Vanaf mijn jeugd ben ik geïnteresseerd in muziek afkomstig van de West Coast van de USA. Ik hield toen al van Toto, The Doobie Brothers, Boz Scaggs, Michael McDonald enz. Door de jaren heen is daar een bewondering voor alles wat David Foster doet bijgekomen, maar nu is er een nieuwe band opgestaan die deze muziekvorm uit de jaren ’70 en ’80 weer nieuw leven inblaast. Page 99 werd vernoemd naar Richard Page (Pages, Mr. Mister) en Toto’s iconische song ‘99’. De band bestaat uit John H. Nixon (drums, keyboards, synthesizers, ritmegitaar, zang, arrangementen, productie, mixen, masteren), Russel David Fitzpatrick (zang en vocale arrangementen) plus enkele sessiemuzikanten. De sound is opgebouwd met bovenvermelde legendes in het achterhoofd, b.v. drums naar Jeff Porcaro, bas naar Abe Laboriel of David Hungate, piano naar David Foster, synthesizer naar Michael Omartian & Greg Phillinganes, en gitaar naar Steve Lukather, Jay Graydon en Larry Carlton.  De openingstrack ‘Fantasy World’ doet me onmiddellijk denken aan de sfeer van Toto’s ‘Pamela’, waarna ‘Harmony’ wat meer uptempo is. ‘Sunrise on the Water’ bezit weer die aanstekelijke mid-tempo drive, gevolgd door ‘Nothing You Can Do about it’ van de hand van David Foster en Jay Graydon. ‘Finally Been Forgettin’’ borduurt op dat aangename stramien verder, waarna ‘Show Me’ volgt. ‘September’ heeft niks te zien met de gelijknamige hit van Earth, Wind & Fire, maar klinkt leuk. Kenny Loggins’ ‘Who’s Right, Who’s Wrong’ volgt daarop, waarna ‘Must Be the Weather’ erg vlot en dansbaar overkomt. ‘While the Music’s on’ lijkt wel Steely Dan, terwijl de afsluiter ‘Lea’ van Steve Porcaro een ballade is. Deze mooie songs zijn bedoeld als een eerbetoon aan de groten uit dat tijdperk, en West Coast muziek wordt tegenwoordig ook wel “yacht rock” genoemd. Dit album werd overigens met apparatuur uit die periode opgenomen op een 24 track tape. Ze verdient onze aandacht en bewondering! Een zeer geslaagd debuut!

Patrick Van de Wiele 

Na opgegroeid te zijn met artiesten uit de West Coast muziek, meer bepaald uit het einde van de jaren zeventig, zoals Steely Dan, Hall & Oates, The Doobie Brothers, Fleetwood Mac en The Eagles, groeide bij de Nederlandse muzikant en producer Phil Martin (Timothy van der Holst) het idee om samen met zanger Garp (Lo van Gorp) een cd te maken. De stem van Garp zou daarvoor immers perfect zijn. Tegenwoordig krijgt die muziek de benaming “yacht rock”. Martin was voorheen al bekend van zijn werk met The Jazzinvaders, The Soul Snatchers en Laura Vane & The Vipertones, maar nu koos hij dus voor zijn geliefde West Coast sound. En inderdaad, van bij het begin van ‘Making Up’ waan je terug in Californië terwijl je op de weg naast de oceaan rijdt. Leuke herinneringen aan bovenvermelde artiesten komen naar boven, met een “feel good” gevoel. ‘Sleepless Night’ gaat verder op diezelfde lijn, waarna ‘Pushin’ Away’ iets meer soft rockelementen in zich draagt. ‘The Way’ heeft dan weer funky gitaarklanken, terwijl ‘Told You Straight’ me duidelijk doet denken aan Steely Dan. ‘Start all over again’ roept weer dat “feel good” gevoel op, gevolg door ‘Giving Up on Love’ weer naar soft rock neigt. ‘Love’s Luck Game’ is een leuke meezinger, en ‘Rosie’ lijkt wel weggelopen uit het repertoire van Toto. Afsluiter ‘Take a Minute’ brengt weer dat “feel good” gevoel terug. Alleszins een waardig eerbetoon aan die West Coast sound, die van bij onze Noorderburen afkomstig is. Ik wil duidelijk meer van dat! 

Patrick Van de Wiele 

Drie jaar na de release van het debuut ‘Walkin’ on Air’ brengt de Finse songwriter, producer & arrangeur Tomi Malm de opvolger ervan uit. Tomi speelt al piano sinds zijn vierde, en werd aangemoedigd om klassiek pianist te worden. Later begon hij interesse in jazz en pop te vertonen en luisterde hij vooral naar Bill Evans, Oscar Peterson, Duke Ellington, Weather Report en Joni Mitchell. Tijdens zijn tienerjaren zat hij in verschillende, lokale bands en doorliep 3 conservatoria. Op zijn negentiende concentreerde hij zich meer op studiowerk. In 2009 nog produceerde en arrangeerde hij het eerbetoon ‘Fly Away’ aan producer David Foster. Op dit nieuwe project, waarvoor Tomi bijna alle tracks schreef, of eraan meeschreef, speelt hij keyboards, viool, cello, fluit en gitaar. Bovendien produceerde, arrangeerde en mixte hij de tracks, die zich afwisselend situeren in fusion, jazz, soul, funk, pop en Latin. Het korte ‘Second Wave’ opent in West Coast stijl, en de bekende drummer Vinnie Colaiuta en saxofonist Brandon Fields spelen erop mee. De mooie ballade ‘Come Away’ wordt gezongen door Bill Cantos, waarna de al even mooie ballade ‘When You’re Gone’ vocaal ingekleurd wordt door Andreas Aleman, met Robbie Buchanan op Rhodes. Op ‘Are You Real?’ is zanger Ole Børud aan de beurt, en dit doet me denken aan Toto. Marilyn Scott zingt de gevoelige slow ‘Without You Saying a Word’, gevolgd door het uptempo nummer ‘Two Hearts’, hier gebracht door Jerry Lopez, en met veteraan Jimmy Haslip op bas. ‘Tourbillon de vie’ is een korte interlude, met Franse zang van Maeve Borzakian. Frank Ådahl is daarna de gastvocalist op het Toto-achtige ‘I Got You’ met Eric Marienthal op sax. De titeltrack wordt gezongen door Michael Haddad, met niemand minder dan Steve Lukather op gitaar. Zosia zingt het Afrikaans aandoende ‘Na wewe (with You)’, waarna de jazz fusion van ‘Solaris’ aan de beurt is. Wijlen Warren Wiebe en Wendy Moten gaan in duet op de mooie ballade ‘The Time Is now’. Daarna komt ‘Dream on’, opnieuw gezongen door Frank Ådahl, terwijl ‘Leave it to the Girls’ een cover is van Burt Bacharach, met Ashton Moran als zanger. ‘Free Fall’ is een instrumentale jazz fusion track, waarna de ballade ‘Hearts in Phase’, gezongen door Randy Goodrum, afsluit. Een prachtig West Coast album, een dikke aanrader voor de fans van Toto, Al Jarreau, en Thierry Condor. Een must have!

Patrick Van de Wiele 

De Zwitserse zanger Thierry Condor kwam hier drie jaar geleden aan bod met het uitstekende album ‘So Close’. Nu is zijn vijfde album uitgebracht, een weerom staat het bol van prachtige eighties West Coast pop. Sandy Shore van www.smoothjazz.com schreef de “liner notes” en ik moet haar volledig bijtreden, dit is een pareltje. Opener ‘One Night in Monte-Carlo’ is een “feel good” up-temponummer, en onmiddellijk doet Thierry’s stem me denken aan wijlen Al Jarreau. Het is een echte meezinger, die de toon zet voor het ganse album. Op ‘Driving to L.A.’ speelt legende Jay Graydon gitaar, en deze track leent zich uitstekend voor “drive by the ocean”. De titeltrack is eerder mid-tempo, waarna de romantische ballade ‘You’re Lifting Me Up’ eraan komt. ‘Day by Day’ is weerom mid-tempo en relaxed, waarna het duet ‘The Same Melody’ aan de beurt is, met dochter Vanessa Condor. ‘Full-Blown Love Affair’ is weerom zo’n leuke “feel good” song, gevolgd door het relaxte ‘So into You’. De ballade ‘Where to Land’ is de volgende track, en ‘Even in the Night Time’ komt ontspannen voorbij. ‘Fading Memories’ ligt in dezelfde lijn, maar ‘Only the Lonely’ (niet te verwarren met Roy Orbison) swingt weerom. En afsluiter en bonustrack ‘Saint-Tropez’ werd geschreven door Chris Camozzi, die er tevens gitaar op speelt. Het is weerom een prachtig album geworden, dat ik nog dikwijls zal draaien!

Patrick Van de Wiele (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. LEE RITENOUR Is It You?
2. BOB WELCH Don’t Let Me Fall
3. PRATT & MCCLAIN Whachersign (Extended Version)
4. THE CORNELIUS BUMPUS QUARTET Inside You
5. DAVID GATES Silky
6. WELDON IRVINE I Love You
7. THE MARKLEY BAND Fallin’ In Love
8. VAPOUR TRAILS Do The Bossa Nova
9. THE FIFTH AVENUE BAND One Way Or Another
10. MARK CAPANNI I Believe In Miracles
11. GRATEFUL DEAD Shakedown Street
12. DWIGHT DRUICK Quand Tu Te Laisse Aller
13. ARCHIE JAMES CAVANAUGH Take It Easy
14. ROB MEHL Taste And See
15. LARRY CARLTON Where Did You Come From
16. JEREMY SPENCER BAND Cool Breeze
17. STARS ’N’ BARS Stars And Bars
18. BILLY MERNIT Special Delivery

Platenlabel
How Do You Are? Recordings

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Konkurrent

Promoagent
Konkurrent

Website Artiest
Too Slow To Disco

​De reeks ‘Too Slow To Disco’ is enkele jaren geleden opgestart om tracks in het vizier te brengen, die net geen hits werden, maar toch alle kwaliteiten daarvoor in zich hadden. Deel 3 daarvan is nu uit, met weerom obscure songs die bijeengebracht werden door SJ Supermarkt, en van klasse getuigen. Achttien tracks vullen de cd, die garant staat voor zonneschijn. Jazz fusion gitarist Lee Ritenour opent met het relaxte en mooie ‘Is It You?’. Wijlen Bob Welch is ooit nog lid geweest van Fleetwood Mac, en zingt hier ‘Don’t Let Me Fall’. Het duo Pratt & McClain was een eendagsvlieg uit de jaren ’70, hier met ‘Whachersign’. Cornelius Bumpus maakte ooit nog deel uit van The Doobie Brothers, maar koos voor een meer jazzy aanpak met zijn kwartet en ‘Inside You’. David Gates is best bekend als de leidsman van de groep Bread, hier met het onbekende ‘Silky’. Daarna komt de mij onbekende Weldon Irvine met ‘I Love You’, en The Markley Band brengt leuke smooth jazz met ‘Fallin’ In Love’. De band Vapour Trails met ‘Do The Bossa Nova’ is typische seventies Westcoast pop. The Fifth Avenue Band brengt leuke muziek met ‘One Way Or Another’, gevolgd door Mark Capanni met ‘I Believe In Miracles’. De Amerikaanse band Grateful Dead met het eerder commerciële ‘Shakedown Street’ wordt gevolgd door de Canadees Dwight Druick met het funky Franstalige ‘Quand Tu Te Laisse Aller’. Archie James Cavanaugh swingt erop los met ‘Take It Easy’, waarna singer-songwriter Rob Mehl ‘Taste And See’ zingt. Gitaar god Larry Carlton brengt blue-eyed soul met ‘Where Did You Come From’. Jeremy Spencer komt ook uit Fleetwood Mac voort en brengt een frisse bries met ‘Cool Breeze’. Stars ‘N’ Bars is afkomstig uit Zweden, maar dat hoor je er niet aan, en zingt ‘Stars And Bars’. En de Brit Billy Mernit sluit af met ‘Special Delivery’. Een mooie staalkaart dus van de Californische West Coast pop. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Heart To Heart
2. Just Call
3. Love Will Rise And Fall
4. Deeper Than The Night
5. Touch By Touch
6. Hard To Say Goodbye
7. Let’s Go Up
8. So Close
9. Music Prayer For Peace
10. Now
11. I Thought That We Were Still In Love
12. Deeper Than The Night (Extended Version)

Platenlabel
NiRo Sounds

Labelnummer
0091037441195

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Thierry Condor

Al jaren is Thierry Condor muzikaal actief, en heeft ondertussen vooral in de USA een reputatie opgebouwd. Hij heeft Duits-Italiaanse roots en leeft in Zwitserland. Met zijn karakteristieke stem neemt hij als studiomuzikant deel aan internationale producties. Thierry leerde tijdens zijn schooltijd zichzelf gitaar, drums, sax en piano spelen. Naast de Beatles waren Italiaanse songwriters zijn voorbeeld. Hij raakte geïnteresseerd in West Coast pop, R&B en jazz, nam zanglessen in Chicago en studeerde verder aan de Jazz School Lucerne. Dit is zijn vierde album, waarop hij teruggrijpt naar de West Coast pop van de jaren ’80. Hij opent met een cover van Kenny Loggins’ ‘Heart To Heart’, waarna het prachtige ‘Just Call’ eraan komt, met hulp van Jeff Lorber op Rhodes. ‘Love Will Rise And Fall’ is een ballade in de stijl van de band Chicago en Peter Cetera, gevolgd door ‘Deeper Than The Night’, een cover van Olivia Newton-John, waarop Tom Scott sax speelt. ‘Touch By Touch’ doet me dan weer aan Al Jarreau denken, en de ballade ‘Hard To Say Goodbye’ is een duet met zangeres Jeri Lynne. Daarna komt ‘Let’s Go Up’ dat als mid-tempo begint, maar daarna versnelt. De titeltrack is een power ballade, gevolgd door een mooie cover van Phil Perry’s ‘Music Prayer For Peace’, met G-Sax uiteraard op sax. ‘Now’ werd geschreven door Jay Graydon en Randy Goodrum, songwriters die bekend werden met werk voor Al Jarreau en Toto. Vervolgens is de ballade ‘I Thought That We Were Still In Love’ aan de beurt, waarna de “extended version” van ‘Deeper Than The Night’ afsluit. Een prachtig album, dat de sfeer van de West Coast pop en R&B uit de jaren ’80 weergeeft. Ik ben er alleszins fan van!

Patrick Van de Wiele (4½)