Category: Indie Folk - KEYS AND CHORDS

Miriam Moczko: Heimat

16/5/2022

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

White Wall
Cage
Brothers
Battered Ground
Holy Father
Fallen Bird
Sweet Relief
Endless Blue
Horizon
Belong
Home

Website Artiest:
Miriam Moczko

Waar is je thuis? “Waar je groeit. Geen afgebakend gebied, maar geur, lanken, kleuren, de glimlach van je moeder.” De Nederlandse Duitse met Poolse roots, of random, vertelt met Heimat haar geschiedenis. Een melancholisch palet over de zoektocht naar de eigen roots.
De altviool is haar compagnon. Met zachtheid strijkt en tokkelt ze haar innerlijke gevoelens naar buiten, naar de huiskamer. Zowel ‘Brothers’ als ‘Battered Grounds’ sleuren je mee in haar leefwereld. In ‘Holy Father’ neemt ze het eigen leven heel catchy in handen.
Hoewel de altviool de ‘eerste viool’ speelt en de zoete stem ons vertedert, laat Miriam en mede-producer Lavalu minimale accenten toe met slagwerk, piano, fagot (van haar broer) en clarinet. De elf songs op Heimat drijven compositorisch op pure schoonheid en zachtheid, in melodie en ritme. Indie-folk met een huiskamer karakter, zeer intiem en zelfs a-capella in ‘Belong’. Live aan te bevelen op 27 mei in de Gasthuiskerk van Doesburg (NL) en 28 mei in Hoogte 80 te Arnhem (NL). Voor verdere data raadpleeg haar website .

Line-up:
Miriam Moczko (Vocals, Viola)
Gijs Coolen (Guitar, Bass, Singing)
Lavalu (Piano, Singing)
Roosmarijn Tuenter (Viola)
Annie Tångberg (Cello)
Mischa Porte (Percussion, Drums)
Marianne van Oldenburg (Singing)
Tobias Moczko (Bassoon)
Mete Erker (Sax & Bass Clarinet)

Marino Serdons (4)

Foto

Where do you belong? What’s your home? Miriam Moczko is digging in the family history with a lot of melancholy in her answers.

Ethan Gold: Earth City 1, The Longing

14/9/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bright & Lonely city
Alexandria & Me
Our Love Is Beautiful
It’s Never Enough
Storm Coming
Pretty Girls
Firefly
Living Without You
Terese
It’s Okay, Sid
In New York

Website Artiest:
Ethan Gold

Het minste wat je van Ethan Gold kan zeggen is dat de songwriter uit L. A. doorzettingsvermogen heeft. In 2011 bracht hij zijn geprezen debuutalbum ‘Songs From a Toxic Apartment’ uit en in 2013 sloeg het noodlot toe: een ‘freak’ accident (niet nader bepaald, laat je verbeelding werken) maakte van Ethan’s hersenen een tijdelijke plant. Jaren van geduld, oefening en training brachten de Multi-instrumentalist weer tot bewustzijn én tot knappe creaties. Eerst wat losse projecten voor de filmindustrie en nu het eerste deel van een solo-trilogie die haar einde moet kennen in de zomer van 2022. Earth City 1: The Longing is het eerste deel dat de interconnectie van de mens in de 21ste eeuw belicht. Niets om ongerust over te worden want het album start heel levendig en de songs variëren van ‘bright’ over ‘romantic’ tot ‘melodramatic’. Fans van Eels, Wilco of Ben Folds gaan moeten toegeven dat het eclectische album van Ethan Gold niet moet onderdoen. Integendeel, de single ‘Alexandria & Me’ wint alleen maar aan kracht en luisterbereidheid. Een rijke gelaagdheid die je ontdekt bij het herhaaldelijk afspelen van het volledige album. Zijn bewondering voor Syd Barrett komt o.a. tot uiting in ‘Storm Coming’, een ballad met akoestische fingerpicking en pianotoetsen. Om in ‘Pretty Girls’ de folkie op een hoger psychedelic niveau te tillen. Ook in ‘Firefly’ vlieg je naar indie pop land met een retro toets. Laagje per laagje verhoogt het respect voor een singer-songwriter die met Earth City 1 een unieke beleving aflevert, 11 nummers lang. Earth City 2 zou in Januari 2022 verschijnen…en daar kijken we alvast naar uit. Ten zeerste aanbevolen!

Line-up:
Ethan Gold (Vocals, Almost all instruments)
With a little assistance from Dave Cobb, Greg Lee, Ryan Cantwell, Darren Dodd and Ari Gold)

Marino Serdons

Foto

Wonderful first album of his forthcoming trilogy. Subtle, fragile, breathtaking, richly layered songs makes ‘Earth City 1: The Longing’ already unique. Recommended!

Water Tower Band: Fly Around

19/5/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fromage
Fly around
Bobcats
Come Down Easy
Town
Mile High Club
Classic Misdirection
Fly Abound
It’s Wrong
Anthem

Website Artiest:
Water Tower

Dutch Record

Buiten de lijntjes kleuren of ‘out of the box’ denken. Water Tower frontman Kenny Feinstein idee om de huidige americana terug naar de roots te brengen, zonder in te boeten aan spankracht, lukte pas met de punkrocker/producer Don Bolles. Indie-folk en bluegrass met wat ‘snuif’ om de dromen na te jagen is het persoonlijke concept van Kenny Feinstein in ‘Fly Around’. Zijn teksten jongleren met liefde, verlies, verhuizen en dood. Wat de indruk geeft een donker album te zijn. Nochtans hoor je onderhuids toch het positivisme. Al van bij de start haalt hij de mandoline boven in ‘Fromage’ een upbeat mix van cajun en bluegrass. De titeltrack ‘Fly Around’ is een vlotte (bewerkte) traditional gezongen door gastzanger Willie Watson. In bijgaand lyrics booklet gepaard gaande met een kunstige foto in French Can-Can stijl. Het Bob Dylan syndroom komt bovendrijven in ‘Come Down Easy’, wat de song niet minder boeiend maakt als je de tekst letterlijk neemt. Kenny Feinstein wil wel degelijk vliegen, al is het op drugs. Gelukkig voor ons blijft hij met beide voeten op de grond. Tijd om zijn home te verlaten (op de foto een niet-ziende vader en een mond-gesnoerde moeder) in ‘Town’. Oprecht schetst hij een beeld van zijn jeugd waarbij een instrumentaal psychedelisch intermezzo zijn reis symboliseert. De rest verklap ik lekker niet. Ontdek zelf hoe rijkelijk en eclectisch dit album aan elkaar hangt. Releasedatum Europa 21/05/2021 op Dutch Record. Schitterend gewoon!

Line-up:
Kenny Feinstein (Fiddle, Mandolin, Lead Vocals, Acoustic Guitar, Harmonica)
Harry Selick (Drums)
Peter Daggatt (Rhythm Guitar, Harmonium)
Pat Norris (Double Bass, Bass Guitar)
…and a few other magnificent musicians.

Marino Serdons

Foto

Grandiose concept album with roots in traditionals, sixties and seventies folksounds and punklyrics, not to forget the modern twist. Enjoy people!

Barnill Brothers: A Better Place

31/1/2021

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Carry Me Home
Reverie
A Better Place
I Won’t Try
Another Man
Eternal Morning
On Each Other’s Side
Childhood Dreams
Red Lodge
Grace
Back In the Middle

Website Artiest:
Barnill Brothers

The Barnill Brothers zijn, lees ik, een Brussels singer-songwriters duo die thuishoren aan het kampvuur!? En inderdaad, het zou niet verwonderen moesten Barnabé Deliens en Ruben Hillewaere vroeger in een jeugdbeweging actief geweest zijn. Al bij de opener krijg je die indruk. De folk/country/blues mix - vermoedelijk ook door de inbreng van de gebroeders Van Hellemont (Douglas Firs) en geluidsman Jan Chantrain - samen met de intimistische verhalen, geven het album een ziel. Een beetje jammer dat het album wel degelijk start met een kampvuur song (‘Carry Me Home’), gevolgd door een lichtvoetige love song (‘Reverie’) dat evengoed van Paul Simon kon zijn. Ook titelsong ‘A Better Place’ moet het hebben van een aandachtig luisterpubliek. Vanaf dan wordt het allemaal muzikaal wat interessanter. ‘I won’t try’ lijkt uit het brein van Barnabé te komen, met pianobegeleiding en een verrassende tempo-wisseling zoals de Beatles het introduceerden op Sgt Peppers. Sterk is ook het fingerpicking gitaar/banjo werk in ‘Another Man’, een song waarin hoop en kracht schuil gaat. De struggle van het ‘manzijn’ zet zich verder in ‘Eternal Morning’: americana met wurlitzer ondersteuning. Het gebruik van de mondharmonica – wat een bleusy kampsfeer creëert - lijkt mij dikwijls overbodig. Bob Dylan blijft echter zijn invloed verspreiden. Door close harmony zang en het akoestisch snarengetokkel blijft het vierkoppige gezelschap steken in de poëtische folk sfeer. Doch luister eens naar het instrumentale ‘Grace’. Zo talentvol én beloftevol naar de toekomst.
Het debuutalbum ‘A Better Place’ klinkt allemaal heel braaf, misschien zelfs té braaf, gezien het aanwezige talent.
Wil je ze weldra live aan het werk horen? Snel naar de website en dan fietsen ze misschien tot bij jou thuis in de straat voor een ‘privé-concert’.

Line-up:
Barnabé Deliens (Vocals, Akoestische Gitaar, Piano, Harmonica)
Ruben Hillewaere (Vocals, Akoestische & Elektrische Gitaar, Banjo)
Lara Rosseel (Contrabas)
Yves Peeters (Drum, Percussie)

Marino Serdons

Foto

First album from indie folkband Barnill Brothers. Poetic lyrics and great acoustic guitar are the main ingredients of ‘A Better Place’. For the late quiet evenings.

Daniel Trakell: The Warning Bell

3/12/2020

Foto

DETAILS ALBUM

Tracks:

Wisdom/Boredom
Turnaround
Let Me Be
Oh Love
Come To
Warning Bell
Me And You
Start Again
Love Waltz
So Long

Website Artiest:
Daniel Trakell

Double tracking vocals in een indiefolk jasje kenmerken de Australiër Daniel Trakell. Voor zijn debuutalbum ‘The Warning Bell’ trok hij van Melbourne naar Nashville voor de recording van enkele songs. Vriend en producer Jos Barber zorgde voor een full band. Wat americana invloeden (pedal steel) sluipen dan ook in zijn songs en roepen vergelijkingen op met Fleet Foxes en de overleden singer-songwriter Elliot Smith. Boterzachte vocals en lijzige akkoorden maken van ‘The Warning Bell’ gelukkig geen deprimerende, eerder een zeer intimistische schijf. In ‘Turnaround’, over de echtscheiding van zijn ouders, wordt de naakte ontboezeming nog eens benadrukt met strijkers. ‘Let Me Be’ geeft dan nog een sprankeltje hoop dat het allemaal goed komt. Als je het mij vraagt één van de aangenamere songs (video hieronder). De weemoed in ‘Oh Love’ roept ontegensprekelijk om wat zwaaiende lichtjes in een donkere concertzaal. Pianopop met de ‘Love Waltz’ ( beatles-esque zelfs) en afsluiter ‘So Long’ (als eerbetoon aan zijn overleden vader) zouden in de jaren ’70 uitnodigen tot een melancholische slow op de dansvloer. Als debuut heeft Daniel Trakell heel diep gegraven in zijn eigen emotionele ervaringen. Alles muzikaal zeer mooi omkaderd en met veel akoestische gitaar en piano als intro of begeleiding. Wie maalt er dan om het retro-gevoel?

Marino Serdons

Foto

Deep emotional songs digging in the secrets of life. Sweet vocals and fragile lyrics with a wake-up undertone. Strong debut indeed!

Amberly Chalberg: Hi-Line

8/2/2020

Foto

title 0

Tracks:

The Whiskey Song
Everthing I Wanted
Crazy Bout You
Drunk
Lil Bit Country
I Apologize
One Last Time
Tell Me We're Gonna Make It
Slipper Slope
Family's Just a Word
Supermoon
Wishing Well

Website Artiest
Amberly Chalberg

Amberly Chalberg is geboren en getogen in Montana. Op jonge leeftijd was ze reeds muzikaal volgroeid en speelde piano en zong in het schoolkoor. Maar zoals het zo vaak gebeurt, viel ook bij haar de muzikaliteit en het vermaak pas later. Pas nadat ze trouwde en verhuisde naar Denver, Colorado, voelde Amberly het sleeptouw om terug te keren naar haar muzikale roots. Omdat ze thuis geen ruimte had voor een piano, kocht haar man haar een Emmylou Harris Gibson L-200-gitaar en begon ze de snaren te beroeren. Als die gitaar er niet was geweest, had ze waarschijnlijk nooit een akkoord gespeeld, laat staan een lied geschreven. Toen de vader van Amberly in 2013 werd gediagnosticeerd met darmkanker, had ze een nieuw gevoel van necessiteit om enkele van de liedjes op te nemen die ze had geschreven als een manier om zijn geest te verheffen. Haar eerste EP ‘There Will Come a Day’ was het eindresultaat. Amberly wilde voortbouwen op het momentum en het succes van haar eerste release en wilde haar muzikale palet uitbreiden voor een volgende project. Ze nodigde bassist Taras Prodaniuk en drummer Jim Christie (de ritme sectie voor Merle Haggard en Lucinda Williams) uit. De band werd vervolledigd met gitaristen Eben Grace en Joe Mazza én met de getalenteerde vocalisten Andy Palmer en Jessica DeNicola.
Het eindresultaat is de plaat ‘Hi-Line’, waar Amberly’s sound omringt is van indie folk en alt-country. Het rustig voortkabbelende ‘The Whiskey Song’ mag zowaar een open deur intrappen. Heerlijke ruwe vocalen worden omarmt met rijkelijk geïnstrumenteerde arrangementen. Het akoestische ‘Everthing I Wanted’ heeft een hoog folk gehalte. Country wordt het dan met ‘Crazy Bout You’. De ballade ‘Drunk’ divergeert met het Americana begeesterde ‘Lil Bit Country’, het folky ‘I Apologize’ en ‘One Last Time’. Van het beheerste ‘Tell Me We're Gonna Make It’, het meerstemmige ‘Slipper Slope’ en ‘Family's Just a Word’ gaat het apollinisch door met het emotionele ‘Supermoon’ en het swingende ‘Wishing Well’. Enkele maanden voorafgaand aan deze release kreeg het project een nieuwe betekenis toen de vader van Amberly stierf na een maar dan vijf jaar durende strijd tegen kanker. Hij was nog in staat om de uiteindelijke mixen te horen, maar hij heeft nooit het albumhoes te zien gekregen of het eindproduct gehoord.

Philip Verhaege

Foto

Her first EP, "There Will Come a Day" was a great album. Amberly wanted to build on the momentum and the success of this first release. She wanted to expand her musical palette for the next project. Folk, country, indierock and Americana, beautiful!

Deleyaman: Sentinel

21/1/2020

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Exil
Become
Keep The Light
Electric Sky
De Roses Vermeilles
The Valley
Still Waters
1973
Deer On The Run
Slaves

Website Artiest:
Deleyaman

Iedereen (elke muziekliefhebber) kent de eclectische melodieën van Dead Can Dance. Minder bekend is dat Brendan Perry de afgelopen jaren meermaals samenwerkte met de Amerikaan (van Grieks-Armeense afkomst) Aret Midilian van Deleyaman. Sedert het milleniumjaar opereert de band vanuit het Franse Normandië. Op het magistrale ‘The Valley’ neemt Perry de cimbalon en de bouzouki voor zijn rekening. Wat het nummer onweerstaanbaar werelds en aantrekkelijk maakt. Het album start nochtans met een duister ‘Exil’, ingezongen door de Franse zangeres Beatrice Valantin. Het ritme is traag, de sfeer spookachtig, de soundscape mistig. Het volledige album zweeft in die mystieke sfeer met shoegaze en psychedelische trekjes. Neem nu ‘Electric Sky’ : een atmosferische song die verbaast en verdwaast, kippenvel en tranende ogen veroorzaakt. Meanderend op een metaalachtige soundscape en een bezwerende voice van Aret: Deleyaman speelt op nostalgie. Zonder te vervallen in het klassieke ‘east meets west’ patroon, voegt hij heel subtiel instrumenten toe uit andere culturen: duduk, bouzouki, cimbalom. Subliem genot dat je live kan aanhoren op 18 januari in het art-centre Art Base, hartje Brussel.

Line-up:
Aret Madilian (Vocals, Guitar, Bass, Percussion, Drums, Keyboards)
Béatrice Valantin (Vocals)
Guillaume Leprevost (Bass, Guitar)
Gérard Madilian (Duduk)

Guests:
Jules Maxwell (Piano)
Madalina Drouvin Obreja (Violin)
Brendan Perry (Bouzouki, Cimbalom, Drums on track The Valley

Marino Serdons

Foto

Wonderful mystic songs that create a nostalgic feeling, poetic and melodic. It creeps into your soul, mind and toes.

Creature Of The Woods: J Tree (EP)

28/5/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Widow’s Waltz
Head Above Water
Oh Well
Two Golden Coins

Website Artiest:
Creature Of The Woods

J Tree, opgenomen in Joshua Tree (obvious), is een EP van de americana band Creature Of The Woods uit San Diego. De band werd opgericht in 2014/5 door een zekere Molino (met vermoedelijke roots in de indianenpopulatie). Openingssong Widow’s Waltz pakt je onmiddellijk met een sample van een indianendans, verwijzend naar een begrafenisritueel en zijn dansende moeder. En dan komt het slow beukende ritme (à la Redbone), de vocale harmonieën (à la CSNY) en daaronder de huilende gitaar van Dan Cervantes. Lang geleden nog zo’n krachtig en hitgevoelige rocksong gehoord. Jammer genoeg trekken de andere songs de opgebouwde spanning wat omlaag. ‘Head Above Water’ zingt soulfull en hopefull met weer die meerstemmigheid als indringende ‘mind swirl’. ‘Oh Well’ zou een psychedelische song moeten voorstellen: traag, woestijnhol, dark en bezwerend. Intrigerend ook ja!
En dan komt het country verleden van de band bovendrijven in een traditionele americana song ‘Two Golden Coines’ met harnomiezang, 1-2 slagwerk en pedal steel.
Ter info: Creature Of The Woods bracht in 2017 hun debuutalbum Rise uit. Benieuwd naar hun volgende EP of full album? Download alvast ‘Widow’s Waltz’ , en surf naar hun website: no regrets!

Line-up:
Roger Molina (Lead vocals, Guitars)
Dan Cervantes (Guitars, Pedal Steel, Harmony Vocals)
Justin Rodriguez (Bass, Harmony Vocals)
Jody Bagley (Keys, Harmony Vocals)
Chad Lee (Drums, Harmony vocals)

Marino Serdons (4 )

‘Widow’s Waltz’ takes you immediately by the balls: strong, powerfull, intense, oh my howling favourite!

Glen Hansard: This Wild Willing

30/4/2019

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’ll Be You, Be Me
Don’t Settle
Fool’s Game
Race To The Bottom
The Closing Door
Brother’s Keeper
Mary
Threading Water
Weight Of The World
Who’s Gonna Be Your Baby Now
Good Life Of Song
Leave A Light

Website Artiest:
Glen Hansard

De Ierse folkrock/singer-songwriter schuimt al enkele maanden het vasteland af ter promotie van zijn nieuwe album This Wild Willing. Ooit begonnen als busker in de straten van Dublin, als gitarist een filmrol verkregen en nadien peilsnel op het podium belandt samen met Pearl Jam en Eddie Vedder. Van thuis kreeg hij de muziek van Bob Dylan, Van Morrison en Leonard Cohen mee. Voor deze laatste liet zijn stempel gelden op het oeuvre van Glen Hansard.
Met een onderkoelde stem gaat hij in tegen een groeiende muzikale storm in ‘I’ll Be You, Be Me’. Een folkrock song in de nasleep van The Frames waarvan hij leadzanger was. ‘Don’t Settle’ kreeg een piano-intro en evolueert verder naar een bombastische song met een string arrangement.
Aanrader van de Glen himself: “Turn it up loud in your headphones”. Weliswaar een meerwaarde maar geen must. De opnames gebeurden in Parijs met een groep klassiek getrainde Iraniërs (The Khoshravesh Brothers) en enkele getrouwen. Ook in ‘Fool’s Game’ wordt heel sterk op contrast gespeeld: pianissimo en vivace, man-vrouw vocals, akoestisch en synths. Hoe verder het album vordert hoe meer je de invloeden van Leonard Cohen zich manifesteren (‘Race To The Bottom’,
Iraanse toonladders doen hun intrede bij ‘The Closing Door’.
Toch verfoeit hij zijn eigen roots als singer-songwriter niet. ‘Brother’s Keeper’ met mooie akoestische fingerpicking, op mandoline (of een Iraans snaarinstrument?) in ‘Mary’ en het zachte ‘Threading Water’. Aflsuiter ‘I Leave A Light’ doet de Ier alle eer aan!
This Wild Willing jongleert duaal: aanvankelijk rijkelijke arrangementen tot bombastisch toe. De tweede helft van het album baadt echter in rust zoals Glen Hansard ook in het leven staat. Live kan je genieten op 6 mei in het Koninklijk Circus te Brussel.

Marino Serdons (3 ½)

Twelve partly improvised songs with classical Iranian musicians combined with the Irish roots and the influence of Leonard Cohen. Dual in music style thereby a little bit experimental and very mysterious.

Gregory Alan Isakov: Evening Machines

10/10/2018

Foto

DETAIL ALBUM

Tracks:

Berth
San Luis
Southern Star
Powder
Bullet Holes
Was I Just Another One
Caves
Chemicals
Dark, Dark, Dark
Too Far Away
Where You Gonna Go
Wings In All Black

Website Artiest:
Gregory Alan Isakov

Trek je na een lange werkdag op het veld terug in je ‘barn’-studio. Steek de stekkers in de machinerie en begin aan je opnamesessie voor ‘Evening Machines’. Hele nachten songs uitproberen en opnemen. De schuur staat volgepropt met instrumenten van bevriende musici, keuze genoeg.
Toch houdt de in Johannesburg geboren Colorado-based Gregory Alan Isakov het vrij eenvoudig in zijn zelf gespeelde instrumentatie. Verhaaltjes vertellen is de sterke kant van deze singer-songwriter. Het album start met de ‘immigration song’ ‘Berth’. Een americana verhaal over zijn ervaringen als inwijkeling. ‘Southern Star’ walst als een song van Hozier, soulvol en soms wat bombastisch. Overwegend krijg je echter een moderne troubadour met folkie songs in je maag gesplitst, met op de achtergrond strings, een banjo-loop, of pedalsteel. Behalve het feit dat je er niet vrolijk van wordt, zit Isakov in het segment van 13 in een dozijn. Wat niks afdoet aan zijn kwaliteit of het aantal volgers. Veel concerten verkopen uit, en misschien gaat dit ook in de Botanique zo zijn op 20/11/2018. Hou je van Iron & Wine, Hozier of zelfs Leonard Cohen, dan zit je bij Gregory Alan Isakov gebeiteld in je zetel. Luistermuziek in een americana-kleedje zonder verrassingen, toch een beetje jammer.

Marino Serdons (3)

Evening Machines is a moderate record with poetic stories from a farmer with musical skills. Gregory Alan Isakov tries to live from his musical inspiration. You can see, hear and touch him at the venue Botanique on 20/11/2018.

B.R. Lively: Into The Blue

9/8/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Blue
Summertime Sky
Oh These Days
Lonesome
Are We In It For The Gold
The Day That I Die
Minute By Minute
Fighters
Coyote
Free Of
Gratitude

Website Artiest:
B. R. Lively

Amerika is vergeven van de prozac-gebruikers. Het debuutalbum van B.R. Lively zal daar niet snel iets aan veranderen. De in Dallas opgegroeide Texaan trok vorig jaar met een camper doorheen de States, verraste hier en daar met een optreden, en pende onderweg zijn zielenroerselen neer. Echt gelukkig moet de man niet zijn geweest, eenzaamheid liet sporen na in 9 van de 11 songs. Wat te denken van “these eyes have salted the rain” in ‘Oh These Eyes’ of ‘Lonesome’ en ‘The Day That I Die’. Dan kan je al vermoeden wat door zijn hoofd spookte. Bryan Blayblock, zo heet de guy in ‘t echt, is natuurlijk verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. En er zit ook wat dankbaarheid in: moeder gaf hem veel liefde en dat laat hij niet onbetuigd in ‘Gratitude’. De songs baden grotendeels in mineur, geaccentueerd met slide of . Het vrolijkste nummer is ‘Summertime Sky’, in een skiffle kleedje met percussie, trumpet en piano. Voor de rest is het tristess en melancholia.
Wanneer hij iets zelfzekerder wordt zoals in ‘Lonesome’, speelt hij prachtige fingerpicking gitaar. De backing vocals van Lauren Hunt bepalen mede de sfeer op het hele album. Niks mis mee, maar vrolijk word je er niet van. Voor ‘Are We In It For The Gold’ en ‘Fighters’ trommelde hij een heel string kwartet op. Ook viool kan weemoedig klinken. De opnames gebeurden grotendeels in Austin Texas, toch het mekka van rasartiesten. Misschien toch even een kans geven?

Line-up:
Bryan Blaylock (Acoustic Guitars, Vocals)
Lauren Hunt ( Backing Vocals)
Thomas Avery (Hammond A100, Piano, Prophet 5
Gordy Quist (Acoustic & Electric Guitar, Backing Vocals)
Scott Davis (Bass, Guitars, Banjo, Piano, Backing Vocals)

Marino Serdons (3)

The depth of Bryan Blaylock’s lyrics is comparable with poems of Nick Drake and Jotie ’T Hooft. Both on their territory poetic masters. Adjusting melancholic music could be his personal statement.

Slow Pilot: Gentle Intruder

26/3/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

Anyone
Little Boy
Parade
Gentle Intruder
Black Widow
Hard To Love
Ghostwriter
Wolf
Grow
Dance The Night Away

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR149

Distributie
Starman Records

Promo-agent
Starman Records

Website Artiest
Slow Pilot

Waar we de afslag naar de route richting Belpop hebben gemist is ons een raadsel. Dat we de afslag hebben gemist daarentegen is overduidelijk ... Want: hoe? Hooverphonic heeft een zanger? Ja, Hooverphonic heeft een zanger, althans voor wat betreft hun live-concerten. En deze zanger heeft een naam: Pieter Peirsman. En deze Pieter Peirsman heeft een eigen bandje: Slow Pilot. En deze langzame piloot bestaat, naast Peirsman, uit meer schoon volk, een all-star formatie met Sebastian Leye van De!vis, Maarten van Mieghem van Yevgueni en Laurens Billiet van Douglas Firs in de gelederen. En dit schoon volk heeft een plaatje uit, ‘Gentle Intruder’ getiteld. En dit al even schone plaatje heeft zijn naam niet gestolen! Als een vriendelijke indringer nestelt het kleinood zich in het gehoor van de gewillige luisteraar.
Bon, genoeg ge-end, waar mag u zich als ‘gewillige luisteraar’ aan verwachten? Simpel gezegd: op de Britpop-leest geschoeide popmuziek, die laveert tussen melodieus en rauw (zonder agressief uit de hoek te komen). Een band die getypeerd kan worden door zowel het radiostadion dat hun airplay gunt (Radio 1), alsook de collega-muzikanten die hen op sleeptouw namen en lieten openen (K’s choice). Slow Pilot staat borg voor knap uitgewerkte nummers. ‘Gentle Intruder’ samengevat: tien knappe nummers, die naast Pieter’s knappe stemgeluid en de band’s puike eigen muzikale ondersteuning op tijd en stond extra ondersteuning krijgen van The Belgian Session Orchestra.
Omdat u erop aandringt: het achterste van de tong, de favorietjes, de lievelingetjes … Zeer eenvoudig voor ondergeschrevene. Niettegenstaande alle nummers op ‘Gentle Intruder’ best tot heel goed te pruimen zijn, steken er voor uw recensent toch twee bovenuit. Vandaar het volgende juryrapport: op nummer één nummer drie ‘Parade’. Heerlijk drum gedreven nummer met een hooky gitaarriff. Op nummer twee staat nummer vier, het subtiele titelnummer ‘Gentle Intruder’. Een niet zo hooky, maar gevoelige, melodieuze gitaar neemt hier de bovenhand en lijkt als het ware onder Peirsman’s stem te drijven. Voeg hier nog een portie strijkers aan toe het resultaat is een knap totaalgeluid.
‘Gentle Intruder’, dé tip voor elkeen die houdt van kwalitatieve pop (of noem het voor ons part indie-folk)!

Jan Coonen (4)

Slow Pilot, Pole Position Pop!

Whiterward: The Anchor

2/2/2018

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Anchor
Free
Deaf, Dumb, And Blind
Burn The Roses
Interlude
Are You There?
Haunted By Me
Parallel Universe (feat. Jhan Doe)
Nephew
Teeth
Isadora
The Night I Fell For You
Wasteland

Platenlabel
Eigen beheer

Labelnummer
Geen nummer

Distributie
Niet meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Whiterward

Hokjes en labels, altijd een moeilijk gegeven. Toch (b)lijkt het plaatsen in hokjes, het kleven van labels – zeg maar de categorisatie-drang van de mens - een onstuitbaar gegeven. (Wow! Een niet mis te verstane uitspraak van uw amateur-huis-filosoof!). Ook in het muziekwereldje is deze duidingsdrang permanent aanwezig. Is iets rock? Blues? Pop? Klassiek of disco. Niet simpel, want wat voor de één dit is, is voor de ander dat. En ‘Whiterward’ is het voor ondergeschrevene allemaal. Met andere woorden: niet onder één vlag thuis te brengen! Moeilijk te categoriseren, maar gelukkig redt de band (’t is te zeggen ‘band’ … correctie: het duo Whiterward) ons uit de nood door zelf het label indie-folk aan hun stijl toe te kennen.
En de op ‘The Anchor’ gepresenteerde indiepop klinkt alles behalve slecht. Grenzeloos. Zonder stijlbarrières, maar met veel – soms te veel – toeters, bellen en franjes. Veelal toeters, bellen en franjes van de hand van het bataljon gastmuzikanten die Whitewarders Ashley E. Norton en Edward Williams ondersteunden bij het inblikken van het hier besproken werk. Wat dienen we ons voor te stellen bij indie-folk? Of beter wat dienen we ons voor te stellen bij de indie-folk van Whiterward. Geen sinecure om hier eenduidig op te antwoorden, maar het volgende lijkt ons een verdienstelijke poging: poppy nummers die alle kanten lijken op te (kunnen) gaan. Met veel ruimte voor experiment heet dat dan. Een kleine bloemlezing…. Folkrock-tunes verrijkt met klassieke passages. Check! Een nummer met een swing-jazz/rockabilly feel, zeg maar een exemplaar dat net zo goed ontsproten had kunnen zijn aan het muzikale brein van Lee Rocker. Check (‘Deaf, Dumb And Blind’)! Tracks die niet zouden hebben misstaan op ‘One From The Heart’ van Tom Waits. Check! (‘Burn The Roses’ en ‘Teeth’). Een Muppetesque-slotnummer met veel gegorgel en gestuntel, waarmee de band bewijst zichzelf niet al te au sérieux te nemen. Check! (‘Wasteland’)
Samengevat: Whiterward produceerde met ‘The Anchor’ een meer dan behoorlijk debuutalbum (’t is zeggen: hun eerste full-album) vol contradicties. Donker … maar tegelijkertijd frivool … bijwijlen experimenteel, maar toch ook weer toegankelijk. Beetje vreemd plaatje dus, maar wordt zeker herbeluisterd. Weliswaar gereduceerd tot 11 tracks, want voor uw dienaar hadden de nummers ‘Free’ en ‘Parallel Universe’ niet gehoeven.

Jan Coonen (4)

On 'The Anchor' 'Whiterward' reports on their quest through the musical universe. 'The Anchor', a very fascinating travel report!

Stormy Mondays: Suitcase Full Of Dreams

9/11/2017

DETAIL ALBUM

DETAIL ALBUM

Tracks:

Suitcase Full Of Dreams
Everybody Came To Your Party (But You Were Gone)
Thirteen
Don’t Count Me Out

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Meegedeeld

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Stormy Mondays

Wat meteen onze aandacht trok was het stickertje dat op de folie waarin de cd verpakt zat, kleefde. ‘Compact Vinyl, one side 45 rpm vinyl, other side cd’. Geloof het of niet, want wij hebben het geprobeerd en ja, dit schijfje kan je als cd afspelen, maar met het bijgeleverde adaptertje kan je het ook op je vertrouwde platenspeler beluisteren. Tot daar de technische kant, die toch wat rebelleert met de foto van het interieur van een Cadillac Eldorado uit 1955 op de cover. Maar hoe zit het met de muziek? Wel, Stormy Mondays is een Spaanse indiefolkrockband, die reeds wat albums, EP’s en singles uitbracht. Ook ‘Suitcase Full Of Dreams’ is een EP, waarvan je de 4 nummers dus op twee manieren kan beluisteren. De heren mixen zowel genres, als elektrische en akoestische instrumenten. Opener en titeltrack laat dat reeds uitvoering horen. Rock wordt gemixt met indie, terwijl de Hammond gezelschap krijgt van de viool. Folky walsend volgt ‘Everybody Came To Your Party (But You Were Gone)’, met een mooi pianomiddenstuk en waar de stem mij doet denken aan Rod McKuen. ‘Thirteen’ laat dan weer een meer poprockend Stormy Mondays horen.
Een echt minderwaardige EP is ‘Suitcase Full Of Dreams’ niet, al zit de aantrekkingskracht toch meer in de gebruikte technologie met een combinatie van cd en vinyl, dan in het repertoire.

Lambert Smits (3 ½)

Indie folk rock of a Spanish band. This EP can be played both on a CD player and a classic record player.

Gregory Alan Isakov: Gregory Alan Isakov With The Colorado Symphony

22/6/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Liars
Dandelion Wine
Big Black Car
The Stable Song
Amsterdam
Master And A Hound
Saint Valentine
That Sea, The Gambler
Living Proof
If I Go, I’m Goin
Unwritable Girl

Platenlabel
Suitcase Town Music

Labelnummer
SCT004CD

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Gregory Alan Isakov

Gregory Alan Isakov is een singer-songwriter afkomstig uit Zuid-Afrika (Johannesburg) maar als kind immigreerde hij naar de Verenigde Staten. Hij groeide op in Philadelphia en verhuist later naar Colorado. In november 2013 speelde hij voor het eerst samen met The Colorado Symphony. En nu, drie jaar later, brengen ze samen een album uit. Dit album bevat nummers van zijn laatste drie albums aangevuld met één nieuw nummer (‘Liars’). Zijn vorige albums waren steeds een mix van indie, folk en country. Met dit nieuwe album geeft hij een extra dimensie aan zijn nummers door de prachtige arrangementen. De samenwerking met The Colorado Symphony zorgt er voor dat al de nummers heel erg dynamisch klinken. Meestal ben ik albums met indiefolk na een paar nummers al beu. Alles lijkt zo erg op elkaar. Gelukkig is dat met dit album van Gregory Alan Isakov niet het geval.
Zo tillen de blazers in ‘Big Black Car’ het nummer naar een hoger niveau. En begint ‘The Stable Song’ nog als een gewoon indiefolknummer met mandoline maar door het invallen van de strijkers wordt het een ronduit prachtig nummer. Soms is The Colorado Symphony heel minimaal aanwezig zoals in ‘If I Go, I’m Goin’ maar gelukkig is dat de uitzondering.
Ik moet wel zeggen dat dit album een groeiplaat is. Na een paar luisterbeurten apprecieer je het gecombineerde talent van Isakov en het symphonisch orkest nog meer.
Aan de liefhebbers van José Gonzalez, Andrew Bird en Passenger zou ik zeggen: geef Gregory Alan Isakov een kans.
Wil je hem eens live zien? Dat kan op 27 oktober in het Koninklijk Circus Brussel, want dan speelt hij solo in het voorprogramma van Passenger.

Tom Coppers (4½)

Gregory Alan Isakovs Indiefolk hooks up with The Colorado Symphony and something magical happens with his songs.

Kodiak Deathbeds: Kodiak Deathbeds

28/12/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Change
Wild Hearts
Cross That Line
Rattle & Roar
Against The Wind
Gemini
Joseph
Saturday Night
Borderline
We Found A Home

Platenlabel
Affairs Of The Heart

Labelnummer
HUGO27

Distributie
SonicRendezvous

Promo-agent
Robbie Klanderman

Website Artiest
Kodiak Deathbeds

Kodiak Deathbeds is een Canadees duo bestaande uit Amber Webber en Derek Fudesco. Zowel Amber als Derek hebben een muzikaal verleden. Zangeres Amber maakte deel uit van o.a. Black Mountain en de Canadese Indierockband Lightning Dust. Derek daarentegen was o.a. lid van de naar de gelijknamige song van The Smiths genoemde Pretty Girls Make Graves. Blijkbaar stopt het duo het stevige rockwerk een tijdje in de kast. Minimalisme is troef op dit album. Opener ‘Never Change’ laat Fudesco horen op akoestische gitaar die een erg goed bij stem zittende Webber begeleidt. De combinatie van akoestische gitaar en zang domineert ‘Kodiak Deathbeds’ en hult het album in een ietwat mysterieuze sfeer. Fudesco ruilt de akoestische gitaar voor een elektrisch exemplaar dat hij erg knap fingerpickend bespeelt op ‘Rattle & Roar’ en ‘Against The Wind’, dat overigens niets te maken heeft met de klassesong van Bob Seger. Met ‘Joseph’ wordt het tempo lichtjes opgedreven, maar hoofdzakelijk zijn rust en ingetogenheid de kenmerken van de meeste nummers.
Kodiak Deathbeds profileert zich met dit album als een eigenzinnig duo dat wars van alle muzikale trends zich met een minimum aan instrumentarium weet te handhaven tussen de vaak overgeproduceerde releases.

Lambert Smits (3½)

The Canadian duo Kodiak Deathbeds creates with only an acoustic or electric guitar and a voice, serene songs that are an oasis of tranquility.

Guy Valarino: Oceans - EP

20/11/2015

DETAIL ALBUM

Tracks:

Oceans
Nargis
Woolfe’s Beach
Out There
Remember Me

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
VALACD002

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Guy Valarino

Overmorgen komt de tweede EP uit van deze artiest Guy Valarino, die in Londen woont en net terug is van het hoofdpodium in het Gibraltar Music Festival, van waar hij afkomstig is. Naast hem op dat podium traden aan Rae Morris, James Bay, Tom Odell en Duran Duran. Op deze EP staan 5 tracks, en de titeltrack is meteen de single eruit. Daarop hoor je Guy akoestisch bezig met gitaar en mondharmonica in een folksetting. Het wordt echter dynamischer op ‘Nargis’ en op ‘Woolfe’s Beach’, maar blijft akoestische pop/rock. Guy vond inspiratie voor zijn materiaal tijdens de tournee doorheen de UK, Duitsland, Oostenrijk, Italië, Frankrijk en de USA. Die optredens werden georganiseerd via berichten op Twitter en Facebook om zoveel mogelijk volk te bereiken. Niet onaardig.

Patrick Van de Wiele (3½)

The second EP from this singer-songwriter from Gibraltar, who now lives in London. Indie folksongs.