Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Delta Wires: Born In Oakland

31/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunny Day
Fine And Healthy Thing
Vacation
Your Eyes
Days Of The Week
Devil’s In My Headset
Fun Time
I Don’t Care
In The Middle
All I Have To Give

Platenlabel
Mud Slide Records

Labelnummer
MSCD1706

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
Delta Wires

Delta Wires is een zevenkoppige Amerikaanse band, waarin drie blazers, onder leiding van harper, zanger en bandleader Ernie Pinata. Tijdens zijn studies aan het California College Of Arts and Crafts, richtte hij voor de uitvoering van het project ‘Anthology on the history of the blues from the Mississippi Delta to the South Side of Chicago’, de Delta Wires op. In 1991 bracht de band zijn eerste album op de markt en ‘Born In Oakland’ is alweer hun zevende. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen, maar reeds vanaf het eerste nummer moest de lat noodzakelijkerwijs lager gelegd worden. De West Coast Blues van deze heren heeft weinig of geen ruggengraat. De zang straalt niets aan bezieling uit, de ritmesectie ervaart het blijkbaar als een verplichting te moeten spelen en de blazerssectie ontbreekt het aan passie. Komt daar nog bij dat ook de mix blijkbaar erg vlug is moeten gebeuren en Pinata’s mondharmonica heeft zeker niet te lijden onder ’s mans ademstroom.
Voor een zevende album is dit een ondermaatse prestatie.

Lambert Smits (3)

Seven-piece band with horn section and a singer / harmonica player. West Coast Blues, nothing more or less.

Lynne Hanson: Uneven Ground

31/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Carry Me Home
Counting Heartbeats
Stronger
Broken With You
Dead Weight
Swallow Me Up
Devil Said Do
Uneven Ground
Every Honest Misstep
Not That Strong
One Grain At A Time
Just For Now
Gotta Have Rain

Platenlabel
Song Shop Records

Labelnummer
MSCD1706

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Lynne Hanson

Als tiener nam de in Canada geboren Lynne Hanson de gitaar vast, wat leidde tot haar debuutalbum ‘Things I Miss’ dat uitkwam in 2006. In 2008 volgde ‘Eleven Months’ en ‘The Sun Goes Down’ kwam in 2010 op de markt. Daarna werd het eventjes stil rond Lynne, maar in 2014 verraste ze met, het met Lynn Miles als producer uitgebrachte ‘River Of Sand’. Nu drie jaren na ‘River Of Sand’ valt ‘Uneven Ground’ in onze bus, een album waarop Lynne als writer of co-writer voor alle songs tekent. Lynne mag er dan op de cover misschien uitzien als iemand die cleane, zoetgevooisde songs schrijft, maar die schijn bedriegt. Lynne staat met beide voeten stevig in de blues, jazz, country en rock, genres die vaak schitteren bij een vette, smerige sound. Dat haar die genres op het lijf geschreven zijn, geeft ze meteen aan in opener het rootsy ‘Carry Me Home’ met ruige gitaar van Chris Carmichael. Maar Hanson heeft meer pijlen op haar boog. Ook in prachtig georkestreerde nummers haalt ze het laken naar zich toe. De op piano en akoestische gitaar drijvende ballade ‘Stronger’ is daar een knap voorbeeld van. Een snuifje New Orleans zit in de piano op ‘Dead Weight’, terwijl een lekker smerige overstuurde gitaar de basis vormt voor het bluesy boogiënde ‘Swallow Me Up’. ‘Devil Said Do’ heeft dan weer een heerlijk rockkantje en in de lazy titeltrack mixt Hanson succesvol blues met jazz.
Bovendien zijn Hansons lyrics van een hoog niveau. De onderwerpen put ze uit haar eigen persoon, haar ervaringen of uit haar omgeving. Dat alles gebracht door haar warme, imponerende, van een ruig kantje voorziene stem, maakt dit album zeker eentje dat een bevoorrechte plaats verdient in de platenkast.

Lambert Smits (4)

Strong album full of original songs that contain both blues, country and jazz influences

Chris ‘Bad News’ Barnes: Hokum Blues

26/7/2017

DETAIL ALBUm

Tracks:

It Hurts Me Too
Let Me Play with Your Poodle
I'm Gonna Get High
It's Tight Like That
I Had to Give Up Gym
Things About Coming My Way
You Cant Get Enough of That Stuff
Hokum Blues
Somebody Been Using That Thing
Keep Your Mind on It
Let Me Pat That Thing
Caught Him Doing It
Gin Mill Blues

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT-CB17

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenblatt
BradGirlmedia

Website Artiest
Chris Barnes

Chris Barnes is een acteur, comic, regisseur, componist en blues man in hart en nieren. Nu promoot na het succesvolle ’99 Proof Thruth’ meteen ook hij zijn tweede album ‘Hokum Blues’. En ook dat staat vol met humoristische songs. Een Hokum is een Amerikaanse blues song dat met humoristische, uitgebreide analogie of eufemistische termen seksuele insinuaties en innuendo bewerkstelligd. Pioniers op dit vlak waren de befaamde Hokum Boys, Tampa Red, Georgia Tom en Big Bill Broonzie. De veertien tracks zijn dan ook allemaal coversongs. Chris zocht en vond backing bij Jimmy Vivino (gitaar), Will Lee (bas), Shawn Pelton (drums), Bette Sussman (piano) en harp virtuoos Steve Guyer. Het album opent met ‘It Hurts Me Too’ van Tampa Red. En we blijven nog even in het rijkelijke oeuvre van Tampa met de boogie ‘Let Me Play With Your Poodle’, het vooroorlogse jazzy gestructureerde ‘I’m Gonne Get High’ en het grappige en slide gitaar begeesterde It’s Tight Like That’. Guyer’s harp arrangementen zijn dan weer doorslaggevend in het nummer ‘You Can’t Get Enough of That Stuff’, net zoals de pianostructuur zijn functie heeft in het akoestische ‘Hokum Blues’. De dobro wordt om schoudert voor het gezapige ‘Somebody Been Using That Thing No.2’ en Steve Guyer is even terug met zijn blues harp in het opzwepende ‘Keep Your Mind On It’. Maar met ‘Let Me Pat That Thing’ gaan we terug naar de avant-gardisme periode van The Hokum Boys uit hun Vol.1939.
We blijven nog even in deze periode gebeiteld met het opwindende ‘Caught Him Doing It’, het piano en klarinet geënthousiasmeerde ‘Gin Mill Blues’ en het tijdloze ‘Christmas & New Year’s Blues’.

Philip Verhaege (4 ½)

Chris 'Bad News' Barnes presents his uniquely topical and slightly twisted take on Hokum Blues, the raunchy and humorous song style popularized in the steamy Prohibition era of the 1930s by the likes of Tampa Red and Big Bill Broonzy. Highly recommended!

Joe Hardridge: Mirror

26/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prophet Thunder
It’s Now
Broken Soil
Saint of Thieves
Bridhter Side
Side by Side
Fly Away
Hellrider
Alive
Mirror
You

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Joe Hardridge

Promo-Agent
Niet Gekend

Website Artiest
Joe Hardridge

Wij hier van Keys & Chords zijn altijd wel te vinden voor enig jong talent uit onze eigen regio.
Joe Hardridge is het pseudoniem van Joran Bauwens. En zeg nu zelf, niet echt een naam om mee door te breken in deze vaak al te harde muziekwereld. Joe Hardridge dan maar en het project ‘Mirror’, waar klaarblijkelijk zeer goed is over nagedacht. Er is zelfs een knappe lyric video van de song ‘Broken Soil’, en het artwork van de cd-hoes is van een zeer competente kwaliteit. Deze achttienjarige student uit Geraardsbergen is een multi-instrumentalist die nu volop zijn debuutalbum promoot. Bij pende alle elf songs bij elkaar, is bijzonder goed bij stem en speelt gitaar, bas en keys. Samen met Marc De Keyser verzorgde hij ook nog eens de drumarrangementen. Het is dus als het ware een one-man solo project. Na een space en synthesizer intro komen de harde gitaarriffs en mokerende drumslagen uit’ Prophet Thunder’ ons meteen uit onze spreekwoordelijke sokken blazen. De track ‘It’s Now’ claimt zich van meet af aan enige radio Airplay aan, en het moderne ‘Broken Soil’ staat dan weer in aangename antithese met de heavy klanken van ‘Saint of Thieves’. De rockballades ‘Brighter Side’ en vooral ‘Side By Side’ bezorgen ons meer dan eens goose bumps. En dan moet het semi-akoestische en hoog oplopende ‘Fly Away’ nog de revue passeren. Dat is werkelijk een hit in wording! In het ritmische ‘Hellrider’ en ‘Alive’ trek Joe nog eens alle registers open. Het headbangen kan beginnen en heel wat jongelui zullen zowaar in een soort trance entameren. Maar laat je niet verleiden door de apollinische piano intro van de titeltrack. Het nummer geëxplodeerd als een conventionele hardrocksong en knalt mateloos door onze woofer. Het rustig opbouwende ‘You’ mag de dans op een meer dan waardige manier beëindigen. Joe Hardridge verstaat de kunst om zijn overweldigende gitaarriffs te synthetiseren met enkele knappe en fijn uitgekiende ballades. We zijn hier alvast benieuwd om deze jonge kerel eens live aan het werk te zien.
Wij zijn alvast fan!

Philip Verhaege (4 ½)

Joe Hardridge understands the art of synthesizing his stunning guitar riffs with some pretty sophisticated and delicate ballads. We are already excited to see this young guy playing live.
We are fans! The release ‘Mirror’ is coming on 31 July 2017 on iTunes, Spotify, Deezer, Tidal and Google Play… Check it out!

Ani Di Franco: Binary

26/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Binary
Pacifist’s Lament
Zizzing
Play God
Alrighty
Telepathic
Even More
Spider
Sasquatch
Terrifying Sight
Deferred Gratification

Platenlabel
Righteous Babe Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Aveline Records

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Ani Di Franco

Met ‘Binary’ haar 20ste studioalbum keert singer/songwriter en activiste Ani Di Franco terug naar de muziek die haar 25 jaar geleden onder de aandacht van het grote publiek bracht. De songs zijn geschreven in 2016, naar aanloop van de Amerikaanse presidentsverkiezing en belichten het veranderde politieke landschap. Di Franco neemt standpunten in en durft die te verwoorden. Ze doet dat aan de hand van knappe melodieën, die zowel folk, soul als jazz invloeden hebben. Stijlen die zij bovendien naar haar hand weet te zetten en daardoor heel persoonlijk, verrassend en overtuigend klinken. Zij wordt dan ook bijgestaan door kleppers als Ivan Neville, Maceo Parker en Justin Vernon. ‘Pacifist’s Lament’ is een prachtig georkestreerde les in geweldloosheid. ‘Zizzing’ klinkt nogal experimenteel en in het met New Orleans invloeden doorweven ‘Play God’ komt Ani op voor de rechten van de vrouw. ‘Alrighty’ is een rustig voortkabbelend nummer dat gevolgd wordt door het creatieve spicy en jazzy ‘Telepathic’. Jazzy en funky is ook de voedingsbodem voor ‘Even More’, één van de mooiste nummers op ‘Binary’, dat bovendien kan rekenen op een heerlijke blazersinbreng. Tempowisselingen die het spectrum van rock en reggae bespelen, sieren dan weer ‘Terrifying Sight’. Het meest folky klinkt Ani in afsluiter ‘Deferred Gratification’, waarin de viool ongetwijfeld tot die sfeer bijdraagt.
Zoals we van Ani Di Franco gewoon zijn, is dit ook album weer eentje zoals alleen zij dat kan maken. Knappe release!

Lambert Smits (4 ½)

With support from Ivan Neville, Maceo Parker and Justin Vernon, singer / songwriter and activist Ani Di Franco returns to her roots and displays her humanistic views in 11 beautiful songs.

Russell Joslin: Hey Mathematician

26/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Old Glory
Elevate Me (Smoke)
Billy’s Funeral
Shipwreck
We Are 40 Now
Water For Blood
The Cold Of The Night
Shackles
Cruel Ministry
Early Woman
The Blocks Of St Lukes
If I Ride A Tory
Mother
Doves May Fly

Platenlabel
2+2 Records

Labelnummer
2plus2004

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Russell Joslin

In 2007, bracht de toen 23 jarige Russell Joslin zijn debuut folkalbum ‘Dream Token’ uit en ‘Hey Mathematician’ is reeds zijn vierde studioalbum. Joslin bezingt de liefde, maar rebelleert tevens tegen een maatschappij die alles controleert, zoals Orwell reeds beschreef in zijn boek ‘1984’. Dat doet hij aan de hand van 14 folksongs. Songs die soms, zoals opener ‘Old Glory’ een akoestische start kennen, maar waar gaandeweg elektrische gitaren hun intrede doen. Liefde en rebellie gaan bij Russell Joslin hand in hand. ‘Elevate Me (Smoke) is een veeg uit de pan aan de wereldleiders, die een rookgordijn scheppen en blind zijn voor de problemen. Russells teksten blinken niet uit door vrolijkheid. Vertwijfeling, verscheurdheid en het emotionele komen aan de oppervlakte in het donkere ‘Shipwreck’, waar de droef klinkende viool die sfeer nog aanwakkert. Rebelleren doet Joslin ook in ‘We Are 40 Now’, een leeftijd waarop hij vaststelt dat hij net als iedereen het uitgestippelde pad bewandelt en er nog maar weinig van zijn jeugddromen rest. Opbeurende liefdesliedjes componeren is niet Joslins sterkste zijde. Neen, hij doet het liever op zijn eigen, ietwat mistroostige manier, zoals in het akoestische, met minimalistische gitaar overgoten ‘The Cold Of The Night’. Eén van de mooiste nummers is de, samen met Sarah McCaig gebrachte ballade ‘Shackles’. De liefde heeft ook zijn mindere kanten en doet Joslin op die momenten terug verlangen naar zijn thuis in ‘Mother’.
Een vrolijk album is ‘Hey Mathematician’ niet geworden, wel eentje dat uitblinkt door zijn haarscherpe lyrics.

Lambert Smits (4)

Russell Joslin connects in 14 folk songs in a very own way love and rebellion.

Stiff Little Fingers: No Going Back

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Liar's Club
My Dark Places
Full Steam Backwards
I Just Care About Me
Don't Mind Me
Guilty as Sin
One Man Island
Throwing It All Away
Good Luck with That
Trail of Tears
Since Yesterday Was Here
When We Were Young

Liar's Club (Demo)
My Dark Places (Demo
Full Steam Backwards (Demo)
I Just Care About Me (Demo)
Don't Mind Me (Demo)
Guilty as Sin (Demo)
One Man Island (Demo)
Throwing It All Away (Demo)
Good Luck with That (Demo)
Trail of Tears (Demo)
Since Yesterday Was Here (Demo)
When We Were Young (Demo)
My Dark Places (Acoustic Version)
When We Were Young (Live at Oxford O2)

Platenlabel
EarMusic

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Niet Gemeld

Website Artiest
Stiff Little Fingers

We waren hier aangenaam verrast toen we het album ‘No Going Back’ van de uit Belfast afkomstige punkband Stiff Little Fingers kregen toegestuurd. Oorspronkelijk werd dit knappe album voor het eerst onder het daglicht gebracht op 15 maart 2014. Het is het tiende album voor de band en werd destijds door middel van PledgeMusic gefinancierd. Via deze site konden de fans doneren en een bijdrage leveren in diverse vormen. Vijf maanden later werd dan de officiële release gepromoot op het label Rigid Digits en Mondo Recordings/INgrooves. Het was ook de eerste studio release in elf jaar. De succesvolle voorloper ‘Guitar and Drum’ uit 2003 bereikte de nummer één plek in de Top 40 Rock Album Charts op BBC Radio1. Frontman Jake Burns (zang, gitaar), Ian McCallum (gitaar) , Ali McMordie (basgitaar) en drummer Steve Grantley weten als geen ander de punk klepel hangen en rocken als de beesten. Scheurende gitaarriffs, beukende baslijnen en bonkende drumritmes begeleiden de nog steeds hedendaagse lyrics. En die handelen punk geënthousiasmeerd over de toen ook al ineenstortende economie, de persoonlijke strijd van Jake’s depressies in het nummer ‘My Dark Place’ en het aanhoudende racisme in deze westerse wereld. In de openingstrack ‘Liar’s Club’ worden George W. Bush en Tony Blair, door hun rol in de oorlog van Irak, door de gehaktmolen gedraaid. Deze dubbel CD heruitgave heeft als toemaatje heel wat demo’s en akoestische versies. Waar is de tijd van deze originele punkrock bands. Geweldige plaat!

Philip Verhaege (4)

SLF's signature style: lyrics that meld the personal and political, music that combines the energy of punk with infectious hooks, and delivery that rings of honesty and commitment

The Gordon Meier Blues Experience: Magic Kingdom

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Howlin' for My Darlin'
Stop Draggin' That Chain Around
Buddy Buddy Friends
Just Keep Ridin'
In the Open
Red Headed Woman
Gold Tail Bird
Signifyin' Monkey
She Belongs to Me
Someday Baby
Gypsy Woman
The Stumb

Platenlabel
Reverberockets Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
The Gordon Meier Blues Experience

Iedere artiest is wel beïnvloed door een mentor of idool. Zo is Gordon Meier geïnfluenceerd door B.B. King, Muddy Waters en Lightnin’ Hopkins. Maar toch waren het vooral Freddie King en Magic Slim die een indruk op hem nalieten. Freddie King was zelf eens obsessie gedurende de jaren ’70. Niet veel later ontdekte hij dan ook Magic Slim and The Teardrops. Dit alles leidde tot een bedevaart naar Chicago, het mekka van de geëlektrificeerde blues. In die tijd waren er wel vijftig blues clubs in The Windy City. Maar Gordon kende enkel B.L.U.E.S. on N. Halstead en The Checkerboard Lounge, die op dat ogenblik eigendom waren van Buddy Guy en Junior Wells. Nu heeft The Gordon Meier Blues Experience een dijk van een plaat te promoten. Dit is ware Chicago blues en Gordon heeft zelfs een vrij donkere stem. Hij opent met ‘Howlin’ For My Darlin’, van wijlen Howlin’ Wolf en Willie Dixon. Harp virtuoos Dennis Greunling is van de partij in John Primer’s ‘Stop Draggin’ That Chain Around’. Achter het drumstel zit Lester Veith, Mark Freidman (bas), Joe Taino (slide gitaar), Dean Shot (Rhythm gitaar) en Orgelist Tom Hammer vervolledigen de bezetting. Het bonzende ‘Buddy Buddy Friends’ en ‘Just Keep Ridin’ zijn alweer heerlijk Chicago blues chapiters. Gordon’s knappe gitaarriffs komen hier vrijwel meteen in de spotlights. Bij Freddie King leende hij ‘In The Open’, dat met geweldige orgeltunes is ingezaaid en het nummer ‘The Stumble’. Na het fijn gesnaarde ‘Gold Tail Bird’, origineel van Jimmy Rodgers, is het soultime met Johnny Otis’ ‘Signifyn’ Monkey’. Het originele ‘Someday Baby’ misstaat niet tussen al deze klassiekers. Bij Muddy Waters ging Gorden ‘Gypsy Woman’ ontlenen. Het album ‘Magic Kingdom’ is dan ook de ideale leidraad voor al wie nog niet echt thuis is in de Chicago Blues.

Philip Verhaege (4)

The album is a source of inspiration and a guidance for those who are not home in the Chicago blues ....

Michael Packer: “I Am The Blues”, My Story – Vol 3

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Blues For Peace (Narration)
Blues For Peace (Song)
Fields Of Sorrow (Narration)
Fields Of Sorrow (Song)
Yo Staten Island (Narration)
Ya Staten Island (Song)
Flash Flame (Narration)
Flash Flame (Song)
Chicago (Narration)
Chicago (Song)
Do It All Over (Narration)
Do It All Over (Song)
Mr. Packer (Song)

Platenlabel
Iris Music Group

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Blind Raccoon

Het album : “I Am The Blues”, My Story – Vol 3 is helaas een postuum album van Michael Packer. Singer-songwriter, gitarist en New York Blues Hall of Fame Michael Packer overleed helaas op vijf mei 2017 aan leverkanker. Diezelfde middag zou Michael nog spelen op een braderij ten voordele van de kerkgemeenschap. Helaas was de pijn toen al niet meer te harden.
Michael werd geboren in 1950 in New York en stond ruim vijf decennia op de planken. Hij performde zijn eerste optreden op vijftien jarige leeftijd op het Bitter End in Greenwich Village. Hij was nog een tiener toen hij samen met zijn eerste band Papa Nebo, een contract ondertekende bij Ahmet Ertegun’ Atlantac Records. In 1973 registreerde hij drie albums met zijn band Free Beer voor de labels Boeddha en RCA Records. Alle deze albums prijkten in de Billbard Top 100. Zijn veelbelovende carrière wred abrupt afgebroken door alcoholproblemen en hij verbleef zelfs een tijd in de Prisoners of Riker’s Island na een veroordeling. Maar na zijn vrijlating kreeg hij zijn muzikale carrière terug op de rails en werd hij ingewijd als Legendary Ambassador en Master Blues Artist in de New York Hall of Fame. Dit jaar werd hij ook ingewijd in de Chicago Blues Hall of Fame als Legendary Ambassador. Hij speelde ondermeer met David Maxwell en Honey Boy Edwards. Zijn nieuwste telg ‘I Am The Blues’ My Stor Vol 3 is dertien tracks lang en is net zoals ‘Vol 2’ voorzien van gesproken intro’s. Packer doet hierin zijn levensverhaal. Haalt zijn biografie aan, verteld gezapige verhaallijnen en heeft het over het ontstaan van bepaalde nummers. Al deze dialogen zijn dus een inwijdingen voor de songs. ‘I Am The Blues’ zijn Michael’s eerste woorden in de intro van de akoestische fingerpicked slow blues ‘Blues For Peace’. Verder vertelt hij over het verlies van enkele blues artiesten en de gevaren rond het vredestraktaat. Hij komt ook terug op de gebeurtenissen in ‘Fields of Sorrow’, waar hij ooit optrad met Honey Boy Edwards. Het nummer ‘Staten Island’ is dan weer sterk geëlektrificeerde blues. En die sterke lijn trekt hij door in het geweldige ‘Flash Flame’. Het nummer ‘Chicago’ gaat over de ‘capitol city of the blues’ een ‘true story’ in de magie van deze stad. Terwijl ‘Do It All Over’ een akoestische klaagzang is die ons naar de Delta brengt. Als afsluiter komt het weemoedige ‘Mr. Packer’ ons ontroeren. Packer heeft het over zijn ziekte, hepatitis C en de dokters die voor hem medisch niets meer kunnen betekenen. Net zoals in het nummer ‘Chicago’ krijgt Michael Packer backing van Willie ‘The Touch’ Hayes (drums), Mike Wheeler (gitaar), Roosevelt Purifoy (piano) en bassist Melvin Smith.
Het album “I Am The Blues”, My Story – Vol 3, is helaas het muzikaal testament van Mr. Michael Packer!

Philip Verhaege (5)

The album "I Am The Blues", My Story - Vol 3, is the musical testament of Mr. Michael Packer

Karen Lovely: Fish Outta Water

25/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fish Outta Water
Under The Midnight Sun
Twist My Fate
Waking Up The Dead
Big Black Cadillac
Everything Means Nothing
Hades’ Bride (There Was A Time)
Molotov Cocktails
Next Time
Nice And Easy
Punk Rock Johnny Cash
The River’s Wide

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Karen Lovely

Karen Lovely komt uit Massachusetts en begon op jonge leeftijd met zingen in het plaatselijke kerkkoor. In 2008 debuteerde ze met haar album ‘Lucky Girl’. Deze blues diva, die ook heel ongecompliceerd country, soul, America en bluegrass in haar song verweeft, werd tweede op de 2010 International Blues Challenge. Inmiddels puilt haar prijzenkast werkelijk uit en werd ze genomineerd voor liefst drie Blues Music Award nominaties in 2011 (BMA) voor Best Contemporary Blues Female Artist, Best Contemporary Blues Album and Best Song voor haar tweede release ‘Still The Rain’. Nu promoot Karen haar derde langspeler ‘Fish Outta Water’, dat werd geproducet door de Grammy Award winnende Tony Braunagel. Naast een hele rits gastartiesten wordt Karen ook vergezeld door Rick Holmstrom op gitaar, Taras Prodaniuk (bas) en drummer Matt Tecu. Karen opent met de imposante titeltrack ‘Fish Outta Water’. Dat ze een formidabele zangers is komt sterk tot uiting in het bluesy ‘Under The Midnight Sun’ en het Willie Dixon en Chicago blues geënthousiasmeerde ‘Twist My Fate’. De track ‘Waking Up The Dead’ flirt evenwel met enige country ongedwongenheid. En ook ‘Big Black Cadillac’ mag zich enige rock arrangementen aanmeten. De hoogoplopende fraseringen uit ‘Everything Means Nothing’ staat dan weer in aangenaam contrast met de country ballade ‘Hade’s Bride’. De warme cello en viool klanken vloeien aardig in de mandoline schikkingen. Het nummer ‘Molotov Cocktails’ is een coole R&B compositum die ons naar het West Coast begeesterde ‘Next Time’ brengt. ‘Nice And Easy’ is een lekker lopende Americana song, al komen ook de bluegrass compromissen van ‘Punk Rock Johnny Cash’ ons vrolijk onthalen. Als afsluiter koos Karen voor een hemels mooie soulballade in de vorm van ‘The River’s Wide’. Karen Lovely heeft een knappe soulstem die meerdere stijl omvat en uiteraard ook aankan..

Philip Verhaege (5)

Karen Lovely has a handsome blues and soul voice. The musical diversity is a clever musical masterpiece.

Sven Van Hees: Aquatic

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunsation
Vanity Hees
Preach on the Beach
Some Bunny out there
Summer Night
Barracuda Staredown
French Flies
Vitamin Sea
Bahamian Rhapsody
Motion of the Ocean
Expectations
Breeze in, Breeze out

Platenlabel
Your Lips Records

Labelnummer
YL CD 012

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Sven Van Hees

Twee jaar geleden besprak ik hier de dubbel-cd ‘Chameleon’ van onze Belgische loungekoning Sven Van Hees, die één cd bevatte met rustige downtempo tracks, en één met funky en dansbare tracks. Nu is zijn nieuw album pas uit, en dat staat al nr. 1 in onze Belgische iTunes Electronic charts. Ook in de USA i Tunes chart is hij binnengekomen en in Nederland staat hij op nr. 5. De tracks werden uiteraard allemaal door hemzelf geschreven en geproduceerd, en opgenomen op exotische plekken zoals Exuma (Bahamas), Laamu Atoll (Malediven), Islamorada (Florida) en het eiland St. Maarten. En opnieuw brengt Sven zwoele, sexy lounge van hoogstaande kwaliteit! Zoals opener ‘Sunsation’, met een basstem à la Barry White, die je zo richting strand doet afzakken. Sven geeft je hier de perfecte “antidote” tegen de regen- en onweersbuien die ons land nu treffen. Ik drijf zalig op ‘Vanity Hees’, ‘Preach on the Beach’, dein mee op de reggaeklanken van ‘Some Bunny out there’, geniet van ‘Summer Night’ met zang van Sanna Hartfield, ga zelfs een “encounter” aan met een barracuda op ‘Barracuda Staredown’, vlieg mee met ‘French Flies’, rep mij richting dansvloer op discostamper ‘Vitamin Sea’, enz. ‘Bahamian Rhapsody’ (let op Sven’s leuke woordspelingen) klinkt gewoon zalig, waarna de ‘Motion of the Ocean’ weer richting disco gaat. Ook ‘Expectations’, weerom gezongen door Sanna Hartfield, deint op dat discoritme. Maar uitzakken doe je met de Braziliaanse afsluiter ‘Breeze in, Breeze out’. Sven verdient een ereplaats in onze galerij van Belgische artiesten, en weet mij na al die jaren nog steeds te bekoren. Ik droom van die exotische plaatsen, maar moet het voorlopig met deze cd doen. Een uitstekend alternatief!

Patrick Van de Wiele (4½)

Maryann & The Tri-Tones: Supersonic Gal

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Honey Baby
I’m Moving Up
Back To Me
Cruisin’ Around
Lonesome Moon
Supersonic Gal
If I Could I Would
I’m Gonna Leave You
Angel Of The Desert
We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5832

Distributie
Rhythm Bomb Records

Website Artiest
Maryann & The Tri-Tones

Zangeres en akoestisch gitariste Maryann Lants, bassiste Mari Laube, leadgitarist Artur Skropnik en drummer Peeter Karo vormen Maryann & The Tri-Tones. De band heeft Estland als thuisbasis en laat zich inspireren door authentieke rock & roll en rockabilly. Het viertal nam reeds twee albums op. ‘Kitten Walk’ was hun debuut, dat nu wordt opgevolgd door ‘Supersonic Gal’. Bevatte ‘Kitten Walk’ nog een hoge dosis rockabilly en hillbilly, dan trekt Maryann op ‘Supersonic Gal’ eerder de kaart van de rock & roll. Daardoor klinkt het album ook een stuk voller. Begrijp dit echter niet verkeerd want beide albums zijn kwalitatief hoogstaande producties, alleen zit er meer vaart in ‘Supersonic Gal’. Bovendien krijgt leadgitarist Artur ook meer ruimte, wat op zich de songs enorm aantrekkelijk maakt. Zijn gitaarriff en solo op het rockende ‘I’m Moving Up’ verraden een met het genre goed vertrouwde gitarist. Door het vocale ‘bbrrrr, bbrrr, bbrrr’ maakt Maryann van ‘Back To Me’ een tof speels nummer. Leadgitarist Artur kent tevens zijn klassiekers, wat hij dan ook laat horen door zijn op Johnny Burnette geënt gitaarwerk op ‘Cruisin’ Around’. Maryanns voorliefde voor hillbilly komt nog even aan de oppervlakte in de titeltrack, terwijl ze stevig rockend tekeer gaat op ‘I’m Gonna Leave You’. Eventjes doet Maryann het wat rustiger in ‘Angel Of The Desert’, maar tijdens afsluiter ‘We’re Gonna Rock ‘n’ Roll Tonight’ trekt ze nog één keer alle registers open.
Pluspunt is bovendien dat alle nummers originele songs zijn. Op het podium van Turnhout Royale, afgelopen 21 juli bewezen Maryann & The Tri-Tones eveneens een enorm sterke livereputatie te bezitten. ‘Supersonic Gal’ is een schitterende release en wanneer de kans zich voordoet, zeker live gaan bekijken deze Estlandse band.

Lambert Smits (5)

With 10 original authentic rockabilly songs, this band from Estonia proves that they deserve a place in today's rock & roll and rockabillyscene.

Gas House Gorillas: Shut Up!

24/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Cookin’ With Gas
Party On The Second Floor
Perfect Cage
Rock & Roll Revival
Ain’t It The Life
Pursuit Of Love
Chase The Moon
Big Fat Pig (Dedicated To….)
The Things That Swings
In A Different Life
Tangerine
Cellophane
Low
Come Back, Baby (It’s Christmas After All)

Platenlabel
Stoopid Brute Records

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Gas House Gorillas

Zanger en akoestisch gitarist Rick Fink richtte in 2006 Gas House Gorillas op. Oorspronkelijk bestond het repertoire van de band uit rockabilly met een blues en swing touch. Later injecteerede de band hun muziek met een flinke dosis punk. Naast Fink bestaan de Gorillas momenteel uit bassist Crusher Carmean, gitarist Oscar Rodriguez en drummer Dave Moore. Hun debuutalbum ‘Shut Up!’ dateert reeds van 2015, maar komt nu met de huidige tournee pas onder de aandacht. Op dit album werden de drumsticks nog gehanteerd door Eddie Everett. Ook beschikte de band op dat ogenblik nog over een blazerssectie, die ze kort na de opnames dumpten om verder te gaan als kwartet. Momenteel toeren de Gorillas in ons land en wij mochten ze aanschouwen afgelopen 21 juli tijdens Turnhout Royale. Mede door de sporadische aanwezigheid van de blazers klinkt het album natuurlijk ietsje anders dan hun hedendaagse performances, maar de essentie van hun muziek blijft dezelfde. Het album opent meteen fors met ‘Cookin’ With Gas’. Geven de blazers aanvankelijk nog een old school swingsfeertje aan, dan komt daar wel wat verandering in wanneer de door punk gestuurde leadgitaar van zich laat horen. Nog nerveuzer wordt het wanneer alle remmen los worden gegooid op ‘Party On The Second Floor’. ‘Perfect Cage’ is een mooi samengaan van rockabilly met een jazzy swing mood. Pure rock & roll serveren de Gorillas met ‘Rock & Roll Revival’, waar gitarist Rodriguez alles uit de kast mag halen. Uit hetzelfde vaatje wordt ‘Tangerine’ getapt. De wijzer kan niet steeds op speed staan, daarom nemen de heren even wat gas terug met ‘Ain’t It The Life’. Diversiteit is troef op dit album en ‘Pursuit Of Love’ mag je gerust wat poppy vinden, maar het blijft een aanstekelijke song. Brian Setzer naar de kroon steken? Geen probleem, laaf je maar aan ‘Chase The Moon’. ‘The Things That Swings’ is old time swing in topvorm terwijl afsluiter ‘Come Back, Baby (It’s Christmas After All)’ je al doet verlangen naar de kerstperiode.
The Gas House Gorillas is niet zomaar een bandje. Dit zijn vier uiterst getalenteerde muzikanten die meer in hun mars hebben dan 3 akkoorden songs. Een aanrader!

Lambert Smits (5)

What a great mix of rockabilly, old time swing with a punk touch. Highly recommended!

Tony Natale: The Camden Promise

22/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

What If You Did?
Nobody
Your Love Takes Me Home
Promiseman
3 Days On The Road
U Shine
Boogie Around
Insanity
The Way You Walk

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Niet Gemeld

Distributie
Niet Gemeld

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Tony Natale

Ze bestaan nog: de wereldverbeteraars, de believers, de soft generation….de hippies. Drummer/songwriter Tony Natale droomt nog steeds (en terecht) van een mooiere leefwereld in peace love and understanding. De hoes van zijn tweede solo album ‘The Camden Promise’ straalt blijdschap en hoop uit in een groene boomgaard vol kleurrijke vlinders (klaphoes + 12page booklet).
Toegegeven, het is niet de eerste drummer die zelf in de pen schiet. Wat niet altijd tot schitterende resultaten leidde (denk maar aan Ringo Starr). Niet elke slagwerker kan even beroemd worden als Phil Collins. De meeste drummers die solo gaan putten uit hun carrière en brengen weinig nieuws.
Hier verdient Tony Natale een staande ovatie. Op ‘The Camden Promise’ hoor je zijn eigen zieleroerselen en voegt er een originele tune aan toe. De sfeer van het vroegere Camden Town London komt helemaal tot leven. Dit is origineel werk dat niet zo maar in een vakje te duwen valt. Er hangt een zweem sixties over, er zit wat (Santana) blues in, een snuifje NY rock (zijn roots), maar is niks van dat alles. Zijn muziek sluit ook niet aan bij de huidige trends. Alternatieve softrock vanuit het hart? Het album start met een melig ‘What If You Did’, voor veel luisteraars voldoende om de plaat in de vuilbak te kieperen. Niet doen…luister naar de andere songs. Het album evolueert in crescendo tot het einde. Tony Natale speelde met alle grote der aarde, een man van de wereld , en is naast drummer ook gediplomeerd muziekleraar. Zijn schitterende creaties verdienen alle steun en respect!

Line-up:

Tony Natale (Drums, Bass, Keyboards)
Dan Beaulaurier (Vocals, Lead Guitar)
John Idan,Anna Robinson, Andy Herbert, Michael Starke (Bass)
Brian Heaven (Rythm Guitar)
Dr. Vincent Conigliaro (Lead Guitars)
Murray Goodman ( Piano, Organ)

Marino Serdons (4)

Very inspiring alternative album of drummer/allrounder Tony Natale. After a (s)low start the album turns out to be my early morning dream!

Jim Allchin: Decisions

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Artificial Life
The Mexican End
Bad Decisions
Healing Ground (feat. Keb' Mo')
Blew Me Away
She Is It
Just Plain Sick
Friends
You Might Be Wrong
After Hours
Don't Care
Stop Hurting Me
My Father's Eyes
Destiny

Platenlabel
CD-JA004

Labelnummer
Sandy Key Music

Distributie
Sandy Key Music

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Jim Allchin

De uit Seatle afkomstige Jim Allchin promoot met volle trots zijn derde langspeler. De veertien tracks zijn geregistreerd in de befaamde Blackbird studio in Nashville. Het productieteam stond onder leiding van de Grammy award winnende producer , drummer en songwriter Tom Hambridge. Verder krijgt zanger/gitarist Jim Allchin backing van Michael Rhodes op bas, Reese Wynans (piano en Hammond B3), gitaristen Pat Buchanan en Rob McNelly en The Heart Attack Horns, geleid door Bill Bergman en Lee Thornburg. De internationale blues ster Keb 'Mo' heeft zijn verleent aan het nummer ‘Healing Ground’. De blues shuffle ‘Artificial Life’ mag de dans openen. Met ‘The Mexican End’ gaan we ook muzikaal naar het grensgebied met de staat Texas. Reese Wynans Hammond orgel komt hier vrijwel meteen in het vaarwater van Allchin’s aanwakkerende gitaarrriffs. Na de blues rocker ‘Bad Decisions’ creëer Jim wat ademruimte met de blues ballade ‘Healing Ground’, maar al even snel wordt de Texas blues track ‘Blew Me Away’ op ons losgelaten Het piano gedreven ‘She Is It’ is haast een pop ballade. Geef ons dan toch maar de overheerlijke instrumentale boogiewoogie ‘Just Plain Sick’. Na de blues ballade ‘Friends’ verrast Jim ons met het akoestische chapiter ‘You Might Be Wrong’ en het instrumentale ‘After Hours’. Met ‘Don’t Care’ etaleert Jim Allchin nog even zijn Texastunes en scheurt hij zijn gitaar tegen het nietsontziende in het heavy ‘Stop Hurting Me’. Het album dicht zich toe met ‘Destiny’, tevens de derde instrumentale song.

Philip Verhaege (4)

Jim surprised us again with his tearing guitar parties Gorgeous release!

Lightnin’ Willie: No Black No White Just Blues

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Can't Get That Stuff
Eyes In The Back Of My Head
Locked in Prison
San 'N Blue
Note On My Door
Heartache
Fuss And Fight
Phone Stopped Ringing
Thinking Of You
Shake My Snake

Platenlabel
Little Dog Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Niet Gemeld

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Lightnin’ Willie

Dik twintig jaar geleden zag ik Lightnin’ Willie voor het eerst live in de inmiddels vergane blues tent De Blauwe Wolk, in Grotenberge nabij Zottegem. Hij maakte toen brandhout van de keet en speelde het spreekwoordelijke dak eraf met zijn band The Poorboys. Na het optreden raakten we aan de praat met Willie. Toen vertelde Willie dat hij de komende weken het voorprogramma van B.B. King zou verzorgen. Langs onze neus weg vroegen we of het eventueel mogelijk zo zijn, om een gesigneerde foto van Mister King te verkrijgen. Willie zou zijn best doen en noteerde mij adres. Eigenlijk had ik in mijn stoutste dromen niet meer gedacht aan onze afspraak. Tot enkele maanden later een grote enveloppe in de brievenbus belande. Willie had woord gehouden. Een grote gesigneerde foto van B.B. King ‘himself’ werd ons toegezonden. Inclusief enkele foto’s van Lightnin’ Willie samen met Riley Ben King.
Bluesicoon Lighnin’ Willie is het pseudoniem voor William K. Hermes. Na al die jaren heeft Lightin’ Willie nog niets aan charisma ingeboet. Zijn sound heeft nog steeds die onweerstaanbare mix van conventionele muzikale inventiviteit die ongedwongen is ingekleurd met zijn ruwe stem en hedendaagse riffs. In de studio kon Willie beroep doen op Michael Murphy (piano/orgel), Skip Edwards (Hammond B3/accordeon), Doña Oxford - piano op het nummer ‘Can’t Get That Stuff’, drummers Jesper Kristensen en Jerry Olson en saxofonist Ron Dzubla. Als producer koos hij resoluut voor Pete Anderson van Little Dog Records, die hier ook de baslijnen beroerd en een heerlijke noot harmonica speelt. Willie schreef tien originele nummers bij elkaar en de boogie song ‘Can’t Get That Stuff’ is een excellente openingsong. Met ‘Eyes In The Back Of My Head’ gaan we even in de richting van Chicago. Anderson’s harpvaardigheden zullen hier allicht niet vreemd aan zijn. De blues ballade ‘Locked In A Prison’ heeft een knappe ondersteuning van Michael Murphy’s piano arrangementen en Ron Dzuibla sax tunes. Het nummer ‘Sad ’N Blue’ heeft een zydeco background door Skip Edwards accordeon. De track ‘Not On My Door’ heeft dan weer zachtmoedige jazz akkoorden, terwijl ‘Heartache’ flirt met zuiderse ritmes. Het stemmingswisselende ‘Fuss And Fight’ staat dan weer in aangenaam contrast met het Latin gestructureerde ‘Phone Stopped Ringing’ en de mooi epische ballade ‘Thinking Of You’. De dansvloer is bevolk en dat zal ook niet reduceren met de overweldigende boogie ‘Shake My Snake’. All night long… Oh Yeah! Thanks for everything Willie…

Philip Verhaege (5)

With his raw voice and overwhelming guitar riffs, Lightnin 'Willie still surprise us! The sound on the release ‘No Black No White Just Blues’ is an irresistible blend of tradition and spontaneous creativity, with a deliciously insidious emphasis on the groove. Love this guy!

Dani Wilde: Live At Brighton Road

21/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:
The Acoustic Session:

Bumble Bee
My Old Man
Glorious Day
The Living Years
Electricity

The Electric Session:

Deeper Than Black
Hound Dog
High On Your Love
Don’t Quit Me Baby
Refugee

Platenlabel
VizzTone Label Group

Labelnummer
VT-DWCD2017

Distributie
VizzTone Label Group

Promo-Agent
Richard Rosenblatt

Website Artiest
Dani Wilde

De Britse Danielle Christina Wilde werd muzikaal beïnvloed door de platencollectie van haar vader. Op haar 17de speelde ze het voorprogramma voor Steeleye Span’s Maddie Prior in The Wyvern Theatre in Swindon. Een jaar later verhuisde ze naar Brighton om er in de eerste plaats muziek te studeren aan de universiteit. Ook muzikaal liep het van een leien dakje en na haar studies ondertekende ze vrijwel meteen een lucratief platencontract bij het label Ruf Records. Haar debuutalbum ‘Heal My Blues’ uit 2008 was dan ook meteen een schot in de roos. Sindsdien toert ze bijna onafgebroken de wereld rond. Speelde ze samen met ondermeer Pee Wee Ellis en verzorgde het voorprogramma voor Jools Holland, Journey, Foreigner, Johnny Winter en Robben Ford. Dani Wilde had ook drie nr.1 hits in de officiële I-Tunes Blues Music Charts. Samen met Samantha Fish en Cassie Taylor was ze ook het muzikale brein achter het project ‘Girls With Guitars’. Maar naast dit alles is ze ook actief als humanitaire medewerkster en is ze een pleitbezorgster voor de kinderrechten. Zo werkt ze nauw samen met de stichting ‘Moving Mountains‘ die instaat voor de verbetering van het onderwijs voor straat- en weeskinderen in Kenia. Twee jaar geleden promootte Dani dan het succesvolle album ‘Songs About You’. Nu dook ze samen met haar broer en harmonica wizard Will Wilde de studio in en registreerde er live tien onvervalst meesterwerken. De eerste sessie is een akoestisch set. Dani opent samen met haar broer Will met ‘Bumble Bee’ van Memphis Minnie. Haar hemels stemgeluid leidt zich ook perfect voor het intieme ‘My Old Men’. Will’s ingetogen harptunes vloeien amicaal in Dani’s akoestische gitaar. Het gospel begeesterde ‘Glorious Day’ is de perfecte aanleiding tot ‘The Living Years’, origineel van Mark Rudderford/ Brian Robertson uit de band Mike & The Mechanics. Solo en enkel begeleid door haar gitaar mag het nummer ‘Electricity’ de akoestische set beëindigen. En dan worden de elektrische instrumenten ingeplugd voor ‘Deeper Than Black’. Victoria Smith (bas), Gregory Coulson (piano/orgel), Alan Taylor (drums) en percussionist Jack Bazzani vergezellen de familie Wilde. Met haar diepe blues stem en imponerende gitaarriffs is ook de geweldige boogiewoogie song ‘High On Your Love’ een klein meesterwerk. Het Chicago blues getinte ‘Don’t Quit Me Baby’ is een kolfje naar de hand van Will. Samen met zijn zus kan hij werkelijk freaken met zijn imponerende bluesharp. De modern klinkende ballade ‘Refugee’… Is there a place for me….. heeft dan weer hedendaagse lyrics. En dat typeert Dani Wilde! Als toemaatje krijg er je bovenop ook nog een DVD met een interview en opnamen van deze studio livesessie. Replay please…!!

Philip Verhaege (5)

On this release we also meet Dani's acoustic bluessound. The electrified songs run perfectly with the acoustic numbers.
Album of the year? It's a big contender ...!

Aaron English: American (Fever) Dream

20/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Believe
Doves
Anthem
Sleight Of Heart/Outro
Peace
A Northern Sort Of Silence
Pale Saint
God Bless You And Your Man
The Name Of This Song Is A Secret/Outro

Platenlabel
Aerostat

Labelnummer
20962-9

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Aaron English

Seattle is de thuisbasis van pianist Aaron English, die zowel solo als met The Aaron English Band toert. In Amerika heeft hij, met 4 zelf uitgebrachte albums, naam kunnen maken en in Italië had hij in 2012 een top 5 hit te pakken met een medley van ‘Norwegian Wood’ van The Beatles en ‘Kashmir’ van Led Zeppelin. Aaron heeft een goed klinkende baritonstem, die perfect samengaat met de knappe melodieuze songs die balanceren tussen pop, soul en lichte rock. English’s songs zijn gekenmerkt door hun vaak vreemd klinkende en soms lange intro’s en outro’s. Zo heeft ‘Anthem’ iets zweverigs, terwijl ‘Doves’ een pracht van een pianoballade is. Het ruim 7 minuten durende ‘Sleight Of Heart/Outro’ drijft op een galactische groove, die je langs alle hemellichamen voert en zijn apotheose kent in een 2’28” durende outro. Na deze trip belanden wij terug op aarde, wanneer piano en flugelhorn van ‘Peace’ een sublieme ode aan de vrede maken. De combinatie van een reggaebeat en soulvolle blazers, doet misschien wat wenkbrauwen fronsen, maar werkt perfect in ‘God Bless You And Your Man’, voor mij één van de sterkste nummers.
‘American (Fever) Dream’ is een ietwat vreemd klinkend album, al nodigt het wel uit om je muzikale smaakpapillen te prikkelen. Te ontdekken!

Lambert Smits (4)

A very quirky mix of pop, soul and light rock wrapped in gorgeous melodies. An album that stimulates your musical taste. To discover!

Simon Wells: Crime Of The Scene

20/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Slide
The Last Time
All At Sea
Somehow
Optimism
Don’t Look Back
Calypso
Best Of Me
Fade Away
Turn It Up
Hold On

Platenlabel
Chop Back Records

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
Simon Wells

De naam Simon Wells doet misschien niet dadelijk bij iedereen een belletje rinkelen, maar toch draait de man reeds meer dan drie decennia mee in de muziekwereld. Laat jaren ’80 was Simon gitarist en songschrijver van de Londense punkband Snuff. Na wereldwijde tournees met deze band en een platenverkoop van meer dan een half miljoen exemplaren, switchte Wells naar de band Your Mum, waar hij achter de drumketels kroop. In de late jaren ’90 en begin ’00 toen dance hoog scoorde, pikte hij hiervan een graantje mee met het project Headstone Lane, om later dan weer de Mod punkband Southport op te richten. Met zo een muzikaal verleden zou je het waarschijnlijk niet dadelijk verwachten, maar met zijn solodebuut ‘Crime Of The Scene’ gaat Wells de akoestische tour op. Akoestische gitaar, piano, bass, drums en viola zijn de hierop gebruikte instrumenten. ‘Crime Of The Scene’ is dan ook een rustig voortkabbelend album, met de nadruk op Simons stem. Die stem klinkt eerlijk, soms wat getormenteerd. De songs kan je tot het singer/songwritersgenre rekenen en hebben zeker enig niveau. Alleen jammer dat het spaarzame gebruik van instrumenten het album een beetje richting eentonigheid duwt. ‘Somehow’ en ‘Optimism’ ontspringen weliswaar deze dans door de inbreng van piano.
Simon Wells heeft zeker talent, maar met dit album kan hij ons nog niet voor de volle 100% hiervan overtuigen.

Lambert Smits (3)

Acoustic album, in the singer / songwriter genre, with Simon's voice coming to the foreground.

Spinvis: Trein Vuur Dageraad

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ergens Toen
Hallo, Maandag
Van De Bruid En De Zee
Artis
Tienduizend Zwaluwen
Stefan En Lisette
Nachtwinkel
De Kleine Symfonie
Dageraadplein
Alles Is
Wat Blijft
Trein Vuur Dageraad
Hij Danst
Serenade

Platenlabel
Excelsior Recordings

Labelnummer
Promo CD

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Spinvis

Erik de Jong weet na al die jaren wel hoe hij een song moet schrijven. Als tekstschrijver voor Rob De Nijs, lang geheim gehouden, bewees hij naast de Lennaert Nijgh te kunnen staan. Zijn poëtische en diepzinnige teksten spreken boekdelen en teasen innerlijke emoties. Zo ook op dit album met drie ‘willekeurige’ woorden. Vis of spin zelf uit waar elk woord voor staat. Eénmansband Spinvis weet als geen ander de ziel bloot te leggen en toch voldoende aan de verbeelding over te laten. Muzikaal is het niet echt een hoogvlieger, en dienen de eenvoudige structuren alleen als begeleiding. Bij Spinvis draait het om de tekst, de inhoud. Neemt niet weg dat ‘Artis’ een catchy song is die je niet snel zal vergeten. Erik de Jong heeft als gitarist in zijn jeugdjaren heel wat watertjes doorzwommen. Speelde in een punkband met zijn broer, maar knutselde ook met computers. Nu hangt over zijn songs dikwijls een zweverig sfeertje met een psychedelische toets. Een goed luisteraar herkent ook zijn nostalgische reflecties, en de hoop op een mooiere wereld. Spinvis mag je gerust een GROOT kleinkunstenaar noemen!

Marino Serdons (3 ½)

Joakim Tinderholt: Hold On

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Trouble Up The Road
Anything Is Better Than Nothing
Jungle Bo
Farmer John
What About Love
Hold On To Me
Sweet Baby Of Mine
Number 9 Train
The Poor Side Of Town
I Quit

Platenlabel
Big H Records

Labelnummer
BIGHCD1702

Distributie
Rhythm Bomb

Website Artiest
Joakim Tinderholt

Dat Scandinavië barst van het muzikaal talent is alom geweten. In het verleden overtuigden bands als The Kingbees, Bluebirds en Lightnin’ Moe ons hiervan meer dan voldoende. En vergeten wij vooral niet de Noor Kid Andersen, die zelfs de begeerde plaats van Charlie Baty wist in te palmen, in de tot Rick Estrin & The Nightcats herdoopte topband. En ook Joakim Tinderholt komt uit Noorwegen. Zijn band zag in 2005 het levenslicht in Oslo. De leden behoorden allen tot het huisorkest van de daar gelegen gerenommeerde Muddy Waters Blues Club. Twee jaar geleden wist Tinderholt reeds te verbazen met zijn op Big H Records uitgebracht debuut ‘You Gotta Do More’. Zijn recente ‘Hold On’ dat ook bij Big H werd ingeblikt, wordt wereldwijd verdeeld door Rhythm Bomb. Op de 42ste editie van het Sjock festival dat onlangs plaatsvond, stond deze sympathieke Noor als voorlaatste act geprogrammeerd. Vaak bewaart men het mooiste tot het laatste, wat ook de organisatie van Sjock moet gedacht hebben. Samen met de definitieve afsluiter MFC Chicken mocht ook Joakim Tinderholt het headlinerslabel op zich plakken. Live was hij ronduit adembenemend. Met een enorme dosis passie slingerde hij zijn songs naar het publiek. Een publiek dat de Noor vanaf het eerste nummer wist in te palmen. Zijn repertoire bestond natuurlijk hoofdzakelijk uit songs die ‘Hold On’ vullen en dat zijn nogal klasbakken. Het album opent met het aan Ike Turner schatplichtige ‘Trouble Up The Road’. Wat volgt is een rollercoaster van uitmuntende rhythm & blues en rock & roll. Tinderholt kan songs schrijven die, wees maar gerust, de tand des tijds moeiteloos zullen doorstaan. Een eerste bewijs levert hij met het naar de rhythm & blues van de jaren vijftig knipogend ‘Anything Is Better Than Nothing’. Van hetzelfde kaliber zijn de titeltrack en de rockende afsluiter ‘I Quit’, terwijl hij in ‘Jungle Bo’ een fraai stukje Diddley laat horen.
‘Farmer John’ een compositie van Don ‘Sugarcane’ Harris en Dewey Terry, bracht het duo Don en Dewey maar matig succes. Het nummer duikt tegenwoordig regelmatig op in playlists, o.a. die van JD McPherson. De versie die Joakim hier presenteert, mag zeker tot de betere gerekend worden. Nog beter doet hij trouwens op het in 1958 door Tarheel Slim uitgebrachte ‘Number 9 Train’, dat door Tinderholts krachtige stem het origineel overtreft. Kwalitatief laat Joakim op dit album geen enkel steekje vallen. Wat hij doet met Johnny Rivers’ ‘één tegel slow’ ‘The Poor Side Of Town’ is niet te omschrijven. Hier schieten alle superlatieven hun doel voorbij.
Met ‘Hold On’ heeft Joakim Tinderholt zijn plaats tussen de grote bluesartiesten, terecht ingenomen.

Lambert Smits (5)

With a mix of covers and original songs, this is a phenomenal album, full of old school rhythm and blues and rock & roll. Highly recommended!

MFC Chicken: Goin’ Chicken Crazy

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Chicken In A Hurry
New Socks
Take It Or Lose It
Hooch Party
Big Cluckin’ Mistake
Women Who Jog
I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)
Baby Let Me Bang Your Box
Blackout Drunk
Roast Potato Time
Goin’ Chicken Crazy
Beach Party
Losing My Mind
Working Girlfriend

Platenlabel
Dirty Water Records

Labelnummer
DWC1089CD

Distributie
Niet Meegedeeld

Website Artiest
MFC Chicken

MFC Chicken is een vierkoppige Londense band onder leiding van zanger en saxofonist Spencer Evoy. De overige drie leden zijn Alberto Zioli op gitaar en zang, Ravi achter de drums en Zig aan de basgitaar. Het viertal breidt regelmatig uit met een aantal gastmuzikanten. Zo ook op dit album, waar gasten op piano, baritonsax, baritongitaar en orgel meespelen. MFC Chicken sloot het onlangs afgelopen Sjock festival op meesterlijke wijze af. Alhoewel een driedaags festival toch zijn tol eist op de laatste dag, zorgde MFC Chicken voor de hoognodige adrenalinestoot. De mix van rock & roll, rhythm & blues, surf en garage die de band er op het publiek losliet, zette de Titty Twister andermaal in vuur en vlam. MFC Chicken heeft een verdomd origineel geluid. De scheurende sax driven sound liet dan ook niemand onberoerd. Alleen vroeg ik mij toen af, of deze band dat fantastisch livegevoel ook op een album kan waarmaken. En het antwoord is klaar en duidelijk, ja. Los van de knettergekke songtitels als ‘Chicken In A Hurry’, ‘New Socks’, ‘Goin’ Chicken Crazy’, valt er muzikaal te genieten van de eerste tot en met de laatste noot. Het is namelijk partytime. Vanaf opener ‘Chicken In A Hurry’ druipt het spelplezier en de ambiance van dit schijfje af. Slippin’, slidin’, boppin’, je kan het allemaal op de songs van deze band. Bovendien komen de heren ook nog humoristisch uit de hoek, want een titel als ‘I Ain’t Crying (That’s Just The Pomade In My Eyes)’ bedenken, getuigt van een grote dosis humor. Alle songs zijn van een uitermate hoog niveau en wanneer je op het instrumentale ‘Roast Potato Time’, de titel van het nummer met de band meebrult, wordt je zonder meer een deel van MFC Chicken.
Met de warme dagen in het verschiet, wanneer de geroosterde lekkernijen van de bbq verorberd zijn en de drank nog overvloedig vloeit, is deze ‘Goin’ Chicken Crazy’ de kers op de (party)taart.

Lambert Smits (5)

What a hell of a party record, this sax driven rock & roll, rhythm & blues and surf album!

Matisyahu: Undercurrent

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Step Out Into The Light
Back To The Old
Coming Up Empty
BSP: Blue Sky Playground
Tell Me
Forest Of Faith
Head Right
Driftin’

Platenlabel
Fallen Sparks

Labelnummer
FSCD770

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Matisyahu

You get what you expect. Matisyahu, de Hebreeuwse naam van de Amerikaans-Joodse zanger Matthew Paul Miller, bestempelt zichzelf als een ‘gift of God’. Diepgelovig begon hij zijn zangcarrière al improviserend, later aanvullen met reggae- en rockband. ‘Undercurrent’ is zijn zesde studioplaat en straalt volledig zijn ‘wezen’ uit. Je krijgt een mix van hiphop en reggae geserveerd met een spirituele bijklank. Bij het bestuderen van de cd-hoes werd ik nochtans op een verkeerd spoor geplaatst: veelkleurig (nogal Indisch) en vijf wazige (watercolor) figuren in een defensieve houding. De hoes suggereert eerder een wereldmuziek band gesitueerd in indianenland.
De cd start met ‘Step Into The Light’ met een esoterische hiphopsong op een reggae-ritme. Spirituele diepzinnige teksten op een rijkelijk instrumentaal bed. ‘Coming Up Empty’ speelt met reggae en r&b. ‘Undercurrent’ illustreert de kracht van geloof in jezelf, in de mensheid en in God.
Een revelatie in het reggae-landschap! Matisyahu houdt van improvisatie op het podium. ‘Driftin’ geeft een mooi staaltje waarop je nu reeds kan wegdromen/dansen. Op 20 september 2017 live met soul-shaking reggae te bewonderen in de AB te Brussel.

Marino Serdons (3 ½)

A revelation on the horizon. Matisyahu creates a beautiful and faithfull musical environment with his reggae-band.

Addictive TV: Orchestra Of Samples

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Orchestra Of Samples
Hangman
Unity Through Music
Eastern Baschet
Kora Borealis
Beachcoma
Rapscallion
Sundown (That’s A Fact)
The American
Sitar Hero
Herbal Haze

Platenlabel
OSI
Labelnummer
Promo CD

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Addictive TV

Twee vrienden besluiten om in 25 verschillende landen een 200-tal artiesten/muzikanten te registreren. Onder de naam Addictive TV schuimen ze de wereld af en filmen getalenteerde creatievelingen van Brazilië over Senegal en Europa tot in China. De synergieën onstaan met gelijkgestemde zielen en in alle experimentele openheid. Verzamelde samples worden door het techno duo aan elkaar gesmeed tot nieuwe songs of instrumentals. Wat een vondst! Een eerste kleine verzameling van 11 nummers vind je terug op deze debuut sampler Orchestra of Samples. Artificiële wereldmuziek in de geografische én culturele zin van het woord, boeiend als verzamel- en vergelijkingsmateriaal.
Neem bijvoorbeeld ‘Hangman’, een exotisch zweverige song meesterlijk begeleidt op een hung. Je weet wel, dat metalen ufo-vormig instrument dat je met je duimen aantikt. Hiphop duikt onverwachts op in ‘Unity Through Music’ Met ‘Eastern Baschet’ vertoeven we in Istanboel met een meeslepend oosters ritme en droom je van buikdanseressen, gespeeld op glas met natte vingers!
Aan het project werkten enkele grote namen mee zoals de Braziliaanse gitarist Mazinho Quevedo en zangeres Laetitia Sadiervan Stereolab en het rap-duo Milk Coffee & Sugar. Het overgrote deel van de muzikanten zijn echter illustere onbekenden die eindelijk een platform aangeboden krijgen.
Heb je de kans om een audio-visuele show van Addictive TV mee te maken, niet aarzelen. Ondertussen schuimen ze Groot-Brittanië af met o.a. shows op Womad festival (29/07) in Wiltshire en het Musicport Festival (21/10) in Whitby. Later op het jaar zou ook Europa worden aangedaan.

Marino Serdons (4)

Cross-cultural collisions. Breaking music boundaries with Artificial worldmusic.

Orchestre Du Mouvement Perpétuel: Clair Obscur

19/7/2017

DETAIL ALBUM

Tracks:

Clair Obscur
L’âne Vivant
Le Grand Défi
Tatoué
Elle
Humain, Trop Humain
Un Temps Abracadabrant
Stefanie
Comme
La Mort
Your Eyes

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gemeld

Promo-agent
Chris Prouvé Music Shock

Website Artiest
Peter Bultink

De eeuwigdurende beweging, perpetuum mobile, omgezet in het hoofd van Peter Bultink’s band Orchestre Du Mouvement Perpétuel. Eigenzinnigheid is de uitgeweken Oostendenaar niet vreemd, koppig werkt hij verder aan een eigenzinnig parcours. Op zijn derde album ‘Clair Obscur’ krijgt hij het gezelschap van de Brusselse Cloé Defossez, die tekent voor de arrangementen, en van de Zwitserse Céline Chappuis, op cello. Als snel wordt bij het beluisteren duidelijk dat OMP geen toegankelijke muziek brengt én dat het trio elkaar noodzakelijk aanvult.
Clair Obsur start met de Engels/Franse titelsong in pure Velvet Underground stijl. Naar mijn aanvoelen één van de betere songs op dit album. Het geeft ook onmiddellijk een idee over het gitaarspel van Peter Bultink. In ‘L’âne Vivan’t speelt cello de eerste snaar onder parlando van Peter, een lyrische liefdessong vol beeldspraak op een vermoedelijke compositie van Lode Vercampt en Lennart Van Praet. De cello van Céline Chappuis is overduidelijk aanwezig als ritmisch en melodisch instrument, wezenlijk noodzakelijk in de arrangementen van Cloé Defossez (alias Cloé Du Trèfle) en Peter Bultink. In ‘Le Grand Défi’ daagt hij uit met een rocksong. Eigentijds wordt het met de inbreng van elektronika. De verrassingen zitten vooral in de originele intro’s en enkele bizarre begeleidingen (Your Eyes). Ook zit er een soort emotionele soberheid/droefheid doorheen de intimistische songs verweven. Soms zelfs wat duister en ‘obscur’. Waar de cello zich uitermate toe leent. In enkele songs smaak je ook de Oostendse verwantschap met Arno. Conclusie: Franse chanson met een grote experimentele insteek, zonder toegiften aan een breder publiek. Op 27 juli live te genieten op Theater Aan Zee.

Line-up:
Peter Bultink (Guitares Acoustiques Et Electriques, Voix)
Cloé Defossez (Programming, Piano, Claviers, Harmonium, Voix)
Céline Chappuis (Violoncelle)

Marino Serdons (3)