​Van ongeschoolde new-wavers tot professionele elektropop muzikanten.  Na veertig jaren verbaast de Hasseltse band O Veux oud en jong met hun nieuwe album ‘More Games’.  Hun alternatieve wave uit de eighties wordt nu op originele wijze aangevuld met de synthesizer klanken van Sam Schellingen.  Baanbrekend mag je ​de nieuwe sound niet noemen, maar de heren van O Veux hebben wel zichzelf terug uitgevonden.  Het plezier om samen te musiceren en er een gekke twist aan te geven heeft na zovele jaren stand gehouden.   Het album start uitmuntend met een imponerend in strak basritme en vocal effects gedompeld ‘Kiss Myself’.  Waardoor de single The Game (in live versie) verbleekt in haar eighties toegankelijkheid.  Gelukkig wordt het ritme opgedreven in de speedrocker / postpunker EVOL-Shout.  Een ijzersterke song die barst van creativiteit.  En de verrassingen houden niet op. New wave ‘Lala Song’ gaat naadloos over in het experimentele ‘Vendetta’.  De inbreng van soundscapes achter een strak (dansbaar) ritme levert up-to-date stimuli voor mind and body.  Om in deel twee onder de titel RadiOveux alle creatieve registers open te trekken.  Narcisme en zelfspot vertaalt zich nu in een radiospotje van Stijn Meuris (Radio Meneer) en een Nederlandstalige remix van ‘Het leven is geen spel meneer’. En ook Marcel Vanthilt levert een ultra korte bijdrage als overgang naar ‘The Metal Game’.  Een song waarbij de band schampert met het metalgenre.    Als bonus tracks volgen vier ‘Game’ remixes van Buscemi en Stefan Wuyts. Meeslepende originele bewerkingen die deze zomer niet mogen ontbreken op dansbaar Pukkelpop.
Muziek maken is voor O Veux een leuk spel: niets moet, alles kan. Een vrijgevochten spirit om te koesteren. More Games is als cd te verkrijgen bij elke geaarde muziekboer, zoals GigaSwing Hasselt, tegen een spotprijs. En om er helemaal een collector’s item van te maken, krijg je die knappe remixes ook nog eens op 12”vinyl er gratis bij.  Een stevige aanrader!
 
Line-up:
Rudi Reners (Vocals)
Valentin Smeyers (Drums)
Sam Schellingen (Synths)
Serge Hauglustaine (Bass)
Alain Terwingen (Guitar)
 
Marino Serdons 

​Je moet het de Australiër nageven; hij geeft niet op.  Zijn debuutalbum  VHS uit 2018 was nogal halfslachtig (lees de review op deze site) en ook de eindeloze repeats op VHS Remixed konden niet blijvend bekoren.  Dr. Chrispy stort zich nogmaals vol overgave op elektronische deuntjes en gooit er nu een aantal verrassende samples tegenaan die een nostalgische sfeer zouden moeten oproepen.  Monologen en dub-poetry met een space saus én een eenzame sax (in Afternoon) zullen het wellicht goed doen in de club, lounge of dance halls.  Zoals op VH S Remix werkt Dr. Chris Boshuizen, zoals hij in het echte leven heet, met enkele DJ’s en gerelateerde muzikanten/producers om dit nieuwe album de nodige luister te geven.  En toegegeven, Dr. Chrispy groeit in zijn uitvoeringen.  De synthwave verveelt niet langer en nodigt uit om eens lekker uit de bol te gaan.  De nieuwe tracks ‘Morning’, ‘Afternoon’ en ‘Evening’ worden aangevuld met 4 remixes: een volle EP dus.  DJ’s all over the world, met Transitory valt er weer extra manna uit de lucht om de dansvloer stoned te maken.
 
Marino Serdons 

​Vijfde album van deze Duitse kameleons, specialisten in de mix van ritmische en harmonieuze elektronica met diverse zanglijnen.  Krautrock zindert nog steeds door in het oeuvre van Von Spar.  Herinner je trouwens de homage gebracht aan de legendarische band Can.  Von Spar deed voor Under Pressure beroep op enkele vermaarde zangeressen zoals Vivien Goldman (ooit bij The Flying Lizards) en de Japanse singer-songwriter Eiko Ishibashi.  Deze laatste opent het album met ‘A Dream’ waarin de sequencer haar Japanse lyrics ritmisch stuwt.  Nadien neemt de soulvolle stem van  Christopher Cummings (alias Marker Starling) het over.  Laetitia Sadier (van Stereolab) zingt de krautpop hit ‘Extend The Song’:  een ‘ongoing’ song dat mindfucking werkt door het repetitieve ritme.  ‘Better Late’ is dan weer een progrock song, die mooie herinneringen oproept aan de rijke seventies.  Hoogtepunt is voorwaar de song ‘Boyfriends  (Dead Or Alive) met Vivien Goldman en een sound die om zwoele erotische nachten vragen en waarin Vivien oude geesten uit de fles verwerkt.
Vergis je niet: de synths van Von Spar (waar Robert Fripp trots op zou zijn), vormen een onontbeerlijke onderlaag in de composities.  En met de jazzrock afsluiter ‘Mont Ventoux’ bewijzen ze eigenlijk in elk genre thuis te zijn.
 
Marino Serdons 

Surprise surprise, funky music vanuit buurland Nederland. JoosTVD, Joos The Vanished Dutchman, levert al sedert 2005 het ene unieke digitale album na het andere af.  Chapeau voor deze einzelgänger: schrijft, componeert én speelt alle muziek zelf. Arrangeert, mixed én mastered zijn eigen brouwsels tot een prachtig geheel.
Zo ook met zijn nieuwste telg Just Say KNOW.  Het album spettert van de funky grooves en doet regelmatig denken aan wijlen Frank Zappa, een meester in complexe en toch begrijpbare structuren.
Luister maar eens naar opener ‘Not Now’ of ‘The Vanished Romeo’: elektronica zoals Todd Rundgren, xylofoon als Frank Zappa.  Is hier een volledig orkest aan het werk? Neen hoor, dit is JoosTVD ten note uit. Als geen ander weet hij elke song een meeslepende groove te bezorgen.  Door de complexiteit blijf je geboeid luisteren, opnieuw en opnieuw.  Ook houdt hij van grappige intermezzo’s zoals in het theatrale ‘My Cat Is Stoned’ (waarin ook Brian Protheroe een kei was).  Luchtig!
Wie nog mocht twijfelen: Tom Robinson pikt regelmatig songs op voor zijn BBC6 Shows.
Just Say KNOW is een oerdegelijk tof album geworden dat roept om een fysieke drager zoals vinyl.  Digitaal natuurlijk te beluisteren via de geijkte kanalen Spotify, Deezer enz.
 
Line-up:
JoosTVD (everything-lyrics,vocals, guitars, keyboards, bass, percussion, recording, mixing, laughs)
 
Marino Serdons (4)

DETAIL  ALBUM
 
Tracks:

1. Cotton Gap
2. Sweet Formic
3. Major Galactica
4. Ruins
5. Interspace
6. The Dark Face Of The Sun
7. NGC6705 Conflict
8. Quasi Modo
9. Vlad’s Moon Base

Platenlabel
Naff Rekordz
 
Labelnummer
Naff 012
 
Distributie
Xango Music BNL
 
Promo-agent
Filip De Groote
 
Website Artiest
Glü

“Uit de Brusselse underground scène verschijnt GLU,  een ruwe diamant”  lees ik op hun website.  Drum ’n Base, Triphop, Trance,…alles samen een boeiend dansfestijn dat je aderen doe zwellen.
Gegroeid uit de jazz en hiphopscene besluiten Martin Daniel en Dorian Palos te experimenteren met minimalistische patronen en een overdaad aan elektronica.  Een nieuwe drummer, Martin Mereau, wordt aangezocht en ook Multi-instrumentalist François Gaspard ‘joins’ vervolledigt het quartet.  Een nieuwe sound komt tot stand en III (Three) , hun eerst album na 2 EP’s, is geboren.  En wat een mooi kind!
Live struikelen de heren over de kabels en de synthesizers.  Video-projecties verhogen het visuele en auditieve effect op een dansende massa.  Kosmische en gregoriaanse vocale interventies verrijken het muzikale spectrum.  Baanbrekend werk dat aan je lijf en leden plakt!  Een belevenis.
Terecht krijgen ze ondersteuning van Francophones Bruxelles en Fédération Wallonie-Bruxelles.  Trance-bands durven nogal vervelend en storend overkomen in de huiskamer. Niet zo voor GLü.  De composities bulken van originele vondsten en spelen op verrassing met een mix van stijlen en effecten.
Voor tourdates, visit de website!  Voor de cd: Naff Rekordz!  Een aanrader.
 
Line-up:
Martin Daniel (Fender Rhodes, Korg MS20)
François Gaspard (Synthesizers, FX)
Dorian Palos (Bass, Microkorg)
Martin Mereau (Drums)
 
 
Marino Serdons (4,5)