Componist, cellist en zanger in verschillende talen, dat is in het kort de talenten van de Rus Ian Maksin samengevat. Hij werd in St. Petersburg in een multiculturele familie, en begon op zijn zesde al cello te spelen aan de Special School for Gifted Children aan het Leningrad Conservatory, waarna hij op zeventienjarige leeftijd in zijn eentje verderging aan de Manhattan School of Music in New York. Nadat hij gedurende verschillende jaren samengewerkt had met verschillende prestigieuze orkesten en kamerensembles in het klassieke genre, koos hij ervoor om zijn eigen persoonlijke, artistieke stem te laten horen. Dat deed hij door allerlei stijlen te fusioneren en alle muzikale bagage, die hij vergaard had, te gebruiken. Hij denkt dan ook dat zijn cello de wereld kan redden. Dat instrument heeft dan ook nog nooit zo geklonken. ‘Sempre’ betekent voor altijd in het Italiaans, en Ian’s bedoeling is om dat te stemmen op een universele golflengte, die ons toegang zal geven tot een onuitputtelijke bron van liefde, harmonie en vrede. Daarna gaan we walsen op ‘Blues au Jardin du Luxembourg’, terwijl ‘Vancouver Rain’ eerder melancholisch klinkt. Nog meer walsmuziek met de ‘Summer Garden Waltz’, en zo gaat het maar verder via het sterk in percussie ‘Sunset on the Cascade’ en de fusion van ‘Brand New Page’. Een baanbrekend album, dat wel, voor liefhebbers van neoklassiek en cross-over. 

Patrick Van de Wiele 

​Twee weken geleden bracht de Amerikaanse neoklassieke componiste Sharon Fendrich haar debuutalbum uit, en via de opnamestudio Kerani Music belandde deze op mijn desk.  Sharon zelf speelt piano, en wordt bijgetreden door Anna Emelyanova (zang), Ies Muller (Ierse fluit), Wilfred Sassen (viool), Joep Willems (cello) en Helen Hendriks (fluit). Deze musici toerden al met het orkest van André Rieu. Sharon is afkomstig uit Eugene, Oregon, en begon al op haar derde aan haar muziekstudies. Ze kwam vroeg in contact met symfonieën, ballet, opera en theater. Ondanks het feit dat ze aanving met viool en fluit, ging ze door met piano en haar stem. Verder studeerde ze aan de Tufts University, werkte voor de La Jolla Music Society, en het San Diego Chamber Orchestra, in Californië. De inspiratie voor dit debuut kwam door een dagdroom over een huis op de prairie waarboven de lucht, na de passage van een storm, zwanger was van rood/oranje stof. Sharon zag er zichzelf tijdens verschillende fases van haar leven, en een gevoel van veiligheid en vrede overviel haar. De 11 mooie composities vormen één geheel, en het is moeilijk om er een favoriete track uit te kiezen. De muziek doet denken aan een filmscore, met verwijzingen naar David Lanz en Loreena McKennitt. Ze brengt alleszins een vredig gevoel over, die je laat mijmeren over levenservaringen, en dat was toch de opzet, niet?

Patrick Van de Wiele (4)

​Drie maanden geleden besprak ik hier nog de cd ‘Hun Som Kjenner Tristheten Ved Ting’ van de Noorse artiest Ketil Bjornstad, met zangeres Eva Bjerga Haugen (http://www.keysandchords.com/album-review-blog/ketil-bjornstad-hun-som-kjenner-tristheten-ved-ting), en nu is er al een nieuwe luxe box uitgebracht, met daarin 4 cd’s. Het gaat hier over 3 oudere cd’s, die heruitgebracht en geremastered werden, samen met een nieuw vierde album. De titel “Rainbow” verwijst naar de studio in Oslo waar de cd’s opgenomen werden. De 3 overige cd’s heten ‘The Long Farewell’ , ‘The Rainbow’ en ‘The Way Through The Woods’, en ze werden opgenomen in 2004. Op die 4de cd staan 29 onuitgebrachte stukken, met opnamen uit 5 verschillende Rainbow-sessies tussen 2013 en 2017. Dit alles ter ere van Ketil’s vijftigste verjaardag als artiest. Hij debuteerde immers op 10/1/1969 bij het Oslo Philharmonic Orchestra. Ketil bespeelt de Steinway grand piano en bovendien schreef hij zelf nieuwe “liner notes” voor het bijbehorende cd-boekje. Dit is een aanrader voor wie houdt van neoklassieke muziek of van solo piano.

Patrick Van de Wiele (3½)