Category: Swing - KEYS AND CHORDS

The Ron Kraemer Trio With The Nashville Cats: Sarasota Swing

9/1/2023

DETAILS ALBUM

Tracks:

Junior Steps
Siesta Afternoon
The Craw
In Walked Wilbo
At The Blasé Café
Bo Knows
Reggie, No. 2
Fred’s Bop
Gone Gulfing
Hampton Roads
Who’s Knockin’?

Website Artiest
Ron Kraemer

De New Jersey-gitarist Ron Kraemer besloot een permanente overwinteraar te worden en verhuisde naar Zuid-Florida. Daar vormde hij een nieuw trio, nadat hij jarenlang The Hurricanes in de thuisstaat had geleid. Hij rekruteerde Gregg Germony op contrabas en Michael Finley op brushes. Het trio vermengt klassieke swing met bluesachtige be-bop en vleugjes Latin Jazz in een unplugged omgeving, eentje die doet denken aan artiesten uit de jaren vijftig en begin jaren zestig. Om de sound te versterken nodigden ze de Nashville gebaseerde Reggie Murray uit om saxofoon en B-3-orgel toe te voegen aan de elf originele instrumentale track. Opener ‘Junior Steps’ is een jazzy caput, om te vervolgen met de 12-maten Be-Bop standaard ‘Billie’s Bounce’ en de shuffle ‘Siesta Afternoon’. Pittig samenspel tussen Kraemer en Finley bouwt perfect de affectie op tijdens Murray’s solo in de zwoele bluessong ‘The Craw’, om te divergeren met de beat van ‘In Walked Wilbo’ en het swingende ‘At The Blasé' Café’. De track ‘Bo Knows’ is gekarakteriseerd door die Bo Diddley-beat om de eetlust te stillen met het jazzy ‘Fred’s Bop’ en de shuffle ‘Gone Gulfing’. Het afsluitende ‘Who’s Knockin?’ is een lekkere mee neuriënde track. Knap!

Philip Verhaege

The trio blend classic swing with bluesy be-bop and touches of Latin Jazz in an unplugged environment reminiscent of the 1950’s and early 60’s artists like Wes Montgomery, Jimmy Smith, and Kenny Burrell.

Various Artists: Swing-A-Rama, Volume 1

7/1/2023

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cab Calloway: Minnie The Moocher
Glenn Miller: King Porter Stomp
Duke Ellington: Perdido
Artie Shaw: Non-Stop Flight
Hot Club De France: Swinging With Django
Jerry Gray: Jeep Jockey Jump
Les Brown: How About You
Gene Krupa: Georgia On My Mind
Julia Lee & Tommy Douglas: If It’s Good
Slim & Slam: Jump Session
Ella Fitzgerald: Baby, Won’t You Please Come Home
Lucky Millinder & Trevor Bacon: Big Fat Mama
Blue Lu Barker: A Little Bird Told Me
Chick Webb: The Dipsy Doodle
Hot Club De France: Hot Lips
Fletcher Henderson & Chuck Richards: If You Ever Should Leave
Louis Prima: It’s The Rhythm In Me
Vido Mussa: Rollin’
Kay Starr: I’ve Got My Love To Keep Me Warm
Duke Ellington: Dancers In Love
Roy Milton: Red Light
Lloyd Glenn: Soldier’s Hop
Lena Horne: Deed I Do
Louis Armstrong & The Mills Brothers: The Flat Foot Floogee
Woody Herman: Caldonia
Butch Stone: Baby Face
Frank Sinatra: You Make Me Feel So Young
Joe Williams & Harry ‘Sweets’ Edison: Falling In Love With You

In de review van het derde volume van ‘Jive-A-Rama’ kondigden wij reeds een nieuwe ‘A-Rama’ serie aan en hier is ze dan. Ditmaal geen rhythm & blues, rock-‘n-roll of rockabilly, maar wel steengoede swing. Swing is een genre dat vooral hoogtij vierde van 1930 tot 1945, ook wel de Swing Era genoemd. Het met jazz gelieerde genre werd meestal door Afrikaanse Amerikaanse bigbands gespeeld voor dansbaar amusement in de ballrooms en dance halls. Deze bigbands bevatten toen tussen de 12 en 25 muzikanten. Na de Tweede Wereldoorlog reduceerden vele van deze bigbands, gezien de hoge kosten, zich tot kleinere bezettingen en werden dan omschreven als ‘little bigbands’. Gelukkig verdween het genre niet en ook nu nog zien regelmatig bands het daglicht die in meer of mindere mate het swinggenre levendig houden. Swing omvat zowel instrumentale als vocale songs en die mix tref je ook op dit album aan. Ook aan grote namen is er geen gebrek. Het album start meteen al met een klassieker, namelijk het verhaal van ‘Minnie The Moocher’ door Cab Calloway. Cab wordt gevolgd door grootheden als Glenn Miller en het orkest van pianist, bandleader en componist Duke Ellington. Duke komt later op het album nogmaals aan bod met het mooie, door piano gedomineerde ‘Dancers In Love’. Veelzijdig klinkt ook ‘Non-Stop Flight’ van trombonist Artie Shaw en zijn orkest. Gypsy jazz komt dan weer aan bod via de Hot Club De France met de schitterende gitarist Django Reinhardt. Django en zijn band komen tweemaal aan bod. Een eerste maal met het uiterst swingende en door Django van hemelse gitaarklanken voorziene ‘Swinging With Django’, aangevuld met de viool van Stephane Grappelli. Een tweede keer schitteren ze in ‘Hot Lips’. Bombastischer klinkt ‘How About You’ van Les Brown and His Band Of Renown. Als een real bigband presenteert zich later ook Lucky Millinder met zijn orkest in ‘Big Fat Mama’ met zang van Trevor Bacon. Gene Krupa behoort tot de ‘crème de la crème’ van de jazzdrummers. Hier hoor je hem met zijn orkest en zangeres Anita O’Day in een sublieme bewerking van ‘Georgia On My Mind’. Wie ook drummer en tevens bandleader was, was Roy Milton. Hier swingt hij, samen met zijn Solid Senders er nog op los in ‘Red Light’. Later zou hij actief worden in de rhythm & blues. Swingen hoeft niet steeds met grote formaties gepaard te gaan. Daar geven Slim and Slam een mooi voorbeeld van tijdens ‘Jump Session’. Een zangeres met naam in het genre is Ella Fitzgerald. Zij presenteert het bluesy jazzy ‘Baby, Won’t You Please Come Home’. Meer bekend volk verschijnt er met Louis Prima en zijn New Orleans Gang en het alleszeggend ‘It’s The Rhythm In Me’. Voortreffelijk swingend klinkt ook ‘A Little Bird Told Me’ van Blue Lu Barker samen met haar echtgenoot en gitarist Daniel Moses Barker. Meer naar pure jazz neigt Kay Starr tijdens ‘I Got My Love To Keep Me Warm’. Misschien niet heel bekend is pianist Lloyd Glenn die hier een voortreffelijke instrumentale pianoswinger ‘Soldier’s Hop’ neerzet. Zijn kwaliteiten als pianist werden ook ingeroepen bij sessies van o.a. B.B. King, Big Joe Turner en Lowell Fulson. Wie zeker niet mocht ontbreken, is Louis ‘Satchmo’ Armstrong. Samen met The Mills Brothers hoor je hem in het vrolijke ‘The Flat Foot Floogee’. ‘Caldonia’ behoort tot de bekendste songs van Louis Jordan. Een eigenwijze maar formidabele versie krijg je hier van Woody Herman en zijn orkest. Sfeer is een attitude die Frank ‘Ol’ Blue Eyes’ Sinatra steeds in zijn songs wist te steken. Dat doet hij ook in ‘You Make Me Feel So Young’.
‘It don’t mean a thing if it ain’t got that swing’ is een bekend nummer in het genre en bovendien een statement dat bewaarheid wordt door deze ‘Swing-A-Rama’ serie. Schitterende serie!

Lambert Smits

In the review of the third volume of 'Jive-A-Rama' we already announced a new 'A-Rama' series and here it is. This time no rhythm & blues, rock 'n' roll or rockabilly, but solid swing. Swing is a genre that reigned supreme from 1930 to 1945, also known as the Swing Era. The jazz-related genre was played by African American big bands for danceable entertainment in the ballrooms and dance halls. These big bands then contained between 12 and 25 musicians. After the Second World War, many of these big bands reduced themselves to smaller line-ups because of the high costs and were then described as 'little bigbands'. Fortunately, the genre did not disappear and even now bands that keep the swing genre alive to a greater or lesser extent, regularly see the light of day. Swing includes both instrumental and vocal songs and that mix can also be found on this album. There is also no shortage of big names here. Cab Calloway, Glenn Miller, Artie Shaw, Django Reinhardt with Hot Club De France, Gene Krupa, Ella Fitzgerald, Lucky Millinder, Louis Prima, Duke Ellington, Roy Milton, Louis Armstrong and Frank Sinatra are just a few of the many artists you can find here and who bring you into the perfect 'swing mood'.
'It don't mean a thing if it ain't got that swing' is a well-known song in the genre and also a statement that is made true by the 'Swing-A-Rama' series. Superb series!

Various Artists: Southern Bred, Vol. 22

9/1/2022

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tiny Davis And Her Orch.: Race Horse
Memphis Slim And His Orch.: The Girl I Love
Louis Jordan And His Tympany Five: That Chick’s Too Young To Fry
Big Maybelle: Whole Lotta Shakin’
Sticks McGhee His Guitar And Orch.: Oh What A Face
Washboard Sam And His Washboard Band: Evil Blues
Earl Forest And The Beale Streeters: Pretty Bessie
Johnny Ace With Johnny Board Orch.: How Can You Be So Mean
Rosco Gordon: Sally Jo
Bobby ‘Blue’ Bland And Bill Harvey Orch.: Further Up The Road
Gene Allison: Somebody, Somewhere
Memphis Slim And His House Rockers: Trouble Trouble
Elmon Mickle: Flat Foot Sam
Johnny Shines: Evening Sun
Jimmy Whiterspoon: Drinking Beer
Larry Birdsong: I’m Pleading Just For You
Tom ‘Shy Guy’ Douglas: Read On Cedar Street
Paul Williams’ Hucklebuckers (Vocal) Danny Cobbs: Rockin’ Chair Blues
Sister Rosetta Tharpe: Sit Down
Dee Clark: At My Front Door
Little George Smith: Cross-Eyed Suzzie Lee
Jeb Stuart: I Bench Gonna Like It
Moohah: Candy
Frank Frost: Jelly Roll King
Sonny Boy Williamson: Shake The Boogie
Big John Greer: Record Hop
O’Henry: Wanna Jean
Rosco Gordon: What I Wouldn’t

Met volume 21 zetten wij koers naar Tennessee en Arkansas, waar we ook met volume 22 nog blijven vertoeven. Niet vreemd want deze regio’s brachten een massa artiesten voort van wie de namen wereldwijd in het geheugen van de liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek, gegrift staan. Dat blijkt trouwens ook uit de tracks van dit album. Denk dan bijvoorbeeld maar aan Memphis Slim, Louis Jordan, Big Maybelle, Stick McGhee, Washboard Sam, Bobby ‘Blue’ Bland, Johnny Shines, Jimmy Witherspoon, Sister Rosetta Tharpe, Johnny Ace, Little George Smith of Sonny Boy Williamson. Zij zorgen ervoor dat een breed palet van rootsgenres aan bod komen. Jumpblues, gospel, rhythm & blues en vroege rock-‘n-roll zijn dan ook vanzelfsprekend ruimschoots aanwezig. Naast de grootheden treden ook een aantal minder bekende artiesten aan. En laten we hen nu eens in de spots plaatsen. Opener is er meteen zo eentje. Tiny Davis was een trompettiste en vocaliste, die zowat aanzien werd als de vrouwelijke tegenhanger van Louis Jordan. Volkomen terecht, zoals blijkt uit het swingende ‘Race Horse’ dat zij voor Decca opnam in 1951. Een andere naam, maar bij velen toch niet zo goed in het gehoor liggend, is Rosco Gordon. Als pionier van de Memphis Blues, werkte hij samen met Johnny Ace, Bobby ‘Blue’ Bland en B.B. King. Toen King verhuisde naar Los Angeles, gingen Rosco en zijn kompanen verder als The Beale Streeters, genoemd naar de straat in Memphis waar veel live blues gespeeld werd. Gordon wordt ook vernoemd als de inspiratiebron voor de ontwikkeling van de Jamaicaanse ska en reggae. Dat blijkt trouwens overduidelijk uit het knappe ‘Sally Jo’ uit 1958. Ook niet echt gekend is Gene Allison. Hij presenteert een rockend ‘Somebody, Somewhere’, voor Decca ingeblikt in 1957. ‘Flat Foot Sam’ is een song die ontelbare malen gecoverd werd. Hier krijg je een mooie ‘back to basic’ versie met heerlijke mondharmonicapartij van Elmon Mickle. Beter gekend zal hij misschien zijn onder de namen Driftin’ Slim, Drifting Smith of Model ‘T’ Slim. Een aanstekelijke rockende rhythm & blues is een kolfje naar de hand van Paul William’s Hucklebuckers. Hun ‘Rockin’ Chair Blues’ is hier een fraai voorbeeld van. Dee Clark zet gesteund door een (little) big band een meer dan aanstekelijk swingend ‘At My Front Door’ neer. Een knaller van een songs komt er even later van Jeb Stuart met ‘I Betcha Gonna Like It’. Onbegrijpelijk dat deze song geen potten brak. Datzelfde kan trouwens ook gezegd worden van ‘Wanna Jean’ van O’Henry, een rocker avant la lettre.
Andermaal verzamelt dit volume in de ‘Southern Bred’ serie weer het beste van de diverse Amerikaanse rootsmuziek, ditmaal uit Tennessee en Arkansas. Graag herhalen wij nog maar eens dat je met deze serie, zonder slag of stoot de beste rhythm & blues en aanverwante genres uit het midden van de vorige eeuw, in huis haalt.

Lambert Smits

Foto

With volume 21 we were heading for Tennessee and Arkansas, where we will continue to be with volume 22. Not surprising because these regions produced a multitude of artists whose names are etched in the memory of lovers of American roots music worldwide. This is also apparent from the tracks on this album. Just think of Memphis Slim, Louis Jordan, Big Maybelle, Stick McGhee, Washboard Sam, Bobby 'Blue' Bland, Johnny Shines, Jimmy Witherspoon, Sister Rosetta Tharpe, Johnny Ace, Little George Smith or Sonny Boy Williamson. They ensure that a wide range of roots genres are covered. Jump blues, gospel, rhythm & blues and early rock 'n' roll are naturally abundant.
Once again this volume in the Southern Bred series gathers the best of the diverse American roots music. We would like to repeat once again that with this series, you can bring home the best rhythm & blues and related genres from the middle of the last century without any struggle.

Them Ditry Dimes: In Gold We Trust

16/4/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

In Gold We Trust
Jake-Walk Shuffle
Keep Diggin’
Bed & The Bottle Blues
Morning Hour
The Day I Met Capone (The Fats Waller Song)
Bald & Alone
Blue To Black
Interlude
Fat Chance
Strange Sounds
Baby In Babylon
Passing By

Website Artiest
Them Dirty Dimes

De Groningse band Them Dirty Dimes zal een blijver zijn aan het muziekfirmament. Met heel wat gezellige swing, blues, folk en heel wat jazzy tunes kleuren ze hun beoogde muziekklanken.
Zanger/gitarist Gijs de Groot, Johan Stolk (gitaar), Joas Zuur (trompet), Anne de Vries (contrabas) en drummer Wessel de Vries stellen met volle trots hun debuutalbum voor.
Na een pikzwarte contrabas intro volgt al even snel het kleurrijke muzikaal palet uit ‘In Gold We Trust’, dat is ingevuld met die gave ‘staight mute’ trompet. Iedere noot die hier wordt beroerd veranderd wel in goud. En die stuwende blazerssectie is, samen met die twang gitaren, ook een constante in het swingende ‘Jake-Walk Shuffle’. Het ritmische handgeklap, een heerlijke banjo en die vioolarrangementen van speciale gast Heta Salkolahti, konden zo zijn weggeplukt van enige Sinti of Roma in het hoogoplopende ‘Keep Diggin’. Het jazzy en swingende ‘Bed & The Bottle Blues’ divergeert met die Memphis soul beat uit ‘Morning Hour’, de pianoballade ‘The Day I Met Capone’ (The Fats Waller Song), met Annette Scholten op Lame Sonre én het New Orleans dixieland begeesterde ‘Bald & Alone’. Van de shuffle ‘Blue To Black’ gaan we naar het Balkanistische ‘Interlude’ en ‘Fat Chance’. De diepe basstructuur van Arno Bakker’ sousafoon vormt samen met Scholten’s zingende zaag het hoofdingrediënt voor ‘Strange Sounds’. De laddereigen blues tonen doorkruisen alweer het jazz ragtime pad in ‘Baby In Babylon’, net zoals in het Crescent City dixieland geënthousiasmeerde ‘Passing By’. Schitterend debuut!

Philip Verhaege

Foto

The Groningen band Them Dirty Dimes will remain in the music sky. With a lot of cozy swing, blues, folk and a lot of jazzy tunes they color their intended musical sounds.
Singer / guitarist Gijs de Groot, Johan Stolk (guitar), Joas Zuur (trumpet), Anne de Vries (double bass) and drummer Wessel de Vries proudly present their debut album. Higly recommended…!

Cat Lee King: The Quarantine Tapes

28/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

My Castle’s Rockin’
4 O’clock Blues
Violent Love
On The Sunny Side Of The Street
D. Fields
Final Call
Why Don’t You Eat Where You Slept Last Night
Hey Good Lookin’
Gal You Need A Whippin’
Meet Me Half Way
Ain’t Nobody’s Business
Whoever Made You
Close To Me
Virology

Website Artiest
Cat Lee King

Met ‘The Quarantine Tapes’ presenteert Cat Lee King, frontman van de Duitse Cat Lee King & His Cocks, zijn soloalbum. Een album dat echter nooit in King’s planning stond. De in 2020 ontstane coronacrisis schrapte ook voor hem duchtig in zijn agenda. Het muzikantenbloed kruipt echter waar het niet gaan kan, om maar eens een cliché te gebruiken. Cat Lee sloot zich op in zijn repetitieruimte en met behulp van enkele microfoons en een oude viersporen opnamemachine, ging hij aan de slag. De tunes die hij wou opnemen, spookten reeds een tijdje door zijn hoofd. Hij zou alle instrumenten zelf bespelen en ze afzonderlijk opnemen. Naast zang is hij dan ook te horen op piano, rhythm en lead gitaar en drums. Voor een eerste sessie nodigde hij enkele vrienden uit zodat er drie instrumenten op één spoor konden worden opgenomen. Het daarop volgend afgekondigde contactverbod noopte Cat Lee om telkens maar één muzikale vriend uit te nodigen. Van de nummers op dit album werd trouwens ook telkens maar één take opgenomen. Vijf uren opname had hij tot zijn beschikking, waaruit hij kon kiezen voor dit album. Waren de opnames aanvankelijk enkel voor de fun bedoeld, het rauwe en ongepolijste karakter van de nummers, haalden hem over de streep om ze toch uit te brengen, en gelukkig maar. Het met piano op smaak gebrachte ‘My Castle’s Rockin’, is een bluesjazzy swingtune van formaat. Dit krijgt een schitterend vervolg met de slowblues ‘4 o’Clock Blues’ met leuk saxwerk van Tim Tinious. Swingend komt ook ‘Violent Love’ uit de hoek. Een nummer van de hand van Willie Dixon, dat hij als The Big Three Trio opnam in 1951. Drie originele nummers van King’s hand vonden hun weg naar dit album. ‘Final Call’ is een retro klinkend in de bluestraditie geworteld nummer, ‘Whoever Made You’ en afsluiter het toepasselijke, nog een eenmaal aangenaam jazzy swingend instrumentale ‘Virology’.
Enorm knap is hoe King Hank Williams’ ‘Hey Good Lookin’’, van een countryfeel een meer swingend bluesy jasje aanmeet. Bekend in de oren klinken dan weer ‘Meet Me Half Way’ origineel van Arbee Stidham en ‘Ain’t Nobody’s Business’.
‘The Quarantine Tapes’ is een waanzinnig mooi album. Adembenemende slowblues en aanstekelijke jazzy bluesswing, rauw en ongepolijst, waar het speelplezier vanaf druipt. Een concertje meepikken, kan al lang niet meer. Het is Cat Lee King wel gelukt om mij dat zalig gevoel van een avondje live blues te bezorgen, waarvoor dank.

Lambert Smits

Foto

With ‘The Quarantine Tapes’, Cat Lee King, frontman of the German Cat Lee King & His Cocks, presents his solo album. An album that was never planned. The corona crisis that started in 2020 also cancelled his gigs. However, the musicians' blood creeps where it cannot go, to use a cliché for once. Cat Lee locked himself in his rehearsal room and with the help of some microphones, an old four-track recording machine and some friends, he got to work. The result is astonishing. Breathtaking slow blues and infectious jazzy blues swing, raw and unpolished, dripping with playing pleasure. Visiting a blues concert is no longer possible. Cat Lee King did manage to give me that wonderful feeling of a night of live blues, thank you!

Haney’s Big House: Hiding To Nothing

14/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Six Stones Of Fury
(You Got Me) Reelin’ & Rockin’
Loco For You
I Must’ve Dropped Dead
Milky Tea
Pickin ‘ Files
Dance With Me
Ruby Red Blues
Ten Feet Of Rhythm
Solo Cuttin’
Mesmerised
You’d Better Think Twice
Hot Coals
Just Walk
I Must’ve Dropped Dead (Primitivo Version)

Website Artiest
Haney’s Big House

Twee jaar geleden konden wij niet anders dan ons enthousiasme over hun album ‘Herding Cats’ over berg en dal uitschreeuwen. Het hoeft dan ook geen verder betoog dat ons afspeelapparaat al vlug Haney’s Big House’s nieuwkomer ‘Hiding To Nothing’ in de lade mocht verwelkomen. Maar liefst 14 door de band geschreven nummers en één cover laten je ook nu weer alle hoeken van de dansvloer zien. Waan je in een sjieke club midden vorige eeuw, waar met driedelig pak en deukhoed uitgedoste heren, de zuinig aan champagne nippende, in glitterjurken gestoken dames proberen te versieren. De rook is er om te snijden, want roken kon nog in die dagen. Op het aanwezige kleine podium, geeft een vijfkoppige band het beste van zichzelf. De pakken klitten aan hun lijven van het zweet, maar de muziek die zij spelen, is hemels. Het repertoire straalt talent en vakmanschap uit, zoveel is duidelijk. Wanneer de mondharmonica, de stomende rhythm & blues ‘Six Stones Of Fury’ inzet, kunnen de eerste koppels de lokroep van de dansvloer al niet meer weerstaan. Al vlug krijgen zij gezelschap. Hier zorgt de klassieker, Roy Miltons ‘(You Got Me) Reelin’ & Rockin’’ wel voor. Met ‘I Must’ve Dropped Dead’ is het swingin’ time geblazen, die nog aangewakkerd wordt door de sublieme jazzy gitaarsolo van Rottiers. Wat een nummer! De temperatuur in de club stijgt bij ieder nummer en op de dansvloer is het drummen, zeker als het instrumentale door Timms’ mondharmonica gedomineerde ‘Milky Tea’ door de boxen galmt. Het is trouwens ook de periode dat de rock-‘n-roll hoogtij viert. Een veelzijdige band laat dit niet zomaar voorbij gaan. Ook Haney’s Big House niet, daar staat ‘Pickin’ Files’ garant voor. Tijd voor wat te bekomen, krijgen de aanwezige met het ontspannende ‘Ruby Red Blues’, waar Timms weer enkele heerlijke riedels uit zijn Mississippi saxofoon tovert. Genoeg uitgeblazen vindt zanger Stephen Dalton. Met ‘So put your drinks down and get back on the floor’ uit ‘Ten Feet Of Rhythm’, oogst hij daadwerkelijk succes en let ook op de inbreng van Western Star labelbaas Alan Wilson, die een fraaie orgeltune toevoegt. Daarna krijgt Jan Rottiers zijn ‘moment de gloire’ in het instrumentaal swingend ‘Solo Cuttin’’. Met de pure rhythm & blues van ‘Just Walk’ is het nog één keer alles geven en dan is het tijd om de instrumenten op te bergen, de gasten zich richting bar begeven en de clubeigenaar de laatste track uit het album van de band, de primitieve versie van ‘ I Must’ve Dropped Dead’ oplegt.
Wil je net als de clubbezoekers genieten van Haney’s Big House, schaf dan zeker deze ‘Hiding To Nothing’ aan. Vergeet echter niet om wat ruimte te scheppen voor een dansvloer. De kans dat de aanstekelijke rhythm & blues en swing je onberoerd laat, is klein………en eigenlijk onbestaand.

Lambert Smits

Foto

No fewer than 14 songs written by the band and one cover show you all corners of the dance floor. Imagine yourself in a classy club in the middle of the last century, where gentlemen, dressed in three-piece suits and dent hats, try to flirt with the ladies who are thriftily sipping champagne and dressed in glittery dresses. The smoke is there to be cut, because smoking was still possible in those days. On the small stage, a five-piece band gives the best of themselves. Their suits are drenched in sweat, but the music they play is heavenly. The repertoire shows talent and craftsmanship.
If you want to enjoy Haney's Big House just like the clubbers, then be sure to purchase ‘Hiding To Nothing’. However, don't forget to make some space for a dance floor. The chance that the infectious rhythm & blues and swing will leave you untouched is small ……… and actually nonexistent.

Louis Prima & Keely Smith, That Old Black Magic…, The Very Best 1949-1959

6/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Heap Big Smoke (But No Fire)
Five Foot Two, Eyes Of Blue
Charley My Boy
I Beeped When I Shoulda Bopped
I Ain’t Gonna Take It Settin’ Down
Enjoy Yourself
Here Pretty Kitty
Ai-Ai-Ai
Oh Babe!
Teardrops From My Eyes
Yeah, Yeah, Yeah
Zooma Zooma Baccala
Ooh-Dahdily-Dah
Basta
Barnacle Bill The Sailor
Shepherd Boy
Chop Suey Chow Mein
Until Sunrise
(Nothing’s Too Good) For My Baby
The Lip
Baby, Won’t You Please Come Home
Sentimental Journey
Don’t Worry ‘Bout Me / I’m In The Mood For Love
Embraceable You / I Got It Bad And That Ain’t Good
That Old Black Magic
I’ve Got You Under My Skin
Hey, Boy! Hey, Girl!
(Nothing’s Too Good) For My Baby (Alternate Version)

Onlangs recenseerden wij het album ‘Jump, Jive & Wail…, The Very Best Of Louis Prima, 1952-1959. Wij kondigden toen ook reeds dit album met duetten aan, dat Prima met zijn toenmalige kersverse echtgenote Keely Smith opnam. De nummers werden allen opgenomen in de periode 1949 -1959 voor RCA Victor, Mercury, Robin Hood, Columbia, Decca en Capitol. Het album start met ‘Heap Big Smoke (But No Fire)’, hun eerste duet dat ze samen inblikten. Verder natuurlijk ook weer een groot aantal hits, waarvan miljoenen exemplaren over de toonbank gingen. Hits zoals o.a. ‘That Old Black Magic’ en natuurlijk ‘I’ve Got You Under My Skin’. Net als op Prima’s solo-opnames, viert ook hier regelmatig swing hoogtij. Ook schrok Louis Prima er niet voor terug om, als entertainer die hij ook was, wat humor en vrolijkheid in zijn nummers te steken. Een mooi voorbeeld daarvan is ‘I Ain’t Gonna Take It Down’ met in de intro een imitatie van kippengekakel. Mij geeft Louis Prima steeds een goed gevoel. Een gevoel dat ook dit album weer weet op te roepen. En zeg nu eerlijk, is dit geen aanwinst in deze rare tijd?

Lambert Smits

Foto

We recently reviewed the album ‘Jump, Jive & Wail…, The Very Best Of Louis Prima, 1952-1959’. We also announced this album with duets, which Prima recorded with his then new wife Keely Smith. The songs were all recorded in the period 1949-1959 for RCA Victor, Mercury, Robin Hood, Columbia, Decca and Capitol. Hits such as ‘That Old Black Magic’ and of course ‘I've Got You Under My Skin’ adorn this compilation.
Louis Prima always gives me a good feeling. A feeling that this album also evokes. And let's be honest, isn't this an asset in these weird times?

Louis Prima: Jump, Jive & Wail…, The Very Best 1952-1959

5/3/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Bigger The Figure
One Mint Julep
Luigi
Man Dig That Crazy Chick
5 Months, 2 Weeks, 2 Days
Banana Split For My Baby
Just A Gigolo / I Ain’t Got Nobody
Oh Marie
Jump, Jive An’ Wail
Whistle Stop
Be Mine (Little Baby)
The Pump Song
Pennies From Heaven
Closest To The Bone
Buona Sera
Beep! Beep!
Angelina / Zooma Zooma
Robin Hood / Oh Babe
Them There Eyes / Honeysuckle Rose
Tiger Rag / Just Because
Too Marvelous For Words
Lazy River
Sing, Sing, Sing
Felicia No Capicia
Bourbon Street Blues

Of je nu een fan van Louis Prima bent of niet, het maakt weinig uit. Feit is wel dat entertainer, acteur, bandleader, zanger en trompettist Prima met nummers als ‘Bueno Sera’, ‘Oh Marie’, ‘Angelina’ en ‘Just A Gigolo / I Ain’t Got Nobody’ willens nillens in ieders geheugen wist binnen te dringen. Deze ‘all time classics’ maken ook deel uit van deze 25 tracks tellende compilatie. Een verzamelaar die Prima’s solo-opnames samenvoegt die hij registreerde tussen 1952 en 1959 voor Columbia, Jubilee en Capitol. Alle nummers geven blijk van Prima’s immens talent. Niet voor niets werd hij vaak als de ‘King Of The Swing’ vernoemd. Die titel maakt hij voor de volle 100 % waar in o.a. de titeltrack. Een sterk punt was tevens dat Louis Prima zelfs door zijn studio-opnames humoristisch kon entertainen. Opener ‘The Bigger The Figure’ en ‘Oh Marie’ zijn hier maar enkele voorbeelden van. Dat hij ook een inspiratiebron voor anderen was, staat buiten kijf. Immers David Lee Roth, leadzanger van Van Halen, is maar één van de velen die ‘Just A Gigolo / I Ain’t Got Nobody’ coverden. Van Prima’s fantastisch trompetspel valt dan weer te genieten op ‘Tiger Rag / Just Because’.
Dit album is een prima verzameling van Louis Prima’s hits. Gelijktijdig brengt Jasmine het album ‘The Old Black Magic…, ‘The Very Best Of Louis Prima & Keely Smith, 1949 -1959’ uit. Binnenkort mag u hier een review ervan verwachten. Liefhebbers van Prima houden dus best deze site in de gaten.

Lambert Smits

Foto

Whether you are a fan of Louis Prima or not, it makes little difference. The fact is that entertainer, actor, bandleader, singer and trumpet player Prima managed to enter into everyone's memory with songs like 'Bueno Sera', 'Oh Marie', 'Angelina' and 'Just A Gigolo / I Ain't Got Nobody'.
This album is an awesome collection of Louis Prima’s hits. At the same time, Jasmine releases the album ‘The Old Black Magic ...,The Very Best Of Louis Prima & Keely Smith, 1949-1959’. You can expect a review here soon. Fans of Prima should therefore keep an eye on this site.

Rusty Ends & Hillbilly Hoodoo: The Last Of The Boogiemen

29/5/2020

Foto

DETAILS ALBUM

Tracks:

Cheap Wine
Unholy Roller
Hillbilly Hoodoo
I Forgot To Say I Love You
Rockabilly Boogie #1003
Cottonmouth Rock
Stiletto Heels and Fishnet Hose
Let Me Cross Your Mind
We Love Our Way Through The Blues
Bob Wills Played The Blues
Midnight Angels
Sinners Strut

Website Artiest
Rusty Ends & Hillbilly Hoodoo

Rusty Ends & Hillbilly Hoodoo zijn de ‘the real deal’. De ontbrekende schakel tussen blues, fifties rockabilly en heel wat hedendaagse muziekstijlen. De twaalf originele nummers zijn hier dus een aaneenschakeling tussen blues en al zijn subgenres. Onder het motto “The blues are the roots; everything else is the fruits” kruiden ze dit alles met pittige oppot van hillbilly en gumbo. Vocalist/gitarist Rusty Ends vindt zijn soulmates in bassist Uncle Dave Zirnheld, drummer Gene Wickliffe en special guest Gary Falk met zijn tenorsaxofoon op enkele tunes zoals in ‘Cheap Wine’ en ‘Let Me Cross Your Mind’. De ruige gitaarriffs van Rusty hebben in het verleden ook bands als The Drifters, The Marvelettes, Bobby Lewis en The Shirelles ondersteunt. Nu hield hij de opnamen bewust zeer eenvoudig, back to the basic. En deze methodiek werkt wonderwel voor zijn originele songs. Tussen de opener ‘Cheap Wine’ en de instrumentale afsluiter ‘Sinners Strut’, schuilt heel wat moois. Van de knappe gitaar shuffle uit de instrumentale boogie ‘Unholy Roller’ gaat het gezwind naar een funky titeltrack en de zeldzame slowblues ‘I Forgot To Say I Love You’. De tracks ‘Rockabilly Boogie #1003’ en ‘Cottonmouth Rock’ zijn swingende retrosongs die enigszins contrasteren met het jazzy ‘Stiletto Heels and Fishnet Hose’ en het soulgevoelige ‘Let Me Cross Your Mind’. Het traag tergende ‘We Love Our Way Through The Blues’, het Western swingende ‘Bob Wills Played The Blues’ en de mid tempo bluesrocker ‘Midnight Angels’ zijn volgende chapiters op de release. Briljant!

Philip Verhaege

Foto

A splash of blues, a lot of rockabilly, a simple tune of country and a lot of swing, that is the sound of Rusty Ends ..! Brilliant and beautiful in its simplicity…

Jimmy Nolen: Strollin’ With Nolen

3/11/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

Monte Easter And His Band

New Orleans Hop
After Dark
Just A Rockin’
Blues In The Evening
Midnight Rider
Going Back To Kansas City

Chuck Higgins And His Joy Boys

I’ll Be Here

Jimmy Nolen

Slow Freight Back Home
Let’s Try Again
I Can’t Stand You No More
You’ve Been Goofing
Strollin’ With Nolen
Strollin’ With Nolen (Alt. Take)
After Hours

Chuck Higgins And His Band

Here I’m Is
Wetback Hop

Moose John

Wrong Doin’ Woman
Talkin’ ‘Bout Me

Rudy Ray Moore

The Buggy Ride
I’m Mad With You
My Little Angel

Jimmy Nolen

Strawberry Jam
Strawberry Jam (Alt. Take 1)
Strawberry Jam (Alt. Take 2)
Strawberry Jam (Alt. Take 3)
The Lost Train
Don’t You Leave Me No More
Wipe Your Tears

Disc 2

Jimmy Nolen

The Way You Do
Movin’ On Down The Line
It Hurts Me Too
How Fine Can You Be

Rudy Ray Moore

I’ll Be Home To See You Tomorrow Night

Little Arthur Mathews With Johnny Otis Orch.

Bad Bad Bulldog
Not Diggitty Dog

Johnny Otis

Hey! Hey! Hey! Hey!
The Midnight Creeper (Part 1)
The Midnight Creeper (Part 2)

Billy Robbins

Bring Her Back To Me
Baby Please Come Home

Sailor Boy

Country Home
What Have I Done Wrong (Part 1)
What Have I Done Wrong (Part 2)

Jimmy Nolen With The Johnny Otis Orchestra

Come On Home
Jimmy’s Jive

Jimmy Nolen

Swingin’ Peter Gunn (Part 1)

Monte Easter And His Band

Weekend Blues

George Allen Aka George Smith

Times Won’t Be Hard Always
Tight Dress
Loose Screws
The Will To Go On
Sometimes You Win When You Lose
Come On Home
You Can’t Undo What’s Been Done
Rope That Twist

Deze dubbel-cd bundelt de nummers die Jimmy Nolen in zijn beginperiode opnam. Later zou hij zich bij de invloedrijkste gitaristen van de 20ste eeuw voegen. Dat had hij vooral te danken aan zijn job als leadgitarist in de band van James Brown, waar hij bekend werd om zijn ‘Chicken Scratch’ stijl. Van 1965 tot aan zijn overlijden in 1983 oefende hij die functie uit, weliswaar met een kleine onderbreking van 1970 tot 1972. Nolens ‘Chicken Scratch’ werd voor de eerste maal ingeblikt op Browns ‘Papa’s Got A Brand-New Bag’, trouwens Brown’s zijn grootste hit. Op deze verzamelaar echter geen voorbeelden van Nolens samenwerking met James Brown, maar wel opnames die hij onder eigen naam of in dienst van anderen maakte. De in 1934 geboren Nolen begon al vlug met viool te spelen. Toen hij negen jaar was, switchte hij echter naar de gitaar. De gitaar, zoals we op deze dubbelaar horen, die hij tot in de puntjes beheerste. Zowel de hier gebundelde, tussen 1953 en 1962 ingeblikte opnames met Monte Easter, Chuck Higgins, Moose John, Rudy ‘Ray’ Moore, Little Arthur Mathews, Johnny Otis, Billy Robbins, Sailor Boy, George Smith, als onder eigen naam, worden prima ingekleurd door zijn ‘hot guitar’. Geïnspireerd door T-Bone Walker, drukt Jimmy op de rhythm & blues, blues, swing en vroege rock-‘n-roll, duidelijk de Nolen stempel, net zoals hij jaren later zou doen in de band van James Brown.
Tijdens een tour in Atlanta, Georgia overleed Jimmy Nolen op 18 december 1983. Met deze dubbel-cd blijft zijn muziek gelukkig op een respectvolle manier bewaard.

Lambert Smits

Foto

Jimmy Nolen may be well known for his 'Chicken Scratch' guitar sound in the band of James Brown, but Jimmy had already done a lot of great recordings before. Rhythm & blues, blues and some early rock and roll, both under his own name, as in function of recordings from other artists. A nice collection of these recordings, made between 1953 and 1962, are brought together here by the Jasmine label.

Jon Gindick: Love At The All Night Cafe

10/7/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Load Me Up, Baby
Feeling Her Gone
Baby's Got The Blues
The All Night Cafe
I Love The Feminine Girl
I Was Born To Wail
Hand Holding Man
Can't Get That Girl Off My Mind
Happy Wife, Happy Life, Happy Home
Mississippi Moods

Website Artiest
Jon Gindick

Jon Gindick werd geboren in 1948 in Hollywood, Californië. In zijn vroege jeugd luisterde hij vaak naar de harmonica sound, waarbij Larry Adler "Rhapsody in Blue" een grote invloed op hem had. In 1954 verhuisde de familie Gindicks 200 mijl noordwaarts naar de stad Visalia in San Joaquin Valley. In de jaren zestig kreeg Jon zowel zijn allereerste gitaar en blues harp. Hij werd zowaar verliefd op de sound van The Beatles, The Rolling Stones, Paul Butterfield Blues Band en Bob Dylan. Hij performde met heel wat bands op de campus in Sproul Plaza.
Na zijn studies aan het Berkeley college in 1970 vond hij werk in een pakhuis. Maar de liefde voor de muziek, het songschrijven en het musiceren op zijn gitaar en harp lieten hem niet los. In het midden van de jaren ‘70 schreef Jon en zelf-gepubliceerde harmonica instructieboek met tape cassette. Hij verpakt dit alles met een Hohner harmonica en verkocht de kit voor $ 13,95 via Rolling Stone Magazine advertenties. Duizenden boeken vlogen letterlijk de deur uit en Jon werd een bekende figuur voor een generatie harpspelers. In 1984 schreef Jon zijn bestseller "Country and Blues Harmonica for The Musically Hopeless". Een boek en cassette die uiteindelijk meer dan een miljoen exemplaren verkocht. Hij produceerde ook een harmonica-instructievideo samen met B.B. King, gedistribueerd door Hohner. Deze aanstekelijk, enthousiaste en grappige doe-het-zelfproducten maakten hem tot een van de meest populaire en beluisterde harmonicaspelers van het tijdperk. In 2010 ontmoette hij multi-instrumentalist en producer Ralph Carter. In 2010 en 2016 realiseerde hij zijn hoog aangeschreven album 'When We Die, We All Come Back As Music', geproduceerd en begeleid door Carter. Nu heeft Jon zijn tweede album 'Love At The All Night Cafe' in de winkelrekken. Het is meteen ook een krachtig en innovatief aanbod dat een eigen blues sound creëert. Gindick wordt ondersteund door het trio Ralph Carter op bas, gitarist Franck Goldwasser en Pete Gallagher op drums. De twaalf tracks zijn een amalgama van blues, swing, soul en R&B. In het openingsnummer 'I Was Born To Wail' geeft Jon geschiedenisles over de blues harp. De slow blues’ feeling ‘Her Gone’ is een emotioneel maar klassieke Memphis soultrack. Het snedige ’Baby’s Got The Blues’, het Latin beïnvloede ‘The All Night Cafe’ en het piano begeesterde ‘Nighthawks’ zijn maar enkele hoogtepunten op de release. In het swingende ‘Happy Wife, Happy Life’ en ‘I Love The Feminine Girl’ bewierookt Jon zijn wettige wederhelft. En ook de piano ballade ‘The Song I Could Not Write’ kan ons meer dan bekoren.
En ook het feeërieke ‘Can Not Get That Girl Off My Mind’ neemt ons vrijwel meteen bij het strot. Het ‘In The Land Of You' is een meer dan ordinaire en spraakmakende afsluiter. Knap!

Philip Verhaege (4 ½)

Gindick is supported by the trio Ralph Carter on bass, guitarist Franck Goldwasser and Pete Gallagher on drums. The twelve tracks are an amalgam of blues, swing, soul and R&B.

John Clifton - In The Middle Of Nowhere

22/4/2019

Foto

title 0

Tracks:

I’m Leaving You Baby
In The Middle Of Nowhere
If Ain’t Me Baby
Cool Sport In Hell
Poor Boy
Keep It Clean
Junkie Woman Blues
Four Years Ago
Ain’t Spending No More Money
So Tired I Could Cry
Honky Tonk Night Time Man

Website artist:
John Clifton

Nadat hij de voorbije jaar hoge ogen gooide met het album ‘Nightlife’ heeft John Clifton met ‘In The Middle Of Nowhere’ opnieuw een werkstuk afgeleverd op het Rip Cat label. Clifton is dan ook een hard werkende zanger-harmonicaspeler, afkomstig uit Californië en mag bestempeld worden als veteraan van de Westcoast bluesscene. In 2015 leverde hij met ‘Let Yourself Go’ zijn eerste solo-album af. De periode daarvoor was hij vooral een bekende naam bij zijn band The Mofo Party Band. Het respect is dan ook groot bij zijn collega’s want Clifton deelde onder meer het podium al met harmonica grootmeesters zoals onder meer James Cotton, Rod Piazza, Kim Wilson, Mark Hummel, John Mayall, James Harman en Rusty Zinn.
Dit nieuwe album, met begeleiding van zijn vroegere band, bestaat uit vijf originele songs van de frontman en zes zorgvuldig gekozen covers in een speciale uitvoering en arrangement. Harmonica Blues met een mix van een aantal stijlen zoals soul, R & B en oude rock ‘n’roll.
Met stijl wordt dit album ingezet met de cover ‘I’m Leaving You Baby’ van het duo Jerry West-Otis Hick, maar vooral bekend van Lightning Slim. Met de titeltrack ‘In The Middle Of Nowhere’ horen we niet enkel de uitstekende zangstem van Clifton, maar ook een scheurende prominent aanwezige harp, mooi ondersteund door een rockende band. Erg dansbaar nummer overigens wat ook gezegd kan worden van de mooie shuffle ‘If It Ain’t Me Baby’ met uitstekend pianowerk van Bartek Szopinski en gitaarwerk van Scott Abeyta.
Maar met het jazzy Cool Spot In Hell’ zit er een goed gekozen rustpunt in het album en daarna wordt met de bekende traditional ‘Poor Boy’ het tempo versneld en ook ‘Keep It Clean’ volgt diezelfde weg. Het akoestische ‘Junkie Woman Blues’ klinkt dan weer ragtime en zorgt zowaar voor een erg afwisselende tracklist. Al kan het scheurende eigen nummer ‘Four Years Ago’ ons meer bekoren evenals de meeslepen gespeelde versie van Junior Wells bekende ‘So Tired I Could Cry’. Afsluiter in stijl wordt het rockabilly klinkende ‘Honky Tonk Night Time Man’. Met dit album bewijst John Clifton andermaal dat hij veel in zijn mars heeft.

Sis Van Hoof (4)

With this album, John Clifton proves that he is a many-sided artist

Richie & The Rockets: To Infinity & Beyond

17/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Know Why
Your Love (All That I’m Missing)
Ma Ma Marie
Sally
Crazy Crazy Party
C’mon & Dance
Tonight I Fell In Love
She’s The Most
Bye Bye Paris
My Foolish Heart
Zing Went The Strings Of My Heart
Mack The Knife

Website Artiest
Richie & The Rockets

Dit Engels zestal katapulteert ons met veel kennis van zaken terug naar de glorieuze jaren vijftig, toen swing, rock-‘n-roll, rockabilly en doo-wop hoogtij vierden. Richard Oades kruipt als zanger in de huid van Richie en zijn kompanen op staande bas, leadgitaar, sax, piano en drums vormen samen The Rockets. Graag vermelden wij hierbij dat een band met zowel een saxofonist als een pianist in zijn gelederen, toch een streepje voor heeft als we het over de muziek van de fifties hebben. Dat is dan ook duidelijk te horen op ‘To Infinity & Beyond’, een album waar de heren gedurende 12 covers laten horen wat ze in hun mars hebben. Dat ze vocaal enorm sterk zijn en een sublieme samenzang niet uit de weg gaan, wordt duidelijk in opener ‘I Know Why’ een klasbak van een doo-wopper. Onmiddellijk daarop volgt het low swingend ‘Your Love (All That I’m Missing)’ dat we ook kennen van JD McPherson, maar origineel van The Bellfuries is. Met het alom gekende ‘Ma Ma Marie’ van The Gaylords, gaan we terug naar 1958. Richie en zijn Rockets zijn niet alleen knappe instrumentalisten, die voor heerlijke vocale harmonieën zorgen. Bovendien zijn ze ook wat genres betreft enorm veelzijdig. Swing, doo-wop en zelfs rock-‘n-roll serveren zij met klasse. Van dit laatste krijgen we een mooi voorbeeld in ‘C’mon & Dance’, inclusief een leuke pianosolo. Voor recenter werk grijpt de band naar ‘Bye Bye Paris’ van de Duitse Ray Collins Hot Club, waar de toevoeging van de accordeon het Parijse sfeertje nog een boost geeft. Afsluiten doen Richie & The Rockets met het alom gekende ‘Zing Went The Strings Of My Heart’ en ‘Mack The Knife’.
Met ‘To Infinity & Beyond’ levert de band zeker een mooi visitekaartje af. Het is alleen enorm jammer dat het zestal beroep doet op nummers die bij de liefhebbers van deze genres niet alleen door en door gekend zijn, maar die tevens geen nieuwe versie behoeven. Ofwel kiezen Richie en zijn maten voor hun volgend album iets minder gekende nummers, of nog beter ze nemen zelf de pen in handen. Binnen de kortste tijd zullen ze dan tot de top van de hedendaagse swingende bands kunnen doordringen.

Lambert Smits (4)

By means of 12 mostly well-known songs, the English Richie & The Rockets show that they are not only skilled instrumentalists, but also highly adepted in harmonious singing. If they pick out less well-known songs for their next album, or even better compose themselves, they will soon be among the top bands in the swing genre.

Various Artists: Take A Trip (From The Countryside To Big City)

1/3/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tasso Zachary And His Orch.: Louisville, KY
Johnny Guitar Watson: Highway 60
Percy Mayfield: Louisana
Jimmy Vick & The Victors: Take A Trip
Larry Green: Long Black Train
Jackie Dunham: All Around The World
The Pacers: Short Squashed Texan
Bob Arlin: East L.A.
Little Sam Davis: Goin’ To New Orleans
Jesse And Buzzy: Goin’ Back To Orleans
Elmon Mickle: Lonesome Highway
Big Walter: San Antonio
Roy Brown: Hurry Hurry Baby
Piney Brown: I’m Travelling
Andre Williams: Georgia Mae Is Moving
Mr. Bo: I’m Leaving This Town
Bill Doggett: Quaker City
Bobby Long: Jersey City
Ramp Davis: Bayou Bounce
Elmon Mickle: Jackson Blues
Joe Liggins: Louisana Woman
Sonny Boy Williamson: City Of New Orleans
Monte Easter: Going Back To Kansas City
Little Freddie & Ripcords: Goodbye New York, Hello New Orleans
Bobby Davis & The Rhythm Rockers: Going To New Orleans
Bob Starr: My Girl Back In L.A.
Fletcher Smith: Brand New Neighborhood
Louis & Frosty: Train Time

Van in het begin tot zowat midden vorige eeuw, ontvluchtten vele Amerikanen het platteland om koers te zetten naar de stad. Redenen hiervoor waren er genoeg. Sommigen trokken naar de stad omdat de werkgelegenheden en de ermee verbonden verdiensten er hoger lagen, maar ook muzikanten trokken weg van het platteland. In de steden ontstonden namelijk de eerste opnamestudio’s, vaak in de achterkamer van winkels die elektrische toestellen verkochten en dat wakkerde de hoop op succes natuurlijk aan. Vanzelfsprekend leverde dat nummers op over het verlaten van de geboortegrond, het reizen via highways, de nieuwe veelbelovende stad, maar ook soms het gemis en het heimwee naar de oude stek.
Op nummer 18 van de Koko-Mojo serie, ‘Take A Trip’ met als subtitel ‘From The Countryside To Big City’ worden 28 van deze nummers gebundeld. Shouter Tasso Zachary zet samen met zijn orkest onmiddellijk al swingend en jumpend koers richting ‘Louisville, KY’. In de titeltrack voorspellen Jimmy Vick & The Victors ons een soulvolle trip. Dat is trouwens niet overdreven want met een goedgevulde tank vol ‘old school’ rhythm & blues, blues, jump, swing en wat soul scheuren we over Elmon Mickle’s door mondharmonica gestuurde bluesy en instrumentale ‘Lonesome Highway’, naar oorden als New Orleans, Quaker City, Louisana en Kansas City. Onze gidsen zijn bekende en minder bekende artiesten als Percy Mayfield, Bob Arlin, Bill Doggett, Joe Liggins en Sonny Boy Williamson.
Met ‘Take A Trip’ maak je zonder de deur uit te komen een fantastische muzikale reis, zowel door geografisch Amerika, als door zijn aanstekelijke muziekgenres. Andermaal een aanrader!

Lambert Smits (5)

With old school rhythm & blues, blues, jump, swing and some soul, legendary artists from these genres deliver you a fantastic musical journey with songs that refer to a city or place. This album is the next highlight in the Koko-Mojo series. Once again highly recommended!

Various Artists: This Is The Night (Lessons In Wild Saxophonology)

28/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Revieras: Knock On Wood
Ken Murray’s Blackouts Of 1959: Back Stage At The Blackouts
Trutones: Down Below
The Cacaos: Flip Your Daddy
Charles Sheffield: It’s Your Voodoo Working
Noble Watts: Hot Tamales
Rosco Gordon: Tummer Tee
William Thunderbird Walker: Thunderbird
Jimmy Toliver: Hoochie Kootchie Koo
Kansas City Jimmy: Cheating Woman
Tobin Matthews: Groanin’
Mary Ann Fisher: Wild As You Can Be
Walt Jessup: That’s Allright
Buddy Thompson: This Is The Night
The Night Riders: Lookin’ For My Baby
Screaming Joe Neal: She’s My Baby
The Foster Bros & Lefty Guitar Bates: Let’s Jam
The Vibrators: Way Out
Oliver Jones: What I Say
Johnny Wright: Look At That Chick
Charles Glass: Screamin’ & Dyin’
Joe Boots & His Band: Well Allright
Little Arthur Mathews: I’m Gonna Whale On You
King Alex & The Untouchables: Huchia Cuthia Lovin’ Man
The Passengers: Sand In Your Eyes
Otis Riley: Little Miss Bibbitty Bobbitty Boom
Hank Moore: Part Time
Little Papa Joe: Looking For My Baby

‘This Is The Night (Lessons In Wild Saxophonology)’ is alweer nummer 17 in de meer dan fantastische reeks die Koko-Mojo op de markt brengt. Het leuke aan deze reeks is dat op elk album de songs een bepaald thema bespelen. Wanneer u even in de reviews van onze site grasduint, pikt u de recensies op van de vorige, ook niet te missen uitgaves. Zoals de subtitel van dit album al laat vermoeden, is het thema hier, de door onze eigen Aldolphe Sax uitgevonden saxofoon. Little Victor kroop ook nu weer in de huid van dj Mojo Man en selecteerde met kennis van zaken, 28 toetertoppers. Nummers die destijds verschenen op labels als Coed, Excello, Baton, Duke, Savoy, Atco en Continental, om maar enkele te noemen. Had de saxofoon reeds een gewaardeerde inbreng in de rhythm & blues, jump en swing, dan zou ze die rol ook vervullen in de opkomende rock-‘n-roll. Alles verschroeiend manifesteert ze zich al dadelijk in het instrumentale ‘Knock On Wood’ van The Riverias. Meteen is de toon gezet voor 28 songs die je onverbiddelijk naar de dansvloer zuigen, om je daar badend in het zweet, de tijd van je leven te bezorgen. Hoe goed het instrument kan scheuren laten The Vibrators horen in ‘Way Out’, waarna je heel even op adem kan komen in Oliver Jones’ ‘What I Say’. De sax zou nog in meerdere dampende instrumentale rock-‘n-rollnummers het voortouw nemen, maar ook in vocale songs wist het instrument zich van zijn beste zijde te laten horen en alzo een meerwaarde aan het nummer te bezorgen. Dit album bevat dan ook een mooie mix van instrumentale en gezongen rock-‘n-roll, rhythm & blues, jump, swing en zelfs een streepje New Orleans sound. Van dit laatste krijg je een mooi voorbeeld in ‘Huchia Cuthia Lovin’ Man’ van King Alex & The Untouchables.
We kunnen het niet genoeg zeggen, maar deze Koko-Mojo reeks is het beste wat je momenteel op de markt in deze genres en van die tijd, kan verkrijgen. De samenstelling is gewoonweg subliem.

Lambert Smits (5)

Once again what a hell of an album, with this time the spots on the saxophone. All scorching rock 'n' roll, rhythm & blues, jump and swing in exciting instrumentals and vocal songs. 28 killing dance floor fillers! Number 17 in this Koko-Mojo series is once again highly recommended!

Big Joe And The Dynaflows: Rockhouse Party

20/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Driving Wheel
So Mean To Me
8 Men 4 Women
Go On Fool
World Gone Wrong
If You Need Some Lovin’
Overdrive
Tennessee Woman
Go With The Flow
I’m A Country Boy
Vibrate
Sleepy Joe
Two Years Of Torture

Website Artiest
Big Joe And The Dynaflows

Big Joe Maher, beter gekend als kortweg Big Joe, begon zijn muzikale carrière reeds in ‘high school’ met zijn door jazz geïnspireerde band The Starliners. Na zijn schoolperiode stond hij al vlug als ‘support’ of ‘backing band’ voor de groten in de blueswereld op het podium. Na een aantal jaren de negen koppige swingband The Uptown Rhythm Kings te hebben geleid, alsook enkele jaren de drumstokken te hebben gehanteerd in de Tom Principato Band, stampte hij de succesvolle jumpbluesband Big Joe And The Dynaflows uit de grond. Ondertussen heeft Big Joe zich geprofileerd als één van de beste bluesdrummers, die de ‘old school shuffle beat’ tot in de kleinste puntjes beheerst. Bewonderenswaardig is tevens dat hij in zijn liefde voor de authentieke swing en jumpblues, op ‘Rockhouse Party’ de jongere generatie betrekt. De 16 jarige gitarist Yates McKendree, zoon van de tevens op dit album spelende toetsenman Kevin McKendree, is daar een mooi bewijs van. En hier houdt het nog niet op. Ook Erin Coburn, te horen op backing vocals, is 16 jaar en toch staat zij al met beide voeten stevig in de blues. Voor de zangpartijen laat Big Joe zich op 5 songs aflossen door bassist Tom ‘Mookie’ Brill. Yates voelt zich meteen goed in zijn vel in Sykes’ ‘Driving Wheel’, waar hij samen met de eveneens van dienst zijnde snarenplukker Robert Frahm het mooie weer maakt. In opvolger ‘So Mean To Me’ gaat de microfoon richting Tom Brill, die deze ook blijft hanteren in het soulvolle ‘8 men 4 Women’ van Don Robey en een eerste maal opgenomen door O.V. Wright. Met het nog steeds actuele ‘World Gone Wrong’, een pracht van een slowblues, knap ingeleid door Kevins piano en waarin Kevin voor een solo de piano ruilt voor het orgel, komen we dan bij het eerste originele, door Maher gepende nummer. Een prachtige song! In ‘jumpmodus’ verkeren we in het instrumentale ‘Overdrive’, net als in Maher’s ‘Go With The Flow’. Dat de jonge McKendree over ontluikend songschrijverstalent beschikt, laat hij horen in de samen met Frahm geconstrueerde, jazzy instrumental ‘Sleepy Joe’.
Big Joe And The Dynaflows steken met dit album het vuur aan de lont voor een uitzinnige ‘Rockhouse Party’. Wie zei er ook weer dat goede wijn geen krans behoeft?

Lambert Smits (5)

Big Joe Maher is not only one of the best 'in the old school style' rooted drummers, but he also has a not unpleasant voice. With covers and original songs, in blues, swing and jump style you get with this album the unsurpassed soundtrack for a real 'Rockhouse Party' ......!

Haney’s Big House: Herding Cats

12/2/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Herding Cats
Dawn Patrol
Briny Blue
Eyes Wide Open
Not Me
She Can’t Keep Still
Veal & Ham Pie
Just In Time
Extra Mile
Leave The Stage
Flat Out
The Lurcher
Three Sheets

Website Artiest
Haney’s Big House

Haney’s Big House is een vijfkoppige band, die de gouden jaren ’40 en ’50 doet herleven. Neem even de teletijdmachine en stap uit in een ballroom in het midden van vorige eeuw. De immense dansvloer staat vol, terwijl de band op het podium de ene na de andere dansbare rhythm & blues, western swing, jump, boogie, rock-‘n-roll en jive song op de danslustigen loslaat. Als je dit wil herbeleven, en wie wil dat niet, dan ben je bij deze uit Engeland komende band aan het juiste adres. Authentieker dan wat deze gasten presteren, kan je het onmogelijk krijgen. Aangevoerd door een formidabel bij stem zijnde Stephen Dalton, tevens ritmegitarist en met Jan Rottiers op gitaren, Matt Timms op de mondharmonica, Steve Holley aan de drums en Mark Tomas op double bass neemt Haney’s Big House vanaf opener ‘Herding Cats’ je mee naar de hoogdagen van eerder genoemde genres. Voor de opnames van dit album, werd er bovendien beroep gedaan op gastmuzikanten Sean McBride op tenor- en baritonsax en Alan Wilson aan de toetsen. Opener ‘Herding Cats’ doet je al dadelijk uit je luie zetel opveren en herbergt meteen een sublieme mondharmonica- en gitaarsolo. Die luie zetel zal trouwens gedurende het hele album niet op ons gezelschap moeten rekenen. Hier zijn uit het goede hout gesneden muzikanten aan het werk, die niet alleen hun instrument volkomen beheersen, maar ook enorm goed in team werken. Geen aparte grote ego’s die het laken naar zich toe willen halen, neen hier staat het vakmanschap in functie van het geheel. ‘Briny Blue’ wordt gekenmerkt door een heerlijke pompende bas en geniet ook van die scheurende rock-‘n-rollende sax in ‘She Can’t Stand Still’. Gitarist Jan Rottiers krijgt dan weer terecht zijn ‘moment de gloire’ in het instrumentale ‘Veal & Ham Pie’. Wat een talent! Zit je te wachten op een oerdegelijke boogie? Hij komt eraan met ‘Extra Mile’, boogie time voor de volle 100 %, waarna je op adem mag komen met de tearjerker ‘Leave The Stage’. En na afsluiter ‘Three Sheets’ geven wij snel de ‘repeat knop’ een duwtje, want wij vertikken het nog even om terug te keren naar 2019.
Als kers op de taart, alle nummers werden door de band geschreven en dit volledig in de geest van de fourties en fifties. Puur vakwerk! Wie haalt deze toppers naar hier voor een live performance?

Lambert Smits (5)

What a awesome album of the English Haney's Big House'! Great rhythm & blues, jump, swing, western swing, boogie and blues from the fourties and fifties. Highly recommended!

Detonics: Raise Your Bet

14/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Swing King
Out Of Sight
Butter Side Up
She Is In Command
Can’t Get Enough
Bullet Through My Heart
My Dad Taught Me To Rock
Route 101
The Rat
Mr. Barber
I Still Remember

Website Artiest
Detonics

‘Zodra Detonics speelt, ontstaat de sfeer van prostitutie, illegale casino’s, zelf gestookte whisky en Al Capone’ staat er te lezen op de persnota van deze Nederlandse band. Om de nieuwsgierigheid te doen boosten, kan dit uiteraard tellen. Het vijftal was reeds te gast op heel wat podia, zowel in Nederland als in het buitenland. In 2016 won Detonics de Dutch Blues Challenge, waarna ze hun land mochten vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Denemarken. In 2017 konden ze zelfs doorstoten naar de halve finale van de in Memphis gehouden International Blues Challenge.
Geïnspireerd door de vroege West Coast Blues, geven de heren er onmiddellijk een stevige lap op met het swingende ‘Swing King’, ruimte gevend aan de Hammond van Raimond de Nijs, die evenwel al vlug de concurrentie moet aangaan met de gitaar van Jeremy Aussems. Wat gas nemen ze shufflegewijs terug in het daarop volgende ‘Out Of Sight’, maar met ‘Butter Side Up’ davert de swingtrein, met aan boord een leuke pianopartij, weer ongestoord verder. Volgende stop is het met rumba overgoten ‘She Is In Command’, waar zanger Kars van Nus zich van zijn beste kant laat horen. Enkel door piano begeleid start Kas ‘Can’t Get Enough’, waarna de voltallige band de boogie naar een climax stuurt, met een knap slow einde. Einde dat een vervolg krijgt met de slowblues, het emotioneel gezongen ‘Bullet Through My Heart’. Rollende pianoklanken geven even later onmiskenbaar een New Orleans touch aan ‘My Dad Taught Me To Rock’. Nog een pluspunt is het feit dat Detonics zich niet beperkt tot de blues en zijn deelgenres. Dat tonen ze in het met wat Johnny Cash gekruide ‘Route 101’, een pracht van een Americanasong. Een genre wat we nog niet veel bluesbands hebben horen doen. Alle remmen worden daarna nog eens overboord gegooid in ‘The Rat’ waar Jeremy een bijzonder fraaie solo uit zijn snarenplank tovert. Daarna mag Kas met een vette harmonicasound ‘Mr. Barber’ op de sporen zetten, waarna het tijd is om af te sluiten met tearjerker ‘I Still Remember’.
‘Raise Your Bet’ herbergt 11 originele songs, die de vergelijking met het oeuvre van de bluespioniers moeiteloos doorstaan. Diversiteit is troef op dit album, al springen de meest swingende tracks er toch wel uit.

Lambert Smits (4)

Swing, slow blues, a dash of New Orleans by this Dutch band, which won the Dutch Blues Challenge in 2016 and even advanced to the semi-final of the International Blues Challenge in Memphis in 2017.

The Glenn Crytzer Orchestra: Ain’t It Grand?

22/5/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

The 408 Special
Black Beauty
Just Like a Broken Record
Up abd at ‘Em
Ain’t it Grand?
When I Get Low I Get High
A String of Pearls
Blue Jay
Steppin’ in Rhythm
Who’s Yehoodi?
A Woman Needs a Man
Jive at Five
I’m Nuts About Screwy Music
Thank You for the Moments
Well, Git It!

CD 2

Rhythm is Our Business
The Glory of love
Jubilee Stomp
Who Needs Spring?
Shorty’s Got to Go
Solo Flight
Marche Slav
I Get Ideas
The Ugly Duckling
The Little Orange Man
The Mooche
Massachusetts
Swing My Soul
Bear Foot Blues
Traffic Jam

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
088907213631

Distributie
Niet Gekend

Promoagent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Glenn Crytzer

Uit New York City stamt bandleader Glenn Crytzer, die muziek uit de jaren twintig, dertig en veertig brengt, evenals nieuwe songs en arrangementen in die “vintage” stijl. Glenn studeerde klassieke compositie en cello aan de Florida State universiteit en het Cleveland Institute of Music. Hij leidt zowel zijn eigen bands als gast in bands van anderen. Glenn drukt zijn eigen stempel op muziek uit vervlogen tijden. Zo bestaat The Glenn Crytzer Orchestra uit 14 man, die o.a. de muziek van Benny Goodman, Artie Shaw, Glenn Miller, Count Basie, Duke Ellington, Chick Webb brengen. Hun debuut kwam er in 2009. Op deze dubbel-cd staan 30 tracks, waarvan Glenn er zelf 13 schreef. De muziek lijkt wel alsof je een reis in de tijd ondernomen hebt, en terugkeert van de hoogdagen van de swing en big bands. Het merendeel is instrumentaal, maar sommige tracks zijn gezongen, zoals de titeltrack. ‘A String of Pearls’ ken ik uiteraard van Glenn Miller. Spring dus in uw tijdsmachine en keer terug naar die periodes. Voor liefhebbers van retro.

Patrick Van de Wiele (3½)

Jump into your time machine and get back to the 1920’s, 1930’s and 1940’s. The music on this double CD is swing and big band from those periods. For lovers of retro.

Gus Spenos: It’s Lovin’ I Guarantee

22/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s Lovin’ I Guarantee
She Walked Right In
Hush Baby Don’t Cry
Fool’s Blues
Every Tic’s Got A Toc
The Blind Boy
Livin’ Is A Crime
Lil’ Dog
I’m Gone
Have Mercy Baby
Hey Girl
Kind Loving Daddy
Got Myself A Diamond

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Frank Roszak Promotions

Website Artiest
Gus Spenos

Als liefhebber van oerdegelijke jump, swing, boogie en creatieve blazers, betrap ik er mijzelf op dat ‘If You Were Gold Baby’, het in 2016 uitgebracht album van deze top neuroloog en tevens saxofonist uit Indianapolis, nog regelmatig mijn afspeelapparaat bezet houdt. Laaiend enthousiast bedacht ik Spenos’ album toen dan ook met de maximum score. Een nieuw album van hem wekt dan ook dadelijk onze nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid die ook nu weer overgaat in mateloze bewondering. Ook nu koos Gus weer voor een mooi samengaan van eigen materiaal en zorgvuldig gekozen tunes uit het verleden. Onder die covers horen we werk van o.a. T.N.T Tribble, Eddie Boyd, Bobby Elvin, Buddy Johnson en Titus Turner. Nummers die hij brengt samen met topmuzikanten. Zo horen wij de ‘tot tien keer verkozen trombonist van het jaar’ Wycliffe Gorden, de legendarische drummer Cecil Brooks III en voor de backing vocals kon Gus zelfs beroep doen op twee ex-Raelettes. Met de swingende titeltrack waan je je meteen op de aanvang van een heerlijke dansavond in de fifties in een luxueuze ballroom. Afgeborstelde heren en tot in de puntjes verzorgde dames, nippend aan de champagne, wagen hun eerste zaterdagavondse danspasjes, terwijl Gus Spenos en band alles uit de kast halen. Gus kent genres als swing, jump, rhythm & blues, boogie en bop als zijn broekzak. Moeiteloos switcht hij van genre tot genre en van eigen songs naar covers. Covers die hij bovendien van een zodanige eigen twist voorziet dat ze compleet nieuw lijken. ‘She Walked Right In’ is hier het mooie bewijs van. Alhoewel Spenos een supergetalenteerde saxofonist is, trekt hij het muzikale laken niet volledig naar zich toe. Het is bewonderenswaardig hoe hij trompettisten, trombonespelers en collega saxofonisten kansen geeft om te schitteren, wat ook volledig in de geest is van de big bands uit het midden van de vorige eeuw. Hoe de man het doet, is mij een raadsel, maar de manier waarop hij zijn eigen nummers nu al tot standaards verheft, is fenomenaal. Ik ben er stellig van overtuigd dat een jazzy sleper als ‘Livin’ Is A Crime’ een klassieker in wording is. Buddy Johnson’s instrumental ‘Lil’ Dog’ zet het uitzonderlijk hoog niveau van de instrumentalisten terecht nog maar eens in de spots.
Liefhebbers van steengoede jump, swing, rhythm & blues, jumpblues, bop, creatieve blazers en heerlijk piano- en Hammondwerk, laaf je met volle teugen aan ‘It’s Lovin’ I Guarantee’, want deze titel dekt volledig de lading. Gus, ik hoop dat je met dit album een internationale doorbraak forceert. Je verdient het man!

Lambert Smits (5)

Formidable swing, jump, rhythm & blues and jump blues with which the big bands from the middle of last century filled the ballrooms. Gus Spenos manages all these genres sublime and backed by fantastic musicians and using original songs and well-chosen covers, he creates an album full of superior, delicious and nostalgic dance music. Let Gus Spenos break internationally through because he deserves it!

Gone Hepsville: Gimme!

25/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:
Gimme Gimme
Show Me That You Can Rock
Boogie And Bop
Darn That Rhythm
Brainwasher Boogie
Got No Time
Horn At Dawn
Day All Night
Just A Little Hepsville Surfbeat
Hepsville Jive
Men Like Me Don’t Grown On Trees
Jam Or Bust
Legs Gone Mad

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR5 874

Distributie
Rhythm Bomb Records

Promo-agent
Rockstar Records (Chris Weidler)

Website Artiest
Gone Hepsville

www.gonehepsville.com
www.rhythmbomb.com
http://www.rock-star-records.co.uk/

In de ‘golden fifties’ stonden de in de danstenten spelende little big bands garant voor ontspanning en plezier. Maar ook de muzikanten hadden vaak hun avondje. Mekaar ophitsen tot het scheppen van muzikale hoogstandjes was bijna vanzelfsprekend. Vooral de blazers waren hier keien in. Jammer genoeg komt dit heden ten dage veel te weinig voor. Ray Collins Hot Club en onze eigen Slick Nick & The Casino Special zijn gelukkig de uitzonderingen op deze regel. Twee bands die nu het gezelschap krijgen van Gone Hepsville. Verschiet niet, maar deze zeskoppige band, met in haar rangen twee saxofonisten en een pianist, komt uit Tsjechië. Dit om aan te geven dat het de niet Amerikaanse bands zijn die de little big band formatie levend houden. Gedurende meer dan tien jaren ontdekten de heren de kneepjes van de rock-‘n-roll in The Fireballs. Maar het zestal wou iets meer, iets anders. En daarin zijn ze met vlag en wimpel geslaagd. Immers hun tweede album ‘Gimme!’ barst van ambiance, speelplezier en energie. Rock-‘n-roll, jump, jive, bop en swing wringen zich meedogenloos in iedere song. Van zodra de eerste tonen van het rockende ‘Gimme Gimme’ door je speakers knallen, voel je dat er een vliegende start wordt genomen. Een strakke ritmesectie, rollende pianoklanken, gesofistikeerde gitaarpartijen, een soft retro klinkende stem en…..de gedroomde elkaar opjuttende blazers. Wat een band! Wat een sound! Gedurende 13 originele nummers laat Gone Hepsville de gouden jaren van het genre met klasse herleven. Zijn ‘moment de gloire’ krijgt iedere instrumentalist tijdens de lange intro van het swingende ‘Darn That Rhythm’. Die swing zet zich ook verder in de met een slappende bass geïntroduceerde boogie ‘Brainwasher Boogie’, waarna we jivend overgaan naar het instrumentale ‘Horn At Dawn’, waar de instrumentbeheersing nog maar eens duidelijk tot uiting komt. Een streepje toegevoegde surf maakt later van ‘Just A Little Hepsville Surfbeat’ een verdomd knap eigenzinnig nummer. Dat dit album op de benen werkt, hoor je wel in afsluiter ‘Legs Gone Mad’. Als extraatje vermeldt het hoesje bovendien de akkoorden van ‘Just A Little Hepsville Surfbeat’, voer voor gitaristen.
Na het beluisteren van dit album, zou ik Gone Hepsville heel graag eens op één van onze zomerfestivals aan het werk willen zien. Vuurwerk gegarandeerd! Daar zijn wij na het beluisteren van deze ‘Gimme!’ rotsvast van overtuigd.

Lambert Smits (4 ½)

Six-piece little big band from the Czech Republic, with 13 amazing original songs with rock & roll, swing, jump, bop and jive in the spirit of the golden fifties. Beautiful album!

Mojo Monkeys: Swerve On

21/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tuscaloosa Maybe
Two Shots
About To Get Gone
Beat Bus Driver
Swerve On
All The Wrong Things
Ride You Pony
Song For The Muse
Little Javelina
Argyle & Selma
If I Were Gone

Platenlabel
Medikull Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mojo Monkeys

Mojo Monkeys is een trio uit Los Angeles, bestaande uit drummer en bandleader Dave Raven, bassist Taras Prodaniuk en gitarist Bill Watts. De drie heren mag je rustig veteranen noemen. Hun kracht ontdekte het trio, toen ze pakweg 20 jaren geleden Hubert Tubbs één van de leden van het collectief Tower Of Power begeleidde in een funkband. ‘Swerve On’ is hun derde full album. Hun debuut ‘Hang’ lanceerden de heren in 1999 en in 2010 kwam ‘Blessings and Curses’ op de markt. Mojo Monkeys houdt van heerlijke en vooral gevarieerde dansmuziek, zoveel is zeker. Echter niet van die we kennen, daarvoor klinkt ‘Swerve On’ net iets te apart. Opener ‘Tuscaloosa Maybe’ katapulteert je naar de hoogdagen van de dancehalls en ballrooms. Swing en jump die door de toevoeging van pedal steel, een eigen leven gaan leiden. Diezelfde pedal steel schittert tevens in opvolger, het jazzy ‘Two Shots’, waarin Bill Watts eveneens een smooth klinkende gitaarsolo neerzet. Met het hitsige ‘About To Get Gone’ betreedt het trio het rockabillypad en dat de funk nog steeds door hun aderen stroomt, bewijst ‘Beat Bus Driver’. Veelzijdigheid is troef, wat tevens het vakmanschap van het trio in de spots plaatst. Zo flirt de titeltrack wat met Southern Rock en kondigt meteen slowtime aan, waarna het door zware drums gedragen ‘All The Wrong Things’ de rockzijde van het trio laat horen. Enige cover is het aan Allen Toussaint schatplichtige ‘Ride Your Pony’ dat New Orleans aanboort. Diezelfde sfeer is ook te horen in het met een streepje swamp doorweven ‘Little Javelina’. Afsluiten doen de heren met het op Mississippiblues geënte ‘If I Were Gone’.
‘Swerve On’ is een knap en zeer gevarieerd dansbaar album. Kortom de ideale gangmaker voor een geslaagde party.

Lambert Smits (5)

Swing, rock, rockabilly, funk, and more ... it's all on this beautiful album by Mojo Monkeys. The ideal danceable party album!

Gas House Gorillas: Shut Up!

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cookin’ With Gas
Party On The Second Floor
Perfect Cage
Rock & Roll Revival
Ain’t It The Life
Pursuit Of Love
Chase The Moon
Big Fat Pig (Dedicated To….)
The Things That Swings
In A Different Life
Tangerine
Cellophane
Low
Come Back, Baby (It’s Christmas After All)

Platenlabel
Stoopid Brute Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Gas House Gorillas

Zanger en akoestisch gitarist Rick Fink richtte in 2006 Gas House Gorillas op. Oorspronkelijk bestond het repertoire van de band uit rockabilly met een blues en swing touch. Later injecteerede de band hun muziek met een flinke dosis punk. Naast Fink bestaan de Gorillas momenteel uit bassist Crusher Carmean, gitarist Oscar Rodriguez en drummer Dave Moore. Hun debuutalbum ‘Shut Up!’ dateert reeds van 2015, maar komt nu met de huidige tournee pas onder de aandacht. Op dit album werden de drumsticks nog gehanteerd door Eddie Everett. Ook beschikte de band op dat ogenblik nog over een blazerssectie, die ze kort na de opnames dumpten om verder te gaan als kwartet. Momenteel toeren de Gorillas in ons land en wij mochten ze aanschouwen afgelopen 21 juli tijdens Turnhout Royale. Mede door de sporadische aanwezigheid van de blazers klinkt het album natuurlijk ietsje anders dan hun hedendaagse performances, maar de essentie van hun muziek blijft dezelfde. Het album opent meteen fors met ‘Cookin’ With Gas’. Geven de blazers aanvankelijk nog een old school swingsfeertje aan, dan komt daar wel wat verandering in wanneer de door punk gestuurde leadgitaar van zich laat horen. Nog nerveuzer wordt het wanneer alle remmen los worden gegooid op ‘Party On The Second Floor’. ‘Perfect Cage’ is een mooi samengaan van rockabilly met een jazzy swing mood. Pure rock & roll serveren de Gorillas met ‘Rock & Roll Revival’, waar gitarist Rodriguez alles uit de kast mag halen. Uit hetzelfde vaatje wordt ‘Tangerine’ getapt. De wijzer kan niet steeds op speed staan, daarom nemen de heren even wat gas terug met ‘Ain’t It The Life’. Diversiteit is troef op dit album en ‘Pursuit Of Love’ mag je gerust wat poppy vinden, maar het blijft een aanstekelijke song. Brian Setzer naar de kroon steken? Geen probleem, laaf je maar aan ‘Chase The Moon’. ‘The Things That Swings’ is old time swing in topvorm terwijl afsluiter ‘Come Back, Baby (It’s Christmas After All)’ je al doet verlangen naar de kerstperiode.
The Gas House Gorillas is niet zomaar een bandje. Dit zijn vier uiterst getalenteerde muzikanten die meer in hun mars hebben dan 3 akkoorden songs. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

What a great mix of rockabilly, old time swing with a punk touch. Highly recommended!

The Kokomo Kings: Too Good To Stay Away From

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Too Good To Stay Away From
The River Turned To Steam
I Can’t Go Home Looking Like This
She’s Stealin’ Candy
Pillow Of Gold
When I Tried To Think
Girl From The Moon
I’m Your Plumber
Silicone Brain
Standing In The Cold Rain
A Wasted Day Is Forever Lost
You Need A Little Dirt (To Make The Grass Green)

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5848X

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
The Kokomo Kings

The Kokomo Kings ontstonden uit een samenwerking van Zweedse en Deense topmuzikanten. Hun ervaringen deden Martin Abrahamsson (voc., gtr), Magnus Lanshammar (bass, gtr), Deens bluesartiest van het jaar in 2013 Ronni Busack-Boysen (gtr) en Daniel Winerö (drums) op als begeleidingsband voor o.a. James Harman, Mud Morganfield, Big Jack Johnson, Lazy Lester, Louisiana Red, John Primer, Big Joe Louis, Keith Dunn en Rusty Zinn. Op dit album krijgt de band op 3 songs de hulp van de fantastische Samuel ‘Harmonica Sam’ Andersson. En laat ons maar meteen duidelijk zijn. ‘Too Good To Stay Away From’ is een album dat zonder meer kan wedijveren met de Amerikaanse blues en rhythm & blues producties. Wij hebben het al zo dikwijls gezegd, maar willen het toch nog eens benadrukken: “Degelijke albums met rhythm & blues, blues, jump en swing moeten niet noodzakelijk uit het land van Uncle Sam komen”. Dat bewijzen The Kokomo Kings weer maar eens. Het spelplezier en het vakmanschap van de heren spat er reeds vanaf de eerste noten af. Shufflegewijs trapt de band meteen af met de titeltrack. Die plaatst de kwaliteiten van de band meteen in de spots, een ijzersterke ritmesectie, knappe gitaarlicks en een retro klinkende stem. Harmonica Sam mag daarna plaatsnemen aan de microfoon voor het swingende, aan de early T-Birds herinnerende ‘The River Turned To Steam’, waarin hij bovendien een knap staaltje op de smoelschuiver presenteert. Een verschroeiende slide kruidt de prima shuffle ‘I Can’t Go Home Looking Like This’, waarna Harmonica Sam terugkeert en zowel vocaal als op de harmonica subliem tekeer gaat op het uptempo ‘Pillow Gold’. The Kokomo Kings kennen hun klassiekers. Dat blijkt uit het op een Diddleybeat drijvende ‘When I Tried To Think’. Met het grappige ‘I’m Your Plumber’ en ‘Silicone Brain’ keren wij terug naar de sound van de vroege Thunderbirds, waarna een leuke door Elmore James geïnspireerde slide als een rode draad door ‘A Wasted Day Is Forever Lost’ loopt.
Dit is geen album om lui achteroverleunend in je zetel te beluisteren. Jumpen, swingen en jiven zal je doen, want dit album is simpelweg ‘Too Good To Stay Away From’!

Lambert Smits (4 ½)

Swing, jump and jive is the message. We do not want to say more then ……this album is 'Too Good To Stay Away From'! Get your copy soon!

Eight O’ Five Jive: Swing Set

12/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Make Mine A Double
Ragged
Get Away
Put It Back
Never
I Won’t Wear Flats (To Your Funeral)
One More Glass Of Wine
My Mumblin’Baby
Watch Out For Their Wives
Back Of My Hand
A Little Bit Of Bourbon

Platenlabel
RED RUDY TOO TUNES

Labelnummer
RRTT 003

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
KL Productions

Website Artiest
Eight 'O Five Jive

Op 27 januari verschijnt het nieuwe album van deze vanuit Nashville opererende, in 2013 opgerichte, little big swingband Eight O' Five Jive. 'Swing set' is de opvolger van het in 2015 verschenen debuut 'Too Many Men' (zie review op deze site 07/2015). Op hun debuut waren 9 van de 12 songs nog covers. Op 'Swing Set' staan 10 originals en 1 cover, een gedreven interpretie van Rudy Greens 'My Mumbling Baby'.
De tien originals liggen allemaal in het straatje en de sound van onder andere Louis Jordan, Ruth Brown, Nat King Cole, Big Jay McNeely, Esther Phillips.
De opener 'Make Mine A Double' kon zo uit het repertoire van Jimmy Liggens komen. Meteen vallen de woorden op, het zijn humorvolle en tongue-in-cheek-teksten, vaak over het drinken van sterke drank of wijn en feest vieren. Dat geldt voor de meeste songs. Puur entertainment uit de periode 1940 en 1950 waarin zangeres Lee Shropshire zich als een vis in het water voelt. Ze zingt met power, met gevoel, ze daagt uit, ze flirt, ze swingt en laat je bewegen. Haar enthousiasme en spontaniteit betoveren je onbewust. Je wordt meegevoerd in de swingsfeer van vervlogen tijden.
Hoogtepunten zijn het relaxt swingende 'I Won't Wear Flats (To Your Funeral)', het Julie London-achtige 'One More Glass Of Wine', het stuwende en dynamieke 'My Mumblin' Baby' en het Ruth Brown-achtige 'Back Of My Hand'.
Wie houdt van rock 'n' roll vooraleer het zo genoemd werd, de mix dus van blues, jazz, swing, doo-wop, big band en andere verwante stijlen, kan deze cd zonder meer aanschaffen. Schitterend gedaan! Dit is de ideale swingband voor de zomerfestivals.

Line-up:
Lee Shropshire (leadzang)
Andy Sheinman (gitaar, zang)
Patrick Mosser (sax, zang)
Bill Bois: (bas, zang)
Duane Spencer (cocktail drums, zang)
The Horn Stars (blazers)

Peter Jacobs (4,5)

Who loves the time in American history when blues, jazz, doo-wop, swing, big band and various other styles got mixed into one big pot before it was called rock 'n' roll, can buy this cd without hesitation. Great album that'll make you happy and dance some grooves and moves!