In 1977 hoorde ik voor het eerst van reggaezanger Barry Biggs via zijn hit ‘Sideshow’, een cover van de soulsong van Blue Magic. Barry werd geboren op 31/12/1946 in Kingston, Jamaica en groeide daar ook op. In 1961 verkaste hij naar Londen om daar zijn vader te zoeken. Na korte tijd keerde hij terug naar Kingston, om daarna twee jaar in New York te verblijven, en terug in Kingston een carrière als soundtechnicus en cameraman voor Tv uit te bouwen. In 1970 zong hij ‘My Cherie Amour’, een cover van Stevie Wonder, en die plaat werd door de Dj’s opgepikt. Zo startte Barry’s muzikale carrière. Hij zong daarna bij Inner Circle en bij The Astronauts. Tot Byron Lee met hem wou werken, en Barry daarop inging. Zijn eerste grote hit werd een cover van The Osmonds’ ‘One Bad Apple’ in 1971 met Byron Lee & The Dragonaires. De rest is geschiedenis. Barry leeft nu in Florida, maar verblijft soms ook op Jamaica. Dit nieuw album bevat een selectie van nieuwe opnamen, uit het soul, pop en reggae repertoire, waaronder 4 covers van The Beatles. Barry was immers een grote fan van The Fab Four. Hij wordt hierbij begeleid door Jamaicaanse muzikanten. Opener is Carole King’s ‘It’s Too Late’, gevolgd door ‘If I Follow My Heart’. ‘I Should Have Known Better’ is een Lennon/McCartney song, waarna Boris Gardiner’s ‘A Thousand Tear Drops’ volgt. ‘Serious Games’ is een originele track, terwijl ‘I’m Stone In Love With You’ een mooie cover van The Stylistics is. ‘Time And The River’ volgt daarop, en ‘While My Guitar Gently Weeps’ kent u uiteraard van George Harrison. ‘And I Love Her’ is uiteraard nog een Beatles track, waarna het mij onbekende ‘Spell’ aan de beurt komt. ‘People Make The World Go Round’ is weer een Stylistics song, terwijl ‘I’ll Be Back’ van de hand van Lennon & McCartney is. ‘Love Don’t Live Here Any More’ is een cover van Rose Royce, gevolgd door het mij onbekende ‘Mr. Fix It’. ‘Tell Me This Is A Dream’ en ‘You’d Better Move On’ sluiten af. Dit is een toffe verzameling van aangename reggaeopnamen, allemaal songs in die typische zoetgevooisde, ietwat romantische Barry Biggs stijl. Een dikke aanrader!

Patrick Van de Wiele 

​Dat reggae nog steeds springlevend is, wordt duidelijk met deze debuut EP van Annicia Banks, die op 5 maart op de markt komt. Voor 5 van de 7 nummers tekent Annicia als writer of co-writer. Niet alleen houdt ze het reggaevuur brandend, ze probeert het genre ook een hedendaagse twist te geven. Een mooi voorbeeld hiervan krijgen we al dadelijk met opener ‘Jamaica Forever’, waar King Kohai rappend in het nummer sluipt. In opvolger ‘It’s You’ klinkt Banks dan eerder als een soulartieste, weliswaar op een reggaebeat. De mix van soul en reggae komt nog duidelijker aan de oppervlakte in opvolger ‘Love Has Found It’s Way’. Traditionele reggae is dan weer de groove waarop ‘Hush’ drijft. Vocaal trekt ze even later nog eens alle registers open in afsluiter ‘Restore My Soul’.
Annicia Banks heeft alle troeven in handen om reggae een nieuwe gloed te bezorgen. Ze bezit het juiste gevoel om eigen nummers te schrijven, bekijkt het genre met een ‘open mind’ en bovenal is ze gezegend met een heerlijke stem. Eentje om te ontdekken!
 
 
Lambert Smits 

Op zeventienjarige leeftijd won deze Nederlandse Thomas Streutgers, ofwel Tommy Tornado, in 1997, de Big Boss Jazz Award, en sindsdien heeft hij meer lucht door zijn saxofoon geblazen, dan hij ademgehaald heeft. Tommy heeft overal ter wereld al op podia gestaan, en dat met diverse formaties. Zo onder meer met de ska / rocksteady / reggaeband Rude Rich & the Highnotes, doorheen Nederland, België, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Tsjechië, Duitsland, Polen, Zweden, Schotland, Italië en Japan, maar tevens met Jamaicaanse artiesten zoals Rico Rodiguez, Derrick Morgan, Alton Ellis, Dennis Alcapone, The Heptones, Ernest Ranglin, Winston Francis, Bitty Mclean en U-Brown. Verder verschenen er van hem al twee soloalbums, nl Sunrise (2009) en Cool Down (2011). Deze keer liet hij zich bijstaan door de reggaeband The Clerks uit Keulen. Met de titeltrack weet je onmiddellijk welk vlees je in de kuip hebt. Swingende reggae op een Jamaicaans ritme, en dat geldt eigenlijk voor de ganse cd. ‘Bari Bari’ en ‘The Tube’ zijn daarbij uptempotracks, en op ‘Lively Stroll’ komt King Django een humoreske tekst rappen. ‘Dearest’ vertoont wat jazzinvloeden, waarna 3 tracks terugkomen in een dubversie. Dit is een echt partyalbum, een aanrader voor wie van reggae en ska houdt. 

Patrick Van de Wiele

​Oostende is meer dan zee, zand, garnalen, Herr Seele en Arno. De band Seagulls zijn Sil, Ward en Bavo Meeus, jonge surfers uit de buurt van Oudenburg. Ze waren ook ooit een van de twee Oostendse winnaars van het muziekconcours ‘Golfbrekers’ in De Grote Post.
Nu werd begin dit jaar een succesvolle crowdfunding opgestart om deze opnamen de financieren. De nieuwe nummers van deze drie broers zijn een mix van reggae, ska en luchtige rock. De zes tracks zijn geïnspireerd door hun vele reizen en surfen. Australië is daar dan ook niet vreemd aan. Onderweg fabriceerden ze zelfgemaakte instrumenten en weten die als geen ander te bespelen. Als je van goede vibes en vrolijke muziek houdt, dan moet je deze EP maar vlug aanschaffen. Openen doen ze met het zonnige en ska begeesterde ‘The City’. Na die hypnotiserende gitaarriffs komt het reggae gemotiveerde ‘Regg’n Roll’ ons enthousiasmeren. De fluitende intro uit ‘Dirty Moustache’ geeft een eigenzinnige en swingende concordantie aan het nummer. Terug naar het immateriële culturele erfgoed van de reggae sound met ‘Southern Girl’ en dat divergeert met het akoestische ‘Rover’ en het radiovriendelijk en hitgevoelige ‘Banana’. Rest ons nog een vraag! Hoe lang zal het duren voor hier een pak gillende meisjes vooraan aan het podium prijken. Het wezen hun gegund. Knap gasten !   
 
Philip Verhaege 

Het verhaal van de totstandkoming van de band Indubious is niet alledaags. Eyton en Skip, twee broers, werden geboren met de taaislijmziekte, en dokters waren ervan overtuigd dat ze niet lang zouden leven. Toch hebben ze zich erdoor geslagen en hun nieuwste album verscheen al op 16 augustus jl. De band opereert nu vanuit Bend, Zuid Oregon, en heeft al drie albums uitgebracht. Hun muziek situeert zich in het West Coast reggaegenre, maar er wordt wel wat geëxperimenteerd. Ze kregen daarbij hulp van gastmuzikanten Satsang, The Elovators en Michael Leslie. Opener ‘Here We Come’ wordt halverwege de cd verdergezet in ‘Here We Go’ en op het einde met ‘Here We Are’. ‘Fabric of Creation’ doet meer denken aan traditionele reggae, en ‘Do the Best You Can’ bezit een positieve tekst. In die trend gaat het verder, onder het motto “Our gift is music, and our mission is to reconnect the people of the world with rightful living. We wish to speak the truth in an effort to inspire others to do the same, to raise the positive vibrations of our planet, and to help others express the true loving nature within us all.” Positief ingestelde reggaemuziek dus. 

Patrick Van de Wiele 

​De baai rond San Francisco moet een muzikaal broeinest zijn, want ik heb al heel wat albums van daar besproken. Ook deze band is van daar afkomstig, en bracht haar debuut uit in 2007. Zij stonden al op het podium naast Wu-Tang Clan, N.E.R.D., Mos Def, Erykah Badu, George Clinton enz. Ze worden al één van de top livebands beschouwd en creëerden een muziekstijl, die grenzen overschrijdt, om in de voetsporen te treden van Santana en Sly & The Family Stone. Daarbij vermengen ze reggae met Latin, R&B, funk en hiphop. Bayonics wordt geleid door de blinde zanger Jairo Vargas, en bestaat uit 6 mannen. Hun nieuwe cd bereikt mij nu, waarop tal van onderwerpen aan bod komen. Sociale thema’s zoals immigratie, armoede of stadsopwaardering bijvoorbeeld, tot meer menselijke onderwerpen zoals liefde en liefdesverdriet. Veerkracht is daarbij echter het sleutelwoord, om in een veranderende wereld staande te blijven. Daarbij is een flinke dosis optimisme, standvastigheid en veerkracht noodzakelijk. De eerste single ‘Exile’ opent de cd, een roots reggaetrack over gedwongen volksverplaatsing. De overige tracks situeren zich in hetzelfde straatje, maar ‘Around the Way’ is uitermate dansbaar, en doet me denken aan Bob Marley. Ook de in het Spaans gezongen ‘Batalla en Babylon’ gaat die richting op. ‘Not the One’ is een akoestisch nummer en ‘Olvidaste’ wordt hernomen. Een zuiders klinkende cd, die reggaefans zeker zal aanspreken!

Patrick Van de Wiele (4)

​Knappe reggae vanuit San Francisco Bay Area.  High Intention is een vintage roots reggae band met de intentie om mensen een goed gevoel te geven. Zoals ze zelf zeggen “to heal people, to feel better”.  En toegegeven, met plezier bleef ik luisteren naar het traditionele ritme met wat jazzy elementen. “Our music aims to be clean, natural, fluid and graceful”.  Beter kan je het debuutalbum Universal Light niet beschrijven.   Gitarist/zanger Ben ‘Down’ Lowe richtte de band op in 2012 en kreeg support van de fantastische zangeres Karim Israel (Arise Roots) in ‘Morning Light’ en guest musicians Raleigh Neal (Michael Franti), Paul Wolstencroft ( Slightly Stoopid) en Toho Saunders (President Brown). Typische Jamaicaanse tunes met positieve inslag, een revelatie in het genre! Oh ja, ik ga het album nog eens afspelen want zoveel leuker dan (de grijs gedraaide) Bob Marley of Peter Tosh. 
 
Marino Serdons (4)

​Het eiland Jamaica zal voor altijd geassocieerd worden met Bob Marley en uiteraard met reggae. Onlangs besliste de UNESCO om dat genre toe te voegen aan de lijst van “The Intangible Cultural Heritage of Humanity”. Dat werd uiteraard toegejuicht door het reggae collectief Inna De Yard, dat bestaat uit frontmannen Cedric Myton (The Congos), Kiddus I, Ken Boothe en Winston McAnuff uit Kingston. Ze zijn immers al 10 jaar bezig met de real roots reggae uit de tijd van Bob Marley in stand te houden, zoals in de sixties en de seventies. En “The Soundtrack” in de titel geeft aan dat dit werkelijk de score is die past bij een film die de Engelse regisseur Peter Webber draaide. Hij volgde ze in hun dagelijkse doen en laten, en ze kijken terug op hun roemrijke verleden. Je krijgt hier reggaeversies van bekende tracks zoals ‘If You Love Me’ (Brenda Lee), ‘Everything I Own’ (Bread), ‘Ain’t No Sunshine’ (Bill Withers), ‘Speak Softly Love’ (Andy Williams). Daarnaast enkele voor mij onbekende tracks. Een leuke soundtrack voor een film die me misschien hier nooit te zien zullen krijgen. 

Patrick Van de Wiele (4)

Indubious is reeds aan haar vierde album toe.  De broers, ‘Skikwicked’ Spencer en ‘Evton B’ Evan Burton componeerden verder aan hun eigenzinnig reggae pad.  Hoe kan je met de ziekte cystic fibrosis, of te beter de taaislijmziekte, toch zangtechnisch hoogstaande noten brengen? Indubious bewijst dat je ook met een moeilijke achtergrond prachtige dingen kan realiseren. Luister in ‘See Sharp’ naar de zuivere klanken. Geen getormenteerde longen, integendeel loepzuiver.  Ja, dit album kan je bestempelen als reggae, maar het is meer dan een Jamaicaans ritme.   Mooi hoe zij op een klassiek reggae ritme meerdere moderne lagen aanbrengen. Hulp krijgen ze van zangers Sizzla Kalonji op ‘Golden Ones’ en Vaughn Benjamin in een meeslepend ‘Don’t Lose Sleep’. Of de bijdrage van Zahira op het ingenieuze ‘Root Down’.
Zelf beweren de Amerikaanse heren West Coast Reggae te spelen.  Met wat goede wil surf je verder op die gedachte en laat je je zelfs psychedelisch en spiritueel onderdompelen. Voor live reggae zak je elk jaar af naar Geel.  Om Indubious aan het werk te horen moet je nu iets verder naar hun thuisbasis Oregon.  Zelfs reggae-leken kunnen ‘From Zero’ als een startpunt beschouwen in een vernieuwd genre.
 
Line-up:
Spencer Burton (Vocals, Bass, Guitar,Production)
Evan Burton (Vocals, Keys, Production)
Teddy Presberg (Guitar)
Corey Foster (Drums)
Sizzla Kalonji, Vaughn Benjamin, Zahira
 
 
Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

​Tracks:

1. Tears Dry On Their Own
2. Rehab
3. Our Day Will Come
4. Back To Black
5. Will You Still Love Me Tomorrow
6. Cupid
7. Just Friends
8. To Know Him Is To Love Him
9. Monkey Man
10. Tears Dry On Their Own (clean version)

Platenlabel
dB Studios
 
Labelnummer
5014016150821
 
Distributie
Niet Gekend
 
Promo-agent
Great Scott PR
 
Website Artiest
Darren Barrett

Darren Barrett werd geboren in Ontario, Canada, uit Jamaïcaanse ouders. Toen hij voor het eerst Miles Davis hoorde, wist hij dat de trompet het instrument was dat hij zou bespelen. In 1986 ging hij naar het Berklee College of Music met een beurs, en vier jaar later behaalde hij een BA in professionele muziek. Daarna volgde in 1993 een MA in jazz performance, en een MS in muzikale opvoeding aan het Queens College twee jaar later. Hier kwam hij onder de invloed van Dr. Donald Byrd, die een vaderfiguur voor hem werd. In 1997 verdiende hij een diploma in jazz aan het Thelonious Monk Institute en won daar de eerste prijs in hun internationale jazzcompetitie. Twee jaar later verscheen zijn debuut. Darren heeft ondermeer opgetreden met Elvin Jones, Jackie McLean, Herbie Hancock, Roy Hargrove Big Band, Common, Esperanza Spaulding en Antonio Hart. Momenteel is een “associate professor” aan het voornoemde Berklee College. Toen hij op een dag zapte kwam hij een live concert tegen van wijlen Amy Winehouse, die hij niet kende. Hij was gefascineerd door de manier waarop zij reggae fusioneerde met haar muziek. Hij werd een fan en besloot tenslotte een album aan haar te wijden. Zo selecteerde hij 9 songs uit haar repertoire, en breidde zijn band uit met gitaren, keyboards, sax en percussie. En vocaliste Joanna Teters werd ingehuurd om de zang voor haar rekening te nemen. Zo kan je hier alsnog genieten van Darren’s jazzy reggaeversies van ‘Tears Dry on their Own’ (dat als afsluiter ook in een “clean version” aanwezig is), ‘Rehab’, Our Day Will Come’ (instrumentaal), Back to Black’, ‘Will You Still Love Me Tomorrow’ (instrumentaal) , ‘Cupid’, ‘Just Friends’, ‘To Know Him Is to Love Him’ (instrumentaal) en ‘Monkey Man’. De songs van wijlen Amy Winehouse worden hier dus kunstig en zonnig herwerkt met elementen van reggae en jazz. Ideaal als eerbetoon en aanbevolen aan haar fans.
 
Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. No Joke (with Trish Sheldon)
2. Best Bad Love (with Omine Eager)
3. Party Girl (with Daphna Rose)
4. Dream, Dream, Dream (with Alyssa McDoom and Tim Swagg)
5. Down By The River (with Daphna Rose)
6. Yes They Did (with Karen Feldner)
7. Psychedelic Hindu Guru
8. Into The Night
9. Love Thirsty

Platenlabel
Black Janet Music

Labelnummer
BJM 012

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jim Wurster

‘No Joke’, het zestiende album van de in Florida residerende Jim Wurster, is een productie van Vinnie Fontana. Fontana, zelf een geliefd muzikant, toerde ondermeer met Timmy Thomas en Sly Stone. Fontana koestert reeds jaren een immense bewondering voor het originele werk van Wurster en boekte dan ook een immens aantal muzikanten voor dit album, inclusief de Atomic Cowboys, de vaste band van Jim. En dat werpt zijn vruchten af. De pedalsteel van Bob Wlos is al dadelijk medeverantwoordelijk voor het op country drijvende ‘No Joke’, met prachtige samenzang van Jim en  Trish Sheldon. Achtervolgd door gierende gitaren rukt Wurster slowrockend op met ‘Best Bad Love’. Wat een song! Even een rustpauze inbouwen moet Wurster gedacht hebben. Dat doet hij met het akoestische, naar alternatieve country neigende ‘Party Girl’ met Daphna Rose in de rol van het gedroomde, de wereld rondreizende partymeisje. Dat Wurster van alle muzikale markten thuis is, valt te horen in de reggae-achtige ‘Dream, Dream, Dream’, terwijl ‘Yes They Did’ tussen folk en country zweeft. Met ‘Love Thirsty’ sluit het album rockend af. 
Enige cover is Neil Youngs  en door Jim en Dapna Rose gezongen ‘Down By The River’, dat zeker niet moet onderdoen voor het origineel. Supermooie versie!
Soms doet Websters laidbackstem een beetje aan Cohen denken en net als Leonard heeft Jim Wurster een neus voor goede songs. Knap album!

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Is It Right
2. Me And You 
3. One And All Feat. Naâman
4. Seven Time Rise
5. Positive Vibes
6. Time Bomb
7. Let It Out Feat. Jacob Hemphill (SOJA)
8. So Many
9. Whoap Feat. Paul „Lymie“ Murray
10. Young, Strong And Beautiful Feat. Roselyn Williams
11. Only Human

Platenlabel
Soulbeats Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman promo

Website Artiest
Rising Tide

De band Rising Tide werd geboren uit leden van de band Groundation, die al vele jaren samen spelen. Op die manier vonden ze een uitlaatklep om zichzelf uit te drukken. Je kan hun voorliefde voor reggae, jazz en andere stijlen zoals dub en improvisatie duidelijk horen. Marcus Urani is de  producer en speelt tevens keyboards, Ryan Newman op bas, en Kim Pommell & Sherida Sharpe zingen. Verder nog Kerry-Ann Morgan die zingt, Paul Spina op drums, Jason Robinson op sax en fluit. Gitarist Yotam Silberstein is de gastmuzikant van dienst. Dit is reggae met een jazzy kantje. Samenspannen en vechten voor rechtvaardigheid zijn de thema’s van ‘Is It Right’ en van ‘One And All’. Daarentegen vertelt het jazzy ‘Time Bom’ ons dat we leven op een planeet die gedoemd is. Ook ‘Whoap’ komt jazzy over. Alles bij mekaar een sterk debuutalbum. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Think It’s Going To Rain Today
2. Moon River
3. Don’t Let The Sun Catch You Crying
4. I Can’t Make You Love Me
5. I Live On A Battlefield
6. Eyes Of Blue
7. I Dont Know Enough About You
8. All The Way
9. If You Love Me
10. Love Will Keep Us Alive
11. For All We Know
12. It Aint Over

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD19

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

Drie jaar na ‘Old, New, Borrowed And Blue’ pakt meneer Carrack uit met een totaalspektakel. In de studio laat hij zich muzikaal steunen door een filharmonisch orkest en producer Peter Van Hooke had de taak om van deze nieuwe langspeler een orkestraal geheel te maken. 
Het geheel werd ingeblikt na drie sessies, een vond plaats in de beroemde Londonse Air Studios, voor de twee overige besloot Carrack uit te wijken naar de al even vermaarde Abbey Road Studios. Het gehele opnameproces nam drie maanden in beslag en wees gerust, het werd wéér een dijk van een langspeler.
Ook hier weer die oude vertrouwde formule: enkele originele nummers worden met leuke covers gemixt, resultaat: je zult deze niet te snel uit je cd-lader verwijderen.
Openen met een slow, velen vinden dat niet echt een voordeel maar bij Carrack heeft dat geen verdere invloed. Randy Newman schreef ‘I Think It's Going To Rain Today’ en Carrack vond dit blijkbaar meer dan interessant om dit op zijn nieuw werkpallet te zetten. Wie zich nog de speelfilm ‘Breakfast At Tiffany’s’ (met Audrey Hepburn en George Peppard) herinnert, zal zich ook nog de in de prijzen gevallen Henry Mancini/Johnny Mercer song ‘Moon River’ voor de geest kunnen halen. Geen nood, als je dit even niet meer kunt. Carrack brengt hier een versie die je meteen met verbazing zal slaan. Het brengt weer de nodige mooie memoires in ons naar boven.
Nog een sterke song die in het verleden door velen gecoverd werd maar origineel van Gerry & The Pacemakers was, is ‘Don’t Let The Sun Catch You Crying’. Nog steeds een song dat zware emotionele toestanden zal losweken. Carrack doet er met zijn prachtige stem nog een schepje bovenop.
Misschien zul je ‘I Can’t Make You Love Me’ beter kennen van de Bonnie Raitt versie die het nummer van Mike Reid/Allen Shamblin opnam voor haar album ‘Luck Of Draw’. Ditmaal gaan we op tour met Carrack die het nummer helemaal naar zijn eigen hand zet.
‘Live On A Battlefield’ vonden we ook terug op zijn vorig album ‘Old, New, Borrowed And Blue’, zo ook het nog immer schitterende klinkende ‘Love Will Keep Us Alive’. Ditmaal dus niet in duet met Lindsay Dracass en nu met ondersteuning van een groot filharmonisch orkest. Zelfs met deze versie, die qua kwaliteit even sterk is als de versie op zijn vorig album, weet Paul de gevoelige, emotionele snaar te raken. Het zijn de snaarinstrumenten die het geheel een ietwat soundtrackachtig karakter geven. ‘It Ain’t Over’, ook terug te vinden op zijn ‘It Ain’t Over’ langspeler wordt hier nog eens van onder het stof gehaald en krijg een kleine opfrisbeurt.
Het ganse proces kwam er eigenlijk door een toevallige ontmoeting tussen Peter Van Hooke en arrangeur/dirigent David Cullen na een ontmoeting in een Engelse pub. Van Hooke stelde Cullen voor het groot orkest op Paul Carrack’s nieuwste album te dirigeren maar vreemd genoeg had David Cullen hiervoor nog nooit van ene Paul Carrack gehoord. Nadat Cullen enkele van Carrack’s vorige cd’s had ontvangen, was hij er meteen voor de vinden. De rest is geschiedenis en luister vooral naar de schitterende conducties van David Cullen. Alsof het de soundtrack betreft van een nog te verschijnen         speelfilm. 
Paul Carrack doet het weer. Hij laat ons weer van de ene emotionele moment in de andere terechtkomen. Paul Carrack is God!

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Yankee & Yardee
2. Need Some Feat. Gappy Ranks
3. Disgrace Feat. Mykal Rose & Mr Williamz
4. Herbalist Feat. Mama-T
5. Man Ah Warrior
6. Chillum Feat. Skip Wicked
7. Garden Of Goodness Feat. Jah Wave & Ras Indio
8. Blazing Everyday Feat. Prezident Brown
9. Life Over Death
10. Tru Ganjaman Megamix
11. Ganja Slengin (Nickynutz Remix)
12. Real Singer Smoker (Mt. Analogue Remix)
13. One Million Matches (Yungg Trip Remix)
14. Militant & Real (Ill Text Trap-A-Lot Mafia Remix)
15. Real Singer Smoker (Phibes Remix)
16. One Million Matches (Mylk Remix)

Platenlabel
Luvinnitt Productions

Labelnummer
888915225813

Distributie
iTunes

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Rocker-T

Reggae artiest Rocker-T uit Brooklyn werd geleid door een hogere kracht en levenservaring om zijn boodschap van vrede, liefde en gelijkheid uit te dragen. Via zijn muziek promoot hij waarheid en rechten. Op zijn derde begon Toby Petter Herskind Sorensen songs te leren en te zingen in het kerkkoor. Hij leerde piano spelen en keek op naar Frank Sinatra, Sammy Davis Jr., The Beatles en Jimi Hendrix. Zo pakte hij de gitaar beet. Tijdens zijn schoolperiode werd hij beïnvloed door U2, Earth, Wind & Fire, Pink Floyd, AC/DC en Devo, maar ook door ska, punk en New Wave. Tegelijkertijd kwam de rapmuziek opzetten, wat hem inspireerde tot zijn artiestennaam. En dan ontdekte hij Bob Marley and the Wailers. Hij ging bij de band The Ska-Danks tot in 1996 hij solo ging. Op zijn nieuwste cd staan 16 songs, met hulp van reggaelegendes Mykal Rose, Prezident Brown en Gappy Ranks. Beginnend met ‘Yankee & Yarde’ zet hij een dansbaar album neer met reggaebeats. Daarna vervoegt Gappy Ranks hem voor het meer ontspannen ‘Need Some’. Iets verder helpt Mama-T hem op ‘Herbalist’. Op ‘Garden of Goodness’ hoor je Jah Wave en Ras Indio. Daarna volgen 7 remixen met ‘Tru Ganjaman Megamix’ voorop, waarin nog meer dansbeats verwerkt zitten. Een album dat dus de reggaeliefhebbers zeker zal kunnen bekoren.

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Kush Morning
2. Life Is What You Make It
3. Defend Them Ft. Exco Levi
4. Looking Glass
5. Cancel My Plans
6. Inna Rizzla
7. Memories
8. Another One Gone
9. They Don’t Know
10. Smoke Some Ganja Ft. Sizzla
11. No Commitment

Platenlabel
Dynasty Records

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Dynasty Records

Promo-agent
Glass Onyon PR

Website Artiest
Bobby Hustle

Voor mij een eerste kennismaking met deze reggae artiest uit de USA.
Hustle werd geboren in Seattle, WA een stad bekend voor de grunge muziek maar waar ook een Jimi Hendrix en Nirvana vandaan kwamen.
Bobby vertoonde tijdens zijn opgroeiperiode een vrij behoorlijke variateit aan muzikale richtingen maar toch koos hij voor de muziek afkomstig van het eiland Jamaïca de reggae die hier in Europa toch bekend geraakt door de perikelen van een Bob Marley en zijn Wailers.
In 2010 bracht hij een eerste single ‘That’s Right’ uit en is niet terug te vinden op dit schijfje.
Met ‘It’s The Hustle’, presenteert Bobby nu zijn debuut en we krijgen een elftal leuke reggae pareltjes te horen. Wat ons het beste bijbleef waren o.m. ‘Defend Them ft. Exco Levi’, ‘Inna Rizzla’ en ‘Memories’ dat meteen de juiste stelling inluidt. ‘Looking Glas’ is eigenlijk niet meteen een reggaenummer want ik ontwaarde er wat hip hop en rap invloeden in terug. Met ‘No Commitment’ gaan we weer helemaal de reggaetour op en dit nummer besluit de cd.
Of er met deze langspeler potten zullen gebroken worden is nog maar af te wachten en verwacht zeker geen Bob Marley-toestanden want je krijgt hier een eigen reggae interpretatie van Bobby Hustle zelf. Met het uit deze langspeler gedistilleerde ‘Kush Morning’ kreeg hij toch al wat airplay wereldwijd.
Dit is pure dansmuziek, een genre dat we tegenwoordig veel horen op diverse zomerfestivals.

Tim Van Der Linden (3½)