​De Europese/Britse folkscène kende de afgelopen decennia vele hoogtes en laagtes.  Sporadisch kreeg je een heropleving, echter telkens van korte duur.  De laatste jaren evolueren meer en meer muzikanten richting americana. Waarom?  Gelukkig zijn er ook nog die de eigen traditie willen behouden, daarom niet altijd puur traditioneel, wel met de twee voeten in de aarde gedrenkt.  Zo ook de zusjes Becky en Rachel Unthank met vriendin Niopha Keegan.  Al sedert 2005 laten ze je als The Unthanks kennis maken met de rijke Engelse folk.  In hun project Diversions herwerken ze traditionals en minder bekende songs.  Zo passeerden in het verleden al schitterende uitvoeringen van  o.a. Robert Wyatt en Anthony & The Johnsons.  Voor hun Diversions Vol. 5  plooien  de drie dames uit Northumberland terug op hun vocaal talent: a capella en harmoniezang in de meest kwetsbare vorm.  In België herinneren we de groep Laïs ( met Nathalie Delcroix) die oudere liederen brachten in een nieuw kleedje…en live af en toe ook a capella gingen. The Unthanks zingen nu wel een heel (live) album vol met liederen van o.a. de progrocker Dave Dodds (‘Magpie’),  Richard Dawson (‘We Picked Apples…) en vele andere.   Bij het horen van de perfectie in hun ongeschoolde stemmen, valt je mond open van verbazing.  Breekbaar en melancholisch, begeesterd en vakkundig nemen ze je mee in hun rijke folk cultuur.  Luister maar eens naar ‘Bees’ (The Bee-Boy’s Song van Peter Bellamy), betoverend mooi.  Eindigend met een pakkende samenzang, publiek invallend,  in ‘Farewell Shanty’ bekruipt je de nostalgie.  Mag dat even?
Leuk om weten dat er naast de audio opname op cd en vinyl, ook nog een film  bestaat ‘As We Go’ waarin je met prachtige shots het leven op tournee kan volgen van het trio. Een ‘Special Film Edition’ met exclusieve DVD: een aanrader voor elke traditionele folk liefhebber.
 
Line-up:
Rachel Unthank (Vocals)
Becky Unthank (Vocals)
Niopha Keegan (Vocals)
 
Marino Serdons 

​Aantrekkelijke uitgave met een 20-page booklet van het klassieke folk string quartet Tokso.  Met deze weten jullie ook welke richting het uitgaat op ‘Fyrsta Morginn’.   Grote bezielster, de Noorse  Anna Hytta, bespeelt een Hardanger viool.  Het achtsnarige instrument is typisch Noors en lijkt op de standaardviool met 4 snaren.  Voor haar quartet bracht ze een internationaal gezelschap samen uit Frankrijk, Noorwegen en Griekenland: allen ‘besnaarde’ vrouwelijke muzikanten. Traditie triggert het gezelschap en Anna Hytta kwam met ‘Voluspa’ op de proppen.  Voluspa is een duizend jaar oud Noors gedicht over een ideale wereld die uiteenvalt: kan het actueler?  De arrangementen die Anna Hytta naar voren schuift klinken vrij klassiek, slechts enkele nummers baseren zich op de Noorse folktraditie.  Je moet het album de tijd geven om zich te ontplooien voor je geest.  Rust, schoonheid en virtuositeit gaan hier hand in hand.
 
Line-up:
Anne Hytta (Hardanger Fiddle, Composer)
Sigrun Eng (Cello)
Eléonore Billy (Nyckelharpa)
Kelly Toma (Lyra)
 
Guest Musicians:
Jo Skaansar (Double Bass)
Bijan Chemirani (Percussion)
 
Marino Serdons (3 ½)

Met dit album is deze Amerikaanse singer-songwriter uit Boston toe aan haar vierde album na haar debuutplaat Birds Of Mystery (2001), Chikasaw (2007) en Lilac Sky (2012), dat bestond uit slechts zes tracks. En ook ‘Love Comes Down’ is een kort album dat eveneens zes nummers telt.
Thea Hopkins is vooral bekend van haar nummer ‘Jesus Is On The Wire’, een nummer dat via Peter, Paul & Mary geen windeieren legde en waarvoor deze vrouwelijke troubadour de nodige erkenning kreeg.
Evenals in haar vorige albums zijn de teksten belangrijk zodat het aandachtig luisteren is, maar ook de melodie speelt een belangrijke rol, al was het bij de eerste beluistering wel een beetje wennen want het klinkt nogal zweverig.  Een mooie stem heeft deze dame alleszins, dat is meteen duidelijk in de titeltrack ‘Love Come Down’, een nummer met mooi gitaarwerk in combinatie met viool, trompet en hoorn. Ook in ‘The Ghost Of Emmett Till’ speelt de hoorn een belangrijke rol in de opbouw naar dit nummer, dat gewijd is aan de vermoorde Emmett Till.  De jongen werd op 14-jarige leeftijd na een lynchpartij in de buurt van de Mississippi Delta mishandeld in 1956 na een verzonnen verhaaltje van een toenmalig vriendinnetje. In ‘Mississippi River, Mississippi Town’ speelt Thea banjo met in de achtergrond speciale gitaargeluiden en ook viool vervolledigt deze track. Dat ze begeleid wordt door een stel topmuzikanten is ook duidelijk bij het beluisteren van dit nieuwe album. In het mooie  ‘Tamson Weeks’ schittert Mimi Rabson met de viool. Met het zweverige slotnummer ‘Until Then’ deint het album uit. Dit nieuwe werk zal vooral bij echte liefhebbers van het genre in de smaak vallen. 

​
Sis Van Hoof (3 ½)