Blog Archives

Reverend Freakchild: Illogical Optimism

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One:
Odds, Ends And Other Amazingness / Reverend Freakchild

Imagine
Hey Pocky A-Way
I Still Have Joy
Cryin' Holy Unto The Lord
Who Do You Love
All Along The Watchtower
Shark Boogie
Pretty Boy Floyd
Sweet Sweet You
See That My Grave is Kept Clean
Big Mouth Blues
Hell Hound On My Trail
Yer Blues
Death Don't Have No Mercy
Plastic Jesus / Working On a Building

Disc Two:
Everything Is Now / Reverend Freakchild

Once Upon A Time Called Right Now - Funk Version
All I Got Is Now - Low Society ReMix
All We Got Is Now - Reggae Version
All I Got Is Now - DJ BillyE ReMix
Alla Gotta Na' – Hillbilly Version
All I Want Is Now! - Punk Version
The Bardo of This Life, Dream-like Nature ReMix
Ich Hab Nur Diesen Augenblick - German Version
Tout Ce Dont Tu As Besoin, C'est Maintenant
(All You Need Is Now) French Version
All Is Now (Acoustic Demo Version)
Everything is Now...
Now?

Disc Three:
Kairos / Ramblin' Jennings

Safe In The Storm
I Saw A Wheel
Please Send Me
Sinner Blues
Livin' and Dyin'
Silver Sandals
John the Revelator
Last Train Blues

Platenlabel
Treat And Released Records

Labelnummer
T&R 007

Distributie
Treat And Released Records

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Atiest
Reverend Freakchild

Reverend Freakchild zijn een niet alledaags stelletje ongeregeldheden. Reverend Freakchild (vocals, gitaar), Chris Parker (drums), Hugh Pool (Lap Steel) en de backup vocals van The Mulebone Singers hebben met het nieuwe project ‘Illogical Optimism’ een smakelijke trilogie te promoten. De Reverend studeerde blues en speelde in allerlei bands waaronder een vroege incarnatie van Soul Coughing with M. Doughy, om verder zijn weg te vervolgen met de roots rockband Bananafish in de buurt van Boston, The Neptune Ensemble, The Soul Miners, The Lucky Devils en The Cosmic All-Stars. Hij toerde ook met The Metro Mass Gospel Choir. En dit alles heeft uiteraard zijn muzikale carrière sterk beïnvloed. Muziek is al het ware zijn religie.
De drie cd’s bevatten een ruime keus aan songmateriaal, en die variëren van enkele originele nummers tot de meest waanzinnige en klassieke coverversies. Ook de muzikaliteit heeft geen vast stramien of patroon. Freakchild slingert ons naast blues, een ware bloemlezing tussen Southern Rock, country, hillbilly en garagerock. En ook de gospeltunes worden niet vergeten. Op de tweede cd wordt het zowaar nog complexer. Funky herkenningsmelodieën worden netjes verweven in reggae tunes en andere remixen. Zelf nummers in de Franse en Duitse landstaal worden niet geschuwd. Of de Reverend hier een grote afzet zal bereiken is ook voor ons een grote vraag. Maar de trilogie, ‘Kairos Ramblin’ Jenning’ geniet met ruime voorkeur onze voorkeur. Geen technische hoogstandjes, maar lekker swingende, akoestische Delta Blues. Blijkbaar heeft Reverend Freakchild dan toch heel wat geleerd tijdens zijn studies blues.

Philip Verhaege (4)

The Reverend Freakchild is a smart codger who still understands the blues ...

0 Reacties

Matt Von Roderick: Hero’s Journey

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Seize The Night
A Girl, Like That
All For You
Baby Got Jazz
Believe
Shine
Let The Trumpet Talk
Undeniable
Cash Money
Life Is Fun
Coexistence
What A Wonderful World

Platenlabel
Invention Records

Labelnummer
859716324203

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Great Scott PR

Website Artiest
Matt Von Roderick

De Amerikaanse trompettist, rapper en zanger Matt Von Roderick werd in 2003 verkozen tot “Jazz Artist of the Year” tijdens de Independent Music Awards, en werd in 2007 vermeld als "Taking Jazz into the Future" door Downbeat Magazine. Matt werd geboren in een muzikale familie in Lyndonville, Vermont. Zijn vader is violist van Russisch/Poolse afkomst, en zijn moeder, een pianolerares, heeft Duitse, Britse & Ierse roots. In 2007 kwam zijn debuut ‘So It Goes’ uit, en 2 jaar later verhuisde hij van New York City naar L.A., waar hij begon jazz te vermengen met rock en elektronica. Zijn nieuw album is een “melting pot” van allerlei stijlen, zoals jazz, R&B, pop, hiphop, blues en electro. Zo klinkt opener ‘Seize the Night’ als Depeche Mode, die een jazzy uitstapje maken. ‘Baby Got Jazz’ klinkt wat erotisch, en het stampende ‘Let the Trumpet Talk’ was te zien op CBSNews.com. Sindsdien is de video ervan meer dan 4 miljoen maal bekeken op YouTube. Het tempo op ‘Cash Money’ is volledig losgeslagen. Matt sluit af met een instrumentale cover van Louis Armstrong’s ‘What a Wonderful World’. Alternatieve jazz dus, die me niet zo ligt.

Patrick Van de Wiele (3½)

The American trumpet player Matt Von Roderick brings a melting pot to his new album, with elements of jazz, R&B, pop, hp-hop, blues and electro. Alternative jazz

0 Reacties

Mark May Band And The Soul Satyr Horns: Blues Heaven

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Boom Boom
Money
She’s A Keeper
Blues Heaven
Put Down That Poison
Leaving Houston
Boomerang
I’m Her Fool
Gulf Coast Woman
All I Ever Do
Garden Of Truth
Kind Of Girl
Almost Like A Suicide

Platenlabel
Connor Ray Music

Labelnummer
CRM-1601

Distributie
Connor Ray Music

Promo-Agent
Mark Pucci Promo

Website Artiest
Mark May

De release ‘Blues Heaven’ is het zesde album voor de uit Columbus, Ohio afkomstige Mark May. De dertien tracks vormen de basis voor alweer een nieuw hoogtepunt in Mark carrièremove. Naast Mark May (gitaren, vocals) vormen Dave Absalom (gitaar), Tim Keefe (bas) en drummer Gary Jorgenson de basis voor de band. Verder zijn The Soul Satyr Horns een constante, net zoals heel wat gastmuzikanten. De opener ‘Boom Boom’ doet ons meteen terugdenken aan enkele opwindende Albert Collins geïnfluenceerde gitaarriffs. Maar al even snel komt de knappe ballade ‘Money’ voorbijgedreven. Mark kleurt de song met enkele hemelse gitaarsolo’s, om het pad te verlaten voor de New Orleans boogie ‘She’s A Keeper’. De titeltrack is uiteraard een hemelse compositie die alweer wordt ingevolgd door het uptempo begeesterde Chicago blues nummer ‘Put Down That Poison’ en de bluestrage ‘Leaving Houston’. De track ‘Boomerang’ doet ons wat terugdenken aan de Texas blues stijl, al zijn de grote bluesrock arrangementen een constante in nummers als ‘Gulf Coast Woman’ en het afsluitende ‘Almost Like A Suicide’. Maar voor het zover is zorgen de funky baslijnen voor een dansbaar tafereel in ‘Kind Of Girl’. Mark May leerde de basis voor het gitaar spelen van zijn oudere broer en liet hem kennis maken met grootheden zoals Jimi Hendrix en The Beatles. We sluiten hier af met enkele lovende woorden van Dickey Betts, voormalig frontman van The Allman Brothers Band. “Mark May is een van de beste blues-rock artiesten van de afgelopen jaren!” En wie zijn wij om Dickey tegen te spreken ?

Philip Verhaege (5)

Mark is one of the best blues-rock artists to come along in years! With great singing, songwriting and guitar playing, he reminds me of everyone from Albert Collins to Stevie Ray to Carlos Santana. Hell, I even heard a couple of my licks in there!”, dixit Dickey Betts

0 Reacties

Jonah Smith: Easy Prey

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sunnyville
Where I Started From
On Love We Can Survive
Make Me Change My Mind
Heavy Hangs The Crown
Turn This Ship Around
Turn Down The Moon
Try Your Best
Easy Prey
We Tried Like Hell
Drop Me A Line
Robin, Robin

Platenlabel
Music Road Records

Labelnummer
MRR CD 026

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Jonah Smith

Singer-songwriter en multi-instrumentalist Jonah Smith verhuisde in 2013 van New York en Vermont naar L.A. Het jaar daarop nam hij deel aan ‘America’s Got Talent’, en kreeg toen lof van jurylid Howard Stern. Hij geraakte tot de halve finale. Toen was zijn album ‘In The Kitchen’ al uit, en had hij daardoor al heel wat fans. Op zijn twaalfde speelde hij al piano, en begon later songs te schrijven. Die kwamen pas naar buiten toen hij bij bands in Vermont zat. Via zijn moeder kreeg hij de liefde voor rock binnen, en begon vinylplaten te verzamelen. Zijn voorkeur ging naar soul, o.a. Stevie Wonder, Donny Hathaway, Sam Cooke, Marvin Gaye, Otis Redding en Ray Charles. Daarna kwamen singer-songwriters zoals John Hiatt en John Prine. Zijn debuut ‘Industry Rule’ kwam er in 2000 en reflecteerde de soul en jazz waar hij naar luisterde. Zijn nieuwste album omvat een breed terrein dat varieert van soul en gospel en funk via folk en blues naar pop. Hij is dus moeilijk voor één genre te vatten. Jonah schreef alle songs zelf, speelt Rhodes, piano, akoestische gitaar en zingt, en wordt bijgestaan door een aantal muzikanten en zangers. Zijn verhuis naar Californië bezingt hij in ‘Sunnyville’. Zo is ‘Make Me Change My Mind’ energieke soul die toch meer naar rock neigt. Daarentegen is ‘Heavy Hangs the Crown’ een echte blues shuffle. En ‘Turn Down the Moon’ is funk met soul. Voor fans van singer-songwriter die een brede smaak hebben.

Patrick Van de Wiele (3½)

Singer-songwriter and multi-instrumentalist Jonah Smith composed 12 new songs in different musical styles. He jumps from soul and gospel and funk to folk, blues and pop.

0 Reacties

Joanna Serrat: Cross The Verge

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lonely Heart Reverb
Saskatoon (Break Of Dawn)
Cloudy Heart
Desert Valley
Lover
Oh, Winter Come
Tug Of War
I Follow You Child
Black Lake
Solitary Road
Cross The Verge
Your Gold Could Be Mine

Platenlabel
Loosemusic

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
V2 Records Benelux
Bertus

Website Artiest
Joanna Serrat

‘Cross The Verge’ van de in Barcelona residerende Joanna Serrat is een ietwat vreemd album geworden. Dat laat zich reeds merken bij het eerste nummer ‘Lonely Heart Reverb’. Joanna’s lichte stem zweeft als een geest boven de begeleiding, wat ze ook herhaalt in opvolger, het meer uptempo ‘Saskatoon (Break Of Dawn)’. En die stem blijft intrigeren gedurende het hele album. Pas wanneer Joanna vocale hulp uit mannelijke hoek krijgt, zoals in het uptempo ‘Cloudy Heart’ en in de door forse gitaren ingeleide folkballade ‘Black Lake’, ebt het mysterieuze een beetje weg, zonder echter geheel te verdwijnen. Eén van de meest pakkende nummers is de door akoestische gitaar begeleidde folkballade ‘Oh, Winter Come’, waar Joanna’s iele stem de winterse koude lijkt te symboliseren. Een meeslepend nummer is de van country doordrongen en door pedalsteel op smaak gebrachte ballade ‘Solitary Road’.
Melancholie en eenzaamheid zijn de onderwerpen die Serrat het liefst aansnijdt. De simpele begeleiding, die soms vanuit een verre hoek komt, versterkt deze gevoelens nog. ‘Cross The Verge’ is een vreemd maar niet onaangenaam album.

Lambert Smits (3½)

Joanna's bright voice floats like a spirit above the songs of melancholy and loneliness. Strange but not unpleasant album.

0 Reacties

Joanna Brouk: Hearing Music

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc 1

Going Through The Velt – Becoming A Swan
Lifting Off
Mary’s Watch Part One
Mary’s Watch Part Two
Mary’s Watch Part Three
Mary’s Watch Part Four
Fire Breath
The Creative

Disc 2

The Space Between
Majesty Suites: Entrance Of The Queen Of Winter Dawn
Invocation
Atavesta
Playing In The Water
Aurora
Diving Deeper, Remebering Love
Going To Sleep
The Reminder Of Long Ago
The Nymph Rising, Calling The Sailor
First Meeting
Touching The Sky
The Sounding
Return To The Deep

Platenlabel
The Numero Group

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Joanna Brouk

Tijdens de jaren ’70 en ’80 was de Amerikaanse Joanna Brouk een pionier in elektronische muziek. Ze heeft dan ook 5 albums op haar actief: ‘Healing Music’, ‘Healing Touch’, ‘Golden Swan’, ‘Sounds of the Sea’, en ‘The Space Between’. Ze groeide op in St. Louis, Missouri en studeerde af aan de universiteit van Berkeley in creatief schrijven en elektronische muziek. Haar Master in elektronische muziek behaalde ze daarna aan het Mills College. Ze was een componiste die schreef met geometrische vormen in gedachten. Haar miskend oeuvre situeert zich tussen ambient, New Age enz. Op deze nieuwe dubbel-cd zijn de beste tracks bijeengebracht, die zich situeren in de periode 1970 tot 1985. In haar werk is ook een klassiek minimalisme te horen. Dit is wat ze er zelf over zei: “I realised that, in many instances, it didn’t matter what you said, it mattered how you said it: the tone of the voice, the rhythm, the sound… Because sound has an incredible effect on other people, it can make them dance, put them into trances, it can control emotions by a certain pitch, a certain depth.” Dikwijls gaat het om akoestische instrumenten zoals piano of fluit. En soms bespeelt ze de synthesizer. In sommige tracks incorporeert ze geluiden van dolfijnen.

Patrick Van de Wiele (3½)

The best tracks by Joanna Brouk, pioneer in electronic and ambient music. Re-released on a double album.

0 Reacties

Hard Working Americans: Rest In Chaos

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Opening Statement
It Runs Together
Half Ass Moses
Dope Is Dope
Burn Out Shoes
Roman Candles
Ascending Into Madness
Throwing The Goats
Something Else
Massacre
The High Price Of Inspiration
Acid
Purple Mountain Jamboree

Platenlabel
Melvin Records

Labelnummer

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Hard Working Americans

‘Rest In Chaos’ is het tweede album van Hard Working Americans. Deze zeskoppige band bestaat uit Todd Snider (voc.), Dave Schools (bass), Neal Casal en Jesse Aycock (gtrs), Duane Trucks (drums) en Chad Staehly (keyboards). Het idee voor de groepsnaam schuilt in het feit dat Amerikanen in het verleden zware handenarbeid verrichtten om het land, de economie en natuurlijk hun eigen levenssituatie te verbeteren. Dat ging niet steeds zonder frustraties. Alhoewel de hedendaagse maatschappij het harde fysieke labeur tot het minimum reduceerde, kan de heersende geestelijke arbeid dezelfde symptomen oproepen, waarbij zelfdestructie zelfs de kop opsteekt. In deze context dienen we ook dit album te zien. Hard Working Americans zingen over het harde leven van vandaag, waarbij eerlijkheid, het ‘je m’en fous’ gevoel en zelfs een dosis zwarte humor niet ontbreken. Dat doen ze al dadelijk in het soft countryrockende ‘Opening Statement’ waarin ze een middelvinger opsteken naar de wereld die ons vaak dol doet draaien. Todd’s stem klinkt schor, rauw, getekend en soms zelfs wat verslagen. In ‘It Runs Together’ zorgt de toevallige ontmoeting met een meisje dat Todd ontmoette in een afkickkliniek voor een dosis bittere humor, zelfreflectie en het vaak wrange gevoel dat volgt op een samenloop van omstandigheden. ‘Burn Out Shoes’ een rockballade met klasse, vertelt het verhaal van een ondergang in de muziekbusiness, waarin de desbetreffende artiest een gemeende ‘fuck of’ stuurt richting business. Of je in hem gelooft of niet, maakt hem niets meer uit, hijzelf houdt van rockmusic. Een heerlijke countryballade is ‘Ascending Into Madness’, waarin de titel van het album vervat zit. De ballade ‘Massacre’ is meer een ode aan de verliezers, de gebroken persoonlijkheden, de vaak over het hoofd geziene medemensen, die niet meer aandacht trekken dan de ‘lipstick on the sidewalk end of a cigarette butt’. Een mooi, intimistisch nummer is het enkel op akoestische gitaar begeleidde, een beetje naar folk neigende ‘The High Price Of Inspiration’.
Todd Sniders rauwe, in whisky gedrenkte stem is een zegen voor dit genre. Wanneer, zoals hier de harde verhalen door knappe muzikale prestaties omringd worden, dan is het uiteindelijke resultaat simpelweg helend.

Lambert Smits (4)

Rock songs about the hard life, disappointments, frustrations and self-destruction brought by a hoarse voice and strong guitar sound.

0 Reacties

Deva Premal & Miten with Manose: Cosmic Connections Live

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

OM sahana vavatu mantra
Mangalam
Nam myoho renge kyo mantra
OM kumara mantra
Rang de
White cloud white swan
Native son
Audience OM
OM mantra (the cosmic yes)

Platenlabel
White Swan Records

Labelnummer
WS-0165

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Deva Premal & Miten

De wereld fusion groep Deva Premal (zang, tanpura, keyboards) & Miten (zang, gitaar) with Mamose startte op het einde van de jaren ’90 en worden beschouwd als pioniers die oude mantra’s vermengen met hedendaagse muziekelementen, zodat de transformerende, helende kracht van mantra in de 21ste eeuw weerklinkt. Deva & Miten zien hun muziek als een uitnodiging om even uit de turbulentie van onze moderne tijd te stappen en naar een plek van innerlijke vrede, harmonie en meditatie te gaan. Ze debuteerden in 1999 en hebben nu al meer dan 18 albums uitgebracht. Hun nieuwe release is een brug naar kosmische connecties. De Nepalese muzikant Manose voegt daar zijn bamboefluit bij, samen met Spencer Cozens’ keyboard & piano en Joby Baker’s bas, percussie & zang. Er wordt dikwijls OM gechant tijdens deze opnames die gebeuren tijdens de wereldtournee in 2014 & 2015. Zo werd er opgenomen in Boedapest, Frankfurt, Edmonton, Bath en Amsterdam. Deva & Miten noemen hun mysterieuze mantra, de kosmische ja, en die werd ook nog eens toegevoegd als bonus studio track ‘OM mantra (the cosmic yes)’. Goed voor een meditatief moment.

Patrick Van de Wiele (3½)

This fusion of ancient mantras & modern Music elements is good for a meditative moment. It brings inner peace, harmony and meditation.

0 Reacties

Darryl Way: Myths, Legends and Tales

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Apollo (Racing Against The Sun)
Orpheus And The Underworld
Whatever Happened
Dove Of Peace
Strange Goings On
Aphrodite
The Ice Man
Crusader
Helter Skelter
Prometheus Chained

Platenlabel
Right Honourable Records

Labelnummer
RHRC002CD

Distributie
Cherry Red Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Darryl Way

In 2014 verscheen de sublieme cd ‘Children of the Cosmos’. Nu 2 jaren later is het de beurt aan de Griekse mythologie. De voormalige Curved Air-violist spant zijn elektrische viool op en tast cum laude de oudheid af.
Wie beweerde ook al weer dat een viool niet thuishoort in de rockmuziek? Eindelijk krijgt dit gevoelige snaarinstrument weer de plaats die het verdient.
Darryl Way was niet alleen founder-member van Curved Air, hij componeerde ook enkele klassieke werken en opera’s. Op ‘Myths, Legends and Tales’ weigert hij aan de klassieke snaar al te veel ruimte te geven. Verwacht je aan pure progrock: snelle en afwisselende ritmes, toffe teksten waar Darryl zijn vioolpartijen tussen gooit. Zangtechnisch kan je wel het één en ander aanmerken, maar… hij is ook niet meer van de jongste. Toch weet hij te boeien door zijn componeertalent. Virtuoos opgebouwde symfonische rocksongs met een niet overheersende maar legitieme viool. In ‘Orpheus and the Underworld’ sneren de violen tegen elkaar op, romantisch afgelost door piano, om vervolgens beklijvend en dansend je rockgevoel aan te zwengelen. Aan lichtsnelheid veegt hij over zijn instrument in ‘Dove Of Peace’. Een gevoelige snaar raakt hij in het wiegende Aphrodite waar de piano halverwege de leiding overneemt van de viool. De start van een resem gevoelige ballads. ‘Helter Skelter’ wordt echter mijn favoriet door de kleine jazz-invloeden en het funky-ritme (met de nodige adaptaties!). Bombastisch en filmisch kleurt het in ‘Promotheus Chained’ (zoals Kitaro). Een prachtcompositie.
Darryl Way’s spel is gebaseerd op emoties. Laat dat nu juist een hoofdkenmerk zijn van progrock.

Line-up:
Darryl Way (All Instruments)
Percy Bysshe Shelley (Words in Prometheus Chained)

Marino Serdons (4)

Once again, Darryl plays with our emotions. Vivace, adagio, forte,… Progrock makes my day!

0 Reacties

The Carnivaleros: Dreams Are Strange

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hesitation Bridge
Dreams Are Strange
The Chesnut Oak
Gonna Jump In A Hole
Mamie Eisenhouwer
Tumacacori
Who’s To Say
Moving On
The Red Maple
Wore Out My Welcome
Donna’s Song
Psychic Mary
Time Traveling
High Speed Yard Sale

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Carnivaleros

Bassist Karl Hofmann keert, na een 25 tal jaren muziek te hebben gespeeld aan de Spaanse kusten, terug naar Tucson Arizona. De oude vriendschap met bandleader Gary MacKender wordt terug opgenomen en samen met gitarist Joe Fanning en drummer Les Merrihew vormen zij The Carnivaleros. De muziek van The Carnivaleros valt moeilijk in een hokje te stoppen. Naar eigen zeggen verenigt de band Oost-Europese klanken, thema’s van westernfilms, zydecoritmes, tex-mexpolka’s, walsen en swing. Zelf omschrijven ze hun muziek als ‘desert bayou music’, al wisten wij niet dadelijk wat we ons hierbij moesten voorstellen. Voor ‘Dreams Are Strange’, hun vijfde album, schreef MacKender 6 instrumentale nummers voor film of tv en 8 verhalende songs. ‘Hesitation Bridge’, over keuzes die we constant moeten maken, is een door accordeon en banjo gedragen polka met folkinvloeden, die ons tevens al laat kennismaken met de harmonieuze samenzang van de heren. Dit nummer schiep hoge verwachtingen, maar jammer genoeg belandt het album al vlug in moerassig gebied, zodat je aandacht en interesse met ieder nummer een stukje dalen. Het veelvoud aan muzikale invloeden, dat de sterkte is van de band, is tevens het zwakke punt. Bovendien begint de steeds op de voorgrond staande accordeon van MacKender na een tijdje te irriteren. Het bluesy naar een historisch park genoemd ‘Tumacacori’ boeit nog enigszins, maar dat gevoel verdwijnt even vlug als het de kop opstak. En bij het negende nummer, het instrumentale lullabyachtige ‘The Red Maple’ verslapt onze aandacht helemaal.
Er zal zeker een publiek zijn voor ‘Dreams Are Strange’. Zeker zij die een zwak hebben voor accordeonklanken, zullen dit album kunnen smaken.

Lambert Smits (3)

Music with both Tex-Mex, polka, western themes, zydeco rhythms and country influences, but always with the accordion to the forefront.

0 Reacties

Brooks Williams: My Turn Now

29/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Crazy Dance
My Turn Now
Nine Days’ Wonder
Darkness
Year Began
Your Mind Is On Vacation
Joker’s Wild
Rosalyn
Hesitation Blues
Nobody Wins
Sitting On The Top Of The World

Platenlabel
Red Guitar Blue Music

Labelnummer
RGBM-2016

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Brooks Williams

In zijn reeds 28 jaar durende carrière heeft de net als countryblueslegende Blind Willie McTell, uit Statesboro, Georgia komende Brooks Williams, reeds een indrukwekkend aantal albums uitgebracht. Zijn op de blues en old country gebouwde songs mixt hij met een hedendaags genre zoals Americana. De 11 nummers op ‘My Turn Now’, waarvan 7 originele en 4 covers, werden deels in Amerika en Engeland opgenomen. Naast de zang is Brooks te horen op de resonator en laat hij zich begeleiden door Richard Gates op elektrische bas en Chris Pepper op drums. Deze laatste nam ook de taak van coproduceer op zich. Speciale gaste is Sally Barker als backing vocal. Resonatorgitaar enkel in combinatie met elektrische bas en drums geeft al een heel apert geluid. Sporadisch voegt Brooks er nog een streepje elektrische gitaar aan toe, maar de totale sound blijft toch heel apart klinken. De titel is een knappe bluesrocker. En dat je hiervoor niet noodzakelijk een hoop decibels nodig hebt, bewijst Williams met verve. Regelmatig steken vergelijkingen met Ry Cooder en J.J. Cale de kop op. Maar van plagiaat kan je Brooks zeker niet beschuldigen. Het over vlug voorbijgaande sensaties handelende ‘Nine Days’Wonder’ is zo een aan Cooder’s slide refererend nummer. Een knap staaltje cigarboxguitar geeft Brooks weg op het door junglepercussie gedragen ‘Darkness’. De fatale jump van Evil Knievel over Caesar’s Fontain in Las Vegas op oudejaarsavond 1967 leverde inspiratie voor een ode aan de stuntman in ‘Year Began’. Mose Allison’s ‘Your Mind Is On Vacation’ herrijst in Williams’ versie in de gedaante van een rocker ‘pur sang’, terwijl ‘Joker’s Wild’ op een onmiskenbare Cale groove drijft . En de make-over die traditionals ‘Hesitation Blues’ en ‘Sitting On The Top Of The World’ ondergaan, geven de songs een nieuwe adem.
Met ‘My Turn Now’ levert Brooks Williams nog maar eens juweeltje van een album af. Met de rootsmuziek als uitgangspunt en het toevoegen van een hedendaagse sound, scoort dit album zeker in mijn favoriete albums van 2016.

Lambert Smits (5)

A beautiful fusion of blues, old country and a touch Americana. Fans of the music of Ry Cooder and JJ Cale will definitely cherish this album.

0 Reacties

The Violent Husbands: Hot Wood

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Waiting For My Baby
Five To One
Vrouwen
Hooker
Honesty Blues
Best Man
Skin Your Face Off
How Many Girls
De Meisjes Staan Weeral Op Tafel
Last Song
Ladies

Platenlabel
Smoking Crab Records

Labelnummer
SMCR005

Distributie
NEWS

Promo-aganrt
Filip De Groote

Website artiest
Violent Husbands

Na het titelloze debuut uit 2007 brengen The Violent Husbands nu pas hun tweede plaat uit. Ze hadden in de periode van hun debuut enkele culthits zoals ‘Boeren Van Vroeger’ en ‘Grandmother’. Gingen daarna op tour in België, Nederland en Duitsland om dan in een lange winterslaap te gaan.
Dijf Sanders en Jason Dousselaere werden samen Teddiedrum en hadden enkele StuBru-hitjes. En werkten mee aan de televisie docu-roadtrip ‘Soundtrack’ met Eva De Roovere en Johannes Verschaeve (The Van Jets). Ik moet eerlijk bekennen dat ik hun debuut in de platenkast heb staan maar dat die er zelden of nooit nog uit komt.
Maar 9 jaar na hun debuut zijn de twee heren samen met Benne Dousselaere dus terug met ‘Hot Wood’. Hij werd opgenomen onder een verlaten brug in Gent, naast een kampvuur, met niet meer dan een draagbare recorder en een paar micro’s. Een derde van de plaat bestaat uit jams en songimprovisaties waarvan de eerste keer doorspelen meteen ook de plaatversie werd.
Klinkt allemaal heel erg spontaan en avontuurlijk in theorie, maar hoe vertaalt zich dat op cd?
‘Waiting For My Baby’ (bekijk zeker de clip geregisseerd door Jason en kunstenares Marlies DC) is de eerste single en start met een knetterend kampvuur en een voorbijrazende trein. Waarna er een klein maar zeer fijn popdeuntje volgt. Dit is Belgische popmuziek op hoog internationaal niveau. Het zet de toon meteen de toon voor de rest van het album. Want wat volgt zijn nog tien nummers waar je echt naar wil luisteren. Liefst op een warme zomeravond in de hangmat.. Wat ‘Hot Wood’ extra fijn maakt om naar te luisteren is dat je in elk nummer op elk moment het gevoel hebt dat er iets spannend kan gebeuren. Zo breekt in ‘Five To One” ergens rond minuut twee de keyboards fantastisch in het nummer in. En dat houden ze de rest van het album probleemloos vol.
Dat ze over de nodige dosis humor beschikken hoor je in onder meer in ‘Vrouwen’. Een nummer in het West-Vlaams over ….vrouwen. ‘Honesty Blues’ is dan weer een funny bluesnummer. Liefhebbers van bluesy/jazzy popnummers met links en rechts een scherp randje gaan veel plezier beleven aan dit album. ‘Hot Wood’ is een album geworden met elf eerlijke en rauwe songs. Zonder veel poespas opgenomen met enkel contrabas, twee gitaren en keyboards. Ik ga de cd hopelijk vaak kunnen opzetten deze zomer, want dat betekent dat het vaak warm genoeg gaat zijn om ’s avonds in mijn hangmat te kunnen genieten van een biertje en van ‘Hot Wood’.

Tom Coppers (4)

0 Reacties

The Tibbs: Takin’ Over

28/5/2016

1 Reactie

DETAIL ALBUM

Tracks:

Dog Days
Get Back Tuesday
Until We Meet Again
Armada
96 Tears
Next Time
Suffocated
Washed My Hands
The Story Goes
Wild Way

Platenlabel
Record Kicks

Labelnummer
RKX061

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Broere Promo

Website Artiest
The Tibbs

The Tibbs is een Nederlandse band bestaande uit 7 heren en 1 dame met name Elsa Bekman. De band startte met het vanonder het stof halen van instrumentals en classics uit de Memphis soul en Northern soul. Al spoedig drong de behoefte zich op om hier eigen songs aan toe te voegen. Na ‘Cleaned Out’ uit 2014 is ‘Takin’ Over’ hun tweede album. Hieruit werden inmiddels twee nummers op single uitgebracht, namelijk het wat door ska beïnvloedde ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’. Soul is muziek van de zwarte gemeenschap in Amerika en het is aanvankelijk dan ook wennen om een blanke dame dit repertoire te horen brengen. Elsa heeft een heldere stem, die je niet dadelijk zou associëren met dit van emoties overlopende genre. Wanneer zij echter de slowsoul, een beetje naar Redding knipogend nummer ‘Until We Meet Again’ begint, katapulteert ze haar emoties recht in je aangezicht. Kippenvel gegarandeerd! Mooi is tevens ‘Armada’, inclusief een knappe trompetsolo van Siebe Posthuma de Boer, dat een beetje aan het werk van Sade doet denken. En dat je van ’96 Tears’ een hit van ? & The Mysterians uit 1965, een denderende swingende soulversie kan maken, maakt de band ons overduidelijk. Hedendaagse funk is dan weer de motor die ‘Suffocated’ draaiend houdt en bij ‘Washed My Hands’ is stilzitten al lang geen optie meer. Elsa mag dan geen Tina zijn, maar de manier waarop ze stand houdt in Ike & Tina’s ‘Cussin’, Cryin’ & Carryin’ On’, verdient alle lof.
The Tibbs zijn een verrijking voor de soulscene uit de lage landen. Eén opmerking ligt echter nog op mijn lippen, namelijk waarom net ‘Next Time’ en ‘The Story Goes’ op single werden uitgebracht. Persoonlijk ontdek ik een pak nummers die niet alleen meer hitpotentieel hebben, maar ook een heel stuk overtuigender zijn. Maar goed de band zal er wel een goede reden voor hebben. Neemt niet weg dat ‘Takin’ Over’ een zeer aantrekkelijk album is.

Lambert Smits (4½)

Great soul and funk from a Dutch band, with a fantastic female singer.

1 Reactie

Spencer MacKenzie: Infected With The Blues

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Infected With The Blues
Mess Around
Devil Under Her Skin
Kissing In The Dark
Goodbye Lucille
Jumpin’ From Six To Six
Sinner’s Prayer
All Along The Watchtower

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Spencer MacKenzie

De Canadese Spencer MacKenzie is een 16-jarig wonderkind dat zijn gitaar voor zich laat spreken. Hij is de baard uit de keel nog niet echt ontgroeid, maar zijn stem klinkt wonderbaarlijk meer dan volwassen. Sinds zijn vijfde is hij een begaafd gitarist en in 2013 won Spencer de Niagara Music Awards Rising Star Award, werd geselecteerd om te performen op de Jeugd Showcase op de International Blues Challenge in Memphis en ontving een beurs van Fernando Jones om zijn Blues Foundation Blues Camp afgelopen zomer in Chicago bij te wonen. Daar ontmoetten we heel toevallig Spencer, en de jonge kerel vertelde ons toen opgewonden en terecht fier over zijn debuterende toekomstplannen. Wel, nu is het zover. Spencer MacKenzie’s debuut ‘Infected With The Blues’ herbergt drie originele nummers en vijf onbevreesde knappe covers. Het titelnummer ‘Infected Wih The Blues’ werd geïnspireerd door het commentaar dat hij kreeg van sommige personen. Die vonden dat hij veel te jong was om te blues te vertolken. Spencer legt tijdens de song uit hoe hij geïnfecteerd werd door de bluessound en hoe de muziek gewoon door zijn aderen stroomt. Spencer koos niet voor de blues, de blues koos hem. ‘Devil Under Her Skin’, handelt over alom bekende thema’s en geef waarschuwende raad mee over relatie’s, datings en de verleidingen die hier gepaard mee gaan. De track ‘Goodbye Lucille’ is een ode aan een van zijn grootste mentors B.B. King. Spencer liet zich hier inspireren door Kings dood. Het album is gemoderniseerd en we vinden tenslotte ook enkele jeugdige versies van blues klassiekers, waaronder het fantastische ‘Mess Around’, ‘Kissing In The Dark’, origineel van Memphis Minnie, de geweldige boogie ‘Jumpin’ From Six To Six’, de ballade ’Sinner’s Prayers van Lowell Fulson en een Hendrix klassiek uitvoering ‘All Along the Watchtower ‘, dat eigenlijk origineel uit de pen vloeide van Bob Dylan. Spencer is een gitaarvirtuoos die backing vond voor zijn release bij een all-stars bluesband. De tiener Spencer MacKenzie staat voor een ontluikende muzikale carrière en bevestigt dat bluesmuziek wel degelijk een toekomst heeft.

Philip Verhaege (5)

The teenager Spencer MacKenzie stands for a burgeoning career and confirms that blues music does have a future. The blues running through his veins ...!

0 Reacties

The Mike Eldred Trio: Baptist Town

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hunder Dollar Bill
Papa Legba
Somebody Been Runnin’
Run Devil Run
Roadside Shrine
Bess
Black Annie
Hoodoo Man
Sugar Shake
Kill My Woman
Baptist Town
Can’t Buy Me Love
You’re Always There

Platenlabel
Great Western Recording Co.

Labelnummer
GWRC001

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Mark Pucci

Website Artiest
The Mike Eldred Trio

Voor de opnames van ‘Baptist Town’ trok Mike Eldred naar de legendarische Sun studio in Memphis. Het album staat met beide voeten in de rijke traditie van het Zuiden van de States en focust op de kleine gemeenschap rond Greenwood, Mississippi waar de legendarische bluesman Robert Johnson in 1938 werd vermoord. Thema’s als armoede en racisme die jammer genoeg ook nu nog van kracht zijn in de Deep South zijn hier onlosmakelijk mee verbonden. Liefde en haat, rijk en arm, zonde en vergeving, zwart en blank zijn dan ook alom aanwezig in Eldreds songs. Staan de teksten vrijwel steeds centraal, dan heeft Mike toch ook nog veel aandacht besteed aan de muzikale omlijsting. Naast bassist John Bazz en drummer Jerry Angel is de lijst met gastmuzikanten indrukwekkend. Onder hen zien we namen als Robert Cray, David Hidalgo en John Mayer opduiken. De sound is dan ook een stuk voller dan wat je normaal van een trio verwacht. Dat merk je meteen bij aftrapper ‘Hunder Dollar Bill’ een rocker in onvervalste Stray Catsstijl met Mike in de huid van Setzer. ‘Papa Legba’ is een mooie mix van blues, soul en worksong. Een echte worksong is echter het a capella, enkel met handclaps opgesmukte ‘Somebody Been Runnin’’. Eldred schittert tevens in de met resonatorslide begeleidde downhomeblues ‘Run Devil Run’, het laatste hoofdstuk van Johnsons deal met de duivel. Akoestische gitaar en pedalsteel zorgen dan weer voor het intimistische rootsy ‘Roadside Shrine’, dat gevolgd wordt door het van tex-mex doordrongen, naar Bessie Smith verwijzende ‘Bess’, waar David Hidalgo van Los Lobos voor een stukje hemelse accordeon zorgt. Na het akoestische gedeelte met een gospelachtig koor, drijven fuzzy gitaren ‘Black Annie’ naar de top, waarna de elektrische slidegitaar van ‘Hoodoo Man’ het zoveelste hoogtepunt maakt. ‘Sugar Shake’ drijft op een aanstekelijk rifje en lonkt wat naar Stevie Ray Vaughan. En het tempo blijft hoog want daar dendert bluesrocker ‘Kill My Woman’ reeds door de speakers. Robert Cray’s herkenbaar gitaarspel geeft aan de titeltrack dan weer een onweerstaanbare ‘light jazzy feel’, waarin naar het einde toe weeral dat kippenvel bezorgend gospelkoortje opduikt. Zin in een heavy bluesversie van ‘Can’t Buy Me Love’ van The Beatles? Wel, Mike Eldred serveert er eentje waar je duizelig happy van wordt. Als je een Lennon/McCartney compositie wil aanpakken, doe je dat vanaf nu de Eldredway. De opnames in de studio bezorgden de muzikanten een super gevoel. Hiervan laten zijn ons mee genieten op de feestelijke, gospelafsluiter ‘You’re Always There’.
‘Baptist Town’ is een verdomd gevarieerd album, dat bol staat van degelijke blues- en rootsmuziek en dit zowel akoestisch als elektrisch. Er zal veel moeten gebeuren, maar totnogtoe is dit album mijn favoriet bluesalbum van 2016. Een aanrader van formaat!

Lambert Smits (5)

Until now the blues and roots album of this year is called 'Baptist Town’. Get your copy and enjoy! And try not to say we have not warned you

0 Reacties

The JT Project: Moments of Change

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Overdrive
NW Style
Talk About It
Good Ole’ Jim
Limbo
Moments Of Change
Holding Onto Love
Daddy I Miss You
Don’t Blink
Love Passion Correspondence
Missed Call
Talia
Song For KG

Platenlabel
Trippin ‘N’ Rhythm Records

Labelnummer
TNR 83

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
The JT Project

Uit New York City komt het geluid van het collectief The JT Project. De groep bestaat uit getalenteerde jazz en soulmuzikanten. De leden ervan hebben getoerd en opgenomen met Anita Baker, Aretha Franklin, Patti Labelle, Jaheim, Ashford and Simpson, Kenny Garrett, Joe, en Mulgrew Miller. De twee leiders van het project zijn Jacob Webb (keyboards en bas) uit Kansas, en Todd Shefflin (sax) uit Philadelphia. Ze hebben al 4 albums op hun actief, en dit is het vijfde. Voor deze nieuwe cd schreven ze alle songs zelf, en produceerden ze nog ook. Ze openen met de aanstekelijke single ‘Overdrive’ op een stevig ritme. Daarna drijft ‘NW Style’ op een mid-tempo, terwijl ‘Talk About It’ ons richting dansvloer stuurt. Op het eerder Latin ‘Good Ole’ Jim’ komt S.O.A.R. flugelhorn spelen en zingen. Vervolgens brengt ‘Limbo’ een zuiders sfeertje. De titeltrack swingt erop los, en S.O.A.R. keert weer voor de romantische ballade ‘Holding onto Love’. ‘Daddy I Miss You’ moet wel een melancholisch eerbetoon zijn aan een overleden vader, terwijl ‘Don’t Blink’ weer smooth jazz is. ‘Love Passion Correspondence’ is een akoestische bewerking van een song uit een eerder album, waarna ‘Missed Call’ een telefonisch intermezzo inhoudt. ‘Talia’ is een intimistische song, gevolgd door afsluiter ‘Song for KG’ op een eerder ouderwetse swing. Een breed spectrum dus met smooth jazz, contemporary jazz, soul enz.

Patrick Van de Wiele (4)

The latest album from this NYC collective contains a broad spectrum of smooth & contemporary jazz, soul etc.

0 Reacties

Honeymoon Cowboys: Liberating The West - Still

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Time Is Not Our Friend
Still (A Song For V.)
Sea Without Mercy
Everything Is On Fire
Broken Men
When The Sky Paints Blue
Up On The Hill
Closed Souls
Broken Men
The Pain Came
No One Is Innocent
Waiting For A Friend

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
FOOTPRINT 201603

Distributie
Suburban
Bertus

Website Artiest
Honeymoon Cowboys

Honeymoon Cowboys is zowat de reïncarnatie van de Genkse coldwave-band Siglo XX. Tussen 1979 en 1989 was Siglo XX de vaandeldrager van de Belgische coldwave. In 2014 besloten originele Siglo XX-leden Antonio Palermo (gitaar) en Klaas Hoogerwaard (drum) om met Honeymoon Cowboys de ziel van hun oude band terug te doen herleven. Voor de zang haalden ze Tom Van Troyen (ex-Spiral Of Silence), op keyboard Thomas Francois en op basgitaar Kris Dries. Die laatste is de broer van Siglo XX-zanger Erik Dries. Op die manier is de cirkel weer helemaal rond voor Honeymoon Cowboys.
Op ‘Liberating The West-Still’ krijg je na vijf nummers die opgenomen zijn in de studio nog zeven nummers die ze live brachten op Eurorock 2015.
Honeymoon Cowboys klinkt als de perfect mix tussen Tindersticks, Joy Division en Nick Cave. En laat ik nu net van die laatste een erg grote fan zijn. De band opent sterk met ‘Time Is Not Our Friend’. De backing vocals zouden hier zomaar van Warren Ellis kunnen zijn. De toon van het album is gezet: hypnotiserende songs die toch ergens erg poppy klinken. Luister maar eens naar ‘Still (A Song For V.)’. Dit is Joy Division in een heel erg blije bui. Twintig jaar geleden zou dit op Studio Brussel sowieso een hit zijn geweest. Nu is het een mooie, meezingbare song maar de tijden veranderen en Studio Brussel gaat dit helaas niet of nauwelijks draaien.
‘Sea Without Mercy’ lijkt bij momenten wel heel erg op ‘The Mercy Seat’ van Nick Cave. Maar aangezien dat als referentie wel kan tellen is dat helemaal niet erg. Ik moet ook zeggen dat de stem van Tom Van Troyen echt fantastisch klinkt. Als vierde nummer krijgen we een herwerkte versie van het Siglo XX-nummer ‘Everything Is On Fire’. Een nummer dat wat mij betreft de tand des tijds uitstekend heeft doorstaan. Door de hypnotiserende keyboards en basgitaar klinkt het ook wat als The Doors. Zeker wanneer de keyboards tegen het einde van het nummer wat psychedelisch begint te huilen. In ‘Broken Men’ krijgt het keyboard weer vanaf de eerste noten een prominente rol. De stem van Van Troyen is hier weeral in topvorm. Hij heeft wat weg van Tom Smith van Editors.
De zeven live-nummers die volgen zijn goed opgenomen, maar ook niet meer dan dat. Het blijven live-opnames: de mix is niet altijd goed en het mist voor mij de kracht die de studionummers wel hebben. Omdat ‘Broken Men’ ook in de live-versie op staat cd staat kan je vergelijken, en geef mij toch maar de studioversie. De laatste drie nummers zijn Siglo XX-nummers. Goede nummers maar ik zou van Honeymoon Cowboys graag een volledig studioalbum willen horen met enkel eigen nummers. Want de vijf studionummers laten horen dat deze band nog lang niet uitgezongen is. Ik hoop dat we snel veel meer horen van deze heren. Ik ben alvast fan.
Een album in twee delen: voor de eerste vijf nummers een 4/5 voor de livenummers een 3/5.

Tom Coppers (4)

0 Reacties

Ginger St. James: One For The Money

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Pour Me
Train Whistle
Honeymoon Stage
Slim’s Jig
Somebody Shot Me
Best Of Me And You
Hair Of The Blackdog
You Were mine
Merry Go Round

Platenlabel
Busted Flat Records

Labelnummer
Busted 088

Distributie
Busted Flat Records

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Ginger St. James

Ginger St. James groeide op in Binbrook, Ontario op een familieboerderij. Muzikaal werden haar jeugdjaren vooral gedomineerd door de countrymuziek. Wanneer haar vader haar meenam naar ‘vintage car shows’ en rockabillyoptredens, raakte Ginger ook al vlug in de ban van rockabilly, rock & roll en blues. Zij leerde zichzelf wat gitaarlicks en akkoorden en verkaste een poosje naar Toronto. Daar kwam zij in contact met gitarist SnowHeel Slim die tot op heden haar co-writer en bandleader is. Slim is ook gitarist op dit album en dat is zeker een sterke troef. Country, hillbilly, rockabilly wringt hij zonder problemen uit zijn instrument, wat dan weer de perfecte ondersteuning is voor Gingers krachtige stem. Haar grote voorbeeld is Loretta Lynn en net als zij, neemt ook Ginger haar persoonlijke ervaringen als uitgangspunt voor haar songs. Countryrocker ‘Pour Me’ is hier een mooi voorbeeld van. De opgedane rockabillyervaring schemert door in ‘Train Whistle’ en ‘Honeymoon Stage’ is een countrytearjerker uit de duizend. Slim krijgt zijn gloriemoment op het instrumentale ‘Slim’s Jig’ dat zijn talent op de zes snaren pas goed in de verf zet. Ginger levert dan weer een schitterende prestatie in het rauwe, ongepolijste en rockende ‘Hair Of The Blackdog’, terwijl klassieke country de basis is voor ‘You Were Mine’ met een knappe piano van Chris Altmann.
Met ‘One For The Money’ behoort Ginger St. James ontegensprekelijk tot de artiesten die de heersende country- en rockabillyboom boeiend maken.

Lambert Smits (4½)

Gingers powerful voice and the dynamic guitar playing of SnowHeel Slim shine just as well in the melodic country as in the raw rockabilly songs.

0 Reacties

Clint Morgan: Scofflaw

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

This Little Light Of Mine (Intro)
Waco
Wild One
I Got A Gun
I Don't Know Where To Turn
Eastham Farm
D.B. Cooper Blues
I Love Robbing Banks
Bad Man Blues
Thief In The Night
Wanted Man
The Face In The Mirror
A Sackful Of Cash
Send Me To The 'Lectric Chair
Softly And Tenderly Jesus Is Calling
I Remembered You
I Done Made It Up In My Mind
This Little Light Of Mine (Outro)

Bonus Track:

I Got A Gun (Alternate Take)

Platenlabel
Lost Cause Records

Labelnummer
LC130

Distributie
Lost Cause Records

Promo-agent
KL Productions

Website Artiest
Clint Morgan

De Austin, Texas gebaseerde Clint Morgan heeft een nieuw album te promoten. En dat zullen we geweten hebben. In maart 2016 was Clint vrijwilliger medewerker met zijn pianoworkshop voor de Pinetop Perkins stichting in Clarksdale, Mississippi. Naast al dat liefdadigheidswerk vond hij gelukkig nog wat tijd om zelf te musiceren en de studio in te duiken om zijn nieuw album te registreren. Singer-songwriter, vocalist en pianist Clint Morgan heeft een uiterst ruw en zanderig stemgeluid. De achttien nummers kwamen met behulp van heel wat gerenommeerde artiesten tot stand. Vooral Maria Muldaur en blueszangeres Diunna Greenleaf zijn roemrijke artiesten die maar al te graag hun medewerking verleenden aan dit project. De openingsintro ‘This Little Light Of Me’ wordt bij elkaar gekeild door een heuse troep kinderen. Maar dan is het tijd om Clint aan het woord te laten. Zijn muzikale sound blijkt net uit de jaren ’30 of ’40 te zijn weggeplukt. En hij heeft het blijkbaar nogal voor de countrytunes, al zijn vooral de nummers
‘I Don’t Know Where To Turn’ en ‘Eastham Farm’ overheerlijke songs met Diunna Greenleaf in de hoofdrol. In de melancholische song ‘Softly And Tenderly, Jesus Is Calling’ komt Maria Maldaur een aardig mondje meezingen. Het nummer ‘I Love Robbing Banks’ kreeg dan weer knappe rock-‘n-roll arrangementen aangemeten en met ‘Bad Man Blues’ en ‘A Sackful Of Cash’ kan het niet anders of onze gedachtegang dwaalt af in de richting van Johnny Cash. De compositie ‘Thief In The Night’ klinkt dan weer als ‘real deal’ Texaanse bluesrock. En Maria Muldaur komt nog eens aan de beurt in het boogie en gospel gekleurde ‘I Done Made It Up In My Mind’. Het album sluit zoals het opende, maar dan met de gezellige outro van het nummer ‘This Little Light Of Mine’ en met de alternatieve bonustrack van ‘I Got A Gun’.

Philip Verhaege (4)

The sound of Clint Morgan is a surprise. With handsome country and blues tunes he spirited his music.

0 Reacties

Cary Grace-Consterdine: Black Country rock – Sound And Vision

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:
-Cary Grace

Black Country Black
Sound And Vision

-Consterdine

Sound And Vision

Platenlabel
Fruits De Mer

Labelnummer
Friends Of The Fish 8

Distributie
Fruits De Mer

Website Artiest
Cary Grace
Consterdine

Het Fruits de Mer-label verbaast steeds meer door een podium te bieden voor alternatieve en obscuur talentvolle muzikanten. Onlangs verscheen een 8” single met enkele David Bowie-covers van ‘Black Country Black’ en ‘Sound and Vision’. Artiesten van dienst zijn de Amerikaanse Cary Grace, onbekend op het Europese vasteland, en Consterdine van de psychedelische spacerock band Sendelica. Leuke Cary, met lang golvend haar, is afkomstig uit South Carolina, niet onmiddellijk de hipste streek van de VS. Woonde ook nog lange tijd in Nashville, hoofstad van de country maar ook van incubators als Jack White. Haar voorliefde voor spacerock met elektronische draaiknoppen bracht haar en haar gitaar in 2005 naar het glorierijke Engeland waar Fruits de Mer haar dankbaar oppikte. Met haar bewerking van ‘Black Country Rock’ en van het bekende ‘Sound and Vision’ komt ze vrij origineel uit de hoek. Niet alleen de gitaarsound maar vooral het gebruik van haar vrij harde stem en de minimoog typeert de transformatie.
Voeg daarbij de elektropop versie uit Consterdine’s vingers, volledig uit de lijn van Sendelica, en je hebt weer een hebbedingetje in de reeks Friends of The Fish (nr. 8)

Line-up:

Cary Grace (Vocals,Minimoog, VCS3)
John Garden (Guitars, Keyboards)
Andy Budge (Bass, Guitar)
David Payne (Drums)

Marino Serdons (3)

Inspiring versions of David Bowie’s classic songs. Who’s next?

0 Reacties

Ben Craven: Last Chance To Hear

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Last Chance To Hear Part 1
Critical Mass Part 1
Critical Mass Part2
Spy In The Sky Part 2
Spy In The Sky Part 3
The Remarkable Man
Spy In The Sky Part 1
Revenge Of Dr Komodo
Last Chance To Hear Part 2
Mortal Remains

Bonus DVD

On The Set With Ben Craven – The Making Of
The Remarkable Man (Official Video)
Critical Mass Part 2 (Tuneleak Video)
Revenge Of Dr Komodo (Tuneleak Video)
Spy In The Sky Part 1 (Tuneleak Video)

Platenlabel
Tuneleak Records

Labelnummer
DC1011

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Ben Craven

Laat ons hopen dat het niet waar is, en kunnen blijven genieten van Ben Craven’s creaties. Het pas verschenen album ‘Last Chance To Hear’ neemt je mee op een symphonische progrock-trip doorheen het gewijzigde luisterlandschap.
De Australiër is niet aan zijn proefstuk. Eerder bracht deze cinematic-progrock-singer-songwriter al enkele lovenswaardige albums uit. En met dit conceptalbum plaatst hij de kers op de taart.
Subject: ”Er zijn meer muzikanten dan luisteraars, er was nog nooit zo’n rijkheid-verscheidenheid alsook aan kansen in de muziekwereld. Downloaden, streamen, lp, cd,… aan jou de keuze.” Wat een verschil met pakweg 20-30 jaren geleden. Nu niet onmiddellijk een onderwerp waar je warm van loopt. Maar Ben Craven weet je onmiddellijk te betrekken in zijn kunstwerk.
De muziek: Een catchy snelle opener (Last Chance To Hear), een James Bond-song (The Remarkable Man), een orchestraal én rockversie van zijn ‘Critical Mass’), en daarbovenop een door William Shatner (ja die van ‘Star Trek’) ingezongen ‘Spy In The Sky’.
De dvd: Een bonus om van te snoepen. Ben Craven vertelt boeiend hoe dit concept tot stand kwam met beeldmateriaal van zijn opnamestudio in werking. Daarnaast krijg je 4 songs waar een video-animatie bij hoort. Uitschieter hier is het anachronistische beeld van een jaren ’30 marimba-combo op het rockende ‘Revenge Of Dr. Komodo’: schitterende timings en bijwijlen hilarisch.
De hoes: voor het artwork werd de samenwerking gevraagd van Freyja Dean, art & design, met schitterende mandala’s. Pure kunst en een streling voor het oog. Roger Dean leverde een prachtlogo voor ‘Ben Craven’.
‘Last Chance To Hear’ bekoort haar totaliteit en is voor mij nu reeds onmisbaar in mijn collectie.

Line-up:

Ben Craven (all instruments and vocals)
William Shatner (vocals on Spy In The Sky)

Marino Serdons (4)

Ben Craven is a man of the world, recognizes the musical future. A total musical concept to enjoy!
He must return!

0 Reacties

Anti-Nowhere League: The Cage

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

A Bad Storm
Punk Rock Girl
Sealed With A Kiss
Uncle Charlie
The Last Cowboys
Fields of Yesterday
Fix Me
13 Rat Theory
God Bless Alcohol
Time to Kill
Walk Away
Ain't We 'avin' Fun
Brick By Brick

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO0291

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website artiest
Anti-Nowhere League

Anti-Nowhere League is al sinds 1980 één van de vaandeldragers van de punkrock. Al meer dan 35 jaar beïnvloeden ze bands uit verschillende genres. Bands als Rancid en Dropkick Murphys hebben ontegensprekelijk de mosterd gehaald bij deze oerpunkers. Metallica coverde zelfs hun bekendste nummer ‘So What?’ voor op de B-side van ‘Sad But True’ en later kwam het nummer terecht op het album ‘Garage Inc.’. Er heeft altijd wel wat trashmetal gezeten in de muziek van Anti-Nowhere League. Dat gaan we op ‘The Cage’ ook bij momenten horen.
Het was van 2007 (‘The Road To Rampton’) geleden dat ze nog eens een studioalbum hebben uitgebracht. Maar ‘The Cage’ is het wachten meer dan waard geweest. Je krijgt namelijk 13 knallende punkrock-anthems.
‘A Bad Storm’ zet meteen de toon: een episch punkrocknummer met onvermijdelijke “wohow”-stukjes. Wat meteen opvalt is dat zanger Nick Culmer, beter bekend als Animal, bijzonder goed bij stem is. Ik vond hem vroeger al één van de betere punkzangers maar de jaren hebben zijn stem alleen maar beter gemaakt.
Met ‘Punk Rock Girl’ volgt er een instant klassieker. Het is een erg catchy nummer met sing-along refrein, meer moet dat niet zijn. Story-telling nummers in de punkrock, kan dat wel? Jawel hoor, op ‘Sealed With A Kiss’ bewijst Anti-Nowhere League dat het wel degelijk kan.
‘Uncle Charlie’ is een ode aan Charlie Harper, de zanger van die andere punkrockgoden UK Subs. Het nummer lijkt voor mij wat op ‘American Idiot’ van Green Day.
‘Fields Of Yesterday’ en ‘Walk Away’ is Celtic Punk die je nu vooral kent van bands als Dropkick Murphys en The Real McKenzies. En dat ze ook teksten met een boodschap kunnen schrijven maken ze duidelijk in ‘Fields Of Yesterday’.
Dat ze wel degelijk hun invloed hebben gehad op metal is duidelijk in de tweespan ‘Fix Me’ en ‘13 Rat Theory’. Ze kunnen dus nog altijd nummers maken die meer aanleunen bij metal dan punk. Vooral ‘13 Rat Theory’ is lekker brute trashmetal. Om daarna het roer weer volledig om te gooien naar een drinkingsong. ‘God Bless Alcohol’ zal wel een publiekslieveling worden bij hun liveconcerten. Sterk album van de godfathers of punkrock!
Op dit moment toeren ze in Amerika met hun nieuwe album. Dat ze maar snel naar België of Nederland komen want ik wil hen met deze cd onder de arm erg graag eens live meemaken.

Tom Coppers (4)

0 Reacties

Alexis P. Suter Band: All For Loving You

28/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Talk to Myself
Can't Find a Reason
Another Place and Time
All for Loving You
Livin' in a World
Fool for You
Don't Ya' Tell
So Long
Circumstance
Every Shut Eye
Let It Be

Platenlabel
American Showplace Music

Labelnummer
ASM7006

Distributie
American Showplace Music

Website Artiest
Alexis P. Suter Band

De band draagt hier onvoorwaardelijk de naam van hun imposante vrouwelijke zangers. Alexis P. Suter vind al een tijdje haar soulmates in Jimmy Bennett (gitaar), Ray Grappone (drums), Peter Bennett (bas) en zangeres Vicki Bell. Alexis P. Suter is de dochter van Carrie Suter die ooit de backingvocals verzorgde bij Harry Belafonte en Mahalia Jackson. Alexis werd genomineerd in de categorie ‘Best Soul Blues Female Artist’ op de 33ste Blues Music Awards. En met deze adelbrief opent de band het album met de heavy gitaarriffs van ‘Talk To Myself’, om al snel de vervolgen met de zwaar beladen ballade ‘Can’t Find A Reason’ en de bluestrage ‘Another Place Of Time’. De soulvolle titeltrack offreert precies de juiste touch van keyboardspeler John Ginty, en die neemt samen met Bennett’s gitaarsolo’s het heft in handen om er een knap luisterspel van te maken. De swamp rocker ‘Don’t Ya’ Tell’ geeft de voorzet voor het mysterieuze en heavy klinkende ‘So Long’. De moderne arrangementen van ‘Circumstance’ zijn een prefiguratie voor het aanwakkerende ‘Every Shut Eye’. Als afsluiter presenteert Alexis meteen ook de enige cover. Merkwaardig genoeg ging ze hiervoor ten rade bij Lennon en McCartney voor de klassieke sound van ‘Let It Be’. Gelukkig brengen ze geheel eigen versie van deze klassieke Beatles song.

Philip Verhaege (4)

Alexis P. Suter confirmed again and again. And that is of course a pleasant given. With her heavily laden tenor voices she brings a great atmosphere into the number.

0 Reacties

The Robert Bobby Duo: Folk Art

20/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Constantly Tweaking
God Couldn’t Wait
Ted Williams
Dance Hall Girls
I Wish It Would Rain
Mason Dixon Line
My Baby Loves Her Man
Blue Chevrolet
Too Much Time
Fine As Wine
Whatever I Fell For You

Platenlabel
I Like Mike Records

Labelnummer
ILM-11

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Robert Bobby Duo

The Robert Bobby Duo komt uit Lancaster Pennsylvania en bestaat uit de echtgenoten Bobby. Robert Bobby oogste, van 1979 tot aan het opdoeken ervan in 1985, bekendheid als frontman van rock- en rhythm en bluesband The Speedboys. Robert is de zanger in het duo en bespeelt tevens de ritmegitaar. Mevrouw Bobby leerde op latere leeftijd bas spelen en noemt zichzelf als voorbeeld voor iedereen die graag een muziekinstrument wil bespelen, maar tezelfdertijd er heilig van overtuigd is er nooit in te slagen. Beiden laten zich begeleiden door gedegen muzikanten op leadgitaar, pedalsteel, dobro en banjo‘. ‘Folk Art’ herbergt 11 in de folk en Americana te situeren songs, waarvan Robert er 7 voor zijn rekening nam. De overige nummers zijn herwerkte covers. ‘Constantly Tweaking’ is een min of meer traditionele folksong, met een prachtige inbreng van Mark Rast op banjo. Bewonderenswaardig is de manier waarop het duo de covers aanpakt. Neem nu bijvoorbeeld ‘I Wish It Would Rain’ van The Temptations. Niet alleen behoudt het duo het soulaspect, maar ze voegen er ook een stukje Americana aan toe. Datzelfde respect voor het origineel tonen zij nogmaals in het bluesy ‘Blue Chevrolet’ van The Beat Farmers en in ‘Too Much Time’ van Captain Beafheart & The Magic Band. Hoe een akoestische bluessong moet klinken, weet Robert maar al te goed. Dat laat hij onomwonden horen in ‘Mason Dixon Line’ waarin het kicken is op de dobroslide van Ray Eicher. Voor een ééntegelnummer met klasse, moet je resoluut bij het country ‘Fine Wine’ aankloppen.
Robert Bobby vist zo een beetje in de vijver van John Prine. Zelf zinspeelt hij hier fantastisch op door de vermelding ‘like John Prine only cheaper’ op het hoesje te plaatsen. Gevoel voor humor heeft hij, dat hij samen met mevrouw Bobby ook nog één van de betere folk- en Americana albums van de eerste helft van dit jaar aflevert, dwingt onze bewondering af. Puur vakmanschap!

Lambert Smits (5)

Mr. and Mrs. Bobby deliver a beauty album of a folk and Americana. Original songs written by Robert Bobby go hand in hand with the covers. Covers treated with respect for the original and whereat the duo even adds something of their own. Pure craftsmanship!

0 Reacties

The Hitman Blues Band: The World Moves On

20/5/2016

0 Reacties

DETAIL ALBUM

Tracks:

Bad Bad Man
That's What It's Like To Be A Man
Don't You Temp Me
Moving On
Two Minute Warning
The World Moves On
Hammer Down
Two Trains Running
Cath 22 Blues
Angel In The Shadows
Jenny Goodbye
I'm All ABout You

Platenlabel
Nerus Records

Labelnummer
NR4491

Distributie
Nerus Records

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
The Hitman Blues Band

Russell "Hitman" Alexander (gitaar, vocals), Kevin Bents (keyboards), Mike Porter (bas), Guy La Fountaine (drums), Nick Clifford (tenor sax) en Mike Vitale (bariton sax) zijn de bandleden die met hun aanstekelijke muziek heel wat dansvloeren zullen bevolken. The Hitman Blues Band kreeg wereldwijde erkenning toen hun vorige release ‘Blues Enough’ in de running was voor twee Grammy nominaties. De nieuwe release ‘The World Moves On’ wordt nu al alom geprezen als het betere werk. Ze hebben net zes succesvolle tournees in het Verenigd Koninkrijk en twee in Europa achter de rug en speelden in clubs en festivals waaronder het Grote Britse R&B Festival in Colne, de Eel Pie Club, The Limelight Theater, het BluesExpress Festival in Luxemburg en op het Maryport Blues Festival. Nu is er dus de release ‘The World Moves On’, dat dertien boeiende songs op zijn playlist heeft. De vette slide intro van de openingssong ‘Bad Bad Man’ sleept ons onverwijld mee naar het Southern rock gebeuren. En laat ons nu net al jaren fan zijn van deze opwindende muziekstijl. Maar ook van het bluesy ‘That’s What It’s Like To Be A Man’ zijn we een overduidelijke bewonderaar. De moderne arrangementen vallen hier samen met Hitman’s indrukwekkende slidegitaar. Op naar het swingende ‘Don’t You Tempt Me’ waar de blazerssectie samen met de opwekkende keyboardschikkingen in de spotlights komen. Russell levert hierbij nog een sterk staaltje vakkundigheid op zijn gitaarsnaren. Na deze geweldige boogie komt de stuwende ritmesectie aandraven met ‘Moving On’. Met ‘Two Minute Warning’ en ‘The World Moves On’ komen meteen ook de eerste ballades voorbijdrijven. Maar persoonlijk zijn wij hier dan toch meer fan van het nummer ‘Hammer Down’ en de opruiende rocker ‘Two Trains Running’. De song ‘Catch 22 Blues’ is zowaar een luchtige jazzy track dat in aangenaam contrast staat met de bluesy arrangementen van ‘Angel In The Shadow’ en de opzwepende ritmiek van ‘Jenny Goodbye’. Het op de New Orleans sound geënte ‘I’m All About You’ brengt ons recht in het vaarwater van de Willie Dixon klassieker ‘Hoochie Coochie Man’, dat een geheel eigen boogie woogie bewerking heeft ondergaan. Het album ‘The World Moves On’ puilt dan ook werkelijk uit van de muzikale diversiteit. Knap!

Philip Verhaege (4½)

The album 'The World Moves On’ really bulges out of diversity. Time to get this band to Belgium. Theirs will be waiting a great future, but that we knew already…

0 Reacties

<<Vorige

CD REVIEW BLOG

Reverend Freakchild: Illogical Optimism

Matt Von Roderick: Hero’s Journey

Mark May Band And The Soul Satyr Horns: Blues Heaven

Jonah Smith: Easy Prey

Joanna Serrat: Cross The Verge

Joanna Brouk: Hearing Music

Hard Working Americans: Rest In Chaos

Deva Premal & Miten with Manose: Cosmic Connections Live

Darryl Way: Myths, Legends and Tales

The Carnivaleros: Dreams Are Strange

Brooks Williams: My Turn Now

The Violent Husbands: Hot Wood

The Tibbs: Takin’ Over

Spencer MacKenzie: Infected With The Blues

The Mike Eldred Trio: Baptist Town

The JT Project: Moments of Change

Honeymoon Cowboys: Liberating The West - Still

Ginger St. James: One For The Money

Clint Morgan: Scofflaw

Cary Grace-Consterdine: Black Country rock – Sound And Vision

Ben Craven: Last Chance To Hear

Anti-Nowhere League: The Cage

Alexis P. Suter Band: All For Loving You

The Robert Bobby Duo: Folk Art

The Hitman Blues Band: The World Moves On

Archives

Categories