Blog Archives - KEYS AND CHORDS

Seth Lakeman (Featuring Wildwood Kin): Ballads Of The Broken Few

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Willow Tree
Silence Reigns
Meet Me In The Twilight
Stranger
Fading Sound
Ballad Of The Broken Few
Anna Lee
Innocent Child
Whenever I’m Home
Silver Threads
Pulling Hard Against The Stream

Platenlabel
Cooking Vinyl

Labelnummer
COOKCD844W

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Seth Lakeman

‘Ballads Of The Broken Few’, het achtste folkalbum van de Engelse singer/songwriter Seth Lakeman, kwam tot stand onder het waakzaam oog van de legendarische producer Ethan Johns, gekend van zijn werk met o.a. Paul McCartney, Tom Jonen en Ryan Adams. Het album telt zeven originele songs, alsook een opmerkelijke cover, nl. ‘Anna Lee’ van Levon Helms album ‘Dirt Farmer’. De ontmanteling van de nummers, waardoor alleen het essentiële overbleef, vormt de kern van ‘Ballad Of The Broken Few’. En net door het strippen van de nummers, heeft het album aan kracht gewonnen. Niet alleen klinken de stemmen indringend, maar het strippen versterkt tevens de toch al sterke nummers. Zo klinken opener ‘Willow Tree’ en ‘Ballad Of The Broken Few’ bijna als bluesy worksongs. De samenzang met Wildwood Kin is een mooie aanvulling op de karige instrumentale begeleiding, wat zich vooral uit in ‘Meet Me In The Twilight’ en ‘Stranger’. ‘Anna Lee’ komt vocaal niet even krachtig over als Helms versie, maar heeft daarentegen een dosis charmerende kwetsbaarheid in zich.
Zoals de titel van het album reeds aangeeft, bestaat deze recente release van Seth Lakeman enkel uit ballades. Ballades die echter op geen enkel moment vervelen.

Lambert Smits (4)

With ten to the bone stripped numbers, Seth Lakeman has delivered a beautiful folk album.

Michael Hearne & Shake Russell: Only As Strong As Your Dreams

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

I Got News For You
I Heart Texas
Only As Strong As Your Dreams
The Girl Just Loves To Dance
Loser’s Gumbo
Irish Prayer
You Make The Blues Feel Like A Sunny Day
That Is What Happy Is
The Angel’s Share
So Late So Soon
Ballad Of the Snow Leopard And The Tanqueray Cowboy

Platenlabel
Howlin’ Dog Records

Labelnummer
HDR-125

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Michael Hearne & Shake Russell

Op zijn recent verschenen album ‘Red River Dreams’, waarvan u de recensie kan lezen op deze site, stonden een aantal nummers die Michael Hearne samen met zijn vriend de Texaanse singer/songwriter Shake Russell schreef. Wel, nu is er met ‘Only As Strong As Your Dreams’ ook een album op naam van de tandem Hearne/Russell. Gedeeltelijk borduurt het album door op het stramien van Michael Hearne’s ‘Red River Dreams’. Eerste hoogvlieger is het door Hearne en Monica Smart gecomponeerde ‘I Heart Texas’ over de ontgoochelingen die een countryzanger opliep in Nashville en daarom maar besluit om terug te keren naar zijn hometown Texas. Het eerste nummer dat Hearne en Russell samen penden, is de Louisiana honky tonksong ‘Loser’s Gumbo’, dat een livesfeer ademt. Adembenemend mooi is het licht uptempo ‘You Make The Blues Like A Sunny Day’ en ook ‘This Is What Happy Is’ is een zalig nummer met mooi akoestisch gitaarwerk van beide heren.
Voor ‘Only As Strong As Your Dreams’, met akoestische gitaren, banjo, mandoline en steelgitaar als voornaamste instrumenten, hebben zowel Hearne als Russell het beste van zichzelf gegeven. Dat daaruit een aanbevelingswaardig album ontsproot is zonder meer een logisch gevolg. Warm aanbevolen!

Lambert Smits (4)

Friends for life Hearne and Russell prove with this album that they musically also are a fantastic duo. A highly recommended Americana album

Michael Hearne: Red River Dreams

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Red River Dreams
Blue Enough
Magic
June 25, 2009
The Highway Is A Friend Of Mine
Back In The Day
On Our Way Down To The Sea
Endless Sky
Drunken Lady Of The Morning
Lesson To Be Learned From Love
Early Morning Rain
Return Of The Grievous Angel

Platenlabel
Howlin’ Dog Records

Labelnummer
HDR-127

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Michael Hearne

Michael Hearne wordt algemeen beschouwd als één van de grondleggers van de ‘Southwestern Americana’ een sound die de hills van Texas verbindt met de bergen van het noorden van New Mexico. Een geluid dat een kolfje naar Michaels hand is. Naast enkele covers, schreef Michael samen met Shake Russell, Jed Zimmerman, Gary Nicholson, Monica Smart en Rick Fowler aan de nummers voor dit album. Meteen valt Michaels apart stemgeluid op. Zijn stem is niet krachtig, maar eerder geraffineerd en misschien een beetje in whisky gedrenkt, wat ze meteen aangenaam doet klinken. Dat valt te horen in het klaaglijke ‘Blue Enough’ dat nog melancholischer wordt door de samenzang met Kelley Mickwee, een opkomend talent uit Austin. Heel apart klinkt ‘June 25, 2009’ een ode aan de op die dag overleden King Of Pop Michael Jackson. Zijn liefde voor het leven ‘on the road’ betuigt Hearne in het vrolijke, uptempo, met banjo en mandoline op smaak gebrachte ‘The Highway Is A Friend Of Mine’. Weemoedig blikt Michael dan weer in ‘Back In The Day’ terug naar de tijd, toen hij in zijn oude Chevrolet, zonder zorgen, met tijd in overvloed, op de tonen van Hendrix’s ‘Purple Haze’ zijn plek onder de zon zocht. Mede door de inbreng van Carmen Acciaiolli op pedalsteel krijgt Gordon Lightfoots ‘Early Morning Rain’ een verrassende hedendaagse make-over. Met het meer naar de klassieke country refererende ‘Return Of The Grievous Angel’ van Gram Parsons, waarin andermaal die heerlijke pedalsteel, sluit het album af.
‘Red River Dreams’ is een album dat zowel herkenning als ontdekking oproept en zeker het beluisteren waard is.

Lambert Smits (4)

With a mix of original songs and some covers, Michael Hearne released a beautiful Americana album.

Mátyás Pribojszki Band: My Stories

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Memphis Soul
Come On Baby
Fat Mama Boogie
Can't Make You Stay
Soul Stealin' Mama
Bad Weather Blues Again
My Story
Banging On Your Door
Travelling Mood
Balaton Boggie
Full Time Baby
Blues For My Daddy

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
PMCD008/2016

Distributie
Niet Gekend

Website Artiest
Mátyás Pribojszki

Hongarije staat nu meteen bekend als het bluesmekka in Europa. Toch is de immer sympathieke Mátyás Pribojszki allang geen onbekende meer binnen de Europese bluesscène. Samen met Ferenc Szász (gitaar), Dániel Molár (drums) en bassist Lászlo Csizmadia promoot hij volop dit 12 tracks nieuwe album. Enkel de track ‘Travelling Mood’ is origineel van James Wee Willie Wayne. De uit Békéscsaba afkomstige Mátyás Pribojszki ontpopt zich dus nu ook weer als een regelrechte songwriter. De band was in 2010 reeds succesvol met het album ‘Boogie On The Ship’ en de release ‘Treat’ uit 2013. Zanger/harmonicaspeler Mátyás Pribojszki is een globetrotter die de wereld rondreist en overal heel wat vrienden maakt. Als je even meekijkt naar de ‘special guests’ zal je meteen merken wat ik bedoel. Het album is dus een gezellige mix van vlotte blues deuntjes waar de harmonica duidelijk centraal staat. Mátyás heeft een aangename bluesstem die zich makkelijk laat leiden door de rijkelijke instrumentatie. Het album opent met het soul getinte ‘Memphis Soul’ die ons al even snel naar het funky ‘Come On Baby’ brengt.
De aanwakkerende gitaarriffs nemen ook een loopje in de West Coast rocker ‘Fat Mama Boogie’, met Charlie Musselwhite op harp. Maar ook het nummer ‘Banging On Your Door’, waar Zoltan Nemes accordeon in de spotlights komt te staan, en het Chicago begeesterde ‘Can’t Make You Stay’, dat is ingekleurd door Bob Margolins gitaargrooves, zijn overheerlijke culminatiehoogtepunten. De ballade ‘Soul Stealin’ Mama’ is een zeldzame cesuur. Net zoals de harp geinfecteerde en modern klinkende titeltrack ‘My Stories’ en Waynes classic ‘Travelling Mood’. In de compositie ‘Bad Weather Blues Again’ komt Chris “Kid” Anderson de song wat opvrijen. De instrumentale ‘Balaton Boogie’ slingert de muzikale loper uit voor de boogieritmiek van ‘Full Time Baby’, een track waar Andy J. Forest heel wat behaaglijke tunes komt meeblazen. De intensieve ballade ‘Blues For My Dady’ is het sluitstuk dat net iets meer dan 10-minuten doorgaat, maar op geen enkele manier gaat rotzooien. Het album ‘My Stories’ is meer dan een ontdekking waard. Mátyás Pribojszki aanporrende harptunes zijn een verrijking voor de Europese blesscéne.

Philip Verhaege (5)

The album "My Story" is more than a discovery worth. Mátyás Pribojszki freshening harp tunes are an enrichment for the European blesscéne.

Dadawaves: Dadawaves

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Wise Old Owl
The Superfluous Man
Dans Votre Absurdité
Back On Reality-Groundfloor
Flow
Run Girl Run
Dancing In The Dusk
Tight Rope Walker
Futile Fight
Song For The Dumb
Counterclockwise
Do Your Swirly Thing

Platenlabel
Starman Records

Labelnummer
SMR079

Distributie
Starman Records

Promo-agent
Felix Huybrechts

Website Artiest
Dadawaves

read also our interview with the band here

Onbekende band, mooie liedjes. Altijd leuk om via Starman Records (het beste label van België) iets nieuws te ontdekken. Wie of wat zijn Dadawaves? In hun eigen woorden: ‘DadaWaves is a band influenced by the superfluity of mankind. Please stay in tune! Distinctive arrangements and colourful melodies contrast sharply with quite satirical lyrics. DadaWaves is inspired by the superfluity of mankind, which shows itself in a musical hybrid of euphoria and gloominess. Highly recommended for enthusiasts of lively, multilayered and psychedelic pop music!’ Aan de songtitels te zien, zijn de bandleden rasechte grapjassen en woordkunstenaars. Voorspelbaarheid en clichés vallen hier te rapen noch te bespeuren. En de songs zelf? ‘Wise Old Owl’ is meteen een prima meezinger, met het ‘ooh ooh ooh’-refreintje. Een piekfijn powerpopproduct, dat doet denken aan Hitsville Drunks of Nightman (nationaal) of Fastball (internationaal). Werkelijk top. Ook ‘The Superfluous Man’ klinkt super, een beetje Kinks, heel Brits, heel meezingbaar. Two for two. ‘Run Girl Run’ is zelfs een beetje Beatles-esque, een zeer zeldzame vergelijking voor een Belgische band. Felix Huybrechts van Starman heeft er goed aan gedaan om Dadawaves een kans te geven. Zijn gouden oren hadden het alweer bij het rechte eind. Topper van een zomerplaatje!

Julian De Backer (4)

Unknown band, lovely songs. Always a pleasure to discover new stuff via Starman Records (Belgium’s best label). Who or what are Dadawaves? In their own words: ‘DadaWaves is a band influenced by the superfluity of mankind. Please stay in tune! Distinctive arrangements and colourful melodies contrast sharply with quite satirical lyrics. DadaWaves is inspired by the superfluity of mankind, which shows itself in a musical hybrid of euphoria and gloominess. Highly recommended for enthusiasts of lively, multilayered and psychedelic pop music!’ Judging by the song titles, the band members are jokesters and wordsmiths. They leave no room for clichés or predictability. And the songs themselves? Opening track ‘Wise Old Owl’ is an immediate highlight, instantly hummable, with an ‘ooh ooh ooh’ refrain. A splendid product of powerpop, that reminded me of Hitsville Drunks or Nightman (national) or Fastball (international). Absolutely marvellous. ‘The Superfluous Man’ sounds excellent, light Kinks, very British, a real singalong. Two for two. ‘Run Girl Run’ is even a little Beatles-esque, which is a rare trick to pull off for a Belgian band. Felix Huybrechts of Starman made a wise decision to give the band a chance. His golden ears were once more proven correct. One mighty fine summer record!

Colosseum: Live 1971 – 2CD

19/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Rope Ladder To The Moon
Walking In The Park
Skellington
I Can’t Live Without You
Tanglewood ‘63
Encore… Stormy Monday Blues
Lost Angeles

Disc 2
Bonus Tracks:

Rope Ladder To The Moon
Skellington
I Can’t Live Without You/Time Machine/The Machine Demands A Sacrifice
Stormy Monday Blues
The Valentyne Suite
i) January’s Serach
ii) Theme Two: February’s Valentyne
iii) Theme Three: The Grass Is Greener

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 22545

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Jon Hiseman

Colosseum was een van die mythische bands die er helaas nu ook mee gestopt is.
Voor het eerst live zagen we hen als vervangact van een van de bands die geprogrammeerd stonden op de ‘First Pop Event Of Antwerpen’ in 1969 in de Arenahal van Deurne (Antwerpen). Onmiddellijk schreven de heren geschiedenis met hun single ‘Walking In The Park’ terug te vinden op hun eerste, fantastische langspeler ‘Those Who Are About To Die, Salute You’ (1969) waar we ook het prachtige ‘The Ides of March’ op terugvinden.
Ze leverden tijdens hun korte levensduur enkele schitterende langspelers af waaronder ‘Valentyne Suite’ (1969), ‘The Grass is Greener’ (wat alleen een US uitgave werd) (1970), ‘Daughter Of Time’ (1971), ‘Bread And Circuses’ (1997), ‘Tomorrow’s Blues’ (2003) en ‘Time On Our Side’ (2014).
Om live-albums zaten ze ook niet verlegen en we kregen: ‘Colosseum Live’ (1971), ‘Live: The Reunion Concerts’ (1995), ‘Live Cologne’ (2003), ‘Live05’ (2007) en ‘Theme For A Reunion’ (2009).
De originele line-up bestond uit: Jon Hiseman (drums), Dick Heckstall-Smith (saxofoon en trompet), Tony Reeves (bass), Dave Greenslade (keys) en Jim Roche (gitaar) maar deze laatste werd snel vervangen door zanger-gitarist James Litherland omdat hij niet op repetities zou opduiken.
De formatie die het het langst heeft uitgehouden was John Hiseman (drums), Dave Greenslade (keys), Chris Farlowe (vocals), Mark Clarke (bass –tussen deze twee line-ups verzorgde Louis Cennamo tijdelijk de basklanken), Dave “Clem” Clempson (gitaar) en Hiseman’s vrouw Barbara Thompson (Paraphernalia
) nam de blazerssectie voor haar rekening toen Heckstall-Smith overleed.
Dankzij het uitstekende label Esoteric Recordings krijgen we nu een integrale re-release van hun eerste live-album uit 1971 en op het tweede schijfje allemaal extra tracks.
Maar wederom mis ik de extra lange live-versie van hun hit ‘Walking In The Park’ die op een goede 18-minuten zou afklokken volgens de échte insiders.
Uiteraard vinden we hier ook de bluesklassieker ‘Stormy Monday Blues’ terug en live zorgde dit steeds voor verrassingen omdat Chris Farlowe het altijd voorzag van een nieuwe tekst. Dus luister maar eens naar ‘Encore… Stormy Monday Blues’.
Maar geopend werd er met de Jack Bruce/Pete Brown’ klassieker ‘Rope Ladder To The Moon’, een sterke opener voor een concert en waarin de gitaar van Clempson en de stem van Farlowe voor de meerwaarde zorgden. ’Walking In The Park’ mocht en kon hier niet ontbreken maar we krijgen de versie van slechts negen minuten.
Clempson laat zijn wah-wah pedaal het nodige werk doen voordat de song eigenlijk pas goed op dreef komt. ‘Skellington’ is een vreemd nummer en vraagt je volledige aandacht om dit helemaal uit te luisteren. Met een goede 15 minuten zit je hier gebeiteld. Sterke jazzrock…
Dat buiten zijn gitaarspel James Litherland ook een sterk songsmid bleek te zijn, bewijst hij met het volgende nummer ‘I Can’t Live Without You’. Maar voor de duidelijkheid, het was wel Clempson die hier snarenridder van dienst was.
Litherland had de band reeds verlaten om zijn eigen project Mogul Thrash op te starten.
‘Tanglewood ‘63’ was het buitenbeentje op dit concert en alle aandacht ging naar het blaaswerk van Smith aangevuld met de prachtige klanken van Greenslade’s keysboard uitspattingen. Dus even een breakpunt voor zanger Farlowe.
Als afsluiter van dit prachtige live-album dat origineel op vinyl verscheen als een dubbelalbum, krijgen we het machtige ‘Lost Angeles’ en neen, dit is geen schrijffout. Ongeveer 16 minuten worden we in de ban gehouden door een team enorm getalenteerde muzikanten die met dit nummer zeker live goed wisten te scoren. Jazzrock verweven met gewone pure rockklanken en toch nergens een vervelend moment weten in te lassen, je moet het maar kunnen. Luister vooral naar de tempowisselingen en waarin het ene instrument het andere aflost met solo’s. Een schitterend nummer!
Ook op deze schijf vond ik het zeer spijtig dat hier geen live-versie terug te vinden was van ‘Beware The Ides Of March’.
De dingen op dit tweede schijfje, en die dus niet op het origineel staan, zijn ‘I Can’t Live Without You’ maar ze hebben daar nu een soort medley van gemaakt met ‘Time Machine/The Machine Demands A Sacrifice’.
Uiteraard vinden we een andere versie van ‘Stormy Monday Blues, origineel van T-Bone Walker, maar Colosseum geeft een eigen schwung aan deze bluesklassieker.
En voor hen die het album ‘Valentyne Suite’ niet kennen, worden hier in de watten gelegd met ‘The Valentyne Suite – i) January’s Search – ii) Theme Two: February’s Valentyne – iii) Theme Three: The Grass Is Greener’. Het hele pakketje klokt af om en nabij de 22 minuten en ook deze sectie laat ons weer horen goed Dave Greenslade wel zijn Hammondorgel kon bespelen.
Ik heb het geluk gekend om de band in drie verschillende versie te hebben zien spelen maar alle drie de line-up’s waren even sterk, geloof me. Helaas weer een band die de handdoek in de ring heeft geworpen maar hopelijk gaan ze nog wel eens de baan op. Zorg er dan voor dat je erbij bent want Colosseum was niet zomaar een ‘Brits bandje’.
Ze speelden hun laatste concert op 28 februari 2015 in Shepherd’s Bush Empire (Londen).

Alfons Maes (5)

Colosseum was a very special band, not just an average British band. They proved this with all their individual numbers and Colosseum was also the base for the further development of progressive rock and jazz rock music.
'Colosseum Live 1971' but also their debut 'Those Who Are About To Die Salute Yoy' are simply awesome albums, craftmanship throughout the whole album, a fact that we also could witness on their next albums. John Hiseman, would you please consider a new tour with Colosseum throughout Europe, (or at least in Belgium or Germany) please? We love Colosseum!

Richard Hernandez: Esperanza

18/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Never Knew Love Like This
Esperanza
10 West
Sister
Big B
Coast to Coast

Platenlabel
Mango Eater Music

Labelnummer
888295470124

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Richard Hernandez

De Amerikaanse gitarist Richard Hernandez, van wie verder niks te vinden is op het Internet, komt hier met een nieuwe EP. Hij draagt hem op aan zijn moeder, die hem zijn eerste gitaar kocht. Richard krijgt hierop hulp van Greg Manning, die keyboards, piano en bas speelt, en tevens de cd mixte en masterde. Terry Wollman nam de productie voor zijn rekening en speelt ritmegitaar, akoestische en slidegitaar en percussie. Op de zalig relaxte opener ‘Never Knew Love Like This’, een cover van Cherrelle & Alexander O’Neal, wordt het refrein gezongen door Melanie Taylor. Met de tropische titeltrack waan je je in zuiderse contreien. ’10 West’ is wat meer funky, gevolgd door de zachte ballade ‘Sister’. Op ‘Big B’ speelt Brandon Fields sax, waarna het up-tempo ‘Coast to Coast’ afsluit. Smooth jazz instrumentals dus met een beetje funk. Goed voor bij het zwembad of een ritje langs de zee.

Patrick Van de Wiele (4)

Smooth Jazz instrumentals with a dash of funk. Nice for by the pool or cruisin’.

Darren Barrett: Trumpet Vibes – The Music of Amy Winehouse

18/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Tears Dry On Their Own
Rehab
Our Day Will Come
Back To Black
Will You Still Love Me Tomorrow
Cupid
Just Friends
To Know Him Is To Love Him
Monkey Man
Tears Dry On Their Own (clean version)

Platenlabel
dB Studios

Labelnummer
5014016150821

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Great Scott PR

Website Artiest
Darren Barrett

Darren Barrett werd geboren in Ontario, Canada, uit Jamaïcaanse ouders. Toen hij voor het eerst Miles Davis hoorde, wist hij dat de trompet het instrument was dat hij zou bespelen. In 1986 ging hij naar het Berklee College of Music met een beurs, en vier jaar later behaalde hij een BA in professionele muziek. Daarna volgde in 1993 een MA in jazz performance, en een MS in muzikale opvoeding aan het Queens College twee jaar later. Hier kwam hij onder de invloed van Dr. Donald Byrd, die een vaderfiguur voor hem werd. In 1997 verdiende hij een diploma in jazz aan het Thelonious Monk Institute en won daar de eerste prijs in hun internationale jazzcompetitie. Twee jaar later verscheen zijn debuut. Darren heeft ondermeer opgetreden met Elvin Jones, Jackie McLean, Herbie Hancock, Roy Hargrove Big Band, Common, Esperanza Spaulding en Antonio Hart. Momenteel is een “associate professor” aan het voornoemde Berklee College. Toen hij op een dag zapte kwam hij een live concert tegen van wijlen Amy Winehouse, die hij niet kende. Hij was gefascineerd door de manier waarop zij reggae fusioneerde met haar muziek. Hij werd een fan en besloot tenslotte een album aan haar te wijden. Zo selecteerde hij 9 songs uit haar repertoire, en breidde zijn band uit met gitaren, keyboards, sax en percussie. En vocaliste Joanna Teters werd ingehuurd om de zang voor haar rekening te nemen. Zo kan je hier alsnog genieten van Darren’s jazzy reggaeversies van ‘Tears Dry on their Own’ (dat als afsluiter ook in een “clean version” aanwezig is), ‘Rehab’, Our Day Will Come’ (instrumentaal), Back to Black’, ‘Will You Still Love Me Tomorrow’ (instrumentaal) , ‘Cupid’, ‘Just Friends’, ‘To Know Him Is to Love Him’ (instrumentaal) en ‘Monkey Man’. De songs van wijlen Amy Winehouse worden hier dus kunstig en zonnig herwerkt met elementen van reggae en jazz. Ideaal als eerbetoon en aanbevolen aan haar fans.

Patrick Van de Wiele (4)

Reggae & jazzy infused versions of the songs of Amy Winehouse. A sunny tribute to this singer who left us too soon.

Simon Hudson Band: Earthman

16/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Do Me A Favour
Never Knew Why
Shot In The Dark
New Religion
Something Real
I Know You’ll Be Alright
Mobile Phone Love
Rolling
Gone A Long Time
Gone A Long Time (reprise)
Song About Us

Platenlabel
Songs and Whispers

Labelnummer
Zonder Nummer

Distributie
Broken Silence

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Simon Hudson Band

In 2014 bracht de Australiër (Melbourne) Simon Hudson een EP ‘Time & Space’ uit. Iets later tekende hij bij het Duitse label ‘Songs and Whispers’ omdat zijn Europese toer (die voornamelijk in Duitsland plaatsvond) erg succesvol was. Zijn rootsmuziek, met nogal wat pop, elektrische folk en een vleugje soul en nogal wat Afrikaanse en Latijnse ritmes konden ze daar wel smaken.
Het is dan ook erg frisse en aanstekelijke muziek die de Simon Hudson Band produceert. Je hoort duidelijk ook invloeden van Paul Simon, Jose Gonzalez en Neil Finn. Hudsons songschrijverstalent is eindeloos en zijn nummers zijn poppy, catchy, melodieus en straight tot he point. Goede, sterke en degelijke compacte songs!
De cd verscheen op 6 augustus, maar eerder verschenen er al drie singles, de poppy opener van het album ‘Do Me A Favour’ dat erg goed blijft hangen in je hoofd. Ook het funky, verhalende ‘Never Knew Why’ en het van een Afrikaans ritme voorziene en ingetogen song ‘I Know You’ll Be Alright’ verschenen eerder als al single.
Maar er staat nog veel meer op dit album. ‘Zo herbergt het hitgevoelige ‘Shot In The Dark’ een Caraïbisch geluid. En Klinkt ‘New Religion’ als een song uit het repertoire van de Bueno Vista Social Club. Knap gedaan en het werkt allemaal bij Hudson.
Heerlijk funken doe je met ‘Something Real’ en in de ska- en reggaesong ‘Mobile Phone Love’ schertst Simon met moderne liefde via de mobiele telefoon, terwijl ‘Rolling’ een pure countrysong is, met hemels gemixte stemmen. Romaans aandoende Bossanova komt even langs met ‘Gone A Long Time’. Het heeft een korte krachtige, zeer ritmische ‘reprise’, zeg maar een kort Latin vervolg van dezelfde song. De cd sluit af met het naar de latere 10CC knipogende ‘Song About Us’. Een prachtige zomerse cd van deze Australiër.

Peter Jacobs (4)

Line-up:

Simon Hudson (elek. & akoes. gitaar en zang)
Oscar Poncell (elek. gitaar)
Andrew Arnold (Rhodes, Hammond, BVS)
Tom Krieg (contrabas, elek. bas)
Geoffrey Worsnop (drums)

Simon Hudson made an album with a fresh summer feeling. Pop, folk, country and a little bit of soul and African, Caribbean and Latin rhythms all blend together. The songs are melodic, catchy and straights forward with storytelling lyrics. This great album features the songwriting talent of Simon Hudson. If he goes on like this he may be going to places and follow paths Neil Finn paved for him…

Renaissance: Live Fillmore West 1970

16/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

innocence
Wanderer
No Name Raga
Bullet

Bonus Tracks:

Statues
I’d Love To Love You Till Tomorrow
Please Be Home
Try Believing

Platenlabel
Angel Air Records

Labelnummer
SJPCD455

Distributie
Proper Music Distribution

Website Artiest
Renaissance

De basisopstelling met ex-Yardbirds Keith Relf en Jim McCarty, Jane Relf (zus van), Louis Cennamo (bas, ex-Herd) en John Hawken (toetsenist, ex-Nashville Teens), hield het anderhalf jaar vol: de groep werd begin 1969 opgericht en in de zomer van 1970 ontbonden na een lastige en uiteindelijk niet zo’n succesrijke toer in de States. Net de tijd voor één LP. Deze uitgave bestaat vooreerst uit vier nummers van een live-optreden gedurende die Amerikaanse toernee. ‘Innocence, ‘Wanderer’ en ‘Bullet’ staan ook op de langspeler die in 1969 op de markt kwam. De geluidskwaliteit is niet altijd optimaal en aangezien de vier live-nummers niets nieuws aanbrengen, kan je dit rustig een hebbeding voor de echte fans noemen. Renaissance was zo’n groep die altijd wel fantaseerde en improviseerde, dus komen de liefhebbers best aan hun trekken. Met 35 minuten muziek, kan je de dag van vandaag moeilijk een cd uitbrengen, zodat de platenmaatschappij haar toevlucht nam tot enkele extra’s en die zijn welgekomen. Zo worden we verwend met een onuitgebracht nummer (‘Statues’, 1970), een studiodemo (‘Please Be Home’, 1976) en twee huisopnames waarbij Keith Relf de hoofdrol speelt (‘Try Believing’, 1968; ‘I’d Love To Love You TIll Tomorrow’, 1976). Net als op zijn officiële solosingles, hoor je ook hier een Keith Relf die niets van doen heeft met The Yardbirds, noch met Renaissance. ‘I’d Love To Love’ is een folkdeuntje, terwijl ‘Try Believing’ bijzonder commercieel klinkt. Voor Renaissance-fans en Keith Relf-liefhebbers.

Eddy Bonte (4)

The orignal line-up of Renaissance comprising former Yardbirds Jim McCarty and Keith Relf, Keith’s sister Jane, Louis Cennamo (ex-Herd) and John Hawken (ex-Nashville Teens) lasted less than two years, but they did release an LP in 1969 and toured the USA in 1970 to support the album. This release features four live tracks from that tour, three of which are on their LP. As the band always improvises, fans will find something of their liking anyway. Sound quality is not always ideal. I find the bonuses most interesting: one unreleased track and a studio demo by the band, but especially two Keith Relf home-made recordings, proving again that Keith Relf’s solo stuff is miles away from both the Renaissance’s and The Yardbirds’ sound.

Rami And The Whale: Rami And The Whale

16/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Night Falls
The Unfinished Song
Poorhouse
River
Autumn Song
I Am Rami
Echoes Of Matter
Alien
Shipwreck
Waiting
Kitchen Song
Tiny Seed

Platenlabel
Wooded Shrine Recordings

Labelnummer
XSR17301

Distributie
Niet gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Rami And The Whale

Rami And The Whale is het soloproject van de Zweedse singer-songwriter Rasmus Blomqvist. Hij schreef tien jaar aan dit album. Vorig jaar en begin dit jaar nam hij de ‘spirituele’ plaat op. In maart verscheen ze. Blijkbaar duurde het enige tijd eer ze bij de recensenten terechtkwam.
Als we het woord spiritueel horen, dan beginnen onze tenen al te krullen en gaat ons ‘zweef- en blabla’- alarm af. Blomqvist zou diep gegraven hebben, tien jaar lang zijn ervaringen en leven hebben geanalyseerd. Ziehier het resultaat:

‘Kitchen Song’:
Now I’m facing my restless soul
My child is gone away
Chased from shadows and mud

Now I’m facing my lonely bird
My hollowness reaches out
And I cannot see my own hand

With you my divine I cannot compromise
My throat is dry without you
And here I wander off once more

Now I’m facing the seventh wave
I’ll be washed away before you know
But we will meet again

Ik zal het even voor u vertalen, dan zal het zeker duidelijk worden:

‘Keuken Lied’:
Nu neem ik het op tegen mijn rusteloze ziel
Mijn kind is al weg
Weggejaagd door schaduwen en modder

Nu neem ik het op tegen mijn eenzame vogel
Mijn leegheid reikt uit
En ik kan mijn eigen hand niet zien

Met jou, mijn godin, kan ik geen compromis sluiten
Mijn keel is droog zonder jou
En hier dwaal ik voor de zoveelste keer af.

Nu neem ik het op tegen de zevende golf;
Ik zal weggespoeld zijn voor je het beseft;
Maar we zullen elkaar weer ontmoeten.

Lijkt wel of de man zwaar aan de drugs zit… De meeste liedjes zijn getokkel op een akoestische gitaar. Af en toe doet Rami denken aan Simon en Garfunkel, maar dan in twee a drie categorieën lager. We krijgen wat ballads en een beetje psychedelica in een draak van een nummer ‘Echoes Of Matter’. De song lijkt wel geschreven voor een ‘zwarte mis’… Voor de rest horen we hier en daar een viool, een fluit en een sporadische elektrische gitaar. Bijna alle songs zijn traag, saai en slaapverwekkend. De stem van Rasmus klinkt bovendien ijl, zoet en veel te lief. Hij klinkt alsof hij een kind een slaapliedje zingt.
Speciaal, geheimzinnig en excentriek zijn is ok, maar dan moet je wel iets te vertellen hebben en dan moet de muziek wel goed zijn. Bij dit album val ik na twee songs in slaap.

Peter Jacobs (3)

Most of the songs are woolly and the lyrics are from another planet. Even Rasmus’ voice sound as if he sings a lullaby to a little kid at bedtime. It’s one thing to be special, mysterious and even eccentric, but if you want to be like that you have to produce the goods and the music must stand out. This album is sleep inducing.

Lee Delray: Brand New Man

16/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Meet My Maker
I'll Play The Blues For You
First String Man
Blues Came Callin'
Love Line
Cookin' In My Kitchen
Hollar
Gotcha
Mine All Mine
Yesterday's Tears

Platenlabel
JAC Records

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
CD Baby

Promo-Agent
Frank Roszak Promo

Website Artiest
Lee Delray

Lee Delray werd geboren in het zuiden van Florida, maar groeide op in New York. Op zeer jonge leeftijd werd hij overdonderd door een concert van Pete Seeger. Kort hierop zag hij voor het eerst Elvis Presley. Deze uitzending van Presley’s ’69 Comeback’ veranderde voorgoed Lee’s leven. Op zijn 11de ontdekte hij heel toevallig een stokoude nylon snarengitaar. Hij overtuigde zijn vader tot enkele gitaarlessen. Niet veel later speelde Lee in tal van bands en beoefende diverse muzikale genres. In het najaar van 1989 ontmoette hij dan Duke Lee die hem dichter bij Muddy Waters bracht. Compleet uit zijn sokken geblazen van deze bluesmuziek begon hij dus deze muziekstijl aan te boren. In 2013 registreerde Lee zijn debuut album ‘570-Blues’, dat zeer goed werd ontvangen door de internationale radio dj’s. Sindsdien is hij een gevestigde waarde binnen het blues rock milieu. Nu heeft Lee Delray dus met ‘Brand New Man’ een nieuw album te promoten. Het album is tien tracks rijk en opent in high speed met ‘Meet My Maker’ en het funky ‘I’ll Play The Blues For You’. In het moderne ‘First String Man’ komt de rapper Young Chizz een aardig woordje mee vocaliseren en doet ook Deejay Nogood met zijn platendraaiers een poging om ons humeur op peil te houden. Na deze hip-hop versmelting houd ik het toch liever bij de knappe gitaarriffs van nummers als ‘Blues Came Callin’ en het moderne ‘Love Line’. We reizen ook even naar de Texaanse regio met ‘Cookin’ In My Kitchen’, de diepe grooves in ‘Hollar’ en de funky inslag van ‘Gotcha’. Het afsluitende ‘Yesterday’s Tears’ is de enige ballade in een voor de rest heel opwindend geheel.

Philip Verhaege (4½)

Lee Deray will appeal ta wide audience with his sound. The musical of his diversity will have a positive impact for his sound.

Jon Boden: Painted Lady

16/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Get A Little Something
Blue Dress
Josephine
Pocketful Of Mud
Drunken Princess
Lemany
Win Some Lose Some Sally
True Love
Ophelia
Broken Things
Painted Lady
Drinking The Night Away

Bonus Tracks:

All Hang Down
Old Brown’s Daughter
I Want To Dance With Somebody

Platenlabel
Navigator Records

Labelnummer
Niet Gekend

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
PrescriptionPR

Website Artiest
Jon Boden

Jon Boden, ooit zanger van de Britse folkband Bellowhead, wordt algemeen beschouwd als één van de meest beloftevolle hedendaagse folkartiesten. ‘Painted Lady’ dateert reeds van 2006 en viert dus dit jaar zijn tienjarig jubileum. Dit was voor Navigator Records meer dan voldoende reden om het album opnieuw uit te brengen. Om het album opnieuw te promoten, trekt Boden in november trouwens voor een hele rij optredens door Engeland. Naast het oorspronkelijke ‘Painted Lady’ werden er onder de noemer ‘bonus tracks’, drie nieuwe songs aan de heruitgave toegevoegd. Het album moet dan wel van een uitzonderlijk niveau zijn om als tienjarig album een heruitgave te rechtvaardigen. Laat ons meteen duidelijk zijn, dit is niet het geval. De elektrische folk van Boden is niet van het niveau dat wij van een reissue verwachten. Akkoord, de arrangementen zijn soms creatief en de verhaallijnen zijn ook niet mis, maar die kunnen het album niet optrekken naar een uitzonderlijk hoog niveau. ‘Blue Dress’ scoort dan nog wel omwille van de mooi verwoorde romantiek en ‘True Love’ is een aardige ingetogen lovesong, maar dan zijn wij bijna aan het einde van het verhaal. Zo is het chaotisch gearrangeerde ‘Pocketful Of Mud’ een misser van formaat en Jons verwoede pogingen om van ‘Drinking The Night Away’ een knaller van een folkrockballade te maken, zijn ook niet erg geslaagd te noemen. Gelukkig zijn er dan nog de bonustracks. Het dreigende ‘All Hang Down’ en de sobere, enkel met akoestische gitaar begeleidde folksong ‘Old Brown’s Daughter’ staan in schril contrast met het tien jaar oude ‘Painted Lady’. Boden had zich beter gefocust op het uitbrengen van een album gevuld met nieuw materiaal in plaats van ‘Painted Lady’ vanonder het stof te halen

Lambert Smits (3)

A reissue of the decade-old electric folk album 'Painted Lady', plus three new songs. These new songs prove that Boden evolved in the right direction

Steve Hackett: The Total Experience Live In Liverpool

14/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
CD 1

Corycian Fire Intro
Spectral Mornings
Out Of The Body
Wolflight
Every Day
Love Song To A Vampire
The Wheel's Turning
Loving Sea
Jacuzzi
Icarus Ascending
Star Of Sirius
Ace Of Wands
A Tower Struck Down

CD 2

Shadow Of The Hierophant
Get 'em Out By Friday
Can-Utility And The Coastliners
After The Ordeal
The Cinema Show
Aisle Of Plenty
The Lamb Lies Down On Broadway
The Musical Box
Clocks
Firth Of Fifth

DVD 1
Idem als CD1 en CD2
DVD 2

Live In Liverpool Behind The Scenes Documentary
Somewhere South Of The River Rehearsal Documentary
Videos: Wolflight - Love Song To A Vampire - Corycian Fire

Platenlabel
InsideOut Music

Labelnummer
Niet Gekend

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Petting Zoo

Website Artiest
Steve Hackett

Ik kan al stilaan een aparte CD schap vullen met alleen maar live-optredens van Steve Hackett op CD en DVD. Hoeveel versies wil je eigenlijk bezitten van ‘Firth of Fifth’ en ‘Everyday’ om er maar een paar te vernoemen?
En toch blijft ieder optreden weer een belevenis. Deze 2CD/2DVD (of Blu-Ray) is voor iedereen een must, want je vindt er de ganse carriëre van Steve op terug. De titel zegt het al, ‘The total experience: Acolyte to Wolflight with Genesis Classics’, completer kan niet. En dan nog gespeeld door één van de beste bezettingen die hij al gehad heeft.
Na een korte intro (‘Corycian Fire’) begint het optreden met een prachtversie van het instrumentale ‘Spectral Mornings’. Het concert begint met een minimale bezetting van Roger King (keyboards), Gary O’Toole (drums), Rob Townsend (blaasinstrumenten) en Steve zelf. Deze wordt uitgebreid vanaf het tweede nummer ('Out of the Body’) met Roine Stolt op bas. Roine Stolt is de zanger-gitarist van The Flower Kings, maar was oorspronkelijk een bassist en keert hier met plezier terug naar zijn roots.
De eerste helft van het optreden focust op de solo-carriëre. Amanda Lehman, vaste waarde bij Steve Hackett van 2009 tot 2013 en die nu een time-out neemt om bij haar zoon te zijn thuis, komt enkele nummers bijspringen met zang en gitaar, te beginnen met ‘Everyday’.
Ook John Hackett, broer van, draagt zijn steentje bij op dwarsfluit tijdens een akoestische versie van ‘Jacuzzi’.
‘Icarus Ascending’ wordt opgedragen aan alle overleden muzikanten , maar vooral aan Chris Squire. Het is meteen ook het eerste nummer van vele dat gezongen wordt door Nad Sylvan.
‘Star Sirius’ opent een vierluik van het oudere werk van Steve dat het eerste deel van het optreden afsluit. Op naar het Genesis tijdperk, maar niet voor dat er nog een schitterende versie van ‘The Shadow of the Hierophant’ gespeeld wordt met prachtige zang van Amanda Lehmann.
En dan is het tijd voor nostalgie met oudere nummers van Genesis, uit de tijd dat Steve Hackett nog bij de groep was. Wat lijkt die stem van Nad Sylvan toch enorm op die van Gabriel.
Je krijgt een verzameling nummers van Genesis die iedereen kent en door iedereen kan meegezongen worden, allemaal perfect en vlekkeloos gebracht. Hier kunnen al die tribute bands een pak van leren!
Hoogtepunten op deze CD zijn moeilijk te benoemen, want het is één hoogtepunt. Toch misschien ‘Love Song to a Vampire’ vermelden voor de prachtige samenzang en ook ‘After The Ordeal’ van Genesis voor het mooie akoestische stuk van Steve met prachtig pianospel van Roger King en waarin Roine ook eens mag schitteren op zijn gitaar.
Technisch is de DVD ook heel goed opgenomen. Prachtige camera opstelling, schitterende klankopnames, kortom, er is eigenlijk niks op aan te merken.
Je krijgt er ook nog een dubbel CD bovenop met hetzelfde concert en een tweede DVD met enkele documentaires en video clips.

Danny Focke (4½)

Line-Up:

Steve Hackett – Gitaar, Zang
Roger King – Keyboards
Nad Sylvan - Zang, Tambourine
Gary O'Toole - Drums, Zang
Rob Townsend - Saxophone, Woodwind, Zang, Keyboards, Bass Pedals
Roine Stolt - Bass, Twelve String, Zang, Gitaar
John Hackett – Dwarsfluit
Amanda Lehmann – Zang, Gitaar

The most complete show from Steve, covering every era of his carreer.

Sari Schorr: A Force Of Nature

14/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ain't Got No Money
Aunt Hazel
Damn The Reason
Cat And Mouse
Black Betty
Work No More
Demolition Man
Oklahoma
Letting Go
Kiss Me
Stop! In The Name Of Love
Ordinary Life

Platenlabel
Manhaton Records

Labelnummer
B01H5UO4HW

Distributie
Manhaton Records

Website Artiest
Sari Schorr

Sari Schorr zal ons vergenoegen met haar opwindende muzikale bluesrock klanken op zaterdag 27 augustus 2016 tijdens het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots Festival. Of toeval bestaat weet ik niet, maar het is een voldongen feit dat Sari Schorr in januari 2015 de legendarische producer Mike Vernon ontmoette op de ‘Keep The Blues Alive’ Awards tijdens de prestigieuze Internationale Blues Challenge in Memphis. Daar was hij getuige van Sari’s vakkunst. Mike werd daar als het ware knock-out geslagen door haar muzikale talenten. De New York Blues Hall of Fame vertegenwoordigster stelt nu met volle trots haar 12 tracks tellende debuutalbum voor. Samen met ‘special guests’ Innes Sibun, Walter Trout en Oli Brown kanaliseert ze haar songs naar hogere bluesrock firmamenten. In heel wat persartikels wordt ze in een adem genoemd met Janis Joplin, al vind ik dit persoonlijk toch een brug te ver. Wat uiteraard niet afdoet van haar persoonlijke zangprestaties. Sari Schorr is een prachtige zangeres die ons uitermate kan boeien met haar krachtig, ruw, energiek en pakkend stemgeluid. Al kan het ook vloeiend en zeer emotioneel zijn zoals in het nummer ‘Damn The Reason’. Tekstueel zit het ook wel attrapeer met haar lyrics. Zo handelt ‘Damn The Reason’ over fysiek geweld, gaat het over prostitutie in de meest bluesy song van het album ‘Demolition Man’ en kaart ze in het overweldigende ‘Aunt Hazel’ haar heroïne verslaving aan. Maar het album opent met de opwindende gitaarriffs van ‘Ain’t Got No Money’. En dat staat dan weer in aangenaam contrast met de funky riffs van ‘Cat And Mouse’. De hoogoplopende coverbewerking ‘Black Betty’ kreeg eigentijdse bluesrock arrangementen aangemeten en groeit langzaam uit tot een hoogtepunt op het album. Dit nummer is een Amerikaans volkslied uit de 20ste eeuw en de opname van Lead Belly dateert alweer uit 1939. Al blies Ram Jam de song in 1977 nieuw leven in en probeerde Tom Jones in 2003 er een hit mee te scoren. Nog een merkwaardige cover is ‘Stop! In The Name Of Love’ van The Supremes uit 1965. Tussendoor vinden we met ‘Oklahoma’ en ‘Letting Go’ enkele pop gekleurde songs. De track ‘Kiss Me’ staat dan weer sferisch van de heavy gitaarriffs. Al vinden we een exit met de piano begeesterde ballade ‘Ordinary Life’. Sari Schorr laat zich uiteindelijk toch niet in dat eenzijdige blues rock hoekje drummen. Neen, gelukkig is ze veel meer dan dat!
Je kan Sari Schorr bewonderen op zaterdag 27 Augustus 2016 tijdens het (Ge)Varenwinkel Blues & Roots Festival….

Philip Verhaege (5)

Sari is one of the world’s best contemporary female blues rock diva’s. But she let herself not drumming in that one-sided blues rock corner. No, luckily it is much more than that! This debut album is also an eclectic personality of this wonderful artist!

Ray Goren: Ray Goren

14/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Save My Soul 2016
Stop
Light My Fire
I Need You Here To Stay
Rise Together
You Gotta Learn
Down And Out
Song For Me
Can’t Live Like This
Ain’t No Sunshine (Live)

Platenlabel
RJ Ray Entertainment Inc.

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Ray Goren

Ray Goren is nog maar 17 jaar, hij bracht twee jaar geleden (juni 2014) al een EP uit, ‘L.A. Sessions’. Hij staat al sinds zijn twaalfde op het podium en toerde met diverse artiesten doorheen heel de V.S..
Je mond valt open als je hem hoort zingen en je weet hoe oud hij is. Zijn stem houdt het midden tussen Johnny Lang en Gary Clark Jr.. Hij zingt heel soulvol en zijn timing en frasering is fenomenaal. Bovendien is hij een begenadigd gitarist. Misschien moet hij hier en daar nog wat meer leren doseren. Maar laat het duidelijk zijn, geen enkele van zijn leeftijdsgenoten speelt zo volwassen gitaar. Bovendien speelde hij bijna alle gitaar-, bas- en keyboardpartijen voor zijn titelloze debuutalbum.
En dan hebben we het nog niet eens over zijn songschrijverstalenten gehad. Wat een songs schrijft deze knaap! Misschien niet allemaal even goed, maar geen enkele song klink slecht of uit de toon. Zelfs een eigenzinnige en soulvolle versie van ‘Light My Fire’, waarop gitarist Robby Krieger van The Doors mee doet, misstaat niet tussen zijn eigen werk.
Opener ‘Save My Soul 2016’ begint heel bluesy, maar slaat dan om in een rootsrocknummer in de stijl Gary Clark Jr. ‘Stop’ is een funky rocknummer waarvan de riff een beetje doet denken aan ‘Standing On Shaky Ground’ (The Temptations). ‘I Need You Here To Stay’ kan zo in het repertoire van Johnny Lang, een pareltje van een song met sterk gitaarwerk. ‘Rise Together’ is een ingetogen bluesrocker, terwijl ‘You Gotta Learn’ dan weer het opvallende basgeluid van ‘Papa Was A Rollin’ Stone’ heeft. Het is een uptempo funky soulrocker, een zeer catchy song waar je vrolijk van wordt. Piano en strijkers openen ‘Down And Out’, een aalgladde ballad die wat mij betreft toch een rauw randje had mogen krijgen. Nu klinkt het allemaal mierzoet.
‘Song For Me’ is dan weer een funky danssong, die in te verte wel iets heeft van Sly & The Family Stone. De elektronicasounds hadden wat mij betreft achterwege mogen blijven. U2 komt even om de hoek kijken bij ‘Can’t Live Like This’. Ray sluit de cd af met een grandioze, acht minuten durende, live-versie van Bill Withers ‘Ain’t No Sunshine’. Hierop bewijst Goren dat hij niet alleen smaakvol maar ook gedoseerd kan soleren. Het is lang geleden dat ik nog zo’n sterk debuutalbum mocht beluisteren. Deze gast kan zich voorbereiden op een glorieuze en succesvolle muzikale carrière, dat staat als een paal boven water. Het moet toch al raar lopen moest deze jongeman geen succes worden!

Peter Jacobs (4)

This cd by Ray Goren is the best debut album I’ve heard in a long time. Only 17 years old, he sounds like an experienced and lived musician. His voice is very soulful and sounds a bit like Jonny Lang and Gary Clark Jr. His guitar playing is magnificent and his songwriting talent is remarkable and something to discover. Fantastic job from this young man, who will be a big star someday!

Patrick Yandall: Ethos

14/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Peytons Place
Ethos
Biggah Mo Bettah
Say Goodbye
She Fine
My Sanctuary
Waterfront Strut
Shakedown
Make It Happen
Heavens Smile
Surprise Surprise
Friday Groove
Memories of You
Oh Brazil
C Ya

Platenlabel
Zangi Records

Labelnummer
Zng-42016

Distributie
CD Baby

Website Artiest
Patrick Yandall

Vaste bezoekers van deze site zullen deze Amerikaanse gitarist wel herkennen, want ik besprak al 4 cd’s van hem. ‘Laws of Gravity’ (2008), ‘A New Day’ (2009), ‘The Window’ (2010) en ‘Soul Grind’ (2013) kwamen hier al aan bod. Dit is ondertussen al zijn 19de album! Hij schreef alle songs zelf, bespeelde alle instrumenten, en produceerde ze nog ook. Zijn stijl is smooth jazz maar met elementen van funk, R&B, gospel, rock en blues. Openen doet hij met de “catchy” single ‘Peytons Place’, een upbeat nummer met een R&B en gospel tintje. De titeltrack drijft op leuke funk, terwijl ‘Biggah Mo Bettah’ al even funky overkomt. ‘Say Goodbye’ daarentegen is een romantisch bluesnummer, dat doet denken aan Carlos Santana. Daarna gaat ‘She Fine’ ietwat de Motown richting op, terwijl ‘My Sanctuary’ het rustig aan doet. Een relaxte Patrick hoor je dan weer op ‘Waterfront Strut’, waarna het funky ‘Shakedown’ de basgitaar op de voorgrond plaatst. ‘Make It Happen’ is weerom relax, gevolgd door ‘Heavens Smile’ daarin volgt. ‘Surprise Surprise’ is wat meer upbeat, waarna Patrick op ‘Friday Groove’ het refrein inzingt. De invloed van Carlos Santana is duidelijk te horen op het mooie ‘Memories of You’, in de stijl van diens ‘Samba Pa Ti’ en ‘Europa’. En Patrick goes Latin op ‘Oh Brazil’. Met het rustige ‘C Ya’ sluit hij af.
Leuke melodieën en aardig gitaarspel Patrick! Je hebt mijn goedkeuring.

Patrick Van de Wiele (4)

Nice melodies and lovely guitar play from Patrick. He has my approval.

Jim Wurster: No Joke

14/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

No Joke (with Trish Sheldon)
Best Bad Love (with Omine Eager)
Party Girl (with Daphna Rose)
Dream, Dream, Dream (with Alyssa McDoom and Tim Swagg)
Down By The River (with Daphna Rose)
Yes They Did (with Karen Feldner)
Psychedelic Hindu Guru
Into The Night
Love Thirsty

Platenlabel
Black Janet Music

Labelnummer
BJM 012

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Jim Wurster

‘No Joke’, het zestiende album van de in Florida residerende Jim Wurster, is een productie van Vinnie Fontana. Fontana, zelf een geliefd muzikant, toerde ondermeer met Timmy Thomas en Sly Stone. Fontana koestert reeds jaren een immense bewondering voor het originele werk van Wurster en boekte dan ook een immens aantal muzikanten voor dit album, inclusief de Atomic Cowboys, de vaste band van Jim. En dat werpt zijn vruchten af. De pedalsteel van Bob Wlos is al dadelijk medeverantwoordelijk voor het op country drijvende ‘No Joke’, met prachtige samenzang van Jim en Trish Sheldon. Achtervolgd door gierende gitaren rukt Wurster slowrockend op met ‘Best Bad Love’. Wat een song! Even een rustpauze inbouwen moet Wurster gedacht hebben. Dat doet hij met het akoestische, naar alternatieve country neigende ‘Party Girl’ met Daphna Rose in de rol van het gedroomde, de wereld rondreizende partymeisje. Dat Wurster van alle muzikale markten thuis is, valt te horen in de reggae-achtige ‘Dream, Dream, Dream’, terwijl ‘Yes They Did’ tussen folk en country zweeft. Met ‘Love Thirsty’ sluit het album rockend af.
Enige cover is Neil Youngs en door Jim en Dapna Rose gezongen ‘Down By The River’, dat zeker niet moet onderdoen voor het origineel. Supermooie versie!
Soms doet Websters laidbackstem een beetje aan Cohen denken en net als Leonard heeft Jim Wurster een neus voor goede songs. Knap album!

Lambert Smits (4½)

'No Joke' is simply a beautiful album full of well-constructed rock, country and reggae. The beautiful harmonies of Wurster with the guest singers is the icing on the cake.

Mia Rose Lynne: Follow Me Moon

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

January
Different
Colorado
Follow Me Moon
Not Just You And Me
Real Thing
Porcelain Doll
Starlings
Where To Begin
Gunshy
I Like You A Real Lot

Platenlabel
Eigen Beheer

Labelnummer
Geen Nummer

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Mia Rose Lynne

Na wat omzwervingen verzeilde de Californische Mia Rose Lynne in Nashville, waar zij in 2014 haar debuutalbum ‘Open Space’, dat zowel folk- als bluegrasstunes bevatte, inblikte. Datzelfde jaar won zij bovendien de ‘American Songwriting Award’ in de folkcategorie. Met ‘Follow Me Moon’ is Mia aan haar tweede album toe. Een echt folkalbum, dat door Lynne’s breekbare stem een vreemde indruk nalaat. De songs glijden als het ware voorbij en je blijft wachten op die ene song die eruit gaat springen. Jammer genoeg gebeurt dit niet. Lynne’s stem heeft zeker potentieel, alleen klinkt ze op ‘Follow Me Moon’ wat te eentonig. En ook de songs bieden weinig afwisseling. Af en toe eens een ongepolijst kantje, zou zeker vruchten hebben afgeworpen, maar met dit album kan Lynne ons spijtig genoeg niet voldoende overtuigen.

Lambert Smits (3)

Eleven classic folk songs sung by a fragile voice.

Frank Catalano, Jimmy Chamberlin, David Sanborn, Nir Felder, Demos Petropoulos: Bye Bye Blackbird

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Chicago Eddie
Bye Bye Blackbird
Sugar
All Blues
At Last
Shakin’

Platenlabel
Ropeadope LLC

Labelnummer
888295427852

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Tom Estey

Website Artiest
Frank Catalano

De Amerikaanse saxofonist Frank Catalano wordt al 25 jaar lang omschreven als "young, up-and-coming, prodigy" in de Chicago tenortraditie. Ondertussen is hij 39 jaar oud, en een vaste waarde aldaar. Hij heeft opgetreden met o.a. Miles Davis, Randy Brecker, Charles Earland, Elvin Jones, Stan Getz, Betty Carter, Von Freeman, Tito Puente, Tony Bennett, Les Claypool en Louis Bellson. Op zijn achttiende had hij al een platencontract op zak, en heeft hij meegespeeld op albums van Jennifer Lopez, Destiny's Child, en John Legend. Om trouw te blijven aan zijn Chicago roots staat deze nieuwe release in het teken van zijn helden (Stanley Turrentine) en mentors, zoals Van Freeman en Eddie Harris. Hij wordt bijgestaan door Smashing Pumpkins drummer Jimmy Chamberlin, Hammond B” speler Demos Petropoulos, en er is zelfs een gastoptreden van collega saxman David Sanborn. De opener ‘Chicago Eddie’ is duidelijk een eerbetoon aan Eddie Harris. Op de titeltrack hoor je David Sanborn een solo geven, terwijl Turrentine’s klassieker ‘Sugar’ swing en blues vertoont. De Miles Davis klassieker ‘All Blues’ is uiteraard bop, gevolgd door zijn versie van Etta James klassieker ‘At Last’. En hij eindigt funky met ‘Shakin’’. Een staalkaartje van Catalano’s kunnen.

Patrick Van de Wiele (3½)

This new release is a trading card of sax man Frank Catalano’s abilities. And it’s a tribute to his heroes and mentors.

David McWilliams: Lord Offaly

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Go On Back To Momma (From The Film "Gold")
She Was A Lady
I Will Be Your Friend
Heart Of The Roll
I Would Be Confessed
Spanish Hope
Blind Men's Stepping Stones
Lord Offaly
The Prisoner
The Gypsy

Platenlabel
Esoteric Recordings

Labelnummer
ECLEC 2557

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
David McWilliams

We kennen hem allemaal nog wel van zijn grote hit ‘The Days Of Pearly Spencer’ waarmee hij in de internationale spotlights trad.
Bij het Major Minor Label maakte hij drie albums voordat hij een switch maakte naar Dawn Records, het meer progressieve label van Pye Records. Zijn eerste werkpallet voor dit nieuwe label was dit album ‘Lord Offaly’ dat nu vanonder het stof werd gehaald door het vermaarde Engelse Esoteric Recordings label. Een volledig hermixt album met nummers die ons er aan laten herinneren wat voor een excellent singer-songwriter McWilliams was.
De andere twee langspelers voor Dawn waren ‘The Beggar And The Priest’ (1973) en ‘Livin's Just A State Of Mind’ (1974).
McWilliams overleed op 8 januari 2002 en uit zijn twee huwelijken had hij maar liefst acht kinderen.
McWilliams observaties waren steeds op emotioneel vlak gestoeld. Een gecombineerde mix van karakters dat uiteindelijke leidde naar één karakter. Getuige hiervan enkele van zijn knappe songs zoals ‘Lord Offaly’, ‘The Prisoner’ en ‘The Gypsy’. Maar ‘I Always Be Your Friends’ en ‘She Was A Lady’ mogen we gerust in dit zelfde straatje plaatsen.
‘Lord Offaly’ is weer zo een van die zwaar onderschatte meesterwerkjes die ons vanuit Ierland bereikten. Ook hier was het weer moeilijk om hoogtepunten te noteren gezien het weer zo goed als allemaal sterke songs zijn maar het zal ‘The Gypsy’ zijn die mij het hardst aansprak. Gewoonweg weer zo’n fantastisch nummer dat alleen maar door een Ier kon geschreven worden.
David McWilliams had een zwak voor de underdogs onder de bevolking: de huislozen, de zwervers en de alcoholverslaafden en uit deze bronnen ontstond het idee, zeg maar verhaal, achter veel van zijn nummers. Maar het duiveltje achter roem en geld lokte hem al zeer vroeg naar Londen waar hij zo goed als alle controle over zichzelf en zijn muziek verloor. Het had anders kunnen zijn maar helaas…

Alfons Maes (4)

David McWilliams had a soft spot for the underdogs in the community: the homeless, the tramps and alcoholics and from this inspiration arose the idea behind many of his songs. But the devil behind fame and fortune lured him very early to wicked London where he lost virtually all control of himself and his music. It could have been different but alas ...

The Coal Porters: “No. 6”

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

The Day The Last Ramone Died
Shelter From The Storm
The Blind Bartender
Chopping The Garlic
Salad Days
Unhappy Anywhere
Train No. 10-0-5
Play A Tune
The Old Style Prison Break
Another Girl – Another Planet

Platenlabel
Prima Records

Labelnummer
SIDO27

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
The Coal Porters

The Coal Porters is een akoestische band gevormd door ex- Long Ryder Sid Griffin, die het spelen van elektrisch versterkte muziek niet meer zag zitten. Met hun mix van folk, indie, bluegrass en Keltische invloeden, claimt de band de titel van ‘eerste alternatieve bluegrassband’. Voor de productie van “No.6” deden The Coal Porters beroep op de legendarische Britse folkrocker John Wood, die reeds tekende voor inmiddels klassiek geworden albums van Fairport Convention, Nick Drake, Beth Orton en Squeeze. Met dit album neemt de band niet alleen het voortouw in het brengen van een nieuw geluid, maar ook de teksten barsten van originaliteit. Wat dacht je bijvoorbeeld van een titel als ‘The Day The Last Ramone Died’, verpakt in een mooie mix van bluegrass en folk. ‘The Blind Bartender’ ontpopt zich als een min of meer klassieke folksong, maar wanneer de trompet van gastmuzikant Eikel Venegas op het toneel verschijnt, is de song nog moeilijk in een vakje te stoppen.
Vocaal komt de band niet steeds even sterk uit de hoek. Gedeeltelijk wordt dit gecamoufleerd door de verschillende bandleden die de microfoon naar mekaar doorschuiven. Feit is dat de muziek van The Coal Porters voor een niet onbelangrijk deel drijft op de fiddle van Kerenza Peacock. Haar kwaliteiten etaleert ze met klasse in het instrumentale ‘Chopping The Garlic’, waar ook de banjo en mandoline hun deeltje opeisen, maar waarin Kerenza zich niet zomaar gewonnen geeft.
The Coal Porters zijn zeker niet voor één gat te vangen. Met dit album spreken zijn zowel liefhebbers van folk als bluegrass aan.

Lambert Smits (3½)

With their mix of folk, bluegrass and indie the band creates a new sound that they call ‘alternative bluegrass.’

Chad & Jeremy: Yesterday’s Gone. The Complete Ember and World Artists Recordings

13/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:
Disc One:

Yesterday’s Gone (Stereo U.S. Lp)
A Summer Song (Unison Vocal Intro)
Now And Forever
Dirty Old Town
Like I Love You Today
September In The Rain
Yesterday’s Gone (Enhanced Stereo)
If She Was Mine
Willow Weep For Me
Only For The Young
Too Soon My Love
The Truth Often Hurts The Heart
No Tears For Johnnie

Chad & Jeremy Sing For You (Stereo U.S. Lp)

My Coloring Book
What Do You Want With Me
From A Window (Acoustic Guitar Solo)
If You’ve Got A Heart
No Other Baby
Donna, Donna
Girl From Ipanema
Four Strong Winds
Only Those In Love
You Know What
Sleep Little Boy
My How The Time Goes By

Live Folk From The Mayfair Theatre London (Stereo Various Artists Lp)

If I Had My Way
This Morning
Ain’t That Just Like Me
If I Had A Hammer
Yesterday’s Gone
Stanley And Dora

Disc Two:
The Mono Singles

Yesterday’s Gone
Lemon Tree
Like I Love You Today
Early In The Morning
A Summer Song (Unison Vocal Intro)
No Tears For Johnnie
A Summer Song (Traded Vocal Intro)
Willow Weep For Me
If She Was Mine
If I Loved You
Donna, Donna
What Do You Want With Me
It Was A Very Good Year
From A Window (Acoustic Guitar Solo)
My Coloring Book
September In The Rain
Only For The Young

Outtakes, Alternative Takes, Stereo Mixes

Yesterday’s Gone (Alternative Take Minus Solo Guitar Overdub, Stereo)
Lemon Tree (Stereo Version)
Your Mama’s Out Of Town (Stereo)
A Summer Song (Traded Vocal Intro, Stereo)
From A Window (Backing Track, Mono)
If I Loved You (Stereo)
It Was A Very Good Year (Stereo)
From A Window (Electric Guitar Solo, Stereo)
The Nearness Of You (Stereo)
From A Window (Alternative Take Minus Solo Guitar Overdub, Stereo)

Platenlabel
RPM Records

Labelnummer
RETROD979

Distributie
Cherry Red Records

Website Artiest
Chad & Jeremy

Naast groepen, maakten in het Engeland van het midden van de jaren zestig ook mannenduo’s opgang, zoals David and Jonathan, The Marbles, Paul and Barry Ryan of Twice As Much. Ze oogden hip, konden zingen, componeerden bijwijlen en konden op voldoende wijze met een paar instrumenten omgaan. Zoals dat met duo’s gaat – en zelfs met trio’s als The Walker Brothers – ligt de klemtoon op de zang en richt die zang zich vooral op trage en zachte nummers: ballades en dus ook wel folk of beat op dieet. Zo ook bij de Engelse jongens die ons hier aanbelangen: David Stuart Chadwick en Michael l Thomas Jeremy Clyde, zeg gerust Chad & Jeremy. In 1964, beroerde de licht triestige en ordentelijk swingende Chad-compositie ‘Yesterday’s Gone’ heel licht de Britse charts. En daar bleef het bij. Dat ze zelf componeerden en werden geproducet door Shel Talmy (Kinks, Who) en John Barry (bekend van filmmuziek), mocht niet baten. In de States echter, profiteerden Chad & Jeremy van de British Invasion en ze regen er een hele resem hits en hitjes aan elkaar. Ook hun eerste twee albums deden het goed en ze traden in zowat alle tv-shows op. Tot verbazing van het thuisland, beklommen softie singels als ‘A Summer Song’ en een klassieker als ‘Willow Weep For Me’ gestaag de Amerikaanse hitladder. Veel hebben ze met het geluid van die Invasie nochtans niet van doen, integendeel. Chad & Jeremy putten de ene helft van hun repertoire uit de heropleving van de folk (‘Dirty Old Town’ van Ewan McColl) en traditionals (‘Lemon Tree’, ‘Donna Donna’), terwijl de andere helft aansluit bij de zachte zijde van de nieuwe pop met ‘From A Window’ van Lennon & McCartney als typevoorbeeld. Hun eigen werk is daar een mooie mengeling van. De twee studievrienden houden het bij zang met gitaarbegeleiding - folkier kan niet - maar nu en dan voegt de producer een beschaafde ritmesectie, een opstootje blazers of een strijkje viool toe. Opvallend is wel dat vaak bluespartijen op gitaar worden ingelast om een nummer enige swing te bezorgen.
Deze uitgave (2cd) bundelt al hun singles en de twee albums op Ember (UK) / World Artists (US) uit 1964 en 1965, met inbegrip van een half dozijn live-opnames die op een Various Artists-langspeelplaat verschenen met het overduidelijke etiket ‘Live Folk’. We krijgen ook een tiental rariteiten gratis, maar die maken niet echt het verschil omdat ze op het niveau blijven van mono-stereo, elektrisch versus akoestisch solootje of andere minieme varianten. Maar met een verzameling van 57 tracks hoor je ons niet klagen!
Na Ember / World Artists, zouden Chad & Jeremy in de States nog singles en LPs uitbrengen op Columbia, maar zelfs sterproducers als Gary Usher (Beach Boys!) als Jimmie Haskell (Ricky Nelson) konden het tij niet keren, ook al penden ze zelf nummers en ook al klonken LP-titels als ‘The Ark’ en ‘Of Cabbages and Kings’ absoluut alternatief-ernstig.
Zelf blijf ik gecharmeerd door het eenvoudige, eerlijke en onbezoedelde geluid dat tevens hulde bracht aan de voorlopers en de inspiratoren (van Ewan McColl tot Pete Seeger) en gelijk oor heeft voor nieuwe schrijvers als Bobby Goldsboro. Net hierin verschillen ze van, bijvoorbeeld, de zuiver commerciële aanpak van David and Jonathan (eigenlijk de meestercomponisten Greenaway en Cook) of de meisjesidolen Ryan. Misschien daarom dat beide heren alweer in de States toeren.

Eddy Bonte (4)

Run Liberty Run: We Are

11/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Ashes And Dust
We Are
Rain
Where Are You Now
Start A Fire
Closer
Take Me
Sayonara
Hold On
Bengal Fires

Platenlabel
EARmusic

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
V2 Records Benelux

Website Artiest
Run Liberty Run

Een cd binnen krijgen van een band die Run Liberty Run heet en op de cd afgebeeld staat in het maagdelijk wit als waren ze de nieuwste boyband: ik moet toegeven met enige aarzeling gaat het debuutalbum ‘We Are’ van Run Liberty Run naar mijn cd-speler. Het ziet er net iets te afgelikt uit allemaal.
En jammer genoeg krijg ik gelijk. ‘Ashes And Dust’ begint met een stukje synthesizer waarna de gitaren het overnemen. Even denk ik, mja misschien wordt dit wel iets. Maar dan komt een wel hele cleane zang, veel (te veel) drumcomputer en wat obligate whoa whoa samenzang. Snel doorzappen naar nummer twee: ‘We Are’. Jammer genoeg is er weinig verbetering. Deze vier jonge mannen uit Karlsruhe (Duitsland) spelen een mix van pop/rock en electronica. En dit overgieten ze met wat heavy gitaren. Maar alles is zo clean en risicoloos dat het wat saai wordt.
Bij momenten denk ik dat ik naar het Eurosongfestival aan het luisteren ben. Nummers als ‘Take Me’ en ‘Where Are You Now’ zouden daar niet slecht scoren. Misschien het overwegen waard voor de band.
Nee, ‘We Are’ van Run Liberty Run kan me totaal niet bekoren. Ze willen een rockband zijn maar zijn eigenlijk een popband met links en rechts wat rockgitaren erover. Op zich is er niks mis met een goed popalbum, maar dit is te artificieel en tè afgelikt.

Tom Coppers (3)

Dirty Hips: Crisis What Crisis ?!?

11/8/2016

DETAIL ALBUM

Tracks:

Coversations
Rock ’n Roll Times
Our Dynasty
The Day I Met Her In The Park
Day After Day
Waltz For Joao
Chained Feet
Junkie Shuffle
Goodbye
Your Love
Could You Care?

Platenlabel
Yellow Tracks

Labelnummer
Promo-cd

Distributie
Niet gekend

Website Artiest
The Dirty Hips

Fabio Canini (Stem, Gitaar), Jelle Wouters (Drum), Daniel Vanderhoydoncks (Toetsen, Gitaar, Trompet), David La Mela (Bas), Dirk Oliestelder (Percussie) vormen samen Dirty Hips. Een vijfkoppige band uit Limburg bestaande uit alleen maar topmuzikanten. Vanaf de eerste noten van ‘Conversations’ hoor je gewoon dat dit wel eens een heel erg interessant album kan worden. Het nummer is geen topper maar de mix van vele stijlen maakt het interessant. Je hoort een beetje pop, wat rock, een vleug jazz en wat bossa en latin. ‘Rock ’n Roll Times’ is dan wel weer een topsong. De zuiderse sfeer maakt van dit nummer de perfecte soundtrack bij een zwoele zomeravond. Mede door het sterke gitaarwerk moest ik aan Santana denken. Er zijn slechtere referenties denk ik.
En ook ‘Our Dynasty’ is een lekker in het oor liggend nummer. Maar dan volgt een hoogtepunt van ‘Crisis What Crisis?’. Vanaf de eerste tonen van ‘The Day I Met Her In The Park’ moest ik denken aan ‘The Girl From Ipanema’. Het heeft een zelfde relaxte tempo en ook tekstueel zou je kunnen zeggen dat er gelijkenissen zijn. ‘The Day I Met Het In The Park’ is de Belgische versie van ‘The Girl From Ipanema’.
De zuiderse invloeden worden even overboord gegooid in ‘Chained Feet’. Een sterk jazznummer met wat rock (of is het rock met wat jazz?). En ook in ‘Junkie Shuffle’ laten ze de latin en bossa invloeden nog op stal. Geen probleem vind ik want muzikaal staat Dirty Hips op een erg hoog niveau, deze band kan veel genres probleemloos aan. De afwisseling van vele genres maakt dat dit album lekker weghapt. Op ‘Your Love’ krijgen de heren muzikale hulp van Jorre Reynders (fluit) en Jeroen Kleijkers (trombone). En die tillen dit nummer naar een hoog niveau. Easy listening, maar dan met wat weerhaken. Het album sluit af met ‘Could You Care?’ een lekker potje rock ’n roll, gekruid met wat blues.
Live moet Dirty Hips een knaller zijn. Muzikanten die absoluut top zijn en songs die staan als een huis, kan nooit mislopen. Ik denk dat ik op zaterdag 24 september ga afzakken naar Cultuurcentrum Muze in Heusden-Zolder. Want daar spelen ze samen met Fence en Benny Zen ten dans.

Tom Coppers (4)