Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Eliane Elias: Dance of Time

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

O Pato
You’re Getting to Be a Habit with Me
Copacabana
Coisa Feita
By Hand (Em Mãos)
Sambou Sambou
Little Paradise
Speak Low
Samba de Orly
Na Batucada da vida
An up Dawn
Not to Cry (Pra não chorar)

Platenlabel
Concord Jazz Records

Labelnummer
CJA00027

Distributie
Concord Music Group

Website Artiest
Eliane Elias

Twee jaar geleden introduceerde ik hier de Braziliaanse zangeres en pianiste Eliane Elias, die in de USA woont, met de cd ‘Made In Brazil’. Opnieuw werd haar nieuwe cd, net als de vorige, in Brazilië opgenomen. Opnieuw vermengt Eliane haar Braziliaanse roots met haar sensuele stem. De thema’s erop zijn echter breder dan op zijn voorganger. Zij eert de mensen die cruciaal waren op haar muzikale loopbaan, zowel in haar thuisland als in de VS. Ze opent met de samba ‘O Pato’, die vorig jaar zijn eeuwfeest vierde. "Samba is the most authentic and contagious dance rhythm of Brazil, and there is no better place in the world to capture this music. I just had to be in Brazil to make Dance of Time.” zei ze. De cover ‘You’re Getting to Be a Habit with Me’ krijgt een licht poparrangement, maar blijft dat Braziliaans tintje houden. ‘Copacabana’ klinkt zo lief als ze het bezingt, maar ‘Coisa Feita’ is weer samba. Haar eigen song ‘By Hand (Em Mãos)’ klinkt al even zalig, terwijl de samba terugkeert op de cover ‘Sambou Sambou’. De ballade ‘Little Paradise’ is weer een eigen compositie, waarna ze Kurt Weill’s ‘Speak Low’ transformeert in moderne jazz. ‘Samba de Orly’ behoeft geen verdere uitleg denk ik, gevolgd door het zalig relaxte ‘Na Batucada da vida’. Samba wordt vermengd met haar woordeloze vocalen op ‘An Up Dawn’. En op afsluiter ‘Not to Cry (Pra não chorar)’ zingt de Braziliaan Toquinho mee, die dit nummer samen met haar schreef. Een foutloos parcours dat me doet verlangen om naar Brazilië af te reizen. Ondertussen doe ik het met dit juweeltje.

Patrick Van de Wiele (4½)

A flawless album with samba and bossa nova, that makes me long to travel to Brazil. A gem!

Curtis Stigers: One More For The Road

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Come Fly With Me
I’ve Got You Under My Skin
Don’t Worry ‘bout Me
You Make Me Feel So Young
My Kind of Town
Fly Me to the Moon
Summer Wind
They Can’t Take that Away from Me
The Lady Is a Tramp
One for My Baby (and one more for the Road)

Platenlabel
Concord Jazz Records

Labelnummer
CJA00011

Distributie
Concord Music Group

Website Artiest
Curtis Stigers

Zanger Curtis Stigers heeft al verschillende muzikale watertjes doorzwommen, zoals pop, jazz, blues, soul, folk, en zelfs Americana en country. Sinds hij in 2001 voor dit label begon op te nemen vervaagden zijn muzikale grenzen, en hij was op dat punt een pionier. Hij werd geboren in 1965 in Hollywood en kocht op zijn achtste zijn eerste album, Elton John's ‘Goodbye Yellow Brick Road’. Hij leerde via de radio verschillende muziekstijlen te appreciëren. Op zijn tiende begon hij klarinet, drums en later sax te spelen. Op zijn eenentwintigste verhuisde hij naar New York, en zong daar in clubs, terwijl hij ook sax speelde. Clive Davis van Arista Records ontdekte hem in zo’n club en liet hem tekenen. Ik ken hem uiteraard van pophits zoals ‘I Wonder Why’ en ‘You're All That Matters to Me’. Voor de ‘Bodyguard’ soundtrack nam hij ‘(What's So Funny ‘Bout) Peace Love and Understanding’ op. Voor zijn twaalfde album koos hij songs van zijn idool Frank Sinatra, en het is een juweeltje geworden. Deze cd werd live opgenomen in januari 2014 in Kopenhagen samen met de Deense Radio Big Band. Het zijn stuk voor stuk prachtige uitvoeringen van Sinatra’s klassiekers, waar Curtis zijn eigen stempel op drukte. Het is een eerbetoon aan Frank’s ‘Sinatra at the Sands’ uit 1966, aangevuld met ‘Summer Wind’ en ‘They Can’t Take that Away from Me’. Curtis zit hiermee in het straatje van Michael Bublé, maar geloof me vrij, hij doet het op een prachtige manier! Ten zeerste aangeraden!

Patrick Van de Wiele (4½)

Curtis Stigers honors Frank Sinatra in his own special way, and the result is staggering! Highly recommended!

Timothy Wenzel: What We Hold Dear

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Murmuration
What We Hold Dear
Appalachian Waters
Ascension
A Spring Day in Autumn
Hypnotized
Incantations
Moon Dance
In a Little While
On a Quiet Night
Desert Dream
Turquoise Sky, Emerald Sea

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
888295579865

Distributie
CD Baby

Promoagent
The Creative Service Company

Website Artiest
Timothy Wenzel

Keyboardspeler Timothy Wenzel werd geboren aan de oevers van Lake Michigan, en verwonderde zich als kind over het meer, de omliggende zandduinen enz. Op vijfjarige leeftijd begon hij pianolessen te nemen. Hij studeerde later af aan de universiteit van Missouri in St. Louis, behaalde zijn Ph.D. aan de Cornell University en maakte zijn academische training af aan de Californische universiteit in Berkeley. Daarna ging hij voor twee van grootste chemische bedrijven ter wereld werken. Gedurende al die tijd schreef hij songs op piano en keyboards. Maar de laatste vier jaar werd dit een serieuze bezigheid, een passie zelfs, met bijna 100 niet uitgebrachte songs die lagen te wachten. Ik besprak hier reeds ‘A Coalescence of Dreams’ in 2013, ‘River Serene’ in 2014, ‘Summon The Wind’ in 2015 en vorig jaar ‘Distant Horseman’. Hij heeft weer een nieuwe cd uitgebracht, waarop hij ingaat op het motto: “beter je te concentreren op wat we hebben, dan op wat we niet hebben”. Hij kreeg hulp van violiste Josie Quick, cellist Jordan Schug en vocaliste Sarah Joerz. ‘Appalachian Waters’ gaat over een rivier in de bergen, en verderop gaat ‘Incantations’ over betoveringen. ‘Moon Dance’ heeft niks met Van Morrison te maken, want alle composities zijn van Timothy zelf. Een album dat rust brengt, om te mijmeren over diverse zaken. Voor liefhebbers van New Age.

Patrick Van de Wiele (3½)

A new album by New Age pianist Timothy Wenzel, that brings peace, and reminisces about different things.

Carrington MacDuffie: Rock Me to Mars

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rock Me to Mars
Because I Couldn’t Have You
Better That Way
Lay Down & Let Go
Sweet Young Thing
Come for Me

Platenlabel
Pointy Head Records

Labelnummer
PHD03EP

Distributie
Hemifran

Promoagent
Hemifran

Website Artiest
Carrington MacDuffie

De eerste kennismaking van de Amerikaanse singer-songwriter Carrington MacDuffie met muziek waren de platen van haar vader: Teddy Wilson, Beethoven, Herb Alpert, Hudson River folk, Schotse marsen, Mamas and the Papas, en Arlo Guthrie. Ze groeide op in New York City, studeerde in New England en Baltimore, leerde een decennium bij het strand in LA, en verdeelt haar tijd nu tussen Austin en Seattle. Ze leent haar stem aan audioboeken, biografieën van Joni Mitchell en Pussy Riot, en videospellen zoals ‘World of Warcraft’. Tevens schrijft ze gedichten en heeft al een boek uit. Nu heeft ze 6 songs geschreven en die bijeengebracht op deze EP. Zijzelf noemt het “electronic Americana” en speelt akoestische en elektrische ukelele. De titeltrack is een liefdesode aan een gitarist, en ‘Better That Way’ klinkt zowaar iets funky. ‘Lay Down & Let Go’ werd geïnspireerd op de dood van een partner, en ‘Sweet Young Thing’ is een cover van The Monkees, geschreven door Carole King & Gerry Goffin. Goed voor liefhebbers van moderne Americana.

Patrick Van de Wiele (3½)

This EP is interesting for lovers of modern Americana.

Bobby Kimball: We’re Not In Kansas Anymore

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Too Far Behind
On My Feet
Hey It’s Me
One Day
Flatline
Met Her For
Hold On
Scam
You’ll Be With Me
Some They Do
You’Re Not Alone

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO 0576

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Bobby Kimball

De seventies rockband Toto scoorde beter in de USA dan op het Europese vasteland. Boegbeeld en zanger Bobby Kimball beleefde zijn hoogdagen tot hij in 1984 werd buitengeschot wegens overmatig druggebruik. Enkele jaren later herpakte hij zich en zijn carrière kwam terug op rails . Samenwerking met enkele Yes-leden steunde hem in zijn zelfvertrouwen. Na enkele omzwervingen in Duitsland en Nederland (bij Kayak) steeg hij terug op de muziekladder. Sedertdien heeft hij enkele solo-platen op zijn naam staan waarvan het derde nu in mijn oren dreunt.
‘We’re not in Kansas anymore’ opent met de R&B song ‘Too Far Behind’ waarin zijn stem nog steeds even krachtig doorklinkt. Swingende rocksongs, met een ondersteuning van een blazerssectie, afgewisseld met een eerste ballad ‘One Day’. De stem van Bobby Kimball die vol passie je hart probeert te veroveren. Ook de prachtig gezongen ballads ‘Hold On’ en ‘You’l be with me’ houden je in een emotionele greep. Over heel de cd vind je sterke gitaarpartijen van Dave Barnett en Arnie Vilches. En de gitaarsolo’s van Adam Schwem zijn van een ‘Van Halen’-niveau.
Bobby Kimball kan nog altijd de harten van menige grijze dame veroveren en bewijst op zijn leeftijd zijn relevantie.

Line-up:
Bobby Kimball (Lead Vocals)
Dave Barnett, Arnie Vilches, Adam Schwem (Guitars)
Brian Bromberg (Bass)
Joel Taylor (Drums)
John Zaika (Keyboards)

Marino Serdons (4)

Nice grooves and a lot of vibes with passionate vocals gives Bobby Kimball’s third solo album wings!

Gus McKay: Talisman

31/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Art Of Living
Fallen Down
Hundred Acres
Piawaning Suit
The Man
Muse
Bohemian Life
Murchison Sequel
Gingin Morning
Last Dance

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Gus McKay

‘Talisman’ is het vijfde album van de voor mij tot op heden onbekende Australische Gus McKay. Gus musiceert reeds meer dan 20 jaar. Hij speelt gitaar, mondharmonica en recentelijk voegde hij er nog de tenorsax aan toe. Zelf zegt hij beïnvloed te zijn door o.a. Chris Whitley, David Crosby, Donald Fagen, Little Walter, Freddie King en Howlin’ Wolf. Die brede muzikale interesse uit zich reeds in opener ‘Art Of Living’, dat zowel flarden folk, Americana, rock als psychedelica bevat. Die psychedelica zet, door middel van de keyboards van Roman Charles ook ‘Fallen Down’ met de neus in de juiste richting. Wat instrumentale inbreng betreft is Gus trouwens erg vindingrijk. Het streepje trompet dat hij aan het nummer toevoegt, geeft de song nadien een jazzyblues touch, die deels doorgetrokken wordt in ‘Hundred Acres’. Deels, want de song verrast tevens met een aardig stukje elektrische slide. Met ‘Piawaning Suit’ maakt Gus het ons echter iets makkelijker. De blues die hij hier, met toevoeging van banjo serveert, smaakt echt wel naar meer. Dat extraatje krijg je voorgeschoteld met ‘Gingin Morning’. Een nummer dat pas goed tot zijn recht zou komen als soundtrack bij de ontnuchtering na een stomende nacht en het terugdenken aan die ‘Last Dance’.
Gus McKay is zeker van vele muzikale markten thuis. Zijn muziek omschrijven is daarom niet makkelijk. Je zou ze kunnen omschrijven, als moderne blues, jazzy blues of het niet door de beugel kunnende Australische Americana. Beter nog zou zijn om deze te omschrijven als ‘Australicana’. Desalniettemin is dit een album dat je dromen de vrije loop geeft. En als dat al niet fantastisch is?

Lambert Smits (4)

With his unique mix of blues, jazzy blues, folk, rock and psychedelica, Gus McKay delivers a very surprising album.

Ludo Vandeau: Au Lendemain des Belles Choses

30/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ton sourire
Une longue journée
Octobre
Le gout du chocolat
Les temps
Je t'attends
Les choses les plus jolies
Cheveux blonds
Lettre à Renée
Dans la neige
À corps perdu
Elsa

Platenlabel
-I-C-U-B4-T-

Labelnummer
CUP 8064

Distributie
Music & Words

Promoagent
Music & Words

Website Artiest
Ludo Vandeau

Niet zover van hier werd Ludo Vandeau geboren, meer bepaald in het Oost-Vlaamse Hamme. Zijn moeder verbleef een deel van haar jeugd in Wallonië en vader speelde toneel. De moeder van zijn vader was van Spaanse oorsprong, en zo kwamen verschillende zaken Ludo’s jeugd binnengekropen. Al gauw begon hij te zingen en aan de universiteit deed hij mee aan zangwedstrijden. In die periode schreef hij ook zijn eerste songs. Tijdens de jaren negentig leverde hij muzikale theaterbijdragen. Tussen 1997 en 2004 was hij de stem van de folkgroep Ambrozijn, bij Olla Vogala is hij één van de twee vocalisten, en bij Laïs en Gabriel Yacoub (Fr) vervult hij de rol van gastzanger. Maar met zijn eigen groep Bodixel brengt hij Franse en Spaanse chanson. ‘Marguerite’ is echter zijn eerste cd vol met Franse liedjes, en vorig jaar verscheen ‘Au Gré du Charme’. Nu is de opvolger er al, weerom vol met Franstalige chanson. Ludo schreef alle nummers zelf, behalve drie, waaronder de cover ‘Les temps’, dat eigenlijk een vertaling is van ‘The Times They Are A Changin’ van Bob Dylan. Ook met ‘Les Souliers’ van Guy Béart deed hij hetzelfde. En ‘Elsa’ van Louis Aragon & Leo Ferré kreeg een nieuw jasje aangemeten. Ludo brengt immers poëtische en filosofische teksten. Een album om dus vooral naar te luisteren en de teksten te ontcijferen. Een aanrader indien je van Franse chanson houdt.

Patrick Van de Wiele (4)

Jessie Galante: The Show Must Go On

30/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Diamond in the Sky
Dreamer
Border Song
Drown
Mamma (I Get a Little Crazy)
More Like Love Divine
Mamma Said
Remains of the Day
The Show Must Go On
Beautiful Man
Nights in White Satin

Platenlabel
Tanzan Music

Labelnummer
TM17C013

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Jessie Galante

Vooraleer deze Amerikaanse zangeres in haar thuisstad in Buffalo, New York solo ging, zat ze in 2 bands, waaronder Actor, met wie ze “First Lady Of Rock” gekroond werd. Toen ze naar LA verkaste vervoegde ze de groep Fire. Jessie komt voort uit Siciliaanse ouders, maar haar Italiaanse achtergrond beperkte haar niet. Ze toerde doorheen Nederland, België, Hongarije en Duitsland. Toen Fire ermee ophield nam ze haar eerste solo-cd ‘Gesua’ op. Twee jaar later volgde het album ‘Spitfire’, beiden geproduceerd door haar echtgenoot Larry Swist. In datzelfde jaar werd Jessie opgenomen in de Buffalo Music Hall of Fame. Tussen augustus 2013 en juli 2013 leefde het echtpaar in Keulen en reisden ze naar New York, Nederland en Italië om songs op te nemen voor dit album. Maar op 28/12/2013 overleed Larry Swist en Jessie stelde de release van deze cd uit. Nu is hij uitgekomen en bevat harde rockmuziek. Je kan ze soms vergelijken met Tina Turner in haar rocksongs. Jessie covert Elton John’s ‘Border Song’ en The Moody Blues’ ‘Nights In White Satin’. Ze bezit een krachtige stem, daarover bestaat geen twijfel.

Patrick Van de Wiele (4)

This American singer has a powerful voice, that she displays in these rock songs.

Mtume: Prime Time – The Epic Anthology

30/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1: SO YOU WANNA BE A STAR

Just Funnin’
Kiss This World Goodbye
The Closer I Get To You
Funky Constellation
This Is Your World
Closer To The End
Love Lock
Give It On Up (If You Want To)
We’re Gonna Make It This Time
Mrs. Sippi
Anticipatin’
So You Wanna Be A Star
You Can’t Wait For Love
Everything Good To Me
Green Light
Would You Like To (Fool Around)
Juicy Fruit

DISC 2: BREATHLESS

The After 6 Mix (Juicy Fruit Part Ii) Aka Juicy Fruit Part Ii (Reprise)
You, Me And He (Polygamy Mix)
Sweet For You And Me (Monogomy Mix)
It’s Non-Functional
C.O.D. (I’ll Deliver)
I Simply Like
Prime Time
Tie Me Up
P.O.P.(Pursuits Of Pleasure) Generation
Breathless (A&G Mix)
Body & Soul (Take Me)
Tawatha: No More Tears (Bonus Track)
Tawatha: Thigh High Mix (Dub Mix) (Bonus Track)
Tawatha: Did I Dream You (Bonus Track)
Juicy Fruit (Vocal Remix)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5156D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet gekend

In het begin van de jaren zeventig toerden percussionist/zanger James Mtume, gitarist Reggie Lucas en zangeres Tawatha Agee rond met Miles Davis. Daarna besloten ze zelf een funkgroep op te richten en dat werd Mtume. Roberta Flack coverde zelfs één van hun songs, ‘The Closer I Get To You’ als duet met wijlen Donny Hathaway. Ze tekenden bij Epic Records, en de band bestond verder uit drummer Howard King, bassist Basil Fearington, en keyboardspeler Hubert Eaves III. Mtume & Lucas schreven en produceerden de twee eerste albums, met daarop ‘Love Lock’, de hit ‘Give It On Up (If You Want To)’, ‘So You Wanna Be A Star’ en de ballades ‘Closer To The End’ en ‘Everything Good To Me’. Lucas verliet de band in 1982 en na personeelswijzigingen kwamen ze op de proppen met hun grootste hit ‘Juicy Fruit’. Verder namen ze nog drie elpees op. In totaal scoorden ze 11 singles. Verder krijg je op deze dubbel-cd, drie solotracks van zangeres Tawatha. David Nathan compileerde deze anthologie met citaten van Mtume, Lucas en Tawatha. Er staat tevens een “mini opera” op met tracks uit de elpee ‘You, Me And He’ uit 1984. Een leuke herontdekking van deze “vergeten” groep.

Patrick Van de Wiele (4)

A nice rediscovery of this “forgotten” band with his double anthology.

Kashif: Help Yourself To My Love – The Arista Anthology

30/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
DISC 1: SAY SOMETHIN’ LOVE

I Just Gotta Have You (Lover Turn Me On)
Help Yourself To My Love
Stone Love
Baby Don’t Break Your Baby’s Heart (Extended Version)
Rumors
Ooh Love
Say Somethin’ Love
The Mood
All
Are You The Woman
Edgartown Groove
Send Me Your Love
Dancing In The Dark (Heart To Heart)
Condition Of The Heart (Extended Version)
Movie Song (Instrumental)

DISC 2: LOVE LETTER OUT LOUD

Kashif & Meli’sa Morgan: Love Changes
Love Me All Over (Extended Version)
Loving You Only (Extended Remix) (Rap by Doug E. Fresh)
Kenny G. & Kashif: Love On The Rise (Extended Remix)
Vacant Heart
Personality
Kathryn (Instrumental)
Dionne & Kashif: Reservations For Two
Lovers And Friends
Love Letter Out Loud
Step Into My World
I’ve Been Missin’ You
Ain’t No Woman (Like The One I Got) (Extended Club Mix)
Love Has No End
Kashif & Meli’sa Morgan: Love Changes (A Cappella)

Platenlabel
Soul Music Records

Labelnummer
SMCR 5155D

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Kashif

Vorig jaar werd ik opgeschrikt toen één van mijn soulidolen overleden was, deze Kashif (Saleem). Geboren in 1956 als Michael Jones in Harlem, New York, veranderde hij tijdens zijn tienerjaren zijn naam naar Kashif. In 1976 vervoegde hij de funkband B.T. Express, waarna hij met Stephanie Mills rondtoerde. Ook was hij een succesvol songwriter met hits voor o.a. Evelyn “Champagne” King en Howard Johnson. In 1983 tekende hij door Clive Davis bij Arista Records, en scoorde daar 16 hits. Die rij opende met ‘I Just Gotta Have You (Lover Turn Me On)’. Ook werkte hij samen met de debuterende Whitney Houston en schreef voor haar ‘You Give Good Love’. Zijn grootste hit kwam er in 1987, een duet met Meli’sa Morgan, ‘Love Changes’. Datzelfde jaar deed hij dat nog eens over met Dionne Warwick op ‘Reservations For Two’. Ook werkte hij samen met mijn idool Kenny G. op ‘Love On The Rise’. Al Jarreau werkte mee aan ‘Edgartown Groove’ en Whitney aan ‘Are You The Woman’. Deze dubbel-cd gaat dan ook over de 7 jaren tussen 1983 en 1990 die Kashif bij Arista doorbracht. Hij nam daar 5 albums op. Deze prachtige anthologie werd samengesteld door David Nathan (een persoonlijke vriend van Kashif) samen met Donald Cleveland. De Amerikaanse auteur A. Scott Galloway schreef een artikel met citaten van Kenny G., B.J. Nelson, LaForrest Cope (“La La”), Leslie Ming, Kathy Sledge en Bashiri Johnson. Een onmisbare anthologie voor wie alsnog deze tracks niet bezit, of als fan ze digitaal wil hebben.

Patrick Van de Wiele (5)

This superb double album anthology is not to be missed, for those who don’t own these tracks, or as a fan wants them digitally.

The Dustaphonics: Johnny & Bo

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

You Don’t Love Me Any More
Johnny & Bo
Q Sounds Groove
Listen To The Showman Twang
Cachaça
Dreams On Screen (Dolce Vita Dream)
Gangsters
I’m Hurting
Tura Satana Tribute Song
You Don’t Love Me (Horns Version)
Love Jinx

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CTR005

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Chris Weidler

Website Artiest
The Dustaphonics

In 2008 vroeg de iconische Japans Amerikaanse actrice Tura Satana, die Vara speelde in de in 1965 uitgebrachte Russ Meyers cultklassieker ‘Faster Pussycat Kill Kill’ aan DJ Healer Selecta aka Yvan Serrano om wat muziek te componeren voor haar volgende film. Meteen waren The Dustaphonics geboren, alhoewel zij eerder een concept dan een band zijn. Teamleider is bandleider, muziekregisseur en producer DJ Healer Selecta die voor iedere song de geschikte muzikanten selecteert uit de Londense muziekscene, om daarmee een band samen te stellen. Op ‘Johnny & Bo’ spelen dus ook een groot aantal muzikanten mee. Om tot The Dustaphonics te kunnen behoren, moet je wel een passie hebben voor 50s / 60s rhythm 'n' blues, rock-’n-roll, rockabilly, instrumentale surf, soul, funk, garage en 70s punkrock. Al deze invloeden mixen The Dustaphonics tot een energieke, positieve en feestelijke sound. Naast de swingende surfsound die vorige releases van de band kenmerkte, brengen zij op ‘Johnny & Bo’, hoe kan het anders, een ode aan grootheden Bo Diddley en Johnny Ramone. Aftrappen gebeurt punkrockend met ‘You Don’t Love Me Any More’. Diddley komt daarna onmiddellijk aan bod tijdens de met zijn beat voortgestuwde titeltrack, waar hij al vlug het gezelschap krijgt van Johnny Ramone. Opzwepend funky, inclusief blazers gaat het eraan toe op ‘’Q Sounds Groove’, waarna met ‘Listen To The Showman Twang’ naar de alom gekende surfsound van The Dustaphonics wordt teruggekeerd. De band switcht van stijl dat het een lieve lust is. ‘Cachaça’ start als een bossa nova om later te zegevieren als een formidabel surfnummer. Van originaliteit gesproken! Originaliteit die ook terug te vinden is in het door Billy Gales in 1961 uitgebracht Ike Turnernummer ‘I’m Hurting’, dat hier een met verbluffende twang versierd fiftiesjasje aangemeten krijgt. Tura Satana die aan de wieg stond van The Dustaphonics en overleed in 2011 krijgt een eerbetoon in het hitsige ‘Tura Satana Tribute Song’. Instrumentaal surfend sluit de band dan weer af met ‘Love Jinx’.
Op dit album vermengen The Dustaphonics niet alleen de muzikale erfenissen van Bo Diddley en Johnny Ramone, maar blijven zij ook trouw aan hun schitterende surfsound.

Lambert Smits (4 ½)

In addition to the formidable bringing together of the musical legacy of Bo Diddley and Johnny Ramone, The Dustaphonics also pay attention to their well-known surfsound. Great release!

Handkerchief: Sea – Rain – River

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Congo Rain
Leaving Harbour
Sailor Song
El Corazon De Las Tinieblas
Barbershop Bruno Prt 2
Better Shore
De Stoker
Bill’s Sea Shanty
Been So Long (été gris…..été bleu)
The River (Embrace Of The Serpent)
Cuban Jail
Whale Tale

Platenlabel
Fandango

Labelnummer
Promocd

Distributie
Fandango

Promo-agent
Fandango

Website Artiest
Handkerchief

Handkerchief is een 7-koppige rootsband uit Antwerpen die met ‘Sea-Rain-River’ (ook verkrijgbaar als dubbel vinylalbum) hun full-albumdebuut maakt. Op dit album krijgt de band op enkele nummers assistentie van ex-Seatsniffer Roel Jacobs op sax. Een jaar eerder bracht Handkerchief reeds de EP ‘Dancing Bones’ uit. Of de haven van hun thuisstad de inspiratie aanwakkerde, weten wij niet. Wat wij wel weten is dat ‘Sea-Rain-River’ een ode is aan de zeelieden van weleer. Zeelieden die nog in de meeste exotische landen aanmeerden, om daarna in geuren en kleuren in de zeemanskroegen erover op te scheppen. Dat exotische weerspiegelt zich ook in de sound van Handkerchief. Deze ontstaat wanneer Amerikaanse rootsmuziek, gipsy jazz, een Europees geluid, calypso en rumba mekaar ontmoeten. ‘Congo Rain’ charmeert vanaf de eerste noten. De rauwe, een beetje naar Arno neigende stem van Christof Annaert en de met heimwee naar Congo klinkende sax- en trompetsolo’s maken het nummer. Aan wal kan een oude zeebonk het niet lang uithouden. Vrolijkheid kenmerkt dan ook het gevoel wanneer men, al is het onder minder fraaie weersomstandigheden, weer voor het ruime sop kan kiezen. ‘Leaving Harbour’ is prachtig op melodie gezet met melancholische backing van het aan de wal gebleven liefje. Eenmaal terug op zee, valt alles in zijn plooi en slaat met het dansbare ‘Sailor Song’ de vrolijkheid toe. ‘El Corazon De Las Tinieblas’ drijft op nerveuze ska en met het bluesy ‘Bill’s Sea Shanty’ meren wij in een Amerikaanse haven aan. Het was niet altijd rozengeur en maneschijn in het hart van de stoere zeebonk. ‘Cuban Jail’ mag dan wel met de dodenmars starten, maar luttele seconden later viert de vrolijkheid toch weer hoogtij.
‘Sea-Rian-River’ is een uniek werkstuk van een zeer competente band. Zich in de geest van de oude zeerot weten te wroeten en aan de hand van de daar opgepikte nota’s twaalf sublieme, originele songs te kunnen pennen, moet je maar kunnen. Die van Handkerchief kunnen het!

Lambert Smits (4 ½)

Twelve original songs about sailor’s life of days gone. Just like the often exotic harbours where the sailors moored, the music of Handkerchief also sounds. Unique album!

Colter Wall: Colter Wall

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Thirteen Silver Dollars
Codeine Dream
Me And Big Dave
Motorcycle
Kate McCannon
WB’s Talkin
Snake Mountain Blues
You Look To Yours
Transcendent Ramblin’ Railroad Blues
Fraulein
Bald Butte

Platenlabel
Thirty Tigers

Labelnummer
YMRC001

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Colter Wall

Je zou deze Canadese cowboy absoluut geen 21 jaren oud schatten. Zijn stem powert als de belegen Johny Cash. Ook in Canada luistert men naar country music. Colter Wall verhuisde onlangs van het rurale Saskatchewan naar Kentucky. De uitgelezen plaats om een full album samen te stellen. In 2015 bracht hij met veel succes een EP, Imaginary Appalachian, waaruit de song Sleeping On The Blacktop de film Hell or High Water mocht ‘opvrolijken’.
Toen hij onlangs in Nashville een staande ovatie kreeg van Steve Earle kon zijn zelfverzekerheid niet meer stuk. Neem een gitaar, componeer een song, gebruik je volwassen stem en het publiek blijft in shock achter.
De cd start met een typische uit het leven gegrepen song, Thirteen Silver Dollars. De melancholie druipt van de verhaallijn. Begeleiding komt van zijn akoestische (slide) gitaar op minimalistische wijze getokkeld. De autobiografische songs klinken ‘old school’, verrassing schuilt volledig in de maturiteit van die jonge knaap. Luister eens naar het rauw gezongen ‘Snake Mountain Blues’….klasse!
Colter Wall houdt blijkbaar ook van een geintje. In het midden van het album laat hij gedurende 2 minuten W.B.’s radiostem hem bewieroken. Misplaatst narcisme?
Mijn bescheiden mening: Colter Wall speelt pakkende countrysongs met een sneufje blues die veel respect afdwingen. Op 1 juni treedt hij op in de Melkweg Amsterdam. Wedden dat je het prairiezand gaat doorspoelen in het gezelschap van een sublieme Colter Wall?

Marino Serdons (4)

Mature countrysongs from a 21 year old Canadian boy with a voice like Johny Cash. Country isn’t dead!

Maureen And The Mercury 5: Gimme Mo!

29/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Keepin’ Kind
Gimme Mo!
Drink Him Down
Shoot Me Cupid
Mr. Love Love
Mamboe Joe
This Isn’t Love
Anywhere Without Me Can’t Be Right
What’s It Gonna Take
I Want You To Be My Baby
He Said, She Said

Platenlabel
Catty Town Records

Labelnummer
CT706

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Maureen And The Mercury 5

Hollywood, California is de thuishaven van Maureen And The Mercury 5. Maureen, die op het hoesje door cartoonist Adam Huntley als ‘bad girl’ geportretteerd wordt, is blijkbaar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. In het rock & roll en rockabillywereldje heeft zij reeds een stevige positie ingenomen. Haar performances in Disneyland, de Whisky A Go Go en aan de zijde van Nico Duportal, Dick Dale, Deke Dickerson en Big Sandy behoren tot haar wapenfeiten. Zelf zegt Maureen beïnvloed te zijn door o.a. Amy Winehouse, Dusty Springfield, Chrissy Hynde, Brian Setzer en Elvis Presley. En die veelzijdige invloeden komen ook aan de oppervlakte op ‘Gimme Mo!’. Met haar Mercury 5, aangevuld met een aantal gastmuzikanten, heeft zij bovendien een band uit de duizend. Dat valt al meteen op bij opener, het swingende ‘The Keepin’ Mind’. De twangy surfgitaar, haar klokvaste ritmesectie en Maureens zwoele stem, laten een zeer professioneel werkende band horen. Die zwoele stem komt zelfs nog beter tot haar recht in de met een saxsolo geïntroduceerde, wat jazzy klinkende titeltrack. Vervolgen doet ze, blues verkennend met het op een Diddleybeat voortgestuwde ‘Drink Him Down’. Maureen beheerst oneindig veel stijlen. Hoe ze lovesongs ‘Shoot Me Cupid’, ‘This Isn’t Love’ en het soulvolle ‘Anywhere Without Me Can’t Be Right’ neerzet, is gewoonweg formidabel. In deze tearjerkers steekt ze met haar enorm stembereik succesvol Imelda May naar de kroon. ‘Mr. Love Love’ is dan weer zo een heerlijk ‘pop meets rockabilly’ song met een uitgesproken sixties sfeertje. Liggend onder wuivende palmbomen, met een lekkere cocktail binnen handbereik en ‘Mambo Joe’ op de portable radio kan je dag onmogelijk nog stuk. Liever wat meer actie? Je in het zweet rocken kan je op het op Wanda Jackson gemodelleerde ‘What’s It Gonna Take’ inclusief een spetterende solo op de zwarte en witte toetsen. Songs een tweede leven geven is Maureen ook op het lijf geschreven. Overtuig jezelf met het in het Engels, Frans en Spaans gezongen ‘I Want You To Be My Baby’. Dit overtreft het origineel moeiteloos!
Maureen And The Mercury 5 is vooral geen doordeweekse rockabillyband. Daarvoor hebben zij meer pijlen op hun boog. Die schieten zij dan ook naar hartenlust op jou af met deze ‘Gimme Mo!’.

Lambert Smits (5)

A formidable mix of rockabilly, pop, soul and jazzy blues brought by the handsome voice of Maureen, backed by a gorgeous band. A must have, specially for fans of Imelda May!

Micki Free Electric Blues: Tattoo Burn-Redux

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

God Is On The Phone
Tattoo Burn
Greens & Barbeque
Six Feet Down In The Blues
Mojo Black Coffee
Co-Co Gin
There’s A Hole In The Heart of The Blues
Angels In The Room
Hey Baby (The New Rising Sun) (remix)
Five Minutes Till Christmas
Sometimes In Winter

Platenlabel
Mysterium Blues Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Dark Idol Music

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Micki Free

Micki Free werd eigenlijk ontdekt door Gene Simmons van de superformatie KISS. De Grammy Award Winner & Multi-Native American Music Award artiest Micki Free begon zijn rijkelijke carrière in de R&B, disco en soulband Shalamar. Zijn samenwerking met Jean Beauvoir in cult AOR legends Crown of Thorns en zijn Cherokee & Comanch afkomst creëerde hij oorspronkelijk een Native American muzieksound. Als rock & blues artiest speelde Micki met heel wat gerenommeerde collega artiesten en performde vier keer op het Hard Rock Calling Festival in London’s Hide Park. Daar werkte hij samen met onder meer Prince, Janet Jackson, Wendy O. Williams, Gene Simmons & Paul Stanley van KISS, Billy Gibbons van ZZ Top en Stones bassist Bill Wyman. De blues rock geïnspireerde Micki Free is dus een extraordinaire gitarist in de ruim zin van het woord. Hij kanaliseert zijn behendigheden met knappe groove’s en unieke gitaarfraseringen. De gospel beïnvloede openingstrack ‘God Is On The Phone’ is net zoals de titeltrack geënthousiasmeerd door Free’s aanwakkerende gitaarriffs . De ballade ‘Greens & Barbecue’ heeft dan weer die Texas blues arrangementen. In ‘Six Feet Down In The Blues’ gaat hij zelfs de melancholische toer op. De Chicago ruwe blues groove en Hoochie Coochie-achtige intro in ‘Mojo Black Coffee’ wordt ingekleurd door Randy Singer’s knappe mondharmonica. Van de dronkenmanssong ‘Co-Co Gin’, het smoking There’s A Hole In The Heart of The Blues’ en het Jimi Hendrix’ ‘Angels In The Room’ gaan we naar de Texas anthem met ‘Five Minutes For Christmas’. In het emotioneel geladen ‘Sometimes In Winter’ creëert Free -naast een aanwakkerend gospelkoor- een showcase op zijn zes snaren. Knap!

Philip Verhaege 4 (½)

With a lot of cooperation from a large number of great artists, Micki Free has promoted a very handsome and clever album! Blues, rock, soul, some bluesrock and gospel ... everything passes the revue. And how!

Jim Roberts And The Resonants: Beneath The Blood Moon

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Beneath The Blood Moon
Dog Done Bit My Baby
Tupelo Fool
Bayou Beau
May All Your Regrets Be Small
Gold Train Fever
Red Lips And High Heels
Southern Hospitality
Dark Down In The Delta
The Hell Hound’s Due

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Jim Roberts And The Resonants

Een paar jaar geleden bekoorde Jim Roberts ons met het uitstekende album ‘Devil’. Sindsdien werd het hier stil rond de persoon Roberts. Niet dat hij echt heeft stilgezeten. Nu trok hij samen met enkele soulmates de Bo$$ PoGG Studio in Los Angeles, CA in en registreerde er deze originele tien aantrekkelijke nummers. Jim Roberts aangename bluesstem laat zich ongecompliceerd leiden door zijn slidegitaar. En die schakelt Jim moeiteloos over naar zijn resonator gitaar, elektrische en/of sigar box snaarinstrument. De openingstrack ‘Beneath The Blood Moon’ is meteen geënthousiasmeerd door zijn swampy slidegitaar. En de toon lijkt meteen gezet voor het verloop van het volledige album. Het funky ‘Tupelo Fool’ staat in aangename antithese met de swampy rocker ‘Bayou Beau’ en de smartballade ‘May All Your Regrets Be Small’, waar Nathan Cihlar met zijn accordeon de aandacht naar zich toe haalt. De nummers ‘Gold Train Fever’ en ‘Red Lips And High Heels’ liggen in dezelfde muzikale lijn. In deze laatste track komt Mike Finnigan in de schijnwerpers met zijn opwindende B3 Hammond orgel en pianotunes. Van de warme sound uit ‘Southern Hospitality’ gaat het gezwind naar Roberts oppermachtige en dominante slidekunsten in ‘Dark Down In The Delta’ en het afsluitende en dobro gekunstelde ‘The Hell Hound’s Due’, waar Felix Flanagan zich opdringt met zijn harmonica.

Philip Verhaege 4 (½)

Jim Roberts is really an exciting slide guitarist. With his raw voice, he is undoubtedly the driving force behind his original songs

Robert Cray: Robert Cray & Hi Rhythm

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Same Love That Made Me Laugh
You Must Believe In Yourself
I Don’t Care
Aspen, Colarado
Just How Low
You had My Heart
I’m With You Part 1
Honey Bad
The Way We Are
Dont Steal My Love
I’m With You Part 2

Platenlabel
Jay-Vee Records

Labelnummer
JV 2017

Distributie
Proper Music Distribution/V2 Records Benelux

Promo-Agent
Niet Gemeld

Website Artiest
Robert Cray

Robert Cray is samen met Stevie Ray Vaughan en Georges Thorogood een muzikaal icoon die in de jaren tachtig de blues opnieuw in de wereldwijde aandacht bracht. Met het Grammy Award bekroonde album ‘Strong Persuader’ en zijn hits ‘Right Next Door’ (Becuase Of Me) en ‘Smokin’ Gun’ speelde hij toen zelfs op rockfestivals zoals Torhout/Werchter in 1986 en 1989. Naast bands als Simple Minds, UB 40, Talk Talk, TC Matic, The Beat Farmers, Elvis Costello, Pixies, R.E.M. en andere wereldbands verkondigde Cray zijn blues bij een breder publiek. Hij speelt gitaar sinds zijn tienerjaren en in de high school groeide zijn liefde voor soul en blues. In 1980 promootte Cray zijn debuutalbum ‘Who’s Been Talking’ en het knappe ‘Bad Influence’ in 1983. Samen met zijn mentors Johnny Copeland en Albert Collins realiseerde hij da twee jaar later de considerabele release ‘Showdown’ op het label Alligator Records. In 2011 werd Cray opgenomen in de Blues Hall of Fame. Nu is er dus het titelloze album dat hij samen met de legendarische Hi Rhythm band heeft opgenomen in de Royal Studios in Memphis. Deze waren in handen van de in 2010 overleden muziekproducent Willie Mitchell en waren naast Stax Records en Sun Records de meest befaamde opnamestudio’s in Memphis, Tennessee. Samen met de
Hi Rhythm sectie Rev. Charles Hodges (toetsen), Leroy ‘Flick’ Hodges (bas), Steve Jordan (drums) en Archie ‘Hubby’ Archer (piano) registreerde Cray elf nummers. Tony Joe White speelt elektrische gitaar op zijn nummers ‘Aspen, Colorado’ en het geëlektrificeerde ‘Don’t Steal My Love’. De drie originele songs ‘Just How Low’, dat met zeer actuele en hedendaagse politieke lofzang is ingekleurd, de ballades ‘You Had My Heart’ en ‘The Way We Are’ zijn duidelijk overgoten met Cray’s ‘signature blueslicks’. Het album opent met de groove van de Bill Withers song ‘The Same Love That Made Me Laugh’, om zich meteen verder te verdiepen in het funky en R&B begeesterde ‘You Must Believe In Yourself’, voor deze gelegenheid bij elkaar gepend door Chales Jerue. Het soulnummer ‘I Don’t Care’ en het funky ‘Honey Bad’ haalde Robert Cray bij Bonny ‘Sir Mack’ Rice, de man achter ‘Mustang Sally. In de fifties doo-wop song ‘I’m With You’ van Lowman Pauling (The “5” Royales’ ) krijgt Cray vocale backing van The Masqueraders. Knap!

Philip Verhaege (5)

Robert Cray & HI Rhythm sounds very authentis and rugged. With this rhythm section, Cray moves his boundaries into this handsome album

Vince & The Sun Boppers: Spinnin’ Around

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Let’s Get Ready
The Lover’s Stroll
Got A Feeling For You
Oh Baby
You Mean Love
Hold My Hand
Frank’s Barber Shop
One Love
Red Headed Mama
Spinnin’ Around
Gal Of Mine
Real Gone Papa
Don’t Give Up With Love
Rockin’ My Way

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR CD – 5851

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Vince & The Sun Boppers

Het viertal, Vince & The Sun Boppers heeft Italië als thuisbasis. Vince Mannino, lead vocals en gitaar, voelt zich aangetrokken tot de authentieke Memphissound zoals die destijds in de studio’s van Sam Phillips gecreëerd werd. Als tiener, in de late jaren ’70, introduceerde hij zelfs het genre in zijn thuishaven Sicilië. In 2016 maakten Vince & The Sun Boppers het naar hen genoemde debuutalbum en nu verschijnt reeds hun opvolger op het bekende Rhythm Bomb Records label. En dat is er eentje die indruk maakt. Vince en zijn kompanen hebben begrepen hoe de sound van Sun gereïncarneerd moet worden. Slagvaste ritmesectie, clean gitaartje en een in lichte echo gedrenkte stem waren de ingrediënten die de rockabilly en rock & roll onsterfelijk maakten. En die ingrediënten zijn op ‘Spinnin’ Around’ overvloedig aanwezig. Dat begint al meteen met ‘Let’s Get Ready’ een jiver uit de duizend. Jiven, rock & rollen en boppen….geen probleem voor Vince & The Sun Boppers. Luister maar eens naar ‘Got A Feeling For You’ een bopper die je naar de dansvloer zuigt. Zin in een lekker doo-wop achtergrondkoortje? Geen probleem, daar knalt het rockende ‘You Mean Love’ al uit je speakers. Liever een scheut hillbilly? Ook daar kan voor gezorgd worden. ‘Hold My Hand’ staat al in de startblokken. Of toch meer zin in een spetterende instrumentale surfsong? Daar kondigt ‘Frank’s Barber Shop’ zich al aan. Wild rockend trekken Vince en de zijnen hun sporen in ‘Red Headed Woman’. In de titeltrack herkennen wij wel wat invloeden van grootmeester Johnny Burnette, waarna ‘Gal Of Mine’ op een groove a la Bo Diddley drijft. Wat Cash klinkt dan weer door in ‘Don’t Give Up With Love’.
‘Spinnin’ Around’ is het elixir voor een goed gevoel. Dit album katapulteert je terug naar de heerlijke fifties. Put on your dancin’ shoes and have fun. Geweldige release!

Lambert Smits (5)

Great authentic rockabilly and rock & roll. Should Sam Phillips still live, his recordings would sound like this album from Vince & The Sun Boppers. Highly recommended!

Gerry Spehar: I Hold Gravity

27/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dirt
Muleshoe Mules
I Hold Gravity
Be Nemanic
Holy Moses Doughboy
Here In The Pass
Mr. & Mrs. Jones
How To Get To Heaven From LA
God Lubbock
Into The Mystic

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
G PROMO PR

Website Artiest
Gerry Spehar

Gerry Spehar is zeker geen nieuwbakken artiest, al heeft hij er ondertussen wel een break van ruim 30 jaar opzitten. De in Grand Junction geboren en getogen Spehar kreeg op zijn 13de een Stella gitaar van zijn oom. Mississippi John Hurt trok hem aan en dus oefende Gerry uren en uren op diens gitaarstijl. Voor zijn studies trok hij, in de jaren ’60 naar Frankrijk, maar de opstand van 1968 gooide roet in het eten en Gerry trok terug naar huis. De muziek zat hem in het bloed, maar toen zijn echtgenote Susan zwanger werd, moest Gerry op zoek naar een fulltime job. Die vond hij in de bankensector. Ondertussen bleef hij musiceren, maar al vlug nam zijn job hem volledig in beslag. Nu 30 jaar later pakken Gerry en Susan de muzikale draad opnieuw op. Niet als muzikanten maar wel als songwriters. Het leven kan echter hard zijn. Wat een mooie comeback moest worden voor het duo, draaide evenwel anders uit. Terwijl Gerry en de band de opnames van ‘I Hold Gravity’ afwerkten, overleed Sue aan kanker. Voor ze stierf had Sue de nummers wel nog kunnen beluisteren. Gerry liet zich echter niet van zijn stuk brengen. Hij ging door en droeg het album op aan zijn geliefde Sue. Het album laveert tussen country en Americana. Gerry start met ‘Dirt’ een heerlijke lichte countryrocker, met stevig gitaarwerk om zich daarna Americanagewijs door het met accordeon en akoestische slide opgesmukte ‘Muleshoe Mules’ te werken. In de met folk doorweven titeltrack, neemt Gerry dan weer op bewonderingswaardige manier definitief afscheid van Sue. Piano zet het countryrockende ‘Be Nemanic’ in . Piano die later nog het gezelschap van sobere, functionele blazers krijgt. Een countryballade hoeft niet per sé melig te klinken, daarvan overtuigt Spehar ons in ‘Here In The Pass’ waar een fraaie rol voor de akoestische gitaar in vervat zit, terwijl afsluiter ‘Into The Mystic’ tot de hedendaagse Americanatoppers mag gerekend worden.
Gerry en Sue Spehar hebben schitterende songs geschreven voor dit comebackalbum.
Sue zou met recht en reden trots zijn geweest op het eindproduct.

Lambert Smits (4 ½)

The couple Gerry and Sue Spehar wrote formidable country and Americana songs for Gerry's comeback album. Unfortunately Gerry had to dedicate the album to Sue who died during the recordings.

North Mississippi Allstars: Prayer For Peace

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prayer For Peace
Need To Be Free
Miss Maybelle
Run Red Rooster
Stealin’
Deep Ellum
Bird Without A Feather
You Got To Move
61 Highway
Long Haired Doney
Bid You Goodnight
P4P2017

Platenlabel
Sony Legacy

Labelnummer
B06XKCLWR2

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenbladt

Website Artiest
Noth Mississippi Allstars

Met de toepasselijk en hedendaagse titel ‘Prayers For Peace’ zijn de North Mississippi Allstars meteen ook toe aan hun achtste studioalbum. Na hun wereldschokkende release ‘World Boogie Is Coming’ uit 2013 waren de verwachtingen dan ook heel hoog gespannen. Dit, door de Dickinson Brothers zelf-geproducet album, werd geregistreerd in een half dozijn differente studio’s doorheen Amerika. De meest markante opnameplekken waren misschien toch wel de Royal Studios in Memphis, TN (eigendom van wijlen Willie Mitchell van 1928 tot aan zijn dood in 2010) en vader Jim Dickinson’s Zebra Ranch in Hernando, MS. Naast drummer Cody (piano, synthesizer en bas) en zanger/gitarist Luther zijn de speciale gasten op het album onder andere bassist Oteil Burbridge (Allman Brothers Band, Dead & Company), Graeme Lesh (Midnight North, The Terrapin Family Band), zangeres Sharisse Norman, bassist Dominic Davis (Jack White) en zanger/fluitist Shardé Thomas, dochter van Mississippi blues gigantische Otha Turner. De experimentele openingstrack mag het album openen. De fuzzed-out funk tune wordt meteen ook verder gezet in ‘Need To Be Free’ en de boogie chapiters ‘Miss Maybelle’ en ‘Run Red Rooster’. Cody’s beukende drums grauwen dwars door onze botten heen, net zoals Luthers aanporrende gitaarriffs. Tot we afglijden naar het dobro begeesterde nummer ‘Stealin’.
En we blijven nog even in het zuiden floreren met de track ‘Deep Ellum’, een voorstad van Dallas, Texas. Deze traditional werd ooit door Blind Lemon Jefferson, Lead Belly en Grateful Dead op de blues kaart gezet. Maar de broers overgieten de arrangementen met overheerlijke Southern Rock. Met R.L Burnside’s ‘Big Without A Feather’, origineel uit 1968, gaan we terug naar de vertrouwde moddervette sound. Mississippi Fred McDowell’s ‘You Got Move’ krijgt een pulserende interpretatie door zangeres Danielle Nicolle en Hill County Blues gitarist Kenny Brown. Na een meesterlijke ‘61 Highway’ komt het nummer ‘Long Haired Doney’, alweer origineel van R.L. Burnside, de originele sound wat verheerlijken. Burnside is trouwens de legendarische artiest die de jonge broers Dickinson onder zijn hoede nam. Zijn protegés overgieten zijn nummer met heel wat slidegitaar en krachtige drum en percussies. Het muzikale en spreekwoordelijke gaspedaal wordt even ontladen voor de heerlijke countrytunes van ‘Bid You Goodnight’ en het experimenterende drum & bass afsluiter ‘P4P’ (Remix).

Philip Verhaege (5)

The Dickinson brothers traveled almost around America, from studio to studio, to recording this musical pearl. They retain the art not renouncing their musical roots. The release ‘Prayer For Peace’ stands tall as yet another milestone marking North Mississippi Allstars’ own inimitable place in the American musical tradition What a great release have the North Mississippi Allstars to promote!

The Kokomo Kings: Too Good To Stay Away From

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Too Good To Stay Away From
The River Turned To Steam
I Can’t Go Home Looking Like This
She’s Stealin’ Candy
Pillow Of Gold
When I Tried To Think
Girl From The Moon
I’m Your Plumber
Silicone Brain
Standing In The Cold Rain
A Wasted Day Is Forever Lost
You Need A Little Dirt (To Make The Grass Green)

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5848X

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
The Kokomo Kings

The Kokomo Kings ontstonden uit een samenwerking van Zweedse en Deense topmuzikanten. Hun ervaringen deden Martin Abrahamsson (voc., gtr), Magnus Lanshammar (bass, gtr), Deens bluesartiest van het jaar in 2013 Ronni Busack-Boysen (gtr) en Daniel Winerö (drums) op als begeleidingsband voor o.a. James Harman, Mud Morganfield, Big Jack Johnson, Lazy Lester, Louisiana Red, John Primer, Big Joe Louis, Keith Dunn en Rusty Zinn. Op dit album krijgt de band op 3 songs de hulp van de fantastische Samuel ‘Harmonica Sam’ Andersson. En laat ons maar meteen duidelijk zijn. ‘Too Good To Stay Away From’ is een album dat zonder meer kan wedijveren met de Amerikaanse blues en rhythm & blues producties. Wij hebben het al zo dikwijls gezegd, maar willen het toch nog eens benadrukken: “Degelijke albums met rhythm & blues, blues, jump en swing moeten niet noodzakelijk uit het land van Uncle Sam komen”. Dat bewijzen The Kokomo Kings weer maar eens. Het spelplezier en het vakmanschap van de heren spat er reeds vanaf de eerste noten af. Shufflegewijs trapt de band meteen af met de titeltrack. Die plaatst de kwaliteiten van de band meteen in de spots, een ijzersterke ritmesectie, knappe gitaarlicks en een retro klinkende stem. Harmonica Sam mag daarna plaatsnemen aan de microfoon voor het swingende, aan de early T-Birds herinnerende ‘The River Turned To Steam’, waarin hij bovendien een knap staaltje op de smoelschuiver presenteert. Een verschroeiende slide kruidt de prima shuffle ‘I Can’t Go Home Looking Like This’, waarna Harmonica Sam terugkeert en zowel vocaal als op de harmonica subliem tekeer gaat op het uptempo ‘Pillow Gold’. The Kokomo Kings kennen hun klassiekers. Dat blijkt uit het op een Diddleybeat drijvende ‘When I Tried To Think’. Met het grappige ‘I’m Your Plumber’ en ‘Silicone Brain’ keren wij terug naar de sound van de vroege Thunderbirds, waarna een leuke door Elmore James geïnspireerde slide als een rode draad door ‘A Wasted Day Is Forever Lost’ loopt.
Dit is geen album om lui achteroverleunend in je zetel te beluisteren. Jumpen, swingen en jiven zal je doen, want dit album is simpelweg ‘Too Good To Stay Away From’!

Lambert Smits (4 ½)

Swing, jump and jive is the message. We do not want to say more then ……this album is 'Too Good To Stay Away From'! Get your copy soon!

Blind Lemon Pledge And Friends: Backwoods Glance

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Polly Come Out
The Hills Of West Virginia
Sisters Of The Coal Mine
Moon Over Memphis
Lynchburg Town
Fayetteville
Silver Wings
Sweet Celine
Carolina Kiss
Sunset
Ma Belle Cherie
Give My Poor Heart Ease

Platenlabel
Ofeh Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Blind Lemon Pledge And Friends

Toen James Beyfield een punt zette achter zijn carrière als grafisch ontwerper, animator, multimediaproducent en creatief regisseur, creëerde hij het personage Blind Lemon Pledge. Pledge heeft een passie voor de countryblues van artiesten als Son House, Bukka White en Blind Lemon Jefferson. Zijn eerste song schreef hij reeds op 8 jarige leeftijd en in zijn muzikale carrière experimenteerde hij met de meest diverse muziekgenres. Zijn opnames bevatten zowel blues, jazz, country, folk als rock & roll. Genres die deels ook terug te vinden zijn op ‘Backwoods Glance’, zijn zesde album. Pledge zelf is naast de zang, actief op gitaar en harmonica. Zijn ‘friends’ bekommeren zich dan weer om de dobro, percussie, keyboards, viool, fiddle, cajon en djembe. Opener ‘Polly Come Out’ is een vrolijke song, met een heerlijk stukje samenspel van dobro en fiddle. Blind Lemon Pledge blijft trouw aan zijn roots, zoals duidelijk wordt in het meer bluesy, van simpele slide doordrongen ‘The Hills Of West Virginia’. ‘Sisters Of The Coal Mine’, over het harde labeur en het vertier op zondag, is een emotioneel nummer, prachtig vertolkt door Marisa Malvino. De prachtige samenzang, de bluesy mondharmonica en de uiterst subtiel aanwezige gospeltrekjes, toveren ‘Sweet Celine’ om in een unieke lovesong, terwijl ‘Ma Belle Cherie’ de Louisianasound bewierookt.
Pledge is ook een niet onaardig tekstschrijver. Zijn songs zijn rake beschrijvingen van dingen die hem nauw aan het hart liggen. Dat kunnen zowel persoonlijke ervaringen als maatschappelijke toestanden zijn. Muzikaal gaat hij op ‘Blackwoods Glance’ dan weer op zoek naar de wortels van de Americana. Dit doet hij op zo een originele manier, dat je zijn sound eigenlijk als ‘Pledge Americana’ mag bestempelen.

Lambert Smits (4)

Blind Lemon Pledge explores the origin of the Americana. He does this in such an original way that you can define his style as 'Pledge Americana'.

Coyote Melon: Coaster

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Coaster
Designated Driver (Double Dare You)
Philomela
Suspicious
This Summer

Platenlabel
Coyote Melon vzw

Distributie
Coyote Melon vzw

Promo-agent
Filip De Groote

Website Artiest
Coyote Melon

Met veel bravoure timmert dit Gents groepje al enkele jaren aan haar eigengereid pad. Terechte media-aandacht ontvingen ze van STuBru in De Nieuwe Lichting, het concours Oost.Best! en Humo’s Rock Rally. En nu is er dan eindelijk hun debuut-EP Coaster. Melodieuze (Brit)pop slaat om je oren. Zou het een doorslagje kunnen zijn van Kaiser Chiefs of The Last Shadow Puppets? Feit is dat de vijf indiesongs knap in elkaar steken en nooit vervelen. Een potentiële hit wacht om uit de vingers van Jeroen of Kim te stromen. (waarbij ik Anton of onze knappe drummer niet wil onderschatten).
Live slaat de vonk onmiddellijk over. Jammer dan ook dat de songs ‘Go Bourgoisie’ of ‘Rachel’ niet konden zorgen voor een full album. In het hoesje staan de lyrics (voor mij primeert de melodielijn) voor wie meer diepgang zoekt achter deze jongens. Voorlopig opereren ze nog alleen in Vlaanderen, muzikaal moeten ze echter als een rollercoaster internationaal doorbreken. Topkwaliteit van eigen bodem!

Line-up:
Jeroen De Gussem (Gitaar, Zang)
Anton De Boes (Bas, Zang)
Kim Van Elsen (Gitaar)
Van Bayern (Drum, Elektronica)

Marino Serdons (4)

Jon Lord: Windows

24/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Continuo On B.A.C.H.
Window
1st Movement-Renga
2nd Movement-Gemini
3rd Movement-Alla Marcia

Platenlabel
Ear Music

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Jon Lord

Live album van de legendarische toetsenman van Deep Purple. Jon Lord heeft zijn interesse voor klassieke muziek nooit onder stoelen of banken gestoken. Dat was ook één van de redenen om de band te verlaten in 2001. ‘Windows’ dateert van 1974. De opnames zijn gemaakt tijdens een concert in Munchen. Jon Lord krijgt gezelschap van Tony Ashton (piano), Ray Fenwick (gitaar) en David Coverdale (zang). Pete York tekende voor het slagwerk. Majestueus orchestraal bouwt Jon verder op Bach’s fuga met assistentie van het Munich Chamber Opera Orchestra onder leiding van Schoener.
Klassiek en modernisme interfereren met elkaar. Romantici onder ons waren in hun nopjes.
Hoorde je enerzijds het orgel van Bach, dan even later de toetsen en ritmes van Deep Purple, om verder te gaan met de strijkers van Stravinsky. Heel eclectisch en verwarrend voor de etiketplakkers.
Kant 2 van het album begint met een bluesy gitaar, Michael Bloomfield (Super Session) waardig. Wie verwacht nadien een sopraan operastem? Of een funky ritme tussendoor? Zang à la Maria Callas?
Heel gevoelige klassieke passages wisselen af met summiere progrock lijnen. Jon Lord was met dit album niet aan zijn proefstuk. In 1971 leverde hij reeds een klassieke bijdrage met de elpee ‘Gemini Suite’. In 1976 kwam nog een vervolg met het album ‘Sarabande’. Succes en erkenning bleef nochtans steken in de marginaliteit. Wel worden er nu, vijf jaren na zijn overlijden in 2012, herdenkingsconcerten gepland met zijn uitvoeringen uit zijn rock én klassiek oeuvre. (zie website Jon Lord)

Line-up:
Jon Lord (Piano, Organ, ARP Synthesizer)
David Coverdale (Zang)
Ray Fenwick (Guitar)
Tony Ashton (Piano,Organ, Vocals)
Glen Hughes (Bass, Vocals)
Pete York (Drums, Percussion)
Eberhard Schoener (Moog Synthesizer)
Ermina Santi, Sigune Von Osten (Soprano Vocals)
George Morrison (Trumpet Solo)
Gottfried Greiner (Cello Solo)
Gunter Salber (Violin Solo)

Marino Serdons (3)

The Black Room: Official Motion Picture Soundtrack

19/5/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tarkus (Emerson, Lake and Palmer)
The Black room
Rose Garden (Lynn Anderson)
Shut the Fuckup^
Dawn
Two Years Later
The Basement
Mr. Fix-It
Bathtime
Seduction
Morning After
Washing Machine
Paul’s Possession
Lebanese I
Flashback
Fire (Arthur Brown)
Black Sand (Brainticket)
Lebanes II
Wall Of Pleasure
Elephant Man
There’s Nobody Out There
The Library
The Confrontation
Prepare Her
You’re Starting To Scare Me
The Black Womb
Let’s Make A Baby
End Credits

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO 0524

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Cleopatra Records
Savant

Scepticisme overheerst bij het beluisteren van filmmuziek. Niet zozeer de kwaliteit, maar de diversiteit samengebald op een drager geeft een naar gevoel. Al snel wordt het een onsamenhangend geheel van songs die eigenlijk niets met elkaar te maken hebben.
The Black Room is een Amerikaanse horrorfilm van een zekere Rolfe Kanefsky waarin een pas gehuwd koppel een droomhuis vindt dat langzaam maar zeker haar geheimen prijsgeeft.
Onder de bijeen gesprokkelde filmmuziek tref je enkele bekende oude songs aan: een upgrade voor de filmliefhebber. Het zou ons te ver leiden om alle 28 songs te bespreken. Wel een klein overzicht om het eclectische van de verzameling op cd te illustreren.
De film/cd opent met een bombastische bewerking van ‘Tarkus’ door The Royal Philharmonic Orchestra. Oorspronkelijk van Emerson, Lake en Palmer in 1971. Enkele minuten later wordt het vrolijk met Joe South’s ‘Rose Garden’ uit 1970 gezongen door Lynn Anderson. Je weet wel…..’I beg your pardon, I never promised you a rose garden’. Een grote country-hit over heel de westerse wereld. En dat gaat ook op voor ‘Fire’ van Arthur Brown, ook al uit het verrre verleden 1968.
Ook hoor je de ‘Belgische’ krautrock band Brainticket met de psychedelische song ‘Black Sand’. Brainticket werd indertijd opgericht door Joel Vandroogenbroeck en krijgt nu eindelijk internationale erkenning. De prachtige song ‘Black Sand’ kan je terugvinden op het debuutalbum Cottonwoodhill.
Het gros van de muziek werd echter geschreven door SAVANT alias Aleksander Vinter. Een 30 jarige Noor bedreven in elektronische sounds en songs.

Marino Serdons (3½)

Beautiful sounds and songs from Norwegian musician Aleksander Vinter aka Savant, with a few nostalgic sixties songs, for the horror movie The Black Room.