​Het talent van deze troubadour die het levenslied naar een hoger niveau tilde, werd jarenlang miskend. Jammer genoeg werd Guido Belcanto vaak zelfs gezien als een curiositeit. Kenners wisten gelukkig beter. Zij waren reeds lang vooraleer hij succes begon te oogsten, overtuigd van zijn talent. Ondertussen schreef Guido liedjes aan de lopende band. Liedjes die hij graag liet horen in kroegen. Rotsvast was hij ervan overtuigd dat er een onzichtbare hand was die hem uiteindelijk op de weg naar erkenning en beroemdheid zou leiden. En zie, nu 35 jaar later, wordt Guido eindelijk als rasartiest aanzien. Theaterzalen raken in een mum van tijd uitverkocht wanneer hij weer op tournee gaat. Guido werd gelauwerd in de Eregalerij van Radio 2, de VRT wijdde een aflevering van het bekende Belpop aan hem en nu presenteert hij zijn nieuwe album ‘In De Kronkels Van Mijn Geest’, inmiddels reeds zijn vijftiende. De lockdown maakte het de artiesten niet makkelijk. Van optredens was er geen sprake meer en voor sommige onder hen dook het ‘writers block’ spook op. Niet voor Belcanto echter! Hij trok zich terug in de Franse Pyreneeën. Die terugtrekking uit de openbaarheid bracht hem in een roes, zoals hij die niet meer gevoeld had sinds de tijd dat er van bekendheid nog lang geen sprake was. De liedjes vloeiden als het ware uit hem. Twaalf van deze liedjes vonden hun weg naar ‘In De Kronkels Van Mijn Geest’, wat meteen Guidos meest persoonlijke album is. Guido graaft diep in zijn ziel naar dingen die hem beroerden. Ook nu weer vormen de onvolmaaktheden en vaak oneerlijkheden van het leven en de gebroken harten onderwerpen voor menig nummer. Maar terzelfdertijd vindt Belcanto ook rust. Rust die hij ook via zijn zachte stem en troostende woorden overbrengt op de luisteraar. Gesteund door het Broederschap verpakt hij deze liedjes ook in schitterende arrangementen, die zowel invloeden uit folk, country als Americana bevatten. Naast eigen nummers maakt Guido ook nu weer rakende vertalingen van bekende songs. Zo wordt Dylans ‘Not Dark Yet’ in Guidos versie het prachtige, melancholische ‘De Wonde Die Nooit Heelt’. Traditionals die Guido met veel liefde en succes een nieuw Nederlandstalig leven schenkt, zijn o.a. ‘Plastic Jesus’ en ‘Spookrijder In De Nacht’ een vertaling van ‘Ghost Riders In The Sky’ en tevens de eerste single uit het album. De kant van de songschrijver in Guido viert eveneens hoogtij. In het op folk geënte ‘Een Luchtige Liefde Met Een Meisje In Volle Fleur’ mijmert hij over verloren liefdes en hoopt hij terzelfdertijd om deze liefde nog eenmaal te mogen meemaken of ‘Voor Een Man Is Het Geluk Van Korte Duur’, waar Petra Wilhelmina Vanhoren voor het vocale tegengewicht zorgt. Misschien wel het meest formidabele nummer op het album is het originele ‘Rozen Op De Mesthoop Van Het Leven’, een levenslied ‘pur sang’ zoals alleen Belcanto kan schrijven.
En wat te denken van ‘Meisje Van Het Meetjesland’, een traditional door Guido van tekst en van een arrangement voorzien en misschien wel het licht biografische ‘Antoine’, waarvoor hij inspiratie zocht bij Townes Van Zandt.
Met ‘In De Kronkels Van Mijn Geest’ heeft Guido Belcanto zichzelf andermaal overtroffen als zanger en liedjesmaker. Guidos teksten raken je en drukken meermaals de vinger op de wonde. Wie dacht dat hij zijn top bereikt had, heeft zich daadwerkelijk vergist. ‘In De Kronkels Van Mijn Geest’ is voor mij Guido’s beste album totnogtoe. Zonder meer een aanrader!
 
 
Lambert Smits 

​Sinds het begin van de jaren ’60 van de vorige eeuw is Liliane Saint-Pierre niet meer weg te denken uit de Vlaamse showbusiness. Gedurende al die jaren heeft ze een indrukwekkende discografie opgebouwd. Maar liefst 20 albums en 90 singles nam ze op en dit zowel in het Nederlands, Frans, Duits en Engels. Terecht mag Liliane zich één van de weinige Vlaamse artiesten noemen die buitenlandse bekendheid genoten. De golden sixties liggen reeds lang achter ons en het muzikaal landschap heeft heel wat evoluties en veranderingen ondergaan. Zes jaar is het ondertussen ook alweer geleden dat deze grote dame van het Nederlandstalige chanson nog een album uitbracht, maar als het dan eindelijk zover is, brengt ze een album met internationale allures uit. Voor de 18 nummers kon ze beroep doen op songschrijvers als o.a. Wannes Capelle, Guy Swinnen, Gert Bettens, Udo, Philippe Robrecht, Rick de Leeuw, Sabine Tiels, Niels Boutsen en Guido Belcanto. Als producer, arrangeur en musical director tekende de van Belcanto, Lenny & De Wespen en MANdolinMAN gekende Andries Boone. Met ‘Het Went Niet Meer’ opent Saint-Pierre enorm sterk. Een pracht van een chanson met een pakkende tekst van de hand van Niels Boutsen, gekleurd met een knap Oosters aandoend instrumentaal middenstuk. In diezelfde sfeer baadt ook de titeltrack. Ook het enkel met piano en klarinet begeleidde ‘Kijk Naar Mij’ is een topper, ingetogen en blijkbaar op Liliane’s lijf geschreven. Dat geldt trouwens ook voor ‘Ik Verlang Nog Steeds Naar Meer’, melancholie ten top, nog aangezwengeld door violen, cello en pedalsteel. Het hoogtepunt moet echter nog komen. Dat is ‘Nooit Meer Alleen’, een hemels duet tussen Liliane en die andere grootheid Guido Belcanto.
‘Karma’ bevat 18 bloedmooie nummers, voorzien van verrassende arrangementen die Liliane Saint-Pierre met enorm veel gevoel en inleving brengt. ‘Karma’ is Liliane Saint-Pierre’s artistiek hoogtepunt, zoveel is zeker.
 
Lambert Smits 

​‘Tijd Om Te Gaan Leven’, het nieuwe album van Stef Bos, start met ‘Voor De Tijd’, een instrumentaal pianostukje van iets meer dan een minuut, dat later een vervolg krijgt met ‘In De Tijd’ en ‘Voorbij De Tijd’, nummer waar het album mee afsluit. De overige nummers zijn liedjes die Stef vorig jaar componeerde en waarin hij ook nu weer zijn diepste hersenspinsels op een poëtische manier etaleert. Het album werd opgenomen en gemixt in België, Nederland en Zuid-Afrika, landen waar Stef maar al te graag vertoeft. ‘Tijd Om Te Gaan Leven’  draait rond ‘tijd’ in al zijn vormen. Achterom kijken, zoals in ‘Nergens Geweest’, maar net zo goed de tijd van het ouder worden in ‘Mooier Met De Tijd’. ‘Lorelei’ doet je dan weer even stilstaan bij de geboorte van een kind. Het meest pakkend nummer is ongetwijfeld ‘Ons Hoofd Is Een Huis’, een duet dat Stef opnam met Diggi Dex, artiestennaam van de Nederlandse rapper/zanger/schrijver Koen Jansen, waarin Stef zijn betrokkenheid met de Hersenstichting muzikaal gestalte geeft.
Op ‘Tijd Om Te Gaan Leven’ zetten, zoals we van Stef Bos gewoon zijn, de teksten je aan het denken. Dat die gepresenteerd worden op rustige ontspannende muziek is daarbij meer dan een pluspunt.
 
Lambert Smits

​Met 3 albums op 6 jaren vond Jonas Winterland het tijd om wat gas terug te nemen en een sabbatjaar in te lassen. Maar ook in die periode zat hij niet stil. De liefde om zich terug te trekken, resulteerde in 9 nieuwe nummers, die op ‘Berichten Uit De Schemerzone’, zijn vierde album, terug te vinden zijn. En dat is niet zomaar een album. Het liefst zou ik het nog omschrijven als een boek, waarvan de cd deel uitmaakt. Immers het eerste wat je in handen krijgt is een prachtig hardcover boekwerk van maar liefst 56 pagina’s, met achteraan de cd erin, die er een perfecte aanvulling op is. Via de in het boek opgenomen kortverhalen, fragmenten uit zijn persoonlijke notities en de songteksten, geeft Jonas Winterland je een mooie, maar vaak ook ontroerende inkijk in zijn sabbatjaar, oftewel de schemerzone. Als begeleiders voor zijn nummers, deed hij beroep op gitarist Tom Lodewyckx (K’s Choice), drummer Laurens Billiet (Douglas Firs), pianist Alano Gruarin (Kommil Foo) en violiste Patricia Vanneste (ex-Balthazar) en haar Cordette Quartet. De 9 nummers kan je onderverdelen in 4 luchtige popsongs en 5 meer singer/songwriter getinte. Een krachtig popnummer krijg je meteen met ‘Laura’ een eigenzinnig, maar wel enorm catchy liefdesliedje. Catchy klinkt ook ‘Treuzelaars’ dat het treuzelen bijna tot kunst verheft. Zijn pure singer/songwriter zijde komt dan weer mooi aan de oppervlakte in het enkel met akoestische gitaar begeleidde ‘Adelaar’. Melancholisch maar ook hoopgevend en krachtig klinkt ‘Soms Kan Het Waaien’, dat nog een prachtig vervolg krijgt in ‘Alles Komt Goed’.
Jonas Winterland is niet in een vakje onder te brengen, zoveel is duidelijk. Zowel zijn muziek als zijn veelzeggende teksten behoren tot het kruim van wat het Nederlandstalig chanson te bieden heeft. Kortom Jonas Winterland is uniek, daarvan levert ‘Berichten Uit De Schemerzone’ het bewijs.
 
Lambert Smits 

​Sinds Johan Verminnen in 1969 deelnam aan de ‘Ontdek De Ster’ wedstrijd van de toenmalige B.R.T., waar hij nota bene felicitaties kreeg van niemand minder dan Toon Hermans, is zijn carrière steeds in stijgende lijn gegaan. Niet alleen stond hij aan de wieg van de Nederlandstalige rock, even later ontpopte hij zich ook als een gewaardeerde, in zijn moedertaal opererende chansonnier. Na zijn albums ‘Tussen Een Glimlach En Een Traan’ en het live-album ‘Plankenkoorts’, is Johan er nu met zijn nieuw album ‘En Daarna Ga Ik Vissen’. Andermaal 14 nieuwe nummers, die niet alleen muzikaal scoren, maar die ook weer kunnen bogen op knappe songteksten. Begeleiden laat hij zich ook nu weer door klasse muzikanten als Leo Caerts (piano), Paul Flush (orgel), Raph Schillebeekx (gitaar), Gert Meert (drums), Bert Candries (bas, gitaar en synths) en Rony Verbiest en Philippe Thuriot op accordeon. Openen doet Johan meteen op een straffe manier met ‘Alles Begint Van Voor Af Aan’, een lied over de steeds weerkerende cyclus van het leven in de stad.  Een liedje met een verhaal, zoals trouwens alle songs op ‘En Daarna Ga Ik Vissen’. Zo schreef hij samen met Lieven Coppieters, gekend van zijn album ‘Jus D’Orange’, het in de titel subliem omschrijvend ‘Een Eiland Vol Eenzaamheid’. Een samenwerking die ook aan de oorsprong ligt van ‘Tussen Wal En Schip’, dat relatiebreuken in de spots plaatst. Thema’s die zeker vandaag jammer genoeg voor velen de harde realiteit zijn. Guido van Hellemont reikte Johan dan weer ‘Alle Woorden Gaan Op Reis’ aan, een mooie verwoording voor het minder goed functionerend geheugen. Een pracht van een nummer is ook ‘Mayday’,  een zeemansliefdesliedje in de meest strikte zin.
Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Daar getuigen ‘Gewoon Een Lentedag’ en ‘Land Van….’ een alternatief volkslied van de hand van Jan Savenberg, van. Bovendien zijn alle liedjes van een zodanig arrangement voorzien, zodat de verhalen ware muzikale schilderijen worden. Dat Johan nog steeds open staat voor hedendaagse muzikale stromingen, laat hij al rappend horen in ‘We Komen En We Gaan’.
Met de titeltrack licht hij een tipje van de sluier op, wat zijn bezigheid gaat zijn indien hij het zingen enkel nog onder de douche zal beoefenen. Al vrees ik dat dit niet voor vandaag of morgen zal zijn, want daarvoor is ‘En Daarna Ga Ik Vissen’ opnieuw gevuld met sublieme liedjes, die zijn agenda ongetwijfeld weer zullen doen tilt slaan van de optredens. Johan, het podium is en blijft je biotoop!
 
Lambert Smits 

​Toen Guido Belcanto in 1989 zijn debuutalbum ‘Op Zoek Naar Romantiek’ uitbracht, joeg hij de critici de stuipen op het lijf, omdat deze hem niet in een bepaald vakje konden onderbrengen. Erger nog was het feit dat het grote publiek hem onterecht al te vaak als doordeweekse smartlapzanger bestempelde. Niemand wist echter dat Guido toen reeds een rijke muzikale bagage met zich meedroeg. Een muzikale bagage die hem gelukkig deed doorzetten tot het bereiken van de status van een uniek artiest, zoals hij nu door het publiek wordt omarmd.
Inmiddels zijn we 30 jaar verder en het uitbrengen van een compilatiealbum is dan bijna onvermijdelijk.  Gelukkig koos Belcanto ook nu niet voor de klassieke ‘Best Of’, maar verrast hij andermaal met een eigenzinnige en sublieme drie cd’s tellende box. Het eerste schijfje is gevuld met zijn hits die hij hier live brengt met zijn vaste band Het Broederschap. De tweede en derde cd bevatten, zoals Guido het zo prachtig verwoordt, ‘Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten’. Schitterende songs uit zijn beginperiode met zijn broer Dirk, die op 14 jarige leeftijd reeds een volleerd gitarist was. Jammer genoeg overleed Dirk, maar gelukkig staan het samen met Guido opgenomen ‘Ragtime’, ‘Roll On Buddy’, ‘Bottle Up And Go’ en ‘I’m Sad And I’m Lonely’ op deze compilatie. Daarna volgden bands als Riverboat Shuffle en Speedy King and his Feetwarmers, waarmee Guido knappe blues en rock-‘n-roll leverde. Ook van deze formaties tref je hier nummers aan. Net zoals trouwens van zijn prestaties met The Gigolo’s en The Scabs. Ontroeren deed Belcanto wanneer hij samen met accordeonist Jakke de Zeeman in de Antwerpse volkskroegen ‘De Man Die Niet Kon Wenen’, een bewerking van ‘The Man Who Couldn’t Cry’ van  Loudon Wainwright III, bracht. Dit nummer werd nu voor de allereerste keer op dit album gepubliceerd.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan, want er valt nog meer te genieten met de hier samengebrachte 49 liedjes. Feit is dat Guido Belcanto een uniek artiest is, die wars van alles, en dat juichen wij toe, steeds zijn eigen ding is blijven doen. Veel van de hier opgenomen liedjes behoren trouwens tot het privé-archief van de zanger en werden nooit eerder uitgebracht. Inmiddels is hij 65 geworden, maar gelukkig denkt deze sympathieke man nog niet aan stoppen. Dat hij nog vele schitterende albums mag uitbrengen, want een artiest zoals Guido Belcanto, zo is er maar één. Bedankt Guido voor al dat moois!
 
Lambert Smits 

​Alhoewel de muziekgenres van De Strangers en Wannes Van de Velde mijlenver van mekaar verwijderd waren, werden ze verbonden door het door hen gebruikte Antwerpse dialect. Nu vraagt u zich wellicht af wat dit te maken heeft met De Grungblavers, wel heel veel, zoals spoedig zal blijken. Deze groep bestaande uit Jan Van Looveren, Paul ‘Boogie Boy’ Ambach, Erik Goossens, Gene Bervoets, Guillaume Van der Stighelen, Ludovic Nyamabo, Dirk Cassiers en Marc Franssen zingen ook in de taal van Rubens. Daarvoor gebruiken zij in het collectief geheugen gegrifte liedjes. Liedjes die al vlug door iedereen kunnen meegezongen worden, zodat een liveconcert van deze heren zeker voor de nodige ambiance zal zorgen. De titel van hun tweede cd ‘Pannen Van ’t Dak’ is dan ook niet slecht gekozen. De stelling ‘de vlag dekt de lading’ duikt dan ook vanaf de eerste beluistering bij ons op. Guillaume Van der Stighelen zorgde voor de met humor doorspekte vertalingen, terwijl voor de muzikale omlijsting een heuse batterij gasten werden uitgenodigd, zodat de acht heren zich konden focussen op de zangpartijen. Ze zijn niet allen echte zangwonders, maar dat kan de pret niet drukken.  Met een op Ike en Tina geïnspireerde versie van ‘Proud Mary’, wordt het ijs meteen gebroken. Geen drukdoenerij voor De Grungblavers! Je even laten ontspannen en genieten is de boodschap en geloof het of niet, maar voor je het weet, sta je met het tekstboekje in de hand, mee te kwelen. En dat blijft zo gedurende de aan o.a. Bob Marley, James Brown, The Monkees, Chuck Berry, Bill Withers, The Temptations, Sam & Dave en Ram Jam, ontleende klassiekers.
In een tijd waarin ernst vaak tot in het treurige hoogtij viert, zijn De Grungblavers een meer dan aangenaam geschenk. ‘Pannen Van ’t Dak’ is een dipjesverdrijver pur sang!
 
Lambert Smits (4)

De dit jaar 66 geworden Johan Verminnen kan terugblikken op een schitterende carrière. In de jaren zeventig, toen hij samen met o.a. Zjef Vanuytsel, Jan De Wilde en Kris De Bruyne voor een frisse wind zorgde in de toen ietwat muffe kleinkunstwereld, zag ik hem vaak live aan het werk. Telkens was ik gepakt door zijn inlevingsvermogen, passie en songteksten. Teksten die al eens gebaseerd waren op feiten, plaatsen en persoonlijke belevingen, maar die net zo goed poëtisch waren. Dat deze teksten niet enkel tot songs moesten leiden, bewees Johan met ‘Prinses Van Het Pajottenland’, een schitterend boek dat hij als verjaardagsgeschenk schreef voor zijn toen 93 jaar wordende moeder. Maar Johan evolueerde ook. Toen hij met een band begon te werken, stond hij al vlug mee aan de wieg van de Nederlandstalige rock en wat later wist hij dan weer zijn liefde voor het Franse chanson naar het Nederlands te vertalen. Inmiddels heeft hij een rijke discografie achter zijn naam staan en zijn veel van zijn nummers door iedereen gekend. Niet alleen Johan evolueerde, zijn songs deden dat ook. Een veranderende tijdsgeest, andere muzikanten en nieuwe arrangementen zorgden ervoor dat zijn nummers, voor zover dat al nodig was, een tweede leven kregen. Wat wel hetzelfde bleef is Johans passie en liefde voor de muziek. De ruwe kantjes van de jonge Verminnen mogen dan wat weggeveegd zijn, het neemt niet weg dat Johan live nog steeds weet te boeien. Daar getuigt hij tijdens het op diverse liveoptredens opgenomen ‘Plankenkoorts’, mateloos van. Op dit album laat hij zich omringen door een prachtige band met Leo Caerts aan de piano en klavieren, Bert Candries op gitaren en bas, Marc De Boeck op hobo, bandoneon, cello, sax, accordeon en accordina en Gert Meert achter de drums. Het is ook verbazingwekkend dat, alhoewel de nummers op dit album uit verschillende periodes van Johans carrière stammen, ze allemaal prachtig klinken in hun nieuw aangemeten jasje.
‘Plankenkoorts’ laat je niet alleen heerlijk wegdromen op de tonen van Verminnens bekende repertoire, het laat ook een professioneel artiest horen op wie de tand des tijds geen vat heeft gekregen.
 
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Tussen Een Glimlach En Een Traan
2. Ouwe Maten
3. Is Er Een Dokter?
4. Mijn Gitaar Uit Spanje
5. Mama Wat Doen Ze Me Aan
6. Alle Dromen Zijn Van Ons
7. Over Zeeën En Meren
8. Lampedusa
9. Bericht Uit Oostende
10. Het Meisje Aan De Balie Heette Lente
11. Jaja, Zo Ben Ik Dan
12. Meer Dan Zestig
13. Bootje Van Papier
14. Alles Leef
15. Einde Seizoen

Platenlabel
Team For Action

Labelnummer
T4A1602

Distributie
PIAS

Promo-agent
Filip De Groote

Website Artiest
Johan Verminnen

Begonnen tijdens de kleinkunstboom van eind jaren ’60, begin jaren ’70 heeft Johan zich inmiddels opgewerkt tot icoon van de Nederlandstalige muziek. Op zijn eerste twee titelloze albums gaf Johan reeds blijk van geen doordeweekse kleinkunstartiest te zijn. Nummers als ‘Pietje De Dood’, ‘Op Het Bal’ en ‘De Zonen Van De Oude Koning’, waren zonder meer revolutionair voor de toen heersende muzikale tijdsgeest. Uit de gesprekken die ik met Johan had in de jaren ’70 bleek duidelijk dat hij een gepassioneerd artiest was, die niet vlug tevreden was en steeds bereid was om nieuwe horizonten te verkennen. En dat zou hij ook doen. Johan stond samen met die andere grootheid Raymond van het Groenewoud namelijk ook aan de wieg van de Nederlandstalige rock. Gesteund door een groep doorwinterde muzikanten, reisde Verminnen van dorp naar stad en omgekeerd. Op het aantal parochiezalen die hij deed vollopen, durf ik geen gok te wagen……maar het waren er veel, héél veel. En toch zocht Johan weer een nieuwe muzikale uitdaging. Die vond hij in het chanson. En ook hier behoorde hij in een mum van tijd weer tot de top. Zijn indrukwekkende discografie en de vele liedjes die door iedereen gekend zijn, spreken voor zich. En nu valt zijn recent album ‘Tussen Een Glimlach En Een Traan’ in onze brievenbus. Een album, waarop Johan de voorbije zestig jaren overloopt en ziet dat zowel een glimlach als een traan er deel van uitmaakten. Eén van Johans oudere nummers is ‘Oostende In The Rain’ en laat Oostende nu net de plaats zijn, waar Johan onder het gekwetter van de meeuwen en de golvende zee, inspiratie opdeed voor dit album. Johan heeft steeds een neus gehad voor prachtige melodieën, diepgaande teksten en dat is op dit album niet anders. Zijn typische warme stem zorgt dan enkel nog voor de kers op de taart. In de titeltrack blikt hij terug op zijn leven en ‘Ouwe Maten’ is een pakkende maar vooral heel originele hommage aan de veel te vroeg overleden Luc De Vos, Wim De Craene, Wannes Van de Velde, Zjef Vanuytsel, Walter De Buck, Louis Neefs en Ann Christy. Zijn liefde voor Oostende en de zee vindt gehoor in ‘Over Zeeën En Meren’ en ‘Bericht Uit Oostende’. In ‘Is Er Een Dokter?’ hoopt Verminnen dat een stukgelopen relatie uiteindelijk toch nog resulteert in liefde. Een pluim verdient zeker ook Myrddin De Cauter voor het fantastisch stukje flamencogitaar op ‘Mijn Gitaar Uit Spanje’, terwijl de vluchtelingencrisis aandacht  krijgt in ‘Lampedusa’. Met ‘Mama Wat Doen Ze Me Aan’ toont Johan zich dan weer als de Vlaamse kruising tussen Randy Newman en Tom Waits en over de sluiting van het toeristisch seizoen aan onze kust, mijmert hij in afsluiter ‘Einde Seizoen’.
Met hulp van een groep fantastische muzikanten en een zeer uitgebreid instrumentarium, waaronder saxen, cello, accordeon, klarinet, lapsteel, bas, strijkers, drums en gitaren, aangevuld met de knappe backing vocals van dochter Pauline en vriendinnen, heeft Johan Verminnen andermaal met ‘Tussen Een Glimlach En Een Traan’ voor een Nederlandstalig meesterwerk gezorgd! 

Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Het Is Niet Veel
2. Ogen Dicht
3. Niet Met Mij
4. Mensen Zijn Maar Mensen
5. Zij Zingt Mijn Lied
6. Onder Helden
7. Naar Huis
8. Uit Het Niets
9. Het Is Al Laat
10. Kom Met Me Mee
11. Van Hierboven
12. Vroeger (Was Het Beter)

Platenlabel
Petrol

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet gemeld

Promo-agent
Gentle Promotion

Website Artiest
Yevgueni

Eind jaren ’60, begin jaren ’70 was de periode dat het betere Nederlandstalige lied, in de volksmond kleinkunst genoemd, hoge toppen scheerde. Iedereen die het gitaarspel een beetje onder de knie had en bovendien een talent had voor het schrijven van teksten, waagde zijn kans. Al vlug werd echter het kaf van het koren gescheiden, en gelukkig bleken een hele rits artiesten meer in hun mars te hebben dan een optreden in de lokale kroeg of het plaatselijke jeugdhuis. Sommigen van deze artiesten lieten zich begeleiden door een heuse band en sporadisch druppelden de eerste rockarrangementen binnen in de kleinkunst. Maar zo vlug als de jeugdhuizen ontstonden, verdwenen zij ook en met hen ook jammer genoeg een aantal kleinkunstenaars. Gelukkig echter niet allemaal! Een aantal van hen overleefden de ‘kleinkunstcrisis’ en draaien nu nog volop mee. Vers bloed kwam er echter bijna niet voor het genre, totdat Yevgueni op het toneel verscheen. Hen een heropleving van de kleinkunst in de schoenen schuiven, zou te kort door de bocht zijn. Neen, Klaas Delrue en zijn kompanen hebben door gedegen teksten te voorzien van een hedendaagse muzikale aanpak, een totaal nieuw genre binnen het betere Nederlandstalige lied gestalte gegeven. Dat de jongens het in het begin niet makkelijk hadden is een feit, maar toen hun trein eenmaal snelheid had, bleek hij niet te stoppen. En na twee sabbatjaren, waarin Klaas Delrue het solo probeerde, kwam de groep weer bij mekaar en zag ‘Van Hierboven’ het levenslicht, en daar kunnen we alleen maar om juichen. ‘Van Hierboven’ is een album geworden waar de ganse groep aan gewerkt heeft, en dat is te merken aan de diverse muzikale invloeden. Je kan het definiëren als melodieuze pop, moderne kleinkunst of Nederlandstalige rock, maar persoonlijk zou ik liever, omwille van de originaliteit een nieuw genre nl. ‘Yevgueni’ in het leven roepen. Opener ‘Het Is Niet Veel’ trekt zich met een schuchter pianootje al snel op gang en wanneer stem en overige instrumenten aantreden, drijft het nummer naar een bloedmooie climax. ‘Ogen Dicht’ is dan weer een rustige, mijmerende song terwijl in ‘Kom Met Me Mee’ de rockgitaren losgelaten worden. Afsluiten doet Yevgueni met ‘Vroeger (Was Het Beter)’. Liever zou ik zeggen dat het vroeger anders was, want ‘Van Hierboven’ zal later ongetwijfeld als een mijlpaal in de betere Nederlandstalige muziek gezien worden.

Lambert Smits (5)