Category: Folk Rock - KEYS AND CHORDS

Among The Saints: Alles moet kapot!

7/4/2025

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Travellin’
Laisse-toi aller comme nous
Katie bar the door
Polkka Sepältä
Moonshiner
Little Red Triangle
Kwart na drie
Zeven dagen
Krebbel
Alles moet kapot
Among The Saints

Website Artiest:
Among The Saints

Nooit sant in eigen land? Wel dat overkwam de Belgisch-Limburgse folkrock band Among The Saints. In Nederland wordt het achtkoppige gezelschap al enige tijd op handen gedragen, in België krijgen ze gelukkig nu ook meer en meer organisatoren warm met hun opzwepende folkrock.
Smeer je benen maar al in want na enkele nummers ga je automatische een danspoging wagen. Among The Saints is een a-typisch ‘orkest’ dat met traditionele instrumenten covers en eigen songs op energieke wijze de zaal, en nu ook je huiskamer, instuurt. Het oeuvre is eclectisch door de invloeden uit de renaissance, uit de Ierse en Bretoense folk en zelfs uit de Balkan regio. Met de fiddle en de fluit, tin whistle of bagpipe creëert de groep een onvergetelijke folksound. Gooi daar nog even een elektrische gitaar en wat heviger slagwerk bovenop en je headbangt op ‘folkrock on speed’. Even later dans je ook een polka, doe je een stijve Russische kazachok of verhuis je lallend naar een Ierse whisky pub.
Niet alleen dansen wordt een automatisme, meezingen zal je ook op ‘Zeven Dagen’. Tenzij je dan al genoeg gedronken hebt. Voor de West-Westvlaming is alles naar de wuppe, voor Among The Saints is het echter altijd feest. De Limburgers zingen met Bacchus als duiveltje “Alles moet Kapot”. Drinken zuipen vreten en nachtelijke orgieën volstaan om een plezant leven te leiden. Het prachtige breugheliaans artwork van Kris Rogiers en Lisette Welsing op het cd-hoesje spreekt boekdelen.
‘Alles Moet Kapot!’ verscheen onlangs in eigen beheer als full album met 11 verleidelijke nummers richting danstent. Plan je een feestje of een festival, Among The Saints is een voltreffer voor ongekende ambiance.

Live kan je ze weldra beleven 25 mei op Klomppop Ovezande (NL) en De wei in America (NL).
Op 8 november 2025 spelen ze samen met de Guy Swinnen Band op Rock Neerglabbeek (B). Andere Belgische data zijn nog niet gekend.

Line-up:
Alexander De Smedt (Lead Vocals, guitars)
Thomas Quinart (Bass)
Jos Vandael (Accordeon, Backing Vocals)
Lisette Welsing (Flutes, Tin Whistles, Bagpipes, Backing Vocals)
Rneé op ’t Roodt (Tin Whistles, Bagpipes, Backing Vocals)
Clemens Put (Drums, Percussion, Backing Vocals)
Hella Vaes (Fiddle)
Joris Helsen (Guitars)

Guests:
Pieter Paesen (Banjo track 1, Fiddle track 2 & 11)
Maarten Biesmans (Guitar track 2)

Marino Serdons

Afbeelding

The perfect band to liven up a party and to lose yourself on the dancefloor.

O’Tridal: Live

15/3/2025

Afbeelding

DETAIL ALBUM

Tracks:

Temple Tuk
N’a pas de rayures (1)
N’a pas de rayures (2)
N’a pas de rayures (3)
N’a pas de rayures (4)
Tarabbarzh
Sarzhad
Lovejoy Boeson
Maskl An Davarn

Website Artiest:
O’Tridal
Xango Music

Geflambeerde Bretoense folkrock zet elke zaal in vuur en vlam met de tunes van O’Tridal. Sedert 2016 zorgt het trio voor opzwepende folk tunes. Vergeet de traditionele folk uit de jaren ’70. O’Tridal omarmt de hedendaagse evolutie met maatherhalingen die moeten leiden tot een zekere trance.
Yeltaz Guenneau blaast op een houten dwarsfluit met dezelfde flair als Ian Anderson van Jethro Tull. Begeleidt door percussionist Kentin Juillard en gitarist Tibo Niobé wordt het een aantrekkelijk en verslavend live spektakel dat nu op cd is verschenen.
Start het album van Yeltaz op fluit als leading man, zijn kompanen krijgen voldoende ruimte om hun eigen kunde te demonstreren. De echte Bretoense folk komt regelmatig bovendrijven en zorgt voor de rustgevende nostalgische factor. Het vierdelige ‘N’a pas de Rayures’, samen ongeveer 17 minuten, dompelt je onder in traditie maar eindigt in deel 4 met pure folkrock. Langzaam wordt het tempo opgedreven (‘Sarzhad’) en groeit de ambiance bij het publiek. De folkrock komt naar het einde meer aan de oppervlakte met lang uitgesponnen nummers van 6 minuten en meer. Teveel van het goede.
Het Bretoense trio probeert bij iedere song een nieuwe invalshoek te bedenken, maar slaagt daar slechts gedeeltelijk in. De roots blijven sterk aanwezig en het experiment krijgt niet altijd voldoende opening.
Luister echter ook eens naar hun vorige albums Triumvirate n Karrdi Sessions. Wat een genuanceerder beeld schept. Dit instrumentale live album kan echter,jammer genoeg, niet altijd de aandacht gaande houden wegens …teveel ‘maatherhalingen’.

Line-up:

Tibo Niobé (Guitars)
Kentin Juillard (Drums, Percussons)
Yeltaz Guenneau (Wooden Flute)

Marino Serdons

Afbeelding

Live album from folkrockers O’Tridal searching to find a contemporary sound on a traditional base.

Michael McDermott: Lighthouse On The Shore and East Jesus

2/9/2024

Afbeelding

DETAILS ALBUM

Tracks:
Disc: 1

Bradbury Daydream
Nothing Changes
Goddamnit Lovely
I Am Not My Father
Hey la Hey #23
Gonna Rise Up
Lighthouse on the Shore
Where God Never Goes
Count Your Blessings
Grateful

Disc: 2

Fco
Berlin At Night
A Head Full of Rain
East Jesus
Lost Paradise
Quicksand
Charlie Brown
Behind the Eight
The Circus
Whose Life I'm Living

Website Artiest
Michael McDermotte

Michael McDermott begon begin jaren negentig op te treden in koffiehuizen in en rond Chicago, waarbij hij elementen van Ierse muziek verwerkte in een Amerikaanse folkrocksound . Hij werd door Brian Koppelman van het label Giant Records gecontacteerd, en zijn single ‘A Wall I Must Climb’ uit 1991 van het album ‘620 W. Surf’ bereikte nummer 34 in de Billboard Mainstream Rock tracks-hitlijst. Het begin van iets moois. Nu is er de ‘Lighthouse On The Shore’ en ‘East Jesus’. Muziek heeft dus hier ook twee persoonlijkheden, een dualiteit die vaak wordt gekenmerkt door stille introspectie en door macht gedreven verkondigingen. De vereerde singer-songwriter Michael McDermott uit Chicago genoot van zijn creatieve dualiteit om een primeur te creëren en dit met twee volledige albums, een akoestische en een elektrische deel. ‘Lighthouse On The Shore’ is het akoestische opus. Zijn waardige tegenhanger ‘East Jesus’ is de elektrische collectie. De release verschijnt op McDermotts eigen label Pauper Sky Records. Hij groeide op met het luisteren naar een vroege Bob Dylan, Woody Guthrie, Odetta, traditionele Ierse muziek én Tom Waits. Maar hij was tevens dol op de sound van The Stones, The Who, Van Morrison en U2. Zijn songwriting varieert enorm, soms met groot effect en soms een schijnbaar onsamenhangende reeks nummers die nooit een plek op zijn albums zullen vinden. In tien zelfgeschreven nummers verkent McDermott diepe en resonerende emoties met zachte melancholie en openhartige eerlijkheid in ‘Lighthouse On The Store’. De release werd opgenomen en gemixt in Pauper Sky Studio in Orland Park, Illinois met een geweldige groep muzikanten. McDermott op gitaar, piano, bas en zang, Heather Lynne Horton op viool en zang, Matt Thompson op stand-up en elektrische bas, Will Kimbrough op gitaar, banjo en mandola, John Deaderick op piano, keyboards, orgel en Omnichord en Katie Burns op cello. Dit alles werd geproducet en gemixt door McDermott met aanvullend productiewerk van Deaderick. Albumopener ‘Bradbury Daydream’ is een doordachte, aangrijpende ode aan de levensbevestigende liefde. ‘I Am Not My Father’ is een mid-tempo ballad, ‘Gonna Rise Up’, een knappe rave-up, net zoals de titeltrack het middelpunt van het album is.
Het elektrische ‘East Jesus’ werd opgenomen en gemixt in Transient Sound in Chicago en Pauper Sky Studio in Orland Park, Illinois met naast McDermott op gitaar, piano en zang, de geweldige ritmesectie met Heather Lynne Horton op viool en zang, Grant Tye op gitaar, Matt Thompson op bas, Steven Gillis op drums, Will Kimbrough op gitaar en banjo, John Deaderick op keyboards en orgel én Gerald Dowd met extra drumwerk. ‘East Jesus’ werd geproducet en gemixt door McDermott en Gillis. De band opent met de geweldige rocker ‘Berlin At Night’, en ze knallen door met die overweldigende titeltrack, en ‘Quicksand, om enigszins te divergeren met het melodieuze ‘Head Full of Rain’.

Philip Verhaege

Afbeelding

‘Lighthouse on the Shore’ and ‘East Jesus’ explore dual musical personalities. Music has two personalities, a duality frequently characterized by quiet introspection and power-driven proclamation. If you were a photographer, it would be light and dark. If you were a painter, it would be black and white. For a musician, it’s acoustic and electric.

David Newbould: Power Up!

19/7/2022

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Power Up!
Peeler Park
Bloon On My Hands
The Lawn
Home Depot Glasses
Ready For The Times To Get Better
Last Letter
One Last Dance
That Was Another Time
Sunrise Surprise
Diggin' In

Website Artiest:
David Newbould

In de maand september vliegt de americana singer-songwriter David Newbould vanuit thuisbasis Nashville naar Europa voor de voorstelling van zijn vierde album Power Up!
Be prepared voor spitsvondige rock, blues en folk met knappe instrumentatie. Het album werd opgenomen in de kelder van producer Scot Sax, die ook deels meespeelde, met tussen beide muzikanten een plastic wand. De schrik zat er duidelijk in. Noem het album gerust “basement rock ’n roll”. Experimenteren mag, foute noten mogen, als de “vibe” er maar is.
Starten met rauwe bluesrock in de title track ‘Power Up’ laat meteen horen wat David Newbould in zijn mars heeft. De jaren ’70 hoor je terug in ‘Peeler Park’ met snerende gitaren, rustig politiek belerend vervolgd met de folkrocker ‘Blood On My Hands’. Fingerpicking intro, orgeltje en parlando in ‘Home Depot Glasses’ als eerbetoon aan John Prine: een gezapig melancholisch retro intermezzo mét koor. A kant van de vinyl versie wordt afgesloten met viool (herinner u Bob Dylan’s Sara) in een slepend ‘Ready For The Times To Get Better’.
David Newbould en kompaan Scot Sax spelen met de muzikale mogelijkheden en beginnen op de B-side met een weeping gitaar en soul-koortje in ‘Last Letter’. Om de rest af te werken met enkele onderhoudende folkrock songs.
30 sept. speelt David Newbould een niet te missen akoestisch concert op het Busker festival te Herent. Kijk er alvast naar uit om één van de origineelste singer-songwriters in levende lijve te horen.

Marino Serdons

Foto

One of the most original singer-songwriters of the century, look out for a live performance!

Tobias Bäckstrand: Heal

27/5/2022

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Irish Coffee
…och Regnet Föll
Om Så Bara För En Stund
Mörker Ljus
Candle Bright
Gao Shan Liu Shui
Drifting In The Wind
Vaggvisa Till Freja
Sisters
Heal

Website Artiest:
Tobias Bäckstrand

Paraply Records

Wie toevallig de Zweedse folkgroep Rotation kent zal een belletje horen rinkelen bij de naam Tobias Bäckstrand. Gitarist, zanger, songwriter die met Heal een eerste soloplaat uitbrengt op Paraply Records. Het album laveert tussen folk, rock en country wat voor elk wat wils zou moeten zijn. De openingstune is weggelegd voor de fluitiste Magdalena Gerberg met een het folky ‘Irish Coffee’. Een voltreffer als teaser. Onmiddellijk gevold door de rocksong ‘…och regnet föll’ uit de vingers en stembanden van Tobias. Om dan over te schakelen naar wat country en americana. Waarbij we echt wel onder de indruk zijn van ‘Candle Bright’ met Berra Karlsson op Pedal Steel. De kracht van de song ligt echter meer in de onderkoelde vocals van Mikael Persson. Nog specialer is het eerbetoon aan zijn Chinese echtgenote met de sterk ritmisch en oosterse rocksong ‘Gao Shan Liu Shui’. Een bewijs van de capaciteiten die verscholen zitten in de band. ‘Drifting In The Wind’ imponeert met excellent gitaarwerk en sterk slagwerk, een meesterlijke song. Wat melodische lucht en (weer) een instrumentale tribute (deze maal aan dochter Freja) via de dwarsfluit van Magdalena. Het 2:46 durende ‘Sisters’ daarentegen kan niet echt bekoren. In tegenstelling tot afsluiter en title track ‘Heal’: slow en melancholisch met een in duet gezongen refrein met Anna-Lena Seydlitz.
Hela is absoluut een lovenswaardig debuut dat doet uitkijken naar een nog sterkere opvolger. Uit op Paraply Records.

Line-up:
Tobias Bäckstrand (Vocals, Guitar, Bouzouki)
Anna-Lena Seydlitz (Vocals, Percussion)
Berra Karlsson (Pedal Steel)
Mikael Persson (Guitars, Vocals)
Hasse Lindström (Drums)
Magdalena Gerberg (Flute)
Pelle Johanson (Bass, Vocals)

Marino Serdons

Foto

Strong first ‘solo’-album from the Swedish singer-songwriter Tobias Bäckstrand, impossible without the contribution of the other skilled musicians.

Epic Shadow: I’m Not Sleepin

21/7/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’m Not Sleepin
Musical Messiah
Somebody
Nicky
Judas
Be
Crystal Ball
Southern Girl
Old Bonet
Climbin Tree

Website Artiest:
Epic Shadow

Spare Time Records

Al 30 jaar schuimt de Ierse rockband Epic Shadow de trouwfeesten van Limerick county af. Tot drie jaar geleden een producer op rust, Kirk Beasley uit Nashville (USA), hen toevallig hoorde spelen en achterover viel van het aanwezige talent. Onder zijn impuls trok de band de studio in met support van enkele beroemde muzikanten: Bobby Ogdin op keys en Bruce Dees wat extra gitaar. Beiden speelden ooit in het gezelschap van Elvis Presley en James Brown. Als je maar relaties hebt!
Kwaliteit dus onmiddellijk verzekert bij de eerste tonen van ‘I’m Not Sleepin’, de title track van het gelijknamige debuutalbum. De zangpartijen komen van ‘haunting voice’ Noel Alfred. In een traag ‘Somebody’, compositorisch eenvoudig aangevuld met een vettige Gibson gitaar, emotioneel zoals Wishbone Ash ze ook liet huilen. (Ondertussen heb ik al 5 x op repeat knop gedrukt). Bluesrock, seventies progrock en americana invloeden zit verweven in 10 songs. In de folkrocker ‘Be’ wordt de fiddle aangestreken door de Amerikaanse jazz violist Billy Contreras, een sessie muzikant met veel country experience. Folk invloeden die je ook terugvindt in de zangstijl van Noel Alfred, o.a. in het prachtige ‘Crystal Ball’ met dubbele gitaarlijn als begeleiding. (Mijn tweede favoriete song).
Hoe meer je luistert naar Epic Shadow , hoe verliefder op de (h)eerlijke eenvoud en de melodische geladenheid.

Line-up:
Noel Alfred (Vocals, Harmonica)
Tom Shinny (Guitars)
Ciaràn Mullins (Bass, Backing Vocals)
Brendan Hefferman (Drums)

Special Guests:
Billy Contreras (Fiddle)
Bruce Dees (Guitars)
Bobby Ogdin (Keyboards)
Kirk Beasley (Bass)

Marino Serdons

Foto

Surprisingly fine album from this unknown Irish band. A must have for every folkrock fan. Enchanted by the songs Crystal Ball and Somebody, my player won’t stop repeating.

Reely Jiggered: Tricky Terrain

2/9/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Walking Boots
Searching For You
Tricky Terrain
Lost In Time
The Deli’s Awa
Ae Fond Kiss
Sunset Over Gourock
Countdown
I’m Not A Passenger, I’m Part Of The Landscape
Auld Lang Syne

Website Artiest:
Reely Jiggered

Schotse folkrock met de fenomenale soprano vocals van Alison McNeill. En alsof dat nog niet overweldigend genoeg is, strijkt ze nog eens grandioos over haar fiddle. Zowel muziek als lyrics op dit derde album komen uit de toffe snoet van Alison (zie videofragment). Niet onterecht wordt ze beschouwd als een muzikaal fenomeen met een flair voor opzwepende composities. De UK, Spanje, Mexico en zelfs Japan liggen aan haar voeten wanneer ze het podium betreedt. Zijn de songs geïnspireerd op Keltische folk, de sound barst uit haar voegen (soms zelfs bombastisch) met een muzikale mix van rock en musicalsound. Alison’s stemtimbre én-bereik komen in de buurt van Kate Bush. Zus Fiona deelt het podium met gitaar en bodhran. Slagwerk van Scott McLean maakt het trio compleet. Om wat conceptueler te werken, werd tussen de songs het ruisen van de zee en het geluid van meeuwen geplaatst. Toegegeven, de eerste songs op het album – ‘Walking Boots’ (met meeslepende percussie) en ‘Searching For You’ (met strakke bass) geven je kippenvel van contentement. En ook de instrumentale medley Tricky Terrain swingt door de Schotse Highlands. Je denkt waarlijk een ontdekking te hebben gedaan. Nadien krijg je echter wat te toegankelijke deuntjes, jigs en reels te verwerken. De band heet natuurlijk niet voor niets Reely Jiggered. Luister ook eens naar Countdown waar heel origineel omgesprongen wordt met het genre folkrock. Toch krijg je de algemene indruk dat ze sterk inspelen op de good feeling en de simplicity van hun publiek. Strak slagwerk en stuwende bass zorgen voor ‘gemakkelijk’ vertier. Jammer, want je verwacht eigenlijk meer compositietalent zoals in de eerste drie nummers. De engelachtige stem van Alison McNeil is wonderbaarlijk zuiver, helder en zeemzoet in afsluiter Auld Land Syne, een traditional op een gedicht van Robert Burns uit 1788. En dat maakt het album dan weer groots!

Line-up:
Alison McNeill (Vocals & Fiddle)
Fiona McNeill (Guitar, Bodhran, Backing Vocals)
Scott McLean (Drums)

Guests:
Stuart Taylor (Keys)
Gregor McPhie (Bass)

Marino Serdons

Foto

Two stunnishing songs open the third album of the Scottish band Reely Jiggered. The strong compositions with the angel voice of Alison McNeill gives me goosebumps. And you also!

Katy Hobgood Ray featuring Dave Ray: I Dream of Water

22/12/2019

Foto

detail album

Tracks:

Lollie Bottoms
Washed Away
Oh Devil
I Dream of Water
House Divided
Dirty Water
Little Children's Blues
Des Allemands
That Really Matters
Kings, Queens, And Jesters

Website Artiest
Katy Hobgood Ray

Het echtpaar Kathryn Damaris Hobgood en David Eugene Ray ontmoetten elkaar in 2001 tijdens een songwriters-avond in hun geboortestad Shreveport, Louisiana. Beiden schrijven songs die in de richting van Americana, folkrock en country gaan. In 2003 verhuisden Katy en Ray naar New Orleans. In de loop der jaren bleven ze optreden, al dan niet met diverse formaties, in coffeeshops en op kleine locaties. Dave en Katy zijn ook lid van Friends of Leadbelly, een groep muzikanten die zich inzetten voor het promoten van de nalatenschap van de songwriter uit Noord-Louisiana, Huddie Ledbetter. In de afgelopen jaren is Katy ook bekend geworden met haar werk rond kindermuziek. Ze was ook een graag geziene gaste op festivals als New Orleans Jazz & Heritage Festival, French Quarter Fest, het Folk Art Fest, Mid-City Bayou Boogaloo, Beignet Fest , Creools Tomato Fest en Red River Revel. Verder zingt ze ook met Steve Howell & The Mighty Men, die country blues en vroege jazzstandaarden spelen. In 2018 namen Dave en Katy ook jobs aan vanuit Memphis en wonen momenteel ergens tussen Memphis en New Orleans. Ze schreven het album ‘I Dream of Water’ met het perspectief en de reflectie op hun ervaringen uit hun geliefde Louisiana. De tien tracks werden geproduceerd door Greg Spradlin en zijn opgenomen in Fellowship Hall Sound in Little Rock, Arkansas en de Marigny Studios in New Orleans. De nummers bevatten elementen uit Delta blues, gospel, country en jazz. Het swingende ‘Lollie Bottoms’ verdoezeld enigszins de lyrics over de riviervallei. Net zoals het emotionele en radiovriendelijke ‘Washed Away’. De gitaarshuffle’s uit ‘Oh Devil’ vinden in dit nummer een prettige alteratie met het trompetgeschal. De titeltrack ‘I Dream of Water’, het duet ‘House Divided’ en het gospel begeesterde ‘Dirty Water’ zijn volgende chapiters op de plaat. De song ‘Little Children’s Blues’ is een zeldzame cover van Lead Belly. Nog snel even naar de bayou met het innemende ‘Des Allemands’ en het bluesy ‘That Really Matters’. Afsluiten doen we met het extraordinaire ‘Kings, Queens, And Jesters’, een kinderdroom die uitkomt.

Philip Verhaege

Foto

Kathryn Damaris Hobgood and David Eugene Ray met each other in 2001 during a songwriters evening in their hometown of Shreveport, Louisiana. Both write songs that go in the direction of blues, Americana, folk rock and country blues. They wrote the album "I Dream of Water" with the perspective and reflection on their experiences from their beloved Louisiana. And that is also their music, their sound ..Great !

The Celtic Social Club: From Babylon To Avalon

10/10/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunshine
Dead End
I’m Free
Remember Joe Strummer
Pauper’s Funeral
Santiago
It’s morning John
Ok Let’s Go
Black Is the Color
Black Lives
Buffalo

Website Artiest:
The Celtic Social Club

Wat bezielt The Celtic Social Club om af te wijken van hun talent, namelijk de uitvoering van traditionals en het componeren van pure folksongs? Hun derde album suggereert de uitgestrektheid van hun inspiratiebronnen: Schotland, Ierland, Asturië…een mix van Keltisch, rock, pop en zelfs een snuif reggae. Lovenswaardig maar niet altijd geslaagd zoals de poppy zeemzoeterige opener ‘Sunshine’. En je vindt nog wel enkele waar buikkrampen de plaats innemen van tintelingen. Het is niet omdat er een fiddle of banjo gebruikt wordt dat er de noemer folk mag op geplakt worden? Of dat het leuk is? Inderdaad, sommige songs leunen aan bij klasbakken als The Dubliners of The Pogues weliswaar met een extra hedendaagse touch. Hierin schuilt een zekere progressiviteit die wordt nagestreefd. ‘Dead End’ danst als een moderne jig. Doch ‘Remember Joe Strummer’ huppelt op een afgeleid reggae ritme, met een folkie fiddle solo en een bleusy mondharmonica. Het ‘mossel noch vis’ gevoel komt dan angstvallig bovendrijven. ‘Pauper’s Funeral’ is dan weer wel een geslaagde folkrocker. Natuurlijk , de roots van het gezelschap zijn heel verschillend (rock, reggae, hiphop, punk) en ze worden nu (be)geleid door zanger Dan Donnely (The Levellers).
The Celtic Social Club is een supergroep zoekende naar gezelligheid (‘Oh, Let’s Go’) én vernieuwing (‘Black Lives’). Geen gemakkelijke opdracht, en slechts gedeeltelijk geslaagd.

Line-up:
Manu Masko (batterie)
Dan Donnelly (chant, guitares)
Ronan Le Bars (uilleann pipe, low whistle)
Pierre Stephan (violon)
Goulven Hamel (guitares, banjo, mandoline)
Richard Puaud (basse)
Mathieu Péquériau (harmonica, washboard)

Marino Serdons

Foto

Not easy to combine the past with the future. It’s a supergroup searching for cosiness and innovation with the Celtic traditionals in mind.

Session Americana: North East

22/9/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Riding On A Railroad
You’ll Never Get To Heaven
Here Comes Your Man
The Night
Trip Around The Sun
Dim All The Lights
Roadrunner
Goodbye
Driving
Merrimack County

Website Artiest:
Session Americana

Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog werd het continent verdeeld in Noordelijke en Zuidelijke Staten door de Mason/Dixon (landmeters) grenslijn. In het Noorden werden in de 17de en 18de eeuw grote stukken land toegemeten aan Engelse immigranten. De muzikale roots liggen daar dan ook grotendeels in Groot-Brittanië en Ierland. Enkele enthousiastelingen uit Boston namen jaren geleden het initiatief om via een collectief de songs uit de streek meer ruchtbaarheid te geven. Hun zevende album ‘North East’ schenkt aandacht aan bekende en minder bekende folk – en rocksongs van grootheden zoals James Taylor en Bill Morrissey, doch verrassend ook van Donna Summer of Carly Simon. De uitvoering ligt in handen van wisselende muzikanten en zangers, wat een verrassend palet aan stemmen en stijlen oplevert. Van akoestische folk, country over vlotte bluesy en jazzy americana tot zelfs een eigenzinnige (punk)versie van Joanathan Richmann’s Roadrunner. Een vrijgevochten sfeer met de nodige melancholie, viool en banjo, overheerst in de compilatie. Het album zou een idee moeten geven van een ooit beloftevol Amerika met dromen en utopieën. Honderden jaren later weten we natuurlijk beter. Op 13 oktober kan je ze live aan het werk horen in Brussel en op 26 oktober 2019 nog eens in Houffalize.

Marino Serdons

Foto

Never give up your dreams, believe in freedom and in human kind. Give Session Americana a warm welcome in Europe, they deserve our respect.

Dan Navarro: Shed My Skin

12/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Shed My Skin
Night Full Of Rain
Bulletproof Heart
Straight To The Heart Of Me
Arrows
Let Her Ride
Ghosts
You Drove Me Crazy
New Year’s Day
Sweet Sixteen
Hard For Me Now
Wichita Lineman

Website Artiest:
Dan Navarro

Dan Navarro kreeg bekendheid toen hij een folkrock duo vormde met David Eric Lowen en dé hit ‘We Belong’ schreef voor Pat Benatar. Jammer genoeg ruilde Lowen – met de ongeneeslijke ziekte ALS - het aardse in voor het hemelse. Dan Navarro ging verder als solo artiest en gooit nu na tien jaren eenzaamheid en verdriet zijn eerste solo album op de markt. Componeren deed hij al o.a. voor The Bangles, Dave Edmunds en Jackson Browne. Op Shed My Skin rijgt hij de ene na de andere melancholische song als tranen aan elkaar. Gelukkig zijn er nog de bekende en minder beroemde vrienden op piano, banjo, mandolin, viool en harmonica om de lichtheid te bevorderen (zie detail album). Zoals in het uitzonderlijk mooie ‘Bulletproof Heart’, een liefdessong die hem eeuwige roem zou moeten leveren. Of het herkenbare ‘Sweet Sixteen’ (Billy Idol) met ‘runaway’ backing vocals van Grace Pettis. Acht eigen nummers, vier covers, en twee sublieme om te downloaden. Het kon nog magerder! Om den brode(?) reist hij in september ook mee op een cruise samen met Iain Matthews (Fairport Convention). Hopelijk zijn het allemaal grote fans!

Line-up:
Dan Navarro (Vocals, Acoustic Guitar)
Steve Pstell (Electric & Acoustic Guitar, Vocals)
David Glaser (Mandolin)
Phil Parlapiano (Piano, Organ, Accordion)
Jon Ossman (Upright Bass)
Brendan Buckley (Drums)
Debra Dobkin (Percussion)
Joel Tepp (Harmonica)
Tony Furtado (Banjo)
Aubrey Richmond (Violin)

And last but not least:
Danny Kortchmar, Bob Malone, Leland Skar, Grace Pettis, Janiva Magness,
Wendy Waldman, Doug Cox, Peter Adams, Dennis Edwards, Butch Norton, Freebo

Marino Serdons (3)

With the support of several famous musicians he finally gave birth to his first solo album. Twelve heartbreaking songs, eight self-composed and four covers. But you have to download ‘Bulletproof Heart’, a beautiful love song that gives Dan Navarro eternal fame.

The Togs: Originals

3/8/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Migrant’s Song
I Don’t Believe In Love
Someday
Hold Me tight
Lipstick Traces
Can’t Petition
Why Should I
Second Chance
Love Is On The Loose
Lonely Hearts

Website Artiest:
The Togs

Engelstalige akoestische songs vanuit Lyon Frankrijk…de wonderen zijn de wereld nog niet uit. De geboren en getogen Lyonnais Peter Callate zingt met rauwe stem over zijn liefdes en de perikelen die hieruit ontstaan. Bizar genoeg gecatalogeerd onder akoestische rock, neigt zijn oeuvre meer naar traditionele folk uit het Angelsaksich gebied. Een hese schurende stem die doet denken aan een mix van Tom Waits en Arno. De composities zelf staan sterk op hun eigen noten, doorweven met mooie fingerpicking gitaar. Een zelden keer hoor je een piano of een elektrische gitaar in de ritmische songs. Akoestische gitaar, zowel lead als ritme, bepalen de eerlijke sound waarin ook swampblues invloeden terug te vinden zijn.
You love it or you hate it, doch zelf mistte ik af en toe een softer timbre, al was het maar als backing vocal, om een contrast te creëren. Zijn toenmalige companion, Fred Shortfoot, werd ondertussen vervangen door Stag Augagneur, een kei in bayou music. Nu nog nog een vrouwelijke zangeres als aanvulling en elk folk- of bluesfestival kan interesse tonen.

Line-up:
Peter Callate (Guitar, Keyboard, Vocals)
Fred Shortfoot (Guitar, Backing Vocals)

Marino Serdons (3)

Nice English sung debutalbum from French duo on acoustic guitar. A honest scratchy smoked voice with some beautiful fingerpicking guitar parties. But missing female backing vocals. Next time?

Liam Jordan: Liam Jordan

6/12/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

If You Want A Revolution
Bones Of Dreams
Mansion On The Hill
Weeping Willow
Song For The West Pier
Tap At My Window
Runnin’ Behind
Creature Man
Brass & Mirrors
Movin’ On To Better Things

Website Artiest
Liam Jordan

Singer-songwriter Liam Jordan is een van de meest gerespecteerde folk en Americana artiesten uit het zuidwesten van Engeland. Hij begon met zijn geliefde folk muziek in diverse bars, modificeerde zijn sound en leerde van zijn muzikale mentors. Liam verhuisde naar Brighton waar hij songwriting studeerde en optrad in en rond het communale muziekcircuit. Daar verenigde Liam zijn creatieve energie en pende er een paar van zijn meest populaire songs zoals 'Weeping Willow' en 'Song For The West Pier'. Enkele jaren geleden keerde Jordan terug naar het stadje Penzance, West Cornwall waar hij vaak zes tot zeven avonden per week concerteerde en zelfs twee tot drie optredens per dag had in het weekend. Het afgelopen jaar was een opwindende passus voor deze sympathieke folkrock singer-songwriter. Nadat hij in mei zijn zelf titelend debuutalbum uitbracht heeft Jordan net een heuse en uiterst succesvolle promotietournee achter de rug. Zijn eerste single 'Tap At My Window' prijkte, in samenwerking met Q Magazine, op Richer Unsigned's 'Best of June'-afspeellijst. Het project vatte eigenlijk twee jaar geleden aan toen Liam met behulp van zijn partner Jenny Bishop én een handvol vrienden enkele demo-songs registreerden. Enkele maanden later trok Liam Jordan (vocals, gitaar en mondharmonica) samen met een overvloed aan supergeschoolde en ervaren muzikanten zoals drummer en percussionist Stephen Jackson, pianist Gareth Young, Mark Burke en Steve Turner (elektrische gitaar) én enkele backingvocalisten naar de Cube Studios in Cornwell. De productie is in handen van Ross Rothero-Bourge en Gareth Young. De tien originele songs zijn een smeltkroes van folk, country en rock maar met een vette knipoog naar de blues sound. Het openingsnummer ‘If You Want A Revolution’ is meteen begeesterd met opwindende en knappe gitaarriffs. De toon is gezet en in ‘Bones Of Dreams’ worden de folkrocktunes verder ingekleurd door een rijkelijke muzikaliteit. Jordan’s bluesy mondharmonica arrangementen komen samen met Annabele Lainchbury vioolschikkingen in de spotlights. En Annabel’s viool textuur is zowaar nog significanter in het akoestisch geënthousiasmeerde ‘Weeping Willow’, de folk getinte nummers ‘Tap At My Window’ en ‘Runnin’ Behind’ en de activerende Americana blues song ‘Song For The West Pier’. En het kan zowaar nog spannender met het aanwakkerende ‘Creature Man’, dat is ingekleurd met Gareth Young’s pianoarrangementen en Jordan’s akoestische gitaarriffs. Het voortkabbelende ‘Brass & Mirrors’ staat in aangename antithese met het swingende ‘Movin’ On To Better Things’. Liam Jordan heeft een accuraat stemtimbre dat zich wel heel makkelijk laat leiden door een vaak intieme maar rijkelijke muzikale setting. Zijn eerste live release ‘Live At The Acorn Theatre’ is een vier tracks EP dan kan worden gedownload worden op CD Baby.

Philip Verhaege (5)

Liam Jordan has an accurate, handsome and hypnotic voice timbre that is easily guided by an often intimate but rich musical setting. The ten original songs are a melting pot of folk, country and rock with a big wink to the blues sound. This self-titled release is highly recommended! Check it out on Liam Jordan’s website…

Jimmy Rankin: Moving East

27/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Loving You Never Gets Old
No More I’ll Go Roving
Thin Ice
The Rawleigh Man
Down At The Shore
TurnThat Boat Around
Been Away
These Roads
Highlander
Haul AwayThe Whale
Dirt’n Potatoes

Website Artiest:
Jimmy Rankin

Moving East moet zowat zijn zevende full album zijn. Na enkele jaren bruinen in Nashville (onder de bloedhete zon), verhuisde Jimmy Rankin (deels om politieke Trump-redenen) terug naar zijn geboortestreek, het barre maar wondermooie Nova Scotia aan de oostkust. De inspiratie stamt ook helemaal uit zijn Cape Breton roots (een klein eiland ten noorden van Halifax in Canada). Geografisch onder Groenland, maar ter hoogte van Ierland en Schotland. De invloeden van de voormalige kolonisten wil en kan hij ook niet ontkennen. Een mix van Amerikaanse en Britse folk(rock) kenmerken de Canadese singer-songwriter. Soms overweegt de americana, dikwijls hoor je de Britse roots op traditionele instrumenten als banjo, mandoline, viool en bagpipes. ‘No More II’ll Go Roving’ zingt mee als een dronkemans pubsong. En zo staan er nog meer op. ‘Thin Ice’ kreeg een americana dekentje om je warm te houden als je toch door het ijs valt. ‘These Roads’, het emotionele hart van het album, is een ballad over verkeerstragedies. Jimmy’s zangstijl varieert leuk, zelfs naar een verhalende Bob Dylan-stijl (‘Highlander’). Een tradtionele song als de ‘tongue-in-cheek shanty’ ‘Haul Away The Whale’ verraadt zelfs Indian roots. ‘Dirt’n Potatoes’ laat je meedansen op een Cape Breton jig met veel fiddle, piano en gitaar. Leuk album om te luisteren, te genieten, te dansen én te zingen. Zelfs zonder drank!

Line-up:
Jimmy Rankin (Vocals, Acoustic Guitars, Tambourine)
Geoff Armenault (Drums, Percussion)
JP Cormier (Mandolin, Banjo)
Jamie Robinson (Mandolin, Electric Guitar)
Ashley McIsaac (Fiddle)
Hilda Chiasson, Bill Stevenson (Wurlitzer, Upricght piano)
Glenn Coolen (Uileann Pipes, Highland Bagpipes)
Joel Plaskett (Guitars, Bouzouki, Mandolin, Bass, Clavinet)

Marino Serdons (4)

Have a great time when hanging around at home or in your local pub. A lot of drinking songs and a touch of emotional recognition. Great album!

Steve Forbert: The Magic Tree

4/11/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Magic Tree (version no 1)
That’d Be Alright
Carolina Blue Sky Blues
Let’s Get High
Tryna Let Go
Lookin’ At The River In The Rain
Diamond Sky
Movin’ Through America
I Ain’t Got Time
The Magic Tree (version no 2)
Only You (And Nobody Else)
The Music Of The Night

Website Artiest
Steve Forbert

‘The Magic Tree’ is een aanvulling op het boek ‘Big City Cat – My Life In Folk-Rock’ dat Forbert samen met Theresa Boyd schreef. Je zou het de bij het boekwerk behorende soundtrack kunnen noemen. In het boek kijkt Forbert op een openhartige manier terug op de dingen die hem onder de publieke aandacht brachten. Hij beschrijft onder meer de drang van een jongen die het in de muziek wil maken. Aan de hand van herinneringen en krantenknipsels uit die periode die hij bijhield, vertelt hij de weg van beproevingen en overwinningen, die uiteindelijk zouden leiden naar een meer dan 40 jaar durende carrière. ‘The Magic Tree’ is samengesteld met eerder opgenomen akoestische demo’s, die voor de gelegenheid van nieuwe backingtracks werden voorzien. Het resultaat is een album zoals we dat van Forbert gewoon zijn. Een album dat klasse, kracht en vitaliteit uitstraalt, zowel tekstueel als muzikaal. Forbert switcht met gemak van het ingetogen singer/songwritergenre naar folk rockend en het met een twang gitaar versierde ‘Lookin’ At The River In The Rain’ heeft zelfs wat country in de genen. Bovendien verpakt hij deze genres in supermooie melodieën, die door Steve’s warme stem, het ideale medicijn vormen tegen een opkomende herfstblues. In zijn lyrics overschouwt hij als het ware zijn eigen leven, maar ook voorspelt het een stuk de weg die de jongere generatie op gepaste tijd zal bewandelen. Liefde en hoop, maar ook het besef dat er fouten gemaakt werden, dat je bent wie je bent, dat niemand je kan veranderen, het kunnen genieten van de kleine dingen en dat wanneer je je wilde haren kwijt bent, je geen interesse meer hebt om met leeftijdsgenoten rond te hangen aan de flipperkast, zijn prachtige invalshoeken. Invalshoeken die Forbert tot een hoger niveau tilt en die je onvermijdelijk over je eigen leven doen nadenken.
Met ‘The Magic Tree’ levert de inmiddels 63 jarige Steve Forbert andermaal een album af om van te snoepen.

Lambert Smits (5)

'The Magic Tree' is a supplement to the book 'Big City Cat - My Life In Folk Rock' that Forbert wrote with Theresa Boyd. In super nice singer / songwriter and folk rocking songs, he deals with topics such as hope, love, personality, being able to enjoy the little things in life and leaving behind the wild years. Sublime album!

Richard Thompson: 13 Rivers

5/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Storm Won’t Come
The Rattle Within
Her Love Was Meant For Me
Bones Of Gilead
The Dog In You
Trying
Do All These Tears Belong To You
My Rock, My Rope
You Can’t Reach Me
O Cinderella
No Matter
Pride
Shaking The Gates

Website Artiest
Richard Thompson

Het vakblad Rolling Stone rekent Richard Thompson bij de ‘Top 20 Guitarists of All Time’, een plaats die hij ruimschoots verdient. Als medeoprichter en lid van de Britse folkrockband Fairport Convention, liet hij zich meermaals niet alleen opmerken door zijn subliem gitaarwerk, maar was hij er tevens de belangrijkste songleverancier. Bovendien coverden artiesten als Robert Plant, REM, Elvis Costello en Bonnie Raitt zijn songs en werd hij meermaals onderscheiden. Lifetime Achievement Awards in Engeland en Amerika, Mojo’s Les Paul Award en de Ivor Novello Award voor het songschrijven, sleepte hij in de wacht. Sinds Fairport Convention, de groep die hij verliet in 1971, zijn er heel wat jaren verstreken. Jaren waarin hij een prachtige solocarrière uitbouwde. En ook vandaag behoort hij nog steeds tot de top, daarvan is deze ’13 Rivers’ het bewijs. Het is Richard’s eerste album met nieuw materiaal sinds het in 2015 op de markt gebrachte ‘Still’. Thompson koos ervoor om zijn eigen stempel op deze uitgave te drukken. Daarom tekende hijzelf voor de productie en samen met kompanen Michael Jerome, Taras Prodaniuk en Bobby Eichorn, nam hij het analoog op in de Boulevard studio. Dat resulteert in een heerlijk natuurlijk geluid. Een geluid dat in volledige overeenstemming is met de oprechte sfeer die de nummers uitstralen. Thompson is niet alleen goed bij stem, maar er zijn ook nog 13 stevige, overtuigende songs uit zijn pen gevloeid. Zo is ‘The Rattle Within’, een elektrische rocker zoals er veel te weinig het daglicht zien. Meer van Richard’s formidabel werk op de elektrische snarenplank valt te beluisteren op het tragere ‘Her Love Was Meant For Me’, waarna hij op ‘The Dog In You’ een mooie slowblues groove neerzet. Met ‘Trying’ kiest hij eerder voor een folk aanpak, net zoals in ‘O Cinderella’ en het intieme ‘My Rock, My Rope’.
’13 Rivers’ bevat een mooie mix van rock, folk en folkrock en laat een Thompson horen die gelukkig nog lang niet uitgezongen is. Het is dan ook een album dat je onmiddellijk naar meerdere luisterbeurten doet verlangen.

Lambert Smits (4 ½)

13 new and powerful songs by this co-founder of Fairport Convention. Formidable mix of rock, folk and folk rock.

Dan Israel: You’re Free

26/7/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Gets You Through It
You’re Free
Back To You
Long Gone Dream
Make This Life Mine
Feeling Better
Someday You’ll Say
If I Didn’t Have You
Stay On the run
Soul Will Be Found
Porch Storm

Website Artiest:
Dan Israel

Dan Israel zou in zijn midlife-crisis zijn beland. Zijn recent album ‘You’re Free’ uit zich als een bekommernis over persoonlijke, politieke en culturele crississen. Eigenlijk doet dit er allemaal niet toe want zijn songs zijn een zoveelste streling voor het oor. Minnesota’s best singer-songwriter?
‘You’re Free’ is geen proefstuk. Dan Israel is hiermee aan zijn 14de album toe. Sommigen vergelijken hem met een Tom Petty en Bob Dylan. Het zit allemaal in catchy songs met veel inhoud. Als geen ander weet hij een nummer body te geven met zijn (akoestische) gitaar. Hij leerde zijn métier in een folkband in Chicago en een rockband in Austin. Elementen hieruit vind je terug met de viool of het hammond orgel. Dan Israel is ook niet vies van love songs, altijd in een meeslepend kleedje gestoken. Luister eens naar ‘Make This Life Mine’ dat sterker is dan een kruising van Bob Dylan en Art Garfunkel. Hier experimenteert, nee creëert, hij met viool en trompet een utopisch verlangen. Asbolute klepper op dit album is ‘Long Gone Dream’: qua sound, ritme en zang nogal seventies rock maar o zo’n knappe meestamper. Op ‘ Soul Will Be Found’ doet hij het nog eens over.
Een knappe baritonstem maakt de songs af. Het instrumentale ‘Porch Storm’ beëindigt het album in stijl. Noem het americana, folkrock of rootsrock: gewoon schitterend!

Line-up:
Dan Israel (Acoustic & Electric Guitar, Lead Vocals)
David J. Russ (Drums, Bass, Lapsteel, Keys)
Rich Mattson (Electric Guitar, Guitar Solos, Bass, Piano)
Mike Lane (Bass)
James Tyler O’Neill (Keyboards, Orgen)
Peter J. Sands (Hammond Organ)
Katie Gearty, Jenny Russ (Backing Vocals)
Jillian Rae (Violin)
Dave Hill (Drums)
Paul Odegaard (Trumpet)
Randy Casey (Slide Guitar, Baritone Guitar)

Marino Serdons (4 ½)

Everyone should listen to this album: a mix of roots, folk, rock. A lot of skills with beautiful melodies round the message. One of the best musicans of the last decade on a magnificent album!

Steven Casper & Cowboy Angst: Sometimes Jesse James

28/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Down
The Best Day Of Our Lives
My Wrecking Ball
They Call It Love
Born To Lose Blues
Mi Sueño, Mi Dolor

Platenlabel
Silent City Records

Labelnummer
Geen nummer

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Steven Casper & Cowboy Angst

Mooie liedjes duren in de meeste gevallen niet lang. En voor mooie plaatjes lijkt, na het beluisteren van ‘Sometimes Jesse James’ van Steven Casper & Cowboy Angst, dezelfde regel op te gaan. Slechts 6 nummers, waaronder één cover, doen het luisterbereid publiek (in deze vertegenwoordigd door uw recensent) snakken naar meer. Kortom, het bijwoord ‘slechts’ is in de voorgaande zinssnede zeer zorgvuldig en weldoordacht gekozen.
De betere begrijper heeft ondertussen in de smiezen dat het hier beschreven EP-tje geen enkele slechte song herbergt. Aftrappen doen Casper en de zijnen op sublieme wijze met ‘Down’, een op een drijvende beat voortstuwende country-rocker. Een nummer dat op de één of andere manier – gevoelsmatig, qua vibe – doet denken aan een country-versie van ‘Johnny D Is Back’ (het album) van The Fatal Flowers. Vervolgens wordt met ‘The Best Day Of Our Lives’, een in balladevorm gegoten ode aan het leven en het grijpen van opportuniteiten als ze zich aandienen, een compleet ander register opengetrokken. Minder opzwepend als de openingstrack, maar zeker niet minder goed. En dit opentrekken van andere registers wordt nummer-na-nummer aangehouden. Diversiteit lijkt het codewoord te zijn. Van de in een bluegrass-jasje gestoken Ryan Adams’ cover ‘My Wrecking ball’ tot het kippenvel-bezorgende en naar Tex-Mex-nijgende instrumentale slotnummer ‘Mi Sueño, Mi Dolor’ ... Steven Casper & Cowboy Angst, ze kennen hun stiel!

Alhoewel men voorzichtig dient te zijn als het gaat over zich uitspreken over kleuren en geuren … durft uw recensent toch te verkondigen dat ‘Sometimes Jesse James’ een verdomd goed EP-tje is. En dit is zwakjes uitgedrukt. Een zeer diverse, muzikaal subliem vertolkte topplaat! Een ware lekkernij voor fans van de mengvorm tussen americana, folk, rock en pop.

Jan Coonen (4 ½)

The only downsides to ‘Sometimes Jesse James’ are the number of tracks and the duration of the album. Way too little and way short! A wonderful album!

Scott Kirby: Chasing Hemingway’s Ghost

26/1/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Place Is My Home (Andy Thompson, Matt Thomspon, Scott Kirby)
The Unlearning (S.Kirby)
We Own Key West (Clint Bullard)
Chasing Hemingway’s Ghost (S.Kirby,A. Thompson, M.Thomspson)
Ava Rose (S.Kirby)
La Casa Cayo Hueso (S.Kirby,P.Mayer)
Mother Winter (S.Kirby, P.Mayer)
Morning in Montana (S.Kirby)
The Happy Hour Blues (S.Kirby)
Summer Wind (Heinze Meier, Johnny Mercer)

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website artist
Scott Kirby

Scott Kirby was begin jaren tachtig bezig met zijn carrière als politiek consultant, maar in 1988 nam hij een drastische beslissing en liet de strenge winters van woonplaats New England achter zich. Scott koos voor een leven als rondreizende troubadour, gitaar om de hals en trok Amerika en Canada in met vooral zelfgecomponeerde folksongs met meer dan 100 optredens per jaar om zich te vestigen in Florida (Key West). Het legde hem geen windeieren. Hij ontmoette er veel muzikanten en belangrijke mensen in het muzikale wereldje en de bal ging aan het rollen. De gewezen bassist ontpopte zich als een prima akoestisch gitarist, die tevens voorzien was van een expressieve stem. Bovendien is hij een echte verhalenverteller met op tijd en stond een vleugje humor maar ook met ruimte voor een lach en een traan.
Met ‘Chasing Hemingway’s Ghost’ zette hij zijn achtste album zopas op de wereld, met de medewerking van de gebroeders Matt en Andy Thompson, die een belangrijke rol spelen in dit album. Hij kent deze jongens al lang en zij verleenden ook hun medewerking aan zijn album ‘4 Good Dogs’ (2003) . Andy is producer/ muzikant en samen met zijn broer nemen ze een dozijn instrumenten voor hun rekening en is er ook bij momenten samenzang. Eamon McLoughlin neemt de fiddle (viool) voor zijn rekening.
Het album bestaat uit tien tracks, die vooral geschreven zijn door de frontman, maar vaak met medewerking van de broers Thompson. Of met Pete Mayer met wie Kirby in 2015 de live cd ‘La Casa Cayo Hueso’ opnam. Opener ‘This Place Is My Home’ is een song die staat als een huis en is wat mij betreft één van de hoogtepunten en een meezinger die potten kan breken. Maar er staan uiteraard ook ballades op, zoals ‘The Unlearning’ (met mooie gitaarsolo) dat een verhaal vertelt over een (actuele) discussie over onverdraagzaamheid en vooroordelen. ‘We Own Key West’ is dan weer een bekende ballade uit het circuit van Clint Bullard. Kirby maakte er een speciale versie van en vertelt over de liefde van zijn hometown Key West waar Ernest Hemingway ettelijke jaren neerstreek. Ook de bekende Tiky Bar komt ter sprake en er wordt ook teruggeblikt op een orkanenevacuatie.
Een ander hoogtepunt is de titeltrack ‘Chasing Hemingway’s Ghost’. Op zoek naar de geest van Hemingway, die tachtig jaren geleden neerstreek in zijn Cayo Hueso. Kirby schittert als zanger en wordt elektrisch op gitaar vooruitgestuwd door Andy Thomspon, die samen met zijn broer ook zorgt voor vocale steun. Dan gaat het weerom de rustige kant op met ‘Ava Rose’ en ‘Mother Winter’. ‘Morning in Montana’ is ook een mooie song waarin hij het ritme van het geluid van de trein beschrijft in de schaduw van de schitterende bergen van Montana. Vreemde eend in de bijt is misschien wel ‘The Happy Hour Blues’, jawel een bluesysong maar wel best te genieten hoor. Eindigen doet Scott Kirby verrassend met ‘Summer Wind’ een origineel Duits nummer dat vooral bekend werd door Frank Sinatra. Hij maakte na lang zoeken van het orkestraal arrangement een akoestische versie. Je merkt dat dit album wel gevarieerd is, maar mijn eerste kennismaking met Scott Kirby is voor mij toch een aangename ontdekking.

Sis Van Hoof (4)

An album that can go in all directions.

The Deep Dark Woods: Yarrow

3/11/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fallen Leaves
Up On The Mountaintop
Deep Flooding Waters
Roll Julia
The Birds Will Stop Their Singing
San Juan Hill
Drifting On A Summer’s Night
Teardrops Fell
The Winter Has Passed

Platenlabel
Six Shooter Records/Thirty Tigers

Labelnummer
SIX100

Distributie
Bertus

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
The Deep Dark Woods

Americana om van te snoepen! De Canadese band The Deep Dark Woods schittert op haar zesde creatie ‘Yarrow’, vorige week verschenen op het Thirty Tigers label. Eindelijk, want het was weer vijf jaren geleden. Vielen ze toen nog in de prijzen met ‘Emerging Artist Of The Year 2012’, dan wordt ‘Yarrow’ het beste americana/folkrock album van 2017. Het album start met een paar trage op Engelse en Ierse folk geïnspireerde songs om dan even af te glijden richting Texas country blues. Pianist en organist van het eerst uur, Geoff Hillhorst, kreeg een minieme rol toegewezen. Kacy & Clayton, een Canadees folkduo, werden tijdelijk aangeworven. Een schot in de roos, want de bijdrage van zangeres Kacy geeft de songs een dieper en internationaler karakter.
Met ‘Birds Will Stop Their Singing’ bereiken ze de top in het bos en nemen het over van de birds: slepend gezongen storytelling met summiere begeleiding op gitaar en zachte percussie. In acht minuten, te lang voor een hit, componeerde Ryan Boldt een psychedelische folksong om high van te worden. Ook het downloaden waard, ‘Drifting On A Summer’s Night ‘ en ‘Teardrops Fell’, met mooi elektrisch gitaarwerk. Wie van Engelse en Ierse folkrock à la Pentangle of Martin Carthy houdt, of The Byrds, zal zeer verheugd zijn. Live klinken ze iets voller en psychedelischer dan op cd. Volgend jaar komen ze naar Europa en voorlopig voor een éénmalig concert in België op 6 april 2018 in St-Niklaas. Noteer die datum in je agenda!

Line-up:
Ryan Boldt (Guitar, Vocals)
Geoff Hillhorst (Piano, Organ)
With Kacy & Clayton (Guitar, Vocals)

Marino Serdons (4)

Ryan Boldt achieved to create a wonderful storytelling album, with Kacy as a singing bird in the backyard. Sometimes dark, sometimes haunted, but always nice to listen! Traditional Spellbinding!

Turnpike Troubadours: A Long Way From Your Heart

26/10/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Housefire
Something To Hold On To
The Winding Stair Mountain Mlues
Unrung
A Tornado Warning
Pay No Rent
The Hard Way
Old Time Feeling (Like Before)
Pipe Bomb Dream
Oklahoma Stars
Sunday Morning Paper

Platenlabel
Thirty Tigers/Bossier City Records

Labelnummer
Promo Cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
V2 Benelux

Website Artiest
Turnpike Troubadours

Met hun in 2015 naar hen genoemd album leverden deze heren een verzameling van prachtige songs af, waarin zowel invloeden uit country, countryrock en folkrock opdoken. Wij waren dan ook redelijk nieuwsgierig naar ‘Turnpike Troubadours’’ opvolger. Die is er nu met ‘A Long Way From Your Heart’ in een productie van Ryan Hewitt, gekend van zijn samenwerking met o.a. Red Hot Chili Peppers. In de review van hun hogergenoemd album uit 2015 schreven wij reeds dat deze band voor een update zorgt voor de uit het verleden stammende, vaak melige country. Leadzanger Evan Felker tekende ook nu weer, al of niet als co-writer voor de 11 songs. Songs die ook nu weer je genadeloos bij je nekvel grijpen. ‘The Housefire’ opent met fiddle en akoestische gitaar, maar wanneer de elektrische gitaren ingeplugd worden, breekt de hel pas goed los en krijg je meteen hedendaagse country op zijn best. Verhalen vertellen is één ding, maar ze dan nog zodanig verpakken dat ze ook muzikaal boeien, is niet steeds evident. Wel voor de Troubadours! Dat komt tot uiting in het Southern rockende ‘Something To Hold On To’, waar de twangy gitaarsolo je automatisch naar de luchtgitaar doet grijpen. Eerst aftellen en dan teistert countryfolkrocker ‘The Winding Stair Mountain Mlues’ alweer je trommelvliezen. Een verwittigd man er twee waard. Dat klopt ook voor ‘A Tornado Warning’, waar de gitaren en fiddle je letterlijk wegblazen. ‘Stilte na de storm’ ook nog zo een uitdrukking, past dan weer voor opvolger, het iets rustigere ‘Pay No Rent’. Lang duurt de rust echter niet, want met ‘The Hard Way’ zitten we opnieuw op country rockende kruissnelheid, waarna het zwoele folky ‘Old Time Feeling (Like Before)’ zich aankondigt. Nog éénmaal slaan de Troubadours vastberaden toe in afsluiter ‘Sunday Morning Paper’, waar in tegenstelling tot wat de krant beweert, rock & roll zeker niet dood is.
‘A Long Way From Your Heart’ is een meer dan waardige opvolger voor ‘Turnpike Troubadours’. Deze band behoort tot de top binnen de hedendaagse country, daar ben ik nu meer dan ooit rotsvast van overtuigd.

Lambert Smits (5)

Don’t let me say twice ... Turnpike Troubadours belong to the top of roots music and country. And now hurry up and buy this masterpiece!

Richard Thompson: Acoustic Classics II

1/8/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

She Twists The Knife Again
The Ghost Of You Walks
Genesis Hall
Jet Plane In A Rocking Chair
A Heart Needs A Home
Pharaoh
Gethsemane
Devonside
Meet On The Ledge
Keep Your Distance
Bathsheba Smiles
Crazy Man Michael
Guns Are The Tongues
Why Must I Plead?

Platenlabel
Beeswing Records

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Proper Distribution

Promo-agent
Prescriptionpr

Website Artiest
Richard Thompson

Als medeoprichter van de groep Fairport Convention stond Richard Thompson aan de wieg van de Britse folkrock. De Los Angeles Times noemde hem de beste rock songwriter na Dylan en de beste elektrische gitarist sinds Hendrix. Thompson is ondertussen een levende legende met een massa songs op zijn naam. Songs die vaak ook door andere artiesten werden opgenomen. Het succes van zijn in 2014 uitgebracht album ‘Acoustic Classics’ ligt eigenlijk aan de oorsprong van ‘Acoustic Classics II’. Op dit album krijgen we akoestische versies van nummers die Thompson eerder in een bandsetting opnam, alsook nummers die door andere artiesten bekend zijn gemaakt. Vanaf de eerste song blijkt nog maar eens wat een fenomenaal gitarist Thompson is. Hij redt het zonder problemen in zijn eentje. Meer nog zelfs! De nummers winnen aan intensiteit in deze akoestische versies.
‘Meet On The Ledge’ door Fairport Convention uitgebracht in 1968 heeft zelfs, mede door Richards warme stem meer body en karakter.
Later op het jaar zal op Beeswing Records nog ‘Acoustic Rarities’ verschijnen. Op dat album zal Thompson te horen zijn op nieuwe opnames van zijn meer obscure songs, alsook enkele songs die voordien alleen maar te horen waren in coverversies.

Lambert Smits (4 ½)

Richard Thompson plays previously recorded songs now in an acoustic version, making them sound even more intense.

Stackridge: The Final Bow, Bristol 2015

3/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD1

Over The Horizon
The Road To Venezuela
The Last Plimsoil
Red Squirrel
Syracuse The Elephant
Fundamentally Yours
Highbury Incident
Teatime
God Speet The Plough
Long Dark River
Purple Spaceships Over Yatton

CD2

All I Do Is Dream Of You
Fish In A Glass
Something About The Beatles
No One’s More Important Than The Earthworm
Lost And Found
Boots And Shoes
The Final Bow
Lummy Days
Slark
Dora The Female Explorer
Do The Stanley Aviator Brass

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD500

Distributie
Proper Music

Website Artiest
Stackridge

Ook in de muziekscene heb je bands die in de schaduw blijven van commerciële en mediatieve successen. Genesis, Wishbone Ash, Camel sierden de affiches als headliner. Stackridge mocht zich als support uitsloven. Lustig timmerden ze verder aan hun eigen succesverhaal, en support werd headliner. Met een een achttal schitterende studio-albums op hun palmares tussen 1969 en 1976, kunnen ze fier terugblikken op hun progrock bijdrage. Een revival stond in de sterren geschreven. Eind jaren negentig screende de BBC het landschap en kwam al snel bij Stackridge uit de Bristol/Bath area uit. Mike Evans, Jim Crun Walter en James Warren besloten het te wagen en later sloot ook Andy Creswell zich terug aan. De rëunie oogde compleet. De back-catalogue werd ondertussen bij Angel Air Records op cd geschreven. Het hele verhaal eindigde in 2015 met het allerlaatste optreden, The Final Bow, in Bristol.
De dubbelcd geeft een mooi én boeiend overzicht van hun carrière. Fijne zachte folksongs evolueren naar complexere folkrock met een progrock-structuur zonder in gefreak te vervallen. Zachtheid en tederheid blijven een kenmerk in alle songs. Luister naar de stem en viool van Clare Lindley en het mooie pianospel van Andy Davis. Het doet allemaal heel ‘british’ aan met referenties naar traditionele deuntjes. Eindig met de trombone als een fanfare/brassband en de emoties komen los. Lieflijk, blij en vooralgezellig. Tweeëntwingtig songs om rustig te laten insijpelen onder oorverdovend applaus. Jammer dat het hier eindigt!

Line-up:
Andy Creswell-Davis (Lead Guitars, Keyboards, Vocals)
James Warren ( Guitrs, Bass, Vocals)
Clare Lindley (Violin, Guitar, Vocals)
Glenn Tommey (Keyboards, Trombone, Flute, Vocals)
Eddie John (Drums, Ukelele)

Marino Serdons (4)

Fun, joy, emotion,…sweet music to celebrate a GREAT progressive folkrock band! Thanks to Angel Air Records we can still enjoy and never forget Stackridge!

Janet Martin: Eve Sessions

19/6/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Yesterday I Dreamt A Journey Wide
Without Your Love
Big Love and Sunshine
There’s An Angel Singing
Small Blue Boat
First Bite
Black Heart
Bella
Smoke And Mirrors
Turn Back Time
I’ll Still Wait

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Janet Martin

Magistrale intro van singer-songwriter Janet Martin. Na vijf jaren komt ze eindelijk weer met een gracieus mooi album. Elf emotioneel gezongen songs van de West Coast. Noem het a.u.b. geen pure americana, eerder(akoestische) folkrock. Ongewild kwamen herinneringen uit mijn jeugd naar boven met namen als Janis Ian en Carole King, ja even zelfs Joni Mitchell. Janet’s songs pakken je bij de keel, het hart, de ballen en tintelen je tenen tot je overstag gaat.
Wat een schitterend gevarieerde sound en zangstijl. Alle instrumenten worden door haar zelf bespeeld. Soms folky, soms bluesy met slide, soms slightly jazzy maar altijd ooooh zooooo mooi en overtuigend. Janet is afkomstig van Richmond Virginia maar vertoeft regelmatig in Europa. Er zouden reeds een achttal cd’s door haar gecomponeerd zijn, maar o zo moeilijk te archiveren (laat staan te kopen!) Als singer songwriter steekt ze de concurrentie de loef af. Eve Sessions is haar eerste echte solo cd, en wat een kanjer van een prestatie. Nu verkrijgbaar in de betere platenzaak (als er nog eentje is bij jullie in de buurt) of online op CDBABY.

Marino Serdons (4)

Janet Martin’s first solo project Eve Sessions is a bull’s eye! Wonderful, emotional and so honest!

Echotape: Wicked Way

26/1/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

All My Days
Whiskey Bar
Friend Like Me
Grams
I Got You
We’ve Been Dreaming
See You Soon
Little White Lies
Pray
Soul
Wicked Way

Platenlabel
Eigen Beheer

labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet Gekend

Website Artiest
Echotape

Echotape is een Britse indie-rockband, een kwartet, opgericht in 2010. Met hun eerste demo trekken ze de aandacht van Killing Joke bassist en sterproducer Martin Glover. (producer van o.a. Dido, The Verve, Futurehead) Met hem nemen ze hun debuutalbum ‘Collective’ (2013) op. Ze noemen zichzelf een DIY-band (Do It Yourself-band). Ze hebben geen major label nodig en doen alles in eigen beheer. Ook hun video’s maken ze zelf. Het is een hard werkende band. ‘Wicked Way’ is dan ook al hun zesde album op een dikke vier jaar tijd. Alleen dat is al lovenswaardig.
Hun nieuwe album dat in december 2016 in Europa verschijnt, gaat al in de zomer over de toonbank in Engeland en wordt aangekondigd als een plaat met ’11 zomerse hymnes’. Het klinkt inderdaad wel heel zomers en optimistisch en positief. Volgens de band moet deze cd voor de grote doorbraak zorgen. En dat zou wel eens kunnen lukken.
Het album opent met ‘All My Days’ en ‘Whiskey Bar’, beide stevige indierockers. Wat het meest opvalt, is dat hun refreinen nogal catchy zijn en dat het meezinggehalte hoog ligt. Het wordt een meebrulgehalte bij de snelle folkrocker ‘Friend Like Me’.
Mumford & Sons komen om de hoek kijken in ‘Grams’, ‘Pray’, ‘Soul’ en overduidelijk in ‘I Got You’, dat wat wegheeft van ‘Little Lion Man’.
Ook zeer folky, met als begeleiding enkel handgeklap, een akoestische gitaar en wat drums is het mooie en gevoelige ‘We’ve Been Dreaming’. ‘See You Soon’ gaat er steviger tegenaan, terwijl ‘Little White Lies’ een rustig folknummer is. De stemmen en vooral de vocale koortjes zijn een genot voor het oor. Het album wordt afgesloten met het titelnummer ‘Wicked way’ dat ook weer in de richting van de oude Mumford & Sons gaat, maar dan toch weer anders en zeker zo origineel.
Ik weet zeker dat deze band nog potten zal breken en het zou heel goed kunnen dat ze gelijk hebben en dat dit hun doorbraakplaat wordt.

Peter Jacobs (4,5)

Echotape brings us indie rock to folk rock like Mumford & Sons, but just a little different. I know this band is going to break some records and I truly believe, with the right promotion, that this album will cause an international breakthrough.