Pickettywith Inc. Polly Brown & Sweet Dreams: That Same Old Feeling – The Anthology 1969-1976

DETAIL ALBUM
 
Tracks:

1. Disc One: Pickettywitch
2. You Got Me So I Don’t Know
3. Solomon Grundy
4. That Same Old Feeling
5. Maybe We’ve Been Loving Too Long
6. (It’s Like A) Sad Old Kinda’ Movie
7. Times
8. Baby I Won’t Let You Down
9. Please Bring Her Back Home
10. Take Away The Emptiness Too
11. Then It Will Be
12. Shame Shame
13. Sound Of Silence
14. I’ll Say Bye Bye
15. Days I Remember
16. Two Hearts Are Better Than One
17. There He Goes
18. This Day
19. Waldo P. Emerson Jones
20. Summertime Feeling
21. Dreamin’
22. Bring A Little Light Into My World
23. Dream World
24. Number Wonderful
25. Point Of No Return
26. The Power And The Glory
27. Living By The Gun
28. Fugue

 
Disc Two: Polly Brown • Polly Brown

1. The Feeling’s Right
2. Teardrops Will Fall
3. To Love Somebody
4. The Composer
5. I’m So Glad I Gotcha
6. Wear It On Your Face
7. I’ll Cry My Heart Out For You
8. More Than I Can Say
9. Wild Night
10. Crazy Love
11. Bring It On Home To Me
12. Can’t Do Without You

 
Bonus Tracks:

1. So Much In Love
2. I Can't Go On Living Without You
3. Amoureuse
4. Sweet Dreams • We’ll Be Your Music
5. Lonely Days Lonely Nights
6. I Could Conquer The World
7. Honey Honey
8. Let’s Get Into Something
9. I Just Want To Stay Here
10. Love A Little Longer
11. The Best Of Everything
12. I’ll Be Your Music
13. I’m So Glad I’ve Gotcha
14. That’s The Way (How Love Grows)

Platenlabel
RPM Records
 
Labelnummer
RETROD980
 
Distributie
Cherry Red Records
 
Website Artiest
Niet van toepassing
 

Deze band was er weer eentje die het midden hield tussen o.m. Edison Lighthouse en The Tremeloes. Maar ze waren echter niet zo succesvol als de Tremeloes. Ik ga me hier ook niet wagen aan een line-up gezien er ook bij deze band vrij vaak van zitjes werd gewisseld.
Via Cherry Red krijgen we nu een volledig overzicht van al hun opgenomen nummers voor het Britse Pye-label maar ook extra titels waaronder Polly Brown solo, Sweet Dreams’ langspeler ‘We’ll Be Your Music’.
Poppy music zoals we ze vaak te horen kregen in deze roemrijke periode uit de muziekgeschiedenis van Groot-Brittannië.
Het eerste schijfje bevat 27 nummers, hun hits inbegrepen maar nu ook de song ‘Fugue’ die nooit hiervoor uitgebracht werd. Dus meteen een primeur! Dit nummer laat me dan meteen weer even terugdenken aan die andere speciale band Flower Pot Men.
Als hits kregen we uiteraard ‘That Same Old Feeling’ maar we mogen ook ‘(It’s Like A) Sad Old Kinda’ Movie’ en ‘Baby I Won’t Let You Down’ niet vergeten.
Ze waren ook te vangen voor wat coverwerk en zo krijgen we toch een leuke versie van Simon & Garfunkel’s ‘Sound Of Silence.
Op het tweede schijfje dus wat solo werk van Polly Brown. Het gaat hier om een hele resem covers maar niet zomaar de eerste beste.
Het was vooral uitkijken naar de meeste bekende zoals de wondermooie versie van de Gibbs broertjes ‘To Love Somebody’. Ook het ‘More Than I Can Say’ van Jerry L. Allison & Sonny Curtis maar beter gekend als de versie van Leo Sayer is een cover die er best mag wezen. Van Van The Man coverden ze ‘Wild Night’ en ‘Crazy Love’. Het waren The Animals die het Sam Cooke nummer ‘Bring It On Home To Me’ wereldwijd bekend maakten en dus voor Polly geen hindernis om het nog eens over te doen. En van Sir Elton John leende ze het nog steeds knap klinkende ‘I Can’t Go On Living Without You’.
In 1974 vormde Polly Brown het gezelschap, de Engelse studiogroep, Sweet Dreams. Alle nummers op dit tweede schijfje zijn afkomstig van hun langspeler ‘We’ll Be Your Music’. Deze outfit liet van zich horen in 1974 met hun versie van ABBA’s ‘Honey Honey’. Maar ook Van McCoy’s ‘Let’ Go Into Something’ mag er best wezen en voldoet aan alle criteria van een  geslaagde cover. Zelfs Carole King kon hen geen succes garanderen met haar nummer ‘I Just Want To Stay Here’. Het verhaal van Sweet Dreams droogde op en het einde was in zicht.
Zeer leuke samenvatting van een band die eigenlijk toch wel wat meer lof verdiende maar het was niet anders.
 
Alfons Maes (4)

The story of Pickettywitch and Sweet Dreams dried up, and the end was in sight.
Very nice summary of a band that surely deserved more praise.
Unfortunately it turned out the other way.