Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Shakedown Tim & The Rhythm Revue: Hard To Catch

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

How Long
Red Hair
Hard To Catch
Take Off Your Clothes
Shakedown
Feeling Good (Radio Edit)
This Ship
Wild Calypso Night
Wiggle Wobble
Takin’ Off
Bonus: Feelin’ Good ‘(Long Version)

Platenlabel
Rhythm Bomb Records

Labelnummer
RBR 5835

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Filip De Groote

Website Artiest
Shakedown Tim & The Rhythm Revue

Gitarist en zanger Tim Ielegems vormde samen met mondharmonicaspeler Steven Troch de krachtige motor die Fried Bourbon steevast aan de top van de Belgische bluesscene hield. Steven Troch leverde recent zijn schitterend album ‘Nice ‘N’ Greasy’ af en nu doet zijn compagnon Tim Ielegems hetzelfde met ‘Hard To Catch’. Bijna een jaar geleden zagen wij Shakedown Tim & The Rhythm Revue aan het werk in Cultuurcentrum Palethe in Overpelt en toen wisten wij het al……deze band gaat potten breken. ‘Hard To Catch’, uitgebracht op het in de muziek van de jaren 50 gespecialiseerde label Rhythm Bomb Records, bewijst dat wij het toen reeds bij het rechte eind hadden. Shakedown Tim omringt zich met een trio bestaande uit, Boss op staande bas, Dennis Tubs achter de drums en Bart Stone op tenor- en baritonsax. Het album werd in vier dagen opgenomen in de Antwerpse Sputnik studio’s, met niemand minder dan de Franse gitarist/zanger en rhythm & blues adept Nico Duportal als producer. Met negen originals en twee covers, namelijk Donnie McCormick’s ‘Take Of Your Clothes’, met Duportal op gitaar en ‘Feelin’ Good’ van Little Junior Parker, profileert Tim zich tevens als volleerd songsmid. Van ‘Feelin’ Good’ krijg je trouwens twee versies, namelijk de ‘radio edit’ en de ‘long version’. Aftrappen doet Shakedown Tim meteen met de onvervalste jumpende swinger ‘How Long’, inclusief scheurende sax. Ook tijdens ‘Red Hair’ verblijven we in de fifties en eerlijk gezegd, wij vertoeven daar graag. Op slowblues ‘Take Off Your Clothes’, met zwoel saxwerk van Stone, wordt wat gas teruggenomen. Niet voor lang echter want het instrumentale ‘Shakedown’ gooit weer alle registers open. ‘Feelin’ Good’ behoort zonder meer tot één van de meest gecoverde songs, maar de beide versies die wij hier horen, staan toch op eenzame hoogtes. Met ‘Wild Calypso Night’ doet Tim ons een beetje denken aan Pokey LaFarge, wat getuigt van een enorme veelzijdigheid. Shaken, jumpen en swingen, het kan allemaal met dit album.
Shakedown Tim & The Rhythm Revue gaan pijlsnel richting top van de Belgische rhythm & bluesscene. Bands die in hun voetsporen willen treden, zullen straf uit de hoek moeten komen, want… this band is ‘Hard To Catch’!

Lambert Smits (5)

Do not think that a Belgian band cannot produce the glorious rhythm & blues from the fifties. Buy this album and you will hear that Shakedown Tim & The Rhythm Revue are 'Hard To Catch'.

The Livesays: Hold On… Life Is Calling

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I’m Coming Home
Angels Of The New Millenium
Pop Star
No Promises
Call On Me
I’ve Heard The Truth Before
I’d Change Everything
This Side Of Town
Libertine
Why You Want To Keep On Lovin’ Me
Pick Yourself Up
It’s What I Have To Do
Turn It Around

Platenlabel
Echo XS

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Glass Onyon Promo

Website Artiest
The Livesays

Aardig is het juiste woord om de nieuwe cd van The Livesays uit Zuid-Florida te omschrijven. Billy Livesay speelde 12 jaar in de band Temple Of Soul van de E-Street saxofonist Clarence Clemens. Daarna richtte hij The Livesays op. Die band bracht eerder twee albums uit, in 2011 en 2014. De muziek van The Livesays werd vroeger FM-rock genoemd, nu poprock. Het is geen moeilijke of virtuoze muziek. De 13 songs, die muzikaal gezien het midden houden tussen Brian Adams en Bon Jovi met hier en daar een zijsprongetje in de richting van John Cale, zijn…euh, vrij aardig. Al komen sommige melodieën wel heel bekend voor. Plagiaat? Nee hoor! Het is immers in dat genre niet zo simpel om nog iets origineels te schrijven. Zeker als je zoals The Livesays het hoofdzakelijk basic houdt.
Het cd-hoesje van ‘Hold On… Life Is Calling’ weerspiegelt het min of meer. Het is een striptekening van twee stoere kerels die in een achtbaan om hun mama schreeuwen en hun broek al vol hebben. Ze houden zich goed vast aan hun karretje en aan elkaar. Dat is waarschijnlijk het ‘Hold On’ gedeelte van de titel. Waar het tweede deel ‘Life Is Calling’ gebleven is, mag Joost weten.
Billy Livesay zingt aardig, met een vrij dunne, soms ijle stem, die haast verzuipt tussen de gitaren en de plastic klinkende drums.
De lijn van de muziek wordt doorgetrokken in de teksten. Plak de juiste, lekker bekkende woorden, uitdrukkingen of gezegdes aan elkaar en je hebt een songtekst, zal Billy gedacht hebben. Of daar ook iets zinnigs in staat, moet de luisteraar maar uitmaken. Hier volgen enkele van de stukjes refreintekst:
‘Last train for leaving, this train makes no stops/I’ve been all I can, I’ve given all I got/Angel of mercy, set me free, I’m coming home’

en
‘I’ve heard the truth before/Now it’s a shoe that doesn’t fit/I’ve heard the truth before/And I’m trying to get over it’

Of
‘Hold on life is calling/Hold on when tears are falling/Hold on I’ll stand my ground/Take a little, give a little, love a little/Turn it around, I’m gonna turn it around’

And the winner is:
‘Make me a pop star/C’mon make it soon/Make me a pop star/Me and a starlet shooting the moon’

Dat is aardig, toch?

Line-up:
Billy Livesay (zang, gitaar, piano, percussie)
Victor ‘Cuqui’ Berrios (orgel, zang)
Jorge Laplume (bas)
Eddie Zyne (drums)

Peter Jacobs (3)

This is a pleasant album. It’s pure poprock, no more or less. Just nice….

Bravo Max: Bullfighter Blues

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Prelude To Clean Slate
Clean Slate
Salt Stones
Raise A Toast
Bullfighter Blues
Lay Low
Bee & The Boxer
Let It Go
Black Sugar
Golden Gloves
Mi 5’s Alive
No Memory
Shake Loose Paranoia
Shine A Light
Seizure Girl

Platenlabel
St Cait Records

Labelnummer
Zonder nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran Promo

Website Artiest
Bravo Max

Bravo Max kreeg vorm in 2007 in Dallas, Texas. Ze brachten in 2013 hun debuut ‘Dog’s Light’ uit. Ze gooiden de muzikale stijl redelijk om en slankten af van zeven personen naar een trio. Johnny, Garrett en Jonathan worden gesteund door een resem gastmuzikanten die de gaatjes opvullen met fill-ins op baritonsax, steelgitaar, Hammond, trompet, fluit en trombone. Deze aanvullende instrumenten worden over het algemeen vrij subtiel gebruikt.
Op ‘Bullfighter Blues’ staat zeker geen bluesmuziek. Het gaat hier over de gevoelsvariant. De stijl gaat vrij breed, van pop tot heavy rock en alles wat ertussenin zit.
De korte intro ‘Prelude To Clean Slate’ heeft wat weg van Focus, maar dat komt heel waarschijnlijk door de dwarsfluit. Het gaat snel en nogal bruusk over in ‘Clean Slate’ dat duidelijk beïnvloed werd door Morphine, de baritonsax van Jesus Bermeo klinkt geweldig. Indierock in de stijl van Oasis horen we in ‘Salt Stones’, ‘Golden Gloves’ en ‘Shine a Light’, dat ook zeker invloeden van Paul Weller bevat.
Seventies (heavy) rock krijgen we in ‘Raise A Toast’, dat mooie zangharmonieën en blazers herbergt. Een psychedelische gitaarsolo maakt het nummer compleet. Dat is ook terug te vinden in ‘MI’ 5’s Alive’. ‘No Memory’ is catchy poprock met een seventies Roxy Music geluid. Je kan nogal veel Engelse geluiden terugvinden op dit album, zo klinkt ‘Bee & The Boxer als The Jam. ‘Let It Go’ is dan weer heavy rock met blazers en gedubde Thin Lizzy-achtige gitaren. ‘Black Sugar’ is dan weer Amerikaanse southern rock. Het titelnummer ‘Bullfighter Blues’ is pure poprock en ‘Lay Low’ heeft duidelijk wat weg van de huidige Red Hot Chili Peppers. ‘Shake Loose Paranoia’ is dan weer indierock met een vleugje oude Grand Funk Railroad.
Het album wordt afgesloten met de heerlijke soulrockballad ‘Seizure Girl’, wat mij betreft de beste song van de cd, met de meeste spanning en dynamiek.

Line-up:
Johnny Beauford (bas, zang)
Garrett Padgett (gitaar)
Jonathan Jackson (drums)

Peter Jacobs (4)

From pop tot (heavy) rock and all sorts of styles in between, you get it all. There are also a lot of English rock band influences, like Paul Weller, The Jam, Oasis to name a few. But also seventies rock and even a few psychedelic solo’s and turns and fills. This is a great album when you like to listen to intelligent (pop)rock music with a lot of dynamics and great melodies.

Barrelhouse: Almost There

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Hard Feelings
Almost There
I Wish I Could Pray
I Wanna Go Home
Don’t Hold Your Breath
Goodbye
Hoky Poky (instrumental)
Walk That Road
Down In The Alley
Born To Die
Lonely Together
Withered On The Vine

Platenlabel
V2 Records Benelux

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Barrelhouse

Barrelhouse is ongetwijfeld de langst meedraaiende Nederlandse bluesband. Zij stevenen inmiddels reeds op een halve eeuw af. Een bluesband die nooit albums maakte om actueel te blijven. Neen, Barrelhouse bracht enkel en alleen nieuw werk op de markt als dat werk van een hoog niveau was. Het feit ook dat de line-up door de jaren heen onveranderd bleef, getuigt tevens dat de muzikanten nog steeds op dezelfde golflengte zitten, wat dan weer op zijn beurt resulteert in vakwerk. Boegbeeld is frontdame en zangeres Tineke Schoemaker, die zich laat omringen door de broertjes Guus en Johnny Laporte op gitaren, Jan Willem Sligting op bass en sporadisch aan de accordeon, Han van Dam aan de toetsen en Bob Dros achter het drumstel. Alle songs op ‘Almost There’ werden live gespeeld en opgenomen in de Bullet Sound Studios in Nederhorst Den Berg. Het livegeluid is dan ook subliem en Tinekes stem wordt door de jaren alsmaar doorleefder en beter. De ijzersterke ritmesectie en de creatieve gitaarpartijen van Johnny en Guus bieden haar trouwens de perfecte ruggensteun. De titeltrack is een fraai staaltje van hoe een slowblues hoort te klinken, gewoonweg hartstochtelijk. Op het van Muddy Waters gekende ‘I Wanna Go Home’ laat Guus bovendien een fraai stukje bottleneck horen en op ‘Goodbye’ is het de beurt aan de piano van Han van Dam om in de spotlights te staan. De broertjes Laporte mogen dan weer het laken naar zich trekken in de rockende instrumental ‘Hoky Poky’. En dat ook Tineke niet vies van een rockend geluid etaleert ze met klasse in ‘Down In The Alley’. Hoe je een klassieker met succes een hedendaags jasje aanmeet, kan je dan weer beluisteren in ‘Born To Die’ van Blind Willie McTell.
Met een mix van prachtige originele songs, aangevuld met enkele goedgekozen covers heeft Barrelhouse andermaal bewezen dat zij het etiket ‘Nederlandse topbluesband’ ruimschoots verdienen. ‘Almost There’ is zonder meer een AANRADER!
Lambert Smits (5)

Again a masterpiece of the superior Dutch blues band Barrelhouse!

Gonzalo Bergara: Zalo’s Blues

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Drawback
Drinking
Singing My Song
You Don’t Have To Go
Dirty Socks
Gonna Go
No More
Been Runnin’
Woosh
Levi
Ines
Won`T Stay With You

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Gonzalo Bergara

Ik durf erop verwedden dat jullie nog nooit van Gonzalo Bergara hadden gehoord. Wel, de eerlijkheid gebied om te bekennen dat ik ook nog nooit van Bergara had gehoord, tot vandaag dus. Hij is een Argentijnse gitaarvirtuoos die ons meteen weet te verrassen met de instrumentale openingssong ‘Drawback’, en ons zo uit onze spreekwoordelijke sokken blaast. En Gonzalo houdt het tempo samen met Mariano D’Andrea (bas) en drummer Maximiliano Bergara twaalf tracks uiterst strak aan. De rockende track ‘Drinking’ is er een van de zuiverste graad, en ook wij krijgen er hier overduidelijk dorst van. De emotionele ballade ‘Singing My Song’ komt de enige cover ‘You Don’t Have To Go’, geleend bij Jimmy Reed, wat overrulen. Geef ons dan toch maar de instrumentale funky track ‘Dirty Socks,’ dat met zijn geweldige groove de vingervlugheid van Gonzalo nogmaals in de verf zet. In ‘Gonna Go’ wordt zelfs even de country-and-western rotatie gecongrueerd. In het nummer ‘No More’ gaan we even naar The Lone Star State, Texas. De Texas blues shuffle gaat door merg en been en leidt ons naar de West Coast met het instrumentale en swingende ‘Been Runnin’. De ballade ‘Woosh’ is enigszins een misleidend luisterstuk. De akoestische intro mond tenslotte uit in een heavy en contrasterend geëlektrificeerd chapiter. Gonzalo komt nog even op de proppen met enkele instrumentale hoogtepunten zoals de Texas blues shuffle ‘Levi’ en de knappe en opwindende ballade ‘Ines’. De akoestische afsluiter ‘Won’t Stay With You’ is dan weer een lekker mee jenzend nummer.

Philip Verhaege (4½)

Gonzalo Bergara has pleasantly surprised us more than ever. What a great guitarist and band this!

Vaneese Thomas: The Long Journey Home

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Sweet Talk Me
Lonely No More
Sat'day Night on the River
Mystified
Country Funk
The More Things Change
Prince of Fools
I Got a Man in Tn
Rockin' Away the Blues
Revelation
Mean World
The Chain

Platenlabel
Segue Records

Labelnummer
SRVT2016

Distributie
Orchard

Promo-Agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Vaneese Thomas

Vaneese Thomas is nog zo’n ongelooflijk talent die aan het ontbolsteren is. Vaneese is de dochter van Rufus Thomas en heeft dus een zware nalatenschap te dragen. Het album ‘The Long Journey Home’ is de follow-up van het veelgeprezen album ‘Blues For My Father’ uit 2014. Vaneese werd geboren in Memphis en dit nieuwe album is als het ware een portret van haar thuisstad. Van Beale Street switcht Vaneese vlotjes naar de Mississippi Delta en de Delta juke joints. In elf tracks verrijkt Vaneese ons ook enkele keren met het muzikale erfgoed van de Memphis soul sound. De release opent met het soulvolle ‘Sweet Talk Me’. De strakke gitaarriffs van Al Orla, Paul Mariconda’ piano, Paul Adamy’s baslijnen en Joe Bonadio drumslagen geven meteen gestalte aan het nummer. De ballade ‘Lonely No More’ heeft alweer die considerabele gitaar shuffle en imponerende pianotunes. Het Southern swingende ‘Sat’ day Night On The River’ is ingekleurd door aanwakkerende saxofoonarrangementen. Maar de blazerssectie is ook een constante in het opwindende soul luisterstuk ‘Mystified’. De warme mix van violen, dobro en banjo maakt van ‘Country Funk’ een dansbaar geheel. Het aangrijpende ‘The More Things Change’ is een nummer dat handelt over de burgerrechtenbewegingen in het zuiden. Een ander Memphis soulverhaal is ‘Prince Of Fools’ en de contrasterende blues rocker ‘I Got A Man In TN’. Een majestueuze en ingetogen orgeltoon vormt samen met Orlo’s slidegitaar de basis voor het bleusy ‘Rockin’ Away The Blues’ en het down-home standaard bluesje van ‘Revelation’. In het nummer ‘Mean World’ neemt Vaneese zelf plaats achter de piano. Deze ballade leidt ons naar de enige cover op het album met het akoestische ‘The Chain’, dat voor de gelegenheid werd geleend bij Fleetwood Mac. Vaneese Thomas is dan ook een mooie muzikale toekomst toebedeeld. Great stuff!

Philip Verhaege (5)

From Beale Street, Vaneese switches to the Mississippi Delta and the Delta Juka joints. In these eleven tracks enriched Vaneesa us with the musical heritage of the Memphis sound.

The O’s: Honeycomb

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Fourteen Days
Medicine
Brand New Start
Go Slow
Halfway Sideways
Burning Red
Reaper
Shooting Star
Retribution
Running On Fumes
Woken Up
Wanted

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
The O’s

John Pedigo en Taylor Young, samen The O’s, startten hun samenwerking in de zomer van 2008 in Dallas, Texas. Samen hadden zij reeds het mooie weer gemaakt in diverse bands, maar beiden hadden ook een aantal songs op de plank liggen die niet voor de bands geschikt werden bevonden. Een samenwerking werd het logische gevolg. Inmiddels zijn ze met ‘Honeycomb’ aan hun vierde album toe en ook nu weer zijn alle nummers door het duo gecomponeerd. Fingerpicking banjo en akoestische gitaar zijn de hoofdinstrumenten, sporadisch aangevuld met harmonica en lapsteel, wat meteen richting country doet wijzen. Maar ook alle mogelijke vormen van rootsmuziek, waaronder folk en bluegrass beheerst het duo. Hun songs mogen dan eenvoudig, zonder franjes en simpel klinken, maar ze weten je wel in te pakken. De geesten van The Louvin Brothers duiken gedoseerd op in de nummers, wat het album deels in een naar hedendaagse normen getransformeerd retrosfeertje dompelt. Anderzijds herbergt het album ook invloeden uit de Amerikaanse poprockbands met folkinvloeden uit de sixties. Wat de songs nog meer uitstralen, is een flinke dosis speelplezier. Speelplezier dat samen met een no-nonsense samenzang een goed gevoel oproept bij de luisteraar.
Waarschijnlijk zal ‘Honeycomb’ bij sommige luisteraars een kampvuurgevoel oproepen. Gaf dat kampvuur uit onze jeugd ons ook geen immens goed gevoel? Wel, dat doen The O’s met ‘Honeycomb’ ook!

Lambert Smits (4)

With acoustic guitar, finger picking banjo, 12 catchy songs and simple but successful vocal harmonies, The O's deliver a beautiful roots album.

Session Americana with Jefferson Hamer: Great Shakes

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

One Skinner
Helena
Bumbershoot
Big Mill In Bogalusa
What Are Those Things (with Big Black Wings)
Tired Blue Shirt
Great Western Rail
Mississippi Mud
One Good Rain
Barefoot Sailors

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
G Promo PR

Website Artiest
Session Americana with Jefferson Hamer

Session Americana is een muzikantencollectief uit de Bostonregio. De getalenteerde muzikanten, op wie het collectief beroep doet, zorgen ervoor dat zowel rock als folk op hun liverepertoire staat. Voor de opnames van dit album bestond Session Americana uit Ry Cavanaugh, Billy Beard, Dinty Child, Jim Fitting, Kimon Kirk en natuurlijk Jefferson Hamer. Alhoewel Hamer reeds gedurende een zestal jaren deel uitmaakt van Session Americana, krijgt hij nu pas een aparte vermelding. Die vermelding verdient Jefferson omdat hij naast zijn gitaar- en zanginbreng, zijn rol als coproduceer en co-engineer, ook voor een aantal songs en arrangementen zorgde. Zijn deel heeft er ongetwijfeld toe bijgedragen dat ‘Great Shakes’ een bom van een album is geworden. De prestaties van de softrockbands uit de jaren ’70 worden hier met klasse herhaald. Herinneringen aan Simon & Garfunkel, Crosby, Stills, Nash & Young, The Eagles en zelfs de vroege Beatles, duiken regelmatig op. Niet dat Session Americana hen kopieert, maar ze eren wel de stijl van deze artiesten. Opener, het soft rockende ‘One Skinner’, met wondermooi harmonicawerk van Jim Fitting zou een Eaglesnummer kunnen zijn, terwijl ‘Helena’ dan weer herinneringen oproept aan de early Fab Four. De samenzang maakt van ‘What Are Those Things (With Big Black Wings)’ dan weer een nummer dat perfect in het kraam van Simon & Garfunkel had gepast.
De jaren ’70 zullen niet terugkeren. Gelukkig dat Session Americana ons met ‘Great Shakes’ dat gelukzalige gevoel van destijds opnieuw bezorgt.

Lambert Smits (5)

If you like the soft rock of the 70s, Simon & Garfunkel and Crosby, Stills, Nash & Young, this album belongs in your collection!

Nick Waterhouse: Never Twice

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

It’s Time
I Had Some
Straight Love
Stanyan Street
Old Place
Katchi
Baby I’m In
Tracy
Lucky Once
L.A. Turnaround

Platenlabel
Innovative Leisure

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Prescriptionpr

Website Artiest
Nick Waterhouse

Wie denkt dat fifties rhythm & blues, sixties soul en clubjazz gedateerde genres uit het verleden zijn, weet meer dan waarschijnlijk niet van het bestaan van ‘Never Twice’ van Nick Waterhouse af. Vijf jaar geleden was Waterhouse nog gewoon een werknemer van Rocky Ricardo’s Records, die met hulp van een handvol lokale muzikanten een single in mekaar bokste. Die single ‘Some Place’ gaf meteen Nicks voorliefde voor dansbare, vintage rhythm & blues aan. Nu vijf jaar later heeft Waterhouse zijn visie op zijn geliefkoosde muziek bijgeschaafd en vooral een hedendaagse draai gegeven. Nick heeft gekozen voor een klein combo en een minimale, tot de essentie teruggebrachte begeleiding. Dat uit zich reeds bij opener, het van Hammond doordrongen ‘It’s Time’ dat je plaats laat nemen in een jazzy cocktailbar, om je tijdens het licht swingende, meer dan 7 minuten durende ‘Stanyan Street’ te laten wegdromen bij die heerlijke, scheurende sax en zwoele fluitsolo. En ook in het latinachtige ‘Katchi’ eist die verschroeiende sax je aandacht volledig op. ‘Tracy’ doet een beetje denken aan Charles’ ‘Hit The Road Jack’, terwijl de romantische instrumentale pianosong ‘Lucky Once’ je nog wat dieper in die rode pluche zetel duwt. Aan alle mooie liedjes komt een eind, om maar eens een cliché te gebruiken, en met ‘L.A. Turnaround’ komt er onherroepelijk een einde aan je relaxt clubavondje.
Vocaal mag Waterhouse wat dunnetjes uitvallen, maar door de sobere manier waarop hij de oude muzikale genres benadert, is dit eerder een plus- dan een minpunt.
Nick Waterhouse heeft met ‘Never Twice’ niet alleen zijn visie op de fifties rhythm & blues, sixties soul en clubjazz gegeven, hij biedt deze genres ook een nieuwe en voor de luisteraar zeer aantrekkelijke toekomst.

Lambert Smits (4½)

With a minimum, to the essence brought back musical accompaniment, Waterhouse gives his own vision on the fifties rhythm & blues, sixties soul and club jazz. And that vision asks for more! Great album!

Mary Jo Curry: Mary Jo Curry

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ooooo Weeee
Husband # 2
Little By Little
Wrapped Around My Heart
Steppin'
Voodoo Woman
When a Woman's Had Enough
Homewrecker
Smellin'

Platenlabel
Guitar Angels Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Amazon

Promo-agent
Blind Raccoon

Website Artiest
Mary Jo Curry

Wanneer een theatergezelschap besluit om een toneelstuk met enige vorm van blues te showen, werft men meestal eerst een zanger uit het genre aan. Het is dan ook zeer ongewoon dat een artiest de omgekeerde weg volgt. Wel, bij Mary Jo Curry is dit nu wel eens het geval. Ze studeerde zang en theater aan de universiteit, alvorens haar zwoele alto los te laten in theatergezelschappen. Tot ze vijf jaar geleden haar ware liefde ontdekte en het aandurfde om de sprong naar de blues te wagen. Dit titelloze album werd geproducet door bluesgitarist James Armstrong. Het is dan ook niet ongewoon dat James hier ook gitaar speelt. Dat doet hij samen met haar manlief Michael Rapier, die wordt geëscorteerd door bassisten Darryl Wright en Lawrence Baulden, drummer Andrew Blaze Thomas, toetsenist Brett Donovan, de blazerssectie met Dick Garretson (trompet), Mike Gillette (sax) en Larry Niehaus (trombone) en backing vocalist L.A. Davison. Twee nummers zijn van de hand van Mary en twee in co-schrijverschap met Michael Rapier. Vijf andere tracks zijn dus fijn uitgekiende covers, maar het origineel ‘Ooooo Weeee’ mag de set openen. De gitaarschuffle is een constante voor het nummer en geeft een funky touch aan de arrangementen. ‘Husband #2’ is een mid-tempo blues track die wordt opgeluisterd door de blazerssectie. Bij Junior Wells werd ‘Little By Little’ gehaald, gevolgd door ‘Wrapped Around My Heart’ van Tom Hambridge/Richard Fleming en James Cotton’s ‘Steppin’, waar James Armstrong excellent slidegitaar speelt. Het nummer ‘Voodoo Man’ maakte deel uit van het arsenaal van Koko Taylor, net zoals ‘When A Woman’s Had Enough’ dat ooit origineel op de setlist prijkte van Dennis Walker. Tijd om nog eens een originele blues tune uit de kast te modificeren met het opwindende ‘Holewrecker’ en het afsluitende en uptempo nummer ‘Smellin’. De titelloze album is een aanrader van formaat!

Philip Verhaege (4 ½)

This self-titled album is a powerful blues album. Mary Jo Curry exciting vocals accompany perfectly by this amazing backing band. Highly recommended!

Marcus Corbett: Every Little Spirit

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Strung Deep
Loving Kind
No Time
Get Set Free
Loving Kind (Extended Part 1)
Loving Kind (Extended Part 2)
Sitting On A Cloud
Nothing More Than This

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Marco CD1004

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Marcus Corbett

De geschiedenis herhaalt zich constant. In de jaren ’60 trokken langharige hippies in grote getale naar het bloemrijke India om zich daar over te geven aan de rokerige uitspattingen van het dagelijks leven. Gedreven door het voorbeeld van hun muzikale helden (The Beatles, ISB, e. a.) gaven ze zich gretig over aan marihuana. Prachtige songs werden onder invloed gecomponeerd en aangevuld met plaatselijke instrumenten zoals sitar, tabla en/ofbansuri-fluit.
We schrijven 2016 en er is nog niet veel veranderd. Nog steeds trekken tientallen muzikanten zich terug in de provincie Kerala om hun muzikale horizon te verruimen. Zo ook singer-songwriter Marcus Corbett. De afgelopen decennia resideerde hij verscheidene malen in het noorden van India (Karnataka) en ontdekte er de plaatselijke tradities.
‘Every little spirit’ geeft een overzicht van composities die ter plaatse, al dan niet improviserend, onstonden. Zijn gitaarspel kreeg ondersteuning van tabla,bansuri (Milind Date)en viool. Gelukkig maar, want zangtechnisch is Marcus niet zo sterk en zijn gitaarspel verdwijnt soms in het niets tussen het Indische klankenspel.
Marcus Corbett werd naar eigen zeggen sterk beïnvloed door gitaristen John Martyn, Nick Drake en zelfs Roy Harper (wat ik er zelf niet in terug vind) . Een kenner zal wel gelijkenissen aantreffen met songs van The Incredible String Band. Zowel gitaarspel als zangstijl leunen sterk aan bij hetgeen Mike Heron en Robin Williamson in de jaren 60-70 brachten. Maar Marcus Corbett haalt nooit het niveau van zijn illustere voorgangers.

Line-up:

Marcus Corbett (Guitar, Vocal)
Milind Date (Bansuri Flute)
Nitin Gaikwad, Sharanappa Guttargi (Tabla)
Anjali Singde-Rao, Sanjay Upadhye, Sachin Ingale (Violin)
Bruno Guastalla (Cello on 3)

Marino Serdons (3)

I you want to feel the influence of the Indian musical scene on British folk, just listen to this ambitious piece of music.

Joey Stuckey Presents: Ladies of the South

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

What You See Ain't What You Get: The Shadow Bandits (Feat. Sue Lu)
Everybody’s Pretty: Kim Meeks
Start Over: Hugh Hession (Feat. Camille Scoggins & Sue Tomlin)
With You: Someday Merry (Feat. Eline Chavez)
Danish Cookies Is My Name: Vanessa Moses
Box Labeled Questions: Tyler Moore (Feat. Camille Scoggins)
Lonely Boulevard: Katherine Daniel
Letting Go: The Vineyard Band (Feat. Amber Pierce & Heidi Clinite) The Vineyard Band
Home: Louise Warren
Lately (Morning Dove, Mourning Sparrow): Doc Henderson (Feat. Kim Meeks)
Something More: Stacy Hostler
Johnny 9 (Blind Man Remix): TATB (Feat. Rachel Elkins)

Platenlabel
Senate Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Joey Stuckey

Dat het zuiden van Amerika fantastische bands en muziek herbergt is al decennia lang geen verborgen geheim meer. Producer Joey Stuckey, officieel ambassadeur voor de muziek uit zijn geboortestad Macon, Georgia heeft nu twaalf songs geschreven die door Southern vrouwelijke artiesten zijn ingespeeld en gezongen. Deze compilatie cd omvat dus een dozijn aan diversiteiten en muziekstijlen. Shadow Bandits feat. Sue Lu mag de dans openen met de blues rocker ‘What You See Ain’t What You Get’, dat al snel wordt geklimatiseerd door het blues getinte ‘Everbody’s Pretty’ van Kim Meeks en de langzaam narrende ballade ‘Start Over’ van Hugh Hession feat. Camille Scoggins en Sue Tomlin. Het pop en rockgetinte ‘With You’ van Someday Merry feat. Eline Chavez staat in aangenaam contrast met de salsa feeling van Vanessa Moses en haar nummer ‘Danish Coockies Is My Name’. Camille Scoggins en Tyler Moore zijn terug met het popy ‘Box Labeled Questions’ en komen in antithese met de rockarrangementen van ‘Lonely Boulevard’ door Katherine Daniel. Het folky ‘Letting Go’ van The Vineyard Band feat. Amber Pierce en Heidi Clinite loopt over in de orkestrale spiritualiteit van het nummer ‘Home’ van Louise Warren. Het akoestische ‘Lately’(Morning Dove, Mourning Sparrow) van Doc Henderson feat. Kim Meeks gaat samen met het piano begeleide ‘Something More’ van de uitstekende zangeres Stacy Hostler. De band TATB feat. Rachel Elkins mogen op bedrevene rockwijze de dans beëindigen met de song ‘Johnny 9’.

Philip Verhaege (4)

The diversity on this album is the biggest selling point. You discover or an artist, where you want to know more about.

Georgia Ruth: Fossil Scale

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Doldrums
Cloudbroke
Fossil Scale
Grand Tour
When I Was Blue
The Bodies
Ice Age
Mas
Sylvia
Supermoon
Good Milk
China

Platenlabel
Navigator Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Navigator Records

Promo-agent
Navigator Records

Website Artiest
Georgia Ruth

Met haar vorig, in 2013 uitgebracht album ‘Week Of Pines’, waarvoor ze de Welsh Music Prize kreeg, wist singer/songwriter en multi-instrumentalist Georgia Ruth de pers uitspraken als ‘one of the British folk discoveries of the year’ te ontlokken. Voor ‘Fossil Scale’ trok Ruth naar Caernarfon, een stadje in het noorden van Wales, waar de rust en de landschappen haar een thuisgevoel bezorgden. Met een blauwdruk van de nummers verkaste Ruth dan naar Cardiff, waar haar nummers in de daar heersende stedelijke sfeer verder tot ontwikkeling kwamen. De ontwikkeling vertaalde zich ook in de muzikale omkadering, waardoor toetsen, synthesizers, gitaren, de Indische sarang en de vreemde maar boeiende arrangementen hun intrede deden. Hierdoor is ‘Fossil Scale’ een ietwat vreemd album geworden. Vreemd in de zin van dat het geen strictly folkalbum meer is, zoals wij dat verwachten, maar veeleer een cross-over tussen folk en pop. Ruth is een sopraan, waardoor haar stem zowel in de folk als in de pop voor de nodige sfeer kan zorgen. Sfeer die ze in de 12 hier opgenomen nummers ook breed uitsmeert.
Hopelijk schrikt Ruth met ‘Fossil Scale’ de puristen onder de folkfans niet af. Wie echter een dosis avant-garde in de folk kan appreciëren, haalt met ‘Fossil Scale’ niet enkel een vernieuwend, maar ook een tijdloos album in huis.

Lambert Smits (4)

A personal but successful crossover between folk and pop gives this album an avant-garde touch. Very innovative album!

Gary Wright’s Wonderwheel

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Lovetaker
Wild Bird
Something For Us All
Set On You
Ring Of Changes
Goodbye Sunday
For A Woman
Workin’ On A River
Creation
Bonustracks:
I Know
What Can We Do
Somebody

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 2555

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Gary Wright

Nog steeds voor velen de dag van vandaag een nobele onbekende maar eigenlijk een talentrijk muzikant die al meer dan vijftig jaar een muzikale bagage heeft opgebouwd.
Wright, een Amerikaans student psychologie in Groot-Brittannië, was me-oprichter van de legendarisch Britse band Spooky Tooth, een van de grondleggers van de échte hardrock. Samen meer Mike Harrison (vocals, piano), Mike Kelly (drums), Luther Grosvenor (gitaar) en Greg Ridley (bass) maakten ze een paar sterke langspelers die eigenlijk iedere rockliefhebber in huis zou moeten hebben. Spooky Tooth was vooral bekend van zijn hits, ‘Better By You, Better Than Me’, ‘That Was Only Yesterday’ en ‘Feelin’ Bad’. Na hun conceptalbum ‘Ceremony’ ging deze line-up een tijdje uit elkaar en voor Wright de kans om met een soloproject te starten.
Wonderwheel was het gevolg. In de line-up vonden we Jerry Donahue (gitaar maar vertrok al even snel als dat hij gekomen was). Hij werd opgevolgd door Mick Jones (ex-Johnny Halliday, Spooky Tooth en later bij Foreigner), Tom Duffy (Lindisfarne, bas en vocals) en drummer Bryson Graham (ex-Procol Harum, Spooky Tooth vervolledigde het plaatje.
Ze hebben tot op vandaag nooit één officiële single of album uitgebracht.
Het was dan ook Wright zelf die het ganse project remasterde via de originele tapes uit 1972.
Nog een leuk item is dat Gary Wright’s vriend ex-Beatle en reeds overleden, George Harrison, op enkele tracks te horen is.
Gezien Gary Wright hier zowat een beetje de lijn van Spooky Tooth volgde zal je bij Wonderwheel her en der dezelfde karaktertrekken horen.
Als opener krijgen we het sterke ‘Lovetaker’, uiteraard, en zoals het ook bij de andere nummers duidelijk zal zijn, keyboards overheersende sound.
Het meer swingende ‘Something For Us All’ liet me dan weer bij de opening meteen denken aan T-Rex maar het wordt meteen een totaal ander nummer.
Op dit album vinden we nog enkele sterke nummers maar dan moet je jezelf wel verplichten om het album enkele keren na elkaar te beluisteren. De meest opvallende songs zijn ongetwijfeld ‘What Can We Do (bonustrack) en ‘Workin’ On A River’ die toch boven de andere nummers uitstijgen. Voeg daar ook nog het mooie ‘For A Woman’ aan toe en je krijgt een schijf die toch voor het merendeel aan je wensen tegemoet komt. Het enige minpunt voor mezelf vind ik dat er een beetje te weinig variatie in de melodieën zit.
‘I Know’ en ‘Somebody’ zijn de andere twee bonustracks.
Geef mij maar Gary Wright bij Spooky Tooth!

Alfons Maes (3½)

‘Ring Of Changes’ is not a bad album, but you have to impose yourself to listen to the album several times in succession. The only flaw is the lack of diversity.

Damo Suzuki’s Network featuring Elysian Quartet: Floating Element

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Floating Element (Season 1-4)

Platenlabel
Purple Pyramid Records

Labelnummer
CLO 0308

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon Promo

Website Artiest
Damo Suzuki

Scream, shout and repeat. De Japanner Damo Suzuki spuwt zijn hersenen uit in een 76 minuten omvattende single-performance. De opnames gebeurden reeds in 2007 in de Purcell Room van de Queen Elizabeth Hall op de Southbank in London. ‘Floating Element’ is één grote geïmproviseerde zangpartij van Damo, instrumentaal begeleid door het Elysian (String) Quartet. Lang geleden, toen de dieren nog spraken en zang iets mooier afgelijnd werd, hoorde Damo Suzuki tot de legendarische Krautrock-band Can. Toen al zeer innovatief, nu helemaal uit de mainstream springend.
Brullen en schreeuwen van repetitieve teksten kan een tijdlang boeien maar het duurt toch een halfuur alvorens je terug wordt wakker geschud door het tempo. Tijdelijk weliswaar, om nadien terug in een mantra-achtige roes te belanden (als je het toelaat).
Een huzarentaak voor het string quartet om zijn passionele furieuze uitspattingen muzikaal te omkaderen. Ook hun backing vocals creëren ten gepaste tijde een buitenaards sfeertje.
Damo Suzuki zoekt de grenzen op van zijn vocaliteit, zijn ritmisch gevoel, en eist van zijn publiek een grote bereidheid, openheid en inlevingsvermogen. De live-performance moet indrukwekkend geweest zijn, maar op cd zonder beelden, vervalt dit experiment snel in eentonigheid.

Line-up:
Damo Suzuki (Performer, Composer)
Jennymay Logan (Violin, Vocal)
Laura Moody (Cello, Vocal)
Vince Sipprell (Viola)
Emma Smith (Violin, Vocal)
Adem (Harmonium, Percussion)
John-Paul Gandy (Piano)

Marino Serdons (3)

You’re In or you’re out! The innovative performance of Damo Suzuki explores his personal boundaries with passion. What a pitty this is not available on dvd.

Burnt Belief: Emergent

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Bubble Bursts
More Snow
The Confidence of Ignorance
Emergent
Until The Stars Go Out
Language Of A Movement
Turning Torso
Ghosts Aquatic

Platenlabel
Alchemy Records

Labelnummer
HWCD012

Distributie
Cargo Distribution

Promo-agent
Glass Onyon Promo

Website Artiest
Burnt Belief
Colin Edwin
Jon Durant

Progrock, in de seventies progressieve muziek genoemd, kende haar bakermat in het ruige Groot-Brittannië als een intelligente reactie (VDGG, Genesis) op haar softpop. Kende navolging op het Europese vasteland (Machiavel, PFM) maar sloeg niet in aan in de USA.
Nu bijna een halve eeuw later is er een bloeiende progrockscene in Amerika ontstaan. Al jaren krijgen we schitterende producties uit bv. de Jack White stal. In Nashville, Austin maar ook San Francisco huizen talentvolle progrockers in alle varianten, veelal geïnspireerd door uitgeweken Britten. (Als die Britten niet in Japan zitten, vertoeven ze in de US blijkbaar).
Op Alchemy Records verschijnt op 7 oktober het album ‘Emergen’t van de band Burnt Belief. Colin Edwin (Australiër maar bassist van het Engelse Porcupine Tree) vingert nogmaals met de Amerikaanse gitarist en Jon Durant. Samen componeren ze in stijl hun derde album ‘Emergent’. Acht instrumentale ambient nummers met meeslepende structuren.
De intro van ‘The Bubble Bursts’ is heel new wave getint met melodisch gitaarwerk van Jon en de fretloze bas van Colin. In ‘More Snow’ geven het subtiel pianospel en synths een nieuwe kijk op progrock. Ja, je hoort wat Mahavishnu of Return to Forever, zonder echter in de jazzy of funky sfeer terecht te komen. ‘The Confidence of Ignorance’ overweldigt met gitaarsynths en een opvallende inventieve bas. Hoor hoe drummer Vinny Sabatino gevoelig mee tikt! Een drummer van formaat die tevens samenwerkte met bassist Tony Levin (Yes, Bowie, Lennon,..). Een klasbak!
‘Until the Stars Go Out’ doorbreekt jammerlijk het gedreven ritme in het album en veroorzaakte bij mij een dipje om te skippen. Gelukkig een uitzondering!
Emergent is een heel toegankelijke progrock album geworden met hypnotische ritmes en een sterk happy feeling gehalte. Run to your local store!

Line-up:
Colin Edwin (Fretless Bass, Programming)
Jon Durant (Guitar, Synths, Piano, Cloud Guitar,12 String)
Vinny Sabatino (Drums)

Marino Serdons (4½)

Burnt Belief is breaking boundaries in progrock. Hypnotic rhythms and a strong happy feeling. Magnificent album!

Acid Arab: Musique De France

30/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Buzq Blues
La Hafla Feat. Sofiane Saidi
Medahat
Le Disco Feat. Rizan Said
Gul L’abi Feat. A-Wa
Stil Feat. Cem Yildiz
A3ssifa Feat. Rizan Said
Houria Feat. Rachid Taha
Sayarat 303
Tamuzica Feat. Jawad El Garrouge

Platenlabel
Crammed Discs

Labelnummer
Cram 272P

Distributie
Crammed Discs

Promo-agent
Filip De Groote Promo

Website Artiest
Crammed Discs

Acid Arab staat voor het Parijse DJ duo Guido Minisky en Hervé Carvalho. Beide heren plaatsten de naalden naast elkaar in 2012 om de oosterse cultuur te mixen met hedendaagse elektronische klanken. Eerst met een aantal covers en remixes, nu met eigen materiaal dat mag gehoord worden.
Een tiental nummers slingeren je tussen east en west . Inspiratie komt uit de texturen van Noord-Afrika en het Midden-Oosten (Algerije, Turkije,Syrië,…) maar dan wel gegrepen uit de Parijse suburbs en het rijke nachtleven.
Techno, disco, acid house,raï of trap: je vindt het allemaal terug in hun opzwepende ritmes die vanaf de eerste seconde uitnodigen tot dansen. Elke 4 tot 8 maten wordt een nieuwe laag/sound toegevoegd die je niet onberoerd/onbewogen laat. Om de sound nog kleurrijker te maken vroegen ze samenwerking aan o.a. de Syriër Rizan Saïd, Cem Yildiz uit Istanboel, Rachid Taha en de raï fusion Sofiane Saïdi. Voor de Lage Landen niet onmiddellijk klinkende, maar in Frankrijk wel grote namen. Wiegen, jumpen, headdbangen of swirlen: aan jou de keuze. Musique De France zet je in vlam en vuur. Een schitterende cd/lp/digital verkijgbaar vanaf 7 oktober op het bekende Crammed Discs.

Line-up:
Guido Minisky
Hervé Carvalho

Marino Serdons (4½)

Wow! Acid Arab shows us that East can meet West (or reverse). Respect for this beautiful dance-album.

Dave Stryker: Eight Track II

27/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Harvest for the World
What’s Going on
Trouble Man
Midnight Cowboy
When Doves Cry
Send One Your Love
I Can’t Get Next to You
Time of the Season
Signed, Sealed, Delivered I’m Yours
One Hundred Ways
Sunshine of Your Love

Platenlabel
Strikezone Records

Labelnummer
8814

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Dave Stryker

De Amerikaanse jazzgitarist Dave Stryker levert hier zijn 27ste album als bandleider af, en het is een sequel tot ‘Eight Track’ uit 2014. Hierop bewerkte Dave samen met zijn trio en gastvibrafonist Stefon Harris, met succes bekende popsongs uit de jaren ’70. Deze nieuwe cd brengt meer van dat moois, deze keer in gezelschap van orgelist Jared Gold, drummer McClenty Hunter en vibrafonist Steve Nelson. Maar deze keer zijn het songs die variëren van de ‘60’s tot de ‘80’s. Dave groeide op in Omaha, Nebraska en verhuisde naar New York City in 1980. Vier jaar later vervoegde hij daar orgelist Jack McDuff voor 2 opeenvolgende jaren. Zo ontmoette hij saxman Stanley Turrentine, die hem prompt vroeg om bij zijn kwintet te komen. Dat deed hij dan ook gedurende 10 jaar. Daarna ging hij solo. Nu krijg je soulvolle jazzbewerkingen van ‘Harvest for the World’ (The Isley Brothers), ‘What’s Going on’ en ‘Trouble Man’ (Marvin Gaye), ‘Midnight Cowboy’ (John Barry), ‘When Doves Cry’ (Prince), ‘Send One Your Love’ en ‘Signed, Sealed, Delivered I’m Yours’ (Stevie Wonder), ‘I Can’t Get Next to You’ (The Temptations), ‘Time of the Season’ (The Zombies), ‘One Hundred Ways’ (James Ingram) en ‘Sunshine of Your Love’ (Cream). Groovy covers in een soul jazzversie.

Patrick Van de Wiele (4)

Groovy covers in a soul jazz fashion.

Ray Obiedo: Latin Jazz Project vol. 1

27/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Picadillo
Coral Keys
Caravan
Vera Cruz
St. Thomas
Cubo Azul
Childs Dance
Santa Cruz
Southern Side
Sabor
Cool for Now

Platenlabel
Rhythmus Records

Labelnummer
RR002

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Jazz Promo Services

Website Artiest
Ray Obiedo

Contemporary jazz componist en gitarist Ray Obiedo spendeerde zijn jeugd in de baai rond San Francisco. Daar werd hij al jong beïnvloed door Miles Davis, Antonio Carlos Jobim, Henry Mancini en de sound van Motown Records. Maar het was de revue van James Brown die hem de techniek leverde van een funky gitaar met percussie. Hij vertrok in 1974 met Johnny “Hammond” Smith op tournee doorheen de USA, en drie jaar later met trombonist Julian Priester doorheen Europa. In 1978 en 1979 vergezelde hij Herbie Hancock op wereldtournee. Tevens begon hij een lange samenwerking met Pete Escovedo (de vader van Sheila E.). Daarnaast deed hij sessiewerk met Herbie Hancock, George Duke, Lou Rawls, Grover Washington Jr., Bill Summers, Brenda Russell,The Whispers en tegenwoordig met Bob Mintzer’s Big Band. Maar zijn solocomposities deden het ook goed en werden zelfs in films gebruikt. In 1989 kwam zijn solodebuut uit, en nu is zijn nieuwste project, en tevens zijn 8ste release er. Het is een verzameling Latin jazz klassiekers, aangevuld met drie originele tracks. Een aantal muzikale vrienden staan hem bij, zoals percussionist Sheila E., Yellowjackets’ blazer Bob Mintzer, fluitisten Elena Pinderhughes en Roger Glenn, trompettist Ray Vega, timbaalspeler Orestes Vilató, percussionist Peter Michael Escovedo en zangeres Sandy Cressman. David K. Mathews, Karl Perazzo en Jeff Cressman, allen leden van de Santana band doen ook hun duit in het zakje. Tenslotte vervolledigen sax en fluitspeler Norbert Stachell, steel pan speler Phil Hawkins, pianist Peter Horvath, en de broers Marc & Paul van Wageningen op bas en drums het rijtje. Tito Puente’s ‘Picadillo’ opent de cd, gevolgd door Walter Bishop Jr.’s ‘Coral Keys’. Duke Ellington’s bekende ‘Caravan’ volgt daarop, met Milton Nascimento’s ‘Vera Cruz’. ‘St. Thomas’ van Sonny Rollins is de volgende in het rijtje en verderop staat ‘Santa Cruz’ van Roger Glenn. Tenslotte nog ‘Sabor’ van Joao Donato en het percussienummer ‘Cool for Now’. De drie originele Obiedo tracks ‘Cubo Azul’, ‘Childs Dance’ en ‘Southern Side’ weerspiegelen de passie en “couleur locale” van de baai rond San Francisco. Een initiatief hoog aan energie en zuiderse ritmes.

Patrick Van de Wiele (4)

This album reflects the passion and “couleur locale” of the San Francisco Bay Area. An initiative high on energy and rhythm.

Russ Hewitt: Cielo Nocturno

27/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Presidio
Samba Sao Paulo
Serenidad
San Elizario
North of Home
Arenas Blancas
Cervezas and Cigars
Um Abraco Do Bossa
Brisa de Monte
Persian Sky
Hike to La Cruz

Platenlabel
Saulitomusic

Labelnummer
190394083267

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Russ Hewitt

In 2008 kwam de Amerikaanse gitarist Russ Hewitt op de proppen met zijn debuutcd ‘Bajo el Sol’, en drie jaar later volgde daar ‘Alma Vieja’ op. Beiden konden rekenen op heel wat succes. Nu vijf jaar later is Russ er weer met zijn derde album. Nuevo flamenco en Latin ritmes vullen deze cd, die opent met het ritmische en speelse ‘Presidio’. Daarna gaan we richting Brazilië met ‘Samba Sao Paulo’, gevolgd door ‘Serenidad’ waar de accordeon het een speciaal sfeertje geeft. ‘San Elizario’ is een stadje in het noorden van Texas, en stond als inspiratiebron voor dit Latin nummer, terwijl op het mooie mid tempo ‘North of Home’ Russ hulp krijgt van de bekende gitarist Larry Carlton. ‘Arenas Blancas’ daarentegen is meer zuiders getint, terwijl ik op ‘Cervezas and Cigars’ het ritme meetik met mijn voet. Daarna volgt een licht swingende bossa met ‘Um Abraco Do Bossa’, gevolgd door het rustige ‘Brisa de Monte’. Op ‘Persian Sky’ gaan alle remmen los, met hulp van Ardeshir Farah. En afsluiter ‘Hike to La Cruz’ brengt een sfeervol Latin sfeertje. Een aangename kennismaking met Russ! Warme akoestische Nuevo flamencomelodieën met een vleugje smooth jazz.

Patrick Van de Wiele (4)

A nice introduction to Russ! Warm acoustic Nuevo flamenco with a dash of smooth jazz.

Trevor Alguire: Perish In The Light

25/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Ghost Of Him
Long Way Home
Out Of Sight/Out Of Mind
My Sweet Rosetta
Flash Flood
Waysted Ways
I’ll Be Who I Am
You Don’t Write Anymore
Wasting My Time With You
If I’d Stayed In School

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Trevor Alguire

Dit is het zesde album van Americana-, alt-country-, en folksongschrijver Trevor Alguire. Deze Canadees maakt muziek die misschien meer in Nashville thuishoort. Hij is overduidelijk beïnvloed door Steve Earle en Gordon Lightfoot. Ook wordt hij wel eens vergeleken met de vroege Blue Rodeo. Sinds 2006 laat hij albums op ons los. Hij doet zo’n 120 concerten per jaar in Canada en Europa. En eigenlijk heeft hij een vrij herkenbare stijl altijd gevuld met zijn, typische zangstijl, pedal steel, viool en piano of orgel. Dat maakt zijn muziek ook heel verscheiden en gevarieerd.
Hij schrijft sterke, vaak catchy songs die goed in het gehoor liggen. Natuurlijk gaat hij ook dieper zoals in het eigentijdse countrynummer ‘Out Of Sight/Out Of Mind’, een song over een verloren ‘ware liefde’. Of zoals in het openingsnummer ‘The Ghost Of Him’ dat over een onmogelijke liefde gaat. Het nummer wordt knap ondersteund door een grommende Hammond.
‘Long Way Home’, ‘Flash Flood’ en ‘Wasting My Time With You’ zijn echte meezingers, terwijl ‘My Sweet Rosetta’ een rustig folknummer is, met prachtige viool en lapsteel-partijen en de mooie stem van zangeres Catherine MacLellan. Ook ‘Wasted Ways’ is een rustig, door een Hammondorgel gedragen song met een prachtig refrein. ‘I’ll Be Who I Am’ is een pakkende country-wals met knap gitaarwerk van Chris Gauthier.
Het begin van ‘You Don’t Write Anymore’ lijkt een beetje op Mark Knofler/Dire Straits, maar dat ligt waarschijnlijk aan het gitaarwerk in de intro. Het nummer slaat iets later om in een zeer catchy folkrocker.
Kortom, dit is een prachtige plaat van Alguire. De man heeft iets te vertellen en zijn muziek is daarvoor een meer dan sterke ondersteuning. Ook productie, arrangementen en instrumentatie zijn goed aangepakt! Een aanrader voor wie van Americana, country en folk houdt.

Line-up:
Trevor Alguire (zang, ritmegitaar)
Jeff Asselin (drums)
Stuart Watkins (bas)
Chris Gauthier (leadgitaar)
Bob Egan (pedal steel)
Miranda Mulholland (viool)
Jesse O’Brien (piano, orgel)
Catherine MacLellan (zang)
Graydon James (achtergrondzang)
Jay Bradley (achtergrondzang)
Laura Spink (achtergrondzang)
Meaghan Blanchard (achtergrondzang)

Peter Jacobs (4)

The sixth album of Trevor Alguire is a very nice Americana, folk and country album. Trevor has something to say and it fits perfectly in his music. Production, instrumentation and arrangements are perfect. Very nice album.

Tracy K: What’s The Rush ?

25/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Everybody Wants
I Got The Money
What Tomorrow Brings
Heartstrung
Done Gone Wrong
Indigo Heart
Time Machine
I’m Guilty

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-Agent
Sarah French Publicity

Website Artiest
Tracy K

Door haar drukke kalender heen vond de Canadese Tracy K gelukkig toch nog even tijd om haar vierde album in te blikken. Haar carrière werd in 2007 werkelijk op de rails gezet met de bekroonde release van haar tweede album ‘Old, New, Borrowed & Blues’, om te vervolgen met het akoestische album ‘Canned Heat’ uit 2011. Twee jaar geleden was Tracy het enige Canadese gezelschap op het Ruf Records ‘Blues Harp Woman’ compilatie album en de release ‘Keeping The Blues Alive: Volume Six’, dat werd gereleaset voor Mary4Music. Tracy won ook twee keer de regionale competitie om de Thunder Bay te vertegenwoordigen op de International Blues Challenge in Memphis, Tennessee. Op haar nieuwste telg ‘What’s The Rush’ kreeg Tracy backing in de Bedside Studio van de ‘who’s who’s’ uit de Winnipeg muziek scene. Het magische van het verhaal vertaalde zich in een demo, die uitgroeide tot een EP, die op zijn beurt dan weer uitmondde in dit acht tracks tellende album. Tracy K levert alweer moeiteloos een ‘moodfull’ en melodisch luisterspel en is gezegend met een hemels mooi en prachtig stemgeluid. Met een zekere brute kracht tempert ze haar timbre met een presumptieve kwetsbaarheid. Hierbij is ze ook een zeer getalenteerde harpvirtuoos die hiermee haar eigen composities perfect accordeert. Het album opent met de boogie ritmiek van ‘Everybody Wants’. Tracy’s harpschikkingen vloeien meteen vlotjes in Jason Nowick gitaarriffs en Leonard ‘Lewsh’ Shaws keyboardtonen. In aangename divergentie staat dan weer het akoestische ‘I Got The Honey’, waar Jamie ‘Snakeman’ Steinhoff’s dobro gitaar de aanleiding is om even de Mississippi Deltavlakte te verkennen. Het postmoderne ‘What Tomorrow Brings’ leidt ons met zijn typerende tunes naar New Orleans, het knappe ‘Heartstrung’ en de emotionele ballades ‘Done Gone Wrong’ en ‘Indigo Heart’ zijn ook absolute hoogtepunten. Het jazzy geëlektriseerde ‘Time Machine’ is met zijn minimalistische cast van Tony Desmarteau op gitaar en Tracy’s stem een volgend culminatiepunt. En dan moet het afsluitende ‘I’m Guilty’, origineel van Randy Newman en dat kraakt als een ouwe getrouwe LP, nog de revue passeren. Het kippenvelmoment wil niet wijken. Als een fanatieke blues fanaat drukken we hier nog snel even op replay!

Philip Verhaege (5)

Richard Shindell: Careless

25/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Stray Cow Blues
Careless
Infrared
The Deer On The Parkway
All Wide Open
Your Guitar
Abbie
Atlas Choking
Before You Go
Satellites
The Dome

Platenlabel
CRS

Labelnummer
CSCCD 1130

Distributie
CRS

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Richard Shindell

Zijn eerste plaat bracht hij uit in 1992. ‘Careless’ is alweer zijn tiende album. Richard Shindell, geboren en getogen in New York, resideert al enige jaren in het Argentijnse Buenos Aires, dan weer in de New Yorkse Hudson Valley.
Shindell schrijft songs op een hoog niveau in het folk(rock) en altcountry genre. Ook met deze cd bewijst hij weer dat hij een meester is in het schrijven van prachtige melodieën. Bovendien heeft deze man ook nog een uitstekende pen, want zijn intelligente teksten zijn heel levendig en gedetailleerd. Je zult je vaak herkennen in zijn verhalen.
Het cd-hoesje is prachtig! Het is een schilderij van William Wray en heet ‘Partners in crime’. Je ziet Spiderman en Batman onbezorgd naast elkaar zitten op een stoep tegen een muur of een garagepoort. Blijkbaar rusten ze uit na een waarschijnlijk stevige actie. Spiderman rookt rustig een sigaretje. Het lijkt wel of de twee helden voor een keertje laten zien dat ze ook maar gewone mensen zijn. Je kan niet altijd een held zijn, zeg maar. En het is misschien wel daarom dat hij dit tafereel gebruikte. Ook in zijn teksten heeft hij het vaker over menselijke zwakheden en de dingen die hij en anderen verkeerd beoordeelde en aanpakte, in het verleden.
Dit is een overweldigend mooie cd met zeer overtuigende muziek, de prachtige zachte en diepe of krachtig en stoere stem van Richard. Het is een zeer gevarieerde plaat met arrangementen waar vele componisten van dromen. Door gebruik te maken van instrumenten als trompet, mandoline, clavinet, pedal steel en hier en daar een weinig elektronica op onverwachte momenten, bouwt hij de spanning in de songs en de coherente diversiteit van het album op. Deze schijf streelt je oren en elke keer als je ze beluistert ontdek je weer iets nieuws. En we weten allemaal dat die albums de interessantste zijn en ze lang in de cd speler blijven zitten! Een warme organische plaat met veel respect voor de roots van onze hedendaagse muziek, namelijk blues, folk en country!

Peter Jacobs (4½)

‘Careless’ caresses your ears and every time you listen to this cd you’ll hear something new. We all know that these are the most interesting albums. It’s a warm and organic album with a lot of respect for the roots, folk, blues and country, the basis of all our modern music. Shindell’s melodies and lyrics are astonishingly beautiful. Great album!

Pickettywith Inc. Polly Brown & Sweet Dreams: That Same Old Feeling – The Anthology 1969-1976

25/9/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Disc One: Pickettywitch
You Got Me So I Don’t Know
Solomon Grundy
That Same Old Feeling
Maybe We’ve Been Loving Too Long
(It’s Like A) Sad Old Kinda’ Movie
Times
Baby I Won’t Let You Down
Please Bring Her Back Home
Take Away The Emptiness Too
Then It Will Be
Shame Shame
Sound Of Silence
I’ll Say Bye Bye
Days I Remember
Two Hearts Are Better Than One
There He Goes
This Day
Waldo P. Emerson Jones
Summertime Feeling
Dreamin’
Bring A Little Light Into My World
Dream World
Number Wonderful
Point Of No Return
The Power And The Glory
Living By The Gun
Fugue

Disc Two: Polly Brown • Polly Brown

The Feeling’s Right
Teardrops Will Fall
To Love Somebody
The Composer
I’m So Glad I Gotcha
Wear It On Your Face
I’ll Cry My Heart Out For You
More Than I Can Say
Wild Night
Crazy Love
Bring It On Home To Me
Can’t Do Without You

Bonus Tracks:

So Much In Love
I Can't Go On Living Without You
Amoureuse
Sweet Dreams • We’ll Be Your Music
Lonely Days Lonely Nights
I Could Conquer The World
Honey Honey
Let’s Get Into Something
I Just Want To Stay Here
Love A Little Longer
The Best Of Everything
I’ll Be Your Music
I’m So Glad I’ve Gotcha
That’s The Way (How Love Grows)

Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
RETROD980

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Niet van toepassing

Deze band was er weer eentje die het midden hield tussen o.m. Edison Lighthouse en The Tremeloes. Maar ze waren echter niet zo succesvol als de Tremeloes. Ik ga me hier ook niet wagen aan een line-up gezien er ook bij deze band vrij vaak van zitjes werd gewisseld.
Via Cherry Red krijgen we nu een volledig overzicht van al hun opgenomen nummers voor het Britse Pye-label maar ook extra titels waaronder Polly Brown solo, Sweet Dreams’ langspeler ‘We’ll Be Your Music’.
Poppy music zoals we ze vaak te horen kregen in deze roemrijke periode uit de muziekgeschiedenis van Groot-Brittannië.
Het eerste schijfje bevat 27 nummers, hun hits inbegrepen maar nu ook de song ‘Fugue’ die nooit hiervoor uitgebracht werd. Dus meteen een primeur! Dit nummer laat me dan meteen weer even terugdenken aan die andere speciale band Flower Pot Men.
Als hits kregen we uiteraard ‘That Same Old Feeling’ maar we mogen ook ‘(It’s Like A) Sad Old Kinda’ Movie’ en ‘Baby I Won’t Let You Down’ niet vergeten.
Ze waren ook te vangen voor wat coverwerk en zo krijgen we toch een leuke versie van Simon & Garfunkel’s ‘Sound Of Silence.
Op het tweede schijfje dus wat solo werk van Polly Brown. Het gaat hier om een hele resem covers maar niet zomaar de eerste beste.
Het was vooral uitkijken naar de meeste bekende zoals de wondermooie versie van de Gibbs broertjes ‘To Love Somebody’. Ook het ‘More Than I Can Say’ van Jerry L. Allison & Sonny Curtis maar beter gekend als de versie van Leo Sayer is een cover die er best mag wezen. Van Van The Man coverden ze ‘Wild Night’ en ‘Crazy Love’. Het waren The Animals die het Sam Cooke nummer ‘Bring It On Home To Me’ wereldwijd bekend maakten en dus voor Polly geen hindernis om het nog eens over te doen. En van Sir Elton John leende ze het nog steeds knap klinkende ‘I Can’t Go On Living Without You’.
In 1974 vormde Polly Brown het gezelschap, de Engelse studiogroep, Sweet Dreams. Alle nummers op dit tweede schijfje zijn afkomstig van hun langspeler ‘We’ll Be Your Music’. Deze outfit liet van zich horen in 1974 met hun versie van ABBA’s ‘Honey Honey’. Maar ook Van McCoy’s ‘Let’ Go Into Something’ mag er best wezen en voldoet aan alle criteria van een geslaagde cover. Zelfs Carole King kon hen geen succes garanderen met haar nummer ‘I Just Want To Stay Here’. Het verhaal van Sweet Dreams droogde op en het einde was in zicht.
Zeer leuke samenvatting van een band die eigenlijk toch wel wat meer lof verdiende maar het was niet anders.

Alfons Maes (4)

The story of Pickettywitch and Sweet Dreams dried up, and the end was in sight.
Very nice summary of a band that surely deserved more praise.
Unfortunately it turned out the other way.

Mighty Mike: The King Of Pop

25/9/2016

DETAILALBUM

Tracks:

Down In The Hole
I Eat U
Nothing Rhymes
La La La La La La
Kick Some Ass
Gimme Some Of That
On The Beach
Remote Control
Zombie Lover
The King Of Pop
Happy Boy
Ugly Suzy

Platenlabel
Big Records On A Tiny Budget

Labelnummer
BIGDISC 00008

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Broere Promotion

Website Artiest
Mike Meijer

Weirdo Mike Meijers, ex-drummer van Gruppo Sportivo, brengt met het album The King Of Pop zijn laatste in het drieluik ‘Triptychon’.Album 1 ‘Fremdköper’ onder eigen naam bracht zijn Nederlandstalige zieleroerselen en album 2 onder de groepsnaam Chunky Tubging volledig de Engelstalige bluestour op.Deze ‘The King Of Pop’daarentegen spreekt een veel groter publiek aan.Het is een narcistische en eclectische ode geworden met knappe songs.Absoluut niet mainstream, wel met een snuifje psychedelica (Down In The Hole), electropop en ska(I Eat U), of zelfs new wave (gitaar, kon ook een Gruppo Sportivo song zijn!) (Zombie Lover). ‘Nothing Rhymes’ blinkt dan weer uit door bizarre intro’s, sounds, de ritmische aanpak en de lapsteel van Soren Venema. ‘On The Beach’ is een catchy en zeer toegankelijke song. ‘Happy Boy’ doet je huppelen op theatrale musical way. Subliem!
De veelzijdigheid van Mike kent blijkbaar geen grenzen.Hij bespeelt zelf alle instrumenten en wordt slechts op enkele songs bijgestaan door Merel Boers voor vrouwelijke backing vocals.
Elke song verbaast steeds opnieuw en opnieuw. Na 3-maal beluisteren heb ik nog steeds niet alles kunnen ontleden en blijven zijn inventieve ritmes en intermezzo’s in mijn hoofd hangen.Mike zingt met een lage stem en toch klinken zijn composities vrij vrolijk én zeer ongewoon.
‘Mighty’ Mike Meijer heeft een lange leerschool achter de rug en is van alle markten thuis.En dat etaleert hij heel deskundig en met veel gevoel. Veel Zappiaanseinvloeden, maar ook veel zelfreflectie, waardoor ik alleen maar respect kan opbrengen voor zijn oeuvre dat met ‘The King Of Pop’ een hoogtepunt bereikt.Mag niet ontbreken in je collectie!

Line-up:
Mighty Mike Meijer (All Instruments)
Merel Boers (Backing Vocals on 2-3-4)
Soren Venema (Lapsteel on 3)
Hein Offermans (Punk Bass Dub on 2)

Marino Serdons (4,5)