​De reeks Bop-A-Rama, waar ook ‘King Of The Ducktail Cats’ deel van uitmaakt, zal een mix bevatten van traditionele rockabilly en blues boppers. Voor de diversiteit zullen hier cajun en bluegrass aan toegevoegd worden. Met opener ‘Red Hot Mama’ van Wayne Williams & The Sure Shots, krijgen we meteen een super fijne rockabillysong op ons bord. Leonard Clark & The Land Of Sky Boys, voegen een flinke dosis country toe aan ‘Come To Tommy Now’, met als resultaat een boppin’ shuffle. ‘Real boppin’time’ wordt het met de volgende track en tevens titeltrack van dit album, door Larry Nolen & His Bandits. Worksongs groeiden vaak, wanneer ze in handen kwamen van artiesten, uit tot rockende versies. Een voorbeeld hiervan is ‘Crawdad Hole’, hier gebracht door Chuck Harrod and The Anteaters. Zoals reeds eerder vermeld, zal ook bluegrass zijn weg vinden naar de ‘Bop-A-Rama’ serie. Op ‘King Of The Ducktail Cats’ wordt dit luik ingevuld door niemand minder dan de vader van de bluegrass, Bill Monroe met ‘Lonesome Truck Driver’s Blues’. Beter gekend in de versie van Bob Newman, maar hier dus in de originele versie van Monroe. Nog een earcatcher op dit album is ongetwijfeld ‘Don’t Mess Up My Hair’ van Mike Miller and Jack Casey and The Star Mountain Boys. Het nummer mag je als een ‘country, rock-‘n-roll, rockabilly banjo rocker’ bestempelen en let ook op de zangpartijen die naar die van The Everly Brothers lonken. Eén van de bekendste Texanen uit de hoogdagen van de hier gebundelde genres, is ongetwijfeld Buddy Holly, hier vertegenwoordigd met de mid-tempo lovesong ‘I’m Gonna Love You Too’. Een andere Texaan was de redelijk onbekende Dottie Jones, in de fifites geafficheerd als de ‘Pride Of Texas’, hier te horen met ‘Honey, Honey’, een schoolvoorbeeld van een uitstekende primitieve rockabilly bopsong. Cajun komt er met ‘Don’t Get Married’ van Iry LeJeune.
Mr. Braband, directeur van Rhythm Bomb Records gaf samensteller Mark Armstrong de toelating om aan iedere in de Bop-A-Rama te verschijnen compilatie, twee tracks toe te voegen van hedendaagse artiesten die in de authentieke stijl opereren. Voor ‘King Of The Ducktail Cats’ zijn dat de Spaans/Mexicaanse The Sidewynders en Lucky Tubb & The Modern Day Troubadours. Tussen haakjes Lucky is de neef van country icoon Ernest Tubb. Zowel The Sidewynders als Lucky sluiten met hun repertoire naadloos aan bij de andere artiesten op deze compilatie. ‘King Of The Ducktail Cats’ is andermaal een niet te missen uitgave.
 
Lambert Smits 

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1 Full Band Demos

1. Big Mighty Man
2. Didn’t You Hear Me
3. Fais Do Do
4. Two Out Of Three
5. Mary Lou
6. Among Other Things
7. Do Me Right Now
8. A Victim Of Love Gone Wrong
9. Hardly Anymore
10. Give Me Some Girl
11. Am I Lonely Tonight
12. Except
13. Shake Hands & Come Out Crying
14. Pride Versus Love
15. I Can’t Love That Way
16. It Takes All Day To Get Over Night
17. I’m Just A Man Called Sam
18. Before I Start Over
19. Baby’s Gone
20. Ain’t Going To Get Me Down
21. Contract For Misery
22. Around & Around
23. Hollywood To Memphis
24. Future Of Love
25. I Can’t See Myself

Disc 2 Guitar Demos

1. Love’s Enemy
2. I’m Going To Get Drunk
3. If You’re Not Going To Love Me That’s Alright
4. This Is Our Chance
5. Love Bird
6. There’s A Wall Being Built
7. Mine Is A Lonely Heart
8. That’s What Hurts The Most
9. Misery’s All Gone
10. I Wish I Had Died As A Baby
11. A Ring For My Darlin’
12. Our Love Affair Came Tumbling Down
13. Son Of A Gun
14. My Mind’s In A Fog
15. Just Hurting Me
16. My Memory Of You
17. That’s Alright With Me
18. Mannequin Woman
19. This Is The Strangest Love I’ve Ever Seen
20. That Far Away Look In Your Eyes
21. Pay No Attention
22. This Is The House That I Live In
23. That’s Too Bad About The Summer Night
24. There’s No Better Way
25. Louisiana Sun
26. Little Bo Peep
27. Rosie Come Take Me Home

Platenlabel
Goldenlane Records

Labelnummer
CLO 01019

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Geen website

Zijn bijnaam ‘Ragin’ Cajun’ dankte Doug Kershaw aan zijn tot de verbeelding sprekende manier waarop hij carrière maakte. Begonnen in bar The Bucket Of Blood In Louisiana in de jaren ’40, schopte hij het tot de Fillmore waar hij voor Derek And The Dominoes mocht openen. Via de clubs in West Virginia bereikte hij het podium van het Newport Folk Festival, om over zijn sessies met Grand Funk Railroad en Hank Williams Jr. nog maar te zwijgen. Als er iemand is die de geschiedenis van de Cajunmuziek herschreef dan is het Doug Kershaw. In 1936 geboren in Tiel Ridge, Louisiana kreeg hij als het ware de muziek met de moedermelk toegediend door de partybands die in het ouderlijke huis voor het nodige vertier zorgden. Op achtjarige leeftijd leerde hij dan ook reeds de fiddle te bespelen. Aanvankelijk trad hij op met zijn gitaarspelende moeder of zijn broer Rusty. Samen met Nelson, de oudere broer in het gezin, vormden Doug en Rusty in 1948 The Continental Playboys. Nelson bleef echter niet lang bij de band, zodat Doug en Rusty als duo doorgingen, totdat uiteindelijk ook Rusty ermee zou kappen en Doug alleen achterbleef. Doug en Rusty stapten in 1955 voor de eerste maal de opnamestudio binnen om er voor het Hickory label hun debuut ‘So Lovely, Baby’ in te blikken. Nog datzelfde jaar speelde het duo voor de eerste maal op de legendarische Louisiana Hayride en op latere datum in de Grand Ole Opry in Nashville. De broers namen veel songs thuis op, waar zij wat gammele apparatuur in mekaar hadden geknutseld. Nummers als ‘My Mind’s In A Fog’, ‘This Is The Strangest Love I’ve Ever Seen’ en ‘I Wish I Had Died As A Baby’ grijpen je keihard bij je nekvel. Doug schreef voornamelijk liedjes voor en over het gewone volk. Titels als ‘I’m Going To Get Drunk’, ‘Mannequin Woman’ en ‘I’m Just A Man Called Sam’ zijn veelzeggend en behoeven geen verdere uitleg. In 1958 moest Doug voor twee jaren in militaire dienst en dat veranderde zijn zienswijze. Had hij zich tot dan geschaamd omdat hij een ‘Cajun’ was, voortaan zou hij zich hierdoor niet meer laten leiden. Hij schreef dit probleem van zich af in het nummer ‘Louisiana Man’, waarvan enkele miljoenen exemplaren over de toonbank gingen. Bovendien werd de song meer dan 800 maal gecoverd. In 1964 verliet Rusty het duo en stond Doug er alleen voor. Hij bleef echter songs schrijven en een vijftal jaren later wist hij een contract met de gigant Warner Brothers in de wacht te slepen. Hij bleef opnemen en sloeg daarbij vaak een nieuwe muzikale richting in. Toen hij de keuze moest maken tussen een zevental gigs met The Johnny Cash Show of een eenmalig optreden tijdens de première van het concert dat Cash en Bob Dylan samen gaven, koos hij voor het laatste. Meteen zorgde hij ook voor één van de markantste uitspraken in muziekland. ‘You’ve Got To Act Like A Star If You Want To Be A Star’ was het ultieme bewijs dat hij de schaamte om een ‘Cajun’ te zijn, volledig achter zich had gelaten.
Deze dubbelaar van Goldenlane Records is dan ook niet alleen een fraaie hommage aan Doug Kershaw, maar geeft ook een mooi beeld van de dingen die hij en Rusty opnamen. Op het eerste schijfje krijg je zowel songs van Doug solo, als samen met zijn broer Rusty. De songs zijn met een volledige band opgenomen en variëren van country in al zijn facetten, met soms een licht rockend tintje tot cajun. Wanneer Doug en Rusty samen zingen, doen ze vaak aan de grote Everly Brothers denken. Het tweede schijfje telt 27 enkel met gitaar begeleidde demo’s. Ook hier weer een mix van Doug solo en Doug samen met Rusty. Het leuke van dit schijfje is dat de nummers in een ongekunstelde, vaak eerste versie te horen zijn, waarbij ook de toen opkomende rock & roll hier en daar schuchter de kop opsteekt. Deze versies tonen duidelijk het talent van de twee broers. Ook hier verbaast opnieuw de schitterende samenzang. 
Hits als ‘Louisiana Man’, ‘Diggy Diggy Lo’ en ‘Hello Woman’ zul je op deze verzamelaar niet aantreffen. Laat dit echter geen reden zijn om ‘Anthology, Rare Masters 1958 to 1969’ in de platenbakken te laten liggen. Met deze dubbel-cd haal je zeldzame, schitterende demo’s in huis van de in 2009 in The Louisiana Music Hall Of Fame opgenomen Doug Kershaw.

Lambert Smits (5)