossa pianist João Donato schreef mee aan het zwierige ‘Muganga’, opnieuw gezongen door Gracinha Leporace. Op de uptempo titeltrack rapt Buddy mee, waarna de mooie ballade ‘Love Came Between Us’ eraan komt, ingezongen door Joe Pizzulo, herinneringen oproepend aan ‘Never Gonna Let You Go’. Singer-songwriter Sheléa is aan de beurt op de samba ‘Catch the Wave’, en Sergio’s jazzy talent komt aan bod op het instrumentale ‘Romance in Copacabana’. De party gaat verder op ‘This Is it’ met Hermeto Pascoal en Gracinha Leporace. Vervolgens schakelt Sergio weer een versnelling lager met de mooie ballade ‘Times Goes By’, opnieuw gezongen door Sheléa. En afsluiten doet hij met ‘Tangara’, waarop Gracinha Leporace en Guinga een tropische sfeertje neerzetten. Een uitzonderlijk opgewekt album, dat het beste uit Brazilië en LA samenbundelt!

Patrick Van de Wiele 

De Braziliaanse zangeres & pianiste Eliane Elias is hier al jaren een vaste waarde. Haar voorstellen is dus niet meer aan de orde. Voor haar nieuwste project nam ze de liefde onder de loep. En daarbij zijn de bossa nova en romantische ballades nooit ver weg. Openen doet ze met Francis Lai’s bekende song ‘A Man and a Woman’ uit de gelijknamige film uit 1966. Patti Austin & James Ingram’s duet ‘Baby Come to Me’, varieert tussen een zwoele ballade en een up-tempo gedeelte. Vocalist Marc Kibble van de formatie Take 6 doet zijn duit in het zakje. Jobim’s ‘Bonita’ krijgt een elegant en dromerig arrangement, waarna ‘Angel Eyes’ en ‘Come Fly with Me’ beiden hommages zijn aan Frank Sinatra, maar hier uiteraard drijvend op een Braziliaanse groove. Daarna volgen twee originele composities, de single ‘The Simplest Things’ en ‘Silence’, waarbij het eerste duidelijk stelt dat liefde, die de tijd doorstaan heeft, één van de mooiste en simpelste dingen is, en de tweede eerder over liefdesverdriet gaat. Roberto Menescal en Ronaldo Boscoli’s ‘Little Boat’ is weer een bossa novaklassieker, die afwisselend in het Portugees en het Engels gezongen wordt. Het originele ‘The View’ sluit af, met een erotisch verhaal. Eliane wordt op dit album bijgestaan door haar echtgenoot bassist Marc Johnson, gitarist Marcus Teixeira en drummers Edu Ribeiro, Rafael Barata, en Celso de Almeida. Het album staat al in heel wat landen op de eerste plaats in de iTunes Jazz Charts, waaronder de USA, Japan, Duitsland, Frankrijk enz. Een zeer sfeervol album dat tevens ruimte laat voor haar pianospel. Daarover zegt ze zelf: “the piano is an extension of my body and the deepest expression of my soul”. En ‘Love Stories’ bewijst dat ten voeten uit!

Patrick Van de Wiele 

​Zangeres Nice Brazil werd geboren in São Paulo, Brazilië, waar ze opgroeide met de muziek van de radio, muziekfestivals en haar voorliefde voor MPB (Braziliaanse popmuziek), bossa nova en jazz. Later ging ze aan de slag als actrice in het theater en tijdens musicals voor kinderen. Aldus werd haar wens om vocaal creatief te zijn aangewakkerd. Maar haar fascinatie voor muziek en theater leidde haar in andere muzikale richtingen, en die zijn nog steeds aanwezig. Deze cd stamt al uit 2013, maar bereikt mij nu pas. Het bevat een jazz mix van Braziliaanse ritmes zoals samba, choro en bossa nova. Hij is het resultaat van nieuwe muzikale impressies die ze voordien opdeed. Nice Brazil wordt hier bijgestaan door Ricardo Fiuza (piano), Franco Petrocca (bas), Bodek Janke (drums & percussie), Tony Lakatos (sax & fluit), Klaus Mueller (piano), Portinho (drums), Hp Ockert (trompet) en Ralf Eric (sax). Het resultaat is opgewekte Braziliaanse muziek, naast akoestische versies van ‘Tico Tico no Fubá’ en ‘Pra que discutir com madame’. Tevens brengt ze een cover van de klassieker ‘Smile’, en draagt ze de bonustrack ‘Jamais’ op aan wijlen Edson Seven Strings (Edson dos Santos). Een leuk album voor wie houdt van Braziliaanse muziek! En volgend jaar verschijnt haar nieuw project.

Patrick Van de Wiele (4)

​De Braziliaanse singer-songwriter Camilla Inés werd al door de krant ‘Diário de Pernambuco’ genoemd als een expressieve Braziliaanse artiest van jazz & bossa nova. Sinds 1998 is zij toegewijd aan de studie en het onderzoek van jazz, bossa nova, samba en andere Braziliaanse muziekgenres. In 2011 bracht zij haar debuutalbum ‘Jazzmine’ uit, dat het jaar daarop meedong naar de Brazilian Music Award, de meest prestigieuze muziekprijs in Brazilië. Na een uitnodiging van Roberto Menescal, om de tekst voor één van zijn liedjes te schrijven, begon ze een nieuwe samenwerking met hem, en met componisten zoals Simone Guimarães, J.Evaristo Neto en Tico de Moraes. In 2015 won ze met deze EP, die ik nu onder ogen en oren krijg, de International Music Professionals Award in de categorie "Best Executive Production". Momenteel toert ze door Portugal. De EP is een pareltje voor wie, net als ik, houdt van Braziliaanse muziek. Er staan 5 tracks op, waarvan 4 in het Portugees en één, de titeltrack, die deels in het Engels en het Portugees gezongen wordt. Een aanrader!

Patrick Van de Wiele (4½)

De Braziliaanse muzikant Antonio Adolfo kwam hier al tweemaal aan bod in 2017, en vorig jaar . Op zijn nieuw album bewijst hij eer aan de geboorteplek van Braziliaanse jazz, en dat was het district Beco das Garrafas (ofwel Bottles Alley) in Rio’s Copacabana, waar tussen 1958 en 1965 een mengelmoes van jazz, samba en bossa nova gespeeld werd. Antonio was toen nog een teenager, en mocht voor de leeftijd van 21 de clubs niet binnen. Hij luisterde dus buiten naar de “samba jazz”. Dit album bevat klassiekers, die opnieuw door Antonio van arrangementen voorzien werden, zoals Johnny Alf’s ‘Céu e Mar’, Baden Powell’s ‘So Por Amor’, Edu Lobo’s ‘Casa Forte’, ‘Tristeza de Nos Dois’, João Donato’s ‘The Frog’, Jobim’s ‘Passarim’ en ‘Corcovado’. Verder twee originele tracks: een eerbetoon aan Herbie Hancock ‘Hello, Herbie’ en ‘Obrigado’. Een nieuwe pluim dus op Antonio’s hoed met dit eerbetoon.

Patrick Van de Wiele (4)

​Trompettist en beugelspeler Mark Morganelli heeft een lange geschiedenis als solist en bandleider, waarbij hij zowel in de USA als op muziekfestivals overal ter wereld gespeeld heeft. Zijn debuut “’Live On Broadway’ dateert al uit 1982. In juni 2017 opende hij samen met zijn vrouw hun eigen Jazz Forum club in Tarrytown, NY. Op deze nieuwe dubbel-cd, die tevens zijn vijfde als leider is, nodigt hij ons uit om zijn passie voor Braziliaanse muziek met hem te delen. Het album bevat songs die afkomstig zijn van Brazilië meest bekende componisten, zoals Antonio Carlos Jobim, Marcos Valle, Jorge Ben, Luiz Bonfa enz. Mark wordt bijgestaan door Abelita Mateus (Steinway & Sons piano, fender Rhodes, zang), Eddie Monteiro (mini-accordeon, zang), Monika Oliveira (zang), Nilson Matta(bas), Adriano Santos (drums), Nanny Assis(percussie, gitaar, zang) en Carlos Barbosa-Lima (gitaar). Op sommige van de tracks hoor je Mark als solist, terwijl andere gebracht worden samen met The Jazz Forum All Stars. Er staan heel wat bekende tracks op, zoals ‘Desafinado’, ‘So Danco Samba’, ‘Anos Dourados’, ‘A Felicidade’, ‘O Morro Nao Tem Vez’, ‘Corcovado’, ‘Samba de Verao’, ‘Brigas nunca mais’, ‘Dindi’, ‘Mas Que Nada’, ‘Manha da Carnaval’ en uiteraard ‘Aqauarela do Brasil’. Dit is een feest voor wie van Braziliaanse jazz houdt (zoals ik). Ik zal er dan ook nog dikwijls naar luisteren.

Patrick Van de Wiele (4)

​Componist en pianist John Finbury uit Andover, Massachusetts begon op school drums te spelen in de een rockband. Later studeerde hij klassieke piano aan de Longy School of Music in Cambridge en aan de Boston University. In Salem had hij een zaal waar muzieklegendes zoals BB King, Bonnie Raitt, Richard Thompson, REM, Eric Burton & The Animals, en Pat Metheny optraden. John speelt in het jazzsextet Day For Night met zijn vrouw, zangeres Patty Brayden, en schrijft al meer dan 35 jaar muziek. Samen met producer Emilio D. Miler heeft hij nu een nieuw album met Braziliaanse jazz opgenomen, waarop de Braziliaanse zangeres/actrice Thalma De Freitas zingt. Als muzikanten werden Vitor Gonçalves op piano, Rhodes en accordeon, John Patitucci op bas, Chico Pinheiro op gitaar, Duduka Da Fonseca op drums, en Rogerio Boccato en de legendarische Airto Moreira op percussie ingehuurd. Opener is meteen de mooie single en titeltrack, waarna ‘Filha’ een boodschap van de zangeres aan haar dochter inhoudt. ‘Ondas’ is nogal speels, en ‘Maio’ is een tedere song over de gezamenlijke verjaardag van John en Thalma in mei. ‘Oração’ opent met geluiden van het regenwoud, en klinkt zeer zacht. Met het opgewekte ‘Surrealismo Tropical’ wordt afgesloten. Een mooi album voor liefhebbers van Braziliaanse jazz! 

Patrick Van de Wiele (4)

​De Braziliaanse artiest Eumir Deodato is uiteraard een levende muzikale legende. Hij bemachtigde al 16 platina albums, werkte samen met o.a. Kool & the Gang, Aretha Franklin, George Benson, Earth, Wind & Fire enz. Op het einde van de jaren ’60 verhuisde hij van zijn thuisland naar New York, en ondertussen in hij op meer dan 500 albums te horen. Daarvoor had hij in Brazilië al samengewerkt met Roberto Menescal, Joao Donato, en Marcos Valle,  en een reeks instrumentale albums opgenomen met het samba jazz & bossa nova ensemble Os Catedráticos. Nu is er een heruitgave op de markt van zo’n album uit 1965, en dat vat de sfeer van dat tijdperk goed. Naast originele composities staan hier ook o.a. covers op van Marcos Valle’s samba ‘Os Grilos’, Rubens Soares’ samba ‘É Bom Parar…’, Baden Powell’s ‘Feitinha De Ninguém’, Sergio Mendes’ hit ‘Tristeza’, en Luis Bonfá’s ‘Até De Cavaquinho’. Deze heruitgave is ook op LP beschikbaar en is duidelijk een meesterwerk van Braziliaanse swing!

Patrick Van de Wiele (4)

​Zangeres Melbreeze werd geboren in de Turkse stad Smyrna, en thuis was er steeds muziek aanwezig. Toen ze 5 jaar oud was, begon ze met ballet, en na haar academische studies in Business Administration vertrok ze naar de USA. Maar haar liefde voor muziek ging nooit weg en ze droomde ervan om haar eigen ding te doen. Nu is ze al aan haar negende album toe, in een productie van Jimmy Haslip (YellowJackets) & Scott Kinsey (Tribal Tech/Joe Zawinul). Het is een verzameling geworden van Braziliaanse jazztracks, maar met invloeden uit lounge en elektropop. Uiteraard zorgen de handen van de producers voor ietwat jazz fusion. Zo verschijnt ‘So Nice’ er in een elektropop uitvoering, klinkt ‘One Note Samba’ als een moderne bossa nova, opent ‘How Insensitive’ met een Aziatische intro, baadt ‘Mas Que Nada’ in een Spaanse sfeer, klinken ‘Quiet Nights’ en ‘Wave’ ook weer iets anders, en hoor ik sitar in ‘Desafinado’. Een ietwat andere aanpak dus van de traditionele Braziliaanse bossa nova, maar toch best leuk om horen.

Patrick Van de Wiele (4)

Vorig jaar kwam pianist Roger Davidson hier samen met vibrafonist & harmonicaspeler Hendrik Meurkens al aan bod met de cd ‘Oração Para Amanhã (Prayer for Tomorrow)’ (zie http://www.keysandchords.com/album-review-blog/roger-davidson-trio-with-hendrik-meurkens-oracao-para-amanha-prayer-for-tomorrow). En Hendrik Meurkens recenseerde ik vorige week hier nog. Dit nieuwe album zal pas uitkomen op 4 september e.k., en staat vol met originele, romantische tracks van een Braziliaans sfeertje. Het is eigenlijk een liefdesbrief aan Roger’s Braziliaanse vrouw Nilcelia Davidson. Van de jazzsamba ‘My Love Is Only You’, via de romantische, Franse sfeer op ‘Celia’, langs de bossa nova van ‘Comment je t’aime’, en de rustige sfeer van ‘The Way You Move My Heart’, of de speelse chorion van ‘O Mico’, of de opgewektheid van het uptempo ‘Celebração’, tot de afsluiter ‘Samba de Alegria’, je hoort hier duidelijk dat beide heren een voorliefde hebben voor Braziliaanse muziek. 

Patrick Van de Wiele (4)

Dorival Caymmi (1914-2008) is één van de meest geliefde singer-songwriters in zijn thuisland Brazilië. João Gilberto, Gilberto Gil en Caetano Veloso hebben hem geciteerd als een belangrijke inspiratiebron voor hen. De Belgisch/Portugese zangeres Lio, die in 1979 hier op zestienjarige leeftijd bekend werd met het liedje ‘Banana Split’, op tekst van Jacques Duvall en met hulp van Marc Moulin, bouwde ondertussen een succesvolle carrière uit, ook als actrice. Vanda Maria Ribeiro Furtado Tavares de Vasconcelos, zo luidt haar echte naam, werd geboren in Lissabon, maar groeide op in Brussel. Jacques Duvall kreeg het idee om haar voor het eerst in haar moedertaal, het Portugees, de liedjes van Dorival Caymmi te laten zingen. Gitarist Christophe Vandeputte zorgde voor nieuwe arrangementen, en het resultaat is niet mis. Samba en bossa nova van Caymmi uit Bahia, maar in een nieuw jasje. En Lio is de juiste persoon om deze songs nieuw leven in te blazen. De Franse striptekenaar Loustal zorgde voor de tekening op de cover. Een leuke Braziliaans sfeerschepping!

Patrick Van de Wiele (4)

​DETAIL ALBUM

Tracks:

1. September Samba
2. Sonho Da Tarde
3. Oração Para Amanhã
4. Rio de Janeiro
5. Saudades
6. Tarde Sonhadora
7. Amor Brasileiro
8. O Trem Da Vida
9. Saudade Do Brasil
10. A Escada
11. Très Estrelas
12. O Verão

Platenlabel
Soundbrush Records

Labelnummer
SR 1038

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Roger Davidson 

​Alhoewel Roger Davidson omschreven wordt als een klassiek artiest, kent hij geen grenzen. Als componist en pianist bestaat zijn catalogus uit kamermuziek, symfonische muziek, koorgezangen, jazz, tango, Klezmer, kindermuziek, Latin en Braziliaanse projecten en zelfs een solo piano cd. Tevens heeft hij 2 boeken gepubliceerd: ‘To Brazil with Love’ en ‘Saudade do Brasil’. Roger werd geboren in Parijs in 1952 uit een Franse moeder en een Amerikaanse vader. Toen hij amper 1 jaar oud was, verhuisde de familie naar New York. Roger begon op zijn vierde piano te spelen, en vier jaar later volgde hij vioollessen. Aan de universiteit van Boston behaalde hij in 1980 een master in compositie, en aan het Westminster Choir College in Princeton, in 1985 een master in koor. In 1983 en 19884 zette hij zijn eerste stappen in een professionele carrière. Deze nieuwe cd is opgenomen met zijn trio, en vibrafonist Hendrik Meurkens. Hij werd opgenomen in de New Yorkse Zinc Bar, een thuishaven voor Braziliaanse jazz, in mei en oktober 2016. Het album bevat enkel originele composities, in de geest van Braziliaanse jazz, met samba en bossa nova. Best leuk hoor als je zoals ik van Braziliaanse muziek houdt. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Raffaela Renzulli – Asking Eyes
2. Candeias – Palmeiras
3. Minas – Calma Mulher
4. Quarteto Uai - Marcas
5. Ary Lobo – Nego Sao
6. Hardkandy – Dunks
7. Ed Motta – Daqui Pro Meier
8. Piri Reis – Ceu Da Managua
9. Lucas Santtana – Dia De Furar Onda No Mar
10. Jackson Do Pandeiro & Almira – E So Balanco
11. Skymark – Boa Noite Meu Filho (Mental)
12. Penha Maria – Voce Balanca O Meu Coracao (Ou Sol Demais)
13. Kate Ceberano – Like Now
14. Os Originais Do Samba – Canto Chorado
15. Deodato – Skyscrapers
16. Nathan Haines – U See That
17. Azambuja & Cia – Tema Do Azambuja
18. Fafa De Belem – Naturalmente
19. Jazzanova – Gafiera (Instrumental Trio Version)

Platenlabel
Sonar Kollektiv

Labelnummer
Promo CD

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Jazzanova

Maar liefst 10 jaar zijn voorbijgegaan sinds het fenomenale succes van ‘Paz e Futebol’. Duitsland won de wereldbeker voetbal in Brazilië en dat zette het collectief Jazzanova ertoe aan om een compilatie te maken met Braziliaanse muziek in alle facetten. Maar die is niet enkel afkomstig uit Brazilië, maar tevens uit de rest van de wereld. Opener ‘Asking Eyes’ van Raffaela Renzulli dateert al uit 1987, maar wordt zeer rustig en jazzy gebracht. De Argentijnse groep Candeias brengt daarna ‘Palmeiras’ in een mengeling van samba, bossa nova en jazz. ‘Calma Mulher’ van Minas is soulvol, waarna Quarteto Uai meer funk brengt op ‘Marcas’. Het dansbare ‘Nego São’ van Ary Lobo dateert al uit 1966. Vervolgens komt het Britse project Hardkandy met ‘Dunks’, terwijl Ed Motta meer disco aflevert met ‘Daqui Pro Meier’. ‘Ceu Da Managua’ van Piri Reis dateert uit de periode toen het Braziliaanse volk wou vechten tegen dictatorschap met muziek. ‘Dia De Furar Onda No Mar’ van Lucas Santtana is meer MPB, waarna ‘E So Balanco’ van Jackson Do Pandeiro & Almira eerder samba is. ‘Voce Balanca O Meu Coracao (Ou Sol Demais)’ van Penha Maria uit Recife is zeldzaam, en dan wordt het een echt Braziliaans sfeertje met ‘Like Now’ van Kate Ceberano. Samba keert terug met ‘Canto Chorado’ van Os Originais Do Samba, gevolgd door de bekende Deodato met zijn jazzy ‘Skyscrapers’. Op het einde komt Jazzanova zelf aan bod met ‘Gafiera’. Dit Berlijns collectief heeft zijn best gedaan met deze compilatie vol afwisselende leuke Braziliaanse muziek!

Patrick Van de Wiele (4)