​Alhoewel bassisten als deel van de ritmesectie enorm belangrijk zijn binnen een band, worden zij maar al te vaak naar de achtergrond verdrongen. En toch zijn er onder hen die uit de schaduw weten te ontsnappen. Het zijn dan wel muzikanten die meer in hun mars hebben dan enkel het plukken aan de vier snaren. Binnen de blues wist zeker Willie Dixon zich in de spots te werken, maar ook Cliffie Stone mag die eer opstrijken. Immers zijn palmares is meer dan indrukwekkend. Hij maakte carrière in de country, stond mee aan de wieg van de rockabilly, was een getalenteerd songschrijver, veel gevraagd sessiemuzikant en gerespecteerd A & R man bij Capitol Records. In die laatste hoedanigheid was hij de ontdekker van o.a. Hank Thompson en Tennessee Ernie Ford. Voor datzelfde label maakte Cliffie ook opnames onder eigen naam. Bovendien verdiende hij ook zijn sporen als radio en tv persoonlijkheid.
Op deze door Bear Family uitgegeven compilatie krijg je 31 tracks, allen opgenomen tussen 1947 en 1955. Naast songs die hij opnam met Bob Roubian, Tennessee Ernie Ford, Les Gotcher en Jeanne Gayle, bevat dit album een pak nummers die Cliffie onder eigen naam op de markt bracht. Verwacht Western Swing, hillbilly boogie en rock-‘n-roll op topniveau. Vanzelfsprekend is een uitgebreid booklet met info rond de artiest en de opnames ingesloten.
 
Lambert Smits 

​Haney’s Big House is een vijfkoppige band, die de gouden jaren ’40 en ’50 doet herleven. Neem even de teletijdmachine en stap uit in een ballroom in het midden van vorige eeuw. De immense dansvloer staat vol, terwijl de band op het podium de ene na de andere dansbare rhythm & blues, western swing, jump, boogie, rock-‘n-roll en jive song op de danslustigen loslaat. Als je dit wil herbeleven, en wie wil dat niet, dan ben je bij deze uit Engeland komende band aan het juiste adres. Authentieker dan wat deze gasten presteren, kan je het onmogelijk krijgen. Aangevoerd door een formidabel bij stem zijnde Stephen Dalton, tevens ritmegitarist en met Jan Rottiers op gitaren, Matt Timms op de mondharmonica, Steve Holley aan de drums en Mark Tomas op double bass neemt Haney’s Big House vanaf opener ‘Herding Cats’ je mee naar de hoogdagen van eerder genoemde genres. Voor de opnames van dit album, werd er bovendien beroep gedaan op gastmuzikanten Sean McBride op tenor- en baritonsax en Alan Wilson aan de toetsen. Opener ‘Herding Cats’ doet je al dadelijk uit je luie zetel opveren en herbergt meteen een sublieme mondharmonica- en gitaarsolo. Die luie zetel zal trouwens gedurende het hele album niet op ons gezelschap moeten rekenen. Hier zijn uit het goede hout gesneden muzikanten aan het werk, die niet alleen hun instrument volkomen beheersen, maar ook enorm goed in team werken. Geen aparte grote ego’s die het laken naar zich toe willen halen, neen hier staat het vakmanschap in functie van het geheel. ‘Briny Blue’ wordt gekenmerkt door een heerlijke pompende bas en geniet ook van die scheurende rock-‘n-rollende sax in ‘She Can’t Stand Still’. Gitarist Jan Rottiers krijgt dan weer terecht zijn ‘moment de gloire’ in het instrumentale ‘Veal & Ham Pie’. Wat een talent! Zit je te wachten op een oerdegelijke boogie? Hij komt eraan met ‘Extra Mile’, boogie time voor de volle 100 %, waarna je op adem mag komen met de tearjerker ‘Leave The Stage’. En na afsluiter ‘Three Sheets’ geven wij snel de ‘repeat knop’ een duwtje, want wij vertikken het nog even om terug te keren naar 2019.
Als kers op de taart, alle nummers werden door de band geschreven en dit volledig in de geest van de fourties en fifties. Puur vakwerk! Wie haalt deze toppers naar hier voor een live performance?
 
Lambert Smits (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. If You Were Gold, Baby
2. Ivy League
3. I Want Your Loving
4. Can’t Help Myself
5. Tequila
6. Walkin’ With Mr. Lee
7. Cry Hard Luck
8. Rock With It, Baby
9. Money’s Getting’ Cheaper
10. Strictly Cash
11. 96 Lbs
12. Gin, Gin, Gin
13. Hot Box

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Gus Spenos

5)Eerlijk gezegd was Gus Spenos een totaal onbekende. Het enige wat ik wist, is dat hij een top neuroloog in Indianapolis is. In dat geval licht het internet meestal een tipje van de sluier op. Jammer genoeg worden we op Spenos’ site niet veel wijzer. Buiten de vermeldingen ‘tenor sax’, ‘blues shoutin’’ en ‘composer’ valt er weinig of geen info te rapen. Wij hebben dan maar vlug het schijfje in ons afspeelapparaat gestoken en… WAUW, wat gebeurt hier. Vrijwel meteen werden wij overmand door een warm gevoel van blijdschap. Wat een muzikanten, wat een songs en wat een sound! Swing, jump en boogie zoals destijds te horen in de ballrooms en dancehalls, worden door Gus Spenos’ big band op meesterlijke wijze opgevoerd. Creatieve blazers, die resoluut voor een andere aanpak kiezen, een zwoele Hammond en Spenos’ shoutin’ voice ervaren we reeds onmiddellijk in het eerste nummer en tevens titeltrack. Die zwoele Hammond en de competente blazers vervullen tevens de hoofdrol in het daaropvolgende instrumentale ‘Ivy League’. En de manier waarop Gus ‘Walkin’ With Mr. Lee’ uit 1958 van Lee Allen en zijn band aanpakt, alsook het in datzelfde jaar verschenen ‘Tequila’ van The Champs, doet je echt uit je luie zetel rechtveren. Maar ook Jimmy Witherspoons ‘Money’s Getting Cheaper’ overleeft moeiteloos in Spenos’ uitvoering. Hoogtepunten aanduiden is onmogelijk, omdat dit album alleen hoogtepunten bevat! Na afsluiter, het instrumentale, swingende ‘Hot Box’ drukken wij dan ook vlug de ‘repeat’ knop in.
Haal die ‘two-tone dancing shoes’ uit de kast, steek dit album in het afpeelapparaat en beleef een magische tijd.
Heren organisatoren van bluesfestivals, dit is de nieuwe Roomful Of Blues! Broodnodig voor liefhebbers van ‘good old swing, jump and boogie’!

Lambert Smits (5)