KEYS AND CHORDS
  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2023
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2022

CD REVIEW BLOG

Boogie Beasts: Love Me Some

18/10/2021

0 Comments

 
Foto
dETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Bring It On
  2. I Don’t Care
  3. Favorite Scene
  4. Get Away
  5. The One
  6. Run You Down
  7. Get Me Out Of Here
  8. Like A Snake
  9. In Your Hands
  10. A Girl Like You
  11. Howl
  12. Mine All Mine
 
Website Artiest
Boogie Beasts

​Ja, waarde landgenoten, regeringspartijen en andere compatriotten. Er bestaan nog Belgen in dit kleine landje. De formatie Boogie Beast is daar het esthetisch schoolvoorbeeld van. Twee Walen en twee Vlamingen, kan het nog Belgischer. De formatie Boogie Beasts werd opgericht begin januari 2011 na een jamsessie in blueskroeg De Blauwe Kater in Leuven. De band gaat vrijwel meteen op zoek naar een eigen sound, en dit werd al even snel gevonden. Twee jaar later speelde de band het voorprogramma van The Fabulous Thunderbirds in De Roma in Antwerpen én van de Amerikaanse blueslegende Andre Williams, in de Charlatan te Gent. Grote festivals volgen en de debuutplaat  'Come And Get Me' uit 2015, op het label Naked Productions, werd vrijwel meteen overladen met heel wat lovende recensies. En wat toen volgde was zowaar nog knapper. De plaat ‘Deep’ liet ook bij ons een diepe indruk na. Jan Jaspers (vocals, gitaar), drummer Gert Servaes, Patrick Louis (vocals, gitaar) en mondharmonicavirtuoos Fabian ‘The Lord’ Bennardo vormen de basis voor die opwindende sound. De derde release ‘Love Me Some’ is ingepakt met twaalf (h)eerlijke nummers. De bonustracks ‘Howl’ en ‘Mine All Mine werden zelfs door Jim Diamond, bekend van zijn werk met The White Stripes, in de studio gemixt. Openen doen Boogie Beasts in hun geëigende bluesstijl. De ruige swampy  slidegitaar, beukende baslijnen en knokkende drumstoten maken dit alles zo herkenbaar. En dan komt Bennardo met zijn hypnotiserende harparrangementen de harmonieën inkleuren in de boogierockers ‘I Don’t Care’ en ‘Get Me Out Of Here’. Met ‘Favorite Scene’ kan het zowat alle kanten uit. De tempowisselingen swingen ook ouderwets in songs als ‘Get Away’, en ‘The One’ is misschien wel de meest bluesy song op de release. Met ‘Run To You’ gaan we onverwijld het Hill County Fat Possum biotoop verkennen. En ook met het funky spijkerende ‘Like A Snake’ is het moeilijk stilzitten. Het radiovriendelijke ‘In Your Hands’ heeft zoveel alteratie dat de song uitgroeit tot een knap popnummer. Van de swingende rocker ‘A Girl Like You’ gaat het gezwind naar de hypnotiserende bonustracks ‘Howl’, met zijn ingetogen vocalen en ruige mondharmonicariffs, én de moddervette boogie ‘Mine All Mine’. En dan nu, replay please… Internationaal knap!
 
Philip Verhaege 
Foto
Jan Jaspers (vocals, guitar), drummer Gert Servaes, Patrick Louis (vocals, guitar) and harmonica virtuoso Fabian 'The Lord' Bennardo form the basis for that exciting sound. The third release 'Love Me Some' is packed with twelve delicious and honest songs. The bonus tracks 'Howl' and 'Mine All Mine were even mixed in the studio by Jim Diamond, known for his work with The White Stripes. Boogie Beasts open in their appropriate blues style. The rough swampy harp and slide guitar, pounding bass lines and drum punches make this all so recognizable. And that is the identity of this band. Highly recommended release !
0 Comments

Naked Giants: The Shadow

5/10/2020

0 Comments

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks
  1. Walk Of Doom
  2. High School (Don’t Like Them)
  3. Take a Chance
  4. Turns Blue
  5. (God Damn!) What I Am
  6. The Ripper
  7. Unpeeled
  8. Television
  9. Better Not Waste My Time
  10. The Shadow
  11. Song For When You Sleep
 
Website Artiest:
Naked Giants

​Sterk tweede album van de rockers uit Seattle.  Hun debuut ‘Sluff’ uit 2018 deed ons al ‘fuzzend’ uit ons vel springen, ‘The Shadow’ haalt de band helemaal uit de onbekendheid.  Noem het punkrock, grunge, alternative of garage rock; Naked Giants  barst van energie.  En dat de songs vrijwel allemaal in de eerste persoon zijn geschreven, duiden op een heel persoonlijke reflectie.  Muzikaal zeer inventief omkaderd met fuzzy gitaar en knap slagwerk (‘Take a Chance’) en bass à la Joy Division (‘Turns Blue’). ‘The Ripper’ verbaast als een Syd Barrett song, ge-updated met een heavy refreintje.  De perfecte mindfucker voor ‘Unpeeled’ dat zich definitief omzwachtelt met psychedelische sounds. ‘Better Not Waste My Time’ scheurt rauw ritmisch door je zenuwen. Het zijn die contrasten in spel en zang die dit album een onvergetelijke status zullen bezorgen.
Seattle zal voor eeuwig verbonden zijn aan Nirvana, Soundgarden, Foo Fighters en Alice In Chains.  Naked Giants straalt dezelfde energie uit en weet op eigenzinnige wijze hun muzikaal spel om te zetten in aanstekelijke songs, waarbij je hun voorgangers/grondleggers vergeet. En Chris Funk (‘The Decemberists’) als producer was een meesterlijke zet.  Naked Giant: een trio, alle drie multi-instrumentalisten met een rijke bagage. Dat geeft verrassingen én uitspattingen.  Knap album…!!!  Live moet dit fenomenaal zijn. Come to Europe!
 
Line-up:
Gianni Aiello (Bass, Guitar, Vocals, Keyboards, Percussion, Tape Loops, Fun Machine)
Grant Mullen (Guitar, Vocals, Percussion, Keyboards, Modular Synth, Special Fx)
Henry LaVallee (Drums, Guitar, Vocals, Percussion, Keyboards, Charisma)
 
Marino Serdons 
Foto
​All songs on The Shadow are drenched in an amalgam of styles.  Compositions full of contrasts and cleverness.  Energy and intelligence, it’s a perfect pair for surprises.
0 Comments

The Laissez Fairs: Marigold

25/11/2019

0 Comments

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Long Grow The Marigolds
  2. Phantom Stranger
  3. My Thursday Girl
  4. For You To Know
  5. Your Love Or Hate
  6. Mc Wryly
  7. Molly
  8. Redundant Beach
  9. Dirty Alice Jones
  10. Follow The Money
  11. Firebyrd
  12. Crown Plaza
  13. Remember Her
  14. Mangolds Return
  15. Lillie May
  16. We’ll Get There Someday
 
Website Artiest:
The Laissez Fairs

​De revival van psychedelia speelt zich gelijktijdig af in Engeland/Wales en de US.  Vanuit Las Vegas pompen The Laissez Fairs verdovende amfetamines in ons brein met inventieve mod psych en heel wat fuzz.  De jaren zestig terug in een stroomversnelling met 16 korte brainfuckers.  De band werd opgericht in 2014 door gitaristen John Fallon en Joe Lawless (die ook de mellotron oprakelde).  John’s broer Cromm gooide zich op de fuzz bass, en drummer Aaron Archer vervolledigde het trio.  Weet ook dat John Fallon reeds in de jaren tachtig actief was bij de neo-psych band The Steppes, componeerde zelfs een solo album en toen werd het stil tot 2011.  Enkele singles als opwarmertje en toen tijd voor The Laissez Fairs in 2014.  De vier neuzen, met of zonder tussenschot, in dezelfde richting resulteerden in een vierde album.  ‘Marigold’ verscheen in juli 2019 en is enkel op cd en als download bij Rum Bar Records verkrijgbaar.  Het album swingt van voor tot einde en ligt in het verlengde van The Beatles, The Kinks, The Who en early Syd Barret’s Pink Floyd.  En doe daar nog een schep garage rock bovenop.  Een album dat je terug vreugde geeft in het leven, een muzikale drug als het ware!
 
Line-up:
John Fallon (Vocals, Lead Guitar, Bass, Acoustic Guitar, Drums, Fuzz Bass)
Joe Lawless (Vocals, 12 String Guitar, Organ, Piano, Mellotron, EBow)
Cromm Fallon (Bass, Fuzz Bass, Tambourine)
Aaron Archer (Drums, Backing Vocals)
 
Marino Serdons 
Foto
Revival of psych rock  from Las Vegas of all places. A musical drug indeed!  
0 Comments

Binky Philips and The Planets: Established 1972 NYC

25/10/2019

0 Comments

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Splitsville Or Bust
  2. Drinking Gasoline
  3. Just Fine Just Fine
  4. Kinda Like It At The Time
  5. Leave Me Hanging
  6. Plumbing The Depths
  7. Blink
  8. Goodbye To All That
  9. Sour Grapes
  10. Wear Out The Grooves
 
Website Artiest:
The Planets

​Bijna een halve eeuw punky rock ‘n roll brengen in zalen en clubs en nu pas een debuutalbum ter vereeuwiging uitbrengen?  Hoe weird zijn die guys? Binky Philips is een Who-fan en voelde zich blijkbaar niet goed genoeg om de songs te registreren, alhoewel er indertijd voldoende positieve recensies én zelfs een platencontract bij een grote firma klaar lag.  In 1972 gestart in New York City met ruige onafgewerkte punk zoals het hoorde in die tijd, nu tot op de noot gespeelde rock ’n roll.  Het viertal vliegt ertegen aan met hun opgespaarde energie.  Natuurlijk krijg je een déja entendu gevoel, vernieuwend is het niet.  En de invloed van Roger Daltrey van The Who (volgens Binky) is ook ver te zoeken, de Ramones komen dichter in de buurt.  Het guitar driven ‘Drinking Gasoline’ doet je dorstig achteruit blikken in alle eenvoud. ‘Leave Me Hanging’ hangt op aan de bassnaren van Mike Greenberg en de bleusrock gitaar van Binky Philips.  Ook in ‘Blink’  weten beide gitaristen uit te blinken in de krachtlijnen van een melodie. Het betere werk dat raakt aan boeiende progrock.  Om nadien met een kort en krachtig ‘Sour Grapes’ hun punky garagerock hun roots niet te verloochenen en te besluiten met een krakende vinylgroef in de bluessong ‘Wear Out The Grooves’. 
Wat eerst een anachronisme op plaat lijkt, blijkt dan toch nog boeiend en oorvullend geheel in de plaatselijke pub.
 
Line-up:
Binky Philips (Guitar)
Mike Greenberg (Bass)
Nolan Roberts (Vocals)
Bobby Siems (Drums)
 
Marino Serdons 
Foto
After half a century a debut record?? How weird can it be?  But Binky star and his planets are still able to move on the groove. Finally on record enjoyable pub and club music in the seventies. Leave Me Hanging on the bar!
0 Comments

Stereo Total: Ah! Quel Cinéma!

18/9/2019

0 Comments

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Einfach
  2. Ich Bin Cool        
  3. Mes Copines
  4. Cinemascope
  5. Methedrine
  6. Die Dachkatze
  7. My Idol
  8. Hass-Satellit
  9. Brezel Says
  10. Le Spleen
  11. Sur Un Fil
  12. Dancing With A Memory
  13. Keine Musik
  14. Elektroshocktherapie
 
Website Artiest:
Stereo Total
​
​Berlijn, stad van de ultieme vrijheid en creativiteit, omarmt de elektronische muziekscène.  Niks verwonderlijk  want Duitsland was decennia geleden al een voorloper met de Krautrockers als Can, Kraftwerk, Neu!. Een halve eeuw later zet Stereo Total de experimentele flow verder met hun mix van chanson en elektronica gesausd met veel humor.  Het verantwoordelijke duo luistert naar de naam Françoise Cactus (zangeres van Les Lolitas) en Brezel Göring.  Spotgoedkope tiendehandse of afgedankte instrumenten en een 8-track recorder vormen het geheim van hun verslavende songs.
Natuurlijk hoor je soms de eighties door de sound, hun theatrale verslaving en hun fuck-the-rules oattitude.  Veertien songs met knappe catchy uitslovers als ‘Die Dachkatze’, ‘My Idol’.  Ook het Lou Reed-getinte ‘Brezel Says’ of het parlando Serge Gainsbourg-achtige ‘Le Spleen’ toont dat ze goed geluisterd hebben naar de klassiekers. Françoise is een taalverslaafde: speelt met woorden in diverse talen, humoristisch, professioneel amateuristisch en feministisch.  Samen met haar drumsticks daagt het multi-instrumentalist Brezel uit om origineel uit de hoek te komen met een pietluttige ‘mouse’ piano, een baby orgel of zelfge(s)maakte gitaren van afvalmateriaal.  Afsluiter ‘Elektroshocktherapie’ gaat nog hiermee de meest experimentele toer op.  De albumtitel  ‘Ah! Quel Cinéma!’  kon niet beter gekozen zijn.  Live te bewonderen in de maand oktober doorheen heel Duitsland en uitzonderlijk in Nederland op 15 okt. 2019 in de Bitterzoet van Amsterdam.
 

​Marino Serdons 
Foto
​When you think you’ve everything heard, Stereo Total takes you to another dimension: the cinematic world of entertainment with a ‘Elektroshocktherapie’.  Very very nice!
0 Comments

Geoff Palmer: Pulling Out All The Stops

14/9/2019

0 Comments

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. This One Gonna Be Hot
  2. Cha-Ching
  3. I Like Murder Too
  4. Giving In
  5. Got The Skinny
  6. We Can’t Do It
  7. Everything Is Cool
  8. All The Hits
  9. Velcro Shoes
  10. Walk Through
  11. Paper Heart
  12. Donut
  13. Speed
  14. Make It
 
Website Artiest:
Geoff Palmer
 
Eens punker, altijd punker? Klopt wel voor de Brit Geoff Palmer.  In zijn tienerjaren slokte hij gretig de nonsens op, richtte zelf de band The Guts op en maakte zich ondanks de zwarte kledij zichtbaar in het contesterende wereldje. Tot op heden deelde hij het podium met fellow Brad Marino in The Connection, nu ook bassist op zijn soloplaat.
Het hele album rockt, zoals verwacht, stevig in de richting van brave pop punk en garagerock. Voelbare invloeden komen uit Ramones en de old school rock ‘roll. Je kan jezelf echter niet eindeloos herhalen, alhoewel....Geoff slaagt er toch in om het verleden telkenmale terug op te roepen. Enig verkneukelend genot kan je wel beleven in songs als All The Hits (he doesn’t want the other shit) of in het persoonlijke  Velcro Shoes (I’m getting fat, i’m getting old.......wie niet?).  Zelfkennis is een grote deugd. Wie niet vies is van rockende no-nonsense,  “punk met een bubblegum sausje” (sic), is  wel aan het goede adres bij Geoff Palmer.
 

​Marino Serdons 
Foto
Too fat to rock ‘n roll, too empty to die ? Maybe that’s the spirit of pop punk. Enjoy nevertheless.​
0 Comments

The Courettes: We Are The Courettes

28/6/2019

0 Comments

 
Foto
detail album
​Tracks:
  1. Hoodoo Hop
  2. Time Is Ticking
  3. Come Inside
  4. Nobody But You
  5. T-C-H-A-U
  6. Strawberry Boy
  7. Voodoo Doll
  8. All About You
  9. The Way You Walk
  10. The Teens Are Square
  11. Boom! Dynamite!
  12. Fool Fool Fool
 
Website Artiest
The Courettes
​The Courettes zagen we onlangs nog schitteren in de vroege namiddag op het Roots & Roses Festival in het Waalse Lessines. Dit Deens/Brazilaans duo speelt heavy sixties old school garage rock en girl pop. Na het explosieve debuutalbum ‘Here are The Courettes’ en de explosieve singles ‘Boom! Dynamite!’ en ‘Hoodoo Hop’ wachtte het duo Flavia Couri (vocals, gitaar) en drummer, vocalist Martin Couri een heuse carrière move. Zijn fulminant drumwerk zijn, net zoals Flavia’s rauwe en fuzzy gitaarriffs, alweer indrukwekkende op hun derde studio album ‘We Are The Courtettes’, dat eigenlijk een release datum heeft van 30 maart 2018.  Ze trappen wild de muzikale deur in met de rauwe garagepopsong ‘Hoodoo Hop’. Gasoline nemen ze bewust terug met de single ‘Time Is Ticking’. En de tijd tikt blijkbaar want songs als ‘Come Inside’, ‘Nobody But You’ en ‘T-C-H-A-U’ (een Braziliaanse informele uitdrukking voor ‘tot ziens’) zijn prikkelende en opwekkende retrorockers. ‘Stawberry Boy’ is een zeldzame soulballade. Plankgas dan maar weer in nummers als ‘Voodoo Doll’ en het punk begeesterde  ‘Boom! Dynamite!’.
Al kan het charme offensief van ‘Fool Fool Fool’ ons ook best bekoren. Adrenalinestoten genoeg…The Courettes, high speed garagerock dat flirt met het bovenaardse…
 
Philip Verhaege (4)
​
​The Brazilian/Danish Garage Rock sensation The Courettes flirts with the  musical supernatural. Enough adrenaline punches! Strong release..
0 Comments

Wet Dreams

10/4/2019

0 Comments

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Band Aid
  2. Her
  3. Radioactivity
  4. Depression
  5. Roliglata
  6. Bad Boy
  7. Boogie
  8. Blueslata
  9. Beautiful
  10. I Told You/Drugs
 
Website Artiest:
Wet Dreams

​Waar is de tijd van de natte dromen?  Toen muziek je lichaam in vervoering bracht en schreeuwde om vrouwelijk schoon. De punkrock van de Noorse band Wet Dreams doet menig beestje roepen om vermeningvuldiging.  Een mix van The Ramones en The Undertones met uiterst inventieve intro’s en riffs. Ja, de jonge heren uit Oslo ontgroeiden hun soft pop/rockbands (Death By UInga Bunga, Foammm, Warp Riders) en gaan met hun debuut Wet Dreams wat ruiger.  Garagerock met punkallures swingen en rocken energiek op speed.  Songschrijver en zanger Sebastian Ulstad Olson laat in zijn teksten verstaan dat we allemaal dezelfde wensen en noden hebben.  Jammer dat hij af en toe onbewust een zinsnede gebruikt uit classic songs  (‘What ever happened to…’ of ‘Take a look on the wild side..’) .  Hier veel te opvallend en verwarrend.  Muggenzifterij natuurlijk, want Wet Dreams weet perfect hoe haar publiek te bespelen en…te laten klaar komen.  Ook jammer dat de song ‘I Can Fly’, gekozen voor een US Tv show, niet op het album terug te vinden is.  ‘Blueslata’ maakt echter veel goed: een psychedelische song die menige kaalkop uit de ’70 doet verlangen naar haar!!  Knap van die vikings!
 
Line-up:
Sebastian Ulstad Olsen
Eimund Hygard Aadahl
Per Richard  Ottoson
Bendik Rolland Pettersen
 
Marino Serdons (4)
​Maybe you don’t believe it, but Wet Dreams makes you (fourty?) years younger. Fine album!
0 Comments

Boogie Beasts: Deep

9/1/2019

0 Comments

 
Foto
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Inside
  2. Emotion
  3. Mad
  4. Long Gone
  5. No Good
  6. I Don’t Know Why
  7. Trouble
  8. Gonna Be Your Man
  9. Night Time Hero
  10. In Front of You
 
Website Artiest
Boogie Beasts

​De Delta en swampy blues sound vinden we al enkele jaren terug in de band Boogie Beasts.
De Limburgers Jan Jaspers (vocals, gitaar) en drummer Gert Servaes en Luikenaars Mathias Dalle (vocals, gitaar) en mondharmonicavirtuoos Fabian Bennardo vormen de basis voor deze opwindende sound. Twee Walen en twee Vlamingen, kan het nog Belgischer. De formatie Boogie Beasts werd opgericht in januari 2011 na een jamsessie in blues kroeg De Blauwe Kater, in Leuven. De band gaat vrijwel meteen op zoek naar een eigen geluid. Amper twee jaar later speelde de band in het voorprogramma van The Fabulous Thunderbirds in De Roma in Antwerpen én van de Amerikaanse blueslegende Andre Williams, in de Charlatan te Gent.
Grote festivals volgen en de debuutplaat  'Come And Get Me' uit 2015, op het label Naked Productions, werd vrijwel meteen overladen met heel wat lovende recensies. En dat zal met hun nieuwste telg ‘Deep’ niet anders zijn. Het kwartet trok naar de Studio Jupiter in het Limburgse Tongeren en blikte er onder het goedziende oog van studio-eigenaar Koenraad Foesters en geluidstechnicus Micha Volders tien onvolprezen en originele nummers in. Micha producete samen met Rodrigo Fuentealba Palavicino de release. De swampy blues van ‘Inside’ mag de dans openen. De gitaren glijden mateloos in het oeverloze gedrum. Knap! De sound zit meteen raak, goose bumps bekruipen ons én dit voor liefst tien songs lang. De boogie rocker en stemming wisselende ‘Emotion’ is de voorloper voor het knap geconstrueerde ‘Mad’. Het hypnotiseerde ‘Long Gone’ en het spooky en traag tergende ‘No Good’ is ingekleurd met swampy gitaartunes en groovy arrangementen. Het ingetogen harp werk van Bennardo in ‘I Don’t Know Why’ versterkt de broeierige sfeer in het rustig uitdijende nummer. Het bijdetijdse en funky  ‘Trouble’ is een alweer een lekker en sexy liedje. Op vrijdag 11 januari werd samen met het album ook de derde single 'Gonna Be Your Man' gelanceerd. Het is het enige nummer in de Franse landstaal met een groove die sterk doet terugdenken aan Serge Gainsbourg meets dEUS. Het beukende ‘Night Time Hero’ is alweer een gave mix tussen garagerock en zinderende blues tunes. Met het afsluitende ‘In Front of You’ gaan we nog snel even naar de swamp en zwoele Delta. De nieuwe release ‘Deep’ van Boogie Beasts is alweer een interessante mix van Delta blues en garage rock, gepresenteerd door een solide groove georiënteerde rhythm sectie met furieuze mondharmonica en enkele knappe dobro-tunes. De Bayou Rock uit ‘Deep’ zit dus werkelijk deep in Belgisch Limburg geworteld.
 
Philip Verhaege (4 ½)
 
10 Januari: Muziekodroom, Hasselt (B)
11 januari: La Zone, Luik (B)
28 Januari: Blauwe Kater, Leuven (B)
01 Februari: De Zwarte Ruiter, Den Haag (NL)
02 Februari: De Kroepoekfabriek, Vlaardingen (NL)
21 Februari: JH t’Onkrooid, Arendonk (B)
22 Februari: Blues Festival, Delft (NL)
22 Maart: Muziekcentrum De Bosuil, Weert (NL)
27 April: Bugerweeshuis, Deventer (NL)
30 April: Muziekgieterij, Maastricht (NL)
​The new release 'Deep' by Boogie Beasts is another interesting mix of Delta blues and garage rock. These ten songs are presented by a solid groove oriented rhythm section with furious harmonica and dobro-tunes. De Bayou Rock from the release 'Deep' is therefore also deeply rooted in Belgium.
0 Comments

Kloot Per W: Inhale Slowly And Feel

6/10/2018

0 Comments

 
Foto
​DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Real Good Time Together
  2. European Song
  3. Venus In Furs
  4. Lady Godiva’s Operation
  5. Foggy Notion
  6. Afterhours
  7. Sweet Jane
  8. All Tomorrow’s Parties
  9. Run Run Run
  10. What Goes On
  11. Pale Blue Eyes
  12. I Can’t Stand It Anymore
  13. Waiting For The Man
  14. Beginning To See The Light
  15. Femme Fatale


Website Artiest:
Kloot Per W

​Starman Records bracht op 14 september weer een vinyl collector’s item op de verzadigde markt.  Helder wit vinyl met 10 songs en bijgevoegd een cd met de originele 15 opnames. Tja, de ruimte op een lp is beperkt, vandaar.  Zou er nog een andere reden zijn om de plaat van onze eigen Claude Perwez te kopen? Wie raakt aan het oeuvre van een legendarische band zoals Velvet Underground mag zich toch aan enige bemerkingen verwachten.  Ondertussen heeft de hele Belgische muziekpers haar mening reeds grondig verspreidt.  Wat valt er dan nog aan toe te voegen?  Kloot Per W bleef zeer sterk bij de originele versies, met dien verstande dat hij er toch een postpunk of garagerock saus over goot. Zo kennen we KpW.  Het werden dus geen klakkeloze covers, gedoemd om in een vergelijking ten onder te gaan. Neen, wel eigenzinnige interpretaties als eerbetoon aan Lou Reed’s Velvet Underground én aan KpW’s eigen vakmanschap.  Vrijwel alle instrumenten werden door hem zelf ingespeeld, slechts af ten toe bijgestaan door o.a. klasbak Mauro.  De songs klinken rauwer dan de experimentele originelen.  Zijn dochter Mona mocht op enkele songs Nico spelen, zonder stembanden te breken.  Dat KPW ondergewaardeerd wordt, ja, maar upgraden zal hiermee niet lukken.  Even diep ademhalen dan maar.  Er staat trouwens een gele puffer op de hoes (ook af te peelen?). Exact wat we nodig hebben voor ‘Inhale Slowly And Feel’.  Toch even de agenda van zijn live concerten opsnorren; wie niet neust, vangt geen pieten.
 
Line-up:
Kloot Per W
Mauro Pawlowski
Jan Blieck
Kristoff Martens
Luc Crabbe
Mona Perwez
 
 
Marino Serdons (3)
This record will become  a collector’s item (white vinyl+cd) in the next decade.  Quirky versions of Velvet Underground songs:  good but no extra value.  What a pitty. So If you don’t buy it for the music, do it for the vinyl and the sleeve.
0 Comments

Death By Unga Bunga: So Far So Cool So Good

3/5/2018

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM
Tracks:
  1. Haunt Me
  2. Soldier
  3. Cynical
  4. Internet (Interlude)
  5. So Cool
  6. Into The Night
  7. Turn My Brain Off
  8. Space Face (Interlude)
  9. Boys
  10. I’m No Provider
  11. Bye Bye
 
Platenlabel
Jansen Records               
 
Labelnummer
JANSEN098CD  
 
Distributie
NIET MEEGEDEELD
 
Promo-agent
Pias Benelux
 
Website Artiest
Death By Unga Bunga

Unga Bunga, het klinkt als de naam van een volkje ontsproten aan het meesterlijke brein van Roald Dahl. Wat de Oempa Loempa’s zijn voor Charlie en zijn Chocolade-fabriek, zouden de Unga Bunga’s kunnen zijn voor pakweg Katie en haar paprikachips-helikopter. Niets blijkt minder waar. En gelukkig – met de nadruk op gelukkig – maakt de natuurlijke reflex om ‘bronnen te controleren’ zich al eens meester over ons. Idem dito voor het checken van ‘vreemde’ bandnamen … En dit misschien des te ‘gelukkiger’, want dit checken leert ons dat ‘Unga Bunga’ geen goedlachs volkje is, maar straattaal voor het edele ambacht van het rampetampen in de kringspier. Death By Unga Bunga, ofwel lyrisch vertaald: ‘dood door tegen het verkeer in te rijden’ …
 
Wat schotelen deze Noorse ****ne*kers de bereidwillige luisteraar voor? Samengevat: rechttoe-rechtaan hybride garage-punk-rock-‘n-roll-met-een-metal-twist die er, althans bij ondergeschrevene, ingaat als zoete broodjes. Erop en erover, dat is de mentaliteit die deze Turbonegro-look-a-likes aan boord leggen. Vanaf seconde één alles geven. Bammm… Een openingsriff die er, niettegenstaande – of net doordat - wel heel erg gelijkend op ‘Search And Destroy’ van The Stooges, inhakt als een bijl! Fantastisch goede start. Kwaliteit. En het niveau van deze start typeert het volledige album. Maar u heeft graag enkele luistertips. Nietwaar? Luisteren naar ‘So Far So Cool So Good’ doet u voor alle nummers, … maar bij tijdsgebrek doet het u het best vooral voor: ‘Haunt Me’, ‘Soldier’, ‘So Cool’ en ‘Turn My Brain Off’.
 
Samengevat… ‘So Far, So Good, So Cool’ in één zin: 'een potpourri aan gitaargeweld…'. Heerlijk gerijpte pretentieloze nonsens die dan eens aan goed volk als The Darkness, Sum 41, en van dichter bij huis The Paranoiacs doet denken… Kortom: 'Lekker, echt lekker!'
 
Jan Coonen (4)
Straight-on Norwegian punk ’n roll. No Norwegian wood, but Norwegian good!
0 Comments

Mark Duda: Month Of Sundays

28/4/2017

0 Comments

 
Picture
DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
  1. Month Of Sundays
  2. Murder On Delancey
  3. Standoff Love
  4. Worse For Wear
  5. Connection
  6. Subway Song
Platenlabel
Eigen Beheer
 
Distributie
Niet gemeld
 
Promo-agent
Glass Onyon
 
Website Artiest
Mark Duda
Nooit van gehoord?  Verwondert mij niet.  Velen voelen zich geroepen maar weinigen zijn uitverkoren om het tot de top te schoppen.  De States bulken van de rock ‘(’n roll) bands.  Moeilijk om boven de massa gitaarrock uit te steken.  Meer dan een verdienstelijke poging kan je deze EP niet noemen.  Zes songs, geschreven samen met lead gitarist Jimi Bones, proberen je te overtuigen…ja?...van wat?  Elke inventiviteit of emotie ontbreekt.  En wanneer muziek niet raakt…..verdwijnt het in de vergeetput, hier in de totale uitverkoop. Sorry, ‘Subway Song’ start met een originele akoestische busker sound.  Een lichtpuntje in de duisternis. Wel verdienstelijke bijdrage van Arno Hecht op sax in ‘Standoff Love’ …maar ook daarmee blaas je de verwende spotify-liefhebber niet van zijn/haar sokken.  Met enige fantasie ontdek je wat Ramones en Meat Love. En zelfs een snuifje punk.  Te veel eer voor deze New Yorkse pubband?  Oordeel zelf.
 
Line-up:
  • Mark Duda (Lead and Backing Vocals, Guitars)
  • Jimi K. Bones (Lead And Rythm Guitars, Backing Vocals, Percussion)
  • Thommy Price (Drums)
  • Kenny Aaronson (Bass)
 
 
Marino Serdons (3)
0 Comments

Mark Lindsay: Life Out Loud

17/4/2017

0 Comments

 
Picture
DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
  1. Baby Come Back
  2. Easy street
  3. Everything About You
  4. Rainy Day Children
  5. Ghost Of A Girl
  6. Like Nothing That You’ve Seen
  7. Let’s Fly Away
  8. I Can’t Slow Down
  9. Don’t Stop
  10. Rush On You
  11. New Thing
  12. Show Me The Love
  13. Poco Loco Crazy
  14. Merry Go Round (Christian’s Song)
Platenlabel
Bongo Boy Records
 
Labelnummer
?
 
Distributie
Bongo Boy Records
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Bongo Boy Records

Eventjes nog eens grabbelen in de oude doos.  In 2013 verscheen op Amerikaanse Bongo Boy Records een rockende cd van Mark Lindsay en Gar Francis.  Onbekend voor het Europese vasteland, maar in de US een rock’roll fenomeen. Alhoewel ook hier zijn band Paul Revere & The Raiders een bescheiden succes kenden. Met de gezegende leeftijd van 70 jaren, was het niet zo vanzelfsprekend om hem terug als een 19 jarige te laten rocken.  Gar Francis (ook uit New Jersey) kon hem echter uit zijn tent lokken om samen de studio in te trekken.
Voor mij ligt het swingende album ‘Life Out Loud’ met Mark Lindsay als gedreven zanger en Gar Francis als gitarist.  Een frisse garage-wind waait uit de luidsprekers. Vrijwel alles is een First Take opname, niet altijd even perfect maar o zo naturel.  Op 7 dagen was het ingeblikt.
Mark’s stem heeft nog niets verloren van zijn zuivere uitspraak en tonatie.  ‘Like Nothing That You’ve Seen’ heeft alles voor een hit op de radio of … gewoon op je fuif: een sterke ritmesectie, intrigerend orgel, mooi gitaarwerk en sterke samenzang met backing vocals van Steven Van Zandt.  Natuurlijk zit er ook een nostalgische toets aan.  ‘Let’s Fly Away’ ‘Poco Loco Crazy’ kunne zo uit de jaren zestig botsauto’s stammen. ‘Rush On You’ drijft op een strak ritme, een compositie van Gar Francis.
Het enige minpunt wat je zou kunnen aanhalen is …dat je het misschien allemaal wel ooit eens gehoord hebt.  Het heeft een hoog retro gehalte maar desalniettemin (alzo sprak Zarathustra) werd Life Out Loud een uiterst genietbaar en swingend album.
Beware: Headphones may explode while playing this album!  Staat er op het hoesje, maar dit is toch iets overdreven.  Gewoon steengoed op een niet schadelijk geluidsniveau.
 
Line-up:
Mark Lindsay (Lead & Backing Vocals, Sax, Percussion)
Gar Francis (Guitars, Piano, Organ, Backing Vocals)
Mike Caruso ( Bass Guitar, Backing Vocals)
Richard X Heyman, Kurt Reil (Drums)
Myke Scavone (Harmonica)
Steven Van Zandt (Backing Vocals, Support)
 
Marino Serdons (3,5)
0 Comments

Zombie Garden Club

12/4/2017

0 Comments

 
Picture
DETAIL  ALBUM
 
Tracks:
  1. Call It Love
  2. Judgement Blues
  3. One Step, Two Steps, Three Steps Gone
  4. Fuzzface
  5. Boom
  6. Evil Baby
  7. Hey Little School Girl
  8. Gloryland
  9. Ache Of Love
  10. Diamond Daze
  11. Burn
  12. Karma
  13. Calling Andromeda
  14. Mercy Man
Platenlabel
Bongo Boy Records
 
Labelnummer
?
 
Distributie
Bongo Boy Records
 
Promo-agent
?
 
Website Artiest
Bongo Boy Records
Nu pas bereikte ons het schitterende garage-rock album van Zombie Garden Club.  In 2015 bracht de van oorsprong Canadese band, maar residerend in Nashville Tennessee, haar debutalbum op de markt via het Bongo Boy Records label.  Bezieler en founder/member is een zekere Johnny Douglas die je nu bestookt met waanzinnig goede retro-sounds  à la The Seeds, The Yardbirds of The Standells.  Gitaarfreaks, span je snaren!  15 songs sleuren je mee op het  ritme van rockabilly, rock’n roll, garage, fuzztones, surf,….tot je vermoeid valt over je eigen Fender. 
Met opener ‘Call It Love’ spat de gitaar uit je boxen.  Een sterke bass en ritmegitaar brengen je moeiteloos naar het strakke ‘Judgement Blues’.  En dan wordt opeens  een Farfisa-orgel aangeslagen met de typische muziekkleur voor de jaren zestig. Gitaarwerk viert de bovenhand op deze cd, maar Johnny’s zangstem moet niet onderdoen voor de iconen van weleer.  Luister naar het rauwe ‘Fuzzface’ , met distortion en stemvervorming.  Voel de vibes door je lijf stromen.
Elke song op dit album heeft wel iets speciaals in petto: een originele intro, een zangvariatie, een bluesy intermezzo, een smeuiïge ballad, etc. 
Niet voor niets werd dit album in 2015 genomineerd voor een Grammy. 
Maar vraag me niet waar Johnny boy nu uithangt!?
 
Line-up:
Johnny Douglas (All Sounds, Noices, Vocals And Instruments)

Marino Serdons (4)
Perfect music for a road trip on the highway.  Retro-sound in a modern canvas. Excellent!
0 Comments

The Glücks: Youth On Stuff

21/10/2016

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM
 
Tracks:
  1. CuCu Cool
  2. Youth On Stuff
  3. Kill The King
  4. The Drugs Won’t Work
  5. Slave
  6. Anger In Your Eyes
  7. Panopticon
  8. Sick City
  9. Brand New Gun
  10. Bogs
  11. No Savior
Platenlabel
Monstrophonic Records
 
Labelnummer
DBR 20083
 
Distributie
Drunkabilly Records
 
Promo-agent
Music Shock Chris Prouve
 
Website Artiest
The Glücks

De zilte zeelucht schudt blijkbaar het muzikaal talent wakker. Net als rasartiest Arno hebben ook The Glücks Oostende als thuishaven. The Glücks is een feite een duo bestaande uit Tina op drums en Alex op gitaar. ‘Youth On Stuff’ is hun debuut en…..wees er maar zeker van dat het duo gehoord wordt. Met de distortionknop op maximum en mokerslagen op de drums serveren Tina en Alex een potje stevige psychedelic garagepunk uit de spelonken van The Glücks. Opener het super vinnige ‘CuCu Cool’ slaat meteen gensters en met ‘Youth On Stuff’ moet de hele inboedel eraan geloven. Het rifje van ‘Kill The King’ drukt je plat tegen de muur. Hier is geen ontkomen meer aan. ‘Loslaten’ is een woord dat niet in de dikke ‘The Glücks’ staat. Tot de laatste noot van het album, heeft het duo je in zijn macht. Is dat hinderlijk? Neen, in geen geval, het bewijst dat The Glücks weten waar ze mee bezig zijn. Een optreden van dit duo zal je zeker nog lang bijblijven………net als dit album trouwens!
 
Lambert Smits (4)
Significantly distorted guitars, sledgehammer drums and voices coming at you from the deepest caverns. Approved garage punk made in Belgium.
0 Comments

The Bonnevilles: Arrow Pierce My Heart

2/6/2016

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. No Law In Lurgan
  2. My Dark Heart
  3. The Whiskey Lingers
  4. The Electric Company
  5. Arrow Pierce My Heart
  6. Eggs and Bread
  7. I Dreamt Of The Dead
  8. I’ve Come Too Far For Love To Die
  9. Erotica Laguna Lurgana
  10. The Man With The X Shaped Scar On His Cheek
  11. Those Little Lies
  12. Learning To Cope
  13. Who Do I Have To Kill To Get Out Of Here?
Platenlabel
Alive Natural Sound

Labelnummer
0180-2

Distributie
Sonic RendezVous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
The Bonnevilles
The Bonnevilles zijn een garage/punk-blues duo uit Noord-Ierland. Andrew McGibbon Jr schreef alle 13 songs, zingt en speelt gitaar. Christopher ‘Chris’ McMullan speelt drums en percussie en staat tevens in voor de ‘general goodvibes’, wat dat ook mag zijn. 
Een duo is beperkt, dat is logisch. Maar deze heren weten de spanning erin te houden. Het merendeel van de songs zijn ruige, smerige nummers waar menige punk of garageband een puntje kan aan zuigen. Af en toe hoor je invloeden van de White Stripes en The Black Keys.
Met dynamiek spelen ze ook voldoende, dus er is variatie genoeg. Andrew is een aardige zanger en een wilde, onstuimige gitarist. Chris hakt er lustig op los. Toch zijn de songs op dit derde full-album ook wel catchy en soms zelfs poppy. Luister maar eens naar het ingehouden en hypnotiserende ‘The Whiskey Lingers’, de bluesrock ‘The Electric Company’, het ingetogen akoestische ‘Egg and Bread’, het melodieuze ‘I’ve Come Too Far For Love To Die’, het lyrisch sterke en rustige ‘Those Little Lies’ en de knaller ‘Learning To Cope’.
Wie houdt van de North Mississippi All Stars, The Black Box Revelation of The Black Keys kan dit album blindelings aanschaffen.

Line-up: 
  • Andrew McGibbon Jr (zang/gitaar)
  • Chris McMullan (drums, percussie)
  • Michael Mormecha (keyboard, percussie)
  • Chris Scott (handclaps)
  • Summer & Lilly McGibbon (achtergrondzang, handclaps, percussie)

Peter Jacobs (4)
The Bonnevilles are a punkrock/bluesrock duo. Andrew McGibbon’s songs are rough and granular, but melodic and catchy too. Those who love North Mississippi All Stars, Black Box Revelation, The Black Keys or the White Stripes can buy this album for sure.
0 Comments

Out Of The Garage: Volume One

7/5/2016

0 Comments

 
Picture
Detail Album

Tracks:
  • Mark Lindsay - Like Nothing You've Seen
  • The WeeGees - You Gotta Work
  • Rage Of Angels - Nothing To Brag About
  • The Accelerators -Take It Or Leave It
  • Rage Of Angels -Half A Mile Away
  • Kick Bend - Spin
  • The Catholic Girls - Broken Records
  • The Chords UK - I Can't Let Go
  • Zombie Garden Club - Hey Little School Girl
  • The Satisfactors - Sweet Sunshine
Platenlabel
Bongo Boy Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Bongo Boy Records

Website Artiest
Bongo Boy Records
Bongo Boy Records komt op de proppen met een tien tracks tellende compilatie cd. En het label heeft met ‘Out Of The Garage’ de titel alvast niet gestolen. Deze tien band zijn voor mij persoonlijk en stuk voor stuk een ware muzikale ontdekking. Mark Lindsay mag de gelederen openen. Mark was in de jaren ’60 een toonaangevend pop icoon, en was de voormalige zanger van de band Paul Revere & The Raiders. Van The WeeGees krijgen we met ‘You Gotta Work’ meteen een nagelnieuwe song. De band blaast met zijn funky dance ritme en heavy garagerock  letterlijk en figuurlijk het dak van de plaatselijke locatie. De Rage Of Angels staan onder leiding van het zangduo Mia Moravis en Nancy Catedral. Gastgitarist John Jennings, die vorig jaar overleed in oktober, bepaald hier samen met zijn vrouwelijke collega’s de sound die zo overheerste in de jaren ’80. In dezelfde lijn liggen ook The Accelerators die met hun song ‘Take It Or Leave It’ die ook de powerpop sterk benaderen. The Catholic Girls zijn een meidenband die hun mannetje wel staan, al was dat niet zo ongewoon pakweg 30 jaar geleden.  Het meest lekker meebekkende nummer ‘Spin’ komt waarschijnlijk van de groep Kick Bend. The Chords Uk komen uit het Verenigde Koninkrijk en zijn een Britse popband die furore maakte in de jaren ’70. Hun punk beïnvloede sound staat in aangenaam contrast met de opwindende popy tunes van ‘Hey Little Schoolgirl’ van de band Zombie Garden Club. The Satisfactor mag de dans beëindigen met hun tweede single ‘Sweet Sunshine’, die ons onvoorwaardelijk doet terugdenken aan The Ramones.

Philip Verhaege (3½)


0 Comments

Jeff Bell: Parallel Worlds

19/2/2016

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Parallel Worlds
  2. Okie Song
  3. Short Sell
  4. Achilles Heel
  5. You
  6. UK Plantation Blues
  7. Feral
  8. Always Been The Same
  9. Distance
  10. Please
  11. Between The Bars
  12. Against The Tide
  13. Sun Shines Down
  14. Orange Glow
  15. Shadows
  16. Desert Storm
  17. Talk About It
  18. Era’s Song
Platenlabel
Rhythm of the System

Labelnummer
RSR-007

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Vision Music Promotion

Website Artiest
Jeff Bell
Jeff Bell profileert zich als een all-round-‘artist’. Hij schrijft gedichten, acteert, schildert en daarbovenop is hij muzikant. Hij is een zanger/gitarist die af en toe ook bas en keyboards speelt. Een manusje van alles, zeg maar. Hoe hij het doet in de dichtkunst, het schilderen en het acteren, is mij niet bekend en als muzikant kende ik hem tot voor kort ook niet. Zijn muziek omschrijft hij zelf (of zijn promotor) als Americana, roots, blues, rock. Dat is nogal wat en eerlijk gezegd hoor ik al die stijlen niet zo erg op het album terug. Wat ik hoor is rootsrock, eerder hoofdzakelijk garagerock. ‘Okie Song’ heeft de opbouw en aanpak van R.E.M., terwijl ‘Short Sell’ een postpunksong is, maar dan wel met interessante arrangementen en verrassende instrumentatie. En toch heeft het ook wat weg van de avant-la-lettre-punk van MC5. Terwijl ‘Feral’ pure garagerock is. ‘Achilles Heel’ en ‘Talk About It’ komen dan weer dicht in de buurt van Neil Young. En simpele countryblues horen we in ‘UK Plantation Blues’. ‘You’ is een lief hippieliedje, verfraaid met strijkers. ‘Distance’ is vrij monotone poprock en ‘Between The Bars’ is een mooi folkliedje. In ‘Sun Shines Down’ dat nogal Brits klinkt, schuilt een verschrikkelijk chaotische gitaarsolo, die gek genoeg voor een extra dimensie zorgt. ’Orange Glow’ lijkt op een simpel kinderliedje, terwijl ‘Era’s Song’ een popfolklied is en eigenlijk één van de weinige echt lekker in het gehoor liggende songs. Al moet gezegd dat de creativiteit van Bell geen grenzen kent en hij vaak met goede ideeën zit, die naar mijn bescheiden mening niet op de meest toegankelijke manier worden uitgewerkt, waardoor het moeilijk wordt de songs ten volle te appreciëren.
Ik heb de indruk dat Bell teveel wil en voor zichzelf niet duidelijk kan omlijnen wat hij wil of waar hij mee bezig is. Een beetje jammer als je het potentieel in verschillende songs hoort. Sterke songs gaan echter op dit album verloren tussen ‘noise’ en opvullers. 18 songs is misschien ook wat veel van het goede om een compacte coherente cd te vormen…

Peter Jacobs (3)
0 Comments

Screamin’ Jay Hawkins and The Fuzztones: Live

10/7/2015

0 Comments

 
Picture
DETAIL ALBUM

Tracks:
  1. Alligator Wine     
  2. I Put A Spell On You     
  3. It's That Time Again     
  4. Constipation Blues
  5. Gloria
  6. Can’t Stand This Love, Goodbye
  7. Writing On The Wall
  8. Lie, Beg, Borrow & Steal
  9. She Told Me Lies
Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLP 2158-2

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website
Screaming Jay Hawkins
The Fuzztones
Deze liveregistratie dateert uit 1984 en 1985 toen Hawkins naar New York verkaste en met garagerockers The Fuzztones deze ep opnam. Voor deze gelegenheid werden er nog een vijftal extra nummers op gezet. Het concert zelf vond plaats in Irving Plaza, een ballroom stijl club in Mantattan, New York.
Mogen we inderdaad stellen dat, wanneer Jalacy Hawkins (echte naam -1929-2000) ten tonele verscheen, dat bv. de kans groot was dat we nooit van Dr. John, Alice Cooper, The Crazy World Of Arthur Brown en zelfs ene Screaming Lord Sutch zouden gehoord hebben. Punt!
Hawkins groeide op in Cleveland, Ohio en laat dat nu net de staat zijn waar het minst gebeurt. Naar zijn grote voorbeeld Paul Robeson, de bas-bariton, wilde ook hij operazanger worden maar het waren vooral de invloeden van jazzgitarist Tiny Grimes die zijn verdere loopbaan zouden uittekenen. Dus de klassieke muziek was niet echt iets voor hem en hij begon zich toe te spitsen op bluesmuziek. Tijdens live-concerten viel hij steeds op omwille van zijn vreemde outfits en de manier waarop hij zijn shows aanving: vanuit een doodskist rees hij op, en was steeds vergezeld van een rokende schedel op een stok die hij ‘Henry’ noemde.
Met zijn eigen compositie ‘I Put A Spell On You’ behaalde hij toch zijn grootste hit en dit nummer spreekt nog steeds  boekdelen. Moet het nog gezegd dat dit nummer ontzettend veel gecoverd werden, neen, ik dacht het niet.
Tijdens dit live-optreden uit 1984 krijgen we vier nummers. De kick-off is het van Leiber/Stoller geleende ‘Alligator Wine’ dat Hawkins reeds in 1958 opnam. Veder nog voortreffelijke versies van drie van zijn eigen composities nl. ‘I Put A Spell On You’, waarin hij zijn schedel Harry introduceert en een brandende sigaret in diens mondholte steekt, ‘I’s That Time Again’ en zijn ‘Constipation Blues’. Luister vooral naar zijn vocale uithalen, gewoonweg verbluffend en ook de Fuzztones komen hier zeer goed uit de verf als wouldbe bluesband. Dat zijn bindteksten soms her en der wat té lang gerokken werden vergeven we hem met de mantel der liefde want het waren nu eenmaal interessante en leuke dingen die hij met zijn publiek deelde.
De vijf volgende zijn alleen Fuzztones nummers. Vanuit hun concert in 1985 krijgen we de Van Morrison cover ‘Gloria’ waarbij Rat Scabies (drummer The Damned) en Clive Jackson (vocalist van Doctor And The Medics) de Fuzztones op het podium bijtreden.
Met ‘Can’t Stand This Love, Goodbye’ van Mike Brand en Peter Shepley (The Others) is dan meer een versie waar we het op garagerock houden maar toch ook ietwat surf rock kunnen detecteren.
‘Writing On The Wall’, oorspronkelijk van de Five Canadians en de overige nummers ‘Lie, Beg, Borrow & Steal’ en ‘She Told Me Lies’ bezitten haast eenzelfde patroon en daarom zijn ze ook minder interessant om naar te luisteren. Dus zeker geen blues zoals de nummers met Hawkins.
Of dit een marketing strategie was van het platenlabel om de Fuzztones hier ook nog solo te laten spelen, ik weet het niet maar een ding is zeker. Het werk met Screamin’ Jay Hawkins is nu al legendarisch genoeg om dit schijfje blindelings aan te schaffen. Een goede zaak voor het platenlabel en voor deze gelegenheid was het de originele gitarist van de Fuzztones, Rudi Protrudi, die de informatie in het begeleidende infoboekje schreef.

Line-up:
  • Screamin’ Jay Hawkins (piano, vocals)
  • Michael Jay (bass)
  • Ira Elliot (drums)
  • Elan Portnoy (gitaar)
  • Rudi Protrudi (gitaar, harp)
  • Deb O'Nair (keys)

Alfons Maes (4)
0 Comments

The Deviants: Barbarian princes Live in Japan 1999

2/9/2014

0 Comments

 
Gonzo MultiMedia, gespecialiseerd in (her)uitgaves van  legendarische en nooit verschenen lp’s, verblijdt de muziekwereld weer met een juweeltje uit 1999.
Sedert de late jaren ‘60 tastte Mick Farren met zijn kind The Deviants de grenzen van  de garagerock af.  Resultaat was een mix van rock, punk, heavy metal en psychedelica.  Ondanks  de magere respons op zijn doorleefde poëtische zieleroerselen, bleef Mick doorgaan tot hij er in juli 2013 letterlijk bij neerviel  tijdens een concert in de Londense club Borderline.  Jammer dat erkenning dikwijls komt na het verlaten van dit aardse tranendal.
Op ‘Barbarian Princes’ hoor je een legendarisch concert opgenomen in Japan  met Mick Farren’s beste gitaarvriend Andy Colquhoun.  Enkele songs later besef je dat beide heren talentvol omsprongen met instrument en teksten. Je vindt er onder andere een eigenzinnige cover van een Dylan-song ‘It’s allright Ma’. Want dat schepte bij Mick een zeldzaam genoegen: een metamorphose toepassen op een klassieker zodat je amper het origineel herkent, maar overweldigd wordt door de genialiteit.  In de ‘Lennon Song’ word je bij de strot genomen door de eigenzinnige Beatles’mix.  ‘Dogpoet’ en ‘Lurid night’ staan dan weer volledig in het teken van Mick’s dichtkunst. Voor de rest drijf je op het sublieme gitaarspel van Andy. Oh ja, het 11de nummer is een Hidden Track, een toemaatje.  
Laat je verrassen door deze cd/dvd  die vooral de ruige rock van The Deviants belicht en iets minder het literaire zangtalent van wijlen Mick Farren.   
De bijhorende dvd, opgenomen op hun concert in Tokyo op 2 november 1999,  is helaas niet van dezelfde kwaliteit. De beelden zijn soms moeilijk herkenbaar maar de geluidsband daarentegen is dan weer perfect. Van de 10 nummers vinden we er een goede negen terug op de cd-versie en eentje niet, nl. ‘Walk On’. En nu ben ik er achter gekomen hoe je “we want more” in het Japans moet krijsen.

Marino Serdons (3½)

Gonzo Multimedia  I  HST187CD  I  Glass Onyon  I  The Deviants
0 Comments

The Deviants: Dr. Crow

26/8/2014

0 Comments

 
Draai de volumeknop open en ’Dr. Crow turns on the radio’ schalt als een sneltrein door je huiskamer. De re-issue van dit verloren meesterwerk uit 2002 mag niet ongemerkt voorbij gaan aan de ware muziekliefhebber. Mick Farren, tijdens een optreden in Londen in 2013 in mekaar gestuikt, realiseerde met deze plaat een eigenzinnig rockalbum. Ruig en toch subtiel in compositie. Getuige hiervan de Beatlescover ‘Strawberry Fields Forever’, die loeihard en ingenieuzer wordt gebracht dan door de zeemzoete Fab Four.
In ‘The murdering officer’ drink je ‘a pint’ (of meer) en zing je lustig mee op het folkie deuntje (en laat je dan verrassen). Mick Farren is sterk in spoken word en gitarist Andy Colquhoun voelt perfect de poëtische kant. Het slagwerk van Rick Parnell maakt de compositie af. Sterk!
 ‘Bela Lugosi’ (Hongaarse acteur die Graaf Dracula speelde) is dan weer een straaltje heavy metal dat geen pijn in de oren veroorzaakt. Snerend gitaarwerk met zware freaky teksten brengen je in de juiste sfeer: you don’t know what the hell was happening.
In ‘You gonna need somebody’ kreunt hij de hele buurt bij mekaar in een duet met Johnette ‘Concrete Blonde’ Napolitano. (Is er een dokter in de buurt?). En de emotionele sax van Jack Lancaster laat je gelukkig niet onberoerd. ‘What do you want (more)?
Niet alleen Dr. John en Arno-adepten zullen met Dr. Crow van The Deviants hun hartje kunnen ophalen. Garagerock/punk- en de ruige literaire know-all fans likken vingers en duimen. Verscheen eveneens op het Gonzo-label: ‘The Deviants have left the planet’. Nog knapper!!

Marino Serdons (3½)

Gonzo Multimedia  I  HST186CD  I  Glass Onyon
0 Comments

The Deviants: The Deviants Have Left The Planet

26/8/2014

0 Comments

 
Ongeveer een jaar na het plotse overlijden van bandleider Mick Farren, brengt Gonzo Multimedia het album ‘The Deviants Have Left The Planet’ terug uit. Oorspronkelijk verschenen in 1999, zonder veel potten te breken, maar nu waardig terug in de belangstelling. De plaat is een mix van studio en livemarteriaal, opgenomen met vriend gitarist/bassist Andy Colquhoun en Motorhead-drummer Phil Taylor. Maar ook Andy Ward (Camel, Bevis Frond) is te horen op slagwerk.
The Deviants, soms onterecht geklasseerd als punkband, zijn echter niet te vangen onder één noemer. Laat je meeslepen op het ritme van ‘Aztec Camera’ of de cover van Dylan’s ‘It’s alright ma’, (vreemde versie maar o zo origineel). ‘Yellow Dog’ is een blues-nummer zoals alleen Kevin Coyne zijn keel kon schrapen (dacht ik) met een puike Jimi Hendrix-riff. Punk slaat je om de oren in ‘Let’s loot the supermarket’. En vanaf ‘Mick Farren left the planet’ drijf je op een oceaan van psychedelisch gitaarwerk richting ‘Twilight of gods’. Gelukkig bleef Mick Farren nog tot 2013 in ons midden alvorens hij in een Londense pub de ultieme geest gaf.
Mick Farren was een woordkunstenaar, muzikale poëet, een genie met ongebreidelde fantasie én eigengereid (tijdgenoot van Daevid Allen bij Gong natuurlijk). Zijn pscychedelische garagerock trekt je tijdens het headbangen met de neus op de feiten: dit is pure klasse. Neem je tijd en geniet!
Oh ja, ook de postume release in 2013 ‘Mick Farren-Black Vinyl Dress’ is een run naar de platenboer waard.

Marino Serdons (4)

Gonzo Multimedia  I  HST229CD  I  Glass Onyon  I  The Deviants

0 Comments

The Lords Of Altamont: Lords Take Altamont

9/8/2014

0 Comments

 
Wie de jaren zestig net zo levendig  als ik heeft meegemaakt zal zich nog wel sommige van de vaandeldragers herinneren die de garagerock vertegenwoordigen. Ik geef je enkele namen 13th Floor Elevators, MC5, New York Dolls, voeg daar zelf maar wat Blues Magoos aantoe en de Seeds en je weet meteen welke richting we met deze schijf uitgaan.
De start van deze band kwam eigenlijk uit de richting van het wereldvermaarde Altamont festival, zeg maar het Westcoast equivalent van Woodstock dat plaatsvond op zaterdag 6 december 1969, dus enkele maanden later dan het roixk festijn in de staat New York. In 1999 vinden enkele muzikanten voldoende inspiratie om een band op te zetten en zichzelf als de Lords Of Altamont kroonden. Het waren vooral Jake “The Preacher” Cavaliere en Johnny “Stiggs” Devilla die verantwoordelijk voor de opzet van deze outfit waren. Beiden maken nog steeds deel uit van de band en met nog een aantal andere ‘lords’ blijven ze nog steeds schitterende, energieke  muziek maken. Getuige hiervan dit knap muziekpalletje, waarvan maar 200 vinylexemplaren gemaakt werden, en waarop we inderdaad nog de echte spirit van de garagerock (neen, zeg niet te snel punkrock) in al zijn facetten te horen krijgen. 13 schitterende covers waaronder Taj Mahal’s ‘Six Days On The Road’, ‘Live With Me’ en ‘Sympathy For The Devil’ van de heren Jagger/Richards flitsen aan je voorbij maar met een pracht die je zeker niet snel zult vergeten. Nog een knappe cover van de Stones is ‘Stray Cat Blues’ en soms lijkt het wel alsof de cover beter klinkt dan het origineel. Zelfs Stephen Stills’ ‘Black Queen’ krijgt hier een ferme opknapbeurt en hopelijk zal Robert Johnson zich met hun versie van ‘Love In Vain’ niet te veel gaan ronddraaien in zijn graf. Kun je je een garagerock versie voorstellen van Santana’s ‘Jingo’? Je krijgt het hier gewoon gepresenteerd naast Fred Neil’s ‘The Other Side Of Life’.
Hoe dan ook, waneer garagerock wordt gebracht op een briljante manier zoals we het hier van de Lords Of Altamont kennen kunnen we alleen maar zeggen: “We Want More…”.
15 jaar na de oprichting van deze Lords brengt Gearhead Records een verbluffend staaltje garagerock uit zoals we het alleen nog maar horen op festivals als Sjock waar trouwens dit jaar de Lords Of Altamont geprogrammeerd stonden. Gelukkig stonden de Lords hier garant voor het heruitvinden van obscure songs die op het gelijknamige festival gespeeld werden en dan denken we hierbij aan werk van o.m. de Flying Burrito Brothers, Grateful Dead maar vooral natuurlijk de Stones.

Alfons Maes (4)

Gearhead Records  I  RPM086  I  Sonic Rendezvous  I  The Lords Of Altamont
0 Comments

    Archives

    January 2023
    December 2022
    November 2022
    October 2022
    September 2022
    August 2022
    July 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    March 2022
    February 2022
    January 2022
    December 2021
    November 2021
    October 2021
    September 2021
    August 2021
    July 2021
    June 2021
    May 2021
    April 2021
    March 2021
    February 2021
    January 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    September 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014


    Categories

    All
    ?
    50's Ballades
    70's Rock
    80’s En 90’s Rock
    80’s En 90’s Rock
    80's Pop
    Acid Folk
    Acid Jazz
    Acid Rock
    Acoustic Blues
    Acoustic Folk
    Acoustic Guitar
    African Blues
    Afro
    Afrobeat
    Afrobilly
    Afro-Colombiaans
    Afro Funk
    Afrojazz
    Afro Rock
    Akoestisch
    Akoestische Folk
    Alt. Country
    Alternatieve Pop
    Alternative
    Alternative Folk
    Alternative Pop
    Alternative Rock
    Alternative Softrock
    Ambient
    Ambiente Jazz
    Americana
    Americana & Blues
    American Cowboy Music
    American Desert Music
    American Folk
    American Rock
    American Roots
    American Standards
    Amusement Music
    Arabic Jazz
    Artificial World Music
    Art Pop
    Art Rock
    Astral Dub
    Atmospheric Music
    Avantgarde
    Avant Garde Folk
    Avant Garde Jazz
    Avant-garde Jazz
    Aziatische Fusion
    Balkan
    Baroque Folk
    Beat
    Beatpop
    Bebop
    Belgische Hiphop
    Big Band
    Big Band Music
    Blanke Soul
    Blue Eyed Soul
    Bluegrass
    Blues
    Blues & Jazz
    Blues & Pop
    Blues Rock
    Blues Rock & Country Soul
    Boogie
    Boogie Punk
    Boogie Woogie
    Bop
    Bop ’n Roll.
    Boppin' Blues
    Bossa Jazz
    Bossa Nova
    Brasband Muziek
    Brazilectro
    Braziliaans
    Braziliaanse Jazz
    Brit Pop
    Cabaret
    Cajun
    Calypso
    Cash Tribute
    Celtic Folk
    Celtic Music
    Chanson
    Chicano Rock
    Chillout
    Christmas
    Christmas Music
    Christmas Rock & Roll
    Christmas Songs
    Cinematic
    Cinématic
    Classic
    Classic Progrock
    Classic Rock
    Classic Symphonic Rock
    Club Music
    Coldwave
    Comedy
    Comtemporary Jazz
    Contamporary Folk
    Contamporary Irish Folk
    Contemporary Blues
    Contemporary Country
    Contemporary Folk
    Contemporary Jazz
    Contemporary Pop
    Contemporary R&B
    Contemporary Rock
    Cool Jazz
    Counrry
    Country
    Country And Western
    Country Blues
    Country Folk
    Country Jazz
    Country Noir
    Country Pop
    Countryrock
    Country Rock
    Countryrockabilly
    Country Soul
    Cowpunk
    Crooner
    Crooners
    Crosover World Music
    Crossover
    Crossover Jazz
    Cumbia Beat
    Dance
    Dark Electronics
    Dark Wave
    Deep Funk
    Dessert Blues
    Deutsch-Rock
    Dialectische Rock
    Disco
    Dixiemusic
    DIY
    Doo Wop
    Doo-wop
    Droompop
    Dub
    Dubstep
    Duitse Rock 'n Roll
    Early Rock 'n Roll
    Easy Listening
    Electro
    Electro African Folk
    Electro Jazz
    Electronica
    Electronic Chill-out
    Electronic Cinématic Pop
    Electronic Etnic World
    Electronic Music
    Electronic Pop
    Electro Pop
    Electro Punk
    Electrorock
    Elektronisch
    Elektro-swing
    Eperimental Music
    Ethno
    Exotica
    Experimental Jazz
    Experimental Music
    Experimentele Chanson
    Fifties Pop
    Fiftys Rock & Roll
    FILM MUSIC
    Filmmuziek
    Folk
    Folk/Americana
    Folk Blues
    Folkpop
    Folk Pop
    Folkpoptronica
    Folk Rock
    Folky Pop
    Franse Chanson
    Franse Chanson/singer Songwriter
    Franse Chanson/singer-songwriter
    Free Jazz
    Free Jazz
    Funk
    Funk & Soul
    Funky Blues
    Fusion
    Fusion Rock
    Fuzrock
    Garage Psych
    Garage Punk
    Garage Rock
    Gesproken Woord
    Glamrock
    Gospel
    Gospel Jazz
    Gothic
    Grunge
    Guitar Music
    Gurls: Run Boy Run
    Gypsy
    Gypsybilly
    Gypsy Folkfolly
    Gypsy Jazz
    Hardcore Rap
    Hard Rock
    Hard Rock Blues
    Heavy Rock
    Hedendaagse Kleinkunst
    Hillbilly
    Hillbilly Rootsblues
    Hip Hop
    Honkabilly Blues
    Honky Tonk
    House
    House & Chill Out
    House & Chill-out
    House & Lounge
    Indie
    Indie Folk
    Indie Pop
    Indie Rock
    Industrial
    Industrial Pop
    Instrumental
    Instrumentale Jazz
    Instrumental Folk
    Instrumental Surf
    Irish Folk
    Jazz
    Jazzfunk
    Jazz Funk
    Jazz Fusion
    Jazzrock
    Jazz Rock
    Jazz & Soul
    Jazz/Soul/Rock
    Jazzy Blues
    Jazzy Dub
    Jazzy Pop
    Jiddisch Blues
    Jive
    Jugband
    Jump
    Kazz
    Keltische Folk
    Kerstmis
    Kinderliedjes
    Klassiek
    Klassiek/jazz
    Kleinkunst
    Krautrock
    Latin
    Latin American Rock
    Latin Jazz
    Latin Pop
    Latin-soul
    Levenslied
    Licht Klassieke Pop
    Listening Songs
    Lo Fi Pop
    Lo-fi Pop
    Lounge
    Lounge & Chill-out
    Mathrock
    Medieval Rock
    Minimalistische Pop
    Mod
    Modern Country
    Modern Folk
    Modern Jazz
    Motown
    Musical Storytelling
    Nederlandstalig
    Nederlandtalige Blues
    Neo Funk
    Neoklassiek
    Neo Progrock
    Neo-Progrock
    Neo Soul
    New Age
    New Age & Solo Piano
    New Country
    New Orleans
    New Orleans R&B
    New Wave
    Noise
    Nordic Folk
    Northern Soul
    Nuevo Flamenco
    Nu Jazz
    Nu-Jazz
    Oldies
    Old School Country
    Old School Psychobilly
    Old School Rhythm And Blues
    Old School Soul
    Old Time Fiddle Music
    Opera
    Outlaw Country
    Percussion
    Philly Soul
    Piano Music
    Piano Solo
    Poetic Pop
    Poëzie
    Pop
    Popcorn
    Pop Punk
    Poprock
    Post Industrial
    Post Jazz
    Post Punk
    Post Rock
    Post Soul
    Power Blues
    Power Pop
    Power Rock
    Presley Ballades
    Prog
    Prog Folk
    Progressieve Muziek
    Progressive Jazz
    Progressive Pop
    Progressive Rock
    Prog Rock
    Protest Songs
    Psychadilic Electro
    Psychedelic
    Psychedelic Rock
    Psychobilly
    Psych Rock
    Psych-Rock
    Punk
    Punk-a-billy
    Punkrock
    RaB
    Radio Play
    Ragtime
    Rap
    R&B
    Rebekah Eden
    Reggae
    Retro Pop
    Rhythm And Blues
    Rhythm & Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Rhythm ‘n’ Blues
    Riock
    Roch Lockyer: When Frank Met Django
    Rock
    Rockabilly
    Rock And Roll
    Rocking Southern Soul
    Rockin' Soul
    Rock 'n Roll
    Rock Opera
    Rock & Roll
    Roots
    Rootspop
    Roots Rock
    Rootsrock/bluesrock
    Rustieke Rockabilly
    Sacrale Muziek
    Samba Jazz
    Scandicana
    Seventies West Coast Pop
    Shuffles
    Singer Songwriter
    Singer-songwriter
    Sixties Beat
    Sixties Girls
    Sixties Pop
    Sixties Sound
    Ska
    Skiffle
    Smooth Jazz
    Smooth Soul
    Soft Pop
    Soft Rock
    Solo Piano
    Soul
    Soul Blues
    Soul & Blues
    Soul & Blues
    Soulful House
    Soul & Funk
    Souljazz
    Soul Jazz
    Soul & Jazz
    Soul Pop
    Soulrock
    Soundtracks
    Southern Folkrock
    Southern R&B
    Southern Rock
    Southern Soul
    Space Rock
    Spaghetti Rock
    Spoken Word
    Spych Rock
    Stoner
    Stories
    String Pop
    Surf
    Surf Punk
    Swamp
    Swamp Blues
    Swanabilly
    Swing
    Swingende Rhythm & Blues
    Swingende Rock
    Swing Jazz
    Symphonic Pop
    Symphonic Rock
    Synthesizer
    Synth Pop
    Synth-Pop
    Synth Prog
    Synth Rock
    Synth Wave
    Tango
    Taraab
    Techno
    Texas Country
    Texas Honky Tonk
    TexMex
    Traditional
    Traditional Country
    Traditional Folk
    TRANCE
    Triphop
    Tropische Funk
    Twist
    Uke-Billy
    Underground
    Urban Folk
    Urban Jazz
    Urban Pop
    Vaudeville
    Vietnamese Folk
    Vintage Country
    Vintage Jazz
    Vocals
    Voodoo Blues
    Wereldmuziek
    West Coast Blues
    West Coast Pop
    West Coast Rock
    Western Swing
    Witch House Electronics
    Woestijn Blues
    World Bluesrock
    World Country
    World Mus
    Worldmusic
    World Music
    World Pop
    Yacht Soul
    Zydeco

  • HOME
  • OUR TEAM
  • COMING EVENTS
  • ALL CONCERT REPORTS
  • NEWS BLOG
  • CD REVIEWS 2023
  • HARDROCK & HEAVY CD REVIEWS
  • BOOK REVIEWS
  • DVD REVIEWS
  • INTERVIEWS / ARTICLES
  • DISCLAIMER / COPYRIGHT POLICY
  • CONTACT PAGE
  • JAARLIJSTJES 2022