 Op de dubbelaar vol. 1 ‘Quiet! Gibson At Work’ werd het werk in de periode 1938-1957 van George Barnes in kaart gebracht. Op de eerste cd kregen we een inzicht in het begin van de carrière van deze supergitarist, waar hij als begeleider fungeerde bij opnames van o.a. Jazz Gillum, Big Bill Broonzy, Washboard Sam en Blind John Davis om er maar enkelen te noemen. Op de tweede cd kwam dan de swing en country jazz aan bod met als hoogtepunt de integrale lp ‘Country Jazz’ die George opnam voor het Colortone label. De volledige recensie van vol. 1 kan u trouwens op deze site vinden. Dat Barnes niet alleen een uiterst getalenteerde gitarist was staat als een paal boven water, maar ook wist hij zich aan te passen aan de muzikale evoluties die in de jaren vijftig plaatsvonden. Hij werd niet alleen geprezen als een serieus jazzmuzikant die een boon had voor moderne avant-garde muziek, maar ook de combinatie pop-jazz met zijn trio The Three Suns zag hij wel zitten. Dat de elektronica een boost kreeg in de fifties was George ook niet ontgaan. Net als zijn collega gitarist Les Paul hield hij ook van experimenteren met overdubben, een techniek die jaren later algemeen ingang zou vinden. Dat hij daar erg bedreven in werd is te merken aan zijn op Decca uitgebrachte ‘ State Street Boogie’ waar hij alle instrumenten voor zijn rekening nam, die dan vervolgen op verschillende snelheden overdubt werden, zodat zowel Les Paul als Merle Travis in George een inspiratiebron voor deze techniek zagen. Omdat Barnes deel uitmaakte van het orkest van de TV show ‘ Your Hit Parade’, werd hij vaak gevraagd voor plaatopnames van de daarin optredende artiesten. Zo is hij o.a. te horen op de cover die Dorothy Collins & Snooky Lanson maakten van Hadda Brooks’ ‘Jump Back Honey’, dat in 1956 in de versie van Gene Vincent zou gelden als dé rock-‘n-roll song. Wanneer je het nummer aandachtig beluisterd kan je niet anders dan vaststellen dat Cliff Gallup, de gitarist van Vincent, een deel van zijn gitaarspel op dat van Barnes gemodelleerd heeft. Maar ook artiesten als Dinah Washington, Patti Page, Charlie Shavers, Cootie Williams en Glenn Miller deden een beroep op George wanneer zij hun songs wilden oppeppen met een gitaarsolo. Barnes was voor vele artiesten een gedroomde en vooral trouwe medewerker. Zo was zijn inzet op de albums ‘Music For Tonight’ en ‘Jazz For Tonight’ van Steve Allen van onschatbare waarde. Ook de tijdens zijn tienerjaren opgedane blueservaring kwam hem opnieuw goed van pas. Voor de labels King en Atlantic maakte hij opnames met o.a. Little Willie John, Earl Bostic, Lavern Baker, Joe Turner, Mickey Baker, The Coasters, Chuck Willis en King Curtis. Bij RCA Victor leverde hij dan weer gitaarpartijen voor o.a. Janis Martin, één van de leading ladies in rockabilly en voor Mary Petti, die moest dienen als antwoord op de succesrijke Brenda Lee. In 1959, Barnes was ondertussen 38 jaar, scoorde de twanggitaarsound van Duane Eddy en Link Wray hoge toppen. George wou ook in die stijl iets doen, maar om de opnames van een 38 jarige gitarist aan de tieners verkocht te krijgen, moest er wel een trucje verzonnen worden. Nu was dat geen probleem want Barnes nam onder het pseudoniem Dean Hightower, Dean Of The Twangy guitar, de schitterende lp ‘Guitar-Twangy With A Beat’ op. Het leuke is dat op de sleevenotes van de lp vermeld werd dat Dean Hightower zijn invloeden had opgedaan bij zijn idool……..George Barnes! En of dit alles nog niet voldoende was, presteerde George het ook nog om als eerste elektrische gitarist mee te spelen op de opnamesessie van Bob Dylans debuutsingle voor Columbia ‘Mixed Up Confusion’. Later zou Barnes zich vooral toeleggen op producerswerk voor o.a. het Mercury label. George Barnes overleed op 5 september 1977. Het eerder genoemde en nog veel meer van dat mooie krijg je op deze vol. 2 geserveerd, waarbij cd nummer 1 het voetlicht werpt op ‘Pop, Plunk and Twang’, met de integrale versie van de lp‘Guitar-Twangy With A Beat’, terwijl de tweede cd de ‘Rhythm, Blues and Rock ‘n’ Roll’ belicht. Moet het nog gezegd dat El Toro met vol. 1 en vol. 2 met het werk van George Barnes twee sublieme dubbelcd’s heeft afgeleverd? Ik dacht het niet! Meer nog het Spaanse label heeft op een haast niet te dromen manier het mysterie George Barnes voor eens en altijd opgelost! Lambert Smits (5)
El Toro Records I ETCD 1062 I George Barnes
0 Opmerkingen
Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
