DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Paloma’s Downs
2. Indigent Blues
3. King Rat
4. Love From The 9th
5. Bad Intentions And A Bit Of Cruelty
6. You’re A Dirtbomb, Lester
7. Screamin’ Back Washington
8. Why Oh Why Do You Hurt Me Still?
9. Farewell To Love
10. Cowboy Rhythm
11. Situation Normal At Surfrider
12. You’re So Great
13. It’s Alright Ma

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
WJ2015CD

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Wendy James

Misschien kent u Wendy James nog als de frontvrouw van de band Transvision Vamp. Na het opdoeken daarvan ging Wendy solo, en na 5 jaar radiostilte komt ze met een nieuw album in eigen beheer. Ze wordt daarop vergezeld door leden van punk en New Wave bands, zoals Lenny Kaye (The Patti Smith Group) op gitaar, Glen Matlock (Sex Pistols) op bas, James Sclavunos (Nick Cave & The Bad Seeds) op drums, en tracks 12 & 13 werden opgenomen door Wendy James & James Williamson (Iggy and The Stooges), Steve Mackay (Iggy and The Stooges), James Sclavunos (Nick Cave and The Bad Seeds). Wendy schreef alle songs zelf, behalve voornoemde tracks 12 & 13. ‘Indigent Blues’ komt frivool over, terwijl ‘King Rat’ eerder uitdagend uitvalt. Maar er staan ook rustige nummers op zoals ‘Love from the 9th’ en ‘Screamin’ Back Washington’. ‘Bad Intentions and a bit of Cruelty’ gaat dan weer fel tekeer. ‘You’re So Great’ is een cover van Sonic’s Rendezvous Band, terwijl afsluiter ‘It’s Alright Ma’ een cover van Bob Dylan vertegenwoordigt. Een zangeres die dus alle sin de strijd gooit, en dat is ook te zien op de cover van deze cd, waarop ze halfnaakt op het bed ligt. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. On The Ropes 
2. Blue Besides
3. Golden Child
4. The Handbook
5. The Only Eyes
6. Back Row
7. Useless Memories
8. Piece Of Heaven
9. Let’s Get Drunk
10. 500 Pieces
11. Ache
12. Hallelujah
13. Barmaid’s Blues

Platenlabel
Organic Records

Labelnummer
OR16512

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Bloodygreat PR

Website Artiest
The Honeycutters

‘On The Ropes’ is het vierde studioalbum van de Amerikaanse country- en rootsband The Honeycutters. Frontdame is zangeres en akoestische gitariste Amanda Anne Platt, die bovendien auteur is van de meeste nummers. Een enkele uitzondering wordt gemaakt voor Leonard Cohens ‘Hallelujah’. Hun vorig jaar verschenen ‘Me Oh My’ bevatte onder de noemer ‘real country’ te plaatsen songs, terwijl de band met ‘On The Ropes’ toch nieuwe paden bewandelt en daardoor ook meer diversiteit in hun muziek brengt. Dat laat zich reeds onmiddellijk horen in de naar een term uit de bokswereld vernoemde uptempo titeltrack, gevolgd door ‘Blue Besides’, een gevoelig nummer over de aanvang van een nieuwe levensfase op weg naar volwassenheid. Met ‘The Golden Child’ komen de eerste rockinvloeden aan de oppervlakte, die er een meeslepende rockballade van maken, terwijl popinvloeden ‘The Handbook’ van een opgewekte touch voorzien. Eventjes keert de band terug naar de klassieke country met ‘500 Pieces’, ‘Useless Memories’ en de over misgelopen relaties handelende ballade ‘The Only Eyes’. Duidelijk de drie countrytoppers van dit album! Dat The Honeycutters ook een honkytonkkantje hebben, laat zich horen in ‘Let’s Get Drunk’, met leuke mondharmonica van Mark Platt. Een vaak gecoverde Cohensong is zonder twijfel ‘Hallelujah’. Door het tempo wat op te drijven en er een flinke dosis steelgitaar aan toe te voegen, hebben The Honeycutters het nummer zeker geen onrecht aangedaan.
De mooie stem van Amanda, de knappe melodieën en de goed geformuleerde lyrics zijn zeker de punten die ‘On The Ropes’ het beluisteren waard maken.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I’ll Be Thelma You Be Louise
2. After The Apocalyps
3. Diamonds In The Rain
4. Making Out
5. The Man
6. Thanks To You
7. Bus Driver
8. Breaking Even
9. A Man Like That
10. Beneath The Willow Tree
11. Move Into The Light
12. A Word, Child

Platenlabel
Black Molly Records

Labelnummer
Zonder nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Sue Sergel

Sue Sergel is Brits, maar woont al sinds haar 22ste in Zweden. Nu is deze zangeres en songschrijfster 63 jaar. In de jaren 1970 en 80 was ze een prominente bluesmuzikante in Zweden. Van 1995 tot 2007 stapte ze uit de muziekbusiness, ging terug studeren en werd lerares Engels. Maar na twaalf jaar begon het weer te kriebelen en in 2008 bracht ze een ‘comeback cd’ ‘Move Into The Light' uit. Eind vorig jaar verscheen ‘Beneath The Willow Tree’, die ons nu pas bereikte. 
Op haar website noemt ze haar muziek “blues tinted Americana”. Ik heb de cd een paar keer beluisterd en lang gezocht naar dat stukje blues. Jammer genoeg heb ik daarvan niets ontdekt. Dit album is gewoon Amerikaanse folk, pure Amerikaanse folk. 
Je hoort een akoestische gitaar, een contrabas en hier en daar wat elektrische gitaar. De opzet was om een intieme en gevoelige plaat op te nemen. Dat is gedeeltelijk gelukt. Maar de songs raken niet. Er blijft geen enkele song hangen en niets is meezingbaar. En dat komt omdat Sue een zeer broze stem heeft. Niks mis mee zal je zeggen, want er zijn genoeg artiesten die het met minder moeten doen of gedaan hebben. Denk maar aan Johnny Cash tijdens de American Recordings of Leonard Cohen. Maar die mensen hebben karakterstemmen en die weten er ook iets mee te doen. Sue heeft geen mooie stem en ze weet ze eigenlijk niet zo best onder controle te houden. Bij sommige nummers zingt ze op het randje van of zelf een beetje vals. Ze wekt geen emoties op en weekt er zeker geen los. Alle twaalf songs kabbelen een beetje voort en bijna bij elke song eindigt ze met een ‘heahyeahey’, meestal niet toonvast en totaal niet passend. Bovendien zingt ze heel zagend en slaapverwekkend. Wie houdt van pure folk en van een klagende stem zit met Sue helemaal goed!

Peter Jacobs (3)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. The Way You Look Tonight
2. Ain’t That A Kick In The Head
3. Only You
4. Come Fly With Me
5. It’s Alright With Me
6. Teach Me Tonight
7. Luck Be A Lady
8. On The Street Where You Live

Platenlabel
First Second Records

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Tom Estey

Website Artiest
Steven Davis

De Amerikaanse jazzzanger Steven Davis zong gospel in de kerk toen hij opgroeide, zong daarna in clubs in New York City, Atlantic City en L.A., en trad zelfs op met big bands en orkesten overzee. Al gauw ontwikkelde hij een passie voor Frank Sinatra, Tony Bennett, big bands en het American Songbook. Op zijn nieuw album brengt hij daar een eerbetoon aan, door nieuwe arrangementen te geven aan deze klassiekers.  Steven wordt hiervoor begeleid door een zeventienkoppige big band, opgenomen in Capitol Studio A in Hollywood, de legendarische studio waar Frank en Nat King Cole ook opnamen. Hij koos voor 3 tracks geassocieerd met Sinatra, nl. ‘The Way You Look Tonight’, ‘Come Fly With Me’ en ‘Luck Be A Lady’ uit de musical ‘Guys & Dolls’. Daarnaast covert hij Dean Martin met ‘Ain’t That A Kick In The Head’, The Platters met ‘Only You’, en Nat King Cole met ‘On The Street Where You Live’. Steven brengt deze klassiekers met begeestering en romantische flair. Mooi gedaan Steven! Ik krijg zin om te dansen. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Daily Bread
2. Trade It All In
3. Between Me And You
4. Useless Light
5. The Sun The Moon And The Stars
6. Glory Boys
7. Room With A View
8. Home Run 
9. Rain
10. Long Distance Call
11. All You Weary Hearts

Platenlabel
Haldern Pop Recordings

Labelnummer
HPR-104

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Someday Jacob

Someday Jacob is een formatie uit Bremen die met ‘It Might Take A While’ hun tweede album presenteren. De productie ervan gebeurde in Duitsland, Engeland en Amerika. Tot het productieteam behoorden Vance Powell (Kings Of Leon, Jack White), Richard Dodd (George Harrison, Tom Petty) en singer/songwriter en multi-instrumentalist Israël Nash Gripka. Someday Jacob eet van diverse walletjes. Nu eens hoor je wat typische Californische rock uit de seventies om wat later vast te stellen dat de heren ook een boon hebben voor elektrische folk met een rockkantje. En alsof het nog niet voldoende is, steekt hier en daar ook een stukje alternatieve country de kop op.
Bij het horen van ‘Between Me And You’ kan ik mij bovendien niet van de mening ontdoen, dat bij het componeren van dit nummer, de muziek van Fleetwood Mac als model stond. Samen met het hoofdzakelijk akoestische folky ‘Room With A View’ zijn dit duidelijk de hoogtepunten. Vocaal zit het wel snor al is het Engels niet altijd even zuiver. 
‘It Might Take A While’ heeft zeker zijn charmes en laat je dromen over uitgestrekte valleien waar mysterie en schoonheid in elkaar overvloeien, maar over de ganse lijn voldoet het album toch niet helemaal aan de verwachtingen.

Lambert Smits (3½)

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Animal Angels 
2. Let's Work Together 
3. Boogie Twist
4. Lonesome Lonely Blues 
5. You Can't Take It With You 
6. Pick It Up 
7. I Had A Dream Last Night 
8. I'm Glad She's Mine 
9. Two Headed Wonan 
10. The Hunch 
11. Dirt Road Blues 
12. Walking With Mr. Lee

Platenlabel
Greenwell Records
 
Labelnummer
 
Distributie
CD Baby
 
Promo-agent
Frank Roszak Promo
 
Website Artiest
Smokey Greenwell

​Smokey Greenwell werd geboren in Michigan op 04 juli 1951. Via omwegen in Delaware, Spanje, Tennessee en onder andere Nashville belande hij in 1981 in New Orleans. Singer-songwriter Smokey Greenwell is reeds decennia lang een van de steunpilaren van de Louisiana blues sinds hij midden de jaren ‘70 werd geïnfecteerd door de mondharmonica. Tot zijn grootste mentors behoren Furry Lewis, Piano Red en Mose Vincent. Zijn carrière schoot uit de startblokken toen hij als sessiemuzikant werkzaam was in de legendarische SUN studio onder leiding van Sam Phillips. Door Phillips toedoen huisveste Smokey zich in Nashville en kwam samen met gitarist Warren Hayes in de spotlights met de band Blues Co-Op. Greenwell is ook bekend als vervanger voor Lee Oskar in de rudimentaire band WAR. Ik ontmoette Smokey Greenwell jaren geleden in The French Corner in New Orleans, en eigenlijk was ik hem al een tijdje uit het oog verloren. Tot hij ons vorig jaar verraste met de schitterende liveplaat ‘Live At The Old U.S. Mint’. Na deze toch wel zeer opwindende bluesjam heeft hij nu een nieuwe studioplaat te promoten. De twaalf tracks werden ingeblikt in de Audiophile Recording Studios in New Orleans en Greenwill kreeg backing van het kruim van de South Louisiana bluesscéne. Het schijfje opent met de diepe swamp blues van ‘Animal Angels’. Jack Kolb’s gitaarriffs betoveren ons meteen met prikkelende tunes en die komen in zo in het vaarwater van Greenwell’s harparrangementen. Met ‘Let’s Work Together’ krijgen we zelfs een onvervalste klassieker voor de kiezen. Al gaat mijn voorkeur toch wel uit naar de boogieritmiek van het onevenaarbare ‘Boogie Twist’. Joe Krown’s pianoarrangementen doet wonderen bij het innemende ‘Lonsesome Lonely Blues’. Kolb laat zijn gitaar shuffles schijnen in het coulante ‘You Can’t Take It With You’. Greenwell blaast existent en bezetterig zijn wangen bol in het swampy ‘Pick It Up’ en het jazzy geïnspireerde ‘I Had A Dream Last Night’. Met het nummer ‘I’m Glad She’s Mine’ gaan we even in de richting van Chicago, om de sound te vervolgen met de Willie Dixon klassieker ‘Two Headed Woman’. Het nummer lijkt wel op het lijf van Greenwell harpvaardigheden te zijn geschreven. Bij Bob Dylan ging hij ten rade voor ‘Dirty Road Blues’, om het album op een waardig manier af te sluiten met de liveversie van ‘Walking Wih Mr. Lee’. 

Philip Verhaege (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. In Universe In Universe
2. You, Me And The Sea
3. Astrophysics Saved My Life
4. Underneath The Moon
5. Norfolk
6. Waves
7. Born For This
8. Love, Science & Peace
9. Urgh Work
10. In The Barley
11. On The Spectrum

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Rivers Of England

Rivers Of England komt, hoe zou het anders kunnen, uit Engeland. Singer/songwriter Rob Spalding, tevens gitarist en soms keyboardspeler is de spil van deze folkrock getinte band. Geen folkrockband in de klassieke zin. Neen daar zijn deze mannen te veelzijdig voor. Dat uit zich meteen in ‘In Universe In Universe’ met zijn jazzy middenstuk, terwijl het dromerige ‘You, Me And The Sea’ zeker ook wat popinvloeden uit de seventies bevat. Alhoewel een vergelijking met het werk van Nick Drake zich opdringt hebben toch ook de late Beatles, Donald Fagen en Steely Dan hun sporen nagelaten. Het is dan ook niet makkelijk om de muziek van Rivers Of England in een vakje te stoppen. Wat de aangeboren thema’s betreft valt de band wel te catalogiseren. Stukgelopen relaties, psychische problemen, herinneringen aan familie en jeugd, eenzaamheid en liefde zijn wel steeds ergens terug te vinden.
‘Astrophysics Saved My Life’ is zeker geen makkelijk album. Wanneer je de tijd neemt om op een druilerige avond, in alle rust ernaar te luisteren, zul je al vlug ontdekken dat dit album meer in zich heeft dan wat je bij een eerste beluistering vermoedde.

Lambert Smits (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Is It Right
2. Me And You 
3. One And All Feat. Naâman
4. Seven Time Rise
5. Positive Vibes
6. Time Bomb
7. Let It Out Feat. Jacob Hemphill (SOJA)
8. So Many
9. Whoap Feat. Paul „Lymie“ Murray
10. Young, Strong And Beautiful Feat. Roselyn Williams
11. Only Human

Platenlabel
Soulbeats Records

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman promo

Website Artiest
Rising Tide

De band Rising Tide werd geboren uit leden van de band Groundation, die al vele jaren samen spelen. Op die manier vonden ze een uitlaatklep om zichzelf uit te drukken. Je kan hun voorliefde voor reggae, jazz en andere stijlen zoals dub en improvisatie duidelijk horen. Marcus Urani is de  producer en speelt tevens keyboards, Ryan Newman op bas, en Kim Pommell & Sherida Sharpe zingen. Verder nog Kerry-Ann Morgan die zingt, Paul Spina op drums, Jason Robinson op sax en fluit. Gitarist Yotam Silberstein is de gastmuzikant van dienst. Dit is reggae met een jazzy kantje. Samenspannen en vechten voor rechtvaardigheid zijn de thema’s van ‘Is It Right’ en van ‘One And All’. Daarentegen vertelt het jazzy ‘Time Bom’ ons dat we leven op een planeet die gedoemd is. Ook ‘Whoap’ komt jazzy over. Alles bij mekaar een sterk debuutalbum. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Jaffa Beach
2. She’s A Revolution
3. Shine Again
4. Zeelim
5. Stranger On The Follow
6. Dangerous
7. I Think I Am

Platenlabel
SIYAL

Labelnummer
Promo CD

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Kutiman

De Israëliër Ophir Kutiel is beter bekend onder zijn artiestennaam Kutiman. Hij werd geboren  in 1982 in Jeruzalem en creëerde het online muziekvideoproject ‘ThruYOU’ en de reeks ‘Thru the City’. Op zijn zesde leerde hij piano spelen en acht jaar later kwamen daar drums en gitaar bij. Toen hij 18 werd verhuisde hij naar Tel Aviv om daar jazz te studeren aan het Rimon Music College. Daarna werd hij blootgesteld aan andere muziekgenres zoals Afrobeat en funk. Een reis naar Jamaica in 2003 zorgde voor research in reggae. Dit is de tweede release op zijn eigen label, en de roots van deze muziek liggen in psychedelische rock, maar met funk & soul & Afrobeat gekruid. ‘Jaffa Beach’ en ‘Zeelim’ zijn twee instrumentale tracks. Het ritme op ‘She’s a Revolution’ doet denken aan wijlen James Brown, en wordt gezongen door Adam Scheflan & Karolina. ‘Shine Again’ is de eerste single eruit, gezongen door Adam Scheflan, die tevens ‘Stranger on the Follow’ en ‘Dangerous’ zingt. Karolina neemt het van hem over op ‘I Think I Am’. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Beyond Karma
2. Karma Burning
3. O Pastor Animarum
4. Tantric Grace 
5. Unity Of Life 
6. Mahakala 
7. Lament For A Lost Land 
8. On The Path 
9. As The Sun Sets 
10. The Suffering Of The World
11. Dedication 

Platenlabel
New Earth Records

Labelnummer
NE3151

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Gyuto Monks

De Gyuto monniken uit Tibet zijn meesters in tantra, en hun dagelijks oefeningen situeren zich in het hart van de Tibetaanse Boeddhistische traditie. Hun muziek werd al opgenomen door musicologen, popsterren en kiertan meesters. Ze worden op deze cd begeleid door een Australisch duo van heilige muziek, nl. Kim Cunio en Heather Lee. Op die manier worden de Tibetaanse gezangen verweven met traditionele en nieuw gecomponeerde muziek uit Judaïsme, Christendom en Islam. “What I love is finding ways to make the endangered music of the world live again without affecting its lineage or integrity, ” zei Cunio. “And in between that I will write music in many settings with anything from fully scored Western instruments, to traditional instruments that are rarely notated, or with samples and synthesis. Beyond Karma has a bit of all of that. In April 2014, Heather and I spent an incredible week with the Gyuto Monks, chanting, singing, playing together and giving a concert. In this album we have recreated the feeling of that concert, combining Tibetan chant with other traditions, as well as writing accompaniments and responses to the music of our dear friends.”
Zo hoor je bvb. in ‘Beyond Karma’ de ochtendmeditatie van de monniken met daar bovenop het Joodse gebed Y’hu L’Ratzon. ‘O Pastor Animarum’ is dan weer middeleeuwse muziek die Hildegard of Bingen schreef in 1050. 
Een opmerkelijke cd die de liefhebbers van wereldmuziek zal aanspreken. 

Patrick Van de Wiele (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. An English Western
2. Sunkissed You’re Not
3. Bedside Manners Are Extra
4. Pilgrims Progress
5. Drowning Man
6. Time To Dream
7. Sundance
8. Feathered Friends
9. Drum Folk

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD491

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Greenslade

Helaas is er van deze fantastische progressieve rockband geen spoor meer te vinden tenzij op her en der een nieuwe release van nieuw opgedoken materiaal of in de vorm van de muzikanten individueel.
Dave Greenslade was de bezieler van deze outdit zoals de naam van de band reeds doet vermoeden. Maar wie is nu die Greenslade. Voor velen onder u nog steeds een nobele onbekende maar de man heeft serieus al wat muzikale bagage te dragen. Sommige zullen hem wel kennen als de keyboardsman bij de jazzy rockband Colosseum maar hij bracht ook een tijdje door bij Chris Farlowe’s Thunderbirds. Deze Farlowe zal al snel bij deze Colosseum opduiken als de nieuwe zanger die James Litherland (zang/gitaar) verving. Maar terug naar Dave Greenslade en wie het werk van Colosseum kent weet meteen dat Greenslade een getalenteert toetsenman is. Luister maar eens goed naar Colosseum’s ‘Beware The Ides Of March’ terug te vinden op hun debuut langspeler ‘Those Who Are About To Die Salute You’ (1969 - zie onder), trouwens nog steeds een van de meest onderschatte rockalbums ooit gemaakt.
Als Greenslade leverde hij al staaltjes af van zijn vakmanschap en ‘The Pentateuch of The Cosmogony’ is nog steeds, en zeker op vinyl, een van de hardst gezochte collector’s items. Dit was een concept album gecreëerd door Dave Greenslade en Patrick Woodroffe. Dit verscheen in 1979 en indien je het niet kent, schaf dit dan aan op cd.
Maar Greenslade als band was al actief sinds 1973 en toen verscheen hun eerste boreling ‘Greenslade’. Omdat zo zo lekker liep lanceerde de band datzelfde jaar nog een nakomeling ‘Bedside Manners Are Extra’, een veelbesproken album dat net als het vorige album voorzien werd van knap coverwerk van sf-illustrator Roger Dean (Yes,…). In 1974 werd ‘Spyglass Guest op het grote publiek los gelaten en het jaar daarop verscheen nog hun laatste laatste officiële studiolangspeler ‘Time And Tide’ en daarna werd het stil, zeer stil rond Greenslade. Doorheen de jaren verschenen verscheidene live-releases maar die wil ik even terzijde laten.
Want nu krijgen we via het Britse kwaliteitslabel Angel Air de verloren gewoonde live-registratie ‘The Birthday Album – Live Switzerland 1974’.
In de line-up toen vonden we zijn ex-collega Tony Reeves van Colosseum (bass), Andrew McCulloch kwam van King Crimson en Dave Lawson vonden we een tijdje terug bij The Alan Bown Set. Dus met andere woorden: allemaal muzikanten die weten waar de klepel  hangt.
De muziek werd opgenomen tijdens hun concert in Prilly, Zwitserland op 18 januari 1974 en laat dit nu net Greenslade’s 31e verjaardag zijn, daarom ook de titel van de langspeler. Dit is meteen ook de laatste officiële live-registratie van de band voor zover men weet.
Slechts negen nummers maar wat voor een feest voor ons gehoor.
Het gehele concert bestond dus uit nummers van hun twee langspelers ‘Greenslade’ en ‘Bedside Manners Are Extra’.
‘An English Western’ opent meteen met een sterke drumroffel waarop de keyboards het meteen overnemen. Luister goed naar het duel tussen Greenslade en Lawson. Met ‘Sunkissed You’re Not’ krijgen we voor het eerst vocalen te horen, echte progressieve klanken zoals het toen allemaal moest klinken, alleen ontbrak bij deze band een gitaar als we de bass niet meerekenen. Na dit nummer introduceert Greenslade band. ’Bedside Manners Are Extra’ is een album dat je met je verstand op nul moet beluisteren, ook hier met de titeltrack van deze langspeler zou je dit ook moeten doen. Sluit je ogen en je waant je op dit concert. ‘Drowning Man’, afkomstig van hun eerste langspeler, opent met een vreemde bassintroductie terwijl Lawson het geheel aan elkaar probeert te breien. ‘Time To Dream’, uit ‘Greenslade’, is misschien wel het meest schatplichtige nummer van Dave Greenslade. Lekker afwisselende arrangementen maken van dit nummer een bijzonder schijfje. 
Dave Greenslade leidt alle nummers in maar zijn bindteksten zijn niet meteen van hoog allooi: kort en krachtig.
Met ‘Drum Folk’ laat Andrew McCullough horen wat hij uit zijn drumkit kon halen. Hij wordt even bijgestaan door Dave Greenslade die voor hem het pad effent. Niet meteen een progressieve rocksound maar wel een die volledig overhelt naar jazzrock.
Greenslade was een band waar je steeds met veel plezier naar kon luisteren, zowel op plaat als live. In 1974 stonden ze op het podium van het vermaarde Jazz Bilzen Festival en gaven een indrukwekkende show weg. Dankzij deze release kun je dit nog eens allemaal herbeleven.

Alfons Maes (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Leave A Light (I'll Keep A Light In My Window)
2. Sweet Side
3. Up And Away
4. Let Me In The Rain
5. Valley Of The Dolls
6. One Way Ticket
7. Hey There Lonely Girl
8. No Good Searchin'
9. Fire Is Gone

Bonustracks:

1. Leave a Light (I'll Keep a Light in My Window) (Single Version)
2. One Way Ticket (U.S. 12" Disco Remix)

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRX 0348

Distributie
Cherry Red Records
​
Website Artiest
Precious Wilson

Enkele dagen geleden besprak ik nog het debuutalbum van Eruption featuring Precious Wilson, en hier is de opvolger al. Precious kwam uit Jamaica en vervoegde de band in 1974. Met haar sterke stem zou ze hen internationaal naar de top leiden. Nadat ze ontdekt waren door producer Frank Farian, en in 1977 de Ann Peebles’ hit ‘I Can’t Stand the Rain’ succesvol coverden, kwam in 1979 de opvolger er. Opnieuw tekenden Frank Farian en Rainer M. Ehrhardt voor de productie. De eerste single eruit is de opener ‘Leave A Light (I’ll Keep A Light In My Window)’, een cover van Caston & Majors. Het werd een kleine hit in Duitsland. Maar ze sloegen terug met ‘One Way Ticket’, dat in 1960 in Japan een grote hit geweest voor Neil Sedaka. Die single werd hun grootste hit en zorgde ervoor dat ze overal aan de top stonden. Daarnaast is ‘Valley of the Dolls’ een cover van het filmthema van André & Dory Previn uit 1967. Het werd oorspronkelijk door Dionne Warwick gezongen. Dit is ook de eerste maal dat dit album op cd uitkomt, met 2 bonustracks. Het cd-boekje bevat een nieuw interview met producer Rainer M. Ehrhardt. Opnieuw leuk om nog eens te herontdekken. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Anastasia
2. Drink Another Round
3. Echo
4. Big Big Deal
5. Ariana
6. Love Is A Curious Thing
7. The Other Side
8. Live And Let Live
9. Love Had Come
10. That Train
11. Smith Road
12. What Else Could I Do
13. Thuth Is
14. She Didn’t Break Me

Platenlabel
Howling Dog Records

Labelnummer
HDR - 125

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Don Conoscenti

De Amerikaanse (Chicago) multi-instrumentalist, producer en singer-songwriter Don Conoscenti (60) is al toe aan zijn negende album. Sinds 1992 bracht hij acht studio-cd’s en één live-cd uit. Zeven jaar hebben we op het vervolg van ‘Turn Here’, zijn laatste uit 2009 moeten wachten. 
Zijn nieuwe ‘Anastasia’ is op enkele missers een schitterende cd geworden. Het album is heel verscheiden en divers. De plaat opent met het rustige titelnummer ‘Anastasia’, een semi-akoestische liefdesballad met een net iets té gelikte saxofoonsolo. Niet zo’n sterke opener, laten we het daar op houden. ‘Drink Another Round’ is een poppy song met een knap einde dat een beetje psychedelisch is gemixt waardoor het een Beatlesque fade-out krijgt. ‘Echo’ had van Tom Petty kunnen zijn, maar dat komt vast door de drums en de stem van Conoscenti. De samenzang in deze song is heel mooi. Het eerste hoogtepunt van deze cd.
Maar dan volgt de grote misser van het album. ‘Big Big Deal’ is een platte clichématige rocker. Maar Don herpakt zich onmiddellijk met het rustig akoestische en tokkelende ‘Ariana’. ‘Love Is A Curious Thing’ een, misschien iets te gepolijste song met een Motown-basis klinkt fris. Het is een zeer knap in elkaar gestoken melodieuze popsong. ‘The Other Side’ kabbelt rustig verder, terwijl het begin van ‘live And Let Live’ nogal elektronisch klinkt, maar verder omslaat naar vrij clichématige jaren 1970 pop. Funky en groovy poprock krijgen we in ‘Love Had Come’, een dynamische en spannende poprocksong met enkele modulaties, een sterk refrein en een paar mooie stemmen. Het nummer laat ook vel ruimte voor solo’s (bas en sax). ‘That Train’ is pure countryrock, terwijl ‘Smith Road’ een jazzy swingblues bigband song is, een beetje in de BB King stijl.
‘What Else Could I Do’ is een gevoelige countrysong in een modern jasje, die opgesmukt werd met banjo en cello. 
Countryrock zoals The Band het vroeger bracht vinden we terug in ‘Truth Is’. Het nummer is misschien iets te braaf, maar wel met prachtig jaren 1970 sound en wondermooie samenzang. Afsluiten doet Don met een Dixiesong, een vrolijk klinkend countrylied met nochtans een tekst over een break-up en liefdesverdriet. Een banjo draagt het nummer. ‘Anastasia is een heerlijke cd met enkele missers en misschien iets te braaf, maar zeker de moeite om eens te beluisteren!

Peter Jacobs (4)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Acceptatio
2. Game Ain’t Based On Sympathy
3. Black Vinyl Dreams
4. Game Ain’t Based On Sympathy Reprise
5. The Bellman
6. Of Aphids And Ants
7. The Lidless Room
8. Obsolete Men
9. The Devil And The Machine
10. The Old Riverbed
11. Through The Gate

Platenlabel
Crescent Moon

Labelnummer
Geen

Distributie
Crescent Moon

Promo-agent
Crescent Moon

Website Artiest
Crescent Moon

Van alle indie groepen zijn de familieclans de meest integrale. Vader, zoon, dochter,… enz. bundelen hun gaves én spelen het klaar om het op de markt te brengen. Dat alleen al dwingt respect af.
Goede wijn behoeft geen krans, maar in dit geval wil ik toch een uitzondering maken. Liefhebbers van Pink Floyd, Roger Waters, Alan Parsons zullen zeker in hun nopjes zijn met dit conceptalbum. 
Inspiratie voor The Lidless Room kwam van Franz Kafka’s Before The Law en handelt hier over een man die zich met moeite kan aanpassen aan de digitale wereld en het opheffen van de privacy. 
De invloeden van Roger Waters zijn overduidelijk, maar plagiaat zit er zeker niet tussen. 
Integendeel, sommige songs beklijven zelfs meer dan van de ouwe rot in het vak. Vanaf de eerste seconde heeft de familie Peters je beet en laat je niet meer los. Het concept klopt gewoon en werd geschreven/gecomponeerd in een seventies progrock-stijl. Toch klinkt het niet oubollig maar lekker fris ondanks het zware thema en het overwegend trage ritme. Vooral het theatrale in de songs wijkt af van Roger Waters-stijl. In ‘The Devil…’ wordt het iets ruiger met een gothic-invloed.
Alle instrumenten horen thuis in dezelfde huiskamer. Voor enkele gitaarsolo’s werd wel beroep gedaan op Chico Dommeck (van de uitstekende coverband Blind Beggar). Ook voor de backing vocals werd ondersteuning gezocht bij Mirjam van Vuuren en Thea Leenders. De professionele opnames gebeurden in hun eigenste Woodshop-musicstudio.
De cd komt in een dvd-verpakking wat de mogelijkheid gaf om een fraai groot booklet met lyrics bij te voegen, kunstig geïllustreerd door Margot Peters.
Jammer dat we dit niet live kunnen aanschouwen, het hele album spreekt tot de verbeelding.
Rechtstreeks bij hen bestellen want dit wordt gegarandeerd een collectors’ item 

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Overture/Noise Farm
2. Waterman Town
3. Take Your Hands Off My Land
4. I’m A Hoot Owl
5. Post Hole Digger
6. Pennies On The Shore
7. She’s So Steady
8. Parchman Prison Clay
9. Nothing But Time
10. The Beast
11. Last Winter
12. I Will Do My Last Singing

Platenlabel
Monkee Room Music

Labelnummer
MRM0004
 
Distributie
Clay Pasternack 
 
Promo-Agent
Jill Kettles
 
Website Artiest
2 Ton Bridge

​2 Ton Bridge is het geesteskind van singer-songwriter, multi-instrumentalist en troubadour Alexander Wright. Nu heeft hij samen met heel wat kompanen zijn debuutalbum te promoten. De twaalf tracks zijn een smeltkroes van country, folk, roots, Americana en blues getinte nummers. Wright is een toegewijde tekstschrijver en enkel het afsluitende ‘I Will Do My Last Singing’ is een zeldzame cover dat origineel ooit uit de pen van Rev. Gary Davis vloeide. Als voorsmaakje op deze full release was er eerder de 2 tracks EP ‘Digital 45’. De band 2 Ton Bridge is dus voorlopig nog een verborgen parel in het muzikale landschap. Wright’s flexibele en warmhartige stem leent zich perfect voor zijn sound. Het album opent met de avontuurlijke country intro tunes van ‘Overture/Noise Farm’, dat naadloos implementeert in het creatieve en speelse ‘Waterman Town’. Het muzikale feest gaat verder in nummers als ‘Take Your Hands Off My Land’, waar producer Marvin Etzioni’s elektrische mandoline samen met de backing vocals een hoofdrol opeisen. Het rustgevende ‘I’m A Hoot Owl’  en ‘Post Hole Digger’ zijn zeemzoete compositie. Etzioni’s mandoline en Phil Parlapiano accordeon arrangementen zijn terug in het volkse ‘Pennies On The Shore’. Het rustig volgende ‘She’s So Steady’ staat in deugddoende antithese met de treurige sound van ‘Parchman Prison Clay’ en ‘Nothing But Time’. De lamento is ook aanwezig in het klaagdichterlijke ‘The Beast’ en ‘Last Winter’. Als afsluiter hebben we dus het nummer ‘I Will Do My Last Singing’ van Rev Gary Davis. Wright’s ruimhartige stem en warme gitaar zijn hier de enige opponenten voor de meest bluesy song van het album. Dit titelloze album is een aanrader van formaat!

​Philip Verhaege (5)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Diner By The Train
2. Working The Waterfront
3. The Sunset And The Moon
4. The Best Thing
5. Don’t Tear Me Down
6. I Will Remember You
7. Penelope
8. Shitload Of Cash
9. Another Fairy Tale
10. Sea Of Cortez

Platenlabel
Blue Rose Records

Labelnummer
BLUDP 0684

Distributie
Sonic Rendezvous

Promo-agent
Klanderman Promo

Website Artiest
Walter Salas-Humara

Walter Salas-Humara is Cubaan van origine, ontvluchtte Cuba toen zijn moeder nog zwanger was van hem en groeide op in Fort Lauderdale. Tijdens de naweeën van de punk vormde hij in 1985 The Silos, met wie hij diverse opnames maakte. Salas-Humara streeft naast een muzikale carrière tevens een erkenning als schilder na. Dit jaar verschenen twee albums van de man. Een eerste is ‘Work: Part One’, een album met akoestische songs die Walter schreef in de jaren ’80 en waarop nog een vervolg dient te komen. Hiermee hoopt hij zich ook als singer/songwriter te manifesteren. Het tweede album is ‘Explodes And Disappears’, opvolger van ‘Curve And Shake’. ‘Explodes And Disappears’ opent sterk met ‘Diner By The Train’, een vrolijk klinkende popsong, pittig gekruid met een zuiders klinkende akoestische gitaar. Walter Salas-Humara’s eerste gitaarriffs waren doorslagjes van Tom Petty. Het is dus zeker niet vreemd dat de herinnering aan Petty regelmatig opduikt. Net als zijn voorbeeld rockt Walter zich een weg door ‘ The Best Thing’ en ‘Penelope’. Allemaal niet slecht, maar de echte Salas-Humara staat toch pas op in de ronduit schitterende en krachtig gezongen pianoballade ‘I Will Remember You’. Een streepje New Orleans valt dan weer te bespeuren in ‘Shitload Of Cash’.
‘Explodes And Dissappears’ laat een artiest horen die weet wat hij wil, veelzijdig is en het songschrijvervak met liefde beoefent.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Stepping Stone
2. That’s All That Matters To Me
3. One In A Million
4. You Don’t Know Me
5. (If Loving You Is Wrong) I Don’t Want To Be Right
6. Time Waits For No One
7. Hard Times (No One Knows Better Than I)
8. I’m Losing You
9. Life’s Too Short
10. Come Rain Or Come Shine

Platenlabel
Carrack-UK

Labelnummer
PCARCD022

Distributie
Carrack-UK

Website Artiest
Paul Carrack

3 jaar geleden beviel Paul Carrack van alweer een zeer eclectische langspeler. Het patroon bleef onveranderd. Covers mengen met eigen werk en weer ging voor mij de snoepwinkel open.
Op ‘Rain Or Shine’ introduceert Carrack weer diverse muziekstijlen, melodieuze popsongs en ietwat soulgetinte ballads wisselen keer op keer nummers af die een beetje in de big band en jazzy sfeer moeten geplaatst worden. Gelukkig hebben ze niet allemaal een te fel idiosyncratisch karaker en blijven de covers herkenbaar.
Met het leuke melodieuze zelfgeschreven ‘Stepping Stone’ beginnen we aan een trip die we reeds verscheidene keren bij het werk van Paul Carrack mochten ondervinden. Genieten!! Onbekommerde luistergenot waarvan je echt opbeurt. Dat is echt te merken in ‘That’s All That Matters To Me’, zijn tweede eigen nummer. Zachte popmuziek ondersteund door cohesieve muzikale structuren.
Cindy Walker was verantwoordelijk voor de intimistische ballade ‘You Don’t Know Me’ en Eddy Arnold zette deze love song reeds in 1955 voor het eerst op vinyl. Paul Carrack zag hier de nodige inspiratie in en maakte er een hedendaagse ballade van best te beluisteren onder een zachte maneschijn…
Milly Jackson en Luther Ingram zijn maar enkele namen die ook deze voortreffelijke song op hun repertoire hebben geplaatst. Paul Carrack doet het in zijn empathische stijl nog eens over. Met zijn warme soulvolle stem maakt hij hier een indrukwekkende cover van.
Het ietwat meer uptempo deuntje ‘Time Waits For No One’ krijgt een serieuze meerwaarde door de toevoeging van de koperblazers.
Terug naar de wereld van de covers met de Ray Charles klassieker ‘Hard Times (On One Knows Better Than I) waarin ruimte werd gelaten voor een korte edoch sterke Hammonduitstap.
Met ‘I’m Losing You’, dat we allemaal nog wel kennen van Brenda Lee (1963), krijgen we toch het meest impressieve nummer op deze langspeler. Hoe Pauls stem ons dwingt om aandachtig te luisteren en daarmee de nodige emotionele snaar weet te raken, het is gewoonweg fabuleus hoe die man daar in slaagt.
Vooraleer we deze langseler afsluiten krijgen we het uptempo nummer ‘Life’s Too Short’ en daarin kunnen we Carrack niet tegenspreken. Maar dat geldt ook voor dit swingende, opdwepende muziekstukje.
Als laatste hield Paul het eveneens wondermooie ‘Come Rain Or Come Shine’, een nummer dat destijds veel betekende door Mr. Blue Eyes Frank Sinatra. Weer een versie die getuigt van het talent waarmee Carrack met covers omsprong. Het is vooral zijn stem die ons telkens bij de keel grijpt.
Wat Paul Carrack ook maar op plaat zet, hij doet dat altijd op een zeer empathische manier en met veel altruisme worden we keer op keer gestigmatiseerd door al zijn muziek. Een natuurtalent dat zijn evenknie nog niet heeft gevonden. Blue-eyed soul ten top. Thank you Mr. Carrack for all these wonderful music.

Alfons Maes (5)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Fist Fight (Rat Patrol)
2. Talons And Claws (Reptile House)
3. Sleestak Weather (Reptile House)
4. To Walk The Night (Samhain)
5. What I See (Voice Of Doom)
6. The Godfather (Dag Nasty)
7. Can I Say (Dag Nasty)
8. Shaky On The Wrong Floor (Reuben Radding)
9. Nuthin’ (Lunch Box)
10. Number One (Dead,White And Blue)
11. Come And Get It (Dead, White And Blue)
12. How Many More?(Dog Pile)
13. Hod (Distorted Pony)
14. Dept. Of Existence (Distorted Pony)
15. Wonderful (Circle Jerks)

Platenlabel
Cleopatra Records

Labelnummer
CLO 0236

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
London May

Alle enkele maanden in de cd-rekken, maar nu pas mij ter ore gekomen. Het beruchte L.A.-based label Cleopatra Records verzamelde een aantal opnames waar drummer London May een onmisbare bijdrage en invloed had. Focussen op een drummer: een originele insteek!
London May raapte de sticks professioneel op in 1981 bij de punkband ‘Rat Patrol’, a Baltimore skinhead band maar hij werd door zijn vader naar de studio gebracht! Eerst nogal stuntelig, maar geef toe.. bij punk kwam het niet zo nauw. Bekender werd hij met zijn slagwerk bij Glenn Danzig’s Samhain, een punk/goth-band. (ook dat heb ik toen gemist). Keihard en ruw, massa’s gebroken sticks voor de kwijlende dames, kon London May zich uitleven en evolueren tot een gerespecteerd drummer. 
Het overzicht op deze verzamelaar is niet altijd chronologisch, waardoor zijn eigen evolutie niet altijd duidelijk is. Wel hoor je in het beginstadium de rauwe naturelle punk (met ontspruitende new wave) en jaren ’90 dat hij zich stortte in noise-bands zoals Distorted Pony (waar hij op verbluffende wijze een drummachine moest vervangen). Een unieke verzameling van onuitgegeven of zeldzame tracks, fifteen killer cuts voor de punk liefhebbers. Vergeet je oordopjes niet!

Marino Serdons (3½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Passion Parade
2. Don’t Grow Up To Fast
3. Forgetting The Blue
4. Never Get You Off My Mind
5. Black Cotton
6. I Killed My Own
7. Lavender Bay
8. Always Never Alone
9. 5019
10. Limping Dove

Platenlabel
Songs and Whispers

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Kaurna Cronin

De 22-jarige Australiër heeft één lied geschreven en de rest van het album daarop voortgeborduurd. Hij speelt folk en folkrock en heeft het lieve stemmetje van de ideale schoonzoon en zo ziet hij er ook nog eens uit. Ik hoor heel veel kampvuurliedjes, die absoluut niet catchy zijn of goed in het gehoor liggen. Ik hoor zeer goede muzikanten en hier en daar wordt er ook wat met spanning en dynamiek gespeeld, maar jammer genoeg ontbreekt het aan ballen en emoties. Halverwege de cd had ik er elke keer genoeg van (en ik heb ze meerdere keren beluisterd) Ik heb het echt geprobeerd, maar Cronins muziek kon me niet vasthouden, af en toe werd het zelfs muzak op de achtergrond.
Weet je wat, we zullen hem het voordeel van de twijfel geven omdat hij nog zo jong is en omdat (levens)ervaring en kracht om te overtuigen ontbreekt. Laten we besluiten dat het een aardige tweede cd is voor Kaurna, maar misschien had hij beter nog (veel) langer aan de songs gewerkt, in plaats van dit album nauwelijks een jaar na zijn debuut uit te brengen. Want alles klinkt déja entendu en niets raakt of blijft hangen… terwijl Kaurna wel het talent heeft!

Peter Jacobs (3)

DETAIL ALBUM

Tracks: 

1. Enter Sandman
2. In The Realm Of The Netherworld
3. Dream Weaver
4. Baba O’Riley
5. Violin Fantasy
6. The Laws Of Nature
7. Rock On
8. In The Air Tonight
9. Don’t Stop Believin’
10. Random Acts Of Science
11. Eye Of A Tiger
12. The Final Countdown

Platenlabel
Purple Pyramid Records

Labelnummer
CLO 0289

Distributie
Cleopatra Records

Promo-agent
Glass Onyon

Website Artiest
Jerry Goodman

Wie herinnert zich nog het dubbelalbum ‘Fill Your Head With Rock’, een dubbel compilatie-album van CBS op gekleurd vinyl. Op de hoes stond een wilde violist met wapperende manen. Het perfecte uithangbord voor de progressieve Amerikaanse rock van de jaren ’70.
De viool kreeg eindelijk een terechte plaats in de rockwereld, te danken aan een zekere Jerry Goodman, violist van The Flock. The Flock was een prog-jazzrock band uit Chicago en introduceerde op unieke wijze de viool. Zo extreem goed dat enkele jaren later John McLaughlin alle moeite deed om Jerry Goodman in te lijven.
De kracht van Jerry’s vioolspel lag in zijn klassieke opleiding (en de genen van zijn muzikale ouders) die hij verrijkte met electronische distortion en er de meest bizarre geluiden mee produceerde.
Als violist schitterde hij bij diverse (jazz)-rock bands: Weather Report, The Mahavishnu Orchestra, Hall and Oates, The Dream Theatre en zelfs Toots Thielemans. Ook in de filmwereld werd hij een veelgevraagd session muzikant.
Violin Fantasy geeft een vrij volledig overzicht van zijn huidige carrière. Ook vind je enkele alternatieve uitvoeringen van bekende nummers zoals ‘In The Air Tonight’ van Phil Collins of ‘Baba O’Riley’ van The Who. 
Moet je dit nu alleen kopen voor zijn vioolspel? Absoluut niet. Luister naar ‘Random Acts of Science’ waarin Nik Turner op Sax en Rick Wakeman op keyboard hun solo vertolken. 
Violin Fantasy is een bloemlezing van de invloedrijkste violist op popmuziek en daarvoor alleen al de moeite waard.

Marino Serdons (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. That’s When The Trouble Starts
2. Dandy
3. Ghosts
4. Fingers Crossed
5. White House
6. Bow Street Runners
7. Morpheus
8. Stranded In Reality
9. You Can’t Live In The Past
10. Long Time

Platenlabel 
Proper Records

Labelnummer
PRPCD137 

Distributie
Proper Records

Promo-agent
PrescriptionPR

Website Artiest
Ian Hunter

Ian Hunter zal wel altijd worden geassocieerd met Mott The Hoople en David Bowie, maar afgaand op deze tien nieuwe en zelfgepende songs zie ik daar geen graten in. En hij blijkbaar evenmin:  ‘Dandy’, zijn eerbetoon aan Bowie, is een bijzonder aardig nummer waarin ik de Hunter-van-toen meteen herken. Verwacht daarom nog geen doorslagje. Hunters stem klinkt rauwer en heser. De tien composities variëren van riffrock (de opener ‘That’s When the Trouble Starts’) over verstilde reggae (‘You Can’t Live in the Past’) tot ballades, soms zelfs met akoestische aanzet (‘Bow Street Runners’). Nu en dan verknalt hij echter een nummer – ik denk aan ‘Morpheus’ – door de klassieke opbouw en de melodie te doorkruisen met clichésolo’s van wat nu classic rock wordt genoemd. Dat dergelijke ingreep nergens voor nodig is, blijkt uit de afsluiter ‘Long Time’:  elektrische folk met mandoline zoals ik ze gewoon ben van Ronnie Lane in zijn Slim Chance-periode en in mijn waardesysteem is dat een groot compliment. Ook ‘Ghosts’, het resultaat van een rock-‘n-roll-jam in de Sun-studio’s van Sam Philips, kan het zonder voorspelbare gitaar stellen. Al wil hij zijn vakmanschap onderstrepen, handelen Hunters teksten niet alleen over verloren liefde, maar evengoed over ernstige en weinig evidente onderwerpen, zoals de eerste bobbies in het Londen van de jaren 1700, de Griekse god Morpheus of de verplichte aanmonstering van sukkelaars door de Navy. 
Ik heb Hunter sinds toen niet echt meer gevolgd, maar op deze plaat  hoeft hij veertig jaar na datum voor niemand onder te doen.  

Eddy Bonte (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:
A Picture Of Me (Without You)

1. A Picture Of Me (Without You)
2. The Man Worth Lovin’ You
3. She Knows What She’s Crying About
4. Second Handed Flowers
5. That Singing Friend Of Mine
6. She Loves Me (Right Out Of My Mind)
7. Tomorrow Never Comes
8. Another Way To Say Goodbye
9. On The Back Row
10. Let There Be A Woman
11. We Found A Match

Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)

1. Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)
2. You’re Looking At A Happy Man
3. Never Having You
4. Made For The Blues
5. What’s Your Mama’s Name?
6. Mom And Dad’s Waltz
7. You’ll Never Grow Old (To Me)
8. What My Woman Can’t Do
9. My Loving Wife
10. Love Lives Again
11. Wine (You’ve Used Me Long Enough)

Platenlabel
Morello

Labelnummer
MRLL57

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
George Jones

Met zijn dood op 26 april 2013 verdween een countrylegende, die naast een carrière van bijna 60 jaren, ook iemand was waar de countrywereld naar opkeek en die voor vele artiesten inspirerend werkte. Wat dat betreft kwam hij aardig in de buurt van die andere legende, Hank Williams. Zowel het artiestenvak als de waardering van het publiek bouwde hij op met optredens in de door cowboys gefrequenteerde bars in het zuiden van Texas. De twee hier gebundelde albums stammen respectievelijk uit 1972 en 1973, de beginperiode van Jones’ samenwerking met Epic Records. Van ‘A Picture Of Me (Without You) werd alleen de titeltrack op single uitgebracht. Het laat een ontspannen Jones horen in een typische countryballade met strijkers. Strijkers die niet opdringerig klinken maar gewoon kleur geven aan Georges stem. Nog zo een typische ballade is ‘She Knows What She’s Crying About’, voorzien van de aan het genre eigen zijnde lapsteel. Het album is een opeenvolging van ballades en dus een typisch countryalbum uit die tijd. De weinige variatie in de keuze van de nummers maakt het album echter niet steeds even boeiend. Daar staat tegenover dat Jones met zijn lage stem en de functionele begeleiding een meester is in het ‘gebroken harten’ genre, wat hij hier met klasse laat blijken.
‘Nothing Ever Hurt Me (Half As Bad As Losing You)’ laat meteen met de licht uptempo titeltrack een andere George Jones horen. Dat Jones nieuwe muzikale bronnen had aangeboord, staat als een paal boven. Bovendien durfde hij vocaal wat harder uithalen. Dat laat hij nogmaals horen in het vrolijke ‘You’re Looking At A Happy Man’. De klassieke ballades zijn er nog en ‘What’s Your Mama’s Name’ is zeker één van de mooiste. ‘Mom And Dad’s Waltz’ van Lefty Frizzell’s transformeert Jones dan weer in een verscheurende honky tonkballade.
Het mooie aan deze uitgave van Morello is het feit dat de evolutie die Jones op één jaar doormaakte, prachtig uit de verf komt. Misschien nog belangrijker is dat zowel de fans van hartscheurende countryballades als het licht uptempo werk, hier aan hun trekken komen.

Lambert Smits (4½)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. I Can't Stand The Rain
2. Movin'
3. I'll Take You There
4. Computer Love
5. The Way We Were
6. Do You Know What It Feels Like
7. Be Yourself
8. I Can't Carry On
9. Wayward Love
10. Party, Party

Bonustracks:

1. Let Me Take You Back In Time
2. Funky Lover
3. Love Is Feelin'
4. I Can't Stand The Rain (Single Version)
5. Party, Party (U.S. 12" Disco Version)

Platenlabel
Big Break Records

Labelnummer
CDBBRX 0337

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Precious Wilson

Discoliefhebbers zullen deze release zich zeker herinneren. De band Eruption werd al in 1969 opgericht onder de naam Silent Eruption, met leden uit Ghana, Curaçao, Guyana en Jamaica. Leadzangeres Precious Wilson kwam erbij in 1974, en zou hen succes bezorgen. Terwijl ze op tournee waren doorheen Duitsland werden ze ontdekt door een talentscout van producer Frank Farian. Deze laatste was net internationaal doorgebroken met Boney M., en Eruption tekende een contract bij Hansa Records. Hun debuutsingle ‘Party, Party’ geraakte bij ons zowel als in Nederland in de top 20. Maar het was de tweede single, een discocover van Ann Peebles’ hit ‘I Can’t Stand the Rain’, die het in 1977 deed. Het jaar daarop werd het een internationale hit, dankzij Precious Wilson’s krachtige zang. Dit debuutalbum kwam in december 1977 uit, en erop staan ook hun eigen discosongs zoals ‘Computer Love’, ‘Wayward Love’ en ‘Be Yourself’. Daarnaast werden de klassieker ‘I’ll Take You There’ van The Staple Singers gecoverd, ‘Movin’’ van Brass Construction en Barbra Streisand’s hit ‘The Way We Were’. Het is de eerste maal dat dit album op cd uitkomt, met maar liefst 5 bonustracks. Het cd-boekje bevat een nieuw interview met Precious Wilson, die nog steeds optreedt. Heel leuk om na al die jaren deze Eurodisco nog eens te horen. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. West Coast Jammin’
2. Jumpstep
3. Guy’s Night Out
4. Set Me Free
5. Saboroso
6. Back To The Top
7. Eastern Beauty
8. Angels Passing
9. Nothin’ But Groove
10. Moon And Stars
11. Here I Go Again

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
190394464691

Distributie
CD Baby

Promo-agent
Niet gekend

Website Artiest
Dave Bradshaw Jr.

In de zomer van vorig jaar kwam de single ‘Jumpstep’ uit van deze Amerikaanse keyboardspeler Dave Bradshaw Jr. uit Californië. De song markeerde een samenwerking met saxofonist, componist en producer Darren Rahn, die de song schreef en ook produceerde. Nu is het album uit. Dave was gedurende 13 jaar lid van de Al Williams Jazz Society, een jazzensemble. Hij stond al in het voorprogramma van o.a. Kenny G. en Brian Culbertson. Het overlijden van zijn vader in 2010 deed hem beseffen dat er geen tijd te verliezen was, en hij begon zelf te componeren. Dave is al bezig sedert zijn tiende in de kerk op orgel en piano, en speelde later achter Tony Curtis, Natalie Cole, Etta James, Paul McCartney en Julie Andrews. Tevens maakte hij deel uit van de U.S. Navy Band. Opener ‘West Coast Jammin’’ is de nieuwe single, jazzy, opgewekt en ideaal om bij te “cruisen”. Darren Rahn is hierop te horen op sax. Daarna komt ‘Jumpstep’, waarmee het allemaal begon. Cool pianospel! Op het opgewekte “feel good” nummer ‘Guy’s Night Out’ komt Darren Rahn terug op sax. De titeltrack klinkt relax, gevolgd door het Latinachtige ‘Saboroso’. Marqueal Jordan verzorgt de zang in het refrein van ‘Back to the Top’, en ‘Eastern Beauty’ drijft op een lekkere groove. Verder nog het opgewekte ‘Nothin’ but Groove’, weerom met Darren Rahn, ditmaal op keys en synth. Een leuke cd vanuit een onbekende hoek! Dave brengt coole jazzy tracks, die me beslist interesseren. 

Patrick Van de Wiele (4)

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. Cumbia de la selva
2. Asi eres tú en mi corazón
3. Corre, salta y vuela
4. Un pacto de amor
5. El morro
6. Suavecito
7. Caminando en el fuego
8. Chullachaqui
9. Pacto de amor
10. Bolero del ocaso
11. Rio
12. Zamba triste
13. Solo tú

Platenlabel
Inti Productions

Labelnummer
IP-28063

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
The Creative Service Company

Website Artiest
Ciro Hurtado

Twee jaar geleden besprak ik hier de cd ‘Ayahuasca Dreams’ van deze Peruaanse componist en gitarist. Muzikaal is hij al bezig sedert het begin van de jaren ’70. Hij begon in Lima op school, terwijl hij optrad op muziekfestivals, recitals, huwelijken, verjaardagen en zelfs begrafenissen. Lima kende in die tijd een revival van traditionele muziek, terwijl de radio rock ‘n’ roll liet horen. Beide genres hebben hun invloed gehad op Cito’s muziekstijl. In 1975 emigreerde hij naar de USA en studeerde daar gitaar. Met het gitaarensemble Strunz & Farah trad hij niet enkel aan op het Montreux Jazz festival, maar ook in Canada, Cuba en zelfs in Peru. Hij is één van de stichtende leden van het Latin American folk jazzensemble Huayucaltia. Met hen toerde hij uitgebreid en nam 7 albums op. Maar onder zijn eigen naam heeft hij al 9 albums uitgebracht. Tevens componeerde hij muziek voor films en documentaires. Op zijn nieuw album brengt hij de folkmuziek van zijn thuisland Peru. De cover van de cd is net zo kleurrijk als zijn muziek. Die is een mengeling van Latin fusion, jazz  en akoestische muziek. Je hoort tevens fluit, accordeon, viool, bas enz. Sommige tracks zijn instrumentaal en andere dan weer gezongen door o.a. Nelly Cortez, Suemy Gonzalez, Stephanie Amaro (Trio Ellas), Cindy Harding. Voor fans van wereldmuziek. 

Patrick Van de Wiele (3½)