​Eric Bibb is een artiest die de beste tradities van de vooroorlogse blues in stand houdt, ook al breidt hij zijn eigen oeuvre verder uit. Marketing bestempelt hem als een bluesman, maar troubadour is het woord dat hem het beste omschrijft. Hij glijdt netjes tussen diverse genres,  terwijl hij bruggen bouwt met differente bluesmuzikanten. Zijn samenwerkingen met Staffan Astner, Glen Scott, Michael Jerome Browne, JJ Milteau, Danny Thompson en Habib Koite hebben muziek geproduceerd die zowel extatisch als verfijnd klinken. Eric Bibb is dan ook een van de grootse blues, folk en gospel artiesten van zijn generatie. Hij heeft dan ook alle ingrediënten in huis die van hem een succesvol muzikant maken. Zijn natuurlijke elegantie, fluwelen stem én die nauwkeurige en duidelijke dictie maken hem tot een van de beste akoestische bluesgitaristen. De langspeler ‘Ridin’ is de opvolger van zijn meermaals bekroonde en veelgeprezen album ‘Dear America’ uit 2021 én ‘Global Griot’ uit 2018. Het album ‘Ridin’ is een continuering van zijn visie als een moderne bluestroubadour. Geworteld in de folk- en bluestraditie met hedendaagse sensibiliteiten, blijft Bibb in zijn muziek zijn gevoelens over actuele wereldgebeurtenissen en eigen ervaringen reflecteren.  Dit terwijl hij vermakelijk, opbeurend, inspirerend en vooral zeer relevant blijft. Eric Bibb is een tweevoudig genomineerd Grammy Award muzikant, die ook meerdere Blues Foundation prijzen in zijn kast heeft staan. Eric’s vader, wijlen Leon Bibb, was een activist, acteur en folkzanger die samen met Dr. Martin Luther King naar Selma reisde. Hij groeide in de folk scene van Greenwich Village. Namen als Bob Dylan, Joan Baez en Pete Seeger kwamen er regelmatig over de vloer. Eric werd sterk beïnvloed door Odetta, Richie Havens en Taj Mahal, die heir alweer te gast is op zijn release ‘Ridin’. De vijftien tracks zijn allen gesynthetiseerd in Bibb’s eigen stijl. De opener ‘Family’ is een Afro-American bluessong, net zoals de titeltrack. Voor de country bluestrack ‘Blues Funky Like Dat’ krijgt Bill hulp van Taj Mahal en Jontavious Willis. In ‘The Ballad of John Howard Griffin’ mag Russell Malone zijn vingerzettingen neerplanten op zijn snaren. Van het accorderende ‘500 Miles’ en het opzwepende ‘Tulsa Town’ gaat het naar ‘Onwards’ (Interlude) en ‘Hold The Line’, met Russell als gastgitarist. Amar Sunday is een welgekomen gast voor ‘I Got My Own’, net zoals Harrison Kennedy werd uitgenodigd voor ‘Call Me By My Name’. Van Kennedy’s diepe vocalen gaat het naar het gospel begeesterde ‘Joybells’ en ‘Sinner Man’, een lied dat live werd ingeblikt op het Wheatland Festival met The Eric Bibb String Band. Het modern spijkerende ‘Free’ contrasteert met de piano en slidegitaar extatische ballade ‘People You Love’, met Habib Koité én het afsluitende interludium ‘Church Bell’.
 
Philip Verhaege

​Kirsten werd geboren op een Amerikaanse legerbasis in het Duitse Berlijn. Maar de familie Thien verhuisde al snel terug naar Amerika en vestigde zich in Maine. Sterk beïnvloed door Linda Rondstadt en uiteindelijk door het zingen in het kerkkoor van de “Northern Baptist” kerkgemeenschap, heeft dit alles enigszins haar zangtalenten ontplooid. Tot ze overdonderd werd door de traditionele jazz uit New Orleans en de klassieke vrouwelijke blueszangeressen uit de vroege jaren ‘20. Ze studeerde aan de Georgetown University en bracht haar debuutalbum ‘She Really Is’ uit in 2002. Drie jaar later was er het succesvolle ‘You've Got Me’. Na haar verhuizing naar New York City had Thien in 2012 de plaat ‘Delicious’. Nu is er dus het album 'Two
Sides'. Zanger/gitarist Kirsten Thien krijgt backing van Arthur Neilson (lead-, rhythm- en slide-gitaren), Tommy Mandel (piano, orgel en Clavinet), producer Eric Boyd op bas en drummer Steve Holley. Speciale gasten zijn onder meer de Blues Music Award bekroonde akoestische gitarist Doug MacLeod, de Grammy genomineerde Latin-jazzgitarist Raul Midon, de in Cuba geboren jazzpianist Fabian Almazan, de Puerto Ricaanse Cuatro-gitarist John Benthal,  drummers Alex Alexander en Wes Little én de uit New Orleans afkomstige achtergrondzangers Tarriona Tank Bell en Anjelika "Jelly" Joseph. Zeven van de acht nummers zijn geschreven of in co-schrijverschap neergepend door Thien. De bluesrocker ‘Shoulda Been’  is een strakke openingssong met heel wat akoestische slide-gitaar. Het involgende ‘Sweet Lost and Found’ is knappe Americana en ‘After I Left Home’ (Song for Buddy Guy) is een typerende Chicago blues slow, net zoals ‘Say It out Loud’ zich karakteriseert rond die Bo Diddley ritmiek. Het luchtige ‘I Gotta Man’ contrasteert met het Bossa Nova ‘Montañas’ en zijn Latin gitaar groove. De track ‘Better Or You're Gonna Get Burned’ heeft Doug MacLeod op Resonator-gitaar én Raol Midon op akoestische snaren. De enige cover is een meeslepende versie van Leon Russell's ‘I'd Rather Be Blind’, dat voor het eerste werd geregistreerd door Freddie King in 1972. Deze vurige verschijning is een zeer eigentijdse Blues diva.
 
Philip Verhaege

​Het duo Richard van Bergen en Jeroen JJ Goossens hebben met de release ‘Richville’ misschien wel de meest vintage plaat van het jaar geproduceerd. Alleen al van het swampy hoesje worden wij hier wild. En dan die sound! Geïnspireerd op die analoge apparatuur, vertrouwd op hun jarenlange vriendschap, hun liefde voor rootsmuziek. Samen trokken ze de Tub Thumber studio in en vonden in producer/percussionist Bird Stevens hun ideale soulmate. De nummers ontstonden grotendeels tussen die vier muren, door hun muzikale vrijheid en interacties. Spontaniteit die zijn inducties vindt in Delta blues, New Orleans doorspekte tunes en enige gospel. Als speciale gasten verwelkomden ze maar al te graag Roel Spanjers (piano) en mondharmonica virtuoos Gait Klein Kromhof. Kwakkende moeraskikkers, grove en moddervette gitaarriffs én een strakke drumbeat vormen de sound voor de swampy openingssong ‘Lord Won’t Fail Me’. Die riffs kleuren, samen met opzienbarende percussie en ingetogen piano arrangementen, ook het bevrijdende ‘Set Me Free’. De swampy shuffle hypnotiseert ook het blues trage ‘Love Yourself’. En we blijven nog even rondspoken in de Wetlands met het gospel begeesterde ‘Home’. Het instrumentale ‘Richville Bound’ staat in aangename antithese met de excellerende  rauwe boogie rocker ‘Gettin’ Real Good In Me’ en de slow blues én gospel getinte ‘Keep On’ Prayin’. De track ‘Addicted To You’ is een emotionele ballade met enige Tex-mex invloeden. Van een heel andere slagorde is de rocker ‘Lord And The Devil’, dat is geïnstrumenteerd met opwindende slide gitaar en gruizige blues harp. In ‘Angels Tell You’ snuiven we de Mardi Gras sfeer. Na die ode aan Dr. John genieten we nog van het afsluitende en gospel gemotiveerde ‘What The World Needs’. Knap!
 
Philip Verhaege

​05 oktober: Oude Pothuys, Utrecht
12 oktober: Texelblues, Den Burg
19 oktober: Theater Calypso, Wijk bij Duurstede
20 oktober: Café Wilhelmina, Eindhoven.

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Alright By Me (Mr. Fisher)
2. Backroads Freddie
3. Drop Down
4. Used To Be
5. Ramblin’ Man
6. Snake Farm
7. Wish I Was

Platenlabel
The Music Of Nashville
 
Labelnummer
Zonder Nummer
 
Distributie
CEN/RED
 
Promo-Agent
Mark Pucci Promo  
 
Website Artiest
Beth Garner
 

De Nashville gebaseerde roots en blues vocalist/gitarist Beth Garner zal op 24 februari wereldwijd haar nieuwe release ‘Snake Farm’ wereldwijd promoten. De distributie zal worden verzorgt door CEN/RED, een divisie van Sony Music. Het album is gemodificeerd door zes originele tracks, met uitzondering van het titelnummer, dat ooit bij elkaar werd geschreven door Texas country legende Ray Wyllie Hubbard. Beth’s soulvolle zangpartijen zijn stevig geworteld in de blues, gospel en soulmuziek, al is ook de rock-‘n-roll sound nooit ver weg. Garner wisselt in haar nummer wel zeer makkelijk van slidegitaar over standaard gitaarriffs. Het album werd geregistreerd in de Slack Key Studio's in Woodbine, Tennessee en werd geproducet door Beth Garner en Randy Kohrs . De backingband bestaat uit Rory Hoffman (sax, keyboards en rhythm gitaar), Wes Little (drums), Steve Forrest (bas) en backingvocalisten Angela Primm en Gale Mayes. De moderne blues inslag van ‘Alright By Me’ (Mr. Fisher) mag de dans openen. Al snel volgt het hypnotiserende ‘Backroads Freddie’, dat is ingekleurd door opwindende blues harp en een wel zeer strakke backing. Het nummer ‘Drop Down’ klink al even mysterieus en cryptisch als zijn voorganger. De New Orleans voodoo is eigenlijk nooit ver, al slaat Garner een geheel andere weg in met het Texas beïnvloede ‘Used To Be’. Beth’s sidegitaar teert weelderig en maakt plaats voor het prikkelende en funky ‘Ramblin’ Man’. De titeltrack ‘Snake Farm’ is alweer een Texas blues geëlektriseerde song, net zoals het afsluitende ‘Wish I Was’. Beth Garner verstaat de kunst om het boeiend te houden. Knap!
 
Philip Verhaege (4  ½)