Joel Rafael: Baladista

DETAIL ALBUM

Tracks:

1. She Had To Go
2. Love’s First Lesson
3. Old Portland Town
4. Baby Let It Go
5. El Bracero
6. When I Go
7. Sticks And Stones
8. The Good Samaritan
9. Thanks For The Smiles
10. 500 Miles

Platenlabel
Inside Recordings

Labelnummer
INRO4141-8

Distributie
Niet Gekend

Promo-agent
Hemifran

Website Artiest
Joel Rafael

Met ‘Baladista’ is deze uit San Diego County, California komende Joel Rafael niet aan zijn proefstuk. Dit album is inmiddels zijn negende. Zijn voorliefde voor het werk van Woody Guthrie gaf hij te kennen in ‘Woodeye’ uit 2003 en het in 2005 op de markt gebrachte ‘Woodboy’. Rafael is een folk singer-songwriter maar wel eentje die zich niet geroepen voelt om aansluiting te zoeken bij de nieuwe generatie singer-songwriters. De omschrijving troubadour is hem meer op het lijf geschreven. De man die met een akoestische gitaar en een mondharmonica rack van dorp tot stad trekt om zijn songs voor het publiek te spelen. En zo profileert hij zich ook via de 10 ballades op dit schijfje. Zich begeleidend op akoestische gitaar en mondharmonica wordt hij hier, weliswaar subtiel, gesteund door elektrische gitaren, pedal steel en bas. Misschien niet slecht bedoeld al wekt het toch de indruk dat deze toevoeging enkel uit commerciële overwegingen gebeurde, zodat het geheel wat meer up to date zou klinken. Nu heeft een echte troubadour geen nood aan deze tierlantijntjes. Immers de gitaar, mondharmonica en vooral de stem moeten de klus alleen zien te klaren en bovendien op overtuigende manier. En dat kan Joel Rafael. Net als zijn grote voorbeelden Guthrie en de jonge Dylan, zijn Rafaels songs het middel om zijn gevoelen te uiten of maatschappelijke wantoestanden aan te klagen. Zijn spijt over zijn gedrag dat in het verleden de oorzaak was van een relatiebreuk doet hij uit de doeken in ‘She Had To Go’ en in ‘El Bracero’ neemt hij het Amerikaanse immigratiebeleid stevig op de korrel. Het meest spectaculaire  nummer is echter ‘Sticks And Stones’. Hiervoor nam Rafael, Guthries ‘Don’t Kill My Baby And Son’ als uitgangspunt. In Rafaels song wordt het lynchen uitgevoerd, maar klinkt tevens de echo van racisme, net als in Woodys nummer. Afsluiter is het klassieke ‘500 Miles’ dat door de jaren heen door praktisch iedere folkartiest gecoverd werd. In de film ‘Inside Llewyn Davis’ die het verhaal vertelt van een folkzanger die zijn carrière moeilijk op de sporen kan krijgen, is deze song één van de hoogtepunten.  In Rafaels versie wordt het ook een stukje zijn persoonlijk verhaal.
Joels gitaarspel en prestaties op de mondharmonica ondersteunen zijn songs op de juiste manier. Geen onnodige ‘spielereien’, maar net wat nodig is. Zijn stem is wat breekbaar en doorleefd, maar net daardoor weet hij de luisteraar bij de les te houden. Ook zijn teksten zijn rechttoe rechtaan. Geen poëtische omschrijvingen, maar gewoon openhartig en eerlijk. Dit alles maakt van ‘Baladista’ geen onaardig album, al denk ik wel dat Rafael met deze uitgave in de sixties hogere ogen zou gegooid hebben.

Lambert Smits (4)

Joel Rafael is an ‘old school troubadour’ in the style of Guthrie or the young Dylan. A man with an acoustic guitar, a harmonica rack around the neck and a fragile voice, telling stories of bad ending relationships, broken hearts, societal abuses and racism. ‘Baladista’ has the typical sound of a folk record from the sixties