Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Chris Ruest with Gene Taylor: It’s Too Late Now

31/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crazy Mixed Up World
Mr. Police Man
It’ Too Late Now
That Will Never Do
Torpedo Boogie
Keep Talking
Sad And Lonely Child
Date Bait
Life’s Like Lightning
I Tried
I’m Down
Slipping Away

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6085

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
Chris Ruest with Gene Taylor

Chris Ruest is een Texaanse gitarist die tot de generatie van Johnny Moeller, Shawn Pittman en de jammer genoeg overleden Nick Curran behoort. Toen Chris 15 was, pakte hij de gitaar vast en gaandeweg ontwikkelde hij een voorliefde voor blues en op blues georiënteerde jazz.
Pianist Gene Taylor voorstellen, is als een open deur intrappen. Zijn samenwerking met o.a. James Harman, Canned Heat, The Blasters en The Fabulous Thunderbirds hebben hem ondertussen de status van ‘super boogiewoogie pianist’ bezorgd. Voor dit album deden Chris en Gene voor de drumpartijen beroep op niemand minder dan Brian Fahey. De songkeuze bevat een mix van twee covers en de overige 10 songs werden of door Chris of door Gene gecomponeerd. Beiden mogen andermaal hun talent laten horen. Beginnen doen de heren met Willie Dixon’s ‘Crazy Mixed Up World’, dat door Chris meteen opgevrolijkt wordt met een aardig stukje slidegitaar. Opvolger en slowblues ‘Mr. Police Man’ is van Ruest’s hand, waarna Gene met rollende piano de titeltrack inzet. Met een onvervalste Elmore James slide start Chris ‘That Will Never Do’, waarna Gene’s toetsen hem even later vergezellen. Boogiewoogie is Taylor’s specialiteit, dat laat hij nog maar eens horen in het instrumentale ‘Torpedo Boogie’, waarna ze samen met ‘Keep Talkin’ een bezoekje aan New Orleans brengen. Uptempo blues, slowblues en boogiewoogie, het valt allemaal te genieten op dit album.
Ruest en Taylor zijn mekaar waard, zoveel is duidelijk. ‘It’s Too Late Now’ is dan ook het mooie resultaat van een samenwerking die gebouwd is op muzikaal vakmanschap.

Lambert Smits (4 ½)

Guitarist Ruest and pianist Taylor, two musical giants, bundled their talents. The result is an album filled with beautiful uptempo blues, slowblues and boogiewoogie.

Girls In Hawaii: Nocturne

31/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Light
Guinea Pig
Cyclo
Indifference
Overrated
Blue Shape
Walk
Monkey
Willow Grove
Up On The Hill

Platenlabel
62TV Records

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Filip Degroote

Website Artiest
Girls In Hawaii

Opgericht in 2003 en nu pas een vierde album kan je moeilijk erg productief noemen. De dood van drummer Denis Wielemans heeft natuurlijk ook veel indruk nagelaten en dat hoor je zeker op dit album. Blaakten de songs vroeger van een soort leuke levendigheid, dan hangt er nu toch een donkere sluier over de composities. Nochtans begint het album met een meeslepend en licht ‘This Light’. Wat het beste laat vermoeden voor de rest van het album. Jammer genoeg wordt die lijn niet aangehouden. Vroeger werk druipt van inventiviteit en een zeer gevarieerd oeuvre met veel respect voor de klassieke samenstelling. Nu konden de heren niet weerstaan aan de technologische opmars met elektronica. Er wordt gespeeld met allerhande geluiden en tunes. Nocturne is dan ook een verzameling songs met veel eighties invloeden, bij momenten wat (te) zweverig en uitermate lijzig gezongen. Er staan wel enkele pareltjes op die het beluisteren waard zijn. ‘Overrated’ en ‘Walk’ zijn de perfecte retro voorbeelden. Waarbij ‘Walk’ richting hit kan wandelen….enkele decennia terug!
Girls In Hawaii componeerden een consequent album zonder echte uitschieters.

Line-up:

Antoine Wielemans (Vocals, Guitar)
Lionel Vancauwenberghe (Vocals, Guitar)
François Gustin (Guitar, Keyboard)
Daniel Offermann (Bass)
Brice Vancauwenberghe (Guitar)
Boris Gronemberger (Drums)

Marino Serdons (3)

The fourth album of Girls In Hawaii leads us back to the eighties with a lot of electronic sounds. Just ‘Walk’ with ‘This Light’ to another part in this Belgian story.

Smokin A: Smokin

31/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dirty
Tell Me
Wishmaster
Work Of Art
Smokin
Normal
More Money
Down
Let It Inside
Take It Easy

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6084

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
Smokin A

Smokin A komt uit Oekraïne en noemt zichzelf een rhythm & blues artiest. In tegenstelling tot vele van zijn collega’s, spitst hij zich, naar eigen zeggen, niet toe op het scheppen van een eigen en unieke sound, liefst dan nog opgenomen met de vintage opnameapparatuur waarmee de grootmeesters van het genre hun songs inblikten. Neen, Alex ‘Smokin A’ Filippenkov, wil enkel en alleen zijn eigen muziek spelen. Muziek die beïnvloed is door muzikanten uit diverse genres en verschillende generaties en periodes. Het commerciële interesseert hem ook niet, want zoals hijzelf aangeeft, een muzikant moet met muziek bezig zijn. En daar kunnen wij ons terecht in vinden. El Toro is dan ook uiterst tevreden Smokin A als nieuwkomer te mogen verwelkomen. ‘Smokin’, zijn debuutalbum, nam hij thuis in Kiev in zijn living op. Met Vito Lloris op staande bas en Lee Shaw achter de drums, probeerde Alex in een kleine ruimte, een groots geluid te creëren. Bovendien probeerde hij om bij ieder nummer hetzelfde gevoel over te brengen als dat hij had bij het schrijven van de song. Door de opnames in zijn leefruimte te doen, bekruipt je al vlug een gevoel van intimiteit. Een gevoel dat uitermate goed past bij Smokin A’s muziek. Die heeft als basis de rhythm & blues, maar Alex heeft geen schrik om te experimenteren. Dat laat hij horen in ‘Tell Me’ waar hij naast wat jazzinvloeden ook een knappe tempowisseling inlast. Alex is ook een niet te onderschatten componist, daar getuigt het donkere ‘Work Of Art’ van. Een nummer dat ook weer een samensmelting is van blues, soul en jazz, maar nu dan overgoten met een modern sausje. De titeltrack heeft iets weg van een moderne worksong, of misschien moeten we dit, gezien het onderwerp, veranderen in een ‘rooksong’. Niettemin druipt de originaliteit hiervan af. ‘Normal’ heeft dan eerder een smooth jazzy feel en in ‘Let It Inside’ bespeur ik zelfs wat punkinvloeden. En alhoewel het hoesje maar 10 tracks vermeldt, krijg je er 12 te horen.
Alex beoogde dan wel geen uniek geluid, maar zonder het te weten heeft hij dit toch gecreëerd. Songs schrijven kan hij zonder meer en dat hij een niet te onderschatten gitarist is, blijkt ook uit dit album. Als hij deze ingeslagen weg blijft bewandelen, ben ik er rotsvast van overtuigd dat hij ons nog vaak zal verrassen. ‘Smokin’’ was een aangename kennismaking met een artiest waarvan wij het einde nog niet gehoord hebben.

Lambert Smits (4)

Alex 'Smokin A' Filippenkov from Ukraine did not went for a unique sound. Without knowing it, he created a completely own sound with a mix of blues, rhythm & blues, jazz and a little punk. To discover!

Corina Bartra: Takunde

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

El Tamalito
Ecstasy Green
Bridge Over Troubled Waters
El Guaranguito
Samba de Aviao
Baila y Goza
Samba Malato
Bahia
Purple Heart Sky
Black Narcissus
Marinera Jazz
Paseo De Aguas

Platenlabel
Blue Spiral Records

Labelnummer
CD 13

Distributie
CD Baby

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Corina Bartra

Wat krijgen we nu? Een jazzzangeres uit Peru? Jawel, Corina Bartra was de eerste zangeres die Afro Peruviaanse en Creoolse muziek te vermengen met jazz. Ze bezit graden in jazzpercussie van het Mannes College of Music en L.I. University, en een Master in zang van het Queens College. In 2008 won ze de Queens Council on the Arts Award en nu leeft ze in New York City. Ze trad voor het eerst op in augustus in het Millennium Stage Kennedy Center in Washington, DC. De muziek van Peru, Brazilië en Cuba lopen door dit nieuw album. Hierop staan 6 originele composities van haar, twee traditionele Peruviaanse tracks, een cover van Joe Henderson's ‘Black Narcissus’ en ‘El Tamalito’ van de componist Andres Soto uit Costa Rica. Wat echter opmerkelijk is, is dat er tevens een cover van Simon & Garfunkel’s ‘Bridge over Troubled Water’ opstaat, en ‘Samba de Aviao’ van Antonio Carlos Jobim. Een combinatie die misschien de liefhebbers van wereldmuziek zal aanspreken.

Patrick Van de Wiele (3½)

This Peruvian jazz singer brings a combination of Afro Peruvian and Creole music with jazz. Perhaps for lovers of world music?

Denny Zeitlin & George Marsh: Expedition

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Geysers
Thorns of Life
Traffic
Shards of Blue
Lives of Clowns
Spiral Nebula
Shooting the Rapids
One Song
Sentinel
Watch Where You Step
Not Lost In The Shuffle
The Hunt
Expedition

Platenlabel
Sunnyside Communications Inc.

Labelnummer
SSC 1487

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Denny Zeitlin

De Amerikaanse pianist Denny Zeitlin zit al lang in de voorhoede van muzikale innovatie. Zijn akoestisch trio uit de jaren ’60 was één van de eerste om buiten het concept van Bill Evans te treden, en zijn elektroakoestische experimenten waren intrigerend voor een jazzmuzikant. Hij wou als kind al een orkest controleren met één apparaat. Zo was hij klaar voor de synthesizers van de 60’s en 70’s, en creëerde klassiekers zoals ‘Expansion’ en de soundtrack voor de sciencefictionfilm ‘Invasion of the Body Snatchers’. Drummer & percussionist George Marsh was erbij en hij werd de partner van Zeitlin. Tijdens de voorbije 4 jaar bliezen ze hun samenwerking nieuw leven in. Zeitlin’s thuisstudio lijkt dan ook op de controlekamer van NASA. Ze hebben zich gefocust op vrije improvisatie, spontaan en ‘Riding The Moment’ uit 2015 was daar het resultaat van. Deze cd is daar de opvolger van. Er staan ambiente stukken op zoals ‘Geysers’, ‘Thorns of Life’ en ‘Spiral Nebula’. ‘Shooting the Rapids’ lijkt wel op een wirwar van geluiden, en de titeltrack, die afsluit, getuigt duidelijk van spontane improvisatie. Neen, zeker niet mijn ding.

Patrick Van de Wiele (3½)

Electro-acoustic improvisation and avant-garde music.

Justin Young: Blue Soul

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Always There
Nothin’ But Love
Razzmajazz
Jazz Along The 101
Paradise Found
New Life
Blue Soul
Sorento
Sweet Release
India
Song For A Better Tomorrow
High Definition

Platenlabel
Justin Time Records

Labelnummer
888295459426

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Great Scott PR

Website Artiest
Justin Young

De Amerikaanse saxofonist Justin Young zag het levenslicht in 1980 in Warren, MI, enkele minuten verwijderd van Detroit. Hij groeide op in een muzikaal gezin, want zijn vader leidde de band Kaleidoscope, en repeteerde vaak in de huiskamer. Daarbij kwam dat Detroit een “melting pot” was van allerlei muziekstijlen, maar vooral Motown, en Justin absorbeerde dit allemaal. Al vlug leerde hij drummen, en toen ontdekte hij de artiesten die hem zouden beïnvloeden, zoals saxofonisten Maceo Parker, Lenny Pickett en Gerald Albright, samen met pop, funk & jazz acts zoals Earth, Wind and Fire, Boney James, The Gap Band, Herbie Hancock, The Commodores en Michael Jackson. Op aanraden van zijn pa probeerde hij sax te spelen, en na een talentenjacht, oefende hij urenlang. Op zijn zestiende kreeg hij zijn eerste professioneel optreden. Tijdens zijn schooltijd bleef hij verder sax spelen, en zelfs met een vaste job speelde hij tijdens de weekends. In 2007 won hij de Capital Jazz Fest, maar twee jaar tevoren had hij zijn debuut ‘Rendezvous’ uitgebracht. Na zijn huwelijk verkaste hij naar LA, waar hij deel uitmaakte van de West Coast smooth jazzgemeenschap en bevriend raakte met Gerald Albright, Dave Koz, Darren Rahn, Euge Groove en Jackiem Joyner. Er volgden nog 2 albums, en 3 ½ jaar geleden begon hij aan dit nieuwe album. Hij woont nu in Seattle, en de cd gaat terug naar zijn liefde voor jazz en soul. ‘High Definition’ is de up-beat single eruit, die hij samen met sax man Jackiem Joyner en keyboardspeler Matt Godina schreef. Justin speelt op het album alt, tenor en sopraansaxofoon. ‘Always There’ is de eerste single, geschreven door Jackiem Joyner, waarna ‘Nothin’ But Love’ eraan komt, meegeschreven door Earth, Wind & Fire gitarist Sheldon Reynolds. Op het relaxte ‘Jazz Along The 101’ hoor je wijlen drummer Ricky Lawson, en de ballade ‘Paradise Found’ doet denken aan Kenny G. De titeltrack klinkt zeer “smooth”, waarna het op de Italiaanse kuststad ‘Sorrento’ geïnspireerde een ontspannen sfeer inhoudt. ‘India’ heeft wat elementen uit de Indiase wereldmuziek in zich, maar blijft toch smooth jazz. En ’ Song For A Better Tomorrow’ schreef hij na de orkaan Harvey, en schenkt de opbrengst aan het Rode Kruis. Een prima smooth jazz album dus, en aangeraden voor sax fans!

Patrick Van de Wiele (4)

A fine smooth jazz album, and recommended for saxophone fans!

Viktor Lazlo: Woman

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

La dernière cigarette
Promised Land
The Loss of You
Debout
Bruxelles
Être là
Mommy’s Boy
Lola & Jim
The Music Between Us
Au mont de Piété
Until Heaven Finds a Way

Bonus tracks:

Breathless
Canoé Rose (orchestral version)
Lettre d’un taulard

Platenlabel
Prova Records

Labelnummer
PR 1709-CD31

Distributie
BISCEGLIA Music

Website Artiest
Viktor Lazlo

Op 7 oktober 1960 werd in het Frans havenstadje Lorient in Bretagne, Sonia Dronier geboren. Later zou ze naar België emigreren om te studeren in Mol en Brussel. Daar werd ze ontdekt door Lou Deprijck, die u wel kent van Two Man Sound en Lou & The Hollywood Bananas. Ze nam de artiestennaam Viktor Lazlo aan, naar een personage uit de film ‘Casablanca’. In 1984 contacteerde Alain Chamfort haar om de song ‘Backdoor Man’ te vertolken, die hij geschreven had voor de film ‘A mort l’arbitre’. Ik was onmiddellijk fan van haar en de rest is geschiedenis. Viktor werd een ster, en presenteerde zelfs het Eurovisiesongfestival in Brussel in 1987, en vertolkte daar haar hit ‘Breathless’. Later zou ze naar Parijs verhuizen, op Tv en in films optreden, romans schrijven, en op scène staan met hommages aan o.a. Billie Holiday. Nu is er een nieuw album uit, met daarop een mengeling van Franstalige en Engelstalige songs, waarvan zij voor het merendeel de teksten schreef. In februari kregen we al een voorsmaakje met de single ‘Lola & Jim’, geschreven naar aanleiding van de terroristische aanslagen in Parijs, waarbij de ex-vriendin van haar zoon, samen met diens nieuw vriend, omkwamen op een terras van Café L’equipe. Viktor wordt bijgestaan door haar vaste muzikale partner Michel Bisceglia, en Luuk Cox nam de coproductie en mixing voor zijn rekening. We krijgen een inzicht in haar persoonlijk leven, daar ze zingt over voorbije relaties, haar zoon, en haar tijd in onze hoofdstad ‘Bruxelles’, waar het allemaal voor haar begon. Ook krijg je 3 bonustracks erbij, waarbij voornoemde wereldhit ‘Breathless’ in een nieuw jasje werd gestoken, met rapper Marlon Moore. ‘Canoé Rose’ komt er met een orkestrale begeleiding, waarna ‘Lettre d’un taulard’ afsluit, het thema uit de film ‘Le Fidéle’ van regisseur Michaël R. Roskam, met Adèle Exarchopoulos en Matthias Schoenaerts in de hoofdrollen. Het is een rustig album geworden, en ik hoop dat Viktor hiermee opnieuw in de belangstelling komt.

Patrick Van de Wiele (4)

Viktor presents a new album, rather quietly, and I hope that she gets again the interest that she deserves.

The Don Diego Trio: Greetings From Austin

30/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Intro
Rolling Wheel
Loves The Rain
I Didn’t Walk The Line
My Window Faces The South
Suspicious
Waitin’ For A Beer
Truck Drivin’ Daddy
Monday
Austin
Daddy’s On A Freight Train
Django With Twango
There’s A Little Bit Of Everything In Texas

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6087

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
The Don Diego Trio

In februari werd The Don Diego Trio voor de tweede maal op rij in Austin Texas genomineerd in de categorie ‘Rockabilly Band’ voor ‘The Ameripolitan Awards’. In die periode vinden er in Austin een heleboel optredens plaats en gonst het er van de artiesten. Waarom die artiesten niet uitnodigen tijdens onze opnames, dacht The Don Diego Trio, en alzo een muzikale aanzichtkaart van Austin uitbrengen? Het trio trok naar de Ameripolitan Studios van de alom bekende Dale Watson en Watson’s gitarist Mario Monterosso engageerde zich als producer. Als cover voor het album koos Don voor de wereldbekende graffiti ‘Greetings From Austin’ en meteen kreeg het idee gestalte. Als gasten horen wij Kristyn Harris, die de lead vocal voor haar rekening neemt op ‘My Window Faces The South’ en Mike Maddux doet datzelfde op ‘Monday’. Chris Casello en John Whittemore bespelen respectievelijk de lapsteel en pedalsteel, terwijl Massimo ‘Jerry’ Gerosa achter de piano plaatsneemt. Op ‘Austin’ mag dan Teri Joyce de microfoon ter hand nemen. Na een aankondiging door Ted Branson schiet The Don Diego Trio uit hun honky tonk, country en rockabilly sloffen met het aanstekelijke ‘Rolling Wheel’ en worden we klaargestoomd voor een rollercoaster aan rootsmusic. Whittemore’s pedalsteel is medeverantwoordelijk voor het vrolijke countrygeluid op ‘Loves The Rain’. Kristyn Harris dompelt Bob Wills’ ‘My Window Faces The South’ in een ‘hillbilly meets Wanda Jackson’ bad, waarna Diego een zwoel ‘Suspicious’, waarbij drummer Sandro Pittari de brushes hanteert, vertolkt. Een nummer dat tijdens hun livegigs ongetwijfeld meegebruld zal worden is het countrynummer ‘Waitin’ For A Beer’. Daarna trekken wij onze cowboyboots aan, pakken de Stetson van de kapstok en zijn wij klaar om met het rockende ‘Truck Drivin’ Daddy’ kilometers asfalt te verslinden. Een ode aan Austin mocht natuurlijk niet ontbreken. Die klus klaart Teri Joyce op hillbilly wijze in ‘Austin’. Wie dacht dat Don Diego en zijn maten geen voeling zouden hebben met de zigeunerjazz van Reinhardt, moet zijn oren eens vullen met het instrumentale ‘Django With Twango’, hij zal zijn mening vlug moeten herzien.
Zanger Don Diego Geraci is Siciliaan van geboorte en dat valt nog een beetje te horen aan zijn accent. Stoort dat? Helemaal niet, zijn lyrics zijn goed verstaanbaar en het heeft ook zijn charmes.
‘Greetings From Austin’ geeft een fraai beeld van het muzikaal vakmanschap dat er huist. The Don Diego Trio behoort zeker tot die groep.

Lambert Smits (4 ½)

Assisted by talented guest musicians, the Don Diego Trio offers a beautiful musical viewcard of the country, hillbilly and honky tonk from the capital of the Lone Star State.

Scotty Baker: Lady Killer

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Back To The Country
Bump Stops
One And Only One
Hanks Cadillac
Girl I Need
Ladly Killer
Back From The Dead
Barry John
Baby’s Dress
I Still Don’t Care
Weekend Daddy
Forget About My Heart
One Of The Some
Last Hurrah

Platenlabel
El Toro Records

Labelnummer
ETCD6086

Distributie
El Toro Records

Promo-agent
El Toro Records

Website Artiest
Scotty Baker

Scotty Baker is een Australische zanger/gitarist die sinds zijn tienerjaren rockabilly speelt. Beïnvloed is hij door de Sun sound van Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Elvis Presley. In 2010 bracht hij zijn debuutalbum ‘Just Like That’ uit, dat in 2014 met ‘I’m Calling It’ een opvolger kreeg. Sindsdien stond hij op de affiches van alle grote rockabillyfestivals, gaande van de Engelse Rockabilly Rave, waar hij maar liefst drie jaren achter mekaar als headliner geprogrammeerd stond, tot Viva Las Vegas in 2014 en het Spaanse Screamin’ Festival in 2015. Zijn nieuw album ‘Lady Killer’ laat al dadelijk een met beide voeten stevig in de rockabilly staande Scotty Baker horen. Scotty heeft een formidabele, krachtige, retro klinkende stem, die het genre perfect aanvoelt. Daarenboven weet hij als geen ander hoe hij het fantastisch geluid van de jaren ’50, naar de 21st eeuw moet vertalen. Dat doet hij trouwens ook als songschrijver. ‘Bump Stops’ is wat naar Johnny Burnette gemodelleerd, maar bezit tevens een Baker touch. Of de swingende, rockende van een heerlijke krijsende sax voorziene ‘One And Only One’ en ‘Baby’s Dress’ die, moesten ze in de fifties uitgebracht zijn, ongetwijfeld voor overvolle dansvloeren hadden gezorgd. Koning van de emotionaliteit was zonder de minste twijfel Hank Williams. Duidelijk en terecht ook een voorbeeld voor Scotty. In het van een Jerry Lee piano voorziene ‘Hanks Cadillac’ geeft hij onomwonden aan, in de voetsporen van zijn idool te willen treden. Hedendaagse grootmeester op de rockabillygitaar Darrel Higham mag het wat naar The Everly Brothers refererende ‘Girl I Need’ op smaak brengen. ‘Back From The Dead’, ‘I Still Don’t Care’, ‘One Of The Some’ en het aan zijn held opgedragen ‘Barry John’ verraden dan eerder Cash’s invloeden, waarna honky tonk en hillbilly de kop opsteken in ‘Weekend Daddy’.
‘Lady Killer’ is een formidabel album, dat Scotty Baker’s bekendheid zeker nog een boost van jewelste zal geven.
Hopelijk zien wij deze ‘lady killer’ komende zomer op één van onze rockabillyfestivals geprogrammeerd staan. Who dares?

Lambert Smits (5)

What a voice, what a sound, what great songs, what a fantastic rockabilly album did Scotty Baker recorded. Highly recommended!

Ferdi Lancee: 64

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

World-Wide Blues
8:02 To Memphis
Fastest Song In The World
Looking Back To The Sixties
Everything Rhymes With You
Mami Wata
Work That Body
It’s Alright
Living In Extra Time
Hometown
For You
Barbara Brown

Platenlabel
Doc's Roots Records

Labelnummer
17001

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Greenbag

Website Artiest
Ferdi Lancee

Op 21 oktober werd Ferdi Lancee 64. Dat hij net deze leeftijd koos als titel voor zijn nieuw album, heeft een reden. Het vieren van zijn 64ste verjaardag bleek aanvankelijk niet zo evident. Immers nog geen jaar geleden werd Ferdi geveld door TIA en evenwichtsstoornissen. In plaats van zijn ziekte doelloos te ondergaan, schreef hij op zijn ziekbed een aantal, naar zijn roots teruggrijpende songs. Songs om het leven te vieren, tegen onrecht te protesteren, songs uit liefde maar vooral uit dankbaarheid voor al het moois dat hem omringt. Lancee is echter geen groentje in de muziekbusiness. Zijn leven lang schreef en produceerde hij voor artiesten als VOF de Kunst, Trijntje Oosterhuis en Rob de Nijs, maar nu grijpt hij terug naar zijn gitaar. En daar kunnen wij alleen maar blij om zijn. ‘64’ is een les in muziekgeschiedenis. Alles is begonnen met de blues. Zo denkt Ferdi er ook over, want met opener ‘World-Wide Blues’, inclusief inspirerende mondharmonica, zet hij een heerlijke lazy blues neer. De ‘8:02 To Memphis’, scheurt daarna, mede door Koen Smits’ trompet, door het desolate landschap, ondertussen genietend van het naar de country lonkend, met een lik keys opgevrolijkte ‘Fastest Song In The World’. Invloeden uit de jaren zestig en meer bepaald de flower power regeren dan weer in ‘Looking Back To The Sixties’, met zang van Kor van Velzen. In de jaren zestig maakte het model Twiggy furore. Dat is ook Ferdi niet ontgaan, want hij vernoemt ze als onderdeel van zijn jaren ‘60 geschapen decor. ‘Mami Wata’ klinkt wat donkerder maar drijft ook op een indringende bluesgroove, terwijl in ‘Work That Body’ een flink stukje akoestisch gerockt wordt. Ferdi omarmt het leven en geniet van de mooie momenten. Daarvan getuigt het opgewekte fluitend ‘It’s Alright’. ‘Hometown’ zou zeker als perfecte soundtrack kunnen fungeren bij beelden over een dolend iemand die na een jarenlange afwezigheid terugkeert naar zijn thuishaven.
Ferdi Lancee heeft zijn ziekte een positieve draai gegeven. De prachtige songs, doorleefde vocalen, pakkende gitaarpartijen en de fantastische productie van ‘64’ zijn daar het torenhoog bewijs van. Een aanrader!

Lambert Smits (4 ½)

Due to his illness, Ferdi Lancee went through a difficult period in his life. However, he used that period to write wonderful songs. High quality blues, country and sixties pop. Very nice album!

Ten Years After: A Sting In The Tale

29/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Land Of The Vandals
Iron Horse
Miss Constable
Up In Smoke
Retired Hurt
Suranne Suranne
Stoned Alone
Two Lost Souls
Diamond Girl
Last Night Of The Bottle
Guitar Hero
Silverspoon Lady

Platenlabel
Butler Records

Labelnummer
BUR340034

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Ten Years After

Hoe relevant is een sixties band zonder de oorspronkelijke frontman? In 2013 overleed dé bandleader gitarist Alvin Lee aan complicaties bij een chirurgische ingreep. Hoeveel pech kan je hebben? Drummer Rick Lee en toetsenman Chick Churchill, oorspronkelijke leden sedert de oprichting in 1966, bleven niet bij de pakken zitten en vonden na een overgangsperiode gitarist/vocalist Marcus Bonfanti (Van Morrison, Ginger Baker) en bassist Colin Hodgkinson (Peter Green, Spencer Davis, Chris Rea). Een nieuwe tournee sproot voort uit het nieuwe elan en resulteerde uiteindelijk in nieuwe opnames. ‘A Sting In The Tale’ verscheen op 20 oktober van dit jaar en scoort nu reeds hoog in de bluesrock charts. Marcus Bonfanti bracht nieuw schrijversbloed in een ietwat verstarde band. De songs ruiken fris en toch niet vreemd. De spirit van Ten Years After dwaalt nog steeds rond. De evolutie in een halve eeuw en de noodzakelijke wissels hebben onmiskenbaar gevolgen op de sound. Het klinkt soms wat ruiger en Marcus’ composities sprankelen van inventiviteit (wow!). De inbreng van Chick Churchill op keyboard geeft nog steeds extra zuurstof en blijft onmisbaar. Veertien songs om te dansen, te headbangen, een whisky achterover te slaan, je vingers af te likken of gewoon te genieten. Bluesrock van de bovenste plank!

Line-up:
Chick Churchill (Keyboards)
Ric Lee (Drums)
Colin Hodgkinson (Bass)
Marcus Bonfanti (Vocals, Guitar)

Marino Serdons (4 ½)

A continuing tale in the story of Ten Years After. Indisputable undoubtedly the best bluesrock album of the year 2017!

Ken Dunn: Wondrous Beauty

28/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Saskatoon
Still I Believe
Wondrous Beauty
Tales Of Wandering
Hills Of Strathavon
Hold On
Crawl On Back
The Goddess Theme
On My Merry Way
Wild And Free

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Michelle Fortier Publicity

Website Artiest
Ken Dunn

Zijn vorig jaar samen met zijn band Gypsy Starfish uitgebracht album ‘The Great Unknown’ bevatte een mooie mix van akoestische en elektrische folksongs. Benieuwd keken wij toen reeds uit naar een nieuw album van deze Canadese hedendaagse troubadour. Met het akoestische ‘Wondrous Beauty’ is er dat nu. Net als op ‘The Great Unknown’ doet Ken ook nu weer beroep op een band en ook echtgenote Anna Green is weer van de partij. Alhoewel Dunn zich profileert als een moderne troubadour staat hij toch met beide voeten in de traditionele folk. Traditionele folk waar hij wel eens wat Keltische invloeden aan toevoegt, zodat het een hedendaagse twist krijgt. En toch baadt het album in eenvoud en sereniteit. Zingen doen zowel Ken als Anna en respectievelijk zijn ze ook te horen op akoestische gitaar en keyboards. Verder bestaat het gebruikte instrumentarium uit fiddle, bass, drums en percussie, hurdy gurdy of draailier en de Ierse lijsttrommel bodhran. Kens drang naar rechtvaardigheid en zijn persoonlijke ervaringen lopen ook nu weer als een rode draad door ‘Wondrous Beauty’. De stemmen van Ken en Anna accorderen al dadelijk subliem in het rustige ‘Saskatoon’, dat zowel een ode aan de liefde als aan de wisselende seizoenen is. Opvallend is tevens Tyler Beckett’s fiddle, die nog vaak voor heerlijke tussenkomsten zal zorgen. De Keltische invloeden komen aan de oppervlakte in het instrumentale, speelse ‘Tales Of Wandering’, dat tevens de instrumentbeheersing in de spots plaatst. Nog zo een kippenvel bezorgende lovesong is het door drums voortgestuwde ‘Hold On’, terwijl ‘On My Merry Way’ Kens pleidooi is voor sociale rechtvaardigheid en aandacht voor het milieu.
Met ‘Wondrous Beauty’ heeft Ken Dunn andermaal een heerlijk, rustgevend album achter zijn naam staan. Hedendaagse folk, gebracht door twee formidabele stemmen en met de fiddle in een eersterangs positie.

Lambert Smits (4)

Acoustic album of a contemporary troubadour, who understands the art of presenting a very own and contemporary folk album with the traditional folk as the basis and addition of some Celtic influences.

Al Corte': Mojo

28/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Mojo
Love Thang
Memphis Moon
I'll Never Lose My Love For The Blues
Juke Joint Jive
Blessed To Have You Near
It's A Good Day
I'm Ready
What You Hold
We're Just A Boy And A Girl
Touch
You Hurt Me So Good

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Al Corte'

Zanger Al Corte’ is al 70 jaar. Als teenager zingt hij in de jaren 1960 in doowop bands, later rock ‘n’ roll en soulvolle blues bands zoals The Caveman en de Brass Tacks. Als hij midden jaren 1970 naar Florida verhuist, wordt hij frontman van showbands als Hot Ticket, Good Vibrations en Streetplayer. Hij acteert in reclamespotjes en is lid van het theatergezelschap The Arizona Gunfighters die westernshows brengen. Halverwege de jaren 1980 heeft hij zijn eigen band, Corte’. Tot 1992 als hij achter de schermen in de muziekbusiness gaat werken. In 2009 gaat hij op ‘pensioen’ en verhuist naar Arkansas waar ook zijn zoon woont met zijn kleindochter. Voor de lol neemt Al enkele liedjes op voor haar. De engineer van de studio is onder de indruk van Als stem en vraagt hem voor een rhythm ‘n’ blues-project. In de winter van 2015 verschijnt het coveralbum ‘Seasoned Soul’, een ietwat tegenvallend album. Het album staat vol middelmatige blues- en soulcovers. In de Keys and Chords recensie stond toen: “Al had zijn geld beter gespendeerd aan een paar songschrijvers en ‘origineel’ materiaal opgenomen. Dit klinkt als een saaie routineuze coverband. En daar kan ik elk weekend wel ergens eentje van vinden in het clubcircuit”.
Het lijkt wel of hij naar ons luisterde, want het vervolg ‘Mojo’ is om het met een understatement te zeggen formidabel! Samen met pianist Ron Miller schrijft hij drie songs en Ron alleen voegt er nog eens negen aan toe. Ze trekken naar de Royal Studios in Memphis waar ze onder leiding van Willie Mitchells zoon, Lawrence ‘Boo’ Mitchell, nu eigenaar van de Royal Studios, een grandioos soulalbum opnemen. Niemand minder dan de legendarische Hi(gh) Rhythm Section, The Royal Singers, The Royal Horns, The Royal Strings en de Tennessee Mass Choir doen mee op dit album. Het is de top van alle Memphis soulmuzikanten en dat is zeker te horen!
‘Mojo’, een door drummer Steve Potts aangedreven rockende soul opent het twaalf songs tellende album. Het funky, Otis Clay-achtige ‘Love Thing’ klinkt fris. De blazers klinken overweldigend. Al zingt volledig relaxt in het romantische ‘Memphis Moon’ dat een beetje als de moderne Neville Brothers klinkt. Brad Webb laat zijn slidegitaar janken in de stampende rhythm ‘n’ blues ‘I’ll Never Lose My Love For The Blues’. Op het Jimmy Hall-achtige ‘Juke Joint Jive’ en de countrysoul ‘What You Hold’ blaast John Nemeth mooie mondharmonicapartijen. Het laatste wordt ook opgesmukt door de Royal Singers en de Royal Strings. Strijkerspartijen keren ook terug in de ballade ‘Blessed To Have You Near’.
Deep soul hoor je in ‘It’s A Good Day’, jaren 1970 dance soul in ‘Touch’ en ‘I’m Ready’. ‘We’re Just A Boy And A Girl’ is een popsoul ballade, terwijl afsluiter ‘You Hurt Me So Good’ een pianoballade is.
De productie van ‘Mojo’ is uitstekend en de muzikanten zijn formidabel. De toevoeging van blazers, strijkers en backing vocals komen altijd op het juiste moment. Dit is gewoon een steengoed soulalbum!

Line-up:
Al Corte' (zang, percussie)
Leroy 'Flick' Hodges, jr. (bas)
Michael Toles (gitaar)
Rev. Charles Hodges Sr. (B3 orgel, piano)
Steve Potts (drums)
Brad Webb (slide gitaar)
John Nemeth (harmonica)
Lawrence 'Boo' Mitchell (vleugel, synthesizer)
Ron Miller (Wurlitzer, gitaar, piano)
The Royal Singers
The Royal Horns
The Royal Strings
The Tennessee Mass Choir

Peter Jacobs (4 ½ )

After the mediocre album ‘Seasoned Soul’ in 2015, Al Corte’ is back with a top notch album ‘Mojo’. Recorded at the Royal Studios in Memphis with producer Lawrence ‘Boo’ Mitchell, The Hi(gh) Rhythm Section, The Royal Horns, The Royal Strings and the magnificent Royal Singers, the songs swirl in between deep soul, rhythm & blues ballads and bluesoul. Songwriter Ron Miller and Al did a fantastic job to create 12 exciting and catchy originals. This is a fantastic album with great soul music you don’t hear as much these days!

James Armstrong: Blues Been Good To Me

28/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blues Been Good To Me
Second Time Around
Addicted To Love
Early Grave
Old Man In The Morning (Young Man At Night)
Change In The Weather
How Sweet It Is To Be Loved By You
Ain't Another Love Song
Sleeping With A Stranger
Shot Gun Wedding

Platenlabel
Catfood Records

Labelnummer
CFR 025

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
James Armstrong
James Armstrong Band

Op 9 maart van dit jaar gaf James een schitterend concert in de Muziekodroom voor Move2blues. Nu is de 60-jarige blues en soul-artiest daar met zijn derde album voor Catfood records ‘Blues Been Good To Me’. Armstrong wil altijd extreem goed voorbereid de studio in gaan. Maar sinds zijn Europees bezoek in maart volgde de ene tour na de andere zich op. Hij werd gedwongen om tussendoor voor het album te schrijven. Toen hij samen met soulartiest en mede-producer Johnny Rawls de studio inging moesten er nog twee songs afgewerkt worden. Armstrong legde zich erbij neer en liet het allemaal gebeuren. De adrenaline van het touren zat nog in zijn bloed en dat zou alleen maar een goede zaak worden. Je hoort aan dit album dat hij op scherp staat!
Armstrong schreef acht originals en koos voor twee interpretaties van Robert Palmer en Marvin Gaye. En ze staan beiden als een huis. Van Robert Palmers ‘Addicted to love’ maakte hij een zeer aangename jazzy rockende shuffle en van Gaye’s ‘How Sweet It Is To Be Loved By You’ maakte hij een schitterende uptempo bluesoul shuffle.
De muzikanten die James gebruikte op dit album zijn trouwens niet te onderschatten. Zo speelde keyboardspeler Matt Murdick bij Buddy Guy, John Primer en Little Milton. Gitarist Johnny McGhee verdiende zijn sporen o.a; bij Marvin Gaye en Natalie Cole. Darryl Wright zat in de band van Mavis Staples en drummer Andrew ‘Blaze’ Thomas werkte voor Billy Branch, Bernard Allison en Ronnie Baker Brooks. Niet de minsten dus.
Met de relaxte, doch krachtige shuffle ‘Blues Been Good To Me’ opent het album en de toon is gezet. Armstrong is goed bij stem en zijn gitaarspel is niet minder dan fantastisch. In de funky Chicagoblues ‘Second Time Around’ haalt hij de slidegitaar boven en goochelt er een paar heerlijke licks uit. Hier wordt je vrolijk van! Helemaal in de Hi-records stijl ligt het soulnummer ‘Early Grave’ met prachtig Fender Rhodes-werk van Matt Murdick. Zeer funky en opzwepend is het Stevie Wonder-achtige ‘Old Man In The Morning (Young Man At Night)’ Iedereen dit voorbij de vijftig is kent het gevoel wel! James gooit ons helemaal de andere kant op met de slow bluesoul ‘Change In The Weather’, een prachtig ingetogen nummer met mooie melodie en een intelligente tekst over een relationele breuk. ‘Ain’t Another Love Song’ lijkt wel voor Mavis Staples geschreven en ‘Sleeping With A Stranger’ kon voor Otis Clay gepend zijn of van Johnny Rawls komen. Rawls is niet alleen co-producer, maar zingt hier en daar ook wat backingvocals. ‘Shot Gun Wedding’ is een gevoelige Albert King-achtige ballade, en zeer mooie afsluiter waarin Armstrong nog één keer zijn gitaarkunsten toont en ondanks zijn beperkte stem laat horen dat hij een gevoelige en op zijn manier sterke bluesoul zanger is. Prachtig album!

Line-up:
James Armstrong (zang, gitaar, slide)
Matt Murdick (toetsen)
Johnny McGhee (ritmegitaar)
Darryl Wright (bas)
Andrew Thomas (drums)
John Kattke (B3 orgel)
Will Jackson (bas)
Johnny Rawls, Mary Jo Curry, Amy Slack, Kimberlie Helt (achtergrondzang)
Bryan Fritz (blazers)
Corey Fritz (blazers)
Kasimu Taylor (blazers)

Peter Jacobs (4 ½)

James Armstrong delivers a fantastic blues and soul album. Eight originals spanning from blues over bluesoul to soul and two great and surprising interpretations of Robert Palmer’s ‘Addicted To Love’ and Marvin Gaye’s ‘How Sweet It Is To Be Loved By You’. James produced this album with label- and soulmate Johnny Rawls and the result is amazing! Buy it!

Uncle Wellington: The Faster I Waltz, The Better I Jive

28/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Castle
The Code
Waves
The Famished Road
Crystal Frontier
No One Died That Day
Davoren

Platenlabel
Vynilla Records

Labelnummer
niet gekend

Distributie
niet gekend

Website Artiest
Uncle Wellington

De nieuwe EP van de Gentse band Uncle Wellington kreeg op 12 oktober haar maidentrip. Zes eigen nummers en één cover van Calexico steken in een origineel jasje.
In opener ‘The Castle’ valt onmiddellijk de voice van Frie Mechele in je oren als een kloon van Amy Winehouse (een compliment!). De song zelf drijft op een traag bewerend ritme. Als single werd ‘The Code’ uitverkoren, een song uit Jonas Bruyneels brein en weer schitterend ingezongen door Frie. Onderhuids voel je de spannende darkness. Samples en elektronica vormen een substantieel onderdeel van de vijfkoppige band. ‘Waves’ refereert naar de titel van deze cd: een psychedelische song met een bizarre oosterse inslag (via de viola?).
Na meermaals beluisteren moet je toegeven dat Uncle Wellington (..Wives from writer C. Chesnutt) toch een iets andere weg in slaat dan de meeste Belgische bands. Jonas Bruyneel, verantwoordelijk voor tekst én muziek, experimenteert in de composities en je voelt het potentieel van het vijftal. Schitterend origineel en uitdagend werk! Nu het ritme nog even verhogen, Frie de nodige vrijheid geven, en de Lage Landen ligt aan hun voeten.

Line-up:
Frie Mechele (Vocals, Glockenspiel)
Ester Coorevits (Vocals, Violin, Viola, Mellotron)
Sven Sabbe (Vocals, Bass,Analoque Electronics, Stylophone)
Renaud Debruyne (Vocals,Drums, Percussion, Fender Rhodes, Samples)
Jonas Bruyneel (Vocals, Classical & Electric Guitar, Bells, Piano, Harmonium)

Marino Serdons (4)

Belgian band ‘Uncle Wellington’ impresses with dark psychedelic but soulful songs, sung by an excellent Frie Mechele. Strong EP! Look forward to a full spellbinding album.

Soweco: Keep On

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Keep On feat. U-Nam (Groove Remix)
Don’t Hide Your Love
Way Up High
Let the Rain Fall Down
Your Love
By the Sea
Good Ol’ Love
Lucky Charm
Listen for a Moment
Keep On (Original version)
Forget for a Moment
Keep On feat. U-Nam (Groove Remix Radio Edit)

Platenlabel
Skytown Records

Labelnummer
Digitaal

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Soweco

Uit Zweden komt de band Soweco, die opgericht werd in 2011 door keyboardspeler Mattias Roos en drummer Peter Gustavsson. Daar kwam zanger Fredric “Frosche” Renmark bij. Een jaar later kwam hun debuut ‘Don’t Hide Your Love’ uit, en in 2015 besprak ik de opvolger ‘Only You’. De bandnaam Soweco staat voor So West Coast, en verwijst naar de “west coast vibe”, maar op soulvolle groove. Voeg daarbij een ontspannen zang, en je hebt leuke smooth jazz. Ondertussen heeft Mattias Roos ook solo uitstapjes gemaakt met ‘My Story’ en ‘Movin’ Up’. Nu zitten ze onder de vleugels van producer, arrangeur en jazzgitarist U-Nam, die te horen is op de swingende single en titeltrack. ‘Don’t Hide Your Love’ grijpt uiteraard terug naar hun debuut, en ‘Way Up High’ doet me denken aan ‘Just the Two of Us’ van Bill Withers & Grover Washington Jr. ‘Your Love’ klinkt zeer ontspannen, en op ‘By the Sea’ hoor je vocaliste Petra Carlenarson. ‘Good Ol’ Love’ is een ballade, maar ‘Lucky Charm’ is een opgewekte track. Op ‘Listen for a Moment’ keert Petra Carlenarson terug, voor een verleidelijk duet. Dan volgt nog de originele versie van ‘Keep On’, terwijl ‘Forget for a Moment’ een echte soulballade is. En de titeltrack in een “radio edit” van de Groove remix mag afsluiten. Soweco heeft weerom een fantastische middenweg gevonden tussen soul en smooth jazz. Perfect “old school grooves”!

Patrick Van de Wiele (4½)

Soweco has once again found a fantastic midway between soul and smooth jazz. Perfect old school grooves!

Diana Panton: Solstice/Equinox

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

They Say It’s Spring
The Heather on the Hill
Up Jumped Spring
That Sunday, That Summer
Estate (Summer)
Manhattan
La fin des vacances
September in the rain
Tis Autumn
Septembre
Cloudy Morning
I Like Snow
By the Fireside

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
039911047026

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Waldmania Public Relations

Website Artiest
Diana Panton

Toen Order of Canada en legendarische multi-instrumentalist Don Thompson Diana Panton voor het eerst op negentienjarige leeftijd hoorde zingen, stelde hij voor dat zij auditie deed voor de Banff Center for the Arts (Canada). Maar vooraleer ze debuut opnam, behaalde ze een Honours Masters degree in Franse literatuur en ging lesgeven aan de universiteit van Parijs. Daarna kreeg ze een positie als French Sessional Lecturer aan de McMaster universiteit (Canada). Vervolgens maakte ze een lesgeversgraad af in Frans, Visual and Dramatic Arts, wat zou leiden tot haar positie aan Westdale Secondary (Canada). Sedert haar debuut in 2005, is ze nu al aan haar achtste album toe, en heeft ze tal van Awards gewonnen. Nu staan thema’s van leven en liefde tegenover de seizoenen centraal. Het lichte en opgewekte ‘They Say It’s Spring’ opent, en doet denken aan Diana Krall, en ‘Up Jumped Spring’ is in dezelfde stijl. ‘That Sunday, That Summer’ is uiteraard een cover van Nat “King” Cole, maar Diana geeft er haar eigen optimisme aan mee. ‘Estate (Summer)’ drijft op een lichte bossa nova, en is ook een cover. Er staan ook enkele Franstalige tracks op zoals ‘La fin des vacances’ en ‘Septembre’. ‘September in the Rain’ swingt, en ‘Tis Autumn’ is grotendeels a capella. Winter komt er dan met het opgewekte ‘I Like Snow’ en het romantische ‘By the Fireside’. Diana Panton is inderdaad een goed bewaard geheim in jazz, en haar zachte stijl bevalt me zeer.

Patrick Van de Wiele (4)

Diana Panton is indeed a well-kept secret in jazz, and I like her soft style.

Donna Zed: Morphine

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

High on Desire
Morphine
And the End of the Day
Say it All

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295580038

Distributie
CD Baby

Promoagent
Zamaros Musique

Website Artiest
Donna Zed

De Zwitserse Donna Zed is niet alleen singer-songwriter, maar tevens pianiste evenals fotomodel. Daarnaast is ze de zangeres van de band Until Rain, voorheen een Griekse band, maar waarvan de leden nu in verschillende Europese landen wonen. Tot haar invloeden behoren verschillende muzikale genres, zoals pop, rock, jazz en filmmuziek. Haar debuut is deze akoestische EP, waarop 4 nummers staan. Die tracks werden allemaal opgenomen in de Karma Sound Studio’s in Thailand, en Steven Wilson (Porcupine Tree, Blackfield, Steven Wilson) noemt dit album "outstanding. Beautiful songs and beautiful performances. Congratulations". Steve Hackett (Genesis, Steve Hackett) zegt dat Donna een goede stem heeft en mooi piano speelt. Ze opent met de single ‘High on Desire’, waarop ze bewijst dat ze inderdaad een goede vocale capaciteit beschikt, gevolgd door de titeltrack, die naar contemporary jazz neigt. Op ‘At the End of the Day’ haalt ze opnieuw sterk uit, en met ‘Say it All’ sluit ze af. Een debuut EP, die bewijst dat Donna heel wat in haar mars heeft.

Patrick Van de Wiele (3½)

A debut EP with 4 tracks from this Swiss singer-songwriter.

James Warren: Innocent Bystander

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The First Time
Set Me Free
That’s What You Do To Me
You’ve Got The Love That Matters
High Time
Everybody Needs Somebody To Love
That’s How I’m Loving You
Have You Seen The Colours?
I Just Want You To Tell Me

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD496

Distributie
Proper Music Distribution

Promoagent
Angel Air

Website Artiest
James Warren

De Brit James Warren kreeg succes als leadzanger van de groep The Korgis. U herinnert zich vast wel hun wereldhit ‘Everybody’s Got To Learn Sometime’, die schreef en zong. Daarnaast stichtte hij tevens de band Stackridge, die onlangs hun laatste live concert gaven. James kreeg zijn eerste gitaar op zijn veertiende, en is nu 65. Hij heeft een nieuw album afgeleverd met melodieuze popdeuntjes met een retrotintje. Naast hem bestaat de band uit: Glenn Tommey, John Baker, Al Steele, Richard Mainwaring, Ceri Rees. De songs grijpen terug naar de sixties met melodieuze ritmes en refreinen die je kan meezingen. ‘That’s What You Do To Me’ doet me terugdenken aan The Spencer Davis Group, en ‘High Time’ uiteraard aan The Beatles. En ‘Everybody Needs Somebody To Love’ swingt de pan uit, net zoals The Blues Brothers dat deden. ‘Have You Seen The Colours?’ is dan weer psychedelische pop. Een album dat dus teruggrijpt naar de “old school” of songwriting”, aangeraden aan fans van retro.

Patrick Van de Wiele (4)

This album harks back to the days of old school songwriting. Recommended to fans of retro.

Turnpike Troubadours: A Long Way From Your Heart

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Housefire
Something To Hold On To
The Winding Stair Mountain Mlues
Unrung
A Tornado Warning
Pay No Rent
The Hard Way
Old Time Feeling (Like Before)
Pipe Bomb Dream
Oklahoma Stars
Sunday Morning Paper

Platenlabel
Thirty Tigers/Bossier City Records

Labelnummer
Promo Cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Turnpike Troubadours

Met hun in 2015 naar hen genoemd album leverden deze heren een verzameling van prachtige songs af, waarin zowel invloeden uit country, countryrock en folkrock opdoken. Wij waren dan ook redelijk nieuwsgierig naar ‘Turnpike Troubadours’’ opvolger. Die is er nu met ‘A Long Way From Your Heart’ in een productie van Ryan Hewitt, gekend van zijn samenwerking met o.a. Red Hot Chili Peppers. In de review van hun hogergenoemd album uit 2015 schreven wij reeds dat deze band voor een update zorgt voor de uit het verleden stammende, vaak melige country. Leadzanger Evan Felker tekende ook nu weer, al of niet als co-writer voor de 11 songs. Songs die ook nu weer je genadeloos bij je nekvel grijpen. ‘The Housefire’ opent met fiddle en akoestische gitaar, maar wanneer de elektrische gitaren ingeplugd worden, breekt de hel pas goed los en krijg je meteen hedendaagse country op zijn best. Verhalen vertellen is één ding, maar ze dan nog zodanig verpakken dat ze ook muzikaal boeien, is niet steeds evident. Wel voor de Troubadours! Dat komt tot uiting in het Southern rockende ‘Something To Hold On To’, waar de twangy gitaarsolo je automatisch naar de luchtgitaar doet grijpen. Eerst aftellen en dan teistert countryfolkrocker ‘The Winding Stair Mountain Mlues’ alweer je trommelvliezen. Een verwittigd man er twee waard. Dat klopt ook voor ‘A Tornado Warning’, waar de gitaren en fiddle je letterlijk wegblazen. ‘Stilte na de storm’ ook nog zo een uitdrukking, past dan weer voor opvolger, het iets rustigere ‘Pay No Rent’. Lang duurt de rust echter niet, want met ‘The Hard Way’ zitten we opnieuw op country rockende kruissnelheid, waarna het zwoele folky ‘Old Time Feeling (Like Before)’ zich aankondigt. Nog éénmaal slaan de Troubadours vastberaden toe in afsluiter ‘Sunday Morning Paper’, waar in tegenstelling tot wat de krant beweert, rock & roll zeker niet dood is.
‘A Long Way From Your Heart’ is een meer dan waardige opvolger voor ‘Turnpike Troubadours’. Deze band behoort tot de top binnen de hedendaagse country, daar ben ik nu meer dan ooit rotsvast van overtuigd.

Lambert Smits (5)

Don’t let me say twice ... Turnpike Troubadours belong to the top of roots music and country. And now hurry up and buy this masterpiece!

Gill Landry: Love Rides A Dark Horse

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Denver Girls
Bird In A Cage
Berlin
Broken Hearts & Things We’ll Never Know
The One Who Won The War
The Only Game In Town
Scripted Love
The Woman You Are
The Real Deal Died

Platenlabel
Loose Records

Labelnummer
VJLP238

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Gill Landry

‘Love Rides A Dark Horse’ is Landry’s vierde soloalbum en zijn debuut bij Loose Records. Zijn vertrek bij de Old Crow Medicine Show en het einde van zijn relatie mogen dan voor de bijhorende ellende gezorgd hebben, muzikaal gezien werkten beide breuken nochtans positief. Het zette Landry aan om een aantal formidabele ‘broken hearted love songs’ te schrijven. Die zijn meteen de hoofdbestanddelen van ‘Love Rides A Dark Horse’. Gesteund door een fantastisch klinkende band, start Gill met de countryballade ‘Denver Girls’, waar je onmiddellijk gecharmeerd wordt door zijn diepe warme stem. Met het catchy ‘Berlin’ drijft hij het tempo een beetje op om later op het album in dé earcatcher bij uitstek, de ballade ‘Scripted Love’, met een overweldigend stukje trompet en fiddle in het middenstuk, de laatste aan zijn talent twijfelende luisteraar over de streep te halen. Het album eindigt met ‘The Woman You Are’ en ‘The Real Deal Died’, die tegen beter weten in, toonbeelden zijn van onvoorwaardelijke liefde.
Op ‘Love Rides A Dark Horse’ fileert Gill als het ware de liefde. Iedere vezel, gaande van dromen, relationeel geluk, valse hoop, bezit, idealisme, ontgoocheling, gemaakte fouten en einde van een relatie, giet hij in gul met lapsteel overgoten melodieuze Americana en country. Gevoelens en eigenschappen die Gill aan de lijve ondervond. Prachtig album!

Lambert Smits (5)

A beautiful collection of catchy country and Americana 'broken hearted love songs'. Nice album!

Chris Daniels and The Kings with Freddi Gowdy: Blues With Horns, vol. 1

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sweet Memphis
Fried Food/Hard Liquor
Get Up Off The Funk
Soothe Me Baby
Wouldn't Treat A Dog (The Way You Treated Me)
Baby's In Love With The Radio
Can't Even Do Wrong Right
You Can Stay But That Noise Must Go
Them Changes
Rain Check

Platenlabel
Moon Voyage Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
DIGITAL CD BABY/PHYSICAL CPI

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Chris Daniels

Sinds 1972 woont multi-instrumentalist (vooral gitaar en zang) Chris Daniels in Colorado. Een jaar ervoor begon zijn muzikale carrière. In die lange loopbaan werkte hij als begeleider of bandleider al dan niet met zijn eigen band Chris Daniels & The Kings, samen met o.a. Bonnie Raitt, Al Kooper, Francine Reed, The Coasters, The Platters, Henry Paul, Bo Diddley en Percy Sledge. Hij schreef voor of nam op met Al Jarreau, Al Kooper, Bill Payne en Dee Dee Bridgewater. Met The Kings tourde hij al 21 keer in Europa en is hij nu toe aan zijn 15de album.
Op 'Blues With Horns, vol 1.' staan tien songs, waarvan Chris er zelf twee schreef. Opener 'Sweet Memphis' schreef hij volgens mij met Bonnie Raitt in gedachte. Niemand minder dan Sonny landreth neemt de slidegitaar voor zijn rekening. En de aflsuiter 'Rain Check' had van Randy Newman kunnen zijn. Het is het enige nummer zonder blazers. De andere acht songs zijn interpretaties van bekende of minder bekende songs of artiesten. 'Fried Food/Hard Liquor' van Colorado's collegamuzikant Rex Peoples is een moderne downhome blues. Net iets te glad geproducet met te zoete achtergrondstemmen. Funky a la The Meters wordt het in het Larry Wilkins-nummer 'Get Up Off The Funk'. Sam Cookes 'Soothe Me Baby' gezongen door Freddie Gowdy overtreft het origineel natuurlijk niet, maar het swingt wel en krijgt je in beweging. Hetzelfde geldt voor Bobby Blands 'Wouldn't Treat A Dog (The Way You Treated Me). Het is een aardige versie, maar het mist wat diepgang en het klinkt iets te gepolijst. Elvin Bishops 'Can't Even Do Wrong Right' komt dan weer beter uit de verf dan het origineel. Misschien is Buddy Miles' 'Changes' een vreemde keuze, maar het is en blijft een fantastisch onderschat nummer. Deze versie krijgt zeker zoveel power dan het origineel. Resten er nog twee Johnny 'guitar' Watson songs, het funky 'Baby's In Love With The Radio' dat absoluut niet kan tippen aan Watsons versie en 'You Can Stay But That Noise Must Go'. Watson nam het zelf twee keer en deed dat twee keer beter...
Dit is een knappe cd en vooral de blazers doen hun best, maar het had allemaal met wat meer ballen mogen zijn en wat minder opgekuist.

Line-up:
Chris Daniels (zang, gitaar, slide gitaar, synth gitaar)
Freddi Gowdy (zang)
Randy Amen (drums, zang)
Kevin Lege (bas, zang)
Colin 'Bones' Jones (lead gitaar)
Jim Waddell (alt en tenor sax, zang)
Darryl Abrahamson (trompet, zang)

Gasten:
Sonny Landreth (slide gitaar)
John Magni (toetsen)
Doug Krause (toetsen)
Hazel Miller en CoCo Brown (zang)
Bob Rebhoz (tenor sax, arragementen)
Daren Krammer (trombone, arrangementen)
Jacob Davis (bas-zang)

Peter Jacobs (3 ½)

Very Nice album from Chris Daniels and The kings, but it all sounds a little bit too polished and could have had some extra balls. The horns are a joy for your ears. The highlights are the two Chris Daniels songs 'Sweet Memphis (!!) and the closing song 'Rain Check'.

Rick Wakeman: Motion Picture Soundtrack of Crimes Of Passion

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s A Lovely Life
Eastern Shadows
Joanna
The Stretch
Policeman’s Ball
Stax
Taken In Hand
Paradise Lost
The Box
Web Of Love
Dangerous Woman

Platenlabel
RRAW

Labelnummer
MFGZ018CD

Distributie
Gonzo Multimedia

Promo-agent
Gonzo Multimedia

Website Artiest
Rick Wakeman
Maggie Bell

In 1984 verscheen de film Crimes Of Passion, geregisseerd door Ken Russell. Je weet wel, de man die ook de cultfilm Lisztomania maakte. Ook toen was Rick Wakeman verantwoordelijk voor de soundtrack. Crimes Of Passion kende echter nooit het verhoopte succes. Nochtans gelooft ouwe Rik dat de film met de jaren ook een cultstatus zal verkrijgen. De onlangs verschenen soundtrack op cd en download kan hiertoe een eerste aanzet zijn.
Rick Wakeman is niet de eerste de beste keyboardspeler: Klassiek geschoold (Royal Collega Of Music London), lid van diverse progrock bands (Strawbs,Yes), excellente solo elpees ( Six Wives of Henry VIII, Journey To The Centre OfTheEarth).
Voor Crimes Of Passion zou hij echter de negende symfonie van Dvorak als uitgangspunt hebben gebruikt. Het is niet uitzonderlijk dat teruggegrepen wordt naar de klassiekers. Wel verwonderlijk dat een creatieveling als Rick Wakeman zich al te zeer zou hebben laten beïnvloeden.
Wat er ook van zij, Rick Wakeman weet hoe spannende composities uit zijn vingers te krijgen. Opzwepende stukken met sax worden afgewisseld met ingetogen composities op keyboard of piano. Vermeldenswaardig is ook de bijdrage van Maggie Bell op ’It’s A Lovely Life’ en bonus track ‘Dangerous Woman’. Deze ondergewaardeerde Schotse rockzangeres kreeg enige bekendheid in de vroege jaren zeventig met de band Stone The Crows en zong nadien nog enkele mooie solo-albums bij elkaar. Om dan te verdwijnen op het achterplan in de mediawereld.
De soundtrack van Crimes Of Passion is een goede gelegenheid om de film eventjes op te snorren in de bib of op internet. Kan je zelf ondervinden wat een meerwaarde muziek betekent.

Line-up:
Rick Wakeman (Keyboards)
Tony Fernadez (Drums, Percussion)
Chas Cronk (Bass)
Rick Fenn (Guitar)
Bimbo Acock (Sax)
Maggie Bell (Vocals)

Marino Serdons (3 ½)

Beautiful soundtrack of an underrated masterpiece ‘Crimes Of Passion’. You feel the passion in Rick Wakeman’s compositions and Maggie Bell’s raw voice!

Peter Ward: Blues On My Shoulders

25/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Took It All
Which Hazel
Blues On My Shoulders
Collaborate
Shiprock
What Can I Do To You?
It's On Me
Southpaw
A Little More
On The Ropes
Colletta
Kansas City Blues
Drummin' Willie

Platenlabel
Gandy Dancer Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
Peter Ward

Gitarist-zanger Peter Ward, broer van de welbekende bassist Michael 'mudcat' Ward groeit op in Maine, maar verhuist in zijn jeugdjaren naar Boston. Daar begeleidt hij vaak blueslegendes als Otis Rush, Buddy Guy, Jimmy Rogers en Lowell Fulsom. In de jaren 1980 tourt hij met The Legendary Blues Band, samen met Jerry Portnoy (harp), Calvin 'Fuzz' Jones (bas), Willie 'Big Eyes' Smith (drums), Pinetop Perkins (piano) en Louis Myers (gitaar). Hij neemt ook deel aan de opnames van de op Rounder records verschenen cd 'Red Het and Blue' (1983) (met als gast Duke Robillard).
Ronnie Earl, die lange tijd zijn roommate was vindt Peter één van de beste 'jonge' bluesgitaristen. Tegenwoordig tourt hij onder de naam Peter Ward & Electric Blues met zanger-mondharmonikaspeler Babe Pino. 'Blues On My Shoulders' is zijn eerste solo-cd. En het is gelijk een schot in de roos. Op de swing-jumpblues van Jim Johnson 'Kansas City Blues' na schreef hij alle dertien songs. Ward is een verdienstelijke zanger. Als gitarist is hij overweldigend en kan ik Ronnie Earls statement beamen! Vooral in de drie instrumentale songs 'Southpaw' een ode aan de linkshandige swinggitarist Dickie Thompson, 'Shiprock' een song die je meevoert naar de heilige gronden van het Navajo Land en 'On The Ropes', een rockabilly song, zullen je na tien luisterbeurten nog verbazen.
Het album opent met de shuffle 'She Took It All' waarop Sugar Ray Norcia een sterk stukje harp blaast. En natuurlijk mocht zijn bassende broer Mudact Ward ook niet ontbreken. Onmiddellijk heb je door dat we hier met een inventieve en grappige songschrijver te maken hebben. Zo zingt Ward: "She took my toupet, my hearing-aid, my specs, my pills for bloodpressure, depression and sex...She took it all". In 'Which Hazel' een homage aan Chuck Berry, kan Ward niet kiezen tussen twee dames die beiden Hazel heten. In het titelnummer, 'Blues On My Shoulders', een groovende Chicagoblues, kan je genieten van Sugar Ray's harpspel en een ingetogen gitaarsolo van Monster Mike Welch.
Ward pleziert ons verder met een rockende blues 'What Can I Do To You?' met toetsenwerk van Anthony Geraci bekend van Ronnie Earl en Sugar Ray en een knallende solo van Monster Mike Welch. Jimmy Reed komt om de hoek kijken in 'It's On Me', samen met de instrumental 'On The Ropes' een nummers waar Ronnie Earl en Sax Gordon Beadle de show stelen. Het rustpunt 'Colletta' is een gezapige ragtimeblues met passend mandolinewerk van Eric Kilburn. Helemaal in de Muddy Waters-stijl ligt het Willie 'Big Eyes' Smith' tribute, een waardige afsluiter.
Maar het hoogtepunt van deze cd is een Lonnie Johnson pastiche gezongen door Sugar Ray Norcia die op zich dan weer Percy Mayfield eert met stem en zangstijl. Dit is zonder meer een schitterend bluesalbum. Ik kan niet wachten op een vervolg!

Line-up:
Peter Ward (gitaar, zang)
Bob Berry (bas)
Joe Delia (bas)
George Dellomo (drums)
Ronnie Earl (gitaar)
Sax Gordon Beadle (sax)
Anthony Geraci (piano)
Eric Kilburn (mandolie)
Sugar Ray Norcia (harmonica, zang)
Rusty Scott (Hammond B3 orgel)
Mudcat Ward (bas)
Monster Mike Welch (gitaar)

Peter Jacobs (4 ½)

Brother of Michael 'Mudcat' Ward, guitarist and singer Peter ward comes with a superb bluesalbum. Three magnicicant Instrumentals that prove Ward is a wonderful guitarist. His songwriting is inventive and his lyrics are mostly of the time witty and a pleasure to listen to. The highlight is the Percy Mayfield-like song 'Collaborate' sung by Sugar Ray Norcia. Top Notch album!

Paal Flaata: Love And Rain – The Athletic Sessions

25/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Comedians
Love And Rain
For The Good Times
Hand Me Another Of Those
The Moon Is A Harsh Mistress
First Time Ever I Saw Your Face
We Had It All
It’s Only Make Believe
And I Love You So
Feel Like Going Home

Platenlabel
Blue Mood Records

Labelnummer
BMCD 6540-4

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Pias

Website Artiest
Paal Flaata

Paal Flaata heeft reeds een meer dan twintig jaren durende muzikale carrière achter de rug. De eerste tien jaar deed hij dat als zanger bij de band The Midnight Choir. In 2002 bracht hij dan zijn eerste soloalbum ‘In Demand’ uit. ‘Love And Rain – The Athletic Sessions’ is een vervolg op de drie albums waarop de Noor in samenwerking met zijn muzikale vriend en tevens producer Goran Grini, een aantal singer/songwriters in het zonnetje plaatste. Op ‘Wait By The Fire’ deden ze dat met Chip Taylor, op ‘Bless Us All’ was het de beurt aan Mickey Newbury en Townes van Zandt sloot het drieluik af met ‘Come Tomorrow’. Op ‘Love And Rain – The Athletic Sessions’ treffen we ook weer werk aan van Chip en Mickey, naast dat van andere bekenden als o.a. Elvis Costello, Kris Kristofferson, Conway Twitty, Don McLean en Charlie Rich. Het album opent met Costello’s ‘The Comedians’, waarop Paal laat horen dat hij zich probleemloos in de gedachtegang van collega artiesten kan verplaatsen. Ontroerend klinkt de ingetogen, aan Chip Taylor schatplichtige titeltrack, waarna Flaata Kris Kristofferson eert met het bloedmooie, intieme ‘For The Good Times’ uit diens debuutalbum. Flaata heeft een enorme warme stem, maar nog indrukwekkender is de manier waarop hij ze gebruikt. Als geen ander weet hij die aan te passen aan de emotionaliteit die de songwriters in hun nummers staken. Passioneel in Jimmy Webb’s ‘The Moon Is A Harsh Mistress’, zoetgevooisd in Ewan MacColl’s ‘First Time I Ever Saw Your Face’ en melancholisch in Conway Twitty’s nummer 1 hit ‘It’s Only Make Believe’.
Met dit album voert Paal Flaata je mee in de wereld van singer/songwriters die hij mateloos bewondert. Dat doet hij op zo een ontroerende manier, die hopelijk zal resulteren in een grotere internationale erkenning.

Lambert Smits (4)

In a catchy emotional way, the Norwegian Paal Flaata brings a tribute to his favorite singer / songwriters.